ကိုကျော် အပိုင်း ( ၄ )
ရေးသားသူ - ကိုကျော်
အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။
နောက်ရက်တော့ မဝေ တော်တော်လေးနေမြင့်မှ အိမ်ရောက်လာပါသည်။နီလာနှင့်ကြည်ပြာ တို့လည်းပါလာသည်။သီတာနှင့်သူသူတို့က မီးဖိုထဲမှာ တွတ်ထိုးနေကြသည်..။
" ကဲ...ကိုယ်တော်...ပြောပြဦး.မနေ့ညကအခြေအနေလေး...မိသူမုန့်ပေါင်းကြီးစားလို့မှကောင်းရဲ့လား လို့ "
" ဝေ ကလဲကွာ..."
" ဝေ..သမီးကိုမေးလို့ရတယ်နော်...မောင့်ဝန်ခံစကားကြားချင်လို့....မောင့်ကိုအထင်ကြီးချင်လို့...သဘောပေါက် "
" အင်း....မအေတူပဲကွာ..မောင်ပြောရမှာရှက်တယ်..."
" လိုးရတာမရှက်ရင် ပြောရတာလဲ မရှက်ရဘူး မောင်ရဲ့...ပြော..ဘယ်နှစ်ချီလဲပုံစံတွေတော့မပြောနဲ့တော့....ဝေခံဖူးပြီးသား "
" လေးချီထဲပါ..ဝေရဲ့.."
" အကုန်ပြောနော်..မောင် "
" ဖင်ပါလိုး လိုက်တယ်...ဒါပဲကွာ.."
" ရဟူး....မောင်ကတော့လေ..ရက်စက်ပါ့...အေးလေ သူ့သူ့ဖင်ကြီးကလဲ လိုးချင်စရာကြီးကိုး..ဖင်လိုးလို့ကောင်းလား ကွဲမသွားဘူးလားမောင်...ခ်ခ်.."
" ကောင်းတယ်..မအေတူပါဆိုမှ..ကွဲပါဝူး...မောင်ချော့လိုးရတာပေါ့..ဆီတော့ တော်တော် သုံးလိုက်ရတယ်.."
" အဆုံးထိထည့်တာလား...သူသူကတော့ ခံနိုင်လောက်တယ်.."
" ဟင့်အင်း...တစ်ဝက်ပဲ..သူဝမ်းနှုတ်ထားပေးမယ် တဲ့.."
" တော်တယ်ကွာ..မောင်ကတော့...စံပဲ..ဝေလဲ ဖင်ခံချင်လာပြီ..."
" လိုးပေးမှာပေါ့ဝေရယ်...ဝေ့ဖင်ကြီးကလဲ..ရှယ်ပဲကို....လိုးပေးမယ် စိတ်ချ "
" ဖေဖေ...မေမေဝေက..အမွှာလေးတဲ့...မိန်းကလေးတွေ.."
" ဟေ....အဟွတ်..အဟွတ်.."
" ခ်ခ်...မိန်းမသံများကြားရင် ရေသောက်တာတောင် သီးတယ်..ငါ့လင်ကတော့..ခ်ခ်.."
" ဟုတ်ပါဝူး...ကြည်ပြာလေး အဖော်ရတာမို့ပါကွာ...ဝေ သူသူ့ဆီသွားလိုက်ဦးအမေ့ကိုလန့်နေလိမ့်မယ်..."
မဝေ မီးဖိုထဲထွက်သွားမှ နီလာအနီးကပ်ပြီး ကလေးပေးသည်။နို့ကြီးကနှစ်လုံးက တင်းမာနေသည်။နို့ရည်တွေအိနေတာဖြစ်မည်။
" ကလေးနို့တိုက်ဦး သမီး..အဖေ့ အခန်းထဲလာခဲ့...ဖေခေါ်သွားမယ်.."
" ခ်ခ်...ရှောရှောလေးနဲ့ပဲ ပြီးရတော့မှာလား ဖေ...သမီးလဲကြမ်းတတ်တယ်နော်..ခ်ခ်...."
နီလာ မီးဖိုထဲလိုက်သွားပြီး စကားဝိုင်းထဲ ခဏဝင်သည်။ကလေးနို့တိုက်ဦးမယ် ဆိုပြီးပြန်လစ်လာခဲ့ပြီး အဖေ့လီးကို အငမ်းမရဆွဲတော့သည်။အဖေ့အခန်းလေးထဲကလေးနို့တိုက်ရင်း ဇွန်းထပ်လေးပဲ အလိုးခံရသည်။ဒါလဲအာသီသပြေအောင် အဖေလိုးပေးနိုင်ပါသည်။အဖေ့လီးက တုတ်ရှည်ကြီးဆိုတော့ဖင်ကော့ပေးထားရုံနှင့် စောက်ပတ်ကြီးထဲမှာ အဆင်ပြေ နင့်နင့်လေးဖြစ်အောင် အဖေလိုးဆောင့်ပေးနိုင်ပါသည်။
" ရှော..ပြွတ်...ရှော..ပြွတ်..ပြွတ်ပြွတ်ရှော...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..ရှော..ဖတ်..ဟင့်
အင့်...သွက်သွက်လေးဖေ...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်...ရှောဖတ်...ရှီး...ကောင်းတယ်ဖေ.."
ကလေးမွေးပြီးမှ နီလာ့စောက်ပတ်ကလိုးလို့ပိုကောင်းလာသည်။အားရပါးရသာလိုးလိုက်ချင်သည်။နီလာ့ကို အိမ်ခေါ်ထားဦးမှပါလေ..သူဌေးချွေးမဆိုပေမယ့် ကိုယ့်သမီးပဲ....။
" ပြောဦးသမီး...သီတာရှိလဲပြော..အမေတို့ ပွင့်လင်းမှရမယ်...အသေးစိတ်ပြော..."
" အမေရယ်...အတွေ့နောက်ကျလို့ဆွေးနေပါတယ်ဆိုမှ..ခ်ခ်..မနေ့ကတည်းကဇာတ်လမ်းစ,တာအမေရဲ့...ကြွက်လေကြွက်....ကြွက်သိုက်တွေ့ကတည်းက... အမေ့သမီး မော်တော်ဆပ် ခံလိုက်တာ...တွေ့ခါစ,လဲဖြစ်...အမေကလဲ အပြင်မှာစောင့်နေဆိုတော့ ကြာကြာလေးမနေရဲ ခဲ့ဘူး..."
" မြန်ထာ..သမီးရယ်..."
" ဟုတ်တယ်အမေ...အချက်အစိတ်သုံးဆယ်လောက် ဆောင့်ပြီးထွက်သွားတာ...ခ်ခ် "
" ဟဲ့...ဒါကိုပြောတာမဟုတ်ဘူး ဟဲ့တွေ့တွေ့ချင်း အလိုးခံလို့ မြန်တယ်ပြောတာ.."
" ခ်ခ်...သိပါဝူး...အမေပဲ ခိုးကျွေးလိုက်ဆို...သမီးလဲကျွေးပစ်တာပေါ့ ခ်ခ် "
" မနေ့ညကရော....ဖင်ပါအလိုးခံလိုက်တယ်ဆို..."
" ခ်ခ်...ကိုကျော်က သမီးဖင်ကြီးကို လိုးချင်တယ်ဆိုလို့ပါ....ဒီလိုခံပစ်မှပဲအေးမှာအမေ...လူတိုင်းကဒီဖင်ကြီးကိုရန်ရှာချင်နေကြတာ...ခ်ခ်..မေ ဖင်ခံဖူးလား..ခ်ခ်...ခံလို့ကောင်းတယ်မေ..စိတ်ကူးမလွဲနဲ့...ခံကြည့်.."
ဒေါ်ဝေ ဒုက္ခရောက်နေသည်။သူနှင့်ကိုကျော်တို့အခြေအနေတွေ သူသူ့ကိုဘယ်လိုအသိပေးရမည်မသိ။ဒီမှာက...အမွှာလေးတောင်မွေးတော့မည်။အင်း...အိမ်ရောက်မှပဲ ပြောပြလိုက်ပါတော့မည်ဟု တွေးရင်း သက်ပြင်းမောကို ချ မိသည်မပြောပြရင် ရေရှည်မှာ ရှုပ်လာနိုင်သဖြင့်အရှုပ်မခံချင်..။ဦးဉာဏ်မြင့်တောင် နားလည်နိုင်သေးတာပဲလေ...သူသူလဲလက်ခံနိုင်မှာပါ...ဟုအတွေးများယောက်ယက်ခတ်နေသည်။
နီလာကတော့..ငြိမ့်ငြိမ့်လေးကောင်းနေသည်။ဒါတောင် အဖေကတစ်ချက် တစ်ချက် ကြမ်းကြမ်းဆောင့်သေးသည်။နီလာလဲ ကြမ်းကြမ်းကြီးခံလိုက်ချင်ပါတယ်အဖေ ဆိုသည့်အဓိပ္ပါယ်ဖြင့် ဖင်ကြီးကိုနောက်ပစ်ပြီး ခါးပင့်၍ ပြန်ပြန်ဆောင့်ပစ်သည်။
အဖေ့လက်ကြီးကနို့တွေကိုအုပ်ဆွဲတော့ နို့ရည်တွေပန်းထွက်သည်။အဖေ့ကို တိုက်ချင်လိုက်တာလေ..။အဖေ့လက်တွေလည်းနို့ရည်တွေနဲ့ စိုရွှဲနေသည်။
" အဖေ....မြန်မြန်လေးဆောင့်..ပြီးရင် နို့စို့...မြန်မြန် အဖေ...အင့်..သမီးဖင်ကော့ပေးထားမယ်..မြန်မြန်..မြန်မြန်..အင့်..အဖေ..အင့်..ဆောင့်..ဆောင့်.."
..........................................................................................................................
ဗီဒီယိုထဲမှာ..မေမေ လီးကြီးစုပ်နေသည်။အားရပါးရ တစ်ရှိုက်မက်မက်စုပ် နေသည်မှာ သွားရည်တွေပင်ယိုစီးကျနေပြီးလီးကြီးစိုရွှဲပြောင်လက်နေသည်အထိ။ဒစ်ဖူးကြီးကိုလည်း တစ်ပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေပြီး ဂွေးဥကိုလက်တစ်ဖက်က ပွတ်သပ်ဆုပ်နယ်နေသည်။အဲ...ဂွေးဥကြီးကိုငုံထားတယ် တော့..။ဟူး...ဂွေးဥကိုလျှ ာနဲ့ယက်နေပြန်ပြီ...။
မေမေ့မျက်နှာက တော်တော်အားရနေသလိုပဲ။လီးကြီးကလဲ အကြီးကြီး။ရှည်လဲတော်တော်ရှည်သည်။ဒစ်ဖူးကြီးကလဲကားကားကြီးနဲ့ပြောင်လက်တင်းမာနေပါသည်။ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်းစောက်ရည်စို့လာပြီ....ကိုကျော့်ဆီသွားချင်စိတ်ဖြစ်လာမိသည်။ကိုကျော်ဆိုလို့....အဲတော့...ခုမှသေချာကြည့်မိသည်..။
ဒီလီးကြီး မြင်ဖူးပါတယ်လို့ ထင်နေတာ..ကိုကျော့်လီးကြီးပါလား ! ဟုတ်သည်။ဟုတ်လိုက်တာမှ....မြေကြီးကိုလက်နဲ့ပုတ်ရင် လွဲချင်လွဲဦးမည်။မနေ့ညကမှ ဒီလီးကြီး သူသူ့ဖင်ကိုလိုးထဲ့သွားခဲ့တာ...လွဲနိုင်ပါ့မလား။ဒီ ဒစ်ဖူးကြီးကိုလဲ မှတ်မိသည်။သူသူ ဆော့ကစားခဲ့သည်...ဖွဖွလေးငုံခဲ့သည်...လျှာဖျားနဲ့ဆော့ကစားခဲ့သည်...စုပ်ခဲ့သည်..။အဲ...ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ...။မေမေ့ကိုမော့ကြည့်တော့...ပြုံးပြနေသည်..။
သူသူ သိလိုက်ပါပြီ...။နားလည်လိုက်ပါပြီ။လက်မခံချင်လဲ..လက်ခံလိုက်ပါပြီ..။ ဒါဆို...ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ.ဟင် အမေ။သမီးရှေ့တိုးရမှာလား...နောက်ဆုတ်ရမှာလား...။ခေါင်းကို သွက်သွက်ကြီး ခါရမ်းပြီး မေမေ့ကို ကြည့်ပြန်သည်။
" ဘာမှမပြောနဲ့.ဘာမှမမေးနဲ့သမီး၊သမီးသိနေရုံသက်သက်ဆိုရင် ပြည့်စုံပြီ ၊မောင်ကျော့်ကိုလဲ ဘာမှမမေးနဲ့..ဘာမှမပြောနဲ့....တွေဝေတာတွေ၊စဉ်းစားတာတွေ၊ဝေခွဲမရတာတွေ....ဘာမှမလုပ်နဲ့ဟုတ်ပြီလား သမီး.."
" ဟုတ်ကဲ့ မေမေ..ခ်ခ်...အမေကမိုက်တယ်...ရှယ်မှုတ်တာပဲ..ခ်ခ်၊ ဒီလောက်ထိမှုတ်တာ..ကိုကျော်လီးရည်မထုတ်ပေးဘူးလားမေမေ့ကို.."
" စောက်ပတ်ထဲ ပန်းတာသမီးရဲ့...သမီးလင်က လူဆိုးပါအေ...စောက်ပတ်ထဲပဲ ပြီးတာများတယ်၊ ဒါကြောင့်လဲအမေဗိုက်ကြီးတာ..."
" ခ်ခ်...အမွှာပူးတဲ့..ခ်ခ်..လီးရည်တော်တော် သန်တဲ့လူ..ခ်ခ်.."
" အေးပါ...ရယ်ပါ....ညည်းကျမှ ဝဋ်လည်မယ်..ခ်ခ်.."
" လည်ပေ့စေ...ခံမှာပဲ...သူ့လီးရည်တွေက အများကြီးပဲအမေရဲ့..နော်..မေ၊တစ်ခါတစ်ခါပန်းထည့်ရင် စောက်ပတ်ထဲကတောင် ပြန်အံထွက်တယ်..မေတော့မသိဘူး..."
" တူတူပေါ့သမီးရယ်...အမေ့စောက်ပတ်ထဲလဲ သူလီးရည်တွေအများကြီးပန်းထည့်တာပဲပေါ့..အမေလဲစောက်ပတ်ထဲကပြန်အံထွက်တာပါပဲ...ဖင်ထဲတောင်ဝင်တယ်..ခ်ခ်.."
" လီးကြီးကလဲ သန်တယ်နော် မေ၊တစ်ခါပြီးရုံနဲ့တော့ အလုံးအထည်မလျော့ဘူး...ညှစ်လို့လဲသိပ်ကောင်းတာပဲနော်..တင်း..မာ.နေတာပဲ.."
" အမေ တစ်ညလုံးအလိုးခံဖူးတယ်ဇိမ်နဲ့လိုးတာ..သူ့လီးကိုစောက်ပတ်ထဲကတစ်ချ က်တောင်မထုတ်ဘူး...သေးပေါက်ချိန်ကလွဲလို့..ခ်ခ် "
" ရွလာပြီအမေ...ဆိုင်သွားရအောင်သီတာနဲ့လဲတွေ့ချင်တယ်...သူတို့ကသိပ်ချစ်ဖို့ကောင်းတာပဲနော်..အမေ "
" ဟုတ်တယ်...ချစ်စရာကောင်းတယ်နွေးထွေးတယ်..အနစ်နာခံတယ်..ကိုယ်ချင်းစာတရားရှိတယ်..သွားမယ်.လာ "
မုန့်ဟင်းခါးဆိုင်သွားရင်း ဓမ္မာရုံခဏဝင်ကြသည်။ပွဲတစ်ညကျန်သေးသမို့လူတွေ တရုန်းရုန်းကြားမှာဦးဉာဏ်မြင့်ကိုတွေ့သည်။ဒီတစ်ခါတော့ ဒေါ်ဝေကိုလူတွေ သိပ်မကြည့်ကြတော့ပါ။ဗိုက်ကြီးသည်မို့မျက်နှာငယ်သည်။သူသူ့ကို မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းနေသည်။သူသူကလည်း သူသူပါပဲ။
ညကမှအလိုးခံထားရသည့်ဖင်ကြီးကိုတမင်လှုပ်ပြီးအကြည့်ခံသည်။ကိုကျော်သာမြင်ရင်ဖြင့်..စိတ်တိုတိုနဲ့လိုးခွဲခံရဦးတော့မည်။ဦးဉာဏ်မြင့်မအား၍သားအမိနှစ်ယောက်သာဆိုင်ဖက်ထွက်လာခဲ့ကြသည်။ဆိုင်မှာလူကျနေ၍ အထဲမှာခဏထိုင်စောင့်ကြသည်။သူသူကသီတာ့ကိုကူနေပြီး မောင်ကျော်ကပန်းကန်ဆေး...။
မုန့်ရောင်းရင်း တီးတိုးတီးတိုး သဖန်းပိုး..ပြောရသည်က အရသာတစ်ခု...
" သီတာ...ည လာခဲ့မယ်နော်.."
သွားပါပြီ..။သူသူလုပ်ပုံနဲ့ သီတာတို့တော့ ညစာငတ်ပါပြီ..။အဖေနဲ့တစ်ညမှခွဲမအိပ်ဖူးပါ။ခုတော့....
" လာခဲ့လေ...ရိုက်မထုတ်ပါဘူး "
" ခ်ခ်...သီတာ့အဖေက ထိုးလွှတ်မှာခ်ခ်..."
" လီးနဲ့လား..ဟိဟိ.."
ဆိုပြီးလက်သီးဆုပ် ဖွဖွလေးကမ်းပေးလိုက်တော့ သူသူက လက်ညှိုးလေးထိုးထည့်ပြီး လေးငါးချက် ဆွထိုးပေးသည်။ဈေးရောင်းရတာတောင်မှ အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြစ်ချင်သည်။မနေ့ညက ချောင်းကြည့်တော့သူသူတော်တော်နှာထန်တာတွေ့ရသည်။ဖင်ခံတော့ အဖေ့ကုတ်ပိုးကိုသူ့ခြေထောက်တွေ ပူးချိတ်ပြီး အဆက်မပြတ်ကော့ကော့ထိုးခံတာတွေ့ရသည်။ဖင်လုံးကြီးတွေကြီးပေမယ့်..ဖင်ပေါက်က ပါကင်ဖြစ်နေလို့တော်တော်အလူးအလဲခံသွားရသည်။
အဖေသာ အထာ မကျွမ်းကျင်လျင် ဖင်ပြဲသွားနိုင်သည်။အင်း..ခုတော့ တော်ပါသေးရဲ့။သီတာအလိုးခံတုန်းက နှစ်ရက်လောက်နာနေခဲ့တာ မှတ်မိသည်။နောက်မှအသားကျသွားရသည်။သူသူလဲ နာတော့နာနေပုံရသည်။လမ်းလျောက်တာ ဖင်နဲနဲလိမ်နေသည်။စောက်မွေးရိတ်တာလဲဝါသနာပါပုံရသည်။စောက်ပတ်ကတော့ အလန်းပါ။
ဖောင်းဖောင်းမို့မို့..သီတာနှင့်သိပ်မကွာလှခက်တာက ကြားက ငထွား ခါးနာရသည်။ညစာငတ်တော့မည်လေ...
........................................................................................
ညပွဲသွားမယ် ဆိုတော့ နီလာနှင့်ကအဆင်မပြေ။ကလေးငယ်နှင့်ဆိုတော့...လူကြီးကမထောင်းတာပေမယ့်ကလေးကဒုက္ခရောက်သည်။ထူးပါဘူးလေ...နီလာ့ကို သူ့အိမ်မှာပဲတစ်ညပြန်အိပ်ခိုင်းရသည်၊ဦးဉာဏ်မြင့်ကစီစဉ်ခန့်ခွဲမှု ပါရဂူ။နီလာစိတ်တွေ ညစ်သွားသည်...ညလုံးပေါက်အဖေ့ကိုလိုးရတော့မည်။
စိတ်ညစ်လွန်းလို့ဆိုင်မသိမ်းမီကတည်းက အိမ်မှာသွားထိုင်စောင့်သည်။ကလေးအမေမို့ ဘော်လီလဲမဝတ်တော့။ပင်တီလဲ ချွတ်ထားပြီးပြီ။ဆိုင်လဲစောစောသိမ်းခိုင်းထားသည်။အဖေ ကလည်းတက်ကြွနေသည်။
ရှစ်နာရီလောက်တော့ ဆိုင်သိမ်းပြန်လာကြသည်။သီတာက သူ့အစ်မကိုတော့ကြည်ဖြူ သည်။ပါးကလေးများတောင်နမ်းသွားသေးသည်။နာရီဝက်လောက်နေမှဒေါ်ဝေတို့ကားဖြင့်လာခေါ်သည်။သူသူကမျက်နှာညိုချင်သည်။ဂုဏ်ပြုစရာရှိ၍ ပွဲကိုမိုးအလင်းကြည့်ဖို့ ဘုရားဒကာကြီးက စီစဉ်ထားသည်။ငြင်း၍မရ..ရပ်ရေးရွာရေးဘာသာရေး..ဦးစားပေးရမည်။ဒီတော့သူသူ ညတွက်မကိုက်တော့...။
ကားထွက်သွားတော့ အဖေခြံဝင်းထဲလိုက်စစ်ပြီးပြန်လာသည်။သီတာပြန်လာမည်မဟုတ်၍ အိမ်တံခါးလည်း ချက်ထိုးပိတ်သည်။နီလာ့ကိုနမ်းလိုက်သည်မှာအရူးအမူး..။နီလာကလည်း နှုတ်ခမ်းတွေပြတ်ထွက်မတတ်..တုန်ပြန်ချက်ပြင်းထန်.သည်။လီးကြီးစမ်းဆုပ်ကြည့်တော့ မာခဲတောင်မတ်နေတာ သံချောင်းကြီးလို။
လက်ကြီးကလည်းနို့အုံတွေကိုကြမ်ကြမ်းကြီးဆုပ်နယ်နေသည်။ခါးကိုဖက်ပြီးဆွဲကပ်ထားတော့ ခြေဖျ ားလေးပင်မြှောက်ပြီးနမ်းရသည်။မနေနိုင်တော့..။ထမီကိုချွတ်ချပစ်ပြီး အဖေ့ကိုအခန်းထဲအပြေးတစ်ပိုင်းဆွဲခေါ်သွားမိသည်။အဖေကလဲမလိုက်ချင်ဘူးထင်ပါရဲ့...နီလာ့ကိုပွေ့ချီသွားသည်။
လိုးလိုက်တာများ..ဝါးရုံတောဆင်နင်းတာထက်ဆိုးသည်။ကလေးမွေးထားပေမယ့်..တယုတယထားတဲ့စောက်ပတ်...လင်နဲ့သိပ်မလိုးဖြစ်တဲ့စောက်ပတ်..အဖေ့အတွက်သီးသန့်လိုဖြစ်နေတဲ့စောက်ပတ်ဆိုတော့...စေးပိုင်ပျစ်ချွဲ နေသည်။တစ်သားမွေး..တစ်သွေးလှ ဆိုသည်က နီလာ့လိုမိန်းမသားတွေရှိလို့ပေါ်လာတဲ့စကားဖြစ်နိုင်သည်။
ကျွဲကောသီးလောက်နို့ကြီးတွေကအိတွဲကျ မသွားသည့်ပြင် ပိုလို့တောင် မို့မောက်ဖောင်းကြွလာသေးသည်။နို့သီးခေါင်းလေးနဲ့စက်ဝန်းလေးတော့ညိုသွားသည်။လက်နဲ့ဆုပ်ညှစ်စို့တော့ နို့ရည်တွေပန်းပန်းထွက်သည်။အဆက်မပြတ်စို့ယူမျို ချသည်။စို့လို့မဝနိုင်ပါ။နီလာကလည်းတစ်ချက်လေးမှမတားရက်ပါ။
နို့စို့ချက်က လက်လန်သည်။နို့ရည်ပါမက အသဲတွေ နှလုံးတွေကိုပါစုပ်ယူ ပါသွားလေသလားထင်မိသည်။အားအင်တွေအကုန်ယူသွားသလို နုံးခွေကျ သွားရသည်။ခံစားမှုအာရုံကိုပြောင်းလိုက်ပြန်တော့ သံချောင်းလိုလီးမာမာတောင်တောင်ကြီးဖြင့် စောက်ပတ်ထဲတစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်ခံနေရသည်။
လီးတုတ်တုတ်ကြီးနဲ့ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် မရပ်မနား စောက်ပတ်နခမ်းသားတွေကိုပွတ်တိုက်လိုးနေတာများလိပ်ကနဲလိပ်ကနဲ ပါသွားသည်မို့ ပေါင်ကြီးတွေကိုပင့်မြောက်ပြီးဖြဲကားခံမိသည်။ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သားအိမ်ထဲထိ နင့်သည်။ထိုးဖောက်ပြီးဝင်လာမှာလား ရင်တစ်ဖိုဖိုဖြစ်ရသည်မှာအရသာ။
လာတော့ပါဘူးလို့မထင်မှတ်တဲ့အချိန်မှာမှ သားအိမ်ခေါင်းထဲလီးဒစ်ဖူးကြီးစွပ်ဆို ဝင်အောင်ဆောင့်လိုးတော့ အဖေ့ရင်ဘတ်ကိုလက်သီးဆုပ်လေးနဲ့ထုပစ်သည်။မျေှာ်တုန်းက မထည့်ပေးပဲနဲ့ကွယ်...လို့အားမလိုအားမရ ထပ်မျေှာ်မိသည်။
စောက်ခေါင်းပေါက်လေးကိုဒစ်ဖူးကြီးနဲ့ဆွဆွပြီး ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်းစောက်ပတ်ကအလိုလိုညှစ်ညှစ်ဆွဲယူနေမိသည်။လီးတစ်ချောင်းလုံးကို စောက်ပတ်ထဲကရှိသမျှကြွက်သားအားလုံးနဲ့ညှစ်ပြီးဆွဲတာဖင်ပေါက်လေးတောင်ရှုံ့မိသည်။ လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်တော့လဲ အငမ်းမရ လိုက်ညှစ်ဆွဲတာပါပဲ..တစက္ကန့်လေးတောင်အခွဲခွာမခံနိုင်တာအဖေသိဟန်တူပါရဲ့..၊စွပ်..ဆိုလီးတစ်ချောင်းလုံးဆောင့်သွင်းထည့်လိုက်တာများ..ရင်ခေါင်းထဲထိရောက်သလားလို့ တောင်ထင်မိပါသည်။
ကောင်းလွန်းလို့ နှစ်ယောက်သားစကားပင်မပြောနိုင်ကြပါ။စောက်ပတ်နှင့်လီး တို့သာ တစွတ်စွတ် တစ်ပြွတ်ပြွတ် နှုတ်ဆက်နေကြသည်။အဖေကြမ်းသလိုသမီးကလည်းရမ်းပါသည်။ဖင်ကြီးကိုရမ်းသည်။နို့ကြီးတွေကိုဘယ် ညာရမ်းသည်။
အထက် အောက်တုန်ခါရမ်းသည်။ခေါင်းကိုလည်းရမ်းသည်။တစ်ကိုယ်လုံးရမ်းခါသည်။စောက်ရည်တွေ ပန်းထုတ်တာလည်း ဘယ်နှစ်ကြိမ် ဘယ်နှစ်ခါမမှတ်မိနိုင်တော့။ဘယ်လောက်မောမော..မမောဘူးပဲထင်သည်။
နောက်ဆုံးတော့အဖေကနို့ကြီးတွေစို့ပြီး ဒစ်ဖူးနဲ့ဆွဆွလိုးသည်။တစ်ချက်တစ်ချက်ပြင်းပြင်းဆောင့်သည်။ကောင်းလွန်လွန်းလို့ဖင်ကြီးရမ်းပြီးကော့ထားပေးတာပြန်မကျနိုင်။ဆွလိုးချက်တွေအကြိမ်ရေများလာတော့ စောက်ရည်တွေရွှဲပြီးအဖေ့လီးရည်ကိုတောင့်တ,သည်။
" လိုး..အဖေ...ဆောင့်ပေး..ဆောင့်..သွက်သွက်လေးအဖေ...သမီးပြီးမယ်..အဖေလဲပြီး...လီးရည်တွေပန်းထည့်ပေးဆောင့်..အဖေရေ...ဆောင့်..အင့်..အင့်
လိုး..အဖေရေ...နောက်တစ်ယောက်ရအောင်လိုး...ဆောင့်..အဟား...ပြီးပြီ...အဖေရေ့...ပြီးပြီ..သမီးပြီးပြီ..အဖေလိုးလို့ ..သမီးပြီးပြီ..."
ကိုကျော် နီလာ့စောက်ပတ်အား ဆွဆွလိုးပေးပြီး နီလာ့ဖင်ပြီးမွေ့ယာမှတစ်ပေခန့်မြှောက်တက်နေမှ...ဖိဆောင့်လိုးထည့်ပြီး လီးရည်တွေ ဆယ်ချက် ဆယ့်ငါးချက်ခန့်ပန်းထုတ်ပေးသည်။နီလာ့ဖင်ကြီးတော်တော်နှင့်ကုတင်ပေါ်ပြန်မကျပါ။တအောင့်နေမှ အီး....ဟူး....ကနဲသံရှည်ကြီးအော်ပြီး ဝုန်းဆိုကုတင်ပေါ်ပြန်ကျလာသည်။ကိုကျော်က ထပ်လျက်..ဖက်လျက်တော်တော်ချစ်ကြသည့် သားအဖပါပဲ...။
.........................................................................................................................................
တအောင့်နေတော့..နီလာကိုကျော့်ကိုနမ်းစုပ်သည်။ရမက်ရှိန်က မသေ။တစ်ဖြည်းဖြည်း အနမ်းတွေကြမ်းလာပြီးဖင်ကလှုပ်လာသည်။
" ခ်ခ်..အဖေ့ လီးကြီး စောက်ပတ်ထဲမှာတောင်နေတယ်..လှုပ်စိလှုပ်စိနဲ့ ခ်ခ်..လွန်တယ်အဖေ...ဒါအဖေ့သမီးနော်.."
" အဖေ့သမီးမို့ အဖေလိုးတာပေါ့..အဖေ့သမီးအတွက်အဖေ့လီး..ခ်ခ် "
" တအားကောင်းတာပဲ အဖေ..အီဆိမ့်နေတာပဲ..."
" သမီးစောက်ပတ်ကြီးက..ကလေးမွေးပြီးမှပိုလိုးလို့ကောင်းလာတယ်..အပေးလဲပိုကောင်းလာတယ်..ဖောင်းအိနေလို့လီးနဲ့ထိလိုက်ရုံနဲ့ ပြီးချင်တယ် "
" မပိုပါနဲ့နော်...ရှောရှောလေးလိုးတာလဲကြာတာပဲ..ခုလဲကြာတာပဲ..နောက်လဲကြာမှာပဲ...ဖေဖေပို..."
" အော်...ကောင်းလို့ပြီးချင်တာကိုပြောတာလေ သမီးရဲ့..၊ကြာအောင်လိုးပေးရတာက အဖေ့အချစ်...မတူဘူးလေသမီးကလဲ.."
" အင်းပါ...အင်းပါ...ကိုလီးတောင်ရယ်...နားလည်ပါပြီ..ချစ်လို့ကြာအောင်လိုးပေးတာ...ဟုတ်ပြီလား "
" ဟုတ်တယ်...သမီးကကြာတာကိုမကြိုက်လို့လား.."
" ကြိုက်တယ်...ကြာလေကြိုက်လေပဲ...အဖေလီးကြီးစောက်ပတ်ထဲ အမြဲပဲထည့်ထားချင်တယ်.."
" သီတာ့အတွက်ကျန်သေးတယ်လေကွာ..."
" အဖေနော်...မေမေဝေရော.သီတာရော..သမီးရော...အားလုံး အကိတ်တွေအဖေစိတ်မများနဲ့...ခု သူသူနဲ့လဲလိုးနေတာမဟုတ္လား..."
" သူသူကအိမ်ထောင်မှုသိပ်အဆင်မပြေဘူးသမီးရဲ့...သူ့ယောင်္ကျားကမပေးနိုင်ဘူးပြောတယ်..ဝေ့မျက်နှာနဲ့အဖေလဲမနေ့ညကလိုးပေးလိုက်တာ.."
" အင်းလေ....အဖေနိုင်ရင် လိုးပေါ့တစိမ်းမှမဟုတ်ပဲ...သူသူကလှတယ်နော် အဖေ..."
" အင်း...."
" ဖင်ကြီးကလဲအကြီးကြီး...စောက်ဖုတ်လဲကြီးမှာပဲ...အဖေနိုင်ရဲ့လား "
" သူသူ့ကိုလဲ ကလေးရအောင်လိုးပေးလိုက်မယ်လေ...သူလဲလိုချင်တယ်လို့ပြောတာပဲ.."
" အင်း..ကောင်းတယ်အဖေ..သမီးကိုလဲ ကလေးရအောင်ထပ်လိုးပေး "
" စည်သူကရော...မလိုးဘူးလား "
" သမီးလိုချင်တာ အဖေနဲ့လိုးပြီးရတဲ့ကလေး..လျှာမရှည်နဲ့...ကလေးထပ်ရအောင်လိုး...ဒါပဲ "
ကိုကျော်မှောက်လျက်ဒိုက်ထိုးသည်။လီးကရှည်တော့ ကြာကြာလေးဆွဲထုတ်ပေးပြီး နှစ်ချက်သုံးချက်ဆွ၍ ဖုန်းကနဲပစ်လိုးသည်။နီလာပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်မြှင့် ဖင်ကြီးမြှောက်ပြီး ကောင်းကောင်းယူသည်။
" ပြွတ် ဖုန်း ၊ ပြွတ် ဖုန်း၊ ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ် ဖုန်း၊ အင့်..ပြွတ်.ဖုန်း "
အသံတွေဆူညံနေပြီးအသက်ရှူ သံတွေပြင်းလာသည်။စောက်ပတ်ကြီး ပင့်တင်လေလေ.အဖေကဆောင့်လေလေ....အဖေကဆောင့်လေလေသမီးကစောက်ပတ်ကြီးလိုးလို့ကောင်းအောင်ပင့်တင်ပေးလေလေ...နောက်ဆုံးဖင်ကြီးကိုအောက်မကျ စတမ်းပင့်တင်ထားတော့ အဖေက စောက်ပတ်ထဲကလီးမချွတ်ပဲ တဆတ်ဆတ် ညှောင့်လိုးသည်။
ခြေဖျားထောက်ပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးဖန်များတော့ နီလာပြီးရပြန်သည်။ဖုန်း...ဆိုအိပ်ယာပေါ်ပြုတ်ကျလာပေမယ့် လီးကြီးကစောက်ပတ်ထဲကထွက်မလာ။ကော်နဲ့များကပ်ထားသလားထင်ရသည်။ငြိမ်နေတာတော့မဟုတ်ပါ...ဆောင့်မြဲဆောင့်နေဆဲပါပဲ။လိုးလဲလိုးနိုင်တဲ့ အဖေ။အဖေကပ်ကပ်ဖိချေလို့စောက်စေ့ကလဲ အထိမခံနိင်တော့...ထိရုံနှင့်စောက်ရည်ထွက်သည်။
ဘယ်လိုအဖေမှန်းမသိ...။လိုးနေရင်းမျက်ဝန်းတွေစိုက်ကြည့်ပြီးစကားပြောကြသည်။မေးလေးဆတ်ပြီးမေးတော့..ခေါင်းလေးငြိမ့်ပြီးဖြေသည်။အဖြေရတော့ ပြင်းပြင်းဆောင့်သည်။မတတ်နိုင်...အဖေ့ခေါင်းကြီးကိုဆွဲငုံ့ခိုင်းပြီးနှုတ်ခမ်းတွေ လျှာတွေကို မွတ်မွတ်သိပ်သိပ်စုပ်နမ်းပစ်သည်။ဒီလောက်တောင်ပြီးချင်တဲ့စောက်ပတ်...ပြီးဦးဟဲ့.ပြီးဦးဟဲ့ဆိုပြီးပစ်ပစ်ကော့တော့ အဖေကဖိဖိပြီးဆောင့်တာနဲ့ ပြီးလိုက်ရပြန်ပါသည်။
သမီးတော့ ပြီးပြန်ပြီအဖေရယ်...လို့တောင်းပန်အကြည့်လေးကြည့်တော့ အဖေကနဖူးလေးကိုဖွဖွလေးနမ်းပြီး သူ့လီးမာမာကြီးနဲ့ဖြေးဖြေးချင်းလေးပဲလိုးပေးနေပြန်သည်။ဒီအဖေနှင့်ဒီသမီး လိုက်လဲလိုက်..လိုးလဲလိုး ကြပါပေရဲ့..၊
" ဖေ..."
" သမီး..."
" လီးစုပ်ချ င်တယ်ဖေ "
" ဖေ..သမီးစောက်ပတ်ထဲ ပြီးလိုက်မယ်...ခဏစောင့်နော်.."
" ပါးစပ်ထဲ ပြီးပေးတော့ဘူးလား.."
" စောက်ပတ်ထဲ ပန်းထည့်ပေးချင်တာ...ပြီးမှပါးစပ်ထဲလိုးပြီး ထပ်ထည့်ပေးမယ်နော် "
" ဖင်ထဲရော..."
" ဖင်လဲ လိုးပေးမယ်လေ..သမီး "
" ခ်ခ်...ချစ်ထာ ဖေရာ..."
အဖေက မှောက်လျက်ဒိုက်ထိုးပါပဲ..ခြေဖျားထောက်ပြီး သွက်သွက်ဆောင့်တော့ စောက်ရည်တွေရွှဲလိုက်လာပြီးကော့ပေးမိပြန်သည်။ဒီတစ်ခါအဖေအပြီးလိုးမယ်မှန်းကြိုသိလို့ ညှစ်ပေးသည်၊စုပ်ပေးသည်၊ကော့ကော့ထိုးပေးသည်။မဆွနိုင်အောင် အဖေ့ပုခုံးကိုသိုင်းဖက်ပြီးရင်ချင်းအပ်ထားလိုက်တော့..အဖေလက်မထောက်နိုင်တော့ပဲ..ခါးအား ဖင်အားနဲ့ပဲ ဆောင့်နိုင်တော့သည်။
မဆွနိုင်တော့ဘူးထင်လို့ သက်ပြင်းချလို့မှမဆုံးသေး..ဖင်ကြီး လေထဲမှာမြှောက်ထားပြီး ဆွဆွဆောင့်လိုးနေတော့...ထူးပါဘူး ပြီးဟဲ့ပြီးဟဲ့ လို့ကော့ပေးပစ်သည်။အဖေကသိပ်မကြိုက်ရှာပါ..။ဆယ်ချက်လောက် ဆွဆွလိုးပြီးအားရပါးရ လီးအဆုံးဆောင့်လိုးကာ လီးရည်များပန်းထည့်လိုက်ပါသည်။တစ်ချက်ထဲနှင့်တော့ အဆုံးမသတ်နိုင်ပါ။နီလာက ထပ်ထပ်ကော့သည်။အဖေက ထပ်ထပ်ဆောင့်လိုးသည်..။အဖေ့လီးထဲက လီးရည်ထွက်တာရပ်သွားမှ နှစ်ဦးသားဖက်ပြီး အငမ်းမရ နမ်းစုပ်မိကြပြန်ပါသည်..။
အဖေက...
" အပေးကောင်းလိုက်တာသမီးရယ်...."
ဟုပြောတော့....
" အလိုးကောင်းလိုက်တာအဖေရယ်..."
ဟုမက်မောတမ်းတစွာ ပြန်ပြောမိသည်လေ......။
..................................................................................................
နီလာ့ကိုကုတင်စောင်းမှာပက်ပက်စက်စက်လိုးလို့ကောင်းနေတုန်းအိမ်ရှေ့လမ်းပေါ်က ကားရပ်သံကြား လိုက်၍လှမ်းကြည့်တော့သီတာတို့ဖြစ်နေသည်.။နီလာကပျာကယာ အဝတ်တွေဝတ်ပြီးချိန်လေးသူသူနှင့်သီတာဝင်လာကြသည်။
နီလာကကားနဲ့ပြန်လည်လိုက်သွားသည်။သီတာအခန်းထဲဝင်သွားတော့ သူသူကကိုကျေ ာ့်လက်ကိုဆွဲပြီးအိပ်ခန်းထဲအတူဝင်သည်။သူသူ့ဖင်ကြီးတွေကိုလက်နဲ့ပွတ်နေတော့သူသူကလက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲယူပြီးနို့ပေါ်တင်ပေးသည်။ကိုကျော် အရှိန်တွေ ပြန်တက်လာသည်။နီလာပေးခဲ့သည့်ကုတင်စောင်း...စောက်ဖုတ်ဖောင်းဖောင်းကြီးကမျက်စေ့ထဲ တစ်ဝဲလည်လည်။နို့ကြီးကိုဆုပ်ကိုင် ဖျစ်ညှစ်မိတော့ သူသူက ချစ် မျက်စောင်းဖြင့်ကြည့်သည်။
" အိမ်မှာနေပြီး ဘာဖြစ်နေတာလဲ..အဝတ်လေးများလဲပါရစေဦး "
" လဲစရာအဝတ်က ဘယ်မှာ.."
" ဒီမှာလေ..."
ဆိုပြီး အဝတ်တွေချွတ်ပစ်လိုက်သည်။အလွဲလွဲ အချော်ချော်ဖြစ်ခဲ့သမျှ တစ်မနက်နှင့်ကျေအောင် သူသူရအောင်ယူသည်။ကိုကျော်ကလည်းနီလာနှင့်နှပ်ထားခဲ့၍ တော်တော်နှင့်မပြီးနိုင်။သူသူ့စောက်ဖုတ်ကြီး ဖောင်းရာကပိန်အောင်ထောင်းသည်။နို့တွေဆိုတာတော့ အညိုအမည်း စွဲတော့မလားထင်ရလောက်သည်။နိုကြီးသူနှင့်နို့ကြိုက်သူ....ဘယ်သူနိုင်မလဲအပြိုင်နွှဲကြသည်။
သူသူက နဲနဲလေးမှမညည်းငြူပါ။နေ့ခင်း..ထမင်းစားဖို့သီတာလာအော်မှ ခဏနားသည်။ဘယ်လောက်ကိတ်တယ်ပြောပြော လီးကြီးကြီးနဲ့တစ်နေ့လုံးမချွတ်တမ်းအထောင်းခံထားရတော့...စောက်ပတ်က ကျိမ်းချင်သည်။ဟန်ဆောင်လို့မရချင်။ထမင်းဆိုင်သွားတော့လဲ...ခြေလျင်ဆိုလို့ လမ်းကမလျေှာက်ချင်။သီတာသိပါသည်။ဆိုင်ကယ်လေးနဲ့အပြေးဝယ်ပြီးကျွေးရှာသည်။ဘာမှမပြောပေမယ့်မျက်နှာကပြုံးစေ့စေ့မို့ စိတ်ကမလုံ...
" ဘာပြုံးတာလဲ.."
" အော်....မမသူ အကိတ်ကြီး အဖေ့ကို ဘယ်လိုများ ဖိပစ်တယ်မသိဘူး...မထနိုင်တော့တာ ရယ်ချင်လို့ "
" ဟိုမှာ...."
ကိုကျော်ရေချိုးနေသည်။ကျန်းမာကြံ့ခိုင်မှုအလုံးစုံကိုလှစ်ဖော်ပြနေသလိုလို။အဖေ့ကိုဒီလိုမြင်နေရတော့ သူသူ့ကိုမနာလိုချင်သလိုဖြစ်မိသည်။ဒါကြီး သူသူဝါးနေတာ...ဆိုသည့်အတွေးက ပူလောင်စွာဖြတ်သန်းသည်။ခဏမျှ သာပါ။
" ခေါ်လိုက်လေ...အမေ "
သူသူကဆွဲဆိတ်တော့..သီတာကလက်သီးဆုပ်လေးထိုးပေးသည်။တခစ်ခစ်ရယ်ရင်း လက်ညှိုးလေးထိုးထည့်ကာလေးငါးချက် ဆောင့်ပေးလိုက်ရသည်။
" ဘယ်လိုနေလဲ...ပြောပြမလား "
" ဘာကိုလဲ.."
" အွန်.. မမသူ မညစ်နဲ့ မပြောချင်နေ"
" ခ်ခ်...ကောင်းတာပေါ့သီတာရယ်..ခိခိ...တစ်ချက်တစ်ချက် အသက်တောင်မရှူ မိဘူး..."
" ဘယ်လို...."
" သီတာ့အဖေက ဆွဲထုတ်သွားပြီးပြန်ထည့်မပေးသေးပဲ တေ့ထိထားတဲ့အချိန်ဆို...လာတော့မှာလား...ပြင်းပြင်းလားဖြည်းဖြည်းလေးလား..တစ်ဝက်လား..အဆုံးထိလား..ဆိုတဲ့အတွေးဇဝေဇဝါ နဲ့စောင့်နေမိတာလေးနဲ့ အသက်တောင်ရဲရဲမရှူ မိဘူး...အဲဒါပြောတာ..."
" ခဏခဏ ပဲလား.."
" အင်းပေါ့...ခဏခဏပဲ..သီတာ့အဖေ ကသိပ်နှိပ်စက်တတ်တာ..."
" ဒါလဲ စွဲနေတာပဲ...မေမေသူက "
" ခ်ခ်...စွဲတယ်ကွ...၊ရှက်ပါဘူး...
သူ့လီးကြီးကိုင်ထားရတာကိုက အားရှိလာတယ်...ဒီလီးကြီးငါ့ကိုလိုးတော့မယ်ဆိုတဲ့အသိက ရင်ဖိုရတယ်..ခ်ခ်..အပျိုလေးဒါတွေမသိသေးပါဘူး...ခ်ခ် "
" တကယ်လိုးတော့ ဘယ်လို "
" ဟွန်း..အသင့်ပြင်ထားပေးတာပေါ့ပေါင်ကားထားပေးတယ် ပြောတာ..လီးကဒါမှအမြန်ဆုံးဝင်လာမှာလေ...ဒါပေမယ့်တေ့ထားပြီး ထိုးမထည့်သေးပဲ ဆက်ဆွနေတော့ အားမလိုအားမရ စောက်ရည်တစ်စိမ့်စိမ့်ထွက်တယ်..ဒစ်ကြီးဝင်လာပြန်တော့လဲ တအားဆောင့်ထည့်လိုက်စေချင်တာ အရမ်းပဲ..."
" မေမေသူ..အရမ်းကောင်းနေမှာပဲနော်..."
" အင်း....ဒါကြောင့်စွဲတာ...သီတာ့အဖေ တစ်ခါပြီးဖို့ သူသူအနည်းဆုံးလေးခါပြီးတယ်..၊ဒေါ့ဂီတို့...တစ်တီတူးတို့ဆိုငါးခါ...ခြောက်ခါ အနည်းဆုံးပြီးတယ်..သူ့ လီးကြီးကလဲ အကြီးကြီးကွ "
" သီတာသိပါတယ်...ချောင်းကြည့်နေတာ...မေမေသူ ကော့ခံနေတာပဲ...အရသာကိုသိချင်တာ "
" ခ်ခ်...ပြောပြတတ်ဘူး...သီတာခံကြည့်..ခ်ခ်.."
" အို....ကိုယ့်အဖေကို.."
" ဟုတ်တယ်...စကားနဲ့ပြောပြတတ်ဘူး...ကောင်းတယ် ပြည့်စုံတယ် ဆိုရုံနဲ့မလုံလောက်ဘူး...သိချင်ရင် ကိုယ်တိုင်ခံကြည့်...ခ်ခ် "
" လုပ်ပါနဲ့...မေမေသူပဲခံ...ပြန်ပြောပြလေ...သီတာ့ကို "
" ဒီခေတ်ကြီးမှာ သီတာရယ်...ဒီလိုပစ္စည်းကောင်းကြီး ရှိနေပါလျက်နဲ့..နှမျောစရာ..."
" ဖေဖေက မေမေသူတို့သားအမိနဲ့သေးပေါက်ချိန်တောင်မရှိဘူး..ခ်ခ်..အန်တီဝေ ကလည်း ထန်တယ်..အဖေ့ကိုအနားတောင်မပေးပဲဆွဲတာ..."
" သူသူလဲ ဆွဲမှာပဲ..ခ်ခ်..မအေတူသမီး..ခ်ခ် ...သီတာလဲ တစ်ခါလောက်ဝင်ဆွဲပါလား ...သူသူ့ကိုရှက်ရင် တစ်ယောက်ထဲဆွဲ...ခ်ခ် "
" ကြောက်တယ်..."
" ခ်ခ်....ဘာကြောက်တာလဲ.."
". အိုး...ဖေ့ လီးကြီးက အကြီးကြီး "
" ရတယ်...သီတာရဲ့...အဲလီးကြီးကိုကိုင်တေ့ပြီး သူ့တင်ပါးကို လက်နဲ့ဆွဲထည့်လိုက်...စွပ်ဆိုဝင်သွားလိမ့်မယ်..ခ်ခ် ..လီးဘယ်လောက်ကြီးကြီး..ဝင်တယ်...ကြောက်နဲ့..ခ်ခ်.."
" ခေါ်လိုက်တော့...မေသူ့လင်ကြီး "
" သီတာရော..ခံမှာလား.."
" ကြောက်တယ်ဆိုကွာ...မေသူကလဲ...မေသူပဲခံ..သီတာချောင်းကြည့်မယ်နော်....လီးစုပ်ပြ.."
" အင်း..စုပ်ပြမယ်...သေချာကြည့်နေနော်...အဲလီးကြီးသူသူ့စောက်ပတ်ထဲထည့်တာလဲမြင်အောင်ပြမယ်..သေချာကြည့်...."
......................................................
တစ်နေ့နှင့်တစ်ညလုံး သူသူ သောင်းကျန်းသွားသည်။နောက်တစ်ရက်မနက် ဒေါ်ဝေရောက်လာတော့ သူသူမထနိုင်သေး။မနက်လင်းမှအိပ်သည်မို့ ကောင်းကောင်းအိပ်နေသည်။အမေ့စကားကမှန်လှသည်။ကိုကျော်အလွန်သန်မာသည်။သေးပေါက်ချိန်လောက်ပဲခဏချွတ်သည်။တစ်ချိန်လုံး သူသူ့စောက်ပတ်ထဲ လီးကြီးထည့်ထားသည်။လွန်တာပေါ့ရှင်....။
အမေက လှုပ်နှိုးတော့ ကိုကျော်လို့ပဲထင်ပြီး
" လိုးပီးရင်းလိုးနေတာပဲ..တော်ပီလေကွာ..."
ဟု မျက်စေ့မဖွင့်ပဲ ပြောမိသည်။အမေ့အသံကြားမှ မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်မိပြီးရှက်ရသည်။ဘာအဝတ်မှဝတ်မထားမိပါလား...။တခစ်ခစ်ရယ်ပြီးအမေ့ကို တွန်းလွှတ်တော့ အမေကမျက်စောင်းထိုးပြီးပြန်ထွက်သွားသည်။
ကိုကျော်ကတော့ပုံစံမပျက်ပါ။ရယ်မောပြီးမကြည်ပြာလေးနှင့်ကြည်စယ်နေကြသည်။သူသူအိပ်ယာထ,လာတာမြင်ပါလျက်နှုတ်မဆက်။လိုးပြီးပစ်တဲ့ လိုးကပစ်၊နှုတ်ခမ်းစူပြီး လီးကြီးဆွဲလိမ်ပစ်မိသည်။ပြီးမှ
" ဖွ..ဖွ.."
ဆိုပြီးနမ်းပေးလိုက်ရသည်။စိတ်ဆိုးပြီး မလိုးတော့ဘူးဆိုလျင် ခက်ရချည်ရဲ့..။
သီတာတောင်ဈေးကပြန်လာပြီပဲ..။အမေနှင့်နီလာက တော်တော်လေးကိုအလွမ်းသင့်ကြသည်။ခြံထဲမှာ လမ်းလျေှာက်ရင်း သီတာ့ကိုကြိုလာကြသည်။ဒီနေ့ဆိုင်ပြန်ထွက်ကြမည်...ချက်ကြပြုတ်ကြမည်။သီတာအနားရောက်လာတော့ လက်သီးဆုပ်လေးလှမ်းပေး၍..လက်ညှိုးလေးထိုးထည့်ဆောင့်ပေးလိုက်သည်။သီတာက..အနားကပ်ပြီးတိုးတိုးလေး
" သွက်သွက်ဆောင့်ပေးပါ သူသူပြီးတော့မယ်.."
ဟုပြောပြီးစ,နေ၍ တစ်ဘုန်းဘုန်း ထုပစ်လိုက်သည်။
" ကောင်မ.ချောင်းကြည့်ပြီး အေးအေးမနေဘူး "
ဟု တိုးတိုးဆူပစ်မှပါးစပ်ပိတ်သွားသည်။မီးဖိုထဲ အလုပ်ရှုပ်နေကြစဉ် ကြည်ပြာလေးတို့မြေးအဖိုး အိပ်ခန်းထဲမှာပလူးနေကြသည်။ခဏနေတော့ နီလာ ကလေးသိပ်ဦးမည်ဆိုပြီးအခန်းထဲဝင်သွားတာမြင်ရသည်။သိပ်မကြာပါ...အမေလည်းအခန်းထဲ မြေးချော့လိုက်သွားသည်။ချက်ပြုတ်ပြီးရေချိုးမယ် လို့သီတာ့အခန်းထဲ ရေလဲသွားယူမှ ကိုကျော့်အခန်းဖက်လှည့်ကြည့်မိသည်။
အို...အမေ ကိုကျော့် ကိုကုန်းနေတာပါလား...။ကိုကျော်အမေ့ကိုလှေကြီးထိုး လိုးနေတာတွေ့ရလို့ သီတာ့အခန်းထဲဝင်ချောင်းကြည့်မိသည်။ ကိုကျော့်လီးကြီးအမေ့စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက် လိုးနေတာ ရှင်းရှင်းကြီးမြင်ရသည်။ကြည်ပြာလေးကဘေးမှာအိပ်နေပြီး နီလာကထိုင်ကြည့်နေသည်။
ကိုကျော်ကမမောနိုင်မပမ်းနိုင်ဆောင့်လိုးသည်။အမေကဗိုက်ကြီးနဲ့ ဖင်ကော့ကော့တင်ပေးနေသည်။တော်တော်စည်းချက်ညီနေ၍ လိုးနေကျဖြစ်နိုင်သည်။သီတာပြောတာမမှားပါ...။မေသူတို့သားအမိ အဖေ့ကိုအနားမပေးပဲ ဝိုင်းလိုးနေကြတာ ဆိုပဲ..။
သီတာက သူသူ့ကို မေမေသူ..တဲ့..ခ်ခ် ။
သူ့အဖေ မယားပေါ့။မပြီးနိုင်သေးပါ..။လိုးပွဲရှည်မည်။ရေချိုးတာပဲ ကောင်းလိမ့်မည်။ကိုယ့်အလှည့်လဲရောက်လာဦးမှာပါ...။
" ပြွတ်ဖွတ်ဖွတ်...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်...အင့်..အင့်...စွတ်..အင့် ဖြေးဖြေးနော်...."
.......................................................................................................................................
နောက်သုံးလလောက်နေတော့ဒေါ်ဝေ မျက်နှာမြင်ပါသည်။မဖြူ ပြာ. မမူယာဆိုပဲ...။အမွှာလေးက ချောပါသည်။လူကြီးရော ကလေးများပါ ကျန်းမာပါသည်။သူသူ့ မှာလည်း...ဗိုက်ကြီးနေပါပြီ ။ဆေးရုံမှာစစ်ကြည့်တော့..နှစ်လကျော်ပြီ တဲ့။
အမေဆေးရုံဆင်းတော့ သူသူ့ခင်ပွန်းမိဖတွေနှင့်အတူ..ရောက်လာသည်။ကျန်းမာရေးမကောင်းပါ။ဆေးရုံတက်ကုသမှုခံရမည်။လင်နှင့်မယား...စိတ်ဆိုးတုန်းမို့ခဏပြန်သွားတာ...ပြန်ခေါ်ပါရစေ...တဲ့။မိဖတွေကလည်း သားဖြစ်သူအပြစ်များအတွက်တောင်းပန်ပါသည်..ခွင့်လွှတ်ပေးကြပါ..တဲ့။နှစ်ဖက်မိဖနှင့်ကာယကံရှင်တို့ဆန္ဒဆိုတော့....သူသူ ပြန်လိုက်သွားရပြန်သည်။ကိုကျော့်ကိုလည်းနှုတ်မဆက်တော့ပါ..။မျက်ရည်တွေ..သူမမြင်စေချင်ပါ ။
နှစ်လ..တစ်ခေါက် တော့ ပြန်လာခဲ့ပါမည်။စောင့်ပေးပါ..ကိုကျော်....မဝေ အိမ်ကိုမလာနိုင်တော့ပါ။နီလာပဲလာတော့သည်။ဒါတောင် ကားလေးနဲ့တစ်ခေါက်ရောက်လာသေးသည်။ကလေးတွေကိုပြချင်လို့ ဆိုပဲ။ကိုကျော်တစ်ခေါက်တော့သွားပါသည်။မိခင်ရောကလေးများပါ ကျန်းမာရေးအထူးကောင်းမွန်သည်။
ကလေးတွေကနို့အလွန်ဆွဲသတဲ့။ဒါလဲ..မဝေကလုံလောက်အောင် နို့တိုက်နိုင်ပါသည်။နို့အုံကြီးက အလွန်ကြီးသည်။နို့ထွက်ကောင်းလွန်းလို့ ကိုကျော်တောင်ကူစို့ခဲ့ရသေးသည်။ကလေးတွေ နို့သိပ်မစို့နိင်။ဒါတောင်..မဝေက နောက်မှနော်...ဆိုလို့မဝတဝနဲ့ပြန်ခဲ့ရသည်။
နီလာကတော့ ဘုရားပွဲတွေ့နေသည်ရှောရှောမဟုတ်တော့..။ကြမ်းကြမ်းဖြစ်သွားပြီ..။သုံးချီတော့ အနည်းဆုံးထားပြီးကြမ်းသည်။အသက်ကလဲ ၂၀ လောက်ပဲရှိသေး..ကိတ်တာကလဲကိတ် ဆိုတော့ကြမ်းလို့ရမ်းလို့အားရသည်။အဖေကလည်း လိုအင်ဆန္ဒပြည့်စုံအောင်အဖေပီပီဖြည့်ဆည်းပေးသည်။ကလေးတော့ ထပ်မရသေး..။
သီတာကတော့ အေးချမ်းသည်။ ညတိုင်း နိဗ္ဗာန်ဘုံပါ..။သူ့အတွက်တော့ဘာမှမပူ။ညတာတိုမှာပဲ စိုးရိမ်သည်။အဖေနဲ့သီတာက ညားလာတာ ၃ နှစ်ကျော်ပြီ။ပြတ်တဲ့ည မရှိသလောက်ရှားသည်။သူသူလာအိပ်တဲ့ညတွေနှင့် ဒေါ်ဝေက ငါးညလား မသိ တစ်ခါလာအိပ်သွားဖူးသည်။
ဒီလောက်ပဲ အဖေနှင့်ခွဲအိပ်ဖူးသည်။နီလာကိုတော့ သီတာအမြဲဦးစားပေးပါသည်။နှစ်ယောက်တွဲတော့ တစ်ခါမှအလိုးမခံခဲ့ရဖူးပါ။ဇာတ်ကားတွေထဲမှာကြည့်လို့ကောင်းပေမယ့်..သီတာမကြိုက်ပါ။အဖေ့ကိုတစ်ပင်တိုင်သာက,စေချင်သည်။ကိုယ်နှင့်နှစ်ပါးတည်းသာသွားချင်ပါသည်။
................................................................................................................................
ကလေးတွေ ၄၅ ရက် ပြည့်ပြီး အမည်ပေးကင်ပွန်းတပ်မည်ဆိုတော့ အရုဏ်မှာမုန့်ဟင်းခါးဆွမ်း၊နေ့ခင်းဒံပေါက် တဲ့။သူဌေးဆိုတော့..လုပ်ပေါ့..။တင့်တယ်ပါသည်။မုန့်ဟင်းခါးအော်ဒါမှာတော့..မုန်ဟင်းခါးချက်ရမည်ပေါ့ ။မုန့်ဟင်းခါးက မုန့်ဟင်းခါးပါပဲ...။
ညနေစောင်းတော့ အစောကြီးရောက်လာသည်။ဝယ်စရာတွေက ဝယ်ပြီးပြီ။မနက် အမီ ညကတည်းကချက်ထားရမည်။ဆိုင်မှာ သီတာ့ကိုတစ်ယောက်ထဲထားပြီးအိမ်ပြန်ပြေးရသည်။အလိုလေး...ကလေးပုခက်ပါယူလာသည်။ဦးဉာဏ်မြင့်အစီအစဉ်က လိုလေသေးမရှိအောင်ပြည့်စုံသည်ဆိုရမည်။
ဘုရားအစ်မ ကလေးတို့အမေ ကျက်သရေရှိလှသည်။အိမ်နေအဝတ်အစားနဲ့ဆိုပေမယ့် ခန္ဓာကိုယ် ကိုကတင့်တယ်နေသည်။ကိုကျော့်မျက်စေ့ထဲ ကြည့်လိုမဝ,နိုင်။ဖင်ဆုံကြီးတွေက ပိုကြီးလာသလို..လက်ပြင်သားတွေက တစ်ရစ်ဖောင်းကြွနေသည်။ဝတ်ထားသည့် ရှန်သားအင်္ကျီလက်စကအတွင်းမှထွက်ပြေးလာတော့မလိုလို..ရုန်းထွက်နေကြသည်။
အသားစိုင်အသားစုတွေက ဖုဖုကြွားကြွား..နုနုထွားထွား...အသဲယားစရာ။နို့လုံးကြီးတွေကအဆိုးဆုံးလားမသိ။နို့ရည်ပြည့်နှင့် ဖောင်းကြွမို့တစ်နေပြီး ဘရာသေးသေးနှင့်ထိန်းထားသည်။လမ်းလျေှာက်လိုက်တိုင်း ခုန်ပေါက်နေသည်မှာ တင်ပါးဆိုင်မျ ားနှင့် အပြိုင်အဆိုင်။
ဦးဉာဏ်မြင့်ကားပြန်လှည့်သွားတော့ရပ်ကြည့်နေပြီး ကားမမြင်ရတော့မှလက်မောင်းကိုလာချိတ်သည်။ကိုယ်ကနောက်လူပဲလေကွယ်...။ကလေးတွေနှင့်နီလာက အိမ်ထဲမှာ..။
" မဝေ...လှလိုက်တာ...ကျက်သရေရှိလိုက်တာ..ချစ်လိုက်တာကွယ်.."
" မောင့် မယားပါမောင်ရယ်.."
" လင် နှစ်ယောက်လား.."
" ဟင့်အင်း...ဟိုတစ်ယောက်က အစ်ကိုကြီး...ဒီတစ်ယောက်က..လင်ဝေ့ကိုလိုးတဲ့လင်....ခ်ခ်"
" နာတော့မယ်...."
" နာချင်လွန်းလို့လာခဲ့တာပါမောင်..အခု လိုးမလားဟင်..."
" ဟာကွာ...မိုးတောင်မချုပ်သေးဘူးကလေးတွေနဲ့..ခ်ခ် "
" မူမနေပါနဲ့တော့မောင်ရယ်..စောစောစီးစီး တစ်ချီလောက်တော့ အာသီသပြေလေး လိုးလိုက်ရအောင်..လာ၊ကလေးတွေ နီလာကြည့်လုပ်လိမ့်မယ်.."
" ဝေ...ကြည့်လဲလုပ်.."
" မကြည့်ပဲလိုးလဲ ဝင်တယ်မောင်..လာခဲ့..လျှာမရှည်နဲ့..."
အိမ်ထဲဝင်တော့ နီလာက ကိုကျော်တို့အတွဲကိုကြည့်ပြီးရယ်နေသည်။
" အဖေ...ဖြည်းဖြည်းနော်..အသားတွေတက်တုန်း..ခ်ခ်...အီဆိမ့်သွားလို့. တစ်ခြားဟာတွေ မစားချင် မသောက်ချ င်ဖြစ်သွားဦးမယ်..ခ်ခ် "
အခန်းထဲရောက်တော့ မဝေအဝတ်တွေချွတ်ပေးရင်းတိုးတိုးပြောပြန်သည်..
" ဟုတ်တယ်မောင်...စောက်ပတ်ကအသားတွေတက်နေတာ...မောင်လိုးလို့တော့ကောင်းမှာပဲ...ဒီတိုင်းကြည့်တောင်ဖောင်းနေတာ..ခ်ခ်..ကိုယ့်စောက်ဖုတ်ကြီးကိုယ်တောင်ပြန်လိုးချင်တယ်..ခ်ခ်.."
ကုတင်ပေါ် ပက်လက်နေရာယူပြီးကိုကျော်တက်လာတော့ဇွတ်အတင်းဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းသည်။သိပ်ကြာကြာမနမ်းနိုင်ပါ။စိတ်တွေအရမ်းထ,ကြွနေတော့ လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးအတင်းညှစ်ကာ သူ့စောက်ပတ်အကွဲကြောင်း တစ်လျေှာက်ပွတ်ထိုးသည်။
" ထည့်ပေးတော့မောင်..လိုးတော့..ဝေ အရမ်းခံချင်နေပြီ..ဘာမှမလုပ်နဲ့တော့မောင်...ထည့်.အင့်.."
ဖြဲကားပေးထားသော သူ့ပေါင်ကြားမှာဒူးထောက်နေရာယူတော့ ဝေကဖင်ရွှေ့ပေးရင်း သူ့ပေါင်ကြီးနှစ်လုံးကို ကိုကျော့်ပေါင်တွေပေါ်ကားတင်ပြီး ခါးကိုခြေဖနောင့်တွေနှင့်ဆွဲသည်။ခုမှစောက်ဖုတ်ကြီးကိုကြည့်ခွင့်ရတော့သည်..ဟုတ်ပါရဲ့ ဖောင်းမို့ အိစက် ခုံးထ,နေတာ ဖားပြုတ်ကြီးတစ်ကောင်လိုပါပဲလား...။
လီးတန်ကိုလက်နဲ့ကိုင်..စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကြီးအတိုင်းဆယ်ခေါက်ပိုပိုအထက်အောက်လျေှာထိုး..စောက်စေ့လေးကိုဒစ်နဲ့ပွတ်ထိုးပေးတော့ မဝေကခါးကိုခြေဖနောင့်တွေနဲ့အတင်းဆွဲပြီး ထိုးထည့်ခိုင်းသည်။ချက်ချင်းထိုးမထည့်သေးပဲစောက်ခေါင်းပေါက်ကိုဒစ်ဖျားနဲ့ထိုးမွှေတော့ သည်းမခံနိုင်...
" လိုးတော့လေ...ဘာမှန်းမသိဘူး..ထည့်..ဆောင့်.."
" ငါ..ထ,ပြန်သွားမှာနော.."
အိဟီး..အိအိ..အသံစုံထွက်ပြီးဖင်ဆုံကြီးပင့်မြောက်ကော့ထိုးလာသည်။သနားစိတ်နဲ့..ဖြည်းဖြည်းချင်း..တစ်စစ်စစ် ထိုးသွင်းပေးတော့ အသက်မရှူ နိုင်ပဲပါးစပ်ကြီးဟ,၍ခေါင်းထောင်ကြည့်သည်။ပေါင်ကြီးတွေမြောက်တက်လာပြီးခြေဖျားကမိုးပေါ်ထောင်နေသည်မို့စောက်ဖုတ်ကြီးက လမ်းပွင့်နေသည်။လီးအဆုံးထိဝင်သွားတော့မှဆီးခုံချင်းဖိကပ်ပြီးဆယ့်လေးငါးချက်ပွတ်ထိုးညှောင့်ပေးရင်း သူ့ကိုကြည့်တော့..မျက်စောင်းထိုးပြီး
" သိပ်တတ်ထာပဲ...အင့်..ဆောင့်.."
ဟုပြောကာလက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်အားယူထားသည်။ဒီမိန်းမ...ကြမ်းတော့မည်..။လီးကို တစ်ဝက်လောက်ထုတ်ပြီးဆယ်ချက်လောက်ပုံမှန်လိုးပေးတော့..စည်းချက်ညီဖင်ကြီးကော့ကော့ပေးပြီးညှစ်ပေးနေသည်။သူပြောသလိုစောက်ပတ်က အသားတက်နေ၍ နူးနူးညံ့ညံ့ ထိမိသိနေရသည်မှာအလွန်အရသာရှိသည်။စိတ်လွတ်လက်လွတ်တောင် ဆောင့်မလိုးချင်။ဒီလိုလေးပဲ တစ်ညလုံးလိုးနေလိုက်ချင်သည်။ ရပါဘူး..။သူ့ကော့ချက်တွေသွက်လာသည်။သူ့ညှစ်ချက်တွေ ကြမ်းလာပြီ။သူ့ပါးစပ်က အသံတွေထွက်လာပြီ...
" ဆောင့်..မောင်...ကြမ်းကြမ်းဆောင့်အင့်...တအားဆောင့်မောင်...အာ့..အင့်အားကုန်ဆောင့်စမ်းပါ...အီး..အင်း..ဟုတ်ပြီ..အင့်..ဟုတ်တယ် ဟုတ်တယ်..ကောင်းတယ်.."
ဒူးထောက်ဆောင့်ရတာ ဒီမိန်းမကအားမရတော့..ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ခြေဖျားထောက်..နို့နှစ်လုံးကိုအခြေကအသေဆွဲပြီး လီးတစ်ဆုံးအဆက်မပြတ်ဆောင့်ဆောင့်လိုးတော့မှ မဝေအသေအလဲအော်တော့သည်...။
..................................................................................................................................................
" အာ့...မောင်..အာ့..မောင်ရေ...အင့် စောက်ပတ်လိုးတာမောင်..အင့်...အု....အား...လူသတ်ခိုင်းတာမဟုတ်ဘူး..အင့်အား..သေပြီမောင်...ပြွတ်..ဖုန်း..ဗလွတ်..ဖန်း...အာ့..အာ့...ပြောမရဘူး..အား..မရဘူးလားမောင်ရဲ့...အူးဟူးဟူး...အသေ ..အ..အသေသတ်တာ...အား.."
နို့ရည်တွေကလည်း မိုးပေါ်ပန်းထွက်ကုန်သည်။လက်မှာလည်းစိုရွှဲ..လို့။မဝေလဲ..လီးအကြောင်းတော်တော်သိသွားပြီ ။နဲနဲလျေှာ့..နဲနဲလျေှာ့...အင်း...ဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ ခြေဖျ ားလေးပြန်ချ...ပုခုံးလေးနှစ်ဖက်ကိုင်...သူ့ခြေထောက်လေးတွေပုခုံးပေါ်ပြန်တင်...ဖင်လေးလှုပ်ရုံ လီးတစ်ဝက်ထွက်ရုံထုတ်ပြီး ဖြည်းဖြည်းလိုးပေးတော့မှ...နှုတ်ခမ်းလေးတွေလျှာနဲ့သပ်ပြီး ခိုးကြည့်လာတာတွေ့ရသည်။
သူ့ကိုကြည့်နေမှန်းသိတော့..
" ဒီလိုလိုးလဲရတာပဲကို...သူ့လီးကြီးနဲ့သေအောင်ဆောင့်လိုးတာ..သူများကသွေးနုသားနု...အငတ်ထားပစ်မယ်.."
ဆိုပါလား...။ဘာမှပြန်မပြောမိပါ။သူ့ခေါင်းလေးကိုသာ လက်ပတ္တာယှက်နဲ့ဆွဲယူပြီးနှုတ်ခမ်းတွေကိုစုပ်နမ်းရင်း ပုံမှန်လေး ဆောင့်လိုးပေးနေမိပါသည်။
" သိပ်ကောင်းတာပဲမောင်ရယ်...မောင်ရော.."
ကိုကျော်ပြုံးပြီးခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။သနားလို့လျေှာ့လိုးပေးတော့ ညှစ်သည်။ဆွဲသည်။စုပ်သည်။စောက်ရည်တွေတစ်ဇိဇိ ထုတ်သည်။သူညှစ်လွန်းတော့ဒစ်ဖူးကြီးမှာ ရွစိတက်အောင်ကောင်းလာသည်။မခံနိုင်။ ဒီတိုင်းနေရင်ပြီးသွားတော့မည်...။ဆောင့်မှဟေ့...ဆောင့်မှ..ပေါင်ကြီးနှစ်ချောင်းကိုပုခုံးပေါ်ကချ..တံခေါက်ခွက်ကကိုင်..သူ့နို့တွေပေါ်ဖိတင်ပြီး ခြေဖျားမထောက်ပဲ ဒူးအားဖြင့်ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။လီးအဆုံးထုတ်ပြီးအဝေးမှဆောင့်သည်။
" ပလွတ်..ဘွတ်..ဖန်း..ပြွတ်..ပြွတ်..ဖွတ်..ဖြန်း...အာ့..မောင်..အင့်..ဆောင့်. သွက်သွက်ဆောင့်မောင်...ရှီး..အား..ကောင်းတယ်မောင်...ဟူး..အား...ပြီးရ အောင်မောင်...အာ့..ပြီးရအောင်..အူး..အင့်..ဆောင့်..ဆောင့်..အင်း..ဆောင့် ..ဟုတ်ပြီ...ပြီးပြီမောင်ရေ..ပြီးတယ်..အာ့ဟင့်..."
သွက်သွက်လေး အချက်ငါးဆယ်ခြောက်ဆယ်လောက်ပြင်းပြင်းထိထိဆောင့်လိုးပေးပြီး လီးရည်တွေတစစ်စစ်ပန်းထုတ်ပေးလိုက်မှ မဝေကိုကျော့်ကိုဖက်ပြီးတစ်ရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေပါတော့တယ်..။သူ့ခမျှာဒီအခွင့်အရေးကိုရဖို့ ဘဝတွေ..အချိန်တွေအများကြီးရင်းနှီးထားရတာမို့ ခုတော့ထိုက်ထိုက်တန်တန် ပန်းတစ်ပွင့်ပန်ဆင်သွားတာကိုပဲ ကိုကျော်ကျေနပ်ပီတိဖြစ်နေမိပါတယ်...။
" ပြီးရင် ဆိုင်သိမ်းတော့အဖေရေ..သီတာမျော်တော့မယ် "
အဲ...ဟုတ်သားပဲ..။မေ့နေတာ...။ဒီမိန်းမနဲ့တော့..အကုန်မေ့နေတော့တာပါပဲကွာ...ကောင်းပါဘူး...အတွေးတွေနဲ့သုံးဘီးဆိုင်ကယ်လေးနင်းပြီး ညဈေးသို့ထွက်ခဲ့ပါသည်။ည..၉ နာရီ..။ဆိုင်သိမ်းပါပြီ။
အိမ်ရောက်တော့ ညတွင်းချ င်းချက်ရပြုတ်ရပြန်ပါသည်။သူဌေးအလှူ မို့အော်ဒါများသည်။သမီးနှစ်ယောက်က ချက်နိုင်ပြုတ်နိုင်ပါသည်။ပစ္စည်းတွေကလည်း..အသင့်သုံးရန်စီမံထားသည့်ခေတ်မို့ သိပ်လဲအခက်အခဲမရှိပါ။မနက်..လေးနာရီကျော်လောက် သူဌေးအိမ်ကကားဖြင့်လာကြိုယူမည်။အလှူ ရှင်နှင့်ကလေးနှစ်ယောက်ကတစ်ပါတည်းလိုက်သွားမည်။မုန့်သည်...သားအဖလည်းမုန့်ပွဲပြင်ဖို့ လိုက်သွားရမည်...။
ပင်ပမ်းလိုက်တာကွာ...ဟုညည်းမိတော့ အလှူ အစ်မက မျက်နှာမကောင်း။
" မောင့်သမီးတွေလေကွာ...ဒါကိုပင်ပမ်းတာလား...မောင်လိုးမွေးတဲ့သမီးတွေလေ....ဝေ့ဖက်လှည့်ကြည့်ဦး..."
ဆိုတော့စိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။ချော့လိုက်ရတာလဲ...ဖတ်ဖတ်မောသည်။စိတ်ကောက်မပြေလို့ နီလာတို့ကိုလက်တို့ပြီး အခန်းထဲမှာချော့လိုက်ရသည်..။ဒေါ့ဂီ တစ်ချီ....တစ်ပေါင်ကျော်တစ်ချီ..။နောက်တစ်ရက်မနက်တော့အခက်အခဲမရှိပါ..။မနက် ၉ နာရီခန့် သိမ်းဆည်းပြီးအိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။ဒံပေါက်အတွက်ပွဲဆက်ကျန်သေးလို့ ချက်ချင်းပြန်သွားကြရသည်။မသွားလျ င်...မဝေ ငိုလိမ့်မည်။
ချောလို့ပြီးတော့မည်မဟုတ်။ချော့ရင်းချော့ရင်း သေသွားနိုင်သည်။နီလာက သူသူ့ဆီဖုန်းဆက်..ဓာတ်ပုံတွေပို့သည်။သူသူ ဝမ်းသာသွားပြီး မဝေနှင့်စကားတွေအကြာကြီး ပြောကြသည်။သူ့ဓာတ်ပုံလည်းပို့လာသည်။
ဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီနှင့်မို့ ဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လားထင်မိသေးသည်...။အော်..ကိုယ်ဝန် ၃ လကျော်ကျော်ရှိပြီ ဆိုပဲ...။မဝေက...မောင့် ကလေး.ဟုတိုးတိုးကပ်ပြီးစ,သည်။မအေရော..သမီးရော..ဗိုက်ကြီးအောင်လိုးတော့..အဲဒီကလေးတွေဘယ်လိုဆွေမျိုးစပ်မလဲ...ဟုတစ်ခစ်ခစ်ရယ်ရင်းမေးသည်။ ဟုတ်ချင်မှဟုတ်မှာပါ...ဟိုမှာလဲ သူ့ယောင်္ကျား နဲ့အိပ်နေတာ...ဆိုတော့မျက်စောင်းထိုးပြီး ခြေဆောင့်ထွက်သွားပြန်သည်။
သွားပြီ...ဒီတစ်ခါစိတ်ကောက်လျင်ဒေါ့ဂီလည်းမကယ်နိုင်..တစ်ပေါင်ကျော်လည်းမကယ်နိုင်...တစ်တီတူးတော့အဆစ်ပါတော့မည်။အမြန်လိုက်ချော့မှရမည်။ကလေးမွေးပြီးမှ မဝေတော်တော်စိတ်ကောက်တတ်နေသည်။
........................................................................................................
နောက်နှစ်လလောက်နေတော့ သူသူအလည်တစ်ခေါက်ပြန်လာသည်။ခင်ပွန်းဖြစ်သူကမအားလပ်သည့်အပြင်ကျန်းမာရေးလည်းမကောင်းသဖြင့်လိုက်မပို့နိုင်။တစ်ယောက်ထဲလည်းစိတ်မချသဖြင့််သူ့အမေကိုအဖော်ထည့်ပေးသည်။ယောက္ခမပေါ့လေ။ယောက္ခထီးကြီးကတော့ကုမ္ပဏီလုပ်ငန်းများကြောင့်ရန်ကုန်မှာပဲအခြေချနေသည်။ယောက္ခမကြီးကသားဖြစ်သူနှင့်လိုက်နေတာကြာပြီ။ ၇ နှစ်ကျော် ၈ နှစ်တော့ရှိပြီ။
သားဖြစ်သူချူ ချာသလောက်မိခင်ကကျန်းမာရေးကောင်းသည်။ရွှေပေါ်မြတင်မဟုတ်သော်လည်း တင့်တင့်တယ်တယ်နေခဲ့ရသူဖြစ်၍အသားအရေကအစ နုဖတ်စိုပြေသည်။အသက်က ၄၆..၄၇လောက်ရှိပြီဖြစ်သော်လည်းမထင်ရ။ ၄၀ လောက်ပဲထင်ရသည်။ဝတ်တတ်စားတတ်တော့ လျ ပ်တစ်ပြက်မြင်လျှင် ၄၀ ကျော် ဘယ်လိုမှထင်နိုင်စရာမရှိ။
အရပ်ကမြင့်မြင့်..၅ ပေ ၅တော့ရှိမည်၊နို့တွေကတင်းတင်း၊ဖင်ကြီးတွေကကားနေသည်။အသားအရေညိုဝင်းနေပြီးမျက်လုံးမျက်ခုံးကောင်းသည်။နှုတ်ခမ်းလေးကနည်းနည်းထော်ချင်ပေမယ့်အရုပ်ဆိုးကြီးမဟုတ်။ပေါင်တန်ရှည်ကြီးတွေကထင်းနေသည်။ငယ်စဉ်က တိုင်းအဆင့်ပြေးခုန်ပစ်ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်ဖူးတယ်ဆိုလားမသိပြောပြသံကြားရသည်။
ယောင်္ကျားက ဝန်ထမ်းဘဝမပျော်ပိုက်သဖြင့်သူငယ်ချင်း၏ကုမ္ပဏီတွင်ဝင်လုပ်ခဲ့ရာ ထူးချွန်မှုအလျေ ာက်အားကိုးခံနေရသည်။သူငယ်ချ င်းကလည်းသူ့ခေတ်နဲ့သူအကောင်ကြီးကြီး။ခုတော့အကောင်ကြီးမဟုတ်တော့ပါ။ဒါပေမယ့်အဆိပ်ပြင်းဆဲ..။ဒီတော့လဲ မိန်းမကိုဦးစားပေးအဆင့်မပေးနိုင်တာမဆန်းပါ။သူ့အတွက်မိန်းမကလည်းပေါမှပေါ။အိမ်ကမိန်းမကိုမကျွေးနိုင်မမွေးနိုင်ခဲ့တာ ကြာပြီ။
မစားရတာများတော့မိန်းမကလည်းဒီလောက်ငတ်နေမှတော့မထူးပါဘူးဆိုပြီးသားဖြစ်သူနှင့်လိုက်နေရင်း ပျော်သလိုနေသည်။မမကြီး ဆိုပြီးသားသူငယ်ချင်းတွေနှင့် လက်ပွန်းတစ်တီးလုပ်သည်၊ထိကပါး ရိကပါးလုပ်ပြီး ပျော်နေသည်။စိတ်ကလည်းပါပါသည်။ဒါပေမယ့်သားကမြို့နယ်အဆင့်တာဝန်ခံဆိုတော့ စိတ်သွားတိုင်းကိုယ်မပါရဲ..။ပါချင်လိုက်တာတော့ တစ်ပိုင်းကိုသေလို့။ပစ္စည်းကြီးကလဲ အထိအပါးမခံရတာ ဆယ်နှစ်နီးပါးဆိုတော့ လမ်းတောင်ပျောက်ချင်နေပြီ။
နို့အကိုင်ခံရတဲ့အရသာကိုလည်းမေ့များတောင်နေပြီ။ခုတော့ ချွေးမဖြစ်သူကိုလိုက်ပို့ရင်း လမ်းသစ် နေရာသစ် လူအသစ်တွေနှင့် ဆန်းသစ်မှုတွေ ခံစားကြည့်ဦးမည်ဟု ငယ်မူငယ်သွေးတွေနှင့်ခရီးထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။
.....................................................................................................
မနက်လေးနာရီလောက် သီတာ့ကိုလင်းဆွဲလေးခပ်ကြာကြာပေးပြီးမှိန်းနေဆဲအိမ်ရှေ့ကအသံတွေကြားရသည်။သီတာက အပေးအကော့ အဆွဲအညှစ် တွေနဲ့အထိန်းအသိမ်းတွေကျွမ်းကျင်နေပြီမို့ တစ်ချီ တစ်ချီဆို အနည်းဆုံးတစ်နာရီခွဲတော့ထိန်းသည်။
ဒီလောက်စားရမှလည်း သီတာကတင်းတိမ်သည်။လင်းဆွဲကိုပြောပါတယ်..။အထာက တအားကျွမ်းသွားပြီ။အရင်လိုအချိန်ပြည့်မထန်တော့၊မကြမ်းတော့ပါ ။အေးအေးဆေးဆေး စိတ်တိုင်းကျ စားပြီးမှ စိတ်ကိုလွှတ်ပေးသည်။ကိုကျော် စိတ်စောနေလျင်လည်းသူက လမ်းကြောင်းကိုထိန်းနိုင်သည်။လင်းဆွဲစားပြီးလျင်တော့တစ်နေကုန်ကြည်နူးနေပြီး သူဘာမှမလုပ်ခဲ့သလို။ဒါကြောင့်လဲ..ဘော်ဒီက မကျ။အကိတ်ကအကိတ်..။
ကလေးသံ..လူကြီးသံတွေနဲ့မို့မဝေတို့စောလှချည့်လားဆိုတဲ့အတွေးနှင့်သီတာ့ကိုနှိုးပြီးတံခါးဖွင့်ကြည့်တော့...နီလာ့ကိုအရင်မြင်သည်။ခြံဝင်းတံခါးဖွင့်ပေးဖို့ သွားရင်းကြည့်လိုက်တော့...မဝေနံဘေးမှာရပ်နေတာ သူသူပါလား...။မျ က်နှာမသစ်ရသေးလို့ မျက်လုံးကိုသေချာပွတ်ကြည့်တော့လဲ..မမှားပါ..။သူ့အမေနံဘေးမှာဗိုက်ဖုံးအင်္ကျီ အဝါဖျော့ရောင်လေး နှင့်ရပ်ပြီး ရီဝေဝေအပြုံးလေးနှင့်ကြည့်နေပါသည်။နံဘေးမှာလည်း အစ်မကြီးတစ်ယောက်ပါလာတာတွေ့သည်။
ကိုကျော့်ကိုနှုတ်မဆက်။သီတာရေ..ဟုခေါ်ပြီးအိမ်ဖက်လျေှာက်သွားဆဲ အထဲမှသီတာ အူယားဖားယားပြေးထွက်လာသည်။လမ်းခုလပ်မှာဖက်ထားကြပြီးပျေ ာ်နေကြတော့ ကြည်နူးစွာ သနားမိသည်။
မဝေနှင့်နီလာကပဲဦးဆောင်ပြီးအိမ်ထဲဝင်သွားကြတော့ ရေတွင်းမှာမျက်နှာသစ်ရင်း ငေါင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားသည်။အိမ်ထဲပြန်ဝင်တော့...သူတို့ဝယ်လာသည့်ဆိတ်စွပ်..နံပြား နှင့်သူတို့ပြန်ဧည့်ခံရင်း စကားတွေတွတ်ထိုးကြသည်။မနေ့ညကရောက်သည်ဆိုပဲ။မြို့လေးကကြားမြို့မို့ ကားရောက်ချိန်က ညဆယ်နာရီ..ဆယ့်တစ်နာရီ ဝန်းကျင်။တော်သေးတာပေါ့...ဒီကိုများတန်းလာရင် သီတာညစာငတ်ရချည်ရဲ့။
သူနဲ့ပါလာတာ..သူသူ့ယောက္ခမဆိုပါလား။ခေတ်မီသည်။စူးရဲသည်။တောက်ပသည်။သွက်လက်လွန်းသည်။မျက်ဝန်းတွေ စိုပြီးရယ်ရွှင်နေသလိုတောက်ပနေသည်။ဖော်ရွေလွန်းတော့ မြူ ဆွယ်နေသလိုထင်ရသည်။သီတာနှင့် ချက်ချ င်းရင်းနှီးသွားသည်။ကိုကျော့် ကိုတစ်ချက်တစ်ချက်တော့ စူးစူးရဲရဲကြည့်တတ်သည်။ အကြည့်မှာ အဓိပ္ပါယ်ပါမှန်းသိသော်လည်းကိုကျော်အဖြေမရှာတတ်။
ဘယ်သူနှင့်မှအေးအေးဆေးဆေးစကားမပြောရတော့ မကြည်ပြာ..မဖြူ ပြာမမူယာ တို့နှင့်ပျေ ာ်နေလိုက်သည်။ကြည်ပြာလေးက အလွန်အလိုက်သိသည်။ ကိုကျော့်ပေါ်သေးပေါက်ချတော့ အခန်းထဲဝင် အဝတ်လဲဖို့ပေးရင်း နီလာ့နို့တင်းတင်းကြီးတွေကိုအားရပါးရ ဆုပ်နယ်ပေးလိုက်သည်။သီတာက လီးမာမာကြီးကို..လိုချင်တပ်မက်စွာဆွဲဆုပ်ရင်း တုန်ရီသောနှုတ်ခမ်းများနှင့်ငေးကြည့်နေသည်။
အဖေကျွေးမှာပေါ့..သမီးလေးရယ်...ဝ,အောင်ကျွေးဖို့ အဖေ့တာဝန်ပါ...အားမငယ်နဲ့နော်...ဟုရင်ထဲကပြောနေမိသည်။ဒီစကားတွေ မျ က်ဝန်းဖြင့်ပြောရင်း.....ဖျ တ်ကနဲ...သူသူ့ယောက္ခမမျ က်ဝန်းကစကားတွေရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကို နားလည်ချင်သလိုလိုခံစားမိသည်..။
...............................................................................................................................
ဝယ်ခြမ်းချက်ပြုတ် လုပ်နေကြတော့ကလေးထိန်းရင်းအိမ်ရှေ့ခန်းဆက်တီလေးမှာထိုင်နေဆဲ ဒေါ်ခင်ခင်ထွေးကလေးထိန်းကူရင်းလာထိုင်သည်။ဖြူ ပြာနှင့်မူယာကငယ်သေးသည်။ ၃ လကျော် ၄လ ထဲမှာဆိုတော့...မြောက်ကြွမြောက်ကြွအလွန်ဆော့သည်။တစ်ယောက်ထဲ ဘယ်လိုမှမနိုင်။သူ့အမေကတော့ မျောက်နဲ့စပ်ကျထားတာ..ဟုခဏခဏပြောသည်။
ဒေါ်ခင်ခင်ထွေးလို့ခေါ်တော့ ထွေးလို့ပဲခေါ်ပါကိုကျော်ရယ်..နာမည်ကရှည်တော့ မရင်းနှီးသလိုပဲ ဟုပြောသည် ။သူသူက မျ က်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြီး.
" ဆွေမျိုးတွေပါနော်..မစိမ်းကားချင်ပါနဲ့..ချ စ်ခြင်းနဲ့နွေးထွေးပါရစေ..."
ဆိုပါလား။ရယ်ကာမောကာဖြင့်..ဟုတ်ကဲ့ပါခင်ဗျ...ဒါပေမယ့် ထွေး..တော့မလုပ်ပါနဲ့..မမထွေး လို့တော့ခေါ်ရဲပါတယ်...ဟုပြောတော့ မဝေက မျက်စောင်းကြီး ဒိုင်းကနဲ ထိုးသည်။နီလာနှင့်သူသူ တို့ကတော့တခစ်ခစ်ရယ်မောနေကြသည်။သီတာ ဈေးကပြန်လာတော့မီးဖိုခန်းထဲမှာ မိန်းမတွေစုဝေးကြသည်။မမထွေးကတော့ကိုကျော့် နံဘေးမှာ..။
ဆက်တီလေးကသစ်သားဆက်တီဒိတ်အောက်လေးဆိုတော့ကျဉ်းသည်။ဆက်တီကျဉ်းကျဉ်းမှာ ကလေးကိုယ်စီထိန်းရင်းထိုင်ရတာမို့ထိမိ ပွတ်မိ တိုက်မိတာခဏခဏ။မမထွေးကိုကြည့်လိုက်ပြန်တော့လဲ..ဘာမှမခံစားရသလို ရင်းနှီးသူချ င်းမို့မဆန်းသလိုလို..။တကယ်တော့ခုမှမြင်ဖူးတွေ့ဖူးသူတွေ...ဟန်ဆောင်နေတါသိသာသည်။သဘာ ကြီး။
သူထိန်းနေသည့် မူယာလေးကနို့တွေအံတော့ တခြားသူတွေမသိမကြားရအောင် လက်မောင်းကိုအသာတို့ပြီးလက်ညှိုးထိုးပြသည်။နို့အံဖတ်တွေက သူ့ရင်ဘတ်မှာ...။အနှီးစွန်းလေးကိုင်ပြီးနို့အံဖတ်သုတ်ပေးသလိုနှင့် လက်တစ်ဖက်ကသူ့နို့အုံကြီးကိုအုပ်ဖိတော့...ပင့်ထားပေးသည်။ဖြေးဖြေးချင်းသုတ်ပေးတော့ နို့အုံကြီးကို ကိုကျော့်ဖက်မသိမသာလှည့်ပေးသည်။သူ့ထွက်သက်လေက ကိုကျော့်ဆံပင်တွေထဲတိုဝင်နေတာကို သိနေလောက်အောင်အသက်ရှူ ပြင်းနေသည်။
နို့အံဖတ်မပြောင်မစင်သေးသလိုမို့သူ့နို့အုံကြီးကိုအောက်ကပင့်မ,ကိုင်ပြီးသုတ်ပေးတော့ သူ့လက်တစ်ဖက်က ကိုကျော့်လက်ကောက်ဝတ်ကိုကိုင်ပြီးဖိနေသည်။သွေးတိုးစမ်းပြီး တစ်ချက် နှစ်ချက်ဖွဖွနယ်ပေးတော့ သက်ပြင်းပူကြီးမှုတ်ထုတ်ပြီး လက်ကိုဖြည်းဖြည်းဆွဲဖယ်သည်။နို့အုံကြီး တင်းမာနေတာကိုသတိပြုမိလို့အံ့တောင်အံ့သြမိသည်။ဒီအရွယ်မှာ နို့ကပျော့နေရမှာလေ...ဘယ့်နှယ်လုပ်ပြီးမာတင်းနေပါလိမ့်..။
သူ့မျက်နှာကိုအကဲခတ်တော့ဘာမှမဖြစ်သလို။ကိုကျော်ကတော့ လီးတောင်နေပြီ..။ဖြူ ပြာလေးကိုပုခက်ထဲထည့်မည်ဟုစိတ်ကူးဖြင့်မတ်တပ်ရပ်တော့ လီးကြီးကသူ့မျက်နှာတည့်တည့်မှာမတ်မတ် ကြီးတောင်နေသည်။သူကမသိသလို သိသလိုလုပ်ပြီး သူ့ဆံစ,တွေပြန်တင်သလိုနဲ့ လီးကြီးကို ဂွေးဥကစ,ပြီးလက်ဖျ ားလေးတွေနှင့်ပွတ်ဆွဲတိုင်းတာသွားသည်။
ဖြူ ပြာလေးကိုပုခက်မှာချ ပြီးပြန်လာတော့ မဝေရောက်နေပြီးထိုင်စကားပြောနေသည်။မူယာကတော့ မဝေလက်ထဲရောက်သွားပြီ။မဝေလက်ထဲက မူယာလေးကို ချီပြီးပုခက်ထဲသွားထည့်တော့မဝေလိုက်လာပြီး လီးကိုဆွဲလိမ်ပြီးမေးသည်။
" ဒါဘာလုပ်ထာလဲ...ခဏလေးမှ လစ်လို့မရဘူး.."
ဆိုတော့ ဘာမှပြန်မဖြေနိုင်...အရူးကွက်နင်းပြီးပြန်ထွက်ခဲ့ရသည်။ပြန်ထွက်လာတော့ သူ့နားမကပ်ရဲတော့ပါ။ခြံထဲဆင်းပြီး ပန်းပင်လေးတွေပေါင်းနှုတ်ပေးနေမိသည်။သိပ်မကြာပါ..သူတို့နှစ်ယောက်လိုက်လာပြန်သည်။သူတို့စကားဝိုင်းလဲကိုယ်ကပါလို့မဖြစ်။မဝေကိုအလွန်ကြောက်ရသည်။ရှောင်နေတော့စိမ်းသလိုအထင်ခံရမှာလဲစိုးရသည်။ဒုက္ခတော့မခံနိုင်...လက်တွေဆေးဦးမည်ဆိုပြီးရေတွင်းသွားထိုင်နေလိုက်သည်။
" ဟေး...ဧည့်သည်ကို ဧည့်သည်ကဧည့်ခံရမှာလား...လာ.."
မမထွေးက တခစ်ခစ်ရယ်သည်။
" အနေခက်တယ်ထင်ပါရဲ့ဝေရယ်..မမထွေးနားလည်နိုင်ပါတယ်..လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပါ..."
ကလေးငိုသံကြား၍မဝေအိမ်ထဲဝင်သွားမှရေတွင်းကထ,လာခဲ့သည်။အိမ်တံခါးပေါက်မှာမမထွေး ရောင်လည်လည်လုပ်နေ၍ ခဏရပ်တော့ မျက်နှာကိုစေ့စေ့ကြည့်ပြီး တိုးတိုးလေးပြောသည်..
" ကြိုက်သွားပြီ...အချိန်သိပ်မရနိုင်ဘူး...မပြန်ခင် မြန်မြန်လုပ်လို့ရမလား "
" ဘာကိုကြိုက်တယ်ပြောတာလဲ "
" ပစ္စည်း..ပစ္စည်း...လီးကြီးကိုပြောတာ...အညှာလွယ်တာမဟုတ်ဘူး..အချိန်မရလို့.."
" အင်...ဒီအိမ်မှာ ညလာအိပ် ဖို့မမထွေးစီစဉ်မှရမယ်..သူသူ့ကိုလဲသိမှာစိုးရတယ်..."
" အိုကေ စီစဉ်လိုက်မယ် "
ဆိုင်သိမ်းပြီးချိန်..အိမ်ရှေ့မှာကားလေးလာရပ်တော့..ရင်ခုံသည်။မမထွေး၏ အတွင်းပစ္စည်းတွေကထင်ထားတာထက်ပိုကောင်းနေသည်။နို့အုံကြီးကအမြင်ထက်ပိုကြီးနေပြီး ခန့်မှန်းမိတာထက်ပို၍တင်းမာနေသည်။ရုပ်ကိုမမြင်ရလျင် အပျို နို့ဆိုယုံလောက်သည်။မို့မိုကြီး မောက်တက်နေပြီးအဝန်းအဝိုင်းကြီးသည်။ညှစ်ကြည့်မှပိုသိသာသည်။တွေးရင်းတွေးရင်း လီးကတောင်နေသည်။တကယ်ဝင်လာတော့..မမထွေးမဟုတ်....သူသူပါလား...
" လာ....ရန်ဖြစ်မယ်..."
စကတည်းက ယဉ်သကို...။အိပ်ခန်းထဲရောက်တော့ ဂါဝန်ကြီးချွတ်ပစ်လိုက်သည်။စောက်ပတ်တွေ နို့တွေမှဝ,အောင်မကြည့်ရသေး..
" ဒီဗိုက်ထဲက ကလေးကကိုကျော့်ကလေး...ကိုကျော်လိုးလို့ရတဲ့ဗိုက်..သူ့ယောင်္ကျား နဲ့အိပ်နေတာ..လို့ပြောလဲပြောရက်တယ်၊ပြောလဲပြောထွက်တယ်ရက်ကိုလဲသေချာတွက်ကြည့်..ကိုယ်ဝန်က ၆ လ ရှိပြီ..ဒီရောက်တဲ့ရက်..ဒီကပြန်သွားတဲ့ရက် အကုန်တွက် ပြက္ခဒိန်ယူခဲ့.."
" အာ...ဟုတ်ပါတယ်ကွာ..သူသူရာကိုယ့်ဗိုက်ပါ...ကိုယ်...အ.."
" ကိုယ်တွေကွတွေ လုပ်မနေနဲ့...ဟိုယောင်္ကျား နဲ့ တစ်စက်မှအလိုးမခံခဲ့ဘူးသိရဲ့လား...ဘယ်သွေးမှမရောဘူး...ဒီလောက်ထိန်းသိမ်းတာကိုပြောရက်တယ်.။ဖင်လိုးချင်တယ်ဆိုလို့ ဖင်ခံပေးခဲ့တာလေ မှတ်မိလား...လိုချင်တာအကုန်ပေးခဲ့ပါလျက်နဲ့ အထင်သေးခံလိုက်ရတာလုံးဝမကျေနပ်ဘူး "
အပိုင်း ( ၅ ) ဆက်ရန် >>>>
No comments:
Post a Comment