ကိုကျော် အပိုင်း ( ၂ )
ရေးသားသူ - ကိုကျော်
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
နာရီဝက်ကျော်ကျော်လိုးပြီးတော့ ကိုကျော် မုဆိုးဒူးထောက်ထိုင်ပြီး လိုးပေးသည်။ နီလာကတော့ ကုန်းလိုက်ဝပ်လိုက် ဖင်ကော့လိုက်..။
" ဆောင့်..ဆောင့်..ဘူ..ဖူး..ဘွတ်.ဘူ ..ဖူး..ဗလပ်...ဘွတ်..ပတ်..ဖူး..ဆောင့်..အသေဆောင့်...ဘွတ်.."
ချွေးတွေလဲသီးပြီ။ ဒူးတွေလဲ ပွန်းနေပြီနို့ကြီးလဲ ရွဲနေပြီ။ စောက်ပတ်ကြီးလဲပြဲအာနေပြီ။ လိုးလို့မဝနိုင်။နို့တွေကိုလက်ကလွတ်။ နီလာ့ဖင်ဆုံကြီးကို မတ်တပ်ကားယားခွ...ဒူးကိုကွေးပြီး လီးကိုစောက်ပတ်ထဲ ထိုးထည့်တော့ဖူး..ကနဲဝင်သွားသည်။လေးငါးချက် အဝင်အထွက်လမ်းကြောင်းစမ်းပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ ခါးလေးကုန်းပြီးခံသည်။ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ဖိကိုင်ပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ အသံကုန်အော်သည်။
" အား...ဘွတ်..ဘွတ်..ဘတ်..ဖူး..အသေလိုးတာလားအဖေရဲ့..အမလေး
ဘွတ်..ဖူး..ဗလစ်တစ်တစ်တစ်..အူး..ဖူး..ဘွတ်..ဘွက်..ဖူး..အောင့်တယ်လေ...ဘူ
ဘွတ်...ထိတယ်အဖေရဲ့...ဘွတ်..ဘွတ်.ဘူး..ဘလပ်တပ်တပ်..ဖူး..ဘူ..ဘွတ်.. လူသတ်ထာ..ဘွတ်..လူသတ်ထာ..ဘူ..ဖူး..ဘလွတ်..ဘွတ်.."
အော်သာအော်သည်...ဖင်ကတော့ ကုန်းပြီးပြန်ဆောင့်သည်။ပါးစပ်ကလည်း အီး..အီး..နှင့်အံကြိတ်ပြီးပြန်ဆောင့်ပေးနေသည်။စောက်ရည်တွေလည်းဗွက်ထ,နေသည်။တစ်နာရီကျော်ကျော်လိုးပစ်တော့..နီလာဝပ်ဆင်းသွားပြီး ပြန်မထ,နိုင်ပဲ မျက်စေ့မှိတ်..အံကြိတ်ခံနေသည်။ဖင်လည်းမမြှောက်ပေးနိုင်..တွန်းလည်းမတွန်းနိုင်တော့..။
သို့ဖြစ်၍ နီလာ့ကိုပက်လက်လှန်ပေးပြီးလှေကြီးထိုးလေး..ပြန်လိုးပေးမှမျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပြန်ပြန်ကော့ပေးသည်။နို့ကြီးတွေကို စို့ပေးချေပေး ဆုပ်နယ်ပေးမှ ညှစ်အားလေးပြန်ထွက်လာပြီး လိုးလို့ကောင်းလာသည်။ဒေါ့ဂီသာဆက်ဆွဲလျင်အပျိုလေးခံနိုင်ဖို့မမြင်။
" ကောင်းလား..သမီး.."
" ကောင်းတယ်ဖေ...အပြီးလိုးတော့နော်...ညမှတစ်ညလုံးဆက်လိုး..ဈေးထွက်ရဦးမှာမို့..နော်..ဖေ..နော်..."
နှစ်ယောက်သဘောတူ...အပြီးလိုးကြမယ်..ဆိုပြီး သူကလဲကော့..ကိုကျော်ကလည်း ဒစ်နဲ့ ဆွဆွပေးပြီး...ဆယ့်လေးငါးချက်လီးတစ်ဆုံးဆောင့်သွင်းကာ လီးရည်များပန်းထုတ်ပေးပြီး.. တရှိုက်မက်မက်နမ်းရင်းဖက်ထားမိကြလေသည်။
" ဖေ...ည.ညီမလေးနဲ့လိုးမှာလား သမီးနဲ့လိုးမှာလား.."
" သီတာကစောက်ပတ်ပြဲသွားတယ်သမီးရဲ့...ဆက်လိုးရင်ရောင်ကိုင်းလာမှာစိုးရတယ်.."
" ခ်ခ်..သမီးက အားနာပါးနာ..အလိုးခံရတော့မှာပေါ့နော်...ခ်ခ်.."
" အစ်မဆိုတော့ နဲနဲအနစ်နာခံပေးပါသမီးရယ်...အဖေလျှော့လိုးပေးပါမယ်."
" အမလေး...လျှော့တော့မလျှော့လိုးလိုက်ပါနဲ့ အဖေ..တင်းတင်းကြီးသာလိုးပစ်လိုက်..စောက်ပတ်ပြဲအောင်သာလိုးပစ်လိုက်ပါ အဖရေယ်...ခ်ခ်.."
ညနေဆိုင်ထွက်တော့လဲ ကိုကျော်အိမ်မပြန်ရဲပါ။သူ့သမီးတွေအထင်လွဲပြီးကြုံရာလူကို ကုန်းပေးလိုက်မှာစိုးရိမ်နေသည်။သီတာကလဲ အိမ်ပြန်မလွှတ်ပါ။ဖင်ယားနေပါသည်။လူလစ်တိုင်း လူလစ်တိုင်းဖင်ကြီးပစ်ပစ်ပေးပြီးပွတ်ခိုင်းသည်။ကိုကျော်ကဘေးဘီကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရင်း လစ်ရင်ပွတ်ပေးညှောင့်ပေးရသည်။လစ်လျင်လစ်..မလစ်လျင်လည်း သားအဖမို့တော်ရုံကိုင်မိထိမိ ပွတ်မိတာ မစိုးရိမ်ရပါ။
မျက်နှာကိုတော့ ခပ်တည်တည်ထားရသည်။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်...အတူထိုင်ရင်း ကွင်းတိုက်ပေးတာတော့ အနည်းဆုံးလုပ်ပေးသည်။စားပွဲနားကပ်ထိုင်ရုံနဲ့ ကိစ္စပြီးသည်။ကိုကျော်ကစောက်ပတ်နှိုက်ပေးချင်ပေမယ့်...နာနေသည်..မနှိုက်နဲ့ဦး ဆို၍မနှိုက်ဖြစ်ခဲ့ပါ။သူစိတ်လာသည်ထက်ပိုလာနေလျင်ရှင်းရခက်မှာစိုး၍ဖြစ်သည်။သီတာကလည်း လိမ်မာပါသည်။အဖေ့ကို ဘယ်အချိန်လိုးလိုး..ရတယ်..ဆိုပဲ..။
ည...ပြန်လာတော့ အချိန်သိပ်မဆွဲပါ။အဝတ်လည်း မလဲတော့ပါ။နီလာကသူတို့အခန်းထဲမသွားတော့ပဲကိုကျော့်အခန်းထဲ တန်းလိုက်လာသည်။အခန်းထဲရောက်တော့လဲ အဝတ်မချွတ်အား...အငမ်းမရနမ်းသည်။စူးစူးနစ်နစ်နမ်းသည်။နမ်းလို့အားရမှအဝတ်တွေချွတ်သည်။
" ယောင်္ကျား...ဆိုင်မှာ ဖင်လိုးနေတာတွေ့တယ်နော်...အူတူတူ မထင်နဲ့ "
" သမီးကလဲလေ... ညီမလေးက ဖင်ယားနေတာကို...အဖေကဒီတိုင်းကြည့်နေလို့ ဖြစ်ပါ့မလားသမီးရယ်..စိတ်ပြေအောင်တော့ လုပ်ပေးရမှာပေါ့.."
" ဟုတ်ပါပြီ...ဟုတ်ပါပြီ...ဒါပေမယ့်လူမိမယ်...ကြည့်လဲလုပ်..."
" အင်းပါ....အဖေလဲ လစ်မှ လုပ်ပေးတာပါ.."
"ရော့...အခု လုပ်....အိုး..အဝတ်လဲ မချွတ်သေးဘူး...ဒီကိုလာ..."
အဝတ်တွေ ချွတ်ပေးနေရင်း..လီးကိုင်ကြည့်ပြီး...
" အအု...မာတောင်နေတာပဲ..အမြဲတောင်နေတာပဲလား...မိန်းမဖြင့်ပျော့နေတာ တစ်ခါမှမတွေ့ဖူးဘူး.."
" ပျော့နေစေချင်လို့လားမိန်းမရယ်.."
" ဟင့်အင်း...မာလေကြိုက်လေ..တောင်လေ ကြိုက်လေပဲ..ခ်ခ်..ဒါကြီး..မိန်းမစောက်ပတ်ထဲ တစ်ညလုံးထည့်...လိုး...ခ်ခ်..ခ်ခ်...လိုး..."
......................................................................................................................................
နီလာနှင့်သီတာတို့ ညီအစ်မက သူတို့အဖေကို အလှည့်ကျ ဝိုင်းဖြုတ်ကြ သည်။ လူနားချင်နားပါစေ...လီးမနားစေရ၊အထူးသဖြင့်နီလာကဦးစားပေးဖြုတ်သည်။အစ်မဆိုတော့ သီတာကလည်း မငြိုငြင်ပါ။နေ့စဉ်ထမင်းစားပြီး..တစ်ကိုတော့နီလာအပိုင်ယူထားသည်။သီတာကဆိုင်မှာကိုင်လေ့ရှိသည်မှာညီအစ်မနှစ်ယောက်တို့၏ နားလည်မှုတစ်ရပ်ဖြစ်နေသည်။
ဒီလောက်အလိုးခံနေမှတော့ နီလာဗိုက်ကြီးတာ မဆန်းပါ။ ၂ နှစ်ကျော်ကျော် သားအဖပြောင်ပြောင်လိုးနေတော့ပေါ့သွားတာလည်းပါသည်။နီလာဗိုက်ကြီးပြီဆိုတော့ ကိုကျော်တစ်နေရာရာပြောင်းဖို့စဉ်းစားရသည်။ဗိုက်ကလည်း ၂ လရှိပြီ ။မြန်မြန်ပြောင်းနိုင်မှ ဖြစ်မည်။သီတာလည်းအကြံမပေးတတ်။
ဉာဏ်ကြီးရှင်နီလာက ရုတ်တရက်လင်နောက်လိုက်ပြေးပစ်လိုက်တော့ ရယ်ရခက်..ငိုရခက်ဖြစ်ရပြန်သည်။လိုက်ပြေးတဲ့ကောင်လေးက သူနဲ့အသက်ရွယ်တူပါ။၁၉ နှစ်ကျော်ရုံရှိသေးသည်။မိဖတွေက သဘောမတူချင်ပေမယ့်ခွဲမရတော့။ကောင်လေး စွဲသွားပြီ..။
အဲ...ပြဿနာက အခုမှ တကယ်စ,ပြီ။ခမည်းခမက်က...ဦးဉာဏ်မြင့်-ဒေါ်ဝေတဲ့..။ဦးဉာဏ်မြင့်က ၆၀ ကျော်.ဒေါ်ဝေ က ၄၀ စွန်းစွန်း..။ဒေါ်ဝေက အတော်လေးတောင့်သည်။ဒါနဲ့မျှားပြီး မုဆိုးဖို သူဌေးဦးဉာဏ်မြင့်ကို ရအောင်ဖမ်းခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။အပျိုဘဝတုန်းက နှင်းဆီခိုင်။ဒါပေမယ့် အသက်၂၀ မှာအိမ်ထောင်ကျခဲ့တော့ဝ,အောင်မလှုပ်ရှားခဲ့ရ။အားမလို အားမရဖြစ်မိပြီး..အခွင့်အရေးရှာနေသူဖြစ်သည်။
ဦးဉာဏ်မြင့်ကတော့..ဘာသာရေးဖက်လိုက်သွားပြီ။ဘုရားဒကာ..ကျောင်းဒကာနေ့စဉ်ဓမ္မာရုံ။တစ်ခါတစ်လေ ဝါတွင်းဆိုဓမ္မာရုံမှာညအိပ်ထာများသည်။
ကိုကျော်နှင့်ဒေါ်ဝေ တို့ပထမတော့မတည့်ပါ။မုန့်ဟင်းခါးသည်ကိုသူဌေးကတော်က နှိမ်ချင်သည်။နီလာ့မျက်နှာကြောင့်သည်းခံခဲ့ရသည်။သုံးလေးငါးလကြာတေါ့ဒေါ်ဝေအချိုးတွေပြောင်းလာသည်။ကိုကြီးကျော်တွေ ဘာတွေ ဖြစ်လာသည်။တကယ်တော့ ကိုကျော်က သူ့ထက် ၃ နှစ်ခန့်ငယ်လိမ့်မည်။အလုပ်နှင့်လက်မပြတ်သူမို့ ၃၇ နှစ်..၃၈ နှစ်..သန်စွမ်းကျန်းမာသည်။
ဦးဉာဏ်မြင့်နှင့်တော့ ဆီနဲ့ရေ..။ခမည်းခမက်လည်းဖြစ်နေတော့ အဝင်အထွက်စိပ်လာသည်။သီတာဈေးသွားချိန်များတွင်အိမ်ကိုရောက်ရောက်လာတတ်သည်။ရောက်လာပြန်လျင်လည်း တစ်နေကုန်..။သီတာနှင့်ထမင်းစားပြီး..တစ်....ကလေးတောင်လွတ်သွားလေ့ရှိသည်။
သီတာအိမ်မှာမရှိသည့်အချိန်သူ့အိုးကားကားကြီး မကြည့်..ကြည့်အောင်ပြပြီးခြံထဲလိုက်ပြခိုင်းသည်။ပန်းခူးသလိုလိုဆူးစူးသလိုလို..တုတ်ထိုးမိသလိုလို..လိုလိုတွေနှင့်ကိုကျော့်လက်မောင်းဆွဲဆွဲပြီးသူ့နို့ဖောင်းဖောင်းကြီးတွေနှင့်ဖိကပ်ထားလေ့ရှိသည်။သူ့မျက်လုံးက ကိုကျော့်ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးထံမှ မခွာနိုင်။ကိုကျော်သူ့နို့ကြီးတွေနဲ့ တမင်ဖိကပ်နေမှန်းမသိသလိုဖြင့်ဖိဖိပေးသည်။
အိအိ သွားတော့ဒေါ်ဝေက ငုံ့ပြီးပြုံးရင်း..လက်ကနာသလိုခါးကနာသလိုနဲ့..အ..အ..ဆိုပြီး နို့ကြီးကိုဆတ်ကနဲ..ဆတ်ကနဲ ပြန်ပြန်ကော့ပေးသည်..လက်မောင်းကြီးကွာသွားရင်ပဲ..မြွေကိုက်တော့မလို ဆွဲကပ်ထားသည်။ဖိပြီးကပ်လေလေ..ဖုဖောင်းလာလေလေမို့. တစ်ခါတစ်လေ..ခေါင်းကဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲတုန်လာတာကိုဒေါ်ဝေကြည့်မဝနိုင်..။
ဒေါ်ဝေက... တကယ်လည်း လတ်ဆတ်ထာတော့အမှန်..။အပျိုလေးမဟုတ်ပေမယ့်...ကလေးမွေးထားတာလဲနှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်လောက်ကြာခဲ့ပြီ...တစ်လက်ကိုင်ကလည်း မပေးနိုင်တာလေးငါးခြောက်နှစ်ကြာပြီ..ဆိုတော့ပစ္စည်းကအော်ရီဂျင်နယ်လိုဖြစ်နေသည်။ဆတ်ဆတ်ထိ မခံနိုင်..။အဲ...ဆတ်ဆတ်ထိ ခံချ င်သည်..ဆိုပါတော့..။
ကိုကျော်ဆိုတဲ့ ခမည်းခမက်ကိုလေ့လာကြည့်တော့..ဖောင်းဖုနေတာမြင်ရရုံနဲ့ အကြီးကြီးမှန်းခန့်မှန်းသိနေပြီ။ဘုရားဒကါထက်နှစ်ဆလောက်တောင်များကြီးနေမလားမသိ။ကြက်သီးလေးများထ,သွားမိသည်။သူလဲ.မိန်းမဆုံးထားတာ သုံးလေးနှစ်ဆိုတော့ငတ်နေပေမယ်။အရပ်ထဲမှာ မကောင်းသတင်းလည်း မကြားရ။လူအေး...။ခ်ခ်....စားရချည်သေး...။အခြေအနေပေးရင်..ရေရှည်စားရဖို့...ရေရှည်ကျွေးနိုင်ဖို့ ဖန်ရမည်။ဘုရားဒကာ ကလည်း ဒါနဲ့ပတ်သက်လို့ နာမည်ပျ က်မဖြစ်ရင်ပြီးရော..အိမ်ထောင်ရေးမပျက်ရင်ပြီးရော.....နားလည်ပေးတယ်...ဟုပြောထားခဲ့တာကြာပြီ..။ဒါပေမယ့်...ဘယ်ကစ,ရမလဲ...။
သီတာကလည်း..ဂျ င်..။ဒီမိန်းမကြီးငါ့ယောင်္ကျားကိုဝါးတော့မယ်...ဆိုတာကိုကြိုတွက်သည်။ ဒါပေမယ့်...မတတ်နိုင်။အဖေ့ကိုသနားသည်။နီလာနှင့်ကလေးကိစ္စ အဖေရင်ကွဲမတတ်ခံခဲ့ရသည်ကိုသိခဲ့..မြင်ခဲ့ရတော့...စိတ်ပြေလက်ပျောက်ခွင့်လွှတ်ပေးဖို့ ကြိုတင်ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြီးမသိဟန်ဆောင်ပေးသည်။ဖန်ပေးသင့်ရင်လဲ ဖန်ပေးလိုက်ပါမယ်..လေ....။
သူ့အနေဖြင့်တော့ အဖေရင်ကွဲမည့်ကိစ္စဆို...အတွေး..အပြောတွေက အစရှောင်ကြဉ်ပါတော့မည်။နီလာတစ်ယောက်နှင့်ဖူလုံသွားပါပြီ..။အဖေ့ကို ငါ့ထက်ပိုချ စ်တတ်တဲ့သူ မရှိဘူး...ဟုမျက်ရည်တွေကြားက ပြုံးရင်းပြောနေမိသည်။
.......................................................................................................................................
ကိုကျော့်အိမ်ကပြန်လာတော့..မဝေစိတ်မငြိမ်..။ကိုကျော်အိမ်မှာ သီတာဈေးသွားနေတုန်း အကြံအဖန်သွားလုပ်သေးသည်။ရေတွင်းမှာ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေဆေးကြောနေတော့ မဝေလိုက်သွားသည်။ကိုကျော်ကမသိ။အနီးကပ်ရပ်ကြည့်နေတာတောင်မသိ။အိုးတွေထိုင်တိုက်နေတုံးနောက်ကလက်နဲ့လှမ်းတို့လိုက်မှလှည့်ကြည့်သည်။
မဝေက လည်ဟိုက်အင်္ကျီ လည်ပင်းပေါက်ကျယ်ကျယ်ကိုတမင်ရွေးဝတ်သွားတာမို့..ကုန်းနေတဲ့မဝေနို့ကြီးတွေက ထိုင်နေတဲ့ကိုကျော့်မျက်စေ့နဲ့တည့်တည့်ဖြစ်နေသည်။ရင်ကြားမြောင်းကစေ့နေတာမို့ကိုကျော်မျက်စေ့ကိုချက်ချင်းမခွာနိုင်.။စိတ်လွတ်လက်လွတ်ဆုပ်ကိုင်ချေမွပစ်ချင်လာသည်။
" ဘာကြည့်နေတာလဲလို့ ...မမြင်ဖူးလို့လား..."
" အား...အိမ်ပေါ်ထိုင်လေ..မဝေ..၊ပြီးတော့မှာပါ..."
" ပြောလေ...မမြင်ဖူးလို့လား...လို့..ခ်ခ်..."
" အဟဲ...မဝေကို မမြင်တာကြာသွားလား လို့ပါ...မလာတာသုံးလေးရက်တော့ရှိပေါ့.."
" ဒါဆို....မြင်ဖူးတယ်ဆိုတဲ့ သဘောလား..."
" အာ..."
" မအာနဲ့....ဒါကိုပြောတာ..ဒါ...ဒါကိုမြင်ဖူးလား...လို့.."
မဝေက သူ့နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်ဖဝါး နှစ်ဖက်ဖြင့်ပင့်မ,ပြီး မျက်စ,ချီရင်းပြောင်မေးသည်။လက်ဖဝါးဖြင့်ပင့်မ,လိုက်တော့ ရင်ကြားမြောင်းပူးကပ်သွားပြီးနို့အုံကြီး လုံးတက်လာသည်။ကိုကျော် တံတွေးမျိုချရင်းကျီးကန်းတောင်းမှောက်လိုက်ကြည့်မိသည်။ဘယ်သူမှမရှိ။သီတာပြန်မရောက်သေး။
" လှလိုက်တာ မဝေရယ်...ဒီလောက်လှတာ..မမြင်ဖူးဘူး..ဖူး..ကား..အိ..စက်နေတာပဲ...ဓာတ်ပုံတောင်ရိုက်ယူထားချင်တယ်..."
" ခ်ခ်...ဖုန်းပေး...ဝေရိုက်ထားပေးမယ်...ဆေးကြောပြီးရင်အမြန်လာခဲ့.."
ကိုကျော်တယ်လီဖုန်းထုတ်ပေးတော့ မဝေလက်လှမ်းယူပြီးပြန်လှည့်သွားသည်။ကိုကျော့်မျက်စေ့တွေ မခွာနိုင်..။
" ဟွန်း...ထင်သားပဲ...ဖင်လိုက်ကြည့်နေမယ်လို့..ခ်ခ်...နှာဘူး..."
" ပြုံးပြုံးလေး ရိုက်နော်..."
" မျက်နှာပါပေါ်အောင်ရိုက်ပေးရမှာလား..."
" အင်း...အားလုံး...အာလုံး.."
" အိုး....ဒါရောလား...လွန်တာပေါ့.."
ဟုမေးရင်း..မဝေစောက်ဖုတ်ကိုပုတ်ပြနေသည်၊အိမ်ဖက်မသွားနိုင်..။
" ခ်ခ်...ဒါက ဒီမျက်လုံးနဲ့ကြည့်လို့ မမြင်ရဘူး..ကိုကျော်ရဲ့....သီးခြားမျက်လုံးနဲ့ကြည့်မှမြင်ရတာ..ခ်ခ်...ကြည့်မလား.."
" ဘယ်မျက်လုံး..."
" လီးမျက်လုံး..လီးမျက်လုံး....ရှင့်ရဲ့လီးတန်ကြီးထိပ်က လီးမျက်လုံး..သိပြီလား..ခ်ခ်...အဲဒီ လီးမျက်လုံးနဲ့ အထဲဝင်ကြည့်မှ မြင်ရတာ...ခ်ခ်.."
" ဒီမျက်လုံးလား..."
ပုဆိုးလှန်ပြီး လီးတန်ကြီးကိုင်ပြလိုက်တော့..မဝေမျက်တောင်မခတ်နိုင်..။ခဏကြာမှ နှုတ်ခမ်းကိုလျှာဖြင့်သပ်ရင်း..
" အူး..ဟူး..ဟူး....စူပါပဲ...စူပါပဲ...ပြူးကားနေတာပဲ...ခ်ခ်...ဒီကလဲ တံခါးစေ့ထားတာနော...တွန်းသာဖွင့်ကြည့်..နခမ်းစေ့ထားတာ..ခ်ခ်.."
အိုးတွေခွက်တွေ အမြန်ဆေးပြီးအိမ်ထဲအမြန်ဝင်ရသည်။သီတာရောက်လာလျင်..မလွယ်..။အိမ်ထဲရောက်တော့မဝေကို ဘရာဇီယာ ပြန်ဝတ်နေဆဲတွေ့ ရသည်။နို့အုံကြီးမှာ..သင်္ဘောသီးကြီးဆွဲထားသလို..။အသားဖြူတော့ ဝင်းမွတ်နေသည်။
ဘရာဇီယာကို လက်နှင့်ဆွဲထားပြီးနို့ကြီးတစ်လုံးကို လက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ချေမွပေးတော့ ဇွတ်အတင်း ရမက်နိုးကြွစွာနမ်းခြင်းခံလိုက်ရသည်။မဝေ၏လျှာကတိုးဝှေ့ ဝင်ရောက်အစာရှာနေသည်မို့ကိုကျော်လျှာလေးမဝံ့မရဲပြန်ထုတ်ပေးတော့ အသည်းအသန်စုပ်ဆွဲခံရသည်။နို့သီးခေါင်းတွေလည်း တင်းမာထိုးထောင်နေပြီ...။အဲ....အဝေးမှ သီတာကဆိုင်ကယ်ကိုဟွန်းသံရှည်ပေးပြီး နင်းလာသံကြားရသည်..။
" အိမ်လိုက်ခဲ့..."
" အာ...မရဘူးလေ...ချက်ရ..ပြုတ်ရမယ်...ဈေးထွက်ရမယ်လေ..."
" ငတ်..."
နေ့လည်..မဝေပြန်သွားတော့သီတာ့ကို အခြေအနေ အကုန်ပြောပြလိုက်ပါသည်။သီတာက ဘာမှမဝေဖန်ပါ။စဉ်းစားနေသည်။
" သူ့အိမ်တော့ မသွားနဲ့ အဖေ..ဘာပဲပြောပြော...မမနီလာရှိတယ်..၊မွေးလဲမွေးခါနီးနေပြီ....ရှောင်လို့မရရင်ဒီအိမ်မှာပဲ လက်ခံ...သမီးခြံထဲမှာစောင့်ပေးမယ်..."
" သမီးရယ်....အဖေ သတ္တိမရှိဘူး.."
" အဖေ....သမီးတို့က..သားအဖချစ်လင်မယားချစ်ပေါင်းထားတာ...အချစ်ထုထည်ကြီးတယ်..ခိုင်မြဲတယ်...ယုံကြည်မှုကြီးတယ်....၊မဝေကို အဖေမချစ်ပါဘူး..သမီးသိပါတယ်...နှစ်ဖက်သဘောတူခဏစိတ်ဖြေတဲ့သဘောပါ...မဝေကလဲအဖေ့ကိုချစ်မှာမဟုတ်ပါဘူး....သမီး အဖေ့ကိုစိတ်ချတယ်...ချစ်တယ်..အဖေ..၊မဝေ ကိုလိုးပြီးရင်သမီးနဲ့လိုးမယ်...ဒါပဲ.."
ညနေတော့ ကိုကျော့်အရိပ်အခြည် သိချင်လို့ မသွားစဖူး ညဈေးတန်းသွားပြီးမုန့်ဟင်းခါးထိုင်စားသည်။ဘုရားဒကာ ကမုန့်ဟင်းခါးအလွန်ကြိုက်သည်လေ..။စားလို့လဲကောင်းပါသည်။ဈေးသည်သားအဖကလည်းဖော်ရွေ ပျူ ငှာပါသည်။
လိုလေသေးမရှိမို့..ဘုရားဒကာကြီး ပါးစပ်ကမချချီးမွမ်းသည်။ခ်ခ်.....မုန့်ဟင်းခါးသည်ကိုယူထားပေး ရမလား..လို့မေးတော့...လုပ်လိုက်..လုပ်လိုက်.. တဲ့။ပြီးမှ ခမည်းခမက်ဖြစ်နေတာသိတော့...ရယ်မောမဆုံးနိုင်။
အင်း....အဆင်တော့ပြေပြီ......။အောင့်ထားခဲ့ရသမျှ...အတိုးချပြီး..ရေကုန်ရေခမ်းခံပစ်လိုက်မည်....ဒီအိုးကြီး နိုင်အောင်ဖြိုပေတော့မောင်ကျော်ရေ့ ....။
.........................................................................................................
မဝေခြံထဲ ဝင်လာတာကိုကြည့်ပြီး တံခါးကိုသေချာပိတ်ပြီးသော့ခတ်ထားလိုက်သည်။သီတာက သော့တစ်ချောင်းယူသွားပြီးဖြစ်သည်။ရှေ့ ကသွားနေသည့်မဝေ၏ဖင်ကြီးများမှာ ထယ်ဝါလှသည်။အသက် ၄၀ စွန်းရုံမျှဆိုသော်လည်း သူဌေးကတော်ခြေမွေးမီးမလောင်လက်မွေးမီးမလောင်နေရသူမို့အရွယ်တင်သည်။ ၃၀ ကျော်ရုံမျှ ထင်ရသည်။အလိုးမခံရတာကလည်းခြောက်နှစ်လောက်တော့ရှိပြီ...။
ခံရတယ်ဆိုသည်ကလည်းနာမည်ခံမျှသာ။လင်ဖြစ်သူက အသက်ကြီးတော့..ပုံမှန်လည်းမလိုးနိုင်...လိုးပြန်တော့လဲ လီးပျော့.။တစ်ခါတစ်လေလိုးရင်းပျော့ခွေသွားတာ ပြန်မတောင်နိုင်တော့..။ဒီလိုနေခဲ့ရတာဆယ်နှစ်ခန့်တော့ရှိပြီဖြစ်သည်။ကောင်းကောင်းစား..ကောင်းကောင်းနေရတော့..ဘော်ဒီက အဆင့်မြင့်သည်။နို့ကြီးတွေကပြူးခံနေပြီး..ဘရာဇီယာက မနိုင်ဝန်ထမ်းနေရသလို..မနိုင့်တနိုင်လှုပ်စိ လှုပ်စိ..ခုန်ပေါက်နေသည်။ပုခုံးကျယ်ပြီး ရင်သားပြည့်သည်။
ကိုကျော့်အိမ်လာတိုင်း အိမ်နေအဝတ်ဖြင့်သာလာလေ့ရှိသဖြင့်ဘလောက်စ်..တီရှပ်အစရှိသည်တို့သာအဝတ်များပြီး လည်ဟိုက်များသာ..။နို့ကြီးတွေကိုမမြင်ချင်လဲမြင်ရသည်။မြင်ချင်လဲ ပိုမြင်ရသည်။
ခါးလေးကသိသိသာသာသေးပြီးဖင်ကြီးတွေကကားဖုနေသည်။လမ်းလျှောက်လျင်ဖင်လုံးများလှုပ်ရမ်းနေပြီး လီးကိုမျက်စပစ်နေသလို..။ပေါင်တန်တွေကလည်းရှင်းနေသည်၊ထင်းနေသည်။အိမ်လာလျင်တော့ ပင်တီဝတ်လေ့မရှိမှန်း ဖင်ကိုကြည့်ပြီး ခန့်မှန်းတွေးမိသည်။အိမ်ထဲမရောက်မီကိုကျော်လီးတောင်နေသည်။
မဝေကလည်း မခေပါ။ခါတိုင်းနှင့်မတူဒီနေ့မှ ခြံတံခါးသော့ခတ်တာမြင်ရတော့ရင်ထဲနွေးကနဲဖြစ်သွားသည်။မျက်လုံးကိုဝေ့ကစားကြည့်တော့..ကိုကျော့်လီးကြီးဖောင်းဖုနေတာကို မြင်ဖြစ်အောင်မြင်မိသည်။သေချာပါ ပြီ...။ဒီနေ့တော့ မိဝေတို့အလိုးခံရတော့မည်..ခ်ခ်..။စဉ်းစားရင်းဖင်ကြီးကို ပိုလှုပ်အောင်အိပဲ့အိပဲ့ လုပ်ပေး လိုက်သည်။လက်ကိုနောက်သို့ လိုအပ်သည်ထက်ပိုလွှဲလိုက်တော့ကိုကျော့်လီးကြီးကိုထိမိသည်..။အိ...ကနဲအသံပေးပြီး ကလေးတစ်ယောက်လိုအိမ်ထဲအပြေးဝင်လိုက်မိသည်။
ကိုကျော်ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတစ်ချက်ရှိုးသည်။ကိုယ့်ဝင်း ကိုယ့်ခြံနေကြသူများမို့စိုးရိမ်စရာတော့အထူးမရှိပါ။အိမ်ထဲရောက်တော့ တံခါးကိုပြန်စေ့ပြီး မဝေ့ လက်မောင်းလေးကိုဆွဲယူသည်။မဝေက အင်တင်တင်လုပ်နေပြီး..ကိုကျော့်ပုခုံးပေါ်လက်ကလေးတစ်ဖက်တင်သည်။ကိုကျော့်လက်တစ်ဖက်က မဝေခါးပေါ်မှာ..။ သူ့လီးကအထိန်းသိမ်းမဲ့တောင်မတ်နေပြီ။
ကိုကျော်က မဝေနှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်ယူနမ်းတော့ မဝေ ရမက်ကြီးစွာဖြင့်လျှာလေးထိုးပေးသည်။လျှာလေးစုပ်ယူခံလိုက်ရတော့..မျက်စေ့လေးမှေးပြီးပုခုံးပေါ်ကလက်ဖြင့်ကိုကျော်ရင်ဘတ်တွေကိုပွတ်သပ်ရင်း..ဆီးခုံကိုထောက်နေသည့်ကိုကျော့်လီးကြီးကို ဖွဖွပွတ်သပ်ဆုပ်ကိုင်ပစ်လိုက်သည်။လီးကြီးက လက်တစ်ကိုင်မက ထွားကြိုင်းတုတ်ခိုင်ပြီးလက်ထဲကထွက်ပြေးတော့မလိုထောင်ထောင်ထနေသည်မို့..တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။အနမ်းက မပြီးဆုံးနိုင်အောင်ရှည်လှသည်။
ဒီလီးကြီး ငါ့စောက်ပတ်ထဲဝင်တော့မယ်..ဆိုတဲ့အတွေး ဖြတ်ကနဲဝင်လာတော့စောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်လါသည်။လက်ကလည်း လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးစိတ်မှန်းဖြင့်တိုင်းထွာနေမိသည်..။အင်...ခုနစ်လက်မတော့အနည်းဆုံးပဲ..။တုတ်တာကလဲ..နှစ်ခဲထိုးဓာတ်မီးထက်လျော့လိမ့်မည်မဟုတ်...၊ဓာတ်မီးကိုင်နေကျ မို့သိသည်။ညို တုတ်ကြီး..ခ်ခ်..။
" အခန်းထဲ သွားရအောင်ကျော်ရယ်ဝေရောက်လာပြီပဲ...မလောပါနဲ့တော့..အခန်းထဲရောက်မှ....နော်.."
လီးကိုမလွှတ်ပဲ ကိုကျော့်အိပ်ခန်းထဲဆွဲဝင်သွားပြီး...အခန်းထဲဝင်ဝင်ချင်း ပုဆိုးကိုဆွဲချွတ်ပစ်သည်။ကိုကျော်က ရှပ်အင်္ကျီချွတ်နေတုံးရှိသေး...သူကအားလုံးချွတ်ပြီးဖြစ်နေသည်။ဘလောက်စ်ကိုခေါင်းပေါ်လှန်ချွတ်ပြီး ဘရာချိတ်တွေကိုဆိုးဆိုးဆတ်ဆတ်ဖြုတ်ပစ်သည်။နို့နှစ်လုံးကားကားကြီးပြူးကြည့်နေသလို..စောက်ဖုတ်ဖေါင်းဖေါင်းကြီးကလည်းပေါင်ကြားမှကားကားကြီးကြည့်နေသည်။
သူအရင်အဝတ်ချွတ်ပြီးတာမို့ အင်္ကျီချွတ်နေတဲ့ကိုကျော့်ပေါင်ကြား ဆတ်ကနဲထိုင်ချပြီး လက်တစ်ဖက်ကလီးကိုဆုပ်ကိုင်သည်။လက်ဆုပ်ရဲ့အပေါ်ပိုနေသည့်လီးတန်နှင့်ဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး လျှာဖြင့်ရစ်ပတ်ဆော့ကစားသည်။ကိုကျော်အင်္ကျီချွတ်ပြီးသူ့ခေါင်းကိုကိုင်လိုက်တော့ မော့ကြည့်ပြီး..
" ဗီဒီယိုရိုက်ပေး.."
ဟုဆိုပြီးတယ်လီဖုန်းယူပေးသည်။ပြီးတော့ ဒစ်ပေါက်ကို လျှာဖျားဖြင့်တို့ထိ စုပ်ယူယက်နေသည်။ဒစ်ကြောင်းကြီးကိုလျှာဖြင့်ရစ်ဝိုက်စုပ်သည်။ဒစ်ဖူးသက်သက်ကိုငုံပြီးစုပ်သည်၊ယက်သည်၊နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးဖြင့်လိုးပေးသည်။အားရပြီဆိုမှ လီးတန်တစ်ချောင်းလုံးကို ပါးစပ်ထဲထိုးသွင်းစုပ်ယူသည်။ပြီးအောင်တော့ စုပ်ပေးနိုင်စွမ်းမရှိပါ..။
ကိုကျော်ကလည်း ဗီဒီယိုရိုက်ရင်းဖင်ကော့နေရသည်။တစ်ခါတစ်လေလက်တစ်ဖက်က သူ့ခေါင်းကိုကိုင်ပြီးဆောင့်လိုးပေးနေမိသည်။မဝေ ငတ်ခဲ့သမျှအတိုးချပြီး လီးစုပ်နေသည်။လီးမစုပ်ရသည်မှာကြာပြီ..။စုပ်ခဲ့ရသည့်လီးမှာလည်း ပဲမြစ်။ခုတော့ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့်စုပ်ပစ်သည်။
လီးရည်မသောက်ရသေးလို့ မကျေနပ်နိုင်..။ကိုကျော်ပြီးအောင်ကြိုးစားပြီးစုပ်သည်။လီးက တုတ်ပြီးရှည်လွန်းသဖြင့်လည်ချောင်းထဲအဝင်မသွင်းနိုင်။ကြိုးစားကြည့်တိုင်း နှာတွေသီး...မျက်ရည်တွေဝဲပြီးပြန်ထုတ်နေရသည်။ကိုကျော်ရယ်. .လီးရည်တွေပန်းထည့်လိုက်ပါတော့..ဟုစိတ်ထဲကတောင်းဆိုရင်း တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေမိသည်။
..............................................................................................................................................
ကိုကျော်..မဝေ၏လက်မောင်းလေးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲမပြီး ထူလိုက်သည်။မတ်တပ်ရပ်မိတော့ နှုတ်ခမ်းအစုံကိုဆွဲစုပ်ပြီးအားရပါးရနမ်းသည်။ပြီးမှ ကုတင်စောင်းမှာထိုင်စေပြီး ကန့်လန့်ဖြတ်ပက်လက်လှဲချပေးလိုက်သည်။မဝေ၏ခြေထောက်နှစ်ချောင်းမှာတွဲလောင်းကျနေပြီး စောက်ဖုတ်ကြီးမှာဖောင်းမို့နေသည်။အရေးထဲ မဝေက ဖင်ချွပြီးနေရာပြင်လိုက်သဖြင့်စောက်ဖုတ်ကိုကော့ပြသလို ပြူးပြဲနှင့်ထွက်လာသည်။
ကိုကျော်ကခြေထောက်များကိုမ,ပြီး..ကုတင်ဘောင်ပေါ်သို့ ဖဝါးချတင်ပေးပြီးစောက်ပတ်ယက်ဖို့ပြင်သည်။
" မမှုတ်နဲ့တော့..ကျော်..ဝေ.တအားရွှဲနေပြီ..ကျော့်လီးကိုခံနိုင်လောက်တယ်၊မအောင့်နိုင်တော့ဘူး...တစ်ခါတည်းသာလိုးပစ်လိုက်တော့နော်..."
" အပျိုကြီး..လီးမကြောက်ဖူးပေါ့.."
" ဟွန့်...ကြောက်စရာလား...ဝေဝေ့စောက်ဖုတ်ကိုလဲ လိုးကြည့်လိုက်ပါအုံး..ဆွေမျိုးမေ့သွားမယ်..ခ်ခ်..."
" အင်း.လိုးပြီနော်.တကယ်မကောင်းရင်တော့...ဖင်လိုးပစ်မှာဗျ...."
" ခ်ခ်...အဲဒါ ပါကင်ဆရာ..ကျော့်လီးကြီးနဲ့ဆို ကွဲနိုင်တယ်...ကဲပါ..စောက်ပတ်ယားလှပြီ...ထည့်..ဆောင့်...လိုး...သူနဲ့မှ အရှက်ကုန်ရော..ခ်ခ်.."
ကိုကျော်က မတ်တပ်ရပ်အနေအထားဖြင့်မဝေ၏ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီးအပေါ်တွန်းတင်လိုက်သဖြင့်ပေါင်များနို့ကြီးတွေပေါ်ရောက်သွားပြီး ဖင်ကြီးပင့်ကာစောက်ဖုတ်ကြီးက လီးနှင့်တန်းသွားသည်။လက်တစ်ဖက်လွှတ်ပြီး လီးတန်ကိုကိုင်၍စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို ဒစ်ဖြင့်ထိုးမွေ ဝိုက်မွေပေးသောအခါ..မဝေ၏လက်နှစ်ဖက်ကကုတင်ဘောင်ကိုစုံကိုင်ဆုပ်ပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့ တင်သည်။
" သိပ်နှိပ်စက်တာပဲ...ဝင်အောင်ထည့်မပေးဘူး...ဟွန့်..."
ဒစ်ဖျားထိပ်တွင်စောက်ရည်တွေစိုအိနေပြီဖြစ်၍ဒစ်မြုတ်ရုံဖြေးဖြေချင်းထိုးသွင်းပေးလိုက်သည်။နခမ်းသားများကလီးဒစ်ကြီးကိုငုံထားပြီး..စောက်ခေါင်းအတွင်းက မွစိမွစိ ညှစ်နေသဖြင့်ဆက်ထိုးထည့်ပေးတော့..မဝေမျက်လုံးလေးပြူး၍.ရင်ဘတ်ကိုလက်ဖြင့်ထောက်သည်..။
" ဖြေးဖြေးဆရာ...ကောင်းတော့ကောင်းတယ်..စောက်ပတ်ကအသစ်လိုဖြစ်နေလို့..နဲနဲကျ င့်ပေး...ဝင်ထွက်လေးလုပ်.."
" တစ်ဝက်တောင်မဝင်သေးဘူးဝေရယ်..."
" အဲဆိုလဲ..လိုးကွာ...အောင့်ခံမယ် အဆုံးထည့်ချလိုက်.."
ဆယ့်လေးငါးချက်လောက်ချော့ချော့လိုးပေးတော့စောက်ရည်ရွှဲပြီ။မဝေကအိမ်ထာင်သည်ပဲ...အထာသိတာပေါ့..။လီးအဆုံးထိ ဆတ်ကနဲဆောင့်သွင်းထည့်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းကို ကုန်းစုပ်ထားလိုက်သည်။ဆီးခုံချင်းဖိကပ်နေ၍စောက်စေ့နှင့်လီးတန်အရင်းထိနေပြီး ဝိုက်ပွတ်ပေးနေသောအခါ..မဝေဖင်ကြီးရမ်းလာသည်။
ညှောင့်ချက်နှင့်အညီ ညှစ်ချက်တွေပေးပြီးလိုးစည်းစိမ်ကို ငြိမ့်ငြိမ့်လေးခံစားသည်။လက်နှစ်ဖက်က ကိုကျော့်တင်ပါးတွေကိုဆွဲထားပြီးညှောင့်ချက်များကိုထိန်းပေးသည်။နှုတ်ခမ်းချင်းခွာလိုက်တော့..
" နို့စို့ပြီးလိုးပေး.."
ဟုပြောပြီးနို့ကြီးတစ်လုံးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်၍ ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်ပေးသည်။သူ့လက်တွေက တံခေါက်ကွေးနှစ်ဖက်ကိုစုံကိုင်ဆွဲထားပြီး ဖင်ကြီးကော့မြောက်အောင်ပင့်ပေးထားသဖြင့်လိုး၍ကောင်းလှသည်။
မဝေ၏ခန္ဓာကိုယ်မှာအဆီအသားပြည့်သလို...စောက်ဖုတ်ကြီးကလည်းအပြစ်ဆိုစရာမရှိဖောင်းဖောင်းအိအိကြီးဖြစ်၍ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖုန်းကနဲ ဖုန်းကနဲ အိနေသည်။စောက်ခေါင်းကလည်းအရည်ရွှဲ..အဝင်ချောပြီး ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ဆွဲစေ့ထားပေးသည်။
လီးကိုဒစ်အထိဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရဆောင့်လိုးချက်များကို မဝေနင့်နေအောင်ခံစားနေရသဖြင့်မူးမေ့ချ င်သည်။တစ်သက်လုံးတစ်ခါမှ ဒီအရသာ မျိုးမခံစားခဲ့ရဖူးပါ။လီးကရှည်သဖြင့်ဆွဲထုတ်ချိန်ကနဲနဲသိသာပြီးစောက်ခေါင်းအတွင်းသားတွေကိုအရသာအပြည့်ပေးသွားသည်။
" ပြွတ်...ဖွတ်...ဖုန်း...အိ..ပြွတ်..ပွတ်ဖုန်း...အင့်...ပြွတ်.ပလွတ်..ဖုန်း...အင့်
ပြွတ်ပြွတ်..ဖုန်း..အင့်..ဆောင့်..ရတယ်...ကြမ်းကြမ်းကြီးဆောင့်..အင့်..ဖုန်း..အိ..
ရော့...ဆောင့်စမ်း..ပြွတ်..ဖုန်း..ဖုန်း..ကောင်းလိုက်ထာ...ဆောင့်"
မဝေကအပေးကောင်းသလို လိုးတဲ့ကိုကျော်ကလည်းအထောင်းကောင်းလှသည်။ဆုံကြီးပင့်ပင့်ပေးနေတော့ လီးကိုတစ်ချောင်းလုံးအပြင်ဆွဲထုတ်ပြီး အဝေးမှ အရှိန်ဖြင့်ပစ်ဆောင့်သည်။ဖုန်း.ဘွတ်ဆို မဝေဖင်ကြီးမြောက်တက်သွားသည်။ကုတင်စောင်းကိုပြန်ဆွဲယူပြီးခြေထောက်တွေဘေးနှစ်ဖက်ကိုချဲခြေကျင်းဝတ်ကဖြဲ ကားကိုင်ပြီး အဝေးမှဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ မဝေမခံနိုင်ပြီ....
" နာတယ်လေ..မောင်ရဲ့..ကိုကျော်ရဲ့..အား...အောင့်တာမောင်ရဲ့..ဖုန်း..အူးဟူး...နာကောင်းကြီးမောင်ရဲ့..ဖုန်း...မနာအောင်လိုးပေးပါကျော်ရယ်..ဖုန်း...ယောင်္ကျား..ဖုန်း..ယောင်္ကျားရေ.
တစ်တောင်နှစ်ဖက်ထောက်ပြီးကြည့်ကြည့်အော်နေတာ မရပ်နိုင်တော့...ခေါင်းကြီးကိုင်ပြီးအတင်းဆွဲသည်။ချိုင်းနှစ်ဖက်ကို သိုင်းပြီးဖက်ထားသည်။ရှူးရှူးရှဲရှဲ နဲ့အတင်းဖက်ထားသည်။ ဖင်ကြီးမြောက်ကြွမြောက်ကြွ လုပ်ပြီးခြေထောက်တွေကကိုကျော့်ခါးကိုခွပြီးဆွဲကပ်ထားသည်။
စောက်ရည်တွေ ဒလဟောပန်းထွက်နေသည်။ အဲ..မဝေ ပြီးတာက တစ်မျိုးကြီး။ကိုကျော်ကတော့ မရပ်နိုင်ပါ။လီးကိုနဲနဲချင်း ဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ဆောင့်ပေးနေမိသည်။မဝေစောက်ပတ်က လိုးကောင်းလှသဖြင့်မဝ,သေး။ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်နေတော့ မဝေပိုပြီးခံစားရသည်။မာမာတောင်တောင်လီးကြီးက ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နှင့်စုပ်၍ ညှစ်၍ကောင်းလှသည်။
တစ်သက်လုံး တစ်ခါမှ ဒီလို မစုပ်မညှစ်ခဲ့ရဖူး၍ ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား ဟုတွေးပြီး ခဏခဏ ပြီးရသည်။
....................
" ဖင်ကုန်းပေးဦးဝေ...ဒေါ့ဂီဆွဲချင်သေးတယ်..."
" ဖင်တော့ မလိုးနဲ့ဦးနော်..မောင်၊ဝေ ဖင်မခံရဲသေးဘူး...စောက်ပတ်ပဲလိုး"
" စောက်ပတ်ပဲလိုးမှာပါ...ဝေ့စောက်ပတ်ကို လိုးလို့မဝ,သေးပါဘူး၊စောက်ပတ်လိုးလို့ဝ,မှ ဖင်လိုးမှာ.."
" ဝေ ပေးတာကြိုက်ရဲ့လားဟင်..ဝေအပေးကောင်းရဲ့လား..."
" ကိုယ်ကတော့..ရှယ်ပဲ...သူများက ဘယ်လိုပြောကြမယ်တော့ မသိဘူး "
" ဟွန်း...ဟုတ်တယ် ...လိုက်ခံပြီးမေးကြည့်လိုက်ဦးမယ်...သေချင်းဆိုး... ဖင်တောင် မကုန်းပေးချင်တော့ဘူး....."
" ဒုန်း...ဂွမ်း...ဂျမ်းး "
" အဲ....သီတာပြန်ရောက်နေပြီ..ဝေအပြင်မထွက်ခဲ့နဲ့..."
ပုဆိုးကိုအမြန်ဝတ်ပြီး အခန်းထဲကထွက်ခဲ့သောကိုကျော့် ကိုကြည့်ပြီးသီတာ တခစ်ခစ်ရယ်သည်။တကယ်တော့ချောင်းကြည့်ရင်းမုန့်ဟင်းခါးအိုးကိုတိုက်မိခဲ့ခြင်းပါ။ပြန်ရောက်ပြီးချောင်းကြည့်နေတာကြာပြီဖြစ်သည်။ဒေါ့ဂီ ဆိုလို့. ရှင်းရှင်းမြင်ရရန်နေရာရွှေ့စဉ်တိုက်မိခြင်းဖြစ်သည်။အဖေ့ကို တောင်းပန်တော့ အဖေကအခန်းထဲပြန်ပြေးဝင်သွားသည်..။
မဝေက ကုတင်အောက်မှာ အဝတ်ဝတ်တော့မည်။ကြမ်းပြင်ပေါ်က အင်္ကျီကို ကောက်ယူတော့ ဖင်ကြီးနှစ်လုံးကြားကစောက်ဖုတ်ကြီးပြူးထွက်နေသည်။ ကိုကျော် မထိန်းတော့ပါ။ပုဆိုးချွတ်ပြီး ပြူးထွက်နေသည့်စောက်ဖုတ်ကြီးကို ဒစ်တေ့ထည့်လိုက်တော့ မဝေလှည့်ကြည့်သည်၊ဖင်ကိုလက်ဖြင့်ဖိထားပြီး လီးထိုးထည့်ရင်း
" ကြောင်ပါ...ဒီမှာပဲလိုးမယ်..ကုတင်ဘောင်လက်ထောက်လိုက်..."
ဆိုတော့မျက်စောင်းထိုးပြီး..
" မရဘူး...ကုတင်ပေါ်တက်..ဇိမ်ခံချင်လို့ အလိုးခံတာ..ဖာသည်မဟုတ်ဘူးဇိမ်နဲ့လိုး..."
မဝေက ကုတင်ပေါ်ဝပ်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးထားသည်။ကိုကျော်က မဝေဖင်ကြီးကိုခွရပ်ပြီးနေရာယူသည်။သီတာချောင်း.ကြည့်နေမည့်ဖက်သို့လှည့်ပြီး လီးကြီးကိုတစ်ချက် နှစ်ချက် ဂွင်းတိုက်ပြပြီး ဒူးကွေး၍ မဝေစောက်ခေါင်းပေါက်တွင်တေ့သည်သီတာအသက်မရှူ နိုင်သလို မဝေလည်းအသက်အောင့်ထားသည်။စောက်ခေါင်းဝကိုလေးငါးဆယ်ချက် ထိုးဆော့ပြီး လီးအဆုံးထိ ဆောင့်သွင်းပစ်တော့ မဝေခါးကုန်းပြီးအော်သည်...
" အောင်မယ်လေး...ကိုကျော်ရယ်..ပက်ပက်စက်စက် ဒီလီးကြီးနဲ့..သေပြီ...သေပြီ...ချွတ်..ချွတ်..တော်ပြီ..အီး.....မခံဘူး...မခံနိုင်ဘူး...."
ကိုကျော် လီးဒစ်ဖူးဖြင့်စောက်ခေါင်းဝ,ကိုလေးငါးချက်ဆွပြီးထပ်လိုးတော့အသံ တိတ်သွားသည်။နောက်တစ်ခါထပ်ဆွလိုးတော့ ဖင်တစ်ချက်ပြန်တွန်းသည်။
နောက်တစ်ခါ ဆွပြီးအဆုံးဆောင့်သွင်းတော့..အီး...ဟုသံရှည်ငြီးပြီး ဖင်ပြန်တွန်းလာသည်။ရပြီ....ကိုကျော် နာရီဝက်ခန့်အကြမ်းဆုံးဆောင့်လိုးပစ်သည်။မဝေ...အကိတ်ကြီးလူးလဲအော်ဟစ်ပြီး ကောင်းကောင်းခံပေးသည်။ဝပ်ခံလိုက်...ကုန်းခံလိုက်..မှောက်ခံလိုက်...အားရပါးရခံသည်။
သူ့တစ်သက်ဒီလိုအလိုးမခံရဖူးခဲ့ပါ။ကလေးနှစ်ယောက်သာမွေးခဲ့ပေမယ့်...ပဲမြစ်ကလေးနဲ့ရိုးရိုးသာခံခဲ့ရသည်။ခုတော့...မူးမေ့အောင်ခံရသည်။အားကောင်းမောင်းသန် လီးကြီးကြီးနဲ့ သားအိမ်ထောက်အောင်လိုးခွဲခံရတော့ ကောင်းလွန်းသည့်အရသာကို အခုမှသိသည်။ကြိုက်သလောက်လိုး..ကြိုက်သလို လိုး..ခံမည်။
စောက်ပတ်ကလဲ ဘူ..ဘွတ်..ဘတ်ဖူး..ဗလွတ်...ဗလစ်တစ်တစ် အသံမျိုးစုံထွက်နေသည်။လူသာ..အင်္ဂလိပ်စကားမပြောတတ်ရင်ရှိမည်...စောက်ပတ်က vwxyz အသံစုံပြောတတ်နေသည်။full ဆိုတာက ပါလိုက်သေးသည်။
နာရီဝက်ကျော်ကျော်..တစ်နာရီနီးပါးကြမ်းပြီးတော့..ကိုကျော်ကလှေကြီးထိုးလေး လိုးပေးပါသည်။ဒါလဲကောင်းနေတာပါပဲ..။ကိုကျော်လိုးသမျှ အကုန်ကောင်းခံနေသည်။
" လိုးပါမောင်ရယ်...ဆောင့်..ဆောင့် ဝေကောင်းလွန်းလို့ပါ...ဆောင့်..အင့်..ပြွတ်..ဘတ်..ပြွတ်ပြွတ်..ဘတ်..ကောင်းတယ်မောင်...ကျော်...ဆောင့်..ပြီးတော့မယ်..ပြီးတော့မယ်...မောင်ပြီးအောင်လိုးပြီးအောင်လိုးပါ..ဆောင့်ပါ...လီးရည်တွေလိုချင်တယ်...လိုး..ဆောင့်..ပြီးပြီ..ပြီးပြီအားဟူး......."
ကိုကျော်ကောင်းကောင်းဆောင့်ပေးသည်။ကောင်းကောင်းလိုးပေးသည်။သွက်သွက်လေး အချက်အစိတ် သုံးဆယ်ဆက်တိုက်မရပ်မနားဆောင့်ပေးပြီး အတူပြီးအောင်လိုးပေးသည်။မဝေ...မျက်လုံးပြူးခံသည်၊အံကြိတ်ခံသည်၊အော်ပြီးခံသည်၊ကော့ပြီးခံသည်။နောက်ဆုံးကိုကျော်ကိုသိုင်းဖက် ဆွဲထု ဆွဲဆိတ်ပြီး....မျေှ ာ့ထွက်သွားသည်။သီတာလည်း ပြီးပါသည်။အဖေ လိုးဆောင့်လိုက်တိုင်း သူစောက်ပတ်ထဲပွစိပွစိဖြစ်လာပြီး..အဖေသွက်သွက်ဆောင့်နေချိန်တွင် သူ့စောက်ရည်များပန်းထုတ်ပစ်ပြီး ဟောဟဲ လိုက်နေခဲ့ပါသည်..။
မဝေ အခန်းထဲက ကိုကျော်နှင့်အတူပြန်ထွက်လာတော့..မီးဖိုထဲမှာသီတာကိုမြင်ပြီး ရှက်သွားသည်။ကိုကျော့်ကိုဆွဲဆိတ်တော့ ကိုကျော်က လက်ကိုဆွဲပြီးလီးကိုင်ခိုင်းသည်။လီးက မတောင်တော့ပေမယ့်..မာနေဆဲ။မျက်စောင်းထိုးပြီး လီးကိုကိုင်ပေးတော့..သီတာလှည့်ကြည့်တာနဲ့တည့်တည့်တိုးသည်။
ကိုကျော်နဲ့တွေ့မှပဲ အရှက်ဆိုတာဘာမှန်းကို မသိနိုင်တော့ပါ။သီတာကရေလဲထမီတစ်ထည် ထုတ်ပေးသဖြင့်ရေချိုးပြီး သီတာ့သနပ်ခါးကိုပဲလိမ်း၍ပြန်ခဲ့သည်။နောက်နေ့လဲ လာဦးမည်။ခမည်းခမက် ဆိုတော့..ပတ်ဝန်းကျ င်အမြင်မှာလည်း အရုပ်မဆိုးပါ။လာအလိုးခံလိုက်ဦးမည်။ဖြစ်နိုင်ရင် ညအိပ်ညနေတစ်ညလုံးအလိုးခံလိုက်ဦးမည် ။
.........................................................................................................................................
ညနေ..ဘုရားဒကာကြီးကမုန်ဟင်းခါး စားချင်ပြန်သည်။သူက မုန့်ဟင်းခါးကို ဓာတ်ကျသည်။ကိုယ်က မုန့်ဟင်းခါးသည်ကိုဓာတ်ကျသည်။အတူသွားစားကြတော့သီတာကပြုံးထေ့ထေ့ကြည့်သည်။မရှက်နိုင်တော့ပါ..။သီတာက အီကြာကွေး အချောင်းကြီးကိုင်ပြတော့ မျက်စောင်းထိုးပြီး တစ်ခစ်ခစ်ရယ်မိသည်။အီကြာကွေးထက် ကြီးပါသည်ရှင်...။
ဈေးဆိုင်ကအပြန် နဲနဲနောက်ကျသည်သုံးဘီးဆိုင်ကယ်..ဘီးပေါက်နေ၍နောက်ကျနေသည်။သီတာ အိပ်ယာထဲမှာမို့ဆိုင်ကပစ္စည်းတွေကိုတစ်ယောက်ထဲသိမ်းဆီးနေရာချပြီးအိပ်ယာထဲဝင်ခဲ့သည်။တစ်ဖက်လှည့်အိပ်နေသော သီတာ့ကိုဖက်၍နို့အုံကိုဆုပ်နယ်တော့ သီတာကလက်ကိုလာအုပ်ကိုင်ထားသည်။ခေါင်းကလေးသမင်လည်ပြန်လှည့်၍
" နေ့တိုင်းကိုင်..နေ့တိုင်းလိုးနေတာမဝ,နိုင်..မရိုးနိုင်ဘူးလား..ကိုယ်.."
အခေါ်အဝေါ်တွေပြောင်းနေတာနီလာ အိမ်ထောင်ကျသွားပြီးကတည်းကဖြစ်သည်။ည ဆိုလျင် အလိုလိုပြောင်းသွားသည်။သီတာက ဒီလိုခေါ်လိုက်ရမှအားရသည်ဆိုပဲ..။
နို့အုံကြီးက ပြည့်တင်းကားပြီးအိမို့နေသည်။ဆုပ်နယ်၍မဝနိုင်ပါ။တစ်ရေးနိုးလဲ ဒီနို့အုံကြီးကိုပဲအရင်ရှာမိသည်။နို့သီးလေးလဲတော်တော်ထွားနေပါပြီ။အကိုင်ခံ အစို့ခံလာရတာ..၂ နှစ်ကျော် ၃ နှစ်ပြည့်တော့မည်လေ..။
" မဝ,နိုင်ပါဘူးသီတာရယ်....သီတာ့နို့အုံ့ကြီးကိုဆုပ်နယ်နေရတာ ကိုယ့်အဖို့အားဆေးလိုပဲ..အင်အားတွေ အလိုလိုပြည့်လာတယ်.."
" ခ်ခ်...လီး အားဆေးလားကိုယ်...သီတာသိတယ်..ကိုယ်သီတာ့နို့တွေနယ်ပြီးရင် လီးကသံချောင်းလိုမာတောင်လာတာ..ခ်ခ်.."
" ဟင်း..ဟင်း..ဒါလဲပါတာတော့ ပါတာပေါ့သီတာရယ်..ကိုယ်ကသီတာ့နို့အုံကြီးကို မနယ်ရရင်ကို..မဝ,တာ.."
" ကြည့်...ကိုယ့်လီးကြီးကသီတာ့ဖင်ကိုထောက်နေပြီ...ဖင်ထဲဝင်သွားဦးမယ်ကိုယ်ရဲ့...ပေါင်ကြားရှို ပြီး စောက်ပတ်ထဲထိုး..."
" သီတာထည့်ပေး.."
" ဟွန့်...ဂါဝန်ဖယ်လိုက်လေ ကိုယ်ရယ်...သီတာ့ဖင်ပေါ်လှန်တင်လိုက်.."
" အင့်...ကိုင်ထည့်ပေး..."
" အင့်.. ကိုယ်...ဖြေးဖြေးထိုးထည့်လိုက်..သီတာ တေ့ထားပေးမယ်.."
စောင်းအိပ်နေတဲ့ ကိုယ်လုံးအောက်ချိုင်းကြားလက်ထိုးထည့်တော့ ကိုယ်လေးအလိုက်သင့်ချွပေးသဖြင့် နို့အုံကြီးနှစ်လုံးကိုလက်တစ်ဖက်စီ အားရပါးရဆုပ်ဆွဲနယ်ရင်း ဇွန်းများထပ်သလို ကိုယ်ချင်းထပ်၍နောက်မှလိုးပေးနေလိုက်သည်။သီတာကဖင်ဆုံကြီးကိုနောက်သို့ပင့်တက်အောင်ခါးကိုကစားပြီး လီးတစ်ချောင်းလုံးစောက်ပတ်ထဲအဝင် ရအောင်လုပ်ယူသည်။
" ခ်ခ်..ကောင်းတယ်နော်...ကိုယ်ကသိပ်လိုးတတ်တာပဲ..ခ်ခ်..နို့ဆွဲထားတဲ့လက်ကြီးတွေကလဲ အားရတာကွာ..ဆွဲ...ဆွဲ...အားရပါးရဆွဲ လိုး..."
ဖြေးဖြေးချင်းဆောင့်ပေးနေရာမှ အားပါလာသည်။သီတာလည်း ထန်လာသည်။
" ဆွဲ...ကိုယ်...အားရပါးရ ဆွဲ..လိုး..ဆောင့်....အား..ကိုယ်..အားမရဘူး.ကုန်းလိုက်ရမလားဟင်...တစ်ပေါင်ကျော်လားကျော်မယ်ဆို ထိုင်လိုက်တော့ ကိုယ်.."
သီတာက..သူ့ညာဖက်ပေါင်ကြီးမိုးပေါ်မြှောက်ထောင်ပေးပြီးတစ်ပေါင်ကျော်လိုးပေးဖို့တောင်းဆိုသည်။လိုးနေရင်း ညာခြေထောက်ကို သီတာ့ဘယ်ခြေပေါ်ကိုခွဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီး မြောက်ထားသည့်ခြေထောက်ကြီးကိုဘယ်ဖက်ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်သည်။
လီးကတော့ စောက်ပတ်ထဲကအထွက်မခံ.ပါ။လက်တစ်ဖက်ကသူ့ညာပေါင်ကိုဖက်...ညာလက်ကနို့အုံကြီးကိုဆွဲပြီးလီးကိုစောက်ပတ်ထဲအဆုံးကြိတ်ထိုးသွင်းသည်။ဖင်နှစ်လုံးဟနေပြီး စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းပြူးပြူးကြီးကသီးသန့်လိုဖြစ်နေစဉ် လီးကိုဖျစ်ညှစ်ကြိတ်သွင်းလိုက်သဖြင့်..ဖိလိုက်လေသမျှ လီးအကြောကြီးရှည်သလောက်ထိုးဝင်သွားရာ.သီတာလက်ကလေးကာပြီးတားယူရသည်။
သူခံနိုင်ပြီဆိုမှ နဲနဲဖိဖိပြီးသွင်းပေးရာနောက်ဆုံးတော့ သားအိမ်ပေါက်ဝထဲလီးဒစ်ကြီးထိုးဝင်သွာသည်။ဆီးခုံကိုသီတာ့ညာဖက်ဖင်ကြားမှာဖိကပ်ထားပြီး လီးကိုဝင်နိုင်သလောက်ဝင်အောင်ဖိဖိထိုးသွင်းတော့သီတာ အံကြိတ်ထားရသည်။လီးပြန်မဆွဲထုတ်ပဲညှောင့်လေလေ..သားအိမ်ထဲထိုးဝင်လေလေ မို့ သီတာအလွန်ကြိုက်သည်။
ကြာကြာညှောင့်ပေးလေ ကြိုက်လေ...ကိုယ်မယားအကြောင်းကိုယ်သိနေတော့ကြာကြာလေးလိုးပေးသည်။သီတာကလဲအောင့်တာကိုခံနိုင်လာတော့ ညှစ်ပြန်သည်။နောက်တော့ နို့ကိုလက်ကလွှတ်ပြီးသူ့ဘယ်ဖက်ပုခုံးကိုဆွဲဆွဲပြီးညှောင့်လိုးရာ..ခေါင်းထောင်လာပြီးလီးနှင့်စောက်ပတ်ကို ပြူးပြဲကြည့်သည်။
သူခံနိုင်သွားပြီမို့ လီးကိုဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး ပုံမှန်လေးဆောင့်ပေးသည်။သီတာအသံမထွက်တော့ပါ..။အရသာကိုမှိန်း၍ယူနေသည်။သူ အားရလောက်မှ လီးကိုဒစ်ဖျားထိထုတ်ပြီးဆောင့်လိုးပေးသည်။ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းလီးဒစ်ဖူးကသားအိမ်ပေါက်ဝထဲဝင်သွားသည်။စေးကနဲစေးကနဲ ညှစ်ညှစ်ခံသည်၊ဂွေးဥကြီးလည်းအရည်တွေရွှဲပြောင်နေသည်။
" အားရလား သီတာ.."
" ကောင်းတယ်ကိုယ်...အားရတယ်သီတာ့ကို လီးရည်တွေထည့်ပေးတော့..သီတာ..ပြီးချင်ပြီ.."
အချက်နှစ်ဆယ်လောက် ဖိဖိပြီးဆောင့်ဆောင့်သွင်းထည့်တော့ သီတာ့သားအိမ်ပေါက်ဝထဲ လီးရည်များအရှိန်ပြင်းစွာပြေးဝင်သွားပြီး သီတာလည်း ဘုန်းဆိုအိပ်ယာပေါ်ပစ်ကျသွားပါသည်။တော်တော် နဲ့ စကားမပြောနိုင်တော့ပါ...။
..............................................................................................................................
နီလာ သမီးကလေးမွေးသည်။ ၇ လနှင့်မွေးသည်ဟုပြောကြသော်လည်း ဆရာဝန်များကပြုံးကြပါလိမ့်မည်။လူကြီးရော ကလေးပါ ကျန်းမာပါသည်။အိမ်ကိုတော့ မကြာမကြာ လာပါသည်။ဝေဝေ အလာစိပ်သဖြင့်နီလာခြေငြိမ်သည်။
နီလာကလေးမွေးပါပြီဆိုမှ ဝေဝေ ကဗိုက်ကြီးချင်သလိုဖြစ်နေပြန်သည်။ပြီး ခဲ့တဲ့လ အတွင်းကဓမ္မတာမလာ။ဒီလစောင့်ကြည့်နေဆဲဖြစ်သည်။ဝေဝေ့ဖုန်းထဲဗီဒီယိုတွေကို ဘုရားဒကာကြီးမြင်သွာခဲ့သည်ဟုပြောပြသိရသည်။တကယ်တာ့သူကတမင်မြင်အာင်ပြလိုက်တာ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။
လီးစုပ်နေတဲ့ပုံတွေဆိုတော့ ဝေဝေ့မျက်နှာကပြူးပြူးကြီးပေါ်နေပေမည်။ပြဿနာတော့ဖြစ်မလာပါ။ဗိုက်ကြီးလျ င်လည်းကြီးပေါ့လေ။ ဝေဝေကပျော်နေသည်။ကိုကျော်ကစိတ်ညစ်နေသည်။ ဒါပေမယ့် သီတာရှိနေလို့ဖြေသာပါသည်။
" ဝေဝေ သိပ်ပျော်တာပဲသိလား..ခ်ခ်....၄၀ကျော်မှကလေးမွေးရဦးမယ်မောင်..တအားလိုးနိုင်တာပဲနော်..ခ်ခ် "
" အန်တီဝေ..ဟဝှါ ဖြစ်တာလဲ ထည့်ပြောပါဦး..".
" ဘာ.ဟဝှါလဲ...သီတာရဲ့...ရွတာကိုပြောတာလား...ဒါကအိမ်ကလူမှ ဝဝလင်လင်မကျွေးနိုင်ပဲသီတာရယ်...အန်တီဝေလဲသွေးနဲ့ကိုယ် သားနဲ့ကိုယ်ပဲလေ.."
" ဟုတ်ပါဝူး...ခံနိုင်တာကိုပြောတာ..နေ့တိုင်းလိုလို လာခံနေမှတော့ ကြီးမှာပေါ့..."
" အဲ...အပျို လေးရဲ့...ညည်းအဖေကနေ့တိုင်းခေါ်ခေါ်လိုးနေတာတော့အပြစ်မပြောဘူး...ခံတဲ့သူက အပြစ်တဲ့လား..ဟင့်အလိုးလဲခံရသေး...ဗိုက်လဲကြီးရသေး..အပြစ်တင်လဲခံရသေး..".
" အပြစ်တင်တာမဟုတ်ပါဘူး..ခံနိုင်တာကိုပြောတာပါ...ဖင်တော့ နဲနဲလျောသွားပြီ..ခ်ခ်.."
" နင့်အဖေလီးကို နင်ခံဖူးရင် နင်ငါ့ထက်စွဲမယ်..သိလား...ဒီတော့မှနင်ကိုယ်ချင်းစာတတ်မယ်..ခ်ခ်."
ညတိုင်းအလိုးခံနေတာတော့သူမသိဘူး..ဟုတွေးရင်းတခိခိရယ်မိသည်။ဟုတ်မှာပါလေ...စွဲမှာပါပဲ..။အဖေကအလွန်လိုးနိုင်..လိုးတတ်ပေတာကိုး..။မနေ့ညကလဲတစ်တီတူးနဲ့ ဖွတ်ဖွတ်ကျေ အလိုးခံခဲ့ရပြီးပြီ..။အဖေ့ကိုကြည့်တော့ ပြုံးထေ့ထေ့..။မျက်စောင်းလေးထိုးပြီး ပါးကိုဆွဲလိမ်ပစ်ခဲ့မိသည်။
" ဝေ...ဦးဉာဏ်မြင့်ကိုဘယ်လိုပြောပြ ရှင်းပြမလဲ..."
ဆွလိုး..ဆောင့်လိုး..တဆတ်ဆတ်လိုးနေချိန် ကိုကျော်ကဖောက်မေးသဖြင့်မဝေ စိတ်တိုပြီးကော့ကော့ဆောင့်သည်။စိတ်ကမရှည်ချင်...ကောင်းနေပါတယ်ဆိုမှ...
" လိုပါဝူး...ဘယ်သူကကိုယ့်အရှက်ကိုယ်ခွဲမှာလဲ မောင်ကလဲ...လိုးစရာရှိတာစိတ်ချလက်ချ လိုးစမ်းပါ.."
" စိတ်ထဲမှာတော့ တစ်ခုခု ရှိနေမှာပဲအဲဒါ ပြေအောင် ဖြည်ပါအုံးဝေရယ် .နီလာတို့ရှေ့ရေးလဲရှိသေးတယ်...မပေါ့ပါနဲ့ဝေရယ်...နော်.."
ဖင်ကြီး ပင့်ပင့်ကော့ပေးသည်။ကော့လိုက်တိုင်း လီးတန်မာမာကြီးကနင့်ကနဲနင့်ကနဲ ထိုးဆောင့်တာခံနေရသဖြင့်တင်းတင်း ပြည့်ပြည့် အရသာရှိလှသည်။ထပ်လိုချင်၍ ထပ်ကော့ပေးသည်။မာတောင်နေသောလီးတန်ကြီး စောက်ပတ်နံရံသားများကိုအရှိန်ဖြင့် ပွတ်တိုက်ထိုးခွဲပြီး ဝင်လာပြန်သည်။ကောင်းလိုက်တာ..ဆောင့်ပါမောင်ရယ်...ဆောင့်လိုက်ပါနော်...ဟုမျော်လင့်ချ က်နှင့်အဆက်မပြတ်ဖင်ကြီးကိုပင့် ပင့် ပေးနေမိသည်..။
" ဟုတ်တယ်.လိုးတာ ခံတာလောက်ကို သူမသိဟန်ဆောင် ပေးနိုင်ပေမယ့်ကလေးကိစ္စကို မခန့်မှန်းနိုင်ဘူး စိတ်ညစ် တယ်မောင်ရာ...လိုးနေတာပဲကောင်းပါတယ်...ခ်ခ်.."
တကယ်လည်းဗိုက်ကြီးပါသည်။အပူကြီးပူခဲ့ပေမယ့်...ဖြစ်လာတော့ထင်ခဲ့ သလောက်မဆိုးပါ။
" ဒေါ်ဝေရယ်...ဒီအရွယ်ကြီးရောက်မှဆိုတော့ မွေးရဖွားရခက်ခဲမှာကိုစိတ်ပူရတာပေါ့...မယူနဲ့မပြောပါဘူး...သူတို့ ကံနဲ့သူတို့လာတာပဲ..ဖျက်တော့မချ နဲ့."
ဟုပြောပြီး..အေးသွားသည်။ဝေဝေတက်ကြွလန်းဆန်းနေပြီး တနှာလည်း အလွန်ကြီးလာသည်။သီတာရှေ့လည်းလုံးဝမရှောင်။နေ့စဉ် နံနက်စောစောရောက်လာ တတ်ပြီးအနည်းဆုံးနှစ်ချီတော့အလိုးခံသည်။ဦးဉာဏ်မြင့်လည်းရိပ်မိသွားပါပြီ။မေးတော့မမေးပါ။မမေးတော့လည်းမဝေက မပြောပြတော့ပါ။
မဝေ ဗိုက်ကြီးလာတော့အသားတွေပိုပြည့်လာသည်။ပေါင်ကြီးတွေ..ဆီးခုံကြီးတွေ သာမန်အချိန်ထက် ပိုဖောင်းလာပြီးလိုးလို့အလွန်ကောင်းလာသည်။ဆီးခုံရိုးကိုအသားတွေဖုံးနေသဖြင့် အရိုးချင်းရိုက်မိမှာမပူရ။မျက်စေ့မှိတ် ဆောင့်လို့ကောင်းသည်။ကိုကျော် ဆောင့်လို့ကောင်းလေလေ...မဝေအရသာရှိလေလေ..ကော့ခံပေးလေလေ. လုံးချာလိုက်နေသည်။နေ့စဉ်နံနက်ရှစ်နာရီကျော်လျ င်ကိုကျော့်အိမ်မှာ တဖုန်းဖုန်း..တအင့်အင့်..တစွပ်စွပ်အသံတွေ ဆူညံနေမြဲ ။တခါတလေဦးဉာဏ်မြင့် တောင်လိုက်ပို့တတ်သေးလို့ကိုကျော် မျက်နှာပူမိသည်။တော်တော်ဆိုးတဲ့ မဝေပါလား...။
ကလေး ၄၅ ရက်ကျော်တော့ နီလာမဝေနှင့်အတူအိမ်သို့လိုက်လာပြီး တစ်နေကုန်အတူနေသည်။ကလေးထိန်းသူကကိုကျော်...။မိန်းမသုံးယောက် ရယ်လိုက်မောလိုက်။သီတာလေး စိတ်ချမ်းမြေ့နေလို့ကြည်နူးမိသည်။နီလာကမျက်စောင်း တစ်ထိုးထိုး..။
ကလေးနှင့်အတူ ကုတင်ပေါ်အိပ်နေတော့ နီလာ ဝင်အိပ်ပြီးနို့တိုက်သည်။နို့ရည်ပြည့်နေသဖြင့်နီလာ့နို့ကြီးဖောင်းကားမို့တက်နေသည်ကိုမြင်ပြီးလီးတောင်လှသည်။မဆိုးလှပါ။နီလာက တိတ်တိတ်ကလေး နောက်ကပေးလိုးပါသည်။နို့တိုက်ရင်း ဇွန်းထပ်လေးလိုးဖြစ်သည်။
လီးရည်တွေလည်းနီလာ့စောက်ပတ်ထဲအားရပါးရ ထည့်ပေးလိုက်ရသည်။
.............................................................................................................................
" သမီးရဲ့...စည်သူရော..သမီးကိုလိုးမှလိုးပြီးရဲ့လား..."
နီလာ့ကို တိုးတိုးလေးမေးကြည့်မိသည်။စည်သူက သူ့ယောင်္ကျား.
" ခ်ခ်...မပေးသေးဘူး အဖေရဲ့..အပေါက်ပိတ်နေလို့ ခုမှအဖေ့ကိုလာဖွင့်ခိုင်းတာ..ခ်ခ်..."
" ဟင်းဟင်း...ပွင့်သွားပလား.."
" ပွင့်ပါ့...ဆီတွေရှူးကနဲပန်းပြီး ဆေးပေးတာ..ရှော..ရှော..နဲ့နေတာပဲ. ခ်ခ်..စည်သူက မဖွင့်တတ်ဖူး ဖေရဲ့...ဟွန်းလဲမတီးတတ်ဖူး..လုပ်သက်နုသေးတယ်.ခ်ခ်.ခုလိုအိပ်နေရင် သူ့လီးတိုတိုလေးက သမီးဖင်ကိုကျော်ပြီး စောက်ပတ်ထဲရောက်အောင် ထိုးလို့မရဘူးဖေရဲ့...သမီးဖင်ကကြီးပြီး ခံနေတယ်..."
" သမီးက ဖင်မကော့ပေးဘူးလား "
" ကော့ပေးပါဘူး..မတတ်တဲ့လူ..ငတ်ပေါ့...အကျင့်ပါတယ်..သမီးအတွက်အဖေရှိရင်ပြည့်စုံပြီ.."
" အခုရော...ပြည့်စုံပြီလား.."
" လှေကြီးထိုးလေးတော့ အါးရပါးရအလိုးခံလိုက်ချ င်သေးတယ် အဖေ..တစ်ချီလောက်ပေါ့..."
" မဝေနဲ့ပြန်မလိုက်သွားနဲ့လေ..အဖေ ဆိုင်ပို့ပြီးပြန်လာလိုးပေးမယ်.."
" အိုကေ..အဖေ..ခ်ခ်...လီးကြီးကလဲမာတောင်ခဲ နေတာပဲ ခ်ခ်..."
" အော...သားအဖ..မြေးအဖိုးက ဒီမှာချ စ်နေကြတာကိုး...ဝေကနီလာ ဘယ်သွားပါလိမ့်လို့...ခ်ခ် မြေးလေးကသူ့အဖိုးနဲ့တစ်ပုံစံထဲ..."
" လာလေ..ဝေ..ဒီနားမှာအိပ်.."
" ဟွန့်..အိပ်ပါဘူး...သမီးရှေ့မရှောင်မြေးရှေ့မရှောင်..အလိုးမခံနိုင်ပါဘူး.."
" ခ်ခ်...နီလာရှောင်ပေးမယ် အမေရေ...ခ်ခ်...ညားခါစ,လင်မယား ခ်ခ် "
" မရှောင်နဲ့သမီး...အမေ့ဗိုက်က ၄ လရှိနေပြီ၊သူ့ပစ္စည်းအကြောင်းသမီးတို့မသိလို့...အမေကြောက်တယ်..တော်ပြီ.."
" အမေကလဲ..၇ လ..၈လ ထိခံလို့ရပါတယ်...အာသီသပြေရုံလောက်တော့ခံပစ်လိုက် အမေ..ဘာမှမဖြစ်ဘူး.."
" တော်ပါကွယ်...သမီးတွေရှေ့.. မြေးတွေရှေ့... အရှက်ကွဲအောင်လိုးမယ့်လူ..ကြောက်တယ်.."
တကယ်တော့..မဝေခံချင်လှပါပြီ။ဒါပေမယ့်...ချွေးမ ။သီတာဆိုလျင်တော့ အကြောင်းမဟုတ်..။နီလာက ချွေးမ ။မတတ်နိုင်...။ကိုကျော့်နောက် အသာလေးလှဲချပြီး ခါးကိုဖက်ထားလိုက်သည်။ကိုကျော်ကလည်း အလိုက်သိပါသည်။လက်ကိုဆွဲယူပြီး လီးပေါ်တင်ပေးသည်။
ကိုကျာ့်ဟိုဖက်မှာ ကလေးနှင့်နီလာဒီဖက်လှည့်အိပ်နေကြသည်။ဇွန်းထပ်ပြီးနီလာနေရာပြောင်းသွားခြင်းဖြစ်သည်။မဝေကလည်း အချိန်မှန်စားနေကျမို့စားချင်နေပြီ။နီလာက မြှောက်ပေးပြီးမှ ရှောင်မပေး..။ကိုကျော့်လီးကြီးကိုပဲ အံကြိတ်ပြီးဆုပ်ပစ်လိုက်သည်။
"အီး........."
ကိုကျော်..မဝေကိုကျော်ခွပြီးကုတင်ပေါ်ကဆင်းသွားသည်။ဘာပါလိမ့်..ဟုတွေးနေဆဲ မဝေကိုကန့်လန့်ဖြတ်ဆွဲလှည့်ပြီး ထမီလှန်ကာ ခြေထောက်နှစ်ချေ ာင်းကိုပုခုံးပေါ်ဆွဲတင်လိုက်တော့မှ အလိုးခံရတော့မှာပါလား...ဟုသိလိုက်ပြီးစောက်ပတ်ထဲ ပူနွေးလာသည်။အဲ...စောက်ရည်တွေ ယိုစီးထွက်လာတာပါလား ဟယ်...
ကိုကျော်ကတုန့်ဆိုင်းမနေပါ။ထူပိန်းနေသော စောက်ဖုတ်နခမ်းသားထူထူကြားထဲ ဒစ်ကြီးထိုးထည့်ပြီး လီးတန်ကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ကာ လေးငါးဆယ်ချက်ဝိုက်ပွတ်ပေးသည်။စောက်ရည်များအိလာ၍တစ်ဇိဇိအသံထွက်လာမှ တအိအိ လိုးသည်။နီလာက အိပ်ရင်းမြင်ရတာအားမရသဖြင့် ထထိုင်ကြည့်သည်။ယောက္ခမ မျက်နှာ ရှုံ့မဲ့နေတာကိုကြည့်လိုက် အဖေ့လီးကိုကြည့်လိုက်...ပါးစပ်လေးဟောင်းလောင်းဖြစ်နေသည်။ယောက္ခမ နေရာမှာငါသာဖြစ်လိုက်ပါတော့....
လီးအဆုံးဝင်သွားတော့ ကိုကျော်အကြမ်းဆောင့်သည်။မဝေ ကအကြမ်းဆုံး ကိုအကြိုက်ဆုံးဆိုတာ ကိုကျော်လိုးပေါင်းများ၍သိနေသည်။နီလာ ကမသိ။
နီလာကြည့်လိုက်တော့ ယောက္ခမမျက်နှာ..နှာခေါင်း..နှုတ်ခမ်းတွေမှာချွေးတွေသီးနေသည်။ခေါင်းအုံးဘေးကတဘက်လေးနှင့်ချွေးသီးလေးတွေသုပ်ပေးတော့ ယောက္ခမက မျက်လုံးလှန်ကြည့်ပြီး ယဲ့ယဲ့ပြုံးပြသည်။နီလာပြန်ပြုံးပြပြီးယောက္ခမ နို့ကြီးတွေကိုဆုပ်နယ်ပေးမိသည်။
ယောက္ခမ ကသူ့လက်လေးတွေပေါ်အုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်နေတော့..နီလာအားရပါးရ ဆွဲဆုပ်ပွတ်ချေပစ်သည်။နို့သီးတွေကို ညှစ်ညှစ်ပြီး ဆွဲဆန့်ပစ်သည်။အကြာကြီးချေထားပြီးမှ ဆတ်ကနဲလွှတ်ပေးလိုက်တော့..ယောက္ခမဖင်ကြီးကော့ကော့ထိုးပြီးအော်သည်။နီလာ့ စောက်ပတ်ထဲမှာလည်းစောက်ရည်တွေ ရွှဲရွှဲအိစိုနေပြီ။
ကိုကျော်ကလည်း မဝေ၏ပေါင်ကြီးများကိုပုခုံးပေါ်ကချပြီး နို့တွေပေါ်ဖိကပ်တင်ကာ ဖောင်းထနေသည့်စောက်ဖုတ်ကြီးကို တစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်လိုးသည်။ခြေစုံရပ်နေရာက ခြေတစ်ချောင်းကုတင်ပေါ်တင်ပြီး ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့ သူ့လီးကအဝင်နက်လှသည်။
မဝေခမျှာလည်း..လင်ဖြစ်သူကအလိုးသန်..ချွေးမဖြစ်သူက နိုတွေဆွဲ..တပြွတ်ပြွတ် စို့ပေးနေတော့...ရမက်စိတ်တွေတစ်ရှိန်းရှိန်းတက်ပြီး ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ စောက်ရည်တွေပန်းထုတ်ပြီး မောဟိုက်လာသည်။ခဏခဏပြီးနေရသည်။လီးရည်တွေကလည်း ခုချိန်ထိပန်းမထုတ်သေး..။စောင့်စား ကြိုလင့်ရတာ မောလှပါပြီ။ဆောင့်လိုးချက်တွေကလဲ အသည်းခိုက်မတတ် စူးနစ်လှပါသည်ရှင်...။
နီလာ့ခမျှာ ငတ်နေတာကြာလှပြီ ။ခုလိုဇာတ်ကြမ်းကြီးမြင်နေရတော့ ခံချင်လှသည်။ယောက္ခမရှေ့ အဖေနဲ့အလိုးခံလို့လဲမဖြစ်။မျ က်နှာရှုံ့မဲ့ပြီး အဖေ့မြင်ရအောင်စောက်ပတ်ကြီးလှန်ပြနေမိသည်။
အဖေကလည်း နီလာ့စောက်ပတ်ကြီးကိုမျက်ပြူးကြီးဖြင့်စူးစိုက်ကြည့်ပြီးဆောင့်ချက်တွေပြင်းပြင်းသွက်သွက်ဖြင့် လီးရည်တွေယောက္ခမစောက်ပတ်ထဲပန်းထည့်ပြီးတဆတ်ဆတ်ခုန်နေပါတော့သည်။အော်..ကျွန်မစောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့်လိုက်ပါတော့လားအဖေရယ်....ကျွန်မက အဖေ့သမီးပါ အဖေ....။
.........................................................................................................................................
ဒီနေ့..သမီးကြီးသူသူ..လင်နှင့်ကွဲပြီးအိမ်ပြန်ရောက်လာသည်။အိမ်ထောင်ကျသွားတာ ၃ နှစ်နီးပါးရှိပြီ။၁၉ နှစ်လောက်ကအိမ်ထောင်ကျတာဆိုတော့ ခုဆို၂၂နှစ်နီးပါးရှိရော့မည်။မအေတူသမီးဆိုတော့ အိုးကောင်းကြီးပေါ့လေ..။လင်ကလည်းဖြိုနိုင်မည့်ပုံမပေါ်ပါ။ခုချိန်ထိအရာအယွင်း။ညားကတည်းကဒီအရည်တွေမြင်လို့တားခဲ့ပါသေးသည်။သူ့လင်က သေးညှက်ညှက်၊သွေးသားသွေးရည်ကပါးသေး။
နဖူးရည်ဒူးရည်ကြည့်တော့ သက်လုံကလည်း.ကောင်းမည့်ပုံမပေါ်။အလုပ်အကိုင်လေးတော့သင့်ပါသည်။မြို့နယ်အခွန်ဦးစီးမှူးဆိုတော့ဝင်ငွေလေးတော့သင့်ပါရဲ့။ဒါပေမယ့် ဒေါ်ဝေတို့ဘဝမှာ ငွေကအလွန်ပေါသည့်အရာပါ။ရှားတာက လူ..။ဒါကိုသိလို့သမီးကိုတားခဲ့ပေမယ့် သမီးကနားမလည်တော့လက်မခံခဲ့ပဲ ဇွတ်ယူသွားခဲ့သည်။
ညားပြီးမှပဲ...ပန်းနာရောဂါသည်ဆိုတာကအဆစ်အပိုဆောင်းသိလိုက်ရတော့ ကြာကြာမြဲမည့်အိမ်ထောင်ရေးမဟုတ်ပါဘူးဟု ခန့်မှန်းခဲ့သည်။ခုတော့ အိမ်ပေါ်ပြန်ရောက်လာပြီ..။
သူပြန်ရောက်တာကအရေးမကြီးပါ။သူ့အိုးကြီး..ကိုကျော်မြင်ရင်ဖြင့်..မတွေးရဲမတွေးချင်တော့...။သူသူ ကအပျိုကတည်းက အလွန်ရဲတင်းပွင့်လင်းသည်။မအေထက်သာတယ် ပြောရမလားမသိ။ကိုယ်ကဗိုက်ကြီးပြီး ကိုကျေ ာ်အတွက်မစို့မပို့ကျွေးနေရတဲ့အချိန်..သူသူ့အိုးကြီးမြင်ရုံမျှနဲ့ ဟိုလူ လီးတောင်မှာသေချ ာနေသည်။ကိုယ့်လူအကြောင်းလဲကိုယ်အသိ။
သူသူ့အိုးကြီကို...နီလာတို့သီတာတို့တောင်လိုက်မမီနိုင်..အိမ်ထောင်ကျပြီးမှ ပိုကား ပိုဖု ပိုပွင့်လာသလိုထင်မိသည်။အင်...ဖြစ်လိုရာသာ ဖြစ်ပေရော့...။ကိုကျော်ကဒီလောက်လီးမသရမ်းလောက်ပါဘူး။သူသူ ကလဲစည်းမဲ့ကမ်းမဲ့ ဗရမ်းဗတာ ခံမယ့်မိန်းကလေးမဟုတ်ပါဘူးလေ..။ဖူး......သက်ပြင်းမောကို ချမိသည်..။
" ခ်ခ်....ဖေဖေတို့ကစွမ်းတုန်းနော်..မေမေ့ကို ဘယ်လိုမျ ားဖြိုလိုက်တယ်မသိဘူး...ဒီအရှယ်ထိ ဗိုက်ထွက်ရတယ်လို့.."
နေ့လည်ထမင်းဝိုင်းမှာ သူ့အဖေကိုစ,နေသည်။ဘုရားဒကာ ကလည်းမခေပါ။
" လူမစွမ်း..နတ်မ, တဲ့သမီးရေ့..နင့်အမေ ဗိုက်ထွက်တာလောက်တော့ အဖေ့အတွက် မိုင်နာ ပဲ...ဟီး.ဟီး.."
" အဖေကလဲ...သမီးတောင်လန့်လာပြီ...အမေလောက်မိုင်နာဆိုတော့..သမီးလောက်ဆို..ခ်ခ်...စမီးကြောက်တယ်နော့ဖေ..ခ်ခ်..."
" နာပါဝူး..မီးရဲ့....ပွက်ဆိတ်ကိုက်ထာလောက်လေးပါ..မက်ချိမှိတ်ထား..မက်ချိမှိတ်ထား..ဟားဟားဟား..."
" ခ်ခ်...ဖေဖေ့တော့တကယ်ကြောက်လာပြီ...စံပဲ...စံပဲ...သမီးတောင် လင်တစ်ယောက်အမြန်ကောက်ယူရမယ့်သဘောရှိတယ်...မေမေ့...လင်ချာပေး ခ်ခ်.."
" ဟားဟား..ကဲစားကြ..ဖေ ဓမ္မာရုံခဏသွားဦးမယ်...ဝေရေ..ညနေ နီလာတို့ဆိုင် မုန်ဟင်းခါးသွားစားကြမယ်ကွာထမင်းလွတ်...သမီးလဲလိုက်ခဲ့..စားဖူးတယ်ရှိအောင်..."
သူထ,သွားမှပဲ..ထမင်းဖြောင့်ဖြောင့်စားရမလားအောင့်မေ့ပါတယ်..
" မေ...ဗဟုသုတပေါ့နော်..သမီးကလင်သာရတာ..မသိလို့..မေတို့ကလေးရအောင် တစ်နေ့ ဘယ်နှစ်ချီလောက်ဆွဲကြလဲဟင်...ဖေကောဆွဲနိုင်တာပဲလား"
စိတ်ထဲမှာ မောင်ကျော့်ကိုပဲမြင်နေမိတယ်။ဘယ်လိုဖြေရမလဲ..မောင်ရယ်...။
" ဟင်...လို့မေ...သမီးအဖြေရှာတာမရှင်းလို့..."
" သမီးက ဘာတွေရှုပ်နေလို့မရှင်းရတာလဲ...မေ့ကိုအရင်ပြော.."
" သမီး ဘဲကြီးပါ..သူကသမီးကိုသိပ်မပေးနိုင်ဘူးအမေ...ညားစ,ကတစ်ညသုံးလေးခါလောက်ပေးတယ်..တစ်လလေါက်ပဲ...အမောလဲမခံနိုင်ဘူးလေ...ပန်းနာလဲရှိတော့ ဆယ်မိနစ်..ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ဆွဲရင် ချွေးဒီးဒီးပဲ..နောက်တော့ချက်ချင်းပဲမေရဲ့..ကျသွားတာ...လေးငါးရက်နေမှတစ်ချီလောက်ပဲပေးနိုင်တော့တယ်..သမီးသည်းမခံနိုင်တော့ဘူး...ခုဆိုလုံးဝမပေးနိုင်တော့ဘူး...ဒါကြောင့်ကလေးမရတာများလားလို့ပါ..."
" ပါမှာပေါ့သမီးရယ်...ကျန်းမာရေးမကောင်းရင် သားသမီးရဖို့အားတစ်ချက်နည်းတာပဲပေါ့...ဒါပေမယ့် ဒီတစ်ချက်ထဲတော့မဟုတ်ဖူးပေါ့..."
" သမီးပြောတာ..ဒါမဟုတ်ဘူးလေ..ဒါ...တစ်ရက်ဘယ်နှစ်ခါ..ဘယ်လို လုပ်လဲသားအမိချင်း တစ်တစ်ခွခွပြောပြ..မပြောပြရင်..သမီးရှင်းအောင်ပြန်မေးမှာ..."
လက်ကွင်းထိုး..ဆောင့်ပြပြီးမှ
" ဒါတစ်ရက်ဘယ်နှစ်ခါ..ဘယ်လိုလုပ်လဲ "
တဲ့..တစ်တစ်ခွခွ..တဲ့..။ခက်လှပြီ မောင်ကျော်ရယ်....။
" သမီး....အမေတို့က အခြေအနေပေးရင် ပေးသလို လိုးတာပဲ..အနည်းဆုံးတစ်ရက်ပုံမှန် နှစ်ခါလိုးတယ်၊အများအားဖြင့်တော့..သုံးခါလိုးတာများတယ်...ကဲကျေနပ်ပြီလား.."
" အွန်....ဘယ်လိုပုံစံတွေလိုးတာလဲပြောပြမှပေါ့..မေကလဲ..ခ်ခ်.."
" စုံလို့..စုံလို့....လှေကြီးကနေ့တိုင်းထိုး...ဒေါ့ဂီ..တစ်ပေါင်ကျော်..တစ်တီတူးမြင်းစီး..ကုတင်စောင်း...ဖူးကားထဲပါတာအကုန်ကြည့်ပြီးလုပ်တာပဲ...တစ်နေ့တစ်မျိုး စုံလို့...သိချင်ရင်ဖူးကားသာကြည့်ပေတော့ ခ်ခ်.."
" ခ်ခ်..သမီး မခံဖူးဘူးမေရဲ့..ခ်ခ်သမီးဘဲကအဲလောက်မစွမ်းဘူး..မှောက်လျက်ဒိုက်ထိုးရုံနဲ့ ဟောဟဲပဲ....နမ်းလဲမနမ်းတတ်ပါဘူးမေရာ..သမီးတော့လင်ယူမှားတာပဲ.ခ်ခ်...ဒီအိုးကြီး အလကားဖြစ်တာပါပဲ..ခ်ခ်."
" ခ်ခ်..စားမယ့်သူတွေကို..ခိုးမကျွေးလိုက်ပဲကိုး..သမီးရဲ့.."
" အလကားပါမေရာ...နာမည်ပျက်တာပဲအဖတ်တင်မှာ..ဒီမှာဆိုရင်တော့ ကျွေးလိုက်ချင်သား...ဟိုမှာကမြို့သေးပြီး ဝန်ထမ်းများတယ်...ချက်ချ င်းသတင်းပေါက်တာ...ကျွေးရဲဘူး..ခ်ခ်...စဉ်းတော့စဉ်းစားမိသား...ခ်ခ်"
အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>
No comments:
Post a Comment