မတော်တဆမှသည် အတည်သို့ (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
အင်းစက် စာပေဖြစ်ပါသည်။
ကျွန်တော့် နာမည်က နိုင်ထွန်းပါ။ ကျွန်တော် ဆယ်တန်းအောင်တော့ အဝေးသင်သာတက်ပြီး ကျန်အချိန်တွေမှာ အဖေ့ကို ကူညီတယ်။ အဖေက ဦးထွန်းမောင် နဲ့မေမေဒေါ်မြနှင်းဖြစ်ပါတယ်။ မေမေ့မှာ မောင်နှမသုံးယောက်ရှိတယ်။ မေမေ့အထက်မှာ အစ်ကိုတစ်ယောက်နဲ့ အောက်မှာ ညီမတစ်ယောက်ရှိတယ်။
ဦးကြီးကတော့ သင်္ဘောတစ်စီးနဲ့ ကုန်သည်လိုလိုဘာလိုလိုပါပဲ။ အဒေါ်ကျတော့ နယ်မြို့တစ်မြို့မှာ တာဝန်ကျတဲ့ကျောင်းဆရာမပေါ့။ တရက်မှာ အဒေါ်မင်္ဂလာဆောင်တော့မယ်ကြားတယ်။ ကျွန်တော်တို့ကိုလည်းဖိတ်ထားတော့ ဘယ်နေ့ဘယ်ရက်လာရမယ်ပေါ့။ ဒီလိုနဲ့ အရမ်းကြီးအချိန်နီးလာတော့
“ ယောကျ်ား တော်မသွားဘူးလား။ တော့ ခယ်မမင်္ဂလာဆောင်လေ ”
“ မအားပါဘူး မိန်းမရာ။ မိန်းမပဲ သားနဲ့သွားလိုက်ပါ။ ဒီမှာက အလုပ်လက်ဆသပ်ရဦးမှာ အလုပ်ကပြီးရင်တောင် ဘယ်သူတဲစောင့်မှာလဲ။ သားကိုစောင့်ခိုင်းရမှာလား။ သားကငယ်သေးတယ် စိတ်မချရပါဘူး ”
ငယ်သေးတယ်ဆိုပေမယ့် ကျွန်တော် လူပျိုမပေါက်ခင်ကတည်းက ဂွေးထုတတ်နေပါပြီး။ သုတ်သာမထွက်တာ တခါပြီးသွားရင် ခံစားရတာကောင်းလွန်းလို့ ခဏခဏကို ဂွေးထုနေမိတယ်။
“ အင်းပါ တော်နဲ့ ခွဲမအိပ်ဖူးတော့ တော့်ကိုပါ သွားစေချင်တာပါ ”
“ မင်းသားနဲ့ရော အဝေးကြီး ခွဲဖူးလို့လား။ ခုဟာက အရမ်းဝေးတယ်။ ခရီးက ရေတတန်ကုန်းတတန် ”
“ အင်းပါ တော်ရယ် မြသိပါပြီး။ သားနဲ့ပဲ သွားမှာပါ ”
မေမေတို့ စကားပြောနေတာကို ကြားလိုက်ရတာ သမီးရည်းစားနှစ်ယောက်အတိုင်းပဲ။ မေမေတို့ပေါင်းလာတာ ကျွန်တော် ၁၉နှစ်ထဲတောင်ရောက်နေပြီး ရန်ဖြစ်ပြီးအကြီးအကျယ် စိတ်ဆိုးတာ ခပ်ရှားရှားပဲ။
တယောက်ကတင်းရင် တစ်ယောက်ကလျှော့ပေးစမြဲ။ ဘာလို့မေမေတို့ ခုလိုမြဲမြဲချစ်နိုင်ကြ တာလဲ လိုးနေရလို့လားဆိုတာ သိချင်မိတယ်။ မေမေတို့ဆီကို ကျွန်တော်ခြေလှမ်းလာကာ
“ မေမေ..ဘာနဲ့သွားမှာလဲ။ သင်္ဘောငှားမှာလား ”
“ မငှားတော့ဘူးသား အစက ငှားဖို့ပဲ။ မင်းဦးကြီးက လမ်းကြုံတယ်ဆိုလို့ သူ့သင်္ဘောနဲ့ သွားကြမယ်လေ ”
“ ဟာ..မေမေကလည်း ဦးကြီးသင်္ဘောကို မေမေစီးဖူးလား ”
“ မစီးဖူးဘူး ”
“ ဦးကြီးသင်္ဘောက သိပ်လူးတယ်။ မငြိမ်ဘူးဗျာ့ ”
“ မင်းဦးကြီးကတော့ သူ့သင်္ဘောကို သူနိုင်တယ်ပြောတယ်။ ဘာမှမဖြစ်ဘူးတဲ့ ”
“ ကြည့်လည်းလုပ်ဦးနော် မေမေက သိပ်ပြီး လန့်တတ်တယ် ”
မေမေကတော့ အောက်ချင်းငှက်မအလားပဲ အိမ်ထောင်ကျပြီးနောက်ပိုင်း ဘယ်မှမသွားဘူး။ တော်ရုံအပြင်မထွက်တာကိုပြောတာ။ သူက တဲမှာပဲ အလုပ်တွေရှုပ်နေတတ်သည်။
ကြက်စာ၊ဘဲစာ၊ဝက်စာတွေကျွေး ထမင်းချက်ဟင်းချက်နဲ့ပေါ့။ ဒါကြောင့် ဦးကြီးရဲ့သင်္ဘောကို သူမစီးဖူးဘူး။ စီးဖူးတဲ့ကိုယ် တေသာသိတယ်။
“ အေးပါ သားရယ်။ ခုဟာက သားအဒေါ်ကို လက်ဖွဲ့များများပိုပေးချင်လို့ပါ။ အမေတို့က အ ကြီးလေ။ လယ်သမားဆိုပေမယ် ဒီနေ့က စပါးသိပ်မထွက်ဘူး။ စပါးဈေးကလည်း ကျနေတော့ ချွေတာရတာပေါ့ ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ။ မေမေ့သဘောပါပဲ။ သားကတော့ ဦးကြီးသဘောၤစီးဖူးတယ်။ သူ့သင်္ဘောက စပါးအပြည့်တင်လို့သာ စပါးတွေကငြိမ်နေတာ ”
“ ကဲသား...ဘာမှမပြောနဲ့တော့ နက်ဖြန်မနက်သွားကြမယ် ”
ဒီလိုနဲ့ သားမိနှစ်ယောက် ဦးကြီးသင်္ဘောပေါ်တက်က ခဏမှာ
“ အမလေး.. ”
“ မေမေ ရရဲ့လား ”
“ ရတယ်သား.. ”
သင်္ဘောက ထွက်တောင်မထွက်ရသေးဘူး။ ကျွန်တော်တို့သားမိနှစ်သင်္ဘောဝမ်းဗိုက်မှာ မျက်နာချင်းဆိုင်ကာ ထိုင်ကြသည်။ ဝိတ်မျှအောင်ပေါ့။ ဘာကုန်၊ဘာပစ္စည်းမှမရှိ ကျွန်တော်တို့သားမိနှစ်ယောက်သာရှိသည်။
ဂျိန်း ဂျိန်း ဂျိန်း ဝူး..စက်မောင်းရသွားတော့ သင်္ဘောကလူးကာလိမ့်ကာနဲ့ စထွက်နေပါပြီး။ မေမေက အမလေးအော်လိုက်..အမေ့ အော်လိုက်နဲ့ပေါ့။ သင်္ဘောထွက်ခုတ်မောင်းလာတာ အတော်လေးကြာလာသောအခါ အကမျိုးစုံကို မေမေက တပြိုင်နက်အလိုလိုကျွမ်းကျင်ပြီး သားဖြစ်သွားတယ်။
“ မေမေရယ် သားမပြောဘူးလား ”
“ သားရယ်..ဒါလေးလောက်တော့ရပါတယ် ”
“ အဲဆို ပြီးရော ”
ပြောတာ ဘာမှမကြာလိုက်ဘူး။ သဘောက ဘာနဲ့တိုက်သွားတာလဲ ဒါမှမဟုတ် လူးလမ့်နေကျမို့ လူးတာလားတော့မသိ မေမေခြေကားယားနဲ့ ပက်လက်လန်သွားသည်။
မေမေ့ထဘီကလည်း ခြေကားယားအနေအထားကြောင့် လျှောကနဲ့ဆိုပြီး သူ့အလိုလိုလန်သွားတဲ့အချိန် ကျွန်တော်က သင်္ဘောမေမေ့ဘက်လိမ့်စောင်းသွားတဲ့အရှိနဲ့ မျက်နာက မေမေ့အဖုတ်ကို တည့်တည့်တမ်းကျ။ မေမေကလည်း ပင်တီတခါမှမဝတ်တဲ့သူမို့ မသိရင် မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို တမင်ခုန်နမ်းလိုက်သည့်အတိုင်းပဲ။
မေမေ့မှာတော့ လန့်ပြီး ဆွဲမိဆွဲရာ ဆွဲတာ ကျွန်တော့ကုပ်ကအင်္ကျီကိုပဲဆွဲမိသည်။ သတိရလာတော့မှ လက်ကလွတ်ပြီး ဟန်မပျက်ပြန်နေသည်။
“ မေမေ ..အဆင်ပြေရဲ့လား ”
“ ပြေတယ် သား...ရပါတယ်။ သားဘေးမှာ မေမေလာထိုင်မှာ ခုလိုမျက်နာချင်းမဆိုင်တော့ဘူး။ သားဦး သင်္ဘောက မေမေ့ထင်ထားတာထက် ပိုဆိုးနေသလိုပဲ ”
“ သား..ပြောပါတယ်။ မေမေ့ကို ”
“ သား.. ”
“ ဟုတ် မေမေ ”
“ သား ပါးစပ်မှာ...ဟိုဟာ.. ”
“ ဘယ်ဟာလဲ မေမေ ”
“ ဟိုဟာလေ ”
မေမေ့ ပြောတဲ့စကားကြောင့် ကျွန်တော်လက်နဲ့စမ်းပြီး ကိုင်လိုက်မိတော့ မေမေ့စောက်မွှေး ကွေးကွေးလေးတစ်ချောင်းဖြစ်နေသည်။ ထိုမှ သတိရသည်။ အခြားမိန်းကလေးတွေ အဖုတ်က ဘာစော်နံလဲမသိဘူး။
မေမေ့အဖုတ်ကတော့ မွှေးနေတာပဲ။ မေမေ့အဖုတ်ကရတဲ့အမွှေးကို သူမသိအောင် သိမ်းထားလိုက်သည်။ ဒီအဖြစ်အပျက်ကို စက်မောင်းသူ ဦးကြီး မသိပေ။ သူ့စက်ကိုပဲ အာရုံထားက ထိန်းမောင်းနေသည်။
“ မေမေ…ကျွန်တော့ဘေးမှာ လာထိုင်ပါလား။ ကျွန်တော့ရှေ့ထိုင်နေတော့ ခုနလိုထပ်ဖြစ်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ ”
“ သြော်..အေး အေးသား ”
မေမေက ကျွန်တော့ဘေးလာထိုင်တယ်။ ဆွဲစရာရှိရင် ကျွန်တော့ကိုပဲဆွဲသည်။ ပဲခုံးဆွဲလိုက်၊ လက်ဆွဲလိုက်၊ အင်္ကျီဆွဲလိုက်နဲ့ပေါ့။ အရင်တုန်းက မေမေကျွန်တော့ကိုထိရင် ဘာခံစားမှုမှမရှိပေမယ့် မေမေ့အဖုတ်ကို နမ်းမိတဲ့အချိန်ကစလို့ ရေကြောင်းတစ်ကြောင်းလုံး မေမေ့အထိအတွေ့ကို သာယာမိသည်။
မေမေကျွန်တော့ကိုထိလိုက်တိုင်း ရှိန်းကနဲနေပြီး လီးကတောင်လာသည်။ ဒါကို မေမေမမြင်အောင်လက်နဲ့ခိုးခိုးပြီးဖိထားရသည်။ မေမေက ထိလေပိုကြိုက်လေပါပဲ။ ခဏကြာတော့
“ ကဲ...ရောက်ပြီး တက်လို့ရပြီး ”
သားမိနှစ်ယောက်အပေါ်ကို တက်လာတော့
“ ဟာ..ကိုကြီးပြောတော့ လမ်းကြုံတယ်ဆို.. ”
“ အင်းလေ…ဒီအထိကြုံတယ်။ ညီမတို့ကို သက်သာစေချင်လို့ ဆက်စီးရင် မကြုံတော့ဘူး။ ဒီကနေ ဆိုင်ကယ်ကယ်ရီနဲ့သွားလိုက်ရင် ခဏပဲ ဘတ်စတော့ တစ်ခုရှိတယ်။အဲမှာ ကားစောင့်စီးရုံပဲ ”
“ ဟူး..ကိုကြီးရယ်.. ”
“ ကဲပါ မေမေ..ကယ်ရီငှားဆိုလည်းငှားရတာပေါ့ ”
ထိုအခါ ကျွန်တော့စကားကို ကြားလိုက်သော ဆိုင်ကယ် ကယ်ရီသမားတစ်ယောက်က
“ ညီလေး..တက်စီငှားဖို့လား ”
“ ဟုတ်ကဲ့..ကျွန်တော်တို့ နှစ်စီးလောက်ငှားချင်တယ် ”
“ ဟာ..ညီလေး..နှစ်စီမရှိဘူး။ တစ်စီးပဲရှိတယ်။ ဒီနေရာက ဆိပ်မမဟုတ်တဲ့အတွက် ကယ်ရီဆွဲတဲ့သူတွေ မလားဘူး။ ခုက ညီလေးတို့သားမိ ကံကောင်းလို့ အစ်ကိုနဲ့တိုးတာ ”
“ အဲဆို ဘယ်လောက်ကျလဲ.. ”
“ တစ်ယောက်ကို တစ်ထောင် နှစ်ယောက်ဆိုတော့ နှစ်ထောင်ပေါ့ ”
“ ဟုတ်လို့လား အစ်ကို ”
“ မယုံဘူးလား မယုံရင် တော့အစ်ကိုမတတ်နိုင်ဘူး ”
“ ကဲပါ..သားရယ် စစ်မနေနဲ့တော့ ဒီလိုဖြစ်လာမှတော့ မထူးတော့ပါဘူး။ သားဦးကြီးနဲ့စလာကတည်းက လွဲနေတာ ထားတော့ ”
“ ငါ့တူက နှစ်ထောင်ဆိုလဲ နှစ်ထောင်ပေါ့ ”
“ ဒီနေရာကလမ်းကြမ်းတယ်ဗျာ့ နှစ်ထောင်တောင်းတာက နည်းသေးတယ် အဒေါ်ရေ။ သက်သက်ဈေးဦးပေါက်မို့ လျှော့ပေးတာပါ ”
“ ကဲ..ထားပါတော့ ဘယ်လိုစီးရမလဲ ”
“ အဒေါ်အထုတ်ပေး အရှေ့မှာထားမယ်။ အဒေါ်က မိန်းကလေးဆိုတော့ အနောက်ထိုင်ပေါ့။ ငါ့ညီက အလယ်မှာ ခွထိုင် ”
“ ဟေ့အေး..အဲဒါတော့ မဖြစ်ဘူး။ ငါ့က လက်မမြဲဘူး။ ပြုတ်ကျရင် ဒုက္ခ ”
“ အဲဆို အဒေါ်အလယ်မှာထိုင် ဒါပေမယ့် ဘေးစောင်းတော့ ထိုင်လို့မရဘူး ”
“ ဖြစ်ပါ့မလား အစ်ကို ”
“ ဖြစ်ပါတယ် ညီ။ ညီတို့က သားမိတွေပဲလေ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ”
“ ကဲ..အဒေါ်ခွလိုက် ”
မေမေက ခွလိုက်တော့ ကျွန်တော်ကလည်း အနောက်ကနေခွလိုက်တယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို သိတယ်။ လူက ပြသနာမရှိဘူး။ လီးမှာပြသနာရှိတာ။ လူကရွေးပေမယ့် လီးကရွေးဘူး။ ဆိုင်ကယ်တစ်စီး သုံးယောက်စီးနေမှတော့ အသားမထိအောင် ဘယ်လိုရှောင်နိုင်မှာလဲ။
လမ်းကလည်း ကျောက်ကြမ်းလမ်း မေမေနဲ့အသားချင်းထိရင်တောင် လီးတောင်တဲ့ဟာ ခုက မေမေ့ဖင်နဲ့ထိရမှာ မတွေးရဲစရာပါပဲ။ ဆိုင်ကယ်စထွက်ကတည်းက
“ အမလေး.. ”
“ မေမေရရဲ့လား ”
“ ရတယ် သား ”
မေမေကရတယ် မရတာကကျွန်တော်။ ငပဲကြီးကတောင်လာပြီးလေ။ ဒီနေ့ကျမှ အတွင်းခံ ဝတ်မလာမိဘူး။ မေမေက သိနေပြီလားတော့မသိပါ။ ကျွန်တော့လီးတောင်ပြီး သူဖင်ကိုထောက်ထားတယ်ဆိုတာ။
တချက်တချက် ဆိုင်ကယ်ခုန်လို့ မေမေဖင်ကြွတက်သွားရင် လီးကြီးက တောင်ပြီး တဖြေးဖြေးနဲ့ မေမေ့ဖင်အောက်ကို နေရာယူထားလိုက်သလိုဖြစ်သွားသည်။
လမ်းကလည်းကြမ်းတော့ မေမေ့ဖင်ခုန်တာရွေ့တာတွေက ကျွန်တော့ကို ဂွေးထုပေးသလိုပါပဲ။ လမ်းတောင်မဆုံးဘူး မအောင့်နိုင်တော့ဘဲ သုတ်တွေ ပန်းထုတ်မိသွားတယ်။ ဘတ်စတော့ရောက်တော့ လူကရှင်းနေတယ်။
“ မေမေ..သားတောင်ပန်ပါတယ်နော် ”
“ ရပါတယ်သား...ဒါက မတော်တဆပါ။ မေမေတာင် သားကို ဟိုဟာ ကျွေးမိသေးတာ။ မေမေစိတ်မဆိုးပါဘူး ”
“ ဟုတ် မေမေ.. ”
သုတ်ရည်တွေနဲ့ မေမေ့ထဘီလည်းစို ကျွန်တော့ပုဆိုးလည်းစိုပါပဲ။ မေမေက အိပ်ထဲက ထဘီနဲ့ပုဆိုးကိုထုတ်ပြီး အသစ်ပြောင်းဝတ်ကြသည်။ ခဏကြာတော့
“ မြို့ထဲကို မြို့ထဲကို ဘေးခုံထိုင်းစီးမယ် မှန်လုံ မှန်လုံ ”
ကျွန်တေ်တို့သားမိ အပြင်ထွက်လာတော့ ကားသမားက
“ ညီလေး မြို့ထဲလား။
“ ဟုတ်ကဲ့.. ”
ဘေးခုံးထိုင်စီးမယ်ဆိုပြီးအော်နေတဲ့ ကားစပါယ်ယာကို နားမလည်ဘူး။ ကားကပြည့်နေပြီး မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့သူတွေချင်းပင်။ အမျိုးသမီးတွေဆို ထိုင်ဖို့နေရာလုပ်ပေးပေမယ့်။ ခုဟာက ထိုင်စရာ နေရာကို မရှိတာ
“ အစ်ကိုပြောတော့ ဘေးခုံထိုင်စီးမယ်ဆို ”
“ ဟဟ..ယောင်သွားလို့ပါ ညီလေး။ လိုက်ဦးမလား ”
အချိန်လုနေရတာမို့ ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။ မေမေ့ကို ကားပေါ်ဆွဲတင်ပြီးနေရာပေးတယ်။ မတ်တပ်နဲ့ အနောက်မှာက ယောကျ်ားသားတွေအများကြီး အဲဒါနဲ့ မေမေ့အနောက်ကို ကျွန်တော်နေရာ ယူလိုက်တယ်။ ဟုတ်တယ်လေ။ ကိုယ့်အမေဖင်ကို သူများထောက်တာ လက်မခံနိုင်ပါဘူး။ ကိုယ်ပဲထောက်မှာပေါ့။
တို့ပြည်ကြီးရဲ့လမ်းပီပီ လမ်းက ကတ္တရာလမ်းလို့ပဲ နာမည်တွင်တာပါ။ ချိုင့်ကွက်တွေနဲ့၊ ဖာရာထေးရာတွေနဲ့မို့ အနောက်မှ မေမေ့တင်ပါးနဲ့ထိကပ်နေတဲ့ ငပဲကြီးက တထောင်ထောင်နဲ့ဖြစ်လာတယ်။ လမ်းကကြမ်းနေတော့ ကိုယ်လုပ်စရာမလိုပဲ အလိုလို မေမေ့ဖင်ကို လီးနဲ့ထိုးထိုးမိသလိုဖြစ်နေသည်။
လီးကထဘီကို တိုးဝင်ပြီး မေမေ့ဖင်ကြားထဲသို့ အနည်းငယ်တောင် ချိုင့်ဝင်သွားသည်။ မေမေက သာယာမိတာလားဘာလားမသိ၊ ကျွန်တော့ကို တချက်တချက်လည့်ကြည့်တယ်။ စိတ်ဆိုးနေပုံလည်းမပေါက်ပါဘူး။ ကျွန်တော်လည်းပိုပိုဆိုးလာသည်။ လမ်းကကြမ်းလို့ နည်းနည်းဆောင့်ရင် ကျွန်တော်က ပိုပိုဆောင့်ပေးတယ်။
ခဏနေတော့ သား..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ ကြည့်လာတယ်။ လီးကလည်းအရမ်းတောင်လို့ အရမ်းကောင်းနေပြီး သုတ်မထွက်အောင် အောက်အီးထားပေမယ့် ချိုင့်ကွက်တစ်ခုအရောက် အရမ်းပြီးချင်တဲ့စိတ်က ထိန်းမရတဲ့အဆုံး ဖောက်ကနဲ့ ဆောင့် ကားဘရိတ်လည်း ဖျတ်ကနဲ အနင်းခံရတော့ မေမေ့ဖင်ကို အရှိန်နဲ့ဆောင့်မိပြီး သုတ်ရည်ထပ်ပြီးပန်းထုတ်မိပြန်သည်။
ဒီတော့မှ လီးက ကျသွားတယ်။ မကြာဘူး မြို့ထဲဂိတ်ကိုရောက်လို့ ကားကရပ်သွားသည်။ ဒေါ်လေးက မေမေ့ကို ကိုယ်တိုင်လာကြိုတယ်။ ကျွန်တော်က သူများမြင်မှာစိုးလို့ ပုဆိုးကို လှည့်ဝတ်ပြီးပြီ။ မေမေက သူ့ညီမကိုတွေ့လို့ ပြင်ဝတ်ဖို့ မေ့သွားသည်။
“ မမ..ရာသီလာနေတာလား။ သူများတွေမြင်ကုန်မယ်။ ထဘီပြင်ဝတ်လိုက်နော် မမ ”
“ အေး..အေး.. ”
မေမေက ကျွန်တော့ကိုလှည့်ပြီး မျက်လုံးနဲ့ဆဲလိုက်တယ်။
“ သေနာလေး.. ”
“ ဒေါ်လေး ကျွန်တော်တို့ ဘယ်မှာနေရမှာလဲ ”
“ ဒေါ်လေးရဲ့အမျိုးသားအိမ်ပေါ့ ”
“ သြော်..ဟုတ်ကဲ့ ”
“ ညီမလေး နေရာရောရှိရဲ့လား ”
“ ရှိပါတယ် မမ။ မပူပါနဲ့။ မမတို့သားအမိနှစ်ယောက်အတွက် ရှယ်အခန်းပေးမှာပါ ”
“ သြော်.. ”
အိမ်ရောက်တော့ ဒေါ်လေးအမျိုးသားက ချမ်းသာတဲ့သူပဲ။ အိမ်က တိုက်အိမ်နဲ့ အခန်းတွေလည်းရှိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ဒေါ်လေးအမျိုးသားက အမျိုးတွေများတယ်။ ခရီးဝေးကလာတဲ့ အမျိုးတချို့ကိုလည်း သူ့အိမ်မှာပဲ တည်းဖို့နေရာပေးတယ်။
“ မမ..စိတ်တော့မရှိပါနဲ့နော်။ အခန်းတွေက ဒီရောက်မှ တစ်ခန်းပဲကျန်တော့တာ။ သားမိနှစ်ယောက်နေလိုက်ပေါ့ ”
“ အခြားအခန်းတွေရော မပိုဘူးလား။ ဒါမှမဟုတ် ဂိုဒေါင် အခန်းလိုမျိုး.. ”
“ မမရယ် အဲလိုမနေပါနဲ့။ အဆင့်မြင့်မြင့်နေပါ။ မေမေ့မရှိတဲ့နောက်ပိုင်း မမပဲ ကျမကို စောင့်ရှောက်ပြီး ခုလိုဖြစ်လာတဲ့အထိ ထောက်ပံ့ပေးတာ။ ကျမဘယ်လိုကြည့်ရက်နိုင်မှာလဲ ”
“ အေးပါ ဟယ်..အေးပါ ဘယ်မှာလဲ ငါတို့နေရမည့်အခန်း ”
“ ဒီဘက်မှာပါ မမ လာပါ ”
ဒေါ်လေးနောက်ကို လိုက်သွားတော့ သူကအခန်းပြပေးတယ်။ ဒေါ်လေးတံခါးဖွင့်ပြတော့ အခန်းက အရမ်းကောင်းတယ်။ ခုတင်နဲ့ မွေ့ရာနဲ့။
“ ညီမလေး တကယ်မပိုဘူးနော်။ အခန်းက ”
“ တကယ်ပါ မမ..ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး။ မမတို့က သားမိတွေပဲလေ ”
“ အေး..အေး.. ”
“ မမတို့အခန်းထဲဝင်ပြီး အနားယူတော့။ ရေချိုးချင်ရင် လည်း အခန်ထဲမှာ ရေချိုးခန်းရှိတယ်။ ရေချိုးလို့ရပါတယ် ”
“ အေး..ရပြီး ”
ကျွန်တော်တို့ဝင်လိုက်တာနဲ့ ဒေါ်လေးလုပ်စရာရှိတာ ဆက်လုပ်တယ်။ မေမေက ကျွန်တော့ကိုကြည့်ပြီး
“ သား...မေမေ့အပေါ် ရိုးသားရမယ်နော်၊ သားကြည့်ရတာ မရိုးဘူး ”
“ မေမေရယ် သားရိုးပါတယ်။ ပြီးခဲ့တာတွေက မတော်တဆပါ ”
“ အင်း မတော်တဆတော့ မတော်တဆပဲ ဒါပေမယ့် နှစ်ခါရှိပြီး ”
“ စိတ်ချပါ မေမေ..သားဘာမှမလုပ်ပါဘူး မေမေ့ကို။ မေမေရေသွားချိုးချင် သွားချိုးလေ ”
“ သား အရင်ချိုးလိုက် ။ သားချိုးပြီးရင် မေမေ့ကို ခေါ်လိုက် ”
“ ဘာလို့ မေမေက အရင်မချိုးတာလဲ သားက ကိုယ့်မေမေမို့ ဦးစားပေးတာ ”
“ ငါ အရင်ချိုးရင် နင်ကြည့်မှာပေါ့ ”
“ တံခါး ပိတ်ထားပေါ့ မေမေရယ် ”
“ ကဲပါ..နင်သာ အရင်ချိုးလိုက်စမ်းပါ ”
“ ဟုတ်ကဲ့..မေမေ့ သဘောအတိုင်းပါပဲ ”
ကျွန်တော်ရေချိုးပြီး ခဏကြာတော့
“ ခဏနေထွက်လာမယ် ”
မေမေက ကျွန်တော်ရေချိုးပြီးတယ်အထင်နဲ့ တံခါးကိုအဖွင့်
“ အမလေး... ”
မေမေက ကျွန်တော့ရဲ့ ၆လက်မတောက်ရှည်ပြီး ဖေဖေလောက်လုံးပတ်ရှိတဲ့လီးကြီးကို မြင်သွားတယ်။ လန့်ပြီး တံခါးပြန်ပိတ်ကာ
“ သား..သားကိုယ်တုံးလုံးချွတ်ချိုးတာလား ”
“ ဟုတ်တယ်လေ မေမေရဲ့..ဒါကအလုံခန်းပဲ ဘူမှ မမြင်ဘူး ”
“ အဲဆို..ဂျက်ထိုးထားပါလား။ မေမေကဖြင့်...... ”
“ မေမေကလည်း သားထွက်လာပါမယ်လို့ပြောတာလေ။ သားက ကိုယ်သုတ်နေတာ မပြီးသေးလို့။ ဂျက်က အခြားသူစိမ်းမှမရှိတာ ထိုးထိုးမထိုးထိုးပေါ့
“ သားနော်..မရိုးဘူး ”
“ ကဲပါ..မေမေရာ သားပြီးပြီး အဝတ်လည်းဝတ်ပြီးပြီး ”
“ အဲဆို..ထွက်လာခဲ့ ”
“ ဟုတ် မားသား မေမေ ”
ကျွန်တော်ထွက်လာတော့ မေမေက ဝင်သွားသည်။
“ ဟဲ့..နင် ငါ့ကိုချောင်းမကြည့်နဲ့နော် ”
“ မကြည့်ပါဘူး ကြည့်စရာလား။ မေမေ့ဟာတွေ သားအကုန်မြင်ဖူးထိဖူးသားပဲ ”
“ ဘာမှမပြောနဲ့ ”
မေမေတံခါးပိတ်ပြီး ရေချိုးလိုက်သည်။ မေမေက ဒေါ်လေးတို့နဲ့စကားပြောလိုက်၊ ဧည့်သည်တွေနဲ့စကားပြောလိုက်နဲ့ အချိန်က ဘာရယ်မှန်းမသိ ကုန်သွားသည်။ ညရောက်လာသောအခါ
“ သား...ဒီမှာ ဖက်လုံးကို အလယ်မှာထားမယ်။ မေမေ့ဘက် ကျော်ရဲရင်ကျော်ကြည့် လမ်းမှာတုန်းကလို ညာမယ်မထင်နဲ့ ”
“ မေမေက ကလေးဆန်လိုက်တာ မေမေပြောနေတာနဲ့ပဲ သားတို့သားမိနဲ့မတူတော့ဘူး။ စည်းတွေဘာတွေနဲ့ဆိုတော့ လင်မနေဖူးတဲ့ သတို့သမီးကျနေတာပဲ ”
“ နင် ဘာတွေလျှောက်ပြောနေတာလဲ။ ငါကနင့်အမေနော် ဒီလိုစကားပြောရလား ”
မေမေဒေါသပါနေမှန်းသိတော့ မေမေ့ကိုဆက်မစတော့ဘူး။
“ ဟုတ် မေမေ ”
မေမေက ဘေးစောင်းနဲ့ ကျွန်တော့ကို ကျောခိုင်းအိပ်တယ်။ မေမေ့ခါးက ဂီတာရှိတ်သဏ္ဍန်နဲ့ တင်ကြီးက ဘေးစောင်းအိပ်မှ ပိုပေါ်လွင်နေသည်။ မေမေက တခေါခေါနဲ့အိပ်ပျော်နေပြီး ကျွန်တော်က မေမေ့နောက်ကျောကိုကြည့်ပြီးအိပ်မရဖြစ်နေသည်။
ဒီလိုနဲ့ မထူးတော့ဘူး မေမေမသိအောင် မေမေနောက်ကျောကိုကြည့်ကာ မေမေဖင်ကို နောက်ကနေလိုးတယ်လို့ မှန်းပြီးဂွေးထုလိုက်သည်။ အချက်တစ်ရာလောက်ထုပစ်လိုက်တော့ သုတ်ရည်တွေပန်းထွက်ပြီးမှ အိပ်ပျော်သွားသည်။
အိပ်နေရင်းနဲ့ အိပ်မက်ထဲမှာ မေမေနဲ့ မင်္ဂလာဆောင်ပြီး မင်္ဂလာဦးညသို့ရောက်ရော။ မေမေက ကျွန်တော့ကို အရမ်းချစ်တော့ သူက အရင် ကျွန်တော့ကို တက်ခွပြီးဆောင့်ပေးတယ်။
“ ဖုတ်..ဖုတ်..ဖုတ် ဖတ် ဖတ် ”
အရမ်းကောင်းတာပဲ မေမေရယ်။ မေမေ့ရဲ့ဆောက်ချက်က အရမ်းကောင်းလှတာနဲ့ မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်မိတာ မေမေက ကျွန်တော့ကို အပြင်မှာ တကယ်ဆောင့်နေတယ်။
“ ယောကျ်ား..တော့်ကို ကျမချစ်တယ် ”
အခွင့်အရေးပဲ မေမေက ငါ့ကို ဖေဖေနဲ့မှားဆောက်တာပဲဆိုပြီး ဖေဖေနေရာဟန်ဆောင်ဦးမှပဲလို့ ကျွန်တော်တွေးမိတယ်။ အင်းလေ ခါတိုင်း ဖေဖေနဲ့က အိပ်နေကျ တစ်နေ့ကို နှစ်ကြိမ်လောက် ဖေဖေနဲ့လိင်ဆက်ဆံနေကျကိုး။
ခုကျတော့ သူနဲ့အိပ်နေတာ ဖေဖေမဟုတ်တာကို သူမေ့သွားတာနေမယ်။ မျက်လုံးကလည်း ဖွင့်မထား မသိရင် ယောင်ပြီး လုပ်နေတဲ့အတိုင်းပဲ။
“ အင့် အင့် မိန်းမ ဆောင့်ဆောင့် အသံတိုးတိုးလေး ပြောလိုက်တယ် ”
သူဆောင့်ချက်အားကလျော့သွားတဲ့အခါ မေမေ့ကိုဆွဲလဲလိုက်ပြီး အပေါ်ကနေ လေကြီးထိုးစတိုင်နဲ့ ဆောင့်လိုးသည်။
“ အ..အ..မိန်းမရာ မိန်းမစပက လိုးလို့ကောင်းလိုက်တာ ”
“ လိုး..လိုး..ယောကျ်ား မိန်းမဗိုက်ကြီးအောင်လိုးနိုင်ရင် ဆုပေးမယ် ”
“ လိုးမှာ လိုးမှာ မိန်းမကို အမွာပူးရအောင်လိုမှာ။ မိန်းမ စောက်ဖုတ်ကိုလိုးရတာ အရမ်းဖီးရှိတာပဲ။ လိုးလို့ကို မဝဘူး ”
“ ပွတ် ပွတ် ပွတ်..ဖတ် ဖတ် ဖလို့ ဗွတ်ဗွတ် ပြွတ် ”
လိုးရင်းနဲနဲကြာလာတော့ ပြီးချင်နေသည်။ လီးကလည်းအရမ်းတောင်နေပြီး မေမေ့ကို ခုလိုလိုးရလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားဘူး။ မေမေမျက်လုံးဖွင့်ပြီး သိသွားမှာစိုးတော့ မြန်မြန်ပြီးချင်မိသည်။ လိုးချက်ကို အရှိတင်လိုက်သည့်ခဏအကြာမှာ ကျွန်တော့ရဲ့သုတ်ရည်များ မေမေ့စောက်ပတ်ထဲသို့ ပန်းထုတ်လိုက်တော့သည်။
မေမေက မျက်လုံးမိတ်လျှက်သားနဲ့ ပြန်အိပ်ချင်တဲ့ပုံစံ သားမှန်း သတိမရသေးခင် နောက်တချီ အားတင်းပြီး လိုးချင်တာနဲ့ ပျော့သွားတဲ့ လီးကို မေမေ့စောက်မွှေးတွေနဲပွတ်ပေးပြီး ခဏဂွေးထုလိုက်သည်။ လီးက ပြန်တောင်လာတော့ မေမေ့ရဲ့နို့နှစ်လုံးကြားကို လိုးချင်မိသည်။ မေမေက ဖေဖေနဲ့အိပ်ရင် ဘရာဇီယာ မဝတ်ဘူး။
ခုကျ ဘရာဝတ်နေတော့ နဲနဲခက်တယ်။ အင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို ကုန်အောင်ဖြုတ်ပြီး ဘော်လီချိန်က သူ့ကျောမှာမို့ ချွတ်ဖို့မလွယ်ဘူး။ သူကိုတွန်းလိုက်ရင်လည်း နိုးသွားမှာစိုးတယ်။ အဲဒါနဲ့ ဘော်လီကို နဲနဲမလိုက်ပြီး လီးကို နို့နှစ်လုံးကြားထည့်ကာ ပွတ်လိုးလိုက်သည်။
မေမေကလည်း ဘော်လီကိုအကြပ်ကြီး မဝတ်တာနဲ့ အတော်ပဲ လီးတစ်ချောင်းစာလောက်တော့ ထိုးထည့်လို့ရသည်။
“ တော်ကလည်း လိုးလို့မဝသေးဘူးလား ”
“ လိုးချင်သေးတယ်မိန်းမ လေးဘက်ကုန်းပေးပါလား ”
“ တော်ကလည်း အဲဆိုမြန်မြန်လိုး အိပ်ချင်လို့ ”
မေမေကမျက်လုံးမဖွင့်ပဲစကားပြောနေသည်။ ပြီးတော့ သူလေးဘက်ကုန်းပေးသည်။ လေးဘက်ကုံးတဲ့အခါ ကျောခုံးက ဘရာချိတ်ကို မရရအောင်ချွတ်လိုက်တော့ မေမေနို့ကြီးနှစ်လုံး အထိန်းမရှိပဲ တွဲလောင်းကျနေသည်။ နောက်ကနေဆောင့်လိုးရင်း မေမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို နိုက်ကာ လိုးရတာ အရမ်းအရသာရှိသည်။
ခွေးတွေ၊မြင်းတွေခွလိုးလိုးသလိုမျိုး မေမေ့ကို လက်နှစ်ဖက်နဲ့ခွကာ ညာလက်နဲ့ကိုယ်ကိုထိန်းပြီး ဘယ်လက်ဖြစ် မေမေ့နို့တွေကို ချေကာ ဆုပ်နယ်ရင်း ဖင်ကိုလှုပ်ကာ လိုးသည်။ ဒီလိုလိုးရတာက လီးကို အပြင်ထွက်အောင်ထုတ်လို့မရပါ။ ဒီအတိုင်းပဲ မေမေ့နောက်တင်ပါးနဲ့ဖိကပ်ပြီးလိုးရတာဖြစ်တယ်။
အားနဲ့ဆောင့်လို့မရပေမယ့် လိုးရတာ သိပ်ဖီးရှိတယ်။ လိုးရတာတော်တော်ကောင်းနေပြီး မေမေ့နို့ကိုမြင်ချင်တာနဲ့ မေမေ့လက်နဲ့ခြေတစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီး တွန်းလဲပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ မေမေ့ပေါင်ကိုဆွဲကား လိုက်ပြီး လီးကို စောက်ပတ်ပေါက်ဝတေ့ကာ ထိုးထည့်လိုက်သည်။
“ အား..ကောင်းလိုက်တာ မေမေရယ် ”
“ တော်က သားလား ”
မေမေမေးတာကို မဖြေပဲ ဆက်လိုးဆောင့်သည်။ မေမေလို့ခေါ်ပြီးလိုးချင်တာနဲ့ လိုးဆောင့်ရင်း မေမေလို့သာခေါ်သည်။
“ မေမေ..မေမေ..မေမေ့စောက်ပတ်က အရသာရှိလိုက်တာ။ သိမ့်လိုးလို့ကောင်းတာပဲ.. ကောင်းတယ်မေမေ မေမေ့စောက်ပတ်ကောင်းတယ်။ အား ကောင်းလိုက်တာ မေမေ့ကိုစွဲသွားပြီး မေမေ့ကိုပဲတချိန်လုံးလိုးချင်တယ်။ အား..မေမေ…မေမေ အား..ကောင်း ”
“ ဟင်း..သား သား..သားဘာလုပ်တာလဲ သားခုရပ်လိုက် ”
“ ရပ်လို့မရတော့ဘူး မေမေ သားအရမ်းကောင်းနေပြီ ”
မေမေ့မှာ လီးအရသာကို ခံရတာအရမ်းကောင်းနေပြီးမှ သားမှန်းသိတော့ အရှက်ကြီးရှက်ကာ
“ သား..မလုပ်နဲ့ ”
“ မေမေ..သားတို့လုပ်တာ တစ်ချီပြီးသွားပြီးလေ။ ပြီးတော့မယ်မေမေ ခဏလေးပဲစောင့်ပါ ”
“ အား..သား..မလုပ်နဲ့..ဆင်းတော့ သား တို့ကသားမိတွေလေ အား..ကောင်းတယ်သား အာ..မကောင်းဘူး ”
“ ဟင့်ဟင့် မေမေမနေနိုင်တော့ဘူး .မြန်မြန်လိုးတော့ ကောင်းတယ်သား အင့်အင့် ကောင်းလိုက်တာသားရယ် ”
“ မဟုတ်ဘူး မဖြစ်သင့်ဘူး အားကောင်းလိုက်တာ အား…ကောင်းတယ် ဟင့် အင့် သူများတွေရိပ်မိရင် အရှက်ကွဲပြီ ”
“ ဘူမှမသိပါဘူးမေမေ အခန်းက အလုံခန်းပါ။ စိတ်ကချ သားမြန်မြန်လိုးပါ့မယ်။ လိုးရတာ အားပိုပိုလို့ပါလာပြီ မေမေလည်း သိပ်ကောင်းနေပြီး တားမြင့်တဲ့စကားတွေမပြောတော့ပါ ”
“ အင့်..အင့်..ကောင်းလိုက်တာ သားရယ် လိုးလိုး ဆောင့်ဆောင့် ”
“ ဟုတ်.. ”
“ ဖတ်ဖတ်...ဖတ်ဖတ်..ဖတ်ဖတ်...ဖတ်..ဖတ်..ဖတ် ”
မြန်နိုင်သမျှကို အမြန်ဆောင့်လိုးရင်း လှုပ်ခါနေတဲ့ မေမေ့နို့ကြီးနှစ်လုံးက ကျွန်တော့စိတ်ကို ပိုထကြွစေတယ်။ လှုပ်ခါနေတဲ့ နို့ကြီးနှစ်လုံးက “ဟျောင့်..မင်းလိုးနေတာမင်းအမေနော်၊ မင်းအမေကို မင်းလိုးနေတာကွ မအေလိုးရ အင်း လိုးလိုး..ဒီငါ့ကိုလည်းမင်းစို့ခဲ့တာပဲ။
“ မင်းအမေစောက်ပတ်ထဲကနေ မင်းထွက်ခဲ့တာပဲ ငါတို့နဲ့မင်းက မကင်းပါဘူး။ သားမှန်ရင် မိခင်စောက်ဖုတ်နဲ့မကင်းဘူးကွ လိုးသာလိုးကွား”
လို့ သတိပေးစကားပြော အားပေးနေသလိုမို့ အား…မေမေ သားပြီးပြီ..မေမေလည်း ကျွန်တော့မျက်နာကိုကြည့်ပြီး အထန်စိတ်တွေနဲ့ သူပြီးနေပြီးဆိုတာ ကျွန်တော်သုတ်ရည်ပန်းတဲ့အချိန် သူစောက်ပတ်က ကျွန်တော့လီးကို ညစ်ညစ်နေသောကြောင့်သိရသည်။ အတူတူမပင် ကျွန်တော်တို့သားမိနှစ်ယောက် ပြီးကြသည်။
မေမေက သူ့အိပ်ရာဘက် သူလိမ့်လိုက်ပြီး အောက်ကျသွားတဲ့ဖက်ခေါင်းအုံးကို ပြန်ကောက်ကာ
“ ဒီမှာနော်..စည်းခြားထားတယ်။ လာကျော်ရဲရင် ကျော်ကြည့် နင့်အမေအကြောင်းကောင်းကောင်း သိမယ် ”
“ ဟုတ်ကဲ့ပါ မေမေ..မေမေသာ ကျွန်တော့ကို နောက်တခါ မခွမိစေနဲ့။ မေမေလာခွရင် သား တာဝန်မယူဘူး ”
မေမေက ခံပျင်းသောအမူအရာနဲ့ ကြည့်ပြီး အဝတ်တွေပြန်ဝတ်ကာ အိပ်သွားသည်။ ထိုအချိန်ကား မနက်သုံးနာရီဖြစ်နေပြီးဖြစ်သည်။ မနက်မိုးလင်းတော့ အမေက အတင်းခေါ်နိုးသည်။
“ သား..ထတော့ သူများတွေအခန်းအနားပြင်ဆင်နေပြီး ”
“ ဟုတ်မေမေ.. ”
“ မျက်နာသစ် ရေချိုးလိုက်ဦး ”
မေမေ့ကိုနုတ်မဆက်ရသေးဘူးဆိုပြီး မေမေ့တင်ကို သွားကိုင်ကာ နို့ကိုနမ်းလိုက်သည်။ ထိုအချိန်မှာ မထင်မှတ်ထားတဲ့ အဖြစ်အပျက်က
“ ဖျန်း.. ”
“ အား..မေမေ ”
“ နင် နင့်အမေကို ဘာအောက်မေ့တာလဲ။ ဖာသည်မလို့ အောက်မေ့နေတာလား ”
ကျွန်တော့ မျက်နာမှာ နီရဲသွားသည်။ မေမေဒီလိုမျိုး ကျွန်တော့ကို တခါမှ ပါးမရိုက်ဖူးဘူး။ ရင်ထဲမှာက တဆစ်ဆစ်နဲ့ နာနေသည်။ မေမေနဲ့အရင်လိုပြန်နေဖို့က မလွယ်တော့ပါ။
မေမေနဲ့အသားချင်းထိလိုက်ရင် လီးက အလိုလိုတောင်လာတာ အပြစ်လုပ်ဖို့ကို နိုးဆော်နေသည်။ မေမေကလည်း ကျွန်တော့ပါးကို ရိုက်မိတဲ့ သူ့လက်ဝါးကို သူပြန်ကြည့်သည်။ သို့ပေမယ့် သူကျွန်တော့ကို အလိုမလိုက်တော့ဘူးလို့ ဆုံးဖြတ်ထားပုံရသည်။
“ နိုင်ထွန်း..နင်ကြာလှချဉ်လား။ မြန်မြန်လုပ် ပြီးရင် အခန်းအနားက စတော့မှာ ”
ကျွန်တော်ထွက်လာတော့
“ ဟင်..သား သားမျက်နာက ”
“ ဟီး..မျက်နာသစ်လို့မရဘူး၊ နာတယ်မေမေ ”
“ မေမေ့ကို ခွင့်လွတ်ပါသား။ သားအမှားလုပ်ရင်တောင် မေမေက တားရမှာ ဒီလိုမျိုးတော့ မေမေ မလုပ်သင့်ဘူး။ မေမေ့ကို ခွင့်လွတ်နော် ”
မေမေရိုက်တာ တော်တော်ကြီးပြင်းတော့ မျက်နာက သွေးချည်ဥသွားသည်။
မေမေ့အပြင်ထွက်ပြီး လိမ်းဆေးရှာပေမယ့် လိမ်းဆေးနဲ့က မထိရောက်ဘူးဆိုတာတွေးမိလို့ လူအခြေအနေကြည့်ပြီး တက်စီငှားကာ ဆေးခန်းသို့သွားကြသည်။ မင်္ဂလာဆောင်က ဘယ်လိုပြီးသွားလဲဆိုတာမသိခဲ့ပါ။ ကျွန်တော်ချော်လဲပြီး ပါးတစ်ဖက် နံရံစောင်းနဲ့ပွတ်ဆောင့်မိတာလို့ လိမ်ခဲ့ရသည်။
ဒေါ်လေးက ကုန်ကျစားရိတ်ကို အကုန်ခံပေးမယ်လို့ပြောတာ မေမေလက်မခံခဲ့ဘူး။ မေမေပေးတဲ့ လက်ဖွဲ့ကိုလည်း ဒေါ်လေးက မယူခဲ့ပါ။ လူလာတာနဲ့တင်ကျေနပ်ကြောင်းပြောတယ်။ ညီအစ်မနှစ်ယောက်အငြင်းအခုံးဖြစ်ကြသေးသည်။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ပြီးသွားသည်။
တဲပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော်က အသက်မပါတဲ့လူလိုပါပဲ။ မေမေနဲ့လည်း စိန်းလာတယ်။ မေမေက အတတ်နိုင်ဆုံးလိုက်ချော့တယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ကိုက မေမေနဲ့ လက်ပွန်းတတီးနေလို့မရတာ။ မေမေ့ကိုစိတ်ဆိုးလို့မဟုတ်ပါ။ မေမေနဲ့ အရင်လိုပြန်နေပြီး စိတ်မထိန်းနိုင်ရင် ပါးထပ်ပြီးအရိုက်ခံရမှာစိုးလို့ ခွာခွာနေပေးတာ။
“ သား..ရော့စား.. ”
“ သား..သားတို့သားအမိနှစ်ယောက်ဘာတွေဖြစ်နေကြတာလဲ။ ဖေဖေ သားကိုကြည့်နေတာ တစ်လရှိပြီ ”
“ ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ဖေဖေ ”
“ အဲဆို..မင်းအမေ ဟင်းထည့်ပေးတာ စားလေ ”
“ စားပါတယ် ဖေဖေ သားသိပ်မဆာလို့ပါ ”
“ မြ..သားဘာဖြစ်နေတာလဲ ”
“ မြို့ရောက်တုန်းက သားကို မြဆုံးမတာနဲနဲလွန်သွားလို့ သားကစိတ်ဆိုးနေတာ၊ ခုထိ သူစိတ်ဆိုးမပြေသေးဘူး ”
“ သား..ရယ်..မင်းမေမေ ကောင်းစေချင်လို့ ဆုံးမတာပါ။ မိဘဆိုတာ သားသမီးကို ဆုံးမတာ မှားချင်မှားမယ်။ ဆိုးစေချင်လို့ တစ်ခုမှ မပါဘူး။ ဒီတခါတော့ မင်းမေမေကို ခွင့်လွတ်လိုက်ပါ ”
“ သား..မေမေကို စိတ်မဆိုးပါဘူး ”
“ သားကိုသား စိတ်ဆိုးနေတာ..မလုပ်သင့်တာကို လုပ်တယ်လေ။ အဲဒ်ပြင်လို့လည်းမရဘူး။ နောက်ဆုတ်လို့လည်းမရဘူး ”
“ သားက ဘာအမှားလုပ်လို့လဲ ”
“ သြော်...တော်ကလည်း ကလေးပဲ ကလိမ္မာတစ်ခါမိုက်တော့ရှိတာပေါ့။ သားကို မမေးပါနဲ့တော့ ”
“ အေး..ပါ မိန်းမရာ ”
တနေ့ ကျွန်တော် ဥယျာဉ်ထဲဝင်ပြီး ငှက်ပျောပင်တစ်ပင်ရဲ့အနားမှာ ငှက်ပျောရွက်တစ်ရွက်ကို ခင်းကို ပင်စီကို မှီလျှက်..သိမ်းထားတဲ့မေမေ့ဓတ်ပုံကို ထုတ်ကာ
မေမေ…သားကိုခွင့်လွတ်ပါ။ သား မေမေ့ကို စိတ်ဆိုးလို့မဟုတ်ပါဘူး။ သားမေမေ့ရဲ့ စောက်မွှေးတစ်ချောင်းကိုလည်း မေ့မရဘူး။ သားကို ခွပြီးဆောင့်ပစ်တဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကိုလည်း မေ့မရဘူး။
သား မေမေ့နဲ့ထိတွေ့ရင် သားလီးကတောင်တောင်လာတယ်။ သားလေ မေမေ့ကို သားမိထက် ပိုတဲ့သံယောဇဉ်တွေဖြစ်နေပြီး။ မေမေ့ကို စွဲလမ်းမိပြီး။ မေမေနဲ့လက်ပွန်းတတီး အရင်လို ပြန်နေလိုက်ရင် စိတ်မထိန်းနိုင်တဲ့အခါ နောက်တခါ ပါးကျိုးမှာကြောက်တယ်။
ဒါကြောင့် ဒီလိုပဲ မေမေ့ကို မှန်းပါရစေ။ မေမေပုံမှာ စောက်ဖုတ်နေရာကို နမ်းပြီး လျှာနဲ့လျှက်ပစ်လိုက်တယ်။ မေမေ့စောက်ဖုတ်ရှိရာကို လီးနဲ့တေ့ပြီး ဂွေးထုပစ်လိုက်တယ်။ မေမေ့တစ်ကိုယ်လုံးမှာ လီးနဲ့အထိုး မခံရတဲ့နေရာမရှိအောင်ပဲ တကိုယ်လုံးကို လီးနဲ့တို့ပစ်ပြီး ဂွေးထုပစ်သည်။ ပြီးခါနီးမှ
“ သား…နေဦး မေမေ့ကို စောင့်ဦးလေ ”
“ ဟား..မေမေ..သား သား ”
“ မေမေနားလည်ပါတယ် သားရယ်။ သားကို မေမေ ပါးမရိုက်တော့ပါဘူး။ မေမေဘက်ကလည်းလိုတာပဲလေ။ သားကို မေမေအရင် တက်ဆောင့်ပြီး အလိုးခံတာကိုး ”
“ အာ..မေမေရောက်နေတာ ကြာပြီးလား ”
“ ကြာပြီ..သား ကိုခွင့်လွတ်ပါ မေမေလို့ ပြောကတည်းက ရောက်နေတာ ”
“ မေမေ့ကို သားပါလို့ ရှောင်နေလဲဆိုတာ မေမေသိချင်လို့ သားကို အမြဲချောင်းနေတာ ခုတော့မိပြီ ”
“ သား..သားလေ အဲစိတ်တွေ ထုတ်လို့မရဘူးမေမေ။ သားစိတ်တွေက အဲလိုချင်းပဲဖြစ်နေတယ် ”
“ ရပါတယ်သား...သားစွဲလမ်းသွားအောင် မေမေပဲ အရင်လုပ်မိသလို ဖြစ်သွားတာကိုး၊ သားက လိုးဖူးတာဆိုလို့ သားအမေ့စောက်ဖုတ်တခုပဲလေ.. အကောင်းဆုံးလို့ ထင်ချင်ထင်မှာပေါ့ ”
“ မဟုတ်ဘူး မေမေ..အခြား စောက်ဖုတ်တွေက သားကို ဘာမှ မဆွဲဆောင်နိုင်ဘူး။ မေမေ့အဖုတ်ကျမှ ”
“ အေးပါ သားရယ်။ သား မေမေ့စောက်မွှေးကို ရတဲ့နေ့ကတည်းက စွဲလမ်းနေတာ မေမေသိတာပေါ့ ”
“ မေမေက ဘယ်လိုသိတာလဲ ”
“ ဒီမှာလေ သားရဲ့ ဒိုင်ယာရီ ”
“ ဟာ...ရှက်လိုက်တာ မေမေရယ် ”
“ မရှက်ပါနဲ့သားရယ် သားကို မေမေနားလည်တယ်။ အရင်လိုပဲ လက်ပွန်းတတီးနဲ့ သားမိလိုနေကြရအောင်။ သားဖေဖေလည်း သားကို တခုခုပူးနေတယ်ဆိုပြီး တမျိုးထင်ကုန်ပြီး ”
“ ဟာ..မေမေကလည်း ဘာမှ မပူးပါဘူး
“ ပူးတော့ ပူးပါတယ်။ သားကို ”
“ ဘာကပူးတာလဲ မေမေ ”
“ မေမေ့စောက်ဖုတ်ပူးတာလေ။ တကတည်းမှပဲ ပါးအရိုက်ခံရမှာစိုးလို့ ကိုယ့်အမေကို သူစိမ်းလိုဆက်ဆံတယ်။ သားပါးကို ရိုက်မိလို့ မေမေက အကြီးအကျယ်ကိုနောင်တရခဲ့တာ ”
“ မေမေရယ် သားကို ခွင့်လွတ်ပါ ”
“ ခွင့်လွတ်ပါတယ်သားရယ်။ သား မေမေ့ကိုလိုးချင်နေတဲ့စိတ်ကိုလည်း ခွင့်လွတ်တယ်။ လူလစ်ရင် မေမေ့ကိုမှန်းပြီးဂွေးထုခဲ့တာတွေကိုလည်း ခွင့်လွတ်တယ်။ ပြီးတော့ နောင်ကျရင် မေမေ့အဖုတ်ကို တကယ်လို့တော့မယ့်အချီတွေအတွက်လည်းခွင့်လွတ်တယ်။ ဟုတ်ပြီးလား ”
“ ဟား..မေမေတကယ်ပြောတာလား။ သားကို လိုးခွင့်ပေးမှာလား ”
“ သားလီးတောင်တဲ့ အခါမှပါ။ သားအရင်တုန်းကလိုပဲ ပြန်နေပေးပါ။ သားလီးတောင်လာလို့ မအောင့်နိုင်ရင် သားဖေဖေအခြေအနေကိုကြည့်ပြီးလိုးကြတာပေါ့ ”
“ တကယ်.. ”
“ တကယ်ပေါ့ ကဲ့…ဘယ်မှာလဲ မေမေရိုက်မိတဲ့ သားရဲ့ပါး။ မေမေ့စောက်ဖုတ်နဲ့ သားရဲ့ပါးကို တောင်းပန်ပေးမယ်။ အဲပါးက ခုထိ စိတ်ဆိုးနေသေးတာ မေမေသိတယ် ”
“ ဘယ်ဘက်ပါးပါ မေမေ.. ”
မေမေက သူ့ထဘီကိုလှန်ပြီး ကျွန်တော့ရဲ့ဘယ်ဘက်ပါးကို သူ့စောက်ဖုတ်နဲ့ ပွတ်ပေးတယ်။ လီးက တထောင်ထောင်နဲ့ကို ဖြစ်နေပြီ။
“ သားရဲ့..ညာဘက်ပါးကိုလည်း ဘောနပ်စ်အနေနဲ့ မေမေရဲ့စောက်ဖုတ်ကတောင်းပန်ပါတယ်။ အဲအချိန်မှာ မွေးနေတဲ့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို ကျွန်တော်အသည်းယားပြီး လျှာနဲ့ လျှက်လိုက်သေးတယ် ”
“ ကဲ..သား သားရဲ့ပါးကို ရိုက်မိတဲ့ မေမေ့ရဲ့လက်ဖဝါးက သားလီးကို တောင်းပန်ချင်တယ် ”
မေမေက သူ့ရဲ့ညာလက်ဖြင့် ကျွန်တော့ရဲ့လီးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ဂွေးထုပေးတယ်။ခုနပြီးချင်တဲ့စိတ်က အခုမှ ပြန်လည်လာသည်။ မေမေဂွးထုပေးတာ အချက်ပေါင်း ၅၀ကျော်ပြီ။
“ မေမေ...မေမေ့ရဲ့ပါးစပ်လည်း တောင်းပန်ရမယ်။ သားချစ်တဲ့ အဖိုးတန်မေမေကို မေမေ့ပါးစပ်က ဖာသည်မလို့ ခေါ်လို့။ သားက ဖာသည်မ မပြောနဲ့ အခြားလူကောင်းမိန်းကလေးတွေကိုတောင် စိတ်မဝင်စားတာ မေမေမှ ချစ်နေတာ...
ဒါကြောင့် မေမေက ဖာသည်မထက် မကဘူး အခြားတလောကလုံးက မိန်းကလေးတွေထက် သာလွန်တယ်။ အဲဒီသာလွန်တဲ့မေမေ့ကို မေမေ့ပါးစပ်က အမှားပြောတယ်။ မကျေနပ်..အ...
မေမေက ကျွန်တော့စကားတောင် မဆုံးလိုက်ပါ ကျွန်တော့ရဲ့လီးကြီးကို ငုံပစ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူမလျှာဖြင့် ကျွန်တော့လိင်တန်တစ်ချောင်းလုံးကို လျှက်ပစ်ပြီး လဥအကို ပါးစပ်အပြည့်မှာ ငုံကာ စုပ်လိုက်သေးသည်။ ခဏနေတော့ ကျွန်တော့ရဲ့ ငယ်ပါကို အားရပါးရ စုပ်ကာ လွေပေးပါတော့သည်။
“ ပျုပျုပျု..ဖျုဖျုဖျု..ဖလို့ဖလု
“ အား..အား..ကောင်းလိုက်တာ မေမေရယ် အား..အား..ဖျန်း.. ”
မေမေ့ပါးစပ်ထဲသို့ ကျွန်တော့သုတ်ရည်တွေ ပန်းထုတ်မိသည်။
“ ကတော့ မေမေ ကတော့ ”
“ ရပါတယ်သားရယ် သားဖေဖေ့ လရည်တောင် မေမေသောက်ဖူးတာပဲ။ ဂလု..ဂလု ”
“ အာ..မေမေရယ် သားသုတ်ရည်ကို တွေကိုမြိုချလိုက်တာလား ”
“ အင်း သား..ယောကျ်ားသုတ်ရည်က မိန်းမအတွက်ကောင်းပါတယ် ”
“ အဲဆို..မေမေ့ စောက်ရည်တွေကိုလည်း သားသောက်ချင်တယ် ”
“ သောက်ချင်ရင် အရည်ထွက်အောင်လုပ်ပေါ့ ”
“ ဟုတ် မေမေ ”
မေမေပြောပြီးတာနဲ့ မေမေ့ထဘီကို လန်လိုက်ကာ ကျွန်တော့ရဲ့မျက်နာကို မေမေအဖုတ်နဲ့ထိကပ်ပြီး ပွတ်တိုက် နမ်းရှိုက်လိုက်သည်။
“ အို..အို့..သားရယ် ”
လျှာကို အရှည်ဆုံးထုတ်ပြီး မေမေ့စောက်ဖုတ်ရဲ့အကွဲလေးကို လျှက်ကာတလည့်၊စုတ်ကာ တစ်ဖုံ နဲ့ မေမေ့ရဲ့စောက်စေ့ကို ကျွန်တော့ရဲ့လျှာဖြားလေးနဲ့ကလိပေးသည်။
“ အို့..သား သားရယ် လုပ်တတ်လိုက်တာ။ ဒီလိုမျိုးသားဖေဖေ မလုပ်ပေးဖူးဘူး။ တော်လိုက်တာ သားရယ် မေမေ့မွေးရကျိုးနပ်တဲ့သားပဲ။
“ မေမေ့သားပဲလေ ”
“ ဖေဖေက မေမေ့ကို မလျှက်ပေးဘူးလား ”
“ ဟင့်အင်း...သူ့လီးကိုသား မေမေက စုပ်ရဲတာ သူက မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို မစုပ်ရဲ.. ”
“ အား..အား..သား မေမေ့ ဖရိ..ဖရိ ” (စောက်ရည်ထွက်သံ)
“ သား..က မအေတူသားပဲ။ တော်လိုက်တာ ”
“ မေမေ့သားပဲလေ ဒီလောက်တော့ ပါးပါးလေးပါ ”
“ အင်းပါ သားရယ်။ သားဖေဖေဆိုရင် မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို မလျှက်ရဲဘူး..ညစ်ပတ်လို့တဲ့။ အဲဒါက အောကားတွေမှာ ဒါရိုက်တာက တမင်ထွင်လိုက်တာတဲ့။ တကယ်တော့ မလိုအပ်ပါဘူးတဲ့။ သားဖေဖေက လိုးတဲ့ဘက်မှာတော့ မေမေမပိုင်းရင် သူလည်း မပိုင်းပဲ လိုးနိုင်တယ်။ တခုပဲ သူမေမေ့စောက်ဖုတ်ကို ဘာဂျာမပေးနိုင်ဘူး။ မေမေကဖြင့် သူပေးနိုင်လို့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ကို မွှေးနေအောင် လုပ်ထားတာ ”
“ သြော်..ဒါကြောင့် မေမေ့စောက်ဖုတ်က မွှေးနေတာကိုး အားမငယ်ပါနဲ့ မေမေ သားရှိတာပဲ။ မေမေ့ကို ဂျာပေးမှာပေါ့ ”
“ အင်းပါ သားရယ်။ သားဖေဖေမသိစေနဲ့နော် ”
“ ဟုတ် မေမေ..သားတို့လိုးရအောင်လေ ”
မြက်ပင်တွေရှိပေမယ့် ငှက်ပျောရွက်ခုတ်ပြီး ခင်းထားတာမို့ ပေမှာ ကျွန်တော်တို့မပူရပါ။ မြက်ခင်းပေါ် ငှက်ပျောရွက်ခင်းထားတာ သဘာဝမွေရာပါပဲ။ မေမေက ကျွန်တော့ကိုခွကာ လီးပေါ်ထိုင်ချလိုက်သည်။ ကျွန်တော်တို့ ထိုင်လျှက်သား လိုးနေကြတာပေါ့။
တော်တော်လေးကြာတော့ မေမေ့ကို သိုင်းဖက်ထားတဲ့ ကျွန်တော့လက်တွေကို ဖြည်လိုက်ပြီး မေမေလည်း ကျွန်တော့လည်ပင်းကို ပိုက်ထားတဲ့ လက်နှစ်ဖက်ကိုဖြေလျှော့ကာ ငှက်ပျောရွက်ပေါ် ကျောခင်းလျှက်.. မေမေ့စောက်ပတ်ကို တဖုန်းဖုန်းနဲ့ ကျွန်တော်ဆက်ပြီး ဆောင့်လိုးသည်။
အဲလိုနဲ့ မေမေ့ကို ဆောင့်လိုးတာ အချက်တစ်ရာနီးပါးလောက်ဖြစ်လာတော့ လီးအရမ်းတောင်လို့ စိတ်အရမ်းထန်နေပြီး မေမေလည်း တဟင်းဟင်းနဲ့ ညည်းပြီး အရသာခံနေသည်။ ကျွန်တော်တို့ စကားမပြောပဲ ကျွန်တော်တို့ရဲ့လီးနဲ့စပကိုသာ တဗျစ်ဗျစ်နဲ့ စကားပြောခွင့်ပြုနေတာဖြစ်တယ်။ အရမ်းကောင်းလွန်းလာတော့ မအောင့်နိုင်တဲ့အခါ
“ အ..မေမေ သားအရမ်းကောင်းနေပြီ ”
“ အင်းသား..မေမေလည်းကောင်းနေတယ် ”
“ သားမပြီးချင်သေးဘူး မေမေ..သားဆက်လိုးချင်သေးတယ် မေမေ့ကို ”
“ အဲဆို..စတိုင်အသစ်ပြောင်းမယ်လေ စိတ်ပြောင်းသွားအောင် ”
“ ဟုတ်မေမေ..အဲဆို..မေမေထ ”
“ အင်း..ထပြီးတော့ ”
“ မေမေ ငှက်ပြောပင်ကြီးကို မှီလိုက် ”
“ အင်းဟုတ်ပြီးသား.. ”
မေမေက ငှက်ပျောပင်ကို မှီပြီး ဘယ်ခြေကို မြောက်ပြသည်။ အဲမှာ ကျွန်တော်က မေမေ့ရဲ့ဘယ်ခြေကို ညာလက်နဲ့ မတင်ပြီး သူမရဲ့အဖုတ်ထဲသို့ လီးကို ထိုးထည့်လိုက်သည်။
“ ကောင်းလိုက်တာ သားရယ်..ဒီစတိုင်မဆိုးဘူး ”
“ ဟုတ် မေမေ ”
“ ဗျစ်ဗျစ်..ဖလို့..ဖတ်ဖတ်..ပလို့..ဖလို့..ဗွတ်..ပွတ် ”
လိုးချက်တွေက ငှက်ပျောပင်ပါလှုပ်ခါသည်။
“ ဒီနေရာလေးမဆိုးဘူးသား…အခြေအနေကောင်းရင် ဒီနေရာမှာ လာလိုးကြမယ်နော် ”
“ ဟုတ် မေမေ ”
“ အား..သား.မေမေပြီးချင်နေပြီး ”
“ ပြီးလိုက်မေမေ ပြီးချင်ရင်..သားလည်းပြီးတော့မှာ.. ”
“ သား..မေမေခြေထောက်ကို ချလိုက်ပါလား..သားအားရပါးရ ဆောင့်နိုင်အောင် ”
“ ဟုတ် မေမေ.. ”
မေမေ့ ရဲ့ဘယ်ခြေထောက်ကို ချလိုက်တော့ မေမေက လေးဘက်ကုံးအနေအထားနဲ့ ကျောလည့်ပေးသည်။ လက်နှစ်ဖက်မှာတော့ ငှက်ပျောပင်ကြီးကို အားပြုထားပြီး ကျွန်တော်က နောက်ကနေ ဆက်ပြီး..တဘုန်းဘုန်းနဲ့ ဆောင့်သည်။
“ သား..မေမေ့သားလေး အား..အဖိုးတန်လေး ဆောင့် ဆောင့်မေမေ့စောင့်ဖုတ်ကို အားရအောင်..အား..မေမေပြီးပြီး..ဟာ..ဟာ..ဟွတ်.. ”
မေမေပြီးသွားတော့ နောက်ထပ် ဆယ်ချက်လောက် မြန်မြန်ဆောင့်လိုးလိုက်တာ သုတ်ရည်တွေ ဒလဟော မေမေ့အဖုတ်ထဲဝင်သွားလေတော့သည်။ ဖေဖေရှေ့မှာလည်း ကျွန်တော်တို့သားအမိ နဂိုလ်လက်ပွန်တတီးပြန်နေတော့ ဖေဖေစိတ်ချမ်းသာသွားသည်။
“ အေး..သား ခုလိုပြန်ဖြစ်တော့ ဖေဖေစိတ်ချမ်းသာတယ် ”
“ ကျမလည်း စိတ်ချမ်းသာပါတယ်နော် ”
“ အေးပါ မိန်းမရာ..မိန်းမက ပိုစိတ်ချမ်းသာမှာပေါ့။ သား စိတ်ဆိုးပြေပြီးလေ။ သားကတော်ရုံ စိတ်မဆိုးဘူး။ နောက်တခါ သားကို စိတ်မဆိုးရအောင် ဂရုစိုက်နော် မိန်းမ ”
“ အင်းပါ တော်ကလည်း ကျမက အမေပါ သားအကြောကို သိတာပေါ့ ”
“ တော်ကြပါတော့ ဖေဖေနဲ့မေမေရာ သားအတွက်နဲ့ ဘာမှမဟုတ်တဲ့အရာလည်း ရန်ဖြစ်ချင်ရင် ဖြစ်တော့တာပဲ။ ထမင်းစားကြပါ... ”
မေမေနဲ့ဖေဖေရန်ဖြစ်သလိုမျိုးဖြစ်နေပေမယ့် မေမေ့ရဲ့ဘယ်လက်ကတော့ စားပွဲခံအောက်မှာ ကျွန်တော့ကို ဂွေးထုပေးလေသည်။ မေမေနဲ့ကပ်ရဲ့ထိုင်ပြီး ဖေဖေနဲ့မျက်နာချင်းဆိုင်မို့ ဖေဖေကသတိမထားမိပေ။ ဒီလိုနဲ့ဘဲ ကျွန်တော်တို့သားအမိ နည်းအမျိုးမျိုးနဲ့ လိုးလာခဲ့တာ လေးလလွန်လာတော့
“ မိန်းမ...နင့်ပိုက်က တဖြေးဖြေးကြီးလာပါလားလို့ ”
“ သြော်..တော်ကလည်း အသက်ကြီးလာရင် ဒီလိုပဲ ဗိုက်ပူလာကြတာလေ ”
“ ဝေ့..ထွန်းမောင်နဲ့ မြနှင်းတို့ ခွေးလေးဘာလေး ကြည့်ပေးပါဦး.. ”
“ ခွေးမရှိပါဘူး ဦးလူသစ်ရာ စိတ်ချက်လက်ချသာလာပါ ”
“ ဒီလင်မယားနှစ်ယောက် ဘာတွေပြောနေကြတုန်း.. ”
“ ဒီမှာလေ ဦးလူသစ်ရ ကျွန်တော့မိန်းမဗိုက်က ကြာလေ ပိုပိုကြီးလာလေဖြစ်နေတာကို ပြောနေတာ ”
“ ဟုတ်တယ် ဦးသစ်ကြီးရေ..ကျမယောကျ်ားက ကျမကို ကိုယ်ဝန်ရှိတယ်များထင်နေလား မသိဘူး။ အဆီများလာလို့ ဗိုက်ကြီးနေတာ မသိဘူးလား မသိဘူး ”
“ ဟ…နင့်ဗိုက်က အဆီနဲ့ကတူဘူး ကလေးနဲ့တူတာဟ ”
“ ဟုတ်လို့လားရှင်..ကျမက ၄၅နှစ်ရှိနေပြီးရှင့် ”
“ စိတ်မရှိနဲ့ ငါကိုင်ကြည့်မလို့ ထွန်းမောင် မင်းမိန်းမဗိုက်ကိုင်ကြည့်မယ်နော် ”
“ ကိုင်ပါဗျား ခင်ဗျားက ဝမ်းဆွဲဆရာပဲကို ကျွန်တော်ခွင့်ပြုပါတယ် ”
“ ဟဲ့..နင် ဗိုက်ကြီးနေတာ မသိဘူးလား ”
“ ဟုတ်မလည်း လုပ်ဦးနော် ဦးသစ်ကြီး ”
“ ဟုတ်တာမှသိပ်သိပ်ဟုတ်…ငါသူများကို လိုက်မွေးပေးတာ မနည်းတော့ဘူး။ နင့်ကိုယ်ကိုယ်က ငါခန့်မှန်းရရင် ငါးလကျော်လောက်ရှိနေပြီးဟ အဲဒါ နင်မသိဘူးလား အပြောင်းအလဲလေးတွေဘာတွေဖြစ်တာ သတိမထားမိဘူးလား ”
“ မသိပါဘူးရှင်..ကျမသားလေးတစ်ယောက်ပဲ ကိုယ်ဝန်လွယ်ဖူးတာကို စားချင်စိတ်ရှိလာရင် စားတယ်။ လုပ်ချင်တာရှိလာရင် လုပ်တယ်။ ဒါပဲသိတာ ”
“ ဟဟဟား..ကျွန်တော် လူနောက်ထပ်တခါ ထပ်ဖြစ်ပြီးပေါ့ဗျာ့ ဦးလူသစ်ရ ”
“ ဟုတ်တယ် မင်းလူစစ်စစ်ဖြစ်လာတာပဲ။ မိန်းမကို ကလေးမရနိုင်တဲ့အချိန်ကျမှ ဗိုက်ကြီးအောင် လုပ်နိုင်တာ မင်းတစ်ယောက်ပဲတွေ့ဖူးတယ် ”
“ မိန်းမ..မင်း ဒီနေ့ကစပြီး ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဂရုစိုက်နော် အိမ်မှာ အလေးအပင်တွေရှိရင် သားကိုခိုင်း။ သားမအားရင် ကိုရှိတယ်။ ငရုပ်သီး များများမစားနဲ့တော့နော်။ ကိုယ်ဝန်ဆောင် အားဆေးတွေဘာတွေ သောက်။ ဒီနေ့ မြို့သွားပြီး ငါသွားဝယ်ပေးမယ် ”
“ အင်းပါ တော်ကလည်း။ ကလေးရှိတယ်ကြားတာနဲ့ ဖြစ်နေလိုက်တာ ”
ဖေဖေထွက်သွားတော့ ဥယျာဉ်ထဲက ပြန်လာတဲ့ကျွန်တော့ကို ပြေးဖက်ပြီး မေမေကဆည်းကြို တယ်။ ပြီးရယ်ရင်းနဲ့
“ သား..တော်လိုက်တာ သားရယ် ”
“ ဘာလို့လဲ မေမေ ”
“ လာ မေမေတို့ အထဲသွားရအောင်.. ”
အထဲရောက်တော့ မေမေက ဘော်လီချွတ်ပြီး ကျွန်တော့ကို တွန်းလဲလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော့လီးကို သူထုတ်ကိုတချက်နမ်းလိုက်ပြီး လီးးကိုစောက်ဖုတ်ဝတေ့ကို ထိုင်ချလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဆောင့်ရင်း ကျွန်တော့မျက်နာကိုကြည့်ပြီးပြောတယ်။
“ သား...ခုမေမေဗိုက်ပူတာက ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာတဲ့။ မင်းဘကြီး ဦးလူသစ်ကပြောတာ။ ငါးလကျော်ပြီးပြောတယ်။ အဲအချိန်က သားနဲ့မေမေတို့ သားအဒေါ်ရဲ့မင်္ဂလာဆောင်သွားတဲ့ အချိန်လေ ”
“ အို..မေမေ့ကို ဗိုက်ကြီးအောင်လိုးနိုင်ရင် ဆုပေးမယ်လို့ ပြောတဲ့နေ့လား ”
“ ဟုတ်တယ်သား ”
“ မေမေရယ် ဝမ်းသာလိုက်တာ။ ညီလေးလာ၊ညီမလေးလားမသိဘူး သူရောက်လာအောင် သားလုပ်နိုင်ပြီပေါ့ ”
“ အင်း..သားဖေဖေမသိစေနဲ့နော်။ သူက အပျော်ကြီးပျော်နေတာ ခု။ မြို့တက်ပြီး ကိုယ်ဆောင်အားဆေးသွားဝယ်လေရဲ့ ”
“ တကယ်..အဝေးကြီးကို ”
“ အဲဒါ ဖခင်အချစ်ပဲ..သား ”
“ ဟုတ်ကဲ့ မေမေ.. ”
“ မိန်းမရေ..မိန်းမ.. ဘာလုပ်နေကြတာလဲ အသံတွေဘာတွေကြားလို့ ”
“ ဟ..သားဖေဖေပြန်လာပြီ ”
“ အဲဆို မေမေအင်္ကျီပြန်ဝတ်..ဟိုဘက်လက် ”
မေမေက အဝတ်မြန်မြန်ပြန်ဝတ်ပြီး ကျွန်တော်နဲ့ ကျောခိုင်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ကျွန်တော်ထိုင်လိုက်တော့ မေမေ့စောက်ဖုတ်ထဲကလီးမကျွတ်စေဘဲ လန်နေတဲ့ကျွန်တော့ပုဆိုးကို ပုံစံကျအောင် ပြန်လုပ်တယ်။
မေမေ့ထဘီကိုလည်း ပုံစံကျအောင် ပြန်ဖုံးပြီး မေမေ့အနောက်ကိုခွလျှက် သူ့ဇက်ကြောကို နှိပ်ပေးသည့်ပုံစံလုပ်လိုက်သည်။
“ သားကို ပြုစုနေတာပါ ယောကျ်ား ”
“ ဟေ့..သားကိုချင်းပဲ ပြုစုမနေနဲ့ဦး မိန်းမက ကိုယ်ဝန်ရှိနေပြီး။ သားကို ပြုစုခိုင်းဦး ”
ဆိုကာ ဖေဖေက အထဲကို လာကြည့်တယ်
“ သားဂရုစိုက်ပါတယ် ဖေဖေရဲ့။ မေမေပြောပြလို့ သားသိပြီးပါပြီး ”
“ ကျမကတော့လေ သားအတွက် ညီလား၊ညီမလား မွေးပေးရတော့မှာမို့ အရမ်းပျော်တယ် ”
ဆိုပြီး မေမေက သူ့စောက်ဖုတ်ထဲရောက်နေတဲ့ကျွန်တော့လီးက အိပ်ပျော်မသွားအောင် တချက်ဆောင့်လိုက်သည်။
“ ဟဲ့..မိန်းမ ပျော်တယ်ဆိုပြီး ကလေးလို ဖင်မဆောင့်နဲ့လေ။ ကိုယ်ဝန်က ရင့်လာပြီးနော် ”
“ အင်းပါ တော်ရယ်။ မြသိပါတယ်။ ဘာကျန်ခဲ့လို့လဲယောကျ်ား ”
“ ပိုက်ဆံကျန်ခဲ့တာ မိန်းမရေ..မိန်းမဘယ်မှာထားတာလဲ ”
“ ကျမထုတ်ပေးရမလား ”
ဆိုပြီး မေမေကဖင်ကြွကာ ထမလိုလုပ်သည်။
“ မထနဲ့..သားက မင်းဇက်ကြောကိုနှိပ်ပေးတယ်လေ။ နေရာပဲပြောပါ။
“ သြော်..အင်းပါ ယောကျ်ား ”
ဆိုပြီး မေမေပြန်ထိုင်တော့ တချက်ဆောင့်ပေးသလိုဖြစ်သွားသည်။ မေမေက အဲမှာဆိုပြီး အိတ်ကိုလက်ညိုးထိုးပြတော့ ဖေဖေက အိပ်ကို ဖွင့်ရှာသည်။
ဖေဖေကျောခိုင်းထားတဲ့အချိန်မှာ မေမေက မသိမသာလေး ခိုးဆောင့်ပေးသည်။ ဖေဖေထွက်သွားတော့မှ ကျွန်တော်တို့သားမိနှစ်ဦး ကာမခရီးကို လွတ်လပ်စွာ ဆက်လက်နှင်တော့သည်။
နာရီလက်တံလေးက တရွေ့ရွေ့သာသွားပေမယ့် နေရက်တွေ၊ ရာသာဥတုတွေ ကို ကျော်လွန်ပြောင်းသွားခဲ့သည်မှာ ညီမလေးက ၁၁နှစ်အရွယ် ကျွန်တော်က ၃၀ ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ မတော်တဆမှ ကျွန်တော်တို့သားမိနှစ်ဦး အတည်လိုးခဲ့ကြရာကနေ မဆုံးသောကာမခရီးကို နှင်ခဲ့သည်မှာ ယနေ့အထိပင်..
...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
