ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၁ )

ပြီးတော့လဲ ပြီးတာပါဘဲ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - dobinpokhin

" မောင်လေး၊တို့နဲ့လိုက်ခဲ့ဦး"

မောင်မောင် ကျောင်းပိတ်ရက်မို့ အေးအေးဆေးဆေး စာဖတ်နေတာကို အမကြီးဖြစ်သူက လာခေါ်တာပါ။

" ဘာလဲဗျာ၊မမကြီးကလဲ၊စာဖတ်နေတာကို"   

မောင်မောင် သူ့အမကြီးကို ပြန်မေးပါတယ်။

" မှိုရှာ၊မျှစ်စ်ချိုး သွားမလို့ပါဟာ၊ယောင်္ကျားလေးအဖော် လိုက်ခဲ့စမ်းပါ"

ဒါနဲ့ဘဲ မောင်မောင် သူ့အမကြီးတို့နဲ့အတူ တောထဲလိုက်သွားရပါတယ်။သူတို့နေတဲ့မြို့လေးက တောရွာသာသာမို့ အခုလိုမိုးဦးကျဆိုတောထဲဝင်ပြီး မှိုရှာ၊မျှစ်ချိုးလုပ်ကြသူတွေ များပါတယ်။သွားကြတဲ့အဖွဲ့ထဲမှာ အိမ်နီးချင်း အပျို မလေးတွေ(၄)ယောက်၊အမကြီးသူငယ်ချင်းအိမ်ထောင်သယ် မတင်ရီလဲပါလာပါတယ်။မတင်ရီက အမကြီးနဲ့ရွယ်တူ၊ငယ်ငယ်ကကျောင်းနေဘက်၊အမကြီးကသာ အခုထိ အပျိုကြီးဖြစ်နေတာ၊မတင်ရီကဖြင့် လင်ရပြီး ကလေးနှစ်ယောက်တောင်ရနေပြီ၊သူ့ယောင်္ကျား က သစ်တောအမှုထမ်း၊ယူစတုန်းကတော့တောခေါင်းပါ၊ဒါပေမဲ့ အခု ဒုတိယတောအုပ်သင်တန်း မေမြို့သစ်တောကျောင်းသွားတက်နေရတယ်။

သင်တန်းကာလက (၂)နှစ်လို့ပြောပါတယ်။မတင်ရီကမောင်မောင်တို့အိမ်နဲ့ခြံချင်းကပ်ရက်၊ယောင်္ကျား သင်တန်းတက်နေတုန်း သူ့အမအပျိုကြီးနဲ့လာနေတာ၊အမအပျိုကြီးက ရုံးတက်ရမှာမို့လို့ကလေးနှစ်ယောက်ကိုပါ တောထဲခေါ်လာရတယ်။ကလေးနှစ်ယောက် ယောင်္ကျား လေး(၅)နှစ်သား၊မိန်းကလေး(၂)နှစ်သမီးဖြစ်ပါတယ်။

သမီးအငယ်ကို မတင်ရီကကျောမှာ အဝတ်နဲ့ပိုးထုတ်လုပ်ပြိး ပိုးလာတာပါ။အကြီးကောင်က အစပိုင်းမှာတော့ လမ်းလျှောက်ပါသေးတယ်။ဒါပေမဲ့ကြာလာတော့ ကလေးမို့မလျှောက်နိုင်တော့လို့ မောင်မောင်ဘဲ ချီ ပိုးခဲ့ရပါတယ်။သူတို့မြို့ပြင်တောကလဲ မှိုတို့၊မျှစ်တို့ပေါချက်၊နှစ်နာရီသာသာလောက်မှာ ယူလာကြတဲ့ခြင်းတောင်းအပြေ့ကိုယ်စီရကြတာမို့

" တော်လောက်ပြီ"

ဆိုပြီး ပြန်လာကြပါတယ်။အဲဒီအပြန်ခရီးမှာအမကြီးနဲ့အပျိုလေးတွေက ရှေ့ကနေ သွက်သွက်လျှောက်သွားကြတာ၊မောင်မောင်နဲ့မတင်ရီ ကလေးတွေကိုယ်စီ ချီ ပိုးထားကြရလို့ခရီးမတွင်ဘဲ ပြတ်ကျန်ရစ်ပါလေရော။

" မောင်မောင်ရာ၊မောတယ်ကွာ၊ခဏလောက်နားကြဦးစို့" 

မတင်ရီ မောင်မောင်ကိုပြောရင်း အရိပ်ရတဲ့ ခြုံ ကြီးတစ်ခြုံ ဘေးဝင်ထိုင်ပါတယ်။ကျောမှာလွယ်ထားတဲ့ကလေးကတော့မနိုးဘဲ အိပ်ရက်ပါ။မောင်မောင်ချီလာတဲ့အကြိးကောင်ကတော့လက်ပေါ်ကချလိုက်တာနဲ့ခြုံ ဘေးမှာပေါက်နေတဲ့ တောပန်းပင်က ပန်းတွေ ခူးပြီးဆော့နေပါတယ်။မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ရှေ့မှာဝင်ထိုင်လိုက်တာ ဒုက္ခရောက်တော့တာပါဘဲ။

မတင်ရီက ခြေပစ်လက်ပစ်ထိုင်နေတာ၊ထဘီအောက်စလွတ်နေပြီး ပေါင်ရင်းဂွဆုံက အဖုတ်ကြီး မောင်မောင်မြင်နေရလို့ပါ။မတင်ရီ တကယ်ဘဲထဘီအောက်စလွတ်နေတာကို မသိလို့ဘဲလား၊ဒါမှမဟုတ် တမင် မောင်မောင်ကို ပြတာလား၊မောင်မောင်ကတကဲ့အရိုင်းလေးရှိသေးတာ။

အသက်က (၁၇)နှစ်၊(၁၀)တန်းကျောင်းသား၊မိန်းမပစ္စည်းကို မြင်ဘူးတာမဟုတ်၊အချစ်ဗေဒတို့၊အိမ်ထောင်မှုနိသျည်း စတဲ့လိင်ပညာပေးစာအုပ်တွေထဲကပုံကိုသာမြင်ဘူးတာလေ။အခုလို ကိုယ့်ရှေ့(၅)ပေအကွာလောက်မှာ ပြီးပြည့်စုံတဲ့ အရွယ်ရောက်ပြီးမိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့အဖုတ်ကို အတိုင်းသားမြင်နေရတာမို့တံတွေးတွေနင်ပြီး လိးကတောင်တက်လာပါလေရော။မောင်မောင် မျက်တောင်မခတ် စိုက်ကြည့်နေတာ မတင်ရီသိသားဘဲ၊ဒါပေမဲ့ပြင်မထိုင်ဘူး။ဒီတိုင်းပေထိုင်နေတာ။နောက်တော့မှ မတင်ရီက

" ဟဲ့၊မောင်မောင်၊ကြည့်လှပါလား၊မျက်လုံးကျွတ်ကျသွားဦးမယ်"  

မတင်ရီက ပြုံးစိစိ လုပ်ပြိးပြောလို့ မောင်မောင် ရှက်သွားပြီး မျက်နှာနီရဲသွားပြီး အကြည့်ကိုဘေးဘက်ပို့လိုက်ရပါတယ်။မတင်ရီ စပြီလေ။ယောင်္ကျားနဲ့ဝေးနေတာ(၆)လလောက်ရှိနေပြီ။ကလေးနှစ်ယောက်အမေသာပြောတာ၊သူ့အသက်က(၂၅)နှစ်ဘဲရှိသေးတာ၊သွေးသားထန်တဲ့အရွယ်၊ယောင်္ကျား သင်တန်းတက်သွားနေရလို့ငတ်နေတာ၊မအောင့်နိုင်တော့ဘူး။အခုမောင်မောင်ဆိုတဲ့ကောင်လေးက သူ့အမနဲ့ကိုယ်ကသူငယ်ချင်း၊ခြံချင်းကပ်ရက်။သူ့အနေနဲ့ဆွဲစိစားလို့ ရနိုင်တယ်လို့သိပြီးသား။

ဒါကြောင့်  အဖွဲ့တွေနဲ့အတူမလိုက်ဘဲ နောက်ချန်နေရစ်ခဲ့တာ။ပြီး ထဘီအောက်စလွတ်အောင် တမင်ထိုင်ပြီး ကောင်လေးမြင်အောင်ပြပေးထားတာ။သူတွက်တဲ့အတိုင်းကွက်တိဘဲ။ကောင်လေး သူ့အဖုတ်ကိုမြင်ပြိး လောင်တီးနေပြီလေ။ဒါကြောင့်

" ဟဲ့၊ငါက အလကား စတာပါမောင်မောင်ရယ်။ကြည့်ချ ကြည့်ပါ၊ကဲ-ဒီမှာ" 

မတင်ရီ မောင်မောင်ကိုပြောရင်း ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ပိုပြီး ဖြဲကားပေးလိုက်သလို ထဘိအောက်စကိုလဲ အပေါ် ဒူးဂေါင်းအထိ ဆွဲတင်ပေးလိုက်တာပါ။အဖုတ်ကြီးက ဒီတော့မှ ပိုပြီးပေါ်လာသလို မဲနက်နေတဲ့စောက်မွှေးတွေကိုပါ မြင်ရတာပါ။မတင်ရီရဲ့အဖုတ်က ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားလို့နခမ်းသားတွေ ဟပြဲနေပါပြီ။အရွယ်အစားကမောင်မောင်စိတ်ထင် သူ့လက်ဖဝါးလောက်ကြီးမယ်လို့ထင်ရတာပါဘဲ။

ခွင့်ပေးတဲ့လူကပေးနေပြီမို့ မောင်မောင် အားမနာတမ်း အဖုတ်ကြီးကိုကြည့်တော့တာပါဘဲ။မတင်ရီက မောင်မောင် အဖုတ်ကို အငမ်းမရကြည့်နေတာကိုသဘောတွေကျ ပြီး

" အရင်က မမြင်ဖူး ဘူးလား"

မေးလို့

" ဘယ်ကလာ မြင်ဘူးရမှာလဲ၊ကျွန်တော့်မှာ ရည်းစားတောင်မရှိတာ" 

မောင်မောင်ပြန်ဖြေလိုက်တော့ မတင်ရီက

" အဟုတ်လားကွယ်၊ကဲ-ကဲ ဒါဖြင့်ရင် အမ မင်းကို အကုန်တတ်အောင်ပြပေးမယ်၊ညကျ အမဆီလာခဲ့"

" ဟာ-ဖြစ်ပါ့မလား၊မတင်ကြည်သိသွားမှာပေါ့"  

မတင်ကြည်ဆိုတာက မတင်ရီရဲ့အမ အပျို ကြီးကိုပြောတာပါ။

" ဖြစ်ပါတယ်ကွာ၊မမ က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာအိပ်တာ၊ငါက အတွင်းခန်းမှာအိပ်တာ၊ပြီးမမက အစောကြိးအိပ်တတ်တာ၊(၉)နာရီလောက်ဆို အိပ်ပြီ၊(၁၀)နာရီလောက် ငါ အိမ်သာသွားရင် မင်းကို လက်နှိပ်ဓါတ်မီးနဲ့အချက်ပေးလိုက်မယ်၊မင်းခြံထဲကူးလာခဲ့ပေါ့" 

မတင်ရီက အတွေ့အကြုံ ရှိတဲ့မိန်းမပီပီ အကွက်ဆင်တာ ဟာကွက်မရှိသလောက်ပါ။ဒါဆိုအဆင်ပြေတာပေါ့။မောင်မောင်တို့အိမ်မှာက အမကြီး၊အမလေး၊သူဘဲရှိတာ၊အမကြီးက မတင်ရီနဲ့ရွယ်တူ(၂၅)နှစ်၊အမလေးက (၂၂)နှစ်၊နှစ်ယောက်စလုံး အပျို တွေ၊မိဘနှစ်ယောက်လုံး မောင်မောင် (၉)နှစ်သားမှာ ဗန်းမော်ကအပြန်၊ပြည်ကြီးတံခွန်သင်္ဘော သပိတ်ကျင်း နားမှာလေနီကြမ်းမိပြီး နစ်မြု တ်တဲ့အထဲပါသွားကြတာ။မောင်မောင်တို့အကိုအကြီးဆုံး ဗန်းမော်မှာ မင်္ဂလာဆောင်လို့အဖေအမေ သွားကြတာ၊အပြန်ဖြစ်တာပါဘဲ။

အကိုကြိးရော၊သူ့မိန်းမ ကချင်မရော ယူကျုံးမရဖြစ်ရပါတယ်။အကိုကြိးက မိန်းမယူတော့ အသက်(၂၁)နှစ်၊သူ့မိန်းမက (၁၉)နှစ်၊သူတို့ကြောင့် မိဘနှစ်ပါး ဒီလိုဖြစ်ရတယ်ဆိုပြီး ကျန်ရစ်တဲ့ နှမ(၂)ယောက်နဲ့ညီငယ်ကို သူနဲ့အတူမြစ်ကြီးနားလိုက်နေဖို့ခေါ်ပါတယ်။ဒါပေမဲ့နှမတွေက ဇာတိရပ်ရွာက မခွါချင်လို့ လိုက်မသွားဘဲ ကိုယ့်မြို့မှာဘဲ စျေး ဆိုင်လေးဖွင့်ပြိး နေကြတာပါ။

ဒီတော့အကိုကြီးက သူတတ်နိုင်တဲ့အတိုင်းအတာလေး လစဉ် ငွေကြေးထောက်ပံ့ပေးပါတယ်။အမနှစ်ယောက်က မောင်မောင်ကို အငယ်ဆုံးမို့တုန်နေအောင်ချစ်ကြတာပါ။ဘာမှအလုပ်မခိုင်းဘဲ သူတို့နှစ်ယောက်ကဘဲ ဒိုင်ခံ လုပ်သွားကြတာပါ။ဒီမောင်လေးကြောင့်ဘဲ သူတို့အိမ်ထောင်မပြု ဘဲ နေကြတာပါ။မနက်မှာ စျေးဆိုင် အစောကြီးထဖွင့်ရတာမို့အမနှစ်ယောက် ည(၉)နာရီဆို အိပ်ကုန်ကြပြိ။မောင်မောင် မတင်ရီ အချက်ပြလိုက်တာနဲ့ဟိုဘက်ခြံ-ဒီဘက်ခြံကူးသွားလိုက်ရုံဘဲလေ။

မတင်ရီ အိမ်ပြန်ရောက်တဲ့အချိန်မှာ အမ မတင်ကြည်ရုံးဆင်းလာလို့ ရေတောင်ချိုးပြီပြီ။ကျ န်တဲ့သူတွေ ရောက်လာတာကြာလှပြီမို့

" ညီးနဲ့မောင်မောင် တောထဲမှာ ဘာတွေလုပ်နေကြလို့ ဒီလောက်ထိကြာနေရတာလဲ"  

မတင်ကြည်က သူ့ညီမကိုမေးပြီ။

" ကလေးတွေပါနေတာ ဘာလုပ်လို့ရမှာလဲ မမကလဲ"  

မတင်ရီ သူ့အမကိုပြန်ပြောတာ။သူတို့ညီအမ အသက်ချင်းသိပ်ကွာတာမဟုတ်၊ (၂)နှစ်ဘဲကွာတာဆိုတော့ငယ်ငယ်ကတဲက ဒီလိုပြောနေကျ။

" အောင်မလေးတော် ပြောပုံက၊ကလေးတွေပါနေလို့ဆိုဘဲ၊ဒါဆို ကလေးတွေသာမပါရင် လုပ်ဦးမယ်ဆိုတဲ့သဘောပေါ့၊ဟုတ်လား"

" ဟုတ်တယ်၊လုပ်ရကောင်းမလားလို့တွေးနေတာမမရေ၊ယောင်္ကျားနဲ့အတူမနေရတာ(၆)လရှိပြီ"  

မတင်ရီ သူ့အမကို ဘုတိုက်လိုက်တာ၊

" ကဲ-ကဲ၊ရေချိုး၊တော်ကြာနောက်ကျသွားမယ်၊ကလေးပေးထားခဲ့"  

မတင်ကြည် စကားဖြတ်ပြီး သူ့ညီမကို ရေချိုးခိုင်းလိုက်တယ်။ဒီတော့မှ ညီမလုပ်သူ သူ့ဆီကလေးပေး၊အဝတ်အစားလဲပြီး ခြံထောင့်မှာရှိတဲ့ရေတွင်းဆီ ရေချိုးဖို့သွားပါတယ်။မတင်ကြည် သူ့တူမလေးကိုပွေ့ချီထားရင်း ရေတွင်းဆီသွားနေတဲ့ညီမဖြစ်သူကို ကြည့်ပြီးတွေးမိတွေးရာတွေးနေတာ။သူနဲ့စာရင် ညီမဖြစ်သူက ရုပ်ရည်ရော၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ပါသူ့ထက်သာပါတယ်။လင်ရ၊ကလေးနှစ်ယောက်မွေးပြီးတာတောင် ညီမက မကျသေးဘူး။ဖင်တုန်းကြီးတွေဆို တင်းရင်းနေတုန်း။

နို့အုံကတော့ကလေးနို့တိုက်နေရလို့ကြီးတယ်ဘဲထားပါ။ဖင်တုန်းကြီးတင်းရင်းတာကတော့ နဲတဲ့ကုသိုလ်လား၊သူဆို အပျို ကြီးသာပြောတယ်၊ဖင်တွေနို့တွေက သူ့ညီမလောက် ရှိတာမဟုတ်ဘူး။သူ့ကိုယ်လုံးက ခပ်ပိန်ပိန်ရယ်။ညီမဖြစ်တဲ့လူက ရုပ်လဲချော၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ တောင့်တာမို့(၈)တန်းလောက်ကတဲက ရည်းစားတွေမှိုလိုပေါက်နေတာ။တွဲတာတွေကလဲ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်။

(၁၀) တန်းနှစ်မှာ အတွဲလွန်ပြီး ကိုယ်ဝန်ရှိလာတော့အခုယူထားတဲ့ယောင်္ကျား နဲ့လိုက်ပြေးသွားတာ။ကိုယ်ဝန်က အခုယောင်္ကျားနဲ့ရတဲ့ကိုယ်ဝန်မဟုတ်ဘူး။အတန်းတူရည်းစားနဲ့ရတဲ့ကိုယ်ဝန်၊နှစ်ယောက်လုံးကျောင်းနေဆဲမို့၊လက်ထပ်ဖို့ရာအဆင်မပြေတာနဲ့ဘဲ ဒီယောင်္ကျား ကိုအမိအရ ဖမ်းယူလိုက်ရတာ။အခုရထားတဲ့ ယောင်္ကျား က လူအေး။ရကာစကတောခေါင်းအဆင့်၊ညီမလေးရဲ့ကုသိုလ်ထင်ပါရဲ့။အခု အရာရှိငယ်ဖြစ်တော့မယ်။သင်တန်းတက်နေပြီ။သင်တန်းဆင်းရင် ဒုတိယတောအုပ်ဆိုတော့ ဋ္ဌာနမှာတော့အရာရှိငယ်ပေါ့လေ။မတင်ကြည် အတွေးတွေ ဟိုရောက် ဒီရောက် တွေးနေမိတာ၊ညီမဖြစ်သူရေချိုးပြီးလို့သူ့အနား ပြန်ရောက်လာတာတောင် မသိလိုက်ဘူး။

" မမ၊ထမင်းစားကြရအောင်၊ဟင်းအိုးတွေ နွေးတော့လေ၊ကလေးပေး"

ညီမဖြစ်သူအသံပြု မှ မတင်ကြည် အတွေးဝင်္ကပါကပြန်ထွက်တာ။ဒါနဲ့ကလေးကို သူ့အမေပြန်ပေးပြီးမီးဖိုထဲဝင် ဟင်းအိုးတွေကို ပြန်နွေးပါတယ်။ပြီးမှ ညီအမနှစ်ယောက်သား ထမင်းစား၊ပန်းကန်ခွက်ယောက်တွေဆေးကြောပြီးတာနဲ့ ကနေ့အဖို့ဘာအလုပ်မှ မရှိတော့ဘူး။အိပ်ချင်အိပ်၊မအိပ်ချင်သေးရင်လဲ အပြင်ဘက်ကွတ်ပြစ်ပေါ်ထိုင်ပြီး ရောက်တတ်ရာရာ စကားပြောနေကြရုံဘဲ။

မတင်ကြည်ရဲ့အသက်က(၂၇)နှစ်။မြို့နယ်ပညာရေးမှုးရုံးက အငယ်တန်းစာရေးမ။အလုပ်အကိုင်နဲ့မို့ တစ်ယောက်ထဲလာနေတာ။သူတို့မိဘနှစ်ပါးက တောရွာမှာ တောင်သူလယ်လုပ်မို့ နွေကာလမှသာ သူ့ဆီလာနေနိုင်တာ။မိုးနဲ့ဆောင်းကာလတွေမှာ တောရွာမှာဘဲနေကြတာ။တစ်ဦးထဲနေရတာပေမဲ့ ကြောက်စရာတော့မရှိပါ။ခြံကလုံတဲ့အပြင် တစ်ဘက်ခြံက မောင်မောင်ရဲ့အမလေးက ညရေးညတာ အဖော်လာအိပ်ပေးတာအခု ညီမဖြစ်တဲ့သူ ရောက်လာလို့သာ ညလာမအိပ်တော့တာ။

ည(၉)နာရီကျ ထုံးစံအတိုင်း မတင်ကြည် အိပ်ရာထဲရောက်ပြီ။ဘုရားစာလေး ၄/၅ ခေါက်ရွတ်ဆိုရင်း ခဏအကြာမှာတော့ဟောက်သံထွက်လာပြီမို့အမဖြစ်တဲ့သူ အိပ်ပျော်သွားမှန်းသိလိုက်ပါပြီ။ကလေးနှစ်ယောက်ကတော့ခပ်စောစောကတဲက အိပ်နေကြပြီလေ။မတင်ရီ လက်နှိပ်ဓါတ်မီးကိုင်၊အိမ်တံခါးကိုဖွင့်၊ခြံထဲဆင်းပြီး အိမ်သာဆီသွား။အသွားမှာ မောင်မောင်တို့အိမ်ဘက်လှဲ့ပြီး ဓါတ်မီးကို နှစ်ကြိမ် သုံးကြိမ် ဝှေ့ယမ်းအချက်ပေးခဲ့ပါတယ်။

အိမ်သာထဲမှာ ရှုရှုပေါက်ပြီး အဖုတ်ကို ရေနိုင်နီုင်ဆေး။ခါတိုင်းညတွေလို ပြီးကဖြစ်ဆေးတာမဟုတ်ဘဲ ဆပ်ပြာနဲ့ပါ သေချာပွတ်သပ်ဆေးတာပါ။စိတ်ကျေနပ်တဲ့အထိ အဖုတ်ကို ရေဆေးပြီး မတင်ရီ အိမ်သာထဲက ပြန်ထွက်လာတာ၊မောင်မောင်မီးဖိုနားမှာရပ်ပြီး စောင့်နေတာကို တွေ့ရပါတယ်။မတင်ရီ မောင်မောင်ကိုတွေ့တာနဲ့

" ရှုး၊အသံမထွက်နဲ့၊လာ "

တိုးတိုးပြောပြီး မောင်မောင်လက်ကိုဆွဲ၊နောက်ဖေးမီးဖိုဆောင်ဘက်ကတဆင့် သူ့အိပ်ခန်းထဲခေါ်လာရော။မတင်ရီက အကွက်မြင်တတ်တယ်။စောစောကတဲက အိမ်ရှေ့ခန်းတံခါးမကြီးကိုမဖွင့်ဘဲ မီးဖိုဆောင်က တရွက်ဖွင့်တံခါးပေါက်ကို ဖွင့်ပြီးထွက်လာတာ။

တံခါးမကြီးဖွင့်ရင်  သူ့အမ အိပ်နေရာကနိုးပြီး မတော်တဆ တွေ့သွားနိုင်တယ်လေ။မတင်ရီ မောင်မောင်လက်ကိုဆွဲခေါ်ရတာက အလင်းရောင်မှိန်နေလို့ဟိုတိုက် ဒီတိုက် ဖြစ်မှာစိုးလို့ပါ။အိပ်ခန်းထဲရောက်တာနဲ့ မတင်ရီ အိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး မောင်မောင့်ကိုပါ ဆွဲဖက်လှဲလိုက်တာ၊မောင်မောင် မတင်ရီနဲ့အတူ အိပ်ရာပေါ် လဲကျသွားပါရော။

အိမ်က သုံးပင်နှစ်ခန်း ဝါးထရံကာ၊ဝါးကပ်မိုး မြေစိုက်အိမ်ပါ။အလယ်ခန်းက မြေကြီးအတိုင်းထားပြိး ဘေးဘက်နှစ်ခန်းက ခါးလောက်အမြင့် သစ်သားကြမ်းခင်း ခင်းထားတာ။မတင်ကြည်က အိမ်ရှေ့ခန်းမှာအိပ်တာ။အစကတော့နောက်ဖေးခန်းမှာ တစ်ယောက်ထဲအိပ်တာပါ။ညိမဖြစ်သူရောက်လာတော့ သူ့ကလေးတွေနဲ့ရှုတ်လို့ရှေ့ခန်းထွက်အိပ်တာ။တောဆန်ဆန်မို့ကုတင်တွေဘာတွေ ဝယ်မနေတော့ပါဘူး။ ဒီအတိုင်းကြမ်းပြင်ပေါ် သင်ဖြူးဖျာလေးခင်း၊ခြင်ထောင် ထောင်ပြီးအိပ်တာပါဘဲ။

မောင်မောင် မတင်ရီက ဆွဲဖက်ပြီးလှဲခ ျလို့အိပ်ရာပေါ်လဲကျတာနဲ့မတင်ရီကမောင်မောင့်ကို ဖက်ပြီးသားပါ။မောင်မောင်ကလဲ (၁၀)တန်းကျောင်းသား၊လက်တွေ့သာမရှိသေးတာ၊အပြာစာအုပ်တွေဖတ်ထားတာရယ်၊သူငယ်ချင်းတွေရဲ့အိမ်မှာ ဖူးကားတွေကြည့်ဘူးထားတာရယ်မို့ မတင်ရီ သူ့ကိုဖက်သလို သူကလဲ မတင်ရီကို ပြန်ဖက်ထားတာ။ဖက်ထားရင်း မတင်ရီက သူ့လက်တစ်ဘက်ကိုဆွဲယူပြီး နို့အုံပေါ်တင်ပေးလို့ နီု့ကိုကိုင်တွယ်ချေပေးရော။မတင်ရီက အောက်ခံဘော်လီ၊ဘရာစီယာ ဝတ်မထားဘဲ တီရှပ်ပွပွကြီးဝတ်ထားတာမို့နီု့ကလွတ်လပ်နေတာ။မတင်ရီက သူ့ရဲ့တီရှပ်ကို အပေါ်ဆွဲလှန်ပေးတော့အခန်းထဲ ထွန်းထားတဲ့မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်မှာ နို့အုံကြီးတွေ မောင်မောင်မြင်လိုက်ရတာနဲ့တံတွေးသီးခ ျင်လာတာပါ။

နို့တွေက ရှောက်ပန်းသီးအလတ်စားလောက်ရှိတာ။မောင်မောင် နို့တွေကို တဘက်ပြီးတဘက် လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်နယ်ချေပေးပါတယ်။နို့တွေက တအားကြိးတင်းရင်းမနေပေမဲ့ ပျော့ဖတ်မနေသေးပါ။ကိုင်လို့ကောင်းပါသေးတယ်။မတင်ရီက မောင်မောင် သူ့နို့ကိုကိုင်နေတဲ့အခါ အရသာခံနေပြီး လက်နဲ့လီးကို ပုဆိုးပေါ်ကနေကိုင်ဆွပေးပါတယ်။လူပျိုပေါက်လီးမို့ မတင်ရီကိုင်လိုက်တာနဲ့ လီးကမာတောင်လာပါရော။တော်ကြာ ဘာမှမလုပ်ရသေးခင် အရည်ထွက်မှာစိုးလို့မတင်ရီက

" မောင်မောင်၊ဖယ်ပေးအုံး၊လိုးကြရအောင်" 

မောင်မောင် နို့ကိုင်နေတာကို ဖယ်ခိုင်းပြိး မတင်ရီ ဒူးနှစ်ဘက်ထောင်၊ပေါင်ကားပေးတာပါ။ထဘီကို ခါးအထိ ဆွဲတင်ထားလို့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးက ပြဲအာနေတာ မောင်မောင်မြင်ရတာနဲ့တခါတည်း မတင်ရီရဲ့ပေါင်ကြားထဲဝင်ထိုင်လိုက်တာ၊မတင်ရီက လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊စောက်ခေါင်းပေါက်မှာ တေ့ပေးထားရင်း

" ထိုးလိုက်တော့"

လို့အမိန့်ပေးသလိုပြောတာ။မောင်မောင်ကြည့်ထားဘူးတဲ့ ဖူးကားထဲကလို လီးကို ထိုးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

" အင်း-ဝင်ပြီ၊ဆက်သွင်း"  

ကလေးအမေမို့ အပေါက်ကျယ်နေပြီ၊လီးက ဒစ်အဆုံးအထိ အလွယ်တကူ ဝင်သွားတာပါ။မတင်ရီက လီးဝင်တာနဲ့သူ့ဖင်ကို အလိုက်သင့်မြှောက်တင်ရင်း ဆက်သွင်းဖို့ပြောတာပါ။မောင်မောင် ဖတ်ဘူး ကြည့်ဘူးထားတဲ့အတိုင်း ဖင်မြှောက်ပြိး လီးကို ဆက်ဆောင့်လိုက်တာ လီးအဆုံးဝင်သွားပါတယ်။မတင်ရီက မောင်မောင်ရဲ့ပုဆိုးကို ခေါင်းပေါ်ကတဆင့် ချွတ်ပေးလိုက်ပြီး မောင်မောင်ရဲ့ကျောကိုဖက်ကာ ဖင်ကိုစကောဝိုင်း ဝှေ့ရမ်းခံပါရော။မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ဘေးနှစ်ဘက်မှာ လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကြွကြွပြီး ဒိုက်ထိုးလိုးပါတယ်။မတင်ရီကလဲ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို တတ်နိုင်သလောက်ဖြဲကားပေးထားပြီး အောက်ကနေ ဖင်ကို ပင့် ပင့်တင်ပေးတာ။ယောင်္ကျားနဲ့မလိုးရတာ ကြာနေပြီမို့ မတင်ရီ ခဏလေးနဲ့စောက်ခေါင်းမှာ အရည်တွေ ရွဲရွဲစိုလာပြီး 

" ပြွတ်-ဘတ်-ပြွတ်-ဘတ်"

ဆိုတဲ့အသံတွေထွက်တော့တာပေါ့။

မတင်ရီခမြာငတ်ပြတ်နေတာကြာပြီမို့ အခုမောင်မောင်လိုးပေးနေတာ ကောင်းလွန်းလို့မျက်စိမှိတ်ပြီး

" အင်း-ကောင်းတယ်-အီး-မောင်မောင်ရယ်-အား-အာဖြေးဖြေး-တအားမဆောင့်နဲ့၊မှန်မှန်လေးလိုး"

လို့ဆရာလုပ်ရင်း guide လုပ်နေတာပါ။မောင်မောင်ကတော့ပထမဆုံး မိန်းမအတွေ့အကြုံ မို့ မတင်ရီ ဘာပြောပြော၊ဘာမှမသိတော့ဘူး၊အားရပါးရ ဖင်ကြွဆောင့်လိုးနေတော့တာ။လူကလဲလူငယ်၊အားကောင်းမောင်းသန်အရွယ်မို့လိုးတဲ့ဆောင့်တဲ့အရှိန်က နဲတာမှမဟုတ်တာ၊မတင်ရီအဖို့ အရသာအရမ်းကောင်းပြီပေါ့။သူဘာပြောပြော မောင်မောင်က အရမ်းကာရော ဆောင့်လိုးနေတာမို့ မတင်ရီလဲ ကောင်လေးအရည်ထွက်တဲ့အခါ ပြိုင်တူပြီးနိုင်အောင် စိတ်ကို အတင်းမွေးယူပြီး မောင်မောင့်ကိုတအားဖက်၊ဖင်ကိုကော့ကော့တင်ပေးရင်း အရသာယူပါတယ်။မောင်မောင်လဲ လိုးရင်းလိုးရင်း လီးထိပ်က ကျင်တက်လာသလိုဖြစ်လာတာရယ်။လီးကို အဖုတ်ထဲကညှပ်ဆွဲနေသလိုမျိုးဖြစ်လာတာနဲ့ဘယ်လိုမျမနေနိုင်တော့ဘဲ အရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်တာဘဲ။

ကောင်လေးလီး တအားကြိးတင်းမာလာပြိး တဇတ်ဇတ်ဖြစ်လာလို့အရည်တွေထွက်တော့မယ်ဆိုတာ မတင်ရီ သိလိုက်တာနဲ့ သူ့အဖုတ်ကြွက်သားတွေကလဲ ရွစိရွစိ ဖြစ်လာပြီး လီးကိုဆွဲညှစ်တော့တာလေ။သူလဲ ပြီးလုပြီးခင်ဖြစ်လာပြီလေ။ဒါကြောင့် ကောင်လေးခါးကို အားပြုဖက်ထားရင်း ဖင်ကော့ပေးတာ၊ကောင်လေးအရည်တွေပန်းထွက်တာနဲ့သူလဲ အရသာအထွတ်အထိပ်ရောက်၊ပြိုင်တူပြီးသွားတာပါဘဲ။ကောင်လေးအရည်တွေ ပန်းထွက်ပြီးချိန် မတင်ရီ မောင်မောင်ကို ဖက်ပြီး သူ့အပေါ် မှောက်နေစေပါတယ်။နှစ်ယောက်သား စကားမပြောနိုင်အားပါ။

မောင်မောင်ဆိုတဲ့ကောင်လေးက အခုမှ ပထမဆုံး မိန်းမလိုးရတာမို့ လီးစဝင်ကတဲက ဆက်တိုက်မနားတမ်း ဆောင့် ဆောင့်လိုးတာ၊မတင်ရီမပြီးဘဲ ကျ န်ရစ်မှာစိုးလို့ မနဲလိုက်ခံရတာ။ကောင်လေးအရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်တာနဲ့သူလဲပြို င်တူပြီးသွားလို့တော်သေးတာပေါ့။ခဏအကြာ

" မောင်မောင်၊အမနဲ့အခုလို နေရတာ ကောင်းတယ်မဟုတ်လား"  

မတင်ရီ မောင်မောင်ကိုဖက်ထားရင်းမေးတာပါ။

" ကောင်းတာပေါ့အမရာ၊အမစောက်ဖုတ်ကြီးက လိုးရတာ ဇိမ်ဘဲ၊ဂွင်းထုတာနဲ့တခြားစီဘဲ"  

လူပျို စစ်စစ်ဆိုတော့ဒါကြီးကို အဟုတ်မှတ်နေတာလေ။သူ့လင် ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင်လိုးထားပြီးသား၊ကလေးနှစ်ယောက်တောင်ထွက်ထားတဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်၊ကျယ်နေပြီ။

မတင်ရီ မောင်မောင်ရဲ့လက်ကိုဆွဲယူပြီး သူ့နို့အုံတွေပေါ် တင်ပေးလိုက်တယ်။မောင်မောင် နို့သီးခေါင်းတွေကို ညှစ်ချေပေးပြီး အားမရလို့မတင်ရီရဲ့အပေါ် မှောက်ခွပြီး နို့နှစ်လုံးကို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့စို့တော့တာပါဘဲ။မတင်ရီသမီးအငယ်မက နို့ပြတ်တာကြာပြီမို့နို့အုံက ပြန်ပြီးတင်းရင်းနေလို့မောင်မောင်အတွက် စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်နေတာ။မောင်မောင် နို့ကိုစို့လိုက်၊နို့အုံကြီးကို လက်နဲ့ချေမွလိုက်၊ကစားစရာအရုပ်အသစ်ရတဲ့ကလေးလို အငြိမ်ကိုမနေဘူး။

မတင်ရီကတော့ ဟန်ကိုကျလို့။ယောင်္ကျား အလိုးမခံရတာ(၆)လရှိနေပြီ၊သူ့ယောင်္ကျား က နောက်(၃)လလောက်နေမှ ကျောင်းပိတ်ရက်ပြန်ခဲ့ရမှာ။လင်ရပြီးသားမိန်းမတစ်ယောက်အဖို့အလိုးမခံရတာ တစ်လ-နှစ်လလောက်ဆိုတော်သေး၊အောင့်နေလို့ရသေးတယ်၊ဒိထက်ကြာလာတော့လူက မရတော့ဘူး။ည ညဆို ယောင်္ကျားလီးကိုတမ်းတလာတာ။မတင်ရီ ပြီးခဲ့တဲ့တစ်ပတ် ဆယ်ရက်လောက်ကတဲက လီးဆာလာလို့ မောင်မောင့်ကို စိတ်ကူးနေတာ၊ကံကောင်းချင်တော့ရေကန်အသင့် ကြာအသင့်ဖြစ်လာတာ။

မောင်မောင် သူ့နို့တွေကို ကိုင်တွယ်စို့နေတာ မတင်ရီ နောက်တစ်ချီစိတ်ပါလာပြန်ပြီ၊

" မောင်မောင်၊နို့မစို့နဲ့တော့၊ထပေးဦး၊ထပ်လိုးကြရအောင်"  

မတင်ရီ မောင်မောင်ကို တွန်းထုတ်ရင်း သူ့ခါးကထဘီကို ချွတ်လိုက်ပြီး လီးမှာပေနေတဲ့အရည်တွေကို သုတ်ပေးလိုက်တယ်။တလက်စထဲ သူ့အဖုတ်မှာရွှဲစိုနေတဲ့အရည်တွေကိုလဲ သုတ်ပစ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့မှမတင်ရီ အိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လှဲ၊ခြေထောက်နှစ်ချောင်းဖြဲကားပြီး ဒူးနှစ်လုံးကိုထောင်ပေးထားလိုက်တယ်။အောက်ပိုင်းမှာထဘီမရှိတော့လို့မြင်ကွင်းက ရှင်းနေတာပါ။

မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ပေါင်ကြားမှာ ဆောင့် ဆောင့်ဝင်ထိုင်ပြီး လီးကိုစောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့ထားတယ်။မသွင်းသေးဘဲ စောက်ဖုတ်အုံကြီးကို လက်နဲ့အုပ်ကိုင်ပြိးဆော့နေသေးတာ။လက်ချောင်းတွေနဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်ကိုထိုးသွင်းကလိနေတာ၊မတင်ရီအကြောတွေ တဖျင်းဖျင်းထလာတာဘဲ။စောစောကအရည်တွေသုတ်ထားပြိးပေမဲ့မောင်မောင်ကလိနေလို့ စောက်ခေါင်းက အရည်တွေပြန်စိုနေပြန်ပါပြီ။

မောင်မောင်က မိန်းမအတွေ့အကြုံ မရှိပေမဲ့ ခေတ်လူငယ်ပီပီ ဗီဒီယိုဖူးကားတွေကြည့်ထားတာမို့ အထာနပ်နေပြီ။စောက်ခေါင်းကိုထိုးနှိုက်နေတဲ့လက်ချောင်းတွေက တခါတလေ စောက်စိကို သွား သွားထိတာ။စောက်စိက ဇီးစိအရွယ်လောက်ရှိပြီး စောက်ပပ်နခမ်းသားအပြင်ကို စူထွက်နေတာ၊မောင်မောင် စောက်စိကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီးညှစ်တာ၊မတင်ရီ အိပ်ရာပေါ်က ဖင်ကြီးကြွတက်လာပြီး ပါးစပ်က 

" အီ-မောင်မောင်-တော်ပြီ-အာ-အား" 

ဆိုပြီး စောက်ဖုတ်နှိုက်နေတဲ့မောင်မောင်လက်ကို ဆွဲဖယ်ပါတယ်။စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး အရည်ရွှဲစိုနေပြန်ပါပြီ။

" မောင်မောင်၊တော်တော့ကွာ၊မကိုင်နဲ့တော့၊လိုးတော့ကွာ"  

မတင်ရီ အောင့်ခံလို့မရတော့ဘူး။စောက်ပပ်က တအားယားနေပြီ။မတင်ရီလီးကိုလက်နဲ့လှမ်းကိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းပေါက်မှာတေ့ထားပေးလိုက်တယ်။ဒီတော့မှ ကိုယ်တော်က လိးကိုထိုးသွင်းလိုက်တာ

" အ-အာ"

အရည်တွေလဲရွှဲ၊အပေါက်ကလဲကျယ်နေတာမို့ စထိုးလိုက်တာနဲ့ လီးကတဝက်လောက်အထိ ဝင်သွားလို့မတင်ရီ ပါးစပ်ကအသံထွက်သွားတာပါ။လီးဝင်တာနဲ့တပြိုင်နက် မတင်ရီက သူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲယူပြီး မောင်မောင်ပခုံးတွေပေါ် တင်လိုက်ပါတယ်။

မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို လက်နဲ့ထိန်းကိုင်ရင်း လီးကိုတချက်ပြီးတချက် ဆောင့် လိုးတာပါဘဲ။လိုးရင်းနဲ့မတင်ရီရဲ့ခြေထောက်တွေ တွန်းတင်လိုက်တာ၊တစ်တီတူးထောင်ပုံစံ၊မတင်ရီခြေထောက်နှစ်ချောင်း မိုးပေါ်ထောင်နေပြီ။ပြီးမှမောင်မောင် မတင်ရီအပေါ်ဝမ်းလျှားမှောက်အုပ်မိုးထားပြီး လီးကိုအားပြင်းပြင်းနဲ့တချက်ချင်းဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ။ခြေထောက်နှစ်ချောင်းမိုးပေါ်ထောင်ထားရလို့မတင်ရီရဲ့ဖင်က အိပ်ရာနဲ့မထိတော့ဘဲ အပေါ်ကိုကြွတက်နေတာ၊စောက်ဖုတ်ကြီးကလဲ ပိုပြီးတောင် ပြဲအာလာတာပါ။အနေအထားက လီးနဲ့စောက်ပပ် အပေါ်အောက်လမ်းကြောင်း ဖြောင့်တန်းနေတဲ့အတွက် ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း လီးအရင်းထိဝင်သွားတာ။တခါတလေ မတင်ရီ သားအိမ်သွားထိလို့အောင့် အောင့်သွားသေးတာ။

" အင့်-အူး-အင်း-မောင်-တအားမဆောင့်နဲ့၊အောင့်တယ်" 

အောင့်တယ်သာပြောတာ၊မတင်ရီ ကောင်းလွန်းနေလို့(မောင်မောင်)လို့တောင်နံမည်အပြေ့အစုံမခေါ်နိုင်ဘဲ(မောင်)ဖြစ်သွားလေရဲ့။

မတင်ရီ ဘာပြောပြော မောင်မောင်ကတော့သူ့စိတ်ကြိုက်လိုးတာပါဘဲ။စောစောကတချီအရည်ထွက်ထားလို့ဒီတချီမှာ တော်တော်နဲ့အရည်မထွက်ဘဲ လိုးလို့ကောင်းနေပါတယ်။စောက်ခေါင်းထဲမှာအရည်ရွှဲစိုနေပြီဖြစ်လို့လိုးသံဆောင့်သံတွေထွက်နေပါပြီ။

" ပြွတ်-ဘွတ်-ပြွတ်-ဘွတ်"

မတင်ရီ သူ့ပေါင်တွေကို ပခုံးထမ်းတင်အနေအထားနဲ့လိုးနေတဲ့မောင်မောင်ရဲ့လိုးချက်တွေကြောင့် အငြိမ်နေလို့မရတော့ဘဲ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးကို ကော့ ကော့ပြီး စကောဝိုင်းဝှေ့ယမ်းခံပါတယ်။မောင်မောင်ဆောင့်တဲ့အချိန်နဲ့ သူကော့တင်ပေးတာ ဆုံသွားတဲ့အခါများမှာအရသာက ဘယ်လိုပြောရမယ်မှန်း မသိအောင်ကို ကောင်းတာပါ။

" အား-အင်း-ကောင်းတယ်"

မတင်ရီ ပါးစပ်က အသံထွက်လာပါပြီ၊ကောင်းပြီး အရသာရနေပြိလေ။မောင်မောင်ကတော့လိုးရင်းလိုးရင်း စောက်ခေါင်းအရည်တွေရွှဲလာတာနဲ့စောစောကလိုကြပ်မနေဘဲ ချောင်လာသလိုဖြစ်တဲ့အတွက်သုတ်ရည်မထွက်အောင်ထိန်းလို့ရနေပါတယ်။မောင်မောင်လီးက သိပ်တော့မငယ်လှပါဘူး။လုံးပတ်သုံးမတ်လုံးလောက်ရှိပြီး အရှည်ငါးလက္မခွဲ ရှိတာပါ။မတင်ရီစောက်ခေါင်းကိုက ကလေးမွေးထားပြီးကျယ်နေလို့ပါ။

" အင်-မောင်-ကောင်းလိုက်တာကွာ၊ဆောင့်-ဆောင့်-တအားကြီးဆောင့်ပေး-ပြီးကာနီးပြီ"  

မတင်ရီ အငမ်းမရ ပြောရင်း ဖင်ကြီးကို အတင်းကော့မြှောက်ပေးနေပါတယ်။မတင်ရီပါးစပ်က ငြိမ်မနေနိုင်တော့ဘဲ 

" အာ-အူး-အွတ်-အီး"

အသံတွေဆက်တိုက်ထွက်နေတာ။လိုးရင်းလိုးရင်းမောင်မောင် လီးချောင်းတခုလုံး ကျင်တက်လာပြီး သုတ်ရည်တွေ ထွက်သွားပါတော့တယ်။စောက်ခေါင်းထဲ ပူနွေးတဲ့သုတ်ရည်တွေ အပန်းခံလိုက်ရတာ မတင်ရီ အဖို့ကောင်းချက်ဘဲ။မောင်မောင်အရည်မထွက်ခင် မတင်ရီ ပြီးသွားတာလေ။မတင်ရီ (၆)လလုံးလုံး အောင့်ထားရတာကောင်းချက်တော့၊ဒီကောင်လေးကို ယောင်္ကျား ပြန်မလာမချင်း အစားထိုးအလိုးခိုင်းရမှာဘဲ။

မောင်မောင် အရည်ပန်းထွက်တာနဲ့တပြိုင်နက် လူလဲပင်ပန်းသွားပြီမို့မတင်ရီဘေးအိပ်ရာပေါ် ပက်လက်လှန် ဖလက်ပြသွားတာပါ။လူလဲချွေးတွေရွှဲစိုလို့၊လှဲနေရင်း ခဏအကြာ မောင်မောင် အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။

မောင်မောင် အိပ်ပျော်သွားတာနဲ့ မတင်ရီ သူ့အဖုတ်မှာပေကျံနေတာတွေကို ထဘီနဲ့သုတ်လိုက်ပါတယ်။ပြီး ကြိုးတန်းပေါ်က ထဘီတထည်ကိုယူဝတ်ပြိး မီးဖိုတံခါးဖွင့်ကာ အိမ်သာသွား ရေဆေးရပါတယ်။ရေမဆေးရင် အရည်တွေစီးကပ်စီးကပ်နဲ့အိပ်လို့ရမှာမဟုတ်ဘူးလေ။

မတင်ရီ အိမ်ခန်းထဲပြန်ရောက်၊မောင်မောင်ဘေးမှာ ဝင်အိပ်လိုက်ရင်း စိတ်ချရတဲ့ရက် ဟုတ် မဟုတ် တွက်ကြည့်တာ၊တော်ပါသေးရဲ့၊ဗိုက်မကြီးနိုင်ပါဘူး၊စိတ်ချရတဲ့ရက်ဖြစ်နေလို့၊ဒါပေမဲ့ မနက်ဖြန်ကျရင်တော့တားဆေးသွားထိုးမှဖြစ်မယ်။ဒီကောင်လေးနဲ့က ထပ်ပြိးလိုးကြဦးမှာလေ။ တော်ကြာ ဗိုက်ကြီးလာလို့ လင်မယားကွဲလိမ့်မယ်။မတင်ရီ တွေးရင်း အိပ်ပျော်သွားပါတယ်။

မတင်ရီကသာမသိတာ။သူ့အမ မတင်ကြည်က သူတို့နှစ်ယောက် ဒုတိယအချီလိုးနေကြတုန်း အိပ်ရာကနိုးလာလို့။နားထဲ ပြွတ်-ဘွတ်အသံတွေကြားတာနဲ့ ဘာလဲဆိုတာသိလိုက်ပြီမို့။အိပ်ခန်းပေါက်ကချောင်းကြည့်တာ၊မတင်ရီနဲ့မောင်မောင် လိုးနေကြတာ မြင်လိုက်ရတယ်။

အခန်းမှာက တံခါးမရှိဘူးလေ၊အဝတ်စ ခန်းစည်းဘဲရှိတာ၊ပြီးကလေးတွေနဲ့မို့ မီးလုံးထွန်းထားတဲ့အတွက် မြင်ရတာ၊လိုးနေကြတဲ့နှစ်ယောက်ကတော့ သူတို့ဇောနဲ့မို့ မတင်ကြည် ချောင်းကြည့်နေတာကို မသိကြဘူးလေ။

မတင်ကြည် သူ့ညီမနဲ့လူပျိုကောင်လေး အားပါးတရလိုးနေတာ ချောင်းကြည့်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲ အရည်တွေ စိမ့်ထွက်စိုရွှဲလာလို့ အိပ်ရာပေါ်ပြန်အရောက် သူ့လက်နဲ့ထိုးပြီး အာသာဖြေလိုက်ရသေးတာ။မတင်ကြည်က အပျိုကြီးလို့သာအမည်ခံထားတာ၊တကယ်က သူအသက်(၂၀)တုန်းက ရည်းစားဖြစ်တဲ့လူက ပါကင်းဖောက်လိုက်လို့ခံထားဘူးပြီးသားပါ။ရည်းစားက သူ့မယူဘဲ တခြားပိုက်ဆံရှိတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်ကိုယူသွားလို့အထီးကျန်ဖြစ်ခဲ့တာ။မတင်ကြည် ဟိုနှစ်ယောက်လိုးကြတာ မြင်ပြိး ငုတ်နေတဲ့ကာမစိတ်တွေ နိုးထလာပါတော့တယ်။

" ညီမကလဲကွာ၊အကို့ကို ချစ်တယ်လဲပြောသေး၊ဒါလေးတောင် ခွင့်မပြု ချင်ဘူးလား"

တင်ကြည်မ သူ့ရည်းစားက ချစ်သူတို့ဘာ၀ နှစ်ယောက်ထဲတွေ့ပြီး စကားတွေပြောချင်တယ်ဆိုတာနဲ့ သူခေါ်ရာကိုလိုက်လာခဲ့တာပါ။သူ့ရဲ့ရည်းစားက သိပ်စိမ်းတာမဟုတ်ပါဘူး၊တရုံးထဲသားတွေပါ၊တင်ကြည်မတို့က တောရွာဇာတိတွေမို့ ငယ်ငယ်က ကျောင်းနေရတာကလဲ နောက်ကျတယ်၊ဉာဏ်ကလဲသိပ်မကောင်းလို့ (၁၀)တန်းကို သုံးကြိမ်ဖြေမှအောင်တာ။

တင်ကြည်မ (၁၀)တန်းအောင်တော့(၁၉)နှစ်ရှိပြီ။သူများတကာလို တက္ကသိုလ်သွားနိုင်တဲ့အင်အားလဲ မရှိတာမို့အလုပ်ထွက်လုပ်မယ်ဆိုပြီး အလုပ်ရှာတာ၊အလုပ်ကလဲရှားပါးလိုက်တာ၊ဘယ်မှာမှ အလုပ်က မရှိ၊ဒါနဲ့ဘဲ နောက်ဆုံး ခြံနီးနားချင်း ဆောက်လုပ်ရေးက စာရေးကြီးကို အပူကပ်ပြီး သူတို့ရုံးမှာ နေ့စားဝင်လုပ်ရတယ်။ဆောက်လုပ်ရေးဋ္ဌာနကလဲအမြဲတမ်းရာထူးကိုသာ ခန့်ပိုင်ခွင့် မရှိတာ၊နေ့စားကတော့မြို့နယ်အင်ဂျင်နီယာလမ်းဗိုလ်ကြီးသဘောနဲ့ခန့်လို့ရတာလေ။အလုပ်ကတော့သိပ်ပြီးမယ်မယ်ရရ မရှိပါဘူး၊ဆောက်လုပ်ရေးဋ္ဌာနဆိုတာ လမ်းခင်း၊လမ်းပြင်၊တံတားဆောက် ဆိုတဲ့ အပြင်ကွင်းလုပ်ငန်းတွေက အဓိကလေ၊ရုံးအလုပ်က ငွေစာရင်းနဲ့ဘီကြူ လို့ခေါ်နေကြတဲ့ရန်ပုံငွေရအောင်တွက်ချက်တင်ပြရတဲ့ခန့်မှန်းခြေစာရင်းလောက်ရှိတာ။

ဘီကြူ ဆိုတာကလဲ အင်ဂျင်နီယာမှတွက်တတ်တာ၊အနည်းဆုံး A.G.T.I လောက်အောင်ထားမှ နားလယ်တာ၊ငွေစာရင်းကလဲ ဆောက်လုပ်ရေးဖွဲ့စည်းပုံအရ E.E ရုံးခေါ်တဲ့ခရိုင်ရုံးကြီးက ချု ပ်ကိုင်ထားတာ၊မြို့နယ်အင်ဂျင်နီယာလမ်းဗိုလ်ကြီးက လုပ်ငန်းတစ်ခုချင်းအလိုက် ဘောက်ချာပြေစာရေးဆွဲပြီး E.E ရုံးတင်ပြရတာ၊E.E ရုံးက စီစစ်ပြီးမှငွေထုတ်ပေးတာ၊သူတို့အခေါ် Form (2)တင်တယ်လို့ခေါ်ပါတယ်။တပည့်တပန်းတွေကို မသိစေချင်လို့လား၊စိတ်မချလို့လား၊Form(2)ကိုလမ်းဗိုလ်ကြီးကိုယ်တိုင် စာရင်းသွင်းတာပါ။အလားတူ B.Q ခေါ်တဲ့ရန်ပုံငွေရအောင်တောင်းခံတင်ပြရတဲ့လုပ်ငန်းခန့်မှန်းခြေစာရင်းကိုလဲ လမ်းဗိုလ်ကြီးကိုယ်တိုင် တွက်ခ ျက်ရေးဆွဲတာ။

ဒီတော့တင်ကြည်မ အလုပ်ဝင်တယ်သာပြောတာ၊လမ်းဗိုလ်ကြီးခိုင်းတဲ့ တောက်တိုမယ်ရလေးတွေကိုသာလုပ်ရတာ၊လုပ်ငန်းတိုးတက်မှုတို့ ဘာတို့လို လစဉ်တင်ပြရတဲ့စာရင်းဇယားမျိုးတွေကို လမ်းဗိုလ်ကြီးက ပထမတစ်စုံ လုပ်ပေးပြီး မိတ္တူ  ပွါးရမဲ့အစုံတွေကို တင်ကြည်မတို့လိုနေ့စားတွေက ပုံတူကူးပေးရတာ။လမ်းတစ်လမ်းချင်းစီအတွက် မိတ္တူ (၈)ခု အပိုပေးရတာမို့လမ်း(၄)လမ်းရှိတဲ့မြို့နယ်ဆို(၃၂)စုံလုပ်ပေးရတာ။နီ၊ပြာ၊ဝါ၊စိမ်း၊ညို ၊နက် စတဲ့အရောင်တွေနဲ့ချယ်ပေးရတာမို့ photo-copy ကူးလို့လဲမရ၊သူတို့တောမြို့လေးမှာ ရိုးရိုးအဖြူ အမဲမိတ္တူ ကူးစက်ဘဲရှိတာ၊ colour-printer မရှိဘူး။ဒီတော့ကျောင်းသားလေးတွေကိုင်တဲ့ရောင်စုံခဲတံနဲ့ချယ်ပေးရတာ။

ဒါကလဲ လကုန်ကာနီး လေးငါးရက်မှာမှ လုပ်ရတာ၊ကျန်တဲ့ရက်တွေဆို တင်ကြည်မတို့အလုပ်မရှိလို့ ရုံးပေါ်ထိုင်ငိုက်နေကြရတာ။

ဆောက်လုပ်ရေးမှာ နေ့စားဝင်လုပ်ရင်း တင်ကြည်မ ရည်းစားရလိုက်တယ်။သူ့ရည်းစားက လမ်းဗိုလ်လေးလို့ အရပ်ကခေါ်တတ်ကြတဲ့အငယ်တန်းအင်ဂျင်နီယာပါ။ G.T.Iဆင်းတစ်ယောက်ပါ။လူပျို ကြီး၊အသက်(၃၀)လောက်ရှိနေပြီ၊တင်ကြည်မထက်(၁၀)နှစ်လောက် ကြီးပါတယ်၊တင်ကြည်မတို့ရုံးဝန်ထမ်းတွေနဲ့လမ်းအလုပ်သမားတွေကတော့မြို့နယ်အင်ဂျင်နီယာကို"ဗိုလ်ကြီး"၊အငယ်တန်းအင်ဂျင်နီယာကို "ဗိုလ်လေး"လို့ခေါ်ကြတာ။တင်ကြည်မတောင် ရည်းစားမဖြစ်ခင်က "ဗိုလ်လေး"ခေါ်နေတာ၊ရည်းစားဖြစ်တော့လဲ နုတ်ကျိုးနေလို့"ဗိုလ်လေး"ဘဲဆက်ခေါ်နေတာ၊ရည်းစားက အတင်း အကို အခေါ်ခိုင်းလို့မနဲပြင်ခေါ်ရတာ။ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင် တင်ကြည်မ သူ့ကိုသိပ်ချစ်လွန်းလို့မဟုတ်ပါ။

ကိုယ်ကလဲ အသက်သာ(၂၀)ထဲရောက်လာတာ၊ရည်းစားဆိုလို့မူးလို့ရှုစရာမရှိ၊ရုပ်ရည်ကလဲ သာမန်ရွက်ကြမ်ရေကြို ၊မိဘတွေကလဲတောကတောင်သူလယ်လုပ်တွေ၊ဘာဂုဏ်ဒြပ်မှရှိတာမဟုတ်၊ရုပ်မချောလို့ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လေးနဲ့ဖမ်းရအောင်ဆိုတာကလဲ သူ့ကိုယ်လုံးက ခပ်ပါးပါးရယ်၊ကျောင်းမှာတုန်းကတော့ရည်းစားစာပေးတဲ့လူတွေ ရှိသင့်သလောက်တော့ရှိပါရဲ့။ဒါပေမဲ့ဘာမှအားကိုးမရနိုင်တဲ့ ဖွတ်ကြားတွေ၊ဒါကြောင့် တစ်ယောက်မှလက်မခံခဲ့ဘဲနေတာ။

အခုတော့ကိုယ်ကလဲ အသက်(၂၀)ထဲရောက်လာပြီ၊(၁၀)တန်းလဲအောင်ပြီးပြီ၊တက္ကသိုလ်လဲတက်တော့တာမဟုတ်ဘူး၊အလုပ် လုပ်ရင်း လင်ယူသားမွေး ဒါဘဲရှိတော့တာမို့လမ်းဗိုလ်လေးက "ချစ်ပါတယ်" လို့ပြောလာတာကို လက်ခံလိုက်တာပါ။တင်ကြည်မတွက်တာက သူအသက်လဲ(၂၀)ရှိပြီ၊ဟိုတဘက်ကလဲ (၃၀)၊အိမ်ထောင်ပြုဖို့အရွယ်တောင် ကျော်နေပြီ၊သမီးရည်းစားသက်တမ်း တစ်နှစ်ပြေ့ရင် လက်ထပ်ကြမယ်ပေါ့လေ။

" ညီမ၊အကို့ကို ခွင့်ပေးကွာ၊တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ချစ်နေကြပြီဘဲဟာ၊အကို လုပ်မယ်နော်"  

ပြောလဲပြော၊လက်ကလဲ တင်ကြည်မရဲ့နို့တွေကို အင်္ကျီ ပေါ်က ကိုင်ပေးနေတာ။တင်ကြည်မ စိတ်တွေ ကယောက်ကယက်ဖြစ်နေပြီ၊တခါမှယောင်္ကျားရဲ့အကိုင်အတွယ် ခံရဘူးတာမဟုတ်တော့ရင်တွေခုံနေတာပါ၊တင်ကြည်မ ဘာပြောလို့ပြောရမယ် မသိတော့၊ငြိမ်နေတာပါဘဲ။တင်ကြည်မ ခွင့်ပေးတယ်လဲမပြော၊ငြင်းဆန်တာလဲမဟုတ်တော့၊သူ့ရည်းစားက အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသားမို့၊သူ့ကို ဖျာပေါ်ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး အပေါ်ကတက်ခွ၊နုတ်ခမ်းတွေကို စုတ်နမ်းတော့တာပါ။တင်ကြည်မ အသက်ရှုကြပ်လာတဲ့အထိ ရည်းစားက နုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြိး အားပါးတရစုတ်တာ၊ကြာလာတော့တင်ကြည်မ ဘယ်လိုမှ မနေနိုင်တော့လို့အတင်းတွန်းဖယ်လိုက်တော့မှ ရည်းစားက နုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုတ်တာကို ရပ်လိုက်တာ၊

" အား၊အကိုရာ၊အရမ်းကြမ်းတာဘဲ၊ညီမ အသက်ရှုလို့တောင် မရဘူး" 

တင်ကြည်မ မောသံကြီးနဲ့ပြောနေတာ။ရည်းစားက ရယ်မောပြီး

" ညီမက အကျင့်မရှိသေးလို့ပါကွာ၊ခဏ ခဏ နမ်းပေးရင် အကျင့်ရသွားမှာပါ"  

ရည်းစားက ပြောလဲပြော။ထဘိအောက်စကို လက်နဲ့ကိုင်ပြီး အပေါ်ဘက်ကိုဆွဲလှန်ယူနေပါတယ်။တင်ကြည်မ ဘာလုပ်တော့မယ်ဆိုတာ သိနေပေမဲ့မလုပ်ပါနဲ့လို့မပြောရက်ဘူးလေ၊သူကိုယ်တိုင်ကစိတ်ပါနေပြီ၊စောစောက သူ့အပေါ်တက်မှောက်ပြိး နုတ်ခမ်းနားတုန်းက ရည်းစားရဲ့ရင်ဘတ်နဲ့သူ့နို့အုံထိနေတာကိုး၊ပြီးတော့အောက်ဘက်မှာလဲ ပေါင်ချင်း ထပ်ဖိထားတာလေ။ဘယ်ကဘယ်လိုမှန်းသာ မသိတာ၊အဖုတ်မှာက အရည်စိုနေပြီ။

ရည်းစားဖြစ်သူက ထဘီကို မသိမသာ တဖြေးဖြေး ဆွဲတင်လာတာ ခြေသလုံးကျော်လာတော့ဆက်ဆွဲတင်လို့ မရဘူး၊ပေါင်အောက်ရောက်နေလို့၊ဒါနဲ့ရည်းစားက တင်ကြည်မရဲ့ခြေထောက်တွေကို ဒူးဂေါင်းနားက ကိုင်ပြီး ဖြဲကားပေးရင်း ထဘီကို ခါးအထိဆွဲလှန်လိုက်ပါတယ်။ထဘီခါးပေါ်ရောက်တာနဲ့ တင်ကြည်မ ရှက်တာနဲ့ မ ျက်စိတွေကိုမှိတ်ထားပါတယ်။ရည်းစားက တင်ကြည်မရဲ့အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်ယူရင်း

" ညီမ၊ဖင်ကြွပေး"  

ခိုင်းတဲ့အတိုင်း တင်ကြည်မ ဖင်ကို အသာကြွပေးလိုက်ပါတယ်။ဘောင်းဘီကျွတ်သွားတဲ့အခါမှာ တင်ကြည်မရဲ့အောက်ပိုင်းတပိုင်းလုံး ကွင်းကွင်းကွက်ကွက် ပေါ်လာတာပါဘဲ၊ရည်းစားလုပ်တဲ့လူက တင်ကြည်မရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုဒူးထောင်ပေးရင်း ဆွဲဖြဲလိုက်လို့မိန်းမအင်္ဂါ ဖောင်းဖောင်းကြီးက မမြင်ချင်အဆုံးပါ။အမွေးတွေက မထူမပါး၊မရှည်မတိုပါ။

ရည်းစားက အဖုတ်ကို လက်နဲ့ပွတ်ပေးနေတာတင်ကြည်မ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးမြှောက်တက်လာတာပါဘဲ၊တင်ကြည်မ မနေတတ်တော့ဘူး၊ရည်းစားက အတွေ့အကြုံ ရင့်နေပြီလေ၊မိန်းမမရှိလို့သာ လူပျိုကြိးပြောရတာ၊ကြေးစားဇယားမတွေ၊ကက မတွေနဲ့က နဲတာမှမဟုတ်ဘဲ။တင်ကြည်မကသာ အစိမ်းသက်သက်၊ရည်းစား လက်ကမြင်းမှုကြောင့် တင်ကြည်မစောက်ဖုတ်တခုလုံး အရည်တွေစိုရွှဲနေပြီ၊တင်ကြည်မစိတ်တွေ ကယောင်ခြောက်ခြားဖြစ်နေပြီ။

ရည်းစား သူ့ပုဆိုးကို ခေါ်င်းပေါ်ကနေချွတ်လိုက်ပြီး လီးကို စောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့တေ့ပြီး ထိုးသွင်းပါတယ်။

" အား--နာတယ်"

တင်ကြည်မ အသည်းအထန် အော်လိုက်တာ၊အော်သာအော်တယ်၊လီးက ဒစ်လောက်ဘဲဝင်သေးတာ၊ကြပ်တာကတော့တအားကြပ်တာ၊တင်ကြည်မက အပျို စစ်စစ်၊အခုမှ နဖူးတွေ့ ဒူးတွေ့ဖြစ်တာ။နာလွန်းလို့စောစောကမှိတ်ထားတဲ့မ ျက်စိ ပွင့်လာပြီး

" အာ-အကိုရယ်၊နာလိုက်တာ၊ကျမဟာလေး ကွဲပြီထင်တယ်"

" အစမို့နာတာပါညီမရယ်၊ခဏနေ မနာတော့ပါဘူး၊ကွဲလဲမကွဲပါဘူး၊တော်ကြာ ပျောက်သွားမှာပါ"  

ရည်းစားက ချော့လဲချော့၊လက်ကတင်ကြည်မရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးအောက် ထောက်ထားပြီး လီးကို တဖြေးဖြေး နှဲ့နှဲ့ထိုးသွင်းတော့တာပါဘဲ။

" အီး-အ--အမလေးးး"

တင်ကြည်မ နာလွန်းလို့အော်နေရတာပါ။စောက်ခေါင်းထဲ ဒုတ်ချောင်းကြီးနဲ့ထိုးလိုက်တာလားတောင် ထင်ရတာ၊နာလွန်းလို့တင်ကြည်မရဲ့ပေါင်နှစ်ချောင်း တဇတ်ဇတ်တုန်နေတာ၊ရည်းစားကလဲ တင်ကြည်မ အပျိုစစ်မှန်းသိလို့ဖီးလ်တွေတက်လာပြီး လီးကိုတဆင့်ပြိးတဆင့် ဝင်အောင်ထိုးသွင်းနေတော့တာ။တင်ကြည်မအော်တာကို ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ လီးအဆုံးဝင်အောင် အားစိုက်သွင်းတဲ့အတွက်နောက်ဆုံး ဆီးခုံနှစ်ခု ထိမိတဲ့အထိ လီးအဆုံးဝင်သွားရော၊လီးအဆုံးဝင်တော့မှ ရည်းစားက

" ညီမ တအားနာတာဘဲလား"

" အကိုရယ်၊မေးမှမေးတတ်ပလေ၊သေလုအောင်နာတာ၊အဟုတ်ကို ကွဲသွားပြီနေမှာပါ"

" မကွဲပါဘူးဆိုကွာ ညီမကလဲ၊ပြီးပြီ၊အဆုံးထိဝင်သွားပြီ၊ဒိရှေ့ မနာတော့ဘူး"  

ပြောပြောဆိုဆို ရည်းစားဖင်ကိုကြွကာ ကြွကာ လိုးတော့တာ။

" အမလေး၊အာ၊အကို၊နာတယ်"  

တင်ကြည်မ အော်တုန်းပါ။လီးတစ်ချောင်းလုံးဝင်နေပြီမို့ ရည်းစား ဆက်တိုက်ဘဲ လိုးပေးပါတယ်။စောက်ခေါင်းပေါက်က တအားကြပ်နေတာမို့လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ကြက်ပေါင်ကွင်းနဲ့ချည်တုတ်ထားသလို တင်းကြပ်နေတာပါဘဲ။ဒါပေမဲ့သဘာ၀ တရားအရ လေး ငါး ဆယ်ချက်ဆောင့်ပေးလိုက်တဲ့အခါ စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရည်ရွှဲစိုလာလို့စောစောကလို တအားမကြပ်တော့ဘဲ လိုးလို့ကောင်းလာပါတယ်။

တင်ကြည်မလဲ စောစောပိုင်းက နာလို့အော်နေတဲ့အသံ တိတ်သွားပြီး ဖင်ကို မသိမသာ ကော့ပေးနေလေရဲ့။ရည်းစားဖြစ်သူ ကြာကြာမလိုးနိုင်ပါ၊စောက်ခေါင်းကကြပ်နေလို့၊ခဏလေးနဲ့အရည်ထွက်ချင်လာတာနဲ့၊ကပြာကရာ လီးကိုဆွဲနုတ်ပြီး တင်ကြည်မရဲ့ပေါင်ကြားထဲ အရည်တွေပန်းထုတ်လိုက်ရတယ်။သူက အတွေ့အကြုံ များလှပြီ၊မတော် ဗိုက်ကြီးမှာစိုးလို့ အရည်ကို အထဲမှာမထဲ့ဘဲ အပြင်ဘက်ဆွဲထုတ်ပြီးပန်းတာ။

မိန်းမတစ်ယောက်ကို လိုးခွင့်ရဘို့အစ ပထမအကြိမ်သာ ခဲယဉ်းတာပါ၊တစ်ခါဖောက်ပြီးရင် နောက်ပိုင်း လွယ်လွယ်ကူကူပါဘဲ၊လမ်းဗိုလ်လေးဆိုတဲ့လူက စားနေကျကြောင်လေ၊တင်ကြည်မကတော့ ဘယ်သိပါ့မလဲ၊လက်ထပ်ယူမယ်မှတ်တာပေါ့။သူ့ရဲ့အပျို စင်ဘဝကိုပေးလိုက်ရပြီးတဲ့နောက် မထူးတော့ပါဘူးဆိုပြီး ရည်းစားချိန်းတိုင်း သွား သွားပြီး ခံရတာ၊ရည်းစားက (လက်မထပ်ခင် ဗိုက်ကြီးလာမှာစိုးလို့)အကြောင်းပြပြီးလိုးတဲ့အခါတိုင်း F.Lအစွပ် စွပ်ပြီးလိုးတာ။(၆)လလောက် တင်ကြည်မကို ဖွတ်ဖွတ်ကြေအောင်လိုးပြီး၊တခြားမြို့နယ်ကိုပြောင်းသွား၊အဲဒီမြို့ကပိုက်ဆံရှိတဲ့အပျိုကြီးတစ်ယောက်နဲ့လက်ထပ်လိုက်တာလေ။

တင်ကြည်မလဲ ရည်းစားပြောင်းသွားပြီး တခြားမြို့မှာလက်ထပ်သွားပြီလို့ကြားတာနဲ့၊ဆောက်လုပ်ရေးမှာဆက်မလုပ်ချင်တော့ဘဲ၊အလုပ်ပြောင်းဖို့ကြိုးစားရင်း ကံအားလျှော်စွာ ပညာရေးရုံးမှာ အငယ်တန်းစာရေးအလုပ်ရလို့ဟန်ကျသွားပါတယ်။နို့မို့ဆောက်လုပ်ရေးမှာဆက်လုပ်နေရင် လမ်းဗိုလ်လေးနဲ့ကိုယ့်အကြောင်း သိတဲ့လူတွေရှေ့ဘယ်လိုနေရမယ်မှန်းတောင်မသိ။

ညီမလုပ်တဲ့သူနဲ့ဟိုကောင်လေး၊လိုးကြတာကိုတွေ့လိုက်ရလို့၊မတင်ကြည် မအိပ်နီုင်တော့ဘဲ၊ရည်းစားဦး(ရည်းစားဦးလို့ပြောရအောင်ကနောက်ထပ်လဲ ရည်းစားမထားဖြစ်တော့ပါဘူး)နဲ့လိုးခဲ့ကြတာကို ပြန်စဉ်းစားမိတာပါ။ယောင်္ကျား အလိုးကို (၆)လလောက်အတွင်းအကြိမ် (၃၀)လောက်ခံခဲ့ဘူးပြီး၊(၇)နှစ်လောက်ထိ မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်နေလာခဲ့တာ၊ကနေ့ည၊ညီမဖြစ်တဲ့သူ၊သူ့ထက်ငယ်တဲ့ကောင်လေးနဲ့လိုးနေတာမြင်လိုက်ရတာ၊သူပါ ဖုံးကွယ်နေတဲ့တဏှာပေမစိတ်တွေ ထိုးထွက်လာပြီလေ။ဘယ်လိုလုပ်ရမှန်းတောင် မသိတော့။

နောက်ရက်က ကေ ျာင်းဖွင့်ရက်မို့မောင်မောင် ကျောင်းတက်ရတယ်။သူက ဒီနှစ်(၁၀)တန်း။အရေးကြီးတဲ့ အစိုးရစစ်စာမေးပွဲ။(၁၀)တန်းကိုအမှတ်ကောင်းကောင်းနဲ့အောင်မှ ကိုယ်တက်ချင်တဲ့တက္ကသိုလ်တက်ခွင့်ရတာ။ မောင်မောင်က စာကြိုးစားတာ။ညတိုင်းစာကြည့် တာ၊မနေ့ညကတော့ မတင်ရီ သူ့ကို နည်းပညာအသစ်အဆန်းတွေ လက်တွေ့သင်ကြားပို့ချပေးလို့ကျောင်းစာမကြည့်လိုက်ရဘူး၊ဒါကြောင့် မောင်မောင်ကျေင်းကို အစောကြီးသွား၊အတန်းထဲမှာ ဘယ်သူမှမရောက်သေးခင် ကျောင်းသင်ခန်းစာတွေ ဖတ်နေလေရဲ့။

" ဟယ်၊မောင်မောင်၊အစောကြီးလာပြီး စာဖတ်နေတယ်ပေါ့၊ဟုတ်လား"  

မောင်မောင် ကျောင်းစာကို စိတ်ပါလက်ပါဖတ်နေမိတာ ဆရာမ ဒေါ်ထားထား စကားသံ ကြားတော့မှ မျက်နှာမော့ကြည့်မိတာ၊ဆရာမ ဒေါ်ထားထား သူ့ခုံဘေးရောက်နေတာ သူမသိ။

" ဟုတ်၊ဆရာမ၊မနေ့ညက စာမဖတ်ဖြစ်လို့"  

မောင်မောင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်ပြီး ရိုရိုသေသေ ဖြေတာ၊ဆရာမ ဒေါ်ထားထားက (၁၀)တန်းအင်္ဂလိပ်စာပြတဲ့သူတို့အတန်းပိုင် ဆရာမ။ဆရာမက ပညာရေးတက္ကသိုလ်ဆင်း B.A;B.Ed ဘွဲ့ရ၊မြို့ခံသူဋ္ဌေးသမီး၊အဖေမရှိတော့ပေမဲ့အမေမုဆိုးမကြီးရဲ့ငွေကြေးတွေကို မြို့ကလူတော်တော်များများ အတိုးနဲ့ချေးနေကြရတာမို့ မြို့မိမြို့ဖ သဘွယ်လဲ ဖြစ်နေတာ။

" စာလိုက်နိုင်လား၊မရှင်းတာရှိရင် ဆရာမကို လာမေးနော်"  

ဆရာမ မောင်မောင်ခုံဘေးလာရပ်ပြီး ပြောတာပါ။

" ဟုတ်ကဲ့ပါ ဆရာမ၊အခုထိတော့ လိုက်နိုင်ပါသေးတယ်၊နားမလယ်တာရှိရင် ဆရာမကို မေးပါ့မယ်"  

မောင်မောင်ပြောနေရင်း ဆရာမကိုမသိမသာ ခိုးကြည့်တာ။ဒိအရင်ကတော့ ကိုယ့်ဆရာမတွေကို မောင်မောင် သေသေချာချာ မကြည့်မိပါ။မနေ့ညကမှ မတင်ရီရဲ့ လက်တွေ့ချစ်နည်းပညာရပ်ကို သင်ကြားခွင့်ရလိုက်လို့ ကနေ့ဆရာမကို သေချာကြည့်မိတာ။ဆရာမဒေါ်ထားထားက သူတို့မြို့အညာသူပီပီ အသားအရေက ညို ပါတယ်။အရပ်က ငါးပေတစ်လက်မ ရှိပြီး ပုတယ်ထင်ရပေမဲ့ကိုယ်ခန္ဓာအဆက်အပေါက်က ကြည့်ကောင်းပါတယ်။နို့တွေက သိပ်မကြီးပေမဲ့ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးက တော်တော်ကြီးတာပါ၊မောင်မောင်ထက်ကြီးတဲ့နှစ်ဆွေးကျောင်းသားကြီးတွေ ပြောပြောနေတာ-

" ဆရာမ ဒေါ်ထားထားက ဖင်အောင်သလောက် နို့က သေးတယ်ကွာ" တဲ့လေ။

" အေးလေ၊ဆရာမပြောတာ မောင်မောင် နားမလယ်တာရှိရင် လာမေးလို့ပြောတာ၊ကျောင်းချိန်မှာမေးဖို့အချိန်မရရင် ဆရာမအိမ်ကို လာမေးပေါ့၊ဟုတ်ပြီလား" 

ဆရာမ မောင်မောင်ကိုပြောပြီး သူ့နေရာဆီပြန်သွားပါတယ်၊မောင်မောင် ဆရာမ နောက်ပိုင်းကို အငေးသား ကြည့်မိတာကျောင်းသားကြီးတွေပြောတဲ့အတိုင်း ဆရာမရဲ့ဖင်တုန်းကြီးက နဲတာမှမဟုတ်တာ၊စစ်ကိုင်းအိုးကြီး ကျနေတာပါ၊လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်းဖင်တုန်းကြီးနှစ်ခြမ်းက နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက် စည်းချက်ညီညီ တုန်ယမ်းနေတာပါ၊မောင်မောင် ဆရာမရဲ့ဖင်ကြီးငေးကြည့်နေတုန်းမှာဘဲ တခြားကျောင်းသူကျောင်းသားတွေရောက်လာပါတော့တယ်။

မတင်ရီ မနက်မိုးလင်းတာနဲ့ရေချိုးပြီး အငယ်မကို ပိုးထုတ်နဲ့ကျောင်းမှာလွယ်ပိုး၊အကြီးကောင်လက်ဆွဲပြီး ကျောင်းပို့ပါတယ်၊သူငယ်တန်းမို့ရပ်ကွက်ထဲကမူလတန်းကျောင်းတင်ပို့ရတာမို့ မဝေးလှပါဘူး၊ကျောင်းပို့ပြီးတာနဲ့ မတင်ရီ စျေးသွားရင်း တားဆေးထိုးဖို့သားဖွါးဆရာမဆီဝင်ပါတယ်၊အရင်ကလဲ မတင်ရီ တားဆေးထိုးနေကျ ပါ၊အခု ယောင်္ကျား သင်တန်းတက်နေလို့မလိုအပ်ဖူးဆိုပြီး မထိုးဘဲနေ နေတာ၊ဒိရှေ့မောင်မောင်နဲ့ပွဲကြမ်းရဦးမှာမို့ ဆေးထိုးမထားရင် မဖြစ်တော့တာမို့ သတိတရ သွားထိုးတာပါ။

" ဟော မယ်တင်ရီ၊ မပေါ်လာတာ အတော်ကြာပါရောလား၊အခုမှဘဲ လာတော့တယ်"

သားဖွားဆရာမကြီးက မတင်ရီကို ပြောတာ၊ဆရာမကအသက်(၅၀)လောက်ရှီနေပြီ၊

" ပေါ်မလာဆို လင်တော်မောင်မရှိလို့မလာတာဒေါ်ကြီးရေ၊အခု လင်တော်မောင် ကျောင်းပြီးတော့မှာမို့ကြိုတင်ဆေး လာထိုးတာ"

ဆေးထိုးပြီးတာနဲ့ မတင်ရီ စျေးကိုသွားပြီး ဟင်းချက်စရာဝယ်ရတယ်၊အမက ရုံးတဘက်နဲ့မို့ချက်တာပြုတ်တာ၊စျေးဝယ်တာ မလုပ်နိုင်သူဘဲလုပ်ရတာ၊အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့အငယ်မကို ချော့သိပ်ပြီး မီးဖိုထဲဝင်၊ချက်ပြုတ်ပေါ့၊ချက်ပြုတ်ရင်းတစ်ယောက်ထဲမို့တွေးမိတွေးရာမောင်မောင်နဲ့ညက လိုးဖြစ်သွားတာကို ပြန်တွေးမိတာ၊ယောင်္ကျား က သင်္ကြန်ပြီးကတဲက ကျောင်းပြန်သွားရတာ၊သီတင်ကျွတ်မှ သင်တန်းဆင်းမှာ၊တကယ်ဆို ယောင်္ကျား ပြန်လာဘို့တစ်လခွဲ၊နှစ်လလောက်ဘဲလိုတော့တာ၊အောင့်ထားဖို့ကောင်းပေမဲ့ မတင်ရီ မအောင့်နိုင်ဘဲစိတ်အလိုလိုက်ခဲ့မိတယ်၊စိတ်အလိုလိုက်ဆို မောင်မောင်ဆိုတဲ့ကောင်လေးနဲ့ကလဲ အလွယ်တကူ ခြံချင်းကပ်နေတော့ဖြစ်သွားတာ၊ယောင်္ကျား နဲ့ကင်းကွာနေတာ(၆)လရှိပြီမို့ အရမ်းအလိုးခံချင်နေတာ၊မနေ့ညကတော့မောင်မောင်နဲ့လိုးလိုက်မိတာ၊(၆)လတာငတ်ပြတ်နေတာအရသာတော်တော်ရလိုက်တယ်.။

ဒီညလဲ မောင်မောင်လာမှာသေချာတယ်၊ကောင်လေး အရူးအမဲသားကျွေးဖြစ်ပြီလေ၊ယောင်္ကျား ပြန်ရောက်မလာခင် တစ်လခွဲနှစ်လလောက်တော့ ဒီကောင်လေးနဲ့နှစ်ပါးသွားရမှာဘဲ၊အရေးကြီးတာက သူများတွေ မသိဖို့၊သူ့အမ မတင်ကြည်သိတာအရေးမကြီးဘူး၊ညီအမချင်း ပြောလို့ရတယ်၊မသကာ သူ့အမ ပူညံ ပူညံ လုပ်လာခဲ့ရင် အပျို ကြီးကို မောင်မောင်နဲ့ ပေးလိုးလိုက်ရုံဘဲ၊တစ်ခုတော့ရှိတယ်၊ဒီကိစ္စ မောင်မောင်ရဲ့အမတွေ သိလို့မဖြစ်ဘူး၊သူ့အမတွေက သူတို့မောင် လူပျို နုနုထွတ်ထွတ်လေးနဲ့ကိုယ့်လိုကလေးအမေလင်ကြီးငုတ်တုတ်နဲ့မိန်းမ၊ဘယ်ဖြစ်စေချင်ပါ့မလဲ၊သိများသိလို့ကတော့ပြောလိုက်မဲ့ဖြစ်ခြင်း၊ဆဲဆိုလိုက်မဲ့ဖြစ်ခြင်း။

မတင်ကြည် ရုံးသာတက်နေရတာ၊ရုံးအလုပ်ကို မလုပ်ချင်ဘဲ စိတ်မပါဘဲ လုပ်နေရတာ၊သူ့စိတ်က မနေ့ညက မောင်မောင်နဲ့သူ့ညီမ လိုးနေကြတာကိုဘဲ ခေါင်းထဲမှာရှိနေတာ၊(ညီမလေးနှယ်၊ယောင်္ကျား းရှိရက်နဲ့လင်ငယ်နေရတယ်လို့၊မတော် သူများတွေသိသွားရင် အရှက်ကွဲအကျိုးနည်းဖြစ်ရုံမက လင်မယားလဲကွဲ၊ဆွေမျိုးတွေကလဲ ပြောလိုက်ကြမှာဖြစ်ခြင်း၊သူ သတိတော့ထားမိပါတယ်၊သူ့ညီမ ပြီးခဲ့တဲ့တစ်လလောက်ကတဲက မနေနိုင် မထိုင်နိုင်၊တဏှာပိုးရွစိထိုးနေတာ၊လင်နဲ့ခွဲနေရတာ(၆)လရှိပြီမို့ခံချင်နေပြီဆိုတာ၊ကောင်မ ရွတာကတော့ ရွပါတယ်။ငါလဲ ယောင်္ကျား နဲ့လိုးဖူးတာပါဘဲ၊သူလောက်တော့မရွသေးပါဘူး၊ကိုယ့် ကိုယ် ကို ထိန်းရမှာပေါ့၊ဖြစ်တော့မဖြစ်သေးဘူး၊ညီမလုပ်တဲ့လူကို တိုးတိုးတိတ်တိတ် ပြောပြဆုံးမရဦးမယ်၊မိဘနှစ်ပါးသိသွားရင်လဲ စိတ်ဆင်းရဲကြမယ်။ညီမဖြစ်သူကို မောင်မောင်နဲ့ အနေအထိုင် မသင့်တော်ဘူးလို့ပြောရမယ်၊သူပြောတာ၊ဆုံးမတာကို ညီမက လက်မှခံပါ့မလား၊ညီအမချင်း အသက်ကလဲ သိပ်ကွာတာမဟုတ်၊(၂)နှစ်ဘဲကွာတာ။

ဆရာမဒေါ်ထားထား နေ့ခင်း စာသင်ချိန် အားလပ်နေချိန် ဆရာဆရာမ များနားနေခန်းမှာ တစ်ယောက်ထဲ ဟိုတွေး ဒီတွေး တွေးနေတာ၊မနက်က သူ့ဂျူတီနေ့မို့ကျောင်းကိုအစောကြီးရောက်တာ၊ဘယ်သူမှမရှိသေးခင် မောင်မာင်တစ်ယောက်ထဲရှိနေတာတွေ့လို့၊ကောင်လေးက ရုပ်ရည်လေးကလဲမဆိုး၊ကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်ကလဲ ယောင်္ကျား ပီသ၊စာလဲကြိုးစားတဲ့ကျောင်းသားမို့၊ပထမတော့ဘာရယ်မဟုတ်ပါ၊အတန်းထဲမှာ နှစ်ယောက်ထဲရှိနေလို့ စကားပြောမိတာ၊ကျောင်းစာ နားမလယ်တာရှိရင် အိမ်လာမေးနော်လို့ပြောမိတာ၊မှားများသွားလားလို့၊သူ အခန်းရှေ့ကိုပြန်ထွက်လာတော့ကောင်လေး သူ့နောက်ပိုင်း ဖင်ကြီးကို ငေးကြည့်နေတာ သူသမင်လယ်ပြန်ကြည့်ရင်း တွေ့လိုက်ရတယ်။

ယောင်္ကျား တော်တော်များများ သူ့ဖင်ကို မကြည့်ဘဲ မနေနိုင်ကြဘူး၊သူကလဲ အပေါ်ပိုင်းနို့ကသာ မကြီးတာ၊ဖင်က တအားကြီးနေတာပါ၊ဘာမှလေ့ကျင့်ခန်းတွေဘာတွေလဲ မလုပ်ပါဘဲ အပျို ဖြစ်တာနဲ့ ဖင်ကကြီးထွားလာတာပါ၊(အင်း-ငါလဲ အပျိုကြီး လင်မရတတ်တာနဲ့ကိုယ့်တပည့်ကို ပြန်ပြီးစိတ်ကစားမိနေပါလား)။

ဒေါ်ထားထား အပျိုကြီးလို့သာပြောရတာပါ၊တကယ်တော့သူလဲ အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသား အပြီု ကြီးပါ၊တက္ကသိုလ်တက်ရင်း ရည်းစားနဲ့အကြိမ်ကြိမ် လိုးခဲ့ကြတာ၊ကျောင်းပြီးသွားရင် လက်ထပ်ကြမယ်လို့ရည်ရွယ်ထားကြပေမဲ့တကယ်တမ်းကျောင်းပြီးလို့ကိုယ့်မြို့ သူ့မြို့ဝေးသွားကြတဲ့အခါ အနေဝေးပြီး သွေးအေးသလိုဖြစ်ပြီး၊ရည်းစားဖြစ်တဲ့သူက မိဘတွေပေးစားတဲ့ဆွေမျိုးနီးစပ်တော်တဲ့နှမဝမ်းကွဲတစ်ယောက်နဲ့လက်ထပ်သွားတာ။

ဒေါ်ထားထား သူတို့မြို့နယ်ထဲက တောရွာမှာ အလယ်တန်းပြဆရာမဝင်လုပ်၊သတ်မှတ်အမှုထမ်းသက်ပြေ့တဲ့အခါ B.Ed ပညာရေးဘွဲ့ဆက်တက်၊သူတို့မြို့မှာဘဲ အထက်တန်းပြဆရာမဖြစ်လာ၊အခုဆို ဒေါ်ထားထားအသက် (၃၂)နှစ်ထဲရောက်လာပြီ၊လင်ယူဘို့ကလဲစဉ်းစားလို့မရတော့ဘူး၊သူတို့မြို ကတောမြို့လေးဆိုတော့ သူနဲ့လိုက်ဖက်မဲ့ ယောင်္ကျား လူပျိုလဲ ရှာမတွေ့ပါဘူး၊ပြောင်းလာကြတဲ့ဋ္ဌာနဆိုင်ရာ အရာရှိတွေကလဲ အိမ်ထောင်သည်တွေများတယ်၊တခြားအရောင်းအဝယ်သမားယူရအောင်ကလဲ ပညာအရည်အချင်းက (၁၀)တန်းလောက်တောင် မအောင်တဲ့လူတွေမို့မယူချင်ပါ။ကိုယ်က ဘွဲ့ဒီဂရီ နှစ်ခုနဲ့မို့ အနည်းဆုံးတော့ဘွဲ့ရတဲ့ယောင်္ကျား လောက်မှယူချင်တာ၊အခုကျမှတော့လဲ လင်ယူဘို့ရာ ဖြစ်နိုင်တော့မှာမဟုတ်ပါဘူး၊ဒီလိုဘဲ အမည်ခံအပျိုကြီးဘဝနဲ့နေသွားရတော့မှာပါ။

ညနေ(၄)နာရီ ကျောင်းဆင်းကတဲက မောင်မောင် ဘယ်ကိုမှ မသွားဘဲ ကျောင်းစာတွေလုပ်နေလို့ သူ့အမလေးက အံ့သြပြီးမေးတာ၊

" ဟဲ့၊မောင်လေး၊ကစားကွင်း မသွားဘူးလား" 

ခါတိုင်းဆို ကျောင်းကပြန်လာတာနဲ့မောင်မောင် ဘော်လီဘောသွားပုတ်တတ်တာ၊အခု မကစားနိုင်တော့ဘူးလေ၊ခါတိုင်း စာကြည့်တဲ့အချိန် မတင်ရီနဲ့နှစ်ပါးသွားရတာမို့ကစားချိန်ကို ပြန်အစားထိုးရတာ။မောင်မောင်ဒါတခုတော့တော်တယ်လို့ပြောရမယ်။သူက(၁၀)တန်းကို နှစ်ချင်းပေါက် အောင်ချင်တာ။မိဘနှစ်ပါးမရှိတော့တာမို့ စျေးရောင်းကြွေးနေတဲ့အမတွေကိုသနားတယ်။အဝေး မြစ်ကြီးနားကနေ ကားမောင်းရင်း ငွေကြေးထောက်ပံ့နေတဲ့ အကိုကြီးကိုလဲ သနားတယ်။အကိုကြီးခမြာ ငြိမ်းချမ်းရေး မရသေးတဲ့ ကချင်ပြည်နယ် နေရာအနှံ့ သွားလာကားမောင်းနေရတာ။ကားပိုင်ဆိုပေမဲ့ ကိုယ်တိုင်မလိုက်နိုင်ရင် ဒရိုင်ဘာ၊စပါယ်ရာကို လုပ်ကျွေးသလိုဖြစ်မှာလေ။အကိုကြီးက မောင်မောင်(၁၀)တန်းအောင်ရင် တက္ကသိုလ်တက်ဖို့ပြောထားပြီးသား။ကိုယ်က စာမေးပွဲအောင်ဖို့ဘဲလိုတယ်။

ညနေ(၄)နာရီကစပြီး ကျောင်းစာတွေကြည့်၊(၆)နာရီမှာ ရေထချိုး၊ထမင်းစားပြီးတာနဲ့(၇)နာရီမှာ စာပြန်ကြည့်ပါတယ်။အမနှစ်ယောက်ကမီးဖိုချောင် ပန်းကန်ခွက်ယောက်ဆေးကြော သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးတဲ့အခါ သူတို့အားပြီ။ညီအမနှစ်ယောက် စျေးရောင်းရင်း ရတဲ့အမြတ်ငွေတွက်ချက်၊မိန်းမပီပီ ဟိုဟာဒီဟာ အတင်းပြောစရာရှိတာတွေပြော၊ည(၈)နာရီလောက်မှာ အမနှစ်ယောက် အိပ်ကြပြီ၊မနက်အစောကြီးအိပ်ရာထပြီး စျေးထွက်ရတာလေ။မောင်မောင် ကျောင်းသင်ခန်းစာတွေ ဆက်ဖတ်ပါတယ်။မတင်ရီနဲ့က ည(၁၀)နာရီချိန်းထားပြီးသား။မတင်ကြည်အိပ်မောကျမဲ့အချိန်။ဒါကြောင့် မောင်မောင် စိတ်အေးလက်အေး စာဖတ်နေနိုင်တာ။

ည(၁၀)နာရီထိုးတာနဲ့ မောင်မောင် အိမ်ကနေ အသံမထွက်အောင် ပြူ တင်းပေါက်ကကေ ျာ်ထွက်ပါတယ်၊တံခါးမကြီးကထွက်ရင် မတော်သူ့အမတစ်ယောက်ယောက် အပေ ါ့အပါးသွားဖို့ထွက်ခဲ့မိရင် သိသွားမှာစိုးလို့၊ပြူတင်းပေါက်ကကျော်ထွက်ပြီး ပြူတင်းတံခါးရွက်ကို အသာပြန်တွန်းစေ့ပိတ်ထားလို့ရတယ်။မောင်မောင် မတင်ရီတို့ခြံဝင်းထဲ ရောက်တာနဲ့မတင်ရီ မီးဖိုချောင်တံခါးပေါက်ကထွက်လာတာ အခ ျိန်ကိုက်ပါဘဲ။ 

" မောင်လေး၊အခန်းထဲဝင်နှင့်၊အမ အိမ်သာခဏဝင်လိုက်ဦးမယ်"

မတင်ရီပြောတဲ့အတိုင်း မောင်မောင် အခန်းထဲဝင်နေပါတယ်။မတင်ရီအိမ်သာထဲဝင်၊ဆေးကြောသန့်ရှင်းရေးလုပ်၊ အခန်းထဲရောက် ရောက်ခ ျင်း မောင်မောင်က အငမ်းမရ ဖက်ငပြီးပါးတွေကိုနမ်းတော့တာပါဘဲ။

" အာ-မောင်လေးကလဲကွာ၊လောလိုက်တာ၊ခဏနေပါဦး၊အမ အင်္ကျီချွတ်ပါဦးမယ်"  

မတင်ရီပြောလို့ မောင်မောင် လွှတ်ပေးလိုက်ပါတယ်။မတင်ရီက အင်္ကျီချွတ်ရင်း

" မောင်လေးလဲ အဝတ်တွေချွတ်လိုက်လေ၊ရှုတ်ကရှုတ်နဲ့"

မောင်မောင်လဲ မတင်ရီပြောတဲ့အတိုင်း ဝတ်လာတဲ့စွပ်ကျယ်နဲ့ပုဆိုးကို ချွတ်ပစ်လိုက်ပါတယ်။မတင်ရီက အင်္ကျီ ၊ဘော်လီကိုချွတ်ပြီး ထဘီရင်လျားလိုက်ပါတယ်။ပြီးမှ နှစ်ယောက်သား အိပ်ရာပေါ်လှဲအိပ်လိုက်ကြတာ။အိပ်ရာပေါ်ရောက်တာနဲ့ မောင်မောင် မတင်ရီပေါ်ခွမှောက်ပြီး နုတ်ခမ်းချင်းတေ့ပြီးကစ်စုတ်၊ရင်လျားထားတဲ့ထဘီအစကိုဆွဲဖြေပြီး နီု့တွေကို ကိုင်တွယ်တော့တာဘဲ။မနေ့ညကလဲ နို့တွေကို အားပါးတရကိုင်ပြီးပါပြီ။ဒါပေမဲ့ စ စချင်း စောက်ဖုတ်ထဲ လီးထိုးသွင်းလိုက်ရင် ဘာအရသာရှိတော့မလဲ။နဲနဲပါးပါးတော့ ပက်တင်း လုပ်ပေးရဦးမှာပေါ့။မောင်မောင်က နဂိုကတဲက စာဖတ်ဝါသနာပါတာမို့လိင်နဲ့ပတ်သက်တဲ့စာအုပ်တွေအများကြီးဖတ်ထားဘူးတာ။Sexual Behavior In The Human Female(Dr Alfred Kinsey).A History of Sex(Simone De Beauvoir).စတဲ့အင်္ဂလိပ်စာအုပ်တွေ၊ဃရာဝါသ နိသာည်း၊ကာလီဒါသ၏ ကြာခြည်သဘာဝ-စတဲ့မြန်မာလိင်စာအုပ်တွေကိုဖတ်ထားတာလေ။မဟုတ်တရုတ်တွေရေးထားတဲ့၁၈+စာအုပ်တွေကိုတော့စာရင်းထဲမထဲ့တော့ပါဘူး။ဖတ်ဘူးတာမှ နဲပေါင်ပြောရမယ်။ဗီဒီယိုဖူးကားတွေလဲ အများကြီးကြည့်ထားတာ။

မတင်ရီကတော့မောင်မောင် သူ့နို့တွေကို ဆုတ်နယ်ကိုင်တွယ်ပြီဆိုကတဲက စိတ်တအားကြွတက်ပြီး အဖုတ်မှာ အရည်စိမ့်ထွက်စပြု နေပြီ၊မောင်မောင် နုတ်ခမ်းချင်းတေ့စုတ်နေရာက နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တလုံးပြီးတလုံး တပြွတ်ပြွတ် စို့တော့တာပါဘဲ၊နီု့တလုံးကိုစို့နေတုန်း နောက်တလုံးရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးကို လက်ညှိုး လက်မညှပ်ပြီး ချေပေးနေတာ၊မတင်ရီကတော့အောက်ကနေ မောင်မောင်ရဲ့ကျောပြင်ကြီးကို ဖက်ပြီးပွတ်သပ်ပေးနေပါတယ်။မောင်မောင်က နီု့တွေကို ကိုင်တွယ်ရင်း ထဘီကိုတဖြေးဖြေး ခါးအထိဆွဲယူလာတာ၊ဆီးစပ်ထိရောက်နေပါပြီ။

" အမ ထဘီချွတ်လိုက်မယ်နော်"

မောင်မောင် ပြောပြောဆိုဆို ထဘီကို ခြေရင်းဘက်ကနေ ဆွဲချွတ်လိုက်ပါတယ်။မတင်ရီရော၊မောင်မောင်ပါနှစ်ယောက်လုံး အဝတ်အစားမရှိကြတော့ပါ။ထဘီကျွတ်သွားတာနဲ့ မတင်ရီ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းဖြဲကား ဒူးနှစ်ဘက်ထောင်ပေးလိုက်ပါတယ်၊သူ့စိတ်တွေအရမ်းထန်နေပါပြီ၊စောက်ခေါင်းကလဲ အရည်တွေ ထိန်းမရလောက်အောင်ကို ရွှဲနေပြီမို့

" မောင်လေး၊လိုးတော့ကွာ၊အချိန်မဆွဲနဲ့"

မတင်ရီ တအားလိုခ ျင်နေပြီဆိုတာသိလို့ မောင်မောင် ပေါင်ကြားထဲ ဆောင့် ဆောင့်ဝင်ထိုင်ပြီး စောက်ခေါင်းဝမှာ လီးကိုတေ့လိုက်ပါတယ်။စောက်ခေါင်းပေါက်က နဲနဲပြဲအာနေတာမို့အထဲက နီရဲနေတဲ့အတွင်းသားတွေကိုမြင်နေရပါတယ်။မောင်မောင် လီးကိုဖိနှိပ်သွင်းတော့တာပါဘဲ။

" အင်-မောင်လေးရာ၊အားပါးတရဆောင့်ပေး"  

မတင်ရီ အားမလိုအားမရ ပြောလာတာ။ဒါနဲ့မောင်မောင်လဲ တဝက်လောက်ဝင်နေတဲ့လီးကိုဒစ်အထိပြန်ဆွဲနုတ်ပြီး အားနဲ့ဆောင့်လိုးတော့တာပါ။လီးက စောက်ခေါင်းထဲ အလွယ်တကူ ဝင်ထွက်နေပြီလေ၊အပေါက်ကျယ်ရတဲ့အထဲအရည်ရွှဲနေပြီမို့ 

" ပြွတ်-ဘတ်-ဖွတ်-ပြွတ်-ဘတ်-ဖွတ်"

လီးနဲ့စောက်ဖုတ်ထိတွေ့တဲ့အသံတွေလဲထွက်လာပါပြီ။

" အာ-ကောင်းတယ်ကွာ၊အီး-ကောင်းတယ်၊မောင်လေး၊မနားနဲ့၊ဆောင့်-ဆောင့်လိုး" 

မတင်ရီ အရသာ ရနေပြီ။သူက အတွေ့အကြုံ ရှိပြီးသားမိန်းမဆိုတော့လီးဝင်ကတဲက အရသာရအောင်ခံတတ်တာ။မောင်မောင် ပေါင်ကြားမှာထိုင်ရင်းလိုးတာမို့ လီး စောက်ခေါင်းထဲဝင်ထွက်နေတာမြင်နေရတယ်။စောက်ဖုတ်ကြီးက သူ့လက်ဝါးလောက်တောင် မကချင်ဘူး၊ဖောင်းတင်းပြီး အရည်တွေရွှဲစိုနေတာမို့မဲပြောင်နေပါတယ်။မတင်ရီအသားရောင်က သိပ်မညို ဘဲ အဖြူ ဘက်ရောက်တာပါ၊ဘာပြုလို့စောက်ဖုတ်ကျမှ မဲနေရတာလဲ၊မောင်မောင် စောက်ဖုတ်ကြီးကိုကြည့်ရင်းတချက်ပြီးတချက် လီးကိုဆောင့် ဆောင့် လိုးပေးနေတဲ့အတွက် မတင်ရီ ကောင်းပြီးရင်းကောင်းရင်းဖြစ်နေတာပေါ့။

" အာ-မောင်လေး၊အမပြီးကာနီးပြီ၊ဆက်တိုက်ဆောင့်ပေး၊တအားဆောင့်ပေး၊ပြီးတော့မှာ" 

(၁၀)မိနစ်လောက် အကြာမှာ မတင်ရီ အသံထွက်လာတာ။မောင်မောင် သူပြောတဲ့အတိုင်း မနားတမ်း လီးကို အားပါးတရ ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေးတာ

" အ-အာ-အီး-အူ-ကောင်း"

မတင်ရီစကားသံအဆုံးထိရောက်မလာတော့ဘဲ အရုပ်ကျိုးပြတ် ငြိမ်ကျသွားပါတော့တယ်။ မတင်ရီပြီးသွားပြီး ငြိမ်သက်သွားလို့ မောင်မောင် ဆောင့်လိုးပေးနေရာက မတင်ရိပေါ် မှောက်အိပ်လိုက်ရင်း အမောဖြေနေပါတယ်။မတင်ရီမောင်မောင့်ကျောပြင်ကိုဖက်ထားပြိးငြိမ်နေပါတယ်။မောင်မောင် အရည်မထွက်သေးဘူးဆိုတာ မတင်ရီသိတယ်၊သူ ပြီးသာပြီးတယ်၊ရွှဲစိုနေတဲ့အရည်တွေက သူ့စောက်ခေါင်းထဲကထွက်တဲ့အရည်တွေ၊သုတ်ရေမဟုတ်မှန်းသိတာပေါ့။သုတ်ရေက အနံ့ပြင်းတယ်လေ။

" မောင်လေး မပြီးသေးဘူးမဟုတ်လား၊ပြီးအောင်ဆက်လိုးလေ" 

မတင်ရီ မောင်မောင်ကို ဆက်လိုးဖို့ပြောတာ။

" အမ၊ကျွန်တော် ဖင်ထောင်လိုးချင်တယ်"  

မောင်မောင်က သူ့ဆန္ဒကိုပြောလာတာ။

" ဖင်ထောင်လိုးတာက အသံတွေမည်တယ် မောင်လေးရဲ့၊တော်ကြာ မမ နိုးသွားလိမ့်မယ်" 

မတင်ရီ ပြောမဲ့သာပြောရတာပါ၊သူ့အပေါက်ကကျယ်လို့မောင်မောင်လိုးရတာ အားမရဘူးဆိုတာရိပ်မ်ပြီးသားပါ။အခုမောင်မောင် ဖင်ထောင်လိုးချင်တယ် ဆိုတာကလဲ အပေါက်ကျယ်လို့။

" ကဲ၊ဒါဖြင့် ထပေးဦး၊မောင်လေးဖင်ထောင်လိုးချင်တာဆို"  

မတင်ရီ မောင်မောင်ကို သူ့အပေါ်က ထခိုင်းပြီး အိပ်ရာပေါ် လေးဘက်ထောက်ဖင်ကုန်းပေးပါတယ်။မီးရောင်အောက်မှာ ဖင်ကြီးက လုံးတင်းနေပြီး ဖင်ကြားထဲက စောက်ဖုတ်ပြူထွက်နေပါတယ်။မောင်မောင် ဖင်နောက်မှာဒူးထောက်ပြီး လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်ကာ စောက်ခေါင်းဝတေ့ပြီး တခါထဲထိုးသွင်းပါတယ်။စောစောကလိုးတုန်းကထွက်ထားတဲ့အရည်တွေကြောင့်စောက်ဖုတ်ထဲ လီးအလွယ်တကူဝင်သွားသလို မတင်ရီလဲ "အွန့်"လို့အသံထွက်ကာ ရှေ့ဘက်ကို ငိုက်ကျသွားလို့ကပြာကရာ ပြန်ထိန်းလိုက်ရတာ။လီးကတချက်ထဲနဲ့အဆုံးထိဝင်သွားတာပါ။မောင်မောင် လီးကိုပြန်ဆွဲနုတ်ပြီး ပြန်ထိုးသွင်းလိုက်တာ "ဘူ-ဘွတ်"ဆိုတဲ့အသံထွက်လာလို့ မတင်ရီက

" ခပ်မှန်မှန် ထိန်းလုပ်၊တအားဆောင့်ရင် အသံမည်တယ်"

မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ဖင်တုန်းကြီးတွေကို လက်နဲ့နယ်ချေ ၊ခါးကိုလက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်အားယူရင်း လီးကို တချ က်ပြီး တချက် ဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ။

" ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်" 

လီးကိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးသွင်းတဲ့အခါ စောက်ခေါင်းထဲက လေတွေ အံထွက်လာလို့"ဘူ"လို့မည်တာ။လီးစောက်ခေါင်းထဲက ပြန်အနုတ်မှာ အရည်တွေနဲ့ရွှဲနေလို့"ဘွတ်"လို့မည်တာ၊"ဘတ်"ဆိုတာကတော့ ဖင်ကုန်းထားတဲ့အတွက် သူ့ရဲ့ဂွေးစိနှစ်လုံးက မတင်ရီရဲ့ဖင်ကို သွားရိုက်မိလို့ထွက်တဲ့အသံ၊

" မောင်လေး၊အသံတွေတအားမည်နေတယ်၊ဖြေးဖြေးထိန်းလိုး၊မမ နိုးသွားလိမ့်မယ်" 

မတင်ရီက သူ့အမနိုးသွားမှာကိုကြောက်လို့ပြောပေမဲ့မောင်မောင်က မထိန်းနိုင်တော့ဘူးလေ၊လိုးလို့ကကောင်းနေတာကိုး၊မတင်ရီဖင်ကြီးနှစ်ခြမ်းကို လက်နဲ့ နယ်ချေပွတ်ပြီး လီးကို အဆုံးထိ ဝင်အောင် အားပါးတရဆောင့်နေတာ။အခုလို လိုးရတော့မှ မောင်မောင်အတွက်ကကောင်းတာလေ။

" ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်-ဘူ-ဘွတ်-ဘတ်"

မတင်ရီလဲ မောင်မောင်ကို ပြောမရတဲ့အဆုံး ပြောမနေတော့ဘဲ နောက်တချီပြီးရအောင်စိတ်ကို လိုးတဲ့ထဲ နှစ်လိုက်ပါတော့တယ်။မောင်မောင် အချက်ပေါင်းများစွာ၊မရေတွက်နိုင်လောက်အောင် ဆောင့် ဆောင့်လိုးရင်း လီးချောင်းတခုလုံး ကျင်တက်လာပြီး သုတ်ရည်တွေစောက်ခေါင်းထဲကို အရှိန်နဲ့ပန်းထုတ်လိုက်ပါတော့တယ်။မတင်ရီလဲ မောင်မာင်ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ စောက်ခေါင်းထဲမှာ လီးချော င်း တဇတ်ဇတ်တုန်လာလို့သိရတာနဲ့ သူပါပြီးအောင် ဖင်ကြီးကို နောက်ဘက်ကော့ ကော့ပေးရင်းပြီးသွားတာပါဘဲ။

" တကတဲတော်၊ကြမ်းလိုက်ကြတာ၊အိပ်နေတဲ့သူတောင် နိုးလာရတယ်၊နဲနဲပါးပါးလေး ထိန်းကြပါဦးတော့"

မတင်ကြည်အသံ ထွက်လာလို့ဇိမ်နဲ့မှိန်းနေကြတဲ့ နှစ်ယောက်သား ကပြာကရာ လူးလဲထပြီး ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းပေါက်ဝမှာ ရပ်ကြည့်နေတဲ့မတင်ကြည်။

မတင်ကြည် အသံကြားလိုက်တာနဲ့ မောင်မောင် မတင်ရီကိုဖက်ပြီးမှိန်းနေရာက ချက်ချင်းလူးလဲထ အင်္ကျီ ၊ပုဆိုး ကောက်ဆွဲပြီး နောက်ဖေးပေါက်က လစ်ပြေးပါတယ်။အဝတ်အစားတောင် ဝတ်မနေတော့ပါဘူး။သူကြောက်တာ အပျို ကြီးမတင်ကြည် အော်ကြီးဟစ်ကျယ်လုပ်မှာကိုပါ။

အပျိုကြီးတွေဆိုတာ ပြောလို့ရတာမဟုတ်။သူတို့စိတ်က သုံးပန်လှရယ်၊အခုတမျိုး၊တော်ကြာတမျိုး၊ကြောက်ရတယ်၊ပတ်ဝန်းကျင်က သူများမယား ကြာခိုတယ်ဆိုပြီး အထင်သေးကြမှာ။ကံဆိုးရင် မယားခိုးမှုနဲ့ထောင်ကျ မဲ့ကိန်းတောင်ရှိတယ်။သူ ဒီလို မတင်ရီနဲ့ဖြစ်တာ အမနှစ်ယောက်သိရင်လဲ ရှက်ရှာကြမှာ။မောင်မောင် မတင်ရီအိမ်ထဲကထွက်ပြေးလာပြီး အမှောင်ထဲမှာအင်္ကျီ၊ပုဆိုးပြန်ဝတ်၊စေ့ထားတဲ့ပြူတင်းပေါက်ကကျော်ဝင်ခဲ့လို့ သူ့အခန်းထဲရောက်တာတောင် ရင်ခုန်နေတာ မရပ်ချင်သေးဘူး။အကြောက်လွန်နေတာ အိပ်လို့ကလဲမရ။

မောင်မောင်ကသာ အခန်းထဲက ကပျာကယာထွက်ပြေးတာ၊မတင်ရီကတော့အေးဆေးဘဲ၊သူက ခြေရင်းမှာချွတ်ပုံထားတဲ့ထဘီကိုယူဝတ်ပြီး ရင်လျားလိုက်တယ်။ပြီးတော့မှအိပ်ရာပေါ်ထထိုင်ပြီး  

" မမ အိပ်ရာကနိုးနေရင်လဲ ချောင်းဟန့်သံလေးဘာလေးပေးတာ မဟုတ်ဘူး" 

သူ့အမကိုတောင် အပြစ်တင်နေသေး။

" နိုးနေတာ ကြာပြီဟဲ့၊အစကတော့ဖာသိဖာသာ နေမလို့ဘဲ၊ညီးတို့က တအားလွန်နေလို့" 

မတင်ကြည် အစပိုင်းကတော့ချောင်းကြည့်ရုံပါ၊နောက်တော့ ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်း စိတ်ပါလာတာ၊အပျို ကြီးပေမဲ့ ယောင်္ကျား နဲ့ထိတွေ့ဖူးပြီးသားမို့၊ဒီအတိုင်းနေမယ်ဆို နေဖြစ်ပေမဲ့အခုလို ကိုယ့်ရှေ့မှာ လိုးနေတာကို မြင်ရတော့ဘယ်ကဘယ်လိုဖြစ်ပြီး အသံပေးမိပါလိမ့်ပေါ့။

" မမ လာတာနဲ့ဘဲ ပွဲပြီးသွားပြီ၊ခံရတာ အားတောင်မရသေးဘူး" 

မတင်ရီ တကယ်အားမရသေးတာပါ။သူက ဏှာထန်တယ်။ယောင်္ကျားအလိုးမခံရတာကြာပြီမို့ တအားခံချင်နေတာ၊ပြီးမောင်မောင်ကလဲ လူပျို အားကောင်းတဲ့အရွယ်၊လိုးအားကလဲ ဘာကောင်းသလဲ မမေးနဲ့၊

" ညီးကတော့လွန်တယ်၊ညတိုင်းဆက်တိုက် အလိုးခံနေရတာတောင် အားမရသေးဘူးလား၊မနေ့ညကလဲ ငါကြားနေတာ၊မပြောချင်လို့"

" မမ က အပျိူကြီးမို့ပြောတာ၊အလိုးခံပါတယ်ဆို၊၀ တယ်မရှိဘူး၊တခါပြီးတခါ ခံချင်နေတာ၊မမ က မကြုံ ဖူးသေးလို့"

" ညီးပြောတာနဲ့ဘဲ ငါတောင် မောင်မောင်နဲ့လိုးရမလိုဖြစ်နေပြီ" 

မတင်ကြည် အပျော်အပျက်ပြောနေတာမဟုတ်ပါ။သူ တကယ်ဘဲ သူများတွေလိုးကြတာကိုမြင်ရလို့အောင့်အီးထားတဲ့တဏှာပေမစိတ်တွေ ပေါက်ကွဲလာနေပါပြီ၊

" မမက မောင်မောင်လိုးတာ ခံချင်လို့လား" 

ညီမဖြစ်သူက ပြောင်ဘဲမေးလာပြီလေ။မတင်ကြည် ဘယ်လိုပြောရမလဲ မဝေခွဲတတ်ပါ။ခံကလဲခံချင်နေ၊ပါးစပ်ကဖွင့်ပြောဖို့ကလဲ ရှက်နေသေးတာ။

" ရှက်မနေနဲ့ မမ၊ငါ အဟုတ်ပြောတာ၊ခံချင်ရင် မနက်ဖန်ည မောင်မောင်လာရင် မမဆီ လွှတ်ပေးမယ်" 

မတင်ရီ သူ့အမ အပျိုကြီး ခံချင်နေတာသိလို့ပြောလိုက်တာ။

" ဗိုက်ကြီးလာလို့ ဟုတ်ပေ့ဖြစ်နေမယ်"  

မတင်ကြည် အပျို ကြီးပီပီ တွေးကြောက်နေတာ။

" ဗိုက်မကြီးအောင် လိုးရမှာပေါ့မမရာ၊မောင်မောင်ကို အိတ်စွပ်ပြီးလိုးခိုင်းရမှာပေါ့" 

မတင်ရီက နည်းလမ်းပေးတယ်။အမက အပျို ကြီးမို့ သူ့လိုတားဆေးထိုးလို့ကလဲ မဖြစ်ဘူးလေ။

" ငါမပြောရဲပါဘူးဟယ်" 

မတင်ကြည် တကယ်ပြောတာပါ၊သူ့အနေနဲ့ မောင်မောင်ကို သူ့ကိုလိုးရင် အိတ်စွပ်လိုးပါလို့ဘယ်ပြောရဲပါ့မလဲ။

" မမ ပြောစရာမလိုပါဘူး၊ငါပြောမှာပါ၊မမ မောင်မောင်နဲ့အလိုးခံမှာလား၊မခံဘူးလားသာပြော" 

မတင်ရီ သူ့အမကို အပြတ်မေးရတယ်။

" အင်း "

မတင်ကြည်လေသံက တိုးတိုးလေး။

" ဘာအင်းလဲ၊ခံမယ်လို့ပြောတာလား" 

မတင်ရီ စိတ်မရှည်ချင်တော့ဘူး၊အပျိုကြီးများ၊ခံကလဲခံချင်၊ရျက်ကလဲရှက်သေး။

" ဟုတ်ပါတယ်ဆိုနေ၊ခံမှာမို့-အင်း-ပြောတာပေါ့"

မတင်ရီ နောက်ရက်မနက် အစောကြီး မောင်မောင် ကျောင်းမသွားခင် အုပ်မိအောင်လို့

" မောင်မောင်ရေ၊မောင်မောင်၊ခဏလောက်ဟေ့"

မတင်ရီခေါ်သံကြောင့် မောင်မောင် သူ့အိမ်ကနေ မတင်ရီတို့အိမ်ရောက်လာတယ်။သူ့အမတွေက စျေးသွားကြပြီ၊မောင်မောင်ရောက်တာနဲ့ မတင်ရီက ညကျ ရင် မတင်ကြည်ကိုပါ လိုးပေးရမယ်၊နို့မို့ရင် ပြသာနာရှာလိမ့်မယ်၊အဲဒ် မတင်ကြည်က သူ့လိုတားဆေးထိုးလို့ကလဲမဖြစ်လို့ မောင်မောင် F.L အိတ်စွပ်ပြီးလိုးရမှာ၊အဲဒါနေ့ခင်းကတဲက F.L ဝယ်ထားလို့ခေါ်ပြောတာ။

မောင်မောင် ဖိုးကျိုင်းထုတ်ပေါ့။မနေ့ညက မတင်ကြည်တွေ့သွားလို့ကွိုင်ပူပြီမှတ်တာ၊အခုတော့ကွိုင်မပူတဲ့အပြင် အပျိူ ကြီးကိုပါ လိုးရဦးမှာ၊ဒါပေမဲ့မောင်မောင်ကလူလယ်၊သူ့ဝမ်းထဲကအပျော်ကို မတင်ရီမသိအောင်ဖုံးပြီး

" ဟာ-အမကလဲ၊ကျွန်တော်က အမကိုဘဲ လိုးချင်တာ၊မတင်ကြည်ကို မချစ်ပါဘူး"

" မခ ျစ်လဲ လိုးပေးရမှာဘဲမောင်မောင်ရေ၊ဒါမှ မမပါးစပ်ပိတ်မှာ၊နီု့မို့လျှောက်ပြောနေမှာစိုးရတယ်"

" ဒါဆိုလဲပြီးရော၊မတင်ကြည်ကို အရင်လိုးပေးလိုက်မယ်၊ပြီးရင် မမကို ထပ်လိုးမှာနော် "

" အေးပါတော်၊အေးပါ၊ငါ့မောင်လိုးနိုင်လို့ကတော့တညလုံး မိုးအလင်းလိုးပါ၊အမ ခံပေးမှာပေါ့"

ဒါနဲ့မောင်မောင် ညနေကျော င်းဆင်းတာနဲ့တင်ဝှကုန်စုံဆိုင်ဝင်ပြီး F.L ဝယ်ရတယ်။ဝယ်မဲ့ဝယ် မထူးပါဘူးဆိုပြီး F.L ကို(၅)ဘူးအထိဝယ်တာ၊တရုတ်ထင်ဝှကတောင် 

" အီး-ကောင်လေး၊တီလောက်အီများကြီး ဘာလုပ်ဖို့လဲ၊တီခုနီခုတော်ရောပေါ့" 

လုပ်နေလို့

" ဘော်ဒါတွေမျယးတယ်ဗျ ကိုထင်ဝှရဲ့"

လို့ညာလိုက်ရသေး။ထုံးစံအတိုင်း ည(၁၀)နာရီ၊မောင်မောင် မတင်ရီတို့အိမ်ထဲရောက်နေပြီ။မတင်ရီက တံခါးဖွင့်ပေးပြီး

" မမဆီ အရင်သွားလိုက်နော်၊ပြီးမှ အမဆီလာခဲ့"

လို့ပြောပါတယ်။မောင်မောင်ပတ်ချွဲနတ်ချွဲ မတင်ရီကိုဖက်ပြီး နုတ်ခမ်းကို ကစ်စုတ်နေသေးတာ၊မတင်ရီက ရင်ဘတ်ကိုတွန်းထုတ်ပြီး

" မကဲနဲ့မောင်မောင်ရာ၊မမဆီသွားပါဦးဆို၊ပြီးမှ အမဆီပြန်လာ"

ဒါနဲ့မောင်မောင် အိမ်ရှေ့ခန်း မတင်ကြည်အိပ်နေရာကိုသွား၊ခြင်ထောင်ကိုလှန်ပြီးဝင်လိုက်ပါတယ်။မတင်ကြည်ကအိပ်ရာပေါ် ပက်လက်အိပ်နေပြီး မောင်မောင်ဝင်လာတာနဲ့မျက်စိကိုပိတ်လိုက်ပါတယ်။မောင်မောင် မတင်ကြည်ရဲ့ဘေးမှာဝင်လှဲလိုက်ပြီး တခါထဲ ဖက်ကာ ပါးတွေကိုနမ်းလိုက်တာ၊အပျို ကြီး ဇတ်ကနဲတုန်သွားပါတယ်။

" မမကြီး၊ကျွန်တော့်ကို ချစ်လား" 

မောင်မောင် မတင်ကြည်ရဲ့ပါးကိုနမ်း၊လက်ကလဲ ခါးကိုဖက်ထားရင်းမေးတာ၊မတင်ကြည် ဘာစကားမှ ပြန်မပြောပါ။ကိုယ့်မျက်စိအောက်မှာတင် ကြီးလာတဲ့၊ငယ်ငယ်ကလေးဘဝက ကိုယ်ချီ ပိုးလာခဲ့တဲ့ကောင်လေးနဲ့ လင်မယားလို လိုးကြရမှာမတင်ကြည် ဏှာကန်လို့သာ ခံရမှာ၊ရှက်တာတော့ရှက်တာပေါ့။

မတင်ကြည် ဘာစကားမှာပြန်မပြောတာနဲ့ မောင်မောင် သူလုပ်စရာရှိတာ စလုပ်တော့တာပါဘဲ။မတင်ကြည်ရဲ့အင်္ကျီ ကြယ်သီးတွေကိုတလုံးပြီးတလုံး ဖြုတ်ပါတယ်။ကြယ်သီးအားလုံးပြုတ်ကုန်တာနဲ့ အင်္ကျီကိုဘေးဘက်ဆွဲလှန်ပါတယ်။အပျိုကြီးပီပီ မတင်ကြည်က ညအိပ်တာတောင် အောက်ခံဘော်လီကဝတ်ထားသေးတာ။မောင်မောင် ဘော်လီအင်္ကျီဂျိတ်တွေကို တခုပြီးတခု ဖြုတ်ပါတယ်။

ဝတ်ထားတဲ့ဘော်လီကလဲနဲတဲ့ဂျိတ်တွေမဟုတ်၊(၆)ဂျိတ်လောက်ရှိတာ၊မတင်ကြည်က စကားသာမပြောတာ၊ဘော်လီဂျိတ်ဖြုတ်နေတဲ့အခိုက် လွယ်လွယ်ကူကူဖြုတ်လို့ရအောင် ပက်လက်လှန်နေရာက ဘေးတစောင်းလှဲ့ပေးပါတယ်။ဂျိတ်တွေအကုန်လုံးပြုတ်သွားတဲ့အခါ မောင်မောင်က ဘော်လီကို အပေါ်ဘက်ဆွဲတင်လိုက်လို့နို့နှစ်လုံးလွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖြစ်ပြီးပေါ်လာပါလေရော။မတင်ကြည်က အပျိုသာပြောတာ၊နို့တွေက သူ့ညီမ လောက်မကြီးပါ။ဟင်းရည်သောက်ပန်းကန်လုံးသာသာရှိတာ။မောင်မောင် နို့နှစ်လုံးကို လက်နဲ့ဆုတ်နယ်ချေမွတော့

" အ-နာတယ်၊တအားကြီးမကိုင်နဲ့"

မတင်ကြည် စောစော ဘော်လီအင်္ကျီဂျိတ် ဖြုတ်နေတုန်းက တစောင်းအိပ်နေတာ၊အခု နို့တွေကိုကိုင်ပြီးညှစ်လိုက်တော့မှ ပက်လက်ပြန်လှန်လိုက်တာပါ။မောင်မောင် မတင်ကြည်ရဲ့နို့ကိုကိုင်ရင်း လက်ကို တဖြေးဖြေး အောက်ဘက်လျှောချပြီး ခါးကထဘီအထက်ဆင့်ကိုဖြေလိုက်ပါတယ်။မတင်ကြည် သူ့ထဘီအထက်ဆင့်ကိုဖြေတာ မသိလို့ဘဲလား၊ဒါမှမဟုတ် သိ သိနဲ့ငြိမ်ခံနေတာလားတော့မသိ။

မောင်မောင်ရဲ့လက်တဘက်က မတင်ကြည်ရဲ့ထဘီအထက်ဆင့်အောက်ထဲ ထိုးသွင်းပြီး ဆီးစပ်ထိရောက်နေပါပြီ၊မောင်မောင်လက်က အမွေးကြမ်းကြမ်းတွေကိုထိတွေ့မိပါတယ်။မတင်ကြည်ကတော့ မောင်မောင် သူ့ကိုကိုင်တွယ်နှိုက်ဆွနေတာကို ဘာမှမပြောဘဲ ငြိမ်ခံနေတာ။

လုပ်သာလုပ်ရမှာ၊မောင်မောင် ဖီးတော့အောက်နေတယ်၊အပျိုကြီးကရှက်ပြီး ဘာစကားမှမပြောလို့၊မတင်ရီနဲ့တုန်းကတော့မောင်မောင်စိတ်ကြွစေတဲ့စကားတွေ အောက်ကနေခံရင်းပြောပေးတာ။မောင်မောင် မထူးပါဘူး၊ပြီး ပြီးတာဘဲဆိုပြီး လိုးတော့မလို့ ထဘီကိုဆွဲချွတ်လိုက်တာ

" အိုး-ထဘီဘာလို့ ချွတ်နေတာလဲ"

မတင်ကြည် ဒီတော့မှအသံထွက်လာပြီး ထဘီကိုပြန်ဆွဲထားတာ။

" လိုးတော့မလို့" 

မောင်မောင် ထဘီကိုလက်မလွှတ်သေးဘဲပြောတာကို

" ထဘီမချွတ်ဘဲလိုးပါလား"

မောင်မောင်ဘာမှထပ်မပြောတော့ဘဲ ထဘီကို အောက်ကပင့်ပြီး ခါးအထိလှန်တင်ပေးလိုက်တယ်။အိမ်ရှေ့ခန်းမှာက မီးလုံးထွန်းထားတာမရှိဘဲ မတင်ရီအိပ်တဲ့အိပ်ခန်းထဲမှာသာ မီးလုံးထွန်းထားလို့အလင်းရောင်က လူလုံးကွဲရုံသာမြင်ရပြီး ထင်းထင်းလင်းလင်းမမြင်ရတဲ့အတွက်စောက်ဖုတ်ဘယ်လိုပုံပန်းသဏ္ဏန်မသိရပါ။မောင်မောင် စောက်ဖုတ်ကို လက်နဲ့စမ်းပြီး အုံတခုလုံးပွတ်တိုက်ပေးလိုက်တာ မတင်ကြည် တကိုယ်လုံး တွန်ုလိမ်ကောက်ကွေးနေလေရဲ့။

မောင်မောင်က စောက်ဖုတ်အုံကို လက်နဲ့ပွတ်တိုက်ရင်း လက်ခလယ်က စောက်ခေါင်းပေါက်ထဲ ထိုးသွင်းကလိနေတာလေ၊တခါတလေ စောက်ခေါင်းပေါက်ကိုကျော်ပြီး စောက်စိပြူးပြူးလေးကို ထိ ပေးတာ၊မတင်ကြည် ဖင်ကြီးကြွတက်လာတဲ့အထိမနေနိုင်ဖြစ်ရတာ။လက်နဲ့ကလိရင်း မတင်ကြည်စောက်ခေါင်း အရည်တွေစိမ့်ထွက်ပြီး စိုနေပြီလေ။အပ ျိ ု ကြီးစိတ်ပါနေပြီဆိုတာ သိပေမဲ့မောင်မောင် မရပ်သေးဘဲ စောက်စိကို လက်မနဲ့လက်ညှိုးနှစ်ချောင်းနဲ့ညှပ်ပြီး ဆွပေးနေတာ၊ကြာလာတော့ မတင်ကြည် မနေနိုင်တော့ဘဲ

" အ-အာ-တော်တော့ကွာ၊ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ"

ပြောရင်း လူကတွန့်လိမ် ကော့တက်လာပါတော့တယ်။မတင်ကြည်စိတ်တွေတအားခံချင်နေပြီဆိုတာသိလို့ မောင်မောင် မတင်ကြည်ရဲ့ခြေထောက်နှစ်ခေ ျာင်းကိုဖြဲလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲဝင်ထိုင်ပါတယ်။မတင်ကြည်ရဲ့ဒူးနှစ်ဘက်ကို ဆွဲယူ ထောင်ပေးပြီး လီးကို စောက်ခေါင်းပေါက်နဲ့တဲ့အောင် လက်နဲ့စမ်းပြီးတေ့ပါတယ်။အလင်းရောင်အားနည်းလို့ စောက်ဖုတ်နေရာကိုသေချာမမြင်ရလို့ လက်နဲ့စမ်းပြီးတေ့ရတာပါ။မတင်ကြည်ကတော့အောက်ကနေ ဘာစကားမှမပြောဘဲ မောင်မောင်လုပ်သမျှ ငြိမ်ခံနေတာ။လက်တဘက်က စောက်ပပ်နခမ်းသားကိုဖြဲပြီး ကျန်လက်တဘက်နဲ့လီးကိုကိုင်ကာ ထိုးသွင်းလိုက်တာ

" အ-အာ-နာလိုက်တာ" 

မတင်ကြည်ဆီက အသံထွက်လာပါတယ်။လီးကဒစ်အထိဝင်နေပါပြီ၊မောင်မောင် လီးကိုနဲနဲချင်းထိုးသွင်းပါ တယ်။

မတင်ရီရဲ့စောက်ခေါင်းနဲ့စာရင် အခုဟာက တော်တော်ကြပ်နေပါတယ်။မတင်ရီနဲ့တုန်းက မောင်မောင် သိပ်အားမစိုက်ရဘဲ လွယ်လင့်တကူလိုးလို့ရတာပါ၊လိုးတာနဲနဲကြာလို့အရည်ရွှဲစိုလာပြီဆို မတင်ရီစောက်ဖုတ်က တယ်မဟုတ်ချင်တော့ပါ။ချော်တေလိုက်နေပါပြီ၊အခုမတင်ကြည်စောက်ဖုတ်ကတော့ မောင်မောင်လီးနဲ့ကြပ်နေတာမို့အားစိုက်သွင်းနေရတာ။

" ဖြေးဖြေးချင်း လုပ်ပါ၊နာတယ်" 

မတင်ကြည် တိုးတိုးလေး၊တကဲကို တိုးတိုးလေးပြောတာပါ၊သူ့ညီမကြားမှာကိုလဲရှက်နေသေးတာကိုး။မတင်ကြည် ဘာပြောပြော မောင်မောင် လီးကို အဆုံးထိဝင်အောင်သွင်းနေတာ။လီးကစောက်ခေါင်းထဲ တရစ်ချင်း တဖြေးဖြေးနဲ့ဝင်နေပြီးနောက်ဆုံးအဆုံးဝင်သွားလို့ဆီးခုံချင်းထိကပ်သွားပါပြီ၊ဒီတော့မှ မောင်မောင် လီးကိုနဲနဲပြန်နှုတ်ပြီး တချက်ချင်း မှန်မှန်ဆောင့်လိုးပါတယ်။

" အိ-အား-မောင်ရာ-နာတယ်"

မတင်ကြည် စလိုးကာစမို့နာနေတာပါ။အရင်သူ့ရည်းစားနဲ့လိုးပြီးကတဲက နောက်ထပ်ယောင်္ကျားနဲ့ မနေရတာ(၇)နှစ်ရှိနေပြီမို့စောက်ဖုတ်က အပျိုစောက်ဖုတ်လိုပြန်ဖြစ်နေတာလေ၊မောင်မောင့်လီးကလဲ သာမန်ထက်နဲနဲပိုကြီးတာမို့ မတင်ကြည်အနေခက်ပြီးနာနေတာ။မတင်ကြည် ဘာပြောပြော မောင်မောင်ကသူလုပ်စရာရှိတာ ဆက်တိုက်လုပ်သွားပါတယ်။မတင်ကြည်ရဲ့ပခုံးနှစ်ဘက်ဘေးကို သူ့လက်နှစ်ဘက်ထောက်ပြီး အပေါ်ကအုပ်မိုးကာ ဆောင့် ဆောင့်လိုးတာပါ။

မတင်ကြည်လဲ ခဏအကြာမှာ စောက်ခေါင်းအရည်တွေအများကြီးထွက်လာပြီး ရည်းစားဦးနဲ့လိုးခဲ့တုန်းကလို အရသာတွေ့လာပါတယ်။အရသာတွေ့လာတာနဲ့မောင်မောင်ရဲ့လယ်ဂုတ်ကို မမှီ့တမှီလက်နဲ့လှမ်းဆွဲပြီး ဖင်ကို ကော့ ကော့တင်ပေးပါတယ်။မောင်မောင်ကလဲ မတင်ကြည် ဖင်ကော့ပေးတာနဲ့(သူ ကောင်းနေပြီဆိုတာသိရလို့)မနားတမ်း လီးကို တချက်ပြီးတချက် အားပါးတရဆောင့်လိုးတော့တာပါဘဲ။

" အီး-အား-အ-အာ-အာ"

မတင်ကြည်ပါးစပ်က ကာရံမကျ အသံစုံထွက်နေတာပါ။ဖင်ကလဲအငြိမ်မနေတော့ဘဲ အပေါ်ကိုကော့တင်လိုက်၊တခါတလေ စကောဝိုင်းလှုပ်ယမ်းလိုက်နဲ့အငြိမ်နေတယ် မရှိတော့ပါဘူး။စလိုးကာစတုန်းက အပေါက်ကနဲနဲကြပ်ချင်နေပေမဲ့ အခု အရည်တွေရွှဲစိုလာလို့လိုးရတာ အဆင်ပြေလာပါပြီ၊မောင်မောင် လိုးရင်း ပြီးချင်လာပါတယ်။မတင်ကြည်လဲ ဖင်ကော့တင်ရင်းက နောက်ဆုံး တကိုယ်လုံး

ကော့တက်လာပြီး မောင်မောင်လယ်ဂုတ်ကို ဖက်ကိုင်ထားတဲ့လက်နှစ်ဘက် ပြုတ်ကျသွားပါပြီ။မတင်ကြည်ပြီးသွားမှန်းသိတာနဲ့ မောင်မောင်လဲစိတ်ကိုလျှော့လိုက်တာ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သွားပါတယ်။F.L အစွပ် စွပ်ထားလို့ပြီးတာနဲ့မောင်မောင် မတင်ရီတုန်းကလို ဇိမ်ခံ မှေးမနေအားဘဲ ကပြာကရာ လီးကိုဆွဲချွတ်ပြီး မတင်ကြည်ရဲ့ဘေးမှာ လှဲအိပ်ပြီး အပန်းဖြေရပါတယ်။လီးမှာကတော့ အရည်တွေပေပွနေတဲ့ F.Lအစွပ်ကတန်းလန်း။  ။

မတင်ကြည် လွန်ခဲ့တဲ့(၇)နှစ်လောက်က ရခဲ့ဘူးတဲ့ယောင်္ကျားလိုးတဲ့အရသာ အခုမောင်မောင်ဆီကရလိုက်လို့ တော်တော်လေးအားရကျေနပ်သွားပါတယ်။ရည်းစားနဲ့ပြတ်စဲပြီးကတဲက ယောင်္ကျားတွေကို မယုံတော့လို့ နောက်ထပ်ရည်းစားမထားတော့ဘဲ တကိုယ်တည်းနေလာတာ၊အရင်သူ့ကိုပါကင်ဖောက်တဲ့ရည်းစားက သူ့ထက်(၁၀)နှစ်ကြီးတဲ့လူ၊ဒုတိယမြောက်လိုးတဲ့ယောင်္ကျားက သူ့ထက်(၁၀)နှစ် ငယ်တဲ့ကောင်လေး၊မတင်ကြည် သူ့ဘ၀ အဖြစ်ဆန်းကို အမောဖြေနေရင်း တွေးမိနေတာပါ။တွေးမိတွေးရာ တွေးနေဆဲ

" မမကြီး၊ကျွန်တော်သွားတော့မယ်"

မောင်မောင့်အသံကြားရမှ အတွေးလွန်နေတဲ့ မတင်ကြည် သတိရလာပြီး

" နေပါဦးမောင်မောင်ရယ်၊မမကြီးပြောစရာရှိလို့"  

တကယ်ဆို မတင်ကြည် ဘာမှပြောစရာမရှိပါဘူး၊နောက်ထပ်မောင်မောင်ရဲ့အလိုးကို ခံချင်နေတာပါ၊ထပ်လိုးပေးဦးလို့လဲ မပြောရဲလို့တခြားဟာတွေ လျှောက်ပြောနေတာ။

" ပေပွနေတာ ရေဆေးရဦးမယ် မမကြီးရဲ့၊စေးကပ်စေးကပ်နဲ့ မနေတတ်ဘူး" 

မောင်မောင် အပြင်ထွက်ဖို့အကြောင်းရှာတာ မတင်ကြည်က

" ငါလဲလိုက်ရမှာ၊မင်းလိုဘဲ ငါ့ဟာလဲ အရည်တွေပေပွနေတာ၊ဆေးရမယ်"  

မတင်ကြည် အိပ်ရာကလူးလဲထ၊ခြင်ထောင်အပြင်ထွက်၊ထဘီပြင်ဝတ်၊အင်္ကျီကြယ်သီး-၃-လုံးလောက်အဖြစ်တပ်ပြီး မောင်မောင်နဲ့အတူ အပြင်ဘက်ထွက်လာတယ်။မောင်မောင်က အိမ်သာဆီသွားမလို့ဟာ

" ဝေးကဝေးနဲ့၊ရေချိုးခန်းမှာ ရေရှိနေတာ" 

မတင်ကြည် ပြောရင်း မောင်မောင့်လက်ဆွဲပြီး ရေချိုးခန်းဘက်သွားပါတယ်။ရေချိုးခန်းပြောပေမဲ့မီးဖိုဘေးမှာ ဝါးထရံနှစ်ချပ်ကာထားတဲ့နေရာပါ။အထဲက စဉ့်အိုးအလတ်စားတစ်လုံးထဲမှာ ရေတဝက်လောက်ရှိနေလို့မောင်မောင် ပုဆိုးလှန်ပြီးလီးကိုရေနဲ့ပြောင်စင်အောင်ဆေး၊အသင့်တွေ့တဲ့ဆပ်ပြာခွက်ထဲက ဆပ်ပြာခဲယူ တိုက်ချွတ်သေးတာ။

မတင်ကြည် ဘေးမှာရပ်ပြီး မောင်မောင်လုပ်တာ ကြည့်နေတာ၊အပြင်ဘက်မှာ လရောင်ကတော်တော်လေး လင်းထိန်နေလို့ မတင်ကြည် လီးကိုမြင်နေရတယ်။မောင်မောင်က စွပ်ရက်တန်းလန်း F.L ကိုဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးမှ ရေဆေးတာ။လီးက သိပ်မတောင်တော့ဘဲ ပြော့ခွေနေတာတောင် နဲတဲ့ဟာကြီးမဟုတ်ဘူး၊မတင်ကြည်နှစ်တွေတအားကြာသွားလို့အရင်ရည်းစားရဲ့လီး ဘယ်လိုဆိုတာ မမှတ်မိပေမဲ့ မောင်မောင့်လီးက ပိုကြီးတယ်လို့တော့ထင်မိပါတယ်။

" ကျွန်တော်ပြီးပြီ၊မမကြီးဝင်တော့လေ"

မောင်မောင် သူ့လီးရေဆေးပြီးသွားလို့ပြောလိုက်တာ၊မတင်ကြည်က မဝင်သေးဘဲ

" ပြီးရင် မင်းအိမ်ထဲသွားတော့လေ၊ရပ်ကြည့်မနေနဲ့"  

အလိုးသာခံထားတာ မတင်ကြည်ကရှက်နေသေး။

" မမကြီးကလဲ၊ဘာရှက်နေတာလဲ၊စောစောကဘဲ လိုးထားတာ" 

မောင်မောင်ကလဲ စောစောက အမှောင်ထဲမှာလိုးရတာ ဘာကိုမှ မမြင်ရလို့မြင်လိုမြင်ငြား ပေကပ်နေတာ။မတင်ကြည်က

" သွားပါဆိုကွာ၊ငါရှက်တယ်ဟာ၊မင်းရှိရင် မဆေးရဲဘူး"

" ဒါဆိုလဲ အိမ်ပြန်လိုက်တော့မယ်" 

မောင်မောင် စိတ်ကောက်သလိုနဲ့ပြန်မယ်အလုပ်

" ကဲ-ကဲ-ကြည့်-ကြည့်-ဘယ်လိုဟာလေးမှန်းကို မသိဘူး" 

မောင်မောင်ပြန်သွားမှာစိုးလို့ မတင်ကြည် အလျှော့ပေးလိုက်ပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်၊ထဘီခါးအထိလှန်၊ထိုင်လိုက်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို ရေဆေးပါတယ်။ရေအိုးချထားတဲ့အနေအထားအရ မတင်ကြည်ထိုင်နေတာ မောင်မောင်နဲ့ဘေးတိုက်ဖြစ်နေလို့ပေါင်လုံးတွေကွယ်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရပါ။ဖင်ပေါ်တာကိုတော့ ရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရတယ်။မတင်ကြည်ကသူ့ညီမထက် အသားနဲနဲပိုဖြူ တယ်၊ဒါပေမဲ့ကိုယ်လုံးက ညီမလောက် မတောင့်ဘူး၊ပိန်ပါးပါးရယ်။မောင်မောင်ကြည့်နေလို့မတင်ကြည် မြန်မြန်ရေဆေးပြီးထလိုက်ပါတယ်။ပြီး နှစ်ယောက်အတူ အိမ်ထဲဝင်လာကြ၊အိမ်ထဲရောက်တာနဲ့ မောင်မောင်က မီးခလုတ်ကိုဖွင့်လိုက်လို့ အိမ်ရှေ့ခန်းမီးရောင်နဲ့လင်းသွားပါတယ်။

" ဟဲ့၊ဘာလုပ်မလို့မီးဖွင့်ရတာလဲ" 

မတင်ကြည်က မေးလို့

" ခုနက မှောင်မဲမဲကြီးနေရတာ၊ဘာမှမမြင်ရလို့" 

မောင်မောင်က ကလေးဆိုးကြီးလို ပြောတာမတင်ကြည် ဘာမှမပြောတော့ဘဲ သူ့အိပ်ရာဆီသွားရော၊မောင်မောင်လဲ ခြင်ထောင်လှန်၊အိပ်ရာထဲဝင် မတင်ကြည်အပေါ် မှောက်ပြီး ဖက်ကာနုတ်ခမ်းကိုကစ်စုတ်တော့တာ။အစောက တချီလိုးထားပြီးလို့ ဒီတခါ မတင်ကြည် ဟန်မဆောင်တော့ဘဲ မောင်မောင်ကျောကိုပြန်ဖက်ပြီး ပွတ်သပ်ပေးပါတယ်။နမ်းနေရင်း အင်္ကျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်လိုက်တာ၊မတင်ကြည်က ဘော်လီဂျိတ် ပြန်တပ်မထားလို့နို့၂ လုံးပေါ်လာပါတယ်။နို့ကသိပ်မကြီးတာရယ်၊ပထမအချီက ကိုင်ထားပြီးပြီမို့ မောင်မောင်နို့ကို အာရုံမထားဘဲ ထဘီအထက်ဆင့်ကိုဆွဲဖြုတ်ပါတယ်။

" လုပ်ပြန်ပြီ၊ဘာလို့ထဘီဆွဲဖြုတ်နေတာလဲ" 

မတင်ကြည်က ထဘီအထက်ဆင့်ကို လက်နဲ့ပြန်ဆွဲထားရင်းပြောတာ။

" မမကြီးဟာ ကြည့်ချင်လို့" 

မောင်မောင် လက်ကသာ ထဘီစကိုဖြုတ်နေတာ၊ပါးစပ်က မတင်ကြည်ရဲ့နုတ်ခမ်း၊ပါးတွေကို အနမ်းမပျက်ဘူး။

" ဟာ-ဘာလို့ကြည့်ရမှာလဲ၊ရှက်စရာကြီး" 

မတင်ကြည် ပြောမဲ့သာပြောနေရတာ၊ယောင်္ကျားဆိုတဲ့အမျိုးက မိန်းမတစ်ယောက်ကို လိုးပြီဆိုမှတော့ တကိုယ်လုံး ကြည့်ချင်ကြတာ ရည်းစားနဲ့တုန်းကတဲက သိပြီးသားပါ။မောင်မောင်က ကလေးသာသာမို့ ဟန့်လိုက်ရင် ရမလားလို့ပြောကြည့်တာ။

" ဘာလို့ရှက်ရမှာလဲမမကြီးရ၊ကျွန်တော်တို့လင်မယားဖြစ်ပြီးနေပြီ၊လင်မယားအရှက်ကုန်တဲ့၊မမကြီးလဲကြားဘူးတာဘဲ၊ရှက်မနေနဲ့"

မောင်မောင်ကပြောပြောဆိုဆို ထဘီကို မတင်ကြည်ရဲ့ခြေထောက်ကနေ ဆွဲချွတ်ပြီး ခြေရင်းဘက်မှာ ပုံထားပါတယ်။မတင်ကြည်ကတော့ ပြောမရမဲ့အတူတူ ပြောမနေတော့ဘဲ ကောင်လေးလုပ်ချင်တာလုပ်တော့-စိတ်လျှော့ပေးလိုက်ပါတယ်။ထုတ်တန်းမှာချိတ်ဆွဲထားတဲ့နှစ်ပေမီးချောင်းအလင်းရောင်ကြောင့် မတင်ကြည်အောက်ပိုင်း တုံးလုံးဗလာ ဖြစ်နေတာ မြင်ရပါတယ်။မောင်မောင် မတင်ကြည်ရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကို ဆွဲယူ၊ဒူးထောင် ပေါင်နှစ်ချောင်းဖြဲပြီး စောက်ဖုတ်ကို အနီးကပ်ငုံ့ကြည့်ပါတယ်။သူ့ပေါင်ကြားထဲ မောင်မောင်ခေါင်းငုံ့ပြီး စောက်ဖုတ်ကိုကြည့်နေလို့ မတင်ကြည် မျက်စိမှိတ်ထားပါတယ်။

မတင်ကြည်ရဲ့စောက်ဖုတ်က မတင်ရီလောက် ကြည့်မကောင်းပါ။မတင်ရီရဲ့စောက်ဖုတ်ကကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားလို့နဲနဲပြဲအာနေပေမဲ့ မို့မောက်ပြီးဖောင်းတင်းနေတာပါ။မုန့်စိမ်းပေါင်းကြီးကျနေတာပါ။မတင်ကြည်စောက်ဖုတ်ကမဖောင်းဘဲ ပြားချပ်ချပ်နဲ့ပါ။အမွေးသိပ်မထူဘဲ ဆီးခုံမှာ တွန့်လိမ်ပြိး ကပ်နေတာ။မောင်မောင် စောက်ဖုတ်ကိုကြည့်ရင်း လက်နဲ့စောက်စိကို ကိုင်လိုက်တဲ့အခါ မတင်ကြည် ဖင်ကော့တက်လာပြီး ပါးစပ်က "အွတ်" အသံထွက်လာတာ၊စောက်စိက ပဲကြီးစိလောက်ရှိတာ၊မောင်မောင်လက်နဲ့ကိုင်လိုက်တာနဲ့ စောက်ခေါင်းပေါက်ကအရည်စိုထွက်လာလို့လက်မှာလာကပ်ပါတယ်။

ဒါနဲ့မောင်မောင် လီးနဲ့စောက်ခေါင်းကိုတေ့၊တခါထဲထိုးသွင်းတာ၊မတင်ကြည် မောင်မောင်ရဲ့လက်တွေကို သူ့လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင် အားပြုရင်း ဖင်ကော့တက်လာပါလေရော။လီးတဝက်လောက်ဝင်တာနဲ့မောင်မောင် မတင်ကြည်ရဲ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲမြှောက်လိုက်ပြီး သူ့ပခုံးတွေပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပါတယ်။ပြီး မတင်ကြည်ရဲ့ပေါင်တွေကိုလက်နဲ့ကိုင် အားယူပြီး တချက်ပြိးတချက် ဆောင့်လိုးပါတော့တယ်။

" အား-အ-အ-အီး-တအားမဆောင့်နဲ့"

ခြေထောက်နှစ်ချောင်း မောင်မောင်ပခုံးနဲ့ထမ်းထားလို့ မတင်ကြည်ရဲ့ဖင် အိပ်ရာပေါ်ကကြွတက်နေပြီး ဖင်ကော့ပေးထားသလိုဖြစ်နေတာပါ။မတင်ကြည်ဘာပြောပြော မောင်မောင်ကမနားတမ်းဆောင့်လိုးတာပါဘဲ၊ဒုတိယအချီဖြစ်လို့အရည်ထွက်ဖို့အားစိုက်လိုးတာပါ။မောင်မောင်ဆောင့်လိုးတိုင်း မတင်ကြည် ကောင်းလွန်းလို့

" အား-အာ-ကောင်းတယ်-အင့်-ကောင်း" 

အပျို ကြီး ဟန်မလုပ်နိုင်တော့ပါ။မောင်မောင်ရဲ့ဆောင့်လိုးချက်တွေအောက်မှာ ကော့လန်နေပြီ၊စောက်ဖုတ်တခုလုံးလဲအရည်တွေရွှဲလို့ ဖင်ကြားထိ စီးကျနေတာ။မတင်ကြည် အိပ်ရာကို လက်တတောင်ဆစ်နဲ့ထောက် အားပြု ပြီး ဖင်ကိုမြှောက်ကော့တင်ပေးလိုက်၊မောင်မောင်ဆောင့်လိုက်တဲ့အခါ ဖင်က အောက်ကိုပြုတ်ကျသွားလိုက်နဲ့တက်ညီလက်ညီ လိုးနေကြတာ။လိုးချက်ဆောင့်ချက်၊ဘယ်နှစ်ချက်မှန်းတောင်မသိတော့၊(၁၅)မိနစ်လောက်ကြာမှ လီးက အရည်ပန်းထွက်ကုန်တာပါ။မတင်ကြည်လဲ ကောင်းလိုက်တာ၂ ကြိမ်တောင် အထွတ်အထိပ်ရောက်၊ပြီးသွားတာပါဘဲ။

" မမကြီး တော်ပြီနော်၊တော်ကြာမတင်ရီစိတ်ဆိုးနေမယ်၊သူ့ဆီသွားဦးမှ" 

အမောပြေတဲ့အခါ မောင်မောင်ကပြောတာ။မတင်ကြည်လဲ အားရကျေနပ်ပြီ၊လူလဲ မောပြိး မလှုပ်ချင်တော့ဘူး၊ဒါကြောင့် "အင်း"လို့ဘဲပြောပြီး ခြေရင်းရောက်နေတဲ့ထဘီကို ဆွဲယူဝတ်လိုက်ပြီး အိပ်လိုက်တာပင်ပန်းလို့ထင်ပါရဲ့။ခဏလေးမှာဘဲ တရှုးရှုးနဲ့အိပ်မောကျသွားပြီ။

မောင်မောင် စောစောကလိုဘဲ အပြင်ထွက်၊ရေချိုးခန်းဝင်၊ရေဆေးပြီး မတင်ရီရဲ့အခန်းထဲ ဝင်သွားပါတယ်။မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ခြင်ထောင်ထဲဝင်မိတာနဲ့ မတင်ရီက မကျေမနပ်ပြောတော့တာ။

" လာမှလာပါဦးမလားလို့ကိုယ်တော်၊မျှော်လိုက်ရတာ၊ဘာလဲ အပျိုကြီးလိုးရတာကောင်းနေလို့ မလာတော့တာလားလို့"

" လာမလို့ဘဲမမရေ၊မမကြီးကရစ်နေလို့၊နောက်တချီထပ်တွယ်ပေးနေရလို့" 

မောင်မောင်အပြောကြောင့် မတင်ရီ ပါးစပ်ကိုရွှဲ့ပြရင်း

" အပျို ကြီး လီးအရသာသိသွားပြီဆိုရင် မလွယ်တော့ဘူး၊မောင်မောင်၊မင်းတော့ဒုက္ခဖြစ်တော့မယ်"

" ဘာလို့ဖြစ်ရမှာလဲ၊ကျွန်တော် မလုပ်ချင်ဘဲလုပ်ပေးရတာ၊မမ ခိုင်းလို့၊နောက်မလုပ်တော့ဘူး"

မောင်မောင်ပြောရင်း မတင်ရီဘေး ဝင်အိပ်လိုက်ပါတယ်။မတင်ကြည်ကို နှစ်ချီလိုးလိုက်ရတဲ့အတွက် နဲနဲတော့ပြိုင်းချင်နေပါပြီ၊မတင်ရီက မောင်မောင့်ဖြစ်ပုံကိုကြည့်ပြီသနားသွားတယ်ထင်ပါရဲ့၊မောင်မောင်ရဲ့နဖူးဆံစကိုပွတ်ကာ

" မောင်လေး ပင်ပန်းနေပါပြီ၊၊မလုပ်နိုင်ရင် မလုပ်နဲ့၊အိပ်လိုက်တော့" 

ဒီလိုဆိုတော့လဲ၊မောင်မောင် မတင်ရီကို အားနာသနားသွားပါတယ်။ဘာဘဲပြောပြော မတင်ရီက သူ့ရဲ့လက်ဦးဆရာလေ၊ဒီညမှာ မတင်ကြည်ကနှစ်ချီတောင်အလိုးခံရပြီး မတင်ရီက တချီမှ မခံရသေးတာ၊ဒါကြောင့်

" ရပါတယ်မမရယ်၊သိပ်လဲမပင်ပန်းပါဘူး၊ခဏနေရင် လုပ်နိုင်မှာပါ"

မတင်ရီက မောင်မောင်ရဲ့ပုဆိုးခါးပုံစကို ဆွဲဖြုတ်ပြီး လီးကိုလက်နဲ့ကိုင် ဆွပေးပါတယ်။မတင်ကြည်နဲ့နှစ်ချီလိုးခဲ့လို့လီးက မာမာတင်းတင်းမရှိဘဲ ပျော့ဖတ်နေတာ။မတင်ရီ လီးကိုလက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်၊ဂွင်းထုသလိုလုပ်ပေးနေတာ။လီးက မာလာတယ်ဆိုရုံလေး၊ယောင်ပြလောက်လေးတင်းလာပေမဲ့ အရွယ်ကကြီးမလာသေးပါ။မတင်ရီ စိတ်မရှေတော့ဘဲ

" မင်းရေဆေးလာခဲ့လား" 

" ဆေးထားတယ်"  

မောင်မောင်စကားအဆုံးမှာ မတင်ရီ လီးကို ပါးစပ်နဲ့ကုန်းစုတ်တော့တာပါဘဲ၊ဒီလိုလုပ်လိမ့်မယ်ထင်မထားလို့ မောင်မောင် အံ့သြတကြီးဖြစ်ကာ 

" အာ၊မမဘာလုပ်တာလဲ၊ကျွန်တော် ငရဲကြီးလိမ့်မယ်"

မတင်ရီက စကားပြန်မပြောတော့ဘဲ လီးကိုသာ ပါးစပ်နဲ့အားပါးတရ စုတ်တာ၊လီးက မတင်ရီပါးစပ်ထဲ မဆန့်မပြဲဖြစ်နေလို့ မတင်ရီ တခါတခါ တံထွေးသီးသလိုဖြစ်ပါတယ်။ပါးစပ်အာငွေ့အပူကြောင့် လီးက ချက်ချင်းတောင်တက်လာပါတယ်၊မတင်ရီက လီးဒစ်အောက်ခြေ မြောင်းရာအတိုင်း လျှာနဲ့ထိုး ထိုးပြီးရက်ပေးတဲ့အတွက် မောင်မောင် တကိုယ်လုံးတုန်နေပြီး အခံရခက်နေတာပါ။မတင်ရီကတော့ မောင်မောင့်လီးကိုရေခဲချောင်းအမှတ်နဲ့အားပါးတရစုတ်နေတာပါ၊လီးကိုစုတ်နေရင်း လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ ဂွေးဥနှစ်လုံးကို ပွတ်သပ်နယ်ပေးတာ မောင်မောင်တွန့်ကနဲ တွန့်ကနဲနေတာပါဘဲ၊လီးကတော့အစွမ်းကုန် မာပြီးတောင်နေပါပြီ။

" မင်းပင်ပန်းနေပြီ၊မမ အပေါ်ကလုပ်ပေးမယ်"  

မတင်ရီက ပြောပြောဆိုဆို လီးစုတ်နေရာကမတ်တပ်ထ၊ထဘီကို ကွင်းလုံးပုံချွတ်ပစ်လိုက်ပြီးမောင်မောင်အပေါ်ကားယားခွ ထိုင်လိုက်ပါတယ်၊လီးကိုလက်နဲ့ကိုင်၊စောက်ဖုတ်အဝနဲ့တေ့ပြီး တဖြေးဖြေးချင်းထိုင်ချတာ လီးက စောက်ခေါင်းထဲကို ဒစ်အဆုံးထိဝင်သွားပါတယ်၊

" အီး-အင်း"

မတင်ရီ အသံထွက် အားယူပြီး အပေါ်ကဖိချတာပါ၊လီးတဖြေးဖြေးမြုတ်ဝင်နေသလို မောင်မောင်လဲ အောက်ကပင့်တင်ပေးတာပါ၊မတင်ရီက ပထမတော့ဆောင့် ဆောင့်ထိုင်ပြီး ဖင်ကိုမြှောက်ကာ မြှောက်ကာ လိုးတာပါ၊မောင်မောင်ကြည့်နေတာ၊လီးကစောက်ခေါင်းထဲ ဝင်နေထွက်နေတာ၊လီးမှာ အရည်တွေ ရွှဲနေတာပါ၊မောင်မောင်သိတယ်၊သူအရည်မထွက်သေးဘူး၊အခုအရည်တွေက မတင်ရီစောက်ခေါင်းထဲက ထွက်လာတဲ့အရည်တွေ၊ခဏအကြာမှာ မတင်ရီ ဆောင့် ဆောင့်ထိုင်ရာက မောင်မောင်အပေါ် မှောက်ချလိုက်ပြီး ဖင်ကြွလိုးရတော့တာ၊မောသွားပြီ၊

" မမ မောရင်ဖယ်၊ကျွန်တော် အပေါ်ကလိုးပေးမယ်" 

ဒီအတိုင်းဆိုရင် နှစ်ယောက်လုံး ပြီးမှာမဟုတ်ဘူး၊မတင်ရီ တဏှာပေမစိတ်ထန်လို့သာအပေါ်ကတက်ခွလိုးနေတာ၊အလေ့အကျင့်မရှိလို့ကြာကြာမလိုးနိုင်ဘူး၊ဒါနဲ့မတင်ရီ မောင်မောင်အပေါ်တက်ခွနေရာကဆင်းပေးပြီး အိပ်ရာပေါ်အမြန်ပက်လက်နေပေးပြီး တခါထဲ ဒူးနှစ်ဘက်ထောင်၊ပေါင်နှစ်ချောင်းကားထားပေးလိုက်တယ်။မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ပေါင်ကြားမှာဝင်ထိုင်ပြီးလီးနဲ့စောက်ခေါင်းပေါက်တေ့ပြီးထိုးသွင်းတာ၊စောက်ခေါင်းထဲမှာ အရည်တွေရွှဲစို ချောနေလို့ လီးကအဆုံးထိ ဒိုးယိုပေါက်ဝင်သွားတာ။ 

" အ၊ဖြေးဖြေးလုပ်ပါဟယ်"

လီးကိုတချိထဲနဲ့အဆုံးဝင်အောင် ထိုးသွင်းလိုက်လို့ မတင်ရီ အောင့်သွားတာပါ၊အခုအချိန်မှာ လီးက ပုံမှန်တောင်နေပြီမို့ မောင်မောင် မတင်ရီရဲ့ပေါင်တွေကိုလက်နဲ့ကိုင်ပြီး လီးကို တချက်ချင်း ဆောင့် ဆောင့်လိုးပေနေပါတယ်။

" ပြွတ်-ဘလွတ်-ဘတ်-ပြွတ်-ဘလွတ်-ဘတ်"

မတင်ရီက တဏှာကြီးပြီး အရည်ရွှဲတတ်သူပါ၊ပြီး ကလေးနှစ်ယောက်မွေးထားလို့အပေါက်ကျယ်နေပြီမို့လီးနဲ့စောက်ပပ်ထိတွေ့တဲ့အသံတွေကပိုပြီးမည်နေတာပါ၊မောင်မောင်ဆောင့်လိုးနေတာကို မတင်ရီ အောက်ကနေ ဖင်ကို စကောဝိုင်း လှုပ်ယမ်းပေးလိုက်၊အပေါ်ဘက်ကို ဖင်ကော့တင်ပေးလိုက်၊မောင်မောင်နဲ့အပြိုင်နွဲနေပါတယ်။စောစောက မတင်ကြည်နဲ့နှစ်ချီ လိုးခဲ့ရလို့အခု မတင်ရီကိုလိုးနေတဲ့အခါ မောင်မောင်တော်တော်နဲ့အရည်မထွက်တတ်ဘဲ အချိန်ကြာနေပါတယ်။မတင်ရီအတွက်ကတော့ မောင်မောင်ကြာလေ၊သူကဇိမ်ရှိလေ၊မောင်မောင်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း "အ-အာ-အား-"လို့အားယူခံတာ၊(၁၀)မိနစ်လောက်ချင်လာပြီအထိ မောင်မောင်အရည်မထွက်ဘဲလိုးပေးနေတာ၊မတင်ရီ ပြီးချင်လာပြီ၊တကိုယ်လုံး ဖြိုးဖြိုးဖျစ်ဖျစ်နဲ့အကြောတွေထောင်တက်ပြီး မောင်မောင့်လက်ကိုအားယူကော့တင်ရင်း မတင်ရီဖင်ကြီး အိပ်ရာပေါ်"ဘုန်း"ကနဲ ပြုတ်က ျ ငြိမ်သက်သွားပါတယ်။

မတင်ရီ ပြီးသွားမှန်းသိလို့မောင်မောင် ဆက်မဆောင့်တော့ဘဲ မတင်ရီရဲ့အပေါ်မှောက်ချကာ အမောဖြေနေပါတယ်၊မတင်ရီ သူ့အပေါ်မှောက်က ျလာတဲ့မောင်မောင်ကျောကိုဖက်ထားရင်း အမောဖြေနေတာပါ။မတင်ရီ မောင်မောင်လိုးပေးတာ အရသာရှိသလို ပြီးတဲ့အထိခံစားလိုက်ရလို့ကျေနပ်နေတာ၊ဒါပေမဲ့မတင်ရီ သတိထားမိတာ၊သူ့အဖုတ်ထဲ မောင်မောင်အရည်တွေ ပန်းမထုတ်ရသေးဘူးဆိုတာ၊ဒါကြောင့်

" မောင်လေး၊မင်းမပြီးသေးဘူးမဟုတ်လား၊ပြိးအောင် ဆက်လိုးလေ"

" ရတယ်မမ၊နေပေစေ၊မပြီးလဲအရေးမကြီးဘူး"  

အမှန်က မောင်မောင် ပန်းနေပြီ၊မတင်ကြည်ကို နှစ်ချီလိုးပေးပြီးကတဲက နားချင်နေတာ၊မတင်ရီဆီ မသွားပြန်ရင်လဲ မကောင်းတတ်လို့သာ လာလိုးပေးရတာ၊ဒဏ်မခံနိုင်တော့ဘူး၊

" ဒါဆို အပေါ်ကဖယ်ပေးဦး၊မမ လုပ်ပေးမယ်"

မတင်ရီပြောတာနဲ့မောင်မောင် မတင်ရိပေါ်ကဆင်းပြီး ဘေးမှာ လှဲနေလိုက်တယ်၊မတင်ရီကမောင်မောင်ပုဆိုးကိုယူ၊လီးမှာပေပွနေတဲ့အရည်တွေကို ပုဆိုးနဲ့သုတ်ပေးပါတယ်၊ပြီးတာနဲ့ ဘာမပြောညာမပြော လီးကိုပါးစပ်နဲ့စုတ်တော့တာ၊မတင်ရီ လီးစုတ်တာ အားပါးတရ စိတ်ပါလက်ပါစုတ်နေတာ၊မောင်မောင် ခါးကော့တက်သွားတဲ့အထိ၊မတင်ရီက လီးကိုစုတ်ရင်း လီးအရင်းပိုင်းကိုပါ လက်နဲ့ဆုတ်ကိုင်ဂွင်းတိုက်ပေးတာလေ၊

" အား-မမ-အူး-အရည်ထွက်တော့မယ်" 

မောင်မောင်အော်ပေမဲ့ မတင်ရီက လီးစုတ်မရပ်တဲ့အပြင် လက်နဲ့ဂွင်းတိုက်တာကို ပိုလို့တောင်မြန်မြန်လုပ်ပေးနေလို့ 

" ဟား-အ-ထွက်ပြီ"

ပြောရင်း လီးတစ်ချောင်းလုံးတုန်တက်ကာ အရည်တွေပန်းထွက်သွားပါတော့တယ်။လီးအရည်တွေပန်းထွက်ပေမဲ့ မတင်ရီက ပါးစပ်နဲ့စုတ်ထားတာကို ဖယ်မပစ်ဘဲ အရည်တွေကို ပါးစပ်ထဲအဝင်ခံပြီး မြိုချပါတယ်။အရည်ကသိပ်တော့မများလှပါ၊စောစောပိုင်း မတင်ကြည်နဲ့တုန်းက အင်္စပ်ထဲမှာနှစ်ချီထွက်ထားပြီးလို့ပါ။မတင်ရီ သူ့လီးကိုပါးစပ်နဲ့စုတ်ပေးပြီး အရည်ကိုမြိုချတဲ့အတွက် မောင်မောင် အားနာသွားပါတယ်၊ဒါနဲ့

" မမကလဲ၊ဘာပြု လို့အရည်တွေမြို ချရတာလဲ၊အရည်ထွက်တော့မယ်လို့ကျွန်တော်ပြောနေတာကို"

" ငါ့မောင်ကိုချစ်လို့၊မမက ချစ်သက်သေပြတာ" 

မတင်ရီက ပြုံးပြီးပြောတာ၊

" နောက်တခါဆို ကျွန်တော် မမဟာကို ရက်ပေးမယ်နော်"

မောင်မောင် သူ့အရည်ကိုမြိုချလို့အားနာပြီးပြောတာ။

" ဟင့်အင်း၊မလုပ်ရဘူး၊ယောင်္ကျား ဆိုတာ ဘုန်းကံရှိတယ်၊မိန်းမပေါင်ကြားမဝင်ကောင်းဘူး၊ငါ့မောင် နောက်လဲ ဘယ်မိန်းမနဲ့လိုး လိုး၊အဖုတ်ရက်တာ ဘာညာ မလုပ်နဲ့နော်"

မတင်ရီက ကျွန်တော့်ခေါင်းကဆံပင်ကိုပွတ်ရင်းပြောပါတယ်။အဲဒီညက ပင်ပန်းလို့မတင်ရီအခန်းမှာအိပ်ပျော်သွားတာ၊မနက်လေးနာရီ တောဘုန်းကြီးကျောင်းက အာရုံတက်အုန်းမောင်းခေါက်သံကြားမှ မတင်ရီနှိုးလို့ အိပ်ရာကထပြီး ကိုယ့်အိမ်ပြန်၊အမနှစ်ယောက်မသိရအောင် ပြူ တင်းပေါက်ကကျော်ဝင်ပြီး ပြန်အိပ်လိုက်ရတယ်။

ဝါခေါင်လဆန်းကစပြီး မတင်ရီနဲ့မတင်ကြည်တို့ညီအမနှစ်ယောက်ကို မောင်မောင်လိုးနေရတာ သီတင်းကျွတ်ကာနီးအထိ နှစ်လခွဲလောက်ကြာပါတယ်။အစပိုင်းတုန်းကညတိုင်းလိုလို ခြံကူးပြီး ညီအမနှစ်ယောက်လုံးကို အနည်းဆုံး တစ်ခါစီတော့လိုးတာပါ။ဒါပေမဲ့ (၁၅)ရက်လောက်ရှိလာတဲ့အခါ မောင်မောင်ပင်ပန်းလာသလို နဲနဲလဲ ရိုးအီလာလို့တရက်ခြားလောက်ဘဲ သွားလိုးပါတယ်။အရေးကြီးတဲ့(၁၀)တန်းရောက်မှ မိန်းမကိစ္စက လာရှုတ်နေသေး လို့မောင်မောင် စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်မိပါတယ်။

ဒါပေမဲ့ စထားမိမှတော့အဆက်ဖြတ်လို့ကလဲ မကောင်းဘူးလေ၊မိန်းမကိစ္စနဲ့ရှုတ်နေလို့ ခါတိုင်းလို မောင်မောင် ဘောလီဘောကွင်းတောင်မရောက်တော့၊သူငယ်ချင်းတွေမေးလို့(စာတွေများလို့ဖတ်ရတာမနိုင်ဘူး၊ဒါကြောင့် ဘောလီဘောကွင်းကို မလာတာ)လှဲ့ပတ်ပြောရတယ်။မတင်ရီအပြောသိရတာ၊သူ့ယောင်္ကျား သီတင်းကျွတ်မှာသင်တန်းဆင်းပြီးပြောင်းရင် လိုက်သွားရမှာ၊မပြောင်းခင် စိတ်တိုင်းကျလိုးထားတဲ့၊မတင်ရီနဲ့ကတော့ သူပြောင်းသွားရင် ဇာတ်လမ်းပြတ်ပြီ၊ခက်နေတာအပျိုကြီးမတင်ကြည်၊သူက အခုမှ ယောင်္ကျား လီးအရသာကို သိလို့မောင်မောင်ကို စွဲလန်းနေတာ၊မတင်ကြည်ကိုတော့ဆက်ပြီးလိုးပေးရမှာ။

(ဒါက မောင်မောင်အထင်၊သူက မတင်ကြည်ကို အပျို စစ်စစ်ထင်နေတာ၊သူက မတင်ကြည်ရဲ့ပထမဆုံးလူပေါ့လေ)

မတင်ကြည်က ပထမဆုံးချစ်သူ လမ်းဗိုလ်လေးနဲ့သမီးရည်းစားမက၊လင်မယားမကျ ၊နေလာခဲ့ပြီးမှ သူ့ကိုစွန့် ခွါသွားလို့အထီးကျန်ဖြစ်နေတာနဲ့(ယောင်္ကျားတွေဆို တစ်ယောက်မှကောင်းတာမဟုတ်ဘူး၊လင်မယူတော့ဘဲ) အပျို ကြီးလုပ်မယ်လို့စိတ်ကူးထားတာ၊ညီမဖြစ်သူ

ဆတ်ဆော့တာနဲ့ဘဲ မောင်မောင်ဆိုတဲ့ကောင်လေးရဲ့အလိုးခံလိုက်မိတယ်။(၇)နှစ်လောက်ယောင်္ကျား နဲ့ကင်းကွာနေရာက၊တကြော့ပြန်အလိုးခံရတာမို့ မတင်ကြည် လီးအရသာကိုစွဲသွားပြီး ယောင်္ကျား အလိုးကို အမြဲတမ်းလိုချင်လာတယ်။မောင်မောင်နဲ့အမြဲတမ်းလိုးဖို့ကမဖြစ်နိုင်၊ကိုယ့်ထက်(၁၀)နှစ်ငယ်နေတဲ့ကောင်လေးကို လင်အဖြစ်ယူဖို့က၊သူ့အမတွေက ဘယ်သဘောတူပါ့မလဲ၊ပြီး ကောင်လေးက အခုမှ(၁၀)တန်းရှိသေးတာ၊ကိုယ့်နဲ့ယူလိုက်ရင် သူ့ရှေ့ရေး တက်လမ်းပိတ်သွားမယ်။

မတင်ကြည် အမျိုးမျိုးစဉ်းစားပြီး သူ့ကိုချစ်ရေးဆိုနေတဲ့၊တောကျောင်းတစ်ကျောင်းက မူလတန်းကျောင်းအုပ်လူပျို ကြီးကို ကြိုးရှေရှေနဲ့လှန်ထားရာက အဖြေပေးလိုက်ပြီး သီတင်းကျွတ်တာနဲ့ လက်ထပ်ကြမဲ့အစီအစဉ် ဆွဲထားကြပြီးသား။

(လက်ထပ်မှသာ သိကြပါစေ၊အခုလောလောဆယ် ဘယ်သူ့ကိုမှ အသိမခံပါနဲ့)လို့ လူပျို ကြီးကို ပိတ်ထားရသေးတယ်၊မောင်မောင်သိရင် ပွဲဖျက်နေမှာစိုးလို့၊(ဒါက မတင်ကြည်ရဲ့အထင်၊သူထင်တာ မောင်မောင် သူ့ကိုစွဲလမ်းနေပြီ၊သူ ယောင်္ကျား ယူမယ်ဆိုရင် ကန့်ကွက်လိမ့်မယ်ပေါ့)၊သီတင်းကျွတ်ပြီး လက်ထပ်ကာနီးတော့မှ တောမှာနေတဲ့မိဘနှစ်ပါးကို အသိပေးခေါ်မယ်၊သူ့အသက်(၂၇)နှစ်တောင်ရှိပြီ၊အရွယ်ရောက်ရုံတင်မက၊အရွယ်တောင်လွန်နေပြီ၊ညိမဖြစ်တဲ့သူတောင် အိမ်ထောင်ကျလို့ ကလေး(၂)ယောက်တောင်ရနေပြီလေ။မောင်မောင့်ကိုတော့ အဲဒီကျမှ ဖျောင်းဖျ ပြောရမှာဘဲ။

မတင်ရီက စိတ်အလိုကို မထိန်းချုပ်နိုင်လို့သာ မောင်မောင်နဲ့ဖြစ်တာ၊သိပ်ပြီးအစွဲအလန်းမထားဘူး၊မောင်မောင်လိုးတဲ့အချိန် ကာမအရသာရနေတဲ့အခါ မောင်မောင့်ကို သူ့လင်လို သဘောထားပြီး သူကလဲ အပေးအယူ မျှတအောင်လုပ်ပေးတယ်၊နှစ်ဦးနှစ်ဘက်လုံး ကာမအရသာကိုအပြေ့အဝခံစားတယ်၊ဒါကြောင့် မောင်မောင်ကို သူ့ယောင်္ကျား  ပြန်မလာခင် အားရအောင်သာလိုးထား၊သီတင်းကျွတ် ယောင်္ကျား သင်တန်းဆင်းလာလို့ ပြောင်းတာနဲ့ လိုက်သွားရမှာ၊ပြန်တွေ့ကြဖို့မလွယ်ဘူး လို့ပြောထားတာ၊ပြောမဲ့သာပြောရတာ၊ဒီကောင်လေးကလဲ အစပိုင်းက ညတိုင်းလာလိုးတာ၊ကြာလာတာနဲ့ ရီုးအီသွားတယ်ထင်ပါရဲ့၊တရက်ခြားဖြစ်လာတယ်၊အေးလေ၊သူလဲ ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲမှ မဟုတ်တာ၊မတင်ကြည်ကိုပါလိုးပေးရတော့ပင်ပန်းမှာပေါ့လေ။ဒါတောင် ကောင်လေးက အသက်(၁၇)နှစ်အရွယ်၊လူပျို လေး၊သန်တုန်းမြန်တုန်းအရွယ်မို့မိန်းမနှစ်ယောက်ကို ကျေနပ်အောင်လိုးပေးနေနိုင်တာ၊တော်ရုံလူ ဘယ်လွယ်ပါ့မလဲ။

သီတင်းကျွတ်ကေ ျာင်းပိတ်ရက်အတွင်း မတင်ရီရဲ့ယောင်္ကျား သင်တန်းဆင်းပြီးပြန်ရောက်လာပါတယ်။မတင်ရီယောင်္ကျား ပြန်ရောက်လာလို့မောင်မောင် ခြံမကူးရတော့ပါ၊မတင်ရီရဲ့ယောင်္ကျား က ငတ်ပြတ်နေတာကြာပြီမို့ညဆို အစောကြီးကတဲက အခန်းထဲဝင်နေကြပြီ၊အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ မရီးအပျို ကြိးရှိနေတာတောင်ဂရုမစိုက်နိုင်တော့ဘူး၊အိမ်လေးကခပ်ကျဉ်းကျဉ်းမို့မတင်ရီတို့လင်မယားလိုးနေကြတဲ့အသံတွေမကြားချင်ဘဲကြားနေရတော့မတင်ကြည် စိတ်တွေ သရိုးသရီဖြစ်လာပါတယ်။ဘယ်လိုမှ နေလို့မရတော့တာနဲ့နောက်တရက်မှာ မတင်ကြည်မောင်မောင်နဲ့အချိန်းအဆက်လုပ်ပြီး ခြံထဲဆင်းကာ စက္ကူ ပန်းခြုံ ဘေးမှာ တချီ အလိုးခံလိုက်ရပါတယ်။နောက်ညတွေတွေ့ဖို့ချိန်းလိုက်ပေမဲ့မထင်မှတ်ဘဲ မောင်မောင်အကိုကြီးမိသားစုရောက်လာလို့ အလုပ်တွေရှုတ်ပြီး မတွေ့အားတော့ပါ။

မောင်မောင်အကိုကြီးက ကုန်ကားကြီးတွေနဲ့အလုပ် လုပ်နေတာ၊အရင်ကတော့သူများကားမှာ အခစားယာဉ်မောင်းပါ၊ဗန်းမော်ဘက်မှာကားမောင်းရင်း ကချင်မနဲ့အိမ်ထောင်ကျတာ၊ယောက္ခမ ကအရင်းအနှီးထုတ်ပေးတာနဲ့ကိုယ်ပိုင်ကားဝယ်ပြီး မြစ်ကြီးနားမှာအခြေချနေတာ။အကိုကြီးရဲ့ဝရိယ၊ကြိုးစားအားထုတ်မှုကြောင့် အခုဆိုရင် ကုန်ကားကြီး (၃)စင်းတောင်ပိုင်နေပါပြီ၊ကားလုပ်ငန်းက မိုးကုန်၊ဆောင်းရာသီ၊နတ်တော်ပြာသိုလောက်မှ ကားလမ်းတွေကောင်းမှာမို့အလုပ်မရှိသေးတာနဲ့ အကိုကြီးက နှမတွေနဲ့ညီငယ်ကိုတွေ့ရအောင်လာတာပါ။

အကိုကြီးတို့လင်မယားသမီး(၃)ယောက်မွေးထားပြီး မရီးမှာက လောလောဆယ် ကိုယ်ဝန်ကြီးနဲ့ပါ။သမီးတွေ အကြီးမ (၇)နှစ်၊အလတ်မ(၅)နှစ်၊အငယ်လေးက(၂)နှစ်သာရှိသေးတာပါ။မရီးက ဂျိန်းဖောမျိုးနွယ်စုဝင် ကချင်မဆိုပေမဲ့ဗန်းမော်မြို့ပေါ်ကမို့ပြောတတ် ဆိုတတ် ယဉ်ကျေးသိမ်မွေ့ပါတယ်၊ရုပ်ရည်အနေနဲ့မျက်နှာမလှပေမဲ့ကြည့်ပျော်ရှုပျော်ရှိပြီး ကိုယ်ခန္ဓာအချို းအဆက်က ကလေး(၃)ယောက်မွေးထားတာတောင် မယိုယွင်းသေးပါ၊သူ့နေရာနဲ့သူ အလှမပျက်သေးပါ၊ခါးတော့နဲနဲတုတ်စပြုပါပြီ။

အငယ်မလေးကငယ်သေးလို့သူ့အမေဆီကသိပ်မခွါပေမဲ့ အကြီးမနှစ်ယောက်က သူတို့ဦးလေးကို အသေကပ်နေကြတာ၊သူတို့အမေကကိုယ်ဝန်ကြီးမပေါ့မပါးနဲ့အပြင် အငယ်မလေးက အမြဲကပ်နေတာမို့ အကြီးမနှစ်ယောက်ကို မကြည့်အားဘူးလေ၊ဒါကြောင့်အကြီးမနှစ်ယောက်သူတို့ဦးလေးနား မခွါတော့ဘူး၊အဒေါ်နှစ်ယောက်က ဈေးဆိုင်ထွက်ရ၊မီးဖိုချောင်မှာချက်ရပြုတ်ရမို့ တူမတွေကို ယုယုယယ လုပ်မနေနိုင်ဘူးလေ၊အကိုကြီးဖြစ်သူက မောင်မောင်(၁၀)တန်းအောင်လို့အမှတ်ကောင်းရင် ဆေးတို့၊တိကုတို့ရရင် သွားတက်၊အမှတ်မကောင်းလို့ရိုးရိုးမေဂျာသာရရင် မြစ်ကြီးနားတက္ကသိုလ်မှာတက်၊မောင်မောင်မရှိရင် နှမနှစ်ယောက်ထဲ နေရစ်ခဲ့လို့မရ၊လင်ယူချင်ယူကြ၊လင်မယူချင်ဘူးဆိုရင် မြစ်ကြီးနားလိုက်ကိုလိုက်ရမယ်၊မြစ်ကြီးနားဈေးထဲမှာ ဆိုင်ခန်းတစ်ခန်းဝယ်ပေးမယ်၊ခုဒီမှာဈေးရောင်းကြ။

အကိုကြီးအဖအရာလေ၊မိဘနှစ်ပါးမရှိကြတော့ အစစအရာရာ အကိုကြီးကတာဝန်ယူတဲ့သဘောပါ။နှမနှစ်ယောက် မလိုက်ချင်ကြပေမဲ့ဘာပြောလို့ရမှာလဲ၊အခုလဲ မပြောင်းရသေးပါဘူး၊မောင်မောင်စာမေးပွဲက အဝေးကြီးရှိပါသေးတယ်။

အကိုကြီးမိသားစု (၅)ရက်ဘဲနေနိုင်တာပါ၊မြစ်ကြီးနားမှာ ပွင့်လင်းရာသိ ကားဆွဲဖို့စီစဉ်ရဦးမယ်လေ။အကိုကြီးတို့မပြန်ခင်မှာဘဲ မတင်ရီတို့လင်မယား တာဝန်ကျရာမြို့ကို ပြောင်းရွှေ့သွားပါတယ်။သီတင်းကျွတ်ပြီး နှစ်ရက်မြောက်နေ့မှာ မတင်ကြည် မူလတန်းကျောင်းအုပ်ဆရာနဲ့ရုံးတက်လက်မှတ်ထိုးမင်္ဂလာဆောင်ပါတယ်၊မင်္ဂလာဆောင်ပြီး ကေ ျာင်းပြန်မဖွင့်ခင် ယောင်္ကျား က မတင်ကြည်အိမ်မှာလာနေတဲ့အတွက်မောင်မောင် မမြင်ချင်ဘဲမြင်နေရတာပါဘဲ။

အစကတော့ ညီအမနှစ်ယောက်လုံး လိုးနေရတာ၊လူတောင်ပင်ပန်းနွမ်းနယ်လာလို့ရိုးအီလာတာ၊အခုကျတော့လဲ လိုးချင်ပါတယ်ဆိုတောင်လိုးစရာမိန်းမ မရှိ၊မောင်မောင် တခါတလေ စာဖတ်နေရင်း သူတို့ညီအမကို သတိရမိပါရဲ့။ဒါပေမဲ့ကြာကြာတော့သတိရမနေပါ၊ကျောင်းပြန်ဖွင့်တော့ ဆရာမဒေါ်ထားထားနဲ့ပြန်ဆုံပြိး ဆရာမရဲ့အထာပေးမှုတွေ မိန်းမအတွေ့အကြုံရှိပြီးသား မောင်မောင် ( ချက်ဆို နားခွက်ကမီးတောက်)ဆရာမဒေါ်ထားထားကို ဝင်ပူးပါတော့တယ်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>>