သော်က အပိုင်း ( ၁ )

သော်က အပိုင်း ( ၁ ) 

မောင်ကျော် ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

" ဟား....ပိန်းပန်းလေးကလှလိုက်တာနော် "

သော်က ပန်းအိုးလေးမြေဆွ..ပေါင်းသင် ပေးနေဆဲ..မတင်မြလာငုံ့ကြည့်ပြီးပြောသည်။ပိန်းပန်းကိုကြည့်ချင်လို့မဟုတ်..။ကိုသော်က ပန်းအိုးမြေဆွနေဆဲအောက်စ,လွတ်နေတာကို မတင်မြအဝေးကပင် မြင်နေ ခဲ့သည်။ခပ်လှမ်းလှမ်း ဖြစ်နေတာမို့ သဲသဲကွဲကွဲ မမြင်ရ။ဒါကြောင့် အနီးကပ်လာပြီး အကြောင်းမရှိ အကြောင်းရှာ သေသေချာချာလာကြည့်ခြင်းဖြစ်သည်။

ကိုသော်က လီးကြီးကတွဲလောင်းစိုက်နေပြီး ဒစ်ကြီးကပြဲနေကာမတောင်ပဲနဲ့ ငိုက်စိုက်ကျနေတာတောင်မှခြောက်လက်မလောက်ရှိမည်။လီးအရင်းဘေးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာလီးမွှေးနက်နက်လေးတွေက အစွယ်လေးတွေလို ရှည်ဆင်းနေပြီးဒစ်ကြီးက သန့်ရှင်းစွာပြူးထွက်နေကာ ဂွေးဥကြီးနှစ်လုံးနှင့်အချောင်းလိုက်ကြီးကပ်တင်နေသည်။အိမ်ကလူ လီးတောင်နေတာထက်ကြီးနေသေး ။အားရစရာ....

" အငုံလေးကလဲ..ပြူး နေတာပဲနော်..."

" ပွင့်တော့မှာ.အစ်မရဲ့.....ပွင့်လာ အာလာရင် ဒီထက်ပိုလှပေါ့...."

မတင်မြက ဒစ်ကြီးကိုကြည့်ပြီးပြောသလို သော်က မတင်မြ၏ နို့အုံကြီးကိုကြည့်ပြီးပြောသည်။မတင်မြ ဒူးလေးနှစ်လုံးပေါ် လက်ထောက်ပြီးငုံ့ကြည့်နေတာမို့ လည်ဟိုက်အင်္ကျီကြားက နို့အုံကြီးကိုပြူးပြဲနေအောင်ကြည့်သည်။

ရင်ကြားမြောင်းစေ့နေတော့ နို့လုံးကြီးတွေက ဖူးတစ်နေသည်။ကလေးတစ်ယောက် မအေဆိုပေမယ့် ကလေးတောင်ကျောင်းထားပြီးပြီမို့ နို့ကြီးက တင်းတင်းမို့မို့ရှိနေဆဲ။နို့အုံကြီးကြည့်နေရင်း သော်ကလီးကတဖြည်းဖြည်း တင်းလာသည်ကိုမတင်မြက မျက်စေ့မမှတ် မျက်တောင်မခတ်စတမ်း ကြည့်နေသည်။သော်က...မတော်ပါဘူးလေ..ဟုတွေးပြီး တခြားပန်းအိုးကိုနေရာရွှေ့သွားတော့ အနေအထားပျက်ကာ မတင်မြ အားမလိုအားမရ ဖြစ်သွားသည်။

ထပ်မြင်ရဦးမလားဟူသော အတွေးဖြင့် တစ်စေ့တစ်စောင်းမျက်စေ့ စွေကြည့်ပေမယ့် မမြင်ရတော့။သော်ကဆိုတာက မတင်မြယောင်္ကျား ကိုကျော်မြ ၏ညီအငယ်ဆုံး..။ဆယ်တန်းအောင်ပြီး ပြင်ပကွန်ပျူတာ သင်တန်းလာတက်တော့ အိမ်မှာပဲ ထမင်းစားစရိတ်ပေးပြီးတည်းသည်။ထမင်းစရိတ်မယူပါဘူးဆိုလည်းမရ။

ရက်ကြာမှာမို့ မိဖတွေက အတင်းယူခိုင်းလို့ ငြင်းမရ။အိပ်ထာတော့ ကပ်လျက်အခန်းလွတ်မှာပဲနေရာပေးထားလိုက်လို့အခက်အခဲမရှိပါ။ကလေးတစ်ယောက်အမေ..အိမ်ထောင်သည်ဆိုပေမယ့် မတင်မြကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်က အပျိူ ရှုံ းအောင်တောင့်သည်။ကလေးကငါးနှစ်ကျော်ပြီမို့..နို့ကြီးတွေကတင်းတင်း...ဖင်ကြီးတွေကဖုဖုကားကား ခါးကမသေးလွန်းပေမယ့်..ဝမ်းပျဉ်းသားမထွက်တော့အပျိူ လိုထင်ရသည်။လက်မောင်း လက်ပြင်တွေကအသားပြည့်ပြီး အိအိဖြိုးဖြိုး...ချောချောမွတ်မွတ် ။

အသားလတ်တော့ ဝင်းမွတ်နေသည်။အိမ်ထောင်ကျခဲ့တာ ခြောက်နှစ်လောက်ကြာခဲ့ပြီဆိုတော့ တည်ငြိမ်နေပြီ။တည်ငြိမ်တယ်ဆိုတာက တစ်ညတစ်ချီ...ဒါမှမဟုတ် နှစ်ညတစ်ချီ...ပေါ့။ကိုကျော်မြကတစ်ညတစ်ချီကောင်းလောက်နှင့်ကျေ နပ်နေပေမယ့် မတင်မြကသိပ်အားရလှတယ် မဟုတ်ပါ။ဟိုလူကလည်းငါးနှစ်လုံးလုံးပုံမှန်ဆွဲလာတာဆိုတော့...အီနေပြီ။မတင်မြကသွေးသားတွေတက်ပြီး ပုံမှန်ထက်ပိုနေတယ်ဆိုတာကိုသူမသိ။

ခုတလော...မတင်မြ ပါးစပ်ဖျားမှာ သော်ကတွေများနေသည်။သီချင်းလဲဆိုလေ့မရှိပါပဲသော်ကသီချင်းတွေပဲဆိုနေသည်။ နှင်းပန်းနဲ့သော်က စပယ်မွှေးတယ်...ဆိုပါလား။အစ,အဆုံးလည်းမရ..မဆို။ဒီနားမှာပဲဝေ့လည်..ဝေ့လည် ဆိုနေတတ်သည်။ကိုကျော်မြရှိနေလျင်တော့မဆိုပါ။

သီချင်းဆိုလိုက်တိုင်းလည်း သော်ကလီးကြီးကို မြင်ယောင်ပြီးရွစိစိဖြစ်ရမြဲ။ကွန်ပျူ တာသင်တန်းကတစ်နေကုန်လုံးမှနှစ်နာရီတည်းသာသင်ရသည်။မိဖတွေကသော်ကကို အိမ်မှာကွန်ပျူ တာအစုံလိုက်ဝယ်ထားပေးပြီးလေ့ကျင့်စေသည်။

တစ်နေ့ရွာမှပဲဖြစ်ဖြစ် ကွန်ပျူ တာဆိုင်ဖွင့်ပေးသင့်ရင်ဖွင့်ပေးပြီး ဒီကောင့်ကိုနိုင်အောင်ထိန်းဖို့ရည်ရွယ်သည်။အိမ်ကစားပွဲမှာ သော်ကကွန်ပျူ တာလေ့ကျင့်နေတော့..မတင်မြက သူယောင်မယ် လာလုပ်ပြန်သည်။နိုု့မပေါ်လျင် ပေါ်အောင်လည်ဟိုက်အကျ်ီ တွေချည့်ပဲနေ့တိုင်းဝတ်သည်။

သော်ကမကြည့်လျင်လဲ ကျော်မြကြည့်ပေါ့...သူ့အတွက်တော့အရှုံးမရှိပါဘူး။စားပွဲရှေ့မှာ တစ်တောင်ဆစ်နှစ်ဖက်ကိုစုံချထောက် ဖင်ကြီးကာ့တင်၍ကြည့်ပြီးမသိတဲ့လူက. မတတ်တဲ့လူကို နားမလည်နိုင်တာတွေလျောက်မေးသည်။သော်ကနို့ကိုကြည့်လျင်ကျော်မြဖင်ကိုကြည့်ပေါ့... ။

ရည်မှန်းချက်ကအဆင့်မြင့်သည်။ဆိုးပါဘူး..။ကျေ ာ်မြ ခုတလောမှပြင်းပြင်းလေးဆော်လာသည်ဆိုတော့...တိုက်ကွက်မှန်တယ်လို့ပဲပြောရမည်။ခါတိုင်းရက်ပျက်ရှိခဲ့ပေမယ့်..ခုတလောမှန်နေသည်။ဆော်ချက်တွေနဲနဲပြင်းထန်လာတော့ဟိုဖက်ခန်းကသော်ကများ ကြားသွားမလား..ကြားရင် သူဘယ်လိုနေမလဲ...ချောင်းများကြည့်နေလေသလား...အနည်းဆုံးတော့ လီးကြီးတောင်နေမှာပဲအမျိူးမျိူးတွေးပြီးစိတ်လှုပ်ရှားကာ ပင့်လိုက်မြှောက်လိုက် ကော့လိုက် ထိုးလိုက် မွှေ့လိုက် ရမ်းလိုက် ဆိုတော့ ခါတိုးထက်ပိုကောင်းလာတာအမှန်..။

အသံလေးတွေ ပိုပိုမိုမို လိုသလောက်ထည့်ပြီးမြူ ဆွယ်ပေးလိုက်တော့...သော်ကဘယ်လိုနေနေ...ကိုယ့်အဖို့ကတော့ ကောင်းသွားသည်။ကျော်မြကလည်း ပုံမှန်တော့ထိန်းနိုင်သား..လေးဆယ့်ငါးမိနစ်..တစ်နာရီအနည်းဆုံးထိန်းသည်မို့ မတင်မြ အနိမ့်ဆုံး တစ်ချီ...နှစ်ချီတော့ပြီးသည်။လင်းဆွဲလေးမျ ားတောင် စားလို့ကောင်းကောင်း စားလိုက်ရသေး။

ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုပြီးပြီး...သော်ကလီးကြီးနဲ့ပဲပြီးတယ်လိုခံစားနေမိတာအဆန်းသား...။ကျော်မြကလည်း မတင်မြအပေးကောင်းလာကြမ်းလာတာကိုကြိုက်ပြီး တစ်ပါတ်ကျော်ကျော် ဆယ်ရက်လောက်တော့ အသေနှိပ်သည်။

နောက်တော့...တဖြည်းဖြည်းလျော့လာပြန်သည်။လင်းဆွဲလည်းမကျွေးတော့..။မတင်မြ မြင်းစီးလည်းကျော်မြက တောင်ပေးထားပြီး အသေလိုငြိမ်ခံနေတော့စိတ်လျော့လိုက်ရတော့သည်။ ကိုကျော်မြကတစ်နေကုန်ကားပေါ်မှာအညောင်းထိုင်..ညနေတော့နည်းနည်းမော့...ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့လေ....ရယ်လို့တွေးပြီး သူ့အပေါ်နားလည် ခွင့်လွှတ်နိုင်ပေမယ့် စောက်ဖုတ်ကပြဿနာ...။

ဒီတော့...နှင်းပန်းနဲ့သော်က စပါယ် မွှေးတယ်..သီချင်းလေးတစ်အေးအေးဖြစ်လာပြန်သည်။ကွန်ပျူတာစားပွဲနား တရစ်ဝဲဝဲ..။နားမလည်နိုင်တာတွေများလာပြန်ရော..။သော်ကထိုင်သည့် ကုလားထိုင်၏နောက်က ရပ်ပြီးကြည့်သည်။ နို့အုံကြီးနှင့်နောက်စေ့ကိုပွတ်မိတာကအကြိမ်ကြိမ်..။

ကုန်းပြီးလက်ညှိုးထိုးမေးတိုင်း အိကနဲ အိကနဲ နေအောင်ပွတ်ပစ်သည် ။သော်က တစ်ခါကယောင်ယမ်းပြီးနောက်စေ့ကိုပွတ်လိုက်မိပါတယ်..နို့လုံးကြီး  တည့်တည့်မှ လက်တွေဝင်သွားသည်။ဘော်လီလေး.ဘရာစီယာလေးတောင်မဝတ်ထား...အားပါး..ချက်ချင်း ပြန်ပစ်ထုတ်လိုက်ရသည်။နံဘေးထိုင်မေးပြန်တော့လည်း သော်ကတစ်တောင်ဆစ်တွေကမလွတ်လပ်။

သူကဆွဆွ ပြီးထွက်သွားခဲ့ပေမယ့် သော်က လီးတောင်ပြီးဒုက္ခရောက်ရတော့သည်။ညက ချေ ာင်းကြည့်ထားတာ...ကြားခဲ့ရတာတွေကပူးပေါင်းခြောက်လှန့်တော့..ကြာကြာမခံနိုင်..။အိမ်သာပြေးပြီး လျေှ ာ့လိုက်ရတော့သည်..။

တစ်ရက်တော့...သော်က ပန်းအိုးတွေနေရာရွှေ့ပေါင်းသင် မြေဆွ ပြီးရေတွင်းမှာ ခြေလက်ဆေးနေတုန်း မတင်မြထမီရင်လျှားကြီးဖြင့်ရေချိူ းဖို့ထွက်လာသည်။တကယ်တော့ တိုက်ဆိုင်တာပါ..။ထွက်လာပြီးမှနောက်ပြန်ဆုတ်ဖို့တော့မတင်မြမစဉ်းစား။ရေတွင်းရောက်တော့ ကန်ထဲမှာရေကမရှိ။တုန်ကင်နှိပ်ပြီးရေဖြည့်တော့ နို့လုံးကြီးတွေက ခုံလိုက်ပေါက်လိုက်။

သော်က ဘေးဘီကိုမျက်စေ့ကစားပြီး မတင်မြနံဘေးကရပ်ပြီးရေတုန်ကင်နှိပ်ပေးလိုက်သည်။မတင်မြကပြုံးပြီး နေပါစေဟဲ့...ဟုဆိုကာမောင်းတန်ကိုလွှတ်မပေး။လက်တွေက ပူးနေပြီးတုန်ကင်မောင်းတန်နှင့်အတူ တက်လိုက်ကျလိုက် ဖြစ်နေတော့ သော်ကတစ်တောင်ဆစ်ကမတင်မြနို့ကြီးကိုအတက်ပွတ်အဆင်းပွတ်....လေးငါးချက်ပဲရေတင်လိုက်ရပါတယ်...ထမီအထက်ဆင့်ပြေပြီး ကျွတ်ကျသည်။နို့လုံးကြီးတွေဖွေးကနဲပေါ်သွားပြီး သော်ကအိမ်ပြန်ပြေးပါလေရော။

မတင်မြ တခစ်ခစ်ရယ်ပြီး ထမီပြင်ဝတ် ရေထပ်တင်ကာ ရေချိူ းပြီး ထမီရင်လျှားနဲ့ပဲပြန်ခဲ့သည်။

" ခ်ခ်...နင်ကများပြန်ရှက်ရတယ်ရှိသေး...ရှက်ရမှာက ငါပါဟဲ့..ခ်ခ်..."

" အွန်း...ကျုူ ပ်ရှက်လို့ထွက်ပြေးတယ်များထင်နေလို့လား..."

" ဟွန့်...မရှက်ရင် ဘာလို့ပြေးတာလဲ လို့..."

မျက်နှာက မခို့တရို့....လက်တစ်ဖက်ကခါး ကိုထောက်ထားတော့ နို့လုံးကြီးတွေက မို့မို့ဝန်းဝန်းပြူးပြူးထွတ်ထွတ်...ဖင်အိုးကြီးကကောက်ချိတ်ပြီးကော့ထွက်နေသည်။ သော်က ဟိုကြည့် ဒီကြည့် ..တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ပြီး

" ကျူ ပ်က အစ်မနို့ကြီးညတိုင်းမြင်နေရတာနော်အခုပြေးတာက ဒါကြောင့်ပြေးတာ..."

သော်က ပုဆိုးလှန်ပြတော့ မတင်မြ မျက်လုံးတွေ ဝိုင်းသွားသည်....ဟား...ကြီးလှချည့်လား...လီးကြီးကရှေ့ကိုတစ်ထွာပိုပိုလောက် တောင်ပြီးထွက်နေသည်။လှုပ်စိ လှုပ်စိ ခေါင်းညိတ်ခေါ်နေသလိုလို။

" အူး ဟူး....ဒါကြောင့်ကိုး....နင်ငါ့ကိုအုပ်ချင်နေတာကိုး....ခ်ခ်.."

တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်က ဘာမှမဝေး။ခြေလှမ်းလေးငါးလှမ်းပေါ့..။သော်က ခြေတစ်လှမ်းပဲရွှေ့လိုက်ရသေးသည်။မတင်မြ သူ့အနားရောက်နေပြီး သူ့လီးကြီးကိုဆုပ်ကိုင်ထားတာခံလိုက်ရသည်။လီးကြီးကမတင်မြလက်ထဲမှာသွေးတစ်ဒိတ်ဒိတ်တိုးနေပြီး ထိတ်ကနဲ ထိတ်ကနဲဆတ်ဆတ်ခုန်နေသည်။မတင်မြလက်နှင့်ပြည့်ပြည့်တင်းတင်း ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်ပေမယ့် မရ။လက်ဆုပ်ထက်ပိုကြီးနေသည် ။ဒစ်ကြီးကလည်း လက်ဆုပ်အပြင်ဖက်မှာ နီညိုညိုပြောင်တင်းတင်း...ပြူးပြူးကြီး။

" အစ်မ...ကျူ ပ်အစ်မကို လိုးချင်တယ်ဗျာ..".

သော်က အာတွေခြောက်ပြီး အသံတွေအက်ကွဲကွဲ ဖြစ်နေသည်။လက်ကလည်းကယောင်ကတမ်းဖြင့်မတင်မြ ခါးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးခါရမ်းနေသည်။နို့ကိုင်ရကောင်းမှန်းတောင်မသိ..။မတင်မြဘေးဘီလိုက်ကြည့်ပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးသွားပိတ်သည်။သော်ကယောင်ချာချာ...။အားလုံးစိတ်ချရမှ သော်က လက်မောင်းကိုဆွဲပြီး အခန်းထဲခေါ် ကုတင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းသည်။သော်က ဝတ်ထားသည့်စွပ်ကျယ်ကို အောက်ခြေမှမ,ပြီးချွတ်ပေးရင်း..

" တုံးလုံးလိုးတာပဲကောင်းတယ်ဟဲ့..လိုးကောင်းနေတုန်းစွပ်ကျယ် ကျကျလာလာ ခုရင် အလွန်စိတ်တိုတာ  ဇိမ်ပျက်တယ်...နင်မိန်းမလိုးဖူးလား..."

" မလိုးဖူးဘူးဗျ....ဂွင်းပဲတိုက်တတ်တယ်..လိုးတာဆိုအစ်မတို့လင်မယားလိုးတာပဲမြင်ဖူးတယ်..."

" အေးပါ...ဒီလောက်ဆိုရမှာပါ....ဖြေးဖြေးနဲ့မှန်မှန်လေးသာ ဆောင့်..ဟုတ်ပြီလား.."

မတင်မြထမီရင်လျှားကိုဖြေလျော့ပြီးကွင်းလုံးကျွတ်ပုံချကာ သော်ကမျက်နှာကိုနို့လုံးကြီးတွေဖြင့်ဖိကပ်ပြီးဖက်လိုက်သည်။

" နို့စို့ပေး...စို့လဲစို့..နယ်လဲနယ် ပေး "

သော်က နို့ကြီးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ကိုင်ကာ   ပါးစပ်ထဲဝင်သလောက်ထည့်ပြီးစို့သည်။ကျန်လက်တစ်ဖက်က နို့အုံကြီးတစ်လုံးကို ဆုပ်ယူချေ မွပစ်သည်။ဒီနို့ကြီးတွေ မြင်နေတွေ့နေရပြီး မကိုင်ရ မထိရဖြစ်ခဲ့သမျှ အတိုးချ ပြီးအားရပါးရဆုပ်ချေသည်။နို့စို့သံတစ်ပြွတ်ပြွတ်ထွက်နေပြီး မတင်မြစောက်ပတ်ထဲရွစ်ရွစိဖြစ်လာသည်။

လီးကြီးကိုကိုင်စမ်းကြည့်တော့သံချောင်းတမျှ မာနေပြီမို့သော်ကကိုကုတင်ပေါ်ပက်လက်ဖြစ်အောင်ဖိလိုက်ပြီး သူပါမှောက်တက်လိုက်သွားသည်။လူးရင်းလှိမ့်ရင်းနှင့် သော်ကသူ့အပေါ်ရောက်သွားတော့ ပေါင်ကြီးနှစ်ဖက်ဖြင့်သော်ကခါးကိုခွလိုက်ပြီး လီးကိုကိုင်ကာစောက်ခေါင်းပေါက်ဝတေ့ပေးလိုက်သည်။

သော်က ဖိထည့်တော့ ဒစ်ကြီးပြည့်ပြည့်သိပ်သိပ်ထိုးဝင်လာတာ အရသာခံလိုက်ပြီး မျက်လုံးတွေပြူ းထွက်လာသည်..

" ဖြည်းဖြည်းထည့်နော် သော်က...တစ်ခါတည်းဆောင့်မထည့်နဲ့. "

ဟုပြောပြီးလက်နှစ်ဖက်ကဘေးကနေခါးကိုတွန်းပြီးထောက်ထားသည်။သော်က မတင်မြကိုယ်ပေါ်မှာဖိပြီးမှောက်နေရတာအားမရသဖြင့်...လက်ထောက်ပြီးကိုယ်ကိုမြှင့်ကာ လီးကိုဆက်သွင်းသည်။စောက်ရည်များအိနေသဖြင့် စေးစေးပိုင်ပိုင် ဝင်သွားသည်။မတင်မြမှာလည်း ကျော်မြလီးဝင်တာနှင့် သော်ကလီးဝင်တာ...ကွာခြားမှုကိုထိထိမိမိ သိသွားပြီးရမက်ရှိန်တွေတက်လာသည်။ရမက်ရှိန်တွေတက်လာတော့ ဖင်ကြီးဆက်ကာဆက်ကာပင့်ပြီး

" ဆောင့်တော့သော်က...ဖြည်းဖြည်းဆောင့်..မြန်မြန်ဆောင့်ရင် နင်ပြီးသွားလိမ့်မယ်..."

သော်က သူ့လီးကြီးကိုမတင်မြစောက်ပတ်ကြီးဖြင့်ရစ်နွယ်ဆွဲစုပ်ထားသည့်နူးညံ့မှုအရသာထူးကိုအလွန်ကြိုက်နေပြီ။ဒီအရသာမျိူးဘယ်တုန်းကမှာမှမရခဲ့ဖူးသဖြင့် စောက်ပတ်ထဲမှာပဲစိမ်ထားချင်တော့သည်။မြန်မြန်ဆောင့်လျင်ပြီးသွားမည် ဆိုတော့ ဖြည်းဖြည်းလေးထုတ်ပြီးဆောင့်သည်။ဆောင့်လိုက်တိုင်းမတင်မြလည်ချောင်းက အင့်ကနဲ အင့်ကနဲ အသံထွက်လာသည်။အစ်ကိုနဲ့လိုးတုန်းကလည်း ဒီအသံထွက်တာပါပဲ..။

ကိုယ့်ကျ မှဒီအသံကဆွဲဆောင်အား ပိုပြီးနေသလိုလို..။စိတ်တွေကြွလာပြီး လိုးတဲ့အရသာကောင်းကောင်းမခံစားရသေးခင် ကောင်းတဲ့အရသာကို အရင်ခံစားမိပြီး အမြန်ဆုံးအပြင်းဆုံးတစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်ပစ်မိသည်။ဆောင့်လို့မှအားမရသေး လီးရည်တွေတစ်ပျစ်ပျစ်ပန်းထွက်ပါလေရော.။

လီးရည်တွေပန်းထွက်တော့ တစ်အားအားအော်ပြီးဆက်ဆောင့်သည်။မတင်မြက တစ်ခစ်ခစ်ရယ်ပြီးပါးစပ်ကိုလက်ဝါးနဲ့လိုက်ပိတ်သည်။သော်က အံတွေကြိတ်ပြီးအသေဆောင့်သဖြင့်လည်ပင်းကြောကြီးတွေ..မေးကြောကြီးတွေ..နားထင်ကြောကြီးတွေထောင်ထ,နေသည်။

လီးရည်တွေဗွက်ပေါက်နေပြီဖြစ်သော်လည်း ဗြွတ် ဇွိ.စွတ် ဖုန်း..ဗြွတ်ဇွိစွတ်..ဇွိဆက်ဆက်ဆောင့်သည်။လီးကအတောင်မကျ...။အတော်ကြာကြာဆောင့်ပြီးမှ လီးရည်ထပ်မထွက်တော့ပဲ မတင်မြကိုယ်ပေါ်မှောက်ကျသွားသည်။

မတင်မြလည်း ဒီလိုဖြစ်လာမည်ကိုကြို၍ခန့်မှန်းပြီးအစောကြီးကတည်းကစိတ်ကိုလွှတ်ထားလိုက်သည်။လီးကြီးကြီးနဲ့ဆောင့်လိုးခံနေရတာကိုအာရုံသွင်းပြီးဖင်ကြီးကော့ကာကော့ကာညှစ်စုပ်ပေးရင်း သူတစ်ချီ ပြီးအောင်ယူသည်။

သော်ကလီးရည်တွေပန်း.ထုတ်တော့ မြန်လွန်းသည့်ဆောင့်လိုးချက်မျ ားနှင့်အညီ သူလည်းလိုက်၍ပြီးသည်။သော်က ၏ဆံပင်တွေအကြားလက်ချေ ာင်းမျ ားထိုးသွင်းဆုပ်ဆွဲခပင့်သက်ပူကြီး ဟူး....ကနဲမှုတ်ထုတ်လိုက်ပါသည်။

" ကောင်းလား...သော်က.."

" ဟူး....ကောင်းလိုက်တာအစ်မရာ...စောက်ပတ်လိုးတာဒီလောက်ကောင်းတယ်ဆိုတာ..လက်တွေ့မို့ယုံလိုက်ရတယ်...အကြောပေါင်းတစ်ထောင်ဆိမ့်သွားတာပဲ..."

" ခ်ခ်...ထပ်လိုးဦးမလား.."

" လိုးမယ်အစ်မ....ဆက်လိုးမယ်...".

"  နေဦး...နင့်အစ်ကိုလာတော့မယ်...နောက်မှ ထပ်လိုး....ညငါတို့လိုးရင် နင်ချောင်းကြည့်ထား "

" ဟာဗျာ....အစ်မတို့ကလိုးနေ...ကျူ ပ်ကလီးတောင်နေတာဗျ....အစ်ကိုနဲ့လိုးပြီးရင်ထွက်ခဲ့ဗျာ..

အိမ်သာဖက်သွားလိုးမယ်..."

" ခ်ခ်....''  

ညရောက်တော့ ကိုကျေ ာ်မြကမူးနေပြီ။ထမင်းမစားနိုင်ပဲတန်းအိပ်ပါလေရော..။မတင်မြကစောင်လေး အသေအချ ာခြုံပေးပြီး သော်ကအခန်းဖက်လှည့်ခါအပြင်ဖက်လက်ညှိုးထိုးပြသည်။သော်က ကလည်းချောင်းကြည့်နေသူမို့အသာအယာခြေဖွပြီးထွက်သည်။မတင်မြအနောက်ကလိုက်ထွက်လာပြီးရေတွင်းဖက်သို့ဦးဆောင်ခေါ်သွားသည်။

" နင်အနောက်ကလိုးတတ်တယ်မလား "

" ရပါတယ်အစ်မကလဲ..အစ်မတို့လိုးနေတာကျွန်တော်ချောင်းကြည့်ဖူးတာပဲ.."

" လာ...အနောက်ကပဲလိုးတော့.."

မတင်မြ ထမီကို ခါးပေါ်တင်ရေချိူးအုတ်ကန်ကို လက်ထောက်ပြီးကုန်ပေးတော့ စောက်ဖုတ်ကြီး ပြူးကနဲ ထွက်လာတာမြင်ရသည်။သော်ကအချိန်သိပ်မဆွဲပါ..။ပုဆိုးကွင်းလုံးကျွတ်ပုံချပြီး လက်တစ်ဖက်ကမတင်မြခါးကိုကိုင်...လက်တစ်ဖက်ကစောက်ဖုတ်ကြီးကိုဖွဖွပွတ်ပြီး လီးကိုကိုင်၍ တေ့သွင်းသည်။

အကြော နားလည်သွားပြီဖြစ်၍ ဖြေးဖြေးချင်းသာ ထိုးထဲ့တော့ မတင်မြ အလွန်အရသာတွေ့သွားပြီး ခါးကိုချိူင့် ကာဖင်ကိုကော့ပေးသည်။ လီးအဆုံးထည့်ပြီးတော့ခဏငြိမ်နေကြည့်သေးသည်။မတင်မြက ဆောင့်လေလိုးတော့...ပြင်းပြင်းသာဆောင့်လိုး...ဟုသမင်လည်ပြန်လှည့်ကြည့်ပြောရင်း ဖင်ကိုနောက်သို့တွန်းတွန်းဆောင့်သည်။ဖင်လုံးကြီးတွေနှင့်ဆီးပုံး...ပေါင်ရင်းတွေ ထိကပ်နေသဖြင့် အတွေ့အရသာထူးနေသည်။

ဇိမ်ခံလိုးချင်သော်လည်း မတင်မြကအလွန်အဆောင့်ခံချင်နေပြီဖြစ်၍ လီးကိုခပ်ရှည်ရှည်လေးဆွဲထုတပြီးဆောင့်လိုးတော့အသံတွေအကျယ်ကြီးထွက်လာသည်။ဘွတ်...ဖူး..ဘလတ်  တပ် တပ် တပ် တပ်..ဘူ..ဖူး...ဘွတ်...ဖုန်း...ဇွိ...ဘွတ်..ဖူး...အသံအလွန်ကျယ်ပြီး စောက်ရည်တွေရွှဲလိုက်လာသည်။

" အား..ဆောင့်စမ်း...အင့်..ဆောင့်..အား..အားရပါးရဆောင့်...နို့ဆွဲလိုးကွာ..ဆောင့်..ဆောင့်..အင့်..အား...အား.."

မတင်မြကလည်း အသည်းအသန်ဆောင့်ခိုင်းသည့်အပြင် လီးဆွဲထုတ်တိုင်းသူကပြန်ဆောင့်နေပြန်သေးသည်။ပါးစပ်ကလည်းပိတ်နေသည်ဟူ၍မရှိတတွတ်တွတ်ဆောင့်ခိုင်းသည်။သော်ကမှာမိန်းမ မလိုးဖူးပေမယ့် နေ့လည်ကလည်းတစ်ချီလိုးထားပြီးဖြစ်၍ စိတ်တုန်လှုပ်ခြင်းလျော့ပါးနေပြီး လီးကြောကတင်းနေသည်။

လီးကိုရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်လိုက်..တိုတိုဆွဲထုတ်ကြည့်လိုက်ဖြင့်အရသာထူးခြားမှုကိုစူးစမ်းရင်းအားရပါးရဆောင့်ဆောင့်လိုးပေးသည်။မတင်မြကောင်းတောင်းကြီးအရသာတွေ့နေပြီး အလီလီပြီးသည်။ သော်ကလီးကကျော်မြထက်အပုံကြီးတုတ်ပြီးအရှည်ကြီးရှည်သဖြင့် ကျော်မြလိုပေးတုန်းကမရခဲ့ဖူးသည့်အရသာတွေကိုရနေပြီးမူးမူးမေ့မေ့ခံစားနေရသည်။တစ်နာရီကျော်ကျောလောက်လိုးတော့မတင်မြမခံနိုင်တော့..။

" အောက်မှာလိုးရအောင်သော်က...ငါပက်လက် ပေးမယ်..နင်စိတ်ကြိုက်လိုး..."

လီးကိုဆွဲချွတ်တော့ မတင်မြကခါးကထမီချွတ်ပြီးသံမံတလင်းမှာဖြန့်ခင်းသည်။ပြီးမှ ထမီပေါ်ပက်လက်လန်အိပ်ပြီး သော်ကလက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲတော့ သူ့အပေါ်မှောက်ကျသွားသည်။ မျက်နှာကိုလက်ဖဝါးနှစ်ဖက်နှင့်ဖိညှပ်ထားပြီး မျက်လုံးချင်းဆိုင်အောင်ကြည့်ပြီးမှမေးသည်။

" လိုးလို့ကောင်းလား မောင်လေး..."

" ကောင်းလိုက်တာအစ်မရယ်..နေ့တိုင်းလိုးချင်နေပြီ..."

" အစ်မနေ့တိုင်းခံပေးမှာပေါ့မောင်လေးရယ်..အစ်မလဲကောင်းတယ်....မောင်လေးလီးကြီးကိုလဲကြိုက်သွားပြီ...နေ့တိုင်းလိုးရမယ်..စိတ်ချ "

ပြောပြီးတော့ သော်ကနှုတ်ခမ်းကိုစုပ်နမ်းသည်။လက်တစ်ဖက်ကသော်ကလီးကိုကိုင်ပြီးသူ့စောက်ပတ်အကွဲကြောင်းကိုပွတ်လိုက်..စောက်ခေါင်းထဲမွှေလိုက်..စောက်စေ့ကိုပွတ်လိုက် အတက်မပြတ်လုပ်နေသည်။အတန်ကြာမှအနမ်းရပ်ပြီး

" လိုးတော့မောင်လေး..မမအရမ်းခံချင်သွားပြီ...ဒူးထောက်လိုက်..."

မတင်မြဖင်ကြီးတွေနှင့်ကပ်ပြီးဒူးထောက်လိုက်တော့ မတင်မြကပေါင်လုံးကြီးတွေကွေးပြီးမြှင့်တင်ပေးသည်။ဖင်ဆုံကြီးမှာကြီးမားကားထွက်နေပြီးစောက်ပတ်နခမ်းသားတွေဖူးတက်လာခါဟ,ပြဲပြဲလေးဖြစ်သွားသည်။လီးဒစ်ကြီးနှင့်စောက်ခေါင်းကကွက်တိတည့်နေပြီးနည်းနည်းဖိလိုက်တော့ဒစ်ဖျားဝင်သွားသည်။

" ရှီး.....ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်...ကောင်းထာမောင်လေးရာ...နို့ကိုဆွဲလိုး...".

မတင်မြနို့ကြီးနှစ်လုံးကိုဆွဲပြီး သော်က ဇိမ်နှင့်ဆောင့်လိုးသည်။ဆောင့်လိုက်တိုင်း လီးကြီးကတနင့်တပိုးဝင်ဆောင့်သွားပြီး စောက်ရည်တွေရွှဲနေသဖြင့်တစ်စွပ်စွပ် အသံတွေထွက်နေသည်။

စွပ်..ပြွတ်..ဖတ်..စွပ်..ပွတ်...ဖတ်...

အကြာကြီးလိုးတော့မတင်မြအားရသွားသည်။အချိန်တွေလဲတော်တော်ကြာနေပြီ.။

" မောင်လေး...အပြီးလိုးတော့...နောက်မှဇိမ်ခံနင့်အစ်ကိုနိုးနေမယ်...လိုး..လိုး..ဆောင့်..".

သော်က အားမရသေး..။မတင်မြဖင်ဆုံကြီးတွေကိုခွပြီးဆောင့်ကြောင့်ထိုင် ခြေဖျားထောက်ကာလိုးတော့ မတင်မြကိုယ်လုံးကြီးအပေါ်ဖက်တက်ပြေးသည်။ လေးငါးချက်ဆောင့်လိုးတော့ အခင်းထမီကတစ်ခြား လူကတစ်ခြားဖြစ်သွားပြီ။ မတင်မြ အားမရတော့ သော်ကခြေကျင်းဝတ်ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ဆွဲအားပြုပြီး ဖင်ကော့ခံသည်။လိုးသံဆောင့်သံလည်ချောင်းသံ အော်ညည်းသံတွေဆူညံနေသည်။သော်က အံကြိတ်ဆောင့်သည်။သွေးကြောတွေထောင်ထနေပြီးချွေးသီးတွေစီးကျနေသည်။

" ဆောင့်..ဆောင့်..မောင်လေးဆောင့်..ပြီးရအောင်..ပြီးရအောင် ဆောင့်..ဆောင့်..အင့် အင့်..ဟုတ်ပြီ..ဟုတ်တယ်..ထိတယ်..ဆောင့်..".

အချက်သုံးလေးဆယ် အဆက်မပြတ်ဆောင့်လိုးပေး ပြီးလီးရည်တွေပန်းထုတ်ပစ်လိုက်တော့မတင်မြကော့လန်ကောက်ကွေးသွားသည်။အိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ကိုကျော်မြအိပ်လို့ကောင်းနေဆဲ..။အရက်ရှိန်တက်ပြီး ကိုယ့်မိန်းမသူများလိုးနေတာကိုမသိ။သူလည်းမလိုးနိုင်တော့..။

သူမလိုးပေမယ့်..မတင်မြစောက်ဖုတ်ကြီး ကျိမ်းထွက်သွားသည်။ဒီလောက်လီးကြီးကြီးနှင့်ဒီလောက်ကြာအောင်အလိုးမခံခဲ့ဖူးတော့ ကျိမ်းတက်သွားသည်။ မနက်လင်းတော့ဟန်မဆောင်နိုင်။ ဒီနေ့ဆက်အလိုးခံဖို့တောင် လန့်နေသည်။ ဒါကလည်းခဏပါ.။

သော်က အိပ်ယာကနိုးလာပြီး မျက်နှာသစ်ဖို့မီးဖိုချောင်ကိုအဖြတ်..မတင်မြမျက်နှာလေးကြည့်..ပါးလေးတစ်ချက် ရွှတ်ကနဲနမ်း...လက်ကိုဆွဲကာ လီးတောင်တောင်ကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့....အားရပါးရညှစ်ဆုပ်ပစ်လိုက်ပြီး အခုပဲကုန်းရ ကုန်းရ ဆိုတဲ့စိတ်တွေဖြစ်လာပြန်သည်။

သော်က ကခံမလားမေးတော့..မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင် ခံမယ် လို့တောင်ပြန်ဖြေလိုက်ပါသေး။ ယုံရတာမဟုတ်....အရူးအမဲသားကျွေးတော့နွားမြင်တိုင်းလက်ညှိုးထိုးတယ် ဆိုသလို မီးဖိုချောင်ထဲကုန်းခိုင်းနေမှအခက် ဟုတွေးမိပြီးဧည့်ခန်းထဲထွက်လာတုန်း ကိုကျော်မြနိုးလာသည်..။သူလဲ လိုးသာမလိုးရတာ...မနက်ထ,တော့ လီးတောင်နေပြန်ပါသည်။လီးကိုလက်ညှိုးထိုးပြပြီးတစ်ခစ်ခစ်ရယ်နေတော့ ကိုကျော်မြကပါးကလေးဆွဲလိမ်ပြီး

" မြရယ်...ကိုယ်မနေ့ညက များပြီးလွတ်သွားတယ်...ဒီညပြန်ဆပ်မယ်နော်...."

" ခ်ခ်....မြကဆာနေတာ...ကိုယ်ကသိပ်မမိုက်ပါဘူး...အငတ်ခံလိုက်ရတာ နာတယ်..ခ်ခ် ".

" ဆောရီး မြရာ...ဒီည..ဒီည နော် မြ...."

" ရတယ်...ရတယ်...နေ့လားညလား..ကြိုက်သလိုပြော...ရတယ်...ခ်ခ်....ပြီးမှမူး..."

" ခ်ခ်....မသောက်တော့လဲ ဒါကသိပ်စိတ်မလာဘူးကွ...နဲနဲတော့သောက်မယ် မြရာ....ဒါမှ မိန်းမလိုးနိုင်တာ...".

 " သောက်ပါရှင်...သောက်ပါ....တော်ရုံသင့်ရုံဆိုဆေးပါပဲ...."

 " အိုကေ....ဒါမှ ငါ့မိန်းမ..."

စကားပြောနေတုန်းပဲ သော်ကဝင်လာပါသည်။ဘာမှမသိ...ဘာမှမဖြစ်သလို..။ ဒီပညာက မသင်ပဲတတ်သည် .။နံနက်စာ စားသောက်ပြီးတော့ ကိုကျော်မြကားထွက်သလို..သားလေးကိုလဲတစ်ခါတည်းခေါ်သွားပြီးကျောင်းပို့သည်။သော်က သင်တန်းသွားပေါ့ ။မီးဖိုအလုပ်တွေရှု ပ်နေ၍ အနားမရနိုင်ပါ။နေ့လည်မှပဲနဲနဲ အိပ်တော့မည်....။

နေ့လည်ပိုင်းတော့ခဏနားမှရမည်ဆိုပါမှ အိပ်၍မရ..။မျက်စေ့ထဲ သော်ကလီးကြီးပဲမြင်နေသည်။လီးကြီးကြီးဖြင့်စောက်ပတ်ထဲထိုးသွင်းဝင်လာသည့်အချိန်ခံစားလိုက်ရမှုများက ဝေဒနာအသစ်ဖြစ်ခါနောက်တစ်ခါထပ်ခံစားချင်လာပြန်သည်။တနှာပိုးတွေကြွပြီးအိပ်ယာထက်မှာတစ်လူးလူးတစ်လိမ့်လိမ့်။စောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်သဖြင့်ထမီစ,နှင့်စောက်ပတ်ကြားညှပ်ထားလည်းမနိုင်။ထမီမှာစိုစိုအိနေသည်။

လက်ဝါးဖြင့်စောက်ပတ်ကြီးကိုအုပ်ထားမိပါမှပိုဆိုး။တဖြည်းဖြည်းလက်ညှိုးဝင်သွားသည်။တစ်ချက်..နှစ်ချက်..သုံးလေးချက်ဆောင့်ပြီးတော့...လက်ခလယ်ပူးလိုက်လာသည်။လက်ဘယ်နှစ်ချောင်းထည့်ထည့်..သောကလီးကြီးလိုအရသာထူးကိုမပေးနိုင်...။သော်ကလီးကြီးကိုပဲတမ်းတသည်။လာပါတော့ကွယ်....။

မှေးခနဲ မိန်းမောနေခိုက် သော်ကအခန်းထဲဝင်လာသလိုလို...မို့မျက်စေ့ဖွင့်ကြည့်သည်။အမှန်ပါပဲ..ကိုယ်တော်ကပုဆိုးကိုကွင်းလုံးပုံချွတ်ချထားပြီးအင်္ကျီကြယ်သီးတွေဖြုတ်နေသည်။အမောတကောစိတ်ဖြင့်လီးကြီးကိုလှမ်းဆွဲပဝ်တော့သော်ကကုန်းပြီးပါလာသည်။

" အစ်မကလဲ...အဝတ်ကလေးတော့ချွတ်ပါရစေဦး...ဇွတ်ကြီးပဲ..."

" မစောင့်နိုင်ဘူး...လာ.."

လီးဒစ်နီညိုညိုပြောင်ပြောင်ကြီး မျက်စေ့ရှေ့ကိုရောက်နေတော့ ဘယ်လိုမှစိတ်မထိန်းနိုင်။ဒစ်ဖျားကိုသွားလေးတွေဖြင့်ဆတ်ခါဆတ်ခါ ကိုက်ပစ်လိုက်သည်။သူ နာသွားမှာလည်းစိုးပါရဲ့..။ဒီလိုဖြင့်လည်းအားမရ။နှုတ်ခမ်းထဲသွင်းပြီး ပြွန်ကနဲ ပြွတ်ကနဲ သုံးလေးချက်စုပ်ပစ်လိုက်သည်။ပိုဆိုး....။ခေါင်းငလေးဆတ်ဆတ်ခါပြီး ဒစ်ကြီးကိုငုံခဲကာနှုတ်ခမ်းတွေလျှာတွေအားကိုးပြီးစုပ်ယူရစ်ဆွဲမိတော့သည်မှာအကြာကြီး။အသက်ပင်မရှူမိတော့..။

နောက်မှသက်ပြင်းကလေးချု ပြီးလီးချောင်းကြီးကိုပါ ပါးစပ်ထဲမဆန့်မပြဲသွင်းပြီး ပလွတ်လပလွတ်အသံမည်အောင်စုပ်ပစ်သည်။အားရပြီလားဆိုတော့..အားမရသေး။လီးကြီးတစ်ချောင်းလုံးကိုစုပ်ချင်လာသည်။အာခေါင်ထဲထိတစ်မြေ့ တစ်မြေ့ ထိုးသွင်းပြီးစုပ်...စုပ်ရင်းထိုးသွင်းသည်။

မျိုချ လို့ရရင်မျိုချ ပစ်မည်မှာအမှန်..။မျို ချ လို့လဲမရ..အာခေါင်ထဲ ဒစ်ကြီးထောက်နေသည်။မရ မရှိရအောင်သွင်းတော့မျက်ရည်တွေလည်ပြီး နှာရည်တွေထွက်ချင်သလိုဖြစ်လာသည်။သော်က လည်းအငြိမ်မနေနိုင်။မတင်မြခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့အုပ်ဆွဲကိုင်ပြီး ပါးစပ်ကိုဆောင့်ဆောင့်လိုးပစ်သည်။

မတင်မြက မျက်လုံးလေးဝင့်ကြည့်ပြီးခေါင်းလေးညိတ်ခါညိတ်ခါဖြင့်ဆက်လိုးခိုင်းတော့စိတ်တွေကြွတက်လာပြီးအားရပါးရဆောင့်လိုးသည်။ဆောင့်ချက်တွေသွက်လာပြီး လီးရည်တွေပန်းပန်းထွက်သည်။မတင်မြ ရုတ်တရက်ပါးစပ်ကအစုပ်ရပ်သွားပြီးပါးစပ်ဟ,တတလေးဖြစ်သွားသေးသည်။နောက်တော့..သော်ကလီးရည်တွေကို တစ်စက်မကျန်စုပ်ယူမျိူ ချပစ်လိုက်သည်။

" နာနာဆောင့်...အင့်...အင့်..ဆောင့်.ဆောင့်...နာနာလေးဆောင့်..အာ့..အု.ဗွတ်..ပလွတ်..ဗွတ်..ဗွတ်..ပြွတ်..ဆောင့်..နာနာလေး..အင့်...ဟုတ်ပြီ..ဆောင့်...မပြီးနဲ့ဦး..ဆောင့်...ကောင်းတယ်..အင့်..အာ့..အာ့..အု...ရတယ်..ဆောင့်..ကောင်းလိုက်ထာ..ဆောင့်..နာနာဆောင့်ကွာ...ဆောင့်..အင့်..ဘွတ်..ဘွတ်..ဘူး..ဖောင်း..အားရတယ်..ဆောင့်...ဆောင့်"

သော်က အံကြိတ်ထားသည်။မေးကြောတွေ..လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်နေပြီ။လက်ဖျံကြောတွေလည်းအားပြုဆွဲဆောင့်လိုးနေရလွန်းတော့ တင်းထောင်နေပြီ..။မတင်မြကဆောင့်ခိုင်းတုန်း..။ရာဇဝင်တော့ရိုင်းမခံ..သေပေ့စေ...ဆောင့်သည်။မတင်မြမနေ့ညကရေတွင်းနားတွင်သော်ကကိုအရှုံးပေးပြီးတောင်းပန်ခဲ့ရသည်။ဒီနေ့တော့အရှုံးမပေး..အနိုင်မရရင်တောင် အရှုံးတော့မပေး..။ဖင်ကြီးကော့ကာကော့ကာ တွန်းပြီးအချက်ကျကျ ပြန်လိုးပစ်သည်။

ပြောမယ့်သာပြောရတာ...သော်ကလိုးချက်တွေထိထိမိမိ အံဝင်နေတော့ မတင်မြအားရပါးရရှိလှပြီးအကြိမ်ကြိမ် ပြီးနေသည်။မတင်းတိမ်တာက ကဏ္ဍတစ်ခု.။

" ဆောင့်ပါ...ဆောင့်..အင့်..နာနာလေး..အင့်..ပြင်းပြင်းလေး...အား..ဟုတ်တယ်...အဲလိုဆက်ပြီးဆောင့်...အင့်..အင့်.အာ့.အာ့...ပြီးပြန်ပြီ..ဆောင့်..ဆောင့်...ပြီးအောင်လိုးကွာ...ပြီးနေပြီ..အား...အား.ဆောင့်...အားရတယ်ကွာ...ဟူး...."

သော်က မတင်မြ၏ ဖင်လုံးကြီးနှစ်လုံးကိုဖိနိပ်ထားပြီးအချက်လေးငါးဆယ်ဆက်တိုက်လိုးပစ်တော့လီးရည်တွေပန်းထွက်သွားသည်။မတင်မြ ဝပ်ပြီးအလိုးခံနေရာမှဖြည်းဖြည်းချင်းဒူးတွေလျော့ချမှောက်သွားသည်။သော်ကလီးကြီးနဖြည်းဖြည်းအတောင်လျော့လိုက်လာပြီး မတင်မြတစ်ချက်အားရပါးရညှစ်စုပ်ပစ်တော့ ပလွတ် ဆိုစောက်ပတ်ထဲကထွက်သွားသည်။

သူ့ကိုယ်ကြီးကမတင်မြအပေါ်မှာကားယားကြီးမှောက်နေပြီးအသက်ရှူ သံပြင်းလွန်းနေသည်။အရေးထဲလက်ကြီးနှစ်ဖက် လျှိူ သွင်းပြီးနို့တွေနယ်နေလိုက်သေးသည်။

ဖူး....မောပါတယ်ဆိုမှ....သူမို့မဝ,နိုင်..ဆွနေလိုက်သေး...လီးကဖြင့်မတောင်တော့ပဲနဲ့....ဟွန့်.အသံလေးများထွက်သွားမိသည်။ခ်ခ်....နိုင်လဲမနိုင်ရှုံးလဲမရှုံး.....။သူသာလီးတောင်လာရင်ဖြင့်မတင်မြအရှုံးပေးရတော့မည်။

" အဝတ်တွေ ပြန်ဝတ်တော့လေကွာ..သားသားကျောင်းပြန်လာတော့မယ်..."

" နောက် တစ်ချီ...."

" တော်တော့..ကိုယ်တော်....ကလေးပြန်လာတော့မယ်...တော့်တစ်ချီကအကြာကြီး...ကျူ ပ်ကိုညာလိုးမယ်စိတ်မကူးနဲ့...လစ်..ခ်ခ်.."

" ညာမလိုးဘူး...ဘယ်လိုးမယ် လေ..."

" ဘယ်လို...."

" စောက်ပတ်မလိုးဘူး...ဖင်လိုးမယ်လို့ပြောတာ...ဟီး..."

" တော်...တော်....ကြားရတာနဲ့ ဖင်ယားထာ..မလိုးနဲ့...မပေးဘူး...စောက်ပတ်ပဲလိုး..."

" အစမ်းခံကြည့်ပါဦး...ကျူ ပ်လဲဖတ်ဖူး မြင်ဖူးတာ ဟုတ်..မဟုတ် သိချင်လို့..."

" မောင်လေး...နင်မိန်းမရမှ စမ်းလိုးကြည့်...ငါတော့မပေးဘူး...စောက်ပတ်တောင်ခံလို့မဝ,သေးဘူး..."

" ကဲ...ဝ,အောင်လိုးပေးပါမယ်ဗျာ...ပက်လက်လှန်..."

" နေပါဦး...ကျောင်းဆင်းနေပြီ သော်ကရဲ့..မိကုန်တော့မှာပဲ...ထ, မောင်လေး ထ."

သောကမငြင်းနိုင်..။သူပြောတာမှန်နေသည်။ကလေးတချိူ့ကျောင်းဆင်းပြန်လာကြပြီ..။ညစာလဲပြင်ဆင်ချက်ပြုတ်ရပေဦးမည်။ပါးလေးတစ်ချက်နမ်းခါအဝတ်ပြန်ဝတ်ပြီးခြံထဲဆင်းခဲ့သည်။ပိန်းပန်းတွေပွင့်အာနေကြပြီ...။ဖူးငုံသစ်လေးများကိုလည်းပေါင်းသင်မြေဆွ မြေဩဇာကျွေးရပေဦးမည်...။

ဒီညတော့ ကိုကျော်မြ မမူးပါ။မတင်မြ အပီအလိုးခံလိုက်ရသည်။သော်က ချောင်းကြည့်ပြီးပညာယူနေသည်။ပညာယူရင်း လီးတောင်နေသည်။ခဏစောင့်ကွာ...ပြီးမှလိုး..ဟုစိတ်လျော့ထားရသည်။လိုးစရာစောက်ပတ်ကြီးရှိနေပါလျက်ဂွင်းတော့မတိုက်နိုင်ပါ။မတင်မြကလည်း သော်ကချောင်းကြည့်နေမှန်းသိနေတော့ အော်ပြလိုက်တဲ့အမျိူး..။အသံကြားတာနဲ့လီးရည်ထွက်လောက်သည်။

ဖာသည်မကြီး...ငါ့စိတ်ကိုဆွနေတာ..ခဏနေမှအသေလိုးပစ်မယ် ဟုစိတ်ထဲက ကြိမ်းဝါးထားမိသည်။တစ်နာရီလောက်လိုးပြီးကိုကျော်မြပက်လက်လန်သွားသည်။ရင်အုံမှာဖားဖိုထိုးသလို ပိန်လိုက်ဖောင်းလိုက်...ဟောဟဲဆိုက်နေသည်။

မတင်မြကိုကြည့်တော့..ပန်းပန်လျက်ပါဇာတ်ကားရိုက်နေသည်...မောတယ်ပန်းတယ်မရှိ။အကြာကြီးနေမှ လေသံလေးတွေထွက်လာသည်။သေးသွားပေါက်..ရေဆေးနှင့်ပြီးပဲမပြီးနိုင်တော့..။မတင်မြထွက်လာဖို့အရေး တစ်နာရီလောက်စောင့်ရသေးသည်။

မတင်မြ အိုကျော်မြနှင့်အလိုးခံနေရပေမယ့်စိတ်ထဲမှာ သော်ကပဲ ကြီးစိုးနေသည်။လီးချင်းမတူတော့ အရသာချင်းဘယ်လိုမှတူမလာ..။မကောင်းဘူး လို့တော့မပြောပါ...ကောင်းပါသည်။လီးသေးလဲကောင်းတာပါပဲ..။ဒါပေမယ့် အပြည့်အဝ တင်းပြည့်ကျပ်ပြည့် မဖြစ်..။

တစ်ခုခုလိုနေသလိုလို...ဆောင့်ချက်တိုင်း ဆောင့်ချက်တိုင်း သတိပြုမိသည်။အရင်ကဒီလိုမျိူးခံစားမှု မဖြစ်ခဲ့ပါ။ဟို မအေလိုး...သော်က အပြစ်။သူ့လီးအကြီးကြီးနဲ့အလိုးခံလိုက်ရလို့ ဒီလိုဖြစ်ရတာ...သူ့အပြစ်။ဒါပေမယ့်...ရသမျှ နဲ့ကောင်းအောင်လုပ်ယူလိုက်သည်။

အော်လိုက် ဟစ်လိုက်တော့..ကိုကျော်မြ စိတ်တွေထ,ပြီး အသဲအသန်ဖိလိုးတော့သည်။ကော့ကာ လန်ကာ အော်ကာ ဟစ်ကာ ဖြင့်နှစ်ချီ..သုံးချီလောက် အိုကေပြသွားသည်။

ကိုကျော်မြလီးရည်သိပ်မသန်တော့..။နှစ်ချက် သုံးချက် လောက်ပဲ ပြင်းပြင်းထုတ်နိုင်တော့သည်။လီးရည်နည်းနေလို့မတင်မြ အားမရ..။ခပ်များများလေး ပန်းထည့်စေချင်သည်။အဲဒါလည်း အရသာတစ်ခုပါ...။ပူနွေးနွေး ချွဲချွဲပျစ်ပျစ် လီးရည်တွေ စောက်ခေါင်းထဲဇစ်ကနဲ ဇစ်ကနဲ ပန်းဝင်လာတာ ထူးတဲ့အရသာ...။ခုတော့ ဒီအရသာကို ပြည့်ပြည့်ဝဝ မရ။

လိုးခြင်းရဲ့နောက်ဆုံးပန်းဝင်မှု ကလျော့တိလျော့လျဲ နိုင်လှသည်။မှိန်းနေရင်းဘေးတစ်စောင်းကြည့်လိုက်တော့ ကိုကျော်မြအသက်ရှူမှန်မှန်နဲ့အိပ်ပျော်သွားတာကိုသတိပြုမိသည်..။

" ကိုယ်....အစ်ကို....ကိုကျော်မြ...ရွှတ်..အစ်ကို

သင်တန်းတက်လို့မှ တစ်လမပြည့်သေး..အဖိုးနေမကောင်းတော့ရွာကပြန်ခေါ်သည်။မပြန်ချင်ပါ။မတင်မြနဲ့ခွဲရမှာငါးရံ့ပြာလူးဖြစ်နေသည်။ဒါပေမယ့်မရ။အဖိုးကချမ်းသာသည်...သော်ကကိုအချစ်ဆုံး။မျက်စေ့အောက်ကအပျောက်မခံ။မြေးအငယ်ဆုံးမို့စုပုံချစ်သည်။

" ဟကောင်ရ...ရွှေရ...ငါ့သား....ငါ့မှာရှိသမျှငါ့မြေးရမှာ...ဘာကွန်ပျူ တာသင်တန်းမှတက်နေဖို့မလိုဘူး..။ငါ့မှာ ကုန်ကားချည့် ၁၆ စီးရှိတယ်။ကျန်တဲ့လယ်တွေ ယာတွေ စက်တွေ အတွင်းပစ္စည်းတွေထည့်မပြောနဲ့..။မင်းကိုသနားလို့သုံးစီးပေးထားတာ။အားလုံး...အားလုံး ငါ့မြေးကိုပေးမှာ...ပြန်ခေါ်...အခုပြန်ခေါ်...".

အဖေမလွန်ဆန်ရဲ..။နေမကောင်းပြလိုက်တော့ခဏပြန်ရပေဦးမည်။ပြင်ပသင်တန်းမို့ သိပ်တော့အခက်အခဲမရှိလှပါ။အဖိုးက တကယ်လည်း နေလို့မကောင်းပါ။သော်က ပြန်ရောက်လာမှ ရယ်ကာမောကာ ထူထူထောင်ထောင်ဖြစ်လာသည်။အသက်ကလည်းခုနစ်ဆယ်ကျော်ပြီ။

ကျော်မြနှင့်သော်က ကြားထဲမှာမောင်နှစ်မလေး ယောက်ရှိသေးသည်။အားလုံးအိမ်ထောင်ကျကုန်ပြီ..။အစ်မအကြီး..ကျေ ာ်မြအောက်က မရီနွယ်ကအသက်နှစ်ဆယ်ရှစ်နှစ်..ကလေးနှစ်ယောက်နဲ့အတူနေပြီး ကျန်တာတွေကအိမ်ခွဲနေကြသည်။ဝေးတော့မဝေးကြပါ။

အဖိုးနေမကောင်းတော့မရီးတွေလာကြသည်။ပြုစုတာကနည်းနည်း..အမွေမရမှာစိုးတာက များများပါ..။မရီးတွေစိတ်အထင်..သော်ကသာလျင် အခရာဖြစ်နေကြသည်။အဖိုးကသော်ကသဘော.။သော်ကဆိုလျင် နှစ်ခွန်းပြောဖို့မလို။ဒီလိုဆိုတော့...သူတို့ဘာပဲလိုချင်လိုချင် သူတို့လင်တွေကိုမပူဆာ..သော်ကကိုပူဆာတော့သည်..။ကျော်မြကိုကားဝယ်ပေးတာလဲ သော်ကစစ်ကူအများကြီးပါသည်။

မဆွေဆွေဝင်း..တဲ့။ဒုတိယအစ်ကို  ကျော်ရ ရဲ့မိန်းမ...။မဆွေ လို့ပဲခေါ်ကြပါသည်။ဒါလဲ..လုံးကြီးပေါက်လှပါပဲ.။အစ်ကိုတို့များမိန်းမယူတာ..ရင်ခုံစရာမိန်းမတွေချည့်ရွေးယူကြသည်။အသားအရေကအစ..အဝေးကမြင်နိုင်သည့် အချိူးမျိူး။ရုပ်ရည်ကတော့..မချောပါ။မေးရိုးနည်းနည်းကားပြီးနှုတ်ခမ်းထူသည်။သွားလည်းနည်းနည်းကျဲ ချင်သည်။ကျန်တာတွေတော့ အားနည်းချက်ပီပီပြင်ပြင်မရှာတတ်ပါ ။

အားသားမှု မှာထင်ရှားတာကတော့ ဖင်ပါပဲ.။ဖင်ကြီးက အလွန်ကြီးပြီး...အကြီးလွန်နေသည်။သာမန်ထက်နှစ်ဆလောက်တော့ အသာလေးကြီးသည်။ဖင်ကြီးလို့ တခြားကိစ္စတွေလျော့မယ်မထင်ပါနှင့်ကြီးကြတာပါပဲ.။လက်မောင်း လက်ပြင် ဝမ်းပိုက်အဆီအသား အိအိတွေချ ည့်ပါ။

အရပ်တော့နည်းနည်းပုသလိုလို။သူ့ကိုယ်လုံးကြောင့်ပုတယ်ထင်ရတာပါ...တိုင်းကြည့်တော့ သော်ကနားရွက်ဖျားခန့်ရောက်သည်။အနည်းဆုံးငါးပေငါးပေါ့..။အဲ...အသက်ကလည်းကြီးပါသည်။ရွာဇာတိလည်းမဟုတ်တော့ကျန်တာတွေမသိ။အစ်ကိုက မြို့မှာကျောင်းတက်ရင်းတွေ့လာပြီးညားလာခဲ့သည်။ခု..အစ်ကိုနှစ်ဆယ့်ခြောက်ဆိုတော့...မဆွေသုံးဆယ်လောက်ရှိနိုင်ပြီ။အစ်ကိုကြီးကျေ ာ်မြနှင့်ရွယ်တူလောက်...။

" ဟဲ့..သော်က..အစ်မတို့အတွက်လဲ ကားလေးတစ်စီးလောက်စဉ်းစားပေးဦး...နင့်အစ်ကိုချည့်ပဲမြင်မနေနဲ့..."

" ဟင်း...ကိုကျေ ာ်ရ ပြောတာတော့ ကားမစီးဘူးပြောတာပဲ...အစ်မဖင်ကြီးပဲစီးတော့မတဲ့.."

" ခ်ခ်...ခွေးလေး...နင့်အစ်ကိုကအဲဒါမစီးဘူး..နင်လာစီးလှည့်...ငါတို့ကားစီးမယ်..ခ်ခ် "

" အစ်မဖင်နဲ့ ဆန့်တဲ့ကားတွေ့ရင်ပြောဗျာ..အဖိုးကိုဝယ်ပေးခိုင်းဖို့ကျွန်တော့်တာဝန်ထား.."

" ခ်ခ်....နင် ငါ့ ဖင်ပဲခလုတ်တိုက်နေတာပဲ..သူများပြောဖို့ချန်ဦးဟဲ့...ငါနင့်မရီး..."

" အံ့ဩပါ့...ကိုယ့်မရီးကိုသူများငမ်းတာခံရမတဲ့ဝေးသေး...ကိုယ့်အစ်ကိုစားနေတဲ့ဟာ သူများစားမှာခံမယ့်အစား ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပဲ....ဟင်းပြောလိုက်ချင်ပု...နွားကျ ခံလို့..."

"  ခ်ခ်...ပြောပါဟဲ့ ဆုံးအောင်..."

" တော်ပြီဗျာ...အစ်ကိုကြားရင် စကားနောက်တရားပါ....တော်ပြီ..."

" ခ်ခ်...နင်တော်လဲ...ငါသိပြီ...ဟီဟိ...သော်ကနော်...သော်က..နင်လဲမလွယ်ဘူး..ခ်ခ်.."

အဲဒီကတည်းက ခုထိ သူ့အိမ်လည်းမသွား..အစ်ကိုနဲ့လဲမတွေ့ဖြစ်တော့..။မဆွေအိမ်လာလည်းအစ်မရီနွယ်နဲ့ပဲ စကားစမြည်ပြောပြီးပြန်သွားကြသည်။သော်က ကိုတော့ပြုံးထေ့ထေ့မျှ သာ..။ခုတော့အဖိုးနေမကောင်းတာအကြောင်းပြပြီးနေ့တိုင်းလာနေတော့သည်။ကိုကျော်မြတို့အကြောင်း..မတင်မြကိုယ်လုံးကိုယ်ပေါက်လှကြောင်းတွေပြောနေတော့အနာဟောင်းပြန်ပြန်ထ,ပြီး လီးခဏခဏတောင်မိပြန်သည်။မဆွေကလည်း လျင်လွန်းသည်။

အရိပ်အကဲခတ်နိုင်သည်။သူ့ရှေ့ကြာကြာမနေရဲ..။မတင်မြအကြောင်းသူ့ရှေ့မပြောရဲသလိုနားလည်းမထောင်ရဲမို့ သူကပိုပြီးရိပ်မိနေသလိုလို..။အနေခက်လှသည်။

" သော်က...အဖိုးကိုပြောကွာ..ငါထွန်စက်တစ် စီးလောက်ဝယ်ချင်တယ်..."

" ဟာဗျာ...ကိုယ့်ဟာကိုယ်ပြောလဲရတာပဲကို..အဖိုးက အစ်ကိုတောင်းတာအကုန်ပေးနေတာပဲ "

" ပေးဘူးကွ...ပြောပြီးပြီ...မင်းပြောပေး...ငါမဆွေအစ်ကို့ကိုအလုပ်ပေးချင်လို့.."

" တော်ပြီဗျာ...အစ်ကို့အတွက်ကလွဲရင်ဘာမှစိတ်မဝင်စားဘူး...မရီးလဲဆောရီးပဲ..မရီးအစ်ကိုလဲဆောရီးပဲ...အကိုနဲ့ကွဲရင်ဘာမှမတော်ဘူး..."

" ဟာကွာ....ညီလေးကလဲ...အစ်ကိုနဲ့ကွဲရင်မင်းယူလိုက်..ဟီးဟီး..ဒါဆိုတော်သွားပြီ.."

" ခ်ခ်...မောင်နော်...ကလေးကိုဘာတွေပြော..ခ်ခ်...သူကမောင်ကျော်မြတို့မတင်မြတို့မှချစ်တာမောင်ရေ...ဆွေတို့က ဖင်ကြီးလို့တဲ့ မချစ်ဘူး ခ်ခ် "

" အာ...မဆွေကလဲ...မောင့်ညီကအချောက်မှမဟုတ်တာ...သူလဲဖင်ကြီးတာမြင်ကြိုက်မှာပါ..ဒီလိုတော့မဖြစ်နိုင်ပါဘူး..ဟုတ်တယ်မလားညီလေး "

" အလကားပါအစ်ကိုရာ...ပြောပေးမယ်..ပြောပေးမယ်...အခုသွားပြောပေးမယ်..တော်တော့ ဒီဖင်အကြောင်း..ဘယ်လောက်တန်လဲ ပြော.."

" ခ်ခ်..ခ်ခ်..ဟီးဟီး... လေးရာကွာ..လေးရာဆိုတော်ပြီ...လိုတာငါနည်းနည်းစိုက်မယ်..."

နာရီဝက်လောက်စောင့်တော့ ကိုကျော်ရငွေထုပ်ပိုက်ပြီးပြန်သွားသည်။သူပြောတုန်းကမရ။အဖိုးခါးခါးသည်းသည်းငြင်းခဲ့သည်။မဆွေက နေခဲ့ဦးမည်ဆို၍ အိမ်မှာပဲထားခဲ့လိုက်သည်။မိန်းမကလည်း သူ့အစ်ကိုအတွက်ဆိုတော့ ပြုံးနေလိုက်တာသွားစေ့လို့မရတော့...။မဆွေက အခန်းထဲလိုက်လာသည်။ကျေးဇူးတင်စကားတွေထပ်ခါထပ်ခါပြောတော့ရယ်ချင်သည်။အပေါ်ထပ်မှာဘယ်သူမှမနေ..။သော်က တစ်ယောက်ပဲနေသည်။

" ဒါနဲ့..နေပါဦး...နင့်အစ်ကိုပြောသလို နင်ကခြောက်များခြောက်နေတာလား...ဖင်ကြီးတာအပြစ်ပြောနေရအောင်.."

 " မခြောက်ပါဘူးဗျ...မဆွေကလဲ...."

" ဒါဆို...ဘာလို့ ငါ့ဖင်မကြိုက်ရတာလဲ..ခ်ခ် "

" ဟီး...ကြိုက်ပါတယ်ဗျ...မကြိုက်တာက မရီးဖြစ်နေလို့...အစ်ကို့မယားမို့..ခ်ခ်.."

" မယုံဘူး...ပြ..နင့်လီး..ခ်ခ်...ပြ "

" မပြဘူး...လီးတောင်နေတယ်..ခ်ခ်.."

မဆွေ သော်ကပုဆိုးကို လှမ်းဆွဲသည်။သော်ကရှောင်ပြေးတော့အခန်းကျဉ်လေးထဲလိုက်ဖမ်းသည်။ပူးလိုက် ခွာလိုက်..ဖက်လိုက် ရမ်းလိုက်...မဆွေတစ်ကိုယ်လုံးသော်ကရင်ခွင်ထဲရောက်တဲ့အခါရောက်နေသလို သော်ကလည်းဆွဲဖက်ထားခြင်းခံရသည့်အခါခံရသည်။ညားခါစ,လင်မယားထက်ဆိုးသေး။နို့ကြီးတွေဆိုတာလဲမထိချင် မကိုင်ချင်မှအဆုံး..ထိသည်..ကိုင်သည်..ဆုပ်နယ်ပစ်သည်။ထမီကိုတော့ဆွဲမချွတ်ပါ။

မဆွေကလည်းသော်ကလီးကိုလိုက်ဆွဲသည်။ဘယ်လိုမှမမိ။နို့အကိုင်ခံ အနယ်ခံရတာပဲအဖတ်တင်သည်။သေသေချာချာအနယ်ခံရတော့ ရွလာရော..။ရွလာလေလေ...လီးကိုကိုင်ချင်လေလေ..။ဖမ်းဆုပ်လိုက်မိတော့ ကိုယ်ကျိူးနည်းရော...

" ဟဲ့....ကြီးလှချည့်လား...နင့်ဟာ..လီးရောဟုတ်မှဟုတ်ရဲ့လား..."

" ရော့..."

သော်က ပုဆိုးလှန်ပြလိုက်သည်။မဆွေမျက်လုံးတွေဝိုင်း..ပါးစပ်ဟောင်းလောင်းဖြစ်ပြီး မလှုပ်တော့။

" ပြန်တော့...."

နားကြားများလွဲလေသလားမသိ...မဆွေထမီချွတ်ပြီးကုတင်ခြေရင်းမှာထားသည်။အင်္ကျီ တွေကိုများအေးအေးဆေးဆေးချွတ်နေသေး..

" ပြန်တော့..လို့ပြောနေတာလေ...မရီး..".

" အေးလေ...မရီးကလဲ ခံတော့မလို့ ချွတ်ပေးနေတာပဲ...စိတ်မလောစမ်းပါနဲ့..ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ..လာ..."

သော်ကလက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲယူပြီးအင်္ကျီတွေချွတ်ပေးသည်။ပုဆိုးကိုတော့ချွတ်နှင့်ပြီးပြီ.

" ဒီမယ်....မမဆွေက ဖင်ကြီးပေမယ့်  စောက်ဖုတ်ကြီးဖောင်းနေပေမယ့်...စောက်ခေါင်းကကျဉ်းကျဉ်းလေး...လိုးကြည့်...အင့် "

ကုတင်ဘေးမှာ မထိန်းနိုင်မသိမ်းနိုင်ဖက်နမ်းမိကြသည်။မတင်မြကျေးဇူးကြောင့် သော်ကကောင်းကောင်းကြီးနမ်းတတ်နေပြီ။နမ်းသည့်အရသာကိုလဲနှစ်သက်နေတတ်ပြီ။မဆွေနှုတ်ခမ်းက ကြာညိုနံ့လေးသင်းနေပါလား...။နောက်တော့ မဆွေကိုကုတင်စွန်းမှာထိုင်လျက်နေရာချကာ ပုခုံးလေးဖိတွန်းလိုက်သည်။မဆွေကအိမ်ထောင်သည်ပဲ....ဒီအပိုင်းမှာ တစ်ထွာပြလျင်တစ်မိုင်လောက်မြင်သည်။အားလုံးအဆင်သင့် ...မတ်တပ်ရပ်ပြီး လီးထိုးသွင်းလိုက်ဖို့သာအလုပ်ကျန်တော့သည်။ကျန်တာ မဆွေအလုပ်...

" ဖုန်း..ပြွတ်..စွတ်..ဗွတ်..ဖုန်း...ဖုန်း..ဆောင့်..နာနာဆောင့်ကွာ..အင့်..အင့်..အားရပါးရဆောင့်..အား...အား..လီးကကြီးတယ်ဟ...အား..ဆောင့်..အင့်..နာနာဆောင့်..အင့်..ပြင်းပြင်းလေး..အင့်.အင့်.သွားပြီ...သွားပြီ...အား...အား...ပြီးသေးဘူးလား..အင့်..အား..ဆောင့်ဟာ.ဆောင့်ဟာ..ဆောင့်..အင့်သွက်သွက်..နာနာ...အား..."

မဆွေ ဘယ်နှစ်ကြိမ်ပြီးလိုက်မှန်းမသိတော့..။တစ်နာရီဆိုတာ ဘယ်လိုကုန်ဆုံးခဲ့မှန်းမသိ။နှစ်နာရီရော....မသိ။သော်က နှစ်ချီ မနားတမ်းလိုးသည်။ပြီးမှခဏနားပြီး နောက်တစ်ချီထပ်လိုးသည်။မဆွေကော့ထွက်သွားသည်။ကိုကျော်ရ တစ်ခါမှဒီလိုမလိုးခဲ့။စကားပြောခြင်းဖြင့်အချိန်ကုန်မခံ...လိုးခြင်းဖြင့်သာအချိန်ကိုတန်ဖိုးရှိရှိအသုံးပြုသွားသည်။

အား...မဆွေ သော်ကကိုတော်တော်ဖြုန်သွားသည်။အရင်လိုမလေးမစား ပေါ့တော့တော့မလုပ်ရဲတော့..။ငွေရေးကြေးရေး..အာဏာ..လိုးပါဝါ..အကုန်သော်ကမှာပြည့်စုံကြောင်းမဆွေလက်တွေသိသွားသည်။အိမ်ချင်းမဝေးပေမယ့် မဆွေလမ်းလျောက်မပြန်နိုင်ရှာ..။ကိုကျော်ရကို ကားကလေးနဲ့လာကြိုခိုင်းရသည်။လမ်းမှာ မသမာသူတွေနဲ တွေ့မှာကိုကြောက်တယ်ဆိုပါလား....ခ်ခ်

လေးရက်လောက်မဆွေနေ့တိုင်းလာလာကုန်းပေးနေတော့ မမရီနွယ်မနေနိုင်..။

" မောင်လေး...နင်နော်..ကိုယ့်အစ်ကိုမယားကိုမလုပ်ကောင်းတာမလုပ်နဲ့...ဟွန်း.."

" မမကလဲ...အစ်ကို့မယားက အစ်မအရင်းမှမဟုတ်တာ..."

" မောင်လေးရယ်...အစ်မအရင်းဆိုလဲနင်နဲ့လွတ်မှာမဟုတ်လောက်ပါဘူး..ခ်ခ်.."

" လွတ်ပါတယ်မမကလဲ..အခုမမနဲ့ကျွန်တော်ဘာဖြစ်နေလို့လဲ...လွတ်တာပဲ.."

" ခ်ခ်...အပြောမကြီးနဲ့..နင်...မဆွေကိုလဲအစ်မအရင်းလို့ သဘောထားလိုက်..ခ်ခ် "

" တူပါဘူး...အစ်မကအစ်မ..မရီးကမရီး..."

" အဲ...နင်က အစ်မအရင်းပဲပေါ့ဟဲ့..ဘယ်နေရာဘာထူးလို့လဲ....ခ်ခ်...ဒါထူးလို့လား.."

မမရီနွယ်မျက်နှာကပြုံးစေ့စေ့...စောက်ဖုတ်ကိုလက်ဖြင့်သုံးလေးချက်ပုတ်ပြသည်။အစ်မအရင်းဆိုတော့....အဲ..အစ်မအရင်းဆိုတော့.....ဘာတွေပြောသွားမှန်းနားမလည်လိုက်။စဉ်းစားမရ.။အစ်မယောကျ်ားက အဖေ့ကားတွေမှာဦးစီးပြီးလိုက်ရသည်။အဖေ့မှာကကုန်ကားသုံးစီး..တရုတ်ပြည်နှင့်မြန်မာပြည် ခေါက်တုန့်ခေါက်ပြန်..။

ဦးစီးမပါလျင် ချိူ နဲ့သားရေပဲကျန်မည်..။အစ်မက ကလေးနှစ်ယောက်နှင့်အပျိူ ကြီးဖြစ်နေသည်။ဟာတာတာ ဖြစ်နေတာနှစ်ပေါက်နေပြီ။ယောက်ဖကကြုံရာဝယ်စားလို့ရပေမယ့်..အစ်မမှာအခက်။အင်း....ဟိုဟာလုပ်ဒီဟာလုပ်ဆိုလျင်ဖြင့်...ခက်တော့မည်..။

နေ့လည်..မဆွေလာတော့ရပ်လိုက်ကြဖို့ဆွေးနွေးသည်။မဆွေ ရုတ်တရက် ထ, ပြန်သွားသည်။စိတ်တော့ မကောင်းလှပါ...။အဖိုးထံခွင့်ပန်ပြီး မနက်ဖြန် မြို့ပြန်ဖို့ပဲစဉ်းစားတော့မည်။ အောက်ထပ်ဆင်းပြီးမမရီနွယ်ကိုအကျိုးအကြောင်းပြောပြတော့..ရင်ခွင်ထဲထည့်ပြီး ခေါင်းကိုပွတ်သပ်ဖြေသိမ့်ပေးနေသည်။အလို....မမရီနွယ်..အခုအခံမဝတ်ထား ပါလား...။

" မောင်လေးရယ်...."

မမရီနွယ်ရင်ခွင်မှာမျက်စေ့စုံမှိတ်ပြီးပျံ့လွင့်နေသမျှ စိတ်အစဉ်ကိုပြန်လည်စုစည်းရမိနိုင်ဖို့ကြိုးစားရတာမလွယ်ကူလှပါ။ရင်ခုံသံတစ်ဒိတ်ဒိတ်ကိုနားဖြင့်ဆတ်ဆတ်ကြားနေရသည်လေ...။ရင်ခုံသံတွေမြန်နေသလို အသက်ရှူ သံတွေကလည်းပြင်းထန် မြန်ဆန်လှသည်။

မမရီနွယ်ခါးကိုဖက်တွယ်ထားသောလက်က အလိုအလျောက်သတိလက်လွတ် အောက်ကိုလျောကျ သွားတော့ မမကပြန်ဖမ်းဆုပ်ပြီးသူ့တင်ပါးဖင်ဆုံကြီးပေါ်တင်ပေးသည်။ဆံနွယ်တွေကိုထိုးဖွနေသည့်လက်အစုံတို့ကစဉ့်ကလျားပြေးလွှားကုန်ကြသည်။လက်တစ်ဖက်ကသော်ကဘယ်ဖက်လက်ကိုဆွဲယူပြီးသူ့ညာဖက်နို့အုံကြီးပေါ်တင်ပေးကာဖိထားသည်။သော်က တစ်ချက်..နှစ်ချက်ဆုပ်နယ်ပေးတော့မှလက်ကိုလွှတ်ပြီးသော်ကပေါင်ကြားသို့တိုးဝင်လာသည်။မမမျက်နှာကိုမော့ပြီးမျက်လုံးဝင့်ကြည့်တော့

" ဘာမှမစဉ်းစားနဲ့တော့ကွာ...အဆုံးထိ..အဆုံးထိ...အားလုံးဆုံးသွားတဲ့အထိ....ချစ်နော်..."

မမ သော်ကလီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ပွတ်သပ်မိသွား ပြီး တွန့်သွားသည်။သက်ပြင်းမြှင်းမြှင်းလေးခိုးချ ပြီးတင်းတင်းကြီးဆုပ်ကိုင်မိမှ..

" ဒါကြီးနဲ့ အားလုံးအဆုံးထိဆိုရင် မမခံနိုင်ပါ့မလား မောင်လေးရယ်...ခ်ခ်...ဟိုစကားပုံလိုတော့ဖြစ်တော့မယ်ထင်ပါရဲ့.."

" ဘယ်စကားပုံ.."

" ခ်ခ်...လင်လဲလိုချင်သေးရဲ့...လီးကြီးမှာလဲ ကြောက်သေးရဲ့....ခ်ခ်..တကယ်ပဲ.."

" အင်...မမကြောက်နေတာမဖြစ်နိုင်ပါဘူး...ကလေးတောင်နှစ်ယောက်မွေးပြီးပြီ...ချစ်နေတာပဲဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာ..ခ်ခ်.."

" ကလေးတွေကဗိုက်ခွဲမွေးထားတာလေမောင်လေးရဲ့...ကိုမြစိန်လီးကလဲ.ဒီလိုကြီးမှမဟုတ်တာ..အလိုးမခံရတာလဲ တစ်နှစ်ခွဲကျော်နေပြီ..."

" နောက်ပြန်ဆုတ်လို့ရသေးတယ်နော်..မမဒစ်ဝင်သွားရင်တော့ မရတော့ဘူး..."

" ခ်ခ်...ဒစ် မကဘူးမောင်လေးရေ..တစ်ချောင်းလုံးသာထည့်...အဆုံးထိအောင်ထည့်လိုက်တော့..နောက်ပြန်မဆုတ်နိုင်တော့ဘူး...ခ်ခ်...ကြာလေလေ ခံချင်လေပဲ...ဘယ်သူမှတော့မသိစေနဲ့နော် မောင်လေး..."

" ဟုတ်တယ်...ပြောရမယ်.."

မမရီနွယ်..သော်ကပုဆိုးကိုခါးပုံစ,ဖြေ၍ချွတ်ပြီးလီးကြီးကိုသေသေချာချာကြည့်သည်။

" ခ်ခ်...ဒီလီးကြီး မမစောက်ပတ်ထဲဝင်သွားမှာအူယားလိုက်တာ..ခ်ခ်....အူပွပြီးစောက်ရည်တွေစိမ့်ထွက်တယ်...မောင်လေးစမ်းကြည့်.."

မျက်နှာလေးနီရဲတွတ်ပြီး ရယ်ကျဲကျဲလေးလုပ်ပြနေသည်။နို့ကိုင်နယ်နေသောလက်ကိုဆွဲယူပြီး သူပေါင်ကြားစောက်ဖုတ်ကိုအုပ်မိအောင်ထည့်ပေးကာစမ်းကြည့်ခိုင်းသည်။စောက်ရည်များစိုထိုင်းထိုင်းဖြစ်နေသည်ကိုစမ်းမိသဖြင့် ထမီကိုဖြေချ တော့ ဖင်ကြီးချွပေးသည်။ဖင်ချွပေးရင်းအင်္ကျီကိုပင့်ချွတ်ပေးတော့နို့အုံဝင်းဝင်းပြူးပြူးကြီးလှုပ်ကနဲပေါ်လာသည်။

" လိုးတော့မလားမောင်လေး...ကလေးတွေရွှေ့ရအောင်လာ...".

နှစ်ယောက်သားကလေးတွေကို ကုတင်စွန်းသို့ရွှေ့ပြီးပြီးချင်း မမရီနွယ်သော်ကကိုသိုင်းဖက်ပြီးနမ်းစုပ်ရင်းအိပ်ယာပေါ်သို့ပက်လက်လန်လှဲချတော့သော်ကမှောက်လျက်ပါသွားသည်။လီးကြီးကမရင်နွယ်ကို ဟိုထိုး ဒီထိုး.. ။မရင်နွယ် နမ်းစုပ်နေရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးသလို လီးကိုလှုပ်ဆော့ကစားသည်။ပေါင်ကြားထည့်ပြီးညှပ်လိုက်...စောက်ပတ်နှင့်ပွတ်လိုက်စောက်စေ့နှင့်ပွတ်လိုက်လုပ်နေရင်း..စိတ်တွေထလာသည်။

"  ရွနေပြီလား ဟလား.."

"  ခ်ခ်...သူ့လီးကြီးကတောင်ပြနေတော့..ရွတာပေါ့ကွ...ခ်ခ်..."

" လိုးပေးရတော့မလား..ကိုင်ဦးမလား..".

" ခ်ခ်..လိုးတော့လေ...ရှက်ထာကွာ...တအားခံချင်နေတာ..ခ်ခ်...."

ပြောပြောဆိုဆို ပေါင်ကြီးကားထားပေးသည်။သော်က သူ့ပေါင်ကြားမှဒူးထောက်ထိုင်ပြီးခါးနှစ်ဖက်ကိုဆွဲယူတော့ အလိုက်သင့်လေးလိုက်လာကြီးပေါင်ကြီးနှစ်ချေ ာင်းကိုသော်ကပေါင်တွေပေါ်တင်ပေးကာအသင့်စောင့်သည်။

သော်ကစောက်ခေါင်းဝမှာလီးထိုးတေ့တော့ လက်ဖြင့်လှမ်းကိုင်ပြီးထိန်းထားပေးသည်။လီးကြီးတစ်အိအိဝင်သွားတော့မျက်လုံးတွေပြူးကျယ်ကျယ်ဖြင့်အသက်မရှူ ပဲအောင့်ထားသည်။အဆုံးထိသွင်းတော့ ရင်ဘတ်ကိုတွန်းပြီးတားသည်။နဲနဲအောင့်တယ်..ခဏ...ဆို၍နားပြီးမှဆက်သွင်းပေးတော့ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီးခံသည်။ဆီးခုံချင်းကပ်ပြီးအပေါ်ဝပ်ချခိုက်တော့လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ပြီး

" အဆုံးထိဝင်သွားတာလား..ဟင် "

" ဝင်သွားပြီ...ကြိုက်လား.."

" အောင့်တယ်...ဒါပေမယ့်ခံနိုင်ပါတယ် ခ်ခ် "

" ဘာလို့ စုပ်နေတာလဲ...".

" ခ်ခ်..အားရလို့..ကြိုက်လို့..ကောင်းလို့ ခ်ခ် ကျပ်သိပ် ပြည့်နေတာပဲ...ခ်ခ်...လီးနဲ့စောက်ပတ် ဒါမှကွက်တိ..."

" ဆောင့်တော့မယ်နော်...".

" အင်း...အကြိုက်လိုး.."

သူ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ဘေးမှာလက်ထောက်ကိုယ်ချွပီး လေးငါးချက်ဆောင့်လိုးတော့ ပါးစပ်ကတတွတ်တွတ်အသံတွေထွက်လာသည်။

" အင်း..ဆောင့် အား လိုးတယ်ကွား.အင့်.အာ့ဆောင့်တယ်တော့..အား..ဟင့်..ဆောင့်တယ်တော့ ဟူး..အားမလေ့..ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ..ခ်ခ်..ဆောင့်.."

လီးကိုခပ်ရှည်ရှည်ဆွဲထုတ်ဆောင့်တော့ကိုယ်ကိုသိုင်းဖက်လိုက်လာပြီး ဖင်ကြီးထပ်ချပ်မခွာပူးလိုက်ခံသည်။

" ကောင်းတယ်ကွ..ဆောင့်..အင့်.အကောင်းလွန်နေပြီ..အင့်.အား..သိပ်မဆောင့်နဲ့လေကွာ..အား..ပြောမရဘူး.အင့်...ဆောင့်ကွာ ဆောင့်ကွာ.ရော့.ဆောင့် ခိခ်..ဆောင့်ဆိုအသေဆောင့်တာပဲအား..အာ့...ကောင်းထာမောင်ရာ..အင့်..လိုးလိုး..ပြီးနေပြီ..လိုး..တအားဆောင့်တော့..မမပြီးနေပြီ..အားဟား..အားဟား..."

" ကောင်လားမောင်လေး...လိုးလို့ "

" ကောင်းတယ် ..ခ်ခ်...စောက်ပတ်ကြီးအာနေမယ်ထင်တာ...မအာဘူးပဲ..ခ်ခ်.."

" အမြဲလိုးမှာလား..."

" အင်း....နေ့တိုင်းလိုးချင်တယ်...ပေးမလား "

" ခ်ခ်...တကယ်လား..."

" တကယ်...ခံနိုင်မလားပြော..."

" ခံမယ်...လိုးနိုင်အောင်သာလုပ်...နေ့မရရင်ညလာခံမယ်..."

" လိုးနိုင်တယ်...ညတိုင်းလိုးပေးမယ်..."

" ခ်ခ်...ကိုမြစိန်လဲဒီလိုပြောပြီး မယားငယ်ယူ သွားတာပဲ...ခ်ခ်..ယောကျ်ားများ...မလိုးခင်တစ်မျိူးလိုးတုန်းတစ်မျိူး...လိုးပြီးတစ်မျိူး..စုစုပေါင်းသုံးမျိူး ခ်ခ်...ယုံပါဘူး.."

" ကိုမြစိန်က မယားငယ်ယူထားတာလား "

" အင်း...ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းတော့မဟုတ်ပါဘူးတစ်နှစ်လောက်ရှိပြီ....တရုတ်ပြည်ဖက်မှာထားသတဲ့အဖေတို့ပြောတာပဲ..ခ်ခ်...မလွမ်းပါဘူး.."

" အဲဆို..မမငတ်ပေါ့....နောက်လင်လဲယူလို့မရ..."

" ခ်ခ်...ဒီမလေကွာ..မမလင်...ချစ်လဲချစ်..လိုး လဲလိုး...သူ့ထက်အားလုံးသာတယ်...ခ်ခ်..ဒီနေ့ကစ,မမနဲ့မောင်လေး လင်မယားပဲ..ဟုတ်ပြီနော် "

" ဒါဆို  နောက်လင်လဲမယူနဲ့..ရှုပ်လဲမရှုပ်နဲ့နော်စိတ်မချဘူး..မိန်းမ.."

" စိတ်ချပါမောင်လေးရယ်...အခုလိုအလိုးမခံရခင်တုန်းကတော့ စိတ်ထဲဇဝေဇဝါရယ်...ခုတော့ပြတ်သွားပြီ...မောင်လေးကိုပဲတစ်သက်လုံးချစ်သွားတော့မှာ...တစ်သက်လုံးအလိုးခံပေးတော့မှာ...မိန်းမယူပြီးရင်လဲ မမကိုလာလိုးပေးရမယ်..ဖြစ်မလား "

" ဖြစ်တယ်...အမြဲလာလိုးမယ်...မရှုပ်နဲ့ "

" ရှုပ်ပါဘူးဆို...မဆွေကိုဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲသူစိတ်မကောင်းဖြစ်သွားပြီ...မမတို့လိုးတာသူမသိစေနဲ့နော်...ဘယ်သူမှသိလို့မဖြစ်ဘူး..တိတ်တိတ်ခိုးလိုးရမှာ..."

" မတတ်နိုင်ဘူး...ကိုကျော်ရ ကိုအားနာတယ်..မဆွေကတော့ ကိုကျော်ရ နဲ့အားမရဘူးတဲ့...သူများနဲ့ရှုပ်သွားနိုင်တယ်.."

" ဖြစ်နိုင်တယ်...သူ့ဖင်ကြီးကလဲအကြီးကြီး..နှာလဲထန်မှာပဲ...သူ့စောက်ပတ်ရော..လိုးလို့ကောင်းသေးရဲ့လား မောင်..အပေးရောကောင်းလား..."

" ခ်ခ်...မမလိုပဲ..အတူတူပဲ...ဖင်ကြီး..စောက်ဖုတ်ကြီး..နို့ကြီးပေမယ့် စောက်ခေါင်းမကျယ်ဘူးအပေးလဲမမထက်နဲနဲပိုကြမ်းတယ်..ပိုထန်တယ် "

" စွဲနေတာပေါ့..ဟုတ်လား....မောင့်ကိုလီးစုပ်ပေးသေးလား.."

" အင်း...စုပ်ပေးတယ်...လီးရည်တွေမျိူ ချတာတစ်ရက်တစ်ခါတော့စုပ်ပေးတယ်..."

" မောင်ရာ...မမလဲမောင်လေးလီးကြီးကိုသိပ်စုပ်ချင်တာပဲ...ခံချင်လာပြီးကွာ..မောင်လေးလိုးနိုင်သေးလား..."

" ဖင်ကုန်းပေးမလား..."

" ခ်ခ်...ရတယ်...ယောကျ်ာ ကြိုက်သလိုလိုး..မခံရတာကြာလှပြီ...တစ်ညလုံးလိုးပစ် ခ်ခ်.."

မမရီနွယ်ကုတင်ပေါ်လက်ထောက်ထားပြီး ဖင်ကြီးကုန်းပေးထားတော့  ဒူးနှစ်လုံးစေ့ထားသဖြင့်စောက်ဖုတ်ကပေါင်ရင်းတွင်ညှပ်ပြီးဖောင်းဖောင်းလေးပေါ်နေသည်။သမင်လည်ပြန်ကြည့်ပြီး   ဒီလိုရလားမောင်...ဟုမေးသဖြင့် ဒူးနှစ်လုံးနဲနဲချဲ ပေးရန်ပြောတော့ ခွာပေးသည်။ 

ဖင်ပေါက်စူစူလေးနှင့်အတူ စောက်ဖုတ်နခမ်းထူထူကြီးကို မြင်ရသဖြင့်ဘယ်ဟာအရင်လိုးရကောင်းမလဲ ဟုစဉ်းစားလိုက်သေးသည်။ ထူးပါဘူးလေ...ဖင်လိုးကြည့်မယ် ဟုဆုံးဖြတ်ပြီးဒူးနှစ်လုံးကိုသူ့ပေါင်ကြားမှာနေရာအသေအချာချပြီးဖင်ပေါက်ဝကိုလီးဖြင့်ပွတ်ဆွဲထိုးကြည့်တော့..

" ဟိတ်...ဖင်နော်..ဖင်...ဖင်တော့မလိုးလိုက်ပါနဲ့...စောက်ပတ်ပဲလိုး....စောက်ပတ်ပဲ...အာ့..စောက်ပတ်လိုးနော်..မောင်..စောက်ပတ်ပဲ..စောက်ပတ်ပဲ..အာ့..မဝင်ဘူးမောင်ရဲ့...စောက်ပတ်ပဲလိုးပေးပါ.....မောင်ရယ်..."

သမင်လည်ပြန်ကြည့်ပြီးအော်ရင်း ခါးကြီးကုန်းဖင်ပေါက်ရှုံ့ထားသည်။ဖင်လုံးကြီးနှစ်ခုပူးနေပြီးဖင်ပေါက်မမြင်ရတော့။လီးကို အသာဆွဲထုတ်ပြီးစောက်ပတ်ထဲထည့် ဆွတော့မှ လှည့်ကြည့် မျက်စောင်းထိုးပြီးပွစိပွစိပြောနေသည်။စောက်ဖုတ်ကြီးကိုလီးနှင့်ဟိုထိုးဒီထိုး ထိုးတော့စိတ်မရှည်တော့..

" ယောကျ်ား...ငါတက်လိုးပစ်မှာနော်..ဒီမှာရွနေပါပြီဆိုမှ...လိုးပေးတော့..."

ခါးနှစ်ဖက်ကိုအသာဖိပြီးခါးချိူ င့်အောင်လမ်းကြောင်းပေးလိုက်တော့ မမရီနွယ် တစ်တောင်ထောက်ပြီး ဖင်ကော့ပေးလာသည်။လမ်းပွင့်သွားတော့မှတစ်ရစ်ရစ်ထိုးထည့်ပေးတော့ လေတွေပြန်အံထွက်လာသည်။လီးအဆုံးထိုးထည့်တော့မခံနိုင်။

ခါးကြီးကုန်းတက်လာ၍ပြန်ဖိချရသည်။ဖင်ကနောက်ကိုတွန်းပြီး လီးအဝင်သက်သာအောင်သူကြိုးစားပေမယ့် သော်ကနို့အုံကြီးတွေလှမ်းဆွဲဆုပ်ရင်းကိုယ်ကိုထပ်ခါဖိတွန်းသွင်းသည်။ဘာမှမတတ်နိုင်သဖြင့်ပါးစပ်ကပွစိပွစိဆက်ခါပြောရင်းအလိုးခံနေတော့သည်။

" ဆောင့်တော့ကွား...ဆောင့်..အား..အသံတွေ ထွက်လိုက်တာကွာ..ထိန်းလိုးပေး..ဆောင့်.အင့်နာနာဆောင့်..ရတယ်..ဆောင့်..အားဟား..အောင့်တယ်....မောင်ရေ..ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..အာ့ခိခ်..အသံတွေထွက်ထာကွာ...။

" ဆောင့်..နာနာလေးနာနာလေးဆောင့်ပစ်..အား..ပစ်ဆောင့်..ဟုတ်ပြီ..အဲလိုပစ်ဆောင့်လိုး..ကြမ်းကြမ်းလိုး..ကောင်းတယ်ရော့..ရော့..ဆောင့်စမ်း..ရော့..အား...အား..အား..မနာဘူး..ရတယ်...နာနာဆောင့်ကွာ..အင့်..အင့်လိုးစမ်းကွာ..ဆောင့်စမ်း..အင့်..အင့်..ဆောင့်..ပစ်ပစ်ဆောင့်..ပစ်ပစ်ဆောင့်ပါ..အား..အား.."

" တအားကြမ်းတာပဲကွာ.အင့်...မောင်လေး "

" အင့်...လိုးလို့ကောင်းလို့ပါ မမကလဲ..အင့် "

" အောက်ကသေတော့မယ်..မောင်ရဲ့.အင့်..."

" ပြန်ကော့ ကြမ်းလေ..အင့်...မမကလဲ.."

" အင့်..အင့်..အင့်...အာ့..အား...အား..ကောင်းထာ..မောင်လေးရာ...အင့်..အင့်.."

" ကောင်းလာပြီလား...အင့်..."

" အင်း...ဆောင့်တော့...ရပြီ...အား..အင့်.ရော့..အင့်..ကောင်းတယ်..အာ့..ကောင်းတယ်..အားဟ..နာနာဆောင့်မောင်လေး...နာနာလေးဆောင့်..အင့်အင့်..အား...ဆောင့်ကွာ...ကြမ်းကြမ်း..အာ့..အင့်..ရတယ်..အင့်...သွက်သွက်လိုးပေး..အင့်.."

" ပြီးသွားလား...အင့်..."

" အင့်...အင့်..နာနာလေး..အင်း..ဟုတ်ပြီ..အင်းခုမှပြီးတာ..အင့်..ခုမှ..အား..ခုမှပြီးတာ..ဆောင့်..အာ့ပြင်းပြင်းတစ်ချက်လောက်ကွာ..အင့်..အင့်...အား..သေပြီ..သေပြီ..အား...ကောင်းလိုက်ထာ...ကောင်းလိုက်ထာ...ဟူး...ကောင်းလိုက်ထာ......"

နှစ်ယောက်သားထပ်လျက် အမောဖြေနေကြသည်။ မနက်လည်း လင်းနေပါပြီ..။ အမောပြေသွားပေ မယ့်မခွာနိုင်ကြပါ။ထပ်လျက်လေးမှိန်းနေကြသည်။

" အဖိုးဆေးသောက်ဖို့ ရေနွေးကြိုရတော့မယ်..ထ,တော့နော်..ယောကျ်ား..."

" သူဝ,တော့နှင်ထုတ်ပြီ...မိန်းမများ..."

" ခ်ခ်...ဘယ်တော့မှနှင်မထုတ်ဘူး...ညတိုင်းလာခဲ့....လာနိုင်ဖို့ပဲလိုတယ်....ထ, မဆွေလာရင်ပြန်ချော့ပြီး လိုးပေးလိုက်...ခ်ခ် "

အဝတ်လေးပြန်ဝတ်ပြီးအပေါ်ထပ်ပြန်တက်အိပ်နေလိုက်သည်။နေ့လည်တော့ တကယ်ပဲမဆွေ အိမ်ကိုရောက်လာပါသည်။

" ပြော..ကိုယ်တော်....ဒီစောက်ပတ်ကြီး..တော်   စားမှာလား....သူများကိုကျွေးလိုက်ရမှာလား....ဒီနှစ်ခုကြိုက်တာရွေးတော့...အခုသိချင်တယ် "

" အာ....ကျွန်တော်ပဲစားမှာပေါ့ မဆွေကလဲ.."

မဆွေမျက်စောင်းထိုးသည်။

" အပိုတွေသိပ်မပြောနဲ့နော....စားဖို့ချောင်းနေတဲ့ကျားတွေအများကြီး...သိက္ခာတွေ သမာဓိတွေလာမလုပ်နဲ့....ချကျွေးပစ်လိုက်မှာ "

" ကြောက်ပါတယ် မမရယ်....ဒီမှာလဲ လီးပါပါတယ်...စားတတ်ပါတယ်.."

ပြောပြောဆိုဆို သော်က မဆွေကိုဖက်ပြီးထမီ ဆွဲချွတ်သည်။မဆွေက ဟန်ဆောင်ရုန်းထွက်သည်။

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>