Tuesday, September 14, 2010

အချစ်ကြမ်းလို့ မိုးလင်းနေပြီ (စ/ဆုံး)

အချစ်ကြမ်းလို့ မိုးလင်းနေပြီ (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည်မသိ

“ လိုးစမ်းကွာ … လိုးလိုး … နင်ဘယ်လောက်လိုးမလဲ ကြည့်စမ်းမယ် အောင်မောင်း … ငါ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း နင် တစ်ညလုံးဆော်ချင်သလို ဆော်နေတာနဲ့တင် … ငြီးစော်နံနေပြီ … လိုးစမ်း … ဒီလောက်လိုးချင်နေတာ နင့် အိမ် မပြန်နဲ့ တော့ … ဒီမှာပဲ မိုးလင်းတဲ့အထိ အပြီးသာ လိုးသွားလိုက် ကြားလား” 

အောင်မောင်း မသိန်းတင်စကားကို ကြားတော့ ဟက်ဟက်ပက်ပက်ရယ်လိုက်မိသည်။ မသိန်းတင် ပြောမယ်ဆိုလည်းပြောချင်စရာ။ သူ မသိန်းတင်အိမ်မှာ တစ်ညလုံး သောင်တင်နေပြီး အရက်သေစာများ သောက်လိုက်စားလိုက် မသိန်းတင်ကို ဖီးလ်လာလျှင်လာသလို တစ်ချီပြီးတစ်ချီ စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးလိုက်နှင့် သူ့ထက်အသက်အများကြီး ပိုကြီးသည့် မသိန်းတင်ကို အစ်မကြီးတစ်ယောက်ကို မောင်ငယ်လေးတစ်ယောက်က နွဲ့ဆိုးဆိုးနေသလို ဂျီကျချင်တိုင်းကျကာ နိုင်ထက်စီးနင်းလုပ်နေပေသည်။ 

မသိန်းတင်က လင်မရှိ။ သေပြီ။ (၉၆)ပါးနှင့်လား အရက်ပဲအလွန်အမင်း သောက်ခဲ့မိလို့များလား ကာမဂုဏ်ဇက်ကြိုး အထုံးအဆက်ပြတ်ပြီး စက်တပ်သလို နေ့နေ့ညည မအားနိုင်အောင် လင်မယားနှစ်ယောက် အလိုးလွန်ခဲ့ကြလို့လား။ 

ဒါတော့ သူလည်း အသေအချာတော့ မသိပါ။ သေတဲ့သူက သေပြီး ကျန်တဲ့သူသာ ကာမဂုဏ်အလိုရမ္မက်ကို မကျေမနပ် မရောင့်ရဲ မတင်းတိမ်နိုင်စွာဖြင့် တစ်ယောက်တည်း ဟတ်ကော့ကြီး ဖြစ်ကျန်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။ မသိန်းတင် တဏှာအလွန်ကြီးသည်။ ယောက်ျားမရှိလျှင် ဘယ်လိုမှ နေတတ်မည့်သူလည်း မဟုတ်ပါ။ 

သူ့ယောက်ျားမောင်လုံး ရှိစဉ်အခါက အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ နွေရာသီ အုတ်ဖိုချိန်ရောက်ပြီ ဆိုတာနှင့် (သူတို့ဒေသမှာ ဒီလို ဆောင်းအကုန်နွေအကူး ရာသီချိန်မျိုးကျမှ မြေအုတ်ဖုတ်သည့်လုပ်ငန်းကို စတင်လုပ်ကိုင်ကြလေ့ရှိသည်။ ယောက်ျားက လုပ်ငန်းခွင် အခေါ် ဖိုဆရာဖြစ်၍ ဟိုအုတ်ဖိုသွား ဒီအုတ်ဖိုသွား အငှားလိုက်ရင်း ငွေကိုမဲရှာပြီး အလုပ်ထဲမှာသာ အချိန်ကုန် လေ့ရှိသူ ဖြစ်သည်။) အိမ်မပြန်စတမ်း အလုပ်ထဲနစ်နေတတ်ပြီး သူ နှစ်ပတ်နေ၍တစ်ခါလောက် အိမ်ပြန်လာပြီ ဆိုတာနှင့် မယားဖြစ်သူကို လုပ်ခပိုက်ဆံတွေလည်းအပ်ရင်း အချစ်တွေပါ တနင့်တပိုး ပေးသွားလေ့ရှိပါသည်။ အသားမည်းမည်း ကျွဲကြီးတစ်ကောင်လို သန်ကလည်းသန် မာလည်းအလွန်မာသူမို့ တစ်ညနှစ်ညလောက် ဆက်တိုက် သူစိတ်ရှိလက်ရှိ အစွမ်းကုန်ဆော်ပြီးလျှင် သုံးရက်လေးရက် လောက်အထိ သူမအိပ်ယာမှ မထနိုင်တော့ချေ။

လီးကလည်း တုတ်သည်။ ရှည်သည်။ ဘယ်လောက်လိုးလိုး မာန်လျှောကာ ပျော့ခွေသွားသည်မရှိ ပုံမှန်တစ်ချီ လိုးပြီးတိုင်း ပို၍ပင် မာကြောတောင့်တင်းလာလေ့ရှိသော လီးငပဲကြီးဖြစ်လေသည်။ မသိန်းတင်အကြိုက်ပင်။ အရက်သောက်တာလည်း အလွန်အကျွံ။ သေပြန်တော့လည်း ကောက်ကာငင်ကာ ဆိုသလို ဖျားနာခြင်းပင်မရှိဘဲ ဒီနေ့တစ်နေကုန်သောက် နောက်တစ်နေ့ နံနက်မှာ ဘာမပြောညာမပြော တုံးကနဲ လဲသေသည်။ ဦးနှောက်သွေးကြောပြတ်သည်ဆိုလား သူမတော့ နားမလည်လိုက်ပါ။ ဒီလိုနှင့်ပဲ … မသိန်းတင် မုဆိုးမဖြစ်ရတော့သည်။ 

အသပြာငွေကြေးအားဖြင့်တော့ ပူပန်စရာမလိုပါ။ အလုံအလောက်ရှာဖွေပေးသွားခဲ့သည်။ ခက်သည်က သူလိုးပြီး ဆတ်တငံ့ငံ့ကျန်ရစ်နေခဲ့သည့် သူမစောက်ပတ်ဟောင်းလောင်းကြီးကို ဘာနှင့်အစားထိုးရမလဲ ဆိုတာကိုပဲ တစ်နေ့တစ်နေ့ ခေါင်းပူမတတ် တွေးတောစဉ်းစားရင်း စိတ်မသက်မသာဖြစ်ရလေသည်။မသိန်းတင်က လင်ရှိမယားဖြစ်ခဲ့ပေမယ့် လင်ငုတ်တုတ်ရှိစဉ်ကတည်းကပင် ဇယားရှင်းခဲ့သူတော့မဟုတ်။ ထွေလာကာလီ ဇာတ်လမ်းကလေးတွေ ရှိခဲ့ဖူးသည်။ အောင်မောင်းဆိုတာလည်း တကယ်တော့ အဆိုပါ ယောက်ျားသားတွေထဲက တစ်ယောက်သာ ဖြစ်သည်။ 

သူမယောက်ျား မောင်လုံးနှင့် သောက်ဖော်သောက်ဖက် စားဖော်စားဖက် လောင်းကစားအတူတူလုပ်ဖက်တွေဖြစ်ကြသည်။ အသက်အရွယ်ချင်းတော့ ကွာသည်။ မောင်လုံး ၄၀ ဝန်းကျင်ရှိပြီး အောင်မောင်းက နှစ်ဆယ်ကျော် အစိတ်တင်း လူငယ်လေးတစ်ယောက် မျှသာ ဖြစ်သည်။လူက အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ အသားညိုမောင်းပြီး ကိုယ်ခန္ဓာကြံ့ခိုင်၍ ကျစ်လျစ်တောင့်တင်းကာ အကြမ်းပတမ်းအလွန်ခံပြီး အလုပ်ရှင်တိုင်း မျက်စိကျခြင်းခံရသူဖြစ်သည်။ 

မောင်လုံးကို ဦးတပ်ခေါ်ပြီး သူမကို ကျတော့ မမသိန်း ဟုခေါ်ကာ အိမ်မှာပဲ စားကျက်ကျပြီး မကြာခဏ ဝင်ထွက်သွားလာ ညဉ့်အိပ်ညဉ့်နေ နေသွားတတ်သူ ဖြစ်သည်။ ထိုမှစ၍ နှစ်ယောက်သား ငြိခဲ့ကြခြင်းလည်းဖြစ်သည်။ သူ့ဇာတိက သူမတို့လို အောက်နယ်ဖက်ကမဟုတ်။ ဧရာဝတီတိုင်း ဒေးဒရဲနယ် အစွန်အဖျားဒေသတစ်ခုက ဖြစ်သည်။ မိသားစုအလိုက်လာပြီး ရေကြည်ရာမြက်နုရာ ရှာဖွေကာ အလုပ်လာရောက် လုပ်ကိုင်ကြသူတွေ ဖြစ်သည်။ နယ်စုံသူဖြစ်၍ အောက်သက် အလွန်ကျေပြီး အပြောအဆိုလည်း ညက်ကာ မိန်းမတွေ မကျကျအောင် ပြောတတ်ဆိုတတ်သူ ဖြစ်သည်။

ရုပ်ကြမ်းနှင့် နွဲံ့တတ်သူလို့ ဆိုရမလိုပင်။ အလုပ်ခွင်ထဲမှာလည်း အကြမ်းသမားတွေထဲက အတွေ့အကြုံခပ်နုနု ဆတ်စလူးခါနေသည့် အလုပ်သမ ကလေးတွေဆိုလျှင် သူမို့ မငြိလိုက်နှင့်။ ငြိတာနှင့်ပင် ဇာတ်လမ်းက ပြတ်ပြီ။ အလစ်မှာ သူ ကိုင်လိုက်သည်ချည်း သူတို့ကလေးတွေရဲ့ကာမကို မရရသည့်နည်းနှင့် အပိုင်စား ရယူသိမ်းပိုက်ပြီး ဖြစ်သည်။ တစ်နှစ်လောက် အချိန်တိုကလေး အတွင်းမှာပင် သူ့အနေနှင့် ပါကင်တွေ မနည်းမနောကြီး စိတ်ကြိုက်ဖွင့်ခွင့် ကြုံလိုက် ရသေးသည်။ 

အလုပ်သမတွေ အများစုက အလယ်မဝယ် မနူးမနပ်ကလေးတွေသာမို့ မြေတူးမြေသယ် အုတ်သယ်အုတ်ထမ်း အတူတကွလုပ်ကိုင်ရင်း ထိကပါးရိကပါး စကြနောက်ကြ ပွတ်ကြကိုင်ကြနှင့် အချစ်မပါ တဏှာသက်သက် လက်တည့်စမ်းချင်တိုင်း စမ်းခွင့်ရနေသည်။ သူဋ္ဌေးခြေတော်တင်လိုက် အလုပ်အတူ လုပ်သူချင်း မောင်လုံးနှင့် အောင်မောင်းတို့ကဲ့သို့ အထာနပ်သူတွေက ရသမျှအခွင့်အရေးတိုင်း လက်လွတ်မခံဘဲ ဖြစ်သလို ကြုံသလို ခြုံပုတ်ထဲဆွဲသွင်းကာ အလုပ်ဖြစ်လိုက်နှင့် ပန်းပွင့်ကလေးတွေ တဖြုတ်ဖြုတ် မြေခ ကြွေကျရရှာသည်။ မျက်ရည်ကလေးစမ်းစမ်း စမ်းစမ်းနှင့် ဟိုချော့ဒီချော့ ချော့မော့ နှစ်သိမ့်ရင်း ပြီးတော့လည်း ပြီးသွားရသည်ပင်။ 

မိန်းမသဘာဝက အရည်ဝင်လျှင် အသေခင်သည်ဆိုသော ဆိုရိုးစကားလည်း အရှိသားပဲမဟုတ်လား။ အောင်မောင်း လူကဖြင့် အသက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လောက်သာ ရှိပေမယ့် လိုးသက်ကတော့ ဝါရင့်သမ္ဘာရင့် ဖြစ်နေချေပြီ။ သူ့လီးကလည်း ရှယ်ကြီးသည်။ မောင်လုံးထက်မသာလျှင်တောင်မှ သူ့အောက်ဘယ်လိုမှ မလျှော့သည့် လီးဖြစ်သည်။ လုံးပတ် ကျပ်လုံးမကကြီးပြီး အရှည် ၇ လက်မသာသာ ၈ လက်မနီးနီးရှိပါသည်။ 

ဒါကြောင့်လည်း မသိန်းတင်တစ်ယောက် အောင်မောင်းဆိုသောသူ့ကို ကြည်ကြည်ဖြူဖြူ လက်ခံခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သူနှင့် ပရောပရီလုပ်ကာ အရောတဝင်နေကြရင်း နောက်ဆုံး သဒ္ဓါလွန်တဏှာကျွံ၍ ကာလဝိဘက်နောက်ပိုးတက်ကာ သူမဗိုက်ပေါ်မှာပဲ အောင်မောင်းစားကျက်ကျပြီး ကာမပင်လယ်ထဲ နှစ်ယောက်သား စိတ်တူကိုယ်တူ လက်ပစ်ကူးကြသည့်အဆင့်ကို ရောက်ခဲ့ရခြင်း ဖြစ်သည်။ မောင်လုံး အလုပ်ထဲကနေ ပိုက်ဆံပို့ခိုင်းတာတို့ အိမ်မှာ လိုအပ်သည့် စားသောက်စရာတွေ မြို့တက် ဝယ်ခိုင်းတာတို့ ဆိုလျှင် လင်မယားနှစ်ယောက် သူ့ကိုသာခိုင်းတတ်သည်။ ခြေပေါ့လက်ပေါ့ ရှိသည်။ လက်လည်း သွက်သူပင်။

လက်သွက်လို့လည်း ယခုလို ယောက်ျားနောက်ကွယ်မှာ မထင်မှတ်ဘဲ ဖောက်ပြားမိကြရင်း နှစ်ယောက်သား အတွေ့အရသာကို မလွန်ဆန်နိုင်ဘဲဖြစ်ကာ လှေကြီးပေါ်ဝယ် လှေငယ်တင် မိသည့်အခြေသို့ ဆိုက်ခဲ့ရသည်။ လူကွယ်ရာမှာ နှစ်ယောက်သားတွေ့ဆုံတိုင်း တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက် တဏှာအကြည့်များဖြင့်ကြည့်၍ ပေါင်ပုတ်လက်ပုတ် စနောက်ကိုင်ကြ လိုသည်ထက် ပို၍ အခွင့်အရေးပေးမိလာရာက တစ်ည သူမအိပ်မောကျနေခိုက် အောင်မောင်း မပြောမဆို ခြင်ထောင်ထဲဇွတ်ဝင်လာပြီး သူမရဲ့ကာမကို သူ့တစ်ဦးတည်းသဘောနှင့် ပိုင်စိုးပိုင်နင်း အရယူသွားနိုင်ခဲ့သည်။ 

မသိန်းတင် နိုးတစ်ဝက်အိပ်တစ်ဝက် သတိဝင်လာတော့ အောင်မောင်း လီးကြီးက သူမစောက်ဖုတ်ထဲ တန်းလန်းကြီးဖြစ်နေတုန်းပင်။ မထူးတော့တာနှင့် နောက်တစ်ချီအတွက် သူ့ကို ခွင့်ပြုပေးလိုက်မိပြန်သည်။ လင်သည်နှင့်မခြားသော အရွယ်အစား အထိအတွေ့ဓာတ်ကြောင့် အောင်မောင်းအပေါ် သူမအထင်တကြီး ဖြစ်သွားမိပြီး အရူးအမဲသားကျွေးမိသည့်ပမာ မစားရမနေနိုင် ရောဂါအသည်းကြီး သည်းခဲ့ရလေတော့သည်။ 

ဒီ့အရင်ကလည်း သူမယောက်ျား အလုပ်ခွင်ထဲရောက်ခိုက် နီးစပ်ရာလူနှင့် ရောရောနှောနှော ထွေးရော ယှက်တင် နေထိုင်တတ်လေ့ရှိသူမို့ မသိန်းတင်တစ်ယောက် အခွင့်သာတာနှင့် ဘယ်ယောက်ျား တစ်ယောက်နဲ့ပဲ ဖြစ်ဖြစ် တိတ်တိတ်ပုန်း အပြာဇာတ်ခင်း ညအိပ်ဖို့ကို လုံးဝ ဝန်မလေးတတ်သူလည်း ဖြစ်ရာ သူမဖက်ကလည်း အောင်မောင်းလို ချာတိတ်တစ်ယောက်ကို သူမရင်ခွင်ထဲက ပြန်ထွက်မသွားအောင် တတ်စွမ်းသမျှ နည်းလမ်းအစုံအလင်ဖြင့် အပိုင်ချည်နှောင်ထားလိုက်တော့သည်။ 

အောင်မောင်းက မောင်လုံးတပည့်လည်း ဖြစ်၍ သူ့ဆရာသေတော့ ဆရာကတော်ကို အနီးကပ်စောင့်ရှောက်မှု ပေးသလိုနှင့် မသိန်းတင်ဆီ တစ်ရစ်ဝဲဝဲနှင့် တစ်ရက်ခြားနှစ်ရက်ခြား ရောက်ရှိလာပြီး ကာမကိစ္စအတွက်ကိုပါ ဆရာဖြစ်သူနှင့်မခြား ကိုယ်စားပြုတာဝန်ယူပြီး မသိန်းတင်၏ ရမ္မက်လိုဘကို ဝိုင်းကူဖြည့်ဆည်းပေးနေခဲ့တာ ဖြစ်သည်။

ဒီည အောင်မောင်းနှင့်သူမ အချစ်ရေယဉ်ကြောထဲ မျောပါခဲ့တာ သုံးကြိမ်သုံးလီပင် မကတော့ပြီ။ အောင်မောင်း မနက်ဖြန်အလုပ်နားသည့်ရက်ဖြစ်၍ တစ်ညလုံး စိမ်ပြေနပြေ သူမကို အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံ အစွမ်းတွေပြပြီး တအုန်းအုန်းလိုးနေခြင်းလည်း ဖြစ်သည်။ သူ အလိုးကောင်းလွန်း၍ မသိန်းတင်လည်း စောက်ပတ်တွေပါ ကျိန်းလာရသည်။ ကောင်လေးက လွယ်ကိုမလွယ်။ သူ့လီးကြီးကဖြင့် မငယ်လှ။ ကိုမောင်လုံးနှင့် နင်လားငါလား ရှိမည်ဖြစ်ပြီး ဟိုက အားကောင်းမောင်းသန် ယောက်ျားကြီးပီပီ လိုးအားပိုပြင်းပြီး နွားသိုးကြိုးပြတ် သရဲမရဲစီးသလို ကရှူးမူးထိုး မချိအောင်လိုးတတ်သူ ဖြစ်ကာ အောင်မောင်းကျပြန်တော့ သာသာတစ်မျိုး ပြင်းပြင်းသွက်သွက်တစ်ဖုံ နှေးလိုက်မြန်လိုက် သက်လုံချွေပြီး ကြာကြာအချိန်ဆွဲ၍ ချော့လိုး ညှောင့်လိုးကလေးများပါ လိုးပေးတတ်သူဖြစ်သည်။

နှစ်ယောက်လုံး တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ကောင်းကြပါသည်။ လီးအဝင်နက်အောင် လိုးရာမှာတော့ အောင်မောင်းရော မောင်လုံးရော အတူတူပင်ဖြစ်သည်။ လီးချောင်းတုတ်သလောက် အလျားကပေမီဒေါက်မီတွေချည်းမို့ သားအိမ်ထိအောင် အပြတ်အားသွန်ပြီး လိုးနိုင်ကြသည်။ သူမအလိုးခံဖူးသမျှ ဒီနှစ်ယောက်ကိုတော့ဖြင့် အသိအမှတ်မပြုဘဲနှင့်ကို မနေနိုင်ပါချေ။ 

“ မသိန်း ကျွန်တော့်လီး စုပ်ပေးစမ်းဗျာ ဒီတစ်ချှီ လီးပြန်တောင်တာနဲ့ မသိန်းဖင်ရောစောက်ပတ်ရော လိုးပေးမှာ သိလား” 

အောင်မောင်းပြောလိုက်တော့ … 

“ ဟဲ့ စောက်ပတ်လိုးရ တော်ပြီပေါ့ အောင်မောင်းရယ် … ဘယ့်နှယ် ဖင်ကိုပါ ပြဿနာ ရှာချင်ရတယ်လို့ ” 

မသိန်းတင် သူ့ကို မျက်လုံးကလေးစွေကြည့်ပြီး ခပ်ညုညုကလေးပြောသည်။ အောင်မောင်းကိုယ်လုံးကို မှီထိုင်နေပြီး သူမလက်ကလေးတစ်ဖက်က သူ့လီးကို နှိုက်ကိုင်၍ ဆွကာဆွကာနှင့် လီးပြန်တောင်လာအောင် မသိ မသာ ပွတ်သပ်ဆွနှူးပေးနေသည်။ အောင်မောင်းလက်များကလည်း မသိန်းတင် နို့အုံအိအိနှစ်ဖက်ကို ဖျစ်နယ်ကိုင်ပေးနေပြီး နို့သီးကလေးနှစ်ခုကို ဖိလှိမ့်ပွတ်ချေကစားပေးနေသည်။ မသိန်းတင် ကလေးမွေးဖူးသူ မဟုတ်၍ သူမရင်သားအစုံက ပျော့အိတွဲကျနေခြင်းမရှိဘဲ အလုံးလိုက်အမြွှာလိုက် အုံခဲတင်းကြွနေလျက် ရှိသည်။ 

အသားအရေဖြူဝင်းပြီး လုံးကြီးပေါက်လှ ရွှေရင်ထွားထွား တင်ပဆုံသားကားကား ရေဆေးငါးကဲ့သို့ ဖြစ်ကာ ရာဂအားကြီးမားသည့် ယောက်ျားသားတို့အကြိုက် မိန်းမပီသသည့် ရုပ်ဆင်းအင်္ဂါနှင့်ပြည့်စုံသော မိန်းမချောမိန်းမလှတစ်ဦးပင် ဖြစ်လေသည်။ သူမမိဘတွေက ရေး လမိုင်းဖက်က မွန်သွေးနည်းနည်းစပ်သည်။ 

မသိန်းတင် ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းရော အောက်ပိုင်းမှာပါ အဝတ်အစားမဲ့နေပြီး အောင်မောင်း အပေါ်ကိုင်လိုက် အောက်နှိုက်လိုက်နှင့် ဖင်သားအိအိကားကားကြီးနှစ်ဖက်ကို ဆုပ်ညှစ်နယ်ကိုင်ပြီး သူမစောက်ပတ်တစ်ဝိုက်နှင့် ဖင်စအိုဝကလေးကိုပါ လက်နှင့်အသာဆွ၍ဆွ၍ ပေးနေပါသည်။ 

“ ဦးမောင်လုံးရှိတုန်းက မသိန်းဖင်ကို ချတာပဲ မဟုတ်လား ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်မြင်တာ ” 

“ နင်နော် ငါ့ကို ဘယ်ကတည်းက ချောင်းကြည့်နေတာလဲ ”

“ ကြာပြီ ချစ်လို့ မသိန်းမသိအောင် ခိုးခိုးပြီး ချောင်းကြည့်နေတာ ဦးမောင်လုံး လိုးတိုင်းကြည့်တယ် ဟဲ ဟဲဟဲ ” 

“ သူ တစ်ခါတစ်လေ မူးလာမှ ငါ့ဖင်ကို ချတာ တစ်ခါတစ်ခါ ဖင်တောင်ကွဲတယ်'” 

“ သိသားပဲ သူလိုးပြီးထားတော့ ကျွန်တော့်အလှည့်ဖင်မကွဲတော့ဘူးပေါ့ ” 

“ ဟင်း ကြွက်ပျင်းကလေး ရေသာခိုဖို့ကျတော့ ထိပ်တန်းပဲ ဟင့်ဟင့် ” 

မသိန်းတင်ပြောလိုက်ပြီး အောင်မောင်းနှုတ်ခမ်းကို အောက်ကနေ၍ မမီမကမ်းလှမ်းစုပ်လိုက်သည်။

အောင်မောင်းလက်များက သူမကိုယ်လုံးအိအိကြီးအား ရစ်သိုင်း၍ဖက်လိုက်ပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်ကို ထပ်မံ လှဲချလိုက်ပါသည်။ နှစ်ယောက်သား နမ်းရင်းစုပ်ရင်း ဖင်ပြန်ခေါင်းပြန်နေ၍ တစ်ယောက်က အပေါ်ကနေ စောက်ပတ်ကိုယက် ကျန်တစ်ယောက်က အောက်မှနေ၍ သူ့လီးကို ပါးစပ်ထဲထည့်ကာ အားရပါးရစုပ်နှင့် ဇယ်ဆက်သလို အလုပ်များသွားကြတော့သည်။

 “ ချစ်တယ် မသိန်းရယ် ချစ်လို့ မဝနိုင်ဘူး ” 

“ ဟင်း ဟင်း သူချစ်တာလည်း ကြောက်စရာကြီး ဖယ် ဖယ်တော့ကွာ မမ စောက်ပတ်တအားရွလာပြီ တစ်ညလုံး ယက်ပြီးရင်း ယက်နေတာပဲ ” 

“ ယက်ရုံဘယ်ကမလဲ လိုးလည်း လိုးပေးနေတာပဲ မဟုတ်လား” “အော လူကို ဒီလောက်ဆွနေပြီးမှ မလိုးရင် မသိန်းအော်ငိုမိမှာပေါ့ လို့ ” 

“ ကဲ ပါ အလကားစတာ မသိန်းဖင်ကြီး ကုန်းလိုက် အနောက်ကနေ အပီလိုးချင်တယ် ” 

“ လိုးပါ မောင်လေးရယ် နာနာလေးသာ လိုးပေးစမ်းပါ မင်း အေးအေးစိုးတို့ သက်မွန်တို့ လိုးမယ့်အစား မမနဲ့သာ ညတိုင်းအိပ် မင်းလိုချင်တာ အကုန်ဖြစ်စေရမယ် ”

“ မမ … အဲ ဒါ ဘယ်က … ကြားလဲ ” 

အောင်မောင်း ထိတ်ကနဲဖြစ်သွားရာက ကမန်းကတန်းမေးသည်။ သူဖြစ်ပျက်နေပုံကြည့်၍ မသိန်းတင် တဟင်းဟင်းရယ်လိုက်ပြီး … 

“ ဘာလဲ သိပ်လန့်သွားလား ဟင်း ဟင်း ဟင်း …မမ မသိတာ ဘာမှမရှိဘူး မင်းတို့အလုပ်ကလူတွေ မမဆိုင်ကို အမြဲရောက်နေတာ … စားစရာဝယ်ရင်း သူတို့ချင်းပြောတာကြားလို့ သိတာပေါ့ ” 

အောင်မောင်း ညာလို့မရဘဲ ဖြစ်သွားသည်။ သူ့အလုပ်ထဲက စားခွင်ကလေးတွေကို သတိရသွားသည်။ အေးအေးစိုးက တကယ်တော့ သူဋ္ဌေးဦးကျော်လှရဲ့စမောလေးဖြစ်ပြီး သူ တစ်လောကမှ ဖြတ်ခုတ်ခဲ့တာ ဖြစ်သည်။ ခုတော့ သူ့လီးကိုမှ တစ်ညတစ်ခါ မစုပ်ရလျှင် အေးအေးစိုး မနေနိုင်တော့ပြီ။ သက်မွန်ကိုကျတော့ သူသိပ်ပြီး လူသိမခံချင်။ သက်မွန်ကျော်က လင်ရှိသည်။ လင်တစ်ယောက်လုံး ငုပ်တုပ်ရှိပါလျက် သူကြောင် တောင်ဝင်နှိုက်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်ပေသည်။

သူ့လင်သိလျှင် ဓားခုတ်ပွဲတောင်ဖြစ်သွားနိုင်သည်။ တကယ်ပြောရလျှင် အပျိုမအေးအေးစိုးထက်ပိုပြီး ကလေးတစ်ယောက်အမေ မသက်မွန်က ပိုတောင်ထသေးသည် ဆိုတာ သူ့အသိပင်ဖြစ်ပေတော့သည်။ 

“ မမက သိပ်တတ်နိုင်တာပဲ ကျွန်တော်က ချလို့ရတာ အကုန်ချတယ်ဆိုပေမယ့် မမကို ဘယ်လာက်အထိ ချစ်တယ်ဆိုတာ မမအသိပဲ ကျွန်တော်ပြောတာ ယုံလိုက်စမ်းပါ ” 

“ မမက မယုံဘူး ပြောလို့လား မင်း ဦးမောင်လုံးရှိတုန်းကလည်း ဒီလိုပဲ သူ တခြားမိန်းမလိုးရင် မမကို ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောမှ မမကြိုက်တယ် ”

“ သူ ပြောပြလား ” 

“ အင်းပေါ့ အကုန်မဟုတ်တောင် အဖော်တွေနဲ့ဖာချတာတို့ အလုပ်ထဲမှာ ဟိုကောင်မဒီကောင်မ ဒိတ်လုပ် ခဲ့တာတွေ သူလာလာပြောပြတာပဲ” 

“ မမ သဝန်မတိုဘူးလား ဟင် ” 

“ သဝန်မတို ဘယ်ရှိမှာလဲ ကွယ် ဒါပေမယ့် သူပြောပြတော့လည်း တစ်မျိုးတော့ ခံစားရတာပါပဲ” 

“ ဏှာပိုထလို့လား မမ ” 

“ အင်း … တစ်မျိုးပဲ အဲ့ လို … ဘယ်လိုပြောရမလဲ … ဆိုတော့ … ”

“ ဒါဖြင့် ကျွန်တော် ပြောပြမယ် … တစ်ခါလိုးဖြစ်တိုင်း တစ်ခါ ပြောပြမှာ ” 

“ အင်း … ကဲ ထားပါကွာ … ပြောချင်ရင်လည်း နောက်မှပြော … လိုးချင်လို့ မမအိမ်ခေါ်လိုးရင်လည်း ရတယ် ခု … မမ သိပ်တင်းနေပြီ …လျှော့ပေးတော့ … မောင်လေးရယ် … မမ မင်းနဲ့ နေချင်ပြီ ” 

အောင်မောင်းလက်က သူမစောက်ပတ်ဆီမှ ရွှဲရွှဲနစ်နစ်ထွက်ကျလာပြီဖြစ်သည့် စောက်ရည်တွေကို စမ်းမိသွားပြီး သူမ တော်တော်ထန်နေပြီဆိုတာ ရိပ်စားမိလိုက်သည်။ သူ့စိတ်ထဲမှာ ထူးဆန်းနေသည်။ ဒီလို ခံစားချက်မျိုးကို သူ မမသိန်းနှင့်ကျမှသာ ကြားဖူးတော့သည်။ 

“ ဒါဆို လာ မမ … ဖင် ကုန်းလိုက် … ဖင်မလိုးခင် ဒီတစ်ချီ စောက်ပတ်ကိုပဲ လိုးဦးမှာ ”

“ မမလည်း စောက်ပတ်ပဲ အလိုးခံချင်တယ် … ဖင်လိုးတာ ကောင်းလွန်းပေမယ့် နာလည်း အရမ်းနာတယ် … ဟင်းဟင်း ဟင်း ” 

မသိန်းတင်၏လေးဘက်ကျကျ ကုန်းကုန်းကွကွလုပ်ပေးလိုက်သော ဖင်သားကားအိအိနှစ်ဖက်အကြားက အရည်ဝင်းလဲ့ကာ အနောက်ဖက်ကို ပြူးထွက်နေသည့် သူမစောက်ပတ်အဝ တည့်တည့်မှာ သူ့လီးဒစ်ထိပ်ကြီး တေ့လိုက်ပြီး အနောက်ကနေ စွိ ဗွပ်ကနဲ အသံထွက်အောင် လီးကြီးကို ဖိနှစ်ဆောင့်ချပေးလိုက်သည်။ အောင်မောင်းလီးကြီးက တစ်ကြပ်နေသော သူမစောက်ခေါင်းထဲကို တစ်ဝက်လောက်အထိ တစ်ချီတည်း လျှောထိုးဝင်ရောက် စိုက်ဝင်သွားလေသည်။ အောင်မောင်း လေးချီမြောက် …လိုးပြီ။ ဝက်ဝက်ကွဲ ဆော်သည်။ မီးပွင့်မတတ် စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးတော့သည်။ 

“ အ အိ အိ အင့် အ … ထိ ထိတယ် ဟင့် အင့် အိ အင့် အ အောင်မောင်း ဆောင့် ဆောင့် လိုးစမ်းကွာ မြန်မြန် မင်းလီးကြီး မမကြိုက်တယ် … လိုး …လိုးပေး နာနာလိုးပေး … အားကုန်ဆောင့်ထည့်ပစ်လိုက်စမ်း မြန်မြန် ဆောင့် … အ အင့် … အိ အိ အ … ကောင်း ကောင်းတယ် … အရမ်း ကောင်းပဲ ဟင့် ဟင့် ” 

စောက်ဖုတ်ကြီးတစ်ခုလုံး ပြဲလန်ထွက်သွားအောင် အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်ခန့် နန်းစတော့လိုးပစ်လိုက်သည်။ အသက်ငယ်ငယ် လိုးအားဆောင့်အား အလွန်ကာင်းမှန်း သိပြီးဖြစ်၍လည်း သူမ၏ထန်ပြင်းနေသော ကာမ ဂုဏ်ခံစားလိုစိတ်ကို အမြန်ဆုံးပြေပျောက်သွားအောင် အဆက်မပြတ် တွန်းတွန်းတိုက်တိုက် လိုးခိုင်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။

အောင်မောင်းလည်း အလိုက်သိပါးနပ်သူဖြစ်၍ တခြားကောင်မတွေနှင့် ပက်ပက်စက်စက် လိုးသည့်အကြောင်း ပြောရင်း ကာမစိတ်ထိန်းမရအောင် ထကြွလာတတ်သည့် သူ့မမသိန်း၏စောက်ပတ်ကို အလဲအကွဲပင် ဆော်နေကာ နောက်တစ်ချီ သူမဖင်ပေါက်လိုးနိုင်ရန်အတွက်ကိုပါ အသင့်ပြင်သည့်အနေနှင့် စောက်ပတ် လည်းလိုး ဖင်ပေါက်ကိုလည်း လက်နှင့်ထိုးနှိုက်ဆွကာ ကလိကစား ပေးလိုက်ရင်း အချက်လေးငါးဆယ်လိုးလိုက် ခဏနားလိုက် အားယူပြီး နောက်တစ်ခါ အသားကုန်မောင်းတင်၍ ထပ်လိုးလိုက်နှင့် သူမဖင်သားကားအိအိကြီးနှစ်ဖက်ကို လက်နှစ်ဖက်နှင့်စုံကိုင်ဆွဲယူလျက် တရစပ်ပင် စောက်ပတ်ရောလီးရော ထူပူသွားအောင် မီးကုန်ယမ်းကုန် ဆော်ပစ်လိုက်လေတော့သည်။ 

“ အ အား ပြီး … ပြီး ပြီ … ကျွန်တော် … ထွက် …ထွက် ပြီ … အ အားးးး … ဟားးးး … ” 

အောင်မောင်း လရည်ပျစ်ပျစ်တွေ မသိန်းတင်စောက်ပတ်ထဲကို အဆက်မပြတ် ပန်းလွှတ်ထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ မသိန်းတင်လည်း ဖင်ကြီးတလိမ့်လိမ့် နောက်ပြန်ဝေ့ဝိုက်လှိမ့်ထိုးညောင့်ပေးနေရင်း သူမစောက်ခေါင်းထဲက စောက်ရည်တွေကို အောင်မောင်းနှင့်အတူ တစ်ပြိုင်တည်း ဖျစ်ညှစ်ပန်းထုတ်လိုက်လေသည်။ နှစ်ယောက်သား တစ်ချိန်တည်း တစ်ပြိုင်တည်း ပြီးခြင်းဖြစ်၍ အောင်မောင်းသူ့လီးကို မသိန်းတင်စောက်ပတ်ထဲ ကပ်ဖိထည့် သွင်းထားရင်း အတန်ကြာအောင်စိမ်ထားပြီး ငါးမိနစ်လောက်ကြာမှ သူ့လီးကို သူမစောက်ပတ်ထဲကနေ ပြန်ချွတ်ထုတ်လိုက်လေသည်။

“ မသိန်း စုပ်ပေး ” 

“ အေး စုပ်ပေးမယ် နင်လည်း ငါ့စောက်ပတ်ယက်ပေးဦး ကြားလား … ငါ ရေဆေးလိုက်ရမလား ”

 “ မဆေးနဲ့ ဒီအတိုင်းမှုတ်မယ် မသိန်းစောက်ပတ်ထဲ နှာခေါင်းနှစ်ပြီးတော့ကို နမ်းမယ် စုပ်မယ် ရှလူးရှလူး လုပ်ပစ်မယ် ”

“ နင်မို့ မရွံမရှာ ဟယ် … အောင်မောင်း ရယ် ” 

“ ကိုယ်ချစ်တဲ့ မမပဲ မမရဲ့… စောက်ပတ်ယက်ယက် ဖင်ယက်ယက် ကျန်တာ ဘာမှ အရေးမကြီးဘူး ဟင်း ဟင်း ” 

မသိန်းတင် မချိတင်ကဲဖြစ်ပြီး အောင်မောင်းကိုဖက်နမ်းသည်။ နှုတ်ခမ်းစုပ် လျှာလျှာချင်းခလုတ်တိုက်၍ အပြတ်ကို ကစ်ဆင်ပေးပစ်လိုက်သည်။ ကုတင်အောက်ဆင်း၍ အောင်မောင်းလီးကို စုပ်ပေးရင်း တစ်ဖက်ကလည်း သူမသိအောင်ဆိုပြီး အောင်မောင်းလရည်ရော သူမစောက်ရည်တွေပါ မြင်မကောင်းအောင် ရွှဲစိုအိုင်ထွန်းနေသည့် သူမစောက်ဖုတ်ကို ကုတင်အောက်ကျနေသော သူမထမီစကလေးနှင့် အမြန်ဆွဲယူ သုတ်သင်ပစ်လိုက်ရသည်။ 

ဒီကလေး တကယ်ကို မလွယ်တာ သူမအသိပင်ဖြစ်သည်။ ရွံလို့ ရွံရမှန်းမသိ။ လုပ်သင့်မလုပ်သင့်လည်း ဘယ် တော့မှ မစဉ်းစား။ ထင်ရာမြင်ရာ ကရှူးမူးထိုး စိတ်ထဲရှိရာ လုပ်တတ်သည်။ ဒါကြောင့်မို့လည်း သူတကာထက်ပို၍ အောင်မောင်းဆိုတဲ့သူ့ကို သူမ အချစ်ပိုနေရခြင်းပင် ဖြစ်တော့သည်။ အတန်းပညာ မည်မည်ရရမတတ်။ ဗလအားကိုး မိုက်ရူးရဲဆန်တာမျိုးက ကိုယ်လိုရာပုံသွင်းပြီး လက်ညှိုးထိုး ခိုင်းချင်ရာခိုင်းစေ၍ရမည် ဆိုတာ သူမနားလည်သဘောပေါက်နေပါသည်။ ပထမလင်ဖြစ်သော မောင်လုံးလည်း ဒီအတိုင်းပင် ဖြစ်သည်မဟုတ်လား။ 

သူတို့ အသိဉာဏ် အမျှော်အမြင်သာမရှိတာ ကာယအားကိုး အလုပ်ကြမ်းသမားအဖြစ် ငွေကိုနင်းကန် ဖိရှာခိုင်းရင်း တစ်ဖက်ကလည်း ကိုယ့်ရဲ့ရမ္မက်လိုအင်အတွက် သူတို့ဆီက သူတကာထက် ကြီးမားသန်စွမ်းလှသည့် အဟိတ်တိရစ္ဆာန်နှင့်မခြားသော ကာမစွမ်းအင်ကို ဝဝလင်လင်ရယူခံစားပြီး ထမီနံ့ကလေး မစို့မပို့ပေးလိုက် ကိုယ့်အတွက်ကျန်အောင် ကွက်ကျော်နင်းလိုက်နှင့် ဘဝကို မိမိလိုရာပုံစံအတိုင်း ဟန်ကျပန်ကျဖြတ်သန်းနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

မောင်လုံးတစ်ယောက် အခြားသော မိန်းမတွေရဲ့ပေါင်ကြားထဲမှာ သွားကြီးအဖြဲသားနှင့်မြူးပျော်နေစဉ် သူမကိုယ်တိုင်လည်း တစ်ပါးသော ယောက်ျားသားများရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာ ကာမသုခအလီလီ ခံစားရယူနိုင်ခဲ့သည့် အဖြစ်ကို သူ့လင်မောင်လုံးတစ်ယောက် သိပင်သိငြားသော်လည်း ဘာတစ်ခွန်းမှပင် ပြန်လည်တုံ့ပြန် ပြောဆိုဝံ့ခြင်း မရှိသည်မှာ ဘယ်လိုမှလျှော့တွက်၍မရသည့် သူမ၏ အစစ်အမှန် အရည်အချင်းတစ်ခုပင် ဖြစ်သည် မဟုတ်ပါလား။ 

သူမ လီးအစုပ်ကောင်းလွန်း၍ အောင်မောင်းလည်း လီးမတ်မတ်တောင်လာရလေပြီ။ လဒစ်ထိပ်လုံးကြီးက မှိုပွင့်တစ်ပွင့်လို ထိပ်ဖူးတစ်ခုလုံး ပွပွကားကားကြီးဖြစ်လာတာ တွေ့ရသည်။ လဒစ်ထိပ်ပွင့်အမျိုးအစား ဖြစ်သည်။ သူ့လဒစ်အနားသားတစ်လျှောက် ခမောက်ဆောင်းထားသလို နှုတ်ခမ်းသားများကော့လန်၍ အပြင်ဖက်ကို ကားထွက်နေပုံမှာ အသည်းယားစရာ ကောင်းလွန်းလှပါသည်။ 

လီးဒစ်အောက်ခြေတစ်ဝိုက်ကို လျှာနှင့်ရစ်ဝိုက် ယက်ဆွပြီး ထိပ်လုံးကို စုပ်ကာစုပ်ကာ ပေးလိုက်သည်။ လချောင်းတစ်လျှောက်ကိုလည်း အသွားအပြန် လျှာနှင့်ယက်သည်။ နမ်းသည်။ စုပ်သည်။ ဂွေးဥနှစ်လုံးပင်မကျန်အောင် ပြွတ်ကနဲပြွတ်ကနဲ စုပ်ယူနေ၍ အောင်မောင်း ကြာကြာအောင့်မခံနိုင်ဘဲ သူမကို လက်ပြကာတားလိုက်ရသည်။ 

သူ့ဆီးအိမ်နှင့် ကပ်ပယ်အိတ်တစ်ဝိုက်မှာပါ တင်း၍လာရပြီ။ ဆက်တိုက်လိုးထားရသဖြင့် လီးချောင်း တစ်ချောင်းလုံးပါ ကျင်သလိုကြီး ဖြစ်နေသည်။ ပွတ်တိုက်ဖန်များ၍ လီးကျိန်းနေသည်။ မသိန်းစောက်ပတ် ဘယ်လိုနေမည် မသိပါ။ ဒီတစ်ကြိမ် သူမစောက်ပတ်မလိုးဘဲ ဖင်ကိုသာလိုးမည်ဖြစ်၍ အောင်မောင်း သူမကိုကုတင်ပေါ်ဆွဲတင်လိုက်ပြီး သူမပေါင်ကြားထဲရှိ အမွှေးအမြှင်များထူပြောစွာ ပေါက်ရောက်နေလျက် ရှိသည့် သူမစောက်ပတ်အုံဖောင်းအိအိကြီးကိုရော ဖင်စအိုဝစူတူတူကလေးကိုပါ နှစ်ခုစလုံးကို ပါးစပ်နှင့်နမ်းစုပ် လျှာနှင့်တပြပ်ပြပ် ယက်သပ် ဆွနှူးပေးလိုက်သည်။ 

မသိန်းတင် ဖင်ပေါက်ကို သူမလင်ဖြစ်သူမောင်လုံးတစ်ယောက် အမြဲဆော်နေကျဖြစ်၍ စအိုဝပွင့်လို့နေကာ အနောက်ကို မသိမသာစူထွက်နေသည်။ အောင်မောင်း လက်ညှိုးလက်ခလယ်နှင့် စောက်ပတ်ကို ထိုးနှိုက် ဆွပေးရင်း ကျန်နေသည့် သူ့လက်မဖြင့် မသိန်းတင်၏ဖင်စအိုဝလေးထဲကိုပါ လှည့်ပတ်မွှေ့ထိုးပေး လိုက်ပါသည်။

ဖင်ပေါက်ဖွင့်ပေးလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဖင်ပေါက်လမ်းကြောင်းဖွင့်ရင်း အောင်မောင်း မနေနိုင်တော့တာနှင့်သူမစောက်ပတ်ကိုပါ တစ်ခါတည်း အားရပါးရ ကုန်းမှုတ် ကုန်းယက်ပေးလိုက်ပြန်သည်။ မသိန်းတင်နှုတ်မှ တကျွတ်ကျွတ် စုပ်သပ်မြည်တမ်းညည်းညူရင်း သူမခါးကလေးပါ အပေါ်ကို ကော့ထိုးတက်သွားရလေသည်။

“ အင့် အောင်မောင်း နင် … နင် ဘာ … မ ပြော …ညာ … မပြော နဲ့ … လူကို ဟင့် ဟင်းးး ” 

“ ဖလပ် လပ် ပြပ် ပြပ် … ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ် ” 

“ အ အာ့ ယား ယား တယ် နင် အ တ အားလုပ် လုပ်တာ အိအင့် အ အစိကို မ မကိုက်နဲ့ အ … သေ သေပီ သေပါပီ …တော် ” 

အောင်မောင်းအပြတ်ပင် ယက်လိုက်စုပ်လိုက်နမ်းလိုက်လုပ်နေသည်။ စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကို အောက်ကနေ အထက်သို့ လျှာအပြားလိုက်ကြီး လေးငါးကြိမ်ခန့် ယက်ယက်သပ်တင် ပစ်လိုက်ရင်း စောက်ဖုတ်လိုဏ်ခေါင်း ပေါက်လေးထဲကို လျှာလိပ်၍ ထိုးသွင်းကာ ထက်အောက်ဝဲယာ နာရီလက်တံ လားရာအတိုင်း လေးဘက်လေးတန် လှည့်ပတ်ယက်ဆွ၍ ပေးလိုက်သည်။ 

စောက်ဖုတ်အတွင်းရော အပြင်ရော နှုတ်ခမ်းသားများကို သူ့လျှာမထိတွေ့မိသည့်နေရာ ဟူ၍မရှိ။ အစိထိပ်ဖူးချွန်တက်တက်ကလေးကိုလည်း ပြွတ်ပြွတ် ပြွတ်ပြွတ် ဟူ၍ အသံအကျယ်ကြီး ထွက်အောင် စုပ်သည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်း နံရံတစ်ဝိုက်ကို သူ့လျှာစောင်းကြီးနှင့် ဟိုထိုးဒီထိုး ဗရမ်းဗတာ ထိုးမွှေထိတိုက်မိတာကြောင့် မသိန်းတင် စောက်ရည်တွေ ထိန်းမနိုင်သိမ်းမရ သောက်သောက်လဲထွက်ကျလာခဲ့ကာ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်တောင်မှ ရှက်အားပိုသွားမိသည့် အဖြစ်။ စောက်ဖုတ်သာမက ဖင်ကိုပါ သူ့လက်နှစ်ချောင်းနှင့် အဆက်မပြတ် ထိုးမွှေနေမှုက လူကိုပင်ရူးမတတ် ဖြစ်သွားစေပါသည်။ 

မသိန်းတင် အောင့်အည်းမျိုသိပ်ရဖန်များ၍ စောက်ရည်တွေသာမက သေးတွေတောင်မှ ထွက်ချင်ချင် ဖြစ်လာခဲ့ရသည်။ လုပ်ချင်ရာ လုပ်လို့ဝတော့မှ အောင်မောင်း ကုတင်နဘေးရှိ ကြွက်လျှောက်နေရာမှာ တင်ထားသည့် ခေါင်းလိမ်းဆီပုလင်း ကို ယူပြီး သူ့လီးကိုရော မသိန်းတင်ဖင်နှင့်စောက်ပတ် ပေါင်ခြံတစ်ခုလုံး ရွှဲနစ်နေအောင်ကို စိမ်ပြေနပြေ သုတ်လိမ်းပစ်လိုက်သည်။ 

“ နင် တကယ် ဖင် … လိုး မှာနော် ဟုတ်လား ”

“ အင်း ဘာဖြစ်လို့လဲ … ဖင်မခံချင်လို့လား ” 

“ မ ဟုတ် … ပါဘူး … ငါ ငါ ပြီး … လိုက်ချင် …လို့ … စောက်ဖုတ် အရင်လိုးပေး တကယ်ပြောတာ နော်…ပြီးမှ နင့်အကြိုက် လုပ် … ” 

“ သိတယ် …ဒါကြောင့် အစ်မ စောက်ပတ်ပါ ဆီကြိုလိမ်းထားတာ … စောက်ပတ်ရော လီးရော ဆီရွှဲရွှဲနဲ့လိုးတော့ ဇွပ်ဇွပ် ဇွပ်ဇွပ်နဲ့ အဝင်ချောနေမှာပဲ ” 

“ အေးပါဟယ် လုပ်ချင်တာ လုပ်ပါ ငါ နင့်ကို ချစ်လွန်းလို့ နင်ဘာလုပ်လုပ် ခံပြီးသားပဲ ”

“ အဲဒီအပြောလေးတွေကြောင့် မသိန်းကို ချစ်ရတာ ဟင်း ဟင်း ” 

အောင်မောင်း သူမနှုတ်ခမ်းဖူးဖူးတွဲတွဲကလေးနှစ်ချပ်ကို ပြွတ်ကနဲစုပ်နမ်းလိုက်ပြီး နှစ်ယောက်သား နောက်တစ်ချီထပ်ဆွဲဖို့ ပြင်ဆင်လိုက်ကြလေသည်။

မသိန်းတင် ပက်လက်အနေအထားအတိုင်း ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုထောင်ကားပြီး ဒူးထောင်ပေါင်ကား လုပ်ပေးလိုက်သည်။ အောင်မောင်းက သူမပေါင်နှစ်ချောင်းအလယ်မှာ ဆောင့်ကြောင့်ဝင်ထိုင်၍ သူ့လဒစ်ထိပ်ကို မသိန်းတင်စောက်ဖုတ်ထဲ တေ့သွင်းလိုက်သည်။ ခေါင်းလိမ်းဆီအစွမ်းဖြင့် သိသိသာသာ လီးအဝင်ချောပြီး ရှောကနဲဆိုသလို သူ့လီးချောင်းကြီး အရင်းထိရောက်အောင် ဒုတ်ဒုတ်ထိစိုက်နစ် တိုးဝင်သွားလေသည်။အောင်မောင်း အဆက်မပြတ် လိုးတော့သည်။ 

လှေကြီးထိုးဆိုပေမယ့် မသိန်းတင်ပေါင်တန်နှစ်ဖက်ကို သူ့ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက် တင်ထမ်းကာ လိုးရသဖြင့် လီးစိုက်ဝင်အားပိုကောင်းပြီး မောင်းအား ကောင်းကောင်းနှင့် တစ်ချက်ချင်း ဆောင့်လိုးချလေလေ ပိုမိုခရီးရောက်လေလေဖြစ်လာရလျက် မိနစ်နှစ်ဆယ်ခန့်အကြာမှာ မသိန်းတင် ဂဏှာမငြိမ်ဘဲဖြစ်ကာ အောက်ကနေ ဖင်ကြီးတလိမ့်လိမ့် ကော့ပျံတွန်းထိုးလို့ လာရလေသည်။ 

“ အ ဆောင့် ဆောင့် ကြမ်းကြမ်းလိုး အောင်မောင်း မမ ပြီး ပြီးချင်လာပြီ ဟင့် အ အိ အိ အင့် ကောင်း ကောင်း လိုက်တာကွယ် ”  

“ ကျွန်တော်လည်း ကောင်းတာပဲ အစ်မစောက်ပတ်ကြီး လိုးလို့ကောင်းလွန်းလို့ ဓားနဲ့လှီး အိမ်တိုင်မှာ ချိတ်ပြီးတော့တောင် သိမ်းထားလိုက်ချင်တယ် ”

“ အမယ်လေ့လေး ကြောက်စရာကြီးပါလား ငအောင်မောင်းရယ် ဟွင်း ခွေးသားလေး နင် ငါ့စပတ်ဖြတ်ချိတ်ပြီး အချိန်ပြည့် လိုးချင်သေးတယ်ပေါ့ … ဟုတ်လား ” 

“ ဒါပေါ့ မမရဲ့ မစောက်ပတ်က အပျိုမဟုတ်တာတောင် … လိုးရတာ ထုတ်ထုတ် ထုတ်ထုတ်နဲ့ ဝက်သား သုံးထပ်သားကြီး သွားဖုံးမြုပ်အောင် ကိုက်ဝါးနေရသလိုပဲ …ဟီးဟီး အနားမှာတစ်နေကုန်ထားပြီး အချိန်ရတာနဲ့ လိုးပစ်လိုက်ချင်တာ ဟင်း ဟင်း ဟင်း ”

“ အင်းးး ငါကလဲ နင့်လီးကြီး သံတုတ်ကြီးတစ်ချောင်း သပ်လျှိုသလို လိုးပြီးရင်းလိုးနေတာ … အားရပါတယ် ငါ့မောင်ရယ် … ကဲ လိုးပါ လိုးပါ … လီးကို ဒီအတိုင်း စိမ်မထားနဲ့ …စောက်ပတ်လိုး ပြီးရင် ဖင်လိုး စကားသိပ်များမနေနဲ့တော့ ” 

အောင်မောင်းလည်း ကောင်းပါပြီ ဆိုပြီး စပ်ဖြဲဖြဲမျက်နှာနှင့် သူမပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကားထမ်းပြီး အချက်လေးငါးဆယ် တအုန်းအုန်းဝုန်းပစ်လိုက်ရာ မသိန်းတင်ဖျပ်ဖျပ်လူးသွားရပြီး စောက်ရည်တွေ မထိန်းနိုင်တော့ဘဲ စောက်ခေါင်းထဲကနေ အပြင်ကို တဖြောဖြော ထွက်သွန်ကျလာခဲ့ရလျက် ပထမအချီကို မပြီးချင်ဘဲ ပြီးလိုက်ရတော့သည်။ သူမစောက်ပတ်ထဲက လီးကိုဆွဲထုတ် ဖင်ကိုကုန်းခိုင်းလိုက်ပြီး သူမဖင်ပေါက်ထဲ လီးစသွင်းလိုက်သည်။ 

“ မောင်လေး ဖြေးဖြေးနော် မင်းလီးတော့ မမကြောက်တယ် ဖင်မကွဲစေနဲ့” 

“ စိတ်ချ မမရဲ့ မကွဲစေရပါဘူး ” 

အောင်မောင်း သူ့လီးကို ဂရုတစိုက်လိုးသွင်းသည်။ ကြပ်တပ်တပ်နိုင်ပြီး ဆီလိုသေးသည်ထင်၍ ဆီပုလင်း ထပ်ယူ သူမဖင်ပေါက်နှင့်သူ့လီးမှာ ထပ်မံသုတ်လိမ်းပြီး လီးကိုနောက်တစ်ကြိမ် ထိုးစိုက် လိုးသွင်းလိုက် ပြန်သည်။

ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ အဝင်ပေါက်ပွင့်ပြီးဖြစ်သည့် သူမစအိုပေါက်ကလေးက သူ့လီးကြီးဒဏ်ကို တဖြည်းဖြည်း ခံနိုင်လာပြီး လီးဒစ်မြုပ်ရုံအဆင့်ကနေ လီးတစ်ဝက်သာသာလောက်အထိ အထဲဝင်အောင် သွင်းနိုင်လာသည်။ ဖိလိုက်ကြွလိုက် ဆောင့်လိုက်ညှောင့်လိုက်နှင့် အသွင်းအထုတ်လည်း မှန်မှန်ကြီး လုပ်နိုင်လာသည်။ နှစ်ယောက်သား စတင်၍ ဖီလင်တွေရလာကြပြီ။အောင်မောင်း သူ့မမဖင်ပေါက်ထဲကို မဝင်ဝင်အောင်လက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖြဲပြီး လဒစ်ထိပ်ကားကြီးကို အဆက်မပြတ် ဇွတ်လိုးသွင်းနေသည်။ ခုနင်ကလောက် တစ်ဆို့ဆို့ ဖြစ်မနေတော့ပေမယ့် အလိုးမခံရတာ ကြာ၍လားတော့မသိ။ စီးကြပ်ကြပ်ဖြစ်နေတာတော့ အမှန်ပင်။ စောက်ပတ်ကမှ အရည်ရွှဲလာလျှင် ချောင်ချောင်ချိချိ ဖြစ်လို့နေသေးသည်။ 

ဖင်ပေါက်ကဖြင့် ဆီဆွတ်ပြီးလိုးတာမဟုတ်လျှင် သိပ်တော့မလွယ်ချေ။ ဓမ္မတာနှင့်ဆန့်ကျင်သောနည်းဖြစ်၍ လီးချောင်းကြီးသူဆိုလျှင် စောက်ပတ်လောက် ဆွဲဆန့်အား မကောင်းလှသည့် ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲမှာ ကပ်ကပ်သပ်သပ် ကြပ်သိပ်ညှပ်၍နေမှာ သေချာသလောက်ပဲ ဖြစ်ပါသည်။ အောင်မောင်းဖင်လိုးရတဲ့အရသာကို မသိန်းတင်လောက်တောင် မခံစားဖူးခဲ့ပါ။ အောကားတွေကြည့် သူသူငါငါ အပြောမျှလောက်သာ ကြားဖူးခဲ့သည်။ 

ဖာချတော့လည်း ဖာမတွေက တော်ရုံနှင့် ဖင်ကိုင်ခွင့်မပြုကြ။ ဖင်လိုးခံသော စော်မျိုးက အလွန်ရှားပါးလှပါသည်။ ဖင်ပါကင်အမြဲဖွင့်နေကျ ခေါင်းတွေသာ တစ်လက်ကိုင် သဘောမျိုးထားကာ ထင်တိုင်းကြဲခွင့်ရကြသည်။ သူ အခုမှသာ ဖင်တကယ်လိုးဖူးခြင်းဖြစ်သည်။ အလုပ်ခွင်ထဲက ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် လက်တည့်စမ်း ကြည့်ဖူးခဲ့ပေမယ့် လဒစ်လောက်သာဝင်ပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံး အသွင်းမခံနိုင်တာကြောင့် ပြန်ပြီး လက်လျှော့ခဲ့ရသည်။ ဒီတစ်ချီဖင်လိုးခြင်းက သူ့အတွက် ဗွေဆော်ဦးအကြိမ်ပင်ဖြစ်၍ သည်းထိတ်ရင်ဖို ဖြစ်ချင်စရာလည်း ကောင်းလှပါသည်။

ပထမဆုံး လီးဒစ်ကိုဝင်အောင်သွင်း တစ်ရစ်ပြီတစ်ရစ်လှည့်ပတ်၍ လီးတစ်ဝက်လောက် ဝင်အောင်ဆောင့်သွင်းပြီး ချောဆီအရှိန်နှင့် လီးကိုတစ်လက်မချင်း နှဲ့ကာနှဲ့ကာကပ်ဖိ ညှောင့်၍ အပြင်ပြန်ဆွဲထုတ်လိုက် အဝင်ပိုနက်အောင်အားနှင့်ဖိဆောင့်သွင်းလိုက်လုပ်ပြီး တဖြည်းဖြည်း လီးအရင်းထိရောက်ဖို့ ဇောချွေးများပျံနေအောင်ကို မနည်းကြီး ကြိုးစားအားထုတ်လိုးပေးရသည်။ လိုးရင်းကနေ အရသာကို ခံစားတတ်လာသည်။

တစ်ခုပဲ ပြောစရာ ရှိသည်။ လီးကို အချိန်ကြာကြာ ဆွဲမလိုးနိုင်အောင် သဘာဝက တမင်တကာ တားမြစ်ပိတ်ပင် ထားလို့လားမသိ။ အောင်မောင်း လီးဝင်လီးထွက် ခပ်သွက်သွက် လိုးနိုင်လာပြီး လီးလမ်းကြောင်းပွင့်သည်နှင့် တရစပ် အားသွန်လိုးပစ်လိုက်ရာ စောက်ပတ်ထက်တောင် ပိုပြီး ဖိညှစ်စုပ်ဆွဲအားများလှသည့် စအိုအတွင်းနံရံ များရဲ့ ထိတွေ့ပွတ်တိုက်မှု ကလည်း စောက်ပတ်ကိုလိုးရသည်ထက် သုံးလေးဆလောက် ပို၍ ပြင်းထန်ထိရောက်မှု ရှိခြင်းကြောင့် သူ့ခမျာ အချိန်အကြာကြီး ဆွဲမလိုးနိုင်တော့ဘဲဖြစ်ကာ မိနစ်လေးဆယ်ခန့် အကြာမှာပင် လီးချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး ကျင်ကနဲဆိမ့်ကနဲ ပူကနဲဖြစ်သွားပြီး သူ့လရည်ပျစ်ပျစ်တွေကို မသိန်းတင်၏ ဖင်စအိုပေါက်ကလေးထဲသို့ ဒလဟောကြီး ပန်းထုတ်ကာ ကိစ္စပြီးသွားရလေတော့၏။ 

ဖင်လိုးရသည့်အရသာကို သူတော်တော်ကလေး စွဲလန်းနှစ်ခြိုက် သွားခဲ့ရပြီ။ မသိန်းတင်ဖင်ထဲ လီးစိမ်ထားရင်း အောင်မောင်းလက်က သူမစောက်ပတ်ထိပ်နားရှိ ဗီဇံခေါ် အစိကလေးရှိရာကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလှုပ်နှူးဆွ၍ လက်ညှိုးလက်မဖြင့်ညှပ်ကာ ဖိပွတ်ပေးလိုက်ရင်း သူမအနေနှင့် အပြီးသတ် ခရီးရောက်အောင် ခပ်သွက်သွက်ကလေး ဝိုင်းကူပို့ဆောင်ပေးလိုက်လေသည်။ မသိန်းတင်လည်း အဆက်မပြတ် ထွန့်လူးကော့ပျံ၍ စောက်ရည်များ အသည်းအသန်ပန်းထွက်ကာ ငြိမ်ကျသွားရလေတော့၏။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။



သိပ်ချစ်တာပဲ မောင်လေးရယ် (စ/ဆုံး)

သိပ်ချစ်တာပဲ မောင်လေးရယ် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ချမ်းမြေ့သာဇံမောင်မောင်နှံ

မနေ့ညက တစ်ညလုံးလိုလို ဖောင်စီးလက်ဖွဲ့ကိစ္စ ပြီးမြောက်ရေးအတွက် မကြည်ရှိန်နှင့် ကာမဆက်ဆံခြင်းအလုပ်ကို ပြုလုပ်ခဲ့ရာ မိုးလင်းခါနီးမှ ကိစ္စပြတ်တော့သည်။ နံနက် (၄)နာရီ ခွဲပြီး လမ်းမှာတိုင်ပင်ခဲ့ကြသည်။ ည(၁၁)နာရီ ကျ တွေ့ကြမည့်အကြောင်း ။ မကြည်ရှိန်ကလည်း သူ့ယောက်ျားကို အရက်မူးအောင် တိုက်ထားမည်ဖြစ်ကြောင်း ၊ မနေ့ညကလို အားရပါးရ နှစ်ပါးသွားကြမည်ဖြစ်ကြောင်း … စသည်ဖြင့် စုံစိနေပါတော့သည်။

ထွန်းထွန်းက လမ်းခွဲခါနီးတွင် လူနှစ်ယောက်ဖက်စာ မန်ကျည်းပင်ကြီးကို ကွယ်၍ မကြည်ရှိန်ကို ဖက်နမ်းသည်။ ပြီးတော့ ပေါင်ကြားက စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလည်း ထမီလှန်၍ ကုတ်ထည့်လိုက်သေးသည်။ မကြည်ရှိန်ကလည်း အားကျမခံ ထွန်းထွန်းပေါင်ကြားက လီးတန်ကြီးကို ပုဆိုးပင့်လှန်၍ ဆွဲညှစ်လိုက်သည်။ လီးတန်ကြီးက ငိုက်ဆင်းနေသော်လည်း ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း နွေးနွေးတောင့်တောင့်ကြီး ဖြစ်နေသည်။ နှစ်ယောက်သား (၅)မိနစ်လောက် အချစ်ပလူးပြီးနောက် လမ်းခွဲခဲ့ကြသည်။

မကြည်ရှိန်ကလည်း သူ့ယောက်ျားရှိရာ ဖဲဝိုင်းသို့ လာလမ်းအတိုင်း ဣဒ္နြေမပျက် ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ထွန်းထွန်းကမူ ရွာလမ်းအတိုင်း အနောက်ဖက်သို့ ထွက်လာခဲ့ပြီး စာသင်ကျောင်းကိုပတ်ခါ တောင်ဘက်မှ ပတ်ဝင်ခဲ့ပြီး ဗီဒီယို ဝင်ကြည့်နေ၏။ မကြည်ရှိန်က ကာမပါရမီ ဖြည့်သဖြင့် လက်ဖွဲ့အစီအစဉ် အောင်မြင်ခဲ့သည်မို့ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်နေပါတော့သည်။

ထို့နောက် သူကိုယ်တိုင် ဖော်စပ်ထားသော ကာမအားတိုးဆေးကို စားသည်။ ထိုဆေးကို စားပြီး တစ်ရေးကောင်းကောင်း အိပ်လိုက်လျှင် ကာမအားတွေ ပြန်လည်ပြည့်ဖြိုး တိုးပွားလာသည်။ ကာမဆေးစားပြီးသောအခါ မုံညင်းဆီ၊ ခွေးလှေးယားမြစ်၊ နှမ်းလုံးကြိုင်မြစ်၊ ဘူးသီးအနှစ်တို့ဖြင့် ဖော်စပ်ထားသော လိမ်းဆေးဆီဖြင့် သူ့လီးတန်ကြီးကို ကျကျနန ပွတ်လိမ်းဆုတ်နယ်နေပြီး တစ်ချိုးတည်း အိပ်လိုက်ပါတော့သည်။

မကြည်ရှိန်တို့လင်မယားလည်း စတုဒီသာ အဝအပြဲ စားသောက်ပြီး ဖဲဝိုင်းက နိုင်လာသော ငွေများကို လွယ်အိတ်နှင့် ထည့်ကာ အိမ်ပြန်လာခဲ့ကြသည်။ လင်မယားနှစ်ယောက်စလုံး အူမြူးနေကြ၏။ ကိုပေါစိန်က သူ့မိန်းမကို ကြက်ဥနှစ်လုံးယူခဲ့ပြီး အိမ်ပေါ်ထပ် တက်ခဲ့ဖို့မှာရင်း ရွှေလိမ္မော် (၂) ပုလင်းယူကာ အပေါ်ထပ် တက်လေသည်။ အခန်းထဲရောက်တော့ စားပွဲပေါ်တွင် ရွှေလိမ္မော်နှစ်လုံးကို တင်လိုက်သည်။ ယောက်ျားပတ် လက်ပတ်နာရီ အကောင်းစားတစ်လုံး စားပွဲပေါ်တွင် ရောက်နေ၏။ ကိုပေါစိန် အံ့သြသွားသည်။

“ တောက်….ကောင်မ ညက အိမ်သာဆိုပြီး ထွက်သွားလိုက်တာ ပြန်မလာတော့ဘူး..၊ သူ ပိုက်ဆံလာပေးတော့ အတော်ခေါ်ယူရတယ်၊ ဘယ်ကောင်နဲ့များ နောက်မီးလင်းနေမှန်း မသိဘူး…”

ဟု ရင်တွင်းမှာလည်း သံသယတွေနဲ့ ဗလောင်ဆူလာသည်။ သူကိုယ်တိုင်ကလည်း မကြည်ရှိန်ကို သူ့အရင်ယောက်ျားလက်ထဲက ကလီကမာနှင့် လုယူခဲ့ရသည်မို့ (၃)ကျောင်းပြောင်းသော ရှင်၊ (၃)လင်ပြောင်းသော မိန်းမသည် ကလီကမာ ဉာဏ်နီ၊ဉာဏ်နက် များတတ်ကြောင်း လောကနီတိထဲမှာ ငယ်စဉ်က သင်ယူခဲ့ဖူး၏။

“ တောက်…ဖေလိုးမ…မသာမတော့ သိကြရောပေါ့ကွာ..ဟင်း…”

ထိုစဉ် မကြည်ရှိန်က ကြက်ဥနှစ်လုံးကိုင်၍ အခန်းထဲဝင်လာသည်။ ကိုပေါစိန်က မကြည်ရှိန်ကို မီးဝင်းဝင်းတောက်သော မျက်လုံးတို့ဖြင့် စိမ်းစိမ်းကြီး ကြည့်ကာ…

“ ဟေ့ကောင်မ…ငါ့ကို လုံးဝမညာနဲ့… ဒါ ဘယ်က လင်ငယ့်ပစ္စည်းလဲ..အမှန်အတိုင်း ပြောစမ်း…၊ မနေ့ညက အိမ်သာဆိုပြီးတော့ လင်ငယ်နဲ့ နောက်မီးလင်းနေတာပေါ့.. ဟုတ်လား…”

မကြည်ရှိန်က နာရီကို ဆတ်ခနဲ လှမ်းယူလိုက်ရင်း …

“ ဒီမှာ …ကိုပေါစိန်… ကျုပ် ဘာကောင်မလဲ ဆိုတာ တော်သိတယ်..နော်…၊ ဘဝကံမကောင်းခဲ့လို့ လင်တွေထည်လဲ ပြောင်းခဲ့ပေမယ့် တော်နဲ့ညားခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်း ကျုပ် ဘယ်တုန်းက ဖောက်ပြန်ဘူးလို့လဲ…၊ ဘာမှ မမေးမမြန်းဘဲနဲ့ ကိုယ်ထင်ရာတွေ စွပ်ပြောမနေနဲ့…”

“ ဟာ..ဘာမေးမြန်းနေစရာ လိုသလဲကွ.. ဒီအခန်းထဲမှာ ယောက်ျားပတ်နာရီကြီး ရောက်နေတာ နင်လင်ငယ်နဲ့ နောက်ဇာတ်ခင်း နောက်မီးလင်းနေတာ ထင်ရှားနေတာပဲ..၊ အဲလိုဆို ပြောလေကွာ..၊ ဒီနာရီက ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ဒီအခန်းထဲ ရောက်နေတာလဲ… တောက်…. ဟာ…. ပြောလေ.. ဒီနာရီက ဘယ်လိုလုပ်…….”

“ ပံ့သကူ ကောက်ရတာ တော်ရေ……”

“ ဟင်…ဘယ်လိုလုပ်ရတာလဲ…”

“ မနေ့ညက အိမ်ပြန်လာရင်း ရခဲ့တာ…”

မကြည်ရှိန်က မာကျောကျွတ်ဆတ်သော အသံဖြင့် ပြော၏။ ထို့နောက် ဆက်ပြောပြန်သည်။

“ အိမ်မရောက်ခင်.. သေးပေါက်ချင်လို့ မအောင့်နိုင်တာနဲ့ ခင်မြင့်နွယ်တို့ ခြံစည်းရိုးနား သေးထိုင်ပေါက်နေတာ…၊ မျက်စိရှေ့မှာ လရောင်ဟပ်ပြီး ဝင်းဝင်းလက်လက် ပစ္စည်းလေးမို့ ကောက်ကြည့်လိုက်တာ.. အဲဒီ နာရီဖြစ်နေတာပဲ..”

ဒီတော့မှ ထွန်းထွန်း ပံ့သကူ ပစ်ထားသော နာရီမှန်း သဘောပေါက်လိုက်သည်။

ခင်မြင့်နွယ်ဆိုတာ … တစ်ရွာလုံးရှိ အပျိုချော (၁၀) ဦးတွင် နံပါတ် (၁) စာရင်းဝင်ဖြစ်သည်။ မိဘကလည်း ပိုက်ဆံရှိသည်။ ဧကန္တ ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် ခင်မြင့်နွယ်ကို ပိုးချင်လို့ ခြံနားလာပစ်ထားပုံ ရသည်။ အခုမှ ကိုပေါစိန် စိတ်ထဲက အလုံးကြီး ကျသွားတော့၏။ သို့သော် နည်းနည်းပါးပါး ထပ်တွန့်လိုက်သေး၏။

“ ပံ့သကူ ရထားမှန်း ဘာလို့ညက ငါ့ကို မပြောတာလဲ..”

မကြည်ရှိန်က မျက်စောင်းထိုးရင်း….

“ စောက်မြင်ကပ်လို့… မပြောတာ…”

ဟုတ်သား…သူ့မိန်းမ သူ့ကို မကျေနပ်မှန်း ညထဲက သိသည်။ လီးအစာ စားချင်နေတာ သူမကျွေးနိုင်ခဲ့။ ဖဲဇောတွေ ကပ်နေခဲ့သည်။ မိန်းမထက် ဖဲကိုချစ်ကြောင်း စကားနာထိုးခံခဲ့ရသည်။ ထို့ကြောင့် မိန်းမကျေနပ်အောင် စောက်ဖုတ်ကိုတောင် ယက်ပေးခဲ့ရသေးသည်။

“ လာပါ…မိန်းမရာ… ငါမှားပါတယ်…”

မကြည်ရှိန်က မသွားဘဲ ပေရပ်နေသည်။ ထိုသို့ ပေကပ်နေလေ ကိုပေါစိန်စိတ်တွေက ပို၍ထကြွလာလေဖြစ်သည်။

“ လာပါ…မိန်းမရ… ညက အကြွေးကို အတိုးနဲ့ ဆပ်ပါ့မယ်..၊ ”

ကိုပေါစိန်တစ်ယောက် ကာမရာဂ သွေးလှုံ့ဆော်မှုကြောင့် ငယ်မူပြန်ကာ မြူးကြွနေသည်။ မကြည်ရှိန်ကလည်း ရပ်မြဲရပ်နေသည်။ ညက မကြည်ရှိန် သူ့ကို အားရပါးရ လိုးပေးသွားသော ထွန်းထွန်း၏ ဧရာမလီးကြီးကို မြင်ယောင်မိရင်း မျက်နှာမှာ သွေးရောင်လွှမ်းလာသည်။ အမှန်အားဖြင့် သူ့ယောက်ျား ပို၍ မရိုးမရွ ဖြစ်လာအောင် တမင်သက်သက် ဆွနေခြင်းဖြစ်သည်။ သို့မှသာ အရက်ဒဏ်နှင့် တစ်ချိုးထဲ အိပ်ပျော်သွားမည်..။ ဒီတော့မှ မကြည်ရှိန်နှင့် ထွန်းထွန်း သူတို့နှစ်ယောက် ထင်တိုင်းကျဲ လို့ရမည် မဟုတ်ပါလား..။

“ လာပါဆိုကွာ… မိန်းမကလဲ…”

“ သွား….မလာဘူး…၊ အခုမှ လာချော့မနေနဲ့….ဟွန်း…”

မကြည်ရှိန်က ကိုပေါစိန်နား ကပ်မလာဘဲ အခန်းထောင့်ရှိ ဘီရိုနားသွားပြီး အဝတ်အစားလဲလိုက်သည်။ ညက ဝတ်ထားခဲ့သော ထမီကို အရင်လဲ၏။ ထို့နောက် ကျောပေးလျှက် အနေအထားဖြင့် အပေါ်အင်္ကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အတွင်းခံဘော်လီကို လက်နောက်ပစ်၍ချွတ်သည်။ ထမီ ရင်မရှားဘဲ ကိုယ်အထက်ပိုင်းကို သည်အတိုင်း ဖော်ပြထား၏။

ဖွံ့ဖြိုးစွင့်ကားသော ဖင်သားဆိုင် ထွားထွားကားကားကြီးနှင့် ကျောပြင်ဖွေးဖွေးနုနုကြီးကို ကြည့်ကာ ကိုပေါစိန် စိတ်တွေ ပို၍ပို၍ ထကြွလာ၏။ ငနဲက ငါးခူပြုံး ပြုံးကာ ကြက်ဥတစ်လုံးကို အစိမ်းလိုက် ဖောက်သောက်လိုက်ပြီး ရွှေလိမ္မော်ပုလင်းကို ပါးစပ်ဖြင့် တေ့ကာ မော့ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ .. နောက်တစ်ချီ ထပ်မော့ပြန်၏။ ပုဆိုးအင်္ကျီများ ချွတ်၍ ကိုယ်တုံးလုံးကြီးဖြင့် သူ့ကို ကျောပေးကာ လျှော်ပြီးသား အတွင်းခံ အင်္ကျီဝတ်နေသော မကြည်ရှိန်ထံ သွားသည်။ ခြေသံကြားသော်လည်း မကြည်ရှိန်က လုံးဝလှည့်မကြည့်..။

ကိုပေါစိန်က အတွင်းခံအင်္ကျီ နောက်ပြန်ဝတ်နေသော မကြည်ရှိန်လက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာကို ချွတ်ယူလိုက်ကာ ကုတင်ဖက်ဆီလွှင့်ပစ်လိုက်လေသည်။ ထို့နောက် နုထွတ်ဝင်းမွတ်နေသော နို့အုံပြည့်ပြည့်တင်းတင်းကြီးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆုတ်ချေပေးလိုက်သည်။

“ ဖယ်စမ်းပါ…. အခုမှ….”

မကြည်ရှိန်က ထမီကို လှမ်းဆွဲသော်လည်း မမှီတော့..။ ထမီက ကြမ်းပြင်ပေါ် ကွင်းလုံးကျွတ်ကျသွား၏။ ကိုပေါစိန် ပေါင်ကြားက လီးကြီးမှာလည်း ထောင်မတ်စ ပြုလာသည်။ ထွန်းထွန်းလောက်တော့ မကြီး..။

ကိုပေါစိန်က တဏှာရာဂ အားကြီးလှသော်လည်း လီးတန်ကတော့ အရှည် ၅ လက်မခွဲသာ ..လူစင်မှီရုံမျှသာ ရှိ၏။ အတုတ်က ၄ လက်မခွဲခန့်ရှိ၏။ လီးတန်ကြီး အရောင်အဆင်းက ညိုမဲမဲ အရောင်ဖြစ်ပြီး .. ဒစ်ကြီးက လန်ပြဲနေသည်။ အသက်အရွယ်ကလည်း စကားပြောလာပြီမို့.. လီးတန်ကြီးကို ကြည့်ရသည်မှာ မွဲခြောက်ခြောက် နိုင်လှသည်။ ထွန်းထွန်းလီးနှင့် ယှဉ်လိုက်လျှင် ကိုပေါစိန်လီးမှာ သားအရွယ်မျှသာ ရှိတော့သည်။

တဖြေးဖြေး စိတ်ပါ စိတ်ထလာဟန်ဖြင့် လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်းဆုပ်လျက် ခပ်သွက်သွက် ဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ ကိုပေါစိန်က လရည်ထွက်မြန်၏။ ဂွင်း ခပ်ပြင်းပြင်း တိုက်ပေးခြင်းဖြင့် စောက်ဖုတ်ထဲ လိုးသောအခါ လေးငါးချက်လောက်ဆောင့်ရုံနှင့် လရည်ထွက်တော့မည်ကို သိထားသည်။ နောက်တစ်ချီ လုပ်ခိုင်းမည်..။ ပြီးတော့ ထလာအောင် ဂွင်းတိုက်ပေးမည်..၊ မကြာခင် သုတ်ရေတွေ ထွက်စေမည်..။ ဤသို့ဖြင့် ကိုပေါစိန်၏ အားအင်ဗလတွေကို ချိနဲ့သွားစေမည်။ သို့မှသာ အရက်ရှိန်ဖြင့် ကုလားသေကုလားမော အိပ်ပျော်သွားမည်။

မကြည်ရှိန် သတ်ကွင်းထဲကို ကိုပေါစိန် တည့်တည့်ကြီး ဝင်လာပါတော့သည်။ သို့သော် မကြည်ရှိန် ထင်ထားသလိုတော့ မဟုတ်..။ ထကြွလာသော ကာမစိတ်ကို ရွှေလိမ္မော်ပင့်မြှောက်လိုက်သည့်အတွက် ကိုပေါစိန် ရာဂဘီလူး ဝင်ပူးတာ ခံရပါတော့သည်။

မကြည်ရှိန်ကို ကုတင်ပေါ်သို့ ပွေ့တင်လိုက်ပြီး ကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်စေသည်။ ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကို တွဲလောင်းချထားပြီး ဘေးသို့ ကားထားလိုက်သည်။ ကိုပေါစိန် ကြမ်းပြင်ပေါ်တွင် ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပြီး ဖောင်းဖုတင်းမောက်နေသော စောက်ဖုတ်ကြီးကို အသေအချာ ကြည့်လိုက်သည်။ အရက်အရှိန်ကြောင့် စောက်ဖုတ်ကြီး ကြည့်ရသည်ကိုက မြူးထူး ပျော်ရွှင်စရာကြီး ဖြစ်နေပါတော့သည်။

ကိုပေါစိန်က အညိုရောင်သမ်းနေသော စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာကို လက်နှင့်ဖြဲလိုက်သည်။ ထိုအခါ နီရဲရွှဲစိုသော စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေက ပြူးတစ်ထွက်လာ၏။ စောက်ရည်ကြည်တို့ဖြင့် တောက်ပနေသည်။ ကိုပေါစိန်က သူ့မျက်နှာကို စောက်ဖုတ်ကြီးအနားသို့ တိုးကပ်ပြီး လျှာဖျားဖြင့် ပွတ်ဆွဲလိုက်လေသည်။ စောစောက ဟန်တစ်လုံးပန်တစ်လုံးဖြင့် ခါးမတ်ထားသော မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် ကြမ်းရှပူနွေးသော လျှာအတွေ့ကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းဖိန်းတက်သွားပြီး လက်နှစ်ဖက်ကို နောက်သို့ထောက်လျှက် ရင်မော့ ခါးကော့လျှက် ခံပေးလိုက်သည်။ စောစောကမူ .. မကြည်ရှိန် အမှန်တကယ် ဖီးမတက်သေး..။ ထွန်းထွန်းလီးအတွေ့က အကြီးအကျယ်လွှမ်းမိုးနေသဖြင့် ညရေးညတာအတွက် စီမံစိတ်ကူးလျက် အေးစက်စက်သာ ရှိနေခဲ့သည်။

ကြမ်းရှသော လျှာဖျားနွေးနွေးကြီးက စောက်ဖုတ်အတွင်းသားနုနုတွေကို ပွတ်ဆွဲမွှေဆွ ယက်ပေးလိုက်သောအခါ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ ကာမအကြောမှန်သမျှကို ပုတ်ခတ်လှုပ်နှိုးလိုက်သလို ဖြစ်သွားသည်။ မကြည်ရှိန် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့နေပြီး ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း တီကောင်ဆားနှင့်အတို့ခံရသလို တွန့်လိမ်ကော့ပျံနေသည်။

“ ပျစ်… ဗြစ်… ဘွတ်… ဘွတ်… ပလပ်…. ပလပ်…. ပြတ်……..”

“ အား… အား… ရှီး… ကျွတ်.. အာ… အား…. ကျွတ်… ကျွတ်…. အား… အာ့… ကျွတ်….”

မကြည်ရှိန် တစ်ကိုယ်လုံး တွန့်လိမ်လူးခါလျှက် အသည်းအသန် ညည်းညူနေပါတော့သည်။ နို့ကြီးနှစ်လုံးမှာလည်း တင်းကားနေသည်။ စောက်ခေါင်းဝပတ်လည်ရှိ အတွင်းသားနုနုတွေကို ရှလူးခနဲ စုပ်ယူထည့်လိုက်သည်။

“ အမလေး…. အား….. အမလေး.. လေး… အား ရှီး…. အမေ့.. အီးဟီး… အမေရေ… ကျွတ်…. ကျွတ်… ကောင်း… ကောင်းလိုက်တာ… တအားပဲ… အင်း.. ဟင်း..”

ကိုပေါစိန်က စောက်ဖုတ်ကြီး အလည်လောက်တွင် ဖြဲထားသော သူ့လက်နှစ်ဖက်ကို စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်း ထိပ်နားဆီသို့ ပို့လိုက်ပြီး အသေအချာ ဖြဲကြည့်လိုက်သည်။ ထိုအခါ … နီညိုရောင်သန်းနေသော စောက်စိငုတ်ကြီးက ပြူတင်းထွက်လာသည်။ ထို ပြူတင်းထွက်လာသော စောက်စိကြီးကို ကိုပေါစိန်က လျှာဖျားထိပ်ဖြင့် တို့ထိကလိလိုက်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အကြောမှန်သမျှလည်း တဖြိုးဖြိုး တဖျင်းဖျင်း နှင့် လှုပ်ခတ်သွားသည်။

ကိုပေါစိန်က စောက်စိညိုပြူးပြူးကြီးကို ချိုချဉ်စုပ်သလို တပြွတ်ပြွတ်ဖြင့် စုတ်ပေးလိုက်ရာ မကြည်ရှိန်တစ်ကိုယ်လုံး ငါးရံ့ပြာလူးသကဲ့သို့ ဆတ်စလူးခါသွားလေတော့သည်။ နှုတ်ကလည်း တအီးအီး တအင်းအင်းဖြင့် ညည်းညူလျက် ခေါင်းကိုနောက်လှန်မော့ပြီး ပါးစပ်ကြီး ဟထား၏။ နို့အုံမို့မို့ကြီး နှစ်မွှာမှာလည်း ဖားဖိုထိုးသလို နိမ့်ချီမြင့်ချီ လှုပ်ရှားနေသည်။ ဤအခြေအနေရောက်လျှင် သူ့မိန်းမ ပြီးတော့မည်ကို ကိုပေါစိန်က သိနေ၏။ ထို့ကြောင့် ကာမမိန်းခလုပ်သဖွယ်ဖြစ်နေသော စောက်စိငုတ်ပြူးပြူးကြီးကို ပါးစပ်ဖြင့် စုတ်၊ လျှာဖြင့်လည်း တဆတ်ဆတ် လှုပ်ဆွပေးလျက် ရှိသည်။

“ ပြွတ်…. ပြွတ်… ပလပ်… ပလတ်…. ဖွတ်… ပြလစ်… ပြွတ်… ပြွတ်… ရှလွတ်….ဖွတ်…ဖွတ်.. စွပ်… စွက်..”

“ အီးဟီး… အီး အီး… အင့်… အ….. ကျွတ်… အမလေး.. အီးဟူး…. ဟင့် အင်… အ…… အမေ့… အမလေး…ဟီးဟီး…. ပြီး… ပြီးတော့မယ်… ဟင်း ဟင်း…. ဟင်း…. လုပ်……. လုပ်တော့… အား…. ရှီး…… အား……”

မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် ကုတင်ပေါ် လှန်ကျသွားသည်။ ကိုပေါစိန် လီးတန်မဲမဲကြီးမှာလည်း အကြောတွေ အပြိုင်းပြိုင်းထကာ မာကျောသထက် မာကျောလာသည်။ ကိုပေါစိန် မတ်တတ်ထရပ်လိုက်ပြီး မကြည်ရှိန်၏ ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဖြဲကာ ရင်ဘတ်ဆီ တွန်းဖိလိုက်သည်။ ထို့နောက် သူ့လီးတန်ထိပ်ဖူးကြီးဖြင့် စောက်စိကြီးကို ပွတ်ထိုးလိုက်သည်။

“ အား… အာ… အမေ့… အား…. အမလေး… ကျွတ်…. ရှီး အီး… အား.. ကျွတ်… အား…….”

မကြည်ရှိန် စောက်ဖုတ်ကြီးမှာ ပွင့်ကန်ပေါက်ကွဲထွက်တော့မတတ် ယားကြွလှိုက်တက်လာပါသည်။ ကိုပေါစိန်က လီးတန်ကြီးကို လက်နှင့် အသေအချာကိုင်၍ စောက်စိကြီးကို ဖိထိုးလိုက်ပြီး လီးတန်ကြီးကို အောက်သို့ ဖိနှိပ်ချလိုက်သည်။

“ ဖွတ်….ဖွတ်..ပလွတ်…..ပလွတ်……”

လီးတန်ကြီးက အရှိန်အဟုန်ဖြင့် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲ နစ်ဝင်သွားတော့သည်။ ခါတိုင်းထက် အနည်းငယ်ချောင်ချိချိ ဖြစ်နေသည်ကို ကိုပေါစိန် သတိထားမိ၏။ သို့သော် ဘာမျှ မေးမြန်းမနေတော့..။ အိမ်ဝိုင်းထဲမှာ ခရမ်းပင် ၁၀ ပင်ခန့်ရှိသည်။ အမြဲတန်း အသီးသီးနေသည်။ ယခင်ကလည်း သူလိုးတာ အားမရတာပဲ ဖြစ်ဖြစ်၊ အလိုးခံချင်ပါလျက် မလိုးဖြစ်လျှင်ဖြစ်စေ၊ ခရမ်းသီးနှင့် အာသာဖြေနေကျ ဖြစ်၏။ ယခုလည်း မနေ့ညက ခရမ်းသီးနှင့် အာသာဖြေထားပုံရသည်ဟု ထင်မိသည်။

“ ဗွတ်…. ဖွတ်… ပြွတ်…. ပလွတ်…. ဖွတ်…. စွပ်… ဖွတ်… အ… အ…. ဟင့်.. အင့်… အမေ့… အမလေး…. အား… အား……..”

မကြည်ရှိန်နှုတ်ဖျားမှလည်း တအင့်အင့် အသံတွေ ထွက်ရင်း သူ့ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ကော့ပြီး ခံသည်။ ထွန်းထွန်းလီးကြီးကို ခံထားရသော စောက်ဖုတ်မို့ အားရပါးရတော့ မရှိလှ..။ သို့သော် စောက်ဖုတ်ကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကြီး အယက်ခံထားရသည့်အတွက် ပြီးလုပြီးခင် ဖြစ်နေရကား ကျေနပ်ဖွယ်ရာတော့ ရှိလှသည်။

အချက် နှစ်ဆယ်လောက် ခပ်ပြင်းပြင်း ဆောင့်အပြီးတွင် ကိုပေါစိန် လရည်တွေ ပန်းထွက်ကုန်သည်နှင့် တပြိုင်နက် ပင်ပန်းမောဟိုက်ကာ မကြည်ရှိန်ကိုယ်လုံးပေါ် မှောက်ကျသွားသည်။ မကြည်ရှိန်ကလည်း ကာမဆန္ဒ အထွတ်အထိပ်ရောက်၍ စောက်ရည်ပူတွေ ပန်းထွက်ကာ ပြီးဆုံးသွားသည်။

နှစ်ယောက်သား အတန်ကြာစွာ မှိန်းနေကြရာမှ ကိုယ်ချင်းခွာလိုက်ကြပြီး ကုတင်ပေါ်တွင် တူနှစ်ကိုယ်ယှဉ်တွဲလျက် အိပ်လိုက်ကြရာ မကြာခင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်သွားကြလေတော့သည်..။

“ သား…လေး… သားလေး… ထတော့လေ.. ..”

နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်ကြီး အိပ်ကောင်းနေစဉ် သူ့အမေက လှုပ်နှိုးလိုက်သည့်အတွက် ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် နိုးလာသည်။

“ ဘာ…..ဘာဖြစ်လို့လဲ…မေမေ….”

“ အောက်မှာ တင်ရီမ ရောက်နေတယ်… အထည်တွေ ညတွင်းချင်း ပို့ရမယ်လို့ လူကြုံနဲ့မှာလိုက်လို့… ကနေ့ည (၁၁) နာရီ ရထားအမှီ ရွာထောင်ဘူတာက စောင့်ပြီး တင်ပေးရမှာတဲ့… သူ့မောင်က ညက အရက်မူးလွန်းပြီး အရက်နာကျနေလို့ မင်းလိုက်ပို့ပေးဖို့ အပူကပ်နေတယ်…”

“ ဟာ….ဒုက္ခပါဘဲ..ဗျာ…”

တစ်ခါတစ်ရံ မတင်ရီမ၏ အာရုံကို စိတ်နှင့်မှန်း၍ သူ့ပေါင်ကြားက မော်တာကို အာသာပြေ ဆော့ကစားဖူးသည်။ ညနေဆွမ်းချိုင့် သွားပို့လျှင်လည်း သူစားချင်တာကို လူတွေမသိအောင် ခိုးခိုးကျွေးရုံမျှမက ပိုယူလာတတ်သေး၏။

မတင်ရီမက စက်ချုပ်ဆိုင်ဖွင့်ထားသည်။ တစ်ရွာလုံး သူတစ်ဦးထဲသာ ရှိသဖြင့် လက်မလည်အောင် ချုပ်ရသည်။ ပညာသင် အကူခဖြင့် ၁၄နှစ် ၁၅နှစ်ဝန်းကျင် ကောင်မလေး ၅ ယောက်ခန့် ရှိသည်။ သူမ၏ လုံးကြီးပေါက်လှ ရုပ်ရည်ဖြင့် ယောက်ျားမယူသည်ကို ထွန်းထွန်းလည်း စိတ်ဝင်စားလျှက်ရှိလေသည်။ အပျိုကြီးရော အစစ်ဟုတ်ပါရဲ့လားဟု တစ်ခါတစ်ခါ သံသယဖြစ်မိသည်။

ရွာမှာသာ ခပ်တည်တည်နှင့် အပျိုကြီးဟန်ဆောင်ပြီး မြို့တက်ပြီး ကုန်းနေလျှင် ဘယ်သူသိနိုင်တာမှတ်လို့..။ စက်ချုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင်မို့ မြို့နှင့်ကင်းကွာသူ မဟုတ်..။ ကင်းကွာလို့လည်း မရ..။ ဒီပညာကိုပင် မြို့က သင်ယူခဲ့ရသည် မဟုတ်လား..။ ထို့ကြောင့် မျက်စိကြီးနားကြီး ခေတ်မီသူဟု ဆိုရသည်။ ပြီးတော့ သြဇာထက်မြက်သော အပျိုခေါင်း..။ ရွာမှာ နာရေး၊ သာရေး၊ ရှိလျှင် တက်တက်ကြွကြွ ဆောင်ရွက်လုပ်ကိုင်လေ့ရှိ၏။ ဒီအသက်အရွယ်နှင့် စာဖတ်ဝါသနာပါသူဟူ၍ တစ်ရွာလုံးတွင် မတင်ရီမတစ်ယောက်သာ ရှိပုံရ၏။

ထွန်းထွန်းက ဘာစကားမှ မတုံ့ပြန်ဘဲ ငူငူငိုင်ငိုင်ကြီး ထိုင်နေသဖြင့် သူ့အမေက…

“ ဟဲ့….ထတော့လေ… မျက်နှာသစ် ရေချိုးပြီးတော့ လိုက်ပို့လိုက်.. ကြားလား…၊ တင်ရီမကိုလည်း နှုတ်ဆက်လိုက်ဦး…၊ ကဲပါ… လာလာ အခုလိုက်ခဲ့…”

ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် သူ့အမေနောက်က မှုန်ကုတ်ကုတ်ဖြင့် လိုက်လာသည်။ ည ၁၁ နာရီ မကြည်ရှိန်နှင့် ချိန်းထားသော ကိစ္စသာ မရှိခဲ့လျှင် ထွန်းထွန်း ကျေကျေနပ်နပ် လိုက်ပို့ပေးမည်။ အခုတော့ ကာမဓါတ်စာကို အဟန့်ခံလိုက်ရသဖြင့် ကျွဲမြီးတိုနေသည်။ ကိုရင်လူထွက်ပြီး ကတည်းက မတင်ရီမနှင့် မတွေ့ရသည်မှာ ဒီနေ့အထိဖြစ်၏။ ကိုရင်ဘဝက စားအိမ်သောက်အိမ်၊ သူ့ကိုယ်၌ကလည်း မတင်ရီမကို တကယ့်ကို နှစ်နှစ်ကာကာ ခင်ပါသည်။

ခင်မင်ရုံမျှမက မတင်ရီမ၏ တောင့်တောင့်ဖြောင့်ဖြောင့် လုံးကြီးပေါက်လှ ရုပ်ရည်ကိုပင် လူပျိုသွေးလေးဝင်လာတော့ စိတ်ဝင်တစား တပ်မက်ခဲ့ဖူးသည်။ မတင်ရီမ ရုပ်ပုံလွှာကို စိတ်ထဲကမှန်း၍ စိတ်ကူးယဉ် ဖောက်ပြန်ခဲ့ဖူးသည်။ ခက်နေသည်က မကြည်ရှိန်ပေါ် စွဲလန်းစိတ်..။ ပထမဆုံး လိုးခဲ့ဖူးသည့်စောက်ဖုတ်မို့ ရိုးတွင်းချဉ်ဆီအထိပါ စွဲနေပုံရသည်။ ပြီးတော့ မနေ့ညကမို့ ဖြစ်ရပ်က ပူပူနွေးနွေးကြီး ရှိသေး၏။

“ ထွန်း…. နေနိုင်လှတဲ့ ငါးပိချက်..၊ လူထွက်ပြီးကထဲက မတွေ့ရတာ၊ ..အိမ်တောင် လာဖော်မရဘူး..၊ ဘာလဲ.. ထမင်းခိုးစားရတဲ့ဒုက္ခ လွတ်သွားလို့ နင်က ပုန်ကန်တာပေါ့ လေ…. ဟုတ်လား…”

“ မဟုတ်ပါဘူး…မမရဲ့… ကျောင်းက ခဏယူလာတဲ့ ရှေးဟောင်းစာပေထဲက ဆေးနည်းနဲ့ ဗေဒင်ပညာ မန္တာန်လက်ဖွဲ့ စီရင်ခန်းတွေ ကူးနေရလို့ပါ….”

ထွန်းထွန်းအမေ မကြည်ကြည်က သူတို့နှစ်ယောက် အချီအချ ပြောနေကြသည်ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်ရင်း သဘောကျ ကျေနပ်နေ၏။

“ အခု…လေးနာရီ ထိုးပြီးဆိုတော့ ငါးမတ်တင်းလောက် သွားမယ်လေ…မမ..”

“ အေးအေး…”

“ ကဲ.. သားကလည်း ရေချိုးတော့…ထမင်းစားပြီး လိုက်ပို့လိုက်တော့…”

“ ထမင်းလည်း အိမ်ကျမှစား မောင်လေးကြိုက်တဲ့ အမဲသားနှပ်နဲ့ ပဲကုလားဟင်း ချက်ထားတယ်…”

ကိုရင်ဘဝထဲက သူစားချင်တာ ချက်ခိုင်းနေကျမို့ မတင်ရီမက သိနေသည်။

“ ကဲ…ရေချိုးပြီး လာခဲ့တော့နော်… မင်းအတွက် အင်္ကျီသုံးထည်လည်း ချုပ်ထားတယ်၊ တန်ဆောင်တိုင် လက်ဆောင်ပေါ့..၊ ကဲကဲ.. မမကြည် ကျမ သွားတော့မယ် ရေချိုးပြီးရင်သာ ဒီငါးပိချက်ကို လွှတ်လိုက်တော့…”

နာရီက အဖိုးတန်သည့်တိုင် လုံးဝမနှမြောပါ..။ ဒီနာရီမျိုး အလုံးပေါင်းများစွာ ဝယ်ယူနိုင်ပါသည်။ အဓိကပြဿနာက မကြည်ရှိန်တို့ လင်မယားအခန်းထဲမှာ နာရီမေ့ထားခဲ့တဲ့ ကိစ္စပါ..။ လူမှုအတွေ့အကြုံ နည်းပါးသေးသည့် ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် အသဲအသန် ကြောက်နေမိသည်။ သူများ မယားကြာခိုတဲ့ ကြာကူလီအကောင်ဟု လူသိထင်ရှား ဖြစ်သွားမှာ သေမတတ် ကြောက်၏။ စောစောကထဲက မတင်ရီမနှင့် လက်ဖွဲ့ကိစ္စ စီရင်ခွင့်ရလျှင် ဘာပြဿနာမှ ဖြစ်မည်မဟုတ်..။ မတင်ရီမက ငြင်းခဲ့လျင်လည်း ဤကိစ္စမှ ဖြစ်မြောက်အောင် မလုပ်ရလျှင်လည်း အဆိပ်သောက်ပြီး သေပစ်မယ်ဟု ချောက်လျှင် ရကိုရမည်..။ အခုတော့ လွန်ကုန်ပြီ..။

ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် လှည်းမောင်းထွက်လာခဲ့သည်။ မကြည်ရှိန်တို့ အိမ်နားအရောက်တွင် သူ့ယောက်ျား ကိုပေါစိန်က အားရဝမ်းသာစွာဖြင့် ..

“ ဟကောင်ကြီး … ဘယ်လဲဟ… မောင်ရင်ဖွက်ထားတဲ့ နာရီ ပံ့သကူက မောင်ရင့်အစ်မ မကြည်ရှိန် ရလာသဟေ့..၊ ကြံကြံဖန်ဖန်ကွာ.. ခင်မြင့်နွယ်တို့အိမ်နား သွားဖွက်ရတယ်လို့….၊ ဟား..ဟား…. အခုတော့ ရစေချင်တာက တစ်ယောက် ရတာက တစ်ယောက် ဖြစ်နေပြီ…”

“ ဒါနဲ့….မင်းက ဘယ်လဲ….”

ထိုစဉ် မကြည်ရှိန်တစ်ယောက် ထဘီတိုတို ဝတ်ကာ ရင်ရှားကြီးဖြင့် ထွက်လာ၏။ ည ၁၁ နာရီ နော်ဟူသော အသိပေးသော အကြည့်များဖြင့် ထွန်းထွန်းကို ကြည့်နေသည်။

ထွန်းထွန်းကလည်း မနေ့ညက သူအားရပါးရ လိုးထားခဲ့သော ပေါင်ကြားရှိ စောက်ဖုတ်ကြီးဆီ မှန်းကြည့်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ခြေသလုံးသား ဝင်းဝင်းတုတ်တုတ်ကြီးတွေဆီ… ပြီးတော့မှ ရင်ရှားထားသော ထမီအတွင်းမှ တင်းရင်းမို့မောက် ဖောင်းကားနေသော နို့အုံကြီးနှစ်မွှာတွင် အဆုံးသတ်သွား၏။ ထွန်းထွန်းက ကိုပေါစိန် အမေးကို မကြည်ရှိန်ပါ တစ်ခါတည်း သိရအောင် ဖြေလိုက်သည်။

“ မတင်ရီမကို ရွာထောင်ဘူတာ လိုက်ပို့ခိုင်းလို့ပါဗျာ..၊ ည ၁၁ နာရီ ရထားအမှီ အထည်တွေ တင်ပေးရမှာမို့တဲ့…၊ အမလေး…..သူက ရှည်ပြီး လိုက်ပို့ခိုင်းတာ..”

ထွန်းထွန်း တကယ် မကျေနပ်သံကြီးနှင့် ပြောလိုက်၏။ ဘာကြောင့် မကျေမနပ် ဖြစ်နေသည်ကိုကား မကြည်ရှိန်သာ သိ၏။ မကြည်ရှိန်လည်း ည ၁၁ နာရီ စီမံကိန်းကြီး ပျက်သွားပြီမို့ ရင်ထဲဟာသွားသည်။ ထို့နောက် နှုတ်ဆက်ဖော်တောင် မရတော့..။ ထွန်းထွန်း စိတ်ထဲ မကောင်းလှစွာဖြင့်….

“ ကဲ….ကိုရီပေါစိန် ကျနော် သွားမယ်ဗျာ….”

“ အေးအေး…ပံ့သကူ ဖွက်တဲ့ ကုသိုလ်ကြောင့် လိုရာဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝပါစေ ကွာ…ဟား ဟား….”

ကိုပေါစိန် တဟားဟား ရယ်မောရင်း ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ နေဝင်ရီတရော အချိန်မို့ တကယ်လည်း ကြောက်စရာ ကောင်းသည်။ နနွင်းနံ့လိုလို အနံ့လည်း ရ၏။ မတင်ရီမက နှာခေါင်းကို တရှုံ့ရှုံ့ လုပ်ရင်း ကြောက်ရွံ့သော အသံဖြင့်…

“ မောင်….မောင်လေး… ရ…ရလား…”

“ ဘာရတာလဲ မမရ…အရင်းမရှိ အဖျားမရှိနဲ့…”

“ ဟို…ဟို…နနွင်း ….နနွင်းနံ့လေ….”

ဟုတ်သည်…ထွန်းထွန်းလည်း ရ၏။ ထွန်းထွန်းက မကြောက်..၊ တစ္ဆေသရဲ ရှိသည်ဟု ယုံကြည်ပါသည်။ ပြီးတော့ သူရထားသော တစ္ဆေသရဲနိုင် ဂါထာမန္တာန်တွေကိုလည်း ယုံကြည်၏။ ထွန်းထွန်းက မတင်ရီမ၏ စိုက်ကားပြည့်တင်းလျက် ရှိသော ဖင်ဆုံကြီးကို ကိလေသာရောင် တလက်လက်တောက်နေသော မျက်လုံးတို့ဖြင့် စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ခါ စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့လာခဲ့သည်။

“ အမလေးတော့…. သောက်ပလုတ်တုတ်…..”

မတင်ရီမ တစ်ကိုယ်လုံး ထွန်းထွန်း ရင်ခွင်ထဲ ဗြုန်းကနဲ ရောက်လာသည်။ နွားတွေကလည်း လန့်ပြီး နောက်သို့လှည့်မည် အပြု..၊ ရင်ခွင်ထဲရောက်နေသော မတင်ရီမကို ယောင်ရမ်း၍ ဖက်လိုက်လေသည်။ နွေးထွေးအိစက်သော အတွေ့က ထွန်းထွန်းတစ်ကိုယ်လုံး ဖြတ်သန်းသွား၏။ အတန်ကြာသည်အထိ ဖက်ထားမိရာ… ..

“ ဟွန်း….ဖက်ထားတာလဲ လွှတ်ပါဦး…. အရိုးတွေ ကြေကုန်တော့မယ်…”

ဒီတော့မှ ထွန်းထွန်းလည်း သတိဝင်ကာ လွှတ်ပေးလိုက်၏။ ရွာထောင်ဘူတာ ရောက်တော့ ည ၉ နာရီခွဲပြီ..။ ရထားလာဖို့ တစ်နာရီခွဲလောက် စောင့်ရဦးမည်..။ လှည်းပေါ်တွင် မတင်ရီမ၏ နွေးနွေးအိအိ ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ကိုယ်လုံးကြီးကို တင်းနေအောင် ဖက်ခဲ့ရခြင်း၊ မနေ့ညကလည်း မကြည်ရှိန်၏ စောက်ဖုတ်ကြီးကို စိတ်တိုင်းကျ လိုးခဲ့ရခြင်း…. စသည်တို့ကြောင့် ထွန်းထွန်း စိတ်တွေမှာ ရမ္မက်လှိုင်းတွေက တမဟုတ်ချင်း ထကြွလာသည်။ သို့သော် အခြေအနေချင်းက မတူပေ။

မတင်ရီမဆိုတာက အစ်မအရင်းလို ဖြစ်နေရာ.. နည်းနည်းတော့ ဟန့်နေသည်။ လှည်းပေါ်မှာ ဖက်ခဲ့ရသည်ဆိုတာကလည်း တမင်သက်သက် ဖက်ခွင့်ရ၍မဟုတ်..။ မတင်ရီမ ကိုယ်တိုင်ကြောက်လန့်ပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဇွတ်တိုးဝင်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ ပစ္စည်းတွေ ချအပြီး ခုံတန်းပေါ် ထိုင်နေကြစဉ် မတင်ရီက….

“ မောင်လေး… ဆာရင် တစ်ခုခု စားလေ…၊ မမလည်း ဘာမှ မစားခဲ့ဘူး…. ခေါက်ဆွဲကြော် စားမလား….”

“ အင်း…….ကောင်းသားဘဲ…”

ဘူတာအတွင်းရှိ စားသောက်ဆိုင်ဘက် ထွက်ခဲ့ကြသည်။ ခေါက်ဆွဲကြော် ၂ ပွဲမှာ၍ ထိုင်နေကြစဉ်….

“ မမ……”

“ ဟင်….ဘာလဲ…ပြော……”

“ ကျနော်… အရက်သောက်ချင်တယ်….”

“ ဘယ်ဖြစ်မလဲ… မူးကုန်မှ မပြန်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေမယ်….”

“ ဟာ…ရပါတယ် မမရ…မနေ့ညကတောင် သောက်သေးတာပဲ..လုပ်ပါနော်… တအားကြီး မမူးစေရပါဘူး…”

“ သဘော သဘော… သိပ်တော့ မများစေနဲ့…”

မတင်ရီမ သဘောမတွေ့သော မျက်နှာထားဖြင့် ခွင့်ပြုလိုက်သည်။ မတင်ရီမ ကိုယ်တိုင်ကလည်း ထွန်းထွန်း အရက်သောက်ဖြစ်အောင် ပရိယာယ် ဆွယ်ဖို့ စိတ်ကူးရှိထားသည်။ ထွန်းထွန်းက မတင်ရီမဆီက ငွေ ၅၀ တောင်းခဲ့ပြီး ကောင်တာဆီ ထွက်ခဲ့သည်။ အရက်ပုလင်းကြီး ထောင်ထားလျင် အမြင်မတော်သည့်အတွက် ရေဗူးထဲ ထည့်ခဲ့ခြင်း ဖြစ်၏။ ထို့နောက် ခေါက်ဆွဲကြော်ရလျှင် လာပို့ဖို့ မှာခဲ့ပြီး ခန်းဆီးကာထားသော အခန်းလေးထဲ ဝင်ခဲ့ကြသည်။ မတင်ရီမကိုပါ ချော့တိုက်ချင်၍ အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့ကြခြင်းဖြစ်သည်။ ထွန်းထွန်းက ဖန်ခွက်နှစ်ခွက်ထဲ အရက်ထည့်ရင်း …

“ ရော့…..မမလဲ သောက်…”

“ အို…ကြံကြီးစည်ရာ…မသောက်ချင်ပါဘူး….”

“ ကဲ…မသောက်ချင်နေဗျာ…၊ ကျုပ်ကတော့ အပြန် သရဲ ကြောက်တယ်..၊ အရက် နဲ့ ရဲဆေးတင်ထားမှ ဖြစ်မှာ..၊ သရဲဆိုတဲ့အကောင်က သိပ်ပါးတာ.. ကြောက်တဲ့လူကို ဖြဲခြောက်တတ်တယ်..၊ မကြောက်တဲ့လူဆိုရင် အနားတောင် မကပ်ရဲဘူး…”

ထွန်းထွန်းက ခွက်ထဲထည့်ထားသော အရက်ကို တစ်ခါတည်း မော့ချလိုက်သည်။

“ ဟား…….. ကောင်းလိုက်တာ… ချိုမြ ရှိန်းဖိန်း သွားတာပဲ..”

“ ကဲဟယ်…ဒီလောက်တောင် ရှိလှတာ…”

မတင်ရီ သူ့အတွက် ငှဲ့ထားသော အရက်ခွက်ကို တစ်ခါတည်း မော့သောက်ချလိုက်သည်။ ရင်ထဲပူဆင်းသွားသော်လည်း တရုတ်ဝီစကီက အဝင်မဆိုးလှပါ..။ ချိုမွှေး သင်းပျံ့သော ရနံ့လေး ရှိ၏။

“ ရော့….ထပ်ထည့်ဦး…”

မတင်ရီမက အသံခပ်မာမာနှင့် ပြောသည်။ ထွန်းထွန်းက ဘာစကားမှ မပြောဘဲ ခပ်ပြုံးပြုံး မျက်နှာထားဖြင့် ထပ်ထည့်ပေးလိုက်သည်။ မတင်ရီမကလည်း စောစောကလို တရှိန်ထိုး မော့ချလိုက်ပြန်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံး နွေး ထွေးရှိန်းမြပြီး လန်းဆန်းသွားသည်။

“ ကဲ… ဘယ်နှယ့်လဲ…မမ…”

“ အဟင်း..ဟင်း….မဆိုးပါဘူး…. ”

ထို့နောက် ထွန်းထွန်းတစ်ယောက် မတင်ရီမကို ရှေ့ထားပြီး မိန်းမတစ်ယောက်ကို ပေါ်တင်ကြီး နှာဘူးထပြနေသည်။ ထိုသို့ နှာဘူးထပြခြင်းမှာ မတင်ရီမစိတ်ကို ဆွပေးနေခြင်း ဖြစ်၏။ တရုတ်မကလည်း အအိုဖြစ်သည့်တိုင် ရူပါဖြောင့်သော ထွန်းထွန်းကို ကြာတွေပစ်နေ၏။ မတင်ရီမ ဒေါပွလာသည်။

“ အင့်……ထပ်တည့်စမ်း…”

အသံခပ်မာမာဖြင့် အရက်ခွက်ကို ထွန်းထွန်း ရှေ့တိုးပေးလိုက်သည်။

“ ဟာ…ဖြစ်ပါ့မလား…မမရဲ့…”

“ ဟေ့…လျှာမရှည်နဲ့ နင်နဲ့ငါနဲ့ ညားလာတာ တစ်နှစ်တောင် ကျော်ပြီ… ဘယ်တုန်းကများ ငါ့စကား နားမထောင်ဘူးလို့လဲ…”

တရုတ်မက မတင်ရီမ စကားကို သဘောကျစွာ ပြုံးကြည့်နေသည်။ ငယ်ငယ်ချောချော ကောင်လေးတစ်ယောက်ကို အပိုင်ယူထားနိုင်သည့်အတွက် အားကျနေပုံ ရသည်။

“ ဟုတ်သားပဲ.. မောင်လေးကလည်း ကိုယ့်မိန်းမစကား နားထောင်လိုက်လေ…၊ လိုရင် ရှိသေးတယ်… အဟင်းဟင်း… သနားထိုက်ပါတယ်… မမရဲ့.. မောင်လေးက လူချောလေးဘဲ.. ကဲ.. လိုတာရှိရင် မှာလိုက်နော်…”

စားသောက် ငွေရှင်းပြီး ပြန်ထွက်လာခဲ့ကြ၏။ မကြာမီ ရထားဆိုက်လာသည်။ ရထားပေါ် ပစ္စည်းအပ်နှံတင်ပေးပြီးနောက် (၁၁) နာရီခွဲလောက် လှည်းနှင့် ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ လက်ကျန်အရက်များ ထည့်ယူလာသည်ကိုတော့ မတင်ရီမ မသိ..။ ထွန်းထွန်းက သူ့အကြံနှင့် သူမို့ စကားမပြော။

ဤသို့ဖြင့် သူတို့ လှည်းသည် တိုးချဲ့ကွက်သစ်ကို ကျော်လာခဲ့သည်။ ထွန်းထွန်းက ရံတိုင်တွင် ချိတ်ထားသော လွယ်အိတ်အတွင်းမှ ဝီစကီ ပုလင်းကို ထုတ်ကာ ပါးစပ်နှင့် တေ့မော့လိုက်သည်။

“ အင့်…. ငါ့မိန်းမ… ရော့… အချမ်းပြေ သောက်လိုက်….”

ထွန်းထွန်း၏ မာန်ပါသော အပြောကြောင့် မတင်ရီမ မျက်နှာ ပြုံးသွားသည်။ သို့သော် နှုတ်ကမူ …

“ အောင်မယ်.. ဘာငါ့မိန်းမလဲ .. ဟင်း… ပေါင်တွင်းကြော ပြတ်သွားအောင် ဆွဲလိမ်ပစ်လိုက်မယ်…”

ပြောပြောဆိုဆို မတင်ရီမ လက်က ထွန်းထွန်းပေါင်ပေါ် ရောက်လာသည်။ ထွန်းထွန်းက မတင်ရီမလက်ကို ဆွဲထားလိုက်ပြီး ဘယ်ဘက်လက်ထဲမှ ကြိုးများကို ဘယ်ဖက်ရံတိုင်တွင် ခပ်လျော့လျော့ ပတ်ချည်လိုက်သည်။ အသားကျပြီးသော နွားတွေမို့ အနေအထားမပျက် ပုံမှန်အတိုင်း သွား နေကြ၏။

ထွန်းထွန်းက မတင်ရီမ ကိုယ်လုံးကို သိမ်းကြုံးဖက်လိုက်ပြီး ပါးပြင်ကို အထပ်ထပ်နမ်း၏။ သဘာဝ သနပ်ခါးနံ့ သင်းသင်းလေးက ထွန်းထွန်း၏ စိတ်ကို ကြွသထက်ကြွလာအောင် မြှူဆွယ်ကလိနေသည်။ ပြည့်တင်းဖောင်းအိသော ပါးပြင်နုနုလေးကို နမ်းရသည်မှာ အရသာရှိလှသည်။ မတင်ရီမက ဒူးတုတ်လျက် အနေအထားဖြင့် အလိုက်သင့် နေလေသည်။ ထွန်းထွန်း နမ်းသမျှ ကျေနပ်စွာ ခံယူသည်။ ထွန်းထွန်းအသက်ရှူသံတွေက မြန်ဆန် ပြင်းထန်နေသည်။

ထွန်းထွန်းက နမ်းလို့အားရသောအခါ ပါးကို ဆွဲမော့လိုက်သည်။ သူ့လျှာကို မတင်ရီမ ပါးစပ်ထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်ပြီး မတင်ရီမ လျှာကို စုပ်ယူလိုက်ပြန်သည်။ မတင်ရီမက လှိုက်ဖိုမောလျှသော သက်ပြင်းအသံကြီးကို ကြားလိုက်ရသည်။ ရင်အစုံက ကော့တက်သွားပြီး ထွန်းထွန်း လီးတန်ကြီးကို တင်းနေအောင် ညှစ်ဆုတ်ထားလိုက်သည်။ ထွန်းထွန်းက သူ့လက်ခလယ်ကို ဟနေသော စောက်ဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းကြီးထဲသို့ ထိုးထည့်လိုက်ပြီး အသွင်းအနှုတ်လုပ်ကာ လှည့်ပတ်မွှေပေး၏။

“ ပြစ်… ပလစ်… ပြစ်…. ပြိ….. ဗျစ်…. ဖွတ်…”

မတင်ရီမက ရင်အစုံကို ကော့လျှက် ထွန်းထွန်းကတော့ လှည်းပေါ်ဖြစ်နေသည့်အတွက် လိုးကွင်းလိုးကွက်ကို ကြံဆနေ၏။ နွားတွေက ခပ်မှန်မှန် သွားနေ၍ တော်သေး၏။ ထွန်းထွန်းလက်က လှည်းကပ်ကြမ်းကို စမ်းကြည့်သည်။ အခံမပါလျှင် မတင်ရီမ နာမည်စိုး၍ ဖြစ်သည်။ ကံကောင်းထောက်မစွာဖြင့် လှည်းပေါ်တွင် ဂုံနီအိတ်နှစ်လုံး ဆက်ခင်းထားလျှက် ရှိသည်..။ အခု မကြည်ရှိန်ကိုယ်စား မတင်ရီမကို လိုးရတော့မည်မို့ ထွန်းထွန်း စိတ်တွေ မြူးကြွလျက် ရှိသည်။

စောက်ဖုတ်ကြီးကို အပီအပြင် နှိုက်ဆွထားပြီး ဖြစ်ရာ ဖူးယောင်ခုံးကြွလျက် စောက်ရေတွေလည်း တစိမ့်စိမ့် ထွက်လျက် ရှိနေပါတော့သည်။ ထွန်းထွန်းက မတင်ရီမကို နောက်လှန်ချလိုက်ပြီး ထမီကိုလှန်၍ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ပေါင်နှစ်လုံးပေါ် ကပ်ထားလိုက်သည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံး ထွန်းထွန်းလုပ်ချင်ရာလုပ်တော့ဟု စိတ်ဒုန်းဒုန်း ပုံချထားလိုက်သည်။ နွားတွေက သွားနေကျလမ်းမို့ သူ့အလိုလို တရွေ့ရွေ့ သွားနေကြသည်။

“ မမ……”

“ ဟင်…….”

“ ဒါလေး ငုံထားလိုက်နော်….”

“ ဘာလဲ…အဲဒါက….”

“ သရဲနိုင်လက်ဖွဲ့….”

အမှန်က ပီယလက်ဖွဲ့ဖြစ်သည်။ မတင်ရီမလည်း အကြောက်ပြေ၊ စကားကြောလည်း မရှည်စေရန် သရဲနိုင်လက်ဖွဲ့ဟု ပြောလိုက်ခြင်း ဖြစ်၏။ လက်ဖွဲ့ကိုယ်စီငုံထားလိုက်ပြီး မတင်ရီမ ဖင်ကြားတည့်တည့် ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်ပြီးနောက်.. သူ့လီးတန်တုတ်တုတ်ကြီးကို လက်နှင့် အသေအချာကိုင်၍ စောက်ဖုတ်အဝနှင့် တေ့ချိန်ကာ မြှင်း၍မြှင်း၍ သွင်းထည့်လိုက်သည်။

လင်ယူသားမွေးဖူးခြင်း မရှိ၊ တစ်ကိုယ်တည်းနေ အပျိုကြီး စောက်ဖုတ်မို့ တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီး နစ်ဝင်သွား၏။ သို့သော် စောက်ရည်ကြည်တွေက စိုအိနေသဖြင့် ခက်ခက်ခဲခဲကြီး မဟုတ်ပါ..။ လီးတန်ကြီး၏ နူးညံ့ပူနွေး မာကျောသော အထိအတွေ့က သူမတစ်ကိုယ်လုံးရှိ ရမ္မက်သွေးတွေကို တလှိုက်လှိုက် ဆူဝေ ပွက်ထလာစေ၏။

“ မမ…ရလားဟင်….”

“ အင်း…..”

“ ဖွတ်…. စွပ်.. ဖွတ်….. ဗျစ်…. ဖွတ်…. အ….. အား…..အီး အင်း… အမလေး… အား.. ရှီး… ကျွတ် ကျွတ်….. အမလေး တော့….”

မတင်ရီမ မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံ့မဲ့သွားပြီး ခါးလည်း ကော့တက်သွား၏။ လီးဝင်လီးထွက်ကလည်း အဆင်ပြေ ချောမွေ့လာ၏။

“ မမ…နို့ကြီးတွေ ဖော်ပေးစမ်းပါ… မောင်လေး စို့ချင်လို့…..”

“ ဟင်း….တော်တော်ရှုပ်….”

မတင်ရီမက ထိုသို့ပြောရင်း သူ့အပေါ်အင်္ကျီ ကြယ်သီးများကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်သည်။ အတွင်းခံဘရာစီယာကို ဆွဲလိပ်၍ အပေါ်ပင့်လှန်လိုက်သည်။ နို့အုံတင်းတင်းအိအိကြီး နှစ်လုံးက လရောင်အောက်တွင် ဝင်းဝင်းစိုစို မို့မို့ဖောင်းဖောင်းကြီး ပေါ်လာသည်။ ထွန်းထွန်းက စောက်ဖုတ်ကြီးကို မှန်မှန်သွက်သွက်ကြီး ဆောင့်လိုးနေရာမှ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို တစ်ပြန်စီ စို့ပေးလိုက်၏။

“ ပြတ်…ပလပ်…..ပြွတ်……ပြွတ်…..”

“ အင့်…. အမေ့… အင့်…. အ……. အ…. ရှီး… ကျွတ်ကျွတ်…. အမေ့….. အင့်… အား…. နာတယ်… ကျွတ်ကျွတ်…. အ….”

နို့စို့သံ ၊ စောက်ဖုတ်နှင့် လီးထိတွေ့သံ မတင်ရီမနှုတ်က ညည်းသံတို့ဖြင့် လှည်းပေါ်မှာ ဆူညံလျှက် ရှိနေပါသည်။ နှစ်ပေါင်းများစွာ လီးနှင့်ကင်းကွာနေခဲ့ရသော အပျိုကြီး မတင်ရီမခင်မျာ တစ်စစ ကောင်းလာသည်။ အီစိမ့်ရှိန်းဖိန်းသော ကာမအရသာထူးကြီးကို ထိထိမိမိကြီး ခံစားရ၏။ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ ရမ္မက်သွေးတွေကလည်း ပူနွေးထကြွလာသည်။ အသက်ရှူသံတွေကလည်း တစ်စတစ်စ ပြင်းထန်လာ၏။ မတင်ရီမလက်နှစ်ဖက်က ထွန်းထွန်းကျောပြင်ကြီးကို သိုင်းဖက်ထားရင်း ဖင်ဆုံကြီးကို ဆောင့်အချနှင့် အံကျ ကော့ကော့ခံသည်။

အပျိုကြီးအမည်ခံထားသော မတင်ရီမသည် လီးအတွေ့အကြုံ ရှိပြီးဖြစ်ပါသည်။ အသက် ၂၀ ဝန်းကျင်လောက်က သူ့အဒေါ်၏ယောက်ျား ကိုဘထွားနှင့် ငြိစွန်းခဲ့ဖူးသည်။ ထိုစဉ်က ကိုဘထွားမှာ အသက် ၅၀ နီးပါး ဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ တစ်ရွာလုံးက အားကိုးအားထား ပြုရသော အနှိပ်ဆရာ ဖြစ်သည်။ ထိုနေ့က သူ့အဒေါ် တောသွားနေသည်။ ခါးကိုက်၍ အနှိပ်ခံမိရာမှ ကာမအကြောတွေကိုပါ ဖွင့်ပေးပြီး သူမကို လိုးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်။ သူမနှင့် လိုးပြီးတစ်ပတ်ခန့်လောက်တွင် ကိုဘထွား ပိုးထိ၍ ဆုံးသွားသည်။ မတင်ရီမ ကြောက်လိုက်သည် ဖြစ်ခြင်း…။ အလိုးခံရစဉ်က ကောင်းခဲ့သော အရသာတွေ လွင့်စင်သည်အထိ အကြောက်ကြီး ကြောက်ခဲ့ရသည်။ ထို့နောက် လီးမှန်သမျှ ကွင်းရှောင်ခဲ့သည်မှာ ယနေ့အချိန်ထိ ဖြစ်သည်။

ရည်းစားရှိခဲ့ဖူးသော်လည်း နမ်းရုံဖက်ရုံ၊ နို့ကိုင်ရုံမှလွဲ၍ အလိုးမခံခဲ့ရ..။ သူ့ရည်းစားက လိုးချင်ပါသည်။ မတင်ရီမကိုယ်၌က မင်္ဂလာဆောင်ပြီးမှသာ လုပ်ရမည်ဟု သံမဏိစည်းကမ်းကြီး ချမှတ်ထားခဲ့သောကြောင့် ဖြစ်သည်။

ဝါကျွတ်လျှင် မင်္ဂလာဆောင်ဖို့ ကြိတ်ကြံထားသော်လည်း ဝါတွင်းမှာပင် သူ့ရည်းစား တင်ညွန့် ပိုးထိ၍ ဆုံးပြန်သည်။ သူ့ရည်းစား တင်ညွန့်မှာ ထွန်းထွန်းအမေ၏ မောင်အငယ်ဆုံး ဖြစ်ရာ ထွန်းထွန်ရဲ့ ဦးလေး ဖြစ်သည်။ ထွန်းထွန်း မမွေးခင်က ဇာတ်လမ်းများမို့ ထွန်းထွန်းကတော့ ဘာမှမသိပါ..။ အသက် ၂၀ ဝန်းကျင်က ဝိုးတိုးဝါးတားမျှသာ သိခဲ့ရသော လီးအရသာကို ယခုတော့ တနင့်တပိုး တဝတအီကြီး ခံစားနေရပါတော့သည်။

“ ဖွတ်…. ဖွတ်… ဖွတ်…. ပလွတ်… ဖွတ်…. ဖွတ်… ပလွတ်…. ဖွတ်…..”

“ အင့်… အမလေး… အီး အင့်… အား…. အမေ့… အင့်… အမလေး… အမေ့… အင်း.. အား… အ…”

မတင်ရီမ လက်အစုံက ထွန်းထွန်းကျောပြင်ကြီးကို တင်းကြပ်နေအောင် ဖက်လာ၏။ ထွန်းထွန်း၏ ပြင်းထန်သော ဆောင့်ချက်တွေနဲ့အညီ ဖင်ဆုံကြောကြီးကို ရှုံ့၍ ရှုံ့၍ ကော့ကော့ခံသည်။

“ မမ….ကောင်းလား ဟင်…”

“ အင့်….. အမေ့… အင့်….. ရှီး… ကောင်း…. ကောင်း တယ်… အင်း… အ… ကျွတ်.. ကျွတ်…”

“ မောင်လေးကို တကယ်ချစ်ရဲ့လား…”

“ နှစ်ကယ်… နှစ်ကယ်…… အ… အမေ့… အ…အင့်…..”

“ နောက်လဲ ခံမှာလား… ဟင်..”

“ အမေ့… အင့်… ကျွတ်… ကျွတ်… ခံ… ခံမှာပေါ့ လို့…”

“ မောင်လေး.. မမကို မှန်းမှန်းပြီး ဂွင်းတိုက်ရတဲ့ ညတွေ မနည်းဘူးဗျ…သိလား… မမနဲ့ မောင်လေးက ဘာတော်လဲ ဟင်…”

“ သိဘူး….”

“ လင်မယား မဟုတ်ဘူးလား…”

“ ဟင့်အင်း…ဟုတ်ဘူး… အမေ့… အား… အား… ရှီး… ကျွတ်ကျွတ်…”

“ ဟို တရုတ်မကို ပြောတော့ မောင်လေးက မမယောက်ျား ဆို…”

ထွန်းထွန်းက အဆောင့်လည်း မပြတ်၊ နှုတ်ကလည်း တတွတ်တွတ် မေးလျက် ရှိသည်။ တအင့်အင့် တအီးအီး ညည်းညူနေရသည့်ကြား ထွန်းထွန်းမေးသမျှကို ဖြေနေရသည်မှာ ကာမစည်းစိမ် ပျက်လှသည်။ မတင်ရီမ စောက်ဖုတ်အုံကြီးတစ်ခုလုံး ပွင့်ကန်ပေါက်ကွဲထွက်မတတ် ကောင်းလွန်းလှသည်။ စောက်ခေါင်းအတွင်းမှာလည်း တလှုပ်လှုပ်တရွရွဖြင့် ယားယားကြွတက်လာသည်။

နှစ်ယောက်သား အားကြိုးမာန်တက် လိုးနေကြသည်မှာ နာရီဝက်ကျော်လာပြီ။ ယခုအချိန်ထိ မည်သူမှ မပြီးကြသေး..။ အနိုင်မခံ အရှုံးမပေး အပြိုင်ကြဲနေကြသည်။

ထွန်းထွန်းက အားရပါးရကြီး ပစ်ပစ်ပြီး ဆောင့်လိုးနေရာမှ သူ့လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သည်။ ပြည့်တင်းနင့်နေအောင် ခံလို့ကောင်းနေစဉ် လီးတန်ကြီးကို ဆွဲနှုတ်လိုက်သဖြင့် မတင်ရီမရင်ထဲ ဟာထွက်သွား၏။ စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်း ဒေါသူပုန်ထကာ စူပွစူပွ ဖြစ်လျှက်ရှိသည်။

ထွန်းထွန်းက ပက်လက်အနေအထားမှ ကိုယ်ကို တစောင်းပြင်လိုက်၏။ ထို့နောက် မတင်ရီမ ညာဖက်ခြေထောက်ကို ကွေးလျှက် ရင်ဘတ်ဆီ တွန်းကပ်လိုက်ပြီး သူက မတင်ရီမ၏ ဘယ်ဖက်ပေါင်တံ တုတ်တုတ်ကြီးအပေါ် ခွထိုင်ကာ ခွဆုံအရင်းထိ တိုးကပ်လိုက်၏။ သူ့ညာလက်ဖြင့် နို့အုံ၊ ဘယ်လက်ဖြင့် ပခုံးကို ခပ်တင်းတင်း ဆုတ်ကိုင်လျက် လီးတန်ကြီးကို စောက်ခေါင်းထဲ တစ်ရစ်ချင်း ဖိသွင်းကာ ညှောင့်ညှောင့် လိုးပြန်ပါတော့သည်။

“ အီး.. ဟီး… အမလေး… အမလေး… အီး ဟင်း…. ကျွတ်ကျွတ်….”

“ ကောင်း … ကောင်းလိုက်တာ မောင်… မောင်လေးရယ်… အမလေး… အမလေး… အင်း.. အင့်… အား… မမကို မညှာ မညှာနဲ့… ဆောင့်.. ဆောင့် .. အမေ့… အင့်… အား… နာနာ ဆောင့်… အမလေး….. ကျွတ်ကျွတ်… ဟုတ်ပြီ… ဟုတ်ပြီ… ဆောင့်… အင့်……. အ…. ”

ဆောင့်ချက်တွေက ပြင်းထန်လှသဖြင့် မီးပွင့်မတတ် ကောင်းလွန်းလှသည်။ တစ်လှည်းလုံး လှုပ်ခါနေသည်။ အထွတ်အထိပ်ရောက်ခါနီးနေပြီမို့ ပွဲက ပိုကြမ်းလာပါသည်။ နွားတွေက ဖြေးဖြေးမှန်မှန် သွားနေရာမှ သူတို့ကို သတိပေးလေသည်ထင်၍ ဒုန်းဆိုင်း၍ ပြေးကုန်ပါတော့သည်။

“ ဒုန်း… ဒုန်း… ဒုတ်…. ဒလုပ်…. ကျွိ… ကျလိ…. ဒုတ်……… ဒုန်း….”

“ အင့်… အင့်….. အင့်… အမေ့… ကျွတ်.. ကျွတ်…. ကဲဟာ… အ… အမေ့… ရှီး… ကျွတ်ကျွတ်….”

မတင်ရီမ အပေးတွေကြမ်းလာသည်။ လူသူမနီးလှသည့် လှည်းလမ်းပေါ်တွင် လှည်းသံ၊ လီးနှင့်စောက်ဖုတ် ထိတွေ့သံတို့ဖြင့် ဆူညံလျှက် ရှိနေပါတော့သည်။ မကြာခင်မှာပင် လှည်းပြေးနှုန်း ကျသွားသလို မတင်ရီမနှင့် ထွန်းထွန်းတို့လည်း ကာမဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝကာ ငြိမ်ကျသွားပါတော့သည်။

“ သိပ်ချစ်တာပဲ….မောင် လေး ရယ်……”

ထွန်းထွန်းနှုတ်က ဘာမှမပြော..။ သို့သော် နှစ်ဆတိုး၍ ကြုံးဖက်ထားလိုက်ပါတော့သတည်း….။



........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။