တောမီးမရှို့ရ အပိုင်း ( ၅ )

တောမီးမရှို့ရ  အပိုင်း ( ၅ )

ရေးသားသူ - ကိုကျော်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

ကိုမြင့်မောင်ဆွတာနဲ့ပဲ စောက်ပတ်က မတရားရွလာပြီး အလိုးခံချင်ဇောကြီးလွန်းလို့ ဖိုးထိုက်ကုတင်ပေါ် အမြန်တက် ပက်လက်လှန် စောက်ပတ်ကြီးဖြဲကား အလိုးခံပစ်တာ..။ တစ်နာရီနီးနီးကြမ်းကြမ်းလိုးပြီးမှ လီးရည်တွေတစ်ဗျန်းဗျန်းပန်းထည့်လို့ အီဆိမ့်မူးမိုက်သွားပြီး လက်ကလည်းဆုပ်မိဆုပ်ရာ ဆုပ်ချေဆွဲထားပစ်မိတယ်။

ဆယ်မိနစ်လောက်နားပြီး ဇောအရှိန်လျော့သွားတော့မှ လက်ကိုဖြန့်ဖြည်ကြည့်တော့ မနီရဲ့ ဇာဘော်လီကြီးဖြစ်နေရော။ သူ့မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်..ဇာဘော်လီကိုကြည့်လိုက် လုပ်နေတော့ ဖိုးထိုက်ကဘာမှ မသိသလို အူကြောင်ကြောင်လုပ်ပြနေတာနဲ့ စောက်မြင်ကပ်လာပြီး ဇာဘော်လီနဲ့စောက်ရည်တွေသုပ် ဖိုးထိုက်ပါးစပ်ထဲဆို့ထားပေးပစ်တယ်။ ဖိုးထိုက် ဝူးဝူးဝါးဝါးနဲ့ဘာတွေပြောမှန်းမသိပြောချင်တာတွေ ပြောရင်း စောက်ပတ်ကြီးကို ကုန်းယက်ပြီးချော့တော့လဲ ပျော့သွားရပြန်တာပါပဲ..တတ်လဲတတ်နိုင်ပါပေရဲ့..။

" အဆင်ပြေလို့ အေးအေးဆေးဆေးလိုးလို့ရတယ်ဆိုရင်လဲ ပိုကောင်းတာပေါ့မောင်ရာ..မေ့လိုမိန်းမကြီးတောင်မှရင်ထဲဆို့နင့်နေအောင်အလိုးခံထားရတာ မိနီလိုအပျိုလေးဆိုတော့မောင့်လီးကြီးနဲ့ အဆင်မပြေမှာစိုးရိမ်ခဲ့တာပါ..ခိခိ သူ့အဖေကမေ့ကိုလိုးတော့..မောင်ကသူ့ကိုလိုးပေါ့နော..လိုးလို့ကောင်းလား.အပျိုစောက်ပတ် "

" မေ့လိုတော့ ဘယ်ပေးတတ်ဦးမှာလဲမေရဲ့..မေက အပေးကောင်းလွန်းလို့ အခုထိတောင်လီးမချွတ်နိုင်ဘူး .မနေ့ညကလဲ တစ်ညလုံးလိုးလို့မဝ,ဘူး..ညတိုင်းလာအလိုးခံပေးပါမေရယ်..နော် "

မအေးတင့်ကသူအပေးကောင်းတာကိုချီးမွမ်းခံရတော့တော်တော်ကြီးကျေနပ်နေမိတယ်။နှာကြီးတဲ့မိန်းမမို့အပေးကြမ်းတာတော့အမှန်ပဲလေ။နေ့ဖြစ်ဖြစ် ညဖြစ်ဖြစ်ဖိုးထိုက်နဲ့အလိုးခံပေးနေဖို့ ဘယ်လိုမှဝန်မလေးတော့ ပြုံးပြုံးလေးနဲ့ခေါင်းညိတ်ပြမိတယ်..နေ့လည်ဆိုရင်ကိုမြင့်မောင်အလုပ်သွားနေတော့ပိုအဆင်ပြေမှာပေါ့လေ..

" စနေနေ့တော့ မောင့်ဆရာမဆီသွားဖို့မဖြစ်ဘူးနော်...အမေတို့ရွာကိုသွားရမှာရှိသေးတယ်..တစ်ခေါက်တော့သွားမှဖြစ်မှာ..ကတိပျက်လို့မရဘူးနော် မောင် "

" မောင်က ကိုယ့်မိသားစုထဲမှာပဲ စိတ်ပါတာမေရ.အထူးသဖြင့်ဒီမယားကြီးပေါ့.ခ်ခ်စောက်ပတ်ကြီးကဟဲဗီးကြီး..ယက်လို့ လိုးလို့ကောင်းမှကောင်း.."

မအေးတင့် အသဲခိုက်အောင်သဘောကျသွားတယ်။

" ခိခိ..မိသားစုဆိုရင်တော့ မိချိုတို့သမီးငယ်တို့ကိုစရံချိတ်ပေးထားရတော့မယ်ကွ ဟီးဟီး..မိချိုဖင်ကြီးကြည့်ရတာချော့လိုးရင်ရလောက်ပြီ ဆရာ..ခ်ခ် နို့ ကြီးတွေကလဲမိနီနဲ့သိပ်ကွာတော့တာမဟုတ်ဘူး လုံးနေတာပဲ.."

ဖိုးထိုက်ကရယ်ကျဲကျဲနဲ့မအေးတင့်နှုတ်ခမ်းစူစူလေးတွေကိုပြွတ်ကနဲစုပ်နမ်းပြီး

" မေ့သမီးအငယ်လေးကဘာထူးလို့လဲ..စောက်မွှေးတွေမှ မဲလို့ ထုပ်လို..အုံလိုက်ကျင်းလိုက်ပေါက်နေပြီ ခ်ခ် မအေတူသမီးရွာမသွားခင်တစ်နေ့ကရေတွင်းမှာထမီအပြဲကြီးနဲ့ရေချိုးနေတာ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ထမီအပြဲကတည့်တည့်ကြီး..မောင်ရှိနေလျက်နဲ့သူ့စောက်ပတ်အကြာကြီးပွတ်ပြီးဆေးနေတာ စောက်စေ့ကြီးမှပြူးနေတာပဲ..ဟီးဟီး "

မအေးတင့် မျက်လုံးတွေပြူးပြူးကျယ်ကျယ်နဲ့အရောင်လက်လာတယ်။နှာထန်ရလွန်းလို့လည်း ဖိုးထိုက်လီးကြီးကိုမချင့်မရဲနဲ့ဆုပ်ညှစ်ထားမိတာ လဒစ်ကြီးပြူးထွက်နေတာပဲ။

" လိုးရမှာပေါ့မောင်ရယ်..မိသားစုထဲမှာကြိတ်လိုးနေရတာ အန္တရာယ်အကင်းဆုံးနဲ့အချိုမြိန်ဆုံးအရသာပဲ..သမီးငယ်လေးကိုလဲဒီအရသာတွေပေးရမှာပဲပေါ့..ခ်ခ် သူ့စောက်ပတ်ကြီးမြင်လိုက်တော့ မောင်လီးမတောင်လာဘူးလား.."

" ဟီးဟီး..လရည်တောင်စိမ့်တယ်..ခ်ခ်အဲတုန်းကမေ့ကိုမလိုးရသေးတော့ မေမေ့ထမီမှာ အဲလီးရည်တွေသုပ်ပေးခဲ့ပြီး မေ့ကိုလိုးခွင့်ရပါစေ လို့ဆုတောင်းခဲ့တာ " 

မအေးတင့်ကြက်သီးထ,အောင်ကျေနပ်သွားမိပြီးပီတိတွေလျံဝေသွားရတယ်။သူ့သားကသူ့ကိုလိုးချင်ခဲ့တာကြာပြီကိုး..လို့သိလိုက်တော့စိတ်မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ဘေးစောင်းခွပြီးအိပ်ရင်းစကားပြောနေရာက ဖြုန်းဆိုဖိုးထိုက်ကိုပက်လက်တွန်းလှဲလီးကြီးပေါ်ခွထိုင် လက်တစ်ဖက်ကလီးကြီးကိုင်ပြီးသူ့စောက်ပတ်ထဲတေ့ အိကနဲအိကနဲ ထိုင်ချတော့တာပဲ။

ဒီလီးကြီးကြီးနဲ့ဗွက်ပေါက်ပြီးထောင်းလမောင်းကျေတဲ့ထိ အလိုးခံထားရပြီးပေမယ့် အရင်းထိခါနီးမှာတော့ နည်းနည်းအောင့်ချင်လာလို့ မှေးပြီးထိုင်ချရသေးတယ်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးသူ့စောက်ခေါင်းထဲ မြုပ်နစ်သွားတော့မှဖင်ဆုံကြီးကိုဝိုက် ဝိုက်ပြီးမမောနိုင်မပမ်းနိုင်မွှေ့လိုးတော့တာပဲ။ ဖိုးထိုက်ကလဲ နို့လုံးကြီးတွေပင့်ညှစ်ဆုပ်ချေရင်း ခါးကို ကော့ကော့ပြီးလီးကြီးကိုပင့်တင်ပေးတော့မအေးတင့်သိပ်အားရတယ်။ သိပ်ကျေနပ်တယ်။သိပ်ပြည့်စုံနေတယ်။

" ကောင်းလားမောင်..ကောင်းရဲ့လားမောင့်လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံး မေ့စောက်ပတ်ထဲထည့်ထားတာ အားရရဲ့လား.." 

" ကောင်းတယ်မေ..တအားကောင်းပဲ.ဆောင့်..ဆောင့်..မေ့စိတ်ကြိုက်ဆောင့်.အားရအောင်လိုး.မောင်ကော့လိုးပေးထားမယ်..စိတ်ကြိုက်လိုး.."

မအေးတင့်ကတော်တော်နှာထန်တာ။စောက်ရည်တွေရွှဲနစ်နေအောင်ထွက်ပြီးခဏခဏပြီးနေလဲ လိုးတာပဲ..မနားဘူး။ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးဆောင့်လိုးလိုက်..ပဆစ်တုတ်ထိုင်ပြီးဝိုက်ချေလိုးလိုက်မမောနိုင်မပမ်းနိုင်အကြာကြီးလိုးတာ။ဖိုးထိုက်ကလဲအောက်ကနေပင့်ပြီး တစ်ဖုန်းဖုန်းကော့လိုးတာပဲ။

ကော့လိုးလို့အားရရင်ခြေဆင်းလျက်ခါးမတ်မတ်ထိုင်..သူ့အမေကိုသိုင်းဖက် နခမ်းကြီးစုပ်ငုံခဲပြီးပင့်ပင့်လိုးတော့ သူ့အမေကဆောင့်ကြောင့်ခွထိုင်ပြီးပြန်ဆောင့်..စောက်ရည်တွေဖိုးထိုက်ပေါင်ခြံပေါင်ရင်း ဆီးခုံ လီးမွှေးတွေမှာရွှဲရွှဲနစ်စိုထိုင်းနေတာပဲ။သူ့စိတ်တိုင်းကျလိုးနေတာတစ်နာရီကိုအေးအေးဆေးဆေးကျော်တဲ့အထိလိုးနိုင် ဆောင့်နိုင်တယ်။

" မေအားရလိုက်တာမောင်ရာ..မောင်လိုးပေးတော့နော်..မေသိပ်ကျေနပ်သွားပြီအကောင်းဆုံး အပြင်းဆုံး အသွက်ဆုံး နဲ့မေ့ကိုလိုး..ပြီးရင်လီးရည်တွေအကုန်လုံးထည့်ပေး..ဗိုက်ကြီးအောင်လိုး "

သူ့အသက်ကသုံးဆယ့်တစ်ပဲရှိသေးတာ..။ဖိုးထိုက်လိုးပုံနဲ့သေချာပေါက်ဗိုက်ကြီးမယ်ဆိုတာ သူသိတယ်။ဖိုးထိုက်နဲ့လိုးပြီးကလေးလိုချင်တယ်လေ.ပက်လက်ကြီးလှန်..ပေါင်ကြီးတွေမိုးပေါ်ကားထောင်ပြီးပက်ပက်စက်စက်အလိုးခံပစ်တယ်..

" လိုး မောင်..သွက်သွက်ကြီးလိုး..ပက်ပက်စက်စက်လိုး..အင့် အင့် အင့်.အာ့.ဆောင့်..အူးဟူး.ဆောင့် အိုးဟိုး ပြီးပြီ..ပြီးပြီ မောင်ပြီးပြီ..မောင်ပြီးပြီ..ထည့် လီးရည်တွေအကုန်ထည့်..လီးကြီးပါထည့်"

" ဟော..နီနီမြင့်တို့မောင်နှစ်မ..လာကြထိုင်ကြကွာ..ဟင်းဟင်း..ထိုင် "

ကျောင်းပိတ်ရက်မှာအဖွားတို့ဆီကိုသွားဖြစ်အောင်သွားရမှာဆိုတော့ စနေနေ့ကိုဆရာမဆီလာနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ဆရာနဲ့တပည့်..မတွေ့လို့လဲမရမယ့်အတူတူစောစောသွားတွေ့လိုက်တာပဲကောင်းမယ်ဆိုတဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်နဲ့ကျောင်းကအပြန်အဝတ်လဲပြီးဆရာမအိမ်ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ ဒေါ်လဲ့သီရိဆိုတဲ့ဆရာမကပေါ့သေးသေးတော့မဟုတ်ဘူး။အသက်ငယ်သလောက်ပညာကြီးသလို ဖင်တွေရင်တွေလဲကြီးပြီးတနှာလည်းအလွန်ကြီးတဲ့ဆရာမ။

နှာကြီးတာကိုဣန္ဒြေနဲ့မသိမသာထိန်းထားနိုင်ပေမယ့် ဖင်တွေရင်တွေကြီးတာကိုတော့ ဘာနဲ့မှထိန်းမထားနိုင်ရှာဘူး။ ဘယ်လိုထမီကိုဝတ်ဝတ် လမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း သူ့ခြေလှမ်းတိုင်းမှာ ဖင်ကြီးတွေက အလုံးလိုက် အလုံးလိုက်များ ထမီကိုဖောက်ထွက်လာမှာလားလို့ထင်မှတ်မှားရလောက်အောင် တက်လိုက်ဆင်းလိုက် ရမ်းခါနေတယ်။ ဖင်ကြားမြောင်းနက်ပြီးဖင်သားတွေကမို့မို့ကြီးတက်နေလေတော့ ထမီသားက သူ့ဖင်လုံးတစ်လုံးစီနဲ့လိုက်တက်လိုက်ဆင်းမို့ဖင်လုံးစင်းရာကိုရှင်းကနဲထင်းကနဲမြင်နိုင်တယ်။

ပေါင်တန်သွယ်သွယ်တန်းတန်းတွေကိုလဲ အချောင်းလိုက်ရှင်းကနဲမြင်နေရတာဘာနဲ့မှထိန်းမရဘူး။ကျောင်းဆရာမဘဝမို့ နို့လုံးကြီးတွေမပြကြလေအောင်ဘရာစီယာ မဝတ်ရလို့သာ အမိန့်ထုတ်ထိန်းချုပ်လို့ရမယ်..။ ဘော်လီကျပ်ကျပ်ရင်ပုံရဲ့အောက်မှာ လဲ့သီရိရဲ့နို့လုံးကြီးတွေလျှံတက်ပြူးမို့ပြီး နို့အုံသားဝင်းဝင်းတွေအတင်းခုန်ပေါက်နေကြတာကိုလည်းဘယ်စည်းကမ်း ဘယ်ဘော်လီကမှမထိန်းချုပ်နိုင်ကြပါဘူး။

တနှာကြီးတာကိုတော့ ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်မို့လင်ယူ အလိုးခံလိုက်ခြင်းနဲ့ထိန်းချုပ်ပါတယ်။ ဆယ့်ကိုးနှစ်နဲ့လင်ယူပစ်တာနှာထ,တဲ့ရောဂါကိုတော့သုံးနှစ်ကျော်ကျော်လေးနှစ်နီးနီးတော့ငြိမ်သွားအောင်ထိန်းနိုင်ခဲ့ပါရဲ့။ လင်ကလဲဗလကောင်းကောင်းလီးကြီးကြီးနဲ့အားမာန်ထုတ်ပြီးထောင်းနိုင်ခဲ့ပါရဲ့..။ သုံးနှစ်ကျော်တော့ဆေးစွဲရော။ ဆေးချလိုးရင်ကြာကြာဆွဲနိုင်တယ်ဟ ဆိုတဲ့ ပညာရှိတွေရဲ့စကားကိုကိုးကွယ်ပြီး မူးယစ်ဆေးဝါးရဲ့သားကောင်ဖြစ်သွားလိုက်တာ.အစ,ပိုင်းလေးငါးလတော့မှန်သလိုလိုပါပဲ။

ကြာတော့ စကားတွေချည့်ပွားနေပြီးထင်သလိုလိုးနိုင်ဖို့နေနေသာသာ လီးမတောင်လာနိုင်တော့ပဲ လုံးဝမလိုးနိုင်တဲ့ ဘဝရောက်ခဲ့ရတာငါးနှစ်လောက်ရှိရောပေါ့.။ နံပါတ်ဖိုး.ယာမ.အိုက်စ်..အားလုံးကိုဆရာကြီးဆိုတဲ့အဆင့်ထိစွဲနေတော့ မိန်းမလိုးဖို့လုံးဝစိတ်မဝင်စားပဲ ဆေးသယ်ပေးရင်းဆေးရှူရရင်ကျေနပ်နေတဲ့ဘဝပါပဲ။ လင်က ဒီလိုဘဝဆိုတာ လဲ့သီရိသေသေချာချာသိသွားတော့ သူ့နည်းသူ့ဟန်နဲ့ပဲသူ့ တနှာကြီးတဲ့ကိစ္စသူဖြေရှင်းတယ်။ဇာတ်မရှုပ်အောင်ဘဝတူကျောင်းဆရာတွေ.အိမ်ထောင်သည်တွေရှောင်ပြီးနောက်ကြောင်းအေးတဲ့တပည့်လေးတွေကိုပဲခေါ်စားပစ်တာပေါ့။

လူပျိုပေါက်လေးတွေဆိုတော့ လီးကြီးပေမယ့်အလိုးမကျွမ်းတာတွေ့ရကြုံရတဲ့အခါ..လီးသေးသေးလေးတွေကြုံရတဲ့အခါမျိုးတော့စိတ်ကသည်းခံရတာပဲပေါ့။ဒီနေ့လည်းဖြိုးဝေဆိုတဲ့ကောင်လေးကိုစာပြပေးမလို့ဆိုပြီးခေါ်ထားမိတာ..ကောင်လေးကခပ်ငယ်ငယ်မို့မြင်သာထင်သာရှိရအောင် ပေါင်လယ်မရှိတစ်ရှိ စိမ်းပြာလဲ့လဲ့ဂါဝန်ပါးပါး ဖားလျားလေးကိုအထဲကဘရာအခံမပါပဲနဲ့ရှိရင်းစွဲနို့ လုံးကြီးလှိုင်းကြွသလိုကခုန်နေကြတာမြင်သွားအောင်ဝတ်ပြပြီးစောင့်နေတာပါ။

စနေနေ့မှအေးအေးဆေးဆေးအထာပေးပြီးအလိုးခံဖို့ချိန်းထားခဲ့တဲ့နီနီမြင့်တို့မောင်နှစ်မက ဆိုင်းမဆင့်ဗုံမပါရောက်လာတာမို့ သူ့နို့ သူ့ဖင်တွေကိုဆက်ပြရခက် မပြရအခက်။နီနီမြင့်မပါပဲ ကျော်ထိုက်တစ်ယောက်ထဲလာလိုက်ရင်တော့..အီစီကလီလုပ်ပြီးချွတ်ပြရချင်ပြရပါစေပေါ့.

" ခ်ခ်..ကျော်ထိုက်ရယ်..ထိုင်ပါလို့ပြောနေတာကို နားကြားလွဲပြီး ထောင်နေတာလား..ဟင်းဟင်း.. ထိန်းထားပါဦး "

ဆရာမထန်တာကိုသိထားပြီးသားမို့ရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်တော့မဖြစ်နိုင်အောင်ထိန်းနိုင်မယ်ထင်ပြီးမိနီနဲ့လိုက်လာခဲ့တာ။နို့ကြီးတွေ ဖင်ကြီးတွေကိုတုံးလုံးနီးပါးမြင်လိုက်ရတော့ ဘယ်ထိန်းနိုင်ပါ့မလဲ..သတိလက်လွတ်နဲ့လီးကြီးက ဖျောင်းကနဲတောင်မတ်လာပြီး လှုပ်တုတ် လှုပ်တုတ်ဖြစ်နေရော။မိနီက မဆိုးပါဘူး ဝင်ပြောပေးတယ်..

" ဟူး...ဆရာမ ပစ္စည်းတွေကအကြီးကြီးတွေ ပေါ်တင်မြင်နေရတာ..ဒါကြီးတွေကိုမြင်လို့မှ လီးမတောင်ဘူးဆိုရင် ပန်းသေနေလို့ပဲ ဟီးဟီး..နီ့မောင်လေးပစ္စည်းက စံချိန်မီဆရာမရဲ့ တောင်တာမှ တင်းတင်းမာမာကြီးကိုတောင်တာ..အတုတ်ကြီး.."

ဒေါ်လဲ့သီရိက ကျော်ထိုက်လီးကြီးဆီကမျက်စေ့အကြည့်မခွာနိုင်ဘူး။

" ဟီး..နီနီမြင့်ကလဲ..တို့ဆရာတပည့်ပဲရှိတာပါကွ..ပစ္စည်း ပစ္စည်းနဲ့.ကြားရတာ နားအရသာမရှိလိုက်တာ ခ်ခ်.ဘယ်သူမှမကြားပါဘူးကွ ပြောပါ..ဟိုနေ့ကကိုထိုက်လီးကြီး နီနီ့ပါးစပ်ထဲမှာမြင်လိုက်ကတည်းက အတုတ်ကြီးမှန်းသိပါတယ်..ဟီး အခုမြင်ရတာတော့ အရပ်မြင့်သလောက် လီးလည်းတော်တော့်ကိုရှည်တာပဲ "

ရောက်ခါစ,ပဲရှိသေးတယ်..ထိုင်တောင်မထိုင်ရသေးဘူး..ဒီလောက်ဆိုရင်တော့ဒီဇာတ်လမ်း ရေတိမ်နစ်ပြီလို့ဖိုးထိုက်တွက်လိုက်မိတယ်။ဒါပေမယ့်ဆရာမရဲ့နို့လုံးကြီးတွေ..ဖင်ဆုံမို့မို့ဖောင်းဖောင်းဆူဆူဖြိုးဖြိုးကြီးတွေ..ဂါဝန်ပါးပါးအောက်ကပေါင်ရင်းခွဆုံမောက်မောက်ခုံးခုံးကြီးတွေကသူ့ကို ရုန်းမထွက်ချင်အောင်သွေးဆောင်နေကြတော့ သွားရည်တစ်မျှားမျှားပေါ့။လီးရည်ကြည်တစ်စိမ်စိမ့်က တကယ်ထွက်တာ။

" ဟို..ဟို..ဆရာမ မောင်နှစ်မချင်းလိုးတဲ့ကိစ္စလေ..ခ်ခ်. ဟို..အဲဒါလေးနီ့ကိုပြောပြ..အဲ.. ဇာတ်လမ်းလေး ခ်ခ် "

" ခ်ခ်..ဆရာမကိုယ်တွေ့တွေလား..ဘာလဲ နီနီမြင့်ကအခုထိဇာတ်လမ်းမစ,ရဲသေးဘူးလား..ဟီးဟီး..အဲအသီးကစားလို့သိပ်ကောင်းတာနော..မြန်မြန်စ,တော့.ဆရာမဆို အစ်ကိုကနှစ်ယောက် မောင်လေးတစ်ယောက်..ခ်ခ် အနားကိုမယူရဘူး...ဆယ့်သုံးနှစ်သမီးကတည်းကလင်ရတဲ့အထိပဲ..ခုချိန်ထိတောင်မောင်လေးက အလုပ်နားရင်လာလာလိုးတုန်း.."

မိနီ မျက်လုံးတွေဝင်းလက်လာပြီးနှုတ်ခမ်းတွေလျှာနဲ့ယက် ယက်လာပြီ။ဖိုးထိုက်ကိုမျက်စေ့တစ်ဖက်အသာမှိတ်ပြ လဲ့သီရိအနားဖင်တိုးရွှေ့ ပြီး

" ပြောပြလေဆရာမ..နီ စိတ်ပါတယ် "

" ခ်ခ်..ရှည်တယ်ကွ နီနီမြင့်ရ.ဆရာမတို့က မျိုးနဲ့ရိုးနဲ့လာကြတာ အမေလဲဒီလိုပဲ ခ်ခ်..ခု နီမြင့်အိမ်ပြန်ပြီး ဆရာမယောက်ျားခရီးထွက်လို့ ဒီမှာကိုထိုက်တစ်ညအိပ် အဖော်လုပ်ပေးမယ်ဆိုတာလေး ပြောပြပေး.ဖြစ်တယ်မလား.."

" ဟွန့်..ဆရာမဖင်ကြီးနဲ့ဆိုရင် ကိုထိုက်တော့ ခ်ခ်..ခ်ခ် "

" ကောင်မလေးနော်.ခ်ခ် ပြော.ဘာဖြစ်မှာလဲ.ဆုံးအောင်ပြောဆရာမဖင်ကြီးနဲ့ဆို ကိုထိုက်တော့ဘာဖြစ်မှာလဲ.ခ်ခ်ရပ်မထားနဲ့ ဆုံးအောင်ပြောသွား..ခ်ခ် "

လဲ့သီရိက နို့ လုံးကြီးတွေလှိုင်းထ,သွားတဲ့အထိ ကိုယ်လုံးလေးကိုရှေ့နောက်ယိမ်းခါပြီးတစ်ခိခိရယ်ရင်း မိနီရဲ့ဖင်ကြီးကိုဆွဲဆွဲဆိတ်မေးတော့မိနီပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့လျှာကလေးတစ်လစ်ဖြစ်သွားပြီး

" ခိခိ..ကိုထိုက်လီးကြီး ဆရာမရဲ့ဖင်ကြီးနဲ့ပေါင်ကြားထဲတင်မြုပ်သွားမှာပဲလို့ပြောမလို့ပါဟီး.ဆရာမကတော့လေသူများစိတ်လာအောင်သိပ်ဆွတတ်တာပဲ ခိခိ "

မိနီကသူ့ဆရာမပုခုံးကိုလက်သီးဆုပ်ကလေးနဲ့တစ်ဖတ်ဖတ်ထုနေရင်း ပိုပြီးရင်းနှီးလာသလိုခံစားလာမိလို့ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကိုဖက်မိတာပေါ့။

" အို အို..ခ်ခ် ပြောပြောဆိုဆိုလေးလဲဖက်ပါနော် ခ်ခ်..အာ့..ဂါဝန်တော့ဆွဲမလှန်နဲ့လေကွာ..ခ်ခ် ခ်ခ် ပေါ်ကုန်ပြီ.."

ခါးကိုဖက်ထားတဲ့လက်နဲ့ပဲ သူ့ဂါဝန်တိုတိုလေးကိုပွတ်ဆွဲပင့်တင်တော့..လဲ့သီရိက ဖိုးထိုက်မြင်အောင်ပြချင်စိတ်နဲ့ ရုန်းသလိုလို ဖယ်သလိုလိုဟန်ဆောင်လူးလွန့်ပြီး ဂာဝန်အောက်အနားစ,ကိုလှန်ထားပေးပစ်လိုက်တယ်။

ဇာပင်တီအဖြူခြောက်ရောင်ပါးပါးလေးဝတ်ထားတော့ စောက်မွှေးတွေအုံလိုက်ကျင်းလိုက်က ဇာပေါက်တွေရဲ့အကြားကထိုးထိုးထောင်ထောင်ထွက်နေကြတာမြင်ရတာမို့ ဖိုးထိုက်တံတွေးကိုတောင်ခက်ခက်ခဲခဲမျိုချရတယ်။မြင်းကမလှုပ် ခုံကလှုပ် နေပေမယ့် မိနီကရှိနေသေးတော့လဲ့သီရိကိုအခန်းထဲဆွဲခေါ်သွားလို့လဲမဖြစ်သေးဘူး။လီးကလည်းတောင်လှပြီ...

" အိမ်ပြန်တော့ကွာ နီ..နေဝင်သွားလိမ့်မယ်..လမ်းမှာစိတ်မချဘူး ပြန်တော့.."

" ဟော..နှင်ပြန်ပြီ..ခ်ခ်.ကိုထိုက် နင်ဟာလေ..အချိန်တွေတစ်ညလုံးပါဟဲ့..ဟီးဟီးအေးပါ အေးပါ..ဆရာမဖင်ကြီးကိုသာ နင်နိုင်အောင်ဖြိုရင်းနေခဲ့တော့ ခ်ခ်..အိမ်ပြန်လာရင်တော့ နင့်လီးသာပြန်ပါလာအောင်ကျိုးစား..ဟီဟိ "   

မိနီဖင်ကြီးခါရမ်းခါရမ်းနဲ့သူတို့အနားကထွက်သွားပြီးအိမ်တံခါးပေါက်ကနေထွက်သွားတဲ့အချိန်ထိစောင့်နေရတာကိုကသိပ်ကြာလွန်းနေသလိုပဲ။အပြင်ရောက်လို့ တံခါးပြန်ပိတ်ပေးပြီးအမြင်ရတော့မှပဲလဲ့သီရိအနားကိုတိုးကပ်သွားတော့ ဂါဝန်အနားစ,ကိုပင့်ထားလျက်ပဲပြုံးစေ့စေ့နဲ့ကြည့်နေတာကိုမြင်ရတယ်။

ဘယ်ကစ,ပြောရမယ်မှန်းလဲမသိနိုင်တော့လောက်အောင်သတိတွေ အသိတွေပျက်ယွင်းသွားပြီမို့လဲ့သီရိနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာရပ် လက်တစ်ဖက်နဲ့ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကိုဝိုက်ပြီးဖက် ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်နဲ့သူ့ဇာပင်တီပေါ်ကအုပ်ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးကိုပင့်ကိုင်လိုက်မိတယ်။

ရမ္မက်ထန်တဲ့စကားလုံးတွေ ပိုးစိုးပက်စက်ရသေ့စိတ်ဖြေပြောရင်းစောက်ရည်စိမ့်နေတဲ့ လဲ့သီရိခမျှာလည်းဖိုးထိုက်ကမပြောမဆိုသူ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပင့်ကိုင်လိုက်တာခံရတော့ရှိန်းကနဲဖိန်းကနဲအကြောတွေစိမ့်တက်လာပြီးကြက်သီးမွှေးညှင်းတွေထ,လာတာမို့ ဖိုးထိုက်မျက်နှာကိုမျက်လုံးချင်းဆိုင်မော့ကြည့်တော့

" စောက်မွှေးတွေက ထူပြိန်းနေတာပဲနော်အူယားစရာကြီး.."

 နှစ်ယောက်သားတိတ်ဆိတ်နေလို့စိတ်တွေတင်းကျပ်နေမိခဲ့ရာက ခုလိုစကားသံကြားလိုက်ရတော့လဲ့သီရိရဲ့စိတ်တွေပြန်ပြီးသက်တောင့်သက်သာလေးဖြစ်သွားတယ်

" ဟင့်..တောရှင်းပေးရမှာလား ခ်ခ်. "

ဖိုးထိုက်ကစောက်ဖုတ်ကြီးကိုတစ်ချက်ဆုပ်ညှစ်လိုက်ပြီး

" ဟင့်အင်း..သားကဒီလိုစောက်မွှေးထူထူကြီးမှသိပ်ကြိုက်တာ.."

လဲ့သီရိမျက်လွှာလေးပြန်ချ ဖိုးထိုက်ရဲ့လီးကြီးကိုပုဆိုးပေါ်ကဖွဖွအုပ်ကိုင် တစ်ခိခိနဲ့အသံထွက်အောင်နို့ လုံးကြီးတွေလှုပ်လှုပ်ရယ်ပြီး

" သား..တဲ့ ခ်ခ်..လီးကြီးကိုမှအားမနာ...ခ်ခ်..အလိုးခံရမှာတောင် တွန့်သွားတယ်.မနဲ့မောင် တော့လုပ်လိုက်ကွာ.နော်မောင်..ခ်ခ်..ပြန်ပြင်ပြော... မောင်ကဘယ်လိုမျိုးမှကြိုက်တာလဲ လို့ ခ်ခ် ခ်ခ် "

" ဟင်းဟင်း..မောင်ကဒီလိုစောက်မွှေးထူထူစောက်ဖုတ်ကြီးမှသိပ်ကြိုက်တာ..သိပ်လိုးချင်တာ..ဟီးဟီး "

ပြောရင်းဆိုရင်း ဖိုးထိုက်ကပင်တီထဲကိုလက်လျှိုသွင်းထည့်ပြီး လက်ဖမိုးနဲ့ပင်တီကိုအောက်တွန်းတွန်းချရင်းစောက်ဖုတ်နှိုက်နေတော့ လဲ့သီရိမျက်စောင်းလေးထိုးပြီးလီးကြီးကိုညှစ်တယ်။စောက်ဖုတ်နှိုက်ခံရတာကြိုက်ရလွန်းပေမယ့် အားရပါးရကြီးအနှိုက်ခံ အနှူးခံပစ်လိုက်ချင်တာလေ..

" ဧည့်ခန်းကြီးထဲမှာလေကွာ မောင်ကလဲ..လဲ့အိပ်ခန်းထဲက လဲ့ကုတင်ပေါ်မှာလဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုနှိုက်..လဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလိုး..ခ်ခ်..မောင့်လီးကြီးနဲ့နာနာကြီးလိုး..လာ ခ်ခ်.. မ,ပင်တီပါချွတ်ပေးမယ် "

အိပ်ခန်းဆိုပေမယ့် ခြေလေးငါးလှမ်းဆိုရောက်ပြီလေ.။လဲ့သီရိ ဖိုးထိုက်လီးကြီးကိုမချင့်မရဲနဲ့ဆွဲညှစ်ပြီးအိပ်ခန်းဖက်လှည့်လျှောက်သွားရင်းဂါဝန်ကြီးကိုပင့်ချွတ်နေတော့ဖင်လုံးကြီးတွေကတစ်လုံးချင်းလှုပ်လှုပ် တုန်တုန်နဲ့မြင်နေရတာက ဖင်လိုးပစ်ချင်စိတ်တောင်ပေါက်လာရတယ်။လဲ့သီရိဆိုတာကလည်း..အရိုင်းလေးမှမဟုတ်ပဲ..သိနေတာပေါ့။သူ့ဖင်ကြီးရဲ့ဆွဲအားကိုဘယ်ယောကျာ်းသားမှရုန်းမထွက်နိုင်ဘူးဆိုတာ သူ့အတွေ့အကြုံ အရသိနှင့်ထားပြီးသား။

တစ်ချို့ ကောင်လေးတွေဆိုဒီဖင်ကြီးကိုဒီလိုမြင်လိုက်ရပြီး ကုတင်ပေါ်ကိုတက်..သူ့အပေါ်မှောက် ထမီလှန်လိုက်ပြီဆိုတာနဲ့လီးရည်ပြွတ်ပြွတ်ပန်းထွက်သွားရတာမျိုးကိုတောင်ကြုံခဲ့ရဖူးသေးတယ်။သူ့တွေ့ ကြုံရသမျှ များသောအားဖြင့်တော့ကောင်လေးတွေ လီးရည်အထွက်မြန်ကြလွန်းလို့ သူအားမလိုအားမရဖြစ်ခဲ့ရတာချည့်ပါပဲ။

အခုလဲဒီဖင်ကြီးမြင်ရင်ဖိုးထိုက်ဘယ်လိုများတုန့်ပြန်မလဲဆိုတာသူသိပ်သိချင်နေမိတယ်လေ ကုတင်နံဘေးရောက်တော့သူ့လက်ထဲဂါဝန်လေးကိုခြေရင်းကအဝတ်ခြင်းလေးထဲလှမ်းပစ်ထည့်လိုက်ပြီးဇာပင်တီလေးကိုချွတ်မယ်လုပ်တော့ ဖိုးထိုက်ကလက်ဦးနေပြီ။

သူလဲဘယ်အချိန်ကအဝတ်အစားတွေချွတ်လိုက်တယ်မသိဘူး..တုံးလုံးကြီး။လီးကြီးကတော်တော်ကြီးတယ်..အရပ်မြင့်သလိုလီးလဲအရှည်ကြီးပဲ။သူ့လင်လီးလည်းဒီလောက်ပဲထင်တာပဲလေ.. အလိုးမခံရတာကြာတော့မှတ်တောင်မမှတ်မိတော့ဘူး။အရင်ကအလိုးခံခဲ့ဖူးတဲ့ကောင်လေးတွေရဲ့လီးအားလုံးထက်ပိုကြီးတာတော့ထူးထူးခြားခြားမို့သတိထားမိတယ်။သူကပင်တီလေးကိုဖင်လုံးကြီးတွေပေါ်လိပ်ပြီးအောက်ကိုချွတ်ချလာရင်း.

"မ,ကိုဖင်လိုးပေးမယ်နော်..ဖင်ခံဖူးတယ်မလား."

" အို့ အို့....ဟင့်အင်း.ဖင်မခံရဲဘူး..ခံဖူးဘူး..စောက်ပတ်ပဲလိုး..စောက်ပတ်ပဲ "

" ဖင်ပဲကွာ "

" အာ မောင်ကလဲ..စောက်ပတ်ပဲလိုးပါဆို..စောက်ပတ်ပဲ ဖင်ခံရမှ ာမရဲသေးလို့ပါမောင်ရာ..စောက်ပတ်ပဲလိုးနော်  "

" ဖင်ပဲကွာ "

ကိုထိုက်ကလဲ့သီရိရဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကို လက်ဖဝါးလေးနဲ့အုပ် လက်ချောင်းလေးတွေနဲ့ စောက်ဖုတ်ပြင်ကြီးကိုရော စောက်ကွဲကြောင်းတစ်လျှောက်ကိုပါ လျှောတိုက်ရွေ့လျှားကစားပေးနေရင်း သူ့မျက်ဝန်းကိုခပ်ကြာကြာလေးစိုက်ကြည့်နေတော့ သီရိပေါင်ကြီးနှစ်လုံးခပ်ကျဲကျဲလေးချဲပေးထားပြီးစောက်ပတ်ကြီးရဲ့အခြေကိုလက်ဝင်လာအောင်ဟ,ပေးလိုက်တယ်။

လက်ညှိုးရယ်လက်ခလယ်ရယ်ပူးလျက်စောက်ခေါင်းထဲ စိကနဲ အသံပေးပြီးဝင်လာတော့မှ နှာခေါင်းလေးရှုံ့ ပြပြီး.ပားစပ်ကလေးဟ, လေပူကြီးတစ်ချက်မှုတ်ထုတ်တယ်။ အာခံတွင်းကကြာညိုနံ့သင်းသင်းလေးကိုရှိုက်ယူနမ်းရတော့ စောက်ဖုတ်နံ့ကိုတမ်းတမိလာသလိုပဲ..လီးကြီးကို ကိုင်ပြီးစောက်ကွဲကြောင်းထဲအမြောင်းလိုက်ပွတ်လျှောပေးနေမိတယ်။ သီရိကမျက်ဝန်းအကြည့်ကို လီးကြီးနဲ့ သူ့စောက်ပတ်ဆီလွှဲလိုက်ပြီး

" ဟား....အဲစောက်ပတ်ကြီးက လီးဆာနေတာမောင်ရဲ့..စောက်ပတ်ကြီးအရင်လိုးပြီးမှဖင်လိုးပေးနော်..မ,လဲမောင်တောင်းမှဖင်တောင်ခံချင်လာပါပြီ ခ်ခ်..ထူးပါဘူး အကုန်လိုးကွာ..စောက်ပတ်ထဲတစ်ချီလိုးပေးပြီးရင် မ,တစ်ကိုယ်လုံးမောင့်အလိုကျပဲ "

ကိုထိုက်က သူ့လီးကြီးကိုစောက်ပတ်အခြေမှာတေ့ထိုးထည့်ထားရင်းပါးနှစ်ဖက်ကိုလက်ဖဝါးတွေနဲ့ညှပ်မော့ပင့်ယူပြီးလဲ့သီရိနှုတ်ခမ်းတွေကိုအကြာကြီးစုပ်ယူနမ်းနေတော့ သီရိပြန်နမ်းရင်းအလိုးခံပစ်ချင်စိတ်တွေအတင်းထန်လာတယ်။

လီးကြီးကိုသူ့ရဲ့စောက်ပတ်အခြေပေါင်နှစ်လုံးကြားမှာအတင်းညှပ်ပြီးဖိုးထိုက်ကိုတအားဖက် ဖင်ကြီးကော့ကော့ထိုးနေရာက လီးကိုကိုင်ပြီးသူ့စောက်ခေါင်းမှာတေ့တေ့ညှပ်ပေးနေရင်း ဆက်ကာဆက်ကာ အတင်းညှောင့်နေတော့တာပဲ။သူသိပ်အလိုးခံချင်နေပြီဆိုတာလည်း ဖွင့်ပြောပြီးဖြစ်နေပါလျက်ခုထိလိုးမပေးသေးတော့ လီးဆာလောင်မှုတွေက ပိုသထက်ပိုပြီးပြင်းပြလာတာမို့သူပဲစောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်လာရတာပေါ့။

လီးဒစ်ထိပ်မှာစောက်ရည်တွေနဲ့ချောကျိလာပြီးစောက်ခေါင်းထဲကိုလဒစ်ဖျားဝင်ဝင်သွားတာခံစားသိနေတော့ကိုထိုက်နမ်းနေတာကိုခွာလိုက်ပြီး သူ့ကိုမျက်လုံးချင်းဆိုင်ကြည့်တယ်လေ။လဲ့သီရိလည်းမျက်လုံးကလေးတွေရီဝေဝေနဲ့ပြန်ကြည့်ပြီး နှုတ်ခမ်းကလေးတုန်တုန်ရီရီနဲ့ လေသံလေးတိုးတိုးထွက်လာတယ်..

" လိုးပေး..."

သူ့လက်ထဲက သွက်သွက်ကြီးရုန်းထွက်ပြီးကုတင်ပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်ပက်လက်လန်ကုတင်ဘေးဘောင်တန်းပေါ်ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်တင်..စောက်ဖုတ်နခမ်းသားထူထူကြီးတွေပြဲပွင့်နေအောင် ပေါက်နှစ်လုံးကိုကားကားကြီးဖြဲထားပေးတဲ့ လဲ့သီရိကိုကြည့်ပြီး ဘယ်လိုပုံစံအလိုးခံချင်နေတာလဲဆိုတာဖိုးထိုက်သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ သူ့အရပ်ကနည်းနည်းမြင့်နေပြီး ကုတင်ကနိမ့်နေတာမို့ ခေါင်းအုံးတစ်လုံးဆွဲယူတာမြင်မိလို့ လဲ့သီရိက အလိုက်တသိခါးလေးကော့ပြီးဖင်ကြီးချွထားပေးတော့ စောက်မွှေးထူထူနဲ့ စောက်ဖုတ်ကြီးကဖောင်းမို့ ဖူးတက်နေတာမြင်ရတယ်။

စောစောတုန်းကရှိနေခဲ့တဲ့စောက်ပတ်ယက်ချင်စိတ်က အခုလိုမျိုးကော့ပင့်တင်ပေးထားတဲ့စောက်ဖုတ်ဖူးဖူးကြီးကိုမြင်လိုက်ရတဲ့အခာပြန်ပေါ်လာတာကိုဘယ်လိုမှမထိန်းနိုင်တော့ပဲရုတ်တရက်လျှာပြားကြီးနဲ့ယက်ပြီးစုပ်ဆွဲပစ်လိုက်တာမထင်မှတ်ပဲအယက်ခံလိုက်ရတဲ့ လဲ့သီရိကြက်သီးတွေဖျဉ်းကနဲထ, စောက်စေ့ကြီးတုန်ထွက်လာလို့  အသံကုန်အော်ပြီးဖင်ဆုံကြီးဆတ်ခါဆတ်ခါ ပင့်ပင့်တင်ပေးနေမိပါလေရော။  

စောက်ပတ်ယက်ရတဲ့အရသာ ကြိုက်မိပြီဆိုမှတော့အဲဒီလောက်အစ,ဆွဲမိသွားပြီဆိုရင်နောက်ပြန်ဆုတ်ဖို့မလွယ်တော့ဘူးလေ။စောက်ပတ်ရဲ့အနံ့ကိုက ရင်ထဲကိုစိမ့်ပြီးပျံ့ ဝင်သွားတာငြိမ့်နေတာပဲ..အနံ့ပြင်းလေ အဲစောက်ပတ်ကိုတပ်မက်စွဲလန်းမေ့မရလေလေပဲ။ပြန်တွေးမိတိုင်းလီးတောင်လာပြီး အဲဒီစောက်ပတ်ကြီးကိုမှပက်ပက်စက်စက်လိုးပစ်ချင်လာလေပဲ။

အရသာကိုခွဲခြားခံစားတတ်နိုင်လွန်းတဲ့လျှာကလည်း စောက်ပတ်ကြီး စောက်မြောင်းကြားကြီးကိုထိမိထိုးမိလိုက်ပြီဆိုတာနဲ့ ဘယ်ရာနဲ့မှနှိုင်းယှဉ်မရတဲ့နူးညံ့လွန်းမှုကို ချက်ချင်းခံစားမိပြီးသားဖြစ်သွားပြီ။နှုတ်ခမ်းနှစ်မွှာကလည်းအဲဒီနူးညံ့မှုကိုသိတာပဲပေါ့..စောက်ပတ်ကြီးရဲ့ နူးညံ့မှုကိုသိတဲ့နေရာမှာလက်နဲ့ထိလို့သိရတဲ့အရသာနဲ့ကကြမ်းတမ်းပြီးလီးနဲ့ထိ နှုတ်ခမ်းနဲ့ထိ လျှာနဲ့ထိလို့သိရတဲ့အရသာကပိုနူးညံ့ပြီး ပိုအသေးစိတ်ကျလို့ပိုသိမ်မွေ့စွာခံစားရလွန်းတယ်။

စောက်စေ့လေးကိုစုပ်ရ ယက်ရတာကလည်း ဒီလိုပါပဲစုပ်လို့ယက်လို့ အားမရနိုင် မဝ,နိုင်အောင်အရသာရှိတယ်လေ။အားမရတော့သီရိရဲ့စောက်ခေါင်းထဲလက်ချောင်းလေးတွေထိုးထည့်ပြီးဆော့မွှေရင်းဆောင့်လိုးပေးနေမိတာပေါ့။စောက်ပတ်ထဲမှာစောက်ရည်ကအတောမသတ်နိုင်အောင်စိုစိုရွှဲနေတော့ပေါက်ပေါက် ပေါက်ပေါက်နဲ့အသံတွေထွက်နေတာရမ္မက်ထန်စရာမို့ နှာကြီးတဲ့ဆရာမဖင်ကြီးပင့်ကော့ထားတာ အောက်ကိုပြန်မကျနိုင်တော့ဘူး။

ခံစားမှုတွေအမြင့်ဆုံးကိုရောက်နေမှန်းသိလိုက်လို့ ခပ်သွက်သွက်ကြီးဆယ်ချက်ဆယ့်ငါးချက်လောက်ဆောင့်လိုးထည့်ပေးလိုက်တာ လဲ့သီရိအသံကုန်အော်ပြီးကိုယ်ကြီးတောင့်နေတာအကြာကြီးပဲပေါ့။အရှိန်သေတော့မှဘုံးဆိုကိုယ်လုံးကြီးပြုတ်ကျလာတော့ ဖင်ကြီးကခေါင်းအုံးပေါ်တည့်တည့်စောက်ဖုတ်ကြီးက ဟတနဲ့ပြူးပြူးပြဲပြဲ.စောက်ရည်ကတစ်ရွှဲရွှဲပါပဲ။

လဲ့သီရိခြေပစ်လက်ပစ်နဲ့ပါးစပ်လေးဟ,ပြီးအသက်ပြင်းပြင်းရှူသွင်းနေရတယ်။သူစောက်ပတ်ခဏခဏအယက်ခံခဲ့ရဖူးပေမဲ့အခုလိုတစ်ခါမှပြီးတဲ့အဆင့်ထိအယက်မခံရဖူးတော့ ဒီလိုလဲပြီးရတာပါလားလို့အံ့သြစိတ်နဲ့အတူရင်မှာလှိုင်းထ, မူးမေ့မတတ်ခံစားနေရတယ်လေ။အဲဒီအချိန်မှာပဲ သူ့ရဲ့ပေါင်တန်ကြီးတွေကို ရင်ပတ်အထိတွန်းတင်ခံလိုက်ရပြီးသူ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလီးကြီးတစ်အိအိထတိုးဝင်လာတော့တာပာပဲ။

" အို..အိ..ရှီး ကျွတ်ကျွတ်..အာ့ဟာ့.ဖြည်းဖြည်း မောင်..လဲ့စောက်ပတ်ကလီးနဲ့မတွေ့တာကြာပြီ..ဖြည်းဖြည်း..အိုးဟို့ အို့ကြီးလိုက်တာကွယ်...ဟင့် "

သူ့လင်လီးထက်ပိုကြီးတယ်ဆိုတာခုမှပဲသေသေချာချာသိလိုက်မိတော့တယ်။ အခုလောက် သူ့စောက်ခေါင်းထဲမှာပြည့်သိပ်တင်းကျပ်နေအောင် သူတစ်ခါမှအလိုးမခံခဲ့ရဖူးဘူးလေ.။

" ထည့် မောင်..အင်း အင်း  ဆွဆွလိုးပြီးထည့်..အာ့ ဝင်တယ်မောင်..အူးဟူး အရှည်ကြီးပဲ..ထိတယ်ကွယ်..အင့် အင့်.အာ့တအားထိတယ်..ရင်ထဲဆို့နေပီ..အားဟာ့အင်း..ဆောင့် မောင်..လိုး လိုး..အားဟားဆောင့်သာဆောင့်..ကောင်းလို့အော်တာ.ဆောင့်.လိုး လိုး..အားရတယ်မောင်ရေ..အသေလိုး... အသေသာလိုး..လိုး "

ပြွတ် ပလွတ် စွတ် ဖောက် ဖောက် ဖုံး.

" လိုး မောင် လိုး လိုး..ဆောင့်..ကြိုက်လားမောင်.."

ကိုထိုက်စကားပြန်မပြောနိုင်ဘူး။စောက်ပတ်နဲ့လီးထိပွတ်နေတဲ့ အရသာကို အာရုံခံစားနေတော့ စကားပြောရင်းလိုးရတာစိတ်ပြောင်းပြီး အရသာတွေရောထွေးကုန်တာပော့ပျက်ပျက်ဖြစ်သလားလို့ ထင်တယ်။ လဲ့သီရိကသူမေးတာပြန်မဖြေတော့ အပေးမကောင်းလို့များပြန်မဖြေတာလား လို့တွေးမိတာမို့ ကုတင်ဘေးဘောင်တန်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆုပ်ဆွဲအားပြုပြီးဆောင့်လိုးချက်တိုင်းကို ဖင်ဆုံကြီးကော့ကော့ပင့်တင်ပေးပြီးပြန်လိုးတာ နင့်ကနဲနင့်ကနဲနေတာပဲ။

လဒစ်နဲ့ဆွဆွလိုးပြီးဆောင့်လိုက်.သရဲမင်းရဲ စီးသလိုအသေအလဲကြမ်းကြမ်းကြီးလိုးလိုက်..နို့ ကြီးတွေဆွဲဆွဲပြီးလိုးတာ သိပ်အရသာရှိပေါ့။ဆွဆွလိုးပေးနေပြီး ရွနေပြီဆိုတဲ့အချိန်လောက်မှပြင်းပြင်းကြီးလီးအရင်းထိဆောင့်ဆောင့်လိုးချချက်ကတော့အသဲထဲထိစွဲအောင်ကောင်းတယ်။အဲလိုပုံမျိုးနဲ့လိုးပေးတိုင်း လဲ့သီရိတစ်ကိုယ်လုံး ကွေးကောက်တွန့်လိမ်ပြီးဆတ်ဆတ်ခါသွားတဲ့အထိပြီးရတာချည့်ပဲ။

လဒစ်ပြူးပြူးကြီးနဲ့ညှပ်ရိုးဆုံကြွက်သားမြောင်းကိုဆယ့်လေးငါးချက် ဆွဆွပေးထားလို့စောက်ပတ်ကြီးရွတက်နေတဲ့အချိန် ဖောင်းကနဲ ဖောင်းကနဲ လီးအရင်းထိတစ်ဆုံးဆောင့်လိုးထဲ့တာမို့ တောင့်တတဲ့အချိန်မှာလိုတာကိုရလိုက်တဲ့အရသာမျိုး ကိုယ်ချင်းစာကြည့်ရင်သိနိုင်မှာပါ။  လဲ့သီရိတစ်သက်မှာ သူ့လောက်ကောင်းအောင်လိုးပေးခဲ့တဲ့သူ မရှိခဲ့ဖူးတာဘဝမှတ်တမ်းတစ်ခုပါပဲ။

သူ..အကြာကြီးလိုးနိုင်တာကလည်းလဲ့သီရိ ကြိုက်ရလွန်းတဲ့စွမ်းအားတစ်ခုပါ။သူနဲ့အလိုးခံဖို့ဆုံးဖြတ်ခဲ့တုန်းကတော့ဒီလိုအဆင့်အထိမမျှော်မှန်းခဲ့တာအမှန်ပေါ့။ သူ့ထက်အရင် သီရိကိုလိုးခဲ့ကြဖူးတဲ့ကောင်လေးတွေလို တပ်ထွက်မဟုတ်ရင်ပဲတော်လှပြီလို့ အမြင့်ဆုံးမျှော်လင့်ထားခဲ့မိတယ်ဆိုတာကို ဝန်ခံပါတယ်။ခုတော့..လဲ့သီရိသုံးချီပြီးတာတောင် သူမပြီးသေးဘူးလေ။

ဒါတောင် သူစောက်ပတ်ယက်ပေးလို့ပြီးခဲ့ရတာကိုထည့်မတွက်သေးဘူး။ဒီတစ်ခါအလိုးခံရတာ အတန်ဆုံးပဲ ခိခိ..တပြွတ်ပြွတ် တစ်စွပ်စွပ် တစ်ဖုံးဖုံး တစ်ဖောင်းဖောင်းနဲ့အားရပါးရအောပြီးအလိုးခံနေတုန်း အပြင်ကခေါ်သံကြားရတယ်.။

" ဆရာမ. ဆရာမ..ဆရာမရှိလားခင်ဗျ "

အဲ..ဖြိုးဝေ... ခ်ခ်  မေ့တောင်မေ့နေပြီ။ကောင်လေး..လိုးရမလားလို့လာတာ။သူ့ထက်ဦးတဲ့သူကဝင်လိုးနေတော့..ပြန်ပေါ့။မောင်က မဆောင့်ပဲရပ်ထားတော့ဖင်ကြီးပင့်တင်ကော့ပေးလိုက်ပြီး

" အင့်..အင်း..ဖြိုးဝေရေ..ဆရာမ အခုမအားသေးဘူး..အင့်..နောက်တော့မှပဲ အာ့လာမေးတော့. အင့် ဒါမှမဟုတ် အာ့ အာ့ကျောင်းမှာမေးကွာ.အင့်အင့်အင့် "

မောင်က လဲ့သီရိအကြံအဖန်လုပ်ထားခဲ့တာသိပြီးစိတ်တိုသွားတယ်ထင်ပါရဲ့။လီးကြီးကိုတစ်ချောင်းလုံးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး တစ်ထွာလောက်အဝေးကနေအသေပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတာ ပလွတ် စွပ် ဖောင်း..ပြွတ်ပလွတ် စွပ် ဖောင်း နဲ့ လိုးသံတွေဆူညံနေတာပဲ။အရသာသိပ်ရှိလွန်းပေမယ့် သူများစကားပြောနေတုန်းဆိုတော့ ခ်ခ်

" ဆရာမ..ဘာဖြစ်နေလို့လဲဆရာမ..နေလို့ရောကောင်းရဲ့လား..အသံကတစ်မျိုးမို့ဟို..ဟို..ကျွန်တော်အိမ်ထဲဝင်ခဲ့လို့ရမလားဆရာမ "

လဲ့သီရိ အလိုးခံရင်းမျက်လုံးပြူးသွားရတယ်။အတင်းဝင်လာပြီးဒီလိုပုံကြီးကိုမြင်သွားရင် ခက်ရချည်ရဲ့..

" မလာနဲ့ မဝင်လာနဲ့ ကောင်လေး..ဘာမှမဖြစ်ဘူး..ဆရာမနေကောင်းတယ်.အင့်အင့် ဖောင်း.အင့် ကောင်းတယ်..သိပ်သိပ်ကောင်းတယ်...ဆရာမယောကျ်ားနဲ့အလိုးခံနေတုန်းကွ..အား..အင့် မောင်.. ဆောင့်ပြန်တော့.ပြန်တော့ အင့် ဖုံး..ဖောင်း. ."

" ဟုတ် ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ဆရာမ..ဟုတ်.ဟုတ်ကဲ့..ပြန်ပြီဆရာမ..ဟီးဟီး..."

သူကပြန်ပြီပြောပေမယ့်..စိတ်ချရတာမဟုတ်ဘူး..အိမ်ဘေးကကပ်ပြီးချောင်းချင်ချောင်းနေမှာ။ကိုယ်အလိုးခံနေတာကိုချောင်းကြည့်တဲ့သူရှိနေမှန်းသိရင် စိတ်ကရမ္မက်ထန်လာတာ ဘာသဘောလဲမသိပါဘူး။လဲ့သီရိစိတ်တွေတအားမြောက်လာပြီထိန်းလို့ကိုမရနိုင်တော့ဘူး။

" လိုး မောင်ရေ.အသေလိုး.စိတ်ရှိလက်ရှိလိုး..ဆောင့်. "

" ရော့..ပြွတ်ပလွတ် ဖောင်း ဖောင်း..ဖင်ကုန်း မ..ဖင်ကုန်းပေး..ဖင်ကုန်းလိုးရအောင် "

လဲ့သီရိ ဖင်အလိုးခံရမှာလည်းကြောက်မနေတော့ပါဘူး။ကုတင်စောင်းမှာဒူးနှစ်လုံးခပ်ကျဲကျဲထောက်ပြီးသူ့ဖက်ကိုဖင်ကြီးကုန်း ခါးနှိမ့်ချဝပ်စင်းစင်းနဲ့ စောက်ပတ်ကိုဖွင့်ပေးထားပစ်လိုက်တယ်။သူ့အရပ်နဲ့ဆိုတော့ တောင်မတ်ယိမ်းထိုးနေတဲ့သူ့လီးကြီးနဲ့လဲ့သီရိစောက်ခေါင်းနဲ့ကတည့်တည့်ကြီး တန်းနေတာပဲ။

အဲဒါလေ..လီးကြီးကိုနည်းနည်းလေးတောင်မှမထိန်းဘူး.သီရိဖင်ဆုံကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ကိုင်ဆုပ်ဆွဲပြီးအဝေးကြီးကနေပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးတာ..သီရိကိုယ်လုံးကြီး အရှေ့ကိုလွင့် လွင့်ပြေးတက်သွားရတယ်သိလား။လွင့်မပြေးနိုင်အောင်အိပ်ယာကြီးကိုဆွဲထားလည်း အဲဒီအိပ်ယာကြီးပါလွင့်တက်သွားအောင်လိုးတာဆိုတော့ လဲ့သီရိအသံကုန်အော်နေရတာပေါ့။

ကိုယ်လုံးကြီးလွင့်တက်ပြေးတော့ အထိုင်ပျက်ပြီးလီးအရင်းထိဝင်အောင်လိုးရတာ ကိုယ်ကြီးကိုင်းနေရတာပေါ့။အဲလိုလိုးရတာသူသိပ်အားမရတော့ လဲ့သီရိကို သေသေချာချာအထိုင်ချပြီးစောစောကလိုပဲပြန်လိုးပြန်ရော။ ဒီတစ်ခါတော့လဲ့သီရိကိုယ်လုံးကြီး အပေါ်ဖက်လွင့်မပြေးနိုင်အောင်ကုတင်အောက်ကနေခြေထောက်တစ်ဖက်နဲ့သီရိခေါင်းကိုအိပ်ယာပေါ်ပြားကပ်နေအောင်လှမ်းဖိနင်းပြီး ပစ်ဆောင့်လိုးတာပေါ့။

လီးကြီးက ကြီးလည်းကြီး..ရှည်လည်းရှည်..လိုးအားကလည်းသန်ဆိုတော့ သီရိကောင်းကောင်းကြီးပယ်ပယ်နယ်နယ်အလိုးခံလိုက်ရတာ မျက်ရည်များတောင်တောက်တောက်ကျရတယ်။ဒါပေမယ့်.ကိုယ်က ဒီလောက်ဖင်ကြီး နို့ ကြီးစောက်ဖုတ်ကြီးတဲ့မိန်းမပဲ..အရှုံးမပေးနိုင်ပါဘူး ဆိုတဲ့မာနနဲ့အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးခိုင်းပစ်တာပါပဲ..

" အိ.အာ့..ကောင်းတယ်မောင်.လိုး လိုးဆောင့်.ခံနိုင်တယ် ဆောင့်..အားဟား.ကောင်းလိုက်တာ မောင်ရေ...."

" ငါလိုးမကြီး..ရော့..ဖုံး..ပြွတ်ပြွတ် ဖုံး..သူများနဲ့အလိုးခံဦးမလား ငါလိုးမ ဖုန်း.ဘွတ်ဘွတ် ဖောင်း..ပြောစမ်း..ငါလိုးမ..သူများအလိုးခံဦးမလား ဘူဘွတ်ဘွတ်..ဖောင်း ဖောင်း ဖန်း.."

" အားဟာ့..မောင်ရေ..ဆောင့်..အသေသာဆောင့်တော့..အင့်..ပြီးပြီမောင်.သီရိစောက်ပတ်ထဲလီးရည်ထည့်ပေး..အာ့..မထည့်ပေးရင်အား.အင့်..သူများနဲ့အလိုးခံမှာ..အာ့..ချာတိတ်တွေနဲ့ခံပစ်မှာ...အားထည့်ပေးတော့..အာဟား..ဟုတ်ပီ.ပီးပြီ.မောင်ပြီးသွားပြီ..အားဟား..လီးရည်တွေ...အများကြီး..အာ့ အာ့ အား...အား..."

 

အပိုင်း ( ၆ ) ဆက်ရန် >>>>