တောမီးမရှို့ရ အပိုင်း ( ၆ )

တောမီးမရှို့ရ အပိုင်း ( ၆ )

ဇာတ်သိမ်းပိုင်း

ရေးသားသူ - ကိုကျော်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ရွာသွားလိုက် ဆရာမအိမ်သွားလိုက်နဲ့ လေးငါးလလောက်ကြာသွားပြီ။ ဆရာမက အမြဲလိုလို ကျောင်းသားတွေနဲ့မုန့်ဆိုင်တွေ လဘက်ရည်ဆိုင်တွေမှာ အုပ်စုဖွဲ့ပြီးနေတဲ့သူမို့ သူနဲ့တွဲတာ အမြင်မဆန်းလှပါဘူး။ သူတို့အနေ အထားကို ဘယ်သူမှလည်း အကဲမခတ်နိုင်အောင် နေကြတော့ တစ်ပတ်ကို သုံးလေးညလောက် အတူအိပ်ဖြစ်ကြတာပေါ့။ ဆရာမအိမ်သွားတိုင်းလည်း မိနီပါတာချည့်ပဲဆိုတော့ တစ်ခါတစ်လေသူတို့ သုံးယောက်လိုးမိတတ်ကြတာမျိုးလဲရှိတဲ့အခါရှိတာပေါ့။

လဲ့သီရိက နှစ်ဆယ့်ရှစ်လား နှစ်ဆယ့်ကိုးလားပဲရှိသေးတာ..။ ဖိုးထိုက်ကလဲ ဆယ့်ခြောက်နှစ်လေ။ လီးရည်သန်တဲ့ လူပျိုလေးနဲ့ နှာထန်တဲ့ အိမ်ထောင်သည် လိုးတာလေ..အဲလောက် အလိုးခံနေမှတော့ ဗိုက်မကြီးပဲဘယ်နေပါ့မလဲ။ လဲ့သီရိ ဗိုက်ကြီးတာသုံးလနေမှ သေချာသိရတယ်။

နဲနဲ ထူးတာကတော့ အနေအထိုင်တည်ငြိမ်ပြီးကျောင်းသားတွေနဲ့ သိပ်မရောတော့တာပဲ ပြောင်းလဲသွားတယ်။ ဘယ်သူနဲ့ ရတဲ့ဗိုက်လဲလို့ မေးတော့ သူ့လင်နဲ့ သူလိုးလို့ရတဲ့ဗိုက် လို့ဖြေတာပါပဲ..။ ထူးတော့မထူးလှပါဘူး..မအေးမြင့်လည်း နောက်တစ်ဗိုက်ရှိနေတာလေးလရှိပြီတဲ့..သိပ်အလိုးမခံနိုင်တော့ဘူး။

" ဝါး...."

အတွေးတွေနဲ့အိမ်ဝင်းထဲဝင်ဖို့ ချိုးအကွေ့မှာစည်းရိုးနံဘေးက အငယ်လေးခြေကားယားလက်ကားယားနဲ့အော်ပြီးကုန်းပိုးစီးတယ်လေ။ ရုတ်တရက်မို့လန့်သလိုဖြစ်သွါးမိတော့ လက်နှစ်ဖက်နောက်ပစ်ပြီး သူ့ကိုပြုတ်မကျအောင်ထိန်းလိုက်ရတယ်။

ညီမလေးကအိမ်မှာသာ အငယ်ဆုံး ဆိုပေမယ့်အရွယ်ကမရွှေငယ်နဲ့အတူတူလောက်ပဲ။ အသက်ကလည်းဆယ့်လေးနှစ်ကျော်နေပြီဆိုတော့..အမေ့ကိုပြောပြခဲ့တဲ့အတိုင်းပါပဲ.သူ့စောက်မွှေးတွေတောင်အုံလိုက်ကျင်းလိုက်ပေါက်နေပါပြီ။အဲတုန်းကကိုယ်ကသာ သူ့ထမီအပြဲကြားကမြင်ခဲ့ရပေမယ့် သူကတော့သူ့စောက်ဖုတ်ကြီးပေါ်နေခဲ့တာကိုသတိထားမိခဲ့ပုံတောင်မရပါဘူး။

" ဆင်းတော့လေကွာ..ညီမလေးရ..ကလေးလဲမဟုတ်တော့ပဲနဲ့. "

" ဟင့်အင်း..ဆင်းဘူး အိမ်အထိကုန်းပိုးခေါ်.."

အိမ်အထိဆိုခြေလှမ်းငါးဆယ် ခြောက်ဆယ်ကျော်လောက်လျှောက်ရဦးမယ်။ အချစ်ဆုံးညီမလေးဆိုတော့အလိုလိုက်ထားခဲ့တာလေ..ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ။ ဒါပေမယ့်သူကငြိမ်ငြိမ်မလိုက်ပဲကျောပေါ်က ခါးနားအထိလျှောလျှောကျနေတော့ အပေါ်ကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ပြန်ပြန်တင်ပေးနေရတာကအလုပ်တစ်ခု။

လေးငါးလှမ်းလောက်သွားမိတော့ လျှောကျနေတဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကိုပင့်မြှောက်တင်လိုက်တာ..သူ့ဖင်တွေကိုပင့်ကိုင်မ,ထားရတဲ့ဖိုးထိုက်ရဲ့လက်ညှိုးတစ်ချောင်းကအထိုင်မကျတော့ညီမလေးရဲ့စောက်ခေါင်းတည့်တည့်ကိုထောက်ထိုးမိသွားပြီဆိုတာ ချက်ချင်းသိလိုက်တာပေါ့။

ပြန်ဆွဲထုတ်လို့လဲမရဘူး..။ ထမီပါးပါးလေးခံနေပေမယ့်ပူနွေးပြီးစိုထိုင်းထိုင်းလေးဖြစ်နေတာကို အလိုလိုသိနေတယ်။ ညီမလေးကဘာမှမသိသလိုနဲ့ ကျောပေါ်မှာမြောက်ကြွမြောက်ကြွ ဆော့နေတာက ဖိုးထိုက်ရဲ့ကျောကိုစောက်ပတ်နဲ့ခွပွတ်ဆောင့်နေသလိုဖြစ်နေပြီး သူ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလည်းလက်ညှိုးကိုမဝင်.ဝင်အောင်ဖိသွင်းသလိုဖြစ်နေတယ်လေ။

ဖိုးထိုက်ရဲ့စိတ်ကလည်း သာယာနေတော့ သူ့ဖင်အကြွမှာလက်ညှိုးလိုက်တက်သွားပြီး စောက်ခေါင်းနဲ့တည့်အောင်တေ့ထားပေးလိုက်တယ်။ သူကလဲသူ့တိုင်ပင်နဲ့သူ ဖင်ကြီးအောက်ကိုပြန်ချတော့စောက်ခေါင်းထဲလက်တစ်ဆစ်နီနီးဝင်သွားတာပေါ့။ နွေးကနဲ အိကနဲဝင်သွားတော့မှ တကယ်ပူနွေးစိုထိုင်းနေပါလားဆိုတဲ့အသိနဲ့အတူ ညီမလေးစောက်ရည်တွေထွက်နေတာပဲ လို့သိရတော့တယ်။

စိတ်ပါလာတော့ လက်ညှိုးဖျားလေးနည်းနည်းလှုပ်ကြည့်မိတာညီမလေးကဖင်ကြီးကို သုံးချက်လောက်ဖိဖိကပ်ပြီးညှောင့်ချတယ်။နောက်ဆုံးညှောင့်ချက်မှာ သူ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကလည်း ကိုထိုက်ရဲ့ပေါင်ရင်းကိုတအားဆွဲချိတ်ပြီးဖိကပ်ထားလိုက်တာကတော်တော်နဲ့မလွှတ်တော့ဘူး။ လက်ညှိုးက တစ်ဆစ်ကျော်ကျော်ကြီးစောက်ခေါင်းထဲဝင်နေပြီ။ စောက်ရည်တွေလည်းရွှဲရွှဲနစ်စိုနေကြပြီ။ အာရုံကြောတွေကလည်းသူတို့အလိုလိုသိတတ်ကြသလားမသိပာဘူး လီးကမတ်မတ်ကြီးတောင်ထ,လာလို့ကိုထိုက် ဆောင်းတွင်းကြီးမှာချွေးပျံလာတယ်။

" ဆင်းတော့..ရောက်ပြီ "

" ဆင်းဘူး..အိမ်ထဲထိပို့.. "

ကိုထိုက်အာခေါင်ခြောက်ပြီးအသံတွေတုန်ရင်နေသလို ညီမလေးအသံကလည်းခြောက်ကပ်နေတာပဲ။အရေးထဲမှကလေး ငယ်ငယ်လေးတွေမူနွဲ့ကြသလိုဖင်ကြီးကိုမြှောက်မြှောက်ပြီးဆော့နေပြန်တော့ ထိုးထည့်ထားတဲ့လက်ညျှိုးကစောက်ခေါင်းထဲပိုပိုပြီးဝင်သွားတာပေါ့။သူတို့အိပ်ခန်းထဲရောက်မှ ကတန်းကမန်းခုန်ဆင်းသွားပြီးကိုထိုက်လက်ညှိုးကိုဆွဲယူ တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက် တစ်ပျတ်ပျတ်ယက်လိုက်ရှေ့သွားလေးတွေနဲ့တေ့ပြီးမနာအောင်ကိုက်လိုက်..တစ်ယောက်ထဲအရူးမလေးကျနေတာပဲ..မိချိုဝင်လာမှမလွတ်ချင်လွှတ်ချင်နဲ့လွှတ်ပေးတော့တယ်။

" ကိုကိုရေ...ချိုတို့ မနက်.မနက် ထ,ပြေးရအောင်လေ..ကျန်းမာရေးပေါ့ "

ကိုထိုက်မျက်နှာရှုံ့ မဲ့သွားတာကိုကြည့်ပြီးမိချိုတစ်ခစ်ခစ်ရယ်နေတယ်။ညီမလေးကဟိုလိုလိုဒီလိုလိုလုပ်နေတော့ သူ့ထမီအနောက်မှာစောက်ရည်ကွက်ကြီးမြင်နေရတယ်။ဒါနဲ့ပဲ မိချိုမရိပ်မိအောင်ညီမလေးပုခုံးကိုလှမ်းဖက်ပြီးကုတင်ပေါ်ယှဉ်ထိုင်ချတော့ညီမလေးကခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီးသူ့ပေါင်ပေါ်အုပ်ထားပေးတယ်လေ။သူ့လီးကြီးငေါငေါကြီးတောင်နေတာကိုသူသတိမထားမိခဲ့ဘူး။

ညီမလေးကစိတ်ကိုသိပ်မထိန်းချုပ်နိုင်တော့ဘူး..တစ်ခုခုတော့ရှိခဲ့ပြီထင်တယ်..အောကားကြည့်တာလားအောစာအုပ်ထားတာလား..တစ်ခုခုဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။ခေါင်းအုံးနဲ့ပေါင်ကြားကို လက်လျှိုသွင်းပြီးလီးကြီးကိုကိုင်ထားပေးတာနဲ့စောစောကတည်းကစောက်ရည်တွေစိမ့်နေတာကိုဆက်စပ်ပြီးတွေးကြည့်တာပါ။တကယ်တော့သူတို့မောင်နှစ်မနှစ်ယောက်ကသာမသိတာပါ.မိချိုကဒါတွေအကုန်လုံးမြင်ထားပြီးပြီ..

" နော် ကိုကို..မနက်ကျ ချိုလာနှိုးဖို့လိုမလား..ကိုကိုလာခေါ်မလား "

ဖိုးထိုက်က လဲ့သီရိဗိုက်ကြီးနေလို့အိမ်မှာအိပ်များတယ်လေ။ဒါပေမယ့် ပြေးလည်းမပြေးချင်သလို စ,လည်းစ,ချင်လို့

" မိချိုက.ဘော်ဒီကလည်းအမိုက်စားနဲ့..ဘာလဲ ဘဲဖန်ဖင်ပြချင်လို့လား ဟီးဟီးဖင်ပြချင်ရင်တော့ကိုကို့လှန်ပြ ခ်ခ်..ပြေးတော့မပြေးဘူး "

မိချိုကသိသိကြီးနဲ့ကိုထိုက်ပေါင်ပေါ်ကခေါင်းအုံးကြီးဆွဲယူပြီးရိုက်မယ်ပြင်တော့ကိုထိုက်လီးမာတာင်တောင်ကြီးကို ညီမလေးလက်နဲ့ မနိုင်မနင်းဆုပ်ပြီးဆော့နေတာမြင်သွားရော..

" ဟောတော့်...အဲလိုကြီးလား..ခ်ခ်.လီးကြီးကအကြီးကြီး..ညီမလေးလက်နဲ့တောင်မှမကာမိဘူးတော့်..ခ်ခ်. "

" မအော်နဲ့ချိုရာ မေမေသိသွားမယ်"

ချို့ မျက်ဝန်းတွေက ကိုထိုက်လီးကြီးဆီကမခွာနိုင်တော့ဘူး။ကြည့်မိလေလေ ပိုပိုပြီးမြင်ချင်လေ...မြင်ရလေလေ ပိုပြီးကြည့်ချင်လေ..မျက်ဝန်းလေးတွေပြောင်လက်လာကြပြီးနှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ထားနေရတဲ့ပုံစံလေးကိုကနှာကြီးသူလေးမှန်းသိသာရအောင်အသံတိတ်ပြောပြနေသလိုပဲ။

" မေမေနဲ့အဖေ အခုပဲဆးခန်းသွားတာမပူနဲ့ ညီမလေး ခ်ခ်..နင်ပူလာချင်ရင်တော့ ဟီးဟီး.."

မိချိုကစကားဆုံးအောင်မပြောပဲလက်ထဲက ခေါင်းအုံးကြီးကုတင်ပေါ်ပစ်တင်ပြီးလက်ကွင်းထိုးပြတယ်။ ညီမလေးက မိချိုမျက်လုံးပြူးပြူးကြီးလုပ်ပြီးသေသေချာချာစူးစိုက်ကြည့်နေတာကို မြင်နေရပါလျက်သူ့လီးကြီးကို နှစ်ချက်သုံးချက်ဖျစ်ညှစ်ပြီး လီးဒစ်ကြီးရဲ့ထိပ်ဖျားပိုင်းကိုသူ့လက်မ,လေးနဲ့ပတ်ချာလည်ပွတ်ဆော့ပြနေတယ်လေ။

ကိုထိုက်စိတ်ထဲမှာလည်း မောင်နှစ်မချင်းတွေပဲ သူတောင်မှလီးကိုင်ပြရဲသေးတာ ..သိက္ခာလဲထိန်းမနေတော့ပါဘူးဆိုတဲ့ အတွေးဝင်လာတော့ ညီမလေးရဲ့ဝတ်ထားတဲ့ထမီအထက်ဆင်စ,လေးကိုဖြည်ချတာပေါ့။ညီမလေးက မပေးဘူး..သူ့လက်ကိုတင်းတင်းကြီးဖိကိုင်ပြီး သူ့နို့ လုံးပေါ်ဆွဲတင်ဖိကပ်ပေးထားရင်း မိချိုကိုခပ်တွေတွေလေးကြည့်ပြီးမေးတယ်...

" ဗိုက်ကြီးမှာတော့စိုးတယ် ဒါပေမယ့် ဆေးသာက်ပြီးအလိုးခံရင်ရတယ်ဆို..ညီမလေး အီးဇီးဝယ်ထားတယ်.."

နို့ လုံးကြီးကလက်တစ်အုပ်စာအပြည့်ပဲဖြစ်နေပြီ။ စွပ်ကျယ်ရောဘရာစီယာပာဝတ်ထားတော့ ရင်ညွန့်သားလေးတွေကိုပဲ လက်မလေးနဲ့ ပွတ်ရင်းညှစ်ဆုပ်ပေးရတာက သိပ်အားမရလို့ စွပ်ကျယ်အောက်ခြေနားထဲလက်လျှိုသွင်းနှိုက်တော့မသိသလိုလို..မေ့နေသလိုလိုလုပ်ပြီးအကိုင်ခံတာ။ ထမီကိုတော့ပြန်မစည်းတော့ဘူး. ပြေလျော့လျော့ကျနေဆဲပါပဲ။နို့လုံးကြီးပင့်ကိုင်ပြီးမချင့်မရဲနဲ့ညှစ်ဆွဲတော့ လီးကြီးကိုပြန်ညှစ်ပြီးခါရမ်းနေတယ်။

" လီးရည်တွေလည်းထွက်လာပါဦးမယ်ညီမလေးရယ်. ခ်ခ် နင်ကငါ့ထက်နှာကြီးပြနေပြန်ပါပြီ..အီးဇီးလဲသောက်မယ် ဒေါက်တာမြမြကြည်ဆေးခန်းလဲသွားကြမယ်.ဘယ်လိုလဲ "

မိချိုကထမီလှန်ပြီးပင်တီချွတ်ရင်းပြောတော့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုဝိုးတဝါးလေးမြင်လိုက်ရတယ်။သူတို့နှစ်ယောက်ကအသက်သိပ်မကွာသလို နို့တွေဖင်တွေကလဲအလုံးအထည်အတူတူလောက်ပဲ။ဒါပေမယ့်ညီမလေးရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကတော့  မိချိထက်စောက်မွှေးပိုထူလိမ့်မယ်ထင်တာပဲ။

" ဟွန့်..စောက်ဖုတ်ပြနေပြန်ပြီ ခ်ခ်..သု့စောက်ဖုတ်ကြီးနေ့တိုင်းမြင်နေရလို့ရိုးနေပြီနော..မိန်းမချင်းလိုးဖို့ ပွတ်ဖို့တော့ဝါသနာမပါဘူးနော် ခ်ခ်.ပြောထားပြီးသား "

မိချိုက တီရှပ်ကိုခေါင်းပေါ်ကပင့်ချွတ်ဖို့ဟန်ပြင်ရင်းဖိုးထိုက်ကိုစပ်ဖြီးဖြီးကြည့်ပြီး

" ကိုကို့အတွက်ပါဟဲ့ ဟီးဟီး..ငါ့စောက်ဖုတ်ကိုသူမမြင်ဖူးသေးလို့ ပြကြည့်တာပါ.မြင်မိရင်စိတ်ကလေးများဝင်စားလာမလားလို့ ဟီဟိ...နင်ကရော ဘာပြပြီးအခန်းထဲရောက်အောင်ခေါ်ခဲ့တာတုန်း."

စကားပြောရင်းနဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်နေတာဆိုတော့ စကားလဲဆုံးရော အင်္ကျီလဲကျွတ်ပြီ။နို့ ကြီးက လုံးမို့မို့ကြီးစူထွက်နေတာအဆွဲအကိုင်မခံရသေးမှန်းသိသာတယ်။ရွှေငယ်လေးနို့ တွေထက်တောင်ကြီးမယ်ထင်တာပဲ။နှာစကားတွေကတစ်တွတ်တွတ်နဲ့ တောရောက် တောင်ရောက်.ညီမလေးကနို့အဆွဲခံ.မိချိုကနို့ ပြစောက်ဖုတ်ပြ ဖြစ်နေတော့ကိုထိုက်ကလိုးပစ်ချင်လှပြီ။လီးကြီးကလဲညီမလေးလက်ထဲမှာတစ်ဆတ်ဆတ်နဲ့ခုန်နေတာ ငါးရံ့တစ်ကောင်ဖမ်းပြီးကုန်းပေါ်ပစ်တင်ထားမိတဲ့အတိုင်းပဲ။ညီမလေးကစြပ်ဖီးဖြီးနဲ့ကိုထိုက်မျက်နှာကြည့်ပြီး

" မောင်နှစ်မပဲဟဲ့..စောက်ပတ်အနှိုက်ခံပြီးခေါ်လာတာပေါ့.ဟီးဟီးကုန်းပိုးစီးပြီးအနှိုက်ခံလာတာ "   

ညီမလေးမျက်နှာကြည့်လိုက်မိတော့မျက်စေ့တွေ နှာခေါင်းတွေပန်းရင့်ရောင်ပြေးနေပြီဆိုတာမြင်ရတယ်။လီးကြီးလက်ကကိုင်ထားပြီးနို့ အနှိုက်ခံနေရမှတော့ သူ့စောက်ပတ်ရွနေလောက်ပြီလို့တွက်လိုက်ပြီး နို့ကိုင်တဲ့လက်ကိုသူ့ထမီကြားထဲထိုးထည့်ကြည့်တာ.ဒီတစ်ခါတော်မငြင်းတော့ပဲငြိမ်ပြီးမသိသလိုဟန်ဆောင်ရင်းမိချိုနဲ့နှာစကားတွေဆက်ကန်နေကြတယ်လေ။

ထမီကြားကလက်ထိုးဝင်သွားကတည်းကစောက်မွှေးထူထူကြီးတွေကိုလက်ဖျားနဲ့စမ်းမိတယ်။အောက်ကိုဆက်ထိုးဆင်းမိတော့ညီမလေးက အထာနပ်တယ်.သူ့ဖင်ဆုံကြီးဟိုလိမ်ဒီလိမ်နဲ့နေရာပြင်ထိုင်သလိုရွှေ့ပြီးပေါင်ကြီးတွေကိုတော်တော်လေးကားကားကြီးဖြဲပြီးထိုင်ပေးတာ။

စောက်ဖုတ်တစ်ပြင်လုံးစောက်မွှေးတွေဖုံးနေပေမယ့်နုနုလေးတွေမို့အိနေတာပဲ..လက်ညှိုးကိုစောက်မြောင်းအတိုင်းနှစ်ချက်သုံးချက်လျှောဆင်း.လေးငါးချက်လောက်ကုတ်ကော်ပေးပြီးစောက်စေ့နေရာကိုမှန်းဖိပစ်လိုက်တော့ လီးကြီးကိုတင်းတင်းကြီးဆုပ်ဆုပ်ဆွဲညှစ်ပေးလာလို့နေရာမှန်သွားပြီဆိုတာသိလိုက်ရတယ်။

အဲဒါနဲ့ လက်မ, နဲ့လက်ညှိုး နေရာချင်းလဲလိုက်ပြီးလက်မ,ကစောက်စေ့ကိုပွတ်ချေ..လက်ညှိုးကိုသူ့စောက်မြောင်းထဲပို့လိုက်ရော..မိချိုကလဲမမြင်လို့မဟုတ်ပါဘူး..ကိုထိုက်ရဲ့လက်ကြီးနို့ပေါ်ကပြုတ်ကျသွားပြီးထမီထဲဝင်သွားကတည်းကသူမြင်ပြီးသားပါ။

သူကလဲသူပဲ..ညီမလေးထက်အသက်ကလပိုင်းလောက်ကြီးတော့ ဆရာကြီးလုပ်ပြချင်တယ်။ကိုထိုက်ဘေးမှာလာရပ်ပြီး သူ့နို့ ကြီးမျက်နှာရှေ့ကော့ထိုးထားရင်းစကားတစ်ပြောပြောနဲ့ဘော်လီချိတ်ကိုဖြုတ်နေလိုက်တာ..မပြီးနိုင်တော့ဘူး။ဘယ်ပြီးပါ့မလဲလေ..မျက်စေ့ကညီမလေးထမီကြားကကိုထိုက်လက်တွေလှုပ်ရှားနေကြတာကိုအာသာငမ်းငမ်းကြည့်နေတာကိုးနော်.။အဲအချိန်မှာပဲ ညီမလေးစောက်ခေါင်းထဲကိုလက်ညှိုးရော လက်ခလယ်ရော ရှောကနဲဝင်သွားပြီ..

" ဘယ်လိုကြီးလဲဟဲ့..ကုန်းပိုးစီးရင်းနဲ့စောက်ပတ်အနှိုက်ခံတယ်ဆိုတော့.ထမီကြီးခံနေတာ ဝင်ရောဝင်လို့လား ခ်ခ်..."

ညီမလေးက ဖင်ကြီးတစ်ချက်ဆတ်ကနဲကော့တင်ပြီးစောက်ပတ်ကလက်ချောင်းတွေကိုအားရပါးရစုပ်ညှစ်ဆွဲထားပြီ။

" အာ့ ဟာ့..ဝင်တယ်..ဝင်တာပေါ့..တဲ့....တဲ့ကြီးကိုဝင်တာ..အာ့..စောက်ရည်ထွက်အောင်ဝင်တာ..ဟီး.အီး တအားကောင်းတာပဲ..ငါ အပေါ်ကနေမြောက်ကြွမြောက်ကြွလုပ်ပြီးသွင်းပေးတာ..အိ ဟိ "

မိချို ဘော်လီချိတ်ပြုတ်သွားပြီးနို့လုံးကြီးတွေအပြင်ဖက်ထိထွက်လာတာကိုတောင်ပြန်ထည့်ဖုံးဖို့ဂရုမစိုက်တော့ဘူး။ပုခုံးနှစ်ဖက်ကျုံ့တွန့်ခါထုတ်ပြီးဇာဘော်လီကိုချွတ်ပစ်လိုက်မိတယ်။ထမီရင်လျှားလေမလားလို့ထင်မိပေမယ့် ကိုထိုက်မျက်နှာဖက်ကိုတည့်တည့်လှည့်လိုက်ရင်း မို့တက်စူကားုပြူးထွက်နေတဲ့ နို့လုံးကြီးတွေကို ပါးစပ်ထထည့်ပေးပြီး

" စို့ပေး..တအားစို့  "

ညီမလေးနို့လုံးကြီးတစ်လုံးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ဆွဲဆွဲနယ်ပေးနေပြီးကျန်တဲ့လက်ကစောက်ခေါင်းထဲထည့်လိုးပေးနေတုန်းမှာမထင်မှတ်တဲ့အချိန် မိချိုကသူ့နို့ လုံးပြူးပြူးကြီးတွေကိုပါးစပ်ရှေ့တေ့ပေးပြီးစို့ခိုင်းတာဆိုတော့ကိုထိုက်ပါးစပ်ဟ,လျက် ကြောင်တောင်အမ်းတန်းဖြစ်သွားတယ်။မိချိုကဒါကိုစိတ်မရှည်နိုင်တော့ဘူး..ကိုထိုက်ခေါင်းကြီးကိုသူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့အုပ်ဆွဲပြီးပွင့်နေတဲ့ပါးစပ်ထဲကိုနို့ လုံးကြီးတစ်လုံးထိုးထည့်ပေးတယ်။

ကိုထိုက်နို့စို့မယ်လို့နို့သီးခေါင်းကိုလျှာနဲ့လိုက်စမ်းရှာတော့နို့အုံသားထဲမှာမြုပ်ဝင်နေတုန်းမို့ရှေ့သွားလေးတွေနဲ့ ဖွဖွအသာတေ့ထိန်း.လျှာနဲ့လိပ် လိပ်ဖော်ပြီးစို့ရတယ်။ညီမလေးကတစ်ချီပြီးသွားတော့စောက်ခေါင်းထဲကလက်ကို သူ့လက်နဲ့ဆွဲထုတ်ပြီးပေါင်ပေါ်တင်ထားပေးတယ်။မိချိုဖင်မငြိမ်နိုင်သေးပဲ ကိုထိုက်ခေါင်းကြီးကိုဖက် သူ့နို့ အုံနဲ့ကပ်ကပ်ဖိ ကုတင်ပေါ်ခြေထောက်တွဲလောင်းချထိုင်နေတဲ့ကိုထိုက်ရဲ့ပေါင်တွေပေါ်ကိုကားယားခွရပ်ပြီးဇွတ်ကြီးသူ့နို့ကိုစို့ခိုင်းနေတုန်းပဲ။

ညီမလေးကသူ့ကို လက်နဲ့လိုးပေးတာကိုမတင်းတိမ်နိုင်ပဲလီးနဲ့လိုးပေးစေချင်တဲ့သဘောနဲ့ သူ့လက်ထဲမှာဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့လီးကြီးကိုတဖျစ်ဖျစ်နဲ့ညှစ်ပြီး ရမ်းခါနေတော့ လီးဒစ်ဖူးဖူးကြီးကမိချိုပေါင်နှစ်လုံးရဲ့အကြားမှာဟိုဖက်ကိုထိုးလိုက် ဒီဖက်ကိုထိုးလိုက်.တစ်ခါတစ်လေစောက်ဖုတ်ကြီးတည့်တည့်ပွတ်ထိုးလိုက်နဲ့ဖြစ်နေတာပေါ့။

" ညီမလေး..အာ့.စို့ ကိုကို.စို့.တအားဆွဲစို့.အာ့.ညီမလေး. အားဟာ့ ကိုကိုလီးကြီးက ငါ့စောက်ပတ်ကိုပွတ်နေပြီဟ.အင့်..ဟင့်.နင့်လက်မလှုပ်နဲ့လေ..အိုး.ကိုကို..စို့..ချို့ ဖင်ကြီးအားရပါးရဆွဲဖက်ပြီးစို့စမ်းပါ.အင်း အင်း စို့ ကောင်းတယ်..အားဟား...ကွာ...ကိုကို..ကို..."

ကိုထိုက်နို့ စို့ရင်းနဲ့မိချိုထမီကိုဆွဲချွတ်ချလိုက်တော့စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကပြူးကနဲ ပေါင်ကားကားကြီးကြားထဲကပေါ်နေတယ်။ညီမလေးကလည်းကိုထိုက်ပုဆိုးကိုချွတ်ပေးတော့ ဖင်ကိုချွပေးလိုက်တာ မိချိုစောက်ဖုတ်ကြီးကို သူ့လီးတောင်တောင်လဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ပင့်ထိုးသလိုဖြစ်သွားတော့မိချိုစောက်ခေါင်းထဲမဝင်ပေမယ့်စိမ့်ကနဲုဖြစ်သွားတယ်။ 

" အီးဟီးဟီး..ညီမလေးရာ...ငါ့စောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားအောင်ကိုင်တေ့ထည့်ပစ်ပါလားဟယ်...အီးဟီး."

တကယ်ဆိုရင်တော့သူသာကုတင်ပေါ်တက်ပြီးခွထိုင်လိုက်ရင်လီးကြီးဝင်သွားမှာပဲ။သူကညီမလေးကိုအားနာနေတော့လိုးရမှာတွန့်ဆုတ်နေတာ။ညီမလေးကလည်းအလိုးခံချင်လွန်းလို့ဖန်လာခဲ့တာဆိုပေမဲ့အခုအခြေအနေကမိချိုဖက်ကိုယိမ်းနေပြီဆိုတာသိတယ်။တစ်ယောက်တစ်လှည့်ပဲလို့ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီး သူ့လက်ထဲဆုပ်ထားတဲ့ကိုထိုက်လီးကြီးကိုမိချိုစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းမြောင်းကြီးအတိုင်းလျှောတိုက်ပွတ်ထိုးပေးလိုက်ရင်း..

" တစ်ယောက်တစ်လှည့်နော် ချို..ငါတေ့ကိုင်ထားပေးမယ် နင်ကုတင်ပေါ်တက်ကိုကို့ပေါ်ခွထိုင်ချလိုက်.."

မိချိုတစ်ချက်လေးတောင်မတွန့်ဘူး။ဖိုးထိုက်ကိုခွလျက်ပဲကုတင်ပေါ်ခြေထောက်နှစ်ချောင်လုံးတက်ပြီးဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ထားတာ။ညီမလေးကဖိုးထိုက်လီးမာမာတောင်တောင်ကြီးကိုကိုင်ပြီး ဖြဲဟနေတဲ့မိချိုရဲ့စောက်ပတ်ကိုလက်နဲ့ထပ်ဖြဲပေးရင်းစောက်ခေါင်းနဲ့တည့်နေအောင်တေ့ထားပေးတယ်။

" ထည့်..ချိုရေ..ဖိထိုင်ချပြီးထည့်လိုက်ဝင်ပြီ..ဝင်ပြီကွ..အိ လဒစ်ကြီးဝင်သွားပြီ.ထိုင် ထိုင်ချ..ဖိထိုင်ချ..ဘာဖြစ်တာလဲဟဲ့နင်ကလဲ..နာလို့လာ."

" အိ..လိုးမှာပါဟဲ့ နင်ကလဲ..သူ့လီးကအကြီးကြီးဥစ္စာ.တစ်နေတယ်ဟဲ့.ကျပ်သိပ်နေတာပဲ..လိုးမှာ စိတ်ချ.နာတော့နာပါဘူး လီးကြီးဝင်နေတာ အားရတယ်ကွ "

မိချိုတစ်ချက် နှစ်ချက် စမ်းဆောင့်တော့အရသာကောင်းတာသိသွားတယ်။အဲဒါနဲ့လေးငါးချက် ထပ်ဆွဆောင့်ပြီးအိကနဲဖိထိုင်ချပြန်တော့ လီးကတစ်ဝက်နီးနီးဝင်သွားပြီ။ဖိုးထိုက်ကလည်းနို့ စို့ရင်းသူ့ခါးကိုဖက်ပြီးဆွဲဆွဲချပေးနေတာနဲ့ထပ်ဖိပြီးထိုင်ချပစ်လိုက်တာ လဒစ်ကသားအိမ်ဝ,ကိုထောက်နေလို့ခဏထိန်းပြီးဝင်သလောက်နဲ့ဆောင့်လိုးပြန်တယ်လေ။

ဆောင့်လိုးရတာတော်တော်အရသာရှိတယ်..လီးမာမာတုတ်တုတ်ကြီးအချောင်းလိုက်အချောင်းလိုက် စောက်ခေါင်းကိုဖွင့် ညှပ်ရိုးကြွက်သားထူထူကြီးကိုထိုးဖောက်ဖြတ်ပြီးရင်စို့ထဲအထိဝင်လိုက်တိုင်း ထွက်လိုက်တိုင်း ခလုတ်တိုက် ပွတ်ထိုးနေတဲ့အရသာမျိုးကိုဘယ်လိုပြောပြရမယ်မသိဘူး။ဒါပေမယ့်လီးအရင်းအထိဝင်အောင်တော့ထိုင်မချရဲ

သေးဘူး..မသိလို့ တစ်ချက်ထိုင်ချလိုးမိပါတယ် ရင်ထဲဆို့သွားအောင်အောင့်တယ်..အရေးထဲ ညီမလေးကတစ်မျိုး..

" လိုးကွ..ချိုရေ..လိုး လိုး.ဆောင့်လိုး.ကိုကိုကအိပ်ပေးလိုက်လေ..ပက်လက်ခံလိုက်ကိုကို..အဲ ဟုတ်ပြီ..လိုး..လီးအရင်းထိထိုင်ချဆောင့်လေကွာ..အင်း အင်း လိုးကွ..ဆောင့် ဆောင့်.."

အရှိန်ကတက်ကုန်ပြီ။ဘယ်သူမှ ဘယ်လိုမှထိန်းမရတော့ဘူး။မိချိုကဆောင့်လေဖိုးထိုက်ကပင့်ပြီးပြန်ဆောင့်လိုးလေ..ညီမလေးကမရိုးမရွနဲ့အိပ်ယာပေါ်ပက်လက်ကြီးလန်ပြီးစောက်ပတ်ကိုလက်နဲ့ဆောင့်ဆောင့်လိုးလေ ဖြစ်ကုန်ပြီ။ဆယ့်ငါးမိနစ်.မိနစ်နှစ်ဆယ်လောက်အားရှိအားကုန်ပစ်ဆောင့်လိုးလိုက်ရတော့မိချိုတစ်ချီပြီးသွားတယ်။ညီမလေးကိုတစ်ချက်ကြည့်တော့အိပ်ယာပေါ်မှာပက်လက်ကြီးနဲ့လက်ကစောက်ပတ်နှိုက်ရင်းမျက်နှာကရှုံ့ မဲ့နေပြီ..

" အွန့်..ကိုကို.ညီမလေးကိုလဲကြည့်ဦး.အလိုးမခံရလို့သေတော့မယ် ဟိုမှာ ဟင်းဖြစ်ပျက်နေလိုက်တာ..ခ်ခ် လိုးပေးလိုက်ပါဦး..လီးအရင်းထိဝင်သွားအောင်တစ်ချက်တည်း ဆောင့်လိုးပစ်..ခ်ခ် "

မိချိုသူ့အပေါ်ကဆင်းတော့ ဖိုးထိုက် ညီမလေးရဲ့ပေါင်နှစ်လုံးကိုတွန်းမြှင့်တင်လိုက်ရင်းဖင်ဆုံကြီးနဲ့ကပ်နေအောင်ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။လဒစ်ဖျားကကွက်တိပဲ..စောက်ခေါင်းဝမှာတေ့နေတော့လီးတန်ကိုလက်ဖျားနဲ့ဖိထားပြီးဖိထည့်တော့စောက်ရည်တွေအိနေတဲ့စောက်ခေါင်းထဲထိုးဝင်သွားတာ ရွှေငယ်လေးကိုလိုးရသလောက်မခက်ဘူး။

လီးဝင်ပြီဆိုတာနဲ့ညီမလေးကစ,ပြီးကြမ်းတာပဲ..ပင့်ပင့်ပြီးလိုးနေလိုက်တာများမရပ်မနားလိုးတယ်။အရှိန်လျော့သွားအောင်ခဏပေးလိုးထားပြီးမှ နို့ကြီးတွေစုံကိုင်ဆွဲ လီးတစ်ချောင်းလုံးအဆုံးထိဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးအားရပါးရပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်တာ ညီမလေးပြန်မကော့ပေးနိုင်တော့ပဲ တစ်အီးအီး တစ်အားအားအော်နေရော

" အားရလိုက်တာကိုကိုရာ..လီးကြီးကတကယ်အားရစရာကြီး..မိချိုကိုလဲ ခုလိုပြန်လိုးပေးရမှာပဲ.."

ကိုထိုက်ကလီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကိုညီမလေးစောက်ခေါင်းထဲကဆွဲဆွဲထုတ်ပြီးစောက်ဖုတ်နဲ့တစ်ထွာတစ်မိုက်လောက်အကွာက အားရပါးရပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတော့လီးတောင်တောင်မာမာတုတ်တုတ်ကြီးကိုအတောင့်လိုက် အတောင့်လိုက်ကြီး မြင်နေရလို့မိချိုရင်ထဲ အဲဒီလီးကြီးနဲ့ချက်ချင်းဝင်ပြီးအလိုးခံပစ်ချင်စိတ်တွေလှိုင်းထ,လါလို့စောက်ဖုတ်ကြီးလည်းဖောင်းကြွမို့တက်လာပြီးနခမ်းမွှာကြီးတွေထူအမ်းဖူးကားလာတယ်။

လီးအချောင်းလိုက်ကြီးစောက်ဖုတ်အပြင်ကိုဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်းစောက်ခေါင်းပေါက်က လီးအတုတ်ကြီးအရွယ်အတိုင်းဂူပေါက်ကျယ်ကြီးလိုလို ရေတွင်းဝ:ကြီးလိုလို..ဟောင်းလောင်းပေါက်ကြီးပွင့်ပွင့်ပြီးကျန်ခဲ့တာမြင်ရတော့ အားရလိုစောက်ရည်ကိုယ့်စောက်ပတ်ကိုကိုယ်ပြန်ငုံ့ငုံ့ကြည့်မိတယ်။ငါ့စောက်ခေါင်းကြီးလဲ ဒီလီးကြီးနဲ့ဆောင့်လိုးခံရရင် ဒီလိုပွင့်အာနေမှာပဲဆိုတဲ့အတွေးနဲ့အတူစောက်ပတ်အခြေစပ်မှာစောက်ရည်စက်လေးတွေတွဲခိုလာကြပြန်တယ်။

စောက်ခေါင်းအပြင်ဖက်ကိုလီးကြီးထွက်ထွက်လာတိုင်း ပြွတ်ပလွတ် ပလွတ်ဆိုတဲ့အသံတွေမြိုင်မြိုင်ကြီးကြားနေရပြီးပြန်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း စွပ်ဇွိဖောင်း ဆိုတဲ့အသံကအကျယ်ကြီးမြည်ပြီးထွက်လာတာ မိချိုအတွက်တော့စောက်ပတ်ရွဆေးတစ်ခွက်သောက်နေရသလိုပဲ။

ညီမလေးကပက်လက်လန်ပြီးအလိုးခံ.ကိုထိုက်ကနို့ကြီးတွေကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့စုံဆုပ်ဆွဲပြီးလိုးနေတာဆိုတော့ နို့ လုံးတွေကလက်ထဲမှာ အပြည့်ဆုပ်ဆုပ်ဆွဲထားတာမြင်နေရတာမို့အားကျမိပြီးသူ့နို့ လုံးကြီးတွေသူပြန်ဆုပ်ဆွဲနေရတာလည်း အားကိုမရနိုင်သေးဘူးထင်ပါရဲ့ မျက်နှာကြီးရှုံ့ မဲ့ပြီးမချိမဆန့်ဖြစ်နေရတဲ့ပုံပါပဲ။ ကိုထိုက်လီးကြီးစောက်ပတ်ထဲကိုအားနဲ့မာန်နဲ့ တောင့်တောင့်မတ်မတ်ကြီးပြေးဆောင့်ဝင်လေတိုင်းညီမလေးကဖင်ကြီးပြန်ပြန်ပင့်ပြီးခံပေးနေသလို မိချိုကလည်းသူ့စောက်ခေါင်းထဲအလိုးအဆောင့်ခံလိုက်ရတဲ့အတိုင်းပဲစောက်ပတ်ကြီးရှုံ့ ရှုံ့ပြီးညှစ်ပေးနေမိတယ်။အားရပါးရကြီးလိုးကြတာပါလား လို့အားကျအတွေးတွေနဲ့ကိုယ့်အလှည့်စောင့်ရင်းစောက်ပတ်ပွတ်ရတာလည်းစောက်ရည်တွေရွှဲကုန်ပြီ။

" မိချို  လာ..ညီမလေးကိုခွရပ်ပြီးကိုကို့မျက်နှာရှေ့စောက်ပတ်ကြီးပေးထား ကိုကိုစောက်ပတ်ယက်ပေးမယ်.."

မိချိုဝမ်းသာလွန်းလို့ကမန်းကတမ်း ထ,ရပ်ပြီးညီမလေးကိုခွ..ကိုထိုက်မျက်နှာရှေ့စောက်ပတ်ကြီးတေ့ကပ်ပေးပြီးသူ့ခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆွဲစောက်ပတ်နဲ့ မျက်နှာကွာမသွားအောင်ဖိကပ်ပေးထားမိတယ်။ ကိုထိုက်ကလည်း လီးကြီးကညီမလေးရဲ့စောက်ပတ်ထဲအလိုးမပျက်ဆောင့်နေပြီးလျှာကြီးနဲ့ကမိချိုစောက်ခေါင်းထဲထိုးထည့်စုပ်စုပ်ယူတာ အသဲတွေအူတွေတောင်သူ့ပါးစပ်ထဲ ဖြုတ်ယူဆွဲစုပ်သွားသလားလို့ထင်မိရအောင်အရသာရှိတယ်။

ခေါင်းကြီးကိုဖိဖိကပ်ဆွဲပြီးကိုထိုက်မျက်နှာကို မိချိုစောက်ပတ်နဲ့ပွတ်ပစ်တာ မေးစေ့မှာရောပါးပြင်တွေမှာရော နှာခေါင်းပွကြီးမှာရော စောက်ရည်တွေရွှဲနေတာပဲ။

" ကောင်းတယ်ကိုကိုရေ..လိုး လိုး အားရပါးရ သွက်သွက်ကြီးပစ်လိုး..ညီမလေးတအားကောင်းနေပြီ..ဆောင့်.ဆောင့်.."

ကိုထိုက်က အသက်ရှူသံတစ်ရှူးရှူးတစ်ရှဲရှဲနဲ့အသဲအသန်ဆောင့်လိုးနေတော့စောက်ပတ်အယက်ခံ အစုပ်ခံရတဲ့မိချိုမှာအထိုင်ပျက်သွားရတယ်။ခေါင်းတစ်ခါခါနဲ့သူ့ပါးစပ်ကြီးကိုစောက်စေ့စုပ်ပေးနေရာကပြွတ် ကနဲအသံမြည်သွားအောင်ချွတ်ပြီး..

" ညီမလေးဖင်ကုန်းပေးမလား..ကိုကိုအနောက်ကလိုးပေးမယ် ခံကြည့်."

" အာ့.ကိုကို..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဖောင်း.အိကောင်းလိုက်တာကိုကိုရယ်..ဒီတိုင်းပဲလိုးသိပ်ကောင်းနေပြီ..ပြွတ်ပြွတ် ဖောင်း.အာ့ကောင်းတယ် ဒီတိုင်းဆောင့်.ကုန်းလိုးချင်ရင် ချိုချို့ကိုကုန်းခိုင်းတော့..ညီမလေးပြီးခါနီးပြီ..ပြီးချင်ပြီ..အားရပါးရဆောင့်ကိုကို.သွက်သွက်ကြီး သွက်သွက်ကြီးလိုး."

ညီမလေးကဖင်ကြီး တအားကော့ကော့တင်ပေးပြီး ပင့်ခံနေတော့မိချိုလည်းကိုကို့ခေါင်းကြီးကိုလက်ကလွှတ်လိုက်ပြီး သူ့ပါးစပ်ကစောက်ပတ်ကိုချွတ်ပေးလိုက်တယ်။အဲဒီတော့မှသူကလွတ်လွတ်လပ်လပ်အားရပါးရဆောင့်လိုးတော့ မိချိုကညီမလေးပါးစပ်ပေါ်တည့်တည့်စောက်ပတ်ကြီးချပြီးပွတ်ပစ်လိုက်တယ်။

ညီမလေးကလည်းစောက်ပတ်ကြီးစုပ်စုပ်ပြီး ဖင်ကြီးပင့်ပင့်အလိုးခံ..ကိုကိုကလည်း သူ့စောက်ပတ်ကြီးကိုလဒစ်ဖျားနဲ့ဒစ်လုံးကြီးမြုပ်ရုံဆွဆွတေ့ လိုးပေးပြီးမှ တစ်ချက်ကောင်းပစ်ဆောင့်လိုက်..နှစ်ချက်ကောင်းပစ်ဆောင့်လိုက်နဲ့အားရပါးရပစ်ဆောင့်လိုးပေး.မိချိုကကိုယ်ကိုကိုင်းပြီးညီမလေးစောက်စေ့ကြီးကိုဖိဖိပွတ်ချေပေးနေတော့..ဆယ်မိနစ်လောက်လည်းလိုးပြီးရော..ညီမလေးလက်ကမိချိုခြေကျင်းဝတ်တွေကိုတအားဆုပ်ဆွဲအားပြုုညှစ်ရင်းသူ့ဖင်ကြီးကိုလေပေါ်မှာပင့်တင်ထားတာပြန်ကျမလာတော့ဘူး။

ကိုကို့လိုးချက်တွေကမရပ်သေးဘူး..လေပေါ်ဝဲတင်နေတဲ့ညီမလေးရဲ့ဖင်ကြီးနောက်သူ့လီးကြီးကပ်ပါလိုက်သွားပြီး တစ်ဖျောင်းဖျောင်းနဲ့ဆက်ဆောင့်လိုးနေတာ။သူဆောင့်လိုးလို့အားရတော့မှ အံကြီးတင်းတင်းကြိတ် မေးကြောတွေထောင်ထောင်ထ,နေအောင် လီးတစ်ချောင်းလုံးစောက်ခေါင်းထဲထိုးထဲ့မြှုပ်ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲတင်ပါးကြီးတွေခွက်ဝင်သွားအောင်ညှစ်ညှစ်ဆန့်သွင်းရင်းလီးရည်တွေပန်းထည့်ပေးနေတာ အားကျစရာကြီးပါလား.မိချိုလည်းဘယ်အချိန်ကဘယ်လိုပြီးခဲ့လဲဆိုတာတောင်သတိမထားမိဘူး။

ညီမလေးမျက်နှာပေါ်ကဖင်ချွလိုက်တော့ သူ့နှုတ်ခမ်းနဲ့စောက်ခေါင်းအကြားမှာစောက်ရည်တွေအမျှင်လိုက်တန်းနေပြီ။ညီမလေးကအဲဒီစောက်ရည်တွေကိုသုပ်ပစ်နိုင်တဲ့ခွန်အားမထုတ်ချင်တော့လောက်အောင်အရသာခံမှိန်းနေတာတွေ့ရတော့ ကိုကိုကသူ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်လိုက်ယက်လိုက်နဲ့မိချိုစောက်ရည်တွေကိုသန့်ရှင်းပေးတယ်။

ပြီးတော့မှခေါင်းထောင်လာပြီး ညီမလေးရဲ့နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုနှုတ်ခမ်းနဲ့ဖွဖွလေးငုံငုံဆွရင်း စောက်ခေါင်းထဲကလီးကြီးဆွဲထုတ်တာ။လီးကြီးကဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲမထ,နိုင်သေးပေမယ့် တုတ်တုတ်ခဲခဲ အရည်တွေတစ်ရွှဲရွှဲနဲ့ပြောင်လက်တင်းမာနေတုန်းပဲ။မိချို ခဏခဏပြီးထားပေမယ့် သူ့လီးကြီးကိုမြင်နေရတာနဲ့ အလိုးခံချင်စိတ်ကထပ်ပြီးပေါ်လာတာပဲ။နှာကြီးတယ်ပဲပြောချင်ပြော..ညီမလေးနံဘေးမှာပဲဖင်ဘူးတောင်းထောင်ပေးပြီးအလိုးခံချင်လာတယ်

" အင့်..ကိုကို..ချို့ ကိုနောက်ကလိုးပေး.ထည့် ကိုကို..ကိုကို့လီးကြီး ပေး.ချိုကိုင်ပြီးတေ့ထားပေးမယ်..အင်း အင်း..အိ ထိုးထဲ့တော့ကိုကို."

" မေမေ..သမီး မမနီတို့နဲ့ညအိပ်ရတာအခန်းကကျဉ်းတော့ ကျပ်လည်းကျပ် ပူလည်းပူ..လွတ်လည်းမလွတ်လပ်ဘူး အိပ်ရခက်တယ်မေ.."

ဆေးခန်းကပြန်လာခါစ, မိနီတို့ညီအစ်မနဲ့ထမင်းဝိုင်းပြင်နေတုန်း သမီးငယ်လေးကထူးထူးဆန်းဆန်းစကားတွေပြောတော့မအေးတင့်နားမလည်သလိုလိုမို့ပြန်ကြည့်မိတယ်။ဒီညီအစ်မသုံးယောက် ဒီအခန်းထဲမှာ တစ်သက်လုံးအတူတူအိပ်လာတာအခုမှကျဉ်းတယ် ကျပ်တယ် ပူတယ်ပြောတာတော့ နည်းနည်းဆန်းနေသလားလို့ရန်များဖြစ်လေသလား..စိတ်များကောက်ကြလေသလား..ပစ္စည်းများပျောက်ကြပြီလား...လားပေါင်းများစွာတွေးပြီး မိနီကိုကြည့်လိုက် မိချိုကိုကြည့်လိုက် သမီးငယ်ကိုကြည့်လိုက်..တော်တော်နဲ့စကားမပြန်ဖြစ်ပဲအဖြေရှာနေတုန်း ကိုမြင့်မောင်ကထမင်းစားဖို့ဝင်လာတော့အကျိုးသင့် အကြောင်းသင့်ပြောပြတယ်။သူကတော့ခပ်အေးအေးပါပဲ..

" အဖေတို့ကစီးပွားရေးသိပ်အဆင်ပြေတာမဟုတ်တော့ အိမ်ပြင်ဆောက်ဖို့ဆိုတာလဲမဖြစ်နိုင်သေးဘူးသမီး..အခန်းခွဲဖွဲ့ပေးဖို့လဲနေရာလပ်ကမရှိဘူး..ထမင်းစားတာတောင်မှမီးဖိုထဲမှာပဲစားကြတာသမီးသိတဲ့အတိုင်းပဲလေ.."

ညီမလေးကပိုပြီးအေးသေးတယ်။စိတ်လဲဆုံးဖြတ်ထားပြီးတဲ့ပုံပါပဲ..

" သမီးကလဲ အဲဒါတွေ တွေးပြီးသားပါဒါပေမယ့် ကိုကို့အခန်းက သူ့တစ်ယောက်ထဲဆိုအကျယ်ကြီးပဲ..သမီးအစ်ကိုအခန်းသမီးသွားအိပ်ရင်ရတာပေါ့..အားလုံးလဲအဆင်ပြေတာပေါ့ "

လင်မယားနှစ်ယောက်ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းနဲ့ တစ်ယောက်မျက်နှာကိုတစ်ယောက်ကြည့်ပြီးအူကြောင်ကြောင်ဖြစ်နေကြတယ်။မောင်နှစ်မအရင်းကြီးဆိုတော့တားရလဲအခက် မတားရလဲအခက်..။မိနီနဲ့မိချိုတို့က သဘောပေါက်သွားတော့တစ်

ယောက်နဲ့တစ်ယောက်မျက်စ,ပစ်မေးထိုးပြလိုက်ကြပြီး မိချိုက

" ဟုတ်တယ်အဖေ..အဲညီမလေးက ညအိပ်ရင်ကန်လိုက်ကျောက်လိုက်နဲ့လူးလှိမ့်နေတာပဲ..ကြမ်းလဲသိပ်ကြမ်းတယ်.အီးကပေါက်လိုက်သေး...ကိုကို့အခန်းလဲကျယ်နေသားပဲ..အငယ်လေးမဟုတ်ရင်လဲသမီးတို့တစ်ယောက်ယောက်သွားအိပ်မယ် "

ကိုမြင့်မောင်မျက်ခုံးလှုပ်သွားတယ်။အာရုံကမြန်တယ်.သမီးတွေတော့လီးနဲ့တွေ့ပြီးပြီထင်တယ်လို့ချက်ချင်းတွေးမိပြီးသူ့သမီးတစ်ယောက်ချင်းစီရဲ့မျက်နှာတွေကိုလိုက်ကြည့်တော့ ပြီတီတီ စပ်ဖြီးဖြီးတွေဖြစ်နေကြတာမြင်ရတယ်။အင်း..ဗိုက်မကြီးလာရင်ပြီးရောကွာ လို့စိတ်ဒုံးဒုံးချပြီးချက်ချင်းဆုံးဖြတ်ချက်ချပေးလိုက်မိတယ်..

" အေး အေး.. ထမင်းစားပြီးတော့သမီးလေးအတွက်ကုတင်ဝိုင်းရွှေ့ကူလိုက်..မိချိုက ဒီနေ့ညသမီးကြီးနဲ့အိပ်ပေါ့..မနက်မှပဲအဖေကုတင်တစ်လုံးစီစဉ်ပေးမယ် "

ကုတင်ရွှေပြီးကတည်းကမောင်နှစ်မနှစ်ယောက်အခန်းထဲကမထွက်ကြတော့ဘူး။ညီမလေးရဲ့အိပ်ယာအဝတ်အစားတွေကျောင်းစာအုပ်တွေ.တိလီမိုလီပစ္စည်းတွေကိုမိနီနဲ့မိချိုတို့သယ်ပေးနေချိန်မှာသူတို့ကကောင်းကောင်းကြီးလိုးနေကြပြီ။အဖေနဲ့အမေတို့ကလည်း ဒီလောက်ပေါ်တင်ကြီးဆိုတော့အခန်းထဲကထွက်မလာကြတော့ဘူး။ဒီတော့လဲ..ကိုထိုက်လီးကြီးညီမလေးစောက်ဖုတ်ထဲကထွက်မလာနိုင်တာ ဘာမှမဆန်းဘူးပေါ့။

" အာ..ကိုကိုကသိပ်ကြမ်းတာပဲကွာ..စောက်ခေါင်းကြီးဒီလောက် ကျယ်နေတာချော်ထိုးနေသေးတယ်..အင့် ပြန်လိုး "

ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်.စွပ်ဖျောင်း.ဖျောင်း.ဖတ်ဖတ် ပတ်.

" အာ ဟာ..ချော်လိုးပြန်ပြီကွာ..ဖီလင်သိပ်အောက်တာပဲ.. အင့်ကွာ..ဒီတစ်ခါမချော်စေနဲ့တော့.."

ပြွတ်ပြွတ် စွတ်ဖွတ်ဖွတ်ပြွတ်.ဖျောင်းဖျောင်း.ဖျောင်း..

" ပေါင်ကြီးတွေကားထားလေကွာ ညီမလေး..ဖြဲထား ဖြဲထား..ကော့ ကော့ အင်းကော့ထား.."

" ဆောင့် ကိုကို ဆောင့်.. ညီမလေးကော့ထားမယ် ဆောင့် "

ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ဖျောင်း.ဖျောင်း.ဖောင်း...စွတ်ပလွတ်ပြွတ်.ဖောင်း ဖျောင်းဖတ် ပတ် ပတ် ဖတ်

" တောက်..ကိုကိုကွာ..ဘယ်လိုဖြစ်နေမှန်းမသိဘူး..စောက်ခေါင်းကြီးဒီလောက်ကျယ်နေတာကို ချော်ထိုးနေတာခဏခဏပဲ..ထိန်းလိုးပါဆိုပြောလို့လဲမရဘူး ဖီလင်အောက်တယ်ကွာ.."  

တစ်ခါ နှစ်ခါဆိုရင်တော့သည်းခံနိုင်ပါသေးတယ်။သုံးလေးခါဆိုတော့ မိနီရောမိချိုရော သည်းမခံနိုင်ကြတော့ဘူး။နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်မျက်နှာ တစ်ယောက်ကြည့် မျက်စေ့မှိတ်ပြ အဝတ်တွေပြိုင်တူချွတ်ပစ်ကြပြီး..မိနီက အနောက်ကနေ ဖိုးထိုက်ခါးကိုကိုင်ပြီးအတင်းဆွဲတော့လီးကြီးကျွတ်ပြီးလူကကားယားယားကြီးပါလာတယ်..။

" သူဖီလင်အောက်ရင် ငါ့ကိုလိုး ဖိုးထိုက်ရဲ့...ငါ့စောက်ခေါင်းကကျဉ်းကျဉ်းလေး..ငါ့ကိုလိုး..မချော်အောင်ငါခံတတ်တယ်..အအင့်..အိဟိ..လိုးဆိုတာနဲ့ဇွတ်ကြီးထည့်လိုးတော့တာပဲ ..ဝင်ပါပြီဟဲ့.အာ့..ကောင်းတယ်..ဆောင့်.အင့်ပစ်ပစ်ဆောင့်..လိုး..တအားဆောင့်.အားဟား..ရက်စက်တယ်.ကောင်းလိုက်တာ..အသေပဲ."

မိချိုကလည်းတစ်ခိခိရယ်ပြီး ကားယားပက်လက်ကျန်နေခဲ့တဲ့ ညီမလေးစောက်ပတ်ကြီးကို တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်လိုက်..တစ်ပျတ်ပျတ်ယက်လိုက်..နို့ လုံးကြီးတွေလှမ်းဆွဲလိုက် ..စောက်ခေါင်းထဲလက်ချောင်းလေးတွေထည့်ဆောင့်လိုက်..ညီအစ်မတွေက ..တစ်ယောက်ဆင်း တစ်ယောက်တက်..ဖိုးထိုက်ကိုတက်လိုးနေကြသလို...ဟိုဖက်အခန်းမှာလဲ အဖေနဲ့အမေက...တောမီးမရှို့ပါနဲ့ လို့ဆိုင်းဘုတ်တွေ နေရာအနှံ့ထောင်ပြီး ဥပဒေတွေ ကျင့်ဝတ်တွေ အပြစ်ဒဏ် တွေနဲ့ဘယ်လောက်ပဲတားဆီးပါစေ.ဘယ်လိုပဲပညာတွေပေးနေပါစေ...နွေရောက်လာပြီဆိုရင်တောမီးကတော့ လောင်လာတာပါပဲ။

သားအမိသားအဖ မောင်နှစ်မချင်းတွေမလိုးရဘူးဟဲ့ ..လို့ လူမှုကျင့်ဝတ်တွေ နီတိဆရာတွေ ပတ်ဝန်းကျင်တွေက ဘယ်လိုပဲတားဆီးပြစ်တင်ရှုံ့ ချကြပါစေဦးတော့ တောမီးကတော့လောင်နေမှာပါပဲ..။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။