ကိုကျော် အပိုင်း ( ၅ )
ရေးသားသူ - ကိုကျော်
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
သေပါပြီဗျာ...မအေကိုချော့လိုက်ရ..သမီးကိုချော့လိုက်ရ....ဗိုက်ကြီးသည်လဲ မတတ်နိုင်ဘူး..ကုတင်စောင်းပဲလိုးပစ်ရမှာပဲ..။ကိုကျော်ပုဆိုးကိုကွင်းလုံးကျွတ်ပုံ ချလိုက်တော့ တောင်နေသည့် လီးကြီးက ဘွားကနဲ ငေါက်တောက် လှုပ်လျက် ပေါ်လာသည်။သူသူ စိတိဆိုး စိတ်တိုနေတာတွေဘယ်ရောက်သွားမှန်းမသိ။
ကြက်ပျောက်ငှက်ပျောက် ပျောက်သွားသည်။မိန်းမများ....ဒီလိုပါပဲ..။လီးနဲ့သာချော့အကုန်ပျော့သည်။ခုလဲ သူသူ..လီးကြီးကိုမြင်ပြီး စောက်ပတ်က ချက်ချ င်းရွသည်။ဘယ်လိုမှထိန်းမရ။ဟင်း...သူ့အချော့တော့မခံနိုင်ဘူး...
" ရော့ "
ဆိုပြီးကုတင်စောင်းမှာ ပက်လက်လှန် ပေါင်ကား မြှောက်တင်ပေးထား လိုက်သည်..။ကိုကျော်ကလည်း လူပါးပါ။သူ့အမေကိုချော့ရလွန်းလို့ ဒီအကွက်တွေ ရိုးနေပြီ။မြှောက်တင်ထားသညွ်ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုဖိကိုက်တွန်းတင်ထားပြီး ဒူးထောက်ခါးဆန့်လျက် စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးကို လျှာပြားကြီးဖြင့်ဆယ်ချက် ခန့်မရပ်မနားယက်တင်ပစ်သည်။
" ကောင်းလိုက်ထာ"
ဟုနှစ်ယောက်သား ရင်ထဲကိုယ်စီခံစားလိုက်ကြရသည်။သူသူက တင်းထားဆဲ။အသံ အထွက်မခံ...အောက်နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ထားသည်.။စောက်ခေါင်းကြီးကိုငုံပြီးစုပ်လိုက်..လျှာထိုးထဲ့မွှေလိုက်လုပ်ပေးတော့ ဖင်ပြီးလှုပ်ခါရမ်းပြီးကော့လာသည်။စောက်စေ့ကိုလျှာနဲ့ယက်ထိုးတော့
" အင်း...အဟင့်..ရှီး...ကျွတ်ကျွတ် အားဟ .."
အသံတွေထွက်လာသည်။စောက်စေ့စုပ်ရင်း စောက်ခေါင်းထဲလက်ချောင်းနှစ်ချောင်းပူးထည့်ဆောင့်ပေးတော့....
" အား..ကိုယ်ရေ...ကိုကျော်...ကိုယ်...အားဟ...ကိုယ်ရေ..ပြွတ်ပြွတ်..ကျွတ်ကျွတ်..လို့...လိုးပါ...အ...အား...အား...ထွက်ကုန်ပီ..ထွက်ကုန်ပီ..ကိုရေ....အား.."
အသံကုန်ဖင်ကြီးကော့ပြီး အော်တော့သည်.။
ကိုကျော်သည်းမခံနိုင်ပါ။ဆတ်ကနဲမတ်တပ်ရပ်ပြီး လီးကြီးကိုင်၍ စောက်ပတ်နခမ်းသားထူထူကြီးတွေကြား..စောက်ခေါင်းပေါက်ဝထဲ ဒစ်ဖူးကြီးထိုးထည့်ပြီးတစ်အိအိ ရှေ့ထိုးသွားတော့မှ သူသူ ပါးစပ်ကြီးကိုဟောင်းလောင်းဟ,ခါခံသည်။လီးနှစ်ချောင်းသာရှိလျ င် ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းကြီးထဲသို့ တစ်ချောင်းထည့်ထားပေးချ င်သည်။
လီးတစ်ချောင်းလုံးအဆုံးထိဝင်သွားပြီဆိုမှ ဟူး......ကနဲသက်ပြင်းကြီးချပြီး ကိုကျော့်ကိုမြတ်နိုးစွာကြည့်မိပါသည်။ကိုကျော်ကတော့ ချစ်မည့်သူမဟုတ်ပါ...ဆောင့်မည့်သူပဲဖြစ်ပါလိမ့်မည်။လီးမှာ မော်တာဝယ်တပ်ထားလေသလားမသိ။ဗိုက်ကြီးနေလဲ မသနား....
" ဖုန်း...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်...ဖုန်း..အာ့..ပြွတ်..ဖုန်း..ပလွတ်..ဖုန်း..အာ့ဟူး...ဖုန်း..
ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း...ပလွတ်.စွတ်..ဖုန်း..သေပါပြီ ကိုကျော်ရယ်...စွတ်စွတ်ပြွတ်ပြွတ်...ဖောင်း.."
စောက်ပတ်ထဲ လီးဝင်သွားတဲ့အသံ..ပြန်ထွက်လာတဲ့အသံ...သူသူ့တင်ပါးဆုံနဲ့ ကိုကျော့်ပေါင်ရင်းရိုက်သံ...သူသူဖင်ခေါင်းပေါက် ကိုကျော့်လဥရိုက်သံ ..ကောင်းလွန်းလို့ ဆောင်ပေးဖို့တောင်းဆိုသံတွေဆူညံနေပြီ။အရှိန်တက်နေပြီ..။
စောက်ပတ်က အနှစ်ထူလွန်းလို့လိုးရတာထိမိလွန်းသည်။ဒစ်ဖူးကြီးကကောင်းသည့်ဒဏ်ကို သိပ်ကြာကြာမခံနိုင်။စစ်စစ်.စစ်စစ်နဲ့ ဆွဲညှစ်ခံနေရသည်။သူသူ့..ဒူးနှစ်လုံးကိုကိုင်ပြီးပေါင်ကိုနည်းနည်းချဲကားပေးလိုက်မှ သက်သာလာသည်။ကဲသူသူရေ....စားပေတော့..ဆိုတဲ့မေတ္တာအပြည့်နဲ့ လီးဒစ်ဖျားအထိဆွဲထုတ်ပြီး ဖုန်းကနဲ ဖုန်းကနဲ ဆောင့်လိုးပေးတော့ သူသူ့ခမျှာ..နင့်ကနဲ..အင့်ကနဲ...ရင်ခေါင်းထဲရောက်အောင် ကောင်းရသည်။ရှည်လိုက်တဲ့လီးကြီးရယ်လေ....။
တစ်နာရီတော့ကျော်သည်။အချက်ပေါင်းမြောက်များစွာ...ဖြည်းဖြည်းတစ်ခါမြန်မြန်တစ်လှည့် သွက်သွက်တစ်ဖုံ စုံချီဆန်ချီ လိုးသည်။လီးဝင်တိုင်း..လီးထွက်တိုင်း ကောင်းသည်။ကောင်းသည့်ဒဏ်ကိုစောက်ပတ်ကမထိန်းနိုင်။ဘယ်လိုကြိုးစားထိန်းထိန်း...ထိန်းလေကောင်းလေ..သံသရာလည်နေပြီး စောက်ရည်တွေစိမ့်စိမ့် စစ်စစ်...အနှစ်တွေအကုန်ထုတ်မိသည်။ ကိုကျော်ကရော... ကောင်းမှကောင်းပါလေစ..။
ကိုကျော့်ကိုလည်း ကောင်းစေချင်ပါသည်။ကိုယ်နှင့်ထပ်တူ ခံစားကျေနပ်စေလိုပါသည်ရှင်....
" ဆောင့်ကိုယ်...အီး...အာရပါးရဆေါင့်...အား...ဆောင့်ပါကိုယ်ရယ်..ဆောင့် ..အင့်..အင့်..အာ့..ကောင်းတယ်ကိုယ်..ဆောင့် ဆောင့် တအားဆောင့်..အဟား. သွက်သွက်လေးကိုယ်...သွက်သွက်လေးအ..အ..အ..အားဟား...ပြီးပြီကိုယ်ရေ...ကိုယ်ပြီးပြီ...ကိုယ်ပြီးပြီ..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ. ..."
ကိုကျော့်လီးရည်တွေ စောပတ်ထဲပန်းထည့်တော့....ပျော်လိုက်တာ ကျေနပ်လိုက်တာများလေ...သူ့ကျောပြင်ကျယ်ကြီးကိုသိုင်းပြီး တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဖက်ထားမိတယ်...သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုပြတ်ထွက်မတတ်စုပ်နမ်းမိတယ်..သူလီးကြီးကိုအရင်းကပြတ်ပါလာအောင် စောက်ပတ်ကြီးနဲ့စုပ်ဆွဲထားမိပါတယ်...။သူသူကောင်းသလို...ကိုကျော်ကောင်းတယ်ဆိုလျ င်သူသူကျေ နပ်ပျော်ရွှင်ရပါသည်။
စောက်ပတ်ပြဲလျင်လဲ ပြဲပါစေ...ဖင်ကွဲလျင်လဲ ကွဲပါစေ...ရင်ထဲ အသဲထဲ စွဲစွဲမြဲမြဲ ချစ်ရပါသည်...ကိုကျော်.......။
..............................................................................................................................
တစ်ညလုံး ကားစီးလာရလို့နွမ်းနေမယ်ထင်ခဲ့ပေမယ့်မနက်စောစောမှာ ခင်ခင်ထွေးလန်းနေပါသည်။အတွေ့ အကြုံသစ်မို့နှစ်သက်မိသည်။သူသူက. အသိအိမ်သွားလည်မည်ဆိုတော့လိုက်သွားမိသည်။ကိုကျော်..တဲ့။နီလာ့အဖေဆိုတော့ဒေါ်ဝေနဲ့ခမည်းခမက်..။ ကိုယ်ကလဲဒေါ်ဝေ နဲ့ခမည်းခမက်..။အဲ...သူနဲ့ကိုယ်နဲ့...ခ်ခ်..ဘာလိုလိုကြီးပါလားနော်...ခ်ခ်။လူကိုမမြင်ဖူးခင်ကတည်းက ထွေးစိတ်ကူးတွေယဉ်မိသည်။ကောက်ရလျင် ကောက်စားလိုက်မယ်..ပေါ့..။
တကယ်တော့ ထွေးက ဟန်ဆောင်မှုတွေ..ဂုဏ်တွေ..သိက္ခာတွေကြားမှာ ငတ်မွတ်နေတာကြာပါပြီ။ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုခန့်ငတ်နေခဲ့ရသည်။လင်သိက္ခာ..သားသိက္ခာတွေကထွေးကိုတံတိုင်းကြီးလို ကာရံထားတာခံနေရသည်။ခု ခဏတော့ လူ့ဘဝ.. လူ့လောကထဲ..မိန်းမတစ်ယောက်ရဲ့ရပိုင်ခွင့်တွေ ရသလောက်ယူလိုက်ဦးမည်။
ဟန်ဆောင်မှုတွေ..ဂုဏ်တွေ..သိက္ခာတွေကိုဖယ်ပစ်ပြီးလွတ်လွတ်လပ်လပ်ပဲတွေးပြီး...လွတ်လပ်စွာခံစားလိုက်သည်။ကိုကျော့် အိမ်ကလေးက သီးသန့်နေရာသီးခြားခြံဝင်းလေးနှင့် နှစ်သက်စရာပါ။လူနေကျဲပါးပြီး သန့်ရှင်းသည်။ဒီလိုနေရာလေးမှာ..စိတ်လွတ်လက်လွတ် ခံလိုက်ရလျင်...လို့တွေးမိတော့ ဖုတ်ဖုတ်ကအရည်စိမ့်ချင်လာသည်..။သူကရော..ဘယ်လိုပုံစံမျိုးလဲ..မြင်ချင်လှပါပြီကွယ်..။
ခြံတံခါးဝ,မှာရပ်စောင့်နေရင်း သူ့ကိုခပ်လှမ်းလှမ်းကအသေအချာစောင့်ကြည့်နေမိသည်။ဆိုးပါဘူး...အသားညိုသလိုပေမယ့်..လက်ခံနိုင်ပါသည်။အရပ်အမောင်းကပုံမှန်ယောင်္ကျားတစ်ယောက်အသွင်ဆိုတော့ အထူးရင်မခုန်မိ..အားတောင်နဲနဲလျော့သွားသည်။အနီးကပ်ရောက်လာမှရင်တွေပြန်လည်ပူနွေးလာသည်။
လက်မောင်း လက်ဖျံ ရင်အုံမို့မို့တွေက ကျ န်းမာသန်စွမ်းသောယောင်္ကျားတို့ လက္ခဏာကိုဖော်ဆောင်နေသည်။မျက်နက်ဝန်းများနှင့်နှုတ်ခမ်းအစုံက ရွှန်းလဲ့ကြည်ရွှင်ပြီး စကားပြောနေသလိုလိုလားထင်ရသည်။ညအိပ်ပုဆိုးပါးပါးအောက်ကပေါင်တန်ကြီးတွေကထင်းနေပြီး အိပ်ယာထ,မို့လားမသိ..ပေါင်တန်ကြားကလီးတန်ကြီးကိုပုံသဏ္ဍာန်ရှင်းရှင်းမြင်ရသည်။စိတ်ကထင်နေလို့လားတော့မသိ..ဒစ်ကြီး..အရစ်ကြီးပါ မြင်မိသလိုလို။တခြားအရာတွေထက် လီးတန်ကြီးရဲ့သဏ္ဍာန်ကထွေးစိတ်ကိုပိုဆွဲဆောင်ပြီး သူ့ဖက်ကိုမဲသာစေသည်။
ယောင်္ကျားသားတွေရဲ့လီးပုံသဏ္ဍာန်တော်တော်များများကို အကြမ်းအားဖြင့်ထွေးမြင်ဖူးခဲ့ပါသည်။ငယ်စဉ်က အားကစားသမားမို့..ဘောင်းဘီတိုအောက်မှာ..အတွင်းခံပါးပါးအောက်မှာ...ဘောင်းဘီရှည်အောက်မှာ...ပုဆိုးကြားမှာ..အို......ပုံသဏ္ဍာန်အမျိုးမျိုးမြင်ဖူးပါသည်။ဟိုတုန်းက ရင်လည်းဖိုခဲ့ဖူးတာ ဝန်ခံပါသည်။
အခု....အဲဒီရင်ဖိုမှုက ထွေးရင်ထဲ အသစ်ပြန်လည်ဖွဲ့စည်း တည်ဆောက်လာသည်။လူရွေးမှန်ပြီထင်ပါရဲ့...။သူထွေးကိုတစ်ချက်ရှိုးတော့ ရဲရဲလေးပြန်ကြည့်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွန့်တွန့် ပြုံးပြလိုက်သည်။သူ့မျ က်နှာအိုးတို့အမ်းတန်းဖြစ်သွားလို့ မြှားချက်စူးသွားပြီဆိုတာသိလိုက်သည်။သို့ပေမယ့်...ဒီအဖွဲ့ထဲမှာ ကိုယ်ကအသက်အကြီးဆုံး။အပိုင်ဆုံးချ ည်ပြီး တစ်ချက်ကောင်း ကျင်းဝင်အောင် သွင်းနိုင်မှအဆင်ပြေမည်။အီလည်လည် လုပ်နေရင်ဇာတ်မျောမည်...မောမည် ။
ဒေါ်ဝေတော့ ကိုယ်ချင်းစာတတ်မည်ထင်ပါသည်။လိုအပ်လာလျင် သူ့ကိုအကူအညီတောင်းမည်။အိမ်ပေါ်မှာ ကလေးအတူထိန်းရင်းရလာတဲ့အခွင့်အရေးတစ်ခုကို မိမိရရ အသုံးချ ပစ်လိုက်သည်။နို့အကိုင်ခံရသည်။အားမလေး....ငယ်ဘဝကိုပြန်မျ ားရောက်သွားသလားလို့ မှိန်းခံနေမိတာအကြာကြီးပါပဲ..။သတိပြန်လည်လာတော့ နို့ကြီးကိုတစ်ပြုံလုံး အောက်ကပင့်မ, ဆုပ်ထားသတဲ့ကွယ်...ရဲလိုက်တာ...ခ်ခ်။
အိကနဲ...အိကနဲ...နှစ်ခါသုံးခါအညှစ်ခံလိုက်ရတော့
" တော်ပြီလေကွယ်...စောက်ရည်တွေစို့နေပြီ...ဟင့်အင်း.."
လို့ သူ့လက်ကိုပြန်ညှစ်ပြီး မဖယ်ချင့် ဖယ်ချင်...ဆွဲဖယ်လိုက်ရသည်။
" ဒီနေရာ..ဒီအချိန်..ဒီအခြေအနေမို့ပါကွယ်....ထွေးလဲခံချင်ပါတယ်.."
လို့မျက်ဝန်းများမှတဆင့် ပြောနေမိတာသူသိမှာပါ...။ ဒေါ်ဝေရှိနေတော့...သူရှောင်ပြေးနေသည်။လိုက်ဖမ်းတိုင်း ရှောင်ထွက်သည်။ဖမ်းမမိတော့ လက်နက်ကြီးသုံးပစ်သည်။ဘယ် ပြေးဦးမလဲ....မဝေအလစ်မှာ..
သူ့လီးကြီးကိုကြိုက်တယ်...အလိုးခံချင်တယ် ဟုတိုးတိုးလေး ကပ်ပြောပစ်လိုက်တော့..ပြေးမလွတ်တော့..။ယောင်္ကျားများသနားစရာတောင်ကောင်းလှပါရဲ့..။ခ်ခ်....။ဒီစကား..မိန်းမက စ,ပြောတော့ဘာဖြစ်သွားမှာမို့လဲ..နော်.။သူတို့က စ,ပြောရမယ့်စကားလို့ ပုံသေကားချမှတ်ယူကျင့်သုံးနေတာကို ထွေးအမုန်းဆုံးပဲ..။ဘယ်သူကစ,ပြောပြော...လိုးကြတာကပြောင်းလဲသွားမှာမှမဟုတ်ပဲ။ကိုယ်သတ္တိမရှိရင်..ကိုယ်ပဲငတ်ရမှာလေ..။ထွေး လဲအငတ်ခံရပေါင်းမျ ားတော့ သတ္တိတွေဘယ်ကဝင်ရောက်လာတယ်မသိပါဘူး ပြောပစ်လိုက်တယ်။
ခ်ခ်...ပြောင်းပြန်များဖြစ်ရသေး..။သူက..အိမ်လာခဲ့.တဲ့။လီးကြီးဆွဲလိမ်ပစ်ချင်လိုက်တာလေ..တကယ်ပဲ။မိန်းကလေးကို ယောင်္ကျားလေးက " အိမ်လာခဲ့ "တဲ့။
ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ....။ဒါပေမယ့်...ထွေးပြောခဲ့သလိုပေါ့...။ယောင်္ကျားလေးက အိမ်မခေါ်ရဘူးလို့ ပုံသေကားချ သတ်မှတ်ထားတာမရှိဘူးလေ...နော်..။သွားရမှာပေါ့..။ဒီခရီးထွက်လာတာ...ဒီအလုပ် လုပ်ဖို့ပဲ။သူသူ ကိုတော့ တစ်ခုခု တစ်စုံတစ်ရာ ညှိရမှာပေါ့လေ...။
အော်....တစ်ခုပြောစရာကျန်နေခဲ့လို့..ထွေးက အသက် ၄၇ နှစ်..သွေးမဆုံးသေးပါဘူး....လို့ ခ်ခ်...။
..................................................................................................................................
" စွတ် စွတ်..ပြွတ်..ဖန်း အင့်.ပြွတ်ပြွတ်ဖွတ်..ဖြန်း..ပလွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဖုန်း..အာ့..ကိုယ်ရေ..အင့်..ဗိုက်ကြီးသည်နော်..အင့်..ပြွတ်ပြွတ်..ဖြန်း...ပလွတ်..ပြွတ်..ပြွတ်."
" အင့်..အင့်..အဲလိုလုပ်ပါ...အင့်..ပြွတ်.ဖွတ်..အင့်..ကောင်းတယ်ကို...အင်း..ကောင်းတယ်...အင့်..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..အင့်..ရှီး..ကွတ်ကျွတ်..ကောင်းလိုက်တာ..ကို..."
" ပြီးပြီ..ပြီးပြီ..ကို..ဆောင့်...ဆောင့်ပေး..အသွက်ဆုံးဆောင့်ပစ်ကို...အင့် အင့် အင့်"
" ဟူး.....များလိုက်တဲ့လီးရည်တွေ..ဖူး..ပြွတ်....."
" ကို..."
" အင်..."
" လီးကြီးချွတ်တော့ကွယ်...ဗိုက်ထဲက..ကလေးကဝ,ပြီတဲ့..နော်.."
" သူ ကရော..."
" သူလဲ ဝ,ပြီ....လင်းဆွဲသာပြောတာ ကိုယ်က နှစ်ချီဆက်ဆွဲတာ..ဝ,ပြီပေါ့ "
" ချွတ်ပြီနော်....ပလွတ်..ဖွတ်..ပျစ် "
အစောကြီးပဲရောက်လာကြပြန်သည်။ကိုကျော်..လင်းဆွဲဆွဲပြီးခါစ,မို့ သူသူဂါဝန်ကြီးကောက်စွပ်ပြီးတံခါးထဖွင့်သည်။လန်းဆန်းသည့် သူသူ့ကို ဖွဖွလေးနမ်းပြီး ခြံဝင်းတံခါးဖွင့်ပေးဖို့ ကိုကျော်ထွက်သွားလို့သူသူအိမ်တံခါးဝ,ကပဲစောင့်ကြိုပါသည်။
သီတာလည်းထ,လာသည်။ " သွက်သွက်လေး " လုပ်နေလို့ ပါးဆွဲလိမ်ပေးလိုက်မိသည်။ ကြည်ပြာ..ဖြူ ပြာ..မူယာတို့ကိုပွေ့ယူကြိုဆိုနမ်းလိုက်ကြပြီးမှ..မေမေ့ပါးကိုမွှေးလိုက်ပါသည်။မေမေက ဗိုက်ကိုပွတ်ပြီး..တိုးတိုးမေးပါသည်..
" ဒေါ့ဂီနဲ့တစ်ပေါင်ကျော်ပေးသေးလား သမီး.."
" ဟင့်အင်း...ကုတင်နဲ့လှေပဲ မေ."
မေမေသက်ပြင်းချ ပြီးစိတ်အေးသွားသည်။တစ်ညလုံးလိုးမယ် ဆိုတာကိုတော့ မေမေခန့်မှန်း သိထားပြီးသားမို့ပြောပြဖို့မလိုတော့ပါ..။ဧည့်သည်တွေအိမ်မှာထားပြီးရေတွင်းပြေးကြရသည်။မျက်နှာသစ်နေဆဲ ဘုရားဒကာကြီးက စားသောက်ဖွယ်ရာအစုံအလင်နှင့်ရောက်လာပြီး ပျေ ာ်ပျေ ာ် ပါးပါးဝိုင်းဖွဲ့စားကြသည်။စားသောက်ပြီးတော့သူသူ ကားနှင့်ပြန်လိုက်သွားပြီး သီတာကဈေးသွားရပြန်သည်။မဝေနှင့်နီလာ မီးဖိုထဲမှာသိမ်းဆည်းနေတော့..ကိုကျော်နှင့်မမထွေးတို့ ကလေးထိန်း..။
လက်မောင်းကို လက်ညှိုးလေးနှင့်တို့ပြီးခေါ်တော့လှည့်ကြည့်မိသည်။ရင်ဘတ်ကိုလက်ညှိုးထိုးပြ၍ကြည့်လိုက်ပြန်တော့ဘာမှမရှိ...။ဒါပေမယ့် သူသဘောပေါက်ပါသည်။မီးဖိုချောင်ဖက်တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ပြီး ထွေး၏နို့အုံကြီးကိုလက်တစ်ဖက်ကအုပ်ကိုင်လိုက်သည်။အောက်ကပင့်ကိုင်ပြီးဆုပ်နယ်ပေးတော့ ကျေ ာကော့ပြီးလက်တစ်ဖက်ဖြင့် နောက်ပြန်ထိုးထည့်ကာဘရာချိတ်ဖြုတ်ပေးသည်။လက်ညှိုးလေးအောက်ကိုထိုးပြသဖြင့် တီရှပ်အောက်အနားကိုလက်ထိုးပြီးနှိုက်သည်။
နို့လုံးကြီးမှာအိတင်းပြီး မာနေသည်။နို့သီးခေါင်းလေးတွေလှိမ့်ချေ တော့လည်း မာတောင်နေသည်။အသက်ကြီးမှ နို့ခိုးနှိုက်နေရသဖြင့် ငယ်မူငယ်သွေးကြွပြီး လီးကတောင်လာသည်။
သူကလည်း တော်သည်။လီးတစ်ချောင်းလုံးကို လက်ဖဝါးဖြင့်အရှည်လိုက်အုပ်ကိုင်ပွတ်ဆွဲသည်။ဒစ်ကို လက်မလေးဖြင့်အလျားလိုက်ပွတ်လိုက် ဝိုက်ပွတ်လိုက်..ဆော့ကစားသည်။လီးတန်ကြီးကိုတစ်ထွာပြည့်..မပြည့် တိုင်းကြည့်ပြီး..
" ဖူး......တစ်ထွာတင်းတင်းပဲ "
ဟု ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ တိုးတိုးပြောသည်။ဆုပ်ကိုင်ပြီးဂွင်းတိုက်ပေးသည်။ဂွေးဥတွနှိုက်ပွတ်ပေးတော့ အလွန်ရွသည်။စကားပြောတော့လေသံမျှသာ....
" မနေ့ညက ဘာလို့မလာ.."
" သူသူ လာတယ်လေ...ဒေါ်ဝေကအလှည့်ကျသွား...တဲ့ "
" ဒီညလာမှာ လား.."
" အင်း...လာမှာ...လာကုန်းမှာ.ခ်ခ် "
" ကြောက်ဖူးလား.."
" လီးကြောက်တဲ့ စောက်ပတ်ရှိလို့လား...လီးကြိုက်တဲ့စောက်ပတ်ပဲရှိတယ်ဒီလီးမျိုးဆို သိပ်ကြိုက်..ခ်ခ် "
" ခု..လိုးချင်ပြီကွာ...."
" ထုတ်လိုက်ပြီး တက်ထိုင်လိုက်မယ်နော်.."
ကိုကျော်ရင်ခွင်ထဲပွေ့ချီထားသည့် ဖြူပြာလေးကို အခန်းထဲရှိပုခက်အတွင်းသို့သွားထည့်စဉ် မမထွေးအနောက်ကလိုက်လာသည်။
" မြန်မြန်ပြီးအောင်လိုးပေးနော်...ဒေါ်ဝေတို့ သိသာသိစေ မမြင်စေနဲ့ပေါ့ညမှအားရပါးရ လိုး...နော် "
" ဒီမှာပဲလိုးမယ်..မြန်မြန်ကုန်းလိုက် "
ကုတင်ဘောင်ကိုလက်ထောက်ပြီးဖင်ကုန်း၍ ထမီလှန်ထားပေးသည်။ဖောင်းအိနေသော စောက်ဖုတ်ကြီးထဲသို့ ဒစ်ဖူးကြီးထိုးထည့်ရာ ခါးကုန်းသွား၍လက်နှင့်ဖိထားပြီးဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးထည့်သည်။.မထွေးမှာ တုန်ရီနေပြီး ဖင်ကြီးနောက်သို့အဆက်မပြတ်ဆောင့်တွန်းနေ၍ အဆုံးထိ ဆတ်ကနဲဆောင့်သွင်းလိုက်ပြီး အဆက်မပြတ်ဆောင့်သည်။
ပါးစပ်က ခေါင်းအုံးတစ်လုံးဆွဲယူပြီးခေါင်းအုံးဖုံးအစွန်းကိုကိုက်ထားသဖြင့်အသံမထွက်ပေမယ့် စောက်ပတ်ကအသံတွေဆူညံစွာထွက်သည်။ကြာလျင်မဝေတို့ကြားသွားနိုင်သဖြင့်ဆယ့်ငါးချက်မျှအဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီးလီးရည်များပန်းထုတ်ပေးလိုက်သည်။
နှစ်ယောက်လုံးအပြင်ပြန်ထွက်လာကြတော့ မဝေနှင့်နီလာတို့ရေတွင်းဖက်ကပြန်လာတာတွေ့ရသည်။မဝေက
" မမထွေး..ပျင်းနေရင် သီတာ့အခန်းခဏလှဲနေလို့ရတယ်နော်..အားမနာနဲ့ "
" ရတယ်မဝေ...ဒီမှာကိုကျော်ကဧည့်ခံကောင်းပါတယ်..မပျင်းပါဘူး "
" ဟုတ်လား...ကိုကျော်ကဘာတွေပြော..."
" အော်....မဝေတို့မိသားစု သဘောထားပြည့်ဝကြောင်း..တောအကြောင်း..တောင်အကြောင်းတွေပေါ့.."
" ခ်ခ်...တောင်အကြောင်းက ခပ်များများထင်ပါရဲ့...ကိုကျော်ကတောင်အကြောင်းသိပ်ပြောတတ်တာ..ပုပ္ပါးတောင်စစ်ကိုင်းတောင်...စုံလို့ပေါ့ ခ်ခ် "
" ခ်ခ်...ဟုတ်တယ်..ဝေရဲ့..ဟော.သီတာပြန်လာပြီ..."
သူတို့နှစ်ယောက် သီတာ့ကိုထ,ကြိုကြတယ်။အင်း....မင်းကြီးမင်းလေးတို့..မယ်ဝဏ္ဏတို့...သီတဂူ တို့လေ့လာထားဦးမှဖြစ်မည်..။
...................................................................................................................................
မနေ့ညက သူသူ့ယောက္ခမက ဘဝဇာတ်လမ်းစုံနှင့် ဒီရောက်လာရခြင်းအကြောင်းကို အတူအိပ်ရင်းပြောပြတော့မဝေစိတ်မကောင်း။သူ..ကိုကျော့်အပေါ်အာသီသပြေ စိတ်ကူးယဉ်နေပြီဆိုတာသိရ၍ ပိုပြီးအားနာရသည်။ကိုကျော့်ကိုတော့ စိတ်မပူပါ။ကိုကျေ ာ်နားလည်နိုင်ပါသည်။သူသူ့ဗိုက်ထဲက ကလေးဘယ်ကရောက်လာတယ်ဆိုတာ မမထွေးခန့်မှန်းသိနေပြီ ။
အနည်းဆုံးတော့ သူ့သားရဲ့သွေးတစ်စက်မှမပါတာ သိနေကြောင်းအရိပ်အခြည်ပြောပြနေတော့...ခွင့်မပြုချင်လဲခွင့်ပြုရတော့မည်။သူသူ့ကိုလဲနားလည်အောင်ပြောပြပြီး စိတ်လျေှာ့ခိုင်းရမည်။အော်....ဘဝများစွာအတွက် ထိုးကျွေးခဲ့တာမဟုတ်ကြောင်း ကိုကျော်နားလည်စွာခွင့်လွှတ်နိုင်ပါစေ...ဟုသာဆုတောင်းမိပါသည်။
မထွေးကို လင်ရှိပါလျက်လီးငတ်နေတာ မိမိနှင့်တူညီလှချ ည့်လားဟုကိုယ်ချင်းစာအတွေးလည်း တွေးမိနေပါသေးသည်။ဝတ္တရားရှိ၍ တစ်ခုတော့သတိပေးခဲ့ပါသည်.....။
" ကိုကျော်က လီးလဲစူပါ..လီးရည်လဲစူပါနော်..သွေးမဆုံးသေးရင်ဗိုက်ကြီးသွားနိုင်တယ်...သတိတော့ထားပေါ့..."
......................................................................................................................................
မမထွေးတက်ကြွလန်းဆန်းနေသည်။သီတာ့ကိုလည်း သမီး..သမီး နှင့်ပါးစပ်ကမချတော့။ဈေးထဲ လက်ဆောင်ပစ္စည်းတွေလဲအများကြီးဝယ်လာသည်။လက်ဆောင်ပစ္စည်းဆိုသည်ကလဲ...စကားလှအောင်သုံးတာပါလေ...တကယ်တော့..ရွှေတွေပါ။မယူဘူးဆိုလဲ..မရ။သူကလဲ...မဝေတို့ လောက်မချမ်းသာပေမယ့် လင်ဖြစ်သူကတစ်လကိုသိန်း ၂၀ အနည်းဆုံးပို့ပေးသည်။
သုံးစရာ..ဖြုံးစရာ အကွက်မရှိတော့ လက်ထဲမှာအများကြီးပိုနေသည်။အဖေ့ကို လိုချင်လို့ ဖားတာမျိုး သီတာကမကြိုက်။မုန့်ဟင်းခါးပဲအေးအေးဆေးဆေးရောင်းစားတော့မည်။မရပါ..။နောက်ဆုံးတော့ လက်ခံလိုက်ရတာပါပဲ..။အဖေ လိုးနိုင်ရင်ပြီးတာပါပဲလေ....အသက်ကလေး မသေအောင်တော့ လိုးနော်..အဖေ....။
.........................................................................................
ဈေးသိမ်းပြန်ရောက်လာကတည်းကမမထွေးပွဲကြမ်းသည်။နေ့လည်ပိုင်းက သူ့ဘဝဇာတ်လမ်းကို သီတာနှင့်ကိုကျော်တို့အားမချွင်းမချန်ပြောပြပြီး အမှားရှိလျ င်ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ကြိုတင်တောင်းပန်သည်။ ကိုကျော်က အမြဲခွင့်လွှတ်ပါတယ်ကွယ်..ဟဲဟဲ.. ဆိုတော့သီတာ့ရှေ့မရှောင် လီးဆွဲလိမ်သည်။
လိုးပြန်တော့လဲကြမ်းလှသည်။ဘယ်လိုက ဘယ်လိုဖြစ်သွားသည် ဆိုတာကို မမှတ်မိတော့ပါ။ထွေးခြေထောက်တွေကသူ့ပုခုံးပေါ်တင်ထားပြီး ဖင်ကြီးမြောက်လျက် စောက်ပတ်ကြီးဖွင့်ပေးထားတာကိုသူကထွေးပေါ်မှောက်လျက်ရင်ဘတ်နံဘေးမှာလက်ထောက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကိုကြမ်းရမ်းစွာစုပ်နမ်းနေသည်။ ဒူးကမွေ့ယာပေါ်အားလျားမှောက်ထောက်ထားပြီးလီးတုတ်တုတ်ရှည်ရှည်ကြီးနှင့် ထုံးကနဲထုံးကနဲ ပစ်ပစ်ဆောင့်တော့ စောက်ပတ်ထဲမီးထတောက်မတတ် ပူလောင်အောင့်တက်သွားသည်။
တစ်ချက်လဲမဟုတ်..ဆယ်ချက်လဲမက...အချက်တစ်ရာလဲမပြီးနိုင်။ဆောင့်ချက်က ရက်စက်သည်။လဥကြီးက ဆောင့်ချက်တိုင်းမှာ ဖင်ပေါက်ကို တစ်ဖတ်ဖတ်လာမြှူ ဆွယ်နေတော့ ဖင်ခံကြည့်ချင်စိတ်လဲပေါက်လာသည်။ကောင်းလွန်းမက ကောင်းနေတော့ ညှစ်အားသန်သန်နှင့်ညှစ်ပေးမိသည်။အလိုလေး...ညှစ်လေ..ဆောင့်လေ..ကောင်းလေလေ...
" စွပ်..ဖုန်း..အင့်..စွတ်..ဖန်း..အု..စွတ်..ဗြွတ်..ဖန်း..အင့်...ဆောင့်စမ်း..အင့်...ကျွတ်ကျွတ်...ပလွတ် ပြွတ် ဖုန်း..အင့်..ဖွတ်..ဗြွတ်..ဖုန်း..အင့်..လိုးစမ်းပါ.အသေလိုး...အား...အင့်.."
အဲဒီလူ...ကိုကျော်လေ...စိမ်ခေါ်လေ...အဆောင့်ကြမ်းလေ ပါပဲလား...ကြောက်တော့မကြောက်ပါ...သူကြမ်းလေကြိုက်လေပါပဲ...ဒါပေမယ့်..စောက်ပတ်ထဲကအောင့်လှပြီ...သားအိမ်ထဲအထိသူ့လီးဒစ်ဖူးကြီး ဆောင့်ချက်တိုင်း ဝင်ထွက်နေပါသည်။တစ်သက်လုံးခံခဲ့ဘူးသမျှ..ကိုကျော့်လိုးချက်က အနိုင်ယူသွားသည်။နောက်ဆုံးတော့..မောင်....လို့ခေါ်မိသွားလောက် အောင်ကောင်းလှပါသည်....
" အား...ကောင်းတယ်မောင်..အင့်..ဖုန်း...ကြမ်းထာမောင်ရယ်..ဖုန်း..အာ့ဟု..ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း..မောင်ရေ..."
စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို ဒစ်ဖူးကြီးမြုတ်ရုံဆွဆွပြီး..အရှိန်နှင့်ဆောင့်ဆောင့် လိုးတာ...သည်းအူပွင့်မတတ်ကောင်းလှသည်။စောက်ရေတွေ ဖင်ပေါက်ထဲအထိဝင်သည်။ဖင်ပေါက်လည်း ရှုံ့လိုက် ပွလိုက်ဖြစ်ပြီး လီးဝင်ချိန်ရှုံ့၍ လီးထုတ်ချိန်ပွင့်နေသည်။ပါးစပ်လည်း မပိတ်နိုင်တော့...။အချိန်ပြည့်အော်နေရသည်။
ဒဏ်မခံနိုင်တော့ပါ။လီးရည်တွေမြန်မြန်သာပန်းထုတ်ပေးပါတော့..မောင်။
" သွက်သွက်လေးဆောင့်ပေးမောင်..အင့်..သွက်...သွက်...အင့်..သွက်သွက်အင့်...ပြွတ်.ဖုန်း..ပြွတ်ဖုန်..ပြွတ်ပြွတ်..ဆောင့်..မောင်ရေ..ဆောင့်..ုပြွတ် ဖုန်းထွေးပြီးတော့မယ်...ပြီးတော့မယ်..အား"
" ဟူး...ပြီးတော့မယ်....အား...အား...ပြီးပြီမောင်ရေ...ထွက်ကုန်ပြီ...ပန်းထွက်ကုန်ပြီ...အား..အား..ဟား...မောင်ပြီးလိုက်ပါ...ပြီးပါမောင်...အင့်..ပြီးပေးပါ..လီးရည်တွေပန်းပေးပါ...အား..အား..ကောင်းတယ်မောင်ရေ...ကောင်းတာ..ကောင်းတာ...ကောင်းတာ.....ဟူး..."
မောင့်လီးရည်တွေအများကြီးပဲရလိုက်တယ်....ကျေနပ်တယ်မောင်..ကျေနပ်တယ်...မထွေးအသားခါးပေမယ့်...မထွေးစောက်ပတ်ကတော့.... ချိုမြဲချိုမြနေမှာပါ။
...............................................................................................................................................
မထွေးက အသက်နှင့်မမျှ ကိတ်သည်။နို့ကြီးတွေက အပျိုစင်လို လုံးခဲ မာတင်းနေသည်။နယ်လို့ကောင်း စို့လို့ကောင်လှသည်။နို့နယ်..နို့စို့မခံရတာကြာပြီဖြစ်၍ဆတ်ဆတ်ထိ မခံနိုင်။နို့စို့ချက်ပြင်းပြင်းလေး တစ်ချက်လောက်ဆွဲလိုက်လျင်..စောက်ပတ်ကချက်ချင်းစောက်ရည်စိမ့်လာသည်။ဆောင့်လိုးနေရင်း နို့စို့လျင်ပိုသိသာသည်။တစ်ချက်စို့..တစ်ချက်ညှစ်..တစ်ချက် စောက်ရည်ထွက်သည်။
ဖင်ကြီးတွေကလည်း ကားထွက်နေသည်။ဖင်ကုန်းလိုးလျင်ပိုသိသာသည်။ဖင်မကုန်းလဲ ကားနေတာပဲဖြစ်ပါသည်။အသားတွေက ပြည့်သည်။လျောလျဲမှုတစ်ချက်မှ ရှာမတွေ့။ပြောရလျင် မဝေထက်တောင် တောင့်နေသေးသည်။စိတ်ကြိုက်လိုးနော်..အားမနာနဲ့....ဆိုပါလား။
တစ်ပေါင်ကျော်လိုးတော့ မခံနိုင်ပါ။အသေအော်သည်။သူ့ကိုအိပ်ယာပေါ်မှာဘယ်ဖက်ကိုစောင်းအိပ်ခိုင်းပြီး တစ်ပေါင်ကျော်လိုးပစ်သည်။ကိုကျော်က ဘယ်ဖက်စောင်းအိပ်ပြီးလိုးရတာကို ပိုကြိုက်သည်။
ဖြောင့်ဖြောင့်ဆင်းနေသည့်မမထွေးဘယ်ဖက်ပေါင်ကိုခွ...ညာဖက်ပေါင်ကို မိုးပေါ်မြောက်ပြီးပုခုံးပေါ်တင်...ဖင်ကြီးတွေကြား သီးခြားခွဲထွက်နေသည့်စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးထဲလီးကိုဖြည်းဖြည်းချင်း တစ်အိအိထိုးထည့် အရသာအလွန်ကောင်းသည်။ဖြည်းဖြည်းထည့်လေအရသာရှိလေ...။လီးတစ်ဝက်လောက်ဝင်ရင်ကိုပဲ...ထွေးမခံနိုင်တော့ပါ.။
သားအိမ်ပွင့်နေ၍ လီးထိပ်ဖူးကြီး တိုက်ရိုက်ဝင်သည်။အရပ်ပု..ခါးရိုးတိုသည့် မိန်းမများဆိုထ,ပြေးဖို့များသည်။လီးတစ်ဝက်ထက်ပိုထိုးထည့်တော့..မျက်နှာရှုံ့မဲ့ပြီး လက်ကဗိုက်ကို တွန်း၍တားသည်။
" မရဘူးမောင်ရဲ့..အောင့်တယ်.."
ခဏတော့ရပ်ပေးလိုက်ပါသည်။ဝင်သလောက်နဲ့ပဲ လိုးပေးလိုက်တော့ ထွေးစိတ်ထဲ..နဲနဲရဲလာသည်။ထပ်ထိုးထည့်တော့ဘာဖြစ်မှာမို့လဲ...ဆိုပြီးညှစ်ပေးလာသည်။တကယ် နဲနဲထပ်ထိုးထည့်တော့အော်တာပါပဲ...သားအိမ်ထဲဒစ်ကြီးဝင်သွားပြီလေ..။အဆုံးထိသာထိုးထည့်ပစ်လိုက်သည်။
ဆတ်ဆတ်ခါ တုန်ရီပြီး လက်ကလည်း ဗိုက်ကိုတွန်း ပါးစပ်ကလည်းအော်...ဆောက်တည်ရာမဲ့ဖြစ်နေတော့သူ့ဘယ်ဖက်ပုခုံးကို ကိုကျော့်ညာလက်နဲ့ဆွဲတင်ပြီး လီးမထုတ်ပဲညှောင့်ပေးနေမှတစစ်စစ်ကောင်းပြီး ခံနိုင်လာကာ..သားအိမ်ကလဲညှစ်လာပါသည်။စောက်ပတ်ကလဲညှစ်...သားအိမ်ကလည်းညှစ်...လီးကြီးကလည်းညှောင်ညှောင့်ထိုး..ထွေးမျက်စေ့မှတ်ပြီး အံကြိတ်ခံပါသည်။
ကောင်းလို့ခံတာပါ။အဆက်မပြတ်ကောင်းလို့ အဆက်မပြတ်ခံတာပါ။ဆောင့်လို့ကောင်းတာကတစ်မျိုး..ညှောင့်လို့ကေါင်းတာကတစ်မျိုး...ကောင်းပြီးရင်းကောင်းညှစ်ပြီးရင်းညှစ်..စောက်ရည်တွေထွက်ပြီးရင်းထွက်....တစ်သက်လုံးစုခဲ့သမျှစောက်ရည်တွေ သူ့တစ်ပေါင်ကျော်လိုးခံရတော့မှ ကုန်တာပါပဲ...ဆောင့်သာလိုးလိုက်ပါတော့....
" အောင်မယ်လေး....အတွေးမှမဆုံးသေး...ဆောင့်လိုးတယ်...အောင့်တယ်..ဆောင့်လိုးတယ်...အောင့်တယ်...အား"
ဆောင့်ချက်တွေများလာတော့ အောင့်တာလေးက အရသာတစ်ခုလိုဖြစ်လာပါသည်။ဝေဒနာ မျိုးစုံပါလား..။ဒီလီးကြီးတစ်ချောင်းထဲနဲ့ ဝေဒနာပေါင်းသောင်းခြောက်ထောင်လောက်ပေးနေသည်။
နာရီဝက်ကျော် တစ်နာရီလောက်လိုးလိုက်မှ အသားသေပြီးခံနိုင်သွားသည်။နောက်ထပ်ဘယ်လောက်ကြာကြာလိုးဦးမည်မသိ။ကြာချင်သလောက်ကြာ..။ကြာလေကောင်းလေပဲ ဆိုပြီးစောက်ပတ်ကြီးဖွင့်ခံပစ်တော့မှ ကိုယ်တော်ကဆတ်ဆတ်ကလေး အချက်တစ်ရာလောက်လိုးပြီး လီးရည်တွေပန်းထည့်သည်။အားပါးသားအိမ်ထဲကို..တိုက်ရိုက် အတားအဆီးမရှိ ဝင်ပါသည်ရှင်...
သူထည့်ပေးသမျှလီးရည်တွေကိုသားအိမ်ကရနိုင်သမျှ စုပ်ယူသည်။စောက်ပတ်ကရှိရှိသမျှ ကြွက်သားတွေက သူ့လီးကြီးထွက်မပြေးနိုင်အောင် ဝိုင်းဝန်းညှစ်ဆွဲဖမ်းသိမ်းထားကြသည်။သူ့လီးထစ်ကြီးကလဲ..တစ်ထုတ်ထုတ်နဲ့ခုန်နေသည်...။အကြာကြီးပါပဲ...မိန်းမူးခံစားနေရသည်။
အော်....ယောင်္ကျားဆိုတာ..ဒီလိုပါလား..ဟု သူနဲ့ကျမှ သိရတော့သည်။အိမ်ကအမ်ဒီ ကြီးကို အမှိုက်ပုန်းထဲလွှင့်ပစ်လိုက်တော့မည်လေ.....ကိုကျော်ကတော့..ကိုကျော်ပါပဲကွယ်။
" ကောင်းလား မမထွေး.."
" သေပါပြီရှင်...."
" ခ်ခ်....ဒီလောက်တောင်ပဲလား "
" ဒီထက်ပိုပါတယ်ရှင်..."
" ငါလိုးမ နော်....မချွတ်ပဲထပ်လိုးပစ် မှာ.."
" အော်....ခံလိုက်မှာပေါ့ရှင်..ခ်ခ် "
ကျွန်မဘဝ...ပြန်လည်နုပျိုသွားသလိုပါပဲ။အရာရာကို...ကြည်နူးစရာ..နှစ်သက်စရာ...ခွန်အား...စွမ်းအင် တွေအဖြစ်ပြောင်းလဲနားလည် လာပါ သည်။ကိုကျော့်အပေါ် ယခင်ကထက်ပို၍ ပို၍ အထင်ကြီးမြတ်နိုး...တန်ဖိုးထားမိပါသည်။
နောက်တစ်ခါ ဘယ်လိုလိုးပေးဦးမှာလဲမောင်..။တစ်ပေါင်ကျော်တော့တော်ပါ ပြီ။တစ်ညတည်း..ဒီလိုသာနှစ်ခါအလိုးခံရလျင် ကျွန်မအိမ်ကိုပြန်နိုင်တော့မှာ မဟုတ်တော့ပါဘူးရှင်...သနားသဖြင့်..နောက်တစ်မျိုးလေး ပြောင်း လိုးပေးပါနော်နောက်တစ်မျိုးလေး....။
....................................................................
" ဖေ..."
" နီလာ...သမီး.."
" ဖေ့လီးကြီး နီလာ့စောက်ပတ်ထဲမှာ တဆတ်ဆတ်တုန်နေတုန်းပဲဖေ...နီလာစောက်ပတ်ပြန်ရွလာပြန်ပြီ "
" ဖေပြန်ဆောင့်ပေးမှာပေါ့သမီးရယ် ဒီလိုလေး.."
" အင့်...အာ့..ဖြေးဖြေးဆောင့်ပါဖေရယ်...ရှောရှောလေးပေါ့ "
" ဒီလိုလေးလား...ပြွတ် ပြွတ်..."
" အင်း...ကောင်းတယ်ဖေ..ဖေရော ကောင်းလား.."
" ကောင်းတယ်သမီး..ပေါင်ကြီးအပေါ်မြှောက်ထား နော်.."
" အင့်..ရော့...အားဟ...သမီးစောက်ပတ်ကြီး ဖွင့်ပေးထားတယ်အဖေ..လိုး..အင့်..လိုး..နဲနဲပြင်းပြင်း တစ်ချက်လောက်ဆောင့်အဖေ..အင်း.."
" သမီးစောက်ပတ်က လိုးလို့သိပ် သိပ်ကောင်းတာပဲသမီးရာ....စေးပိုင်နေတာပဲ.."
" ဖေ့လီးကြီးကလဲ..ငရုတ်ကျ ည်ပွေ့ကြီးကျနေတာပဲ..သမီးစောက်ပတ်ထဲမကရင်ထဲထိနင့်တယ်..ခ်ခ်.ကောင်းတာအဖေဆောင့်.ဆောင့်.အပြင်ထိထုတ်ဆောင့်..အီး..."
" ကောင်းလားသမီး.."
" ကောင်းတယ်.ဆို...စောက်ရည်တွေထွက်နေတာ သိဘူးလားဖေကလဲ "
" သိတယ်...ရွှဲနေတာပဲ..ဖေ့ ဂွေးဥတောင်စိုနေပြီ.."
" ခ်ခ်..ဖေ့ ဂွေးဥကြီး သမီးဖင်ကိုလာလိုးနေတာသိလား..ခ်ခ်..ဝင်လဲဝင်ပု..."
" ဟင်းဟင်း...ဖေ့ ဦးကျည်ပွေ့နဲ့ထောင်းပေးမယ်..."
" အာ...စောက်ပတ်ထဲပြီးအောင်လိုးပေးပါဦး အဖေရာ...ရွနေလို့ပါ.."
" အင့်..သမီး...ရော့..ရော့.ရော့.."
" အားပါး...ကောင်းတာဖေရာ..."
" ရော့ပါဗျာ..ရော့ပါ..ရော့..ရော့.."
" အူးဟူးဟူး...ကြီးလိုက်တဲ့လီး..အာ့...အင့်...အာ့..ဆောင့်ဖေ...ဆောင့်..အင့် "
" ကြိုက်လား သမီး.."
" ကြိုက်တယ်အဖေ...ဆောင့်.."
" အင့်..အင့်..လိုးလို့ကောင်းထာ.."
" လိုး အဖေ..လိုး..အာ့ဟာ့...ခ်ခ်..ဖေက လိုးဆို အသေဆောင့်တာပဲ.အင့်..အာ့..ပြောတောင်ပြောရဲတော့ဘူး ခ်ခ်..အင့်..အူးဟူး..ကျွတ်ကျွတ်.."
" ပေါင်ကားပစ်လိုက်သမီး..အင်း..ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်ပြီ..အင့်..ရော့.."
" စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီဖေ.."
" ဖေယက်လိုက်မယ်သမီး..ပလပ်..ပလပ်..ပြွတ်..ပလပ်..ပြူ း ပြွတ် "
" အားဟ..အားဟ..ကောင်းထာဖေ လိုးတော့..လိုး...အိုးဟို့ဟို့...အု."
" ပေါင်ဆွဲထားသမီး..ဖေပြင်းပြင်းဆောင့်ပေးမယ်.."
" အင့် ဖေ..ရော့...ဆောင့်...အား..အူးဟူး...ကောင်းပါ့ဖေရာ.အားရထာ..အူး..စောက်ပတ်ပြဲပစေဆောင့်..အား.."
" ရော့..အင့်..ရော့.."
" ဖေ..ဖေ..သမီးပီးတော့မယ်ဖေ..အ..အ..အ..အု..အား..ထွက်ကုန်ပီ..ဖေရေ...အား..သမီးပီးပြန်ပြီ..အားဟားအားဟား...သမီးပီးပီ..ပီးပြန်ပြီဖေရယ်..အား...အား...ဟင်း...ဟင့်.."
ကိုကျော်နီလာ့ကိုဖက်ပြီး စောက်ပတ်ကြီးထဲလီးကြီးစိမ်ထားပေးပါသည်။စောက်ရည်တွေ တစ်ဇိဇိထွက်ပြီးညှစ်နေသည်မှာမမောနိုင် မပမ်းနိုင်..။အတော်ကြီးကြာမှ သက်ပြင်းကြီး ဟူးကနဲချပြီးနီလာမျက်လုံးဖွင့်နိုင်သည်။
" ဖေကတော့ ကိုယ့်သမီးကိုယ်လိုး တဲ့နေရာမှာ တကယ်စံပဲ...အကောင်းဆုံးတွေပေးနိုင်တယ် ခ်ခ်.."
" ချစ်လို့ပေါ့ သမီးရယ်.."
" သီတာ့ကိုရော..ဒီလိုလိုးပေးတာပဲလားအဖေ.."
" အင်းပေါ့သမီးရဲ့..မေးကြည့်ပါလား"
" ခ်ခ်..ယုံပါတယ် ဖေလိုးကြီးရယ်..ကြည်ပြာလေးကြီးလာရင်ရော...ဒီလိုလိုးပေးဦးမှာလား..ခ်ခ်.."
" အာ...ကလေးကို.."
" ခ်ခ်..နောက်ဆယ့်သုံးနှစ်ဆိုလိုးလို့ရပြီ..ဖေရဲ့...ခ်ခ်..သမီးသင်ထားပေးမယ် ဖေလိုးပေးနော်..ခ်ခ်.."
" ဝေးကြီးလိုသေးတယ်..."
" ကြည်ပြာပြီးရင်...ဖြူ ပြာ..မူယာ..ခ်ခ်...သမီးတို့တောင်အလှည့်ရောက်ပါ့မလားမသိဘူး..ခ်ခ်...သူသူကလဲအမွှာပဲတဲ့....ခ်ခ်.."
" အမွှာပဲလား...သူ့အမေလိုပေါ့.."
" အင်း...မေမေဝေပြောတော့..ဖေ့ လက်ချ က်တဲ့..ခ်ခ်..ဖေ့လီးရည်က တအားသန်တာတဲ့ ခ်ခ်.."
" သမီးရော..အမွှာယူဦးမလား.."
" ယူမယ်ဖေ...ဖေလိုးပေး ခ်ခ်.."
သီတာဈေးကပြန်လာတော့အဖေနှင့်နီလာ လိုးနေကြဆဲဖြစ်သည်။မနက်လင်းဆွဲ စားထား၍သီတာ့အတွက် ပြည့်စုံပြီးဖြစ်ပါသည်..။
" သီတာရေ..."
အခန်းထဲဝင်သွားတော့..နီလာပေါင်ကြီးကားပြီးစောက်ရည်တွေ လီးရည်တွေသုတ်နေသည်။စောက်ပတ်ကြီးကစောက်မွှေးတွေပတ်ချာဝိုင်းပြီး ဖောင်းမို့နေသည်။
" ဖေက နီလာ့ကို တစ်မနက်လုံးလိုးပြီးပြီ..နီလာလဲကွပြီ...ဖေကလီးတောင်နေတုန်း....အဲဒါလေ...သီတာခံလိုက်ကွာ..မမဟင်းချက်မယ်...ဖြစ်မလား.."
တကယ်တော့ နီလာ့ဆင်ကွက်ကိုသီတာသိသည်။သူ့အစ်မက သူ့ကိုလည်းအများကြီးငဲ့ညှာခဲ့ပြီးဖြစ်ပါသည်။သူ့စေတနာကိုနားလည်နေ၍ ခေါင်းညိတ်ပြပြီးထမီကိုကွင်းလုံးကျွတ် ချွတ်ချပြီး...
" ရတယ်လေ...ဖြစ်ပါတယ်..သီတာ့စောက်ပတ်ကအဖေ့အတွက်ဆို အမြဲအဆင်သင့်..ခ်ခ်..နီလာအပြင်ထွက်..."
" ဟာ...ကြည့်ဦးမယ်ကွာ..."
" ဒါဆို သီတာ့စောက်ပတ်ထဲ အဖေ့လီးကြီးဝင်သွားတဲ့ထိကြည့်...ပြီးရင်ထွက် ဘယ်လိုလဲ..."
" ဖြစ်တယ်..စ,.."
" အင့်..အဖေ...သမီးကို မဆွပဲလိုး..သမီးစောက်ပတ်ကရွှဲနေပြီ...အဖေနဲ့အစ်မ လိုးတာမြင်ပြီး ရွှဲနေပြီ ခ်ခ်..ထည့် အဖေ...အဖေ့လီးကြီးထည့်.."
" ရော့..သမီးလေး...အင့်..နာလား"
" နာပုဖေ...ဆောင့်..နီလာ ကြည့်ချင် လဲကြည့်တော့ကွာ....ဆောင့်ဖေ..ပြင်းပြင်းဆောင့် ဟင့်...ဟင့်..."
.............................................................................................................................
နှင်းမှုံ လေးတွေတဖွဲဖွဲကျနေသည်။အရင်အိမ်ဟောင်းလေးမရှိတော့ပါ။တစ်ထပ်တိုက် ပုလှလှလေးက အစားထိုးနေရာယူထားသည်။ခြံလေးထဲမှာတော့ပန်းပင်လေးတွေလှပဝေစည်ဆဲပါ။
အိမ်ရှေ့ သီးသန့်လမ်းလေးပေါ်တွင် အားကစားဝတ်စုံအပါးကလေးဝတ်ထားသော အသက် ၅၀ ကျော်ခန့်အန်ကယ်ကြီးတစ်ယောက်နှင့် စကတ်တိုနံ့နံ့..ဆွယ်တာပါးပါး ဝတ်ထားသော ၁၄ နှစ်အရွယ် ဖင်ကောက်ချိတ်ချိတ် နို့ထွားထွား ခါးသေးသေး ခပ်ချောချော ကောင်မလေးတစ်ယောက် ကျန်းမာရေးအပြေးလေ့ကျင့်ပြီးပြန်လာကြသည်။ခြံထဲရောက်တော့ အန်ကယ်ကြီး လက်မောင်းကိုကောင်မလေးကခိုစီးပြီး အိမ်ဖက်လမ်းလျေှာက်လာကြသည်။
အိမ်ထဲက အသက် ၃၅ နှစ်ခန့်ရှိ ဖင်ကြီးကြီး ဖင်ကားကား ဖင်ဖောင်းဖောင်းအန်တီလေးထွက်လာပြီး ကြိုနေသည်။ကောင်မလေးက ဖင်လေးရမ်းပြီးအိမ်ထဲပြေးဝင်သွားသည်။
" ဖေဖေ...သမီး အန်တီဝေ တို့အိမ်သွားဦးမယ်..ဖေတို့အိမ်စောင့်.."
" အေးအေး သမီး...ညနေတော့စောစောသာပြန်ခဲ့.."
" ဟုတ်ကဲ့ဖေ...ကြည်ပြာလေးရေ တီတီသွားပြီ.."
" ဟုတ်..တီတီ...မုန့်ဝယ်ခဲ့.."
မသွားမီ...အန်ကယ်ကြီးနားကပ်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောသွားသည်။
" ဖေ...စားလို့ရပြီ သိလား...နူးအိနေအောင်ချက်ထားပြီးပြီ...ရဲရဲသာစား.."
" ခ်ခ်...ဖေက ဒါကြီးစားလို့မဝ,သေးဘူး..ထပ်စားချင်တုန်းပဲ..."
" ဟိုဟာလေးစားလိုက်ဦး...ပြီးမှ...ဒါကဘယ်ချိန်စားစား..ခ်ခ်.."
သီတာ ကားကလေးမောင်းပြီးထွက်သွားသည်။ကားသံပျောက်သွားတော့..
" ဖိုးရေ....လာလုပ်ပေးပါဦး..."
ဦးကျော် ကြည်ပြာ့အခန်းထဲဝင်သွားသည်။ကြည်ပြာက ထမီရင်လျှားလေးကိုလျောလျဲလျဲ ဝတ်ထားတာတွေ့ရတော့သီတာ့အမွာစကားကိုသတိရသည်။စားလို့ရပြီ...တဲ့ ဟီး...။
" ဘာကြည့်နေတာလဲလို့ ဖိုးရဲ့.."
" အော်... မမြင်ဖူးလို့ကြည့်နေတာလေ..မြေးရဲ့ "
" အယ်...ဖိုး တကယ် မမြင်ဖူးဘူးလား ခိခိ..."
" အင်း..အဝတ်လဲ..ကော်ဖီသောက်မယ်.."
" လဲဘူး...ဒီတိုင်းသောက်မယ် ခ်ခ် "
မီးဖိုခန်းကို ဒီတိုင်းလိုက်လာသည်။ကိုကျော်ကြည်ပြာ့ပုခုံးလေးကိုဖွဖွဖက်၍ဧည့်ခန်းကိုအဖြတ်..ဖျတ်ကနဲလက်ကိုဆွဲယူပြီး နို့အုံလေးပေါ်တင်ပေးသည်။တင်းမာနေသော အပျို စင်နို့လေးကိုဖွဖွအုပ်နယ်ရင်းမီးဖိုထဲဝင်ခဲ့သည်။ကြည်ပြာလေးအားမလိုအားမရ..ရင်ဖိုနေမိပါသည်။မနေ့ညက အန်တီသီတာပြောတာတွေပြန်ကြားယောင်သည်...
" ကြည်ပြာလေး...ဖိုးဖိုးက မစ,ရင် သမီးက မပေးနဲ့နော်...ဖိုးဖိုးစိတ်ကိုအရင်ဆွ...ဒါမှသမီးအရသာသိရမှာ."....တဲ့ ။
ခ်ခ်....အလိုးခံရတဲ့အရသာကိုကြည်ပြာ အလွန်သိချင်သည်။ဒီအရသာကိုဖိုးဖိုးမှအပြည့်အဝ ပေးတတ်သည် ဆိုပဲ..။အရာရာ စပ်စုချင်သည့်စိတ်က အားလုံးကိုအနိုင်ယူသည်။ဖိုးဖိုး စိတ်ကိုဘယ်လိုဆွရမလဲ...အန်တီသီတာကလည်း မသင်ပေးခဲ့..။အင်း...စမ်းကြည့်ရမှာပဲ..။
" ဘာတွေလဲဟင်..ဖိုး.."
" ကော်ဖီနဲ့နံပြားထောပတ်သုတ် "
ထိုင်နေသည့်အဖိုးကို နောက်သိုင်းဖက်ပြီး နားနားကပ်၍စကားပြောတော့ကြည်ပြာ့နို့အုံဖောင်းဖောင်းက အဖိုး၏ကျောပြင်ကျယ်ကို ဖိနေသည်။အားမလိုအားမရဖြစ်လာတော့ အဖိုးကိုဖက်ရမ်းပြီး ကျောပြင်နှင့်နို့အုံကိုဖိကပ်ပြီးချေ ပစ်လိုက်သည်။
" နံပြားကြီး စားချင်ဘူးကွာ..ဖိုး.."
" သမီး အန်တီပြင်ထားပေးတာလေသမီးရဲ့...သမီးကဘာစားချင်လဲပြော...ဖိုးဝယ်ပေးမယ်.."
" အီကြာကွေး..."
ဖိုးက ကြည်ပြာ့ဖက်ခေါင်းငဲ့ပြီးပါးလေး နမ်းတော့ ဖိုးနှုတ်ခမ်းကြီးကို ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက်သည်။အရင်လဲ ဒီလိုနမ်းနေကျ ပါ။ ဖိုးက နားနားကပ်ပြီး
" ဖိုးသွားဝယ်ပေးမယ်နော်...ခဏလေးစောင့်..."
ခေါင်းလေးငုံ့ပြီး ဖိုးလီးကြီးကိုကြည့်လိုက်တော့ လှုပ်တုပ် လှုပ်တုပ် တောင်နေပြီ။ခ်ခ်...မဆိုးဘူး...နည်းလမ်းမှန်တယ်..။အားတက်လာပြီး ရှေ့ဆက်တိုးသည်.. ။ဖိုးကျောကြီးကိုတအားဖိပြီး နှုတ်ခမ်းကို မမီမကမ်း နောက်ကလှမ်းစုပ်ပြီး..
" ဟင့်အင်း...အိမ်ကအီကြာကွေးပဲ စားချင်တာ.."
ဟောတော့...ထမီရင်လျှားလေးပြေသွားပြီ။အောက်ကိုတော့ ကွင်းလုံးကျွတ် ကျ ,မသွားပေးပါ။ နို့ကြီးနှင့်ကျောကို ကပ်ဖိပြီး ကျွတ်မကျအောင် ထိန်းထားလိုက်သည်။ဖိုးက လက်ကိုနောက်ပစ်၍ ကြည်ပြာ ခေါင်းကလေးကိုဆွဲဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းပြန်သည်။ဖိုးကိုဖက်ထားသည့် လက်တစ်ဖက်ကို ဖြုတ်ချလိုက်တော့ လက်ကလီးကြီးပေါ်ရောက်သွားသည်။ခ်ခ်...ပူပူနွေးနွေး မာမာတုတ်တုတ်ကြီး..။ လက်ဖဝါးလေးနှင့်မရဲတရဲပွတ်ကြည့်မိသည်။ အိ....ရှည်ကြီးပဲ...ခ်ခ်..။
..........................................................................................................................
ဖိုးဖိုးရင်ခွင်ထဲမှာ အမောပြေမှေးနေရင်း..ပြန်တွေးနေမိသည်..ကြည်ပြာ..၁၄ နှစ် ပြည့်တော့မည်။ ၁၃နှစ်မပြည့်တပြည့်လေးမှာ ကြည်ပြာ့စောက်ပတ်ထဲကသွေးတွေယိုကျ လာတော့ငိုပြီးမေမေ့ကိုပြမိသည်။မေမေကရယ်နေတော့ နားမလည်နိုင်။ပြီးတော့ ပြောသေးသည်...သမီးလေးအပျို ဖြစ်လာပြီ...တဲ့။
နောက်တော့...စောက်မွေးတွေပေါက်လာသည်။မဲနက်နက်...အထူကြီးပါပဲ။စောက်ပတ်ကြီး ဖောင်းတက်လာပြီး အသားတွေပြည့်လာသည်...နခမ်းသားတွေကအထူကြီး။စောက်စေ့လေးငုတ်စေ့စေ့ကို နခမ်းထူထူကြီးကဖုံးနေသည်။
နို့တွေလဲ ကြီးလာသည်။နို့အကြိတ်ကလေးတွေက မာပြီးနာချင်သည်။ကြာလေလေ...နို့တွေကကြီးလာလေလေ..။နို့သီးစက်ဝန်းလေးကလည်း ပန်းရောင်ပြေးပြီးကြက်သီးဖုလေးတွေတက်လာလို့ လက်နဲ့ချေ ကြည့်မိသည်။ဘယ်က ဘယ်လိုပတ်သက်တယ်မသိ..တစိမ့်စိမ့်ကောင်းပြီးစောက်ရည်လေးတွေစိမ့်လာသည်။
ယောင်္ကျားလေးတွေကိုမြင်တိုင်းစိတ်ထဲတစ်မျိုးခံစားတတ်လာသည်။သူတို့ဟာတွေကို မရဲတရဲ ခိုးကြောင်ခိုးဝှက်ကြည့်မိသည်။သူတို့ဟာ..ဆိုတာက လီးကိုပြောတာပါ။ခ်ခ်.
ဖိုးဖိုးနဲ့အလိုးခံမလား..လို့ မေမေကမေးတော့...ဖိုးဖိုးလီးကြီး ကိုခဏခဏ ခိုးခိုးကြည့်မိသည်။လီးကြီးက အကြီးကြီပဲ..အမေရေ့...ဆိုတော့အမေကတစ်ခစ်ခစ်ရယ်ပြီး ခံမလား..မခံဘူးလားပြော..လို့မေးသည်။ခံမှာပေါ့ မေမေကလဲ..လို့ အမောတကော ပြန်ဖြေခဲ့ လိုက်သည်လေ။
တီတီသီတာကလဲ..သင်ပေးပါသည်။လီးကို ဘယ်လိုစုပ်..ဘယ်လိုကိုင်..အစုံပါပဲ...တီတီလဲ ဖိုးဖိုးနဲ့အလိုးခံနေတာ တဲ့။
" ခ်ခ်...."
မနက်က ဖိုးဖိုးကိုသွေးတိုးစမ်းကြည့်မိသည်။ဖိုးဖိုးကျောပြင်ကို နို့ကြီးတွေနဲ့ဖိပွတ်ပြီး လီးကိုစမ်းကိုင်မိတော့သံချောင်းကြီး ကိုင်ရသလို မာတောင်နေသည်။ထမီက ပြေနေတာမို့ မတ်တပ်မရပ်ရဲ။လီးကြီးကိုပဲ ဇွတ်အတင်းဆုပ်ဆွဲထားမိသည်။
ဖိုးဖိုးက မတ်တပ်ထရပ်လိုက်တော့ကုန်းပိုးပြီးလိုက်သွားရသည်။ထမီကလျော့နေတော့ နောက်မှာဖင်ကပေါ်နေပြီ ။ဖိုးဖိုးလက်တွေနောက်ပစ်ပြီး ကြည်ပြာ့ တင်ပါးတွေကို ပင့်ကိုင်တော့ လက်ညိုးကြီးတစ်ချောင်းကစောက်ခေါင်းထဲ စွပ်ကနဲဝင်သွားပြီး ကျန်လက်ညှိုးတစ်ချောင်းကဖင်ခေါင်းထဲဝင်သည်။
စောက်ခေါင်းထဲဝင်သွားသည့်လက်ညှိုးကိုဖိုးဖိုးကဆော့ပေးနေတော့ စောက်ရည်တွေ တစ်စိမ့်စိမ့် ထွက်လာပြီး အလိုးခံချ င်စိတ်တွေ တဖွားဖွားပေါ်သည်။အို..ဖိုးဖိုးက သူ့အိပ်ခန်းထဲ ခေါ်သွားတာ...
" အခန်းထဲ ဘာသွားလုပ်မှာလဲ...ဖိုးရဲ့.."
" လိုးမှာလေ..မြေးရဲ့၊မြေးလေးစောက်ပတ်ကြီးထဲ ဖိုးဖိုးလီးကြီးထည့်ပြီးလိုးပေးမှာ..."
" အို...ဟင့်အင်း..ဟင့်အင်း.."
" မခံချင်ဘူးလာ သမီး.."
" ဟင့်....ခံချင်တယ်..ခ်ခ်..."
အခန်းထဲရောက်တော့ ကြည်ပြာ့ကိုကုတင်ပေါ် မချချင်ချချင်ပုံစံနှင့် ရပ်နေသည်။ကြည်ပြာက မြင်းစီးသလိုအထက်အောက် ခုန်ခုန်ဆောင့်ပေးတော့ ဖိုးဖိုးလက်ညှိုးက စောက်ပတ်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဖြစ်နေပြီးစောက်ရည်တွေ တစ်ဖြန်းဖြန်း ထွက်ယိုစီးလာသည်။
ဖိုးဖိုးက လက်ခလယ်ထပ်ထိုးထည့်ပေးတော့ ကျပ်ကျပ်ကလေးမို့ ပိုပြီးကောင်းပိုပြီး ခုန်နေမိသည်။အောင်မယ်လေး....ကြည်ပြာအကောင်းလွန်၍ ပြီးသွားပါလေရော...။ဖိုးဖိုးလည်ကုတ်ကြီးကို တအားကိုက်ဆွဲပစ်သည်။ဖိုးဖိုးခါးကို စောက်ပတ်နဲ့ တအားပစ်ဆောင့်လိုက်သည်။တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ပြီး အဆက်မပြတ်ဆောင့်နေ ပွတ်နေ မိသည်။ဖိုးဖိုးနဲ့သမီးတော်တော်ဆိုးတာပဲနော်....
ဖိုးဖိုးပုခုံးပေါ် ပါးကလေးအပ်ပြီးမှိန်းလို့ကောင်းနေပါမှ ကုတင်စွန်းပေါ်ထိုင်လျက် ပုံစံ ချပြီး မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ထမီက ဖတ်ကနဲ ခါးပေါ်ပုံကျသွားသည်။ဖိုးဖိုးကထမီကိုကြည်ပြာ့ခေါင်းပေါ်ကျော်ချွတ်ပြီး ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်အသာတွန်းလိုက် လို့ပက်လက်ကလေးလန်ပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးဟောင်းလောင်းပွင့်သွားသည်။
ဖိုးဖိုး ပုဆိုးကွင်းလုံးကျွတ်ပုံချလိုက်တော့ လီးတန်ညိုတုတ်တုတ် ဒစ်ကားကားကြီးကကြည်ပြာ့ စောက်ပတ်နဲ့တည့်တည့်..။ပုတ်သင်ညိုလိုခေါင်းတညိတ်ညိတ်နဲ့ အူယားလာပြီးမဆီမဆိုင်စောက်ရည်တွေထွက်လာပြန်ရော။
ဖိုးဖိုးက ကြည်ပြာ့ ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီးတွေကြားကမှောက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေ စုပ်နမ်းသည်။လျှာကြီးထိုးထည့်ပြီးကြည်ပြာ့လျှာကိုယက်သည်။စုပ်သည်။လက်တွေကလည်း နို့ကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်နေသည်။ကြည်ပြာအလိုးခံချင်နေပါတယ်ဆိုမှ ဒီလိုလုပ်နေတော့စောက်ပတ်ထဲက ပိုရွလာပါသည်။မနေနိုင်တော့ပါ..
" လိုးတော့လေ...ဖိုးရဲ့..၊ကြည်ပြာမနေနိုင်တော့ဘူး...စောက်ပတ်ထဲကရွနေပြီ.."
အဲလိုပြောင်ပြောင်ပြောလိုက်မှပဲ ဖိုးဖိုးက ကြည်ပြာ့ပေါင်ကြီးတွေကိုလက်နဲ့အပေါ်တွန်းတင်ပြီး.သူ့ဘယ်လက်နဲ့ကြည်ပြာ့ညာဖက်ပေါင်ကိုတွန်း...သူ့ညာလက်နဲ့လီးတန်ကြီးကိုကိုင်...ကြည်ပြာစောက်ပတ်ကွဲကြောင်းလေးကိုပွတ်ဆွဲ ပွတ်ထိုးနေပြန်သည်။ရွတယ်..မခံစားနိုင်...။
" လိုး..ဖိုးရဲ့...လိုး...ကြည်ပြာ့စောက်ပတ်ကအကြီးကြီး..ဖိုးလီးလောက်မပြောနဲ့..ဆင်လီးတောင်လိုးလို့ရပြီ...လိုး..လိုးဖိုးရဲ့.."
ဒါတောင် ဒစ်ဖျားနဲ့ဆယ်ခါလောက်တေ့တေ့ဆွနေသေးသည်။တကယ်သွင်းတော့..မဝင်ပါ ။အချက် ငါးဆယ်ကျော်ခြောက်ဆယ်လောက် ထိုးထိုးထည့်နေပေမယ့် မဝင်ပါ။နောက်တော့ ဖိုးဖိုးကစောက်ပတ်ကိုယက်ပေးပြီးစောက်ရည်တွေရွှဲလာတော့မှ ထပ်ထိုးထည့်သည်။
အီး...ဒီတစ်ခါတော့ ဝင်သည်။ဒစ်ဖူးကြီးစောက်ခေါင်းထဲဝင်လာတော့တင်းတင်းပြည့်ပြည့်ကြီးမို့စုပ်ထားလိုက်သည်။ဖိုးဖိုးကခဏစိမ်ထားပြီးနဲနဲချင်း တအိအိ ထိုးရင်းဆောင့်...ဆောင့်ရင်းထိုး...လိုးပေးသည်။ကောင်းလိုက်သည်မှာ ဖော်ပြစရာစကားမရှိ ။
.....................................................................................................................
ဖိုးဖိုးကတစ်နေကုန်လိုးပါသည်။မနက်က တီတီသီတာ ပြင်ပေးထားခဲ့သည့်နံပြားတောင် အရာမယွင်းပါ။ကြည်ပြာ့မုန့်ပေါင်းက ပိုစားလို့ကောင်းတယ်ပြောသည်။ကြည်ပြာက လည်းမေမေတို့ တီတီသီတာတို့ သင်ပေးထာသည့်အတိုင်း ကောင်းကောင်းကြီးအလိုးခံသည်၊ပြန်လိုးသည်။
ဖိုးဖိုးကို မျော့နေအောင်ပြန်လိုးပေမယ့် ဖိုးဖိုး မမျော့ပါ။ကြည်ပြာပဲ မျော့သွားရပါသည်။ဖိုးဖိုးလီးကြီးဖြင့် တစ်ချက်ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း ကြည်ပြာတစ်ချက်ပြန်ညှစ်ပါသည်။လီးကြီးကစောက်ပတ်ထဲပြည့်နေလို့ညှစ်ရတာတင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်ရှိပြီးအလွန့်အလွန်ကောင်းတော့ စောက်ရည်ကစစ်ကနဲ စစ်ကနဲထွက်သွားသည်။
ဖိုးတစ်ချက်ဆောင့် တစ်ချက်ညှစ် တစ်ချက်စောက်ရည်ထွက်.....ကြာတော့ ဖိုးဖိုးကုတင်ကြီးစောက်ရည်ပင်လယ်ထဲမျေှာသွားမလားထင်မိသည်။နေ့လည် ထမင်းလည်းမစားဖြစ်ပါ။
လီးပဲစားနေလိုက်သည်။ဖိုးဖိုးလီးကလွဲလို့ဘာကိုမှမစားချင်တော့ပါ။စောက်ပတ်တော့ နဲနဲပြဲသွားပါသည်။စောက်ပတ်ပြဲမှပဲ ဖိုးဖိုးအလိုးရပ်သည်။ဆက်လိုးလျင် ရောင်ကိုင်းလာမှာစိုး၍ မရပ်ချင် ရပ်ချင် ရပ်လိုက်ရသည်။ကြည်ပြာလည်းမရပ်ချင်သေးပါ။ခံချင်သေးသည်။
ဒါပေမယ့် လမ်းတောင်ကောင်းကောင်း မလျောက်နိုင်တော့ပါ ။ခ်ခ်... အပြင်ဖက်က မေမေနှင့်တီတီသီတာတို့ အသံတွေကြားရသည်..။တီတီက ဘယ်နှစ်ချီ ဘယ်နှစ်ခါ အလိုးခံလိုက်ရလဲမေးရင်..ဘယ်လိုဖြေရပါ့...ကြည်ပြာမမှတ်မိ...မမှတ်ထားနိုင်ခဲ့......
...................................................................................................
ဝါမဝင်မီ သီတာမင်္ဂလာဆောင်သည်။အိမ်ရော..ခြံရော...ပစ္စည်းအားလုံးသီတာတို့လင်မယားကိုလက်ဖွဲ့ပြီး သုံးဘီးဆိုင်ကယ်လေးနှင့် ကိုကျော်တစ်ယောက်ထဲထွက်သွားခဲ့သည်။
.....................................................................................
ပြည်နယ်လေး တစ်ခု၏ မထင်မရှားမြို့ကလေးတစ်ခုမှာ...အသားညိုညို ခပ်နွမ်းနွမ်း လူတစ်ယောက် သုံးဘီးဆိုင်ကယ်လေးဖြင့် မနက်..ညနေ မုန့်ဟင်းခါးလှည့်လည်ရောင်းချနေပါသည်။စားလို့လည်းအလွန် ခံတွင်းတွေ့ကြပါလိမ့်မည်။ကြုံလျင်ဝယ်စားကြည့်ပါ မိတ်ဆွေ...ဆိုင်ကယ် မှာ စာရေးထားပါသည်။
နီလာ..သီတာ
ဟင်္သာတ မုန်ဟင်းခါး....ပါ ။
အားပေးမှုကို ကျေးဇူးတင်ပါသည်။
မောင်ကျော်
........................................💚💛💖💝💙........................................
ပြီးပါပြီ။
No comments:
Post a Comment