အရိပ်ပြ အပိုင်း ( ၁ )

အရိပ်ပြ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - မောင်ကျော်

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

အခန်း ( ၁ )

" ယူတာတော့ ကြိုက်သလောက်ယူ မပုတု..ပုံမှန်လာပေးလို့ကတော့.ကြိုက်သလိုသာယူ..ရတယ်.တချို့ကယူတော့ပြုံးပြုံး.တောင်းရင်မုန်း.. အဲဒါမျိုးတော့ စိတ်ကုန်တယ်.."

အေးအေးသန်းက သူတို့အိမ်စုမှာ မီးဖိုချောင်သုံး.အိမ်သုံးပစ္စည်းလေးတွေ ရောင်းတဲ့ အိမ်ဆိုင်လေးဖွင့်ထားတယ်။ ခေတ်ကာလတွေပြောင်းပြီးလမ်းတွေ တံတားတွေပြင်လာ..တိုးချဲ့လာတော့ ညအိပ်ညနေ အလုပ်သမားတွေလည်းများလာတယ်။ တော်ရုံတန်ရုံပစ္စည်းဆိုရင်အချိန်ကုန် လူပင်ပမ်းခံပြီးမြို့ပေါ်ထိသွားမနေတော့ပဲ နီးစပ်ရာဆိုင်လေးတွေမှာပဲ ဝယ်လိုက်ကြတာပဲဆိုတော့ အေးသန်းကအလုပ်ဖြစ်တယ်။

အဲဒါနဲ့အကွက်ပိုမြင်ပြီးမနက်စောစောမှာ အကြော်မျိုးစုံကြော်ပြီးရောင်းပြန်တော့ အလုပ်သမားကတော်တွေ ပါမက,ပဲဒေသခံအိမ်စုထဲကဘဝတူတွေပါလာပြီးအားပေးကြတာ..မဆိုးဘူး။ ဒါပေမယ့်လူဆိုတာကလဲ အမျိုးမျိုးရှိတာလေ.ဈေးသည်မှန်ရင်တော့ အကြွေးပေး အကြွေးယူတော့မကင်းဘူးပေါ့။ အခုလည်းကြွေးတောင်းရင်လက်ခက်တဲ့ မပုတုကမနက်အစောကြီးထမင်းကြမ်းနဲ့စားဖို့အကြော်အကြွေးလာယူတော့ မပြောချင်တဲ့စကားကိုပြောရပြန်တယ်..။

ကိုယ်ကသာမနက်စောစော ချမ်းချမ်းစီးစီးနဲ့ပါးစပ်က အမြုပ်ထ,မတတ်ပြောနေတာ..သူကမီးခိုးတလုံးလုံးနဲ့အကြော်ကြော်ပေးနေတဲ့ အဖေ့ဆီကို မျက်လုံးရောက်နေတာ..အေးအေးသန်းကမသိဘူး။ ဒီလောက်အတင်းပြော အာသွက်..ဆတ်ဆတ်ထိမခံတတ်တဲ့မိန်းမကဘာမှလဲပြန်မပြောပါလားလို့သူကြည့်နေတဲ့ဖက်ကိုလှည့်ပြီးကြည့်မိလိုက်တော့ ကိုယ်ပါပါးစပ်ပိတ်သွားတာခေါင်းတောင်ပြန်မလှည့်နိုင်တော့ဘူး..အဖေလေ..တော်တော်ဆိုးတဲ့အဖေ။

လမ်းနံဘေးမှာကတ္တရာပုံးတွေကို အပူပေးတဲ့မီးဖိုပုံစံမျိုးမြေပြင်မှာ မြောင်းကျဉ်းလေးတူးပြီး ထင်းထည့်ရတဲ့မီးဖိုနဲ့ ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးအကြော်ကြော်နေတာ.အောက်စ,တွေလွတ်ပြီးလီးချောင်းကြီးက တွဲလောင်းတန်းလန်းကြီးပေါ်နေတယ်။လီးကလည်းကြီးသလားမမေးနဲ့..ဆိုင်မှာရောင်းဖို့တင်ထားတဲ့ဆင်အံတို့ ဖီးကြမ်းတို့ကအဖေခေါ်ရလောက်တယ်..တုတ်တုတ်ညိုညိုကြီး။ အရှည်က မြေကြီးနဲ့မထိတထိ..ရာသီဥတုအေးတဲ့ကာလ.မနက်စောစောမို့ဂွေးဥနဲ့ကပ်ပြီး ကွေးနေတာတောင်မှ အေးအေးသန်းလက်နဲ့ တစ်မိုက်ကျော်ကျော်လောက်ရှိမလားမသိဘူး.လီးမွှေးရှည်အစွယ်နက်နှစ်ဖက်ကြားက အချောင်းလိုက်ကြီးတွဲဆင်းကျနေတယ်။ လဒစ်ကလည်းညို့ညို့ကြီးညို ပြီးပြဲအာလန်နေတာမြေကြီးနဲ့မထိတစ်ချက်ထိတစ်ချက်..ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းနဲ့အာခေါင်ပါခြောက်လာတယ်။

ကိုကျော်ရင်ကတော့သူ့လီးတန်ကြီးဟောင်းလောင်းပေါ်နေတာကိုမသိဘူး ။ မပုတုနဲ့သမီးအေးအေးသန်းတို့အငမ်းမရကြည့်နေကြတယ်ဆိုတာလဲ မသိဘူး။ အေးအေးသန်းကသူ့အရှေ့အကြော်ခုံမှာပျဉ်တိုပျဉ်စ,တွေနဲ့ဖြစ်သလိုရိုက်ထားတဲ့ ဖင်ထိုင်ခုံလေးပေါ်မှာဖင်အိုးကားကားကြီးကို မဆန့်မပြဲတင်ပြီးထိုင်နေတာ။ ဖင်ဆုံကြီးက တင်ပါးတွေကားပြန့်နေသလောက်ဖင်သားတွေကလည်းဖူးထ,နေတာအကြီးကြီး။ အဲဒီ ဖင်ကြီးကိုလှုပ်လီလှုပ်လဲ့ ဟိုရွှေ့ဒီပြင် မ,လိုက် ကွလိုက် အဆင်ပြေသလိုထိုင်ရင်းအကြော်တွေနဲ့ အချဉ်ရည်တွေကိုဝယ်သူအကြိုက်ထည့်ရောင်းပေးနေတာ ဖင်ကြီးမြင်ရတာကိုက အသဲယားစရာကြီး။

မနက်ကအိပ်ယာထ,တုန်းကလည်းသူနိုးခါစ,မှာသူ့သမီးထမီကခြေရင်းထိ ရောက်နေတော့စောက်မွှေးမဲနက်နက်တွေကျိုးတို့ကျဲတဲနဲ့စောက်ဖုတ်အုံဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးကိုမြင်ခဲ့ရတာမို့ အဲဒီပုံစံကြီးကိုပဲ နှမျေှာတ,သပြန်တွေးရင်း.မျက်စေ့ထဲမှာမြင်ယေင်ရင်း.လောကကိုမေ့နေတယ်။

" ဒီမှာအကြော်တွေက ကုန်နေပြီအဖေရဲ့..ဒီလောက်ကြာနေတာ..တူးမျ ားတူးကုန်ပလားမသိပါဘူး.."

အေးအေးသန်းကမျက်နှာပြန်လှည့်ချင်စိတ်မရှိပေမယ့်.မနက်စောစောဆိုတော့အကြော်ဝယ်မယ့်မိန်းမတွေကတဖြုတ်ဖြုတ်ရောက်လာတတ်တာ..ဘာဖြစ်လို့မှန်းတော့မသိဘူး.သူ့အဖေလီးကိုတခြားမိန်းမတွေမမြင်စေချင်ဘူး။သူ့အော်သံကြားတော့မှ ကိုကျော်ရင်ကပျာပျာသလဲနဲ့အကြော်တွေကို ဒယ်အိုးထဲကဆယ်ရင်း..

" တူးသေးပါဘူးသမီးရ..အဲ.တူးတော့မယ်..ဟီးဟီး..အဖေအိပ်ငိုက်သွားတယ်ကွ..ညက အိပ်ရေးပျက်သွားလို့ထင်ပါ့..တော်ပါသေးရဲ့..သမီးသတိပေးလို့.."

အဲဒီတော့မှ မပုတုကယောင်ယောင်ကန်းကန်းနဲ့ အကြော်ဗန်းထဲကသူလိုချင်တဲ့အကြော်ကိုကုန်းရွေးတာ..အနွေးထည်ကျယ်သီးကဖရိုဖရဲ.မလုံမလဲနဲ့မို့..အောက်ကခံဝတ်ထားတဲ့စွပ်ကျယ်နွမ်းချိချိ လည်ဟိုက်ကြားက အိမ်ထောင်သည်နို့ကြီးတွေကပြူးပြီးပေါ်နေတယ်။ဘာဖြစ်လို့မှန်းတော့မသိဘူးပေါ့လေ..အဲဒါကြီးတွေကိုလည်းသူ့အဖေမမြင်စေချင်တော့.သူကိုယ်တိုင်ပဲ ထ,ပြီးအကြော်တွေသွားယူတာ..သူ့အဖေကမပုတုကိုမမြင်နိုင်အောင်ကွယ်ပြီးရပ်တယ်။

ထမီက ပါးချိချိ..ပေါင်တန်ကြီးတွေရဲ့ပုံသဏ္ဍာန်ပုံရိပ်က ထွက်ပြူ စ,အလင်းရောက်နဲ့ထင်းထင်းကြီးမြင်နေရတဲ့အပြင်စောက်ဖုတ်ကြီးကိုပါမြင်ရလုနီးပါးဆိုတော့..ကိုကျေ ာ်ရင့်လီးကြီးကလည်းဖျောင်းကနဲ့မော့လာတာ.အေးအေးသန်းကြည့်ရင်းမင်သက်မိနေတယ်။

" ရပီလေ သမီးရဲ့.ကုန်ပီ..အကြေတွေထည့်ယူသွားမလို့လား "

ဒီတော့မှပဲ ဆိုင်ကိုလာတာမိန်းမတွေကခပ်များများမို့ မပြောရင်မဖြစ်တော့ဘူး.လို့တွေးပြီး လက်ညှိုးထိုးပြရင်း.

" ခူယားရီးအဖေ .ခြေထောက်နားမှာ..ပိုးခူယားရီး..အတုတ်ကြီးပဲ..မျက်ပြူးရီး.."

ကိုကျော်ရင်ကပျာကယာနဲ့သူလက်ညှိုးထိုးတဲ့နေရာကိုငုံ့ကြည့်တာ ဘာခူယားမှမရှိဘူး။သူ့လီးကြီးတောင်မတ်နေတာကိုပဲမြင်ရတော့.သူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးနီရဲသွားတယ်။သူ့သမီးကိုပြန်မော့ကြည့်တော့ တစ်လုံးစီခုန်ပြီးရမ်းနေကြတဲ့ဖင်ကြီးကိုပဲမြင်ရတော့တယ်.အဲ..ထမီမှာအကွက်လေးစိုနေသလိုပဲ..

...................................................................................................................................

အခန်း ( ၂ )

ကိုကျော်ရင်ကအသက်သုံးဆယ့်ခြောက်ဆိုပေမယ့် သူ့သမီးက အသက်နှစ်ဆယ်ပြည့်နေပြီ။သူ့အသက် ဆယ့်နှစ်နှစ်လောက်တုန်းကပဲဆိုပါတော့.အမေကတရှောင်ရှောင်နဲ့ကျန်းမာရေးကမကောင်းဘူး ။အဖေကဆိုက်ကားသမား..ဗလကခပ်တောင့်တောင့်ပေမယ့်ဘိန်းကကြုံသလိုရှူ တာ..မကြုံရင်လည်းကြုံအောင်လိုက်ရှာပေါ့.။အပြောကလည်းအလွန်ကောင်းတော့ မိန်းမတွေကအလွန်စွံတာ..ပြောရင်ယုံစရာမရှိဘူး။

ဒါပေမယ့် နည်းနည်းလေးငြိသွားကြလို့ တစ်ချီနှစ်ချီအများဆုံးလေးငါးချီလောက်ချိန်းတွေအလိုးခံပြီး အဖေ့ဇာတ်ရုပ်.အဖေ့အကြောင်းသိသွားပြီဆိုရင်တော့နောက်ပြန်ဆုတ်သွားကြတာချည့်ပါပဲ။သူရှာလို့ရသမျှက သူ့ဘိန်းဖိုးပြည့်ဖို့တောင်မှအနိုင်နိုင်ဆိုတော့ကျော်ရင်တို့ကိုရှာကျွေးဖို့နေနေသာသာ..အမေ့ဆေးဖိုးလေးတောင်မရနိုင်တော့ အမေကလုံးပါးပါးပြီးသေတော့တာပေါ့။

အဲလိုနဲ့ကျော်ရင်လည်း နီးစပ်ရာတွေနဲ့ပေါင်းပြီးငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့တောထဲကအလကားရတဲ့ သစ်ပင်တွေပဲလိုက်ခုတ်ပြီးကိုယ့်အသက်ကိုယ်မွေးရတယ်။တောထဲမှာပဲနေတော့တာ..တောဆိုပေမယ့်ကားလမ်းဘေးမှာပါပဲ..ထင်းတွေကိုအလံလိုက် အလံလိုက်ပြီးပုံပြီးရောင်းဖို့တန်းစီထားတဲ့နေရာပေါ့..မြို့နဲ့လေးငါးခြောက်မိုင်ဝေးတယ်။အဖေ့သွေးကခပ်များများနဲ့အလုပ်ကခွန်အားစိုက်ရလွန်းတော့ နှစ်နှစ်..သုံးနှစ်ဆိုရင်ပဲကျော်ရင်ကလူထွားကြီးဖြစ်လာပြီ..အဖေကဘိန်းဖိုးမရတဲ့နေ့မျိုုးဆိုရင်ကျော်ရင့်ဆီလာလာပြီး နှပ်တစ်ရှုံ့ရှုံ့မျက်ရည်အဝဲသားနဲ့ပိုက်ဆံလာလာတောင်းတတ်တယ်။

အဲလိုလာလာတောင်းရင်း ထင်းဆိုင်တန်းနဲ့ခပ်လှမ်းလှမ်းအရက်ရောင်းတဲ့အစ်မကြီးနဲ့ငြိရော။ကျော်ရင်ကလည်းလုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်တွေအတွက်အရက်သွားဝယ်ပေးတာ..အိမ်ဆိုင်လေးရှေ့မှာအဖေ့သုံးဘီးဆိုက်တွဲရပ်ထားတာကိုမြင်တယ်။အဲဒီတုန်းကသူတို့ဆီမှာဆိုက်တွဲကပေါ်ခါစ,..အဖေလဲ ဆိုက်တွဲလေးနဲ့ဖြစ်နေပြီ။ခြေသံသိပ်မကြားအောင်ဖွဖွလေးနင်းပြီးလျှောက်သွားတော့အိမ်ထောင့်လေးမှာကွယ်ပြီးအဖေက အဲဒီအစ်မကြီးကိုလိုးဖို့ခေါ်ထုတ်နေသံကြားရတယ်။

" မလိုက်ဘူး.မလိုက်ဘူး ကိုဝင်း..ဘယ်နားလေးမှမလိုက်ရဲဘူး.."

" ခဏလေးပါမကြည်ရာ..ဒီနားလေးတင်ပဲ..ဒီအကွေ့နား.."

" အို့..မလိုက်ဘူး..မပုတို့ကလည်းကြည့်နေတာ..ဟိုမှာတွေ့လား.."

" အဲလိုဆို ညလာခေါ်မယ်ကွာနော်..ညဆိုဘယ်သူမှမမြင်ဘူး.အဆင်ပြေတယ်မလား "

" ဟင့်အင်း ဟင့်အင်း..ညဆိုရင်လဲအမေနဲ့ အတူအိပ်ရတာ..မထွက်လာရဲဘူး..လာမခေါ်နဲ့..ရှင်ကကျွန်မကိုအတည်ယူမှာလဲမဟုတ်ပဲနဲ့.. "

" အတည်ယူမှာ မကြည်ရဲ့.အတည်ယူမှာမို့ရေရှည်မှာသင့် မသင့်ညှိရင်းလိုးကြည့်ချင်တာ..ခဏလေးပါမကြည်ရဲ့..လာ "

" အိုး.ဘာမှဆိုင်ဘူး..လိုးကြည့်မှသိရမှာလားမယူချင် မယူနဲ့..အသားလွတ်ကြီးတော့ အလိုးမခံနိုင်ပါဘူး "

" အဲဆို..ညလာခိုးမယ်ကွာ..လိုက်ရဲလား "

" တကယ်လား..တကယ်လာခိုးမှာလား."

" တကယ်လာမှာ..ဆယ်နာရီလောက်ဒီသစ်ပင်အောက်ထွက်စောင့်..အခုလောလောဆယ်အလိုးမခံသေးရင်လဲ ဂွင်းတော့တိုက်ပေး "

" တကယ်နော်..တကယ်လာမှာနော်..ဟူး..ဒီလီးရီးကလဲ..ညမှလုပ်ပါလားလို့..အလကားနေ အားကုန်အောင်.. "

" အဲလိုမျိုးဆို ငါကမယူပဲနေပစ်မှာဗျ.."

" ဟင့်ဟင့်..အင့် အင့်..ရော့.ကိုယ်တော်..မယူရသေးဘူး သူ့စိတ်ချည့်ပဲ..အင့်အင့်..အင့် "

အိမ်ဆိုင်လေးတွေက သုံးလေးဆိုင်ရှိတာဆိုတော့ တခြားဆိုင်ကနေအရက်ဝယ်ပြီးပြန်လာခဲ့တယ်..သိပ်အစာမကြေဘူး။အဲဒီအစ်မကြီးကတခုလပ်..ကျော်ရင်ကလူပျိုပေါက်ကြီးဖြစ်နေပြီဆိုတော့..ရိတိတိ ချိတ်တိတ်တိတ်ဖြစ်ချင်နေပြီ။အနေနီးတော့ စကားပြောအဆင်ပြေရုံမက,ပဲ ဖင်ပုတ် နို့်နှိုက်လို့တောင်မှရနေပြီ။တအုံ့နွေးနွေးနဲ့လမ်းနံဘေးကတဲလေးထဲမှာထိုင်စဉ်းစားနေတုန်း အဖေကဆိုက်တွဲလေးနဲ့ရောက်လာတာ..နှာရည်တရွှဲရွှဲ.မျက်ရည်တယိုယိုပေါ့။

အရက်ဝိုင်းထဲပို့ပေးထားလို့လည်း အရက်တွေသာတစ်လုံးပြီးတစ်လုံးကုန်သွားတယ်.. အဖေ့ဝေဒနာကလျော့မသွားဘူး။လမ်းနံဘေးက သစ်ခုတ်စခန်းဆိုတာကိုလူတွေအားလုံးကအထင်သေးကြပေမယ့်..တကယ်တော့ လိုချင်တာမှန်သမျှ အကုန်ရတဲ့နေရာ။ဘိန်းဆိုတာက ပေါမှပေါ..ဟိုတုန်းကဆိုရင်သစ်လုံးကိုဆင်နဲ့ဆွဲရတော့ဆင်ကျွေးဖို့မရှိမဖြစ်တဲ့ပစ္စည်း။အဲလိုနဲ့အစဉ်အလာထိန်းလာတာ ဒီနေ့အထိသစ်သမားနဲ့ဘိန်းဆိုတာက ကင်းလို့မရတော့ဘူး။

အဲဒီလိုနေရာမျိုးမှာဒီလောက်တောင်ရောဂါသည်းနေတဲ့အဖေ့ကို ညနည်းနည်းမိုးချုပ်တော့ဦးလေးတင့်တို့တဲထဲပို့ပေးလိုက်တာ.ငတ်ငတ်နဲ့အသေဆွဲတော့တာပဲ။ဘယ်လောက်ဖိုးများဆွဲလိုက်လဲတော့မသိဘူး.ရှစ်နာရီလောက်ရောက်တော့ နှစ်ပင်လား.သုံးပင်လားလိမ်ပြီးရွဲထွက်နေတာနဲ့ ဦးလေးတင့်ကလာပို့ရတယ်။အဖေ့ကိုသူ့ဆိုက်တွဲလေးနဲ့ပဲ မြို့ပေါ်ကအိမ်ကိုပြန်ပို့ပေးရတယ်..အိမ်ရောက်တော့ကောင်းကောင်းကြီးယူနေပြီ။

အဖေကမနက်လည်းထ,နိုင်တော့မယ့်ပုံမပေါ်.ကိုယ်ကလည်းညကြီးမိုးချုပ်မှာဒီခရီးနဲ့ဒီခရီးကိုခြေလျင်ပြန်ရမှာကသိပ်မဟုတ်လေသေးဆိုတော့ဆိုက်တွဲလေးနဲ့ပဲပြန်လာခဲ့တာမကြည်တို့အိမ်ရှေ့ကသစ်ပင်ကြီးအောက်ရောက်တော့ဓာတ်မီးလေးမှိတ်တုပ်မှိတ်တုပ်နဲ့အတားခံရပြန်ရော။ခရီးဆောင်အဝတ်အိတ်လေးနဲ့ပျာယီးပျာယာ တက်ထိုင်ပြီး..

" မောင်း မောင်း..အမေမိသွားမယ်..အိမ်ကိုပဲ ခိုးပြေးမှာမလား..အမြန်မောင်း.."

အဲဒါနဲ့ မြို့ထဲဖက်.အဖေ့အိမ်ဖက်ကိုပေါ့လေ.ပြန်လှည့်မောင်းချလာတာသူ့ကိုလှည့်မကြည့်ဘူး။လမ်းမီးရောင်တွေဖြတ်တော့ကိုယ့်ကိုများကြည့်နေသလားလို့ စိတ်မသိုးမသန့်နဲ့သူ့ဖက်ကိုစွေပြီးအကြည့်မှာမျက်လုံးချင်းဆုံတယ်..

" ဟယ်..အဲ.ဟို..နင့်အဖေခေါ်ခိုင်းလိုက်တာလား "

............................................................................

အခန်း ( ၃ )

မကြည်အေးဖက်ကလည်း တစ်မျိုး။မအေတူအဖေကွဲတဲ့မောင်နှစ်မသုံးယောက်မှာသူက အလတ်။မိဖတွေက ရောက်တဲ့အရပ်ကိုယ့်အရပ်ပဲဆိုတဲ့လက်လုပ်လက်စားတွေဆိုတော့နေရာအတည်..အိမ်အတည်တစ်ကျမရှိဘူး.အများအားဖြင့်သစ်ခုတ် ဝါးခုတ်..မီးသွေးဖုတ်ဆိုတာတွေပဲလုပ်တာ..တောထဲတောင်ထဲကသူတို့အတွက်ပဒေသာပင်တွေဆိုတော့ အဝေးပြေးကားလမ်းဘေးက..တောထဲမှာပဲတဲထိုးနေခဲ့ရတာအများဆုံးပဲ။

တောထဲမှာတဲထိုးပြီးနေရာက သမ္ဘာရင့်လာတော့ သွားရလာရလွယ်ကူတဲ့ကားလမ်းနံဘေးမှာခပ်တည်တည်နဲ့တဲထိုးနေပစ်လိုက်တာဘယ်သူမှလာမတားမြစ်တော့ လောကအထာနပ်သွားတာ..ဆက်နေတာပဲပေါ့။ ကျောင်းမနေဖူးသလို စာလည်းမတတ်ဘူး။ဒါပေမယ့်အလိုးခံတာတော့ငယ်ကတည်းက တတ်တယ်။ပထွေးနဲ့အမေက နံဘေးကပ်လျက်မှာနေ့လိုး ညလိုးနဲ့လိုးချင်သလိုလိုးနေကြတော့ သူတို့မောင်နှစ်မကလည်းကြုံသလို လိုးကြတာငယ်ကတည်းကပဲ။

ကြီးလာတော့အစ်ကိုရော မောင်ပါမိန်းမတွေရသွားပေမယ့်..သူကတော်တော်နဲ့လင်မရသေးဘူး။ကားလမ်းနံဘေးမှာသူ့အစု ကိုယ့်အစုနဲ့တဲထိုးနေကြတော့ ညအိပ်ညနေကားသမားတွေနဲ့ရောရင်းရောရင်း..မကြည်အေးကိုကားသမားတွေကလက်တည့်စမ်းတာ..သူကအစမ်းကိုမခံနိုင်ဘူး..ချက်ချင်းအလိုးခံပစ်တယ်။နောက်ပိုင်းမှာတစ်စတစ်စနဲ့သူ့အမေပါရောပြီးအလိုးခံပစ်လိုက်တော့..အဲဒီကစ,ပြီးသူတို့နေရာလေးမှာကားတွေညအိပ်ညနေများလာတာပေါ့။

ကားဆရာတွေက ဆရာဆိုတဲ့အတိုင်းပဲပေါ့လေ..ဆရာကြီးတွေဆိုတော့အငြိမခံ အစွန်းမခံကြပေမယ့်..သူတို့တပည့်တွေက ရုပ်ရည်ရော..အသားအရေ အလုံးအထည်တွေပါ အကျိုးပေးကောင်း..အပြောအဆိုတတ်တဲ့မကြည်အေးကိုငြိတယ်။အဲဒီမှာစပါယ်ယာလေးတစ်ယောက်နဲ့အတည်ငြိတာနဲ့ဆယ့်ရှစ်နှစ်လောက်မှာညားပြီးသူတို့မိဖရှိတဲ့အရပ်ကိုလိုက်ချသွားတာ..ဆယ့်ငါးနှစ်လောက်ကြာတယ်..ကလေးမမွေးဘူး။လင်မရခင်က ရွခဲ့ပေမယ့်လင်ရပြီးတော့ငြိမ်ကျသွားတာ..စီးပွားရေးကဖြစ် .ကလေးလည်းမရှိဆိုတော့ လင်ဖြစ်သူကမိန်းမရှုပ်လာပြန်တယ်။

ရှုပ်ချင်တိုင်းရှုပ်လို့မရတော့ငယ်ကျိုးငယ်နာတွေဖော်ပြီးနှိပ်စက်တာ..လင်မယားကွဲလာရော။လင်နဲ့ကွဲပြီးလွတ်လပ်သွားပြီဆိုတဲ့စိတ်နဲ့အတူ..ရွချင်စိတ် မြှူ ချင်စိတ်.လစ်ရင်အလိုးခံချင်တဲ့စိတ်တွေကတစ်ပြိုင်နက်ပေါ်လာတာ..သူကိုယ်တိုင်ကလူမရွေးတော့နာမည်လေးကနည်းနည်းပျက်ချင်နေပြီ။သူ့ကိုယ်သူလည်းသိနေတော့ အတည်ယူမယ့်လူရှိရင်လက်ခံချင်နေတဲ့အချိန်မှာကျော်ရင့်အဖေနဲ့အခုလိုတွေ့ကြတာ။သူ့အမေကလည်းအကုန်သိနေတာပါ..။

" နှစ်ညလောက်အိပ်ပြီးရင် ပြန်လာအပ်ခိုင်းအေ..အိမ်မှာလည်းအမေတစ်ယောက်ထဲ.."

မကြည်အေးကစပ်ဖြီးဖြီး..

" အင်..တစ်ပါတ်လောက်တော့နေမယ်အမေရယ်..သူ့ဗလရီးက နည်းတာရီးဟုတ်ဘူး..သူနေချင်သလောက်တော့ ပေးနေမှဖြစ်မှာ "

" ငါးရက်အေ..ငါးရက်.."

သူ့အမေကလျော့ပေးပေမယ့်..

" တစ်ပါတ်ပါဆိုမှအမေရယ်..ကိုယ်ချင်းမစာတတ်လိုက်တာ..သူရော ကိုယ်ရော ငတ်ပြတ်နေကြတဲ့သူတွေ အမေရဲ့..တစ်ပါတ်ပဲ "

" ပြန်မလာနဲ့တော့အေ..အလိုးခံရတော့မယ်ဆိုတော့မအေ့ကိုမှအားမနာ..ပြန်ကိုမလာနဲ့ "

အိမ်ရောက်တော့ အဖေ့အခန်းထဲကိုပို့လိုက်တာ..မကြည်အေးဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ဘူး။ကိုဝင်း.ကိုဝင်းနဲ့ခေါ်ပြီးလှုပ်နှိုးတာဘယ်လိုနှိုးနှိုးနိုးမလာဘူး။အကြာကြီးနှိုးမှ.မျက်စေ့တွေတော့ပွင့်လာပါရဲ့.ပြူးတူးတူး.ကြောင်တောင်တောင်နဲ လန့်နေသလိုလို ကြည့်ပြီးမကျေမနပ်ပြန်ပြီးလှည့်အိပ်သွားတာခေါင်းတောင်မှမထောင်နိုင်ဘူး။သူ့မျက်နှာသေကြီးကိုမြင်ပြီးကြောက်လွန်းလို့ဒူးတွေတောင်တုန်လာတာ..ငိုချပစ်လိုက်ချင်နေပြီ။အိမ်ရှေ့ကဆိုက်တွဲစက်နှိုးသံကြားတော့အိတ်တောင်မှဆွဲမနေနိုင်ဘူး..ပြေးထွက်ခဲ့တာထမီက စွန်တောင်ဆွဲ..

" ကျော်ရင်.ကျော်ရင်.ကျော်လေး.ကိုကျော်..နေ.နေ..နေပါဦး..ငါလဲလိုက်မယ်..နေဦး "

အိမ်ပေါ်ကအတင်းပြေးဆင်းလာပြီးကျော်ရင့်ရင်ခွင်ထဲပြေးဝင်ဖက်တာ..ထမီကလက်ထဲကလွတ်ကျသွားတယ်။အလိုးခံဖို့ရည်ရွယ်ပြီးခိုးရာလိုက်လာတဲ့သူမို့ဘော်လီပါဝတ်မလာခဲ့တော့ နို့ကြီးတွေကအိပြီးရင်ပတ်ကိုပိနေတယ်။ဆိုက်တွဲပေါ်ကပြန်ဆင်းခါစ,မို့ယိုင်လဲကျမသွားအောင်သူ့ကိုပြန်ဖက်လိုက်ရတာ..ကျော်ရင့်လက်ကလဲ သူ့ခါးနဲ့ဖင်ပေါ်တစ်ဖက်စီပဲ..

" အား..ထမီ.ထမီ..ထမီလည်းမပါဘူး "

မကြည်အေးကလည်းလန့်နေတာပဲလား..ရွတ်တာလားတော့မသိဘူး.

" မပါချင်နေ..လိုက်မှာပဲ.. လိုက်မှာနော်..ဘယ်သွားသွားလိုက်မှာ.ဘယ်သွားသွား.."

အဲလောက်ကြီးဆိုတော့ ကျော်ရင်ကပိုပြီးရွတ်ချင်တယ်.

" ဟာ..ထမီမပါပဲနဲ့တော့..ဘယ်ကိုမှသွားလို့မဖြစ်ဘူးဗျ ..လိုက်ချင်ရင်တော့.."

" အင်း ပြော..ဘာလုပ်ပေးရမလဲ..ဘယ်ကိုလိုက်ရမလဲ..ပြော.."

အလောတကြီးမေးနေတာနဲ့

" အိပ်ယာထဲလိုက်ခဲ့..ပေါင်ကြီးတွေကားကားကြီးထောင်ပြီးမြှောက်ထားပေး.."

မကြည်အေးမျက်ခုံးတွေပင့်တက်သွားပြီးမရှင်းသေးသလိုနဲ့..

" အယ်..အဲလိုရီးဆိုတော့..ဟို...ဟိုလေ "

သူ့စကားအဆုံးထိစောင့်မနေနိုင်ဘူး..

" ဟုတ်တယ်ဆို..လိုးမှာဆို..လိုးမှာ.လိုးမှာ..မကြည်ပေါင်ကြားထဲကစောက်ပတ်ကြီးထဲကိုဒီလီးရီးသွင်းပြီးလိုးမှာလို့ ဆို..အင့်..ကိုင်ကြည့်ကိုင်ထား..ဆုပ်ထားပါဆို.."

လီးချောင်းကြီးကိုင်ပြီးသူ့လက်ထဲထည့်ပေးတော့တင်းတင်းကြီးဆုပ်ရင်းမျက်လုံးတွေအရောင်လက်သွားတယ်..

" အယ်..ဒါရီးနဲ့..အီးဟီး..သူ့အဖေလီးထက်နှစ်ဆလောက် ကြီးတာရီး..ဟီး..တုတ်တုတ်ခဲခဲနဲ့ အရှည်ရီး..မာမာတောင့်တောင့်ရီး.."

" လိုက်တော့ဘူးလား.."

မကြည်အေးက သိပ်ကြိုက်သွားပြီလေ..မခေါ်တော့မှာကိုတောင်မှစိုးရိမ်သွားပြီ..

" အာ..လိုက်မှာ လိုက်မှာ..လာ..သွားမယ်..မြန်မြန်လေး.မြန်မြန်လေး.."

.............................................................................................................................................................

အခန်း ( ၄ )

အိမ်လေးကကျဉ်းကျဉ်းလေးရယ်။သုံးပင်နှစ်ခန်းဆိုတော့..ကိုးပေခန်းလေးခန်းပဲရှိတာ..နှစ်ခန်းကလှေခါးနဲ့တံခါးပေါက်တည့်တည့်ဧည့်ခန်းပေါ့။ကျန်တဲ့နှစ်ခန်းက အိပ်ခန်း..အဖြစ်လေးပဲဆောက်ထားတာ။ဧည့်ခန်းမှာအလိုးခံရမှာမရဲတော့ မကြည်အေးကအိပ်ခန်းထဲလက်ဆွဲခေါ်ပြေးဝင်တယ်..ကိုဝင်းကဆေးရှိန်မြင့်နေတာပုဆိုးကကိုယ်မှာမကပ်ဘူး..

" ဟာ..အဖေကတော့လုပ်ပြီ..အပြင်ထွက်လိုးမယ်..လာ "

မကြည်အေးကအင်္ကျီကိုပင့်လှန်ချွတ်ပစ်တာနို့လုံးအိအိကြီးတွေဖွေးကနဲ ဗလုပ်ကနဲပြုတ်ကျလာတယ်..

" အိုး..ဘာဖြစ်လဲ..ဒီမှာပဲလိုး..အင့်..သူပြောတဲ့အတိုင်းပဲ..ပေါင်ကြီးတွေထောင်ဖြဲပေးထားတာမှ..ကားလို့..အင့်..အင့်..လိုး "

မကြည်အေးကမရှက်ဘူး။ထမီကကျွတ်ကျန်ခဲ့ပြီဆိုတော့ဖင်တုံးလုံးကြီးနဲ့ ပက်လက်လှန်ပြီးပေါင်ကြီးနှစ်လုံးထောင်ဖြဲ ကားပေးထားတာ..မှုံဝါးဝါးမီးရောင်အောက်မှာစောက်ဖုတ်ကြီးကိုအကွဲလိုက်ကြီးဟ,လျက်သားမြင်နေရတာ..မဲမဲကြီး။

ခေါင်းကုပ်ပြီးဘာလုပ်ရမှန်းမသိသလိုငေးနေတော့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလက်တစ်ဖက်နဲ့ ပုတ်ပြရင်းလက်ညှိုး.လက်မတွေနဲ့ဖြဲပြတော့မှစောက်မွှေးတွေကြောင့်သာမဲတယ်ထင်လိုက်တာ..နခမ်းသားတွေကအလိုးခံချင်နေလွန်းလို့သွေးတွေတိုးဝင်နေတာညို့ညို့ကြီးညိုပြီးဖူးကြွရောင်ကိုင်း မို့တက်နေတာကိုမြင်ရတဲ့အပြင်စောက်ပတ်သားတွေကလည်းပန်းသွေးရောင်အပြည့်သမ်းနေတာမြင်ရတယ်။ကြွက်နားရွက်အနားသပ်တွေကတော့ လီးဒဏ်ခံရတာကြာပြီမို့လားမသိဘူး..အမဲရောင်ပြေးနေပါပြီ..

" ဘာကြည့်နေတာလဲလို့..စောက်ပတ်မမြင်ဖူးဘူးမလား..မလိုးဖူးဘူးမလား..ဟွန်း..ပြောတော့မိုးလားကဲလား..သူ့အဖေအတိုင်းပဲ..ကဲပါလေ..အချိန်တွေရှိပါတယ်.ကြည့် ကြည့်..အားရအောင်ကြည့်.. "

သူကကြည့်ဆိုတော့မှ ကိုယ်ကလိုးချင်တာ.။ဒီလောက်မိန်းမပွေတဲ့ ဒီအဖေနဲ့နေလာခဲ့ရတာ တစ်သက်လုံး..အပြောအညု..အချွဲအနွဲ့..အနမ်းအလိုးတွေ တတ်ပါ့..။တတ်လွန်းလို့မှငယ်တုန်းကဆို ကိုယ့်အစ်မနဲ့ကိုယ်လိုးလာခဲ့တာစောက်ပတ်တောင်မှနီရဲကျိမ်းစပ်သွားအောင်လိုးတတ်တာ. အမေသေတဲ့အထိလိုးလို့ကောင်တုန်း။

လူပျို ဖြစ်မှသာ ကိုယ်လုပ်နေရတဲ့အသက်မွေးအလုပ်ကထင်းခုတ်သစ်ခုတ်နဲ့ခွန်အားဗလလျော့ပါးမှာစိုးလို့..အစ်မနဲ့ကလည်းဝေးသွားလို့ .တစ်ခါမှမလိုးဖြစ်ကြတော့တာ..လိုးပုံလိုးနည်းတော့မမေ့ဘူး။သူ့ပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်ချ.လို့ပေါင်သားစိုင်ကြီးတွေကိုလက်နဲ့တွန်းရင်းလီးကိုကိုင်လျက်က လီးဒစ်ဖျားနဲ့သူ့စောက်ခေါင်းကိုင်တေ့ပြီဆိုတော့..

" အဲ.အဲ.လိုးတတ်တယ်တော့်..ငါ့ယောင်္ကျားအာ့.အာ့..ဟို..ဇွတ်ထိုးမသွင်းနဲ့နော်..မောင့်လီးကအကြီးရီး..ပေး ပေး..မကြည်ကိုင်တေ့ထားပေးမယ်..မောင်ကနို့တွေကိုင်ဆွရင်းလိုး.."

ကိုယ်ကလိုးချင်နေလွန်းတဲ့အပြင် သူ့နို့ကြီးတွေကိုလည်းနယ်ချင်စို့ချင်..ပါးနဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလည်းစုပ်နမ်းချင်..စောက်ပတ်ကိုပါယက်ပစ်လိုက်ချင်တဲ့.စိတ်တွေကများနေတော့ သူ့ကိုယ်ပေါ်မှောက်ချပစ်တာ..နို့လုံးတွေနဲ့ရင်ပတ်နဲ့လဲဖိမိရော..မခွာနိုင်တော့ဘူး။အသားချင်းဖိကပ်မိလိုက်တာနဲ့သွေးတွေကပူနွေးပြီးမခွဲနိုင်အောင်ချစ်သွား..စွဲလန်းသွားမိတာသူ့စောက်ခေါင်းထဲကိုတောင်မှကိုယ့်လီးမဝင်သေးဘူး..

" ချစ်တယ်ကွာ..ချစ်တယ်ကွာ..လိုးမယ်.လိုးမယ်..လိုးမယ်..အာ့..လိုးတော့မယ်ကွာ.."

လက်တွေကသူ့နို့နှစ်လုံးကိုဖြစ်သလိုဆုပ်ပြီးနယ်ရင်း သူ့နားနံဘေးမှာကိုယ့်နှုတ်ခမ်းတေ့လို့တတွတ်တွတ်နဲ့သတိလက်လွတ်ရေရွတ်နေမိတယ်..

" လိုးကွာ.လိုးကွာ..ချစ်တယ် ချစ်တယ်.လိုး.လိုး..အင့်..ချစ်တယ်..လိုး.အာ့.အားဟာ့ဟာ့..မောင်..ဟား..မောင်ရေ..အဲလိုမလိုးရဘူး.အာ့အဲလောက်ကြီးမလိုးရဘူးမောင်ရဲ့..အာ့အာ့..အာ့..အားဟာ့ဟာ့..ထိလိုက်တာမောင်ရာ..အို့.အို..ဖြည်းဖြည်းလေ..ပီးသွားမယ်မောင်ရဲ့..အာ့အာ့အာ့အာ့.အားဟာ့ဟာ့.ဟူး..ကြည်ပြောသားပဲမောင်ရယ်..ဟူး..လီးရည်တွေကလဲများရီးပဲ..အူးဟု.ထွက်တုန်း..အာ့..အာ့.."

မကြည်အေးခမျှာလီးရည်ငတ်နေတာကြာပြီဆိုတော့ကျော်ရင့်ကျောပြင်ကိုတင်းတင်းကြီးဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေချင်းပူးစုပ်နေသလို သူ့စောက်ခေါင်းကလည်းကျော်ရင့်လီးတန်ကြီးကိုစုပ်ဆွဲထားတာ..စောက်ရည်တွေလီးရည်တွေစောက်ခေါင်းထဲကလျှံထွက်သံကတဇိဇိနဲ့မြည်နေတယ်။သူတစ်သက်လုံးအလိုးခံခဲ့ဖူးသမျှလီးတွေအားလုံးက တစ်ချီပီးသွားလို့အဲလိုတစ်ချက်ဆွဲစုပ်ညှစ်ယူမိပြီဆိုရင် စောက်ပတ်ထဲ.စောက်ခေါင်းထဲကပလွတ်ကနဲပျော့ခွေလျက်သားပြန်ထွက်သွားခဲ့ကြတာချည့်ပဲကြုံဖူးတာ ။

ကျော်ရင့်လီးကျတော့မှပဲပြန်ထွက်မသွားတဲ့အပြင် အဲဒီလီးမာမာတောင်တောင် တုတ်တုတ်ခဲခဲကြီးက.ထောင်းကနဲ ထင်းကနဲ ပြန်ပြန်ပြီးတုန့်ပြန်တင်းပေးနေတော့.တစ်ချက်ပြီးတစ်ချက်ဆွဲဆွဲညှစ်ပြီးစုပ်တာ..စုပ်ရင်းစုပ်ရင်းနဲ့အရသာရှိလွန်းတာမို့ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ.အားရောစိတ်ရောမျောပါသွားပြီးသူပါတစ်ချီ ပီးသွားရော..

" ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..ဖူးဟူးဟူးဟူး..ကြုံဖူးဘူးကွာ..ငါ့ယောင်္ကျားလီးကြီးက တအားတောင့် တအားသန်တာပဲ..အူးဟူးဟူး..လီးရည်တွေ ဒီလောက်ပန်းထုတ်ပြီးတာတောင် သူ့လီးတောင်နေတာကြီးကတစ်စက်မှလျေ ာ့မသွားဘူး.."

ပီတိတွေနဲ့ကျော်ရင့်ကျောပြင်ကိုပွတ်သပ်ရင်းပြောနေတာ..ကျော်ရင်ကတစ်စက်မှမမောသေးသလိုပဲ..အသက်ရှူ မှန်နေတယ်။

" လိုးဦးမယ်နော်မကြည်..စောစောတုန်းကမကြည်ပြောသလို ထိုင်လိုးမယ်..ကြိုက်လား "

" အဟင့်ဟင့်..လိုး လိုး..ကြိုက်သလိုလိုး..ရှင်လေးလီးကိုတော့ မကြည်ကအသေကြိုက်နေပြီသိလား..လိုးလေကြိုက်လေပဲ.လီးမချွတ်ပဲလိုးပေးနေရင်ပိုကြိုက်..အင့်.လိုး "

...........................................................................................................................................................

အခန်း ( ၅ )

" အဲ.အဲ..နေဦးမောင်ရဲ့..စောက်ပတ်ကပေပွဗွက်ပေါက်နေတာ..သုတ်လိုက်ဦးမယ်.မောင့်လီးရီး ကျပ်ကျပ်လေးလိုးရအောင်လို့.."

မသုတ်ရင်လည်း.လီးနဲ့စောက်ခေါင်းကကျပ်တစ်နေတာ..ကွက်တိပါ။လီးကြီးဆွဲထုတ်လိုက်တော့လီးရည်တွေကသူ့စောက်ခေါင်းထဲကပြန်ထွက်လာတာအများကြီးပဲ။လီးကိုရော ဂွေးဥကိုရော.သူ့ပေါင်ကြားတွေရော စောက်ပတ်ကြီးကိုပါအဖေ့ပုဆိုးဆွဲယူပြီးသုတ်တာ..

" ကြည့်ပါဦး ဟိုလီးကို..မောင့်လီးနဲ့ဆိုသားအဖပဲ..မောင့်လီးကအဖေ..ခ်ခ် "

အဖေ့လီးကသိပ်သေးတာတော့မဟုတ်ဘူး.တောင်မတ်လာရင်ခြောက်လက်မကျော်တော့ရှိမှာပါ။ဒါပေမယ့်ဆေးစွဲနေတော့ဆေးကိုပဲအရူးအမူးအာသီသထားဦးစားပေးတာလီးတောင်ဖို့ကအရံဦးစားပေးလောက်ပဲဖြစ်နေတယ်။ဆေးမချရရင်စိတ်မလာတော့ဘူး။ဆေးရွဲနေပြန်တော့လည်းသူ့ဟာသူယူနေတာနဲ့ပဲလီးမတောင်ဘူး။အခုလဲသူ့လီးက ဂွေးဥပေါ်မှာဘေးစောင်းလေးကွေးကျနေတာ လက်ရှိမတ်မတ်ကြီးထိုးတောင်နေတဲ့ကျော်ရင့်လီးနဲ့ဆိုရင်သုံးပုံတစ်ပုံတောင်မှမရှိလောက်တော့ဘူး။

" အဲလီးလေးလောက်နဲ့များမိကြည်အေးကိုယူမလို့တဲ့..လင်ငယ်နေပစ်မှာသိလား..မကြည်တို့က ဟောဒီမောင့်လီးကြီးလောက်မှ..ပြွတ်..ပလွတ်..ပု.ပွတ်..ပြွတ် "

ပြောရင်းနဲ့ကျော်ရင့်လီးကိုငုံ့ပြီးစုပ်တာ.လျှာဖျားကလဒစ်ကိုတရစ်ရစ်နဲ့ဝိုက်မွှေစုပ်ယူဆွဲနေတယ်။ဂွေးဥကိုမွမွလေးဖွဆော့ပေးနေတဲ့လက်ဖျားလေးတွေကလည်းသိပ်နူးညံ့တာပဲ။ကျော်ရင်က လူပျို ဖြစ်လာပြီးမှလီးစုပ်ခံရတယ်ဆိုတာအခုမှပထမဆုံး။စုပ်တဲ့သူကလည်းလိုးတဲ့ခံတဲ့နေရာမှာရှစ်စပ်ကလည်နေတဲ့ဆရာမကြီးဖြစ်နေတော့ တစ်ကိုယ်လုံးရှိသမျှအာရုံကြောတွေဖျဉ်းဖျဉ်းထ,သွားတဲ့အထိအရသာရှိတာ..စအိုကြောကိုရှုံ့ထားရတဲ့အထိပဲ။.

" ပြွတ်.ပလွတ်..ဟူး..ရဘူးကွာ..ကြည်ကလီးကိုင်ရ လီးစုပ်ရရင် စောက်ပတ်ကတစစ်စစ်နဲ့ရွတာ..အလိုးခံလိုက်ရမှပြေတာ.လိုးရအောင်မောင်.."

" ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..သူပဲ အဖေ့ကိုဂွင်းတိုက်ပေးပြီးလာခိုးပါဆို..အာ့.အခုမှအဖေ့လီးကိုများဘာလေး ညာလေးနဲ့.."

" အဲ့..ကြည့်ရမ်း ကြည့်ရမ်း.သူချောင်းကြည့်နေတာဖြစ်မှာ..အဲဒါက ဒီလီးရီးနဲ့မတွေ့သေးလို့လုပ်ပေးခဲ့မိတာ..လာပါကွာလိုးရအောင်ပါဆို..လာ.."

ဖင်အောက်မှာခေါင်းအုံးတစ်လုံးဆွဲခုထားပြီး ပေါင်ကြီးတွေဖြဲကားထောင်လျက်နဲ့ပက်လက်ကြီးလှန်ထားပေးတာ..စောက်ဖုတ်မဲကြီးကဖူးကြွ ခုံးမောက်တက်နေတယ်။နခမ်းသားနှစ်မွှာကဘေးတစ်ဖက်စီကိုယောင်ယောင်လေးကွဲဟ,နေတော့..စောက်စေ့ကြီးကလည်းပြူးပြူးတောက်တောက်ကြီးမျောဆင်းနေတာကို မြင်ရတာနဲ့ ဆဲမယ့်သာဆဲရတာ..လိုးချင်လှပြီ။ဖင်ဆုံကြီးကိုဒူးတွေနဲ့ခွထိုင်တော့ငေါ့ထိုးနေတဲ့လီးကိုသူကလှမ်းဆွဲပြီးစောက်ခေါင်းဝ,မှာတေ့မွှေတာစောစောကမှပြောင်စင်အောင်သုတ်ထားတဲ့ စောက်ပတ်ကစောက်ရည်တွေရှောရှဲလိုက်နေပြီဆိုတာခံစားသိလိုက်တယ်။

ဒီတစ်ခါတော့ နို့နှစ်လုံးကို အခြေကနေအားရပါးရဆုပ်ဆွဲပြီးလီးကို စောက်ခေါင်းထဲ အရသာခံစားရင်းတအိအိနဲ့တစ်ဆစ်ချင်းထိုးသွင်းတာ.ချွဲချွဲကျိကျိ နူးနူးညံ့ညံ့ ပူပူနွေးနွေးကြီးတိုးဝင်နေပြီဆိုတာကိုတစ်ရစ်ချင်းသိနေတယ်။သူကလည်းကောင်းလွန်းနေတော့ စောက်ရည်တွေကထွက်သည်ထက်ရွှဲအောင်ထွက်လို့..ကိုယ့်ဒူးတွေကိုတဖတ်ဖတ်ရိုက်နေရင်းဖင်ကြီးကိုပင့်ပင့်ကော့တာခေါင်းအုံးနဲ့ဖင်က လွတ်ချင်လာပြီ..

" ဟား.ယောင်္ကျား..အာ့ အာ့..ယောင်္ကျား..အားလားလား..ကောင်းတယ်မောင်ရေ..လိုး..လိုး.ဆောင့် ဆောင့်..အရမ်းကောင်းနေပြီမောင်ရဲ့.နည်းနည်းပိုနက်နက်လေးဝင်အောင်ဆောင့်လိုးပေး..အာ့ အာ့ အာ့.အားဟား.."

လီးတစ်ဝက်လောက်ကိုစောက်ခေါင်းထဲမှာ အချိန်ပြည့်သွင်းထားပြီး စေးစေးသွက်သွက်ကြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးနေတာကိုမကြည်ကအားမရသေးပဲ မိမိရရကြီးအထိခံချင်နေပြီမို့ ဖင်ကော့ခံပေးနေရုံမက,ပဲပါးစပ်ကပါဖွင့်ဟ,ပြောလာရပြီဆိုတော့ကျော်ရင်ကအထိုင်ပြင်တယ်။

သူ့ဖင်သားပြည့်ပြည့် ဖူးဖူးကားကားကြီးကိုခွပြီးဆောင့်ကြောင့်ထိုင်တော့ သူ့ဒူးတွေ သူပြန်ဆွဲပြီးဖင်ကြီးချွထားပေးနေပြီ။အဲဒါနဲ့နို့တွေကိုမဆွဲတော့ပဲ ပုခုံးတွေကိုအားပြုဆွဲတာ..သူကခေါင်းထောင်ပြီးလီးနဲ့စောက်ပတ်ကိုငုံ့ကြည့်တယ်။သူ့စောက်ခေါင်းထဲကိုလီးတစ်ဝက်လောက်ပဲသွင်းပြီးအချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လောက်ဆွဆွပြီးလိုးတာ..နို့ကြီးတွေကအလုံးလိုက်ကြီးတွေတလှုပ်လှုပ်နဲ့ခုန်ပြေးနေတာပေါ့။

စောက်ပတ်နဲ့လီးကိုငုံ့ကြည့်နေရင်း စောက်ပတ်ကတပြွတ်ပြွတ်မြည်.ပါးစပ်ကအူးအူးအဲအဲ..အီးအီးအားအား အသံစုံအော်နေတော့မှခြေဖျားထောက်ပြီးလီးတစ်ဆုံးလီးတစ်ဆုံးပစ်ဆောင့်လိုးတာ..ခေါင်းကြီးလန်ကျသွားလိုက်..ရမ်းခါနေလိုက်.ပြန်ငုံကြည့်နေလိုက်နဲ့ဝမ်းခေါင်းသံထွက်နေအောင်အသံကုန်အော်တော့တာ.မရပ်မနားကြီး.

" အီးဟီးဟီး..ထိတယ်ယောင်္ကျားရဲ့..အာ့.တအားထိတယ်..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်.အာ့ အာ့ဆောင့်..အားဟာ့အာ့..ထိလိုက်တာမောင်ရယ်အာ့.အာ့ .နင့်နေတာပဲ..ပြွတ်ပြွတ် အား..လိုး..လိုးပြန်ပြီ.လိုးပြန်ပြီ..အာ့ ပြွတ်ပြွတ်..မောင်..အားဟာ့ဟာ့အာ့..အာ့.အာ့.အားဟာ့.ပီးပီ..ပီးပီး..ပီးပီမောင်ရဲ့..အူးဟူး..ပီးပီ.."

သူ့ကိုယ်ကြီးကြမ်းပြင်ပေါ်မှာပတ်ချာလည်နေတော့.ကျော်ရင်ကရောက်တဲ့နေရာကိုလိုက်ခွလိုးတာလီးနဲ့စောက်ပတ်ကိုမခွာဘူး။သူ့လက်တွေနဲ့သူ့ကိုယ်သူရော.ကျော်ရင့်ကိုရော.ကြမ်းပြင်ကိုရော..အဖေ့ကိုယ်လုံးကြီးပါမကျန် နေရာအနှံ့ကိုရိုက်ကုပ်ဆွဲဖဲ့ဆတ်စလူးခါနေတော့မှပဲအားရပါးရကြီးတစ်ချက်ပစ်ဆောင့်ပြီးဒူးချလိုက်တာ..

" ဟူး..တကယ် သေအောင်လိုးတဲ့ကောင်လေး..သူနဲ့သာညားလို့တော့ဖြင့်.."

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>