Friday, February 8, 2019

ဝဋ် လည်ခြင်း (စ/ဆုံး)

ဝဋ် လည်ခြင်း (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ထန်းတောထဲကသာဂိ

သာဂိ ရဲ့ ပထမဦးဆုံး ရေးသားခဲ့တဲ့ ဇာတ်လမ်းလေးပါ။ 

နေ့လည် 2:30 pmတွင် English speaking သင်တန်းထဲမှ အဖြူရောင် နှင်းဆီ၏ ပွင့်ဖက်များသဖွယ် ဖြူနု လှပသော ကောင်မလေးတစ်ယောက် မြူးတူးစွာ ထွက်လာသည်။ သူမ နာမည် ပန်းနု။ အသက်က 20 ပြည့်ကာစ အပျိုပေါက်မလေးပေါ့။ ရင်ထွား ခါးသိမ် တင်ကားသည့် သူမ၏ အလှက ပုရိသတိုင်း၏ စိတ်ကူးကို ကုတင်ပေါ် တန်းရောက်စေသည်။ နွေရာသီ ကျောင်းပိတ်ရက်တွင် ဝါသနာပါသော E-Speaking သင်တန်း တက်နေခြင်း ဖြစ်သည်။ သင်တန်းရှေ့တွင် အပြုံးနှင့် စီးကြို နေသော သူမ၏ ချစ်သူ မောင်မောင်။

" စောင့်နေတာ ကြာပြီလား ဟင်"

" ကြာသေးပါဘူး၊ ပန်း သင်တန်း စကတည်းက မပြန်တာ အဟဲ"

" ကိုမောင်က သိပ် ကဲတာဘဲ၊ တော်ကြာ ကိုမောင့် မေမေတို့ ဆူနေဦးမယ်"

" ဆူပါဘူးကွာ၊ ကဲ တက်၊ သွားကြစို့"

မောင်မောင့် ဆိုင်ကယ်ပေါ် တက်ထိုင်လိုက်သည်နှင့် ပန်းနု ဖင်လေး အိကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

" စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက် သင်တန်း ပိတ်တယ်နော် ကိုမောင်"

" ဟာ!!! ဒါဆို မနက်ဖန် မတွေ့ရတော့ဘူးပေါ့၊ ဒါဆို တခုခု စားပြီးမှ ပြန်ပို့မယ်ကွာ"

" နှစ်ရက်ထဲ ဥစ္စာ ကိုမောင်ကလည်း"

" ချစ်တာကိုးးဗျ ဟားးး ဟားး ဟားး"

ဆိုင်ကယ် ထွက်သည်နှင့် မောင်မောင့် ခါးကို ပန်းနု ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ထားသည်။ ဆိုင်ကယ်လေး ဦးတည်ရာက မန်းလေး တောင်ခြေ ဘက်က အအေးဆိုင်တန်းသို့။ အအေး သောက်ပြီး နှစ်ယောက်သာ မန်းလေး တောင်ပေါ် တက်ကာ ဘုရားဖူးရင်း ဆောင်းတန်းတွင် ထိုင်၍ တီတီတာတာ ပြောဆိုကြသည်။ ညနေ 4:30 pm မှ အိမ်ပြန်ပို့သည်။

ဧည့်ခန်းထဲတွင် ပထွေး ဦးမြအောင် တစ်ယောက် ထုံးစံအတိုင်း အရက်ပုလင်းနှင့်

" ဖေမြ၊ မေမေရော"

" ညည်း အဖိုး နေမကောင်းလို့ ရွာ ခဏ ပြန်သွားတယ်၊ အဲ့ဒါ အဖေါ်ရအောင် ဆိုပြီး မိနွယ်ကို ခေါ်သွားတယ်"

" ဟင် ဒါဆို စုစုရော"

" စုစုတော့ ပါမသွားဘူး၊ အခု ကျော်နိုင်က ညည်း အမေတို့ကို လိုက်ပို့ရင်း အပြန် သူ့သမီးကို ကျူရှင်ကနေ ဝင်ခေါ်လိမ့်မယ်"

" ဟုတ်ဟုတ်"

မိမိ ရှေ့ကနေ ခေါင်းငုံ့ကာ လျှောက်သွားသော မယားပါ သမီး၏ တင်ပါ ဝိုင်းဝိုင်းကြီးများကို ကြည့်ရင်း ဦးမြအောင် တံတွေး မျိုချလိုက်သည်။ တစ်ရက်က တူတော်မောင် ကျော်နိုင်နှင့် အရက်ထိုင် သောက်ရင်............

ပန်းနု သူတို့ရှေ့က ဖြက်လျှောက်သွားစဉ်------

" ဒီကောင်မလေး တနေ့တခြား ထွားလာတယ် ဦးလေးရာ"

" ဘာလည်း မင်းက ပစ်မှားခြင်လို့လား"

" မဟုတ်ပါဘူး ဦးလေးရာ၊ ဒါပေမယ့် အနုလေးတွေ မစားရတာ ကြာတော့ အဟဲ"

" အေးပါ မင်းသာ ငါ့ အလုပ်တွေ အစဉ်ပြေအောင် လုပ် ကြားလား"

" ပြေတာမှ သိပ်ပြေ၊ ဦးလေးရေ၊ ဝယ်လက် အသစ်တိုးရင် ဒါလေးကို ဖန်ပေးမလား ပြော"

ကျော်နိုင် မူးမူးနှင့် ပြောသည်။

" မင်းဘက်ကသာ ရအောင်လုပ်ရင် ငါကလည်း ဖန်တီးပေးရမှာ ပေါ့ကွာ အဟေးးးးး"

" ဒါဆိုလည်း Cheers ဗျာ ဦးလေး"

" Cheers...."

..................................................................................

ဦးမြအောင်က သစ်စက် ဗန်းပြကာ မူးယစ်ဆေးဝါး မှောင်ခိုကူးနေသူ ဖြစ်သည်။ ဝယ်လက် ရှာဖွေရေး တာဝန်ကို တူတော်မောင် ထောင်ထွက် ကျော်နိုင်က တာဝန်ယူထားသည်။ ကျော်နိုင် မိနွယ်နှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး 3 လ ခန့်တွင် ဖဲဝိုင်းတစ်ခု၌ စကားများရင်း လူသက်မှု ဖြစ်ပွါးသည်။ ဦးမြအောင် အလိုက်ကောင်း၍ ထောင် 6 နှစ်အစား တစ်နှစ်ဖြင့် လွတ်လာသည်။ ကျော်နိုင် ထောင်ကျချိန် တစ်နှစ်တာ ကာလလုံး သူမိန်းမ မိနွယ်ကို ဦးလေးက စောင့်ရှောက်ထားသည်။ ဦးမြအောင် ကလည်း ဒေါ်ညိုဟု ခေါ်သော 35 နှစ် အရွယ် တောင့်တောင့်တင်းတင်း မုဆိုးမ တစ်ဦးကို ယူထားသည်။ သူ့တွင် 12 နှစ် အရွယ်ရှိ ပန်းနု ဟု ခေါ်သော သမီးလေး တစ်ယောက် ပါလာသည်။ မအေတူ သမီး ဖြစ်သည့်အတွက် အချိန်တန်လျှင် မအေကဲ့သို့ လုံးကြီးပေါက်လှ ဖြစ်လာမည်မှန်း သိထားသဖြင့် သမီး အရင်းကဲ့သို့ ချစ်ပြကာ မွေးထားသည်။ အချိန်တန်လျှင် စားရမည်လေ။

ကျော်နိုင် ထောင်ကျသည် ဆိုသည့် နေကပေါ့.....

" အီးးးဟီးးးဟီးးး ရွှတ် ဦးရယ် ဦးတူကို မကယ်နိုင်တော့ဘူးလားးးး အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး ဟီးးးး"

" တောက်စ်!!! ခွေးထက် မိုက်တဲ့ကောင် ကွာ၊ လူသက်မှု ဆိုတာ အနည်းဆုံး 7 နှစ်ကနေ အနှစ် 20 ထိ ကျနိုင်တယ်"

" အိုးးး ဒါဆို မိနွယ် ဘယ်လို လုပ်ရမလည်း မိနွယ်ကို ကယ်ပါဦးးး အီးးဟီးးး ဟီးးးး"

" နင့် အတွက်ကတော့ မပူပါနဲ့၊ ငါ့တူရဲ့ မန်းမဆိုတော့ ငါ့ တူမပေါ့၊ ဒီအိမ်မှာဘဲ နေ၊ ဟုတ်ပြီလား၊ မညိုတို့ သားအမိလည်း ရှိတာဘဲ၊ အေး ဟို အကောင် အတွက်ကတော့ အင်းးးးး"

" လုပ်ပါဦးလေးရယ် ကိုကျော်နိုင် အတွက် မိနွယ် ဘာလုပ်ပေးရမလည်း"

" အဲ့ဒါတော့ နင်ကိုယ်တိုင် လုပ်မှ ဖြစ်မှာဟ"

" မိနွယ် ဘာ လုပ်ရ လုပ်ရပါရှင်"

" သေခြာလား မိနွယ်"

" သေ သေခြာပါတယ် ဦး"

" အေးး နင် လုပ်ရမှာက -*%%$#@-"

" ရှင်!!!!!!!!!"

..............................................................

ဦးမြအောင် ခေါ်ဆောင်လာသော တရားသူကြီး၏ အိမ်သို့ မိနွယ် လိုက်ခဲ့ရပြီ။ ကိုကျော်နိုင် ပစ်ဒဏ် လျှော့ပေါ့ဖို့ အရေး သူမ ခန္ဓာကိုယ်အား ထိုးကျွေးရမည်လေ။

ဦးမြအောင်ဆိုသည့် ကြောင်ဖါးကြီး လူလည် ကြခြင်း ဖြစ်သည်။ ယခု တရားသူကြီး ဦးဘသာမှာ သူ့အား ကာကွယ်ပေးနေသူတစ်ယောက် ဖြစ်သည်။ မူးယစ်မှုတိုင်းတွင် ဦးဘသာကြောင့် ဦးမြအောင် လက်တစ်လုံးခြား လွတ်နေသူ ဖြစ်သည်။ ဦးမြအောင်ကလည်း ဦးဘသာကို ငွေ ပုံအော ပေးထားကာ မကြာခဏ မိန်းမပျိုလေးများ ဖန်တီးပေးနေကြ။ ယခု ကိစ္စတွင်လည်း ဦးမြအောင်၏ စကား တစ်ခွန်းနှင့်ပင် အပစ်ဒဏ် ပေါ့လျှော့နိုင်သော်လည်း ဦးဘသာအား မိန်းမပျိုလေးများ ဖန်တီး မပေးရသည်မှာ ကြာပြီ ဖြစ်၍ တူတော်မောင်၏ မိန်းမ နုထွားကြီးကို ထိုးကျွေးရင်း၊ သူလည်း စားသုံးရင်း တစ်ချက်ခုပ် နှစ်ချက်ပျက်ပေါ့။

ဦးမြအောင် ကြိုတင် အကြောင်းကြား ထားသဖြင့် ဦးဘသာ အရံသင့် စောင့်နေသည်။ ပုလင်းတွေ အမြည်းတွေ စုံလင်စွာဖြင့်ပေါ့။

" အဆင်သင့်ပါလား ကိုဘသာရဲ့"

" ဟုတ်ပ ကိုမြအောင်ရေ၊ နားရက် ဆိုတော့လည်း ဟဲဟဲဟဲ၊ ထိုင်ကြပါဦး၊ ဒါနဲ့ သူလေးက ခင်များပြောထားတဲ့ တျောက်လား"

" ဟုတ်ပဗျား၊ သူခမျာ ယောက်ျားအတွက် ပူဆွေးသောက ရောက်နေလို့ ကူညီပေးလိုက်ပါဦး"

အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ 3 လသာ ရှိသေးသဖြင့် တောင့်တင်းနေသော မိနွယ်အား သေခြာကြည့်ကာ

" ပစ်ဒဏ်ကတော့ အနှစ် 20 ထိ ဖြစ်နိုင်တယ်ဗျ"

" ရှင်!!!!"

နဂိုကမှ ရတက် မအေး ဖြစ်နေသော မိနွယ် ထိတ်လန့်သွားသည်။ သူ၏ ချိန်းခြောက်မှု ထိရောက်သွားသဖြင့် ဦးဘသာ သဘောကျစွာ ပြုံးမိသည်။ ဒါမှသာ သူ ပြုမူသမျှကို ဒီကောင်မလေး ကျိုးနွံစွာ လိုက်နာမည်လေ။

" ကျွန်မ ယောက်ျားကို ကယ်ပါဦး ဦးတို့ရယ်"

" ဒါကလည်း မင်းရဲ့ ပြုစုပုံပေါ် မူတည်တယ် ကွဲ့"

မိနွယ် မျက်ရည်များ ဝဲလာကာ

" ဟုတ်ဟုတ် ဦးတို့ စိတ်တိုင်းကျ ဖြစ်စေရပါမယ်ရှင်"

" ကဲ ဒါဆိုလည်း အဝတ်တွေ ချွတ်ကွာ"

" ရှင်!!! ဟို ဟို!!! အခန်းထဲမှာ ဟိုဟာ လုပ်မှာ မဟုတ်ဘူးလား"

" အခန်းထဲမှာ လုပ်လည်း ဒါဘဲ၊ အပြင်မှာ လုပ်လည်း ဒါဘဲ၊ ဘာ ထူးလို့လည်း ကွဲ့"

" ဟို!! ဟို!!!"

မိနွယ် ဦးမြအောင်ကို ငဲ့ကြည့်ရင်း ဘာပြောရမှန်းမသိပေ။

" အော!!! ကိုမြအောင် ရှိနေလို့လား၊ ဘာဖြစ်လည်းကွ၊ ငါပြီးရင် သူလည်း မင်းကို လုပ်ဦးမယ့် ကိစ္စကို"

" ရှင်!!!!!!"

" ကဲ မိန်းခလေး၊ ငါက သိပ် စိတ်ရှည်တာ မဟုတ်ဘူး၊ မင်း စိတ်မပါရင် ပြန်နိုင်တယ်နော်၊ မင်း ယောက်ျားကတော့ သူ့ထိုက်နဲ့ သူ့ကံ ပေါ့"

" လုပ်ပါမယ်ရှင်၊ ကျွန်မ လုပ်ပါ့မယ် အဟင့်ဟင့်ဟင့်"

မိနွယ် အဝတ်တွေချွတ်လိုက်ကာ နို့နှစ်လုံးနှင့် ပေါင်ကြားကို လက်တစ်ဖက်စီဖြင့် ဖုံး၍ ခေါင်းငုံ့ကာ မတ်တပ်ရပ်နေသည်။ ဦးမြအောင်တို့လည်း အရက် သောက်လိုက်၊ ဆေးလိပ် ဖွါလိုက်နှင့် မိနွယ်ကို ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေသည်။ မိနွယ်ခမျာလည်း ရှက်လိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်း။ ယောက်ျားဖြစ်သူ၏ ဦးလေး အရင်းနှင့် သူစိမ်း အမျိုးသားကြီး ရှေ့တွင် ဝတ်လစ်စလစ်ဖြင့် နေရသည့် ဘဝ။ ချက်ခြင်းပင် သေခြင်စိတ် ပေါက်နေသည်။ ဝမ်းနည်းလွန်း၍ မျက်ရည်ပင် ကျမိသည်။

" ဒီမှာ လာထိုင်"

ဦးဘသာ၏ ဘေးသို့ ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ ဦးဘသာက မိနွယ် ပုခုံးကို ဖက်ကာ မေးစိမှ ကိုင်၍ မျက်နှာကို သူ့ဘက် လှည့်လိုက်သည်။

" အလှလေးဘဲဗျ ကိုမြအောင်ရေ ဟဲဟဲဟဲ ရွှတ်!!!!"

မျက်နှာကို နမ်းလိုက်စဉ် မိနွယ် မျက်လုံး မှိတ်ထားသည်။ ဦးဘသာက ပါးကို လက်ဖြင့် ဖျစ်ကာ တဆတ်ဆတ် တုန်နေသော မိနွယ်၏ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

မိနွယ် မျက်လုံးမှိတ်ထားရင်း မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာသည်။ ပါးစပ်ကို နမ်းရင်း စိထားသော မိနွယ် ပါးစပ်ထဲ လျှာကို ထိုး ကလိနေသည်။ လက် တစ်ဖက်ကလည်း နို့သီးကို စွနေသဖြင့် မိနွယ် ပါးစပ်လေး ဟ သွားစဉ် ဦးဘသာ၏ လျှာကြီး ဝင်လာသည်။

" ဟားးး နို့လေးတွေက ကျစ် နေတာဘဲ၊ ကိုင်လို့ ကောင်းလိုက်တာကွယ်"

ဦးဘသာ၏ ပြောဆိုမှုကို သိစိတ်က မနှစ်မြို့သော်လည်း သူမအား မြှောက်ပင့် ပြောဆိုမှု အတွက် မသိစိတ်က ကျေနပ်မိသည်။ ဦးဘသာ မိနွယ်၏ လည်ပင်းကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ရင်း စောက်ပတ် အကွဲလေးကို လက်ဖြင့် စမ်းလိုက်သည်။

" ပြွတ်စ်!!!! အင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးး"

အဖိုးကြီး၏ အကိုင်အတွယ် ကျွမ်းကျင်မှုကြောင့် မိနွယ် ပါးစပ်မှ ညည်းတွားသံ ထွက်လာကာ ပေါင် အနည်းငယ် ဟပေးမိသည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အိ!!! အို!!!"

မိနွယ်၏ နို့သီးခေါင်းကို လျှာဖြင့် ဝိုက်စို့ရင်း စောက်စိကို လက်ညှိုး လက်မ ပူးကာ ချေပေးလိုက်ရာ မိနွယ် ကိုယ်လေး ဓါတ်လိုက်သလို ခံစားရသည်။ ကျော်နိုင်နှင့် အိမ်ထောင်ကျပြီး သုံးလခန့် အလိုး ခံခဲ့စဉ်က ပါးစပ်စုပ်၊ နို့စို့ လောက်သာ ခံဘူးသည်။ ယခုကဲ့သို့ ကလိ မခံဘူး သဖြင့် အရသာ တွေ့နေသည်။

" ပလတ် ပလတ် ပြွတ်ပြွတ် စိစိဇွိဇွိ အ ဟာ အားးးး ရှီးးး ကျွတ်စ်"

နို့စို့ရင်း လက်ခလယ်ဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ သွင်းလိုက် ထုပ်လိုက် လုပ်ကာ လက်မနှင့် စောက်စိကို ပွတ်ပေးလိုက်ရာ မိနွယ် ခါးလေး ကော့လာကာ နှုတ်ခမ်းကို ဖိကိုက်ရင်း ညည်းတွားနေသည်။

" ဇွိဇွိစိစိ အအအအ ပြွတ်ပြွတ် ပလပ် ပလပ် အအအအ အားးး ဟားးးး ရှီးးးး"

မိနွယ် ဖင်ကြီး ကော့ကော့သွားကာ တချီ ပြီးသွားသည်။

" အင်းးးး ဟင်းးး ဟင်းးး ဟင်းးးး"

လုပ်တတ်လိုက်သည့် အဖိုးကြီး။ ယောက်ျားကိုတောင် မေ့သွားသည်။

" ကဲ ကောင်မလေးရေ ငါ့ လီးကို စုပ်ပေးစမ်း"

မိနွယ် ဦးဘသာ ပေါင်ကြားတွင် ကျမ်းပြင်ပေါ် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ ယခု အချိန်တွင် ကျော်နိုင့်ကြောင့် မဟုတ်ဘဲ သွေးသား ဆန္ဒအရ ဘာခိုင်းခိုင်း သူမ လုပ်ပေးရန် အသင့်။ ဦးဘသာ၏ ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်ရာ

လားးးး လားးးး နည်းတဲ့ လီးကြီး မဟုတ်။

အရှည် 6' ကျော်၍ လုံးပတ်က လက်တစ်စုပ် မကပေ။ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် သန်မာ ထွားကျိုင်းလှသည်။ ကျော်နိုင့် လီးထက် ပိုရှည်၍ ပိုတုတ်သည်။ လီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် အားရပါးရ ကိုင်၍ အရည်ပြားကို အောက်သို့ ဆွဲချလိုက်ရာ နီရဲ ပြဲအာနေသော လီးဒစ်ကြီး ပေါ်လာသည်။ လီးဒစ်ကို လျှာဖြင့် ဝိုက်ကာ သေးထွက်ပေါက်လေးကို လျှာ ထိပ်ဖြင့် ကလိလိုက်သည်။

" အိုးးး ဟိုးးး ဟိုးးး ဟားးးးး"

လီးဒစ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ငုံကာ စုပ်လိုက်ရာ

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဟားးးးး ကောင်းလိုက်တာကွာ ရှီးးးးးး လီးစုပ် တော်တော် ကျွမ်းတာဘဲ ဟားးးးးးး"

ဦးဘသာ ခုံ ကျောမှီပေါ် ခေါင်းမော့ကာ ဇိမ်တွေ့သွားသည်။

သူမအား ချီးမွန်းစကား ပြောသဖြင့် သဘောကျကာ အစွမ်းကုန် စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ကျော်နိုင် သင်ပေးထားတဲ့ ပညာတွေလေ။ 10 mins ခန့် ကြာသော်

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အားးးးး ရှီးးးး အိုးး ဟိုးးးဟိုးးးး ရပြီ ရပြီ ဟားးးးး"

မိနွယ်လည်း လီးစုပ် ရပ်လိုက်သည်။

" ခုံပေါ် ဒူးတုတ် ထိုင်လိုက်၊ ဖင်ကို ဒီဘက် ကုန်းထား အေးး ဟုတ်ပြီ အဲ့လိုလေးးး"

ထိုင်ခုံ ကျောမှီကို လက်ထောက်ကာ ဒူးတုတ်၍ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ နောက်သို့ ပြူထွက်လာသော စောက်ဖုတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့် ထွက်နေပြီ။ စောက်ပတ်ကို လီးဖြင့်တေ့ကာ မိနွယ်၏ ခါးကို စုံကိုင်၍ စောင့် သွင်းလိုက်သည်။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးး လားးး လားးးး ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်"

အရည်များ ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီး တစ်ချက်ထဲနှင့် အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ အပျို မဟုတ်ပေမယ့် ထိချက်က ပြင်းလွန်း၍ သားအိမ်အောင့်သွားသည်။ လီးကို အဆုံးထိ ထုတ်ကာ စောင့်သွင်းပြန်သည်။

" အင့်!!ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးး ဟားးး ဟားးး အမလေးးးလေ!!! အင့်!!! ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အူးးး ဟူးးး ဟူးးး ဟူးးး!!! အင့်!!!ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးးးးး"

တစ်ချက်ခြင်း စောင့်သည် မှန်သော်လည်း အားပြင်းပြင်းဖြင့် စောင့်စောင့် သွင်းခံရသဖြင့် မိနွယ် ခေါင်း အောက်စိုက်ကာ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့နေသည်။ အိမ်ထောင်ကျသည်မှာ သုံးလသာ ရှိသေးသဖြင့် စောက်ပတ်လေး၏ တင်းကျပ်သော အရသာကြောင့် ဦးဘသာ လိုးရတာ တော်တော် အရသာ တွေ့နေသည်။

" ဟားးး လိုးလို့ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အအအအ ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ"

စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသဖြင့် မိနွယ် မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့ကာ အော်ဟစ် နေရပြီ။ အချက် 20 ခန့် အားရပါးရ လိုး၍ မိနွယ် ခံလို့ ကောင်းလာသည့် အချိန်ရောက်မှ

" ဗျွတ်ဗလွတ် ဗု အ!!! ဟာ!!! ကျွတ်စ် ဘာလို့ ထုတ်လိုက်တာလည်း"

" ငါ့လီးကို စုပ်ပေးဦး"

ဦးဘသာ ခုံပေါ် ထိုင်လိုက်သည်။ မိနွယ်လည်း ခုံပေါ်မှ ဆင်းကာ စောက်ရည်တွေ ပေနေသော ဦးဘသာလီးကို စုပ်လိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အိုးးးး ဟားးးးး"

ဦးဘသာ၏ လီးအား ကုန်းကုန်းကြီး စုပ်နေသော မိနွယ်နောက်သို့ ဦးမြအောင် မတ်တပ်ရပ်ကာ စောက်ပတ်ကို လီးဖြင့် တေ့လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မိနွယ်၏ ခါးကို စုံကိုင်ကာ

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗု အုအုအွတ် အဟွတ် အဟွတ်ဟွတ် ဟူးးးးးး"

ဦးမြအောင်၏ လီးကလည်း ခေသူ မဟုတ်။ ပင့်လိုးလေး စောင့်ထဲ့လိုက်ရာ သားအိမ်အား အရှိန်ပြင်းပြင်း ဝင်စောင့်သဖြင့် ပါးစပ်ထဲ ငုံနေသော လီးပင် ထွက်လုမတက် ဖြစ်သွားသည်။

" အင့် အင့် အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အုအုအုအု ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အုအုအွတ်အွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ "

ဦးမြအောင်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လာသဖြင့် လီးကို ကောင်းကောင်း မစုပ်နိုင်တော့ဘဲ လက်ဖြင့် ကွင်းတိုက်ပေးနေသည်။ ဦးမြအောင်က လိုးနေရင်း ဖင်ပေါက်ထဲ လက်မဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။

" အိ!!! အွတ်အွတ် အု"

ရုတ်တရက် ထိုးမွှေသော လက်မ ကြောင့် နာကျင်သွားသော်လည်း ဦးဘသာက ခေါင်းကို ကိုင်ကာ လီးကို အာခေါင်အဆုံး ထိုးသွင်းသဖြင့် အသံမထွက်နိုင်ပေ။

" အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အုအုအွတ်အွတ် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အွတ်အွတ် အဟွတ်ဟွတ်ဟွတ် ဗျစ်ဗျစ် ဗျိဗျိ အအအအ အားးးး ရှီးးးး ဟားးးးးးးး"

ဦးမြအောင်က စောက်ပတ်လိုးရင်း ဖင်ထဲ လက်မဖြင့် မွှေနေသည်မှာ ကြာတော့ ခံ၍ ကောင်းလာသဖြင့် မိနွယ် ဖင်ကြီး နောက်သို့ ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် တစ်ချီ ပြီးသွားသည်။ ဦးမြအောင်လည်း မိနွယ် စောက်ပတ်ထဲမှ လီးကို ထုတ်လိုက်သည်။

" ကဲ မိန်းခလေး င့ါ အပေါ်က တက်စောင့်ပေးတော့"

မိနွယ်လည်း ဦးဘသာ၏ လီးပေါ် ခွကာ လက်ဖြင့်ကိုင်၍ စောက်ပတ်တွင် တေ့ပြီး ထိုင်ချလိုက်သည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးးး ဟားးး ဟားးးး"

လီးအဆုံး ဝင်သွားသည်နှင့် ဦးဘသာ၏ ပုခုံးကို ကိုင်ကာ အပေါ်မှ စောင့်တော့သည်။

" ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗွတ်ဗွတ်ဗွတ်ဗွတ် အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ"

မိနွယ် စောင့်၍ ကောင်းနေချိန်တွင် ဦးဘသာက ခါးကို တင်းကျပ်စွာ ဖက်ထားလိုက်သည်။ ဦးမြအောင်က မိနွယ်၏ ဖင်ပေါက်ကို တံတွေး စွပ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် လီးဒစ်ကို တေ့ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။

" ဇွိဇွိဗျိ!!! အားးး လားးး လားးး ဖင်ကိုတော့ မလုပ်ပါနဲ့ရှင် အအအ အားးးး နာတယ်!!!နာတယ်!!! မရဘူးးး အားးးးး"

မိနွယ် တောင်းပန်နေချိန်တွင် လီးဒစ် မြုတ်ကာစ စအိုပေါက်ထဲ အားဖြင့် ဖိသွင်းလိုက်ရာ လီးတစ်ဝက်ခန့် မဆန့်မပြဲ ဝင်သွားသည်။ မိနွယ်ခမျာ နာကျင်လွန်းသဖြင့် မျက်ရည်များပင် ဝဲသွားသည်။ တစ်ဝက်ခန့် ကျန်နေသော လီးကို တံတွေး သုပ်ကာ အားပြင်းပြင်းဖြင့် ထပ်သွင်းလိုက်သည်။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျစ် ဗလစ်တစ်တစ် အားးးလားး လားး ဖင်ကွဲပါပြီတော့!!! အမလေးးးလေ!!!!နာတယ်!!! နာတယ်!!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးး ဟီးးး"

" ဟားးး မိနွယ်၊ နင့်ဖင်ပေါက်က ကျပ်သိပ်နေတာဘဲ၊ နင့်ယောက်ျားက နင့်ကို တစ်ခါမှ ဖင်မလိုးဘူးလား"

ဦးမြအောင် မေးသည့်စကားကို ဖြေဆိုရန် ရှက်သော်လည်း သက်သာလို သက်သာညား ဖြေလိုက်သည်။

" မလုပ်ပါဘူးးး မိနွယ် တစ်ခါမှ ဖင်မခံဘူးသေးဘူးးး အီးးးဟီးးးဟီးးး နာလိုက်တာ ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်"

" ဒါဆို နင့်ဖင်က အပျိုပေါ့၊ ငါက ဒါမျိုးမှ ကြိုက်တာကွ အဟေးးး"

မိနွယ် ပြောမိကာမှ ပိုဆိုးသွားသည်။ ဦးမြအောင်က လီးကို ဖင်ထဲမှ အဆုံးထိ ထုပ်ကာ အဆုံးထိ စောင့်စောင့် လိုးတော့သည်။

" အင့်!!! ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ် အားးးဟားးးဟားးး အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျွတ် အားးးးးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အီးးးဟီးးးဟီးးးး ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အားးးးး နာတယ် နာတယ် အီးးးဟီးးးဟီးးး ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဗျိဗျိဗျစ်ဗျစ် အအအအ"

ဦးမြအောင်၏ ဖင်လိုးချက် ကြမ်းသလို အောက်မှ ပင့်ပင့် လိုးနေသော ဦးဘသာ၏ လီးကလည်း စောက်ပတ်ထဲ အဝင်အထွက် သွက်လှသည်။ လီးကြီး နှစ်ချောင်း၏ ဖင်နှင့် စောက်ပတ် ညှပ်လိုးသည့် ဒဏ်ကို နာကျင်စွာ အံကြိတ် ခံနေရင်း မိနွယ်တစ်ယောက် နာ ကောင်းလေး ဖြစ်လာသည်။

" ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗွတ်ဗွတ်ဗွတ်ဗွတ် အင့်အင့်အင့်အင့် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ စောင့်စောင့် အအအအ အားးးးး ရှီးးးးးး ဟားးးးးးး"

ဦးဘသာ၏ လီးမှ သုပ်ရည်များ သားအိမ်ထဲ ဝင်လာသကဲ့သို့ ဦးမြအောင်၏ သုပ်ရည်များ ဖင်ပေါက်ထဲ ဝင်သွားသည်။ မိနွယ်လည်း ဆန့်ငင် ဆန့်ငင်ဖြင့် ဒုတိယအချီ ပြီးသွားသည်။

" ဗျွတ် ဗလွတ် ဗု အားးးဟားးးဟားးး"

ဦးမြအောင်၏ လီးကြီး ဖင်ပေါက်ထဲမှ ကျွတ်သွားသည်နှင့် ဖင်ထဲမှ သုပ်ရည်များနှင့် ရောနှောကာ သွေးများ ပါလာသည်။

....................................................

ဦးဘသာ၏ ကောင်းမှုကြောင့် ကျော်နိုင် ထောင် တစ်နှစ်သာ ကျသည်။ ထောင်ထဲတွင်လည်း လူမိုက် အချို့နှင့် ပေါင်းမိကာ လီးပတ်လည်တွင်  ဂေါ်လီ 6 လုံး ထဲ့လိုက်သည်။ ကျော်နိုင် ထောင်ထဲ ရှိနေသည့် တစ်နှစ်တာ ကာလလုံး မိနွယ်မှာ ဦးမြအောင်၏ ကြုံသလို အလိုးခံ ဘဝသို့ ရောက်ရှိခဲ့ရသည်။ ကျော်နိုင် ထောင်က ထွက်လာတော့လည်း မိနွယ်မှာ ဦးမြအောင်၏ လစ်လျှင် လစ်သလို အလိုးခံရသည်။

ကျော်နိုင်မှာလည်း မိန်းမ နောက်မီး မလင်းစေရန် လီးကို ဂေါ်လီ ထဲ့ရာတွင် မှားယွင်းမှု တစ်ခုကြောင့် ကလေး မရနိုင်မှန်း မသိပေ။ မိနွယ် ကိုယ်ဝန်ရကာ မွေးလာသည့် သမီးလေး စုစုမှာ တစ်ကယ်တန်း ဦးမြအောင်ကြောင့် ရသည့် ကလေးမှန်း မသိရှာဘဲ သမီးအရင်းထင်ကာ အချစ် ပိုနေသည်။

...........................................................................

ဦးမြအောင်တစ်ယောက် အရက်သောက်ရင်း ယခင်က အဖြစ် အပျက်များကို တွေးနေမိချိန်တွင်

" ဟားး ဦးလေးက သောက်တောင်နေပြီ၊ ကျွန်တော့ကျ မစောင့်ဘူးဗျာ"

" သောက်ရင်း စောင့်နေတာပါကွ၊ ပို့ခဲ့ပြီလား"

" သွားး သမီးလေး၊ ရေချိုး စားသောက်ပြီး စောစောအိပ်တော့၊ ဒီ အချိုရည်ဗူးက ထမင်းစားပြီးမှ သောက်နော်၊ ဒီည စောစောအိပ်၊ မမကို သွားဒုက္ခ မပေးနဲ့တော့ ကြားလား"

" ဟုတ် ဖေဖေ၊ ဘဘ သမီးသွားပြီ"

" အေးအေး သမီးလေး"

စုစု အခန်းထဲ ဝင်သွားမှ

" ဘယ်လိုလည်း ဦးလေး"

" စုစု အိပ်တာနဲ့ လှုပ်ရှားလို့ ရပြီလေ"

" Ok ဗျာ Cheers"

" Cheers!!!!!!!"

...................................................................................

မေမေရွာပြန်သွားသဖြင့် စုစုအား ရေချိုး၊ ထမင်းကျွေးပြီး ပန်းနု အခန်းထဲသို့ စောစောစီးစီး ဝင်ခဲ့သည်။ မိုးက အုံ့နေပေမယ့် အိုက်စပ်စပ် ဖြစ်နေသဖြင့် အတွင်းခံများ မဝတ်ဘဲ အိပ်ရာပေါ်တွင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် လဲလျှောင်းနေရင်း မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားသည်။

အိမ်အောက်ထပ်တွင် ဦးမြအောင်တို့ တူဝရီးနှစ်ယောက်လည်း နာရီ တကြည့်ကြည့်ဖြင့် အရက် သောက်နေကြသည်။ မိုးက စတင် ရွာနေပြီ။ ည 8:00 ထိုးသော်

" ကဲ ကျော်နိုင်ရေ အိမ်ပေါ် တက်ကြစို့"

" ဟုတ်ဟုတ် ဦးလေး အဟေးး"

မိုးက စတင်၍ သည်းလာပြီ။

" ကလစ်!!! ကျွီ!!!!!"

ဦးမြအောင်လက်ထဲက master key လေးဖြင့် ပန်းနု၏ အခန်းတံခါးကို ဖွင့်ကာ အခန်းထဲ ဝင်ခဲ့သည်။ ကုတင်ပေါ်တွင် နတ်မိမယ်လေး တစ်ပါး အပူအပင် ကင်းစွာ အိပ်ပျော်နေသည်။ ဦးမြအောင် ကုတင်ပေါ် အသာလေး တက်သွားကာ ပန်းနု၏ လက်မောင်းသား နုနုလေးကို ပွတ်သပ်နေသည်။ လက်မောင်းကို ပွတ်သပ်ရင်း ပါးပြင်ပေါ်ရှိ ဆံပင်များအား ဖယ်ရှားကာ ပါးပြင်အား မထိတထိလေး စော့ကစားလိုက်သည်။ ပန်းနုခမျာမှာတော့ ညနေက မောင်မောင်နှင့် မန္တလေးတောင်ပေါ်တွင် ထိုင်စဉ် သူမ၏ ပါးကို ကိုင်တွယ် ပွတ်သပ်နေသည်ဟု ထင်မိသည်။ သူမ၏ ကိုယ်လုံးလေး ပတ်လပ်လန်သွားပြီး နို့အုံတွေကို ပွတ်သပ်နေသလို ခံစားရသည်။ နို့အုံတွေကို ကိုင်တွယ်နေသည်က အနည်းငယ် ကြမ်းလာသည်။ အိပ်မက် လိုလို ဘာလိုလိုနှင့် တစ်ခါမျှ မခံစားဘူးသေး အထိအတွေ့ကြောင့် ပန်းနု ရင်တွေခုန်နေသည်။ သူမ၏ အင်္ကျ ီလေး အပေါ်သို့ တက်သွားကာ လက်ဖဝါး ကြမ်းကြမ်းကြီးက နို့အုံကို ချေနေသည့် အထိအတွေ့ကြောင့် သူမ မျက်လုံးများ ပွင့်လာသည်။ မျက်လုံး ပွင့်ပွင့်ခြင်း ဦးမြအောင်၏ အဆီပြန်နေသော မျက်နှာကြီးအား အနီးကပ် မြင်လိုက်ရသဖြင့် ပန်းနု လန့်ဖြန့်သွားကာ ကုန်းရုန်းထသည်။

" အိုးးး ဖေမြ!!! ဒါ ဒါဘာလုပ်တာလည်း၊ ဟင်!!ဦး!!!ဦးကျော်နိုင်၊ ရှင်!!! ရှင်တို့ ကျွန်မအခန်းထဲ ဘာလာလုပ်တာလည်း"

" အော် မိုးတွေရွာနေတော့ သမီး အအေးပတ်မှာဆိုးလို့ ဖေမြတို့က လာကြည့်တာပါကွယ် ဟဲဟဲဟဲ"

" အို!!!! မလိုဘူး မလိုဘူးး ရှင်တို့ ကျွန်မ အခန်းထဲက ထွက်သွား၊ အခု ထွက်သွား"

ပန်းနု အော်ဟစ်ရင်း ရင်ဘက်ပေါ် လိတ်တင်နေသော T-Shirt အင်္ကျ ီကို ဆွဲဖုံးလိုက်သည်။ ကြောက်စိတ်ကြောင့် ရင်တွေ တဒိန်းဒိန်း ခုန်နေသည်။

" ဖေမြတို့က စိတ်မချလို့ လာကြည့်တာ ကွဲ့၊ ကြည့်စမ်း ထင်တဲ့အတိုင်းဘဲ၊ အောက်ခံတွေလည်း ဝတ်မထားဘူး"

" အို"

ဦးမြအောင် ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်ထား၍ ချွန်ထွက်နေသော နို့သီးခေါင်းလေးများက T-Shirt အင်္ကျ ီ အဖြူရောင် ပါးပါးလေး အောက်မှ အထင်းသား ပေါ်နေသည်။

" ရှင်!!! ရှင်တို့"

" ဝုန်း!!! အင့်"

ပန်းနု ဦးမြအောင်အား စောင့်တွန်းကာ ကုတင်ပေါ်မှ ခုန်ဆင်းပြီး အခန်း အပြင်ဘက် ပြေးထွက်ခဲ့သည်။

" ကျော်နိုင် လိုက်စမ်း လိုက်စမ်း"

ကြောင်ကြည့်နေသော ကျော်နိုင် တစ်ယောက် ဦးမြအောင်၏ အော်သံကြောင့် သတိဝင်ကာ ပန်းနု နောက်သို့ ပြေးလိုက်ခဲ့သည်။

" ရှင်!!! ရှင်တို့နော်၊ ကျွန်မ အော်လိုက်မှာ"

" အပင်ပန်း မခံခြင်စမ်းပါနဲ့ ပန်းနုရာ၊ လာ အိမ်ပေါ် ပြန်တက်"

ကျော်နိုင်က ပန်းနု လက်မောင်းကို ဆွဲခေါ်သည်။ ပန်းနုလည်း ရုန်းကန်ရင်း

" စုစုရေ၊ စုစုရေ၊ မမကို ကယ်ပါဦး"

" ဖြန်း!!! ဖြန်းးး !!! ဖြန်းးး !!! အားးးး"

ကျော်နိုင်၏ လက်ပြန် ရိုက်ချက်ကြောင့် ချာကနဲ လဲသွားသည်။ ခေါင်းမူးကာ ခွေခွေလေး လဲကျသွားသော ပန်းနုအား ကျော်နိုင်က  အပေါ်ထပ် အခန်းထဲသို့ ပုခုံးပေါ် ထမ်း တင်ခဲ့သည်။ အပြင်ဘက်တွင် မိုး ထစ်ခြုံး ရွာကာ လျှပ်စီးများပင် လပ်နေသည်။

" ဂျိန်း ဂျလိန်း ဒလိန်းဒိန်းဒိန်း"

ဦးမြအောင်က ပန်းနု အခန်းထဲတွင် အရက်ခွက်လေး မော့ရင်း စောင့်နေသည်။ ကျော်နိုင် ပန်းနုအား ပုခုံးပေါ်မှ ခုတင်ပေါ်သို့ ပစ်ချလိုက်သည်။

" ဝုန်းးး!!!! အ"

ကျော်နိုင့် ရိုက်ချက် ပြင်းလွန်းသဖြင့် ပန်းနု တော်ရုံနှင့် မလှုပ်နိုင်ပေ။ ဦးမြအောင် ကုတင်ပေါ် တက်လာသည်။

" ဖေမြရယ် မလုပ်!! မလုပ်ပါနဲ့၊ ပန်းနုကို သနားပါနော်"

ပန်းနု အားတင်းကာ ကုန်းရုံး ထရင်း ခေါင်းရင်းဘက် တိုးကပ်သွားသည်။ ဦးမြအောင်၏ မျက်နှာမှာ ရမ္မက် အဆီတွေ ဖုံးနေသည်။

" အေးပါ!!! နင့်ကို သနားလို့လည်း ငါ အရင်လုပ်မှာပေါ့ဟ၊ မသနားရင် ကျော်နိုင့်ကို အရင်လုပ်ခိုင်းမှာ ဟားဟားဟားဟားးး လာစမ်းဘာကွာ"

ပန်းနု၏ ခြေထောက်ကို ဆွဲလိုက်သည်။

" အိုးးး လူယုတ်မာကြီး လွှတ်လွှတ်လွှတ်"

ပန်းနု အားကုန် ရုန်းရင်း ဦးမြအောင်၏ ရင်ဘက်အား ခြေထောက်ဖြင့် စောင့် ကန်လိုက်သည်။

" အင့်"

ခွန်အား မပါသဖြင့် လဲမသွားသော်လည်း ဦးမြအောင် ဒေါသ ထွက်သွားသဖြင့် ပန်းနု ဆံပင်အား ဆွဲကာ

" ကောင်မ၊ မဟုတ်လည်း ခံရမယ့် အတူ အသားအနာခံခြင်တယ် ကဲကွာ ကဲကွာ ဖျန်းဖျန်းဖျန်းဖျန်း အားးးးး"

ဦးမြအောင်၏ လက်ပြန် ရိုက်ချက်က ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် ပန်းနု မျက်လုံးထဲ မီးပွင့်ကာ ကုတင်ပေါ် အရုပ်ကြိုးပျက် ကျသွားသည်။ ပန်းနု နှုတ်ခမ်း ဒေါင့်မှ သွေးများ စီးကျလာကာ မလှုပ်နိုင်တော့။ ဦးမြအောင်က သူ၏ အဝတ်များကို လျှင်မြန်စွာ ချွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ပန်းနု၏ ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ ဝတ်မထားသဖြင့် အမွှေးများ ပြောင်ရှင်းနေသော စောက်ဖုတ် မို့မို့ ဖေါင်းဖေါင်းလေး ပေါ်လာသည်။ ဦးမြအောင် တံတွေး မျိုချကာ ပန်းနု၏ ခြေထောက် နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်း တင်လိုက်သည်။ ပန်းနုခမျာ ခေါင်းများ မူးနောက်ကာ ဘာမျှ မခုခံနိုင်ပေ။ သူမ ခြေထောက်နှစ်ဖက် လေပေါ် ဝဲသွားသည်။ ကျော်နိုင်ကတော့ သူ့ဦးလေး လုပ်သမျှကို အရက်သောက်ရင်း ဇိမ်ခံ၍ ကြည့်နေသည်။

ဦးမြအောင်သည် သူ၏ လီးကြီးကို တံတွေးစွတ်ကာ ပန်းနု၏ စောက်ပတ် အပေါက်တွင် တေ့လိုက်သည်။ သူမ ရေတိမ်နစ်တော့မည်ကို သိသော်လည်း ရုံးကန်ရန် ခွန်အား မရှိပေ။

" လူယုတ်မာကြီး မလုပ်နဲ့၊ မလုပ်နဲ့"

" အင့်!!!ဇွိ!!! အား"

လီးဒစ် ဝင်ရုံရှိသေးသည်။ ပန်းနု နာကျင်မှုကြောင့် အော်မိသည်။ ဦးမြအောင် အားစိုက်ကာ ထပ်သွင်းသည်။

" အင့်!!! ဗျိဗျိဗျစ်!!! အားးးး နာတယ် နာတယ် အီးးးဟီးးးဟီးးးးဟီးးးးး"

ဦးမြအောင်၏ လီးကြီးမှာ ပန်းနု စောက်ပတ်လေးထဲ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ လီးမှာ ကြီးလွန်းသဖြင့် စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသား အနည်းငယ် ကွဲသွားသည်။ လီးဒစ်အား စောက်ပတ်ထဲရှိ တစ်စုံတစ်ခုက ပိတ်စို့ တားဆီးထားသည်။ ဦးမြအောင် လီးကို ဒစ်မြုတ်ရုံ ပြန်ထုတ်ကာ အားဖြင့် စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။

" အင့်!!!!!ဗျိဗျိဇွိဗျစ်  ဒုတ် အားးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့!!!! အင့်!!! အားးးး နာတယ်!! နာတယ်!! အမေရေ!!! ကယ်ပါဦးးး!! အီးဟီးးးးဟီးးးဟီးးးး"

အပျိုမှေးကို ထိုးခွဲကာ သားအိမ်အား စောင့် ဝင်လာသော ဦးမြအောင်၏ လီး ဒဏ်မှာ မသေးလှပေ။ လီးကို ဒစ်မြုပ်ရုံ ထုတ်ရင်း ခေါင်းငုံ့ ကြည့်လိုက်သည်။ လိင်တံ တလျှောက် သွေးများ ကပ်ပါလာသည်။ ပန်းနု၏ အပျို စောက်ဖုတ်လေးကို လိုးရသည်မှာ အရိုးနု ဝါးရသကဲ့သို့ တစ်ထုတ်ထုတ်နှင့် အရသာ ရှိလှသဖြင့် ဦးမြအောင် တစ်ချက်ခြင်း ဆောင့် ဆောင့် စောင့်သွင်းကာ လိုးနေသည်။

" အင့်!!!!ဗျိဗျိဗျစ်!!!! အားးးး!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် အီးးဟီးးဟီးးး နာတယ် နာတယ် ဇွိဇွိဗျစ် အားးးးကယ်ပါဦး အမေရဲ့ ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!! အားးးးး"

လီးတစ်ချက် စောင့်ဝင်လိုက်တိုင်း ထိချက်က ပြင်းလွန်းသဖြင့် သားအိမ် အောင့်အောင့်သွားသည်။ လီးကြီးမှာလည်း နွေးထွေးနုညံ့သော စောက်ပတ် အတွင်းသားများ၏ အထိ အတွေ့ကြောင့် သံချောင်းကဲ့သို့ မာတောင်နေရာ ပန်းနုခမျာ မျက်ရည်များ ဖြိုင်ဖြိုင်ကျကာ ငယ်သံပါအောင် အော်ငိုနေရသည်။ ပန်းနုအော်လေ ဦးမြအောင်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လေဖြင့် စောက်ပတ်ထဲ လီးအဝင်အထွက် သွက်လာသည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးး ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ် အားးးလားးးလားးး ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ် အီးး ဟီးးးး ဟီးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အအအအ......"

ဦးမြအောင် လိုးကောင်းကောင်းဖြင့် လိုးနေရာ ပန်းနုမှာ အသံမထွက်တော့ဘဲ သတိလစ် မေ့မျောသွားသည်။

" အင့်အင့်အင့်အင့် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးးး ရှီးးးးး ဟားးးး"

လီးကို စောက်ပတ်ထဲမှ ထုတ်ကာ ပန်းနု၏ ဗိုက်ပေါ်သို့ သုပ်ရည်များ ပန်းလိုက်သည်။

" ရှီးးးးဟားးးး လိုးလို့ ကောင်းလိုက်တဲ့ စောက်ပတ်လေးကွာ၊ ကျပ်ထုပ်ပီး စီးပိုင်နေတာဘဲ ဟားးးးးးးး"

" ဦးလေးကသာ လိုး ကောင်းနေ၊ ဟိုမှာ သတိတောင် မရတော့ဘူး"

ဟုတ်သည်။ ပန်းနု စောက်ပတ်လေး သွေးများ ရဲနေပြီး လူက မလှုပ်တော့။

" ဒါက အစမို့ပါကွာ၊ နောက်ပိုင်း လီး ကောင်းကြောင်း သိသွားရင် နည်းမျိုးစုံနဲ့ ခံလိမ့်မယ်၊ ကဲ မင်းအလှည့်"

" နေပါဦး ဦးလေးရာ၊ သတိလစ်နေတဲ့ သူကို လိုးရတာ အသေကောင်ကို လိုးနေရသလို feel မလာဘူး၊ သူ သတိရလာပီး ကျွန်တော် လိုးတဲ့ဒဏ်ကြောင့် တအားအားနဲ့ အော်နေတဲ့ အသံလေး နားထောင်ပြီး လိုးရတာမှ အရသာရှိတာဗျ"

" ဒါဆိုလည်း မင်းသဘောပဲကွာ၊ ကဲ အရက်ငှဲ့ပေးဦး"

15 mins ခန့်ကြာသော် ပန်းနု၏ ကိုယ်လေး လှုပ်လာသဖြင့် ကျော်နိုင် အဝတ်များ ချွတ်ကာ အိပ်ယာပေါ် တက်ခဲ့သည်။ ပြီးနောက် ပန်းနု၏ T-Shirt အင်္ကျ ီကို ချွတ်လိုက်ရာ ဟင်းရည်သောက် ပန်းကန်လုံးခန့် ရှိသော ရင်နှစ်မွှာ ပေါ်လာသည်။ နို့အုံ နှစ်ဖက်ကို စုံကိုင်၍ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ရာ ပန်းနု၏ မျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့သွားသည်။

နို့အုံနှစ်ဖက်လုံး မာကျစ်ကျစ်ဖြင့် ကိုင်၍ ကောင်းလွန်းနေသည်။

" အ!!! အ!!!!!"

ပန်းနုထံမှ အသံ ထွက်လာသည်နှင့် ကျော်နိုင် စတင် လှုပ်ရှားသည်။ သွေးများ ရဲနေသော စောက်ပတ် အပေါက်တွင် လီးဒစ်ကို တေ့လိုက်သည်။ ထို့နောက် ပန်းနု၏ ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး ကိုယ်ကို ကိုင်းလိုက်သည်။ ပန်းနု၏ ခေါင်းနံဘေးတွင် လက်နှစ်ဖက် ထောက်လိုက်ရာ ပန်းနုမှာ ဖင်ဘူးတောင်း ထောင်ထားသည့် အနေအထားသို့ ရောက်သွားသည်။ ပန်းနု မျက်လုံး ပွင့်လာသည်နှင့် စောက်ပတ်ထဲ လီးကို စောင့်ထဲ့လိုက်ရာ

" အင့်!!!ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်!!!အားးးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ အီးးးး ဟီးးးး ဟီးးး ဟီးးးးး"

အားပြင်းပြင်းဖြင့် စောင့်ထဲ့လိုက်ရာ လီး ပတ်လည်ရှိ ဂေါ်လီများက စောက်ပတ် အတွင်းသား နုနုများကို ပွတ်တိုက်ကာ သားအိမ်ကို ဝင်စောင့်သဖြင့် ပန်းနုခမျာ မျက်လုံးထဲ မီးများပင် ပွင့်သွားသလို ခံစားရသည်။ နာကျင်လွန်း၍ ရုံးကန်ရန် ကြိုးစားသော်လည်း ကျော်နိုင် ကိုယ်လုံးနှင့် ဖိထားသဖြင့် လှုပ်၍ မရပေ။ ဦးမြအောင်၏ လီးထက် ကျော်နိုင့်လီးက စောက်ပတ်ထဲ အဝင် ကြမ်းလှသည်။ ပန်းနု ခေါင်းများ ယမ်းခါကာ မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာသည်။

" အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!! အားးးးး နာတယ် နာတယ် အီးးး ဟီးဟီးး ဟီးးး"

နာကျင်မှုကြောင့် အော်ဟစ် ငိုကြွေးနေသော ပန်းနု၏ အသံမှာ ကျော်နိုင့်အတွက် နားဝင် ချိုလှသည်။ စောက်ပတ်ထဲ လီးစောင့်ထဲ့လိုက်တိုင်း ခေါင်း ခါယမ်းကာ မျက်ရည်များ ဖျိုင်ဖျိုင်ကျနေသော ပန်းနု၏ မျက်နှာလေးမှာ ကျော်နိုင့်အတွက် အလွန်ကြည့်၍ ကောင်းလှသည်။

" အင့်!!!!! ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ်!!! အီးးး ဟီးးး ဟီးးးး နာတယ်!!! နာတယ်!!! အင့်!!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!! အမေရေ!!! အားးးးးးးးးး"

ပန်းနု၏ ငယ်သံပါအောင် အော်နေသည့် အသံကို ပန်းနု မိခင်ခမျာ မကြားနိုင်တော့ပေ။

..................................................................

ယောက်ျားကြီးနှစ်ဦး၏ မညှာမတာ လိုးသည့် ဒဏ်ကို ပန်းနု တစ်ညလုံး လှိမ့် ခံနေရသည်။ မနက်လင်းခါနီးမှ လိုးပွဲ ရပ်သွားသည်။

တနင်္ဂနွေနေ့ မနက် စောစောတွင် ကျော်နိုင်က စုစုအား သူ့အဒေါ်တွေထံ သွားပို့ထားသည်။ မိုးကလည်း သည်းထန်စွာ ရွာသွန်း၍ မိုးချိန်းသံကလည်း ဆူညံလှသည်။

" ဝုန်းးးးး ဂျိန်းးးး ဒလိန်းးး ဒိန်းးး ဒိန်းး"

နံက် 9:00 ခန့်တွင် ပန်းနု၏ အခန်းတံခါးလေး ပွင့်လာသည်။

ဦးမြအောင်နှင့် ဦးကျော်နိုင် အရက်ပုလင်းများ ကိုင်ကာ အခန်းထဲ ဝင်လာသည်။

" ဝုန်းးးးး ဂျိန်းးးး ဒလိန်းးး ဒိန်းးး ဒိန်းး"

" အားးးး မလုပ်ပါနဲ့!!! မလုပ်ပါနဲ့တော့!!! နာလွန်းလို့ပါ!!!! အင့်!!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ်!!!!! အားးးးးးးးးးးးး"

..........................................................................

စနေ၊ တနင်္ဂနွေ နှစ်ရက်လုံး ပန်းနုမှာ အခန်းထဲတွင် ပိတ်ခံထားရပြီး ဦးမြအောင်နှင့် ကျော်နိုင်၏ မညှာမတာ မုဒိန်းကျင့်ခြင်းကို ခံရသည်။ တနင်္လာနေ့ နံက် စောစောတွင် ဦးမြအောင်ထံ ဝင်လာသော phone ကြောင့် ဦးမြအောင်တို့နှစ်ယောက်သား ပျာယာ ခပ်နေသည်။ ဒေါ်ညိုတို့ စီးသွားသော ကားသည် လမ်းတွင် တိမ်းမှောက်ကာ ခရီးသည်အားလုံး ပွဲခြင်းပြီး သေဆုံးသွားသည်။ စုစုကို ခေါ်ကာ ဦးမြအောင်တို့ ချက်ခြင်း လိုက်သွားသည်။ မိခင်အတွက် ပူဆွေး သောကရောက်သော်လည်း လက်ရှိ အခြေအနေမှ လွတ်မြောက်ရန် ပန်းနု ကြိုးစားရပြီ။ တံခါးအား အပြင်မှ သော့ခက်ထားသဖြင့် ပြူတင်းပေါက် မှန်ကို ခုံနှင့် ရိုက်ခွဲလိုက်သည်။ အိပ်ယာခင်းနှင့် ဆောင်များကို ကြိုး အဖြစ် အသုံးပြုကာ အပေါ်ထပ်မှ တွဲလောင်းခို ဆင်းခဲ့သည်။ ဖိနပ်ပင် မဝတ်နိုင်ဘဲ ခြေဦးတဲ့ရာ ပြေးထွက်ခဲ့သည်။ ပန်းနု ဘယ်ကို သွားရမည် မသိ။ မသန့်စင်တော့သည့် မိမိ၏ ခန္ဓာကိုယ်အား ချစ်ရသော မောင်မောင့်ထံ အပ်နှံဖို့ မဖြစ်နိုင်တော့ပေ။ မျက်ရည် စက်လက်ဖြင့် ခြေဦးတည့်ရာ ပြေးနေစဉ်

" ပန်းနု၊ ညီမလေး"

" ဟင် မမ၊ မမမေလွင်"

" အို ပန်းနု ပန်းနု"

သူမအား ညီမလေး တစ်ယောက်လို ချစ်သော Speaking သင်တန်းဆရာမ မေလွင်၏ ခေါ်သံသဲ့သဲ့သာ ကြားလိုက်ရသည်။ ရင်ခွင်ထဲ ပြေးဝင်လာရင်း သတိလစ်သွားသော ညီမအရင်းလို ချစ်ရသော ပန်းနု၏ ခန္ဓာကိုယ်လေးအား ပွေ့ထားရင်း မေလွင် တကျော်ကျော် အော်ခေါ်နေမိသည်။

..................................................

မေလွင်ငှားထားသော လုံးခြင်းတိုက်၏ အိပ်ခန်းထဲတွင် မေလွင့်အား ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဖက်ငိုရင်း ပန်းနု ဖြစ်ပျက်ခဲ့သမျှကို ရင်ဖွင့်နေသည်။

" တောက်!!!! ယုတ်မာလိုက်ကြတာ၊ တိတ်တော့ ညီမလေး၊ မမတို့ လောကကြီးမှာ ရှေ့ရှောက် ရင်ဆိုင်ရမှာတွေ အများကြီး ကျန်သေးတယ်၊ ဘာမှ အားမငယ်နဲ့၊ မမနဲ့ဘဲနေတော့၊ ညီမလေးကို မမ တစ်သက်လုံး ကာကွယ်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား"

ရင်ခွင်ထဲ ငိုရှိုက်နေသော ပန်းနု ခေါင်းကို ပွတ်သပ်ရင်း နှစ်သိမ့်နေသည်။

..ကျော်နိုင်--ကျော်နိုင်၊ ငါ့ ဘဝကို ဖျက်စီးရုံ မကဘူး၊ အခု ငါ့ ညီမလို ချစ်ရတဲ့ ပန်းနု ဘဝလေးကိုပါ နင်းချေလိုက်ကြပြီ၊ ဒင်းတို့ တစ်နေ့ ဝဋ်လည်ဦးမှာပါ..

မေလွင် ပန်းနုအား နှစ်သိမ့်ရင်း လွန်ခဲ့သော သုံးနှစ်က အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်လည် သတိရမိသည်။

............................................................................

မေလွင် အသက် 23 နှစ်တွင် E Major နှင့် ကျောင်းပြီးကာ Speaking သင်တန်းပါ ပြီးသွားသဖြင့် ပြင်ဦးလွင်မှ မန္တလေးသို့ အလုပ်ရှာရန် ဆင်းလာသည်။ ထိုသို့ အလုပ်ရှာနေစဉ် state ကျောင်းတုံးက တစ်ကျောင်းထဲသားခြင်း ဖြစ်သူ ကျော်နိုင်နှင့် စုံသည်။ ထိုစဉ်က ကျော်နိုင် ဘာတွေ လုပ်နေသည်ကို မေလွင်မသိခဲ့ပေ။ ကျော်နိုင်ကလည်း မှောင်ခို ကိစ္စအတွက် နိုင်ငံခြားသား တစ်ဦးနှင့် အလုပ်လုပ်ရန် ကမ်းလှမ်းထားသည်။ ထို နိုင်ငံခြားသားက packing ဖွင့်ခြင်သည်ဟု တောင်းဆိုလာသဖြင့် ဖါခေါင်းများနှင့် ချိတ်ဆတ်ရာ အစဉ်မပြေနေချိန်တွင် ကျောင်းနေဖက် ဖြစ်သော မေလွင်ဆိုသည့် မအူမလယ် မိန်းမလှလေးတစ်ယောက်က အလုပ်ရှာပေးရန် ပြောဆိုလာသဖြင့် ရေကန်အသင့် ကြာအသင့် ဖြစ်သွားသည်။

" နင်က speaking ရတယ်ဆိုတော့ အလုပ်တစ်ခုရှိတယ်ဟ"

" ဘယ်လို အလုပ်မျိုးလည်း ကျော်နိုင်"

" Company တစ်ခုက နိုင်ငံခြားသားက secretary တစ်ယောက် ရှာခိုင်းထားတယ်ဟ၊ နင် လုပ်လို့ အစဉ်ပြေမလား"

" လစာက"

ကျော်နိုင် လက်သုံးချောင်း ထောင်ပြလိုက်သည်။

" အဲ့ဒီ အထက်မှာဘဲ၊ စာချုပ်တော့ ချုပ်ရလိမ့်မယ်"

" Bond က ဘယ်နှစ်လလည်း"

" သုံးလ ချုပ်ရမယ်"

" လုပ်မယ်ဟာ"

" Ok လေ၊ နင် အလုပ်ရရင် ငါ့ကို တစ်ဝိုင်းနော်"

" အေးပါဟယ်၊ အလုပ်သာ ရပါစေဦး"

" အေး ဒါဆို ငါ မနက်ဖန် ပြောပေးမယ်၊ နင့် ဖုန်းနံပါတ် ပေးထားလိုက်"

" 09-------------"

........................................................

Foreigner နှင့် interview ပြီးနောက် လစာ 5 သိန်းရမည် ဆိုသဖြင့် မေလွင် အပျော်ကြီး ပျော်နေသည်။ Bond စာချုပ် သက်တန်းကို သုံးလ သတ်မှတ်လိုက်သည်။ အပျော်လွန်နေသဖြင့် စာချုပ်ကို အပေါ်ဆုံး တစ်စုံသာ ဖက်ပြီး အောက်က နှစ်စုံအား သေခြာမဖက်ဘဲ မေလွင် လက်မှတ် ထိုးလိုက်သည်။ Foreigner ကတော့ အချိုးအစား ပြေပြစ်လွန်းသော မေလွင့် အား ခြေဆုံး ခေါင်းဆုံးကြည့်ကာ တံတွေးမျိုချနေသည်။

အလုပ်စဆင်းရန် ရေချိုး အလှပြင်ပြီး ကျော်နိုင် လာအခေါ်ကို စောင့်နေသည်။ အပေါ်ပိုင်း Shirt အင်္ကျ ီ အဖြူနှင့် ဒူးထိဖုံးသော စကပ် ဘေးကွဲ အနက်ကလေး ဝတ်ထားသည်။8:00 am တွင် ကျော်နိုင် ကားတစ်စီးဖြင့် လာခေါ်သည်။ မနေ့က Interview သည့် တိုက်သို့ ရောက်ခဲ့ကြသည်။

" please, sit down" (နိုင်ငံခြားသားနှင့် ပြောသည့် စကားများအား သာဂိ မရေးတက်သဖြင့် မြန်မာလို ရေးသားလိုက်သည်။ ငိငိ)

ဧည့်ခန်းထဲရှိ ထိုင်ခုံပေါ်တွင် ထိုင်လိုက်စဉ် ကျော်နိုင်နှင့် နိုင်ငံခြားသား တီးတိုးပြောဆိုကာ အပေါ်ထပ်သို့ တက်သွားသည်။ 10 mins ခန့်ကြာသော် ကျော်နိုင် ပြန်ရောက်လာကာ

" ကဲ မေလွင်ရေ၊ ရုံးခန်းက အပေါ်ထပ်မှာ၊ လိုက်ခဲ့လိုက်"

မေလွင်လည်း ကျော်နိုင် နောက်သို့ လိုက်ခဲ့သည်။ အခန်းကျယ်ကြီး တစ်ခုထဲ ဝင်သွားသည်။ အခန်း ဖွဲ့စည်းပုံမှာ ရုံးခန်းနှင့် မတူဘဲ မိသားစု အိပ်ခန်းကျယ် ပုံစံမျိုး ဖြစ်နေပြီး မွှေ့ယာအကြီးတစ်ခု ဖြန့်ခင်းထားသည်။ စက်တီခုံ တစ်စုံသာ ရှိပြီး အလုပ်စားပွဲ မတွေ့ရသဖြင့်

" ကိုကျော်နိုင် အလုပ်ခန်းက ဘယ်လိုကြီးလဲ"

" ဂျောက်"

" ဟင်!!!! ရှင် ရှင် ဒါဘာလုပ်တာလည်း"

ကျော်နိုင် အခန်းတံခါးကို lock ချလိုက်သဖြင့် မေလွင် ထိတ်လန့်သွားမိသည်။ နိုင်ငံခြားသား ကလည်း တဘတ်ရှည်ကြီး ခါးမှာ ပတ်ကာ အပေါ်ပိုင်း ဗလာနှင့် ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။

" ဒါက မင်းအတွက် အလုပ်ခန်းလေ မေလွင်ရဲ့ ဟဲဟဲဟဲ"

" ဒါ ဒါက ဘာသဘောလဲ ကိုကျော်နိုင်"

" ဘာသဘောမှ မဟုတ်ပါဘူး မေလွင်ရယ်၊ စာချုပ်ထဲက အတိုင်း မင်း ဆောင်ရွက်ပေးလိုက်ရင် အစဉ်ပြေပါတယ်"

ကျော်နိုင် ပစ်ပေးသော စာချုပ်အား ကြည့်ပြီး မေလွင် မျက်လုံး ပြူးသွားသည်။ သူမ ကိုင်ထားသည့် စာချုပ်က အလုပ်ခန့်အပ်ခြင်း စာချုပ် မဟုတ်ဘဲ လက်ထပ် စာချုပ်ကြီး။ သတို့သမီးနှင့် သတို့သား နေရာတွင် မေလွင်နှင့် Foreigner လက်မှတ်ကြီး။ အသိသက်သေနှစ်ဦးလည်း ပါသည်။

သွားပြီ။ မေလွင် မျက်လုံးတွေ ပြာသွားသည်။

" ဒါ!!! ဒါ ဟို စာချုပ် မဟုတ်ဘူး"

" လက်မှတ်ကတော့ မင်းလက်မှတ် အစစ်ပါကွ"

" နင် နင် သက်သက်မဲ့ ယုတ်မာတာ ဖယ်စမ်း"

သူမဘဝ ဘာဖြစ်တော့မည်ကို သိသဖြင့် ကျော်နိုင့်အား တွန်းကာ တံခါးပေါက်စီ ပြေးသည်။ ကျော်နိုင် မေလွင့် လက်မောင်းကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။

" ဘယ်ပြေးမလို့လည်း မေလွင်ရယ်၊ ဟိုမှာ ရစ်ချက်က သတို့သမီး အသစ်စက်စက်လေးနဲ့ ပျော်ပါးဖို့ အစဉ်သင့် ဖြစ်နေပြီ"

" ဖြန်းးးး အ"

ကျော်နိုင့် ပါးအား လက်ဝါးဖြင့် ရိုက်လိုက်သည်။

" အော နင်က ငါ့ကို ရိုက်တယ်ပေါ့ ကဲကွာ ကဲကွာ ဖြန်းဖြန်းဖြန်း အားးးး"

မေလွင် မွှေ့ယာပေါ် လဲကျသွားသည်။

" ရစ်ချက်ရေ ဆုတ်ပျက်သွားအောင် တွယ်စမ်းကွာ အဲ့ကောင်မကို"

ရစ်ချက်လည်း မွှေ့ယာပေါ် ခွေခွေလေး ဖြစ်နေသော မေလွင့် ခြေထောက်အား ဆွဲလိုက်သည်။

" ခွေးကြီး လူယုတ်မာကြီး လွှတ် ငါ့ကို လွှတ်စမ်း အီးးဟီးးဟီးးး"

ရစ်ချက် ရင်ဘက်အား ခြေထောက်ဖြင့် ကန်ကာ ရုံးသည်။ မေလွင် လူးလည်းထကာ ရင်ချက် ရင်ဘက်အား လက်သည်းဖြင့် ကုပ်ဖဲ့သည်။

" ဖြန်းဖြန်းဖြန်း အားးးး"

ရစ်ချက်၏ လက်ဝါးက မေလွင့် ပါးပေါ် ဘယ်ပြန် ညာပြန် ကျလာသည်။ ကျော်နိုင်က မေလွင့် လက်နှစ်ဖက်အား ထိန်းချုပ်ကာ ဒူးဖြင့် ဖိထားသည်။ ပြီးနောက် မေလွင့် ဆံပင်အား စုပ်ကိုင်ကာ

" ငါတို့ လုပ်တာ အသာတကြည် ငြိမ် မခံရင် အသားနာလိမ့်မယ် မေလွင်၊ ပြီးတော့ လက်ထပ် စာချုပ်ကြီး ရှိနေတော့ နင် မုဒိန်းမှုနဲ့ တရားဆွဲလည်း အလကားဘဲ ဟားဟားဟားဟားးး"

" လူယုတ်မာတွေ၊ လွှတ် ငါ့ကိုလွှတ် အီးးဟီးးဟီးးးဟီးးးး"

" ဗျိဗျိဗျိဗျီးးးးးး အ မလုပ်ပါနဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အမေရယ် ကယ်ပါဦးးး အီးးဟီးဟီးဟီး"

ရစ်ချက် ဆုတ်ဖြဲလိုက်သဖြင့် စကပ်အတိုလေး စုတ်ပြဲသွားသည်။ အောက်ခံဘောင်းဘီ အနီရောက်လေး အောက်တွင် မို့ကြွနေသော စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေးက သွားရည် ယိုစရာပင်။ လက်နှစ်ဖက်ကို ကျော်နိုင့်ဒူးဖြင့် ဖိထား၍ မေလွင် ရုံးလို့ မရပေ။ သူမဘဝ ရေတိမ်နစ်တော့မည်။

" ဗျိဗျိဗျိဗျီးးးး အားးးး မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အီးဟီးဟီးဟီးးး"

Shirt အင်္ကျ ီ အဖြူလေး ကျယ်သီးများ ပြုတ်ထွက်ကာ အင်္ကျ ီလည်း ပြဲသွားသည်။ ဘယာစီယာ အဖြူလေးအား အလည်မှ ကိုင်ကာ ဆွဲစောင့်ပြီး လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။

" အားးး အမေရေ ကယ်ပါဦးးး လူယုတ်မာတွေ လွှတ်လွှတ် အီးဟီးဟီးဟီး အ အ နာတယ် နာတယ်"

ဖြူဝင်းမို့မောက်သော နို့အုံ မာကျစ်ကျစ်လေးအား ရစ်ချက် လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် စုံကိုင်ကာ အားရပါးရ ဖျစ်ညှစ်လိုက်သဖြင့် မေလွင့် မျက်နာလေး နာကျင်မှုကြောင့် ရှုံ့မဲ့သွားသည်။

" အားးးးး နာတယ်နာတယ် အီးးဟီးဟီးဟီး"

ရစ်ချက်က နို့အုံနှစ်ဖက်အား ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း စုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်ရင်း နို့သီးခေါင်းများကို ဆွဲလိမ်လိုက်သည်။ နို့ကိုင်၍ အားရသော် အောက်ခံဘောင်းဘီအား ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

" မလုပ်နဲ့ မလုပ်ပါနဲ့ အားဟားးဟား"

မေလွင် အော်ဟစ် ရုံးကန်ရင်း ဘောင်းဘီလေး ကျွတ်သွားပြီး စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းလေး ပေါ်လာသည်။ ရစ်ချက်က မေလွင့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲကားကာ ပေါင်ကြားတွင် ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် ခါးမှာ ပတ်ထားသော တဘတ်ကို ဖြည်ကာ ခြေရင်းသို့ လှမ်းပစ်လိုက်သည်။ အရှည် 7' ခန့် ၊ လုံးပတ်က ကျပ်လုံးခန့်ရှိသော တောင်မက်နေသည့် လီးကြီး ပေါ်လာသည်။ ရုံးကန်နေသော ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်ပြီး စောက်ပတ်အား လီးဒစ်ဖြင့် တေ့လိုက်သည်။

" မလုပ်နဲ့၊ မလုပ်ပါနဲ့!!! အင့်!!! ဇွိဇွိဇွိ!!! အားးးးးးး"

လီးဒစ် စောက်ပတ်ထဲ မြုတ်ဝင်သွားသည်။ ရစ်ချက် မေလွင့် နို့နှစ်ဖက်ကို လက်ဖြင့် ညှစ်ကိုင်ကာ ခါးကို စောင့်ထဲ့လိုက်ပြန်သည်။

" အင့်!!! ဗျိဗျိဗျစ်!!!အားးးးးးးးးးးးးးးး"

လီးမှာ တစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ မေလွင့် စောက်ပတ်လေးလည်း စပါးလုံးတစ်ထောက်ခန့် ကွဲသွားသည်။ လီးဒစ်အား အပျိုမှေးက တားစီးထားသည်။ လက်ရော ခြေထောက်ပါ ချုပ်ထားသလို ဖြစ်သဖြင့် မေလွင် အော်ဟစ်နေရုံမှ လွဲ၍ ဘာမှ မတက်နိုင်ပေ။

ရစ်ချက် အားယူကာ ခပ်ပြင်းပြင်း စောင့်ထဲ့လိုက်သည်။

" အင့်!!!ဇွိဇွိဗျိဗျစ် ဒုတ်!!!! အားးးးးး သေပါပြီအမေရဲ့"

လီးကို အဆုံးထိ ဆွဲထုပ်ကာ စောင့်သွင်းလိုက်ပြန်သည်။

" အင့်!!! ဗျိဗျိဗျွတ်ဗျွတ် ဒုတ် အီးဟီးဟီး နာတယ်!! နာတယ်"

ရှည်လျှား ကြီးမားသော လီးကြီးက စောက်ပတ်ထဲ အတားအဆီးမရှိ ဝင်ထွက်နေသည်။ တစ်ချက် စောင့်လိုက်တိုင်း သားအိမ်ကို အရှိန်ဖြင့် ဝင်စောင့်သောကြောင့် နာကျင်ခံခက်လွန်းကာ မျက်ဝန်းမှ မီးပွင့်မတက် ခံစားရသည်။ လီး တစ်ချောင်းလုံးလည်း စောက်ပတ်မှ သွေးများ နီရဲနေပြီ။ ရစ်ချက်၏ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းလွန်း၍ တစ်ကိုယ်လုံး ယိမ်းထိုးနေသည်။

" အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးး ဗျစ်ဗျစ်ဗျိဗျိ အားးးးးးး ဇိဇိ ဗျွတ်ဗျွတ် အားးးး အင့်အင့်အင့်အင့် ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ်ဗွတ် အားးးး ဟားးး ဟားးး ရှီးးးးးးး"

ရစ်ချက်၏ လီးမှ သုပ်ရည်များ မေလွင့် သားအိမ်ထဲ ပန်းလိုက်သည်။

" Oh!!! good!!! Haaa"

" ဗျွတ် ဗလွတ် ဗွတ်"

လီးကြီး စောက်ပတ်မှ ကျွတ်သွားစဉ် စောက်ပတ်ထဲမှ ပျစ်ချွဲချွဲ သုပ်ရည်များ သွေးနဲ့ အတူ ရော၍ အံထွက်လာသည်။ ပုခုံးပေါ် ထမ်းထားသော ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ချလိုက်သည်။ ကျော်နိုင်ကလည်း ဒူးဖြင့် ဖိထားသော မေလွင့် လက်နှစ်ဖက်ကို ဖယ်ပေးလိုက်သည်။

" အဟင့် ဟင့်ဟင့် အီးးဟီးးးဟီးးးးဟီးးးဟီးးးး"

မေလွင် မွှေ့ယာပေါ်တွင် ခြေကားယား လက်ကားယားဖြင့် ငိုနေသည်။ ကျော်နိုင်က မေလွင့် ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကို ပုခုံးပေါ် ထမ်းတင်လိုက်သည်။

" မလုပ်ပါနဲ့တော့၊ နာလှပါပြီ အီးဟီးဟီးဟီးးးးး"

မေလွင်၏ တောင်းပန်မှုကို လစ်လျှစ်ရှုကာ ဂေါ်လီထည့်ထားသော လီးကြီးကို တံတွေးစွတ်လိုက်သည်။ ပြီးနောက် မေလွင့် စအိုပေါက်ကို လီးဒစ်ဖြင့် တေ့ကာ

" အင့်!!! ဇွိဇွိဗျိ!!! အားးး နာတယ်!! နာတယ်!! မရဘူးးး"

ဖင်ပေါက်ထဲ ဒစ်မြုပ်သွားပြီ။ ထပ် စောင့်သွင်းသည်။

" ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်ဗျစ်!!!!! အားးးးးးးးးးးးးးးးးး"

....................................................................................

ထိုအချိန်မှစ၍ မေလွင်တစ်ယောက် ကြေးစားလောကထဲ ရောက်ခဲ့သည်။ သို့သော် အပေါစားတော့ မဟုတ်။ Foreigner သီးသန့်။ ကြေးကြီးသည်။ ကျယ်ငါးပွင့် Hotel တစ်ခုနှင့် ချိတ်ဆတ်ကာ လှုပ်ရှားသည်။ ထို သရုပ်ကိုလည်း Speaking သင်တန်းဆရာမ အနေနှင့် ဖုံးကွယ်ထားသည်။ မေလွင်၏ ရည်ရွယ်ချက်က ခန္ဓာကိုယ်နှင့် ရင်း၍ ရသမျှ ပိုက်စံဆုကာ အရင်းအနှီး တစ်ခုရလာလျှင် ဒီဘဝမှ ရုံးထွက်ကာ အေးအေးချမ်းချမ်း ဖြက်သန်းမည်ဟု ဆုံးဖြတ်ထားသည်။ ယခု သူမ ဘဝထဲ ညီမလေး အရင်းလို ချစ်ရသော ပန်းနု ရောက်လာပြီ။ ပန်းနုအား ထိုကိစ္စ အသိပေး၍ အဖြစ်။ သူမအား အထင်သေးသွားမည်ကို စိုးရိမ်သည်လေ။

..............................................

မမမေလွင်အိမ်တွင် ပန်းနု ရောက်နေသည်မှာ နှစ်လရှိပြီ။ ရံဖန် ရံခါ သောကြာနေ့ ညမျိုးတွင် မမမေလွင်တစ်ယောက် အလုပ်ကိစ္စ ဟုဆိုကာ ညပြန်မအိပ်ဖြစ်။ မနက် ပြန်လာလျှင်လည်း တစ်နေကုန် အိပ်သည်။တစ်ခါတလေ သင်တန်းပိတ်ရက် စနေနေ့တွေဆိုလျှင်လည်း မနက်ကတည်းက အလှပြင်၍ ထွက်သွားကာ ညပိုင်းမှ ပြန်လာသည်။ မမမေလွင်တွင် ရည်းစားမရှိမှန်း ပန်းနု သိသည်။ မမမေလွင် ဘာလုပ်နေသည်ကို သိချင်သော်လည်း မမေးရဲပေ။ မနေ့ညကလည်း ပြန်မလာဖြစ်ဘဲ မနက် အစောကြီးမှ ပြန်လာပြီး အိပ်နေသည်။ 

ပန်းနုလည်း မမမေလွင် အနှောင့်အယှက် ဖြစ်မည်စိုး၍ ထမင်းဟင်း ချက်ပြီး TV ရှေ့ထိုင်ကာ မနေ့ညက TV စဉ်အောက်တွင် တွေ့ရသော အပြာကားခွေကို ပြန်ကြည့်နေမိသည်။ မမမေလွင်ထံတွင် ယခုလို ခွေတွေ တွေ့တာ ပထမ အံ့သြမိသော်လည်း ခုခေတ် လူငယ်ဘဲလေဟု တွေးမိကာ ကြည့်ဖြစ်သည်။ ဖန်သားပြင်ပေါ်တွင် နီဂရိုးသုံးယောက်နှင့် အဖြူမ တစ်ယောက် 3 Some ဆတ်ဆံပုံကို အပီအပြင် ရိုက်ပြထားသည်။ နီဂရိုးများ၏ လီးတွေက သံချောင်းကြီးများသဖွယ် မာတောင် ရှည်လျှားကာ တုပ်လွန်းလှသည်။ အဖြူမလေးခမျာ တအားအားနှင့် ညည်းညူရင်း ဖင်၊ စောက်ပတ်နှင့် ပါးစပ် သုံးပေါက်လုံး အလိုးခံနေသည်။ ပန်းနု ကြည့်ရင်း အသည်းတွေယားကာ စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ စိမ့်ထွက်လာသည်။

" တူတူတူတူ"

" Hello!!! မေလွင်ရေ၊ ဒီကနေ့ date ထားတဲ့ foreigner တွေရှိတယ်၊ ကြေးကတော့ -------

အခန်းနံပါတ်က -------

နေ့လည် 10:00 am မှာတွေ့မယ်တဲ့"

ပန်းနု ဘာမှ ပြန်မဖြေနိုင်ခင် တစ်ဖက်မှ ပြောဆိုကာ ဖုန်းချသွားသည်။

ပန်းနု မမမေလွင်၏ hand phone ကို ရင်ခွင်မှာအပ်ကာ မျက်ရည်များ ကျလာသည်။

" မမရယ်"

နာရီကို ကြည့်လိုက်တော့ နံက် 8:30 am သာရှိသေးသည်။

အခန်းတံခါးကို အသာလေး ဖွင့်လိုက်သည်။ မမမေလွင် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေသည်။ ပန်းနု ဆုံးဖြက်ချက် တစ်ခုကို ချလိုက်ကာ မမမေလွင်၏ နှဖူးကို နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။

...................................................................................

(ဇာတ်သိမ်း)

ကြယ်ငါးပွင့် Hotel ကြီးသို့ ပန်းနု ရောက်ရှိခဲ့သည်။ ချိန်းဆိုထားသော room no. သို့ တန်းသွားခဲ့သည်။ ပန်းနု ရင်ခုံစွာဖြင့် လူခေါ် bell ကို နှိပ်လိုက်သည်။

" တင်းတောင်!!! တင်းတောင်"

" ကျွီ!!!! Hello"

အရပ်ရှည်ရှည်နှင့် foreigner တစ်ယောက် ထွက်လာသည်။

" Hi"

" Please come on"

" yes"

အခန်းထဲ ဝင်လိုက်သည်။ စုစုပေါင်း foreigner သုံးယောက်။ သူမ ခြေဖျား လက်ဖျားများ အေးစက်နေသည်။

" Are you Mrs. May Lwin?"

" No. I'm Pann Nu. Mrs. May Lwin is ill, so I come here replace for her."

" Ok. ok. never mind. You are young and beautiful. We like you."

" Thank, sir"

" Do you like sex?"

" No. But I like sex for money."

" Oh!!! ha ha ha ha. Ok ,ok. Do you want to drink?"

" Yes"

Foreigner တစ်ယောက် ငှဲ့ပေးသော အရက်ခွက်ကို မော့လိုက်သည်။

" ဟားးးး"

လည်ချောင်းထဲ ပူဆင်းကာ အနည်းငယ် နွေးထွေးသွားသည်။ Air com ကလည်း အားကောင်းလှသည်။ စကားများ ပြောဆိုကြရင်း နောက်တစ်ခွက် ထပ်သောက်သည်။ စိတ်လည်း အနည်းငယ် ရဲတင်းလာသည်။

" Ok, just start now"

Foreigner နှစ်ယောက်က ပန်းနု၏ ဘေး တစ်ဖက်တစ်ချက်စီတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ တစ်ယောက်က ပန်းနု၏ မျက်နှာအား ဆွဲလှည့်ကာ နှုတ်ခမ်းကို စုပ်နမ်းလိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်းဟင်း"

နောက်တစ်ယောက်က သူမ၏ နို့အုံကို ကိုင်တွယ်ပွတ်သပ်နေသည်။ သူမ၏ အင်္ကျ ီကြယ်သီးများ တစ်လုံးခြင်း ဖြုတ်နေသည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အင်းဟင်းဟင်း" 

ပါးစပ်ကို နမ်းရင်း လျှာကို စုပ်ခံရသဖြင့် ပန်းနု မျက်လုံးများ မှေးစင်းသွားသည်။ ပန်းနု၏ ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်ပိုင်းလည်း ဗလာကျင်းသွားသည်။ နို့တစ်ဖက်ကို ဖွဖွလေး စုပ်နယ်ပြီး ကျန်နို့အုံကို ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ခြင်း ခံနေရသည်။ Foreigner တစ်ယောက်က ပန်းနု ပေါင်ကြား ဒူးထောက်ကာ စကပ်နှင့် အောက်ခံဘောင်းဘီကို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။ ပန်းနု၏ စောက်ပတ်လေးကို လက်ဖြင့် ဖြဲလိုက်သည်။ နီရဲနေသော စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားကို လျှာဖြင့် ထိုးမွှေကာ လျှက်လိုက်ရာ

" ဟားးးးး ကျွတ် ရှီးးးးးးး"

နို့ရော စောက်ပတ်ပါ အစုပ်ခံရသဖြင့် တခါမျှ မခံစားဘူးသော အရသာကို ခံစားနေရသည်။ ပါးစပ်ကို နန်းနေသူက ပန်းနု၏ လည်တိုင်ကို စုပ်ရင်း လျှာဖြင့် ကလိနေသည်။

" ပြွတ် ရှလွတ်!!! ရှလူးးးးး အားးးး ရှီးးးး"

စောက်ပတ်အား ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ခံရ၍ အတွင်းသားနုနုများ အမြုံလိုက် ပြုတ်ပါသွားသလို ခံစားရပြီး ရင်ထဲ တလှပ်လှပ် ဖြစ်နေသည်။ စောက်ပတ်ကို လျှက်ရင်း လက်ညှိုး တစ်ချောင်းက စအိုပေါက်ကို ထိုးမွှေနေရာ ပန်းနု ခါးလေး ကော့ကော့သွားသည်။ အမျိုးသား သုံးဦး၏ အထိအတွေ့ အကိုင်အတွယ်ကို ရေရှည် တောင့်မခံနိုင်တော့ဘဲ

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အအအ ရှလွတ် ပြွတ် ပလပ်လပ် ပျစ် အားးးး ရှီးးးး ဟားးးး အဟင့်ဟင့်ဟင့်"

ပန်းနု စောက်ပတ်ထဲမှ အရည်များ ပန်းထွက်ကာ တစ်ချီ ပြီးသွားသည်။ Foreigner သုံးယောက်လည်း အဝတ်များ ချွတ်လိုက်ရာ ပန်းနု မျက်လုံးပြူးသွားသည်။ လီးကြီးတွေက အရှည် 7' ခန့်၊ လုံးပတ်က သူမ လက်ဖျံခန့် တုပ်သည်။ ဒါကြီးတွေကို ခံနိုင်ပါ့မလား။ ပန်းနု တွေးနေချိန်တွင် Foreigner သုံးယောက်က သူမနား မတ်တပ်ရပ်လိုက်သဖြင့် သုံးယောက် အလယ်တွင် ဒူးထောက် ထိုင်လိုက်သည်။ မနက်က ကြည့်ထားသည့် အပြာကားထဲမှ ပြကွက်အတိုင်း သူတို့၏ လီးကို စုပ်ပေးရတော့မည်လေ။ မျက်နှာရှေ့ တည့်တည့်ရှိ လီးကို လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ အရည်ပြားကို ဆွဲလိုက်ရာ နီရဲပြဲအာနေသော ဒစ်ကြီး ပေါ်လာသည်။ ဒစ်ကို နှုတ်ခမ်းဖြင့် ငုံကာ လျှာဖြင့် ဝိုက်လိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် Ohh yes ရှီးးးးးး"

ကျန် လီးနှစ်ချောင်းကို လက်ဖြင့် ကိုင်ကာ ကွင်းတိုက်ပေးသလို ရှေ့တိုးနောက်စုပ် လုပ်ပေးသည်။

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် အားးဟားးးး"

ဒစ်ကို စုပ်လိုက်၊ လိင်တန်ကို လျှာဖြင့် လျှက်လိုက်ဖြင့် လီးသုံးချောင်းကို အလှည့်ကျ စုပ်ပေးနေသည်။ 15 mins ခန့်ကြာသော် လီးစုပ်တာ ရပ်လိုက်ပြီး သူမအား မွှေ့ယာပေါ် ပွေ့တင်လိုက်သည်။ ပန်းနု ပေါင်ကားပြီး လှဲလိုက်သည်။ တစ်ယောက်က ပန်းနု ပေါင်ကြားတွင် ဒူးထောက်ထိုင်ကာ မြွေဟောက်ကြီး မာန်ဖီနေသကဲ့သို့ ဖြစ်နေသော လီးဒစ်ကြီးဖြင့် ပန်းနု စောက်စိကို ပွတ်တိုက်လိုက်ရာ

" အ"

ပန်းနု ကိုယ်လေး တွန့်သွားသည်။ လီးဒစ်ကြီး စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လာပြီ။ ပန်းနု လက်သီးကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် စုပ်ကာ မျက်စိမှိတ် အံကြိတ်ထား၏။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗျိဗျိ!!!! အူးးးဟူးးဟူး"

အရည်ရွှဲနေသော စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးက အတားအဆီးမဲ့စွာ အဆုံးထိ ဝင်သွားသည်။ လီးကြီးမှာ ရှည်လျှားလွန်းသဖြင့် သားအိမ်အောင့်သွားသည်။

" အင့်!!! ဗျိဗျိဇွိဇွိ!!! အားးးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်!! အားးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ"

လီးအထုပ်အသွင်းတိုင်း စောက်ပတ် နှုတ်ခမ်းသားများ အမြုံလိုက် ကပ်ပါသွားလိုက် ရှုံ့ဝင်သွားလိုက် ဖြစ်နေသည်။ Foreigner လည်း လိုးရတာ စီးစီးပိုင်ပိုင်နှင့် အရသာ ရှိလှသည်။ စောင့်ချက်တွေ ပြင်းထန်လွန်းသဖြင့် ပန်းနု ကိုယ်လုံးလေး ယိမ်းထိုးနေသည်။

" ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဇွိဇွိဗျစ်ဗျစ် အအအအ ဗျိဗျိဇွိဇွိ အအအအ အားးးး ဟားးးး ရှီးးးး on yes ဟားးးးး"

ပန်းနု ဗိုက်ပေါ် သုပ်ရည်များ ပန်းထုပ်လိုက်သည်။ တစ်ယောက် ပြီးသွားသည်နှင့် နောက် လီးတစ်ချောင်းက စောက်ပတ်ထဲ တန်းဝင်လာသည်။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အားးးးးးး"

...............................................................................

သုံးယောက်လုံး လိုးပြီးသွားသော် ပန်းနုလည်း မွှေ့ယာပေါ် ခွေခွေလေး ဖြစ်နေသည်။ သားအိမ် အောင့်လွန်းသဖြင့် လက်နှင့် ဖိကာ ကွေးကွေးလေး နေနေရသည်။ 15 mins ခန့် နားပြီးသော် တစ်ယောက်က မွှေ့ယာပေါ် တက်လာကာ ပန်းနုကို လေးဘက် ကုန်းခိုင်းသည်။ ကုန်းထားသော ပန်းနု ဖင်နောက်တွင် ဒူးထောက်ကာ စအိုပေါက်ကို လျှာဖြင့် ထိုးမွှေလိုက်သည်။

" အ အ"

ပန်းနု ဖင်လိုးခံရတော့မည်ကို သိသဖြင့် ထိတ်လန့်နေမိသည်။ ဖင်ပေါက်ကို စိတ်ကြိုက် လျှက်ပြီး လီးဒစ်ဖြင့် တေ့လိုက်သည်။ ပန်းနု အံကို တင်းတင်းကြိတ်ထားသည်။

" ဇွိဇွိဗျိ!!! အီးးးးးးး"

လီးဒစ်ကြီးက ဖင်ပေါက်ထဲ မဆန့်မပြဲ ဝင်လာသည်။ အံကြိတ်ထားရလွန်း၍ မျက်နှာကြီး နီမြန်းကာ လည်ပင်း အကြောများပင် ထောင်လာသည်။

" အင့်!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗု!!! အားး လားး လားး နာတယ် နာတယ် အီးးး"

လီးတစ်ဝက်ခန့် ဝင်သွားသည်။ နာကျင်လွန်း၍ ပန်းနု ခေါင်းများ ခါယမ်းနေသည်။

" အင့်!!!! ဗျွတ်ဗျွတ်ဗွတ် အူးးး ဟူးးး ဟူးးး သေပါပြီ အမေရဲ့ ဖင်ကွဲပါပြီတော့ အီးဟီးဟီးဟီးးးးးးး"

လီးအဆုံးထိ ဝင်သွားပြီ။ Foreigner က ပန်းနု ခါးကို စုံကိုင်ကာ မီးကုန် ယမ်းကုန် လိုးတော့သည်။

" အင့်!!! ဗျိဗျိဇွိဇွိ!!! အားးးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်!! အားးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အားးးလားး လားးး ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ အားးးးးးး"

ပန်းနု ငယ်သံပါအောင် အော်နေရသည်။ အချက် 20 ခန့် အားရပါးရ စောင့်ပြီးသော် လီးကို ဖက်ပေါက်ထဲမှ ထုတ်လိုက်သည်။

" ဗျွတ် ဗလွတ် ဘူ!!! အီးးဟီးးဟီးးး"

ဖင်လိုးနေတဲ့ foreigner က မွှေ့ယာပေါ် ပတ်လတ်လှန်အိပ်ကာ ပန်းနုကို အပေါ်မှ တက်စောင့်ခိုင်းသည်။

" ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အအအအ ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ် အအအအ ဇွိဇွိဗျိဗျိ အအအအ"

နောက်တစ်ယောက်က ပန်းနု စအိုကို လီးဖြင့်တေ့ကာ စောင့်သွင်းသည်။

" အင့်!!! ဗျိဗျိဇွိဇွိ!!! အားးးးးးး ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်!! အူးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အားးးလားး လားးး ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ အားးးးးးး"

စောက်ပတ်ထဲရော ဖင်ထဲပါ လီးနှစ်ချောင်း ပင်စတင် ခုတ်သလို စီးချက်ညီညီ ဝင်ထွက်နေသည်။ ပန်းနုလည်း နာကျင်မှုနှင့်အတူ သူမတူသော ခံစားမှကို ရရှိသဖြင့် အော်ဟစ် ညည်းညူနေရသည်။ ကျန်တစ်ယောက်၏ လီးက မျက်နှာအနီး ရောက်လာသဖြင့် ပါးစပ် ဟပေးလိုက်ရာ

" အင့်!!! ဗျိဗျိဇွိဇွိ!!! အုအု အွတ်အွတ် ဗျွတ်ဗျွတ် ဗွတ်ဗွတ်!! အူးးးး ဖတ်ဖတ်ဖတ်ဖတ် အုအု အားးးးးး ဇွိဇွိဗျွတ်ဗျွတ် အအအအ အားးးးးးး"

Foreigner သုံးယောက်၏ မညှာမတာ လိုးသည့်ဒဏ်ကို တစ်နေကုန်အောင် လှိမ့်ခံခဲ့ရသဖြင့် စောက်ဖုတ်ရော ဖင်ပေါက်ပါ ပူထူနေပြီ။ ခံတွင်းထဲလည်း သုပ်ညှီနံ့တွေ လှိုင်နေသည်။ အကြိမ်ကြိမ် ပြီးခဲ့ရသဖြင့် ဒူးများချောင်ကာ နားထဲမှ လေများ ထွက်နေသည်။ ညနေ 4:00 pm မှ လိုးပွဲရပ်သွားသည်။

..............................................................

ပန်းနုနှင့် မေလွင်လည်း မထူးဇာတ်ခင်းကာ Foreigner သီးသန့် order လိုက်ရင်း ရသမျှ ငွေစုသည်။ တစ်နှစ်ခန့် ကြာသော် ရရှိလာသော အရင်းအနှီးဖြင့် ပြင်ဦးလွင်တွင် ခြံဝန်းလေးဝယ်ကာ အထည်ဆိုင်လေးနှင့် speaking သင်တန်း တွဲဖွင့်ပြီး ဇာတ်မြှုတ်နေကြသည်။ မမမေလွင်က နှစ်ပတ် တစ်ကြိမ် မန္တလေးသို့ ဆင်းကာ ဆိုင်အတွက် ပစ္စည်းများ ဝယ်သည်။ ပြီးခဲ့သည့် အခေါက်က ကျမ္မာရေး လိုအပ်ချက်အရ သွေးစစ်မည်ဟု ဆိုသဖြင့် သွေးဖေါက်ပေးလိုက်ရသည်။ ဒီကနေ့လည်း မမမေလွင် ပြန်အလာကို မျှော်ရင်း ခြံထဲတွင် သစ်ပင် ရေလောင်းနေသည်။

" တီတီတီ"

" လာပြီ မမရေ"

" ဧည့်သည်ပါတယ် ပန်းနုရေ"

" ကျွီ"

" ဟင်"

ပန်းနု ကြက်သေ သေသွားသည်။ မမမေလွင်ဘေးမှ ဆင်းလာသူက မောင်မောင်။ သူမ အသက်တမျှ ချစ်ရသော မောင်မောင်။ ပန်းနု သတိ ဝင်လာကာ အိမ်ထဲ ပြေးဝင်သည်။ မောင်မောင် အနောက်က ပြေးလိုက်ကာ ပန်းနု လက်မောင်းကို ဆွဲပြီး ရင်ခွင်ထဲ ဖက်ထားလိုက်သည်။

" ဘာလို့ ပြေးတာလည်း ပန်းနုရယ်"

" လွှတ်!! ပန်းနုကို လွှတ် အီးဟီးဟီး ပန်းနု ခန္ဓာကိုယ်က မသန့်စင်တော့ဘူး အီးဟီးဟီးဟီး"

" ကိုယ်ချစ်တာ ပန်းနုရဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို မဟုတ်ဘူးလေ။ ပန်းနုကို ချစ်တာလေ။ ကိုယ့်ကို ခွဲမသွားပါနဲ့တော့ကွာ"

" အဟင့်ဟင့်ဟင့်"

" ကိုယ်လည်း ပန်းနု ပျောက်သွားထဲက စိတ်လေပြီး လုပ်ခြင်ရာလုပ်၊ မိန်းမ တကာနဲ့ အိပ်ခဲ့တာဘဲ၊ ပန်းနုကို ကိုယ် ခွင့်လွှတ် နားလည်တယ်၊ ချစ်လည်း ချစ်တယ်"

" ဟုတ်တယ် ညီမလေး၊ ညီမလေး အိမ်က ထွက်လာကတည်းက မောင်မောင် လိုက်ရှာနေတာ အရူးတပိုင်းဘဲ၊ မမတို့ ပြင်ဦးလွင် ရောက်ကတည်းက ညီမလေး မျက်နှာ ညှိုးနေတာ မကြည့်ရက်လို့ မန္တလေး ရောက်တိုင်း မောင်မောင့် အကြောင်း စုံစမ်းခဲ့တယ်၊ ပြီးခဲ့တဲ့လက လမ်းမှာ တွေ့ရင်း ပန်းနုကို တွေ့ခြင်ကြောင်း၊ သူ လိုက်ရှာနေကြောင်း ပြောတယ်၊ မမက ပန်းနုရော မောင်မောင်ပါ သွေးစစ်လို့ Ok မှ ပေးတွေ့မယ်လို့ ပြောထားတာ"

" ဒါ ဒါဆို"

" ဟုတ်တယ် ညီမလေး၊ မမတို့ သွေးစစ်တာ result က ok တယ်"

" ဟုတ်တယ် ပန်းနုရဲ့၊ ဦးမြအောင်တို့လည်း ဖရိုဖရဲတွေ ဖြစ်ကုန်တယ်၊ ကျော်နိုင် ဖဲဝိုင်းတစ်ခုမှာ ဓါးထိုးခံရလို့ သေသွားတယ်။ ဦးမြအောင်လည်း ပစ္စည်းတွေ အဖမ်းခံရလို့ ဘဝတွေ ပျက်ကုန်ရော၊ နောက်ဆုံး စုစုကို အကြွေးရှင် နိုင်ငံခြားသားတွေက ဝိုင်းပြီး မုဒိန်းကျင့်လိုက်တာ သွေးလွန်ပြီး သေသွားတယ်၊ ဦးမြအောင်လည်း သမီးစိတ်နဲ့ စိတ်ကျရောဂါဖြစ်ပြီး သေရော"

" အို စုစု ညီမလေးရယ် အဟင့်ဟင့်"

" စုစုလေးအတွက် စိတ်မကောင်းပေမယ့် ဦးမြအောင်တို့ ဝဋ်လည်တာဘဲလေ"

" ကဲ မငိုပါနဲ့တော ပန်းနုရယ်၊ ကိုယ့် ရင်ခွင်ထဲမှာ မင်းမျက်ရည် ထပ်မကျစေရတော့ပါဘူးကွယ်"

" ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

" အိုးးး မမရှိတယ်လေ"

" ရှိ ရှိကွာ၊ ဒီက လွမ်းနေရတာ ကြာပေါ့ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်"

မောင်မောင် ပန်းနု၏ ပါးနှစ်ဖက်ကို အနမ်းမိုးတွေ ချွေနေသည်။

" မောင်မောင်နော် ပြောလေ ကဲလေ အဟွန်း"

ချစ်သူနှစ်ဦး ကြည်နူးနေသည်ကို ပြုံး ကြည့်ရင်း မေလွင် ခြံထဲ ရှောင်ထွက်ခဲ့သည်။ အခုတော့ မုန်တိုင်း ပြီးလို့ ပန်းတွေ ပွင့်နေပြီလေ။


The end (ငါ့လင် သာဂိ)


........................................♡♡♡........................................

ပြီးပါပြီ။



ရမ္မက် မီးတောက် (စ/ဆုံး)

ရမ္မက် မီးတောက် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - အမည္မသိ

“ ကောင်းကောင်းရေ သွားပြီဟေ့..နောက်နေ့စောစောလာခေါ်မယ်.. ”

အိမ်ရှေ့မှာ ဆိုင်ကယ်ရပ်သံကြားတော့ ကေခိုင်ဦးတစ်ယောက် မတ်ဖြစ်သူကောင်းကောင်းတစ်ယောကျူရှင်ကပြန်လာပြီဆိုတာသိလိုက်သည်.။ကောင်းကောင်းကား သူမယောင်္ကျား၏ ညီဖြစ်ပြီး သူမတို့နေရာမြိုင်သာမြို့မှာနေ့ကျောင်းလာတက်ခြင်းဖြစ်သည်။

သူမယောင်္ကျား ကောင်းဟိန်းထွန်းကား တောရွာလေးတစ်ရွာမှဖြစ်ပြီးသူ၏ ညီဖြစ်သူကောင်းကောင်းကိုပညာတတ် ဖြစ်စေချင်သောစိတ်ဖြင့်မြို့ကို လှမ်းခေါ်ကာပညာသင်ကြားစေခြင်း ဖြစ်သည်။ကောင်းဟိန်းထွန်းကိုယ်တိုင်ကလည်းမြို့မှာကျောင်းလာတက်ရင်း ကေခိုင်ဦးနှင့်ရခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

ကောင်းဟိန်းထွန်းလိုတောသားကိုယူခဲ့သည့်အတွက် ကေခိုင်ဦးမိဘများကအစကတော့သဘောမတူခဲ့။သို့သော်ကောင်းဟိန်းထွန်းရဲ့ကြိုးစားမှုရိုးသားမှုတွေကြောင့် စီးပွားရေးအဆင်ပြေလာခဲ့ပြီးနောက်ပိုင်းတွင် ကေခိုင်ဦးမိဘများက ကောင်းဟိန်းထွန်းကို ချစ်ခင်လာခဲ့သည်။ကောင်းကောင်းကိုခေါ်လာခါစက ကေခိုင်ဦးအနေဖြင့် ကောင်းကောင်းကိုသိပ်မကြည်ဖြူချင်။

သို့သော်ကောင်းကောင်းကားချစ်မွေးပါအောင်နေတတ်သည်။ဘာခိုင်းခိုင်းဖင်ပေါ့သဖြင့် ကေခိုင်ဦးကား ကောင်းကောင်းကိုမောင်အရင်းတစ်ယောက်လိုချစ်ခင်သွားသည်။ကောင်းကောင်းကား (၈) တန်းနှစ်ကတည်းကကျောင်းနေလာတော့ (၃) နှစ်လောက်ကြာခဲ့ပြီ။

သူမတို့အိမ်မှာ။နွေရာသီကျောင်းပိတ်ရက်များဆိုတော့ တောမှသူ့မိဘများထံပြန်သည်။ကောင်းကောင်းကား အသက် (၁၈) နှစ်ထဲမှာ.။ တောမှာဆိုတော့ကျောင်းထားနောက်ကျသဖြင့် (၁၀) တန်းကို (၁၈)နှစ်မှ ရောက်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။

လူပျိုဖားဖားဖြစ်နေပြီဟု..ကေခိုင်ဦးအမှတ်မထင်တွေးလိုက်သေးသည်။ယခုသူမနှင့်ကောင်းဟိန်းထွန်းတို့ အိမ်ထောင်သက်တမ်းက (၈) နှစ်အတွင်း ချင်းနင်းဝင်ရောက်ခဲ့ပြီသို့သော်သူမနှင့်ကောင်းဟိန်းထွန်းမှာ သားသမီးထွန်းကားခဲ့ခြင်းမရှိ။

ဒါကလည်းကံတရားဟုပင်ဆိုရမည်..ကောင်းဟိန်းထွန်းရောသူမမှာပါ အားနည်းချက်မရှိ တားဆေးတွေမသုံးသော်လည်းမရခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ထို့ကြောင့် ကေခိုင်ဦး၏ ရုပ်ရည်ကား အသက် (၃၀) အတွင်းဝင်ရောက်လာသော်လည်း အပျိုတစ်ယောက်နှင့်တူနေသည်။

မသိသူများဆိုလျှင်သူမကို အပျိုဟုထင်ကြသည်။အိပ်ခန်းထဲတွင်အဝတ်များကိုမီးပူတိုက်နေသော သူမကား အတွေးနယ်ချဲ့နေရာမှမတ်ဖြစ်သူကိုနှုတ်ဆက်နေသော သူ့ရဲ့သူငယ်ချင်းသက်မောင်ရဲ့ အသံကိုကြားသဖြင့်မီးအိုးပလပ်ကိုဖြုတ်လိုက်ပြီး အခန်းပြင်ဘက်ကို ထွက်လာခဲ့တော့သည်။

“ မောင်လေး...ဒီနေ့စာတွေ ကောင်းကောင်းရခဲ့လား. ”

လွယ်အိတ်ကိုစာကြည့်စားပွဲပေါ်တင်နေသော ကောင်းကောင်းကား မရီးဖြစ်သူဘက်သို့ကောင်းကောင်းမကြည့်ရဲဘဲ..ဟုတ်ဟုတ်...အမလို့ပြောလိုက်ပါတယ်။ထမင်းစားမယ်ဆိုရင်...စားနှင့်နော်ငါ့မောင်..။စားပွဲပေါ်မှာ နင့်အကြိုက်ငါးခူဟင်းချက်ထားတယ်။

“ အမ...ဟိုဘက်လမ်းက အမသူငယ်ချင်း သက်ထားတို့အိမ်သွားလည်လိုက်ဦးမယ် ”

“ အိမ်စောင့်နေဦးနော်.. ”

“ ဟုတ်ကဲ့...အမ..သွား.သွားရတယ် ”

ကောင်းကောင်းကား အိမ်ပေါ်မှဆင်းသွားသော မရီးဖြစ်သူကေခိုင်ဦနှစ်တွေမှာကောင်းကောင်းဒါမျိုးတွေဖြစ်လာတာ သူ့သူငယ်ချင်းသက်မောင်ယူယူလာသည့်အပြာစာအုပ်တွေရဲ့ ကျေးဇူးတွေပင်တည်း။

ယနေ့လည်း ကျောင်းလွယ်အိတ်ထဲမှာ အပြာစာအုပ်တစ်အုပ်က ပါလာသေးသည်။ မရီးဖြစ်သူ သူ့ကျောင်းလွယ်အိတ်ကို ယူကြည့်မည်ကို သူစိုးရိမ်နေတာနှင့်အတော်ပင်။မရီးဖြးကို အမှတ်မထင်လှမ်းကြည့်လိုက်ရင်း ရင်မှာတစ်မျိုးဖြစ်သွားသည်။

ကြီးမားစွင့်ကားလှသော မရီးဖြစ်သူရဲ့ တင်ပါးကြီးတွေကားလှမ်းလျှောက်လိုက်တိုင်း နိမ့်တုံမြင့်တုံနှင့်ကြည့်ကောင်းလှသည်။

ဘာဖြစ်လို့မှန်းမသိလွန်ခဲ့သောနှစ်များမှာ ဒီစိတ်ကူးမျိုးမဖြစ်ခဲ့.။ဒီစ်သူကား ညနေစောင်းမှပြန်လာတော့မည်။ သူမနှင့် သူမသူငယ်ချင်းသက်ထားကားအတော်ရင်းနှီးဟန်တူသည်။အမြဲတမ်း တစ်တွဲတွဲမြင်နေရလေ့ရှိသည်။

ထမင်းကိုမြန်မြန်စားပြီး အိမ်ခန်းထဲဝင်ကာ သက်မောင်ထံမှငှားလာသောအပြာစာအုပ်ကိုဖတ်နေလိုက်သည်။ရေးသားချက်များက သိပ်မဆန်းလှပေမဲ့ လူပျိုရိုင်းလေးကောင်းကောင်းအဖို့ ဒီစာအုပ်ထဲကလိုမိန်းမတစ်ယောက်ကို လိုးချင်စိတ်တွေကတဖွားဖွားဖြစ်ပေါ်လာသည်။

ဒါကြောင့် သူ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း လက်ဖြင့်ဆွနေမိသည်။သူ့လီးကလည်း အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင်ပင်ကြီးနေသည်။ခြောက်လက်မကျော်ကျော်လောက်ရှည်ပြီး ဓါတ်ခဲအကြီးလုံးခန့်တုတ်နေသည်။

သက်ထားတို့ အိမ်ရှေ့ရောက်တော့ ခြံတံခါးစေ့ထားသဖြင့်ကေခိုင်ဦးကား တံခါးကိုတွန်းဝင်ခဲ့သည်။သက်ထားတို့ အိမ်ကားဒီလိုဘဲဝင်ထွက်နေကြ။အိမ်ပေါ်မှာလည်းလူရှင်းနေသည်။သက်ထားကားအိမ်ခန်းထဲမှာဖြစ်မည်...။သက်ထားယောင်္ကျားကိုတင့်လွင်ကား ကိစ္စတစ်ခုဖြင့်လွန်ခဲ့တဲ့ (၃) ရက်လောက်ကမှ ခရီးထွက်သွားတာကိုး။ကိုတင့်ဝေကား ရဲအရာရှိတစ်ဦး။ ဒါကြောင့်သက်ထားနှင့်သူမကားနေ့ခင်းဘက်တွင်အားနေသူများပီပီ တွဲမိကြသည်။

ကျောင်းနေဖက်လည်းကျောင်းနေဖက်တွေကိုး။သက်ထားကိုခြောက်ပြီးစနောက်လိုက်ဦးမယ်လို့စဉ်းစားမိပြီးကေခိုင်ဦးဟာခြေကိုဖော့နင်းပြီး သက်ထားအခန်းဆီကိုသွားလိုက်ပါတယ်။အခန်းနားအရောက်မှာတော့ သူမခြေလှမ်းတွေကရုတ်တရက်ကြီးရပ်သွားပါတယ်။

ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ အခန်းထဲက ညုတုတုအသံတွေကိုကြားလိုက်ရလို့ပါ။သူမပင်ခေါင်းနားပန်းကြီးသွားပါတယ်။ကိုတင့်ဝေကလည်းခရီးထွက်နေတာပါ..လို့သူမစဉ်းစားလိုက်ပါတယ်။

တစ်ခိုးခိုးတစ်ခစ်ခစ်ရယ်သံတွေက အခန်းထဲကထွက်နေတာပါ။ဒါကြောင့်သူမလည်းခြေလှမ်းများကိုရပ်တန့်လိုက်တာပါရင်ထဲမှာလည်းတဒိတ်ဒိတ်ဖြစ်လာပါတယ်။တစ်ဖက်ခန်းက ပျဉ်တွေကာထားတာကြောင့် သူမလည်းတစ်ဖက်ခန်းထဲဝင်လိုက်ပါတယ်။

ဒီအိမ်ကိုလာနေကျမို့ဘယ်နားအပေါက်ရှိတယ်ဆိုတာသူမသိပါတယ်။အခန်းထဲကို ချောင်းကြည့်တဲ့ အခါမှာတော့မြင်ကွင်းကအရမ်းရှင်းပါတယ်။ကိုတင့်ဝေရဲ့ရုံးက ကိုတင့်ဝေတပည့်လေး လွန်းမောင်ဆိုတဲ့ကောင်လေးပါ.။

အိပ်ယာပေါ်မှာ သူ့ဆရာကတော် သူမသူငယ်ချင်းသက်ထားကိုကောင်းကောင်းလိုးနေတာပါ။ပေါင်ဖြဲပြီးကားပေးထားတဲ့သက်ထားရဲ့အဖုတ်ကို လွန်းမောင်က သူ့လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့မနားတမ်းဆောင့်နေတာပါ။

“ အိုး...အိုး...မောင်လေး..ဆောင့်ဆောင့်..အ..အ ”

သက်ထားကလည်းအောက်ကကော့ကော့ပြီးကိုခံနေတာပါ။

“ ဖွတ်..ဖွတ်..ဘတ်..ဘတ်..ရှီး..ရှီး...ပလွတ်...ပလွတ်...အအ..ဘောက်ဘောက်... ”

“ မောင်လေး...ဆောင့်ဆောင့်စမ်းပါ..ကောင်းနေပြီ.. ”

သက်ထားကလည်း အားမလိုအားမရနဲ့အော်နေပြီး..လွန်းမောင်ကလည်းချွေးတွေတပြိုက်ပြိုက်ကျအောင်ကို ဆောင့်နေတာပေါ့။

“ မောင်လေး..ဆောင့်စမ်းပါ... ”

“ အင့်အင့် ”

သက်ထားရဲ့ အောက်ကနေကော့တက်မှုတွေက အရှင်းသားကြီးပါ..နောက်တော့လွန်းမောင်ဆိုတဲ့ကောင်လေးရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေက ပိုမိုမြန်ဆန်လာပြီးသက်ထားတစ်ယောက် မွေ့ယာတွေကို သူမလက်တွေနဲ့ဆုပ်ကိုင်ကာအစွမ်းကုန်ကော့တက်သွားပြီး လွန်းမောင် သက်ထားအဖုတ်ထဲက သူ့လီးကိုဆွဲချွတ်လိုက်တဲ့အခါမှာသက်ထားရဲ့ အဖုတ်ထဲကနေအရည်ဖြူဖြူတွေဟာ သူမဖင်ခွကြားကို လိမ့်ဆင်းသွားပြီးလွန်းမောင်ရဲ့ လီးထိပ်မှာလည်း အရည်တွေရွဲနေတာကို ချောင်းကြည့်နေတဲ့ကေခိုင်ဦးကရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရပါတယ်။

လင်ဖြစ်သူ ခရီးထွက်သွားတာကြောင့် ဆာနေတဲ့ ကေခိုင်ဦးကလည်းထိုမြင်ကွင်းကို ကြည့်ပြီးသူမပေါင်ခွကြားထဲကအဖုတ်ကနေအရည်တွေစိုစွတ်လာပါသည်။အခန်းထဲကသူမသူငယ်ချင်းသက်ထားနဲ့သူ့ယောင်္ကျားတပည့်လွန်းမောင်တို့လိုးပွဲကအဆုံးမသတ်သေးပါဘူး။

သက်ထားက သူမအဖုတ်မှာပေနေတဲ့အရည်တွေနဲ့ လွန်းမောင်လီးထိပ်မှာပေနေတဲ့အရည်တွေကို ကွင်းလုံးချွတ်ချထားတဲ့ထမီကိုကောက်ယူပြီး သုတ်ပေးနေပါတယ်။လွန်းမောင်ကတော့ ဖားဖိုထိုးသလိုမောနေပါတယ်။ကေခိုင်ဦးကတော့ ထိုမြင်ကွင်းကိုကြည့်ရင်းစိတ်တွေကြွနေပါတယ်။

သူမသူငယ်ချင်းသက်ထားကသူမနဲ့ဝါသနာသူစရိုက်တူတွေပါ။ကျောင်းတုန်းကတည်းက ရည်းစားနှစ်ယောက်စီလောက်ထားပြီး အလိုးခံနေကြဆိုတော့လေ။သက်ထားတဏှာကြီးတာသူမလည်းသိသည်။

“ မောင်လေး...မောနေပြီလား..အမကိုလိုးရတာ...ခစ်ခစ်...အခုမှ သုံးချီဘဲရှိသေးတယ်...ဒီလိုလုပ်လို့မရဘူးနော်... ”

“ အမကိုလေးဖက်ထောက်တစ်ခါလိုးပေး..အဲ့တစ်ချီပြီးရင် နင့်ကိုအမအပေါ်ကတက်ဖိုက်ဦးမှာ... ”

လွန်းမောင်ရဲ့လီးကိုသက်ထားက သူမလက်နဲ့ဆွနေပါတယ်။

လွန်းမောင်ရဲ့လီးကြီးကစံချိန်မီလီးကြီးမှန်း ကေခိုင်ဦးကလည်း ချောင်းကြည့်ရင်းမြင်နေရပါတယ်။မကြာမီမှာတော့ လွန်းမောင်ရဲ့လီးကြီးကမာကျောလာတာကိုတွေ့ရပါတယ်။သက်ထားက လွန်းမောင်ကို ဆွဲလှဲလိုက်ပြီး မျက်နှာပေါ်ကို ပြောင်းပြန်တက်ခွပါတယ်။

“ ဒီပုံစံကို ကေခိုင်ဦးကောင်းကောင်းသိပါတယ် ”

“ သူမစောက်ပတ်ကို ယက်ခိုင်းတော့မှာပါ. ”

“ ကဲ...ငါ့မောင်...မင်းအမကိုသေသေချာချာစုပ်ပေးစမ်း... ”

“ မင်းအစုပ်အမှုတ်ကောင်းတာကိုအရင်ဘွားတော်ဆီကကြားပြီးသား ”

“ အမ..ဘယ်လိုသိတာလည်း ”

သက်ထားရဲ့ညုတုတုအပြောသံကို ကေခိုင်ဦးကောင်းကောင်းကြားနေရပါတယ်။

“ ခစ်..ခစ်..သိတာပေါ့ကွ..ဒါမျိုးတွေက တို့ကတော်ချင်းပြောနေကျကိစ္စတွေ...မင်း...အမခေါ်တဲ့အချိန်တွေဆို..အမြဲလာနော်...ဟင်းဟင်း ”

သက်ထားဟာ လွန်းမောင်ကို အရာရှိကတော်ပီပီ..နိုင်စားတဲ့သဘောရှိတယ်။

လွန်းမောင်ကလည်း အရင်ကလည်း ဘွားတော်တစ်ယောက်နဲ့ရခဲ့ဟန်တူသည်။ထို့ကြောင့် သက်ထားကထိုအကွက်ကိုနင်းပြီး ကောင်းကောင်းအသုံးချနေသည်။လွန်းမောင်ကလည်း ခေသူမဟုတ်မှန်းသိသာသည်။

သူ့ရဲ့လျှာကိုထုတ်ပြီး..သူ့မျက်နှာပေါ်မိုးနေသော သက်ထားရဲ့အဖုတ်ပြဲပြဲကြီးကိုလျှာနဲ့တပြတ်ပြတ်ယက်နေသည်။သက်ထားရဲ့ ဖင်ပေါက်လေးကိုပါမရွံမရှာယက်စုပ်ပြီး ကလိနေတာကိုတွေ့ရသည်။

“ အိုးး....မောင်လေး...အားအား...ကောင်းလိုက်တာကွယ်.. ”

“ မင်းကို...အမမွေးစားရတာ ဒါနဲ့တင်တန်သွားပြီ... ”

“ ရှီး.ရှီး..ပြတ်ပြတ်..ပြွတ်ပြွတ်. ”

သက်ထားရဲ့စောက်စိတွေကိုပါလွန်းမောင်စုပ်ပေးတော့သက်ထားရဲ့ဖင်ကြီးတွေတုန်ခါသွားပြီး အရည်ကြည်တွေကျဆင်းလာသည်။

“ ခစ်..ခစ်..မောင်လေးအရမ်းတော်တယ်...မမတော့အသည်းခိုက်သွားတာဘဲ ”

ဆိုပြီးမျက်နှာပေါ်တက်ခွထားရာမှဖယ်ပြီး လေးဖက်ထောက်ကုန်းပေးလိုက်တာကိုတွေ့ရသည်။လွန်းမောင်ကသူ့ရဲ့တယမ်းယမ်းဖြစ်နေသောလီးကြီးကိုကိုင်ပြီးနောက်မှသက်ထားရဲ့အဖုတ်ကိုသူ့လီးနဲ့တေ့ပြီး သက်ထားခါးကိုကိုင်ကာတဖောင်းဖောင်းကြုံးတော့သည်။

လွန်းမောင်ရဲ့ဆောင့်ချက်တွေက အရမ်းကိုမြန်ပြီးသက်ထားရဲ့ဖင်ဝိုင်းဝိုင်းကြီးက ဆောင့်ချလိုက်တိုင်းတုန်တုန်သွားသည်။တဟင်းဟင်းနဲ့ သူမရဲ့တဏှာသံများထွက်ပေါ်နေချိန်တွင်တစ်ဖက်ခန်းမှ ချောင်းကြည့်နေသော ကေခိုင်ဦးအဖို့လည်းသူမစောက်စိကို လက်နဲ့ပွတ်ရင်း တဟင်းဟင်းဖြစ်နေကာ သူမထမိန်ပေါ်သို့ စိတ်ကြွသဖြင့် ထွက်ကျသော အရည်များစိုရွဲသွားလေသည်။

နောက်တော့ လွန်းမောင်အပေါ်က သက်ထားကတက်ပြီးဆောင့်နေချိန်တွင်သက်ထားတို့နှစ်ဦးလိုးပွဲပြီးခါနီးနေသဖြင့်အလိုးခံချင်စိတ်များပြင်းပြပြီး စိတ်တွေရွတက်နေသောကေခိုင်ဦးလည်းမိမိကိုယ်ကို မနည်းထိန်းသိမ်းပြီးပျော့ခွေသောခြေလှမ်းများဖြင့် သူမတို့နှစ်ဦးမသိအောင် တိတ်တိတ်လေးပြန်ဆင်းခဲ့ရလေတော့သည်။

“ အင်း....အင်း ”

လီးကိုဆုပ်ကိုင်ကာဂွမ်းထုနေသော ကောင်းကောင်းကား လရေထွက်ခွာနီးဖြစ်သဖြင့်ထုချက်များကပိုမိုမြန်ဆန်လာသည်။သူ့စိတ်ထဲတွင်လည်း သူတွေ့နေကျအမျိုးသမီးများကိုမှန်းသော်လည်းလရေကထွက်မလာ။နောက်ဆုံးတော့ မရီးဖြစ်သူကေခိုင်ဦးကို သူမြင်ယောင်လာသည်။

အကိုရဲ့မိန်းမကလည်း တော်တော်တောင့်တာဆိုတော့..မထူးပါဘူးဟုဆိုပြီးလေးငါးချက်ခန့်ဆက်တိုက်လိုက်တော့ထွက်ကုန်သည်။

“ အအ...မကေခိုင်..မကေခိုင်.. ”

နှုတ်ဖျားမှပင်အသံတွေပင်ထွက်သွားသည်။ထိုအချိန်မှာပင်သက်ထားအိမ်မှပြန်လာသောသူ့မရီးကေခိုင်ဦးပြန်ရောက်နေတာကိုသူမသိလိုက်။ကေခိုင်ဦးကား အိမ်ပေါ်တွင်လူရှင်းနေသဖြင့် မတ်ဖြစ်သူကောင်းကောင်းစာကျက်နေသည်ထင်ပြီးတိတ်တဆိတ်တက်လာသည့်အချိန် မတ်ဖြစ်သူကောင်းကောင်းအခန်းထဲကိုအသာချောင်းကြည့်လိုက်တော့..။

“ ဟင်.... ”

ကောင်းကောင်းကား လီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးဂွမ်းတိုက်နေသည်။

“ မကေခိုင်..မကေခိုင်...အအ... ”

“ ဟင်.. ”

ဒီကောင်လေးသူမကိုမှန်းပြီးဂွမ်းတိုက်နေတာပင်။

ရုတ်တရက်ဒေါသထွက်သလိုဖြစ်သွားသော်လည်းကောင်းကောင်းလီးကြီးကိုမြင်လိုက်ရတော့သူမ ကြောင်သလိုဖြစ်သွားသည်။အို..နည်းတဲ့ဟာကြီးမဟုတ်ပါလား...သူ့အကိုထက်ပင်ကြီးသောလီးကြီးခုနကမှ သူမသူငယ်ချင်းသက်ထားရဲ့ ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံပွဲကိုမြင်ထားရသောကေခိုင်ဦးတစ်ယောက်စိတ်တွေကြွလာသည်။

ကောင်းကောင်းလေးကအရွယ်ရောက်လာလိုက်တာ လို့လဲတွေးမိသည်။သူမ ယခင်အချိန်ကသတိမထားမိခဲ့ပေမဲ့..။ယခုအချိန်မှာတော့..။ဗြုန်းဆို အခန်းထဲကိုဝင်လာသော မရီးဖြစ်သူကြောင့် ကောင်းကောင်းပုဆိုးကိုကောက်ယူမည်ပြုသော်လည်း အချိန်မမီတော့။

လီးတန်းလန်းနှင့်ခုနကဂွမ်းထုထားသောကြောင့်အရည်များကလည်းလီးထိပ်မှာတစ်စက်စက်နှင့်ကြောင်တောင်ကြီးဖြစ်ပြီးမျက်နှာများကလည်း ရဲတွတ်သွားသည်။လီးကိုလက်ဖြင့်အုပ်ထားရသည်။

“ ဟင်..အတတ်ကောင်းတွေတတ်နေတယ်ပေါ့..ကောင်းကောင်း ”

မကေခိုင်ဦး၏မျက်နှာကျောကတင်းမာနေသည်...။

“ ဟို..ဟို.. ”

ဘာဆက်ပြောလို့ပြောရမှန်းမသိအောင်ဖြစ်နေပါတယ်။သွားပြီ..လို့လဲသူ့စိတ်ထဲကရေရွက်လိုက်ပါတယ်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့စာကြည့်စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့ အပြာစာအုပ်ကို မကေခိုင်ဦးကတွေ့သွားလို့ပါ။ မကေခိုင်ဦးဆီက စာအုပ်ကိုလှန်ဖတ်လိုက်ပြီး..။

“ ဟင်း..နင့်အကိုကတော့သူ့ညီလေးစာကြိုးစားတယ်ကြိုးစားတယ်နဲ့.။ချီးကြူးလိုက်ရတာ..အမော.။နင်ကဒီမဟုတ်တရုတ်စာအုပ်တွေဖတ်ပြီး..ငါ့ကိုပါပစ်မှားနေတယ်ပေါ့။

“ မဟုတ်..မဟုတ်..အမ.. ”

သူကပျာကယာပြင်းပေမဲ့မကေခိုင်ဦးကသူ့ပါးကိုဖြန်းခနဲရိုက်လိုက်ပြီး..။

“ အံမယ်..ငြင်းဖို့ကြိုးစားသေးတယ်ကောင်စုတ်...နင်ခုနကငါ့နာမည်ကိုတတပြီးဂွမ်းထုနေတာလေ.နင့်ကိုငါဘာလုပ်ရမလဲပြော.. ”

ကေခိုင်ဦးက ကောင်းကောင်းကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီးပြောလိုက်ပါတယ်။ကောင်းကောင်းကတော့ ခေါင်းကြီးငုံ့လို့ပါ။

ကေခိုင်ဦးက ကောင်းကောင်းရဲ့လက်ကိုဆွဲဖယ်ပြီး ကောင်းကောင်းရဲ့လီးတံကြီးကိုဆုပ်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။

“ နင်ငါ့ကိုပစ်မှားတဲ့အတွက် နင့်လီးကိုဖြတ်ပစ်ရမလားကောင်းကောင်း ”

လီးကိုလက်နဲ့လိမ်ရင်းကေခိုင်ဦးကမေးလိုက်ပါတယ်။လီးကိုဖြတ်ပစ်မယ်ဆိုတာကြောင့်ကောင်းကောင်းမျက်လုံးပြူးသွားပါတယ်။

“ ဟို..ဟို...အမ...မ..မဖြတ်ပါနဲ့...အမဆုံးမချင်သလိုဆုံးမပါ...လီးတော့မဖြတ်ပါနဲ့... ”

တကယ်တော့ ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းရဲ့လီးကြီးကိုတမင်သက်သက်ဆုပ်ကိုင်လိုက်ခြင်းသာဖြစ်သည်။ကောင်းကောင်းရဲ့လီးကြီးကသူမလက်ထဲမှာ ငါးအရှင်တစ်ကောင်သဖွယ်လှုပ်စိစိနှင့် တောင့်တင်းမာကျောနေပြီ။

ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ကိုင်တွယ်မှုကိုခံရသောကြောင့်တစ်ကြောင်းစိတ်လှုပ်ရှားနေသည်ကတစ်ကြောင်းကြောင့်ကောင်းကောင်းရဲ့လီးကြီးကပိုမိုတောငမေခြင်းဖြစသည်။ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းလီးကိုဆွဲခေါ်လိုက်သဖြင်ကောင်းကောင်းတစ်ယောက်ယက်ကန်ယက်ကန်နှင့်ပါလာသည်။

ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းကို ကုတင်ပေါ်ဆွဲခေါ်ပြီးလာစမ်း နင်ငါ့ကိုပစ်မှားနေတဲ့လီးကတော်တော်မာနေပြီ။

“ နင့်အကျီချွတ်လိုက်စမ်းကောင်းကောင်း ”

ကောင်းကောင်းကားသူ့အကျီကိုချွတ်ချလိုက်သည်။မရီးဖြစ်သူရှေ့တွင်တစ်ကိုယ်လုံးလုံးတီးအနေအထားဖြင့်ရှိနေသောကြောင့်အရမ်းရှက်မိသော်လည်း ကိုယ့်အပြစ်နှင့်ကိုယ်မိုံ့ငြိမ်နေရသည်။နင်ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လှန်ပြီးမျက်လုံးကုမှိတ်ထားကောင်းကောင်း။ကောင်းကောင်းလည်းမရီးဖြစ်သူကေခိုင်ဦးစကားအတိုင်းကုတင်ပေါ်တက်ကာပက်လက်လှန်လိုက်သည်။

ကေခိုင်ဦးကားကောင်းကောင်းပက်လက်လှန်ပြီးမျက်လုံးမှိတ်ထားစဉ်အိပ်ခန်းတံခါးကိုချက်ထိုးကာ သူမအဝတ်အစားများကိုချွတ်ချလိုက်သည်။ကွင်းလုံးချွတ်ချလိုက်သောသူမထမီကိုအခန်းထောင့်သို့ခြေဖြင့်ကန်ပို့လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ်သို့တက်လိုက်သည်။

“ နင့်မျက်လုံးမဖွင့်နဲ့နော်ကောင်းကောင်း..နင့်ကိုငါဒဏ်ပေးမလို့ ”

မရီးဖြစ်သူ၏ပြောစကားကြောင့်ကောင်းကောင်းလဲမျက်လုံးကိုမဖွင့်ရဲ သေးဘဲ  အသက်ကိုမှန်မှန်ရှုနေသည်။

မကေခိုင်ဦးသူ့ကိုဘာလုပ်မလဲဆိုတာသူသိချင်တာကြောင့်စိတ်လှုပ်ရှားနေသည်။

ရုတ်တရက်မကေခိုင်ဦးကသူခါးအောက်ပိုင်းနေရာတွင်တက်ထိုင်လိုက်သလိုထင်မိပြီး သူ့ရဲ့လီးကိုသူမလက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်လိုက်သလိုခံစားလိုက်ရသည်။သူ့ရဲ့လီးချောင်းဟာဖော့လိုနူးညံ့အိစက်တဲ့အထိအတွေ့ကိုခံစားရပြီး ကျင်သလိုလိုအေးသလိုလိုသူ့စိတ်ထဲမှာခံစားရပြီး အိစက်နေတဲ့အရာတွေကသူ့လီးကအကြောတွေကိုဆွဲစုပ်လိုက်သလိုခံစားလိုက်ရတာကြောင့် ကောင်းကောင်းတစ်ယောက်မျက်လုံးတွေကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်ပါတယ်။

“ အို့အမ့ မဟုတ် ”

ကောင်းကောင်းနှုတ်ဖျားမှအသံထွက်လာပါတယ်။သူ့လီးကြီးက မကေခိုင်ဦးရဲ့ပေါင်ခွကြားထဲကအဖုတ်လေးထဲကိုအဆုံးထိမြုတ်ဝင်နေပြီကိုး

“ ခစ်ခစ့်နင်ကဒဏ်ပေးတာမကြိုက်လို့လား ”

ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းကို ညုတုတုမေးလိုက်ပါတယ်။

“ ဟိုဟိုလေ အကိုသိမှာစိုးလို့ ”

“ တိတ်စမ်းနင့်အကိုကခဏခဏခရီးထွက်နေတာ အဲ့တော့ နင်ကသူ့ညီလေနင့်အကိုမရှိရင်နင့်ကိုလင်လုပ်မလို့စောင့်လိုက်ရတာဟယ် ဒီနေ့ကို ခစ်ခစ် ”

ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းရဲ့ရင်ဘတ်ကိုလက်နဲ့ပွတ်ရင်းပြောလိုက်ပါတယ့်ဒါ့ဒါဆို အမက ကျွန်တော့်ကိုဟုတ်တာပေါ့ ငါ့မောင်ရယ် နင့်ကိုအမက လင်ငယ်တော်ချင်လို့အိမ်မှာခေါ်ပြီး မွေးထားတာ သိပလားငတုံးလေးရဲ့ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းရဲ့လက်တွေကိုဆွဲမလိုက်ပြီးသူမနို့နှစ်လုံးပေါ်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်။အိစက်ဝင်းမွတ်နေတဲ့နို့တွေကိုကေညင်း ကောင်းဆုပ်ကိုင်မိလိုက်တဲ့အချိန်မှာကောင်းကောင်းတစ်ယောက်သူ့အကိုကိုမေ့သွားပါပြီ။

ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းအပေါ်ကမိုးလို့သူမဖင်ကိုကြွကြွပြီး လီးကိုအဖုတ်ထဲကိုစိမ်ပြေနပြေအရသာခံကာဆောင့်နေပါတယ်။

အားမလိုအားမရဖြစ်လာတဲ့ကောင်းကောင်းဟာ ခါးကိုအလိုလိုကော့ကော့ပြီးကေခိုင်ဦးအဖုတ်ကိုပင့်ပင့်ပြီးလိုးနေတာပါ။

“ စွပ်စွပ် ဘတ်ဘတ်အင်းအင်း ”

ကောခိုင်ဦးရဲ့ညဉ်းညူသံလေးတွေထွက်လာသလိုအောက်ကနေအဖုတ်စလိုးဖူးတဲ့ကောင်းကောင်းကလည်းသူ့လီးချောင်းကြီးကိုမကေခိုင်ဦးရဲ့နူးညံ့လှတဲ့အဖုတ်အတွင်းသားတွေ ပွတ်တိုက်မှုနဲ့ အသားမျှင်တွေဆွဲဆွဲပြီး လီးကအကြောတွေကို ညှစ်ကာဆွဲစုပ်နေတာကြောင့်ပင့်လိုးတွေကပိုမြန်လာပါတယ်မကေခိုင်ဦးရဲ့နို့နှစ်လုံးကိုလည်း ဆုပ်ညှစ်မှုပိုပြင်းလာပါတယ်။

“ စွပ်စွပ်ဗြွတ်ဗြွတ် ဘတ်ဘတ်  ”

“ အားအား အင်းအင်းအိုးအိုး ”

မကေခိုင်ဦးဆီးခုံနဲ့သူ့လဥနှစ်လုံးရိုက်သံ နှစ်ဦးသားအော်ဟစ်ညဉ်းညူသံလေးနဲ့မောဟိုက်သံလေးတွေထွက်လာပြီးတဲ့နောက်မှာ  မကေခိုင်ဦးရဲ့စောက်ပတ်ကြွက်သားတွေကလီးကိုညှစ်ထားတာပြေလျော့ကျသွားပြီး သူအပေါ်ထပ်ရက်ကြီးကျလာပါတယ်။သူ့လီးချောင်းထဲကလရေကမကေခိုင်ဦးရဲ့အဖုတ်ထဲကိုဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ပန်းထွက်သွားပါတယ်။

အဖုတ်ထဲကလီးကိုမချွတ်ဘဲစိမ်ထားပြီး ကေခိုင်ဦးကကောင်းကောင်းစိတ်တွေပြန်ကြွလာအောင် နှုတ်ခမ်းချင်းနေ့စုပ်ကာ လိုးပွဲဆက်ရအောင် နူးနပ်နေပါတော့တယ်။ကောင်းကောင်း မင်းကို ဘိုးတော်ခေါ်နေတယ်။အတိတ်ကိုစဉ်းစားနေတဲ့ကောင်းကောင်းတစ်ယောက် သူငယ်ချင်း ကိုထက်ရဲ့ပြောလိုက်သံကြောင့်စားပွဲပေါ်မှာရေးလက်စအမှုဖွင့်တိုင်ချက်တွေကို ခဏထားခဲ့ပါတယ်။

...........................................................................................

“ ဗိုလ်ကြီးကျွန်တော်ရောက်ပါပြီ ”

စခန်းမှူးကမနေ့ကမှပြောင်းလာတာပါ။ မနေ့ကကောင်းကောင်းအနေနဲ့ အမှုကိစ္စတစ်ခုနဲ့ ရွာဘက်ဆင်းသွားတာကြောင့်စခန်းမှူးနဲ့မတွေ့ရသေးပါဘူးစခန်းမှူးကသူ့ကိုတစ်ချက်မော့ကြည့်လိုက်ပြီး 

“ ကောင်းကောင်းဆိုလို့ ဘယ်သူများလဲလို့ထင်တော့ထင်သားဟအကို့ကိုမှတ်မိလား  ”

ကောင်းကောင်းမြင်ဖူးသည် ရင်းရင်းနှီးနှီးသိသလိုထင်တာကြောင့် စဉ်းစားရင်း စဉ်းစားရင်းဟာ ဗိုလ်ကြီးက ကိုတင့်လွင် ဘဲမသက်ထားယောင်္ကျားကိုတင့်လွင့်သူ့မရီးမကေခိုင်ဦးသူငယ်ချင်း မသက်ထားယောင်္ကျားမထင်မှတ်ဘဲသူတာဝန်ကျသည့်မြို့မှာမှ လာဆုံပြီ။

မရီးတို့နှင့်မသက်ထားကခင်သော်လည်း မသက်ထားယောင်္ကျားကိုတစ်ခါတစ်လေမှမြင်ဖူးသဖြင့် သိပ်မမှတ်မိတာ။

“ မင်းအမမသက်ထားလဲလိုက်လာတယ်ကွ အကိုနဲ့..ကိုယ့်ညီကဒီကိုအရင်ရောက်တာဆိုတော့ကိုယ့်ညီကိုဘဲအကိုကအားကိုးရမှာ့ ကိုယ့်ညီသတင်းတွေကတော့ကြားပါတယ်အမှုလိုက်တဲ့နေရာရော ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရေးရော ကောင်းတယ်တဲ့ ”

“ အဟဲ ဒီလိုလဲ မဟုတ်ပါဘူး ဗိုလ်ကြီးရယ် ကံစွပ်နေတာပါ ”

ကောင်းကောင်းကရယ်ကျဲကျဲပြောလိုက်ပါတယ်။ဒီလိုနဲ့ကောင်းကောင်းနဲ့ စခန်းမှူး တင့်လွင်ဟာသူတို့မြို့ကအကြောင်းတွေပြောရင်းတော်တော်ကြာသွားပါတယ်။ကောင်းကောင်းလည်း စခန်းမှူးကိုနှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်ဗိုလ်ကြီးကျွန်တော် ညနေမှ လာလည်တော့မယ်ဗိုလ်ကြီးအိမ်ဘက်။

“ အေး အေး လာပါ မင်းအမနဲ့လဲတွေ့ရတာပေါ့ ”

ကောင်းကောင်းကားအဝတ်အစားများကိုရွေးထုတ်နေသည်။ညနေစခန်းမှူးအိမ်ကိုသွားရမည်။ စခန်းမှူးကထမင်းစားခေါ်ထားသည်။

မနေ့ကသွားမည်ပြုသော်လည်းအမှှုတစ်ခုပေါ်လာသဖြင့် အလုပ်ရှုပ်သွားပြီးမသွားဖြစ်လိုက်။ အခင်းဖြစ်နေရာကိုသွားပြီး စုံစမ်းရသဖြင့် ညလုံးပေါက်နီးနီး။စခန်းမှူးရောသူရောရဲစခန်းထဲနေကြသူများမဟုတ်။မြို့ထဲမှာအိမ်ငှားနေကြသူများ။လိပ်စာတော့သိသည်.။အဝတ်အစားလဲရင်းကောင်းကောင်းကားနောက်ကြောင်းကိုပြန်စဉ်းစားနေသည်။

သူ (၁၀) တန်းတက်စဉ်ကအကြောင်း....

သူနှင့်သူ့မရီးဖြစ်သူကေခိုင်ဦးအကြောင်း။

မကေခိုင်ဦးနှင့်သူကား သူ့အကိုမရှိလျှင်မရှိသလို လစ်လျင်လစ်သလိုလင်မယားလုပ်တမ်းကစားကြသည်။မကေခိုင်ဦးကသူ့ကို တစ်နေ့တစ်မျိုးမရိုးရအောင်ပင် လိုးနည်းအမျိုးမျိုးသင်ပေးသည်။မနက်ကျောင်းမသွားခင် သူမကေခိုင်ဦးကို အာပတ်ဖြေပေးရတာ သတိရသည်။

အာပတ်ဖြေပေးသည်ဆိုသည်မှာ...မကေခိုင်ဦးကားဘာဂျာမှုတ်ခံရသည်ကိုတော်တော်သဘောကျသည်။မနက်ကျောင်းမသွားခင်..မကေခိုင်ဦးက နှစ်ချီအနည်းဆုံးလောက်တော့သူ့ကိုမှုတ်ခိုင်းသည်။ ဒါကြောင့် သူ့အနေနဲ့ ဘာဂျာမှုတ်ရတာကိုတော်တော်ကြိုက်နေပြီ။

မကေခိုင်ဦးက သူမအဖုတ်ကို အမွေးတွေရိပ်ထားပြီး ဆပ်ပြာမွေးခဲများဖြင့်အမြဲပွတ်သပ်ဆေးကျောလေ့ရှိသည်။မှုတ်နည်းအမျိုးမျိုး ယက်နည်းအမျိုးမျိုးကို သူ့ကိုကျွမ်းကျင်အောင်သင်ပေးထားသည်။

ထိုသို့ယက်ပေးစုပ်ပေးတာကိုမိန်းမတွေကတော်တော်ကြိုက်မှန်းမရီးဖြစ်သူလက်ထပ်သင်ကြားပေးသဖြင့်သူသိနေသည်။ကောင်းကောင်းကား အတွေးစများကိုဖြတ်လိုက်ပြီး အိမ်ရှေ့သို့ထွက်ကာရပ်ထားသော ဆိုင်ကယ်ပေါ်တက်ခွစက်နိုးပြီး စခန်းမှူးနေသည်ဟုသိရသောရပ်ကွက်ဘက်သို့ မောင်းနှင်သွားလေတော့သည်။

စခန်းမှူးငှားနေသောအိမ်ကားတစ်ထပ်တိုက်ပုလေးဖြစ်တယ်။လူနေရှင်းပြီးချောင်ကျတဲ့ရပ်ကွက်လေးမှာပါ။အေးအေးဆေးဆေးရှိတဲ့ရပ်ကွက်လေးပါ။အိမ်ထဲကိုဆိုင်ကယ်မောင်းဝင်လိုက်ပြီးသစ်ပင်တစ်ပင်အောက်မှာရပ်ထားလိုက်ပါတယ်။ ခြံဝန်းကလည်းကျယ်ကျယ်ဝန်းဝန်းလေးနဲ့သစ်ပင်ကြီးတွေရှိပါတယ်။အိမ်တံခါးဖွင့်ထားတာကြောင့် အထဲကိုတန်းဝင်ခဲ့ပါတယ်။

“ ဗိုလ်ကြီး ဗိုလ်ကြီး ”

အိမ်နောက်ဖက်ကနေ မသက်ထားထွက်လာပါတယ်။

“ သြော်ဗိုလ်ကြီးကရေချိုးနေတယ့်မောင်လေးကဘယ်သူ ဟယ့် ကောင်းကောင်းပါလား ”

“ လာ့လာ မောင်လေးထိုင်ထိုင် ”

မသက်ထားကဧည့်ခန်းမှထိုင်ခုံဆီသို့သူ့လက်မောင်းကိုကိုင်ရင်းခေါ်သွားလေသည်။ကြည့်စမ်းပါဦး ငါ့မောင်ထွားလာလိုက်တာ။မနည်းကိုကြည့်ယူရတယ်။တော်သေးတာပေါ့။ဒီမြို့ပြောင်းလာတော့အသိမရှိဘူးမှတ်နေတာ။

“ မနေ့ကနင့်အကိုပြောမှကောင်းကောင်းလည်းဒီမှာတာဝန်ကျနေမှန်းသိတယ်။ထမင်းစားပြီးမှပြန်ရမယ်နော့်မောင်လေးအမတို့ကလေးမရသေးဘူးလား.. ”

“ မရသေးဘူးငါ့မောင်ရေ။ဒါကြောင့်လိုက်လာနိုင်တာ နင့်အကိုနောက်ကို ”

“ ဒါကြောင့်အခုအချိန်ထိ မသက်ထားကအပျိုလေးလိုလှနေတာကိုး ”

“ အမလေး ငါ့မောင်ရယ် မောင်နှမချင်းမြောက်ပြောနေပြန်ပြီ ”

မသက်ထားကတစ်ခစ်ခစ်ရယ်ရင်းသူ့ပုခုံးကိုပုတ်လိုက်ပါတယ်။

“ ကဲငါ့မောင်ထိုင်ဦးနော် အမဟင်းချက်နေတုန်းတန်းလန်းမို့လို့ပါ ”

“ ဟုတ် ဟုတ် အမရတယ် လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပါ ”

မသက်ထားမီးဖိုခန်းဘက်ထွက်သွားပြီး အချိန်အနည်းငယ်အကြာမှာသူမအမျိုးသား ကိုတင့်လွင်လည်းရေချိုးအဝတ်အစားလဲပြီး၍ဧည့်ခန်းဆီသို့လာတာကိုတွေ့ရသည်။

ကောင်းကောင်းကားဖုန်းလာသဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။မသက်ထားဖုန်းဖြစ်နေသည်။မသက်ထား စခန်းမှူးကိုတင့်လွင်တို့ကား တစ်မြို့တည်းသားလည်းဖြစ်ခင်မင်ရင်းစွဲလည်းဖြစ်မို့အရမ်းကိုတွဲဘက်ညီနေကြသည်။ပြီးတော့ကောင်းကောင်းငှားနေသည့်အိမ်ကလည်းအိမ်ရှင်ကရောင်းတော့မည်ဖြစ်သဖြင့်ကောင်းကောင်းကားကိုတင့်လွင်တို့ရပ်ကွက်ထဲပြောင်းနေခဲ့သည်။ယခုဆိုလျှင် သုံးလလောက်ပင်ရှိတော့မည်။

မသက်ထားကား သူ့အရာရှိရဲ့ ကတော်ဖြစ်တာကြောင့်တစ်ခါတစ်လေသူ့ကိုခိုင်းတာလေးတွေရှိသည်။

“ ဟဲလို ဟုတ်ကဲ့ အမ ပြောပါ ”

“ ဒီလိုကောင်းကောင်းရေ နက်ဖြန်ကျရင် မသက်ထားကမန္တလေးခနသွားမှာ ကောင်းကောင်းလဲ အမှုကိစ္စနဲ့ မန္တလေးသွားရမယ်ဆိုဒီတော့ကောင်းကောင်းလည်းခရီးစရိတ်သက်သာအောင်အမတို့ကားမောင်းပြီးလိုက်ပို့အမတစ်ယောကထဲဖြစ်နေလို့ နင့်အကိုကိုလည်းပြောပြီးသား ”

“ ဟုတ်ကဲ့ အမ ”

ကောင်းကောင်းကားဖုန်းကိုချလိုက်သည်။ မနက်ဖြန်သူလည်းမန္တလေးသွားရမှာဆိုတော့။ခါတိုင်းကတော့ မသက်ထားကို သူမယောင်္ကျားစခန်းမှူးကိုတင့်လွင်လိုက်ပို့နေကျ။ခုတလောအမှုတွေကလည်းများတော့လိုက်မပို့နိုင်တာဖြစ်မည်။အင်းလေ သူလည်းလမ်းကြုံနေတဲ့ အတူတူလိုက်ပို့ရမှာပေါ့။ မန္တလေးမှာက မသက်ထားက ကုမ္ပဏီတစ်ခုမှာရှယ်ယာဝင်တစ်ယောက်လေ။ဒါကြောင့်ကုမ္ပဏီကိစ္စနဲ့မကြာမကြာသွားရသည်။

မနက်ဖြန်ခရီးသွားရမှာမို့ လက်ကျန်အလုပ်တွေကို သူဖြတ်နေရသဖြင့်စခန်းမှာတော်တော်လေးမိုးချုပ်သွားပြီးအိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ တစ်ခါတည်းတန်းအိပ်လိုက်ပါတော့တယ်။

ကောင်းကောင်းကားကားစက်ကိုနိုးလိုက်ပြီးကားပေါ်မှစောင့်နေသည်။ မသက်ထားက အိမ်ထဲမှ ထွက်မလာသေး။

“ မင်း အမကတော့ကွာ သွားခါနီးရင်အဲ့လိုဘဲ ဟိုဟာမေ့ ဒီဟာမေ့နဲ့ ”

ကိုတင့်လွင်က ကားဘေးနားမှာရပ်ကာ တိုးတိုးလေးရယ်ရင်းပြောလိုက်သည်။

“ အဟဲ ဒါပေမဲ့ အကို့ကိုတော့မမေ့ဘူးမဟုတ်လား ”

“ ဟား ဟား ”

သူတို့နှစ်ယောက်အရွှန်းဖောက်ရင်းပြောနေစဉ်မှာပင် မသက်ထား အထုပ်တစ်ထုပ်ဆွဲ၍ အိမ်ထဲမှထွက်လာသည်။ကားနောက်ခန်းတံခါးကိုဖွင့်ရင်းအထုပ်ကိုထည့်လိုက်ကာ

“ ကဲကောင်းကောင်းရေသွားစို့ ”

“ အကိုရေ သက်ထားသွားပြီနော် ”

“ အေးအေး ဖြည်းဖြည်းချင်းမောင်းကောင်းကောင်းရေ ..မင်းအမက အသည်းငယ်လို့ ”

ကိုတင့်လွင်စကားဆုံးသည်နှင့် ကောင်းကောင်းလည်းကားကိုမောင်းထွက်ခဲ့တော့သည်။မသက်ထားကားခရီးသွားမှာမို့ထင်ဂျင်းအကျီအပြာရောင်လေးဝတ်ထားသည်။ အောက်ကထမိန်အနက်ရောင်လေးနှင့်။ယခုမှသတိထားမိသည်။မသက်ထားပုံစံကားထူးခြားနေသည်။ ဆံပင်အနည်းငယ်ဖြတ်ထားပြီးအဖျားပိုင်းလေးတွေမှာကောက်ထားသည်။

နှာခေါင်းထဲမှာလည်းသူမထံမှရေမွေးနံ့လေးရနေသည်။သူ့စိတ်ထဲအလိုလို ကြည်လာသလိုလိုဖြစ်လာပြီး စချင်စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာသဖြင့်

“ အမ ဆံပင်ပြင်ထားတယ်မဟုတ်လား  ”

ကားမောင်းနေသောကောင်းကောင်းအမေးကြောင့်သက်ထားက

“ အံမယ် သိတယ်ပေါ့ မလှဘူးလား ”

“ ဟိုးဟိုး လှလို့မေးတာပေါ့အမရယ် ”

“ အကိုတော့စိတ်မချဖြစ်တော့မယ် အမလှလာလို့ ”

“ ခစ်ခစ် နင်ကတော့ မြောက်ပြီ ဘဝင်မြင့်တော့မယ် အမတော့။နင့်အကိုက စိတ်ချသလားမမေးနဲ့ ”

“ အိမ်ထောင်သက်ကြာလာတော့ စားလို့ဝပြီကိုးသူက ”

“ ဟားဟား ငါ့အမကတော့ ပေါက်တတ်ကရပြောပြီ. ”

“ ခစ် ခစ် ခစ် ”

ကောင်းကောင်းနှင့်မသက်ထား ကားတစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်စနောက်နေသဖြင့် ခရီးထွက်ရတာမပျင်းရတော့။ကောင်းကောင်းကားခေါင်းတကုတ်ကုတ်နှင့်ဖုန်းဆက်နေသည်။ ဒီမှာနေတဲ့သူငယ်ချင်းတွေကလည်းတာဝန်နှင့်သင်တန်းနှင့်ဇေထက်ဆိုသောသူ့သူငယ်ချင်းဒုရဲအုပ်တစ်ယောက်တော့ရှိသည်။ဖုန်းက ဆက်တာနဲ့ ဝင်သွားလို့သာတော်တော့သည်။

“ ကဲ...ပြော...ကောင်းကောင်း..ဘာလဲ.. ”

“ မင်းမန္တလေးမှာတော့ရှိပါတယ်နော်... ”

“ ဟာ..မင်းမသိဘူးလား...ငါတစ်နေ့ကဘဲအပြောင်းကျလို့ရှမ်းပြည်ရောက်နေတယ်ဟ။မင်းကိုဆက်မလို့ဟာ.... ”

သွားရော.။ကောင်းကောင်းစိတ်ပျက်လက်ပျက်နှင့်ဖုန်းချလိုက်သည်။သူတို့ထိုင်နေသောနေရာက ညလုံးပေါက်ဖွင့်သည့် လက်ဖက်ရည်ဆိုင်တစ်ဆိုင်မှာ.။

“ ဘယ်လိုလဲငါ့မောင်အဆင်မပြေဘူးမို့လား... ”

ညနက်မှရောက်လာတာလဲတစ်ကြောင်း မန္တလေးကမသက်ထားရင်းနှီးသည့်မိတ်ဆွေတွေကလည်းတစ်နေ့ကမှ လူစုပြီးတောင်ကြီးအလည်အပတ်သွားကြတယ်တဲ့လေ.။

“ စိတ်မပျက်ပါနဲ့ငါ့မောင်ရယ် ဟိုတယ်မှာဘဲသွားတည်းကြတာပေါ့ ”

သို့နှင့်မသက်ထားနှင့်သူလည်းကားတစ်စီးဖြင့် တည်းခိုခန်း၊ဟိုတယ်၊မိုတယ်တွေကိုပတ်ကြတော့သည်။ ကံဆိုးချင်တော့ဒီရက်ပိုင်း  ဘုရားဖူးခရီးသွားတွေနိုင်ငံခြားသားဧည့်သည်တွေများသဖြင့် နေရာလွတ်ပင်မရှိကြ။

သို့နှင့်ရှာလာရင်းရှာလာရင်းဖြင့် ချောင်ကျသောနေရာတစ်ခုမှလူသိပ်မတည်းသည့်တည်းခိုခန်းတစ်ခုသို့ရောက်ရှိလာကြတော့သည်။

“ အကို...အခန်းရှိသေးလားဗျ... ”

မန်နေဂျာက ကောင်းကောင်းတို့အရွယ်ပင်။

“ နှစ်ယောက်အိပ်အခန်းတစ်ခန်းဘဲရှိတော့တယ်အကို...။ အပေါ်ဆုံးထပ်မှာ အကို. ”

ကောင်းကောင်းကခေါင်းကုတ်လိုက်ပြီး မသက်ထားကိုကြည့်လိုက်သည်။မသက်ထားက သူ့လက်ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး။

“ ဒါဆိုလည်း..အမတို့ကလင်မယားတွေဆိုတော့ကွက်တိပါဘဲ ”

မသက်ထားက ကောင်းကောင်းကို တိုးတိုးလေးပြောလိုက်သည်။

“ ဒီလိုပြောမှဘဲရတော့မှာ ငါ့မောင်ရဲ့.. ”

ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါတယ်လေ..လို့ကောင်းကောင်းတွေးလိုက်မိသည်။ ကားပေါ်က အထုပ်တွေကိုချပြီး ကောင်းကောင်းနှင့်မသက်ထားလည်းမန်နေဂျာနောက်ကိုလိုက်ခဲ့သည်.။အပေါ်ထပ်မှာအခန်းတွေမှာက တံခါးတွေဖွင့်ထားသည်။အခန်းတွေကို ဆေးသုတ်ပြင်ဆင်မွမ်းမံနေဟန်တူသည်။

“ အခန်းတွေက ပြင်နေလို့ အကို။အကိုတို့အခန်းကပြင်ပြီးလို့ပစ္စည်းတွေလည်းအသစ်တွေချည်း။အပေါ်ထပ်မှာ အဲ့အခန်းတစ်ခန်းဘဲငှားလို့ရသေးတာ..ခါတိုင်းတော့မငှားဘူး...အကိုတို့လည်းညနက်နေတော့ငှားလိုက်တာ ”

“ သြော်..အေးအေး..ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ ”

အခန်းထဲမှာနှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်တစ်လုံးထဲဖြစ်နေသည်။မန်နေဂျာကလည်းအောက်ထပ်ဆင်းသွားပြီ။ကောင်းကောင်းကားခေါင်းကုတ်လိုက်သည်။အထုပ်များကိုကုတင်အောက်ထဲထိုးထည့်လိုက်သည်။မသက်ထားကားရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီးကိုယ်လက်သန့်စင်နေသည်။

ဒီညတော့ဘယ်လိုအိပ်ရပါ့။

“ ကောင်းကောင်းရေ ရေချိုးခန်းထဲမှမသက်ထားခေါ်သံကြားရသည် ”

“ မရိုမသေ မောင်လေးရယ်.အမအိတ်ဘေးမှာ မျက်နှာသစ်ဆေးလေးရှိတယ်။ယူပေးပါဦး ”

ကောင်းကောင်းလည်းမသက်ထားဘေးအိတ်ထဲမှမျက်နှာသစ်ဆေးကိုယူလိုက်ပြီးရေချိုးခန်းတံခါးကိုခေါက်လိုက်သည်။အမ အမ ရပြီရေချိုးခန်းတံခါးပွင့်သွားပြီး

“ သြော် အေးအေး ကျေးဇူးမောင်လေး ”

မသက်ထားကား ရေချိုးမလို့လုပ်နေဟန်တူသည်။သူမထမိန်ကတန်းပေါ်မှာ ချွတ်ပြီးတင်ထားသည်။သဘက်ပတ်ထားသောသူမအပေါ်ပိုင်းမှာလွတ်နေသည့်ဂုတ်သားဝင်းဝင်းလေးတွေကိုမြင်နေရသည်။

အောက်ဖက်မှသလုံးသားဖြူဖြူတုတ်တုတ်နှစ်ချောင်းကိုမြင်လိုက်ရတော့ကောင်းကောင်းရင်တွေပင်ဒိန်းခနဲဖြစ်သွားသည်။မသက်ထားကပြုံးစိစိဖြင့် မျက်နှာသစ်ဆေးကိုယူလိုက်ပြီး

“ အံမယ် ကြည့်နေလိုက်တာငါ့မောင်ရယ်မင်းအမလှလို့လား ခစ်ခစ် ”

“ ဟာဗျာ  ”

ကောင်းကောင်းလည်းရှက်သွားပြီး အခန်းတံခါးကိုပြန်စေ့ပေးလိုက်သည်။မသက်ထားရဲ့ရယ်သံလေးကိုသူကြားလိုက်မိသလိုလို။

ဒီညတော့ဒုက္ခဘဲ ။သူကတော့ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာအိပ်ရမည့်ကိန်းပင်။မသက်ထားမလာခင်ကုတင်ပေါ်မှာခဏလှဲလိုက်သည်။အပြင်မှာမိုးခြိမ်းသံတွေကြားရသဖြင့်ကုတင်ပေါ်ကထပြီး အခန်းပြင်ကိုတံခါးဖွင့်ကာကြည့်လိုက်သည်။

နွေရာသီအကုန် မိုးရာသီ အစပျိုးမိုးဖြစ်မည်။မကြာခင်အချိန်တွင်းမိုးရွာတော့မည်။ဂျိမ်း မိုးခြိမ်းသံနဲ့အတူလေများလဲတိုက်လာပြီ ။ ကောင်းကောင်းကားအခန်းတံခါးတွေကိုပိတ်လိုက်သည်။မသက်ထားက ရေချိုးပြီးသဖြင့်ခန်းပြင်သို့ထွက်လာသည်။

ထိုအချိန်မှာပင် မီးကဖြတ်ခနဲပိတ်သွားသည်

“ အို့ အမေ့ ”

မသက်ထားရဲ့ကြောက်လန့်မှုနှင့်အတူကောင်းကောင်းကိုဖက်လိုက်သည်။ကောင်းကောင်းအဖို့ရုတ်တရက်ဆိုတော့သူလည်းပြန်ဖက်ထားမိသည်။မီးပြန်လာချိန်မှာတော့မသက်ထားရဲ့ကိုယ်ကိုသူဖက်ထားတာဖြေပေးမည်ပြုစဉ်မသက်ထားကသူ့ကိုပြုံးစိစိနဲ့ကြည့်ပြီး

“ ဟွန်းနော် မောင်လေး ကေခိုင်ပြောတုန်းကမယုံဘူး..။အဖက်သိပ်ကြမ်းတာဘဲ ”

မထင်မှတ်သောစကားကြောက့်ကောင်းကောင်းလန့်သွားပြီးမသက်ထားကိုဖက်တာကိုလွတ်မိလိုက်သည်။ဒါပေမဲ့ မသက်ထားက သူ့ကိုပြန်ဖက်ထားသည်။

“ ခစ် ခစ် ရှက်မနေနဲ့ ”

“ မင်းမရီး ကေခိုင်ဦးကမင်းကိုသင်ပေးထားလို့ကျွမ်းနေမှာပေါ့ အမနဲ့မင်းမရီးနဲ့အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းတွေလေမောင်လေးရဲ့ ”

မသက်ထားပြောစကားတွေကြောင့်မသက်ထားရဲ့ရမ္မက်ထောင်ချောက်ထဲသူကျပြီဆိုတာကောင်းကောင်းသိလိုက်သည်။

“ ဒါဆို ဒါဆို့အမက ”

“ ခစ်ခစ့်ကေခိုင်ကနင့်ကိုသင်ပေးထားတာသိလို့ အမကစီစဉ်လိုက်တာဒီတစ်ခေါက်ဘာကုမ္ပဏီကိစ္စမှမရှိဘူးသိပလား။ကဲကဲ ငါ့မောင်ကေခိုင်ပြောကတည်းကမမကခံချင်နေတာမင်းကေခိုင်ကိုပြုစုသလို မမကို နေ့တိုင်းအာပတ်ဖြေခိုင်းရမယ်။မင်းမလုပ်ရင် မင်းမရီးနဲ့မင်းကိစ္စ မင်းအကိုသိအောင်ပြောလိုက်မယ် ”

မသက်ထားကသူ့ကိုအကျပ်ကိုင်နေပြီ။

“ ကြာတယ် မင်းအဝတ်တွေချွတ်လိုက် ”

မသက်ထားက သူ့ကိုဖက်ထားရာမှဖယ်ခွာပြီးကုတင်စောင်းတွင် ထိုင်လိုက်သည်။ကောင်းကောင်းမသက်ထားကိုဘာလုပ်ပေးရမည်ဆိုတာသိသည်။မကေခိုင်ကိုအာပတ်ဖြေပေးသလိုဆိုတော့ကောင်းကောင်းအဝတ်များကိုချွတ်လိုက်သည်။

ကိုယ်လုံးတီးကောင်းကောင်းရဲ့ပုံစံကိုမသကက်ထားက ရီဝေဝေရမ္မက်ကြည့်များဖြင့်ကြည့်နေသည်။ကောင်းကောင်းလဲ မသက်ထားဆီသို့ စပါးကြီးမြွေညို့ခံထားရသောသားကောင်တစ်ကောင်လို တစ်လှမ်းချင်း တစ်လှမ်းချင်းမသက်ထားထိုင်နေသောကုတင်နားတွင်ကောင်းကောင်းကားအာစေးမိထားသလိုလိုရပ်နေသည်။မသက်ထားရဲ့ညို့ချက်မှာကောင်းကောင်းမိသွားပြီ။

နှစ်ဦးသားဖက်တွယ်ရင်းနှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာအပြန်အလှန်စုပ်ယူနေသည်။အိစက်နူးညံ့လှသောမသက်ထားရဲ့အထိအတွေ့များကကောင်းကောင်းကို ပိုပြီးစိတ်ကြွလာစေသည်။သက်ထားကကောင်းကောင်းရဲ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးအသာလျှောချလိုက်သည်။

သူမရဲ့နို့ကိုကောင်းကောင်းကတပြွတ်ပြွတ်အငမ်းမရစို့နေသည်။သက်ထားရဲ့စိတ်တွေလည်းပိုကြွလာသည်။ကောင်းကောင်းရဲ့လျှာကသူမနို့သီးလေးတွေကိုဖိဖိပြီး ဝိုက်ဝိုက်ယက်ပေးနေတာကိုကအရသာ။

ကောင်းကောင်းခေါင်းကိုကိုင်ကာဗိုက်သားဝင်းဝင်းလေးတွေဆီလျှောချလိုက်သည်။ ကောင်းကောင်းကလည်း မသက်ထားရဲ့ဗိုက်သားလေးတွေကို အငမ်းမယက်စုပ်နမ်းနေသည်။ နောက်ဆုံးမတော့ကောင်းကောင်း မျက်နှာက မသက်ထားပေါင်ခွကြားထဲကိုရောက်သွားသည်။မသက်ထားက ကောင်းကောင်းခေါင်းမှဆံပင်များကိုခပ်ဖွဖွပွတ်ပေးနေသည်။

စိတ်တွေကပိုမိုမရိုးမယွဖြစ်လာသည်။စောက်မွေးတွေကိုရိပ်ထားသည့်မသက်ထားရဲ့အဖုတ်လေးကပြောင်နေပြီး ညှီစို့စို့ရနံ့ကိုရနေသည်။မသက်ထားကတိုးတိုးလေးရယ်လိုက်ရင်းမောင်လေး ကေခိုင်ကိုနေ့တိုင်းလုပ်ပေးနေကျမဟုတ်လားကောင်းကောင်းကား မရီးဖြစ်သူကိုကျောင်းသားဘဝ ကျောင်းမသွားခင် အမြဲမှုတ်ပေးရသည်။

ဒါကိုသူငယ်ချင်းဖြစ်သူမသက်ထားကိုပြောပြထားခဲ့သည်။အဲ့ကတည်းကသက်ထားကကောင်းကောင်းရဲ့အမှုတ်တော်တာကိုကေခိုင်ထံမှကြားကတည်းကခံချင်နေတာ။ကောင်းကောင်းခေါင်းကိုကိုင်ပြီး သူမအဖုတ်ဆီဆွဲကပ်လိုက်တော့သည်။

ကောင်းကောင်းကားသူ့မျက်စိရှေ့တည့်တည့်ရောက်နေသောမသက်ထားရဲ့အဖုတ်လှလှလေးကိုမြင်ရတာစိတ်ကိုမရိုးမရွဖြစ်နေတယ်။ပြောရရင်တော့အဖုတ်ကနေထွက်လာတဲ့မွေးအီအီအနံ့လေးကသူ့ကိုဆွဲဆောင်နေပါတယ်။သူလွန်ခဲ့တဲ့၆နှစ်လောက်ကမရီးဖြစ်သူသင်ပေးထားလို့ကျွမ်းကျင်နေတဲ့ဘာသာရပ်ပါ။

ဒါကြောင့်သူလဲမသက်ထားရဲ့အရည်တွေရွဲနေပြီဖြစ်တဲ့အဖုတ်လေးကိုလက်နဲ့အသာဖြဲပြီးလျှာပြားနဲ့အမြောင်းလိုက်ကိုယက်တင်လိုက်ပါတယ်။

“ အားလားလား ”

မသက်ထားရဲ့ဖင်ကြီးကကော့တက်သွားပြီးသူ့ဆံပင်တွေကိုဆွဲဆုပ်ကာသူ့ခေါင်းကိုသူမစောက်ပတ်နဲ့အတင်းကပ်ထားပါတယ်။မာထောင်လာတဲ့မသက်ထားရဲ့စောက်စိလေးကိုကောင်းကောင်းကလျှာနဲ့ဖိဖိပြီးဝိုက်ဝိုက်ယက်လိုက်ပါတယ်။

“ အိုး အ လားလား ”

သက်ထားကခေါင်းတွေပါယမ်းသွားပါတယ်။

“ ရှီး ပြတ်ပြတ်အား အိုး မောင်လေး အအ အရမ်းကောင်းတယ်လည်ပင်းကြောတွေပါထောင်လာပါတယ်။တော် တော်လိုက်တာမောင်လေးရယ်

သူငယ်ချင်းကေခိုင် တော်လိုက်တာ စိတ်ထဲကနေတွေးလိုက်ပါတယ်။ကောင်းကောင်ကား မသက်ထားလိုတဏှာကြီးကြီးမိန်းမကိုလူးသွားအောင်ပညာပြလိုက်ပါတယ်။မသက်ထားရဲ့ညိုတိုတို ဖင်ပေါက်လေးကိုပါယက်ပေးပါတယ်။

“ အိုး လားလား မောင်လေးရယ် အားနာစရာကွယ် ”

“ ချစ်တာကိုး မမရဲ့ ”

ကောင်းကောင်းအပြောကြောင့်သက်ထားအသည်းတွေပါကြိမ်းသွားပါတယ်။တကယ်တော့ကောင်းကောင်းကားမရီးဖြစ်သူကေခိုင်ဦးနဲ့ကတည်းကဖင်ကိုယက်ပေးတာအမျိုးသမီးတွေသိပ်ကြိုက်မှန်းသိသည်။ဒါကြောင့်မသက်ထားစွဲသွားအောင်ပညာပြခြင်းဖြစ်သည်။ပြီးတော့မသက်ထားလိုဖြူဖြူချောချောမိန်းမတစ်ယောက်ကိုစောက်ပတ်ရောဖင်ရောယက်ရတာသူ့အတွက်ရွံစရာမရှိပါ။

“ အိုး အ အ  ”

သက်ထားကား သူမဖင်ပေါက်လေးမှ စောက်ပတ်အထိမရွံမရှာယက်စုပ်ပေးနေသောကောင်းကောင်းရဲ့ခေါင်းကိုလက်ဖြင့်အတင်းဆုပ်ကိုင်ထားရင်း အယက်ခံနေရာမှ၁၀ မိနစ်ခန့်အကြာမှာပင်နှစ်ချီပြီးသွားသည်။

ကောင်းကောင်းက သူမစောက်ရည်တွေကို မြို ချတော့ပို၍ပင် အသည်းခိုက်သွားတော့သည်။သက်ထား ကောင်းကောင်းရဲ့လီးကြီးကို ညာလက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ လီးကြီးကားအကြောတစ်ပြိုင်းပြိုင်းနဲ့သူမလက်လဲမှာအပီကိုင်ခြင်းခံနေရသည်။

သူမယောင်္ကျားကိုတင့်လွင်ထက်ပိုတုတ်ပိုရှည်သလို အရင်ကိုတင့်လွင်တပည့်လွန်းမောင်ထက်ပါကြီးပါတယ်ဒီတစ်ခါတော့ကောင်းကောင်းရှေ့မှာဒူးထောက်နေတာသူမပါ။ကောင်းကောင်းရဲ့ဒစ်ကတော့ပြုတ်နေပါပြီ။

သူ့မရီး သူမသူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကေခိုင်ဦးနေ့တိုင်း လက်ကုန်သင်ကြားပေးထားဟန်တူသည်။ဒီတစ်ခါတော့သူမပညာပြရမဲ့အလှည့်ပါ။နှုတ်ခမ်းနဲ့တေ့ပြီး ဒစ်ကိုနှုတ်ခမ်းနဲ့တေ့ကာစုပ်လိုက်ပြီးကောင်းကောင်းရဲ့လီးထိပ်ကကျင်ငယ်ပေါက်လေးကိုလျှာနဲ့ကလိလိုက်ပါတယ်။

“ အိုး အား..လားလား  ”

ကောင်းကောင်းဖင်ပါရှုံ့သွားပါတယ်။မသက်ထားက သူ့လီးတစ်ချောင်းလုံးကို ငုံပြီးလီးချောင်းပတ်ပတ်လည်ကို ဝိုက်ဝိုက်ပြီးစုပ်နေသလိုသူ့ဘောနှစ်လုံးကိုလည်းမွေပြီးကစားနေတာကြောင့်သူညဉ်းညူနေတာပါ။ မသက်ထားက ကုတင်ပေါ်ပက်လက်လှန်လိုက်ကောင်းကောင်းလို့လီးစုပ်တာကိုရပ်ပြီးပြောလိုက်တာကြောင့်ကုတင်ပေါ်မှာပက်လက်လှန်လိုက်ပါတယ်။

ပက်လက်လှန်လိုက်လို့အပေါ်ကိုထောင်မှတ်နေတဲ့လီးကြီးကိုသက်ထားလည်းမျက်နှာအပ်ပြီးသေချာမှုတ်တော့တာပါ။သူမကကေခိုင်ဦးထက်ကျားကျမ်းကျေနေတာပါ။သူမလက်ခလက်ကိုကောင်းကောင်းရဲ့ဖင်ထဲကိုထိုးထည့်လိုက်ပြီးလီးကိုပါးတွေချိုင့်အောင်စုပ်ပေးပါတယ်။

ဒီလိုမှုတ်ပေးရင်ယောင်္ကျားတွေမခံနိုင်ဘူးဆိုတာ သူမကောင်းကောင်းသိထားပါတယ်။

“ ပြွတ်ပြွတ် အိုးအိုးဟိုး ”

ကောင်းကောင်းကားထူးဆန်းတဲ့အတွေ့အကြုံကြောင့်လီးချောင်းတစ်ချောင်းလုံးကို ကျင်တက်နေပြီး သုတ်ရေတွေဟာမသက်ထားအာခေါင်တွေထဲကို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ပန်းထွက်သွားပါတယ်။ သက်ထားလဲကောင်းကောင်းရဲ့လီးကိုစုပ်တာရပ်လိုက်ပြီးလက်နဲ့ဂွမ်းတိုက်ကာဆွလိုက်ပါတယ်။မကြာမီမှာတော့လီးကြီးကပြန်ထောင်လာပါတယ်။

“ မောင်လေးစလို့ရပြီထင်တယ်..မင်းကိုကေခိုင်တုန်းကမလုပ်ခိုင်းဘူးတဲ့ပုံစံလုပ်ခိုင်းမယ် ”

ကောင်းကောင်းကိုလိုးနည်းအသစ်ထပ်သင်ပေးတော့မှာပါ။

“ ကဲကောင်းကောင်းဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက် ”

ကောင်းကောင်းကားမသက်ထားပြောသည့်အတိုင်းဆောင့်ကြောင့်ထိုင်လိုက်တော့မသက်ထားကလည်းသူ့ရှေ့မှာဆောင့်ကြောင့်လာထိုင်သည်။မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်နေတဲ့ကောင်းကောင်းလီးနဲ့မသက်ထားအဖုတ်ကတစ်တန်းထဲပါ။မသက်ထားကသူ့လီးကိုသူမအဖုတ်ထဲထည့်ပြီးတစ်ဆုံးသွင်းလိုက်ပါတယ်။

စီးကျပ်လှတဲ့မသက်ထားအဖုတ်ထဲကိုသူ့လီးကြီးအဆုံးထိဝင်သွားချိန်မှာတော့မသက်ထားကသူ့မကိုဖက်ခိုင်းပြီးမသက်ထားလက်တွေကသူ့ချိုင်းအောက်ကနေရှိုပြီးသူ့ကျောကိုဖက်တွယ်လိုက်ပါတယ်။

“ ကဲလိုးတော့ မောင်လေး ”

သက်ထားစကားသံအဆုံးမှာကောင်းကောင်းလဲသူမကိုဆောင့်ကြောင့်အထားနဲ့လိုပေးရတော့သည်။

ဆောင့်ကြောင့်အနေအထားလိုးရတာ ကြောင့်ဖြည်းဖြည်းချင်းသာလိုးလို့ရပေမဲ့ကာမအရသာကိုအ ပြည့်အဝခံစားရပါတယ်။ကောင်းကောင်းရဲ့လီးကို မသက်ထားအဖုတ်ကပိုပြီးညှစ်သလိုဖြစ်နေတာကြောင့် ကောင်းကောင်းအဖို့အင်မတန်အရသာတွေ့လှသလိုသက်ထားအဖို့လဲကောင်းကောင်းကပင့်ပြီးအဖုတ်ကိုလိုးပေးသလိုဖြစ်နေတာကြောင့် အတွင်းထိကိုထိပါတယ်။

ကောင်းကောင်းရဲ့လီးချောင်းကြီးက သူမအဖုတ်အတွင်းနံရံအသားနုတွေကိုပွတ်တိုက်နေတာကြောင့်အရမ်းကိုစိတ်ကျေနပ်လှပါတယ်။

နှစ်ဦးသားကလဲ ယိုင်လဲမသွားအောင်ဖက်တွယ်ရင်း ညဉ်းညူသံတွေလည်းထွက်ပေါ်လာပါတယ်။

“ ဘတ်ဘွတ် ”

“ ရှီးရှီးအားအား အအ အိုးအိုး ”

အားမလိုအားမရဖြစ်လာတာကြောင့် ကောင်းကောင်းလည်းမသကက်ထားကို မွေ့ယာပေါ်တွန်းလဲလိုက်ပြီးမသက်ထားခြေထောက်တွေကိုသူ့ပုခုံးပေါ်ထမ်းတင်ကာအသားကုန်ဆောင့်ပါတော့တယ်

“ စွပ် စွတ်ဘတ် ဘတ် ဖွတ် ပလွတ် ”

“ အိုး အိုး ”

သက်ထားကောင်းကောင်းရဲ့ မညှာမတာဆောင့်ချက်တွေကြောင့်ခေါင်းကို ဘယ်ညာယမ်းခါနေပါတယ်။ဒါပေမဲ့သူမကလည်းခေသူမဟုတ်ပါပြန်ကိုကော့ကော့ပြီးခံနေတာပါ။

“ ဆောင့်ဆောင့်မောင်လေးမမအဖုတ်ကွဲချင်ကွဲပါစေ..မ ကဒါမျိုးမှခိုက်တာ ”

“ စွပ်ဒုတ်ဖလွတ် ဘွတ် ပြွတ် ဘတ်ဘတ် ”

သက်ထားရဲ့လက်တွေကမွေ့ယာကိုကုတ်ခြစ်နေပြီးနှုတ်ခမ်းကိုပြတ်လုမတတ်ကိုက်ထားပါတယ်။အချက် ၃၀ လောက်ကောင်းကောင်းလဲ ဆက်ဆောင့်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ကောင်းကောင်းလဲ မသက်ထားရဲ့စောက်ခေါင်းနံရံတွေကိုလရေပုပုနွေးနွေးတွေ ဖြန်းပက်လိုက်ချိန်မှာမသက်ထားလဲအစွမ်းကုန်ညဉ်းညူရင်း မွေ့ယာကိုဆုပ်ထားတဲ့လက်တွေပြေလျော့သွားပြီး ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ပြီးသွားပါတယ်။

မိနစ်အနည်းငယ်လောက်မသက်ထားအဖုတ်ထဲဒုတ်ကိုစိမ်ထားကာ မသက်ထားပေါ်ထပ်ရက်အမောဖြေနေရင်း ဒီတစ်ချီမှာမသက်ထားကိုဖင်ထောင်လိုးမှဘဲလို့တွေးနေပါတော့တယ်။

နောက်တစ်လခန့်အကြာတွင်တော့ကောင်းကောင်းကား သူ့ရှေ့မှာဖိုင်ပုံတစ်ထပ်ကြီးဖြင့်အလုပ်ရှုပ်နေသည်။စခန်းမှူးကိုတင့်လွင်ကားခရီးထွက်သွားသည်။ဒါကြောင့်သူ့အလုပ်တွေကောင်းကောင်းကိုလွဲထားသဖြင့်အလုပ်ရှုပ်နေခြင်းဖြစ်သည်။

ထိုစဉ် သူ့ရှေ့သို့ဆရာကြီးအေးမောင်ရောက်လာသည်။ဗိုလ်လေးဗိုလ်လေးအမဆိုလားအပြင်မှာရောက်နေတယ်။ဒါဆိုအထဲလွတ်လိုက်လေထိုအချိန်မှာပင် အမျိုးသမီးကအထဲဝင်လာသည်။

“ ဟာ အမ ဘယ်တုန်းကရောက် ”

မရီးဖြစ်သူ ကေခိုင်ဦးက

“ ဒီနေ့ဘဲရောက်တယ်မောင်လေးရဲ့..ဘယ်မှာတည်းတာလဲ ကျွန်တော့်အကြောင်းလဲမကြားလာကြိုမှာပေါ့ ”

“ ဟိဟိ နင့်အမ သက်ထားအလည်ခေါ်တာလေ သူလာကြိုတယ်..သူ့အိမ်မှာတည်းတာလေ ”

သို့နှင့်စကားပြောနေကြပြီးအတန်ကြာမှာတော့ မသက်ထားရောက်လာသည်။

“ ကဲမောင်နှမနှစ်ယောက်စကားမပြာရတာကြာလို့ ထင်တယ်။ကဲငါ့မောင်ညကျရင်အမအိမ်မှာထမင်းလာစား။မင်းအမရောက်တုန်း ”

မသက်ထားကပြောလိုက်သည်။မကေခိုင်ဦးနှင့်မသက်ထားပြန်ခါနီးတွင် မသက်ထားကအနားနားကပ်ပြီးကောင်းကောင်းကိုပြောလိုက်သည်။

“ မောင်လေး သိတယ်နော်။ေ ကခိုင်လဲဆာနေလောက်ပြီသူလည်းပိုတောင့်လာသလိုဘဲ ”

“ ဟာဗျာ ”

ကောင်းကောင်းကားထိုသို့ပြောရသော်လည်းသူ့မျက်လုံးက ရှေ့မှသွားနေသော မကေခိုင်ဦးဖင်ကြီးများကမခွာ။

မသက်ထားကအနားကပ်ပြီးပြန်ပြောလိုက်သည်။ညထမင်းစားပြီးတာနဲ့အမကိုရောမင်းအမရောသိတယ်နော်။မသက်ထားအပြောကြောင့်ကောင်းကောင်းစိတ်လှုပ်ရှားသွားသည်။ညကျရင် မသက်ထားနဲ့ မကေခိုင်ဦးတို့  ၂ ယောက်လုံးက နှစ်ယောက်တစ်ယောက်လိုးခိုင်းကြတော့မည်။

အင်း မိန်းမနှစ်ယောက်ရမ္မက်မီးတောက်ကို သူတစ်ညလုံးငြိမ်းပေးရပေမည်။

သြော်.....ကာမရမ္မက်မီးတောက်များ ငြိတွယ်မိပါက....................။





...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။



ကျွန်တော်နဲ့ မချော သုံးယောက် (စ/ဆုံး)

ကျွန်တော်နဲ့ မချော သုံးယောက် (စ/ဆုံး)

ရေးသားသူ - ဇော်ရဲ

ဇော်ရဲသည် ရန်ကုန်မှာမွေးသော ရန်ကုန်သားတယောက်၊ ရန်ကုန်ကနေ အဝေးသင်နှင့် ဘွဲ့ရထားသူ။

ရုပ်ဖြောင့်ဖြောင့်၊ ဗလတောင့်တောင့်။ အသားကခပ်လတ်လတ်၊ ရည်းစားရယ်လို့ အတည်တကျမထားဘဲ မိန်းကလေးတွေနဲ့ ထည်လဲတွဲတတ်သည်။ ဒါပေမယ့် မိန်းကလေးနုနုရွရွလေးတွေကိုတော့ အနမ်းလေးတွေပေးရုံ shopping ထွက်ရင်တွဲကောင်းရုံမျှသာနေတတ်ပြီး၊ ခပ်ကဲကဲတွေနှင့်ဆိုလျှင်တော့ သူကလည်း ကဲပေးလိုက်သည်။ သူ့မိဘတွေက အဖေက ဌာနတခုက ညွှန်မှူးတယောက် အမေက ဗိုလ်ချုပ်ဈေးတွင် ရတနာကုန်သည်တယောက်။ တဦးတည်းသောသား ဥစ္စာပေါ ရုပ်ချောဆိုတော့ အကောင်ကြီးကြီးသမီးတွေကအစ လက်ထပ်ဖို့ ကမ်းလှမ်းသည်ကိုတောင် ခံရသူ။ သို့သော် အိမ်ထောင်ကျသွားလျှင် ဆုံးရှုံးသွားမည့် လူပျိုအခွင့်အရေးတွေကို သူကောင်းကောင်းသိသည်။ ဒါ့ကြောင့် အမေကိုပူဆာ၊ အဖေ့ပါဝါကိုသုံးပြီး ပန်းဆိုးတန်းလမ်းပေါ်မှာ လျှပ်စစ်ပစ္စည်းဆိုင်အကြီးကြီးတခုကို သူဖွင့်လိုက်သည်။

သူဆိုင်ဖွင့်ပြီး ၃ လလောက်အတွင်း ဆိုင်နာမည်က တရှိန်ထိုးတက်လာသည်။ သူ့ရဲ့ပြောဆိုတတ်မှု၊ သူ့ရုပ်ရည်ကြောင့် အမျိုးသားဖောက်သည်တွေထက် အမျိုးသမီးဖောက်သည်တွေက ပိုများလာသည်။ ဘေးဆိုင်များ၏ မနာလိုခြင်းကိုလည်း ပိုခံရလာသည်။ သို့သော် သူ့အလုပ်သူမှန်မှန်လုပ်ခြင်းကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်အားလည်း သိပ်ဂရုမစိုက်ဖြစ်ခဲ့။ အလုပ်မအားသော်လည်း တရုတ်တန်းတွင်ရှိသည့် weight club အားလည်း မပျက်တမ်း မှန်မှန်သွားဖြစ်ခဲ့သည်။

လေးလလောက်အတွင်းတွင် ဖောက်သည်တော်တော်များများကို မှတ်မိလာခဲ့ပြီး၊ ထိုအထဲမှ ( ) တပ်မှ ဗိုလ်မှူးကတော်တယောက်ဖြစ်သည့် ဒေါ်ချိုသူဇာမြင့်ကိုလည်း ကောင်းကောင်းရင်းနှီးလာခဲ့သည်။ ဒေါ်ချိုသူဇာမြင့်မှာ အမျိုးသားရှိသည့်တပ်သို့ စနေတနင်္ဂနွေမှသာပြန်နိုင်ပြီး တက္ကသိုလ်ဆရာမအဖြစ်တာဝန်ထမ်းဆောင်ရင်း ပါရဂူစာမေးပွဲဖြေရန် ကြိုးစားနေသူဖြစ်သည်။ အသားဖြူဖြူ လုံးကြီးပေါက်လှ ဒေါ်ချိုသူဇာမြင့်ဈေးဝယ်လာချိန်တွင် အားလုံးသော ယောကျ်ားမိန်းမမကျန် ငေးမောကြရသည်။ ထိုအထဲတွင် ဇော်ရဲတယောက်လည်း အပါအဝင်ဖြစ်သည်။ လှပသော အသားစိုင်များပေါ်တွင် ပိုးသားလို ပျော့အိသည့် အဝတ်မျိုးကိုမှ ရွေးချယ်ဝတ်ဆင်တတ်သည့် ဒေါ်ချိုသူဇာမြင့်ကို ဇော်ရဲတယောက် အိပ်မက်တွင် ထည့်မက်ဖြစ်သည့်အကြိမ်တွေရှိနေတတ်ပြီ။

သူ့ကိုယ်သူ မမချိုဟု နာမ်စားသုံးပြီးပြောတတ်သည့် မမချိုကလည်း ဇော်ရဲဆိုင်ကိုမှပဲ ဆိုင်ထင်နေသည်လားမသိ။ လေအေးပေးစက်မှအစ လျှပ်စစ်မီးပူအဆုံး သူ့ဆိုင်ကိုပဲအားပေးခဲ့သည်လေ။ ဇော်ရဲကလည်း ဇော်ရဲပေပဲ။ လက်မ ၄၀ လောက်ရှိမည့် တင်သားအိအိထွားထွားကြီးတွေ၊ ၃၆ လက်မထက်မလျော့သည့် ရင်သားနှစ်မွှာ၊ ခါးကျဉ်ကျဉ်ကလေး။ လမ်းလျှောက်တိုင်း ဖင်လုံးကြီးတွေကို စည်းချက်ကျကျ လှပအောင်လျှောက်တတ်သည့် မမချို ဈေးဝယ်လာတိုင်း ဆိုင်ပိုင်ရှင်ကြီးကိုယ်တိုင် ဧည့်ခံဖြစ်ခဲ့သည်။

“  မောင်လေးဇော်ရဲရေ ... ဒီတခေါက် မမတို့ ကျောင်းပိတ်ရက် ချောင်းသာသွားမယ်၊ မောင်လေးလိုက်မလား ” 

“  ကောင်းသားပဲမမ၊ နေဦး ကျွန်တော် ဆိုင်ကို ကျွန်တော့်မန်နေဂျာနဲ့ထားလို့ဖြစ်မဖြစ် ကျွန်တော်ချိန်ကြည့်လိုက်ဦးမယ် ” 

“  မောင်လေးလိုက်ဖြစ်ရင်တော့ သိပ်ကောင်းမှပဲကွယ် အိမ်ကအမျိုးသားကလည်း တာဝန်နဲ့ဆိုတော့ မမကို လိုက်ပို့နိုင်တာမဟုတ်ဘူး။ လူလည်းသိပ်မများတော့ အဖော်အဖြစ်လိုက်စေချင်တယ် ” 

“  ဟုတ်ကဲ့ မမချို၊ ကျွန်တော်ညနေလောက် အကြောင်းပြန်ရင်ဖြစ်မလား။ ကျွန်တော့်မန်နေဂျာကို တာဝန်ပေးထားချင်လို့ ” 

“  ရတယ်မောင်လေး၊ မနက်ဖြန်မှ မမသူငယ်ချင်းတွေလည်း လိုက်မလိုက်သိရမှာ ” 

ဇော်ရဲရင်ထဲမှာတော့ ဗုံးတွေအဆတရာမက ပေါက်ကွဲနေပြီလားမသိ၊ အခုမှ ရည်းစားထားဖူးတဲ့သူလို ရင်တွေဘာတွေခုန်နေပြန်သည်။

......................................................................

ဒီလိုနဲ့ ဇော်ရဲတယောက် ဆိုင်ကို မန်နေဂျာကောင်းမြင့်နဲ့ တာဝန်လွှဲပေး၊ မမချိုဆီဖုန်းဆက်အကြောင်းပြန်၊ အဝတ်အစားတွေပြင်ဆင်နဲ့ ချောင်းသာအပန်းဖြေခရီးကိုထွက်ဖို့ စီစဉ်လိုက်ခဲ့သည်ပေါ့။

မနက်စောစော သူ့အိမ်ရှေ့ကို Prado ကားအနက်ရောင်တစီးလာဆိုက်သည်။ သူ့အထုပ်အပိုးတွေ ကင်မရာတွေနဲ့ ကားပေါ်တက်လိုက်တော့ အမျိုးသားဆိုလို့ သူ့တယောက်ထဲ။

“  လာမောင်လေး၊ လှိုင်သာယာအထိတော့ မမမောင်းမယ်။ မနက်စာစားပြီးရင် မောင်လေးက ချောင်းသာအထိမောင်းပေး၊ အဆင်ပြေလား ” 

“  ဟုတ်ကဲ့မမချို ” 

ဆိုင်ရောက်တဲ့အထိ မမချိုကလွဲလို့ နောက်ခန်းမှာထိုင်လာတဲ့ မမ ၂ ယောက်နဲ့ အသိမဖြစ်သေး၊ မမချိုနဲ့ စကားပြောရင်း လမ်းမှာရိုက်ဖို့ သူကင်မရာကို စစ်ဆေးရင်း လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ဆိုင်ထဲရောက်သည်နှင့် စားပွဲဝိုင်းမှ လူတွေအားလုံးအကြည့်က သူ့တို့လေးယောက်ဆီကို ရောက်ရှိလာခဲ့သည်။ ကြည့်ချင်ကြပေမပေါ့။ သူက မင်းသားလိုအပျံစား၊ မမချိုက နဲ့ သူ့သူငယ်ချင်း ၂ယောက်ကလည်း မမချိုလိုပဲ ခပ်တောင့်တောင့် အသားညိုစိမ့်စိမ့်နဲ့ မမက မမချိုထက်တောင် ဖင်ကြီးက ပိုကြီးသေးသည်။

“  ကဲ၊ သူငယ်ချင်းတို့နဲ့ မောင်လေးကို မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ် ” 

“  ဒါက မမသူငယ်ချင်းတွေ သူက ခင်သီတာမျိုး ” 

အသားညိုစိမ့်စိမ့် ဖင်ကြီးကြီး မမကြီးကို လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်လိုက်ပြီး

“  တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ်မမ၊ ကျွန်တော်ဇော်ရဲပါ ” 

“  ချိုကပြောလို့ မောင်လေးအကြောင်းကြားဖူးနေတာ။ မမလည်းဝမ်းသာပါတယ် ” 

“  ဒါက ဇာခြည်ဝင်း ” 

ထုံးစံအတိုင်း လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်လိုက်သည်။ ဒီမမကတော့ မမချိုထက် ဖင်နည်းနည်းသေးသည်။ ၃၈ လက်မလောက်တော့ရှိမည်။ အသားဝင်းဝင်းနှင့်။

“  သီတာက ( ) ဌာနက ဦးစီးအရာရှိလေ။ သူ့အမျိုးသားက တရုတ်ပြည်ကို သင်တန်းသွားနေတယ်။ ဇာခြည်ကတော့ သူနဲ့ယူမယ့် တပ်ကအရာရှိက ဗထူးမှာ သင်တန်းမပြီးသေးဘူး။ မမတော့ ကျောင်းပိတ်ရက်အားတယ်။ သူတို့ကတော့ ခွင့် တပတ်စီယူလာကြတယ်။ မောင်လေးရော အားရဲ့လား ” 

“  ဟုတ်ကဲ့ အားပါတယ်မမ၊ ကျွန်တော် ချောင်းသာကနေ ကျွန်တော့်မန်နေဂျာကို လှမ်းပြီး အလုပ်ကိစ္စတွေ ညွှန်ကြားလို့ရပါတယ် ” 

“  ကောင်းသားပဲ၊ ကဲ စားပြီးရင် မမတို့ သွားကြရအောင် ” 

ဒီတခေါက် ဆိုင်ကအထွက်တွင်တော့ မမက သူ့လက်ကိုတွဲလိုက်သည်ကို သတိထားမိလိုက်သည်။ ဆိုင်ကလူတွေကတော့ ထုံးစံအတိုင်း နတ်ပြည်ကကျလာသည့် နတ်သမီးနတ်သားတွေအလား ငေးမောကျန်ခဲ့သည်။

လမ်းဘေးကရှုမျှော်ခင်းတွေဖြတ်သန်းရင်း ကားကိုဂရုတစိုက်မောင်းပြီး ချောင်းသာခရီးကို ပျော်ရွှင်စွာလာခဲ့မိသည်။ ချောင်းသာကိုရောက်တော့ နေ့လည် ၂ နာရီထိုးပြီ။ ဟိုတယ်ကို မမချိုက လှမ်းပြီး ဘွတ်ကင်လုပ်ထားသဖြင့် ဧည့်ခန်းတွင် သော့ယူပြီး သက်ဆိုင်ရာ ဘန်ဂလိုလေးများဆီသို့ လျှောက်လှမ်းခဲ့ကြသည်။ ၂ ယောက်ခန်း ၂ ခန်းပဲ ယူထားသည်ကို သူတွေလိုက်ရပြီး အညှိုခံထားရသူတယောက်လို ကင်မရာကိုလွယ်ရင်း မမချိုနောက်မှပါလာခဲ့သည်။ သူ့နောက်မှာ အထုပ်အပိုးတွေနှင့် ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းများသာရှိတော့သည်။ သူလည်း မမချိုတို့တင်သားကြီးတွေကိုကြည့်ရင်း အခန်းဝရှေ့သို့ ရောက်လာခဲ့သည်။

.................................................................................

အခန်းယူထားပုံက မမချိုနှင့် သူနှင့်က တခန်း၊ သီတာနှင့် ဇာခြည်နှင့်ကတခန်း၊ အခန်း ၂ ခန်းလုံးက ဘန်ဂလိုလေးတခုထဲတွင်ရှိသည်။ မမချို၏ ပိရိသေသပ်ခြင်းကတော့ သူရင်ခုန်ချိန်ပင်မရတော့။

“  ကဲမောင်လေး အေးအေးဆေးဆေးနားပေတော့၊ တလမ်းလုံးကားမောင်းလာရတာ။ ပြီးမှ ပင်လယ်ရေစိမ်ရအောင် ” 

“  မမတို့နဲ့လာရတာပျော်လား ” 

“  ဟုတ်ကဲ့မမ၊ ကျွန်တော်အရမ်းပျော်ပါတယ် ” 

“  ကဲမမတော့ ရေချိုးမယ်။ မောင်လေးရော ချိုးတော့မလား ” 

“  မမအရင်ချိုးလေ၊ ကျွန်တော်ပြီးမှချိုးမယ် ” 

“  လုပ်မနေပါနဲ့ မမနဲ့ အတူတူချိုးလိုက်ရအောင်၊ အချိန်ကုန်သက်သာတာပေါ့။ ပြီးရင်တခုခုသွားစားကြမယ်လေ ” 

ဟုပြောရင်း မမချိုက သူ့ဆံနွယ်များ ထုံးဖွဲ့ထားသည်ကို ဖြေလိုက်သည်။ ပိုးပျော့ထမီကို ချွတ်ချလိုက်ချိန်တွင်တော့ ဇော်ရဲတယောက် မျက်လုံးများပင်ပြူးကျယ်သွားရသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် မမချို၏ တင်သားထွားထွားကြီးများပေါ်တွင် အောက်ခံဘောင်းဘီသေးသေးတခုသာလျှင် မနိုင်နင်းသောတာဝန်ကို ထမ်းဆောင်လျှက်ရှိနေသောကြောင့်ဖြစ်သည်။ အပေါ်အင်္ကျီလေးကို ထပ်မံချွတ်လိုက်ပြီး ဘရာစီယာလေးနှင့် အောက်ခံဘောင်းဘီလေးသာကျန်ချိန်တွင်တော့ ဇော်ရဲတယောက် အာစေးထည့်ထားသူလို ဘာမျှမပြောနိုင်တော့ချေ။

“  လာလေမောင်လေးရဲ့ ဘာငေးနေတာလဲ၊ မိန်းမတွေကို မမြင်ဘူးလို့လား ” 

“  မဟုတ် မဟုတ်ပါဘူးမမ၊ မမလောက်လှတာကိုတခါမှ မမြင်ဘူးလို့ပါ ” 

“  အမယ် မြှောက်နေပြန်ပြီ အချင်းချင်းတွေကို၊ ကဲ မင်းလည်း အဝတ်အစားတွေ ချွတ်တော့လေ ” 

“   ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ” 

သူပြောပြီးချိန်တွင်တော့ အတွင်းခံသေးသေးလေးများက မနိုင်တာဝန်များကိုထမ်းဆောင်ရင်း မမချို သူ့အနားသို့ ရောက်ရှိလာခဲ့ပါပြီ။ သူ ရှပ်အင်္ကျီကိုဖြည်းဖြည်းချင်းချွတ်နေချိန်မှာ မမချိုက သူ့ဘောင်းဘီဇစ်တွေကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဆွဲနေတာကို သတိထားလိုက်မိသည်။ ဘောင်းဘီတင်းနေတာကိုတော့ သူကောင်းကောင်းသိနေပါသည်။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် သူ့ဖွားဖက်တော်ကြီးက မမချိုကို တောင့်တလာနေပြီလေ။ ဇစ်ဖြုတ်ပြီး ဘောင်းဘီကိုဆွဲချလိုက်ချိန်မှာ သူ့အပေါ်ပိုင်းတွင်လည်း ဘာမှ မရှိတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီသာကျန်ခဲ့ပြီး အောက်ခံဘောင်းဘီမှာ ဖောင်းကားနေသည်ကို မမချိုသတိထားမိသွားပါသည်။ သူမ၏ ဖောင်းဖောင်းပြည့်ပြည့် လက်အစုံက သူ့ပေါင်ကြားဆီသို့ အောက်ခံဘောင်းဘီကိုချွတ်ချရန် ရွေ့လျားလာခဲ့သည်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲသို့ လက်ကလေးများရောက်ရှိလာချိန်တွင်တော့

“  အားပါးပါး နည်းတာကြီးမှ မဟုတ်တာမောင်လေးရယ်၊ ဒါကြီးနဲ့သာဆို ဆွေမျိုးတော့ မေ့သွားတော့မှာပဲ ” 

ဟုတ်ပါသည်၊ ဇော်ရဲတယောက် ဗလတောင့် အရပ်မြင့်သလို သူ့ လီးကြီးကလည်း ၈ လက်မခွဲရှိပါသည်။ ဗမာတယောက်အနေနှင့်တော့ စူပါစံချိန်မီသူတယောက်ပေါ့။ မမချိုကတော့ ယောကျ်ားရှိပေမယ့် ဒါမျိုးကို ကြုံဖူးသေဟန်မတူပါ။

“  မမချို ယောကျ်ားကရော ကျွန်တော့်လိုပဲလား။ အတူတူပဲမဟုတ်လား ” 

ဇော်ရဲတယောက် သိသိကြီးနှင့် မေးခွန်းထုတ်လိုက်သည်။

“  ဘယ်ကလာ သေးသေးလေးရယ်။ ဒါပေမယ့် စစ်သားမို့လားမသိဘူး ဆက်ဆံတာတအားကြမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ခဏလေးနဲ့ ပြီးသွားတယ်။ ကဲပါ ဘောင်းဘီချွတ်လိုက်ပါဦး ” 

သူဘောင်းဘီချွတ်ပြီးချိန်တွင်တော့ မမချို အရင်ကထက်မျက်လုံးများပြူးကျယ်သွားပြီး သူ့လက်ညှိုးလေးကို ပါးစပ်ထဲကိုက်ကာ ထိတ်လန့်သည့်အမူအယာများ ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ပါတော့သည်။ မမချို လန့်မည်ဆိုလည်း လန့်လောက်သည်ဟုထင်ပါသည်။ သူ၏ ကြီးမားတုတ်ခိုင်လှသော လီးကြီးက မာန်ဖီနေသော မြွေတကောင်ပမာ ထောင်မတ်လို့နေသည်။ မမချို အတန်ကြာသည်အထိ မကိုင်ဝံ့သေးဘဲ ကြက်သေသေနေသည်။ ဇော်ရဲကိုဦးဆောင်မည်ဟု ထင်ရသူက အခုတော့ ယုန်သူငယ်လေးပမာ၊ ကြီးမားသော တင်သားအိအိကြီးတွေကိုမှ အားမနာနိုင်ဘဲ ငြိမ်သက်နေပြန်သည်။

“  လာပါ မမချိုရဲ သူက လိမ္မာပါတယ်။ မမချို နောက်ပြီးကျရင် သူနဲ့ ဘော်ဒါဖြစ်သွားမှာပါ ” 

“  မင်းလေးကတော့ အပြောသိပ်ကောင်းတယ်။ မမကတော့ ရင်တုန်နေပြီ။ မမယောက်ျားနဲ့တောင် သူက ကြမ်းတာတခုပဲတတ်တာ။ သူ့ပစ္စည်းက ရင်ခုန်စရာမကောင်းဘူး။ အခု မင်းဟာကြီးကတော့ မမအပြတ်ခုန်နေပြီ ” 

မမချိုပြောအပြီးတွင် မမချို၏ နောက်ကျောသားနုနုလေးများကို သူ့၏ကြီးမားသန်မာသော လက်ကြီးများဖြင့် သိုင်းဖက်လိုက်ပြီး မမချို၏ ဖူးငုံနေသော နှင်းဆီရောင်နှုတ်ခမ်းလွှာ ၂ ချပ်အား ညင်သာစွာ သူ၏နှုတ်ခမ်းများဖြင့် စုပ်ယူလိုက်သည်။ မမချို၏ ခါးကျဉ်ကျဉ်လေးမှတဆင့် မမချို၏ကြီးမားလှပသော နို့အုံကြီးများအား ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ချေပေးနေမိသည်။ မမချိုထံမှ ညည်းသံတချို့ထွက်ပေါ်လာချိန်တွင်တော့ မကျမ်းကျေနေပြီဖြစ်သည့် ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ ဘရာစီယာကလေးအား ဖြုတ်ပြီးဖြစ်နေပါတော့သည်။ ထို့နောက် လက်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်းအောက်သို့ ရွေ့လျားလာခဲ့ပြီး မမချို၏ ကြီးမားစွင့်ကားလှသော တင်သားစိုင်ကြီးများအား ဆုပ်နယ်ပြန်ပါသည်။ မမချို၏ မျက်တောင်ကော့များ မှေးစင်းလာနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ပင်ပန်း၍၊ အိပ်ချင်၍ မဟုတ်သည်ကိုတော့ ဇော်ရဲတယောက် သေချာစွာသိနေပါသည်။

မမချို၏ တင်သားကြီးများပေါ်တွင် မနိုင်ဝန်ထမ်းဆောင်နေရသော ဘောင်းဘီလေးအား ဘေးနားမှ ချည်ထားသော ကြိုးစလေးအားဆွဲဖြေ၍ အနားပေးလိုက်ပါသည်။ လက်ကို တင်သားစိုင်များမှတဆင့် ကာမ၏ အဖူးအညွန့်များ ဆုံစည်းရာနေရာဆီသို့ လက်လှမ်းချိန်တွင်တော့

“  အိုး မောင်လေးရယ်၊ ရင်ထဲမှာတမျိုးကြီးပဲကွယ်၊ မမ ရင်တွေအရမ်းခုန်နေတယ် ” 

ဟူသော ရှိုက်သံပါသည့် စကားသံကို ဇော်ရဲကြားလိုက်ရပါသည်။ ထို့နောက် မမချိုကိုပွေ့ပြီး မွေ့ယာပေါ်သို့ တင်လိုက်ပါသည်။ မမချို၏ ကြီးမားလှသော နို့အုံကြီးများပေါ်မှ နို့သီးခေါင်းနီနီရဲရဲလေးများကို လျှာဖြင့် ပွတ်သပ်စုပ်ယူရင်း အောက်ပိုင်းဆီသို့ ဇော်ရဲ ရွေ့လျားလာခဲ့ပါသည်။ မမချိုကတော့ အိပ်ယာခင်းစများကို လက်ဖြင့် မလွတ်တမ်းဆုပ်ကိုင်ရင်း ရင်ခုန်သံများ မြန်နေခဲ့ပါပြီ။ ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ ပေါင်ကြားအနီးသို့ လျှာဖျားရောက်ရှိချိန်တွင်တော့ ...

“  မလုပ်ပါနဲ့မောင်လေးရယ် မမ ငရဲတွေကြီးကုန်ပါ့မယ် ” 

ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ ဖောင်းကားနေသော စောက်ဖုတ်အုံကြီးတခုလုံးကို သူ၏လက်ကြီးဖြင့် အထက်အောက်ပွတ်သတ်ပေးနေချိန်တွင် မမချိုတယောက် ကြက်သီးများ တကိုယ်လုံးထလာပါတော့သည်။

မမချို၏စောက်ဖုတ်မှာ ဘေးနှုတ်ခမ်းသားများ အလွန်ထူပြီး နှုတ်ခမ်းသားများမှာ သစ်ခွပန်းပွင့်ဖတ်များကဲ့သို့ဖြစ်နေပါသည်။ စောက်စေ့လေးကတော့ ရဲနေပါသည်။ စောက်ဖုတ်တခုလုံး အမွှေးအမျှင်များကင်းစင်အောင် သန့်စင်ထားပြီး အနံ့အသက်လည်းကင်းစင်နေပါသည်။ ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ စောက်စေ့ရဲရဲလေးကို လျှာဖျားဖြင့် ဆော့ကစားလိုက်သည်။

“  အိုး မောင်လေးရယ် .....မမရင်ထဲတမျိုးကြီးပဲကွယ် ” 

ထို့နောက် မမချို၏ စောက်ဖုတ်ဘေးနှုတ်ခမ်းလွှာ ၂ ခုလုံးကို သူ့နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ငုံစုပ်ယူလိုက်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က မမချို၏ နို့အုံကြီးများကို ပွတ်ချေပေးနေသည်။ မမချိုတယောက် ဖင်ကြီးများကို ကော့ကာပေးလိုက်ပြီး ပါးစပ်မှလည်း ညည်းတွားသံများ တဖြည်းဖြည်း ပြင်းထန်လာလေတော့သည်။ ဇော်ရဲတယောက် ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်သော အနမ်းဒဏ်များကို မမချိုခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ ကာမအရည်ကြည်များ ဖင်ကြားသို့ တလိမ့်လိမ့် စီးဆင်းစပြုနေပြီဖြစ်ပါသည်။

“  တော်ပါတော့မောင်လေးရယ်၊ ကြာရင် မမသေလိမ့်မယ်၊ မမရင်ထဲမှာ တလှပ်လှပ်နဲ့၊ မမ တခါမှလည်း ဒီလိုအရသာမျိုး မခံစားဖူးပါဘူး။ အိုး ........ ” 

ဇော်ရဲတယောက် မမချို နို့အုံကြီးများကို ပွတ်ချေပေးနေရာမှ မမချို၏ အိပ်ရာခင်းစများကို ကိုင်ထားသည့် လက်နုနုလေးများကို သူ့လက်ကြီးဖြင့် ကိုင်ထားပြန်ပါသည်။ မမချိုကတော့ ကာမစည်းစိမ်များ စတင်တက်စပြုနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့်မျှ မမချို စောက်ဖုတ်ကို အနမ်းတွေပေးနေရာမှ ဇော်ရဲတယောက် ရပ်လိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် သူ၏ ကြီးမားထွားကြိုင်းလှသော လီးကြီးကို ကိုင်ကာ မမချိုလက်ထဲသို့ ထည့်ပေးလိုက်သည်နှင့် ...

“  မောင်လေးရယ် ဒါကြီးနဲ့ဆို မမချိုတော့ သေတော့မှာပဲ ” 

“  မမကလည်း ကျွန်တော်က သေအောင်လုပ်ပါ့မလား၊ မမချို စိတ်ကျေနပ်အောင် ကျွန်တော်လုပ်ပေးပါ့မယ် ” 

“  မင်းဟာကြီးက မမချိုတော့ ကွဲလိမ့်မယ်ထင်တယ် ” 

“  မကွဲပါဘူး မမရယ်၊ ကျွန်တော်ပစ္စည်းကို စုပ်ပေးလေ ” 

မမချိုက ဇော်ရဲလီးကြီးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ထားရာမှ သူမ၏ နီရဲဖူးငုံနေသော နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် ညင်သာစွာနမ်းလိုက်သည်။ ထို့နောက် လျှာဖျားလေးဖြင့် လီးဒစ်ကို စတင်လျှက်ပါတော့သည်။

ဇော်ရဲတယောက် မျက်တောင်များမှေးစင်းသွားသည်အထိ အရသာကိုယူပစ်လိုက်သည်။ ဒစ်ကိုစတင်၍ မမချိုငုံချိန်တွင်တော့ ...

“  အောင်မလေး ကြီးလိုက်တဲ့ဟာကြီး မမချိုပါးစပ်နဲ့တောင် မဆံ့တော့ဘူး။ မမအဖုတ်လေးတော့ ကွဲတော့မှာပဲ ” 

ပြောရင်း မမချိုက ဇော်ရဲ၏ လီးဒစ်ကို စတင်စုပ်လိုက်သည်။ မမချိုကလည်း ခေသူမဟုတ်ပါ။ လီးကြီးကို စုပ်ယူပြီး ပြန်အထုတ်တွင် သူမ၏လျှာဖျားလေးဖြင့် လိပ်၍ပြန်ထုတ်ပေးသည်။ ဇော်ရဲလီးကြီးကို မမချို အဆုံးထိငုံပြီး စုပ်ဖို့ဆိုသည်မှာ မဖြစ်နိုင်ချေ။ ထိပ်ဖျားပိုင်းကိုသာ အသွင်းအထုတ်လုပ်ပေးပြီး ဂွေးဥများကိုတော့ သူမ၏လက်ကလေးတဖက်က ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေလေသည်။ ဇော်ရဲတယောက် ကာမဆိပ်များ ထိုးတက်လာနေပြီဖြစ်ပါသည်။ လီးတံတလျှောက် မမချို လျှာဖျားဖြင့် ဆော့ကစားချိန်တွင်တော့ မမချို၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးတဆုံးထည့်ပြီး ကာမစည်းစိမ်ခံလိုသည့်စိတ်များ တဖွားဖွားပေါ်ပေါက်လာပါတော့သည်။ မမချိုက လီးကို ပုံစံမျိုးစုံဖြင့် စုပ်ပေးပြီးသည့်နောက် ....

“  မောင်လေး၊ မမနဲ့ နေတော့မလား ” 

ဇော်ရဲတယောက် ပါးစပ်ကမဖြေနိုင်တော့ဘဲ ခေါင်းကိုသာညိတ်ပြလိုက်သည်။ ထို့နောက် မမချိုက သူမ၏ လှပဖြူဝင်းအိစက်သော ပေါင်များကို အပေါ်သို့မြှောက်ကာ ကော့ပေးရင်း အိပ်ယာပေါ်သို့ ညင်သာစွာ လှဲချလိုက်ပါတော့သည်။ ဇော်ရဲတယောက်ကတော့ သူ၏ တံတွေးအနည်းငယ်ကို သူ့လက်ထဲသို့ထွေးထုတ်လိုက်ပြီး မမချို၏စောက်ဖုတ် နှုတ်ခမ်းသားပတ်လည်ကို သုတ်လိမ်းလိုက်ပါသည်။

“  မောင်လေး ဖြည်းဖြည်းသွင်းနော် ” 

ဇော်ရဲတယောက် ပြန်မဖြေအားပါ။ မမချို၏ စောက်စေ့သည်လည်း မာကျောနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ထို့နောက် လီးဒစ်ကြီးကို စောက်ဖုတ်အဝသို့ ကပ်တော့ကာဖြင့်သွင်းလိုက်ပါသည်။

“  အိုး ..... အမေ့။ အား ....... ကျွတ်ကျွတ် .... နာလိုက်တာမောင်လေးရယ် ” 

“  ပြီးရင်ကောင်းသွားမှာပါမမ၊ ကျွန်တော် ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပေးမယ်နော် ” 

ဟုပြောရင်း ဒစ်တခုလုံးဝင်အောင် အနည်းငယ်ဖိသွင်းချိန်တွင်တော့

“  အိုး ........ ဟိုး .... ဟိုး ..... နာလိုက်တာမောင်လေးရယ်၊ မရဘူးထင်တယ် ” 

“  ခဏလေးပါမမရယ်၊ ကျွန်တော် အကောင်းဆုံးအရသာတွေရအောင်လုပ်ပေးပါ့မယ်၊ ခဏလေးပါ ” 

ဇော်ရဲတယောက် အာသာပြင်းပြသောအသံဖြင့်ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဒစ်ကို ခဏမျှပြန်နှုတ်ပြီး တံတွေးဖြင့် ဒစ်ပတ်လည်ကို ဆွတ်လိုက်ပြန်သည်။ ယခုတခေါက်ပြန်သွင်းချိန်တွင်တော့ မမချိုတယောက် နာကျင်မှုကို ကျိတ်မှိတ်ခံစားနေပုံရသည်။ မျက်လုံးများကိုမှိတ်ကာ အံကိုကြိတ်ထားသည်။ မဲ့နေသော မမချို၏ မျက်ဝန်းကပင် ဇော်ရဲတယောက် ကာမဆိပ်များ ထိုးတက်လာစေခဲ့သည်။ လီးကို အကုန်လုံးမသွင်းဘဲ ထိပ်ဖျားပိုင်းနှင့်ပင် အသွင်းအထုတ် ပြုလုပ်ပြီး မမချို၏ ကာမဆိပ်အတက်ကို စောင့်နေပါသည်။ ထိပ်ပိုင်းနှင့် အသွင်းအထုတ် အချက် ၂၀ ခန့်မျှပြုလုပ်ပြီးသောအခါတွင်တော့ မမချိုစောက်ဖုတ်ထဲမှ ကာမအရည်ကြည်များ ကောင်းစွာယိုဆင်းနေပြီကို သတိထားမိပါသည်။

“  မမ ကျွန်တော့်လီးကို အဆုံးထိသွင်းလိုက်တော့မယ်နော်။ မမနဲ့ကျွန်တော် အကောင်းဆုံးအရသာတွေ ခံစားနိုင်အောင်လို့ပါ ” 

ဇော်ရဲတယောက် ကာမနှင့်ပတ်သက်ပြီး အကင်းပါးသူပီပီ မမချိုထံခွင့်တောင်းလိုက်သည်။ မမချိုကလည်း စတင်ရရှိနေပြီဖြစ်သော ကာမအရသာကို ပိုလိုချင်နေသည်နှင့် အတော်ပင်ဖြစ်သွားသော်လည်း ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးကိုလည်း နည်းနည်းတော့ ကြောက်သေးသည်။

“  အား ..... မောင်လေးရယ် ဖြည်းဖြည်းနော်။ ကွဲသွားရင် မလွယ်ဘူး။ မင်းလည်း ဆက်ပြီး ခံစားနိုင်မှာမဟုတ်တော့ ဘူး။ ဖြည်းဖြည်း လုပ်ပါနော် ..... အား ..... ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် ...... ” 

စုပ်သတ်ညည်းတွားသံများဖြင့် မမချိုက ပြန်ဖြေလိုက်ချိန်တွင် ဇော်ရဲတယောက် အနည်းငယ်အားစိုက်ပြီး လီးကြီးကို မမချို၏ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ကာမအရည်များဖြင့် ချောမွေ့နေသောကြောင့် တင်းကြပ်နေသော ခံစားမှုမှအပ အဆင်ပြေစွာပင် အဆုံးထိဝင်သွားသော်လည်း သားအိမ်ကိုဝင်ဆောင်သည့် အသိကို ၂ဦးလုံး ရရှိလိုက်ကြသည်။

“  အား ..... မောင်လေးရယ် မမချို သားအိမ်ကို ထိနေပြီ။ ဖြည်းဖြည်းနော် သားအိမ်လေးကွဲသွားမယ် ” 

ဇော်ရဲတယောက်ကတော့ ပါနပ်ညင်သာစွာဖြင့် မမချို၏စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ လီးကြီးကို ထုတ်လိုက်သွင်းလိုက်ပြုလုပ်နေပါသည်။ အသွင်းအထုတ်ပြုလုပ်တိုင်း တင်းကြပ်သောအရသာ၊ စောက်စေ့ကို ပွတ်တိုက်သောအရသာတို့ကြောင့် မမချိုတယောက် နာကျင်မှုများကို စတင်မေ့လျော့စပြုနေပြီး ကာမအရသာကို ပြည့်ဝစွာ စတင်ရရှိခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။ မမချိုက ပေါင်များကို ပိုကားပေးလိုက်ပြီး နှစ်ဦးစလုံး နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက်ကြသည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် ဇော်ရဲက အသွင်းအထုတ်များကို အနည်းငယ် မြန်ဆန်ကြည့်လိုက်သည်။ မမချိုညည်းတွားသံ၊ မောဟိုက်သံ၊ ရင်ခုန်သံ မြန်လာသည်မှအပ နာကျင်သည့် ဝေဒနာခံစားရသည့်ဟန် ဖြစ်ပေါ်မလာတော့ပါ။ မမချိုစောက်ဖုတ်တွင်းမှ ကြွက်သားများကလည်း ဇော်ရဲ၏လီးကြီးအား စတင်ညှစ်စပြုနေပါသည်။ အခန်းတွင်းမှ လေအေးပေးစက်ကို အဆုံးထိတင်ထားသော်လည်း ၂ ဦးစလုံး ချွေးများစို့စပြုလာပြီဖြစ်ပါသည်။ 

မိနစ် ၂၀ ခန့်မျှကြာသောအခါ အချက်ပေါင်းမည်မျှ အထုတ်အသွင်းလုပ်ပြီးသည်ကို ဇော်ရဲတယောက်မသိတော့ပါ။ မမချို၏ အိစက်သောအထိအတွေ့များ၊ အပွေ့အဖက်များနှင့် မမချို၏အနမ်းများကြောင့် ဇော်ရဲတယောက် ကာမအထွဋ်အထိပ်တံခါးဝအနီးသို့ပင် ရောက်လုနီးနီးဖြစ်နေပါသည်။ မမချို ဖင်ကြားတွင်လည်း ကာမအရည်များ ရွှဲနေပြီဖြစ်သည်။ မမချိုတယောက်ကတော့ မျက်လုံးများမှေးစင်းကာ ဇော်ရဲကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ထားပါသည်။ ပါးစပ်မှလည်း ညည်းတွားသံများ အဆက်မပြတ်ဖြစ်ပေါ်လျှက်ရှိနေပါသည်။

“  မမ ကျွန်တော်တို့ တမျိုးပြောင်းလုပ်ရအောင် ” 

“  အား ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ်။ မင်းကတော့ မမရဲ့ အိပ်မက်ထဲက မင်းသားလေးပါပဲ။ အားလုံး မင်းသဘောအတိုင်းပါပဲ ” 

ဇော်ရဲတယောက် မမချိုကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။ မမချိုကလည်း အလိုက်သင့်စွာ လှပစွာဖြင့် ဖင်ကြီး ၂လုံးကိုကော့ကာ ကုန်းပေးလိုက်သည်။ ဇော်ရဲတယောက် မမချိုကုန်းထားသောဖင်ကြီးကို ကိုင်ကာ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ လီးကို သွင်းလိုက်သည်။

“  အား ..... အိုး ......... ဖြည်းဖြည်းသွင်းပါမောင်လေးရယ်၊ ဖင်ကုန်းလိုက်တော့ သားအိမ်ကိုပိုထိတယ် ” 

ဇော်ရဲတယောက် လီးကို အဆုံးထိသွင်းလိုက်ပြီး ခဏမျှ စောက်ဖုတ်ထဲတွင် စိမ်ထားလိုက်သည်။ ထို့နောက် အသွင်းအထုတ်ကို အကြိမ် ၃၀ ခန့်မျှပြုလုပ်လိုက်သည်။ မမချိုကတော့ ကာမဆိပ်များ အထွဋ်အထိပ်သို့ တက်နေပြီဖြစ်သည်။ မမချို၏ လှပသော ဖင်ကြီး ၂လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ အဝင်အထွက်ဖြစ်နေသော လီးကြီးကိုကြည့်ရသည်နှင့် ဇော်ရဲတယောက် စိတ်ထိမ်းနိုင်မှုများ တဖြည်းဖြည်းလျှော့ကျသွားပါသည်။ လီးထိပ်တွင် ပြောမပြနိုင်သော အရသာထူးကို စတင်ခံစားနေရပါသည်။ မမချိုကတော့

“  အား ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ် ..... ကောင်းလိုက်တာ ..... မြန်မြန်လေးလုပ်ပေးပါတော့ ..... မမပြီးတော့မယ်၊ ဒီလောက်ကောင်းတာမျိုး မမတခါမှ မရဖူးဘူးမောင်လေးရယ်။ မြန်မြန်လုပ်ပေးပါတော့ ” 

တောင်းလည်းတောင်းဆို၊ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ကြွက်သားများလည်း ညှစ်နေရာ ဇော်ရဲတယောက် မမချိုပြီးအောင် ခပ်ကြမ်းကြမ်း စတင်ဆောင့်ပါတော့သည်။ ခုနကညင်သာမှုမှားကို ရိုက်ချုးလိုက်ပြီး မမချို၏ ဆန္ဒများပြည့်စေရေးအတွက် အစွမ်းကုန်ကြိုးစားနေပါတော့သည်။

“  အား ..... ပြီးပြီမောင်လေးရယ် .... ပြီးပြီ...............အား ...... ကောင်းလိုက်တာ ..............အား ............... အိုး ” 

မမချိုကတော့ အိပ်ယာခင်းများကို လက်ဖြင့် တင်းကြပ်စွာဆုပ်ကိုင်ရင်းပြီးသွားပါတော့သည်။ သို့သော် စောက်ဖုတ်တွင်းကကြွက်သားများကတော့ သူ၏လီးကြီးအား ညှစ်နေပါသေးသည်။ ဇော်ရဲသည်လည်း ထိုအရသာအား ဆက်လက်ခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။

“  မမ ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်................ ပြီးတော့ မယ် ...... အား ....................... ရှီး .....................အိုး ..... ” 

ဇော်ရဲတယောက် မမချို၏ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ လီးကြီးကိုနှုတ်ကာ လှပသော ဖင်ကြီးများပေါ်သို့ သုတ်ရည်နွေးနွေးများကို ပန်းလိုက်ပါတော့သည်။

..........................................................................................

မည်မျှကြာအောင် အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်ကိုမသိရ။ တဒေါက်ဒေါက်နှင့် အခန်းတံခါးကို ခေါက်သံကြားမှ သူတို့ ၂ ဦးသား လူးလဲထပြီး ဟိုတယ်မှပေးသော တဘက်ကြီးများဖြင့် အလျှင်အမြန်ပတ်လိုက်ကြသည်။ တံခါးခေါက်သူတွေကတော့ ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းတွေမဟုတ် မမချို၏သူငယ်ချင်း မမကြီး ၂ ဦးဖြစ်သည်။

“  ဟဲ့ ချို ..... နင်တော်တော်ကဲနေတယ်ပေါ့လေ။ ညနေစောင်းသွားရင် ငါတို့ ပင်လယ်ရေ မစိမ်ရဘဲဖြစ်နေဦးမယ်။ အခုလည်း ဗိုက်ဆာနေပြီ။ မြန်မြန်လုပ်ကြ ” 

ဇာခြည်က ဤသို့ အမြန်ပြောကာ အခန်းတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်။

“  ဟယ် နင်တို့ကလည်း ဒီလောက်တောင် ကားမောင်းလာရတာ မောင်လေးလည်း အနားယူချင်တာပေါ့ ” 

“  အမယ် နင်အနားယူတာ ငါသိပါတယ်နော်၊ လာပြီးတော့ ညာမယ် မကြံနဲ့ ” 

ဟု သီတာက ဝင်ပြောပြန်သည်။

“  ကဲကောင်းပြီ၊ ညနေ ပင်လယ်ရေစိမ်ပြီးရင်၊ ဘယ်မှမသွားနဲ့တော့ ငါတို့ အခန်းမှာ အပန်းဖြေကြမယ်။ ဟုတ်ပြီလား၊ ကျေနပ်လား၊ အဲဒီကျမှ နင်တို့ တွေ့မယ် ” 

ဟု မမချိုက ရယ်မောကာပြောပြီး စကားစကိုဖြတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲသို့ ဝင်သွားသည်။ ဇော်ရဲတယောက်ထဲ အခန်းထဲတွင် မမချို၏ သူငယ်ချင်း ၂ ဦးနှင့်ငေါင်စင်းစင်း ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ မမချိုနှင့် အတော်ကဲလိုက်ရသဖြင့် အားအင်ကလည်း အတန်ငယ်ကုန်ပြီး တလမ်းလုံး ကားမောင်းလာခဲ့ရသောကြောင့် နားမည်ဆိုလျှင် နားချင်သေးသည်။ သို့သော် မမချို၏ သူငယ်ချင်း ၂ ဦးကတော့ သူတို့ကို အနားပေးမည့်ပုံ မပေါ်ချေ။ ကြည့်ပါဦး ဝတ်စားထားသည်ကလည်း အပျံစား အမိုက်စား။ ညိုစိမ့်စိမ့်နှင့် သီတာ အသားပျော့ပျော့ဘောင်းဘီတိုတိုကို သူ့တင်သားအလှတွေပေါ်လွင်အောင် ဝတ်ဆင်ထားပြီး အပေါ်က တီရှပ်အပြာနုရောင်ကလေးကို ဝတ်ဆင်ထားပုံမှာ အပျိုသွေးကြွစ တောင့်တောင့်တင်းတင်းမိန်းမငယ်တဦး နှင့်ပင် တူနေသေးတော့သည်။ ဇာခြည်ကတော့ ကွာတားဘောင်းဘီအကြပ်ပေါ်တွင် ချည်သားဘလောက်တထည်ကို လှပစွာဝတ်ဆင်ထားသည်။ နှစ်ဦးစလုံး အခန်းတွင်းမှ တီဗွီကို ချယ်နယ်အမျိုးမျိုးပြောင်းကြည့်ရင်း ကလေးတွေလို ပျော်မြူးနေကြသည်။ ဇော်ရဲကတော့ တဘက်ကြီးကိုပတ်ကာ ဆက်တီပေါ်တွင် ထိုင်ရင်း သူတို့ကို ငေးမောနေမိသည်။

“  မောင်လေးကရော ဒီကိုအရင်တုန်းက ရောက်ဖူးလား ” 

ဟု သီတာမေးသည်ကို

“  ဟုတ်ကဲ့ ကျောင်းတက်တုန်းကတော့ ခဏတိုင်းရောက်ဖူးပါတယ်၊ ကျောင်းပြီးမှတော့ အခုတခေါက်က ပထမဆုံးပဲ ” 

“  ချောင်းသာက အခုလိုအချိန်ဆို ပျော်ဖို့အကောင်းဆုံးပဲ။ မမတို့ကတော့ အဲဒါကြောင့် ခွင့်ကို တပတ်လောက်ယူလိုက်တယ်။ အေးအေးဆေးဆေးနားချင်လို့လေ ” 

ဟု ဇာခြည်က ဝင်ပြောလိုက်သည်။

ဇော်ရဲတယောက်ကတော့ မမချိုအပြင် သူ၏သူငယ်ချင်းနှစ်ဦးအား ထပ်မံ၍ ရင်ခုန်နေပြန်ပါသည်။ ညနေပိုင်းတွင် အပြင်သို့မထွက်တော့ဘဲ မမချိုဘာတွေများစီစဉ်မည်နည်းဆိုသည်ကိုတော့ သူကြိုတင်ရင်ခုန်နေမိသည်။ ထိုအချိန်တွင် ရေချိုးခန်းတံခါးဖွင့်သံကြားပြီး မမချိုတယောက် ထွက်လာပါသည်။ မမချို၏ တင်သားကားကားကြီးများက တဘက်ပွပွကြီးခြုံထားလင့်ကစား လှုပ်ရမ်းကာနေသည်ကို ဇော်ရဲတယောက် သတိထားမိသည့်နှင့် ပေါင်ကြားမှ သတ္တဝါကြီးက မောင်ထောင်ချင်လာပြန်ပါသည်။

“  ကဲ မောင်လေး ချိုးလိုက်တော့၊ မင်းမမတွေက စောင့်နေကြပြီ ” 

“  ဟုတ်ကဲ့ မမ ” 

ဟု သူကပြောပြီးအထ၊ ပေါင်ကြားမှ အနည်းငယ်နိုးကြားစပြုနေပြီဖြစ်သော သတ္တဝါကြီး၏ ပုံပန်းသဏ္ဍာန်အား သီတာတယောက် သတိထားဖြစ်အောင် ထားမိလိုက်ပါသည်။ သီတာ၏ ခန္ဓာကိုယ်မှ ကြက်သီးမွှေးညင်းလေးများ ထသွားသည်ကို ဇော်ရဲတယောက် သတိမထားမိဘဲ၊ ရေချိုးခန်းတွင်းသို့ အလျှင်အမြန်ဝင်လိုက်ပါသည်။

ဇော်ရဲရေချိုးခန်းထဲမှ မမချိုနှင့် သူ့သူငယ်ချင်းများ၏ စကားပြောသံ ရယ်မောသံများ အတိုင်းသားကြားနေရပါသည်။ ရေချိုးအပြီးတွင်တော့ မမချိုတယောက်လည်း ဘောင်းဘီအတိုအကြပ်လေးဖြင့် လှပချင်တိုင်းလှပ ကြွရွချင်တိုင်း ကြွရွကာဖြင့် အပြင်သို့ထွက်ရန် အဆင်သင့်ဖြစ်နေကြပါသည်။ ဇော်ရဲလည်း အဝတ်အစားအမြန်လဲကာ မမချိုတို့နှင့် ထွက်ခဲ့ပါတော့သည်။ ဟိုတယ်မှအထွက်တွင် ဟိုတယ်ဝန်ထမ်းများက သူတို့လေးယောက်ကို ငေးမောကြည့်ရှုနေကြသည်။ သူတို့လေးယောက်စလုံး သောင်ပြင်ပေါ်သို့ထွက်ခဲ့ကြသည်။ သောင်ပြင်နေပူပူပေါ်တွင် ပင်လယ်စာရောင်းသူလေးများ၊ စက်ဘီးငှားရမ်းသူများ နေပူပူထဲတွင် ပင်လယ်ရေကို စိမ်နေကြသူများဖြင့် စည်ကားလို့နေသည်။ သောင်ပြင်ပေါ်အရောက်တွင်လည်း ရန်ကုန်မှ ရုပ်ရှင်ရိုက်သူများ ချောင်းသာသို့ လာသည့်အလား သူတို့လေးယောက်ကို ငေးမောနေကြသည်။ ငေမောကြပေမပေါ့ မမချိုနှင့် သူငယ်ချင်းများကလည်း အပျံစား အမိုက်စား သူကလည်း ရွှေမင်းသားပမာဖြစ်နေကြသည်ကိုး။

ငါးကင်ရောင်းသည့် ဈေးသည်မလေးတယောက်ကိုခေါ်လိုက်ပြီး ကျောက်ပုစွန်ကင်ကြီးများနှင့် ငါးကင်များကို ဝယ်လိုက်သည်။

“  မောင်လေး၊ ဘီယာသောက်မလား ” 

“  ကောင်းသားပဲ မမ၊ မမတို့ရော ” 

“  အင်း၊ ကျောင်းမှာတော့ တပည့်တွေရှေ့ စတိုင်ကြီး တခွဲသားနဲ့ နေနေရတာ အခုချောင်းသာရောက်တုန်းတော့ ကဲမယ်လေ၊ သောက်မှာပေါ့ ” 

ရေခဲပုံးအထမ်းလေးဖြင့် လာရောက်ရောင်းသော ကလေးငယ်တဦးထံမှ တိုက်ဂါးဘီယာပုလင်း (၄) လုံးဝယ်လိုက်သည်။ ကောင်လေးကတော့ ပိုက်ဆံပြန်အမ်းပြီး သူတို့လေးဦးကို ငေးမောနေပြန်သည်။

ငါးကင်ရောင်းသည့် ကောင်မလေးကလည်း မပြန်သေးဘဲ

“  မမကြီးတို့က ရုပ်ရှင်အဖွဲ့ကလား ” 

ဟု စပ်စုပြန်သည်။

“  မဟုတ်ပါဘူးညီမလေးရယ်၊ မမတို့က ရန်ကုန်ကပါ၊ လာလည်တာပါ။ နေပါဦး မမတို့က ရုပ်ရှင်မင်းသားမင်းသမီးတွေနဲ့ တူနေလို့လား ” 

“  အင်း၊ မမက စိုးမြတ်သူဇာနဲ့တူတယ်၊ ဟိုမမက မျိုးသန္တာထွန်းနဲ့တူတယ်၊ ဟိုမမက နန္ဒာလှိုင်နဲ့တူတယ် ” 

ဆိုပြီး မမချို၊ မသီတာနှင့် ဇာခြည်တို့ကိုကြည့်ကာပြောလိုက်သည်။ မမချိုကဆက်ပြီး

“  ဒါဖြင့် ဒီကိုကိုကြီးကရော ” 

“  ဒီအကိုကြီးကတော့ နေထက်လင်းနဲ့တူတယ်၊ ဒါပေမယ့် နေထက်လင်းက အကိုကြီးထက် အသားပိုဖြူတယ်၊ အကိုကြီးကတော့ အရပ်ပိုမြင့်တယ်  ” 

ဟု သွက်လက်ချက်ချာစွာပြောပြန်သည်။ သူတို့လေးယောက်စလုံး ကမ်းစပ်မှ ခပ်လှမ်းလှမ်း အုန်းပင်တန်းများအောက်သို့ ဦးတည်လိုက်ကြသည်။ ဖြူလွနေသော သဲပြင်ခပ်နွေးနွေးပေါ်သို့ အေးစက်နေသည့် ဘီယာပုလင်းများကို တင်ကာ သူတို့၏ ပင်လယ်ခရီးအခမ်းအနားကို ပျော်ရွှင်စွာ စတင်ဖြစ်ကြသည်။ ဇော်ရဲနှင့် မမချိုကတော့ ရောက်ရောက်ချင်းကဲခဲ့သည့်ဒဏ်ကို ခံနေရပြီဖြစ်သည်။ အနည်းငယ်နုံးချိနေသည်။ ဘီယာပုလင်းများကိုဖွင့်ဖောက်လိုက်ပြီး Cheers ဟု ပြိုင်တူမြည်ကြွေးကြကာ မော့ချလိုက်ကြသည်။ ငါးကင်များ ပုစွန်ကင်များနှင့်အတူ မမချိုရော ဇော်ရဲပါ ပြန်လည် လန်းဆန်းတက်ကြွလာကြသည်။ တယောက်နှင့်တယောက် စကြနောက်ကြနှင့် ခေတ္တမျှ တပ်မက်မှုတွေကင်းမဲ့ကာ ကျောင်းသားကျောင်းသူလေးတွေလို ပျော်ရွှင်နေကြပြန်သည်။ ပင်လယ်ကိုကြည့်ကာ ဘီယာများဖြင့် အမောဖြေပြီးသည်နှင့် အခန်းသို့ ပြန်ကြပြီး ပင်လယ်ထဲဆင်းရန် အဝတ်အစားများ လဲလိုက်ကြသည်။ တင်းကြပ်နေသော အသားကပ်ဘောင်းဘီတိုများနှင့် မမချိုတို့ကို ဇော်ရဲတယောက် ရင်ခုန်စွာဖြင့် ငေးမောကြည့်နေမိသည်။ ဇော်ရဲကလည်း ဘောင်းဘီတိုအကြပ်လေးကို ဝတ်ထားရာ သူ့ဖွားဖက်တော်ကြီးက တင်းပြည့်ဖောင်းကားလို့နေသည်။ မမချိုကတော့ ရင်တွေအပြတ်ခုန်ခဲ့ပြီးသော်လည်း သူ့သူငယ်ချင်း ၂ ဦးမှာမူ ဇော်ရဲကိုကြည့်ကာ ရေတွေဘာတွေပင်ငတ်သလို ကြက်သီးမွှေးညင်းတွေပင် ထလာပြန်သည်။

............................................................................

“  ကဲ ရေထဲဆင်းကြမယ် ” 

ဟုဆိုကာ ဇော်ရဲ၏ ကြွက်သားစိုင်များဖြင့် လှပဖုကြွနေသည့် လက်မောင်းကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ရင်း မမချိုက ဦးဆောင်လိုက်သည်။ အားလုံး ကလေးတွေလို ပေါ့ပါးသွက်လက်စွာဖြင့် ကမ်းစပ်ဆီသို့ ပြေးဆင်းခဲ့ကြသည်။ သီတာနှင့် ဇာခြည်၏ အသားကပ်ဘောင်းဘီအောက်တွင် မည်သည့်အတွင်းခံမျှ ဝတ်ဆင်ထားခြင်းမရှိသည်ကို ဇော်ရဲသတိထားမိသည်။ တီရှပ်အကြပ်ကလေးများအောက်တွင်လည်း စနေခိုင်များက လွတ်လပ်စွာလှုပ်ရှားနေကြသည်။ ပင်လယ်ရေ၏ အေးမြသောအထိအတွေ့ကြောင့် အားလုံး လန်းဆန်းသွားကြသည်။ ဘီယာ တပုလင်းစီ၏ နူးညံ့သော အရှိန်ကြောင့်လည်း ပေါ့ပါးလွတ်လပ်နေသည်။ ဇော်ရဲက ကျန်းမာရေးကို ထိန်းသိမ်းသည့်အနေဖြင့် ဘီယာကို အရမ်းမသောက်ပါ။ ရေလှိုင်းတွေက ခပ်ကြမ်းကြမ်းရိုက်ခတ်လာတိုင်း အားလုံး ဝရုန်းသုန်းကားဖြစ်ကာ ပွေ့ဖက်မိသည့်အရသာများကိုလည်း အားလုံးကြိုက်နှစ်သက်နေပြီ။ ကျောင်းမှာ ဟန်ဆောင်နေထိုင်ရခြင်းများကိုလည်း မမချိုက လွှတ်ပစ်လိုက်သည်။ သီတာနှင့် ဇာခြည်လည်း ထို့အတူပင်။ သူတို့ အမျိုးသားများနှင့် ရည်းစားကို မေ့လျော့သွားကြပြီဖြစ်သည်။

ရေကူးရင်း ရေငုပ်ရင်းဖြင့် မမချိုကိုသာမက သီတာနှင့် ဇာခြည်တို့၏ အသားစိုင်များကို ကိုင်မိသည့်အကြိမ်ပေါင်းကလည်း မနည်းတော့ချေ။ တခါ ဇော်ရဲတယောက် မမချိုမှတ်ပြီး သီတာ၏ တင်သားစိုင်ကြီးကို ရေအောက်ထဲမှ ကိုင်မိနေသည်။ သီတာကလည်း မရုန်း၊ ဇော်ရဲကလည်းမလွှတ်။ ရေပေါ် ခေါင်းဖော်လိုက်မှ သီတာမှန်းသိရတော့သည်။ သီတာ၏မျက်နှာပေါ်တွင် ပန်းနုရောင်များပြေးသွားခဲ့သည်။ အနောက်မျက်နှာမှာ ပုစွန်ဆီရောင်အသွေးဖြင့် နေဝန်းကြီး၏တနေ့တာနှုတ်ဆက်ချိန်ရောက်တော့မှ သူတို့အားလုံး ပင်လယ်ရေထဲကတက်ခဲ့ကြသည်။ ရေထဲဆင်းလာတုန်းကထက် အပေါ်ပြန်အတက်မှာ အသားစိုင်တွေက ဖုထစ်မို့ကြွနေကြသည်။ ထို့အတူ ဇော်ရဲတယောက်သည်လည်း ကာမအဆိပ်များ တဖန်ပြန်လည်တက်စပြုခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။

“  ကဲ ရေချိုးပြီးရင် ဟိုတယ်မှာပဲ ညနေစာစားမယ်၊ ပြီးရင်မထွက်တော့ဘူး။ ငါ့အခန်းထဲမှာပဲ ပျော်ကြရအောင်ာ ” 

မမချိုတယောက် အားလုံးကိုပြောလိုက်ပါသည်။ သီတာနှင့် ဇာခြည်ကတော့ သူတို့အခန်းဆီသို့ထွက်သွားကြသည်။ မမချိုနှင့် ဇော်ရဲကတော့ ရေချိုးခန်းတွင်းသို့ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်း ဝင်လိုက်ကြသည်။ မမချို၏ ကိုယ်ခန္ဓာတခုလုံးကို ဇော်ရဲတယောက် ဆပ်ပြာမွှေးဖြင့် ပွတ်သပ်ရင်း သန့်စင်ပေးသလို မမချိုကလည်း ဇော်ရဲတကိုယ်လုံးကို ပွတ်တိုက်ပေးပြန်ပါသည်။

“  မောင်လေး၊ ဘယ်နှယ်လဲ၊ မမချို သူငယ်ချင်းတွေကိုရော သဘောကျလား ” 

ရုတ်တရက်မေးခွန်းအား ဇော်ရဲ ပြန်မဖြေနိုင်ပါ။ ရှက်သည်လည်းမဟုတ် ကြောက်သည်လည်းမဟုတ်၊ အံ့အားသင့်သည်ကတော့အမှန်။

“  ကဲပါရှက်မနေပါနဲ့။ သူတို့က မမရဲ့ အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းတွေ။ နေ့လည်က မောင်လေးရေချိုးနေတုန်း မမတို့ပြောဖြစ်ခဲ့တယ်။ သူတို့က မောင်လေးနဲ့ ကြုံဖူးချင်တယ်တဲ့ ” 

ဟုပြောပြီး ဇော်ရဲ၏ ဖွားဖက်တော်ကြီးအား အထက်အောက် ပွတ်သပ်ပေးနေပြန်သည်။ နောက်ဆက်ပြီး ...

“  တကယ်တော့ မမတို့ ၃ ယောက်လုံးက မမတို့လိုချင်တဲ့ အချစ်မျိုးတွေ မရခဲ့ကြဘူး။ မမတို့လိုချင်တဲ့ ကာမအရသာလည်း မရခဲ့ဖူးဘူး။ ဇာခြည်ဆို ပိုသနားစရာတောင်ကောင်းသေးတယ်။ အခုသူယူမယ့် ဗိုလ်မှူးက အိမ်ကသဘောတူလို့၊ လက်မထပ်ခင်မှာ အဲဒီဗိုလ်မှူးတောင်းဆိုလို့ ၂ ခါလောက်အိပ်ပြီးပြီ။ ဒါပေမယ့် စိတ်ကျေနပ်မှုမရဘူး ” 

“  ဒါဆို မယူနဲ့ပေါ့မမရဲ့ မရဘူးလား ” 

“  မရဘူးမောင်လေးရဲ့၊ မမလည်း ဗိုလ်မှူးကတော်တယောက်ပဲ။ မမတို့လိုမျိုး ပညာတတ်တွေကိုယူမှ သူတို့ ရာထူးတက်တာလေ၊ ဒါပေမယ့် မမယောကျာ်းကတော့ မမအတွက် လိင်ဆက်ဆံရတာကလွဲလို့ အစစအရာရာ လိုလေးသေးမရှိပါဘူး။ ပြီးတော့ လူကြီးနားမှာဆိုတော့ သူ့ရှေ့ရေးကတော့ တော်တော်ကောင်းပါတယ်။ ဇာခြည်ကတော့ အဲလိုမျိုးမဟုတ်ဘူး ” 

“  ဘယ်လိုဟင် မမ  ” 

သူက စကားဖြတ်မေးလိုက်သည်။

“  ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်။ သူယူမယ့်သူက နောင်ရေးတော့ စိတ်အေးရပေမယ့် အိမ်ထောင်ရေးမှာတော့ ပြဿနာရှိလာနိုင်တယ်။ ဘာ့ကြောင့်လည်းဆိုတော့ သူ့ယောကျ်ားပစ္စည်းက သေးသေးလေးလို့ပြောတယ်။ နောက်ပြီး ပစ္စည်းကသေးတော့ အားမလိုအားမရဖြစ်ပြီး ကြင်နာမှုလည်းမရှိဘူး။ ဆက်ဆံတိုင်း ဆံပင်တွေဘာတွေဆောင့်ဆွဲတတ်သေးတယ်တဲ့။ ဇာခြည့်အကြောင်းကိုလည်း မမကသိတယ်။ သူက မိန်းကလေးထဲမှာ တော်တော်စိတ်ပြင်းထန်တယ်။ အဲဒီဗိုလ်မှူးနဲ့ ၂ ခါလောက်နေပြီးတော့ သူအာသာမပြေတဲ့အကြောင်း မမကို ဖုန်းဆက်လာတယ်။ အဲဒီဗိုလ်မှူးက အမြောက်တပ်ကလေ။ မိတ္ထီလာကပေါ့ ” 

“  အဲဒါဆို မမဇာခြည်အတွက် ရင်လေးစရာပဲနော် ” 

“  အေးပေါ့။ လူကြီးတွေကလည်း စီစဉ်ပြီးသားဖြစ်တော့ ခက်နေတော့တာပေါ့။ ကဲပါလေ ဒါတွေက ကိစ္စမရှိပါဘူး။ အခုမမတို့ ကဲကြတာကိုလည်း မောင်လေးဖက်က နှုတ်လုံပေးနော်။ မမတို့ကလည်း မောင်လေးကလွဲပြီး ဘယ်သူနဲ့မှ ဒီလို သွားဖူးနေဖူးတာမဟုတ်ဘူး ” 

“  စိတ်ချပါမမ၊ ကျွန်တော် ကတိတည်ပါတယ် ” 

ဟုဇော်ရဲကပြန်ပြောလိုက်သည်။

“  နောက်ပြီး မမမှာချင်တာက ဇာခြည်ကိုတော့ နည်းနည်းညှာပြီးလုပ်ပေးနော်၊ သူက မမတို့လို အိမ်ထောင်သည်လည်းမဟုတ်ဘူး။ ကာမထန်ပေမယ့် အတွေ့အကြုံအရကနည်းသေးတယ်လေ၊ နောက်ပြီး မင်းပစ္စည်းကလည်း မမတောင် အသက်ရှုရပ်သွားသလားအောက်မေ့ရတယ် ” 

“  ဟုတ်ကဲ့ပါမမ၊ ကျွန်တော်သတိထားပြီးဆက်ဆံပါမယ် ” 

သူတို့ ၂ဦး စကားပြောရင်း ရေချိုးသည်မှာ အတော်ကြာသွားသည်။ ရေချိုးခြင်းအားအဆုံးသတ်လိုက်ပြီး ခန္ဓာကိုယ်များကို တဘက်များဖြင့် ခြောက်သွေ့သွားစေရန် ပြုလုပ်လိုက်ကြသည်။ ပြီးလျှင် အသားအလှဆီများကို မမချိုတလှည့် ဇော်ရဲတလှည့် အပြန်အလှန်လိမ်းပေးရင်း အနားယူနေကြသည်။ ထို့နောက် ညနေစာစားရန် ၄ ဦးစလုံး ဟိုတယ်ထမင်းစားခန်းဆီသို့ ထွက်ခဲ့ကြတော့သည်။

အခန်းပြန်ရောက်သည်နှင့် သီတာနှင့် ဇာခြည်တို့အား မမချိုမှ သူတို့အခန်းအားမပြန်စေတော့ဘဲ။ ဇော်ရဲတို့အခန်းတွင်သာနေရန်ပြောဆိုလိုက်သည်။ သူတို့ ၄ ဦးစလုံး တသက်မမေ့နိုင်မည့် ကာမပွဲတော်ကြီးကို အားပါးတရဖြင့် တညလုံး နွှဲကြတော့မည်ဖြစ်ပါတော့သည်။

.......................................................................................

အားလုံးအခန်းပြန်ရောက်တော့ ရှေးဟောင်းနှောင်းဖြစ်တွေ ပြောဆိုနေကြရင်း အပန်းဖြေလိုက်ကြသည်။ လေအေးပေးစက်ကို အစွမ်းကုန်မြှင့်ပြီး ခုတင်ပေါ်တွင် ၄ ဦးသား တီဗီကြည့်ရင်း စကားပြောနေကြသည်။ မမချိုကတော့ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာ။ မသီတာက ....

“  ကဲချို ... မချိုတယောက်ထဲပဲ အပိုင်းစီးမထားနဲ့လေ၊ ချို့အိပ်မက်ထဲက နတ်သားလေးကို ငါတို့ကိုလည်းမျှပေးဦး ” 

“  အောင်မလေးဟယ် ငါဒီလောက်ထိ သဝန်တိုဖူးလို့လား၊ နောက်ပြီးမှ မီးမီးကြောက်ကြောက် လုပ်မနေနဲ့နော် ” 

“  သိပါတယ်၊ နင်ပြောကတည်းက ရင်ခုန်နေတာပါ ” 

“  ကဲမောင်လေး၊ မမသူငယ်ချင်းတွေကို အကြင်နာလေးတွေပေးလိုက်ပါဦး  ” 

ဟု ပြောဆိုကာ ဇော်ရဲ၏ ကြီးမားကျယ်ပြန်သော ရင်အုပ်ကြီးအားပွတ်သပ်ပေးနေပြန်ပါသည်။ သီတာက ဇော်ရဲအနီးသို့တိုးလာပြီး ဇော်ရဲ၏ ရင်အုပ်တွင်းသို့ ခေါင်းကိုတိုးဝှေ့ကာဖြင့် အနမ်းများစတင်ပေးလိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဇာခြည်ကတော့ မျက်လုံးလေးအဝိုင်းသားဖြင့် ကြည့်နေပါသည်။ ဇော်ရဲအား မသီတာ၏ မေးဖျားလေးအားကိုင်ပြီး ခေါင်းလေးကိုဆွဲယူကာ ဖူးရွနေသော နှုတ်ခမ်းအစုံအား စုပ်ယူလိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် နောက်ကျောဖက်ကိုသိုင်းကာ စနေ ၂ ခိုင်၏ မနိုင်တာဝန်အား ထမ်းဆောင်နေရသည့် ဘရာစီယာချိတ်ကလေးအား ဖြုတ်ပေးခြင်းဖြင့် တနေ့တာအနားယူခိုင်းလိုက်ပါသည်။ မမချိုကတော့ မသီတာ၏ ကြီးမားလှသည့် တင်သားစိုင်ကြီးများအား ပွတ်သပ်ကာ စကပ်ဇစ်အား ဆွဲဖြုတ်နေပါပြီ။

“  သီတာရယ် နင့်ဖင်ကြီးကလည်း ကြီးလိုက်တာ အားရစရာပဲ၊ ငါ့ဖင်ထက်တောင်ကြီးသေးတယ် ” 

“  ဟုတ်ပါ့ သီတာရယ် နင်လေ့ကျင့်ခန်းတွေလုပ်သလား  ” 

ဇာခြည်ကဝင်ပြောသည်။ သီတာက ဇော်ရဲနှင့်နမ်းခြင်းကို ခေတ္တမျှရပ်လိုက်ပြီး

“  ပင်ကိုယ်ဟဲ့၊ ဘာလေ့ကျင့်ခန်းမှမလုပ်ဘူး။ ငါတို့မျိုးရိုးကိုကကြီးတာ ” 

ထိုအချိန်တွင် မမချိုတယောက် မသီတာ၏ စကပ်ကို ဆွဲချွတ်ပြီးဖြစ်နေပါပြီ။ သီတာထံတွင် G String ဟုခေါ်သည့် စောက်ဖုတ်ကိုသာဖုံးသည့် အတွင်းခံဘောင်းဘီသေးသေးလေးသာ ကျန်ပါတော့သည်။ ဇော်ရဲကတော့ သီတာ၏ နို့အုံကြီးများကို ဆုပ်ကိုင်ပွတ်ချေနေပါသည်။ သီတာထံမှလည်း ရင်ခုန်သံအချို့ စတင်ကြားရစပြုနေပါသည်။ 

မမချိုကတော့ သူ့အဝတ်အစားများကို ကိုယ်တိုင်ချွတ်နေပြီဖြစ်သည်။ ဇာခြည်ကတော့ ခြေမကိုင်မိ လက်မကိုင်မိအမူအယာများဖြင့် အံ့သြရှက်ရွံ့စိတ်များဖြစ်နေဆဲဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် သူမလက်များက သူမ၏ ပေါင်ကြားတွင် ကိုင်ထားသည်ကို ဇော်ရဲတယောက် သတိထားမိပြီဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် သူဝတ်ထားသော ဂျင်းဘောင်ဘီအား ဇစ်ကို အသာဆွဲဖြုတ်လိုက်ပါသည်။ အခြေအနေကို သိသော မမချိုမှ သီတာ့ကိုကျော်ကာ မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းဖြင့် ဇော်ရဲဆီသို့ လာပါသည်။ ပြီးလျှင် ဇော်ရဲဘောင်းဘီအား ကူညီပြီးချွတ်ပေးပါသည်။ ဇော်ရဲထံတွင် အောက်ခံဘောင်ဘီအနက်ရောင်သာ ကျန်ရှိပါတော့သည်။ မမချိုက ဇော်ရဲဘောင်းဘီပေါ်မှနေပြီး ဇော်ရဲလီးကြီးအား ပွတ်သပ်ပေးနေပါသည်။ မာန်ဖီနေသော လီးကြီးကတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီကွဲထွက်မလား ထင်ရလောက်အောင်ပင် ရုန်းကြွနိုးထလာခဲ့ပြီ ဖြစ်ပါတော့သည်။

သီတာက ဇော်ရဲနှင့် နှုတ်ခမ်းများစုပ်နမ်းနေရင်းမှ ခေါင်းလေးကို အသာအယာလျှောချပြီး ဇော်ရဲ၏ ဝမ်းဗိုက်ကြွက်သားများကို နမ်းပြန်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ မမချိုက ဇော်ရဲ၏ အောက်ခံဘောင်းဘီအား ချွတ်ချလိုက်ပါတော့သည်။ ဒီတခါမျက်လုံးများပြူးရသူတွေကတော့ မမချိုမပါဝင်ကြောင်း စာဖတ်သူများသိပါလိမ့်မည်။ သီတာနှင့် ဇာခြည်ဖြစ်ကြောင်းလည်း အထူးတလည်ပြောရန်လိုတော့မည်မထင်။

“  အောင်မလေးလေး ... ကြီးလိုက်တာကြီးဟယ်။ ချိုရယ် ... နင်မနာဘူးလား။ နည်းတာကြီးမှမဟုတ်ဘဲ ” 

ဟု သီတာက ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးကို ကိုင်ကြည့်ကာပြောလိုက်သည်။

မမချိုကတော့ အောင်မြင်သူတဦးပမာ ...

“  နင်တို့ပဲ နတ်သားလေးနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးဆို၊ သဝန်မတိုနဲ့ဆို၊ ဘာအခုမှကြောက်ပါပြီလဲ ” 

ဟု ဇော်ရဲ၏ ဂွေးဥများကို ပွတ်သပ်နေရင်းမှပြောလိုက်သည်။ ဇာခြည်ကတော့ ...

“  ချိုရယ် ... မောင်လေးဟာကြီးကတော့ ကြောက်စရာကြီးပါလားဟယ်။ ငါပစ္စည်းနဲ့ ဆံ့ပါမလားဟယ်။ ငါတော့ကြောက်လာပြီ ” 

ပြောသာပြောသည် ဇာခြည်တယောက် ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးကိုတော့ အရမ်းစိတ်ဝင်စားနေမိပါပြီ။ သူမ၏ ဖောင်းဖောင်းအိအိလက်ကလေးဖြင့် ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးအား ကိုင်တွယ်ကြည့်နေသည်။ သီတာကတော့ ဇော်ရဲလီးကြီးအား လျှာဖျားကလေးဖြင့် စတင်တို့ထိဆော့ကစားနေပါသည်။ ထို့နောက် လီးဒစ်ကြီးကို သူမ၏ နှင်းဆီရောင်နုတ်ခမ်းလေးဖြင့် စတင်စုပ်ပေးပါသည်။ မမချိုကတော့ ဇော်ရဲ၏ ဂွေးဥများကို ငုံစုပ်ပေးနေပါသည်။ ဇော်ရဲတယောက်ကတော့ နတ်စည်းစိမ်ကို စတင်ခံစားနေပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဇာခြည့်ထံသို့ သူ၏လက်များဖြင့်လှမ်းလိုက်ပါသည်။ ဇာခြည်ကလည်း ဇော်ရဲ၏ ကမ်းလင့်မှုကို တပ်မက်သောအကြည့်များဖြင့် ရှေ့သို့ တိုးကာလာပါတော့သည်။ 

ဇော်ရဲက ဇာခြည်၏ အဝတ်အစားများကို ညင်သာစွာချွတ်ပေးရင်း နှုတ်ခမ်းလေးကို ညင်သာစွာစုပ်ယူလိုက်ပါသည်။ မမချိုပြောထားသည့် စကားများကိုကြားယောင်မိရင်း ဇော်ရဲတယောက် ဇာခြည့်အပေါ် အထူးခြားဆုံးညင်သာစွာဖြင့်ဆက်ဆံရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပြီးဖြစ်ပါသည်။ သီတာကတော့ ဇော်ရဲ၏ လီးဒစ်ကြီးကိုစုပ်ခြင်းအား အရှိန်ရစပြုနေပြီဖြစ်ပါသည်။ 

“  ပြွတ်၊ ပလပ် ” 

 စသည့်အသံမျိုးစုံဖြင့် အားပါးတရ စုပ်ပေးလျှက်ရှိပါသည်။ ထိုသို့စုပ်ပေးနေချိန်တွင် သူမ၏ တပ်မက်နှစ်လိုဖွယ်ကောင်းလှသော ဖင်သားကြီးများကို ကုန်းထားသည်မှာ မြင်ရသူအဖို့ အလိုဆန္ဒရမက်များ တက်ကြွလာစေအောင် နှိုးဆော်ထားသကဲ့သို့ပင် ဖြစ်နေပါသည်။ ဇာခြည်၏ ဝင်းဝါသောအသားအရေနှင့်လိုက်ဖက်စွာ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်ကလည်း တောင့်တင်းလှပါသည်။ သူငယ်ချင်း ၃ ဦးတွင် အနည်းငယ်သေးသည်ဟုဆိုနိုင်သော်လည်း သာမန်မိန်းမများထက် ပြည့်ဖြိုးတောင့်တင်းလှပါသည်။ မိဘများ၏ ပြည့်စုံကုံလုံကြွယ်ဝမှု၊ ပညာကိုမကြောင့်မကြသင်နိုင်မှု၊ မပင်မပန်းနေရမှုတို့က သူမ၏ အသားအရေ ကိုယ်လုံးကိုယ်ထည်တို့က သက်သေခံလျှက်ရှိနေပါသည်။ သူမ၏ကိုယ်ပေါ်တွင်တော့ သီတာကဲ့သို့ပင် G String လေးတထည်သာ ကျန်ရှိပါတော့သည်။ 

သီတာက သူမနှင့်အတူ ဇော်ရဲ၏လီးကြီးအား စုပ်ရန် လက်ကမ်းလိုက်ပါသည်။ မမချိုကတော့ ဂွေးဥများကို စုပ်နေရာမှ ဇော်ရဲနှင့် ယှဉ်ထိုင်လိုက်ပြီး ဇော်ရဲနှုတ်ခမ်းများအား စုပ်ယူလိုက်သည်။ သူတို့လေးဦးစလုံး ကာမရမက်များဖြည့် ပြည့်လျှမ်းနေပြီး လိုအင်များတောင့်တနေသည့် ညည်းသံများမှအပ မည်သည့်စကားတလုံးကိုမျှ ပြောဆိုခြင်းမပြုကြပါ။ တပ်မက်သောအချစ်များကိုတည်ဆောက်ခြင်းသည် စကားတလုံးမျှ မလိုအပ်ပါချေ။ ဇော်ရဲလီးကြီးကတော့ မာကျောသည်ထက် မာကျောတောင့်တင်လာနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ဇော်ရဲလီးကိုအစုပ်ခံပြီး ဇိမ်ယူနေသည်မှာလည်း မိနစ် ၂၀ ခန့်မျှကြာသွားခဲ့ပါပြီ။

“  မောင်လေးနေချင်နေပြီလား ” 

“  အင်း ... ဒါပေမယ့် မမတို့ကိုကောင်းအောင်လုပ်ပေးမယ်လေ ” 

ဟုပြောကာ ဇာခြည့်ကို ပက်လက်လှန်ပြီး ဘောင်ဘီအသေးလေးအား ဆွဲချွတ်လိုက်ပါသည်။ ဇာခြည်၏ မို့ဖောင်းနေသော စောက်ဖုတ်ကလေးသည် နှစ်လိုဖွယ်ဖြစ်ပါသည်။ စိုပြေဝင်းဝါသောအသားအရေနှင့်လိုက်ဖက်စွာ အမွှေးအမျှင်များကင်းသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးကလည်း ကာမဆိပ်များတက်လာအောင် နှိုးဆွနေပြန်ပါသည်။ ဇော်ရဲက စောက်စေ့ရဲရဲလေးကို လျှာဖြင့် စုပ်ယူလိုက်ပါသည်။ ဇာခြည့်ထံမှ

“  အိုး မောင်လေးရယ် .... ရင်ထဲမှာ ဘယ်လိုမှန်းမသိဘူးကွယ် အရမ်းလည်းခုန်နေတယ်။ မမတော့နှလုံးရောဂါရတော့မယ်နဲ့တူတယ် ” 

ဟု မောဟိုက်သံဖြင့် ပြောဆိုလိုက်ပါသည်။ ဇော်ရဲကတော့ အရမ်းနူးညံ့သော်အနမ်းများဖြင့် ဇာခြည့်စောက်ဖုတ်တခုလုံး ရွှဲစိုသွားအောင် စုပ်ပေးလျှက်ပေးခြင်းများကို အကြိမ်ပေါင်းများစွာပြုလုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ ဇာခြည်၏စောက်ဖုတ်အဝမှ ကာမအရည်များ စတင်စိမ့်ယိုထွက်စပြုနေပါပြီ။ အဖိုးတန်သော အမျိုးသမီးအသုံးအဆောင်များသုံးနိုင်ခြင်းသက်သေအဖြစ် ဇာခြည်တို့ မမချိုတို့၏ စောက်ဖုတ်များက သက်သေခံလျှက်ရှိနေပါသည်။ အနံ့အသက်လုံးဝထွက်ခြင်းမရှိပါချေ။ ဇော်ရဲတယောက် အားပါးတရ စုပ်ပေးလျှက်ပေးခြင်းများ ပြုလုပ်ပြီး ၁၅ မိနစ်ခန့်အကြာတွင်တော့ ဇာခြည်တယောက် လုံးဝခံနိုင်စွမ်းမရှိတော့ဘဲ တကိုယ်လုံးကြက်သီးမွှေးညင်းများထကာ ကာမအလိုဆန္ဒများ အဆုံးစွန်ပြည့်ဝသွားခဲ့ပါပြီ။ 

ထို့နောက် သီတာအား ဖင်ကန်းခိုင်းလိုက်ပြီး ပေါင်ကြားထဲသို့ခေါင်းဝင်လျှိုကာ သီတာ၏ စောက်ဖုတ်အားလည်း စတင်စုပ်ပေးပါတော့သည်။ သီတာ၏စောက်ဖုတ်ကတော့ မမချိုနှင့် အနည်းငယ်ဆင်တူပါသည်။ စောက်စေ့အနည်းငယ်ရှည်ပြီး ဘေးနှုတ်ခမ်းသားလေးများက ပွင့်ဖတ်လေးနှစ်ခုပမာ တွဲကျနေပါသည်။ ထိုအဖတ်လေးနှစ်ခုနှင့် စောက်စေ့အား စုပ်လိုက်သည်နှင့် သီတာ၏ ဖင်ကြီးများ ပိုကော့သွားသည်။ ပက်လက်ဖြစ်နေသော ဇော်ရဲနှင့် ထောင်မတ်နေသော လီးကြီးအား မမချိုနှင့် ဇာခြည်မှ ထပ်ပြီး စုပ်ပေးနေပြန်ပါသည်။ ယခုအချိန်တွင်တော့ ဇာခြည်တယောက် ဇော်ရဲလီးကြီးအား ကြောက်ရွံ့ခြင်း မရှိတော့ပါချေ။ ဇော်ရဲလီးကြီးနှင့် ဆက်ဆံရမည်ကို ကြိုတင်ပြီး ရင်ခုန်နေပြီဖြစ်ပါသည်။

“  ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ်၊ ကောင်းလိုက်တာ၊ အား .................ရှီး ......... ” 

သီတာ၏ညည်းတွားသံများဖြစ်ပါသည်။ ယောကျ်ားရှိသော သီတာ့အဖို့ ဇာခြည်ကဲ့သို့ ကာမကို လွှတ်မပစ်လိုက်ပါ။ ထိမ်းပြီးခံစားနေပါသည်။ ဇော်ရဲကဲ့သို့ ကျွမ်းကျင်လိမ္မာသောသူနှင့်တွေ့သောအခါ သူ့စိတ်များကို အနိုင်နိုင်ထိမ်းထားရပါသည်။ မမချိုကလည်း ဇော်ရဲလီးကိုစုပ်ပေးနေရင်းမှ သီတာ၏ စအိုဝကို လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးပြန်ပါသည်။ သီတာတယောက် ညည်းတွားစုပ်သတ်သံတို့ဖြင့် ကာမအရသာ၏ဒဏ်ကို အလူးအလဲခံစားနေရပါတော့သည်။ 

ထိုအချိန်တွင်တော့ မမချိုတယောက် ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးပေါ်သို့ခွကာ သူမ၏စောက်ဖုတ်အဝဖြင့် ဇော်ရဲ၏ လီးဒစ်ကြီးကိုတေ့ပြီး ဖြည့်ညင်းစွာသွင်းနေပါသည်။ သီတာလည်း အတန်ငယ်မောဟိုက်သွားသဖြင့် ဖင်ကုန်းထားရာမှာ ဇော်ရဲဘေးသို့ လှဲချလိုက်ပါသည်။ ဇော်ရဲက မမချိုကို သိုင်းဖက်ရင်း နံရံသို့ ကျောမှီလိုက်ပါသည်။ မမချိုကတော့ သူ့တင်သားအိအိဖြူဖြူကြီးများဖြင့် အားယူကာ ဇော်ရဲ၏ လီးတချောင်းလုံး စောက်ဖုတ်တွင်းဝင်ရန်ကြိုးစားနေပါသည်။ စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ကာကအရည်များအကူအညီဖြင့် ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးတချောင်းလုံး ဝင်သွားချိန်တွင်တော့ မမချိုပါးစပ်မှ ညည်းတွားသံများ အဆက်မပြတ်ပေါ်ထွက်လာနေပြီဖြစ်သည်။ အချက် ၅၀ ခန့်မျှ ဆောင့်ပြီးချိန်တွင်တော့ မမချို အတန်ငယ်မောဟိုက်လာသဖြင့် စောက်ဖုတ်တွင်းမှ လီးကြီးကိုနှုတ်ကာ ဘေးသို့ စောင်းလှဲချလိုက်ပါသည်။ 

ထိုအချိန်တွင် သီတာက လီးကြီးကို စုပ်ပေးနေပြန်ပါသည်။ ထို့နောက် သူမသည်လည်း မမချိုကဲ့သို့ပင် အပေါ်မှခွကာ စောက်ဖုတ်ဝဖြင့် လီးဒစ်ကြီးကို တေ့လိုက်ပြန်ပါသည်။ သူမကတော့ မမချိုကဲ့သို့ နေ့ခင်းမှ အတွေ့အကြုံမရှိသေးသဖြင့် အဆင်မပြေလှပါ။ လီးဒစ်ဝင်ရန် အတော်ကြိုးစားရပြီး နောက်ထပ်သွှု်းရန်ခက်နေပါသေးသည်။ ပါးစပ်မှလည်း ....

“  အား .... ကျွတ်ကျွတ် နာလိုက်တာမောင်လေးရယ်။ နာလိုက်တာ။ မမ မင်းဒစ်ကြီးလောက်နဲ့ပဲ နေပါရစေတော့နော်။ အဆုံးထိမသွင်းလိုက်ပါနဲ့ ” 

မမချိုကတော့ ထိုအချက်ကို ပါးနပ်စွာဖြင့် သီတာ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ လီးကိုထုတ်လိုက်ပြီး တံတွေးများစိုရွှဲနေအောင် သုတ်လိမ်းပေးလိုက်သည်။ ပြီးနောက် သီတာ့စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ ပြန်သွင်းပေးလိုက်ပြန်သည်။ ယခုတကြိမ်တွင်တော့ သီတာ့စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ တဝက်ခန့်ဝင်သွားပြီဖြစ်ပါတော့သည်။ ထိုတဝက်မျှနှင့်ပင် အချက် ၂၀ ခန့်မျှဆောင့်ပေးပြီးသောအခါ သီတာ့စောက်ဖုတ်ထဲမှ ကာမအရည်များ ကောင်းစွာစီးဆင်းလာပြီဖြစ်ပါသည်။ ထို့ကြောင့် ဇော်ရဲတယောက် သီတာ၏ ကြီးမားသော တင်သားစိုင်ကြီးများကို ကိုင်ကာ အနည်းငယ်ကော့ပေးလိုက်သည်နှင့် ဇော်ရဲ၏ ကြီးမားလှသောလီးကြီးတချောင်းလုံး သီတာ၏စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ ဝင်သွားပြီဖြစ်ပါတော့သည်။

...................................................

“  အား .... ကောင်းလိုက်တာမောင်လေးရယ်၊ ဒါပေမယ့် နည်းနည်းတော့ အောင့်တယ်။ သားအိမ်ကိုသွားဆောင့်တယ်ထင်တယ် ” 

“  ကောင်းသွားမှာပါ မမရယ်၊ ခဏနေရင် အားလုံးကောင်းသွားမှာပါ ” 

ဟုဇော်ရဲက ကာမခိုးတွေဝေနေသော အသံများဖြင့် ပြောလိုက်သည်။ ထို့နောက် သီတာ၏ နို့အုံကြီးကို ပွတ်ချေရင်း အပြန်အလှန်ဆောင့်ပေးနေကြသည်။ မမချိုကတော့ ဇော်ရဲနှင့်သီတာ အချက် ၂၀ ခန့်မျှဆောင့်ပြီးတိုင်း ဇော်ရဲလီးကို သီတာ့စောက်ဖုတ်တွင်းမှထုတ်ကာ ဇာခြည်တလှည့် သူမတလှည့်ဖြင့် စုပ်ပေးနေသည်။ သူမစုပ်ပြီးချိန်တွင် လီးကြီးကိုစောက်ဖုတ်တွင်းသို့ပြန်ထည့်ပေးပြီး ဇာခြည်၏နှုတ်ခမ်းများကို စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထိုသို့ဖြင့် လေးဦးစလုံး ကမ္ဘာလောကကြီးကို မေ့လျော့ကာ ကာမပွဲတော်ကြီးကို အပြိုင်အဆိုင်နွှဲနေကြတော့သည်။

သီတာတော်တော်မောလာသဖြင့် ဇော်ရဲလီးကြီးအားနှုတ်ကာ ဇော်ရဲကိုယ်ပေါ်မှဆင်းလိုက်ပါသည်။ စောက်ဖုတ်တခုလုံးကတော့ ရွှဲစိုနေပါသည်။ ထို့နောက် ဇော်ရဲလီးကြီးကို စုပ်ပေးပြီး

“  ကဲ ဇာခြည် မောင်လေးပစ္စည်းကို မြည်းကြည့်လိုက်ဦး ” 

“  ဟယ် နင်တို့ပြောပုံနဲ့ ငါကြောက်လာပြီ ” 

ဟု ဇာခြည်က ရှက်ရွံ့သောဟန်ဖြင့် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ဇော်ရဲက ဇာခြည်ကို ပက်လက်လှန်စေပြီး ဇာခြည်၏ ခြေချောင်းလေးများကို စုပ်ပေးပါသည်။ မဆွတ်ခင်ကညွှတ်ချင်သည်ဆိုသည့် မြန်မာစကားအတိုင်း ဇာခြည်တယောက် ဇော်ရဲလီးကြီး သူမ၏ စောက်ဖုတ်ထဲ မသွင်းမီကပင် ဖီလင်တွေတက်နေပါသည်။ ဇာခြည်၏စောက်ဖုတ်ကို နောက်တကြိမ်ထပ်ပြီး စုပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ စောက်ဖုတ်အတွင်းမှ ကာမအရည်များ တံတွေးများဖြင့် ရွှဲစိုနေမှပင် စုပ်ခြင်းလျှက်ခြင်းကိုရပ်ပြီး လီးကြီးကိုကိုင်ကာ ဇာခြည်၏စောက်ဖုတ်ဝကိုတေ့ထားလိုက်ပါသည်။

“  မောင်လေး ဖြည်းဖြည်းနော်၊ မမအဖုတ်လေးကွဲသွားလိမ့်မယ် ” 

ဇော်ရဲကတော့ စိတ်ရှည်သေသပ်စွာဖြင့် ဇာခြည်၏ စောက်ဖုတ်အဝကလေးကို တေ့ကာ သွင်းကြည့်လိုက်သည်။ ဇာခြည်၏စောက်ဖုတ်ဝက မမချို မသီတာတို့နှင့်မတူဘဲ တအားကြပ်နေသည်ကို သတိထားမိသည်။ ဇော်ရဲကတော့ စားနေကြကြောင်ပါးပီပီ စိတ်ရှည်စွာဖြင့် ပြုမူရမည်ကို သိနေသည်။ လီးကြီးကို မမချိုပါးစပ်သို့တေ့ပေးပြီး စုပ်ခိုင်းလိုက်သည်။ မမချိုကလည်း အလိုက်သိစွာ တံတွေးများရွှဲနေအောင်စုပ်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဇာခြည်၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းသို့ ထပ်မံထိုးထည့်လိုက်သည်။

“  အောင်မလေးလေး .... သေပါပြီမောင်လေးရယ်။ မမအဖုတ်လေးကွဲသွားပြီလားမသိဘူး။ နာလိုက်တာ ” 

ဟုတ်ပါသည်။ ဇာခြည်နာမည်ဆိုလည်းနာလောက်ပါသည်။ ဇာခြည်၏ မို့ဖောင်းသော စောက်ဖုတ်အဝလေးဖြင့် မလိုက်ဖက်စွာပင် ဇော်ရဲ၏ လီးဒစ်ကြီးက ဝင်သွားပါသည်။ ချက်ချင်းပင် စောက်ဖုတ်နှုတ်ခမ်းသားများနီရဲလာပါသည်။ မမချို၏ တံတွေးများကြောင့်သာလျှင် ဤမျှဝင်နိုင်ခြင်းဖြစ်သည်။ စောက်စေ့ရဲရဲလေးကို လက်ဖြင့် ကစားပေးလိုက်ပြီး ခေတ္တမျှ ငြိမ်ပေးလိုက်သည်။ စောက်စေ့ကို ပွတ်သပ်ပေးသောအရသာကြောင့် ဇာခြည်တယောက် နာကျင်မှုများကိုမေ့လျော့ကာ အရသာထူးများကို စတင်ခံစားစပြုမိနေပြီဖြစ်ပါသည်။ ထို့နောက် ဇော်ရဲတယောက် ဇာခြည်၏ ပေါင်များကိုပိုမြှောက်လိုက်ပြီး ဖင်ကြီး ၂ လုံးအောက်သို့ ခေါင်းအုံးတလုံးကို ခုလိုက်ပါသည်။ 

ထိုသို့ခုလိုက်သည်နှင့် စောက်ဖုတ်အဝမှ ပိုကျယ်သွားပြီး ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးအား ပိုမိုဝင်ရောက်လာစေရန် ဖိတ်ခေါ်သကဲ့သို့ ဖြစ်လာပြီး လီးကြီးသည်လည်း ဇာခြည်၏ စောက်ဖုတ်လေးအတွင်းသို့ ၁ လက်မခန့်မျှ ဝင်သွားပြန်ပါတော့သည်။ ဇော်ရဲလည်း ဇာခြည့်အပေါ် မမချိုနှင့် မသီတာတို့ ၂ ဦးထက် ဂရုစိုက်နေရသဖြင့် ကာမအရသာကို ကောင်းစွာခံစားနိုင်ခြင်းမရှိသေးပါ။ သို့သော် ဇာခြည်နှင့် ဆက်ဆံရခြင်းအပေါ်တွင် အရသာတမျိုး ကောင်းစွာရရှိနေသည်ကိုတော့ သတိထားမိလိုက်ပါသည်။ စောက်ဖုတ်တိုင်း၏အရသာသည် ပြုမူဆက်ဆံခြင်းပေါ်တွင်မူတည်ပြီး ကွဲပြားနိုင်သည်ကို ဇော်ရဲကောင်းစွာသိပါသည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့်မျှ စိတ်ရှည်စွာသွင်းပြီးချိန်တွင်တော့ ဇော်ရဲ၏လီးကြီးတခုလုံးနီးပါး ဇာခြည်၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသို့ ဝင်ရောက်သွားပြီဖြစ်ပါသည်။

“  အောင်မလေးမောင်လေးရယ်။ နာလိုက်တာ။ အောင့်လည်းအောင့်တယ် ” 

ဟု ဇာခြည်က ရှုံ့မဲ့စွာဖြင့်ပြောလိုက်သည်ကို ဇော်ရဲတယောက် တပ်မက်စွာကြည့်နေလိုက်ပါသည်။ မမချိုက သူ၏လီးကြီးကို ဇာခြည့်စောက်ဖုတ်တွင်းမှနှုတ်ကာ ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ပေးပြန်ပါသည်။ မမချို၏ ကောင်းမွန်လှသောစုပ်ပေးမှုကို ဇော်ရဲကောင်းကောင်းခံစားလိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် ဇာခြည်၏ တင်းကြပ်လှသော စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းလေးထဲသို့ ထိုးသွင်းလိုက်ပြန်ပါသည်။ ယခုတကြိမ်တွင်တော့ ဇာခြည်တယောက် စောက်စေ့ကိုပွတ်တိုက်သော လီး၏အရသာ၊ သားအိမ်ကိုဆောင့်မိသောလီး၏အရသာ၊ စောက်ဖုတ်တခုလုံး တင်းကြပ်စွာထိုးထည့်ခံထားရသော အရသာတို့ဖြင့် ကာမအရသာကို စတင်ခံစားရရှိခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။ ထို့အတူပင် မမချိုတို့သည်လည်း ဇော်ရဲနှင့် ဇာခြည်တို့၏ ဆက်ဆံနေပုံကိုကြည့်ရင်း ဇော်ရဲလီးကြီးအား အချက် ၂၀ ခန့် အသွင်းအထုတ်လုပ်ပြီးတိုင်း စုပ်ပေးရသည်ကို ကျေနပ်နေမိသည်။ 

ထို့နောက် ဇာခြည်၏ နီရဲနေသော စအို၀ ဖူးဖူးမို့မို့လေးအား သီတာမှ လက်ဖြင့်ဆော့ကစားပေးလိုက်ပြန်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ ဇာခြည်တယောက် လောကကြီးကို မေ့လျော့စပြုနေပြီဖြစ်သည်။ စိတ်နှင့် လူ မကပ်တော့သလောက်ပင်ဖြစ်နေပါပြီ။ ဇော်ရဲလီးကြီး တချက်ထုတ်လိုက်တိုင်း လျှာဖျားကလေးဖြင့် ဇာခြည်၏စအိုဝကလေးကို တို့ထိကစားပေးလိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင် ဇာခြည်၏ ဖင်ကြီးတခုလုံး ကြွတက်ကော့ပျံလာပြီး ဇော်ရဲလီးကြီးအထုတ်အသွင်းပြုမှုအား ကူညီပေးသလိုပင်ဖြစ်နေပါတော့သည်။ ၁၅ မိနစ်ခန့် ကြာသောအခါ ဇာခြည်တယောက် ကာမအရသာအထွဋ်အထိပ်နီးပါမျှ ရရှိခံစားနေရပြီဖြစ်ပါသည်။ စောက်စေ့ထိပ်ဖျားမှ အရသာထူးကို ဆက်လက်ခံစားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ပါ။ ထို့အတူ ဇော်ရဲ၏ အသွင်းအထုတ်များသည်လည်း ပိုမိုမြန်ဆန်လာပါသည်။

“  အိုး မောင်လေးရယ် မမပြီးတော့မယ်၊ မမပြီးတော့မယ်။ အား ............ ပြီး ........ပြီ .......အား............. အိုး ” 

 ဟု အော်ကာ ဇော်ရဲကို တင်းကြပ်စွာဖက်ပြီး ပြီးသွားပါလေတော့သည်။ ဇော်ရဲတယောက်လည်း ဇာခြည့်စောက်ဖုတ်၏ တင်းကြပ်လှသောအတွေ့အထိထူးများနှင့် စောက်ဖုတ် ၃ ခုလုံးကို မနားတမ်းအသွင်းအထုတ်လုပ်ရသဖြင့် ကာမအထွဋ်အထိပ်ခရီးသို့ ရောက်ခါနီးနေပြီဖြစ်ပါသည်။

“  မောင်လေး မမပြီးသွားတော့ မခံနိုင်တော့ဘူး၊ မင်းရဲလီးကြီးကိုနှုတ်လိုက်ပါတော့နော် ” 

ဟု ဇာခြည်ကတောင်းဆိုသဖြင့် သူ၏ လီးကြီးအား ဇာခြည့်စောက်ဖုတ်တွင်းမှ ညင်သာစွာနှုတ်ယူလိုက်ပါတော့သည်။ ထို့နောက်သီတာ့ကို လေးဖက်ကုန်းခိုင်းလိုက်ပါသည်။ သီတာ၏ အတန်ငယ်ညိုစိမ့်သော်လည်း ဝင်းနေသောအသားအရေကြောင့် ဖင်သားကြီးများမှာ ဝင်းအိနေပါသည်။ ဖင်ကြီး ၂ လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်တခုလုံးသည် နောက်ပိုင်းသို့လှပစွာထွက်လာပါသည်။ ဇော်ရဲက သူ၏လီးကြီးကို သီတာ၏စောက်ဖုတ်တွင်းသို့ သွင်းလိုက်ပါသည်။ အင့်ကနဲ့ညည်းသံနှင့်အတူ သီတာတယောက် ခေါင်းအုံးများကို အလန့်တကြားဆွဲယူကာ သူ၏ နို့အုံကြီးများအောက်သို့ ပွေ့ပိုက်ထားလိုက်ပါသည်။ ဇော်ရဲကတော့ အရသာထူးများကို ဆက်လက်ရရှိလိုစိတ်ပြင်းပြစွာဖြင့် ထပ်မံဆောင့်သွင်းကာ အသွင်းအထုတ်များကို ယခင်ဆက်ဆံချိန်ကထက် ပိုမို၍ လုပ်ဆောင်ပါလေတော့သည်။ 

ယခုတခေါက် ဆက်ဆံရသည်မှာ သီတာအဖို့ လေထဲလွင့်သလိုဖြစ်နေပါသည်။ သားအိမ်အတွင်းမှအောင့်သော်လည်း စောက်စေ့ကိုလီးကြီးဖြင့် အဖန်ဖန်ပွတ်တိုက်သောကြောင့် ပြီးချင်စိတ်များဖြစ်လာပါသည်။ ဇော်ရဲသည်လည်း သီတာ၏ ကြီးမားလှပသောဖင်ကြီး ၂ လုံးကြားမှ စောက်ဖုတ်ကို အသွင်းအထုတ်လုပ်ရသည့်စည်းစိမ်၏ အကောင်းဆုံးအရသာထူးကို ရရှိနေသဖြင့် ပြီးချင်စိတ်များဖြစ်နေပါပြီ။ သူတို့ ၄ ဦး၏ ဆက်ဆံချိန်ကလည်း ၁ နာရီနီးပါးမျှရှိနေပါပြီ။ ဇော်ရဲ၏ သုတ်ထိမ်းနိုင်မှုကိုလည်း သီတာနှင့် ဇာခြည် အံ့သြလို့နေပြန်သည်။ ဟုတ်ပါသည် ဇာခြည်၏ သတို့သားလောင်းဗိုလ်မှူးအောင်နိုင်ဝင်းကတော့ ပစ္စည်းကသေးပြီး သုတ်လွှတ်တာကျပြန်တော့မြန်လွန်သည်။ ဇော်ရဲကတော့ ဤသို့မဟုတ် ကာမအရသာအကောင်းဆုံးပေးနိုင်သည့် မမကြီးတွေနှင့် ပင် သူ့စိတ်ကို ထိမ်းနိုင်လွန်းသည်။ ဇာခြည်တယောက် ဇော်ရဲ လီးကြီးကို စွဲမက်သွားခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။

“  အား မမရေ ..... ကျွန်တော်ပြီးတော့မယ်။ ပြီးတော့မယ်၊ အရမ်းကောင်းနေပြီ၊ အရမ်းကောင်းနေပြီ။ အိုး ............... ရှီး .................အား ” 

“  မောင်လေး ...... မမလည်းပြီးတော့မယ်၊ မြန်မြန်လေးလုပ်ပေးပါ၊ မမကွဲသွားရင်လည်း ကွဲပါစေတော့။ ပြီးတော့မယ်မောင်လေးရယ်။`

 သီတာကလည်း မောဟိုက်လှိုက်ဖိုစွာဖြင့် ဇော်ရဲ၏ ခပ်ပြင်းပြင်းဆောင့်ချက်များကို တောင်းဆိုလိုက်ကာ သူ၏ ကြီးမားသောဖင်ကြီးကို ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဇော်ရဲတယောက် အပြင်ဆုံးနှင့် အကြမ်းဆုံးသော ဆောင့်ချက် ၁၅ ချက်ကို ရမ္မက်ထန်စွာဖြင့် သီတာ၏ စောက်ဖုတ်ထဲသို့ ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် .......

`အား ........... ပြီး ပြီး ပြီးပြီ` ဟု သီတာမှရေရွတ်လိုက်ပြီး မရှေးမနှောင်းပင် ဇော်ရဲတယောက် သီတာ၏စောက်ဖုတ်တွင်းမှ လီးကြီးကိုနှုတ်ကာ သုတ်ရည်များကို ဖင်ကြီးပေါ်သို့ အားပါးတရ ပန်းချလိုက်ပါတော့သည်။

......................................................................................................................

ဇော်ရဲတယောက် လူပျိုရည်ပျက်ရသောအကြောင်းရင်း 

ဇော်ရဲတယောက် ချောင်းသားကမ်းခြေမှာ ၁၀ ရက်လောက်အပြတ်ကဲလိုက်သည်။ ထိုအကြောင်းများကို စာဖတ်သူများ အီသွားနိုင်သဖြင့် မပြောတော့ပါ။ မမချိုတို့နှင့် ဆက်ဆံရေးသည်ပုံမှန်အတိုင်းပင်ဖြစ်ပြီး မမချိုရန်ကုန်မှ မပြောင်းမချင်း ဇော်ရဲနှင့် တပတ်တခါလောက်တော့ ကဲဖြစ်ခဲ့သည်။ မမချိုနှင့် ပတ်သက်ပြီး စစ်တပ်ဂုဏ်သရေရှိအသိုင်းအဝိုင်းမှ မမကြီးများနှင့်လည်း ကြုံရင်ကြုံသလို ထပ်မံပြီး ကဲဖြစ်သည်များကိုလည်း ပြောပြပါဦးမည်။ သို့သော် ဇော်ရဲတယောက် လူပျိုရည်ပျက်ရသည့်အကြောင်းကိုမူကား ချစ်သောစာဖတ်သူများ သိချင်ပြီးဖြစ်လောက်နေသဖြင့် ယခု တင်ပြလိုက်ရပါသည်။

ဇော်ရဲတယောက် မိဘပိုက်ဆံဖြင့် ၁၀ တန်းကျောင်းသားဘဝတွင် တေပေခဲ့သောကြောင့် စာမေးပွဲမကျသော်လည်း သူငယ်ချင်းများကဲ့သို့ အမှတ်မကောင်းသဖြင့် ရိုးရိုးမေဂျာအမှတ်ကိုသာ ရရှိခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် နိုင်ငံခြားသို့ အလုပ်သွားလုပ်ရန်သာ ရည်ရွယ်ပြီး အဝေးသင်တက္ကသိုလ်ကိုသာ တက်ခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုအချိန်ထိ မိန်းမအတွေ့အကြုံ လုံးဝမရှိသေး။ တနှစ်တတန်း မှန်မှန်အောင်ခဲ့သောကြောင့် ၁၀ တန်းအောင်ချိန်တွင် ၁၆ နှစ် ကျော်ကာစပင်ရှိသေးသည်။ 

ယခုကဲ့သို့လည်း ထွားထွားကြိုင်းကြိုင်းမဖြစ်သေး။ ပိန်ပိန်ရှည်ရှည်နှင့် အတော်အကြည့်ရဆိုးသည်။ လတ်သောအသားအရေသည် အနည်းငယ်ညိုသယောင်ထင်ရသည်။ သူငယ်ချင်းများ ခေါ်တိုင်းအ အပြင်ထွက်လည်သဖြင့် နေလောင်ထားသော အသားအရေများကို မိဘများက အဖိုးတန်အသားအလှဆီများဖြင့် အိမ်ရောက်တိုင်း လိမ်းပေးရသည်။ သို့သော် မည်မျှပင် ခန္ဓာက သေးသွယ်နေစေကာမူ သူ၏ ဖွားဖက်တော်ကြီးကတော့ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် ကြီးမားနေသည်မှာ သူနှင့် အနီးဆုံးပေါင်းသင်းနေသော သူငယ်ချင်းများ အသိပင်ဖြစ်ပါတော့သည်။ 

အရွယ်က ကလေးဘဝကျော်ပြီဖြစ်သဖြင့် လူပျိုစိတ်များဝင်နေသော်လည်း မိဘက အရိပ်တကြည့်ကြည့်ရှိနေတတ်သောကြောင့် အခြားလိုလေသေးမရှိသည်များကို တောင့်တပူဆာရဲသော်လည်း မိန်းမကိစ္စကိုတော့ သူမစမ်းသပ်ရဲ။ သူငယ်ချင်းများတိုက်တွန်းမှုဖြင့် စမ်းသပ်လိုစိတ်ဖြစ်သော်လည်း အကြောင်းကြောင်းကြောင့် လွဲချော်ခဲ့ပြန်သည်။ ထို့ကြောင့် ရေမရောသေးသည့် လူပျိုစစ်စစ်ဘဝကို ဇော်ရဲတယောက် ထိုအချိန်က ပိုင်ဆိုင်ခဲ့ဖူးပါသည်။

သို့သော် ....

သို့သော် ....

သို့သော် ....

တက္ကသိုလ်မတက်ရသေးခင် ကျောင်းပိတ်ရက်အတွင်း သူငယ်ချင်းများနှင့် အချိန်ဖြုန်းနေစဉ်အတွင်း ဇော်ရဲလူပျိုရည်ပျက်ဖို့ရာ အကြောင်းက ဖန်လာပါတော့သည်။ ဇော်ရဲမိသားစုနှင့် ဆွေမျိုးတမျှခင်သော ( ) မြို့နယ်မှ မဝတဥက္ကဌ ဗိုလ်မှူးကြီးအောင်ခိုင်နှင့် သူ၏ ချစ်ဇနီး ဒေါ်နွယ်နီမျိုးတို့ ရန်ကုန်သို့ အလုပ်ကိစ္စဖြင့် ရောက်သောအခါ သူတို့အိမ်တွင် တည်းပါသည်။ ဒေါ်နွယ်နီမျိုးက အရာရှိတယောက်၏ ကတော်မှန်း သိသာသည်။ ညင်သာသိမ်မွေ့သော အပြောအဆိုအနေအထိုင်ဖြင့် လှပသန့်ရှင်းသပ်ယပ်စွာ နေထိုင်တတ်သည်။ ဝတ်စားဆင်ယင်မှုတွေကလည်း မင်းကတော်စိုးကတော်လိုမျိုး ဝတ်စားဆင်ယင်တတ်သည်။ အသက်က ၄၀ ကျော်ကာစပင်ရှိဦးမည်။ 

သို့သော် ချမ်းသာစွာနေထိုင်ရသူတွေ၏ ထုံးတမ်းစဉ်လာအတိုင်း အရွယ်တင်နုပျိုသည်။ အသက် ၂၈ နှစ်ဟုပြောပါက မည်သူမဆိုယုံကြည်မည်ဖြစ်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်အချိုးအစားကလည်း အသက်အရွယ်ကြောင့် ခါးတွင် အဆီအနည်းငယ်ရှိနေသည်မှအပ ရင်သားထွားထွား၊ တင်သားကားကားဖြင့် လုံးကြီးပေါက်လှ ရွှေဘိုမင်းကြိုက်ပုံစံဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့်လည်း မဝတဥက္ကဌကတော်ဖြစ်သည်ပေကိုး။ ဇော်ရဲကို တူသားတယောက်လို လင်မယားနှစ်ယောက်လုံးက အထူးပင်ချစ်ခင်ကြသည်။ ရောက်သည့်နေ့ကပင် ဇော်ရဲဝတ်ဖို့ဆိုပြီး ဝယ်ပေးသော်အဝတ်အစားတွေက နည်းနည်းနောနောမဟုတ်။ 

ဇော်အဖေရောအမေရောကပင် တောင်းပန်ယူကြရသည်။ ယောကျ်ားလုပ်သူဗိုလ်မှူးကြီးက စစ်ရုံးသို့ တာဝန်ဖြင့် တနေကုန်သွားနေရချိန်တွင် ဒေါ်နွယ်နီမျိုးက ဇော်ရဲတို့အိမ်တွင် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ လူကုံထံတွေသာနေနိုင်သည့် ရပ်ကွက်မို့ ပတ်ဝန်းကျင်က တိတ်ဆိတ်လွန်းသည်။ ဇော်ရဲအဖေကလည်း ရုံးသွား၊ အမေကလည်း ဗိုလ်ချုပ်ဈေးသွားဖြင့် အိမ်တွင် ကားဒရိုင်ဘာ ကိုအောင်ဖေတို့ လင်မယား၊ ဇော်ရဲနှင့် ဒေါ်နွယ်နီမျိုးသာ ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။ အိမ်တွင် ဧည့်သည်ရောက်နေသဖြင့် အပြင်သို့ မထွက်ရန် မိဘများကပြောထားသောကြောင့် ဒေါ်နွယ်နီမျိုး၏ အဖော်အဖြစ် ဇော်ရဲတယောက်နေပေးရသည်။ ထိုအချိန်က အမှန်အတိုင်း ဝန်ခံရလျှင် ဇော်ရဲတယောက် ကလေးစိတ်သာသာပင်ရှိနေပါသေးသည်။

တနေ့ မိခင်ဖြစ်သူ ဗိုလ်ချုပ်ဈေးအသွားကိုလိုက်ပို့ရင်း ဒေါ်နွယ်နီမျိုးက ဗိုလ်ချုပ်ဈေးထဲရှိ မိခင်ဆိုင်နှင့် သိပ်မဝေးသော အထည်ဆိုင်တခုသို့ ခေါ်သွားပြီး ဇော်ရဲအား ဂျင်းဘောင်းဘီများ ဝယ်ပေးပြန်သည်။ ပြီးနောက် မိခင်အားထားခဲ့ပြီး အိမ်သို့ ပြန်ခဲ့ကြသည်။ ထိုရက်ပိုင်းအတွင်း ဗိုလ်မှူးကြီးကလည်း ဇော်ရဲတို့အိမ်သို့ အိမ်ပြန်မလာဘဲ စစ်ရုံးမှ အရာရှိရိပ်သာတွင်သာ နေထိုင်လေ့ရှိသည်။

အိမ်သို့ပြန်ရောက်သော် ...

“  သားရေ .... အန်တီတို့ဝယ်ခဲ့တဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီလေးတွေ ပြန်ဝတ်ပြပါဦး၊ ကိုယ့်တူ လူချောကို ထပ်ကြည့်ရဦးမယ် ” 

ဇော်ရဲက ရှက်ရွံ့သောအမူအယာဖြင့် ဟုတ်ကဲ့လုပ်လိုက်ရသည်။ ဇော်ရဲတခုသတိထားမိလိုက်သည်ကတော့ ဒေါ်နွယ်နီမျိုး ခိုင်းသမျှကို အညှို့ခံထားရသည်ပမာ လိုက်လုပ်နေရခြင်းပင်။ ဇော်ရဲက အခန်းထဲသွားပြီးဝတ်မည်ဆိုတော့ ...

“  အောင်မလေး ကိုယ့်အန်တီကိုရှက်နေပြန်ပြီ၊ အန်တီရှေ့မှာ ဝတ်စမ်းပါ ကလေးပဲ၊ ဘယ်သူမှရှိတာလဲမဟုတ်ဘဲနဲ့ ” 

သို့သော် ဇော်ရဲတယောက် မဝတ်ရဲပါချေ။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် အန်တီနွယ်နီမျိုးကို ယနေ့မှထူးထူးခြားခြားဂရုစိုက်ပြီး ကြည့်မိခဲ့၍ အန်တီမျိုး၏ အိစက်လှပသော တင်သားစိုင်ကြီးများသည် သူ့စိတ်အား တမျိုးတဖုံ ပြောင်းလဲသွားစေခဲ့သည် မဟုတ်လော။ မှန်ပါသည်။ အန်တီမျိုး၏ တင်သားစိုင်ကြီးများကြောင့် အမျိုးအမည်မသိသော ဝေဒနာကို ဇော်ရဲတယောက် စတင်ခံစားနေရသဖြင့် သူ့ပေါင်ကြားတွင်းမှ အရွယ်နှင့်မလိုက်အောင် ထွားကြိုင်းသန်မာစပြုနေပြီဖြစ်သော လီးကြီးက အောက်ခံဘောင်းဘီအား ရုန်းထွက်နေစပြုနေသောကြောင့် ဖြစ်ပါသည်။ သို့သော် အန်တီမျိုးကလည်း မရပါချေ။

“  ကဲပါသားရယ် လိမ္မာပါတယ်။ အန်တီက ကိုယ့်တူလေး မင်းသားလို လှစေချင်လို့ ဝယ်ပေးတာကို။ အန်တီကျေနပ်အောင်ဝတ်ပြမှပေါ့။ ကိုယ့်အန်တီကိုရှက်နေသေးတယ် ” 

ဟု ပြောလည်းပြော ချွတ်လည်းချွတ်လိုက်လေသည်။ ပုဆိုကျွတ်သွားသောအခါ အောက်ခံဘောင်းဘီအောက်မှ ရုန်းကန်ရင်း အန်တီမျိုး၏ မျက်ဝန်အစုံ ပြူးကျယ်သွားလောက်အောင်ပင် ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးက ကြိုဆိုလိုက်ပါသည်။

“  အိုး .... သားက ကလေးမှ မဟုတ်တာပဲ။ လူကြီးဖြစ်နေပြီ။ ဒါ့ကြောင့်ရှက်နေတာကိုး ” 

ဟု ပြောဆိုကာဖြင့် ဇော်ရဲလီးကြီးကို အန်တီမျိုးက မသိမသာ ကိုင်ကြည့်လိုက်ပါတော့သည်။

“  အား ပါးပါး .... သားဟာက နည်းတာကြီးမှ မဟုတ်ဘဲကွယ်။ မင်းအန်ကယ်တောင် သေးသေးလေးရယ်။ အန်တီပွင့်ပွင့်လင်းမေးမယ်နော်။ သား မိန်းမတွေနဲ့ အိပ်ဖူးလား ” 

“  ဟင့်အင်း .... ... ” 

ဟု ဇော်ရဲကပြောဆိုလိုက်သည်။ ဇော်ရဲ၏ အခန်းထဲတွင်တော့ အန်တီမျိုးနှင့် ဇော်ရဲ (၂) ဦးထဲသာ၊ ကျောင်းတွင် အပြာစာအုပ်များ၊ သူငယ်ချင်းများနှင့်ကြည့်ဖူးသော အပြာကားများတွင် ဖိုမ လိင်ဆက်ဆံပုံများ တွေ့ဖူးသော်လည်း ရည်းစားတယောက်မှမထားဘူးသေးသော ဇော်ရဲအဖို့ အခန်းထဲတွင် အမျိုးသမီးတဦးနှင့် နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြုံရသည်တွင်တော့ ဇော်ရဲတယောက် ကြက်သီးမွှေးညင်းတွေထကာလာပြီး ရင်တွေအရမ်းခုန်နေသည်။ ဒါဟာ အချစ်ဆိုတာများလား ....... ဇော်ရဲမေးခွန်းတွေ အကြိမ်ကြိမ်ထုတ်နေမိပြန်သည်။

အန်တီမျိုးကတော့ ရင်စေ့အင်္ကျီလေးကို ခွတ်လိုက်သည်။ ကြီးမားလှပသော နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးက ဘရာစီယာ ကိုကျော်ကာ လျှံထွက်နေသည်ဟုထင်ရသည်။

“  မေမေတို့ ဖေဖေတို့သိရင်တော့ မလွယ်ဘူးထင်တယ်အန်တီ။ သားကြောက်တယ် ” 

“  သားရယ် အန်တီကရော သိအောင်လုပ်ပါ့မလား။ မင်းမေမေတို့ မသိစေရပါဘူး။ အန်တီခိုင်းတာပဲလုပ်ပေး ” 

ဟုဆိုကာ ဇော်ရဲလီးကြီးအား အောက်ခံဘောင်းဘီအပြင်သို့ ဆွဲထုတ်လိုက်ပါတော့သည်။ ထို့နောက် ဇော်ရဲကို ခုတင်ပေါ်သို့ အသာတွန်းချလိုက်ပြီး သူမ၏ ထမီကို ချွတ်ချလိုက်ပါသည်။ လှပသော ပန်းနုရောင်အောက်ခံဘောင်းဘီက အန်တီမျိုး၏ အသားစိုင်များကို တင်းကြပ်စွာ တုပ်နှောင်ထားသကဲ့သို့ ဖြစ်နေပါသည်။ ထိုအောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို အန်တီမျိုးချွတ်ချလိုက်ချိန်တွင်တော့ ဇော်ရဲတယောက် ကမ္ဘာကြီးတခုလုံးနှင့် အဆက်ပြတ်သွားသည့်အလား လောကကြီးကို ခေတ္တမေ့သွားပါတော့သည်။ နီရဲမို့ဖောင်းနေသော အန်တီမျိုး၏စောက်ဖုတ်လေးက သူ့ဘဝတွင် ပထမဆုံးအရှင်လတ်လတ်မြင်ဖူးသော စောက်ဖုတ်လေးအဖြစ် တသက်မမေ့နိုင်အောင် ဖြစ်သွားရပါတော့သည်။

................................................................

အန်တီမျိုးစောက်ဖုတ်လေးကို မြင်တွေ့လိုက်သည်နှင့် ဇော်မျိုးတယောက် ကမ္ဘာကြီး အိုးထိမ်းစက်ပမာ ခြားခြာလည်သွားသည်ဟု ထင်မိတော့သည်။ စောက်ဖုတ်တခုလုံး အမွှေးအမျှင်များ ကင်းစင်အောင် ရိတ်ထားပြီး စောက်ဖုတ်အုံတခုလုံးက နီရဲ မို့ဖောင်းနေသည်။ ဇော်ရဲတယောက် ကလေးဘဝက ကျွတ်ခါစ၊ လူပျိုဘဝစတုန်းပင်ရှိသေးသည်။ ယခုကဲ့သို့ အဖြစ်အပျက်ကို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ကြုံတွေ့ရသောအခါ ရင်တွေအရမ်းခုန်လာသည် အာခေါင်တွေ ခြောက်သွေ့လာသည်။

တသက်လုံး လက်းမွှေးမီးမလောင် ခြေမွှေးမီးမလောင် နေခဲ့ရသော သူဌေးသမီးဘဝ၊ တက္ကသိုလ်မှ မဟာတန်းတက်နေရင်း အိမ်မှပေးစားသော ဗိုလ်ကြီးအောင်ခိုင်နှင့် ယူတုန်းက သူမအသက်က ၂၀ ကျော်ခါစပင်ရှိသေးသည်။ မဝတဥက္ကဌကတော်ဆိုတော့ အရာရာကို ဖြစ်စေနိုင်သူဟုထင်မိသည်။ သို့သော် သူလိုချင်သော အချစ်မျိုးကိုကား ဒေါ်နွယ်နီမျိုးတယောက် မရရှိခဲ့ပါ။ အဆိုပါလိုချင်တပ်မက်သည့် အချစ်သည်ကား ရမ္မက်တွေနှင့် လှိုက်ဖိုမောပြီး ပင်လယ်ပြင်က လှိုင်းလုံးကြီးများစီးရသည့် အချစ်မျိုးဖြစ်သည်။ သို့သော် ဗိုလ်ကြီးအောင်ခိုင်မှ ဗိုလ်မှူးကြီးအောင်ခိုင်ဖြစ်သည်အထိ ဒေါ်နွယ်နီမျိုးအပေါ် အေးစက်သည့်ရေခဲတုံးလို အချစ်မျိုးကိုသာ ပေးဆပ်ခဲ့သည်။ 

မဝတဥက္ကဌကတော်ဆိုတော့ သိက္ခာကြီးများ တနင့်တပိုးနှင့် ဟန်ဆောင်နေရသည်။ အမျိုးသမီးရေးရာမှာလည်း မြို့နယ်တခုလုံး၏ အကြီးအကဲဖြစ်ပြန်သဖြင့် သူမ၏ လွတ်လပ်ခွင့်များ ဆိတ်သုဉ်းနေခဲ့သည်။ ယခုတော့ သူမအတွက် လိုချင်တောင့်တနေသော အချစ်အိုအေစစ်ကလေးကို သားအရွယ် ကောင်းလေးငယ်ငယ်လေးဆီမှ ရမည်ကိုသိသဖြင့် ဆယ်ကျော်သက်တယောက်လို ရင်တွေဘာတွေ ပြန်ခုန်နေပြန်သည်။ ရင်ခုန်ရုံသာမက ရင်ပါဖိုသွားရသည်ကတော့ အမှန်ပင်ဖြစ်ပါသည်။ သူလိုချင်သောအချစ်ကိုပေးမည့် ကောင်းလေးငယ်ငယ်လေးဆီမှလည်း မတန်တဆ အရွယ်နှင့်မလိုက် ကြီးမားထွားကြိုင်းသော လီးကြီးကို မြင်လိုက်ရသောကြောင့်ပင်ဖြစ်ပါသည်။

အန်တီမျိုးတယောက် ရင်ခုန်ခြင်း ရင်ဖိုခြင်းများကို ခေတ္တမေ့လျော့ကာထားပြီး ထိုသတ္တဝါကြီးအား မည်သို့ လိမ္မာယဉ်ကျေးလာအောင် သွန်သင်ရမည်ကို အကြံထုတ်ရင်း ဇော်ရဲအား ခုတင်ပေါ်သို့ ညင်သာစွာ တွန်းချလိုက်ပါတော့သည်။

အိစက်ညက်ညောနေသော မွေ့ယာ၏ အထိအတွေ့က သာမန်နေ့များက လဲလျောင်းအိပ်စက်ရသည်နှင့်မတူ အတော်ပင်ထူးခြားနေသည်ဟု ဇော်ရဲထင်မိသည်။ ကြက်သီးမွှေးညင်းများပင် ထနေမိသည်။ အန်တီမျိုးတယောက်ကတော့ ဇော်ရဲလီးကြီးကိုကိုင်ကာ ပွတ်သပ်နေပါသည်။ အန်တီမျိုးကိုကြည့်ရသည်မှ မြွေအလပ္ပာယ်ဆရာမလေးတဦးနှင့်ပင်တူနေပါသည်။ သူမ၏ ဖြူနုဝင်းဝါနေသော လက်ချောင်းမို့မို့ကလေးများကြားမှ ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးက ပြင်းထန်စွာထောင်မတ်လာနေပြီဖြစ်ပါသည်။

“  သားရေ ... ဒါရှက်စရာမဟုတ်ဘူးနော်၊ သားနဲ့အန်တီကြားမှာ ဘာတွေမှမရှိတော့ဘူး။ နောင်တချိန် သား မိန်းမတွေနဲ့ နေရင် အတွေ့အကြုံမစိမ်းရအောင် အန်တီမျိုးလုပ်ပေးနေတာ။ နောက်ပြီးကျရင် သားဇိမ်ကျသွားလိမ့်မယ် ” 

ဇော်ရဲကတော့ ကြောက်ရွံ့ခြင်း ရင်ခုန်ခြင်းများစွာဖြင့် အချစ်၏အရသာကို စတင်ခံစားစပြုနေပြီဖြစ်ပါသည်။ အန်တီမျိုးက ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးအား လက်ဖြင့် ပွတ်သပ်ပေးရာမှ သူမ၏ နီရဲဖူးကြွနေသော နှုတ်ခမ်းအစုံဖြင့် စုပ်လိုက်ပါသည်။

“  အိုး ... သား လီးကြီးက အန်တီ့ပါးစပ်နဲ့တောင် မဆံ့ဘူးကွယ်၊ အားပါး ပါး ကြီးလိုက်တာကြီး ” 

ဟုပြောဆိုပြီး လီးဒစ်ပိုင်းဝင်အောင် စုပ်ယူလိုက်ပါသည်။

“  အား .... သား တမျိုးကြီးပဲ အန်တီမျိုးရယ်၊ မလုပ်ပါနဲ့ ” 

ဇော်ရဲထံမှ ညည်းညူသံနှင့်အတူ ထွက်ပေါ်လာခြင်းဖြစ်ပါသည်။ ၁၅ နှစ်သားခန့်မှစပြီး ဂွင်းထုဖူးသဖြင့် လီးအပေါ်ယံအရေခွံကျွတ်ကာ လူကြီးတယောက်လိုဖြစ်လာခဲ့သော်လည်း အန်တီမျိုး၏စုပ်ချက်ကို ဇော်ရဲတယောက် မခံနိုင်သေးပါ။ အန်တီမျိုးကလည်း အတော်ပင် ကျွမ်းကျင်ပါးနပ်သူတယောက်ဖြစ်ပါသည်။ လီးကိုစုပ်ပြီး ပြန်ထုတ်သောအခါ လျှာဖျားဖြင့် လီးထိပ်ကို သပ်ကာ ထုတ်ပေးပါသည်။ ထိုကဲ့သို့ အကြိမ် ၄၀ ခန့်မျှ ဆက်တိုက်စုပ်လိုက် ထုတ် လုပ်ပေးသောအခါတွင်တော့ ဇော်ရဲမျက်လုံးများမှေးစင်းကာ အန်တီမျိုး၏ ပခုံးသား အိအိဖောင်းဖောင်လေးများကိုကိုင်းရင်း စည်းစိမ်တွေ့လာပါသည်။ ဇော်ရဲ လီးထိပ်မှလည်း ကာမရှေ့ပြေးအရည်ကြည်များ စိမ့်ယိုထွက်စပြုလာပါပြီ။ ထိုအရည်များကို အန်တီမျိုးတယောက် ထွေးမထုတ်ပစ်ခဲ့ပါ။ ဇော်ရဲတယောက် ကာမအရသာကို စတင်မြည်းစမ်းရင်းမှ စတင်နှစ်သက်လာပါတော့သည်။

ထိုအချိန်တွင် အန်တီမျိုး စောက်ဖုတ်ကလေးထဲမှနေ၍ ကာမအရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်စပြုနေပြီဖြစ်ပါသည်။

၁၅ မိနစ်ခန့်မျှ ဇော်ရဲ၏ လီးကြီးကို စုပ်ပေးပြီး အန်တီမျိုးတယောက် ဇော်ရဲအပေါ်မှ ခွထိုင်ခြင်းကို ပြုလုပ်ပါတော့သည်။ ဇော်ရဲနောက်ကျောကို ခေါင်းအုံးများနှင့် မှီ၍ ထိုင်ထားစေသည်။ ထို့နောက် ထောင်မတ်နေသည့် ဇော်ရဲ လီးကြီးအား တံတွေးထပ်ဆွတ်ပြီး သူမ၏ လှပဖောင်းမို့နေသော စောက်ဖုတ်နီနီရဲရဲလေးထဲသို့ သွင်းလိုက်ပါသည်။ သို့သော် ....

“  အောင်မလေး ... ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် .... ကြီးလိုက်တာသားရယ်၊ အန်တီ့အဖုတ်လေးတော့ ကွဲတော့မှာပဲ ” 

ဇော်ရဲတယောက် နားမလည်ပါ။ သူသိသည်ကတော့ အန်တီမျိုးစောက်ဖုတ်ထဲသို့ သူ့လီးကြီး ဝင်သွားကာ မည်ကဲ့သို့သော အရသာမျိုးဖြစ်မည်နည်းဟူသောမေးခွန်းပင်ဖြစ်ပါသည်။ အန်တီမျိုး၏ လှပဝိုင်းစက်စွင့်ကားသော ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများကလည်း ဇော်ရဲ၏ ကာမဆိပ်ကို ပိုတက်သည်ထက်တက်စေရန် နှိုးဆော်ပြန်ပါသည်။ အန်တီမျိုးနောက်တကြိမ်ထပ်ကြိုးစားပြန်ပါသည်။ ယခုတကြိမ်တွင်တော့ အန်တီမျိုးသည် ဇော်ရဲလီကြီးတွင်သာမက သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးတွင်လည်း တံတွေးများ စိုရွှဲနေအောင် သုတ်လိမ်းလိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် သူမ၏ ဖင်သားဖွေးဖွေးကြီးများကို အနည်းငယ်ပိုဖြဲလိုကပြီး ဇော်ရဲလီးပေါ်သို့ ဆောင်ချလိုက်သောအခါ ....

“  အား ........ ” 

ဇော်ရဲရော အန်တီမျိုးရော ၂ ဦးစလုံး၏ အော်သံထွက်သွားပါသည်။

“  နာတယ် အန်တီမျိုးရယ် .... သား နာတယ် ” 

“  ကောင်းသွားမှာပါသားရယ်။ ခဏလေးတော့ သည်းခံနော်သား။ အန်တီမျိုးလဲ အရမ်းနာနေတာပဲကွယ်။ သားလီးကြီးကကြီးတာကိုးသားရဲ့ ” 

“  အန်တီမျိုးရော သားရော ကွဲသွားနိုင်လားဟင် ” 

“  အန်တီတံတွေးဆွတ်ထားပါတယ်သားရဲ့ အား အိုး .... ” 

ဟုပြောကာ အန်တီမျိုးက ထပ်မံဆောင့်ချလိုက်ပြန်ပါသည်။ အသက်အရွယ်လည်းရ၊ အိမ်ထောင်သည်လည်းဖြစ်၊ အတွေ့အကြုံလည်းရင့်ကျက်သော အန်တီမျိုး၏ လှုပ်ရှားမှုအောက်တွင် ဇော်ရဲတယောက် ယုန်သူငယ်ပမာ ဖြစ်ရပါတော့သည်။ တဖြည်းဖြည်းနှင့် အန်တီမျိုး၏ ဆောင့်ချက်များအောက်တွင် နှစ်ဦးစလုံး အရသာတွေ့လာပါသည်။ ဇော်ရဲတယောက် အန်တီမျိုး၏ ကြီးမားလှပသော နို့အုံကြီးများကို နောက်ကျောမှ သိုင်းဖက်ကာ ပွတ်ချေပေးနေမိသည်။ အန်တီမျိုးက ဇော်ရဲ၏ ညာဖက်လက်ကိုယူကာ သူမ၏ စောက်စေ့လေးဆီသို့ ပွတ်ချေပေးခိုင်းသည်။

“  အား .... ကောင်းလိုက်တာသားရယ်။ အန်တီမျိုးလိုချင်တဲ့ အရသာကို သားက ပေးနိုင်တယ်။ အန်တီမျိုးရင်တွေခုန်လာပြီကွယ်။ အား ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ် .... ကောင်းလိုက်တာ ” 

ဇော်ရဲတယောက်လည်း အန်တီမျိုး၏ ဖင်သားကြီးများကိုကြည့်ကာ ထူးခြားသော အရသာတမျိုးကို ခံစားနေရပါသည်။ ထိုအရသာသည် သူသိပ်ကြိုက်သော အစားကောင်းအသောက်ကောင်းများ စားသောက်ရသည်နှင့်လည်းမတူပါ။ ခြားကိုခြားနားလှသည့် အရသာထူးဟု ထင်နေမိပါသည်။

၁၅ မိနစ်ခန်မျှ အန်တီမျိုးတယောက် ဇော်ရဲအပေါ်မှ ဆောင့်ပေးပြီးသည့်နောက် ဇော်ရဲလီးကြီးကို သူမ၏ စောက်ဖုတ်လေးထဲမှ နှုတ်လိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် ဇော်ရဲဘေးတွင် ပက်လက်လှန်ကာ ပေါင်ကိုကားပေးလိုက်ပါသည်။ ထို့နောက် ဇော်ရဲအား အပေါ်မှ တက်လုပ်ပေးရန်ပြောလိုက်သည်။ ဇော်ရဲတယောက် မလုပ်တတ်လုပ်တတ်နှင့် အန်တီမျိုး၏စောက်ဖုတ်လေးထဲသို့ လီးကြီးကို ကိုင်ကာသွင်းလိုက်ပါသည်။ သို့သော် ၂ ကြိမ်ခန့်မျှ ချော်ထွက်နေသဖြင့် အန်တီမျိုးမှ ကိုင်ကာထည့်ပေးရပါသေးသည်။ ဇော်ရဲ၏ ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ကာ ဇော်ရဲ၏နှုတ်ခမ်းများအား အန်တီမျိုးမှ အငမ်းမရစုပ်လိုက်ပါသည်။ ထိုအချိန်တွင်တော့ ဇော်ရဲတယောက် မြေကြီးနှင့် လွတ်ထွက်သွားလေသလား၊ မိုးပေါ်တွင် ပျံဝဲနေသလားဟုပင်ထင်မိပါသည်။ ဇော်ရဲတချက်ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း အန်တီမျိုးမှလည်း ဖင်ကြီးကို အပေါ်သို့မြှောက်ကာကော့ပေးပါသည်။

“  သားရေ .... အန်တီတော့ ကောင်းလာပြီ၊ အန်တီပြီးတော့မယ် ” 

ဇော်ရဲတယောက် အန်တီမျိုးပြောခြင်းကိစ္စကို နားမလည်နိုင်ပါ။ ပြီးသည်ဆိုခြင်းကိုလည်း သူကောင်းကောင်းမသိပါ။ လီးထဲမှ သုတ်ရည်များထွက်လျှင်ပြီးသည်ကိုတော့ အပြာကားများကြည့်ပြီး ကောင်းစွာသိနေပါသည်။ စောက်ဖုတ်ကတော့ မည်ကဲ့သို့ပြီးသည်ဆိုခြင်းကိုမူ သူမသိပါ။ သို့သော် အန်တီမျိုး၏စောက်ဖုတ်အတွင်းသားများသည် စလုပ်စနှင့်မတူဘဲ ပိုမိုတင်းကြပ်လာနေသည်ကိုတော့ ကောင်းစွာသတိထားလိုက်မိပါသည်။

“  သားရေ အန်တီမျိုးပြီးတော့မယ်။ ခပ်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေး ..... အား .... ကောင်းလိုက်တာ ..... ကောင်းလိုက်တာ ” 

“  အား ...... ပြီးတော့မယ် သားရေ ..... ပြီးတော့မယ်.... ခပ်ပြင်းပြင်းလေးလုပ်ပေးပါဦး ကောင်းလိုက်တာသားရယ် ..... ..... အိုး ...... ရှီး.............အား ” 

ညည်းညူသံမျိုးစုံထွက်ပြီး ဇော်ရဲ၏ ခါးကို တင်းကြပ်စွာဖက်ပြီး အန်တီမျိုးတယောက် ဖင်ကြီးကိုကော့ခါဖြင့် ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်သွားပါလေတော့သည်။

ဇော်ရဲတယောက်လည်း အန်တီမျိုးစောက်ဖုတ်ကလေးကို စည်းချက်ညီညီ ပြင်းပြင်ထန်ထန်ဆောင်ကာဖြင့် ကာမစည်းစိမ်ကို တွေ့ရှိနေပါသည်။ အန်တီမျိုးစောက်ဖုတ်ကလေး၏ တင်းကြပ်သောဝေဒနာသည် လူပျိုရိုင်းဇော်ရဲအဖို့ မည်သို့မျှ ခံနိုင်စွမ်းရှိမည်မဟုတ်သည်ကိုလည်း စာရှုသူမိတ်ဆွေများကောင်းကောင်း သဘောပေါက်နေမည်ဟုထင်ပါသည်။

“  အား ..... အန်တီမျိုး ..... သားလီးထိပ်က တမျိုးကြီးဖြစ်လာတယ်။ အန်တီမျိုး ..... ကျဉ်လာသလိုပဲ၊ အား .................အိုး  ” 

ဇော်ရဲသည်လည်း ပြီးခါနီးသည်ကို ကောင်းစွာမပြောတတ်သေးဘဲဖြစ်နေပြန်သည်။ အန်တီမျိုး၏ စောက်ဖုတ်လေးကတော့ ဇော်ရဲလီးကြီးအား ပိုမိုတင်းကြပ်စွာ ညှစ်ပေးနေသဖြင့် ဇော်ရဲ၏ ပြီးချင်စိတ်အား ကောင်းစွာ မထိမ်နိုင်အောင်ဖြစ်နေပြီ ဖြစ်ပါသည်။

“  အဲဒါ သားလည်းပြီးတော့မယ်။ သား သုတ်ရည်တွေကို အန်တီ့စောက်ဖုတ်ထဲပန်းထည့်လိုက်။ ထိန်းပြီးပန်းနော် တအားဆောင့်မပန်းလိုက်နဲ့ အန်တီအောင့်သွားလိမ့်မယ်။ ဖြည်းဖြည်းနော်သား`

“  အား ........... တမျိုးကြီးပဲ အန်တီမျိုး၊ သားလည်း အန်တီ့လိုကောင်းတာမျိုးလားမသိဘူး။ အား ... အိုး ................... အား................ ပြီးပြီး အန်တီမျိုး ................... ပြီးပြီ ..............အား..... ” 

ဇော်ရဲ အန်တီမျိုးပြောသည့်အတိုင်း မလိုက်နာနိုင်ပါချေ။ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော် လူပျိုရိုင်းအဖို့ အကောင်းဆုံးအချိန်ဖြစ်ကာ စိတ်နှင့်လူနှင့်လည်း လုံးဝမကပ်ပါတော့ချေ။ အန်တီမျိုးစောက်ဖုတ်တွင်းသို့ သုတ်ရည်နွေးနွေးများကို အသားကုန်ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့သည်။ အန်တီမျိုးလည်း သားအိမ်ကိုပြင်ထန်စွာဆောင့်သည့် နာကျင်သောဝေဒနာကို ခံစားမိသော်လည်း ပထမဆုံးအကြိမ် လီးအလွန်ကြီးသော လူပျိုလေးတဦးနှင့် ကာမစပ်ယှက်ရသည့်အရသာကို မိုးမမြင်လေမမြင် ခံစားလိုက်ပါတော့သည်။ သားအိမ်တွင်းသို့ဝင်လာသည့် ပူနွေးသောအသိစိတ်ကြောင့် ကြက်သီးမွှေးညင်းများဖြင့်ထကာ ဖင်ကြီးကိုကော့ရင်း ဇော်ရဲအား ယခင်ကထက် တင်ကြပ်စွာဖက်ထားလိုက်ပါတော့သည်။ 

ထို့အတူ ဇော်ရဲသည်လည်း အန်တီမျိုး၏ ကိုယ်လုံးအိအိနွေးနွေးပေါ်သို့ မှောက်ချကာ အန်တီမျိုး၏ နှုတ်ခမ်းများကို အငမ်းမရစုပ်ရင်း ကာမစည်းစိမ်ကို ခံစားလိုက်ပါတော့သတည်း။


ဆက်လက်ကြိုးစားပါဦးမည်။

စာဖတ်သူများကို အစဉ်လေးစားလျှက်

ဇော်ရဲ


........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။