မြနန်းမဉ္ဇူ: အိမ်ထောင်မရှိ အပျိုရည်ပျက် ဖာသည်မဟုတ်တဲ့ကျွန်မ အပိုင်း ( ၄ )

Sunday, May 7, 2017

အိမ်ထောင်မရှိ အပျိုရည်ပျက် ဖာသည်မဟုတ်တဲ့ကျွန်မ အပိုင်း ( ၄ )

အိမ်ထောင်မရှိ အပျိုရည်ပျက် ဖာသည်မဟုတ်တဲ့ကျွန်မ အပိုင်း ( ၄ )

ရေးသူ - နရသူ

"စွပ် ဖောက် "

"ဘု ပွပ် ဖွပ်"

"အ အမယ်လေးး အိ အီးး ဟီးး "

စိုးယုမော် မချိမဆန့်အော်လိုက်သံကလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။ မထင်မှတ်ဘဲ ငရဲလီးကြီးက စောက်ရည်များအလှျှံပယ်ရွှဲနစ်လျက်ရှိသည့် သူမစောက်ပတ်ထဲကို တစ်သိပ်ကြပ်ညှပ်စွာဖြင့် လျှောကနဲ ဒိုးယိုပေါက်တိုးဝင်သွားပြီး အတွင်းရှိအပျိုစင်အမြှေးပါးကလေးကို ဖွပ်ကနဲ ထိုးဖောက်မိကာ အမြှေးပါးပေါက်သွားသဖြင့်လည်း သေမတတ်နာပြီး စိုးယုမော်အကြောက်အကန် အော်မိခြင်းဖြစ်သည်။ ငရဲ လီးကို အထဲဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် ထိုးဆောင့်ထည့်ကာ လီးကိုမလှုပ်ဘဲစိမ်ထားပြီး စိုးယုမော်နှုတ်ခမ်းလေးစုပ်လိုက် နို့စို့လိုက်နှင့် သူမစိတ်အ ပြောင်းအလဲဖြစ်အောင် လုပ်ပေးနေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း သူမအနားကပ်ကာ နို့ကိုချေနယ်လိုက် ပေါင် တွင်းသားလေးများပွတ်ပေးလိုက်နှင့်ကူညီဆွနှူးပေးသည်။

"နာလား စိုးစိုး"

"နာ နာတယ် အထဲမှာတစ်ကြပ်ပြီး အောင့်တောင့်တောင့်နဲ့ ဟင်း ဟင်း "

ငရဲ ဘာမှမပြောဘဲ စိမ်ထားသောလီးကို နှဲ့နှဲ့ကစားပေးသည်။ စိုးယုမော်လည်း လီးအထည့်ခံထားရ၍ကတုန်ကယင်ဖြစ်နေရာက ဘာစိတ်ပေါက်လာသလဲမသိ။ ငရဲခါးကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်တွယ်လိုက်ရာက နှုတ်ခမ်းချင်းမခွာစတမ်း အပြတ်ဖိကပ်ကာ အားရပါးရ လာရောက်စုပ်နမ်းနေပါသည်။ သူမပေါင်ခွကြားရှိစောက်ပတ်အတွင်းနှုတ်ခမ်းသားများဆီကလည်း ငရဲလီးကြီးကို ပွစိပွစိလုပ်ကာ ရစ်ပတ်ဖျစ်ညှစ်ကစားပေးလာသလိုထင်ရသည်။ ငရဲလည်း သူမနှုတ်ခမ်းကလေးကို အပီစုပ်နေရင်း အသာငြိမ်ပြီးမနေဘဲ ရသလောက်အနေအထားနှင့် သူ့ခါးကိုရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပြီး သူမစောက်ပတ်ထဲကို လီးထိပ်ဝင်ရုံ ချော့လိုးကလေး လိုးပေးနေသည်။

အပျိုစောက်ပတ်နုနုထွတ်ထွတ်ကလေးပေမယ့် ချောချောနှင့်ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတို့နှစ်ယောက် သူမကို လက်ပူတိုက် လိုးပေးခဲ့တာ များလို့လားတော့မသိ။ စောက်ရည်အလွန်သန်ပြီး လီးနှင့်စောက်ပတ်တွေ့ရုံနှင့်ပင် အရည်တွေဗွက်ပေါက်မတတ် အိုင်ထွန်းကာ ရွှဲနစ်လာရပြီး သူ့ဂေါ်လီလီးတုတ်တုတ်ကြီး ကောင်းစွာလိုးသွင်းပေးနိုင်ဖို့အတွက် ချောဆီ အသင့်ထုတ်ပေးထားသလို ဖြစ်နေသည်။

စိုးယုမော်စောက်ပတ်က လိုးရတာထင်သလောက် မခက်လှဘဲ လီးကိုအားအနည်းငယ်စိုက်ကာ ဖိဆောင့်ချလိုက်သည်နှင့်ပင် တစ်လက္မနှစ်လက္မခန့် အထဲကိုကျွံနစ်စိုက်ဝင်သွားပြီး ငရဲလည်း လီးကိုအရမ်းကာရော ကရှူးမူးထိုးဆောင့်မလိုးဘဲ ပါကင်ဆွဲနေကျဖြစ်သည့်အတိုင်း သူမစောက်ပတ်အပေါ်ထိပ်ဖက်ကိုသာ အားစိုက်ပြီး ဖိလိုက်ကြိတ်လိုက် လှည့်မွှေလိုးသွင်းပေးနေရာ နှစ်ယောက်သားကောင်းလာကြပြီး စိုးယုမော်အသက်ရှူသံပိုပြင်းလာတာ သတိထားမိလိုက်သည်။

ငါးမိနစ်ဆယ်မိနစ်လောက်အကြာ လီးကိုနှဲ့ကာနှဲ့ကာ အဝင်ပေါက်ချဲ့သလိုပုံစံမျိုးချော့လိုးရင်း ငရဲလည်း မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ သူ့လီးကြီးကို ခွေးနှစ်ကောင်တော်သလင်းမိတ်လိုက်သကဲ့သို့ စိုးယုမော်ဆီးခုံပေါ်ဖိကပ်၍ တဆတ်ဆတ် ဆန့်ငင်တွန်းထိုး ညှောင့်လိုးလိုးပေးလိုက်ရာက ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာဖက်ကိုလှည့်ကာ …

"အား မမ မာ ကျွန်တော် မရတော့ဘူးဗျာ လရည်ထွက် ထွက်ချင်နေပြီ အပီ သွန်ပြီးလိုးမှဖြစ်တော့မယ်"

"မလုပ်နဲ့ အရမ်းမလုပ်နဲ့ အဲလိုလုပ်တာ မမ မကြိုက်ဘူး လရည်ထွက်ချင်ထွက်ပစေ အပြင်တော့မထုတ်လိုက်နဲ့ မင်းပြောတော့ သူ့ကိုစရံသတ်မယ်ဆို အထဲမှာပဲ အပြီးလိုးပစ်လိုက် ကြားလား ငရဲ"

"အင်း အင်း မမပြောသလိုပဲ အား အ ရှီးး ကောင်း တယ် ကောင်းတယ် ရှယ်ပဲ သိပ်ကောင်းလွန်းတယ်ဗျာ ဟား ကဲ ကဲ "

"ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ် ဗြစ် "

ဆိုပြီး ငရဲလီးထိပ်ကလရည်တွေ စိုးယုမော်အဖုတ်လိုဏ်ခေါင်းလေးထဲကို တဗြွတ်ဗြွတ်ပန်းလွှတ်ဝင်ရောက်သွားကြပြီးနောက် စိုးယုမော်လည်း ငှက်ဖျားတက်သလို တစ်ကိုယ်လုံး တုန်တခိုက်ခိုက်ဖြစ်၍လာရပြီး …

"အို အ အ ကို ကိုရဲ ကျ ကျမ ဟင့် ဖက် ဖက်ထားပါ ဖက် ဖက်ထားပေးပါ ဆို အ အင့် အင်းး အင်းးး အိ အမေ့ အင့် အင်းးးးဟင်းးးး"

"ကောင်းလား စိုးစိုး ကိုယ့်လရည်တွေ အထဲထည့်ပေးတာ ကောင်းတယ်မဟုတ်လား"

"ကောင်း ကောင်း တယ် အ အစ်ကို ကောင်းတယ် ကိုရဲရယ် ဟင့် စိုးကို ဖက်ထားပါ စိုးကိုနမ်း နမ်းပါဦး"

"ပြွတ် ဟင့် ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် နမ်း နမ်းလေ အဟင့် ဟင့် ဟင့် "

"ပြွတ် ပြွတ် အု အူးး အူးး "

"ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် "

စိုးယုမော်ဖြစ်နေပုံလေး သနားစရာပါပေ။ ငရဲသူ့လီးကို စောက်ဖုတ်ထဲကချွတ်ထုတ်လိုက်သည်။ ငရဲ၏လရည်ရောစောက်ရည်ပါ ပေပွနေသည့်လီးကို ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ အငမ်းမရဆွဲစုပ်သည်။ လရည်တွေပြောင်စင်အောင် လျှာနှင့်တယုတယ ယက်သပ်ပေးသည်။ သူမလက်တစ်ဖက်ကလည်း စိုးယုမော်၏ပေါင်ခွဆုံရှိစောက်ပတ်ရှိရာကို နှိုက်ကိုင်စမ်းသပ်ရင်း ဖွဖွရွရွကလေးပွတ်ပေးနေပြန်သည်။ လီးစုပ်လိုက် စိုးယုမော်အဖုတ်ကိုပွတ်လိုက်လုပ်ကာ ငရဲလီးကြီးပြန်လည်တောင်မာလာအောင်ပြုရင်း လီးပြန်မာလာချိန်မှာတော့ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတစ်ယောက် ဣနြေ္ဒပင်မဆယ်နိုင်တော့ဘဲ ငရဲကိုယ်ပေါ်တက်ခွထိုင်လိုက်ပြီး သူမစောက်ပတ်ကို ငရဲလီးကြီးပေါ်တည့်တည့် တေ့ချိန်ကာဖြင့် အပေါ်ကနေ စိတ်လိုလက်ရကြီး မြင်းစီးဆောင့်လိုးပေးနေလေတော့၏။ ငရဲလည်း ပွဲဆက်များလွန်း၍ လီးကျိန်းသလိုတောင်ဖြစ်နေပေမယ့် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာထန်နေပုံကြည့်ပြီး ဘာမျှမပြောသာသလို စောဒကလည်း မတက်ဝံ့ပါချေ။ သူမအလိုကိုသာ အံတကြိတ်ကြိတ်နှင့်လိုက်လျောပေးရလေသည်။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ ငရဲလီးကြီးကို အပေါ်ကနေ၍ အပီလိုးသည်။ ဖင်ကြီးတလှိမ့်လှိမ့်လုပ်ပြီး စကောဝိုင်းမွှေ့ယမ်းကာဆောင့်လိုက် သူမဒူးခေါင်းနှစ်ဖက်အားကိုယူပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်လုပ်ရင်း ငရဲ၏လီးမှာထည့်ထားသည့် ဂေါ်လီလုံးများကိုနှဲ့ကာနှဲ့ကာ သူမစောက်ဖုတ်အတွင်းသားများနှင့်ဖိကြိတ်လိုး၍ ကာမအရသာကို ကမ်းကုန်အောင်ခံစားလိုက်နှင့် အချိန်အတော်ကြာကြာ ရာဂဒိန်းဒလိန်းနတ်ဖမ်းကာ သရဲမရဲစီးသလို ဇောကပ်ပြီးလိုးနေလေသည်။ မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက် ထင်တိုင်းကြဲကာ အသားကုန်လိုးပြီးမှ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ လျှပ်စစ်ဓာတ်အလိုက်ခံရသလို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်ကာ အရုပ်ကြိုးပြတ်ပျော့ကျသွားသည်။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ စိုးယုမော်ဖက်ကို အဓိပ္ပါယ်ပါပါ လှည့်ကြည့်လိုက်ပြီး …

"ကဲ စိုးစိုး အပေါ်တက်ထိုင်လိုက်စမ်း ခုန မမ လုပ်သလိုလုပ်"

လူကသာ မနိုင်ပေမယ့် သူမအသံကမာထန်နေသည်။

"ဟာ မမ စိုး စိုး ဟို … ဟို … "

စိုးယုမော် မျက်စိမျက်နှာပျက်ပြီး အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နှင့် …

"ငြင်းမယ်မကြံနဲ့နော် နင့်အဖုတ်ကွဲလား မကွဲလား ငါသိတယ်… နိုင်သလောက်လိုး …တစ်လက်မ ဝင်ပစေ ရတယ် ဒီတစ်ချီ လရည်ဝင်ပြီးရင် ငါသူ့ကို ချောချောနဲ့အတူ ပြန်လွှတ်လိုက်တော့မှာ… သူတို့ ဘာညာလုပ်စရာလေးတွေကျန်သေးတယ် မနက်ဖြန်မှ ငါတို့ပြန်ဆုံကြမယ် ကြားလား"

"ဟုတ် ဟုတ် မမ "

စိုးယုမော် မဝံ့မရဲဖြစ်နေမိသည်။ ငရဲ လီးငပဲကြီးက ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာစောက်ဖုတ်ကနေကျွတ်ထွက်လာပြီး အရည်တွေရွှဲနစ်ပေကျန်နေကာ မိုးကိုမျှော်၍ မာန်ဖီနေပုံမှာ သူမအနေနှင့်တော့ ကျောချမ်းစရာကြီးလို ဖြစ်နေပေသည်။ စိုးယုမော် သူ့အနားသွားပြီး ခြေထောက်တစ်ဖက် ခွတက်လိုက်ကာ ငရဲကို်ယ်ပေါ်ကိုရောက်ရှိလာသည်။ လီးကြီးကိုငုံ့ကြည့်ပြီးနောက် လီးပေါ်တည့်တည့် အသေအချာချိန်ရွယ်ကာ ဖိထိုင်ကြည့်မိသည်။ သူမအဖုတ်ဝကျဉ်းကျဉ်းကလေးနှင့်ငရဲရဲ့ဂေါ်လီလဒစ်ပြဲကြီးက သတ္တဝါနှင့်လက်နက်မမျှသလိုဖြစ်နေသည်။

"ဒီ ဒီလို ထိုင် …ထိုင် ရမလား "

"အင်း စိုးစိုး အဖုတ်ဝနဲ့တည့်တည့်ချိန်ပြီးသာ ဖိထိုင်ချလိုက် …စောက်ပတ်အဝကို ညည်းလက်နဲ့အရင်ဖြဲလိုက်ဦး ဒါမှလီးဝင်မှာ ငါအောက်ကနေ လီးကို အထဲရောက်တဲ့အထိ ကော့လိုးပေးမယ် …ဟုတ်လား"

"ဟုတ် ဟုတ် …ကိုရဲ "

ဆိုပြီး စိုးယုမော်ဖင်ကိုအနည်းငယ်ပြန်ကြွကာ လီးတန်ကိုကိုင်ပြီး လဒစ်ထိပ်လုံးကိုသူမအဖုတ်ဝထဲစွပ်ကနဲ ထိုးနှစ်ထည့်လိုက်ရာက မထူးဘူးဆိုပြီး အံတင်းတင်းကြိတ်၍ သူ့အပေါ်ကနေ အားနှင့်ဖိထိုင်ဆောင့်ချလိုက်သည်။ လီးထိပ်လုံးက ဝင်ပေမယ့် လီးကိုယ်ထည်မှာ ထည့်ထားသည့် ဂေါ်လီလုံးတွေက တစ်ဆို့ခံနေလေရာ အထဲဝင်အောင် အတော်ကြီးခက်ခက်ခဲခဲကြွလိုက်နှိမ့်လိုက် လေးငါးဆယ်ချက် ဖိဖိချလိုက်မှ သုံးလက်မခန့် သူ့လီးက အထဲကိုဝင်ရောက်လာနိုင်သည်။

"အား ဟုတ်ပီ တကယ့်ဇိမ်ပဲကွာ စိုးစိုး ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့် သိပ်မလောနဲ့ လီးကျွံဝင်သွားးရင် စောက်ဖုတ်ကွဲပြီး ပြန်အနှုတ်ခက် တတ်တယ် ဖင်ကို ဖြေးဖြေးပြန်ကြွ ပြန်ဖိချလိုက် အင်း အင်း ဟုတ်ပီ ဟုတ်ပီ …လိုး လိုးစမ်းကွာ နင်ခံနိုင်သလောက်လိုး တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ် လိုးပြီးရင် လီးတစ်ဆုံးထည့်လိုးလို့ရပြီပေါ့ …စိုးစိုးရ"

ငရဲ စိုးယုမော်ကို ကာမသင်ခန်းစာတွေ အနီးကပ်ကိုယ်တိုင်ပို့ချပေးနေသည်။ စိုးယုမော်လည်း ဒီလောက်ကြီးတော့ ခေသူမဟုတ်ပါချေ။ ကိုယ်တိုင်မလိုးဖူးရင်သာ နေမည်။ ယောက်ျားမိန်းမလိုးခြင်းတည်း ဟူသော သင်ခန်းစာကို ဦးညီဂျော်နှင့်ဒေါ်ကြီးမြင့်မူတို့ထံမှတစ်ဆင့် သူမကိုယ်တိုင်နည်းနာနိဿယခံယူ၍ သင်ကြားလာသူဖြစ်ရာ ချက်ဆိုတာနှင့်နားခွက်မီးတောက်ပြီးလည်းဖြစ်သည်။ သူမဘာလုပ်၍ ဘာကိုင်ရမည်ဆိုတာကို ကောင်းကောင်းနားလည်နေသည်။

စိုးယုမော် တင်ပါးကလေးလှိမ့်ကာလှိမ့်ကာ အပေါ်ကြွလိုက်အောက်ကိုနှိမ့်ချလိုက်လုပ်ပြီး ငရဲလီးကိုဆောင့်ပေးသည်။ လီးက တစ်ဆို့နေပေမယ့် ဖြည်းဖြည်းချင်းတော့ အထဲကိုပိုမိုနစ်ဝင်လာသလိုသူမခံစားနေရသည်။ ခက်တာက အချီချီအလီလီလိုးပြီး ငရဲတစ်ယောက်အကောင်းလွန်ကာ သံသရာရှည်နေတာပဲဖြစ်သည်။ သူ တော်ရုံနှင့်မပြီး။ ဒီနေ့အဖို့ ပြီးနိုင်မှာလည်းမဟုတ်တော့။ တစ်ပွဲပြီးတစ်ပွဲလိုးရဖန်များ၍ သုက်ရည်က ခမ်းသလောက်ဖြစ်နေပြီ။

ဒါကိုရိပ်မိခြင်းမရှိဘဲ စိုးယုမော် ဇောချွေးတွေပါပျံပြီး အသည်းအသန် ဖိလိုးနေခြင်းဖြစ်ရာ သူမကိုယ်တိုင်စောက်ပတ်ထဲကနေ မရိုးမရွယားယံမှုဝေဒနာကို မချိအောင် ခံစားလာရသည့်နည်းတူ လူးလှိမ့်လိုးဆောင့်ချက်တွေလည်း မသိမသာနှင့် တဖြည်းဖြည်း ပိုကြမ်းပိုသွက်လာတာ တွေ့ရလေသည်။ သူမဆီးခုံအစပ်နားက စူးကနဲအောင့်ကနဲဖြစ်ဖြစ်သွားသော်လည်း စိုးယုမော် လုံးဝသတိထားမိခြင်းမရှိ။

ငရဲလဒစ်ထိပ်ကြီး သူမအဖုတ်ထဲ မဝင်ဝင်အောင်သာ အတင်းဖိကပ်နှစ်သွင်းထားလျက် ရှေ့တိုးလိုက် နောက်ဆုတ်လိုက်နှင့် တွန်းတွန်းတိုက်တိုက်ဆောင့်လိုးပေးနေရာ ဖီလင်တွေအပြတ်တက်ပြီး ပထမအချီ စောက်ရည်တစ်ကြိမ် ပန်းထွက်သွားခဲ့သည်။ စိုးယုမော် ဘယ်သူမှမသိဘူးဆိုပြီး လေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်လိုက်နားလိုက် ငရဲနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်လိုက်လုပ်ပြီး ဟန်မပျက်ဆက်လက်စခန်းသွားပေးနေရာ ကောင်းလွန်းလှ၍ သူမကိုယ်ကလေး တုန်ကနဲတုန်ကနဲပင်ဖြစ်ဖြစ်သွားပြီး နေရာမှာပင် တုံးကနဲပစ်လှဲချလိုက်ချင်စိတ် ပေါက်မိလေသည်။

ဒါပေမယ့် သူမရပ်နားခြင်းတော့မရှိပါချေ။ ဒုတိယအချီပင် စတင်၍ခရီးဆက်လာခဲ့ရင်း လိုးရဆောင့်ရတာလည်း ခုနကထက် ပိုသွက်ပိုကောင်းလာသည်ဟု စိတ်ကထင်လာမိကာ သူမစောက်ပတ်ထဲဝင်ရောက်နေသော ငရဲလီးကိုအသာငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ လီးတစ်ဝက်အထိ သူမကိုယ်အတွင်းထဲကိုရောက်ရှိနေလေပြီ။ ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်က သူ့လီးကြီးကို ပြန်ကြွပြန်နှုတ်ပြီး တစ်ဖန်အောက်ကို အားနှင့်ဖိသွင်းကြည့်လိုက်ရာ နောက်ထပ်မဝင်တော့ချေ။ စိုးယုမော်လည်း မတတ်သာ၍ လက်လျှော့လိုက်ရပြီး ဝင်သလောက်သာသွင်း၍ လိုးရတော့သည်။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရော ငရဲပါ သူမအရှိန်တက်နေပြီဆိုတာသိ၍ အသာပင်လွှတ်ပေးထားပြီး ငရဲသူ့လီးကို အောက်ကနေ တစ်ချက်တစ်ချက် ပင့်တင်၍ ညှောင့်လိုးကလေးလိုးပေးသည်။ ငရဲအောက်ကပင့်အဆောင့်နှင့်သူမကအပေါ်စီးကနေ ဖင်ကြီးကိုဖိအချ ဆုံမိကြပြန်တော့ နှစ်ယောက်စလုံး နှုတ်မှတကျွတ်ကျွတ်အော်ညည်းမိသည်အထိ အကောင်းပေါ်အကောင်းဆင့်သွားရလေသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာလည်း သူမအနားကပ်ကာ စိုးယုမော်ကိုယ်ကလေး ဖက်လိုက် နို့အုံအိအိနှစ်လုံးအားကိုင်လိုက်နယ်လိုက် ဖျစ်ဆွဲနမ်းလိုက်နှင့် နို့သီးလေးနှစ်ခုကို လက်နှင့်ချေလှိမ့်ကာ သူမပါးစပ်ကလေးနှင့်လည်းစုပ်ဆွဲကစားပေးနေရာ တစ်ဖက်ကငရဲလီးကို တလှိမ့်လှိမ့်လိုးပေးနေရင်းက စိုးယုမော် ဖီးလ်အပြတ်တက်လာရသည်။

"ဆောင့် ဆောင့် ကလေး နာနာလေးဆောင့် ကိုယ်ပြီးချင်လာပြီ လရည်ထွက်တော့မယ် သွက်သွက်ကလေး လိုးလိုက်စမ်းပါ "

စိုးယုမော်အတွက်တော့ သတင်းကောင်းပင်။ နာတာကျင်တာဂရုမစိုက်အားတော့ဘဲ စိုးယုမော်လည်း စိတ်ထဲကအားတင်းပြီး မနားစတမ်း ဖင်သားအိအိနှစ်ဖက်ကို လူးကာလှိမ့်ကာ တရစပ်ဖိကြိတ်၍ လိုးဆောင့်ပေးလိုက်ရာ ငရဲလည်း အောက်ကနေ ကော့၍ကော့၍ ပင့်လိုးပေးနေပြီး အပေးအယူ တဖြည်းဖြည်းမျှလာကြရာက မကြာမီဂေါ်လီလီးကြီးက အရည်များရွှဲနစ်အိုင်ထွန်းနေပြီဖြစ်သည့် စိုးယုမော်၏ စောက်ခေါင်းပေါက်ကလေးထဲကို ရှောကနဲရှောကနဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ပြုနေရာကနေ ငရဲလီးထိပ်ဆီမှလရည်တွေရော စိုးယုမော်စောက်ခေါင်းထဲမှ စောက်ရည်တွေပါ အသည်းအသန် တာတမံကျိုးပေါက်သကဲ့သို့ ပွက်ကနဲပွက်ကနဲထွက်လျှံကျခဲ့ကြပြီး ငရဲလည်း နောက်ဆုံးအချီအနေနှင့်အားကုန်ထုတ်လိုက်ရသဖြင့် မျက်လုံးများပြာဝေပြီး ငြိမ်ကျသွားသလို စိုးယုမော်လည်း ဖားဖိုလို တုန်ယင်နေသောရင်အစုံနှင့် အသက်ကလေးဝအောင် ဖုတ်လှိုက်ဖုတ်လှိုက်နှင့်အမောတကောရှူနေခဲ့ရပြီး ကာမဂုဏ်စည်းစိမ်ခံစားမှု၏ ဘေးထွက်ဆိုးကျိုးဖြစ်သော တစ်ကိုယ်လုံးကိုက်ခဲနာကျင်မှုနှင့်တကွ တာဝေးခရီးပြင်းနှင်ခဲ့ရသူတွေအလား အားအင်ကုန်ခမ်းနွမ်းလျမှုကို နှစ်ယောက်သား အလူးအလဲခံနေကြရလေတော့၏။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ ငရဲတို့နှစ်ယောက်နှင့်အတူ ချောချောကိုပါ တစ်ပါတည်း ထည့်ပေးလိုက်ပြီး သူမနှင့်စိုးယုမော်ကတော့ အိမ်မှာပဲ နှစ်ယောက်သား အတူတကွ ပင်ပန်းသမျှအတိုးချကာ အိပ်စက်အနားယူလိုက်ကြပါသည်။

ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သူမကို ပညာကုန်သင်ပေးခဲ့သည်။ အတူအိပ်ကြရင်း တစ်ရေးနိုးချိန်ကျတော့ နှစ်ယောက်သားပွတ်လိုက်ကိုင်လိုက်နှင့် စိုးယုမော်လည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာခေါ်ရာနောက်ကို ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်ပါနေမိရင်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာက သူမအင်္ဂါဇပ်မှာ စပ်ဖျင်းဖျင်းဖြစ်နေတာကို သက်သာအောင်ဆိုပြီး သူအသင့်ဆောင်ထားသည့် ဆေးအဆီတစ်မျိုးကို အသေအချာလိမ်းပေးသည်။ ဆေးလိမ်းရင်းလည်း ကိုင်လိုက်ဆွလိုက်နှင့်မို့ စိုးယုမော်လည်းမနေတတ်တော့ဘဲ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာအလိုကိုလိုက်လျောရပြန်သည်။ ဒီမိန်းမကြီးဘယ်လောက်ဏှာကြီးသလဲဆိုတာ စိုးယုမော်ကိုယ်တွေ့ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ အတူလာသည့် မချောမရှိတာမို့ စိုးယုမော် သူမကိုသာ အားကိုးနေရသည်။

နောက်တစ်နေ့ နေ့လည်ပိုင်းကျတော့ ငရဲ အိမ်ကိုရောက်ချလာပြီး ညက ချောချောတစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စအဆင်ပြေကြောင်း ငရဲလည်း ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာညွှန်ကြားသည့်အတိုင်း သူ့အဆက်အသွယ်တွေထဲက ဖောက် သည်အုပ်စုတစ်စုနှင့်ချိတ်ပေးခဲ့ပြီး ချောချောကို သူတို့နှင့်အတူ ထည့်ပေးလိုက်ကြောင်း သုံးညတိတိ အတူနေထိုင်ပျော်ပါးကြမည်ဖြစ်ပြီး သူတို့ဖက်က အခကြေးငွေလည်း အပြည့်အဝ ပေးချေပြီးဖြစ်ကြောင်း ပြောပြသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာစီစဉ်ပေးေသော အိပ်ခန်းတစ်ခုထဲမှာ စိုးယုမော်နှင့်ငရဲတို့ နှစ်ယောက်သား တစ်နေကုန် ရမ္မက်ရေယဉ်ကြောထဲ မျောချင်တိုင်းမျောခဲ့ကြသည်။

ငရဲ ကာမစိတ်ကြွအားတိုးဆေးတွေသောက်လာပြီး စိုးယုမော်ကိုလည်း ဆေးတစ်မျိုးတိုက်ပြန်သည်။ ဆေးသောက်ပြီး ခဏအကြာမှာပဲ သူမအင်္ဂါဇပ်က မခံမရပ်နိုင်အောင်ယားယံသလိုဖြစ်လာသည်။ အဆိုပါဆေးအစွမ်းနှင့်ပင် နှစ်ယောက်သား မီးကုန်ယမ်းကုန်ဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ကာ ငရဲ သူမကို လေးချီငါးချီမက တစ်နေကုန် အလဲလဲအကွဲကွဲ ဆော်ပြီးရင်းဆော်နေတော့ရာ စိုးယုမော်ခမျာ လမ်းပင်ဖြောင့်ဖြောင့်မလျှောက်နိုင်ဘဲ ကွတတကလေးပင် ဖြစ်ခဲ့ရလေသည်။

သူမ ငရဲလက်ထဲမှာ ရေရေလည်လည် ပါကင်အဖွင့်ခံခဲ့ရသလို အပျိုစင်ပန်းကလေးလည်း ဖွတ်ဖွတ်ညက်ညက် ရစရာမရှိအောင်ဘဲ စုတ်ပြတ်ကြေမွကာ အနွမ်းကြီးနွမ်းကြွေခဲ့ရသည်။ စိုးယုမော် ဘာခံစားချက်မှတော့မရှိပါ။ အချစ်အကြောင်းလည်းမသိ ချစ်တယ်ဆိုတာကိုပင် လုံးဝနားမလည်နိုင်သေးခင် ကာမဂုဏ်ရမ္မက်တောအလယ်မှာ မျက်စိကလေးတလည်လည် လမ်းမှားနင်းလျှောက်ရင်း တံလျှပ်ကိုမှရေထင်မိသည့် ရွှေသမင်အမိုက်မကလေးတစ်ကောင်နှယ် နက်ရှိုင်းလွန်းလှသည့် ကာမရမ္မက်ဝင်္ကပါထဲမှ အချိန်တော်တော်ကြာကြာအထိ ပြန်လည်ရုန်းမထွက်နိုင်ရှာဘဲ ဖြစ်နေရလေသည်။

နောက်ထပ် နှစ်ရက်တာအချိန်ကုန်ဆုံးသွားသည်အထိ စိုးယုမော်တစ်ယောက် ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာတစ်လှှည့် ငရဲတစ်လှည့်နှင့် တစ်ခါတစ်ရံလည်း ငရဲကသူမနှင့်ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကို နှစ်ပင်လိမ်ဆွဲပြီး အိပ်ခန်းအတွင်းရှိကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပဲ နှစ်ယောက်စလုံးကို ဘေးချင်းယှဉ်လျက် လေးဘက်ထောက်ဖင်ကုန်းခိုင်းကာ အနောက်ကနေ သူ့စိတ်တိုင်းကျ (ခွေးကုန်းပုံစံ) အလှည့်ကျ စောက်ဖုတ်ယက်ပေး လိုးပေးတာမျိုးလည်း ရှိပါသည်။ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာရော စိုးယုမော်ပါ ကျေနပ်အားရမှုရှိပြီး တစ်ယောက်တည်း အလိုးခံရတာထက် နှစ်ယောက်အတူတူ အလိုးခံမှုကို ပိုမိုစွဲမက်လာမိကာ ဂေါ်လီလီးကိုလည်း တဖြည်းဖြည်း ကျင့်သားရရှိ လာခဲ့လေသည်။ တစ်ခါတစ်ခါ စောက်ပတ်တစ်ခုလုံး စုတ်ပြတ်သတ်သွားပြီလားလို့တောင် ထင်ရသည်အထိ စိုးယုမော် အရွယ်နှင့်မမျှပင် ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံမိခဲ့သည်။

"ညည်း ဒီလီးမျိုးနဲ့ အလိုးခံဖူးရင် နောက်ထပ်ဘယ်လီးကိုမှ မကြောက်တော့ဘူး ကြိုက်တဲ့လီးလာထားပဲ အိမ်ရောက်ရင်လည်း ပျင်းတဲ့အခါ မမဝင်းဆီကိုဖုန်းဆက် အားတဲ့နေ့ကြိုက်တဲ့အချိန်လာ မမ အသင့်စောင့်နေမယ်"

စိုးယုမော်ကို မွေးဂဏာန်းအဖြစ် မွေးထားလိုက်သည်။ ဒီလိုကောင်မလေးမျိုးက သိပ်ပြီး ထူးထူးထွေထွေ နှူးနှပ်ပုံသွင်းနေစရာမလိုတော့။ သူ့ပင်ကိုယ် ဝါသနာဗီဇစရိုက်အရပင် လိုင်းသွင်းစရာမလိုအောင်ကို ပြည့်စုံနေနှင့်ပြီးဖြစ်သည်ဆိုတာကို ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာ သဘောပေါက်နားလည်ပြီး ဖြစ်သည်။

ချောချောပြန်လာတော့ အိမ်ကထွက်သွားစဉ်ကနှင့်မတူဘဲ တော်တော်ကလေး ပင်ပန်းနွမ်းလျနေပုံရတာတွေ့ရသည်။

"မမ ပျော်ခဲ့ရဲ့လား"

"ဒီလိုပဲပေါ့ စိုးစိုးရဲ့ မမအကြောင်းထက် မင်းအကြောင်းကို မမပိုပြီးစိတ်ဝင်စားတယ် မမမာဆီမှာနေရထိုင်ရတာ အဆင်ပြေရဲ့လား မချောကို အစအဆုံး ခရေစေ့တွင်းကျပြောပြစမ်း"

စိုးယုမော်လည်း မချွင်းမချန်ပြောပြသည်။

ဒီညကျတော့ ငရဲနှင့်မြင့်ဇော်နှစ်ယောက်အတူ မမဝင်းမာနေအိမ်ကိုရောက်လာပြီး သူတို့နှင့်အတူလည်း စိုးယုမော်နှင့်အသက်အရွယ်ချင်း မတိမ်းမယိမ်းလောက်ရှိမည့် ကောင်မလေးချောချောလေးနှစ်ယောက် လိုက်ပါလာတာတွေ့ရသည်။

ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ကို နှစ်ခန်းတွဲလုပ်ထားသည့် အိမ်တစ်ဖက်ခြမ်းရှိအခန်းများဖက်ဆီသို့ ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကိုယ်တိုင် ခေါ်ဆောင်သွားပြီး တစ်ညလုံး သူမအရိပ်အယောင်ကိုမျှ နောက်ထပ်မမြင်တွေ့ရတော့ချေ။ ငရဲအပြောအရတော့ ကောင်မလေးတွေက နယ်ကရောက်လာတဲ့ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ် အသစ်ကလေးတွေဟု သိရပြီး ဒီတစ်ညလုံး သူတို့လိုအသစ်ကလေးတွေကို ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာကိုယ်တိုင် စိတ်ကြိုက်အနေအထားရအောင် လိုင်းသွင်းပြီး အထူးဖိတ်ကြားထားသည့် ဧည့်သည်သုံးလေးယောက်နှင့်အတူ မနက်မိုးမလင်းမချင်း ရေကုန်ရေခမ်းပျော်ပါးကြမည်ဟုလည်း စိုးယုမော် အထူးအဆန်းအနေနှင့်ကြားသိရလေသည်။

"သူတို့က အပျိုကလေးတွေလား "

"ဒါပေါ့ အပျိုစစ်စစ် ရေမရောတဲ့ ဟာကလေးတွေ "

"စိုးကိုတော့ မမဝင်း အဲသလိုမလုပ်ခိုင်းပါဘူး ကိုရဲတစ်ယောက်တည်းနဲ့ပဲ …အဟင်း ဟင်းဟင်း "

စိုးယုမော် မလုံမလဲ ကြိတ်ရယ်လိုက်သည်။

"ဒါက ဒီလိုရှိတယ် စိုးရဲ့ စိုးစိုးလည်း အပျိုစစ်စစ်ပါကင်လေးပါပဲ ဒါပေမဲ့ စိုးက အိမ်ခြေယာမဲ့တစ်ယောက်မှမဟုတ်တာ အချိန်တန်ရင် မချောနဲ့အတူ အိမ်ပြန်ရမှာလေ အမြဲခေါ်ထားလို့မရဘူး ဟိုဟာမလေးတွေကျတော့ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်မျက်စိလည်ပြီး ရောက်လာတာရော တချို့လည်း ရောင်းအစားခံရတာမျိုးရှိတယ် ဒီရောက်မှတော့ ဘာလုပ်ရမယ် ကာစတန်မာခေါ်တဲ့ ဖောက်သည်ကို ဘယ်လိုပြုစုရမယ်ဆိုတာ သူတို့ကိုယ်တွေ့သိစေရမယ် ဒါမျိုးကို မမမာကိုယ်တိုင်သင်ပေးရတယ် ပြီးရင် သူတို့ကို နေ့မအားညမအား လိုသလိုပုံသွင်းပြီး ခိုင်းရတော့တာပေါ့ သေးပေါက်ချိန်တောင်ရမှာမဟုတ်ဘူး ဟင်းဟင်း ဟင်း ဒီဖက်အိမ်ခန်းက သူတို့အတွက် နိဗ္ဗာန်ဘုံလည်းဟုတ် ငရဲလည်းဟုတ်လို့ဆိုရမယ် ဒီနေရာကနေ ထွက်ပြေးဖို့မစဉ်းစားနဲ့ ပြန်လမ်းတော့မရှိဘူး"

စိုးယုမော်လည်း ယခုမှပဲ အခြေအနေကို ဆက်စပ်တွေးမိပြီး စိတ်ထဲက အနည်းငယ်ထိတ်လန့်သွားမိသည်။ စောစောက အိမ်ငှားချထားသည်ဟု သူမထင်မှတ်ခဲ့သည့်အခန်းတွေက ဟို အလုပ်လုပ်သည့် ( … ) ခန်းတွေ ဆိုတာ ခုမှပဲ သူမ သဘောပေါက်ရတော့သည်။ ချောချောက စောစောကတည်းက ဒီအကြောင်းသိပြီးသားဖြစ်တာမို့ ဘာမှ ထူးထူးခြားခြား ခံစားရပုံမပေါ်ပါ။

ညအိပ်ချိန်ကျတော့ ချောချောရယ် စိုးယုမော်ရယ်နှစ်ယောက်သား ကိုရဲနှင့်မြင့်ဇော်တို့နှစ်ယောက်နှင့်အတူ အိပ်ခန်းအတွင်းရှိ ကုတင်တစ်ခုတည်းအပေါ်မှာ အတွဲနှစ်တွဲဖြစ်ချင်တိုင်းဖြစ်ကြလေသည်။ ငရဲနှင့်စိုးယုမော်လိုးတာကို မချောနှင့်မြင့်ဇော် အသေအချာ ထိုင်ကြည့်နေသလို သူတို့နှစ်ယောက်အတွဲ လိုးချိန်မှာလည်း စိုးယုမော် ငရဲရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ လဲလျောင်းနေရာက သေချာဇိမ်ယူပြီး ကြည့်သည်။

နှူးကြနှပ်ကြဆွကြနှင့် အတွဲနှစ်တွဲ လူချင်းနေရာချင်း ချိန်းပြီးတော့လည်း ဖိုက်ကြသည်။ ချောချောနှင့်ငရဲကတစ်တွဲ စိုးယုမော်နှင့်မြင့်ဇော်ကတစ်တွဲ ဖြစ်သွားကြသည်။ စိုးယုမော် ငရဲနှင့်ပါကင်အဖွင့်ခံခဲ့ရပြီးနောက် သူမအနေနှင့် ကိုမြင့်ဇော်က ဒုတိယမြောက်အလိုးခံရသည့် ယောက်ျားသားတစ်ယောက်အဖြစ် စာရင်းဝင်ခဲ့တော့သည်။

စိုးယုမော် ကုတင်ထက်မှာ ပက်လက်ကားယားလဲလျောင်းပြီး မြင့်ဇော် သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကြားထဲဝင်၍ အပီအပြင် ဘာဂျာမှုတ် ပေးနေချိန်မှာ ချောချောကိုလည်း ငရဲ အပြတ်ကိုင်လိုက်ဆွလိုက် နှူးနှပ်ဆွပေးနေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်က ဝါရင့်သမ္ဘာရင့်တွေပီပီ တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန် စစ်စတီနိုင်းပုံစံလုပ်ပြီး ငရဲကချောချောကို သူ့အပေါ်ကနေတက်ခွထိုင်စေလိုက်ကာ သူကအောက်မှနေ၍ ချောချောရဲ့ဖင်သားအိအိကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှင့်ပင့်မထိန်းကိုင်ရင်း သူ့မျက်နှာနှင့်တည့်တည့် ရောက်ရှိနေသည့် သူမရဲ့စောက်ပတ်အုံတစ်ခုလုံးကို အောက်ကနေပါးစပ်နှင့်လှမ်းစုပ် လှျှာနှင့်လိုက်လံထိုးမွှေယက်ဆွ၍ ပေးနေပြီး ချောချောကလည်း ငရဲရဲ့အပေါ်မှနေပြီး သူ့ခြေရင်းဖက်ကိုမျက်နှာမူလျက် ငရဲလီးကြီးကို အားပါးတရစုပ်၍စုပ်၍ ပေးနေပေသည်။ စိုးယုမော်လည်း မြင့်ဇော်အမှုတ်ခံပြီးထန်လာတာနှင့် လှဲနေရာကကုန်းထကာ မြင့်ဇော်အပေါ်တက်ခွလိုက်သည်။

ငရဲတို့အတွဲလုပ်သလို မြင့်ဇော်ခြေရင်းဖက်လှည့်၍ မှောက်အိပ်ချလိုက်ရာက သူမပေါင်ခွကြားရှိအင်္ဂါဇပ်ကို မြင့်ဇော်မျက်နှာနှင့်ဖိကပ်ပွတ်ဆွဲပေးလိုက်ရင်း သူမကမြင့်ဇော်လီးကြီးကို ချောချော ငရဲလီးကိုစုပ်ပေးသည့်ပုံစံမျိုးလုပ်ပြီး အထက်စီးကနေ အားပါးတရလှမ်း၍ ကုန်းစုပ်ပေး နေလေတော့သည်။

မိနစ်အတန်ကြာအထိ လီးစုပ်အဖုတ်ယက်နေကြပြီး နောက်မှ မြင့်ဇော် စိုးယုမော်ကို ပက်လက်လှဲအိပ်စေလိုက်ကာ သူမပေါင်နှစ်ဖက်ကို နဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်ဆီသို့ ဖြဲကားစေလိုက်ရင်း သူမစောက်ပတ်ထဲလီးထည့်၍ စတင်လိုးဆောင့်လေတော့သည်။ ငရဲလီးလောက် အရွယ်အစားမကြီးပေမယ့် ပုံမှန်ထက်တော့ နည်းနည်းပိုကြီးသောလီးမို့ စိုးယုမော်ဖီလင်အပြည့်အဝရလေသည်။

ချောချောကိုလည်း ငရဲကောင်းကောင်းတွယ်နေပြီ။ ပက်လက်လိုးလိုက် တစ်ပေါင်ကျော် ခွေးကုန်းဆော်လိုက်နှင့်ပုံစံမျိုးစုံ လက်စွမ်းပြ၍ စခန်းသွားပစ်လိုက်သည်။ မြင့်ဇော်လည်း စိုးယုမော်ကို နှစ်ချီဆက်တွယ်ပြီး အပျိုပါကင် နုနုထွတ်ထွတ်ကလေးရဲ့အဆီအသားကို အောင်သေအောင်စား စားသောက်ပစ်ခဲ့သည်။ တစ်ညလုံး သူတို့နှစ်ယောက်သား ချောချောတစ်လှည့် စိုးယုမော်တစ်လှည့် မီးကုန်ယမ်းကုန် စခန်းသွားပျော်ပါးပြီး နောက်တစ်နေ့ကျမှ ချောချောနှှင့်စိုးယုမော်လည်း အိမ်ကိုပြန်လာခဲ့ကြသည်။

ဒီတစ်ခေါက်ခရီးက ချောချောအတွက် ယောက်ျားထည်လဲတွဲပြီး ကာမဂုဏ်စည်းစိမ်ကို ကမ်းကုန်အောင်ခံစားရရှိနိုင်ခဲ့သလို စိုးယုမော်အဖို့လည်း မိမိ၏ အပျိုပါကင်အဖောက်ခံရပြီး ဆန့်ကျင်ဖက်လိင်ရဲ့တကယ့်လီးအရသာစစ်စစ်ကို ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ မျက်ဝါးထင်ထင် တွေ့ကြုံခံစားခဲ့ရသည့် ဗွေဆော်ဦးခရီးစဉ်တစ်ခုလို့ ပြောနိုင်ပါသည်။

အိမ်မှာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ပြန်ရောက်နေပြီး လူလည်းစုံသဖြင့် နှစ်ယောက်သားအပိုးကျိုးကျိုးနှင့် ဟန်မပျက်နေထိုင်ကြသည်။ ချောချောတစ်ယောက် ယခုလိုပဲ အပြင်ကို မကြာခဏသွားရောက်ပြီး ဒေါ်ဝင်းဝင်းမာအိမ်မှာ အပျော်ကျူးချင်တိုင်းကျူးသည့်ကိစ္စကို အိမ်ကြီးပေါ်က ဘယ်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်မှလည်း ရိပ်မိခြင်းမရှိကြချေ။ စိုးယုမော်တစ်ယောက်သာ အကြောင်းတိုက်ဆိုင်၍သိခွင့်ရခဲ့ပြီး သူမကိုယ်တိုင် အလိုတူအလိုပါဖြစ်ခဲ့လေသည်။

ဦးညီဂျော်က အလုပ်နှင့်အိမ် အိမ်နှင့်အလုပ် မကြာခဏ ကူးချည်သန်းချည်ရှိနေပြီး သူပြန်ရောက်လာပြီဆိုလျှင်လည်း ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်နှင့် တစ်ညနှစ်ညလောက်သာ အတူတူအိပ်ဖြစ်ကြသည်။ ကျန်သည့်အချိန်တွေမှာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ကားဒရိုင်ဘာခေါ်ပြီး အပြင်ထွက် လည်ပတ်နေတာသာ များပါသည်။ ဒေါ်မြင့်မူတစ်ယောက်ကတော့ စိုးယုမော်အပေါ် အချိုးတော်တော်ပြောင်းလာသည်။ နေ့လည်နေ့ခင်း စိုးယုမော်တစ်ယောက် အိမ်နောက်ဖက်တန်းလျားကိုသွားပြီး ချောချောနှင့်အတူ စကားစမြည်ပြောဆိုလိုက် ရယ်လိုက်မောလိုက်နှင့် ဟီလာတိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား လက်ပွန်းတတီးရှိနေချိန်များဆိုလျှင် သူမမကြာခဏဆိုသလို တိတ်တဆိတ် ရောက်ရောက်လာကာ စကားရောသောဖောသော လာပြောတတ်သည်။

ဒီမိန်းမကြီး ခရမ်းသီးစာမိချင်ပြီထင်တယ် ဟုလည်းချောချောက သူမနောက်ကွယ်မှာ ရွှတ်နောက်ပြီး ပြောတတ်သည်။ ယောက်ျားလုပ်သူခင်ထွေးက ခြံဝန်းထဲရှိသစ်ပင်ပန်းပင်တွေနှင့်အမြဲတစေ အလုပ်ရှုပ်နေပြီး နှစ်ယောက်တည်း ပျင်းပျင်းနှင့်မို့ ကြုံတွေ့ခဲ့သမျှ ယောက်ျားသနာနှင့်ပတ်သက်သည့်အတွေ့အကြုံတွေကို ဟုတ်တာရော မဟုတ်တာရောပြောပြီး အချင်းချင်းအိပ်ခန်းထဲမှာ နှူးကြဆွကြ ကိုင်ကြပွတ်ကြသည့်အခါမျိုးလည်း ရှိပါသည်။

တစ်နေ့ စိုးယုမော်တို့နှစ်ယောက် နေ့ခင်းဖက် ပွေ့ဖက်ပွတ်သပ်ကျီစယ်ပြီး ကောင်းခန်းရောက်နေစဉ်မှာ မထင်မှတ်ဘဲ လူအမိခံလိုက်ရသည်။ မိတဲ့သူကလည်း သူတို့ရှိသည့်အနောက်ဖက်တန်းလျားကို အမြဲရောက်လာတတ်သည့် ဒေါ်မြင့်မူမဟုတ်ဘဲ ဦးညီဂျော်ရဲ့ဇနီး သူမတို့ရဲ့အိမ်ကြီးရှင်မ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်ဖြစ်နေသည်။ နှစ်ယောက်သား ကုတင်ထက်မှာ အဝတ်မကပ်ကြဘဲ ပလူးပလဲ လုပ်နေခိုက်မို့ လူအမိခံရသည့်အဖြစ်မှာ ရှက်ဖွယ်လိလိပင်ဖြစ်ရသည်။ ချောချောနှင့်စိုးယုမော် တစ်ယောက်အပေါ်တစ်ယောက် ထပ်မှောက်အိပ်လျက်သားဖြစ်ပြီး တစ်ယောက်ပေါင်ကြားထဲတစ်ယောက် လက်ထည့်ကာ အပြတ်နှိုက်ကိုင်နေကြစဉ် အခန်းဝမှာ တီမွန့်မျက်နှာ ရုတ်တရက်ပေါ်လာတာမြင်လိုက်ရပြီး …

"စိုးစိုး အန်တီမွန်အပြင်သွားစရာရှိလို့ အိမ်ခဏပြန်လာခဲ့ဦး "

ခပ်တည်တည် ပြောလိုက်တာကြောင့် စိုးစိုးလည်းလန့်ဖျပ်ပြီး အချစ်ပလူးနေရာက လူးလဲထထိုင်လိုက်ရကာ …

"ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ တီမွန်"

စိုးယုမော် အိပ်ရာကနေ ကမန်းကတန်းကုန်းထလာပြီး အဝတ်အစား ကပျာကယာကောက်ဝတ်ကာ အန်တီမွန်အနောက်လိုက်ခဲ့ရသည်။ အိမ်ရောက်တော့ အန်တီမွန် စိုးစိုးတစ်ကိုယ်လုံးကို စူးစူးရဲရဲကလေးစိုက်ကြည့်နေတာတွေ့ရပြီး …

"စိုးစိုး လာဦး ပြောစရာရှိလို့ "

သူမအခန်းထဲခေါ်ပြီး တံခါးပိတ်လိုက်သည်။

"သမီးလည်း အတတ်ကောင်းတွေ တော်တော်တတ်နေပြီထင်တယ် ဟုတ်လားသမီး"

စိုးယုမော်ခေါင်းကလေး အသာငုံ့ထားမိသည်။

"တီမွန်တော့ ငါ့ကိုဆူတော့မှာပဲ ငါကလည်းငါပဲ အိမ်မှာမနေဘဲ အနောက်ခန်းသွားပြီး ရွစိန်သွားလုပ်မိနေတာ မချောနဲ့ငါနဲ့အဖြစ်ကို သူအားလုံးမြင်သွားရင်တော့ ဒုက္ခပဲ … အို မိန်းမချင်းပွတ်တာကိုင်တာ ဘာဖြစ်သွားတာမှတ်လို့ သူတောင် ပွတ်ဖူးရင် ပွတ်ဖူးဦးမှာ … "

ဆိုပြီး စိုးယုမော် အိုးမလုံအုံပွင့်ကာ ရောက်တတ်ရာရာတွေးနေမိသည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့် လက်တစ်ဖက်က သူမခေါင်းကလေးကို လာရောက်ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်လာသည်။

"ခေါင်းမော့စမ်း သမီး "

ဆိုပြီး စိုးယုမော်မေးကလေးကို လက်တစ်ဖက်နှင့်ကိုင်မကာဖြင့် …

"စိုးစိုး ညည်းကို ခိုင်းစရာလေးရှိလို့ တီမွန်ကိုယ်တိုင် တကူးတက သွားခေါ်တာ ဟင်း ညည်းလေးက ခုတော့ အတောင်အလက်တွေတောင်ပေါက်နေပြီပေါ့ ဟုတ်လား မှန်း ကြည့်စမ်းမယ်"

တီမွန် စိုးယုမော် မထင်မှတ်တာတစ်ခုကို လုပ်လိုက်သည်။ ဒါကတော့ …

ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်လက်တစ်ဖက်က စိုးယုမော်ပေါင်ကြားထဲကို မထင်မှတ်ဘဲနှိုက်ကိုင်စမ်းလိုက်တာဖြစ်သည်။ စိုးယုမော် ခေါင်းနပန်းကြီးသွားရပြီး …

"အို တီ တီ မွန် ဘာ ဘာ လုပ် "

"ကျုပ်လား ကျုပ်က ညည်းအပျိုစစ်မစစ်စမ်းမလို့ဟေ့ စမ်းမလို့ ချွတ် ထမီချွတ်လိုက်စမ်း ကလေး"

တီမွန်ပြောလည်းပြော လက်ကလည်း စိုးစိုးရဲ့ထမီအထက်ဆင်စကလေးကို ဆတ်ကနဲဆွဲချွတ်လိုက်ရာ ထမီတစ်ကွင်းလုံး ကျွတ်ကျသွားသည်။ အတွင်းခံပင်တီဝတ်မထားတာမို့ အဖုတ်ကလေးဘွားကနဲပေါ်ပြီး စိုးစိုးလည်း ကပျာကယာလက်ကလေးနှင့် ဖုံးကွယ်လိုက်ပေမယ့် သူ့ထက်ပိုမြန်သော တီမွန့်လက်က သူမအဖုတ်ကလေးရှိရာကို ဦးအောင်ရောက်ရှိစမ်းကိုင်မိသွားရပြီ။ အဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်း အောက်ကနေအထက်ကိုပွတ်ဆွဲသွားရင်း အပေါက်ကျဉ်းကလေးကို လက်ချောင်းကလေးရှစ်ချောင်း စွိဇွပ်ကနဲတိုးဝင်သွားကာ အပီအပြင်ကြီး ဆွနှူးပစ်လိုက်ရာ စိုးစိုးတစ်ယောက်မျက်လုံးတွေပါပြာကနဲဖြစ်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့ နောက်လန်ကာ လဲပြိုကျသွားရလေသည်။

"တီ တီမွန် အိ အိ အင့်အင့် ဟင့် အင့် ဟင့်ဟင့် မ မလုပ် အ အိ အု ဝု ဝု အူး အွန်း အွန်းဟွန်းး "

တီမွန်ကိုယ်လုံးအိအိကြီး သူမအပေါ်ကိုပိပြိုကျလာပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကို အပြတ်ဖိကပ်နမ်းစုပ်ပစ်လိုက်လေသည်။ စိုးစိုးအသက်ရှူရခက်သွားသလို ရုန်းထွက်လို့လည်းမရဘဲ တစ်ဖက်က အဖုတ်နှိုက်ခြင်းခံရပြီး တစ်ဖက်ကလည်း မမျှော်လင့်ဘဲ နှုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းဖလှယ်မိသွားကြသည်။ တီမွန်သူမကို လုံးဝအလျှော့ပေးခြင်းမရှိချေ။ အခွင့်ရတုန်း ကောင်မလေးပျော့ကျသွားအောင် ဇယ်ဆက်သလို နှူးဆွကိုင်ပေးနေပြီး အောက်ပိုင်းတစ်ခုလုံးဗလာကျင်းနေသည့် စိုးစိုးစောက်ပတ်ဆီကို တဖြည်းဖြည်းလျှောဆင်းလာကာ သူမပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖြဲကားထုတ်လိုက်ရင်း ပေါင်ခွဆုံရှိစောက်ပတ်အုံဆီကိုမျက်နှာအပ်၍ ကုန်းစုပ်နမ်းရှိုက်ပစ်လိုက်လေသည်။

စိုးစိုးငြိမ်ကျသွားပြီ။ တီမွန် တကယ်ထန်လွန်းလှပါလားလို့လည်း ပထမဆုံးအကြိမ်တွေးမိသွားသည်။ သူမအဖုတ်အုံတစ်ခုလုံးကို တပြတ်ပြတ်မြည်အောင်ပါးစပ်နှင့်စုပ် လျှာနှင့်ယက်ကာသပ်ကာဖြင့် အစိကလေးကိုကိုက်ခဲငုံဆွလိုက် အဖုတ်လိုဏ်ခေါင်း အပေါက်ကျဉ်းကလေးထဲကို သူမလက်ချောင်းများဖြင့်ထိုးနှိုက်ဆွကစားလိုက်နှင့် သွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်လုပ်လုပ်ပေးလိုက်ရာ စိုးစိုးလည်းကော့ပျံနေရပြီး နှုတ်မှတအီးအီးတအင့်အင့် ညည်းသံကလေးများ အဆက်မပြတ်ထွက်လာမိလေသည်။

တီမွန်အားရအောင်ဆွပြီးမှ ခေါင်းကလေးအသာမော့လာပြီး စိုးစိုးကို စိန်းစိန်းကြီးကြည့်လေသည်။

"ပြောစမ်း စိုးစိုး ညည်းကိုဘယ်သူပါကင်ဖောက်သွားသလဲ ငါ့ယောက်ျား ဦးညီဂျော်လား"

"မ မဟုတ် ပါဘူး တီ တီ မွန် "

"ညည်း လိမ်မယ်မကြံနဲ့နော် ကိုညီ လီးနဲ့လွတ်တာ ဒီအိမ်မှာတစ်ယောက်မှမရှိသေးဘူူး သူနင့်ကို အလိုမတူဘဲနဲ့ အတင်းကျင့်တာလား နင့်ကိုသူ ဘဟ်နှစ်ခါလိုးပြီးပလဲ ပြောစမ်းမှန်မှန် "

"မ မ ဟုတ် မ လိုး လိုး ပါဘူး တီမွန် "

"ညည်း ပါကင်ပွင့်တာ အသိသာကြီး လီးကြီးကြီးနဲ့ကို လိုးခွဲပစ်ထားတာ ငါမသိဘူး မထင်နဲ့"

တီမွန်က သူမခင်ပွန်းလက်ချက်လို့ တပ်အပ်စွပ်စွဲချင်နေသည်။ စိုးစိုးအသက်မပြည့်ခင် အရင်တစ်နှစ်နှစ်နှစ်လောက်ကများ မုဒိန်းမှုမြောက်အောင် အားထုတ်ခဲ့သလားဆိုပြီး သူမတွေးပူမိတာအမှန်။ ယခုတလောကြားကြားနေရသည့် အသက်မပြည့်ခင် ဒါမှမဟုတ် အလိုတူခြင်းမရှိဘဲ အဓမ္မမှုမြောက်အောင်ကျင့်ကြံအားထုတ်ခဲ့မည်ဆိုပါက သူမခင်ပွန်းမကလို့ ဘာကောင်ကြီးပဲဖြစ်ဖြစ် သူမခွင့်လွှတ်မှာမဟုတ်ချေ။ တရားဥပဒေအတိုင်း ဖြစ်ကိုဖြစ်စေရမည်။

"ဒါ ဒါ တ တခြား လူ လူနဲ့ ဟို ဟို ဖြစ် ဖြစ်တာပါ သ သမီး မ မ ညာပါဘူး တီတီ "

"ပြော ဒီအိမ်မှာလည်းနေသေး အပြင်တောင်ထွက်ရတာ မဟုတ်ဘူူး ဘယ်သူများလဲ ပြောစမ်း ဘယ်နှစ်ကြိမ်ဘယ်နှစ်ခါလုပ်လဲ ညည်းကို ဘယ်နှစ်ယောက်လိုးသလဲ အတိအကျပြော တီမွန်ညည်းကို အရမ်းကာရော ဆူဖို့မေးတာမဟုတ်ဘူး"

စိုးစိုးလည်း သူမကို စကားထိန်ချန်ထားလို့မရတော့ပါ။ အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရတော့သည်။ ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင်ပြောပြတော့ တီမွန်အာရုံစိုက်ပြီး နားထောင်သည်။ ငရဲနှင့်နောက်အဖော်တစ်ယောက်ပါ ပါကြောင်း ပြောပြတော့ တီမွန်လည်း ခေါင်းအသာယမ်းပြီး တကျွတ်ကျွတ်စုပ်သပ်မြည်တမ်းသည်။ စိုးစိုးပြောသမျှနားထောင်ပြီး သူမသိလိုသည်များကိုလည်း နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်မေးမြန်းသည်။ ငရဲဆိုတဲ့ကောင် လီးဘယ်လောက်ကြီးတယ်ဆိုတာကအစ ပထမဘယ်နှစ်ချီဆော်ပြီး နောက်နှစ်ယောက်တစ်ယောက် ဘယ်နည်းဘယ်ပုံလိုးသည် ဆိုတာကိုပါ မချွင်းမချန်ပြောပြရသည်။

"နင့်ကို အဓမ္မကျင့်တာ မဟုတ်ပါဘူးနော်"

"သမီးသဘောနဲ့ သမီး ဖြစ်တာပါ မချောခေါ်တာလည်း ဒီကိစ္စဖန်တီးချင်လို့ဆိုတာ သမီးသိပါတယ်"

လို့လည်း အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံပြောဆိုလိုက်ရသေးသည်။

"ညည်းလည်း အထန်မပဲ ချောချောလည်းအထန်မ သူက ယောက်ျားမြင်ရင် ဖင်ကုန်းပေးချင်နေတာ အစကတည်းက ငါသိတယ် ညည်းတို့နှစ်ယောက်ပေါင်းတော့ အေးရော ဖြစ်ချင်တာဖြစ်ကြရော ကောင်းတယ် ကောင်းတယ် ငါက နင့်ကို ကိုညီလိုးတယ်မှတ်လို့ သူနဲ့မဟုတ်ရင်ပြီးရော ဒီတစ်ခါတော့ ပါကင်သား ဒင်းမစားလိုက်ရဘူးပေါ့ နို့မဟုတ်ရင် ကောင်မလေးအပျိုဖြစ်တယ်ဆိုတာနဲ့ ဒင်းကချည်း တွေ့မရှောင် အကုန်သိမ်းပိုက်ပြီး စားချင်တိုင်းစားနေဝါးနေတာလေ ဟင်း ဟင်းဟင်း ဒင်း ဒီတစ်ခါတော့ မှတ်လောက်သားလောက် ရှိသွားစေရမယ်"

တီမွန် နာနာကျည်းကျည်း ပြောလိုက်ပြီး စိုးစိုးအနားကို လာရောက်တိုးကပ်ကာ နဘေးမှာအသာလှဲအိပ်ချလိုက်ရာက သူမရင်ထဲက ခံစားချက်အကြောင်းအရာတွေကို စိုးစိုးသိအောင် အစကနေအဆုံး ခရေစေ့တွင်းကျပင် အေးအေးဆေးဆေး ပြောပြနေပါတော့သည်။

"ငါ့မှာလည်း လင်ဆိုပြီးပေါင်းနေပေမယ့် ဒင်းက ဟိုမယားခေါ်အိပ် ဒီမယားခေါ်အိပ်နဲ့ ဘယ်လောက်အခံခက်တယ်မှတ်လဲ ဒါကြောင့် ငါကိုယ်တိုင် လုပ်စရာရှိတာ ကိုယ့်ဖက်က မယားဝတ္တရားကျေရုံ တာဝန်ကျေလုပ်ပေးပြီး ကိုယ့်ဆန္ဒရှိရင်ရှိသလို အပြင်မှာပဲ ကိုယ့်ဖာသာပျော်အောင် နေတော့တာပဲ အပြင်မှာဝယ်စားပစ်လိုက်တယ် အေးရောပေါ့ ဟင်းဟင်း မိန်းမတစ်ယောက်အတွက် လီးကမရှားပါဘူး ထမီတစ်ချက်လှန်လိုက်ရုံနဲ့ ချချင်တဲ့ကောင်တွေများ တန်းကိုစီလို့ ဟွင်း … ဒီအိမ်မှာ မမြင့်မူတစ်လှည့် ချောချောတစ်လှည့် အလှည့်ကျ သူထင်တိုင်းကြဲပြီးလိုးနေတာ ငါ့အသိ နင်လည်း ခုနောက်ပိုင်း သိချင်သိလာမှာပဲ"

"ဟုတ် သမီး သိ ပါတယ် တီမွန် "

"ငါက ညည်းကိုနှမျောမိတာ တစ်ခုပဲ သားသမီးမရှိတော့ ကိုယ့်သမီးအရင်းတူမအရင်းတစ်ယောက်လို ပိုးမွေးသလိုမွေးလာတာ ဖြစ်ချင်းဖြစ် ငါ့လင်နဲ့တော့မဖြစ်စေချင်ဘူး ဒင်းကိုရွံလွန်းလို့ အမှန်ပြောရရင် တီမွန်လည်းသွေးနဲ့ကိုယ်သားနဲ့ကိုယ် ယောက်ျားမိန်းမ ဘယ်ဟာမှရှောင်ချင်တာမဟုတ်ဘူး ဒီအိမ်ကို ညည်းမရောက်ခင်က မမြင့်မူရောချောချောရော ငါနဲ့ အဖုတ်ချင်း ပွတ်ကြကိုင်ကြ တစ်ယောက်ဟာတစ်ယောက် အမျိုးမျိုးဆွပြီး အမျိုးမျိုးမှုတ်ပေးကြဖူးတယ် အရွယ်ရောက်လာတဲ့ညည်းကိုလည်း မိန်းမချင်း ငါ့စိတ်ထဲကရှိပေမယ့် ကိုယ့်သမီးလေးအမှတ်နဲ့ စိတ်ရိုင်းမဝင်မိအောင် တော်တော်လေးထိန်းထားခဲ့ရတာ …ခုတော့ ညည်းက တီမွန့်နောက်ကွယ်မှာကတည်းက စာတတ်နေပြီဆိုတော့ … အင်း ဒါလည်း အခြေအနေတစ်မျိုးဖန်လာတာပေါ့လေ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လား သမီး"

စိုးစိုး ရောယောင်ပြီး ဟုတ် ဟုတ် ဆိုပြီး ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်မိသည်။ စိုးစိုး အခြေအနေအားလုံး ရှင်းရှင်းလင်းလင်း သဘောပေါက် သွားခဲ့ရပြီ။ တီမွန့် မျက်နှာလေးကို အတန်ကြာငေး၍ကြည့်နေမိရာက တီမွန့်အနားကို တဖြည်းဖြည်းတရွေ့ရွေ့တိုးကပ်လာခဲ့လိုက်ပြီး သူမလက်မောင်းတစ်ဖက်မှာ မေးတင်ကာဖြင့် …

"တီမွန်ရယ် သ သမီးကို ခွင့် ခွင့်လွှတ်ပါ နောက်ဆို တီမွန်သဘောကျ တီမွန့်စကားကို သမီးလိုက်နာပါ့မယ် တီမွန် ဘာဖြစ်ချင်သလဲသာပြော သမီး အကုန်လိုက်လုပ်ပေးမယ် သမီးကတိပေးပါတယ်"

"ညည်း သေချာလား ငါက မဟုတ်တာခိုင်းမယ်ဆိုရင်ကော လုပ်မှာလား"

စိုးစိုး အားတက်သရော ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်ပြီး …

"လုပ်မယ် တီမွန် ဘာခိုင်းချင်လဲ ပြော"

တီမွန့်မျက်နှာကို မချိူမချဉ်ကလေးကြည့်၍ သူမပြောလိုက်ရာ တီမွန်လည်း သူမကိုယ်လုံးကလေးကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နှင့်တင်းတင်းကြပ်ကြပ် မလွတ်စတမ်းပင် ပွေ့ဖက်ထားလိုက်ပါတော့သည်။

နှစါယောက်သား မျက်နှာချင်ဆိုင် ပူးပူးကပ်ကပ်ပွေ့ဖက်နမ်းစုပ်နေကြပြီး ကိုယ်လုံးနှစ်ခုက ကုတင်ကြီးပေါ် တအိအိလဲပြိုကျသွားကြသည်။ ညနေ အချိန်အတော်လင့်မှ အိပ်ခန်းထဲကနေ အတူတကွထွက်လာခဲ့ကြပါသည်။

ညရောက်တော့ တီမွန်ရဲ့အိပ်ခန်းထဲမှာ သူမတို့နှစ်ယောက်သာမကဘဲ ချောချောပါ ရောက်လာပြီး သုံးယောက်သား ကမ်းကုန်အောင် အချစ်ပွဲအလီလီနွှဲကာ ပျော်ပါးကြပါသည်။ ခင်ပွန်းဖြစ်သူမရှိတာကိုအကြောင်းပြုပြီး တပည့်မလေးနှစ်ယောက်နှင့်အတူ အသွေးအသား ရာဂအလိုဆန္ဒဖြည့်တင်းမှုအတွက် ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် ကဲချင်တိုင်းကဲခဲ့လေသည်။

ထမင်းချက်ဒေါ်မြင့်မူကတော့ သီးခြားတစ်လိုင်းဖြစ်သည်။ ဦးညီဂျော်အိမ်မှာမရှိချိန် ကားဒရိုင်ဘာအသစ်တစ်ယောက်ဖြစ်သည့် ကိုစောမြိုင်ဆိုတာကို ကပ်နေသည်။ သူက အလုပ်ဝင်တာ နှစ်လလောက်ပဲရှိသေးသည်။ ယခင် ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့်ကားကိုမောင်းသည့် ဒရိုင်ဘာဦးသောင်း အလုပ်မှထွက်သွားပြီးနောက် သူ့နေရာမှာ အစားဝင်လာတာဖြစ်သည်။ ဒရိုင်ဘာနေရာက ဒီလိုပဲ မကြာခဏ အပြောင်းအလဲလုပ်နေကျဖြစ်သည်။ ဒေါ်မြင့်မူ ဒီအိမ်မှာ စပြီးအလုပ်ဝင်ချိန်ကတည်းကဆိုလျှင် အိမ်မှာ ကားဒရိုင်ဘာ ဆယ်ယောက်မက ပြောင်းလဲခဲ့ပြီးဖြစ်သည်။ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော် သူမစိတ် မတွေ့လျှင်မတွေ့သလို ဒီလိုပဲ လူအပြောင်းအလဲ ခဏခဏလုပ်တတ်သူဖြစ်သည်။

ကိုစောမြိုင်က အလုပ်ကိုဂရုတစိုက်လုပ်ကိုင်တတ်သူဖြစ်ပြီး ကားမောင်းလည်း ကျွမ်းသူဖြစ်ကာ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်နှင့်လည်း လက်ပွန်းတတီးနေတတ်တာမို့ သူတို့နှစ်ယောက်အကြားမှာ ပြောဆိုစရာ ဇာတ်လမ်းတစ်ခုခု ရှိချင်ရှိနိုင်မည်လားလို့တော့ ဒေါ်မြင့်မူတွေးမိပါသည်။ မိန်းမမှုနှင့်ပတ်သက်လျှင် သူကလည်း လက်သွက်ခြေသွက် အကင်းပါးသူတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်၍ အိမ်ထောင်ရေး သိပ်အဆင်မပြေလှသည် ့ဒေါ်မွန်မွန်ကျော်နှင့် ကင်းနိုင်မှာမဟုတ်ဘူးလို့တော့ ယေဘုယျအားဖြင့် တွက်ဆ၍ရသည်။

ကိုစောမြိုင်က အိမ်နှင့်ကပ်လျက် ကားရုံအတွင်းရှိ အထပ်ခိုးကလေးမှာနေသည်။ တစ်လနှစ်လနေလို့မှ တစ်ကြိမ်လောက် ခဝဲခြံမှာရှိသည့် သူ့နေအိမ်ကို ပြန်အိပ်တတ်သူဖြစ်သည်။ မိသားစုရှိသည်။ အိမ်ထောင်သည် ကလေးနှစ်ယောက်ဖခင်လည်းဖြစ်သည်။ လူမျိုးက ကရင်လူမျိုး။ အရပ်ခပ်ပုပုပျပ်ပျပ် ဂင်တိုတိုနှင့် ဗလတောင့်တင်းကာ ယခင်က ကရင်တောတွင်း လက်နက်ကိုင်စစ်သားတစ်ယောက် ဖြစ်သည်ဟုလည်း ကြားသိရသည်။ ဒေါ်မြင့်မူနှင့်သူ နှစ်ယောက်သား အနေနီးစပ်ရာကနေ ဇာတ်လမ်းဖြစ်ကြပြီး သူရှိရာအခန်းကို ဒေါ်မြင့်မူ မကြာခဏသွားရောက်၍ အချိန်းအချက်လုပ်တွေ့ဆုံလေ့ရှိကြပါသည်။

ဒီနေ့လည်း ဒေါ်မြင့်မူ ချက်ပြုတ်ပြီးစီး၍ ဒေါ်မွန်မွန်ကျော့်အရိပ်အခြည်ကြည့်ရာ အိမ်နောက်တန်းလျားဖက်ကို စိုယုမော်ခေါ်ပြီး နှစ်ယောက်သားထွက်သွားကြာတာတွေ့ရ၍ သူမလည်း ဒရိုင်ဘာကြီးရှိရာအခန်းဆီ အပြေးကလေး ရောက်ရှိလာရလေသည်။

ကိုစိုးမြိုင်ကို သူသောက်လက်စအရက်ပုလင်းနှင့်အတူ အခန်းထဲမှာ ဇိမ်နှင့်နှပ်နေတာတွေ့ရသည်။ ဒေါ်မြင့်မူကိုမြင်တော့ သူ့မျက်နှာ ရွှင်လန်းတက်ကြွသွားတာတွေ့ရပြီး ကွပ်ပျစ်ပေါ် လှှဲအိပ်နေရာက ထထိုင်လိုက်ကာ …

"လာလေ မမ မူ …အခန်းထဲ ဝင် အတော်ပဲ ကျွန်တော် အခုပဲ မမမူကို သွားခေါ်ရင်ကောင်းမလားလို့ စဉ်းစားနေတာ "

ဒေါ်မြင့်မူ မျက်နှာကလေးမဲ့လိုက်ပြီး …

"အမယ်လေးတော် ရှှင့်အခေါ်စောင့်နေရင် တစ်မိုးချုပ်သွားလိမ့်မယ် နောက်ဆုံး ကျုပ်ကိုယ်တိုင်လာရတာပါပဲ ဟင်း "

ပြောပြီး …

"ဟွန်း တစ်ယောက်တည်း သောက်ကောင်းကောင်းနဲ့ ဘယ်လောက်တောင်သောက်နေသလဲ မသိဘူး ကိုစောရယ် မနက်စောစောစီးစီး ရှင့်မလဲ "

ဒေါ်မြင့်မူ ထက်ဝက်လောက်ကျိုးနေပြီဖြစ်သော သူ့သောက်လက်စ အရက်ပုလင်းကြည့်၍ ပြောလိုက်ရာက သူ့နဘေးမှာ အသာကပ်ထိုင်ချလိုက်ပါသည်။

ဒေါ်မြင့်မူတစ်ယောက် ကိုစောမြိုင်ပုဆိုးအောက်မှလီးကြီးကို အပီအပြင် စုပ်ပေးနေသည်။

ကိုစောမြိုင် အရက်ကိုတစ်ကျိုက်မော့လိုက် ဒေါ်မြင့်မူခေါင်းကလေးပွတ်လိုက်နှင့်လုပ်ပြီး သူမလီးစုပ်ပေးသည့် အရသာကို မြိန်ရည်ယှက်ရည်ကြီး ခံစားနေပါသည်။

သူ့လီးက တော်တော်ကလေး တောင်မတ်နေပြီဖြစ်သည်။ မဲဆောက်ဖက်မှာ အနေကြာခဲ့သူမို့ ရှမ်းဗိန္ဒောဆရာတွေ (ထိုင်းလူမျိုးများကို ဆိုလိုသည်။) နှင့်ပေါင်းပြီး သူ့လီးကိုမကြီးကြီးအောင် ဆေးထိုးထားခဲ့သည်။ ဒီလီးနှင့်လိုးလျှင် တော်ရုံမိန်းမ မခံနိုင်ပါ။ လက်တစ်ဆုပ်စာမကကြီးသည့် အော်လန်ပြဲလဒစ်မဲကြီးဖြစ်လေရာ ကာမရာဂထန်ပြင်းသူဖြစ်သည့် ဒေါ်မြင့်မူအကြိုက်ပင် ဖြစ်နေပေသည်။

သူတို့နှစ်ယောက် စစချင်းတွေ့သည့်နေ့ကဆိုလျှင် ဒေါ်မြင့်မူစောက်ဖုတ် အောက်နှုတ်ခမ်းပင် မဆိုစလောက်ကလေး စုတ်ပြဲကာ သွေးထွက်ခဲ့ရသည်။ တစ်ဆို့ကြပ်သိပ်ကာ ပြည့်ပြည့်ဝဝရှိလွန်းလှသည့် လီးချောင်းတုတ်တုတ်ကြီး၏ အထိအတွေ့ခံစားချက်က ဘယ်အရာနှင့်မှ မလဲနိုင်တာအမှန်ပဲဖြစ်သည်။ ဒီလီးကြီးနှင့်တွေ့ပြီးနောက်ပိုင်း ဦးညီဂျော်ခေါ်လျှင်တောင် သိပ်မလိုက်ချင်တော့ပေ။ ဦးညီဂျော်လည်း သူမကိုလိုးရတာ တဖြည်းဖြည်း ရိုးအီလာပြီဖြစ်သလို သူမထက်စာလျှင် ချောချောနှင့်ဖင်ပေါက်ရောစောက်ပတ်ပါမကျန် ဆွဲချင်တိုင်းဆွဲရတာကို ပိုမိုနှစ်ထောင်းအားရရှိနေပုံရလေသည်။ ချောချောကိုသာ အခေါ်များပါသည်။ ဒေါ်မြင့်မူ ချောချောကိုမသိမသာ အစ်အောက်မေးကြည့်ရာက ဒီအကြောင်းကို သိခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ယခုတော့ သူမနှင့်ထိုက်တန်သည့် တွဲဖက်တစ်ယောက်ကို ဒေါ်မြင့်မူ ရှာဖွေတွေ့ရှိခဲ့ပြီဖြစ်သည်။

"လိုးကြမယ် မမမူရာ လီးကတအားတင်းနေပြီ "

"တင်းအောင်လုပ်ပေးတာ တင်းမာပေါ့ ကိုစောလီးကြီးက နည်းတာကြီးမဟုတ်ဘူး ပါးစပ်နဲ့မဆန့်ဘူး ဟင်း နောက်တော့သာ တခြားကောင်မနောက်ကို ပါမသွားစေနဲ့ သိလား …ဟွင်း "

"ငစောက ဒီလိုကောင်မှမဟုတ်တာ မမူလည်းအသိပဲ ကျွန်တော်က ဒီအိမ်ရောက်ကတည်းက ဟောဒီတစ်တုံးတစ်ခဲ ဘော်ဒီကြီးကို အပီဖြုတ်ချင်နေတာ … ဟင်းဟင်း ဟင်း"

"ဟယ် ကိုစောနော် ဒါပြောစရာလား လို့ … သွား ဒါကြောင့်ဖြစ်မှာပေါ့ လူကိုမတွေ့လိုက်နဲ့ … တွေ့တာနဲ့ ဖင်ဖြဲပေါင်ဖြဲ ဟွင်း ဟွင်း ပြောလိုက်ချင်ဘူး ကဲ လုပ်မယ်ဆို လာလေ "

ဒေါ်မြင့်မူလည်း ထန်နေပြီ။ ငစောမဆွတ်ခင်ကတည်းက ညွှတ်ချင်နေသူ။ စောမြိုင်လည်း သူမကို သူ့ကွပ်ပျစ်ပေါ်ဆွဲလှဲချလိုက်ရာက ပြေလျော့လျော့ကလေးဖြစ်နေသော ဒေါ်မြင့်မူရဲ့ခါးဝတ်ထမီကို တစ်ကွင်းလုံးကျွတ်အောင် ဗြုန်းကနဲ ဆွဲချွတ်ချလိုက်လေသည်။ ဒေါ်မြင့်မူထမီကျွတ်သွားတော့ သူမပေါင်တန်တုတ်တုတ်နှစ်ဖက်အကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးက ဘွားကနဲပေါ်လာသည်။ အမွေးအမြင်ထူအုပ်အုပ်တွေ ဝန်းရံပေါက်ရောက်နေသော သူမအဖုတ်ကြီးက တစ်ခါတည်းကျုံးလိုးပစ်ချင်စရာကောင်းနေသည်။ ငစောလည်း ထန်လွန်းနေပြီဖြစ်၍ သူမအဖုတ်ဆီနှိုက်ကိုင်ကာ လေးငါးဆယ်ချက်ခန့် လက်နှင့်ထိုးဆောင့်ဆွနှူးလိုက်ရင်းက သူမကိုခွင့်တောင်းလိုက်သည်။

"မမှုတ်ချင်သေးဘူး မမမူရာ တစ်ခါတည်းပဲ တန်းလိုးလိုက်ချင်ပီ ဒီတစ်ချီပြီးမှ မမစိတ်ကြိုက် အပီမှုတ်ပေးမယ်"

ဒေါ်မြင့်မူ ခေါင်းညိတ်သည်။

"ရတယ်လေ ကိုစော ဖြစ်နေရင်လိုးပေါ့ …မမူလည်း သူ့ဟာရီး တောင်နေတာကြည့်ပြီး အရည်တောင်စိမ့်ထွက်နေပြီ ကိုစော လီးတစ်ခါတည်းသွင်းလိုက် ဒီတစ်ချီ သူ့စိတ်ကြိုက်လိုး ရတယ် မမူဖြဲခံပေးမယ် စိတ်သာချ ဟင်းဟင်းဟင်း"

နှစ်ယောက်အပေးအယူတည့်သွားပြီး ငစောသူ့လီးကြီးကို မမမူအပေါက်ထဲ ဇွပ်ကနဲဆိုပြီး ထိုးစိုက်ချလိုက်တော့သည်။

"အ အိ အမေ့ အင့် အင့်"

"နာ နာလား မမမူ"

"နာဘူး ကောင်းသွားတာ သိပ်ကောင်းတာပဲကိုစော ရယ် လီးကြီးမှတကယ့်ရှယ်ပဲ စူပါပဲ မမူအရင်က ဒီလီးမျိုးတစ်ခါမှမတွေ့ဖူးဘူး တကယ်ပြောတာ နော်"

"ယုံပါတယ်ဗျ ကဲ ကဲ လာပြီ ကော့ခံဖို့သာပြင်ထားလိုက်တော့ ကျွန်တော်လိုးပြီဟေ့ဆိုရင် ဘယ်လိုဆိုတာ မမအသိပဲမဟုတ်လား ဟင်းဟင်း"

"ဆောင့်ဆောင့် ကိုစော မမူစောက်ပတ် ပြဲချင်ပြဲကွဲချင်ကွဲ အသေသာဆော်ပေတော့ မောင်လေး"

သူမထက် အသက်သုံးလေးနှစ်လောက်ငယ်သူမို့ မောင်လေး ဆိုပြီးခေါ်ရင်း ဒေါ်မြင့်မူလည်း အောက်ကနေ သူ့ဆောင့်ချက်အတိုင်း စိတ်လိုလက်ရကြီး ကော့ကော့ခံပေးလိုက်သည်။ စောမြိုင် သူမချိုင်းနှစ်ဖက်အောက်ကနေ သူမပုခုံးကို လက်လျှိုဆွဲပြီး အပေါ်ကနေ လီးကြီးတစ်ဆုံးဝင်ရောက်သည်အထိ အားအရှိန်ပြင်းပြင်းနှင့် အပီအပြင်ဆောင့်ကာဆောင့်ကာ လိုးထည့်လိုက်သည်။ ကြီးမားသိပ်သည်းလှသော ဆီလီကွန်အသားလီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး သူမစောက်ဖုတ်အထဲသို့ အရှိန်အဟုန်ပြင်းပြင်းနှင့် တရှိန်ထိုး ပစ်ဆောင့်ဝင်ရောက်လာမှုကို အံတကြိတ်ကြိတ်ခံစားရင်း ဒေါ်မြင့်မူနှုတ်ဖျားဆီမှ တအီးအီးတအင်းအင်းညည်းသံကလေးတွေ အဆက်မပြတ်ထွက်ပေါ်လာလေသည်။

အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>>

Sunday, May 7, 2017

အိမ်ထောင်မရှိ အပျိုရည်ပျက် ဖာသည်မဟုတ်တဲ့ကျွန်မ အပိုင်း ( ၄ )

No comments:

Post a Comment