ကိုကျော် အပိုင်း ( ၁ )

ကိုကျော် အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - ကိုကျော်

အင်းစက်ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။

သမီးကြီး နီလာ၏ဖင်ကြီးတွေကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်ရင်း ကိုကျော် ရင်ခုံနေသည်။သမီးကြီးက ၁၇ နှစ်ကျော်ပြီ။သွေးသားကောင်းတော့ ဖင်ကြီး နို့ကြီးတွေက.ထွားတက်နေသည်။လမ်းလျှောက်လျှင် ဖင်လုံးကြီးတွေက တစ်လုံးဆင်းတစ်လုံးတက်....ဖင်လုံးကြား ထမီစတွေတီကောင်လိုတွန့်တွန့်သွားတာကြည့်ပြီး ကိုကျော်တံတွေးမျို ချနေရသည်။

သမီးတို့အမေက ဆုံးသွားတာ ၁ နှစ်နီးပါးရှိပြီ။ကိုကျော်တို့က ညဈေးတန်းမှာမုန့်ဟင်းခါးရောင်းသည်။အမေဆုံးတော့သမီးနှစ်ယောက်ကဈေးရောင်း..သူကသုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့်ကြိုပို့...အိမ်မှာချက်ပြုတ်ရေးလုပ်..အဆင်ပြေသည်။သမီးနှစ်ယောက်က တစ်နှစ်ကြီး တစ်နှစ်ငယ်..။အကြီးမနီလာက ၁၇ နှစ်..အငယ်သီတာက ၁၆ နှစ်။နှစ်ယောက်လုံး ထွားထွားနုနုတွေမို့. ဆိုင်မှာကောင်လေးတွေဝိုင်းနေတာကြာပြီ။

အစစအဆင်ပြေပေမယ့်....သိပ်အဆင်မပြေတာက ကိုကျော်။အသက်က ၃၅ နှစ်ကျော်မှာ မိန်းမဆုံးသွားတော့ဒုက္ခရောက်ရသည်။အကြီးဆုံး ဒုက္ခက လီးဒုက္ခပဲဖြစ်သည်။အသားညိုညို  တုတ်တုတ်ခိုင်ခိုင်ကျန်းမာရေးကောင်းသူမို့ လီးကလဲတောင်လှသည်။နောက်ဆုံးတော့ အရပ်ထဲက မသန်းမြဆိုတဲ့ လင်ရှိကြိုက်ကုန်းကိုမနေ့ညနေက အိမ်မှာခေါ်လိုးလိုက်မိခါမှသမီးကြီး နီလာမြင်သွားပုံရသည်။စိတ်ထဲမလုံ...တစ်အုံနွေးနွေးဖြစ်ရသည်။

.......................................................................................          

နီလာ့ စိတ်ထဲ ရွစိရွစိဖြစ်နေသည်။ဟိုဟာလုပ်ရမလို..ဒီဟာလုပ်ရမလို..တစ်နေကုန်ယောင်ချာချာဖြစ်နေသည်။တစ်ခါတစ်ခါ အဖေ့ ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးကို ခိုးခိုးကြည့်မိသည်။အဖေ့ရှေ့မှာ တမင်ဖင်ကိုလှုပ်ရမ်းပြမိသည်။မလိုအပ်ပါပဲ ကုန်းကုန်းကွကွ လုပ်ပြမိသည်မှာခဏခဏ။အဖေ့ကိုမယောင်မလည်အကဲခတ်တော့ ဖင်ကြီးကြည့်လိုက်..နို့တွေချောင်းကြည့်လိုက်နဲ့ဖုဖုဖောင်းဖောင်းကြီးက ဆတ်ကနဲ ဆတ်ကနဲ လှုပ်သွားတာကိုသတိပြုမိသည်။

မနေ့က ညဈေးမှာမုန့်ဟင်းခါးရောင်းနေရင်း..မီးသွေးနည်းနည်းလိုလို့ အိမ်ကိုပြန်လာယူရသည်။ဆိုင်ကယ်ကိုအိမ်အပြင်ဖက်လမ်းနံဘေးမှာ အလွယ်တကူ ရပ်ပြီးအိမ်ထဲပြေးဝင်လာတော့...အဖေ့အခန်းထဲကအသံတွေ ဆူဆူညံညံထွက်နေတာကြားရသည်...

" ဘွတ်...ဖူး..ပတ်..အား..ဆောင့်တာကိုကျော်ရယ်..အောင့်သွားတာပဲ..ပလွတ်..ဘွတ်..ဖူး..ဘူ...ကောင်းလားသန်းမြ...ဘွတ်..ဖူး..အင့်..ကောင်းတာတော့ကောင်းတယ်..အောင့်တာ..ဗလွတ်ဖူး..ဘတ်..ရှင့်လီးကတော်တော်ရှည်တာဗြွတ်...ဖြန်း..ဖူး..သားအိမ်ထိတယ်တော့..ကောင်းတော့ကောင်းတယ်..ဆောင့်..အ.လိုးပါတော်..ကောင်းတယ်..."

နီလာ အဖေ့အခန်းထဲကြည့်လိုက်မိတော့ ကုတင်ပေါ်မှာ ကြိုက်ကုန်းမသန်းမြကိုလေးဖက်ထောက်လျက်မြင်ရသည်။အဖေက မသန်းမြနောက်မှာ မုဆိုးထိုင်ထိုင် ခါးကိုလက်နဲ့ဖိထားပြီး လိုးနေသည်။ခါးကိုလက်ဖြင့်ဖိထားတော့ ဖင်ကြီးထောင်ကားနေပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးနောက်ကိုပစ်ထွက်နေတာ အခန်းပေါက်ဝကတောင်ရှင်းရှင်းကြီးမြင်နေရသည်။

အဖေ့လီးကြီးကလည်း ညိုမဲမဲ..တုတ်တုတ်ရှည်ရှည်...စောက်ရည်တွေရွှဲပြီး..ပြောင်လက်နေသည်။စောက်ပတ်ထဲ ဝင်ထွက်နေတာကို မမှိတ်မသုံကြည့်ရင်းစိတ်ထဲ အလိုလို ရွလာသည်။ကြည့်လဲမကြည့်ချ င်...ကြည့်လဲကြည့်ချင်သည်..။အဖေကလီးကို ဒစ်ပေါ်အောင်ဆွဲမထုတ်ပဲလိုးနေတော့..အားမလိုအားမရဆက်ကြည့်နေမိသည်။နှစ်ယောက်သား ပတ်ဝန်းကျင်ကိုမေ့ပြီးလိုးနေကြတာမို့ နီလာ့ကိုမမြင်ကြ။

နဲနဲ အရှိန်မြင့်လာတော့ အဖေကမသန်းမြဖင်ကြီးကို ကားယားခွ ကုန်းပြီးလိုးသည်။လက်က မသန်းမြပုခုံးကိုဖိထားတော့ခေါင်းဝပ်ကျသွားပြီး ဖင်ဘူးတောင်းထောင်ထားသလိုစောက်ဖုတ်ကြီးဖောင်းကြွနေသည်။အဖေက လီးတစ်ချောင်းလုံးအပြင်ဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး အားရပါးရဆောင့်နေတော့..ဘူ..ဘွတ်..ဘွမ်..ဖူး..ဘတ်..နဲ့အသံစုံထွက်နေသည်။

အဖေ့ လီးဒစ်ကြီးက ဖူးကားစိုအိပြောင်လက်နေပြီးမသန်းမြစောက်ပတ်ကို ထိုးထိုးဝင်နေတာကို  ရင်တစ်ဖိုဖို ကြည့်နေရင်း  နီလာ့စောက်ပတ်ထဲကစောက်ရည်တွေစို့လာတာသတိပြုမိသည်။လက်နဲ့စမ်းကြည့်တော့ပေါင်ကြားထိစီးကျနေလို့ ထမီကိုပေါင်ကြားမှာ ညှပ်ထားလိုက်ပြီး ဆက်ကြည့်မိသည်။

အဖေ့လီးကြီးစောက်ပတ်အပြင်ထွက်လာတိုင်း မသန်းမြစောက်ခေါင်းကြီး ဟကျန်ရစ်တာကို အူယားစရာမြင်ရသည်။အဖေ့လီးကလဲ ကြီးလှသည်။ဓာတ်မီးလေါက်တုတ်ပြီး ခုနစ်လက်မနီးနီးတော့ရှည်မည် ထင်မိသည်။မသန်းမြအော်နေရသည်။

ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်ကြည့်မိနေပြီးလာရင်းကိစ္စသတိရ၍မီးဖိုထဲဝင်ပြီးမီးသွေးနည်းနည်း ကြွတ်ကြွတ်အိတ်ထဲထည့်နေတော့ အဖေတို့ဆက်လိုးနေသံကိုကြားနေရသည်။အဖေအခန်းနဲ့မီးဖိုက ဝါးထရံတစ်ချ ပ်ပဲခြားထားသည်။ဆိုင်မှာလဲ သီတာတစ်ယောက်ထဲမို့ စိတ်မချ။ဆက်ကြည့်ဖို့စိတ်ကူးပေမယ့်...နောက်ဖေးပေါက်ကပြန်ထွက်ခဲ့သည်။

ကိုကျော်..မသန်းမြကိုလိုးနေရင်း..မီးဖိုထဲကအသံချွတ်ချွတ်ချက်ချက်ကြား၍ထရံပေါက်ကချောင်းကြည့်တော့သမီးကြီးနီလာ ကုန်းကုန်းကြီးမီးသွေးထည့်နေတာမြင်ရပြီး ထူပူသွားသည်။ဖင်အနောက်မှာလည်း ကွက်ကွက်လေးစိုနေတာမြင်ရတာမို့ သူနဲ့မသန်းမြကိစ္စ နီလာမြင်သွားပြီဆိုတာသဘောပေါက်လိုက်သည်။စိတ်ထန်လာ၍ မသန်းမြကိုအဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးလိုက်ပြီး လီးရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။မိန်းမဆုံးပြီးကတည်းကလီးရည်မထုတ်ခဲ့ရလို့..တော်တော်လေးစိတ်ပေါ့သွားသည်။ မသန်းမြကိုငွေငါးထောင်ပေးပြီးပြန်လွှတ်လိုက်တော့

" နောက်လဲခေါ်ပါဦး..ငွေမပေးလဲရပါတယ်.."

လို့ပြောသည်။ 

ည ၉ နာရီလောက်ဆိုင်သိမ်းပစ္စည်းသယ်ဖို့သွားတော့..စိတ်မလုံ။သမီးကြီးကိုကြည့်တော့ ပုံစံသိပ်မပြောင်းလို့ စိတ်နည်းနည်းအေးသလိုဖြစ်ရသည်။သမီးငယ်ကနည်းနည်းကြည့်ကွက်ကြည့်ကွက်လုပ်နေသည်။

.......................................................................................................................................

မမနီလာ ညနေက အိမ်ပြန်ပြီး မီးသွေးသွားယူတာ တော်တော်ကြာသည်။ပြန်လာတော့ မျက်နာကနီရဲနေသည်။ဆိုင်မှာလဲအယောင်ယောင်အမှားမှားတွေဖြစ်နေလို့အံ့သြမိသည်။ဈေးဝယ်ပါးချိန်များတွင် ထမီကြားလက်နှိုက်ကုပ်နေတာ ခဏခဏတွေ့ရသည်။စကားလည်းသိပ်မရွှင်..။ည ဆိုင်သိမ်းတော့ အဖေသုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့် ထုံးစံအတိုင်းလာကြိုသည်။အဖေလည်း ပုံမှန်မဟုတ်တာသတိပြုမိသည်။အိုးတိုးတိုးအမ်းတန်းတန်း။အမှတ်မထင်အဖေ့ပုဆိုးကြားကိုကြည့်မိတော့..ငေါက်တောက်ကြီးရမ်းနေတာကိုတွေ့ရသည်။ပန်းကန်တွေကုန်းဆေးရင်း အဖေ့လီးတည့်တည့်ကို ဖင်နဲ့ပွတ်ကြည့်တော့ အဖေကမသိသလိုကပ်ထားသည်။

မမနီလာနဲ့အဖေ...ထူးတော့ထူးပြီ လို့တွေးပြီး ပန်းကန်ကိုအချိန်ဆွဲဆေးသည်။အဖေကလည်း ကပ်ထားတာမခွာတော့။သီတာက အိုးကြီးသည်။လမ်းလျှောက်ရင် ယောင်္ကျားလေးတိုင်း ငမ်းကြသည်။တချို့အနားကပ်ပြီး

" အိုးကြီးကတော့ကွာ..ဖင်ထောင်လိုးပစ်ချ င်စရာကောင်းတယ်." 

လို့ပြောတာတောင်ခံရသည်။ ခါးသေးတော့အိုးကြီးတာပိုသိသာသည်။ 

နို့ကြီးတွေကလဲ ဆူဖြိုးသည်။ဖောင်းဖောင်းမို့ပြီး ကားထွက်နေသည်။

" မုန့်ဟင်းခါးရောင်းတာလား..ပေါက်စီရောင်းတာလား.."

လို့ကောင်လေးတွေကတိုးတိုးကပ်မေးတာခဏခဏခံရသည်။ဒီလိုအပြောခံရတာကိုသီတာကျေ နပ်သည်။ဈေးရောင်းလျင်လည်ဟိုက်အင်္ကျီအမြဲဝတ်ပြီးရောင်းသည်။မလိုအပ်ပဲ ခဏခဏကုန်းပြပေးနေမိသည်။

အခု...သီတာ့ အိုးကြီးကို အဖေက သိသိသာသာ လီးနှင့်ဖိကပ်ထားသည်။လီးကြီးကဖင်ကြားထဲ အမြောင်းလိုက်ကပ်ဖိနေတာမို့တော်တော်ကြီးမယ်ခန့်မှန်းမိသည်။မယောင်မလည်နဲ့ လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဖင်ကိုပွတ်ရင်း လီးကြီးကိုစမ်းကြည့်မိတော့ အဖေတွန့်ပြီးနောက်ဆုတ်သွားသည်။ပြန်မကပ်တော့..။ဟာတာတာကြီးကျန်ခဲ့သည်။ည...အိပ်မပျော်ချင်..။

...................................................................................................................                

မျက်လုံးထောင့်က အဖေ့ကိုခိုး ပြီးကြည့်တော့ အဖေနီလာ့ဖင်တွေကိုလိုက်ကြည့်နေတာမြင်ရသည်။ပိုသိသာအောင်ကုန်းလိုက်ကွလိုက်လုပ်ပြတော့ မျက်စေ့ပြူးနေအောင်လိုက်ကြည့်နေသည်။သူ့ရှေ့ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးအလုပ်တွေလုပ်နေတော့စောက်ဖုတ်နေရာကိုပြူးကြည့်နေသည်။

အဖေရေတွင်းမှာ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေဆေးကြောနေတော့ ထမီရင်လျှားပြီးရေချိုးဖို့ ထွက်လာခဲ့သည်။နေရာက သိပ်မကျယ်တော့ လူချ င်းထိတဲ့အခါထိနေပေမယ့်..သားအဖမို့သိပ်မဆန်းပါ။သို့သော်မနေ့က မသန်းမြကိစ္စစိတ်ထဲဝင်လာတော့စောက်ဖုတ်ကပူနွေးလာသည်။

" သမီး...မနေ့တုန်းက အိမ်ပြန်လာသေးတယ်မဟုတ်လား.."

" ဟုတ်တယ်အဖေ..မီးသွေးနည်းနေလို့လာယူတာ..."

" အဖေတို့ကိုတွေ့ သွားတယ်ပေါ့.."

" တွေ့ တယ်...အဖေနဲ့မသန်းမြ.လို့....အဲ..ဟို...လိုး...လိုးနေတာ.."

" သမီး အဖေ့ကို အထင်သေးသွားတယ်ပေါ့နော်..."

" အဖေရယ်....အဖေ့အသက်က ၃၅-၃၆နှစ်..၊မိန်းမက မရှိ..၊သမီးနားလည်နိုင်ပါတယ်..၊ဒါပေမယ့်..မသန်းမြကလင်ကြီးနဲ့..ကြိုက်ကုန်းလို့နာမည်ကြီးနေတာ..ဖာတောင်ခံလားမသိဘူး..သူ့လင်သိသွားရင်အဖေဒုက္ခရောက်မှာပေါ့.."

" အေးလေ....အဖေလဲ သမီးတို့အမေ ဆုံးပြီးကတည်းက ငတ်နေတာဆိုတော့...အခွင့်အရေးကြုံတုန်းခေါ်လိုက်မိတာပါ...သွေးသားကလဲတောင့်တတယ်လေ..."

အဖေ့ကိုတစ်ချက်ရှိုးကြည့်လိုက်တော့နီလာ့နို့ကြီးတွေကို မျက်လုံးပြူးပြီးကြည့်နေ တာမြင်ရသည်။ဒါကြောင့်ထမီရင်လျှားကိုပြန်ပြင်သလိုနဲ့ နို့တစ်လုံးကိုလှစ်ကနဲဖွင့်ပြလိုက်ပြီး...

" အဖေကလဲ...စားစရာတွေ အများကြီး ရှိရဲ့သားနဲ့.မသန်းမြမှသွားစားရတယ်လို့..သမီးတို့ လဲသွေးနဲ့ကိုယ်..သားနဲ့ကိုယ်ပါပဲ...တောင့်တ တတ်တာပါပဲ..."

အဖေက တံတွေးကို မျိုချ ပြီး..

" သမီးတို့က ငယ်သေးတယ်လေ...ပြီးတော့...သားအဖ.."

" အဖေ....ဒီမှာကြည့်ဦး..ဒါငယ်သေးတာလား.."

ပြောပြောဆိုဆို နီလာက ထိုင်လျက်ဖြင့်ထမီရင်လျှားကို ချွတ်ပြသည်။ဝင်းမှည့်သောနို့နှစ်လုံးမှာ..ဖောင်းမို့ပြူးကားနေပြီးနို့သီးဝန်းလေးများမှာ ပန်းရောင်ပြေးနေဆဲ။နိုသီးခေါင်းလေးများက ထိုးထိုးထောင်ထောင်..။နီလာကမရပ်...

" သမီးတို့လဲတောင့်တ တတ်တယ်အဖေရဲ့...ဒီမှာကြည့်..."

ဒူးထောင်ပေါင်ကားပြီး ထမီအပေါ်စကိုဖွင့်ပြလိုက်သည်။နီလာ့စောက်ဖုတ်ကြီးကိုမြင်ရသဖြင့်ကိုကျော်စိတ်မထိန်းနိုင်တော့..။စောက်မွေးနုနု နက်မှောင်မှောင်လေးများဝန်းရံနေသော အကွဲကြောင်းထဲသို့ လက်ထိုးထည့်ပွတ်လိုက်မိသည်။လီးကလည်း..တောင်လှပြီ..။

" နေဦးအဖေ....မီးဖိုထဲမှာ သီတာရှိတယ်..ချောင်းကြည့်ရင်မြင်ရတယ်။ဒါကအဖေစားချင်ရင်အသင့်စားစရာရှိတယ်ဆိုတာသိအောင်ပြောပြတာ...မသန်းမြကိုသွားမစားနဲ့...သမီးကိုစား..ဟုတ်လား.."

" ဟုတ်ပါ ပြီသမီးရယ်...အဖေ့ကိုလဲကြည့်ပါဦး...စားရမလားလို့မျှော်နေတာ"

" ဟူး..ဝူး..ဝူး....အဖေ့လီးကြီးကလဲဖူးကား ပြူးပြဲနေတာပဲ..အားပါး..မာလိုက်တာလဲ သံချောင်းကျနေတာပဲ..သမီးနားတိုးထိုင်အဖေ...ကွင်းတိုက်ပေးမယ်..."

ရေစည်ကွယ်ပြီး နီလာ့နံဘေးမှာကပ်ထိုင်တော့ နီလာကအငမ်းမရ လီးဆွဲပြီးဆပ်ပြာမြုပ်တွေနဲ့ ကွင်းတိုက်ပေးပါသည်။ကိုကျော်ကလည်း ဟိုဟိုဒီဒီ လှမ်းကြည့်ပြီး နီလာ့ကိုဖက်၍ နို့ကြီးနှစ်လုံးကို လက်မလွတ်တမ်းဆွဲသည်။ဆုပ်နယ်သည်။ချေမွသည်။ညှစ်သည်။သိပိမကြာလိုက်ပါ..။

" သမီး..သမီး..အား..နီလာ..အား..ပြီးတော့မယ်..သမီး.."

နီလာလည်း..လက်ကိုအမြန်လွှတ်လိုက်ပြီးခေါင်းငုံ့၍ လီးဒစ်ကြီးကိုငုံခဲပြီးအားရပါးရ စုပ်ယူနေလိုက်ရာ...လီးရည်များတစ်ဖျစ်ဖျစ်ပန်းထွက်လာပြီး...တပ်မက်စွာမျို ချ လိုက်ပါသည်..။

......................................................................................................................................................

သီတာ..မနေ့ညကတော်တော်နဲ့ အိပ်မပျော်။အဖေ့လီးကြီး ကိုင်မကြည့်လိုက်ရတာကိုပဲ အားမလိုအားမရဖြစ်နေသည်။ခန့်မှန်းရတာတော့တော်တော်ကြီးမည်..။နောက်တစ်ခါအခွင့်အရေးရလာရင်တော့ကိုင်ဖြစ်အောင်ကိုင်ပစ်မည်လို့အံကြိတ်ပြီးဆုံးဖြတ်မိသည်။ဒီတော့မှစောက်ပတ်ကြီးပွတ်ပြီး အိပ်ပစ်ဖို့ ကြိုးစားသည်။

သီတာ့စောက်ပတ်မှာ အသက်နှင့်မမျှမယုံနိုင်အောင်ကြီးလှသည်။သီတာ့လက်တစ်အုပ်မက။ဆီးခုံမှာစောက်မွှေးနုနုနက်နက်လေးတွေတွန့်တွန့်ခွေခွေပေါက်နေပြီးစောက်ပတ်နခမ်းသားအထိ ပါးပါးဆင်းသွားသည်.နခမ်းသားတွေမှာတော့စောက်မွှေးမထူပါ..ကျဲကျဲရှည်ရှည်လေးတွေသာပေါက်နေသည်။

စောက်မွှေးတွေကစောက်ဖုတ်အလယ်မှာစုပြီး ရှည်နေသည်။နခမ်းသားကြီးတွေက ထူထဲပြီး ရှည်သည်။အိစက်နေသည်။ကိုင်ကြည့်တော့ စိတ်ထပြီးစောက်ပတ်ထဲကရွလာသည်။အဖေ့လီးကိုပဲ စိတ်ရောက်ရသည်။အရည်တွေစို့လာ၍ဆယ့်လေးငါးချက်လက်ဖြင့်ပစ်ဆောင့်လိုးပေးလိုက်ရသည်..။

မနက်လင်းတော့..အဖေကသူမဟုတ်သလို..။စိတ်ထဲနောက်သလိုမို့ဈေးကိုစောစောပဲသွားဝယ်မိသည်။အရေးထဲ ငါးဝယ်နေတော့ထောက်လှမ်းရေးနှင့်တွေ့ နေသေးသည်။လီးကတော့အဖေ့လောက်ကြီးဟန်မတူပါ။ဒါကြောင့်ကြာကြာ အထောက်မခံပဲရှောင်ထွက်ခဲ့သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အဖေက အိုးခွက်ပန်းကန်တွေဆေးဖို့ရေတွင်းထွက်သွားတာတွေ့ရပြီး မကြာမီ  မမနီလာကရေသွားချိုး ပြန်သည်။ထူးတော့ ထူးတယ်ဆိုသည့်အတွေးဖြင့်မီးဖိုထရံပေါက်ကချောင်းကြည့်နေတော့..မမနီလာထမီရင်လျှားဖြေလျှော့ပြီး အဖေ့ကိုနိ့ဖော်ပြတာမြင်ရသည်။ အဲ...ဟုတ်ပြီဟဲ့...ဆိုပြီးဆက်ချောင်းတော့...ရေစည်ကွယ်ပြီးသားအဖပူးနေတာပဲမြင်ရသည်။ဘာလုပ်နေမှန်းမသိ။ဒါပေမယ့်...ယောင်္ကျားနဲ့မိန်းမ..ပူးနေရင်..ဘာလုပ်ကြမလဲ..။တွေးရင်းပြုံးမိသေးသည်။ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပြန်သတိပြုမိတော့..စောက်ရည်တွေ စိမ့်ယိုနေသည်။အဖေ့ကိုလိုးချင်တာလား......အဖေ့အလိုးကိုခံချင်တာလား..ကွဲကွဲပြားပြားမဝေခွဲနိုင်..။

.........................................................................................................................

နေ့လည်ထမင်းစားပြီးတော့ဆိုင်မထွက်ခင်..မသန်းမြရောက်လာသည်။နီလာက ပြုံးထေ့ထေ့။မသန်းမြက ကြိုက်ကုန်း..။ကလေးနှစ်ယောက်ရှိပေမယ့်အိုးကြီးတွေက ထယ်သည်။ကျစ်လစ်မှုမရှိတော့ပေမယ့်ကားသည်..ကြွားသည်။နို့ဖော်သည့်အင်္ကျီမျိုးမှရွေးဝတ်လေ့ရှိသည်။

နို့ကြီးတွေကလည်း ကားစူဖောင်းမို့နေပြီးကလေးအမေမို့ မသင့်တော်ဘူးလည်းပြော၍မဖြစ်။ယောင်္ကျား တွေကတော့ အကြိုက်။ နှာအလွန်ထန်ပြီး အလွန်အပေးကောင်းလှသည်။

" အဝတ်တွေလျှော်စရာရှိလားလို့ကိုကျော်ရေ...ကျွန်မအားတုံးလျှော်ပေးလိုက်ချ င်လို့..."

သီတာကလျှော်ခိုင်းဖို့ ပါးစပ်ဟရုံရှိသေး..။နီလာက

" မရှိပါဘူး မကြီးရယ်...နီလာတို့ပဲအားလုံးလျှော်ပြီးပါ ပြီ..."

မသန်းမြနှင့်သီတာ စကားပြောနေကြတော့ နီလာကအဖေ့ကို  မီးဖိုထဲဆွဲခေါ်သွား ပြီးလီးဆွဲလိမ်သည်။မသန်းမြဝင်လာကတည်းကလီးတောင်နေတာကို နီလာကမြင်သည်။

" အဖေ....ဒီနေ့..မသန်းမြကိုလိုးရင်သမီးတို့လဲ ကြုံတဲ့လူနဲ့ ခံမှာ...လိုးရဲရင်လိုး...ဒါပဲ.."

ခဏနေတော့ မသန်းမြ ပြန်သွားပြီးကိုကျော်တို့သားအဖလည်း ဆိုင်ဖွင့်ဖို့ပြင်ကြသည်။ညဈေးက ညနေ ၃ နာရီမှာဖွင့်ရတာမို့ ပစ္စည်းတွေ သုံးဘီးဆိုင်ကယ်ဖြင့် ၂ ခေါက်သယ်ရပို့ရသည်။

ခါတိုင်းရက်...ဆိုင်ပို့ပြီးလျ င်ကိုကျော်အိမ်ပြန်နားပြီး နီလာတို့ကဆက်ရောင်းကြသည်။ဒီနေ့တော့...ကိုကျော်အိမ်မပြန်။မသန်းမြကိုပြန်လိုးတယ်ထင်ပြီး နီလာကြုံတဲ့လူကို ကုန်းလိုက်မှာသူစိုးရိမ်နေသည်။နီလာက ပြုံးထေ့ထေ့..။

သီတာက ဂွင်ဖန်ချင်သည်...။ဒီနေ့တော့ မရ..ရအောင်ကိုင်ပစ်မည်..။ဖြစ်ချင်တော့ မုန့်ဟင်းခါးကရောင်းကောင်းလွန်းနေသည်။နီလာရော သီတာပါ  လက်မလည်နိုင်အောင်ရောင်းနေရသည်။

" အဖေရဲ့....ဒီမှာလူတအားကျနေတာ..ပန်းကန်လေးတော့ ဆေးကူ.."

ပန်းကန်တွေဆေးလို့မနိုင်။ရောင်းကောင်းတော့ ပင်ပမ်းပေမယ့်ပျော်သည်။လူနည်းနည်းပါးသွားတော့..

" ရပြီ အဖေရေ့..သမီးဆေးမယ်...ဖယ်..."

ဆိုပြီး သီတာကနောက်ကခါးကိုဆွဲပြီးဖယ်ခိုင်းသည်။ဆိုင်ခန်းနေရာကကျ ဉ်းတော့ မထိမတိုက်ပဲမနေ။ထိနေတိုက်နေပွတ်နေ ရသည်။သားအဖမို့အမြင်မတော်မှာမပူရ။

လူချင်းကပ်ရှောင်ရင်း သီတာကလီးကိုထိထိမိမိ ပွတ်ဆွဲသွားသည်။မနေ့ကသီတာ့ဖင်ကြီးပွတ်ထောက်ခဲ့တာသတိရပြီး လီးကတောင်လာသည်။နီလာ့ကိုလဲကြောက်ရသေးသည်။သူဈေးရောင်းနေတာမြင်မှ သီတာ့နောက်ကိုမယောင်မလည်သွားရပ်တော့..သီတာကအလိုက်တသိ ဖင်ကုန်းပြီးပန်းကန်ဆေးသလိုနဲ့နောက်ဆုတ်ပေးသည်။

လီးက ဖင်ကြားကလျှောပြီးပေါင်ရင်းထဲဝင်သွားသည်။သီတာ..ပင်တီမဝတ်ထားပါလား..။စောက်ဖုတ်နှင်လီး ထိကပ်နေသည်။နောက်ကျောက စားပွဲစွန်းကိုဖင်နှင့်ကန်ထားပြီးလေးငါးချက်လောက်မသိမသာဆောင့်ကြည့်တော့ သီတာပေါင်ကားပေးထားသည်။ဖင်ကနောက်ကိုပြန်ပြန်တွန်းသည်။ပတ်ဝန်းကျ င်ဝေ့ကြည့်လိုက်တော့အေးဆေး။အဲဒီအခိုက်မှာပဲသီတာက လက်တစ်ချောင်းနောက်ပစ်ပြီးလီးကိုဆုပ်ကိုင်သည်။တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ကြီးဆုပ်ကိုင်ပြီးစောက်ပတ်အကွဲကြောင်းထဲပွတ်နေသည်။မယောင်မလည်ဖင်ကြီးကိုကိုင်ပြီး ဆွဲကပ်ထိန်းထားရသည်။

သီတာက လက်လွှတ်လိုက်ပြီး လီးကိုပေါင်ကြားမှာညှပ်ထားလိုက်တော့စောက်ဖုတ်နဲ့ထိနေသည်။စောက်ရည်စိုစိစိဖြစ်နေတာကို သတိပြုမိတော့ စိတ်မထိန်းချ င်။ဆယ့်လေးငါးချက်ဆတ်ဆတ်ကလေးဆောင့်လိုက်တော့ လီးရည်တွေထွက်သွားသည်။

" အဖေကလဲ..သိပ်မြန်တာပဲ..."

သီတာက မတ်တပ်ရပ်ရင်းတိုးတိုးပြောသွားသည်။

..................................................................................................................

ဆိုင်သိမ်းပြီးအိမ်ပြန်လာတော့ အတွေးကိုယ်စီနှင့် အူမြူးနေကြသည်။ပစ္စည်းတွေ စနစ်တကျ ပင်မသိမ်းနိုင်..။သီတာက အကဲဆုံးဖြစ်နိုင်သည်။သူကိုင်ချင်သည့်အဖေ့လီးကြီးကို ပယ်ပယ်နယ်နယ်ဆုပ်ကိုင်ခဲ့ရသဖြင့်မျက်နှာပိုးမသတ်နိုင်။အဖေက သူ့ပေါင်ကြားထဲမှာ လီးရည်တွေပန်းထည့်ခဲ့တာကိုပြန်ပြန်တွေးတိုင်းကျေနပ်ပီတိဖြစ်နေသည်။လီးကြီးကလဲ..စံချိန်မီ.လက်တစ်ဆုပ်နှင့်မဆန့်ချ င်။စောက်ပတ်ထဲများထိုးထည့်လိုက်ရင်တော့...လို့တွေးရင်းတစ်ခိခိ ကြိတ်ရယ်မိသည်။ ဘာဖြစ်လဲ..ငါ့စောက်ပတ်ကလဲ အကြီးကြီးပဲ လို့ပြန်တွေးရင်းစောက်ပတ်ကိုငုံ့ကြည့်မိသည်။

အဖေလဲ..အမေမရှိလို့ငတ်နေတာ..ငါတို့ညီအစ်မကလဲ ဆူဆူဖြိုးဖြိုး..လူတိုင်းလိုးချင်လို့ချောင်းနေတာ...သားအဖဆိုတော့လူမြင်လဲတင့်တယ်တာပဲ...မမနဲ့တိုင်ပင်ပြီးအဖေ့ကိုလိုးမယ်..အဖေ့လဲငယ်သေးတယ်..နောက်မိန်းမယူသွားရင်အခက်..အတွေးပေါင်းစုံနဲ့ကျေနပ်ပြီးတရှူးရှူးအိပ်ပျော်သွားပါသည်..။

ဟိုဖက်ကုတင်က သီတာ ငြိမ်ပြီးတစ်ရှူးရှူးအိပ်ပျော်သွားတာသေချာတော့ မှနီလာအိပ်ယာကဖြည်းဖြည်းထသည်။ညဝတ်ဂါဝန်အောက်မှဘော်လီနှင့်ပင်တီတို့ကို ချွတ်ပစ်ပြီး အဖေ့အခန်းသို့ခပ်ဖွဖွလှမ်းခဲ့သည်။အဖေက တံခါးပေါက်ဝမှာစောင့်ကြိုပြီး ဖက်ထားသည်။သူ ထရံပေါက်ကချောင်းကြည့်နေတာမို့ နီလာထွက်လာတါကိုမြင်ပြီးဖြစ်သည်။

ကုတင်ဆီသို့သွားရင်းအဖေကနီလာ့နှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းသည်။နီလာကလည်းရမက်ပြင်းထန်စွာဖြင့်ပြန်နမ်းသည်။နမ်းနေရင်း အဖေ့လျှာကြီးနီလာ့ပါးစပ်ထဲဝင်လာပြီး လျှာချင်းပွတ်သည်။နီလာကလျှာပြန်ထုတ်ပေးတော့ စုပ်သည်..ပွတ်သည်..ယက်သည်..လူးလှိမ့်နေသည်..။ကုတင်ပေါ်ထိုင်မိတော့ နီလာ့နို့ကြီးတွေကို အုပ်ကိုင်ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ဂါဝန်စခံနေပေမဲ့ဖောင်းအိပြီး မို့တက်နေတာမို့ အရသာထူးကဲသည်။နို့ကြီးတွေက တင်းမာနေသည်။နို့သီးခေါင်းလေးတွေလည်းထောင်ထနေပြီးလက်သန်းထိပ်လောက်ရှိမည်.။

" စို့ပေးလေ..အဖေ.."

နီလာကတိုးတိုးလေးတောင်းဆိုလာသဖြင့်ဂါဝန်ကိုနောက်ကျောဇစ်ဆွဲချ ပြီးပုခုံးမှလျှောချတော့ နို့ကြီးနှစ်လုံး ပြူးကနဲပေါ်လာသည်။ထိုင်လျက်ဘယ်ဖက်နို့ကိုအုပ်နယ်ပြီး ညာဖက်နို့ကိုစို့သည်။နို့သီးလေးကို ဆွဲစို့တော့ နီလာကလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ခေါင်းကိုအတင်းဖက်ထားသည်။လက်ဖဝါးတွေ လက်ချောင်းတွေက ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပြေးဆော့ပေးသည်။နောက်ခေါင်းကိုဆွဲချွတ်ပြီး..

" ဒီဖက်..." 

ဟုဆိုကာ ဘယ်ဖက်နို့ကိုစို့ခိုင်းပြန်သည်။နို့စို့ရင်း..နို့ဆွဲရင်းစောက်ဖုတ်ကို လှမ်းကိုင်တော့ ပေါင်ကားပေးပြီး

" လိုးတော့မလား..အဖေ.." 

ဟုရမက်ထန်စွာမေးရင်း ကိုယ်ကိုပက်လက်လှဲချပေး‌သည်။အပျိုပေါက်ဆိုတော့ အလိုးခံချင်လှပြီ ။ဂါဝန်ကို  သူ့ခြေထောက်ဖက်ကဆွဲချွတ်တော့ပေါင်ကားပေးထားသဖြင့်စောက်မွေးထူထူစောက်ဖုတ်ဖောင်းမို့မို့ကို ပြူးကနဲမြင်ရသည်။လက်ညှိုးလေးဖြင့်စောက်စေ့ကိုဖိချေပေးတော့ ဖင်ကြီးကော့တက်လာပြီးနှုတ်ခမ်းကိုကိုက်ထားသည်။

" လိုးတော့လေ...အဖေ."

ပေါင်နှစ်ဖက်မ,တင်ပြီးစောက်ဖုတ်ကိုမျက်နှာအပ်လိုက်တော့..

" အိုး..." 

ဟုအော်ပြီးလက်နှစ်ဖက်ကဆံပင်တွေကိုဆွဲသည်။စောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်းလျှာဖြင့်ပွတ်ဆွဲယက်ပေးတော့ ဖင်ကြီးကော့ကော့ခုန်သည်။

" အဖေ..အဖေ...ဘယ်လိုလုပ်လိုက်တာလဲ..အဖေ...အား...ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..ပလပ်..ပြတ်..ပြတ်..ပြွတ်...အဖေရေ...ငရဲတွေကြီးတော့မယ်..ရှီး...အဖေရဲ့..အူးအောက်မလေ့...ကောင်းလိုက်တာနော်..ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်...စောက်စေ့..စောက်စေ့အားဟားဟား...စောက်စေ့ကိုစုပ်ထာ...ကောင်းလိုက်တာအဖေရေ...ကောင်းတာကောင်းတယ်တော့...ရှီး.ဟီးဟီး..ကျွတ်ကျွတ်...စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပြီအဖေ...စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပြီ..အူး...ကောင်းလိုက်တာအဖေရဲ့...လီးနဲ့သာလိုးပေးလိုက်ပါတော့အဖေရယ်...အဖေလီးကြီးနဲ့သာလိုးပေးစမ်းပါ...ဟီး...."

စောက်ပတ်ယက်တာရပ်ပြီး နီလာ့ပေါင်ကြားမှာ ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တော့ရမက်ထန်စွာလှမ်းကြည့်နေသည်။ပေါင်နှစ်ဖက်ကို လက်မောင်းပေါ်မှေးတင်ပြီးစောက်ခေါင်းပေါက်ဝမှာဒစ်ကိုကိုင်တေ့လေးငါးချက်ဝိုက်ဆွဲပေးတော့စောက်ရေပိုလိုက်လာပြီး ဖင်လည်းကော့ထိုးပေးလာသည်။နဲနဲ ထိုးထည့်ကြည့်တော့ မခံနိုင်သလို ဗိုက်ကိုတွန်းထားသည်။

" နာလို့လား..သမီး.."

" နဲနဲနာတယ်အဖေ...ဒါပေမယ့်..ကောင်းနေတယ်...ခံနိုင်တယ်..လိုးအဖေလီးမခံနိုင်တဲ့စောက်ပတ်မရှိဘူး..လိုး.."

အားတက်လာ၍ ထပျထိုးထည့်ရာ..လဒစ်ကြီးမြုပ်ဝင်သွားတော့ လက်ကဗိုက်ကိုထပ်တွန်းပြန်သည်။မျ က်နှာလေးရှုံ့ မဲ့နေသော်လည်း..စောက်ပတ်က လီးဒစ်ကိုညှစ်ညှစ်ဆွဲစုပ်နေသည်။လီးဒစ်နဲ့ပဲ ဆယ်ချ က်လောက်လိုးပေးနေရာမှစောက်ရည်ပိုစိမ့်လာသဖြင့်တစ်ရစ်ရစ်ထိုးသွင်းပေးရာ လီးတစ်ဝက်ခန့်ဝင်သွားသည်..။

" အ...နာကောင်းကြီး အဖေ..ခဏလေး..ခဏလေး..."

မ ခဏနိုင်ပါ ၊ဝင်နေသလောက်ဖြင့်လိုးပေးတော့ ကောင်းပြန်သည်။ကောင်းလွန်းတော့ စောက်ရည်ထွက်သည်၊ရှောရှောရှူ ရှူလေးဖြစ်လာတော့နောက်ထပ်တရစ်ပိုထိုးသွင်းပေးသည်။နီလာ့ထံမှအသံ ထွက်မလာ၍လေးငါးချက်ဆောင့်ပေးပြီး...လီးအဆုံးထိဆတ်ကနဲဆောင့်လိုးပြီး နှုတ်ခမ်းကို အတင်းစုပ်ထားလိုက်သည်။

နီလာခေါင်းတစ်ခါခါ လည်တစ်ခါခါဖြစ်နေစဉ်စောက်ပတ်နှင့်လီး မကွာစေပဲဒူးအား..ခါးအား..ဖင်အားတို့ဖြင့်ညှောင့်ပေးနေသည်။အချက်နှစ်ဆယ်..အစိတ်ခန့်ညှောင့်ပေးတော့..နီလာ့စောက်ပတ်ထဲကဆွဲဆွဲညှစ်လာပြီး..စောက်ရည်တွေ ပူပူနွေးနွေး ချွဲချွဲကျိကျိ ပန်းပန်းထုတ်သည်။

နောက်ထပ်အချက်သုံးလေးဆယ်ညှောင့်ပေးပြီးမှ နီလာ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလွှတ်ပေးလိုက်ရာ..ဖူး...ကနဲလေပူတွေမှုတ်ထုတ်ပြီး..လက်တွေအိပ်ယာပေါ်ပစ်ကျသွားကာမျက်လုံးလေးတွေမှိတ်ပြီးမှိန်းနေလေသည်

" ကောင်းလား..သမီး.."

" ကောင်းတာ အဖေရာ..စောက်ပတ်စောက်စေ့..စောက်ခေါင်း..နို့..နှုတ်ခမ်း...အားလုံးကောင်း..တစစ်စစ်ကောင်း..ခုထိကောင်းတုန်းပဲ...အဖေရော..."

" အဖေလဲကောင်းတာပေါ့သမီးရယ်သမီးစောက်ပတ်က ကျဉ်းကျဉ်းလေးဆိုတော့ အဖေ့လီးကိုအချိန်ပြည့်တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဆွဲထားတာလေ...သမီးကမျှော့ပါတယ်...ညှစ်လဲညှစ်ကျပ်လဲကျပ်ပေါ့."

" အဖေ...ကိုယ့်သမီး ကိုယ်လိုးတာမို့ပိုကောင်းတာဖြစ်မယ်.."

" အဲဒါလဲပါတယ်...သမီးစောက်ပတ်ကောင်းတာလဲပါတယ်...သမီးဘယ်နှစ်ခါအလိုးခံဘူးလဲ..."

" အင်....ခံဖူးပါဘူး..အဖေကလဲ.တစ်ခါမှ အလိုးမခံဖူးသေးဘူး....အဖေကထိပ်ဆုံးပဲ..."

" ဗိုက်ကြီးမယ်နော်..သမီး..".

" ညနေကဆေးဝယ်သောက်ထားပြီးပြီဖေရဲ့...ဒီည အဖေအသားကုန်လိုးမယ်ဆိုတာ သိပြီးသား..ငတ်နေသမျှ အတိုးချပြီး ဖွတ်ဖွတ်ကျေအောင်လိုးမယ်ဆိုတာ..တွက်ပြီး ခံနိုင်ဖို့ အသင့်ပြင်လာတာ.."

စကားပြောရင်းညှောင့်ပေးနေခြင်းမို့အပျိုပေါက်လေးကောင်းနေလေသည်။ခဏခဏစောက်ရည်တွေထွက်နေသဖြင့်စောက်ပတ်ထဲမှအံထွက်လာပြီး..ဖင်ကြားထဲထိလှိမ့်ဆင်းကျနေသည်။ကိုကျော်၏လအုကြီးမှာလည်းစောက်ရည်များဖြင့်ချောကျိပေကျံနေပေသည်။

ကိုကျော်က အထာနပ်သဖြင့်လီးကိုတစ်ဝက်ခန့်ဆွဲထုတ်ပြီးဖြေးဖြေးချင်းပြန်ပြန်သွင်းထည့်ပေးရာ...နီလာဖင်ကော့ပြီးခံလာသည်။ကိုကျော်က နီလာ့ခြေထေါက်များကို ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်ပြီး နို့ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ချေပေးရင်း လိုးတော့နီလါသူ့လက်ဖျံတွေကို လက်သဲတွေစူးနစ်ဝင်အောင်ဆုပ်ကိုင်အားပြုပြီးအလိုးခံသည်။

" ပြွတ်..ဖတ်..အင့်..ပြွတ်..ဖတ်..အင့်..အဖေ..အာ့..အဖေ..ကောင်းထာအဖေ..ဆောင့်အဖေ..ဆောင့်..ရတယ်..သမီးခံနိုင်တယ်...ဆောင့်..အင့်..အင့်..ပြွတ်..ကောင်းထာဖေရယ်..."

နီလာ့စောက်ပတ်ထဲစောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီ ဖြစ်၍ လီးအဝင်အထွက်ချောမွေ့ လာသည်။သို့ဖြစ်၍ ကိုကျော်ကလီးကိုဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီးဆောင့်ပေးတော့နီလာက ဖင်ကိုပြန်ပြန်ကော့ပြီးတင်ပေးသည်။မျက်လုံးတွေလည်းရမက်ခိုးတွေနှင့်ပြူးကျယ်နေသည်။

" ဆောင့်ပါအဖေ...သမီးခံနိုင်ပါတယ်.တအားဆောင့်...?

ဟု ပြောနေသဖြင့်လီးကိုဒစ်အဖျားထိဆွဲထုတ်ပြီး မှ  အားရပါးရဆောင့်လိုးတော့..မခံနိုင်..။

" နဲနဲတော့လျှော့ဦးပေါ့ယောင်္ကျား ရယ်....ခံနိုင်တယ်ဆိုတိုင်း အသေလိုးတော့..အောင့်တယ်...ရင်ခေါင်းထဲရောက်လာသလိုပဲ..လီးကအရှည်ကြီး.."

ဖြေးဖြေးချင်းပြန်လျှော့လိုးပေးတော့ဖင်ပြန်ကော့ပြီး ညှစ်လာပြန်တယ်။

" အင်း...ကောင်းတယ်အဖေ..အဲလိုလေး..ကောင်းတယ်..ကြိုက်တယ်..အင့်..လိုးအဖေ...သမီးကောင်းနေပြီ..ဆောင့်.ကောင်းတယ်အဖေ..ဆောင့်..ဆောင့်.."

ကိုကျော်လဲကောင်းလာပြီ။ကိုယ့်သမီး ကိုယ်ပြန်လိုးရတယ်ဆိုတဲ့အသိကကိုကျော့်ကို ထက်သန်စေသလိုတွန်းအားတစ်ခုအဖြစ်လည်း ဆွဲဆောင်သည်။ဒစ်ဖြင့်စောက်ခေါင်းဝကိုလေးငါးချက်ဆွပေးတော့ နီလာမခံနိုင်...ဖင်ကြီးကော့လိုက်လာသည်။သို့ဖြစ်၍..လီးတစ်ဆုံးဆောင့်လိုးပစ်ရာ..နှီလာက အားကျမခံပြန်ကော့ပေးသည်။ဆက်ကာ ဆက်ကာဆောင့်လိုးတော့  နီလာ့စောက်ပတ်ထဲသို့.လီးရည်များ ပန်းထည့်လိုကိမိသည်ထိကောင်းသွားခဲ့ပါသည်။

အဖေ့လီးရည်တွေ နီလာ့စောက်ပတ်ထဲပန်းဝင်လာတော့ နီလာကြက်သီးတွေဖျန်းကနဲထ,သွားသည်။ကောင်းလိုက်တာလေ..။အားအင်တွေ တစ်နေရာရာက ဝင်ရောက်လာသလိုပါပဲလား..။ စိတ်လွင့်မျှောစွာဖြင့်အကြာကြီးဖက်ထားမိပြီးမှ လက်ရှိအနေအထားကို စိတ်ပြန်ရောက်သည်။အော်...အဖေနဲ့ လိုးနေတာပါလား...အခုငါ့စောက်ပတ်ထဲကိုအဖေ့လီးရည်တွေပန်းထည့်တာပါလား....ငါ့စောက်ပတ်ထဲမှာလဲ..အဖေ့လီးကြီးပါလား..တစ်ခဲပြည့်ကျပ်နေတာပဲ...အစရှိတဲ့အတွေးတွေ တစ်ခုပြီးတစ်ခု မဖိတ်ခေါ်ပဲ ဝင်လာပါသည်။

အဖေ့မျက်နှာကို ကြည့်ရမှာလဲ နည်းနည်းရှက်သလိုဖြစ်နေသည်။ပထမဆုံး လီးရည်အထည့်ခံရသည့်အတွေ့အကြုံမို့.ပျောက်ကွယ်ဆုံးရှုံးသွားမှာ နှမျောနေမိသည်။လီးကြီးကိုသာ စောက်ပတ်ထဲကဆက်ကာဆက်ကာ ညှစ်နေမိသည်..။အပြင်ကို ထွက်မသွားပါနဲ့..လီးကြီးရယ်..ဟုလည်း မက်မက်မောမောတောင်းဆိုနေမိပြန်သည်။အဖေသိသွားမှာလည်း ရှက်နေသည်လေ....။

" ခဏဆင်းဦးလေ...အဖေ.."

" ကောင်းလား သမီး "

စကားလေး တစ်ခွန်းနှစ်ခွန်းပြောမိတော့ရှက်စိတ်တွေပျောက်ပြီး ရမက်စိတ်တွေပြန်ဝင်လာပြန်သည်။

" ကောင်းတယ်..အဖေ..၊အဖေရော.ကောင်းလား.."

" ကောင်းတာပေါ့သမီးရာ...သမီးရဲ့စောက်ပတ်က အဖေ့လီးကိုအမြဲဆွဲထားတာ၊ချွတ်ကိုမချွတ်ချင်အောင်ကောင်းတာသမီးအမေ့စောက်ပတ်တောင်သမီးလိုလိုးလို့မကောင်းဘူး.."

နီလာကျေနပ်သွားသည်။အဖေအမှန်တွေပြောတာဖြစ်မှာပါ..။

" သမီးလဲ တအားကောင်းတယ်အဖေ အလိုးခံရင်း ခဏခဏပြီးမိတယ်အဖေရယ်..."

တကယ်တော့ကိုကျော်စိတ်တိုင်းကျမလိုး ခဲ့..မဆောင့်ခဲ့ရတာ ကိုကျော်ပဲ သိသည်။သမီးလေးကိုညှာပြီး မဆောင့် ခဲ့ပေမယ့်ခုတော့..သမီးလေးစောက်ပတ်မှာလီးရည်စောက်ရည်တွေဖြင့်ချောမွေ့နေပြီ.။မိမိတစ်ခါပြီးပေးထားပြီမို့ လီးရည်အရသာကိုလည်းသမီးလေးသိနေပြီ..။ဆက်လိုးချ င်စိတ်ဖြင့်.ခေါင်းတစ်ဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ။

" ခ်ခ်...ဖေဖေ့ လီးကြီးကစောက်ပတ်ထဲမှာ ဆတ်ဆတ်ခုန်နေတယ်အဖေ.သမီးစောက်ပတ်ရွလာတယ်..ခ်ခ်...အလိုးခံချင်လာပြီ..အဖေလိုးနိုင်သေးလား..ဟင်.."

ကိုကျော်လီးကိုဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီးသုံးလေးချက်ဆောင့်လိုးပြလိုက်သည်။လီးကြီးက အလုံးအထည်မလျော့ မာခဲတောင်နေသည်မို့ နီလာ အားရသွားပြီး

" အဖေ့လီးကြီးက တုတ်ခဲမာတောင်နေတာပဲနော်....လိုး..အဖေ..လိုး သမီး ကိုအားရပါးရလိုး...မသန်းမြကိုလိုးသလိုအသေဆောင့်လိုး..."

ကိုကျော်ဒေါ့ဂီ ဆွဲဖို့စဉ်းစားပေမယ့်ဒီတစ်ချီတော့စောက်ပတ်လေးခံသားကျသွားအောင်ရိုးရိုးနဲ့ပြင်းပြင်း လိုးပေးဖို့ပဲဆုံးဖြတ်မိသည်။အသားကျ ခံတတ်သွားမှပုံစံအစုံလိုးပေးပါတော့မယ်လေ...ဟုစိတ်လျှော့ပြီး ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်ပါသည်။လီးကိုတော့ဖြင့်စောက်ပတ်ထဲကမချွတ်ပါ။ နီလာကလည်းအချွတ်မခံပါ။လီးကျွတ်သွားမှာစိုး၍ ဖင်ရွှေ့ရွှေ့ ပြီးလိုက်ပူးထားသည်။စောက်ပတ်ကလည်းတစ်စစ်စစ်နဲ့ညှစ်ဆွဲစုပ်နေသည်။

နီလာကို ဒူးကွေးလျက်ပေါင်နှစ်ဖက်ဆွဲတင်ပြီး ချိုင်းကြားမှာညှပ်ထားလိုက်သဖြင့်ဖင်မြောက်တက်လာပြီးစောက်ဖုတ်ကြီးပိုမိုအနေအထားကောင်းလာသည်။သို့ဖြစ်၍ နီလာ၏ကျွဲကောသီးသဏ္ဍာန်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အားရပါးရအခြေမှဆုပ်ကိုင်ဆွဲ၍ လီးတစ်ဝက်ခန့်ဖြည်းဖြည်းလေးလိုးပေးလိုက်ရာ..

" အင်း..အင်း..အင်း..ရတယ်..အဖေ...ဆောင့်...အင့်..အင့်..လိုးအဖေ..လိုး..အင့်..အင့်.."

စောက်ရည်တွေပိုလိုက်လာပြီး..လီးအဝင်အထွက်ချောလာပြီ...နီလာလည်းဖင်ကြီး ကော့ကော့ပေးလာပြီ..။လီးကို ဒစ်အထိဆွဲထုတ်ပြီး အချက်ငါးဆယ်..ခြောက်ဆယ်လောက်ပြင်းပြင်းလေးဆောင့်ပေးတော့...နီလာစိတ်မထိန်းနိုင်..။ကိုကျော့်ကိုအတင်းဆွဲဖက်ပြီးနမ်းသည်။ကျောပြင်တွေ လက်မောင်းတွေကိုဆွဲဆိတ်သည်။ဖက်သည်။ဖင်ကြီးကိုကော့ကော့ခံသည်။ဇွတ်..အတင်းဆောင့်ခိုင်းသည်။

လေးငါးခြောက်ခါလောက်စောက်စေ့ကိုဆီးခုံဖြင့်ပွတ်ဝိုက်ဆွဲပေးပြီး အချက်တစ်ရာခန့်ပြင်းပြင်းဆောင့်ပေးပြန်တော့နီလာပြီးပြန်သည်။စောက်ရေတွေ အိုင်ထွန်းနေပြီ..။စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကို လီးဒစ်ဖြင့်ဆွဆွလိုးပေးသည်။ပြွတ်..ပြွတ်..သံတွေအဆက်မပြတ်ဆူညံနေပြီး.နီလာကလည်းအီး..အား .ညည်းနေသည်။ဆွလိုးသည့်ဒဏ်ကိုမခံနိုင်...ရွသည်ထက်ရွလာသည်။

" ဆောင့်ပါတော့ အဖေရဲ့...လီးကြီးဆောင့်ထည့်လိုက်ပါတော့..လိုးပါတော့လိုးပါတော့..."

ကိုကျော်လေးငါးချက်ဆွ... တစ်ချက်ဆောင့်.၊လေးငါးချက်ဆွ..တစ်ချက်ဆောင့်ပုံမှန်လိုးပေးတော့..နီလာ လီးအရသာကိုကောင်းကောင်းသိသွားသည်။ကိုကျော်စောက်ခေါင်းပေါက်ဝကိုဒစ်ဖြင့်အဆက်မပြတ်တစ်ဇတ်ဇတ်လိုးပေးနေတော့...နီလာဖင်ကြီးကော့ပြီး..စောက်ရည်တွေညှစ်ထုတ်သည်။လီးကိုအဆုံးထိပြင်းပြင်းဆောင့်ချလိုးတာတောင်ဖင်ကအောက်ကိုပြန်မကျနိုင်အောင်ကော့နေသည်။

နောက်တစ်ချက်ထပ်ဆောင့်သည်။ မကျ ။အကြာကြီးကော့ခံနေသည်မို့...ဒစ်ဖြင့်ဆယ့်လေးငါးချက်ပြန်ဆွပြီးလီးအဆုံးဆောင့်လိုးလိုက်ရာ..စိတ်မထိန်းနိုင်ပဲ..လီးရည်တွေတစ်ဖြောဖြောပန်းထုတ်မိသည်။ဒါလဲ...နီလာဖင်ကြီးအောက်ပြန်မကျသေးပါ..။တော်တော်ကြာအောင်..ညှစ်ဆွဲနေပြီးမှ  ဘုန်း ဆိုအိပ်ယာပေါ်ပစ်ကျသွားပြီး ကိုကျော့်ကိုတအားဖက်နမ်းနေပြန်ပါသည်။အလွန်ရမက်ထန်လွန်း၍အနမ်းတွေမရပ်တန့်နိုင်..။ပြိုင်တူပြီးတော့လဲ...အသဲစွဲကောင်းလှသည်။ကိုကျော်ကလည်း သမီးအဖြစ်မမြင်နိုင်တော့ သလိုနီလာကလည်း အဖေလို့ မမြင်နိုင်..။လီးနှင့်စောက်ပတ်သာ....စောက်ပတ်နှင့်လီးသာ...။

..........................................................................................................................

" ကောင်းလိုက်တာယောင်္ကျားရယ်.ဘယ်လိုများလိုးလိုက်တာလဲနော်..."

အခေါ်အဝေါ်တွေပြောင်းလာသည်။စောက်ပတ်ကလီးအရသာကိုတွေ့တော့အခေါ်အဝေါ်မပြောင်းပဲမနေနိုင်။အဖေလို့ခေါ်ရတာ..အားမရနိုင်တော့ ။ဒီလီးကြီးကိုလည်း လက်မလွှတ်ချင်တော့..။ဒီလီးကြီး  နဲ့လိုးရတဲ့အရသာကို ထပ်လိုချင်နေသည်။

နို့ဆွဲဆွဲပြီးအလိုးခံထားရတော့ အသဲတွေအူတွေ ဆတ်ဆတ်တုန်နေအောင်ကောင်းတာမမေ့နိုင်.။အားမလိုအားမရဖြစ်လာ၍လီးကြီးကိုစောက်ပတ်ဖြင့်ညှစ်ဆွဲတော့..နဲနဲပျော့နေတာသတိပြုမိသည်။

" ခ်ခ်..ယောင်္ကျားးလီးက နဲနဲလျော့သွားပြီ..သိပ်မမာတော့ဘူး..လိုးနိုင်သေးလား..ဒီစောက်ပတ်ကတော့ အမြဲအသင့်ယောင်္ကျားရေ့...ခ်ခ်.."

ကိုကျော်နဲနဲအောင့်သွားသည်။လီးကိုစောက်ပတ်ထဲကလေးငါးချက်လောက်တစ်ဝက်ထုတ်ဆောင့်ပေးတော့ရှောရှောနဲ့ မာတောင်လာသည်။နီလာက ညှစ်နေရင်းလီးတောင်လာတာသိသဖြင့်...

" အဲ...ရပြီ..ရပြီ...ခ်ခ်...ခေါင်းကြီးလှုပ်လာပြီ...သူလိုးတော့မယ်..သူဆောင့်လိုးတော့မယ်...ချချ.."

လေးငါးချက်ထပ်လိုးပေးတော့လီးကတင်းလာသည်။နီလာကလည်း..ညှစ်ညှစ်ဆွဲသည်။သူ့ကိုယ်ပေါ် ဝပ်နေရာမှထ,၍ကိုကျော်နေရာပြင်သည်။နီလာကတော့လီးကိုအလွတ်မခံပါ။နီလာ့ဖင်ဆုံကြီးကိုခွပြီးဆောင့်ကြောင့် ထိုင်..ပေါင်တန်တုတ်တုတ်ကြီးတွေကို ပုခုံးပေါ်တင်ထားတော့စောက်ဖုတ်ထဲမှာ လီးကြီးတစ်လစ်ဖြစ်နေသည်။ကိုယ်ကိုရှေ့နဲနဲကုန်း..နို့ကြီးတွေကိုအခြေကဆုပ်ဆွဲတော့ နီလာကပြုံးစေ့စေ့နှင့်လျှာထုတ်ပြသည်။လေးငါးဆယ်ချက်ခန့်ဆီးခုံချင်းကပ်ပွတ်ဝိုက်ပေးတော့ နီလာက ကိုကျော့်ကျောပြင်ကိုသိုင်းဖက်ပြီး...

" လိုးပါယောင်္ကျားးရယ်...ဆောင့်လိုးပေးပါတော့...ရော့..."

စောက်ပတ်ကိုမြှောက်တင်ပေးသဖြင့်လီးကိုဒစ်ဖျားထိဆွဲထုတ်ပြီး အချက်ငါးဆယ်..ခြောက်ဆယ်..ဆက်တိုက်ဆောင့်လိုးပေးရာ..နီလာကတင်းကြပ်နေအောင်ဖက်ထားပြီး..

" အင်း..ဟင့်..ဟင့်...ဆောင့်.ဆောင့် အိုး...စောက်စေ့ကိုပွတ်နေတာ..သိပ်သိပ်ကောင်းတယ် ယောင်္ကျားရယ်...အင်း..ဆောင့်ပြန်ပီ...အား...ရှည်လိုက်တဲ့လီး..ဆောင့်ပါ...ဆောင့်ပါ...ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..ကောင်းလိုက်တာ.ယောင်္ကျား..ပွတ်ကွာ..ဆောင့်ကွာ..."

လီးကိုအနေအထားအမျိုးမျိုးနဲ့ဆောင့်လိုးပေးတယ်။အပေါ်က ကုန်းပြီးဆောင့်ချလိုက်...ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ပြီးတဲ့တဲ့လိုးလိုက်..ဆီးခုံချင်းဝိုက်ပွတ်လိုက်..ပြန်လိုးဆောင့်လိုက်ဆိုတော့ နီလာစောက်ရည်တွေထိန်းမနိုင်သိမ်းမရထွက်နေပြီး..လီးမွေးတွေ..စောက်မွေးတွေမှာလဲ အရည်တွေစိုရွှဲစေးကပ်နေကြပြီ...။မြန်မြန်သွက်သွက်ဒစ်နဲ့ဆွဆွပြီးဆောင့်ဆောင့်လိုးချတဲ့အခါများ...နီလာ့မျက်စေ့ထဲမီးများပွင့်သွားသလားခံစားရသည်။လီးကြီးကလဲတောင်ပဲတောင်နိုင်လွန်းလှသည်။နဲနဲ မှလျော့မသွား...ညှစ်လိုက်တိုင်းတင်းကနဲတင်းကနဲ..ပြန်တွန်းနေသလို မာသည်။

ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဒစ်ဖူးကြီးကသားအိမ်အဝကိုလာလာထိုးသည်။ပထမတော့နဲနဲအောင့်ချင်ပေမယ့်...ထိတာများလာတော့အရသာသိလာသည်။အောင့်တာလေးကိုက...ကောင်းနေပြန်သည်။ နှုတ်ကလည်းမညည်းပဲ...မတောင်းဆိုပဲမနေနိုင်တာ့...အော်ဟစ်တောင်းမိသည်...

" အင့်..အင့်...ကောင်းလိုက်တာ..အုအား...လိုး..လိုး..ဆောင့်...လိုးပေးပါ..ဆောင့်ပါယောင်္ကျားး...ဆောင့်လိုးပါ..."

ကိုကျော်ကလည်း..နီလာကောင်းနေတာသိ၍ မနားမနေဆောင့်ပေးသည်။နားချင်လျင်လည်း..လီးအရင်းဆီးခုံဖြင့်စောက်စေ့ကို ဝိုက်ပွတ်ပေးရင်း အမောပြေခဏနားသည်။သို့သော်...စောက်ပတ်ထဲမြုပ်ဝင်နေသည့်လီးတန်ကို နီလာကညှစ်ဆွဲတာခံနေရသဖြင့်..ကြာကြာမပွတ်ရဲ..၊အထူးသဖြင့်ဒစ်ဖူးထိပ်ဖျားကိုအစုပ်အညှစ်ခံနေရသဖြင့်..မွစိမွစိ..ကောင်းလွန်းလှသည်။ပြီးသွားနိုင်ကြောင်းသိသဖြင့်လီးကိုပြန်ဆွဲထုတ်ပြီးမှေးဆောင့်သည်။စိတ်ကိုတည်ငြိမ်အောင်ထိန်းနိုင်မှ အသေဆောင့်လိုးပြန်သည်။

နီလာ..ဘယ်နှစ်ခါလောက်ပြီးခဲ့သလဲမမှတ်မိတော့ပါ..။လီးကြီးထဲမှာပဲအာရုံနစ်နေပြီး..အရာရာမေ့နေသည်။နို့ကြီးတွေမှာလည်းအသားကုန်ဆွဲညှစ်ဆုပ်ကိုင်ခံနေရသဖြင့်တင်းကျိမ်းနေပြီ..။ဖင်ကော့ပေးရ..ပြန်ဆောင့်ပေးရဖြင့်ချွေးတွေနစ်နေပြီးဟောဟဲလိုက်နေသည်။

" လိုး...ယောင်္ကျား..သွက်သွက်လေးဒစ်နဲ့ဆွပြီးဆောင့်လိုးပေး...နီလာပြီးချင်ပီအင်း..အင်း..ဟုတ်တယ်..အဲလို..အဲလို..ယောင်္ကျားပီးအောင်လိုးပေး.."

ကိုကျော်သိသည်။နီလာမျှော့နေပြီ။အချိန်ကလဲကြာပြီ..။ဒီလောက်ခံနိုင်တာပဲတော်လှပြီ..။နောက်မှဒေါ့ဂီလေး..တစ်ပေါင်ကျော်လေး လက်တွေ့ပို့ချတော့မည်ဟုတွေးပြီး...နီလာ့အကြိုက်သွက်သွက်ကြမ်းကြမ်းလေးလိုးပေးလိုက်သည်။

" ပြွတ်ပြွတ်..ဖတ်.အင့်..ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ဖြန်း..အိ...ပြွတ်ပြွတ်ဗွတ်..ဖြန်း..အား.."

" ရှီး...ဟူး...ကျွတ်ကျွတ်...ကောင်းလိုက်တာ...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်..ဖန်း..ဖွတ်.."

" အာ့...ဆောင့်..ဆောင့်ပီးပီ..ပီးပီ..အား လီးရည်တွေပန်းတယ်...အား..ပန်းတယ်ဟား...အများကြီးပဲ...အားဟားဟား... အားဟားဟား..ကျွတ်ကျွတ်..ကျွတ်ကျွတ်"

နီလာ..အရုပ်ကြိုးပြတ်သလို ပုံကျသွားသည်။မျက်လုံးမဖွင့်နိုင်..။ကိုကျော်က သူ့ပေါ်မှောက်အိပ်နေသည်ကိုလည်းမတွန်းဖယ်နိုင်..။သို့သော်..စောက်ပတ်ကတော့လီးကြီးကိုတစ်ဆစ်ဆစ်ဆွဲညှစ်နေသည်။

စုပ်ယူနေသည်။ကြာတော့..ကိုကျော့်လီးကြီးပျော့လာပြီးစောက်ပတ်ထဲမှ ပလွတ်ဆိုလျှောထွက်သွားသဖြင့်..ရင်ထဲဟာတာတာ ကျန်ခဲ့ပြီး သက်ပြင်းမောကိုချမိသည်။အချိန်က မနက်လင်းတော့မည်။ထပ်ခံချင်သေးပေမယ့်....

.............................................................................................................................

မနေ့ညကဆိုင်သိမ်းပြန်ရောက်ပြီးဆယ်နာရီလောက်ကအိပ်ပျော်သွားခဲ့တာတစ်ရေးမှမနိုး။မနက်လင်းခါနီးတစ်ရေးနိုးတော့ မမနီလာအပြင်ကပြန်လာတာကိုခြေသံကြား၍သတိပြုမိသည်။အိပ်မှုန်စုပ်ဖွားမှာ..အဖေ့လီးကြီးကိုသတိရမိသေး။

သတိရတော့..ပူနွေးလာသည်။စမ်းကြည့်တော့ ဂါဝန်ကခါးပေါ်လန်နေပြီး..စောက်ပတ်ကဟောင်းလောင်း.။ဖောင်းဖောင်းမို့မို့စောက်ဖုတ် ကြီးကိုလက်ဖြင့်အုပ်ပြီးပွတ်ဆွဲတော့...စောက်ပတ်ထဲက ရွလာသလိုလို။ထူးပါဘူး..ဆိုပြီးစောက်စေ့လေးကိုလက်ညှိုးထိပ်ဖျားနဲ့ဖိပွတ်တော့ ဖင်ကြောဆိမ့်သွားပြီး အရည်လိုက်လာသည်။ထိုခဏ မမထံမှ သက်ပြင်းချသံ...အဖေ့လူးလှိမ့်သံတွေကြား၍ ငြိမ်နေလိုက်ရသည်။

နောက်မှ..စောက်ခေါင်းလေးထဲလက်ညှိုးထိုးထည့်ပြီးပွတ်ဆောင့်ပေးနေတော့စိတ်ကအဖေ့လီးကြီးမြင်ယောင်သည်။လက်ညှိုးနဲ့အားမရနိုင်...လက်ခလယ်ပါပူးထည့်တော့ နဲနဲအားရသွားသည်။အဖေလီးကြီးပဲ ထားလိုက်ပါတော့..ဆိုပြီးသွက်သွက်လေးဆောင့်ပစ်တော့.အလွန်ကောင်းလာသည်။

ဖူးကားထဲက ပုံစံအမျိုးမျိုးကိုစိတ်ကူးယဉ်ပြီး မင်းသားနေရာမှာအဖေ့မျက်နှာကိုအစားထိုးပြီး တစ်ဆတ်ဆတ်ဆောင့်တော့စောက်ရည်တွေလျှံထွက်ပြီး..ဟောဟဲ ဖြစ်သွားသည်။သက်ပြင်းကို မမနီလာမကြားအောင်ကြိတ်ပြီးချရသည်။စိတ်ကူးနဲ့အလိုးခံရတာတောင်မလွယ်ပါလားအဖေရယ်..ဟု ကနွဲ့ကလျပြောမိချင်သည်။

ထုံးစံအတိုင်းဈေးသွားတော့လည်း..ထောက်မည့်..ကိုင်မည့်ကိုကာလသားတွေကိုရှောင်ရသေးသည်။အပြောခံရတာတော့မလွတ်နိုင်ပါ။အနားကပ်ပြီး တိုးတိုးပြောသွားတော့ လိုက်လုပ်ရလဲအခက်။ခံရတာလည်းအောင့်သက်သက်..။

" ရှယ်အိုးပဲကွာ..လိုးချင်စရာကြီး."၊

" တစ်ချီလောက်ပေးလိုးပါလား."၊

" ပေါက်စီစားချင်တယ်ကွာ." ၊

" ဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်ချင်တယ်."

" ဖူးကားနေတာပဲကွာ." 

ဆိုပြီးအမျိုးမျိုး ကပ်ပြောတာခံရပြီးမှတစ်နေ့တာဈေးဝယ်လို့ပြီးရသည်။ဒီလိုအပြောခံရလို့ အစကစိတ်ဆိုးခဲ့ပေမယ့်နောက်တော့အရသာရှိလာပြန်သည်။ကိုယ့်ဘော်ဒီ ကိုယ်ကျေနပ်သလိုခံစားမိသည်။ဖင်ကို ပိုလှ ပိုထင်းနေအောင်ဝတ်သည်။နို့ကိုပိုမြင်ရအောင်ဝတ်ပြပေးသည်။လမ်းလျှောက်လျင်ဖင်ကိုအသားပေးမြင်ရအောင်ခါပြီးလျှောက်သည်။နို့ကိုတုန်ရမ်းနေအောင်မသိမသာ ပုခုံးလှုပ်ပေးသည်။အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မီးဖိုခန်းထဲသို့

ပစ္စည်းတွေသွားထားစဉ်မမနှင့်အဖေတို့ချက်ပြုတ်ရေးလုပ်ငန်းစ,နေကြပြီ။ပုံစံကပြီတီတီ ။မခို့တရို့လိုလို ဘာလိုလို။ဟိုနေ့ကတည်းက မသင်္ကာတာ..။အဖေက သိပ်ယုံရတာ မဟုတ်။ဒီနေ့ခေတ်လူငယ်တွေထက်သန်သည်၊တောင့်သည်၊မာကျောသည်။အသက် ၃၅ နှစ်ဆိုတာ ဘာရှိသေးတာမှတ်လို့..။

လီးကလဲအကြီးကြီး..စံချိန်မီကိုင်ကြည့်ပြီးမို့ သိသည်။မမကလဲ..ကိတ်သည်။ဖင်ကြီးတွေက ထယ်ထယ်ဝါဝါ..လုံးကား ဖုထွက်နေသည့်အပြင်တစ်လုံးတက်..တစ်လုံးဆင်း..။ခါးသေးတော့..ဖင်ကြီးတာပိုသိသာသည်။ဟုတ်ပါပြီ...သူတို့..လိုးပြီးလောက်ပါပြီ....ဟုစိတ်ကိုဒုံးဒုံးချ မှတ်ယူလိုက်သည်။တွေးမိမှပဲ..စိတ်ပိုထ,လာ၍ ထမီရင်လျှားပြီးရေတွင်းဖက်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။

ရေတွင်းရောက်တော့..ဘယ်သူမှမြင်နိုင်တဲ့နေရာမဟုတ်လို့ ထမီကိုခါးမှာပြင်ဆည်းပြီး ဒူးထောင်..ခြေဆင်းထိုင်ပြီးဟိုပွတ်ဒီပွတ်လုပ်နေမိသည်။သိပ်မကြာပါ..။အဖေဆေးစရာအိုးခွက်ပန်းကန်တွေယူပြီးရေတွင်းဖက်လာတာမြင်ရသည်။

အဖေ့လာလမ်းတည့်တည့်လှည့်ထိုင်ပြီးထမီဟောင်းလောင်း ဖွင့်ထားပေးလိုက်ရင်း..နို့ကိုဒူးတစ်ဖက်ဖြင့်ကာထားလိုက်သည်။ခေါင်းကိုတော့ မထောင်ရဲပါ ။အဖေက အနားရောက်မှစောက်ပတ်ဟောင်းလောင်းဖြစ်နေတာကိုမြင်ပြီးပါးစပ်ဟ,သွားသည်။

"  ခ်ခ်..ပန်းကန်တွေ ကျကွဲမယ်အဖေဖြေးဖြေး..သမီးယူကူမယ်.."

" ရတယ်..သမီး...အဖေနိုင်ပါတယ်ထိုင်နေ..ထိုင်နေ.."

သိသားပဲ...ထ,လိုက်ရင်ထမီဖုံးပြီးစောက်ပတ်မမြင်ရမှာစိုးလို့ မထ,ခိုင်းတာကြည့်ပါတော်..ကြည့်..ကြည့်..ဟုစိတ်ထဲကြိတ်ပြောရင်းဆက်ထိုင်နေလိုက်သည်။ အဖေက လမ်းလျှောက်ရင်းလီးတောင်လာတာဖြစ်မည်...ခါးကိုင်း၍လျှောက်လာသည်။မမကိုလှမ်းကြည့်တော့ အရိပ်အခြည်မတွေ့။ကိုယ်ချောင်းခဲ့သလို ကိုယ့်ကိုပြန်ချောင်းကြည့်ခံရမှာလဲစိုးရသေးသည်။

ခြေထောက်ကို ပိုကားပေးလိုက်ပြီး

" ဒီမှာချ အဖေ..နေရာကျဉ်းတယ်."

ဟုပြောတော့ အဖေကအိုးခွက်တွေချပြီးမျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်သည်။တကယ်တော့သီတာ့စိတ်ထဲက..စောက်ပတ်ကိုချ   လို့ပြောတာ ဖြစ်သည်။တွေးရင်းတွေးရင်းအလိုးခံချင်သည်။

" အင်း....ဘာလိုလိုနဲ့အဖေ့သမီးတွေလဲ..အမွေးအတောင်စုံပြီ...အသိုက်အမြုံကိုစွန့်ခွာကြတော့မယ်ထင်ပါရဲ့.."

" ချချ...ဖကေလဲ..သမီးက ၁၆ နှစ် အမွေးပဲပေါက်သေးတာ..အတောင်မစုံသေးဘူး..ခ်ခ်..အဖေကမှတောင်တာ..ချချ..."

" အင်း..အင်း.. သမီးအမွေးလေးလေးတွေက လှလိုက်တာကွယ်..မဲနက်တွန့်လိမ်နေတာပဲ...အောက်နားလေးမှာသွားစုနေတာလေးက အူယားစရာ.."

" အူပဲယားတာလားအဖေ...လီးနဲ့မထိုးပစ်ချင်ဘူးလား..ခ်ခ်...မနေ့တုန်းကဆိုင်မှာထိုးခံရတာ အားမရလို့..."

" ထိုးချင်တာပေါ့...လိုးချင်တာပေါ့သမီးရယ်...သမီးက အလိုးခံမှာလား.."

" ခံချင်တာကြာလှပေါ့ အဖေရယ်..ခံချင်လွန်းလို့ အဖေ့လီးကြီးလိုက်ဆွဲတေ့ပေးရတာ...စောက်ဖုတ်ကိုဖူးရောင်နေတာပဲ..."

" ဟိုဖက်တိုးလိုက်သမီး..ရေစည်အကွယ်ကိုတိုး...ပက်လက်ကလေးအိပ်..ဒူးထောင်..ပေါင်ကားထား..အဖေလိုးပေးမယ်.."

" အဟစ်...အင့်..အဖေ...လိုး..သမီးဖြဲပေးထားမယ်...စောက်ရည်တွေရွှဲနေပြီမြန်မြန်ထည့်...ရွလှပြီ.."

...................................................................................

အပျိုပေါက်လေးဆိုပေမယ့်စောက်ဖုတ်ကမသေးပါ။ဖင်ကြီးသလိုစောက်ဖုတ်ကလဲ ကြီးသည်။ဖောင်းမို့တက်နေပြီး အသားပြည့်သည်။နခမ်းလွှာတွေကထူထဲပြည့်တင်းပြီးစောက်စေ့ကလေးပြူးနေတာတွေ့ ရတော့ ဘာဂျာမှုတ်ချင်စိတ်ကထိန်းမရ။မီးဖိုခန်းဖက်လှမ်းကြည့်တော့နီလာ၏အရိပ်အယောင်ကိုမမြင်ရ။မထူးပါဘူး ဟုစိတ်ဒုံးဒုံးချပြီး သီတာဖြဲပေးထားသည့်စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းအတိုင်းလျှာပြားကြီးဖြင့်ယက်တင်ပစ်လိုက်တော့

" အူးဟူးဟူး...အဖေ..အဖေ.."

ဆိုပြီးဖင်ကြီးတုန်ခါကော့တက်လာသည်။လက်ကလဲခေါင်းနှင့်ဆံပင်တွေကို ဖိဆွဲနေပြီးမျက်နှာကိုစောက်ပတ်နှင့်ဖိပွတ်သည်။စောက်စေ့လေးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ဆွဲတော့သီတာအော်ပြီး ဖင်ကိုခါရုန်းသည်။အလွတ်မပေးပဲစောက်ခေါင်းထဲလျှာထိုးထည့်ပေးပြီးဆော့ပေးတော့ ဖင်ကြီးမြောက်ကြွမြောက်ကြွကော့ကော့တက်လာသည်။စောက်စေ့ကိုလျှာဖြင့်ကစားပြီးစောက်ခေါင်းထဲလက်နှစ်ချောင်းပူး လိုးဆောင့်ပေးတော့..ဆတ်ဆတ်ခါပြီးအော်သည်..။

" စွပ်စွပ်..ပြွတိပြွတ်ပလပ်ပြွတ်ပြွတ်..အားဟား..အဖေရဲ့...ရှီးဟီးဟီး...ကျွတ်ကျွတ်..စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်ပီဖေရဲ့."

" အီး..ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..ပီးပီဖေရေ့...ပီးပီ..ပီးပီ...ဟီးအီးအီး...အု...လီးကြီးနဲ့သာလိုး ပစ်ပါဖေရဲ့...လီးကြီး...အ..လီးကြီး.."

ကိုကျော်လဲ ဘာဂျာဝ,အောင်ပေးပြီးပြီ...အချိန်လည်း.မရ...စောက်ရည်လဲရွှဲနေပြီ ဆိုတော့ သီတာ့ပေါင်ကလေးတွေလက်မောင်းပေါ်မှေးထိန်း...ကျွဲကောသီးလောက်နို့ကြီးတွေ မဆန်မပြဲဆုပ်ဆွဲပြီးစောက်ခေါင်းထဲ လီးကိုတစ်အိအိထိုးသွင်းပေးလိုက်သည် ။အခြေအနေနဲ့အချိန်ကသိပ်မလှမှန်းသိနေလို့ သီတာကနာပေမယ့်အောင့်ခံပေးသည်။အံကြိတ်ခံသည်။။ဒီတစ်ခါတော့ အလိုးခံရရင်ကျေနပ်ပြီလို့လဲသဘောထားသည်။

ကိုကျော်ကလည်း ဖြစ်ကတတ်ဆန်းမလိုးပါ။တစ်အိအိဖြေးဖြေးချင်း လိုးပေးသည်။နို့ကြီးတွေ စို့ပေးသည်။သီတာ အလွန်အူရွလာပြီး ဖင်ကြီးကော့ကော့တက်လာမှ နဲနဲကြမ်းကြမ်းဖိဆောင့်လိုးပေးပါသည်။အချက်လေးငါးဆယ်ခန့်ပြင်းပြင်းဖိဆောင့်လိုးပေးတော့..သီတာအော်ဟစ်ပြီးကော့လန်နေသည်။

စောက်ရည်တွေရွှဲနေသည်။သီတာပြီးသွားမှန်းသိ၍ကိုကျော်ဒစ်ဖြင့်အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်ဆွဆွပေးပြီးလေးငါးချက်အဆုံးဆောင့်လိုးပေးသည်။သီတာမူးမေ့အောင်ကောင်းနေသည်။နောက်ဆုံး လီးဒစ်ကြီးတစ်ရွရွဖြစ်လာသဖြင့်..ဆယ့်လေးငါးချက်ဆွလိုးပြီး အားကုန်တစ်ချက်..နှစ်ချက်အဆုံးထိဆောင့်လိုးပြီး လီးရည်များတဖြောဖြောပန်းထုတ်ပေးလိုက်ပါသည်။

လေးငါးမိနစ်တော့ စိမ်နေသေးသည်။သီတာ နဲနဲ ဖင်လှုပ်လာသဖြင့်လီးကို ချွပြီးချွတ်ပေးလိုက်သည်။လီးရည်..စောက်ရည်တွေရေပိုက်ပေါက်သလို အံထွက်လာသည်။စောက်ပတ်အခြေမှာသွေးနဲနဲစို့နေသည်။အရေးထဲ..ဘာဂျာကမှုတ်လိုက်ချင်သေးသည်။မတတ်နိုင်..နောက်မှ ။

"ကောင်းလား..သမီး.."

 မျက်လုံးလေးမပွင့်တပွင့်ဖွင့်...မျက်ခုံးလေးပင့်ပြီး..

" ဒီလောက်လိုးပြီးလဲ..သမီးပဲလား..ဟင်....မယားမဟုတ်သေးဘူးလား ".

" အင်းပါ.....မိန်းမရယ်... ဒီလင်ကြီးလိုးပေးတာ..ကောင်းလား... လို့ ။

" ကောင်းတယ်..ယောင်္ကျားရယ်..အားရတယ်...ဒီလိုအလိုးခံချင်တာကြာလှပြီ...စောက်ပတ်နဲနဲနာတယ်.."

.............................................................................................................................

အဖေ အိုးခွက်ပန်းကန်တွေသွားဆေးတာကြာလှချည့်လား...စောစောကလဲ ညီမလေးရေသွားချိုးတယ်...အတွေးတွေဇဝေဇဝါဖြင့်..နီလာထရံပေါက်မှချောင်းကြည့်မိသည်..။ပထမ အိုးတွေပန်းကန်တွေကိုပဲမြင်ရသည်။လူရိပ်လူယောင်မမြင်။မသင်္ကာလို့ရေစည်စွန်းကိုသေသေချာချာကြည့်မှအဖေ့ဖင်ကြီးမြောက်ကြွမြောက်ကြွ ဖြစ်နေတာမြင်ရသည်။အူး..အဲ...အား...အသံတွေကိုလဲသဲ့သဲ့ကြားလာရသည်။

ဟူး....အဖေနဲ့ညီမလေး လိုးနေကြတာပါလား...။ကြည့်ရင်း ကြည့်ရင်း..စောက်ပတ်ထဲကရွလာသည်။အဲ...သွက်လာပြီ..သွက်လာပြီ...အား..ဆောင့်တယ်ဟ...တစ်ချက်..နှစ်ချက်..အား..ဆောင့်တယ်..ဆောင့်တယ်..တအားကိုဆောင့်လိုးတာဟ...အဲ..အော်တယ်.အော်တယ်ညီမလေး.အော်တယ်..အဲ...ကောင်းတာကောင်းတာ..တဲ့..ပြီးပြီ..ပြီးပြီ...သူတို့ပြီးသွားပြီ.....အင်း...လီးရည်တွေပန်းထည့်နေမှာပဲ....ဟူး....ဖူး......

အဲ...အဖေထလာပြီ..။ဟင်း..လီးကြီးက အတောင်မလျော့သေးဘူး...အဲ...ညီမလေးက လှမ်းဆွဲတယ်...အူး..စုပ်တယ်တော့....အားပါး...စုပ်တယ်...အားရပါးရပဲ...အဲ....အဖေကဆောင့်ထိုးတယ်..ဆောင့်တယ်..အဲ...ဆောင့်တယ်...ဟူး..

ဒီလောက်တောင်ဖြစ်လှတာဆိုပြီးအနီးမှာရှိနေသည့်စလောင်းဖုံးကြီးကိုကိုင်ပေါက်ပစ်လိုက်မိသည်။

" ဂွမ်းးးးး"

နောက်တစ်ချပ်...

" ဂွမ်းးးးးး"

ဒါတောင်စိတ်က မငြိမ်း...သွေးသားတွေကဆူပွက်နေဆဲ....စလောင်းဖုံးလဲကုန်ပြီ....။

.......................................................................................................................

ကိုကျော်နောက်ဖေးပေါက်က ကုပ်ချောင်းချောင်းဝင်လာသည်။နောက်မှာတော့ သီတာကအိုးတွေခွက်တွေကိုင်ပြီးလိုက်လာသည်။မျက်နှာတွေက အပိုးမသေ..။နီလာ..မျက်စောင်းထိုးပြီးမေးသည်

" ဘယ်ကတည်းက လိုးနေကြတာလဲဘယ်နှစ်ချီရှိပြီလဲ.."

" ခုမှ..လိုးတာပါသမီးရယ်...အဖေတခါထဲ လိုးတာပါ..."

" ဟုတ်တယ်မမရဲ့...ညီမလေးခံချင်နေတာတော့ကြာပြီ...ကိုယ့်အဖေသူများလုသွားမှာစိုးလို့.."

" ဟဲ့...သူများလုစရာလားဟဲ့..ငါခံနေတာပဲ.."

" အင်း...ထင်တော့ထင်သားပဲ..မမဖင်နဲနဲလျှောနေသလား လို့...ဒါကြောင့်ကိုး..."

" သီတာ...နင်ရယ်စရာမလုပ်နဲ့...အဖေ့ကိုငါပိုင်သလို  နင်လဲပိုင်တာတော့အမှန်ပဲ.ငါအပြစ်မပြောဘူး.ဟိုယောင်္ကျားပဲပြောချင်တာ..လီးကတောင်လဲတောင်နိုင်လွန်းတယ်..မနက်ကပဲနင်ဈေးသွားတုံးငါ့ကိုဖင်ကုန်းခိုင်းပြီးသေအောင်လိုးထားပြီးပြီ.....ခုဘာမှမကြာသေးဘူး..နင့်ကိုထပ်လိုးတယ်ဆိုတော့...စဉ်းစားကြည့်ငါ့စောက်ပတ်ထဲမှာ..သူ့လီးရည်တောင်မခြောက်သေးဘူး..."

" မနေ့ညကလဲ..မမနဲ့အဖေ လိုးနေကြတာမဟုတ်လား..မမ မနက်အစောမှထပြန်လာတာ..သီတာသိတယ်..သီတာမသင်္ကာနေတာကြာပြီ..."

" ဟုတ်တယ်...မနေ့ညကမှ စလိုးတာ အခုနင့်ကိုထပ်လိုးတာ..ကဲ အဝတ်လဲ..ထမင်းစားမယ်..ဆိုင်ထွက်ရမယ်."

" ချချ..စပ နာတာ မမရယ်.ပြဲသွားတယ်တော့..လီးကအတုတ်ကြီး..ခ်ခ်"

" ဒါပဲနော်..ယောင်္ကျား.ဟိုခြံဝင်စားဒီခြံဝင်စား ဆိုရင်တော့..တွေ့ရာလူနဲ့ကုန်းပစ်မှာ..ဒီမယားနှစ်ယောက်ကိုနိုင်အောင်လိုး..ဒါပဲ....မလုပ်ဖူးမထင်နဲ့.."

" လာ...အခု လိုးမယ်..."

" တကယ်လား..."

နီလာ မျက်နှာဝင်းလက်သွားသည်မှာသိသာလှသည်။

" သီတာရေ.မမတို့ထမင်းမစားတော့ဘူး...ဆိုင်ထွက်ဖို့သာပြင်ထားတော့..."

ဟုပြောပြီး..ကိုကျော့်လက်ကိုဆွဲ၍အခန်းထဲဝင်သည်။အခန်းထဲရောက်တော့..ဖူးပြည့်ကားတစ်နေသည့် ကျွဲ ကောသီးသဏ္ဍာန်နို့ကြီးနှစ်လုံးကို အငမ်းမရစို့သည်။ကိုကျော့်လက်တစ်ဆုပ်မကာမိအောင်ကြီးသည်။နို့သီးခေါင်းလေးတွေကော့ထောင်ထ,နေသဖြင့်စုပ်ယူချေမွပေး၍မဝနိုင်..။နီလာကစိတ်မြန်သည်။ထမီကိုကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချပြီး ဖင်ကုန်းပေးသည်..။

" အင့်..မနက်က မဝ,ဘူး..၊ထပ်လိုးမသန်းမြထက်ကောင်းအောင်လိုးပေး..မလိုးနိုင်ရင်...တခြားလူနဲ့ကုန်းမှာ..."

ကိုကျော်...နီလာ့ဖင်ကြီးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ပြီးစောက်ဖုတ်ကိုငုံစုပ်ပစ်လိုက်တော့ ဖင်ကြီးဝပ်ပြီး ခါးကုန်းလာသည်။ခါးကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဖိချပြီး ဖင်ထောင်လာတော့ ဖင်ပေါက်စူစူလေးကိုလျှာဖြင့်လေးငါးချက်ယက်ပြီးစုပ်လိုက်သည်။နီလာဖင်ကြီးနောက်ပြန်တွန်းပေးပြီး..တစ်အိအိညည်းနေသည်။

ကိုကျော့်လက်နှစ်ချောင်းကလည်းနီလာ့စောက်ပတ်ထဲ ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ဆောင့်ဆောင့်ထိုးပေးနေသဖြင့်စောက်ရည်တွေစို အိနေသည်။ဖင်ပေါက်စူစူလေးကို..လျှာဖြင့်ယက်နေရာမှ အားစိုက်ပြီးတစ်ချ က်အကြာကြီးစုပ်ဆွဲထားလိုက်ရာ..နီလာအော်၍မဆုံးနိုင်တော့..။နီလာ့အော်သံတွေ နားသွားမှ...သူ့ပေါင်ကိုချဲပြီးဒူးထောက်ကာလီးကိုကိုင်ပြီးစောက်ခေါင်းဝမှာဒစ်ဖြင့်ထိုးဆွပေးသည်။

နီလာ့ခမျှာ..စိတ်သာရှိသော်လည်းလီးအတွေ့ အကြုံမရှိပါ။အသက်ကလည်း.၁၇ နှစ်ကျော်ရုံ အပျိုဖျန်းမျှသာ။ကိုကျော်၏ပြုစုယုယမှု ဒဏ်ကိုမူးမုမိုက်မိုက်ခံစားရသည်။ခဏခဏလည်းစောက်ရည်ထွက်နေသည်။ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရနိုင်အောင်ကောင်းသည်။အလိုးခံချ င်လှပြီ..ဆောင့်ခံချင်လှပြီ...

" လိုးပါတော့ယောင်္ကျားရယ်...လီးကြီးထိုးထဲ့လိုက်ပါတော့...အီး...."

မချင့်မရဲအော်ပြီး ဖင်ကြီးကိုနောက်ပြန်တွန်းတွန်းနေမှ ကိုကျော်က လီးကိုတအိအိ ထိုးသွင်းသည်။ဒစ်ဖူးကြီးက..စောက်ခေါင်းကျဉ်းကျဉ်းလေးထဲသို့ ထိုးဖောက်ပွတ်တိုက်ပြီးဖြေးဖြေးလေးဝင်နေ၍ လီးမဆုံးမချင်း နီလာရင်တလှပ်လှပ်ခံစားနေရသည်။စောက်ပတ်ထဲကလေတွေ တဖူးဖူးအသံပေး ပြန်ထွက်နေပြီး.လီးကြီးကတအိအိဝင်သည်။လီးအဆုံးထိဝင်သွားပြီး နီလာ့ဖင်တုံကြီးများနှင့်ကိုကျော့်ဆီးခုံကပ်ထားတော့မှ နီလာကလီးကိုတစစ်စစ်ညှစ်ဆွဲယူသည်။ပွစိပွစိ ဆွဲညှစ်သည်။ညှစ်လေလေ..စောက်ရည်ယိုထွက်လေလေ...လီးတန်ရော လီးဥ ပါစောက်ရည်တွေ ရွှဲရွှဲ စိုနေသည်၊

ကိုကျော်လီးကိုတစ်ဝက်ကျော်ကျော်ထုတ်ထုတ်ပြီး ပုံမှန်လေးဆောင့်ပေးနေတော့ နီလာဖင်ကြီးပြန်ပြန်တွန်းပြီးဆောင့်ပေးသည်။ကိုကျောမဆောင့်ပဲ ရပ်ထားတော့ နီလာကနောက်ပြန်သွက်သွက်တွန်းဆောင့်သည်။လီးကျွတ်မထွက်အောင်လည်း ထိမ်းနိုင်သွားသည်။ဒီတော့မှ ကိုကျော်သွက်သွက်မြန်မြန်ဆောင့်ပေးပြီးနို့တွေကုန်းဆွဲသည်။အားရပါးရ ဆွဲဆွဲပြီးဆောင့်တော့ အသံတွေဆူညံနေသည်၊

" ဘွတ်..ဘွတ်..ဘူ..ဖူး..ဗြစ်..ဘွတ်အား...ဘွတ်..ဘူ..အင့်..ဖူး..ဗလစ်...ဘူ အောင့်ထာ...ယောင်ကျားး..ဘွတ်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဗြစ်...ဘူး...ဖူး...ဖွတ်...ဗလပ်...အား...ဆောင့်ပါ...ဆောင့်..ဘွတ်..ပွတ်.ဘူး...ဖူး...ဟား...ကောင်းတယ်...ဘွတ်ကောင်းတယ်...ဆောင့်..ဆောင့်..ဘူ..."

လီးတန်ကြီးဆွဲထုတ်လိုက်တိုင်း..စောက်ရည်တွေဖြင့်စိုရွှဲပြောင်လက်နေပြီးစောက်ပတ်အတွင်းသားများငြိပါလာသည်ကိုမြင်တွေ့နေရသဖြင့်လိုး၍အရသာတွေ့လှသည်၊ကိုယ့်သမီး အပျိုစစ်စစ်လေးကိုလိုးနေရသည်ကလဲ..ကျေနပ်စရာဖြစ်ပြီး လီးမချွတ်ချ င်တော့..။နီလာကလည်းစောက်ပတ်ထဲက လီးကိုအချွတ်မခံ။အနားမပေး...ကိုယ်နားလျင်သူဆောင့်သည်။

 

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>