သော်က အပိုင်း ( ၂ )

သော်က အပိုင်း ( ၂ )

မောင်ကျော် ရေးသည်။

အင်းစက်စာပေ ဖြစ်ပါသည်။

" အို...မလုပ်နဲ့ကွာ...မဆွေဒါမျိူးမကြိုက်ဘူး "

မကြိုက်ဘူးလဲဆိုသေး...လက်တစ်ဖက်က ထမီဆွဲ...လက်တစ်ဖက်ကပုဆိုးဆွဲ..။ သော်က ထမီကို လက်လွှတ်ပြီးနို့အုံကြီးကို အုပ်ဆွဲတော့ မဆွေ ပုဆိုးကို လက်လွတ်ပြီးလီးကို အုပ်ဆွဲသည်။နို့အုံကြီးကို ဖိနယ်ရင်း

" ဒါမျိုးတော့ ကြိုက်တယ်မလား "

" သွားပါ...လူကို နောက်ဆုတ်မယ်လေး  ရှေ့တိုးမယ်လေးနဲ့....အလိုးခံထားတဲ့ စောက်ပတ်ကိုမှ အားမနာ...ပြောချင်တာတွေ ပြောခဲ့ပြီးမှ လာမချော့နဲ့.."

ပါးစပ်ကသာ လာမချော့နဲ့လို့ ပြောနေရပေမယ့် လီးတတုတ်တုတ်ကြီး ကိုင်မိကတည်းက စောက်ရည်တွေ စိမ့်နေပြီ။နှာခေါင်းတွေ နီနေပြီ။နို့နယ်ခံနေရတော့ ပိုဆိုး။ဒီလီးကြီးနဲ့ အလိုးခံထားရပြီးအကြောင်းသိမို့ ချက်ချင်းပဲ အလိုးခံချင်နေလှပြီ..။

" ကဲ....လိုးမှာဖြင့်လဲ လိုးပါတော့...အရှုံးပေးပြီးအလိုးခံလိုက်ပါ့မယ်....ခ်ခ်..."

သူကိုယ်တိုင်ပဲ ထမီချွတ်ချပြီး ကုတင်ပေါ်ဖင်ချထိုင် ပက်လက်ကြီးလှန်ကာ ပေါင်တုတ်တုတ်ကြီးနှစ်လုံးကို မြှင့်ထားပေးလိုက်သည်။ သော်က လီးကြီးထိုးသွင်းလာတော့ ပုခုံးကို လက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေကိုအားရပါးရစုပ်နမ်းပြီး

" ဒီတစ်ချီပြီးမှပဲ လီးစုပ်တော့မယ်နော်..အခုသိပ်ခံချင်နေလို့...နာနာလေးသာဆောင့်လိုးပေးတော့ "

သော်က ဖင်အားသုံးကာ အချက်နှစ်ဆယ်အစိတ်လောက် တစ်ဖုန်းဖုန်း ပစ်ဆောင့်လိုးပစ်လိုက်သည်..

" အာ့..ဆောင့်..အီး..ကောင်း..ကောင်း..အင့် ကောင်းထာ..ဆောင့်...အင့်..လွန်တယ်..ဆောင့် နာနာလေး..အင့်..နာနာလေး..အင့်..ဟုတ်ပြီ..အင့် အား..ရှည်တာ...အင့်...အင့်...သေပြီ..အာ့.."

" ကောင်းလား...အင့်.."

" ကောင်းတယ်..အာ့..ဆောင့်..အင့်....နာနာလေးဆောင့်..အား..ကောင်းတာ....ပြီးတော့မယ်..ဆောင့်ပေး..ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ပေး..အား..အား..အား..အင့်..ကောင်းထာ..အဆုံးထိထည့်..အဆုံးထိထည့်...ကပ်ထားပေး..အာ့..ကပ်ထားပေး..အား..ကောင်းနေပြီ...ကောင်းနေပြီ...အင့်..အင့်..အင့်.."

" ပြီးပြီလား..အင့်.."

" အင်း...တစ်ချီု ပြီးပြီ....ကောင်းထာကွာ..နင့် နေတာပဲ...ကောင်းထာ..."

သော်က ကိုယ်ကိုပြန်မတ်၍ မဆွေပေါင်ကြီးတွေကို မိုးပေါ်ပူးပြီး ဆွဲထောင်ပစ်သည်။ စောက်ဖုတ်ကြီးက ဖင်နှစ်လုံးကြားမှာညှပ်၍ ဖောင်းနေပြီးပေါင်ကြီးတွေဖက်ကာ လီးကိုအသာထိုးထည့်တော့ စေးစေးပိုင်ပိုင် ကျပ်ကျပ်သပ်သပ် ဝင်သွားသည်။

" ကောင်းထာကွာ....လီးဝင်လာတာကိုက ထိတယ်....ဆောင့်ကွာ...မနားတမ်းဆောင့်...နာနာနဲ့ကြမ်းကြမ်းသာဆောင့်...."

အဲဒီလိုနဲ့ပဲ..သော်က ဇာတ်မျောကြီးကိုက,ရပြန်ပါသည်။မဆွေကိုလည်း အပြစ်မပြောတော့ပါ။နှာထန်လွန်းတာကိုအပြစ်လို့ဆိုရင်လဲ....လူတိုင်းနှာထန်ကြတာပါပဲ..။နောက်တစ်ပါတ်လောက်ရွာမှာဆက်နေပြီးအဖိုးထံခွင့်ပန်ကာ မြို့သို့ပြန်ခဲ့သည်။နေ့လည်ထမင်းစားပြီးချိန်လောက်အရောက်မှန်းပြီးမြို့သိုပြန်ခဲ့သည်။ဘာမှမဝေးလှပါ..။ရှစ်မိုင်ပိုပိုပေါ့။

အိမ်ဝင်းထဲဝင်တော့ မတင်မြကိုပိန်းပန်းပင်တွေကြားကုန်းလိုက်ကွလိုက် ပေါင်းသင်မြေဆွပေးနေတာတွေ့ရသဖြင့် ခြေသံမကြားအောင်သူ့အနောက်သွားရပ်နေ လိုက်သည်။မတင်မြက သိပါသည်။သော်ကခြံထဲဝင်လာကတည်းကသိသည်။ကိုကျော်မြကားထွက်သွားပြီးကလေးလည်းကျောင်းမှာမို့အိမ်မှာတစ်ယောက်တည်း..။

ခ်ခ်...ကိုယ်တော်က အချိန်ကောင်းကိုမှရွေးပြီးပေါ်တော်မူလာသည်။မသိဟန်ဆောင်ပြီးဖင်ကြီးကုန်းကာ ပန်းအိုး ပေါင်းသင်သလိုလို မြေဆွသလိုလို လမ်းဖွင့်ပေးထားလိုက်သည်။သော်က လီးကြီးကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ထိန်းကာဖင်ကုန်းနေသည့်မတင်မြစောက်ဖုတ်နေရာကိုမှန်း၍ထိုးထည့်ပြီးပွတ်ဆွဲလိုက်တော့ မတင်မြဖင်တွန့်သွားပြီး အိကနဲပါးစပ်မှအသံထွက်ခါ မတ်တပ်ရပ်မိသည်။

သူထင်တာက ဖင်ကိုလီးနဲ့ထိုးဆွမည်ထင်ခဲ့သည်။ခုတော့..စောက်ဖုတ်တည့်တည့်မှလာထိုးထည့်သည်။ထမီတွေပုဆိုးတွေများမခံထားလျင် တိုက်ရိုက်များဝင်သွားလောက်သည်။တော်တော်ဆိုးတဲ့ကောင်လေး...။မတ်တပ်ရပ်လိုက်တော့ သူ့လီးကြီးကဖင်ကိုထောက်နေပြန်ရော..။

ခ်ခ်..သော်ကလီးကိုလက်ဖြင့်ထိန်းပြီးပေါင်ရင်းကြားကိုနောက်ကပွတ်ထိုးဆွဲသဖြင့်မတင်မြမနေနိုင်...လီးကိုနောက်ပြန်ဆုပ်ကိုင်ပြီးအိမ်ထဲသို့အတင်းဆွဲပြေးသည်။သော်က ကို့ရို့ကားရားကွတကွတ ပြေးလိုက်ရတော့သည်။ခ်ခ်..ခ်ခ်..မှတ်ပလားဟဲ့....။

" လွှတ်ဦးလေ...လွှတ်ဦး...လွှတ်ပါဦး..."

" စောက်ပတ်မှမလွှတ်ဘူး...ငါ့စောက်ပတ်ထဲဝင်မှလွှတ်မယ်..."

" ထည့်ပေးမယ်..ထည့်ပေးမယ်..လွှတ်..လွှတ် နာလှပြီ...."

" ခ်ခ်...မလွှတ်ဘူး....နင်ဒီလီးကြီးနဲ့ ငါ့စောက်ပတ်ကိုနာအောင်လိုးခဲ့ပေါင်းများပြီ..မရဘူး..နာချင်နာ.. "

" အား....နောက် မလိုးတော့ပါဘူး..အိ ""

" ခ်ခ်....မလိုးရင်  သတ်ပစ်မှာပေါ့ဟဲ့...နင့်လီးကြီး ပန်းသေအောင်  ငါသတ်ပစ်မှာ..ခ်ခ် "

လီးဆွဲရင်းတန်းလန်းဖြင့် အခန်းထဲဆွဲပြေးသည်။အခန်းထဲရောက်မှလက်တစ်ဖက်ကထမီအထက်ဆင့် ဖြေလျော့ပြီးကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချ လိုက်ခါပေါင်ကိုကွပြီးစောက်ပတ်ကြီးထဲလီးတေ့၍ကော့ခါကော့ခါသွင်းသည်။မဝင်။ရမက်ထန်သည့်မျက်ဝန်းနက်နက်တောက်တောက်များဖြင့်သော်ကကိုမော့ကြည့်ပြီးပြုံးစစ ဖြင့်ပြောသည်....

" ထည့်ပေး...."

" ဖင်ကုန်းလိုက်...."

" ဖွီး....ခွေးမျိူး...ခွေးလိုးတော့တော်တော်ကြိုက်ခ်ခ်....အင့်...လိုး "

ကုတင်ဘေးဘောင်ကိုလက်ထောက်ပြီးဖင်ကုန်းပေးတော့ သော်ကတစ်ခေါက်ကွေးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ပြီးနည်းနည်းချဲလိုက်သည်။ဖင်လုံးကြီးတွေကားထွက်လာတော့စောက်ပတ်က အာတာတာ။သော်က လျှာပြားကြီးဖြင့်ယက်တင်လိုက်တော့ မတင်မြဖင်ကြီးရမ်းခါသွားပြီးနောက်ပြန်ဆောင့်ဆောင့်တွန်းသည်။

" လိုးပါတော့ကွာ...လိုးပါတော့....အော်ငိုပစ် လိုက်တော့မယ်....လိုး.."

သော်က မတ်တပ်ပြန်ရပ်ပြီး လက်တစ်ဖက်ကမတင်မြခါးကိုဖိထားခါ လက်တစ်ဖက်ကလီးချောင်းကိုကိုင်ပြီးစောက်ခေါင်းပေါက်ဝ,ဒစ်ကိုတေ့ပေးလိုက်တော့ မတင်မြဖင်ကြီးနောက်သို့တစ်အိအိတွန်းပြီးသွင်းသည်။လီးအလယ်လောက်ထိဝင်လာတော့သော်ကဆောင့်ပြီးလိုးထည့်လိုက်ရာ အီး.....ဟု သံရှည်ဆွဲအော်ပြီးမတင်မြခါးကြီးကုန်းတက်လာသည်။

လက်တစ်ဖက်ဖြင့်အသာပုတ်တော့ ခါးပြန်ကော့ပေးပြီးဖင်တွန်းခံသည်။ဆောင့်လိုက်...တွန်းလိုက်..လိုးလိုက်..တွန်းလိုက် နှစ်ယောက်သားစေးစေးပိုင်ပိုင်အချက်ကျကျ လိုးနေကြသည်။ကောင်းလွန်း၍မတင်မြ ပါးစပ်မပိတ်နိုင်သလိုစောက်ပတ်ကလည်းအသံစုံထွက်နေသည်။

" ပြင်းပြင်းဆောင့်..အင့်..ဆောင့်..အာ့..နာနာဆောင့်..အား...ဆောင့်...အသေဆောင့်ကွာ..အင့်...ဆောင့်ထား...အင့်..အား..ခွာပြီးဆောင့်လိုး..အင့် ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..အာ့..အင့်.ဆောင့်..နာနာဖိဆောင့်..မြန်မြန်လေး..အာ့..အင့်..အင့်..လိုး.အသေလိုး..အအား..ရတယ်..ဆောင့်..ဘာမှမဖြစ်...........ဘူး..အင့်..ဆောင့်..ဆောင့်..ဘွတ်...ဖူး..ဘလွတ်..ဖူး...ဖုန်း...ဗွီ...ဗွတ်...ဘလပ်တပ်တတပ်..ဗွတ်.ဖူး.ကောင်းတယ်...ဆောင့်..အားပါး...နာနာဆောင့်ပါပြီးတော့မယ်...နာနာဆောင့်...

" ကောင်းလား..."

" ကောင်းတယ်..တအားကောင်းတယ်..ဆောင့်ပြီးခါနီးပြီ..နာနာဆောင့်..အင့်အင့်အင့်အင့်...အား.အာ့..အင့်.အင့်..ပြီးပြီ..ဆောင့်ထား..ဆောင့်ထား..ပြင်းပြင်းလေး...အင့်.အင့်..အင့်..အားဟားဟား..ပြီးအောင်လိုး..အင့်..အင့်..ပြီးအောင်လိုး..အင့် အင့်အပြီးဆောင့်..အားဟာ့..အားဟာ့..အား..ကောင်းလိုက်ထာ...အား..လီးရည်တွေအများကြီးပဲ..အားအင့်..အင့်..ဟား...အား...ဟူး..ဖူး......"

ကုတင်စောင်းမှာနှစ်ယောက်သားမှောက်လျက်ထပ်နေကြသည်။လီးကြီးကမတင်မြဖင်နှစ်လုံးကြားမှာ တွဲလောင်း ပြောင်ပြောင်လက်လက် စိုစိုရွှဲရွှဲ...။သော်က မတင်မြကိုသိုင်းဖက်ပြီးနို့လုံးကြီးတွေကိုဆုပ်ညှစ်ထားသည်။ဖင်ကိုဖိဖိဆောင့်တော့ မတင်မြဖင်ကြီးတွန်းတွန်းကော့သည်။မျက်စေ့တော့မဖွင့်နိုင်ကြ ပါ။

" ကောင်းလား..ခွေးလိုးမ.."

" ကောင်းချက်....ဆောင့်တိုင်းကောင်း..ခ်ခ်..ထပ်ဆောင့်ပေးပါဦး.."

" တကယ်နော်...."

" တကယ်.."

သော်က သူ့လီးမာမာကြီးကိုကိုင်၍စောက်ပတ်ထဲတေ့ထိုးထည့်ပြီးလေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်ပေးတော့ တစ်အင်းအင်း လည်ချောင်းသံပေးပြီးခံသည်။

" အားပါး....တောင်လာပြန်ပြီကွ...လိုး..လိုး..ဆက်ဆောင့်..အင့်..အီး..ဆက်ဆောင့်..အင့်..အား မတင်မြပါးစပ်ဖျားမှာ သော်က ပန်းတွေပွင့်နေသည်။သင်တန်းပြီးသည့်နေ့တစ်ပိုင်းလုံး သော်ကကိုအဝ,စားသည်။ညရောက်ပြန်တော့ ကျော်မြဆီကတစ်ချီ စားပြီး ရေတွင်းနားမှာသော်ကဆီကအဝ,စားပြန်သည်။

စိတ်ရှိတိုင်းစားနေရတော့ သီချင်းကလေးတစ်အေးအေး..။အဆီတွေတိုး အသားတွေတက်ပြီးတစ်တုံးတစ်ခဲ....မြင်တဲ့ယောကျ်ားတိုင်း လိုးချင်စရာဖြစ်လာသည်။အပြင်ကို ယောင်လို့များမထွက်လိုက်နဲ့...အနားကပ်ပြီး လိုးစကားတွေအမျိူးမျိူးအပြောခံရမည်သာမှတ်တော့ ။

အပြောခံရတာ အစ,ပိုင်းမှာမခံချိမခံသာဒေါသထွက်ရပေမယ့် နောက်ပိုင်းကြားရဖန်များလာတော့ သာယာလာသည်။အပြောခံချင်လာသည်။သူများပြောတာတွေဖီလင်တက်လာပြီးအိမ်ရောက်တော့ သော်ကဆီ အသေကုန်းပေးတော့သည်။

မြင်းစီးလို့အားမရတော့ကုလားထိုင်ပေါ်ထိုင်ခိုင်းပြီးသော်ကကိုတင်းတင်းဖက်ခါ အံကြိတ်ပြီးပိတ်လိုးပစ်သည်။ကျော်မြနှင့်တော့ ဒီလိုပုံလိုးလို့   မဖြစ်။အိပ်ယာထဲရိုးရိုးလိုးဖြစ်တာ များသည်။ညီအစ်ကိုနှစ်ယောက်ကိုလင်လုပ်ထားရတော့ မတင်မြငတ်မှာမပူရတော့..။အစားကောင်းတွေ စားပိုးနင့်အောင်စားတော့ မတင်မြဗိုက်ကြီးပါလေရော...။ကလေးအဖေဘယ်သူမှန်း မတင်မြမခွဲ ခြားနိုင်တော့။ကျော်မြလား သော်က လား..သူကိုယ်တိုင်မသိ။

မတင်မြဗိုက်ကြီးပြီဆိုတာသိတာနှင့်ကွန်ပျူ တာသင်တန်းဆင်းတာ ရက်သိပ်မကွာပါ။သော်က အိမ်ကိုသာ အေးအေးဆေးဆေးပြန်ခဲ့သည်။မရီနွယ်ပျော်ရပါလေရော...။ခရီးရောက်မဆိုက်ညမှာပဲ ကလေးတွေသိပ်ပြီး သော်ကအခန်းကိုတက်သွားခဲ့သည်။သော်က မတင်မြကျေးဇူးတွေကြောင့်အလိုးဆရာကြီးဖြစ်နေပြီ..။မမရီနွယ်အခန်းထဲရောက်တော့သော်ကအိပ်ယာထဲမှာမှေးပြီးအိပ်မပျော်တစ်ချက် ပျော်တစ်ချက်..။

မတင်မြနှင့်နှုတ်ဆက်ပွဲ လိုးလာခဲ့သဖြင့် နုံးနေသည်။လူနုံးပေမယ် လီးမနုံးပါ...မာမာတင်းတင်းပါပဲ..မတင်မြအပေးကောင်းတာတွေသတိရလေလေ.မာလာလေလေ...။မရီနွယ် သော်က လီးကြီးအမြောင်းလိုက်စင်းစင်းကြီးလှုပ်နေတာ အခန်းဝ,ကမြင်သည်။အူတွေပွပြီး စောက်ပတ်ရွလာသည်။

အလိုးမခံရတာလဲ တစ်လကျော်နှစ်လ ကြာခဲ့ပြီဖြစ်သည့်အပြင်ဒီညတော့တစ်ဝ,ကြီးအလိုးခံလိုက်မည်ဟုဆုံးဖြတ်ထားခဲ့ပြီးဖြစ်၍ ဒီလိုကြီးမြင်လိုက်ရတော့ လက်တွေခြေတွေတုန်ခါသွားလောက်အောင်စောက်ပတ်ရွသွားသည်။ခြေလှမ်းဖွဖွနင်းကာ အနားတိုးကပ်သွားပြီးလီးကြီးကိုအလျားလိုက်လက်ဝါးဖြင့်အုပ်ကာ ဖွဖွပွတ်ဆွဲရင်းခြောက်သွေ့လာသည့်နှုတ်ခမ်းတွေကိုလျှာဖြင့်သပ်နေမိသည်။

လေးငါးကြောင်းလောက်ပွတ်ဆွဲတော့မှရွှေလီးက တောင်တော်မူသည်။အီး.....ကနဲသံရှည်ကြီးလည်ချောင်းထဲကထွက်လာကာ တင်းတင်းကြီးဆုပ်ညှစ်ပစ်လိုက်သည်။ သော်က အိပ်မပျော်တစ်ဝက်ပျော်တစ်ဝက်မို့မတင်မြလီးလာကိုင်တယ်လို့ပဲထင်နေမိသည်။မျက်လုံးဖွင့်ကာသေသေချာချာကြည့်မှ မမရီနွယ်..။

နှာခေါင်းတွေ မျက်နှာတွေ နီမြန်းနေပြီး မျက်လုံးကရီဝေစွာပြန်ကြည့်နေသည်။လက်ထဲကလီးကြီးကို မညှစ်တော့ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်းဖွဆွဲပွတ်သပ်နေသည်။နှုတ်ခမ်းလေးစူလိုက်ပြီး...

" ဒီလောက်ကြီး လီးတောင်နေတာများ မမ ကိုလာမလိုးပဲ  မူတူး လုပ်နေသေးတယ်...ခ်ခ်..မောင်မလာ မလိုးတော့ မယ်လာအလိုးခံတာပေါ့..."

သော်က မရီနွယ်၏ လက်မောင်းလေးကိုလက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ဆွဲယူတော့ မရီနွယ်ကိုယ်တစ်ပိုင်းကိုင်းပြီးပါလာသည်။အငမ်းမရစုပ်နမ်းပြီးလက်တစ်ဖက်က နို့အုံကိုအုပ်ကိုင်တော့ ဘာအခုအခံမှမရှိ။အိအိ စက်စက် နို့လုံးကြီးကိုအားမလိုအားမရညှစ်နေဆဲ မရီနွယ်ကုတင်ပေါ် တစ်ကိုယ်လုံးရောက်လာသည်။မရီနွယ်ကအင်္ကျီလှန်ပြီးသူ့အပေါ်ကိုယ်တစ်မှောက်ကာ နို့လုံးကြီးပါးစပ်မှာအပ်ပေးသည်။

ပလွတ်ပလွတ်မည်အောင်နို့ကြီးကိုစို့ုပြီးလက်တစ်ဖက်ခါးကိုဖက်ကာ ကျန်လက်တစ်ဖက်ကနို့တစ်လုံးကိုဆုပ်နယ်သည်။မရင်နွယ်သော်ကခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကိုင်ပြီးမျက်နှာကိုနို့လုံးကြီးဖြင့်ပွတ်နယ်ရင်းခြေထောက်တစ်ဖက်ကသော်ကကိုခွသည်။ထမီကိုဘယ်တုန်းကချွတ်လိုက်သည်မသိ။သော်က လက်တစ်ဖက်ဖြင့်မရီနွယ်စောက်ဖုတ်ကိုပင့်ပြီးစမ်းကြည့်တော့စောက်မွှေးတွေမှာတောင်စောက်ရည်တွေစိုနေပြီ။

" တအားရွနေတာပေါ့..ဟုတ်လား.."

" ခ်ခ်..အလိုးခံချင်တာ...အလိုးခံချင်တာ.."

" ဒီလောက်ချစ်စရာကောင်းတာ...လိုးပေးရမှာ ပေါ့မမရယ်...နေ့တိုင်းလိုးပေးမယ်..."

" နေ့တိုင်းအလိုးခံပါမယ်ရှင်....ခ်ခ်.."

သော်က မရီနွယ်ခါးကိုဖက်ပြီးတစ်ပတ်လှိမ့်ပစ်တော့ မရီနွယ်အောက်ရောက်သွားပြီ။မရီနွယ်ပုခုံးတစ်ဖက်တစ်ချက်မှာလက်ထောက်ပြီးကိုယ်ကိုမြှင့်လိုက်တော့ မရီနွယ်ကစောက်ခေါင်းပေါက်မှာလီးဒစ်ဖူးကိုတေ့ပေးပြီးပေါင်လုံးကြီးတွေဆွဲမြှင့်တင်ပေးသည်။သော်က အချိန်မဆွဲတော့ပဲမှောက်လျက်ပင် လီးကိုထိုးသွင်းသည်။

" အိ...ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်ကျွတ်...ဖြေးဖြေးထည့်မောင်လေး...နဲနဲကျပ်နေသေးတယ်..အုဟု....ဟု..ရှီး...ကျွတ်ကျွတ်...ကောင်းထာကွာ...ထည့်..အဆုံးထိထည့်...အင်းဟင်းဟင်း...နေဦး.မဆောင့်နဲ့ဦး.ခဏလေး....လီးအရသာခံချင်လို့..."

လီးအဆုံးသွင်းပြီး ဆီးခုံချင်းကပ်ခါဖိထားပေးလိုက်တော့ မရင်နွယ်တစ်စစ်စစ်ဆွဲစုပ်ပြီးညှစ်ညှစ်ဆွဲကာ လီးအရသာယူသည်။လီးကြီးကတင်းတင်းပြည့်ပြည့်ကြီး ထိုးသွင်းပေးထားတော့ညှစ်ရတာအားရပါးရဖြစ်နေပြီးစောက်ရည်တွေတစ်ဖျန်းဖျန်းထွက်သည်။သော်က ခေါင်းငုံ့ပြီး

" ကောင်းလား.."

" အွင်...ကောင်းတယ်....ဆောင့်ချင်ပလား "

" ဆောင့်မယ်နော်...စောက်ပတ်ကတအားညှစ်တော့ ဒစ်ကြီးရွလာပြီ..."

" ခ်ခ်..ပြီးသွားဦးမယ်...ထိန်းထားပေးဦးနော်..မဝ,သေးဘူး...အင့်..ဆောင့်.."  

သောကဖြည်းဖြည်းဆောင့်ပေးသည်။မရင်နွယ်ဖင်ကြီးကော့၍လီးကိုအကျွတ်မခံစတမ်းလိုကပ်ထားသည်။အဆောင့်နှင့်အကော့ အချက်ကျကျလိုးနေကြသည်မို့ အရသာကငြိမ့်ငြိမ့်လေးကောင်းနေသည်။

ခဏလေးနေတော့သော်ကအချက်နှစ်ဆယ်ခန့်ပြင်းပြင်းကြီးတစ်ဖုန်းဖုန်းလှိမ့်ဆောင့်သည်။မရင်နွယ်သော်ကကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်သိုင်းဖက်ပြီး ဖင်ကြီးကော့၍လိုက်ကပ်ထားသည်။ဆောင့်ချင်သလိုသာဆောင့်..အကွာမခံ....ဆောင့်ချင်သလောက်ဆောင့်ဖင်ကြီးမြှောက်ပြီးလိုက်ပူးသည်။စောက်ပတ်ထဲက လီးကိုအကျွတ်မခံ။ဆွဲဆွဲညှစ်ပြီးလိုက်ပူးကပ်ထားသည်။အားမရတော့ သော်ကခါးကိုခြေခွင်ချိတ်ခွပြီးလိုကပ်ထားသည်။

" နာနာဆောင့်..အင့်..အင့်..ဆောင့်..အသေသာ ဆောင့်..အင့်..စွတ်..ဖုန်း..ပြွတ်..ဖုန်း.ဆောင့်ကောင်းတယ်..ကောင်းတယ်..သိပ်ကောင်းတယ်.ဆောင့်..အာ့...ဆောင့်ပါ..အင့်..ရပါတယ်..အာ့..ဆောင့်ပေး..ဆောင့်ပေး..ကြမ်းကြမ်းဆောင့်..အား နာနာဆောင့်..မောင်လေး..ဆောင့်..အာ့..အင့်.."

သော်ကလည်း ဒူးထောက်အားကို အားမရ၍ခြေဖျားထောက်ပြီးတစ်ကိုယ်လုံးအားဖြင့်ဆောင့်ဆောင့်လိုးသည်။မရီနွယ်ဖင်ကြီးကပ်မလိုက်တော့ပဲပေါင်နှစ်လုံးမြှောက်ကားပြီးခံသည်။စောက်ဖုတ်ကြီးမှာပွင့်နေပြီး သော်ကလီးတစ်ချေ ာင်းလုံးနီးပါးဆွဲဆွဲထုတ်ပြီး တစ်ဖုန်းဖုန်းဆောင့်လိုးသည်။

" အိုး...အူးဟူး..ဆောင့်..ဆောင့်.ကောင်းတယ် အင့်..အာ့..ဆောင့်..နာနာဆောင့်..ကောင်းထာ..အာ့အား...ဆောင့်..ပြင်းပြင်းသာဆောင့်..အင့်..အင့်..အု.တအားကောင်းနေပြီ..ဆောင့်..အင့်.."

နှစ်ယောက်လုံးစိတ်တွေတအားကြွလာပြီး လိုးဆောင့်ချက်တွေ ပိုကြမ်းလာသည်။သော်က နဖူးပြင် ရင်ဘတ် တို့တွင်ချွေးမျ ားရွှဲနေပြီး လည်ပင်းကြောမေးရိုးတွေထောင်တက်နေသည်။မရင်နွယ်လက်တွေသော်ကပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုအားပြုထားပြီးတစ်ခါတစ်လေ သိုင်းဖက်ခါနမ်းနေသည်။ဖင်ကြီးလည်းအငြိမ်မနေနိုင်လှုပ်ရမ်းကော့ထိုးနေသည်။

သော်က လီးတစ်ချောင်းလုံးစောက်ပတ်အပြင်ဆွဲထုတ်ပြီး အမြင့်မှပိတ်ပိတ်ဆောင့်လိုးတော့မရီနွယ် တံခေါက်ကွေးကိုလက်နှစ်ဖက်နှင့်ဆွဲကားပြီးစောက်ပတ်ကြီးဖွင့်၍ခံတော့သည်။မျက်လုံးများပြူးကျယ်နေပြီးသော်ကမျက်နှာကိုမျက်တောင်မခတ်ပဲစူးစူးစိုက်စိုက် ကြည့်ပြီးအလိုးခံသည်။အားပါသည့်ဆောင့်လိုးချက်တိုင်းက မရင်နွယ်ဆန္ဒတွေပြည့်ဝစေသည်။လိုးတဲ့လူက မောင်အရင်းဖြစ်နေတော့စိတ်လှုပ်ရှားမှုတွေရင်လှိုင်းထန်ပြီးခဏခဏပြီးသည်။

" လိုး..မောင်လေး..အား..အးရပါးရလိုး..အင့်ဆောင့်..နာနာဆောင့်..အင့်..နာနာဆောင့်..အား.အား...ကောင်းလိုက်တာကွာ..ဆောင့်..အင့်..အားမောင်လေး..သွက်သွက်လိုး..အာ့.သွက်သွက်လေးဆောင့်..အား..ကောင်းထာ..ကောင်းထာ.."

သော်က စောက်ခေါင်းကိုဒစ်နှင့်လေးငါးဆယ်ချက်ဆွဆွပေးပြီး လီးကိုအမြင့်ကြီးဆွဲထုတ်ကာဖုန်းကနဲပစ်ပစ်ဆောင့်လိုးသည်။မရင်နွယ် အင့်ကနဲအင့်ကနဲ လည်ချောင်းသံလျှံထွက်ကာ အားရပါးရပြီးသည်။အား.....ဟုအော်သံရှည်ကြီးထွက်လာပြီးဖင်ကြီး ရမ်းခါနေမှ သော်ကလီးရည်တွေတစ်ဖျန်းဖျန်းတစ်ဗြန်းဗြန်း ပန်းထည့်ပေးလိုက်သည်...အီးဟီး...မမရေ....ကောင်းတာဟ....ကောင်းထာ....ဟုသော်ကအော်တော့ မရင်နွယ်က ပါးစပ်ကိုလက်ဖဝါးနှင့်လိုက်ပိတ်သည်။အမောမဖြေအား....အဖေတို့အမေတို့..အဖိုးတို့ကြားမှဖြင့် မောင်နှစ်မ လိုးနေတာမပြောပဲသိကုန်တော့မည်..။နှစ်ဦးသားတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ဖက်ပြီး ငြိမ်နေကြသည်။

သော်ကလီးထဲမှလီးရည်တွေတစစ်စစ်ခါထုတ်နေသဖြင့်စောက်ပတ်ထဲမှာခေါင်းကြီးတစ်ဆတ်ဆတ်လှုပ်နေသညိကအရသာ..။လီးချောင်းကြီးကလည်းတင်းတင်းလာတာကိုစောက်ပတ်ကအရသာခံပြီးသိနေသည်။အရသာရှိလေလေ..စောက်ရည်ထွက်လေလေ..။

စောက်ပတ်ထဲမှာ လီးရည်တွေရော စောက်ရည်တွေရော ပြည့်လျှံအံထွက်နေသည်။လီးရည်တွေကပို၍များပါလိမ့်မည်။ဖင်ကြားမှာလည်းကပ်စေးစေး..အခုမှအနေခက်ရသည်။လိုးနေဆောင့်နေတုန်းကတော့ဒါတွေ ဘာဖြစ်ဖြစ် ဂရုမစိုက်...ဆောင့်ပေးနေဖို့ပဲအရေးကြီးသည်။ခုမှ စိုစိစိ ရွစိစိ မနေတတ်တော့သလိုလို...။အော်...မိန်းမ မိန်းမ. နှာကလဲကြီးပါပေ့။

" ခ်ခ်....အော်တာကွာ မောင်ကလဲ..အဖိုးတို့ ကြားတော့မှာပဲ.."

" ဟီး...ကောင်းလွန်းလို့ မထိန်းနိုင်ဘူး..အော်မိသွားတာ..ခ်ခ်.."

" မမစောက်ပတ်က လိုးလို့ကောင်းတယ်ပေါ့.."

" ကောင်းပါတယ်ဆို....အအိုပြောရင်ဘယ်သူမှမယုံဘူး.."

" ခ်ခ်..မမပြောသားပဲ....ခ်ခ်...ကိုမြစိန်လီးပဲဝင် ဖူးသေးတာပါဆို..ခ်ခ်.."

" မောင်နှစ်မ လိုးရတာပိုကောင်းတယ်.."

" ခ်ခ်...မမလဲ အဲလိုပဲ...မောင်လေးနဲ့လိုးရတာပိုဖီးရှိတယ်...ခ်ခ်...တစ်သိမ့်သိမ့်ပဲ..တစိမ်းအလိုးမခံချင်တော့ဘူး...မောင်နှစ်မပဲအလိုးခံချင်တော့တယ် ခ်ခ်.."

" အစ်ကိုတွေနဲ့ရော...အလိုးမခံချင်ဘူးလား.."

" ခ်ခ်...မောင်လေးနဲ့ပဲ ခံချင်သလိုပဲ...သူတို့နဲ့သိပ်စိတ်မလာဘူး...ခ်ခ်..တစ်ခါမှတွေးမကြည့်ဖူးဘူး..မောင်လေးနဲ့ပဲခဏခဏစိတ်ကူးမိတယ်..ခုမှမောင်လေးကအလိုးကောင်းတော့အရင်ထက် ပိုစွဲတယ်..မောင်လေးရော...သွယ်သွယ့်ကိုမလိုးချင်ဘူးလား...ခ်ခ်.."

" မမသွယ်နဲ့က အနေဝေး အမြင်ဝေးတော့ခုထိလိုးချင်စိတ်မဖြစ်မိသေးဘူး...လိုးမိရင်တော့စွဲမယ်ထင်တယ်..မမလိုမတူဘူး..မမဖင်ကြီးကအမြဲမြင်နေရတော့ အမြဲလိုးချင်စိတ်ဖြစ်ခဲ့တာ..ခုတော့မောင်လေးလဲ မမကိုစွဲသွားပြီ...အပေးလဲရက်ရက်စက်စက်ကောင်းတယ်.."

" ခ်ခ်...ရက်ရက်စက်စက် ထပ်ပေးမယ်..အောက်ထပ်သွားစို့..လာ...ကလေးတွေနိုးမစိုးလို့..အော်ပြီးမလိုးနဲ့နော်..အဖိုးတို့အဖေတို့ကြားမယ် "

" အင်းပေါ့..အင်းပေါ့...မမကအော်ပြီးခံပေါ့..ခ်ခ်..ခ်ခ်.."

" ခ်ခ်...တိုးတိုးလေးအော်တာပါကွာ...ခိခိ" 

" မဆွေ...ဒီပုံမျိူးဆို ညီအစ်ကိုသတ်ကြလိမ့်မယ်ဆင်ခြင်ပါဦး...နေ့တိုင်းကြီး "

" ခ်ခ်...သိပ်သိသာနေလားရီ.."

" သူများတော့သိမှာမဟုတ်လောက်ဘူး..မောင်နှစ်မတွေဆိုတော့ မသိသာပေမယ့် ကျော်ရ သိရင်ခက်မယ်..."

" မသိလောက်ပါဘူး...သူအိမ်မှာမရှိတုန်းလာတာများတယ်..."

" အဖိုးက လည်တယ်နော...အလာစိပ်နေတာထူးနေလို့...."

" အင်းပါ...ဆင်ခြင်ပါ့မယ်...ရီတော့နှုတ်လုံပေးနော်..."

" လုံပါတယ်..ရီကအကြောင်းမဟုတ်ပါဘူး..ဒါနဲ့...ကျေ ာ်ရက မဆွေကိုမပေးနိုင်လို့လား "

" ပေးပါတယ်...နည်းတယ်..ပျက်တယ်..အားမရဘူး...ခ်ခ်. ဆွဲလဲမဆွဲနိုင်တဲ့အပြင်  အကြီးအသေးလဲကွာတယ်.."

" မဆွေ ဒီလောက်တောင့်တာ တော်ရုံလူကဖြို နိုင်မှာမဟုတ်ဘူး..ခ်ခ်....သော်က ဖြို နိုင်လား "

" ခ်ခ်...ဖြို နိုင်တယ်..ဆွဲနိုင်တယ်...ဆွေ သူနဲ့အားရတယ်....ဒါကြောင့်ပါ..."

" ရက် ခြားလိုက်ပါမဆွေရယ်...အန္တရာယ်ကင်းကောင် လုပ်ကြပါ..."

မဆွေရက်နည်းနည်းကျဲ သွား၍စိတ်ချမ်းသာရသည်။ကျော်ရ ပွဲရုံလုပ်ငန်းတွေ လက်မလည်နိုင်..။ဒီအချိ န်မှပဲ ရီသွယ်ကကျောင်းပိတ်လို့ပြန်လာသည်။ရီသွယ်ဆိုတာကသော်က အထက်..။ရတနာပုံမှာနောက်ဆုံးနှစ်တက်နေသည်။သူလည်း ဘမျိူးဘိုးတူပါပဲ။ခန္ဓာကိုယ်အချိူးအဆက်က တော်တော်လေးကြည့်ကောင်းသည်။လျှိူ ပြောတာပါလေ..တကယ်အရှိက ကြည့်လိုက်ရင် လီးတောင်စေရနိုင်မည့်အချိူးအဆက်ပါ။မရီနွယ်နဲ့ ဘာမှမထူးပါဘူး။အနုနှင့်အရင့်..အပျိူ နှင့်အအိုပဲကွာသည်။

နှာထန်တာလည်းအတူတူလောက်ကျ သည်။ရီသွယ်ရောက်လာတော့ မဆွေအလာကျပ်သွားသည်။ရီနွယ်က အကြောင်းသိပေမယ့် အရွယ်လည်းမကွာ..အိမ်ထောင်သည်ချင်းမို့ မဆွေစိတ်ထဲ ရင်းနှီးနေပြီးအရာရာပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ရှိဖို့ဝန်မလေး။

အခုရီသွယ်နှင့်တော့ အရွယ်လည်းကွာ..အပျိူ လေးလည်းဖြစ် မို့ ရှိန်းနေပြီးသိပ်မပူးရဲ။အသိမခံရဲ..။စားချင်လျင်ကျော်ရ အိမ်မှာမရှိတဲ့ရက် သော်ကကိုအိမ်ခေါ်စားရတော့သည်။အငတ်တော့မမခံပါ။သော်ကဆိုသည့်လူပျိူ သိုးကတော့ ဘယ်အချိန်ဖြစ်ဖြစ် အမြဲတောင်။

ရီသွယ်ကရည်းစားရှိသည်။ကျောင်းကပါပဲ..။ရည်းစားနှင့်လည်းလေးငါးခါ ချိန်းစားဖူးသည်။ဒါပေမယ့် ငါးဆားနူ လို့ပဲပြောရမလား...လူတော်လို့ပဲပြောရမလားမသိပါ...။လက်ထပ်ဖို့အထိရည်ရွယ်ကြတာမို့ ကြောင်တောင်တောင်....မလိုးရက်သလိုလိုမလိုးရဲသလိုလို...မထိရက်မကိုင်ရက် လုပ်နေသည်။ပထမဆုံးအကြိမ်တုန်းကများ ပင်တီချွတ်ပြီးမှောက်လိုက်ရုံလေးရှိသေး လီးရည်တွေပန်းထွက်ကုန်လို့

ရှက်ရှက်နဲ့ပြန်လာပြီး ရည်းစားကွဲမလိုတောင်ဖြစ်ခဲ့ဖူးသည်။နောက်တစ်ခါလည်း...သိပ်မထူးပါ။ထမီလှန်ပေးပြီး သူကပေါင်ကြားမှာဆောင့်ကြောင့်ကြီးထိုင်လိုက်တော့ ဟင့်..ဟဲ့..အို..လို့မူလိုက်တာနဲ့ပဲ ထမီပြန်ဖုံးပေးပြီး ဟိုဖက်လှည့်ဂွင်းတိုက်ထုတ်ပစ်သည်။

တော်တော်လေးပြန်ချော့တော့မှ မျက်နှာမများချင်တာရယ်...ရိုးပါတယ်လေ.လို့တွေးလိုက်မိတာတွေရယ်ကြောင့် ရှက်ရှက်နဲ့ပြန်ဆက်ခဲ့ရသည်။နောက်နှစ်ခါသုံးခါလောက်တော့ ထပ်ချိန်းတွေခံပြီးပေးခဲ့ပါသည်။အပျိူ ရည်ပျက်တယ်ဆိုရုံလောက်တော့ အလိုးခံလိုက်ရသည်။

အချက်နှစ်ဆယ်လောက်မှပြည့်ကောပြည့်ရဲ့လားမသိ...နွားသိုးကြိုးပြတ်ဆောင့်ပြီးလီးရည်တွေထွက်သွားသည်။အဖော်စွပ်ထားလို့တော်ပါသေးရဲ့..။ဒါပေမယ့်..ဘာမှန်းမသိလိုက်ပါ။အရသာ ရှိရှိမပြောနဲ့....အရသာသိသွားအောင်တောင် မခံခဲ့ရ။အဲလိုယောကျ ာၤးမျိုးလဲလောကမှာရှိသေးသည်။ဒါပေမယ့် လက်ထပ်မှာပါပဲ။ကျောင်းပြီးလျင်လက်ထပ်ကြဖို့ လူကြီးချင်းလည်းကြောင်းလမ်းပြီးဖြစ်သည်။

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မောင်လေးကအတော့်ကိုထွားပြီး လူကြီးတစ်ယောက်လိုဖြစ်နေတာကိုတွေ့၍အံ့ဩသွားမိသည်။အရပ်မြင့်တာများ သူ့ရည်းစားထက်လေးငါး လက်မလောက်ပိုမြင့်မည်။ယောကျ်ားရင့်မ,ကြီးဖြစ်နေပြီ။သူ့ကိုကြည့်သည့်မျက်လုံးတွေကလည်းစူးစူးရှရှ...ဘာလိုလို ။ခြေဆန်လက်ဆန်လည်းရှည်သွယ်တုတ်ခိုင်လွန်းတော့..အင်း.......ခ်ခ်။

ကိုယ့်မောင်လေး ဆိုသည့်အသိဝင်လာတော့ ရင်မောသွားပြီးသက်ပြင်းကလေး ဟူး..ကနဲ ချမိသည်။ဒါပေမယ့်...မောင်နှစ်မချင်းပဲ...ဘယ်သူသိမှာကျလို့...ဖြစ်ချင်တာဖြစ် စိတ်မညစ်နဲ့..ဆော်သာဆော်......ဟု မျက်မြင်အနေ အထားကိုလက်ခံပြီးအားတင်းလိုက်သည်။

မောင်လေးရှေ့ကိုတမင်သွားပြီး အထာတွေပေးပစ်သည်။ယောကျ်ားဆိုတဲ့အမျိူးက ဖင်ကြိုက်တဲ့အမျိူးသူတို့လီးဘယ်လောက်ရှိရှိ ဖင်ကြီးတဲ့မိန်းမမှကြိုက်ချင်ကြသည်။ကိုယ်ကလဲ ဖင်ကြီးကြီး ဆိုတော့ ခ်ခ်မောင်လေးရှေ့ဖင်ကြီးပြလိုက်ရတာ အမော..။

ပင်တီတွေ အနားပေးပစ်လိုက်သည်။လက်မောင်းကြီးတွေကိုခိုတွဲပြီး နို့အုံကြီးတွေနဲ့ပွတ်ပစ်လိုက်သည်။သူကသိလား မသိလားတော့မပြောတတ်...ကိုယ်ကတော့အာသီသတွေတိုးတိုးလာပြီး အလိုးခံပစ်ချင်စိတ်တွေတောင်ပေါက်မိသည်။

သေသေချာချာအနီးကပ်နေမှသူတွက်တာမှန်လောက်တယ်..ဟုမှတ်ချက်ချ လိုက်သည်။ပေါင်ကြားက ဖုဖုဖောင်းဖောင်း အမြောင်းကြီးက တော်တော်တုတ်ပြီး ရှည်ရှည်ကြီး....ခ်ခ်..။ကိုင်ကြည့်ချင်လိုက်တာ အူကိုယား..လို့.။မြင်းကမလှုပ်လျင်တော့ ခုံကလှုပ်ရပေလိမ့်မည်...နောက်ဆုံးဘယ်

လိုမှမဖြစ်ရင် မိန်းမမာယာသုံးပစ်လိုက်မည်။အောက်စ,လွှတ်ပြသင့်ရင် လွှတ်ပြလိုက်မည်....ထမီလှန်ပေးသင့်လျင်လည်း လှန်ပေးလိုက်တော့မည်.။မောင်နှစ်မချင်း ဘာပြဿနာမှပေါ်စရာအကြောင်းမရှိ..။ရှက်နေစရာလည်း မလို..။သူများသိမှာ မြင်မှာ ကြားမှာ ကိုလည်း တစ်စက်မှပူစရာမရှိ...။

" အင့်...နာနာလေးဆောင့်မောင်လေး..အင့်ပြွတ်..စွတ်..ဖောင်း..စွတ်စွတ်စွတ်.ဖောင်း..ပြွတ်ပြွတ်ဖောင်း...အင့်...အာ့..ဆောင့်မောင်လေး..စွတ်စွတ်ပြွတ်..ဖောင်း..အင့်..ကောင်းထာ..မောင်လေး.အင့်..ကောင်းထာ..ဆောင့်..စွတ်ပြွတ်..ဖောင်း..ဖောင်း..ဖောင်း...အားပါး..ကောင်းတယ်..ပြီးပေးမောင်လေး မမစောကိပတ်ထဲပြီးပေး...ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ပြွတ်ဖောင်းဖောင်းဖောင်း..ဖောင်း..အင့်..အိ..အင့်...ကောင်းထာကောင်းလိုက်ထာမောင်လေးရယ်...ပြီးတယ်နော်..လီးရည်တွေများလိုက်တာ....ရှီး..ကျွတ်ကျွတ်..."

ညနက်သန်းခေါင်...ရီသွယ်သေးပေါက်ချင်လာလို့အိမ်သာအသွား...မမရီနွယ်အခန်းကိုဖြတ်တော့ဖုတ်..ဖတ်..ပြွတ် ဖတ် အသံတွေကြားလိုရပ် ပြီးခဏ  နားထောင်လိုက်မိသည်။အိုးဟိုး....မောင်လေးဆိုပါလား....။လိုးနေတဲ့အသံတွေမှန်းတော့ ကြားလိုက်မိကတည်းက သိသည်။မမ ဘယ်သူနဲ့အလိုးခံနေပါလိမ့်....ကိုမြစိန်လည်းမရှိ.....ဘယ်သူနဲ့လင်ငယ်နေပါ လိမ့် ဆိုတဲ့အတွေးတွေနဲ့ အသေအချာရပ်ပြီး..ချောင်းကြည့်စရာအပေါက်ရှာရင်း ကုလားထိုင်ကိုမမြင်မကန်း ခလုပ်တိုက်မိသည်။

ဒုန်း....ကနဲအသံထွက်သွားလို့ကမန်းကတမ်း တံခါးဖွင့်ပြီးအပြင်သို့ထွက်ခဲ့ရသည်။အသံတော့သိပ်မကျယ်ပါ။သေးပေါက်ပြီးပြန်လာတော့မမအခန်းထဲက ဘာသံမှမကြားရတော့...။

သို့လော..သို့လော...တွေးပြီးမျက်စေ့ကြောင်သွားသည်။အေးလေ...သူ့ဟာသူဘယ်သူနဲ့လင်ငယ်နေနေ...ကိုယ်က မောင်လေးသော်ကနဲ့ တစ်ချီ တစ်မောင်း ဆွဲစမ်းရရင်ပြီးတာပါ ပဲ......အဲ..အကြံရပြီ...မမရီနွယ်လင်ငယ်နေတာကိုအရင်းပြု၍....ခ်ခ်..ခ်ခ်

ဟုဒုံးဒုံးချ ဆုံးဖြတ်လိုက်ပြးမျက်စေ့မှတ်ထားလိုက်သည်။ဘယ်အချိန်ပြန်ပြီးအိပ်ပျော်သွားမှန်းမသိလိုက်အိပ်ယာနိုးတော့မိုးလင်းနေပြီ....။

သော်က ဒုတိယအချီအပြီးဆောင့်လိုးချက်များနှင့်အတူ လီးရည်တွေပန်းထုတ်အပြီး...အပြင်ဖက်က ဒုန်း...ကနဲအသံခပ်အုပ်အုပ်ကြားရ၍ ပုဆိုးကိုအမြန်ကောက်ဝတ်ပြီး အခန်းအပြင်ထွက်ကြည့်တော့တံခါးဖွင့်ပြီးမမရီသွယ်ထွက်သွားတာမြင်လိုက်သည်။သေချာအောင်လှေခါးရင်းကစောင့်ချောင်းကြည့်တော့မမရီသွယ် အစစ်။

ဒါနဲ့...မမရီနွယ်အခန်းထဲပြန်ဝင်ပြီးအကျိူးအကြောင်းပြောပြတော့ မမရီနွယ် စိတ်နဲနဲအေးသွားဟန်တူသည်။ တော်ပါသေးရဲ့...အဖေတို့အမေတို့မဟုတ်လို့...ဟုပြောပြီးရင်ဘတ်ကိုလက်ဝါးဖြင့်ဖိထားသည်။မမရီနွယ်ပါးကလေး တစ်ချက်နမ်းပြီးအပေါ်ထပ်ပြန်တက်ခဲ့သည်။အင်း......မမရီသွယ်သိသွားလောက်ပြီ....ဘယ်လိုလုပ်ရင်ကောင်းမလဲ.......ဘယ်လိုလုပ်ရရင်ကောင်းမလဲ........

တကယ်တော့မမရီသွယ်ကလည်း အကိတ်။ဖင်ကြီးတွေက မမရီနွယ်လောက်နီးနီး...သူကပိုပြီး တင်း  တင်း မာမာ..နဲ့အထောင်းခံနိုင်မယ့်ပုံ။အပေးထန်မယ့်ပုံမျိူး။နို့အုံကြီးတွေကလည်းအပျိူ သာဆိုရတယ်..မို့တက်ဖုဖောင်းနေတာများ ဘော်လီအလွတ်အသားစိုင်ကြီးတွေတောင်မြင်နေရသည်။

လက်မောင်း.လက်ဖျံ.လက်ပြင်သားတွေအိအိစက်စက်...ကိုယ့်အစ်မမို့ထိန်းနေရသည်။ထိမိတိုက်မိတိုင်းလီးတောင်ချင်လာတာတော့အမှန်...။ဇဝေဇဝါ...မသေမချာခန့်မှန်းရသလောက်တော့....သူလဲကိုယ့်ကို အထာပေးနေသလိုလို....မောင်နှစ်မဆိုတော့လည်းရိုးရိုးသားသားဖြစ်ချင်ဖြစ်မှာပေါ့လေ....ကိုယ်ကတော့အထာပေးတယ်လို့ပဲထင်နေမိသည်။

အင်း.....မနက် အစောကြီး မျက်နှာသစ်ပြီးပြီးချင်း အပေါ်ထပ်တက်သွားသည်။မနေ့ညက စိတ်ကူးထားသည့်အတိုင်း အဝါရောင်နုနု လည်ဟိုက်ဘလောက်စ် ကိုရွေးပြီးဝတ်ခဲ့သည်။ဇာဘရာ အုံသေးသေးလေးဝတ်ထား၍နို့လုံးကြီးတွေထင်းထင်းမို့မို့..ဘလောက်စ်ကိုထိုးဖောက်မြင်နေရသည်။

ထမီအသားရောင်ပါးပါးကိုခါးမှာမထိတစ်ထိလွှားလိုက်တော့ ဖင်လုံးကြီးတွေကတစ်လုံးတက်..တစ်လုံးဆင်း...အကုန်မြင်ရသည်။သော်က အိပ်ချင်မူးတူး....မနက်ထ,တော့ လီးတောင်နေသည်ကို..ရီသွယ်အခန်းဝ,ကလှမ်းကြည့်ရင်းရင်ဖိုသွားသည်။တကယ်ကြီးတာပါလား....။သော်က အိပ်ယာကမထ,နိုင်အောင်ကုတင်စောင်းမှာဖင်တေ့ထိုင်ပြီး လက်မောင်းကိုဖိထားပြီးမှ

" မောင်လေး....မမရီနွယ် မနေ့ညက လင်ငယ်နဲ့ အိပ်နေတယ်...သိလား.."

သော်က မျက်လုံးပြူ းပြီးရီသွယ်ကိုကြည့်တော့မျက်နှာကိုမမြင်..။နို့လုံးကြီးတွေကိုပဲမြင်ရသည်။

" သူ့ဟာသူ.ဘယ်သူနဲ့လင်ငယ်နေနေ..သိထားရုံတော့ သိထားသင့်တယ်ထင်လို့ လာပြောတာ....ဟွန့်....နင်ကလဲ ငါ့နို့အုံချည့်ပဲကြည့်နေတာပဲ...နှာဗူး....ခ်ခ်..."

" အာ....မမရီသွယ်နို့ကြီး ကလဲ...ကြည့်ချင်စရာကြီးကို...ပေါက်စီကြီးကျနေတာပဲ..ဟိဟိ.."

" စားမလား..ပေါက်စီ...ခ်ခ်....မုန့်ပေါင်းပါကျွေး ပစ်လိုက်မယ်...ခ်ခ်...."

" တကယ်လား...."

" အင်း....ခ်ခ်....မုန့်ပေါင်း ဖောင်းဖောင်းကြီး..နင့်လက်တစ်အုပ်မက,ဘူး...ခ်ခ်.."

" တကယ်ကျွေးမှာလား.မမ.."

သော်က မေးလည်းမေး...လက်ကလည်းထမီကြားကိုထိုးနှိုက်ပစ်သည်။နောက်မှဖြစ်ချင်ရာဖြစ်။ဘေးစောင်းလေးဖြစ်နေတော့ စောက်ဖုတ်ကိုမအုပ်မိ။ မမရီသွယ်မျက်နှာကိုကြည့်လိုက်တော့ မချိူ မချဉ်ပြုံးနေသည်။

" ကျွေးမှာလားလို့...မမ "

" အွန်း....ဘယ်သူမှမသိစေနဲ့နော်..."

မမရီသွယ် တံခါးကိုချက်သွားချသည်။သော်ကမမရီသွယ်အနောက်ကိုလိုက်သွားပြီး နောက်မှသိုင်းဖက်ကာ လည်ကုတ်ကိုစုပ်နမ်းရင်း နို့အုံကြီးတွေကိုလက်ဖဝါးဖြင့်အုပ်ကိုင်ကာဆုပ်နယ်သည်။

လည်ကုတ်ပြီးတော့လည်ပင်း...လည်ပင်းပြီးတော့နားရွက်နေရာလပ်မကျန်နမ်းတော့ မမရီသွယ် စိတ်တွေထန်လာသည်။တစ်သက်လုံးဒီလိုတစ်ခါမှအနမ်းမခံဖူးခဲ့။ရည်းစားဖြစ်သူကလည်းဒီလိုနမ်းရကောင်းမှန်းတောင် မသိ။ အရေးထဲ...လက်ကြီးတွေကလည်းနို့လုံးကြီးတွေကိုအားရပါးရဆုပ်နယ်နေသည့်အပြင် လီးကြီးကလည်းဖင်ကြားကိုထိုးထိုးထည့်ခံနေရတော့လက်ဖြင့်ဖမ်းပြီးဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။

သော်ကလက်တွေဘလောက်စ်အင်္ကျီကိုအောက်ခြေကပင့်မယူလာတော့လက်နှစ်ဖက်မြှောက်ထားပေးလိုက်မိသည်။လီးကြီးကတော့ဖင်နှစ်လုံးကြားကိုထိုးထည့်ခံနေရသည်။စောက်ပတ်ကိုမထိသေး..   ဒါပေမယ့်...စိတ်တွေကထိစေချင်နေသည်။ဒါကြောင့်လည်းထမီကိုကွင်းလုံးကျွတ်ချွတ်ချလိုက်ပြီသော်က ပုဆိုးကိုပါဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။သော်က ရီသွယ့်ကိုမျက်နှာချင်းဆိုင်အောင် ဆွဲလှည့်လိုက်ပြီး မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်တော ရီသွယ့် မျက်လုံးတွေကလီးကြီးကိုကြည့်နေတာတွေရသည်။

" ကိုင်ထားလိုက်လေ မမ...အဲဒီလီးကြီးက ခဏနေရင် မမစောက်ပတ်ထဲဝင်တော့မှာ...."

" အခု ဝင်အောင်ထည့်လိုက်ပါလား ဟင် "

" မမစောက်ပတ် ပြဲသွားမှာစိုးလို့....စောက်ရည်ရွှဲမှထည့်ပေးမယ်လေ..."

" အခုရွှဲနေပြီ...မနက်အစောကြီးထည်းကအလိုးခံချင်နေတာ...အခုလိုးပေးကွာ..နော်.."

" လီးစုပ်ပေးရင် လိုးပေးမယ်...."

" ခ်ခ်....စုပ်ဖူးဘူး...စုပ်တတ်သလို စုပ်ပေးမယ်နော်...ခ်ခ်.."

" မမ အလိုးရော..ခံဖူးလား...."

" ဟာကွာ....ရှက်စရာကြီး...ခ်ခ်  နှစ်ခါ..သုံးခါခံဖူးတယ်...အားမရဘူး...ခ်ခ်.."

" မမအားရအောင် မောင်လေး လိုးပေးမယ်..."

" အင်း...ဒီလီးကြီးနဲ့ဆို အားရမယ်ထင်တယ်..အရင်ကခံခဲ့တာ ဒီလောက်မကြီးဘူး..."

" ဒါဆို..မမ လီးမစုပ်နဲ့တော့...ဒီတိုင်းပဲလိုးလိုက်တော့မယ်နော်..."

" ခ်ခ်..ရဘူး...စုပ်မှာပဲ...အွတ်..ပြွတ်.."

ရီသွယ်..သော်ကရှေ့မှာ ဒူးထောက်ချပြီးဒစ်ကြီးကိုပါးစပ်ဟ,၍သွင်းပြီးလျှ ာဖြင့်စုပ်ကြည့်သည်။မာမာတင်းတင်းကြီးမို့အားမလိုအားမရဖြစ်လာကာသွားဖြင့်ကိုက်ကြည့်သည်။ပိုပြီးအားမရတော့..ခေါင်းလေးပင်ဆတ်ဆတ်ခါပြီးမချင့်မရဲကိုက်သည်။နောက်တော့လီးချေ ာင်းကိုလက်ဖြင့်ကိုင်ပြီးအားရပါးရဆွဲစုပ်ပစ်မိပြန်သည်။

ပါးစပ်ထဲပြည့်နေသလိုလို...လျှာဖြင့်ရစ်ပတ်ကစားရင်းစိတ်အတွေးတွေ လီးကြီးမှာရစ်မူးပြီးစောက်ရည်တွေအလိုလိုစိမ့်ထွက်နေသည်။သော်ကရီသွယ်၏ဦးခေါင်းကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်ထိန်းပေးရင်းဖြည်းဖြည်းချင်းကော့လိုးနေရာမှငုံ့ကြည့်တော့သူ့ကိုမျက်လုံးလှန်ကြည့်နေသည့်ရီသွယ့်မျက်ဝန်းနှင့်ဆုံကြသည်။

ရီသွယ် သော်ကလီးကြီးကိုအလွန်အားရပြီးချစ်သွားသည်မို့ သော်ကကိုမျက်စေ့တစ်ဖက်မှိတ်ပြပြီးခေါင်းကိုရှေ့နောက်ကစားကာစုပ်သည်။သော်ကရီသွယ့်ဦးခေါင်းလေးကိုဆွဲ၍ချွတ်လိုက်ပြီး

" လိုးရအောင်နော်.မမ ...ပါးစပ်ထဲပြီးသွားလိမ့်မယ်...မောင်လေးကစောက်ပတ်ထဲထည့်ပေးချင်တာ...လိုးမယ်နော်..."

" အွန်း....ဒါပဲနော်...ဘယ်သူ့မှမပြောရဘူး "

သော်က ရီသွယ့်ကိုကုတင်ပေါ်ပက်လက်အိပ်ခိုင်းပြီး ရိုးရိုးပဲလိုးပေးသည်။

အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>