မိဂျမ်း အပိုင်း ( ၂ )

မိဂျမ်း အပိုင်း ( ၂ )

ဘုံခုနှစ်ဆင့် ရေးသားသည်။

အိမ်ရောက်တော့ ဒေါ်လေးလည်းမရှိဘူး ရပ်ကွက်ထဲ နေ့တိုးနေ့ပြန်တွေ လိုက်ကောက်နေတာနေမှာ။ကျမလည်း ခဏတဖြုတ်နားပြီး ညနေစာ ဝက်သားလေးကို မနေ့က ကျန်တဲ့ ပုန်းရည်ကြီးနဲ့ ရောချက်လိုက်တာ။အရည်သောက်ကတော့ ပါလာတဲ့ ဟင်းနုနွယ်ရွတ်လေးကို ပါးဇွန်ခြောက်လေးခပ်ပြီး ချိုချိုလေး လုပ်ထားလိုက်တယ်။

ပြီးမှ ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်း ဒီနေ့ရောင်းရတဲ့ အမြတ်တချို့ကို စုဗူးလေးထဲ ထည့်လိုက်တာ။ဈေးရင်းပိုက်ဆံကို ကျမသေတ္တာလေးထဲပြန်ထည့် အမြတ်တဝက်ကို ဒေါ်လေးပေးဖို့ သက်သက်ဖယ်ထားလိုက်တာပါ။ခဏနေတော့ ခမောက်လေးဆောင်းပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတာ။

" ဒေါ်လေး ပြန်လာပြီလား "

" အေး … ဂျမ်းပုံရေ … သမီးဒီနေ့ စောသားပဲ "

" ဒီနေ့ ရောင်းကောင်းတာ ဒေါ်လေးရဲ့ … ဒါတောင် မဆုတို့အိမ် ခဏဝင်ပြီး စကားပြောနေရလို့ "

" အော် … ဟိုး ခြံဝင်းထဲက မဆုလား "

" ဟုတ်တယ် … ဒေါ်လေး … ဒီမယ် မနက်က ဒေါ်လေးနေ့ပြန်တိုးတွေ ကျမလှမ်းပေးကြတာ … မိဆုပိုက်ဆံရောပဲ "

" အေး … သမီး … ခေါင်းရင်းက ခုံလေးပေါ် စာအုပ်လေး ယူပေးပါဦး … ပေးပြီးသားသူတွေ … ဖျက်လိုက်အေ … မပေးရသေးတဲ့သူတွေ ထား ထားလိုက် … ခဲတန်က စာအုပ်ကြားလေးထဲမယ် "

ဒေါ်လေးလည်း ကျမပေးတဲ့ပိုက်ဆံတွေစုပြီး သူအင်္ကျ ီအတွင်းက အိတ်ရှုှုံ့လေးထဲ လိပ်ထည့်နေတာ။ကျမလည်း ဒေါ်လေးအခန်းထဲ ဝင်ပြီး နေ့ပြန်စာအုပ်လေးယူပြီး နေ့ပြန်တိုးပေးပြီးသား လူတွေ စာရင်းဖျက်ပေးလိုက်တယ်။ပြီးမှ ဒေါ်လေးနဲ့ ရေနွေးသောက်ရင်း စကားပြောဖြစ်တာ။

" ငါပြန်လာတော့ … ဒီနှစ်ကထိန်ထူးတယ် မိဂျမ်းရေ "

" ဟုတ်သား ကထိန်တောင်နီးလာပြီ… ဘာလို့လဲ ဒေါ်လေးရဲ့ "

" မယ့်လေး … မြန်မာမှု့တီးဝိုင်း ပြန်ထည့်မလို့တဲ့အေဟဲ့ "

" ကောင်းတာပေါ့ ဒေါ်လေးရဲ့ … ကျမတို့ ရပ်ကွက် လူစည်တာပေါ့ "

" ငါတော့ … မောင်လမင်းကြီး သတိရတာအေ … သူ့ခမျ ဘယ်ရောက်လို့ ဘယ်ပေါက်နေလည်း မသိပါဘူး "

" ဟုတ်တယ်နော် ဒေါ်လေး … အရပ်ထဲ သာရေးနာရေးဆိုလည်း ရှေ့က … အဲဒီတခါလေး ဖြစ်တာ … ဘယ်ပြောင်းသွားလိုက်လဲ မသိတော့ပါဘူး "

ဒေါ်လေးပြောမှ ကျမလည်း စဉ်းစားမိတာ။ကိုလမင်းကြီးက အချိုရည် စက်ရုံမှာ အလုပ်လုပ်တာပါ။ခပ်ဝဝ နဲ့ မျက်နှာက ကြည့်ပျော်ရှု့ပျော်ရှိပါတယ်။အမြဲပြုံးနေတတ်ပြီး တနေကုန်ကွမ်းစားတတ်တော့ သွားတွေက ကွမ်းဂျိုးတွေနဲ့လေ။ရပ်ကွက်ထဲ အမြင်မတော်ရင် အကုန်ကူညီတတ်တာ ထူးခြားချက်က သီချင်းဆိုဝါသနာ ကြီးတာပါ။ညဘက်ဆို ဂစ်တာတစ်လက်နဲ့ သူ့အိမ်ရှေ့ ကွပ်ပျစ်လေးပေါ် သီချင်းဆိုနေတတ်တာ။

အသောက်အစားမရှိပေမယ့် လကုန်ရက် ငွေလေးရွှင်လာရင် ခပ်ထွေထွေလေးဖြစ်နေတတ်တာ။ဒေါ်လေးက ကထိန်လှူဖို့ ကျမနဲ့တိုင်ပင်နေတုန်း ဦးလှမောင် ပြန်ရောက်လာပါရော။အပြင်ကြည့်လိုက်တော့ ညနေ အတော်စောင်းနေပါပြီ။" ကဲ … မိဂျမ်းရေ နောက်ရက်မှ ဆက်ပြောရအောင် … ညည်းဦးလေးလဲ လာပြီ … ထမင်းခူးထားလိုက်တော့ … ဒီနေ့ စောစော အိပ်မယ်အေ "

" ဟုတ်ဟုတ် … ဒေါ်လေး … သမီး ထမင်းခူးထားလိုက်ပါ့မယ် "

ကျမလည်း မီးဖိုချောင်ဝင် ဟင်းခပ်ပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းလေးမှာပဲ စားပွဲခုံ အပုလေးခင်းပြီး တင်ထားလိုက်တယ်။ထမင်း ပန်ကန်တွေ ထမင်းမထည့်ခင် ရေကျင်းဖို့ နောက်ဖေး ရေဘုံဘိုင်နား သယ်လာခဲ့တာ။

" ဟင် "

ကျမလည်း ရုတ်တရက် မြင်လိုက်ရတဲ့ မြင်ကွင်းကြောင့် အံအောမှင်သက်သွားရတာရှင့်။ဒေါ်လေးယောင်္ကျား ဦးလှမောင်ပေါ့…ကျမ အတွင်းခံဘောင်းဘီကို သူ့နှာခေါင်းနားတေ့ပြီး နမ်းနေတာ…ကျမနာမည်ကို တိုးတိုးရွတ်ပြီး နမ်းနေတဲ့ဘောင်းဘီလေးကို သူ့ပေါင်ကြားထဲ ပုတ်ပုတ်နေတာ။ နေ့လည်က အိမ်ပြန်လာတော့ အောက်ခံဘောင်းဘီ မလျှော်မိတာ။ရေချိုးပြီးမှ လျှော်ဖို့လုပ်ရင်း ဘုံဘိုင်ဘေး ကာထားတဲ့ ဝင်းထရံကို ချိတ်ထားခဲ့မိတာပါ။

ဒုက္ခပါပဲရှင် မနက်ကတည်းက နေ့လည်ထိ ဝတ်ထားတော့ သေးနံ့စောက်ချီးနံ့တွေ ဟောင်နေမှာပေါ့။ကျမလည်း ပြန်လှည့်ထွက်ပြီး ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ ချောင်းသံပေးပြီးမှ ဘုံဘိုင်နားလေး ပြန်လျှောက်လာလိုက်တာ။ဦးလှမောင်က ချောင်းသံကြောင့် ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို ကမန်းကတန်း ပြန်ချိတ်ပြီး ကျမဘက်လှည့် စကားပြောနေတာပေါ့။

" လာလေ … သမီးဂျမ်းပုံ … ပန်းကန်ဆေးမလို့လား "

" ဟုတ် … ဦးကြီး "

ကျမက ဦးလှမောင်ကို ဒေါ်လေးယောင်္ကျားမို့ လေးလေးစားစားပဲ ဆက်ဆံတာပါ။ဦးလှမောင်ကလည်း ကျမပေါ် သမီးတစ်ယောက်လိုပါပဲ။ဒီနေ့ကြမှ ဘာတွေဖြစ်ကုန်တာလဲ မသိတော့ပါဘူးရှင်။ကျမလည်း ထမင်းပန်ကန်တွေ ရေကျင်းဖို့ ဘုံဘိုင်ရှေ့ ကျောက်ကန်နား အချ ဦးလှမောင်က မျက်နာသစ်ပြီး ထရပ်လိုက်တာ။အမလေး…သူ့ပုဆိုးကြားက လီးကြီး ထောင်ထွက်နေတာရှင့်။

ကျမလည်း အမှတ်တမဲ့ကြည့်မိလိုက်တာပေါ့။ကျမကြည့်တာရိပ်မိသွားလို့လားမသိဘူး…သူ့လက်တဖက်နဲ့ ထောက်ထွက်နေတဲ့လီးကို ပုဆိုးအပြင်မှဖိရင် အိမ်ရှေ့ဘက်ထွက်ပြန်ထွက်သွားတော့တာပဲရှင်။ခဏနေ ကျမတို့ သုံးယောက် ထမင်းစားပြီး အိပ်ရာဝင်လိုက်ကြတယ်။ထူးထူးဆန်းဆန်းပဲ ညနက်တဲ့အထိ အိပ်မရသေးဘူး ကျမအောက်ခံဘောင်းဘီလေးကို နမ်းနေတဲ့ဦးလှမောင် ပုံစံက ပြန်ပြန်ပေါ်လာနေတာ။

ရပ်ကွက်ကင်းတဲက … ဒေါင်ကနဲ့… တချက်ထည်း တီးမှ ၁ နာရီထိုးမှန်း သိလိုက်ရတာ။အတွေးတွေဖျက်ပြီး ကြိတ်မှိတ်အိပ်လိုက်ရတာပါပဲရှင်။မနက်ခင်း ကျေးငှက်တို့အော်မြည်သံကြောင့် ကျမလည်း မထချင်ထချင်နဲ့ အိပ်ယာက ထလိုက်ရတယ်။ခေါင်းရင်း တံခါးဖွင့်ကြည့်တော့ မိုးတောင် စင်စင်လင်းနေပါပြီ။ကျမလည်း ထုံးစံအတိုင်း ဈေးရောင်းထွက်ဖို့ ပြင်ဆင်ရတော့မှာပါ။မျက်နှာသစ်ဖို့ အိမ်နောက်ဖက် ဘုံဘိုင်နားရောက်တော့ ကျမဘောင်းဘီလေး မြေကြီးပေါ်ကျနေတာရှင့်။တခါထည်းလျှော်မလို့ ကောက်ယူလိုက်တော့…

" ဟင် … ဒါ ဟိုဟာတွေပါလား … ငါ့နယ်နော် … ဒုက္ခပါပဲ "

ဟုတ်တယ်ရှင့်…ကျမ ဘောင်းဘီးဂွကြားလေးထဲ ဖြူဖြူပျစ်ပျစ်အရည်တွေကပ်နေတာ…ဒါ ဦးလှမောင် လရည်တွေနေမှာပေါ့။မထင်မှတ်ပဲ ကျမလည်း ဘောင်းဘီကို နမ်းကြည့်မိတော့…စောက်ချီးနံ့အောက်သိုးသိုးနဲ့ လရည်နံ့ ခပ်ညှီညှီလေး နှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာ။မျက်နှာသစ်ပြီးမှ အတွင်းခံလေးကိုလျှော်ပြီး တခြားနေရာ ရွေ့လှမ်းလိုက်တာ။ 

ကျမအိပ်တဲ့အခန်းဘေး ထရံမှာပေါ့။ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် နောက်ဆို ကျမ ဆင်ခြင်ရတော့မှာလေ။မနက်ပိုင်း ဈေးရောင်း နေ့လည် ၂ နာရီလောက်မှ အိမ်ပြန်ရောက်တော့တာ။ဟော … မကြာပါဘူး … အရပ်ထဲ ဆိုင်းသံဘုံသံတွေ ကြားနေရ ပါပြီ။ အသံတွေက တဖြည်းဖြည်း နီးလာလို့ အိမ်ရှေ့ထွက် ရပ်ကြည့်လိုက်တာ။

" ငါက ဗိုလ်အောင်ဒင်…နင်က ဒါကိုမမြင် … ငါ့အသဲကို ခလုပ်တိုက်သွားတယ် … မင်းမိုက်တယ် မိန်းကလေးရယ် "

" ဟေ့ … ဟေ့ … ယေ့ ယေ့ … ဟားးး "

ရပ်ကွက်လမ်းမကြီးတစ်လျှောက် လူအုပ်ကြီးကလည်း တဟေးဟေး တဝါးဝါးနဲ့ ဆူညံနေတာပေါ့ရှင်။လူအုပ်ကြီးရှေ့က ကိုအောင်မိုးကြီးပေါ့။ဂျင်းဘောင်းဘီဒူးပြဲနဲ့ အပေါ်က ကုတ်အင်္ကျီအမဲကြီးဝတ်ပြီး စတိုင်အပြည့်နဲ့ ကနေတာ။ကထိန်အတွက် အလှူခံထွက်ကျတာရှင့်။

အံမယ် ကိုအောင်မိုးမိန်းမ မခင်သန်းကြီးက ဒါမျိုးကျ ပြုံးလို့ပျော်လို့ တော်ရေ့။လင်ဖြစ်သူဘေးကနေ လက်ခုပ်လက်ဝါးတီးပြီး အားပေးနေတာ။မြင်ကွင်းလေးက ပျော်စရာလေးပေါ့။ခဏနေ သီချင်းသံရပ်တော့ မခင်သန်း လက်တဖက်က ရေဗူးလေးကိုင်ထားပြီး တဘက်အသေးတထည်နဲ့ ကိုအောင်မိုး မျက်နှာကို သုတ်ပေးနေတာရှင်။ကျမတို့ရပ်ကွက်က ရပ်ကွက်ကြီးဆိုတော့ ကထိန်ခင်းပြီဆို တခြားရပ်ကွက်တွေဘက်ပါ အတီးအမှုတ် အကတွေနဲ့ အလှူခံလေ့ရှိတာ။

အလှူခံအဖွဲ့ကလည်း သီတင်းကျွတ် လဆန်းဆို အလှူခံ စထွက်တော့တာပဲ။ကထိန်းခင်းမဲ့ကျောင်းကိုတော့ မဲနှိုက်ပြီး ရွေးချယ်လေ့ရှိကြတယ်။မဲပေါက်တဲ့ကျောင်းကို သီးတင်ကျွတ်လဆုတ်အတွင်း ခပ်စောစောခင်းပစ်လိုက်တာပါ။ဟိုး အရင်နေသွားတဲ့သူတွေ လက်ထက်ကတည်းကပေါ့ရှင်။ဒေါ်လေးမြင့်ကြည် အိမ်ထောင်မကျခင်ကတည်းကလို့ ပြောပါတယ်။အလှူခံရတဲ့ငွေပေါ်မူတည်ပြီး ကထိန်ကူခင်းပေးတဲ့သူတွေရော ရပ်ကွက်ခံတွေရော စတုဒီသာ သဘောမျိုး ထမင်းဟင်းနဲ့လည်း ဧည့်ခံကျွေးမွေးနိုင်ကြပါတယ်။

ညဘက် အလှူခံအဖွဲ့ပြန်ရောက်ပြီဆို ဓမ္မာရုံ အတွင်းလူစုပြီး နောက်ရက်အတွက် ဘယ်ရပ်ကွက် အလှူခံမာ်ဆိုတာ အစီအစဉ်ဆွဲကြတာပေါ့။သီချင်းသံ ဝေးသွားမှ နောက်က ဘကြီးပုတို့ အဖွဲ့က ဖလားကိုယ်စီနဲ့ ဆိုက္ကားတစ်စီးပေါ် အသံချဲ့စက်တွေတင်ပြီး အလှူခံနေပါပြီရှင်။တဖြည်းဖြည်း ကျမတို့ အိမ်ရှေ့နား ရောက်လာပါပြီ။

" ဟေ့ … မြင့်ကြည် ရှိလားဟေးးး … ကထိန်ဖို့ အလှူခံဟေ့ "

" ဒေါ်လေး မရှိဘူး … ဘကြီးပု … လာလာ … သမီးပြောထားပါတယ် "

ဘကြီးပုတို့အဖွဲ့လည်း ကျမတို့ အိမ်ထဲ ဝင်လာကြတာပေါ့။ရေနွေးသောက်သူ သောက်နဲ့ စာရင်းစာအုပ်စစ်သူစစ်ပေါ့။ငွေတစ်သောင်းလှူတော့ ဘကြီးပုက ဘယ်သူ့နာမည်မှတ်ရမလည်း မေးနေတာ။ကျမလည်း ဒေါ်လေးနာမည်ပဲ မှတ်ခိုင်းလိုက်တာ။စာရင်းရေးတဲ့ လူကြီးက ပြုံးပြတော့မှ ရပ်ကွတ်အလယ်လောက်က နံကပ်တိုက်နဲ့တဲလူမှန်း သိလိုက်ရတာ။အဲဒီဦးကြီးနဲ့မရင်းနှီးပေမယ် သူ့မိန်းမ ဒေါ်စိမ်းစိမ်းက ကျမဖေါက်သည်မို့ အတော်လေးရင်းနှီးပါတယ်။ဘကြီးပုတို့ ထွက်သွားမှ လွန်ခဲ့တဲ့ ၂ နှစ်က ဖြစ်ရပ်တွေ ပြန်တွေးမိနေတာ။

အဲဒီချိန်ကဆို ဘကြီးပုတို့ နောက်က ကိုလမင်းကြီးတို့ အဖွဲ့က လိုက်နေကြ။ကိုလမင်းကြီး အဖွဲ့ကလည်း ရပ်ကွက်သာရေးနာရေးဆို ရှေ့ဆုံးက ကူညီပေးတဲ့အဖွဲ့လေ။လူပျိုအပျိုတွေရော အိမ်ထောင်သည်တချို့ရော စုဖွဲ့ကူညီနေတဲ့အဖွဲ့လေးပေါ့။

မနှစ်က ကထိန်ခင်းတော့ အောင်ပွဲအဖြစ် မြန်မာမှု့တီးဝိုင်းလေး ထည့်တာ။ဆယ်အိမ်ခေါင်းကလည်း အသစ်ဆိုတော့ တီးဝိုင်းကို ကိုယ့်ရပ်ကွက်ခံတွေလည်း ပျော်ပါစေဆိုပြီး တက်တက်ကြွကြွရှိတဲ့ ကိုလမင်းကြီးကို တာဝန်ပေးလိုက်တာပေါ့။အဲဒီမှာပဲ ကိုလမင်းကြီး စပြီးလှုပ်ရှားတော့တာ။ဒီလိုနဲ့ ကထိန်အောင်ပွဲရောက်တော့ ကိုလမင်းကြီး သီချင်းတက်ဆိုဖို့ ဖြစ်လာတာရှင့်။

ဆယ်အိမ်ခေါင်းဦးနီ၏တောင်းဆိုမှု့နဲ့ အစီအစဉ်လေး ထပ်ဖြည့်ပေးရင်း ဖျော်ဖြေရတာ ဝမ်းသာမိပါကြောင်း ဘာညာပေါ့ရှင်။ပြက်သနာက သီချင်းနဲ့အကတိုက်ဖို့က အချိန်သိပ်မရကြတာ။လူရွေးတော့လည်း သူ့အဖွဲ့တည်းက လူပျိုအပျိုတွေပဲ ခပ်တည်တည်ရွေးပစ်တာ။လာပြက်သနာရှာလည်း ဆယ်အိမ်ခေါင်းနဲ့လွဲချပစ်တာပေါ့။ဆယ်အိမ်ခေါင်းဦးနီက လူငယ်လူရွယ်တွေ စည်းလုံးဖို့ဆိုပြီး ဇော်ဝင်းထွဋ် ရဲ့ စည်းလုံးချင်းရဲ့ သီချင်းတစ်ပုဒ် ဆိုခိုင်းလိုက်တာ။

တေးသရုပ်ဖေါ်အတွက်က ကိုလမင်းကြီးအတွက် အခက်ခဲမရှိ သူ့လူတွေက အလှူခံလိုက်ရင်း ယိမ်းကတတ်ပြီးသား။ခက်တာက အဲဒီသီချင်းကို ကိုလမင်းကြီး ရောရောနေတာ။အချိန်လည်းမရှိတော့ သီချင်းမပြောင်းနိုင်…ပြောင်းလည်း ဆယ်အိမ်ခေါင်းဦးနီက လက်ခံမည်မထင်။သီချင်းစာသားတွေ အကုန်အလွတ်ရပေမယ့် ခေါ်ရမယ့် တိုင်းရင်းသားမျိုးနွယ်တွေ ရှေ့နောက်မမှတ်မိဘူး ဖြစ်နေခဲ့တာပေါ့။

ကထိန်အောင်ပွဲနေ့ လမင်းကြီး စင်ပေါ်တက်လာတာနဲ့ အောက်က ပရိတ်သတ်က ဝေါကနဲ့ ဆူညံ့သွားတာပေါ့ရှင်။ကျမလည်း ဘေးကပ်ပေးလိုက်ရတယ် နောက်က ရပ်ကွက်ခံတွေက တအားကို ရှေ့တိုးကပ်လာကြတာ။ဒီကြားထဲ ဘယ်သဒေါင်းဇားမှန်းမသိဘူး ကျမဖင်ကို အထဲထိနိူက်နေတာ။

လှည့်ကြည့်ဖို့ကလည်း ကိုယ်လုံးက လှုပ်မရပြန်ဘူး။တဖြည်းဖြည်း လူပြန်ချောင်သွားမှ ဖင်နိူက်နေတဲ့လက်က အလိုလို ပျောက်သွားရတာ။ကျမနောက့်လှည့်ကြည့်တုန်း စင်ပေါ်က ကိုလမင်းကြီးက ပရိတ်သတ်ကို နူတ်ဆက်နေတာ။ကိုယ်လုံးကြီး တပတ်လှည့်ပြီး လက်နှစ်ဖက်က သူ့ပါးစပ်ကို ကပ်လိုက်ခွာလိုက်နဲ့ တပြွတ်ပြွတ် လုပ်ပြနေတာ။

" ဟေးးး … ဟေးးး … ရွှီးးးး ဖျောင်း ဖျောင်း ဖျောင်းးးး "

" မိုက်လှရီလား … ယွဖရ … အေ့ ဂေ့ "

" ၆ ရမ်း လမ်းနေတာပါလားးးး …… အဟေးးး ဟေးးး "

" ယေ့ ယေ့ … ခမောင် ခမောင် "

ရပ်ကွက်ခံကိုလမင်းကြီး ဘော်ဒါတွေကလည်း ဆူညံနေအောင် အားပေးနေတာရှင်။ကိုလမင်းကြီးကလည်း ဘောင်းဘီတို အပွကြီးဝတ်ပြီး အင်္ကျီလက်ပြက်အနက်က အရိုးခေါင်းပုံတွေနဲ့ပါ။ဗိုက်ပူနေတော့ တကယ့်အဆိုတော်ကြီးကျနေတော့တာပဲ။စင်ပေါ်တောင်လျှောက်လိုက် မြောက်လျှောက်လိုက်နဲ့ မိုက်ကို… ဟလို…ဟလို ဆိုပြီး စမ်းကြည့်နေတာ။

ရူပါ ပိုတက်အောင် ဆိုပြီး တေးသရုပ်ဖေါ်မိန်းကလေးတွေ ငှားလိမ်းတဲ့ အခြောက်မိကျော့ကို မိတ်ကပ်ပါးပါး လူးခိုင်းနေသေးတာရှင်။မိကျော့ကလည်း အဆီပြန်နေတဲ့ မျက်နှာကြီးကို မိတ်ကပ်ကပ်ပါးပါးလေးပုတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနီပါ ဆိုးပေးသွားတာ။စင်ပေါ် လမ်းလျှောက်နေရင်း အရှေ့တည့်တည့်ရပ်လိုက်ပြီးမှ ကိုလမင်းကြီး စကားသံ ထွက်လာတော့တာရှင်။

" ဟဲလို … ဟလို … ကျွီ ကျီ "

" ဟဲလို … တက်စီ … ဟဲလို "

" ရွှီးးး ရွှီးးးး ……… ဖျောင်းးး ဖျောင်းးးး ဖျောင်းးးးးး "

အသံကြားကြားချင်း ဘာမ မပြောရသေးဘူး အောက်က ပရိတ်သတ်က ဒုတိယအကြိမ် ဆူညံနေတာရှင်။

" အခု တင်ဆက်မယ့် အစီစဉ်လေးကတော့ … စည်းလုံးခြင်းအတွက် သီးချင်းတစ်ပုဒ်ဆိုတဲ့ တေးသရုပ်ဖေါ်လေး ဖြစ်ပါတယ် ခင်မျာ "

" စပါတော့ဗျို့ "

" ရွှီးးး ဖျောင်းးး ဖျောင်းးးးးး "

" ရွှီ … … ရွှီ ……… ရွှီးးးးးးးး "

ကိုလမင်းကြီး ကြေငြာအပြီးမှာ သီချင်းတီးလုံးသံလေးနဲ့ အတူ တိုင်းရင်းသားဝတ်စုံဝတ် အတွဲလေးတွေ စင်ပေါ်တက်လာတာပေါ့ရှင်။စပြီလေ ပထမဆုံးထွက်လာတာ ကချင်စုံတွဲ။ကိုလမင်းကြီး စဆိုပြီးပေါ့ လာပါပြီ။

" မေခနဲ့မလိခ ဆုံဆည်းတဲ့နေရာ ဂျိမ်းဖေါတို့ ရှိတဲ့ဌာနေ … တနယ်စီခြားနေလည်း ရင်မှာအမြဲ တည်တဲ့ … စည်းလုံးချင်းတွက် သီချင်းတပုဒ် ရှိနေမယ် "

" ဝိုးးးး မိုက်လှရီလား ယွဖကြီးရ … ယေစ့် ယေစ့် "

" လုပ်ထားကွ အားပေးနေတယ်ဟ "

ပရိတ်သံ အားပေးသံကြား လမင်းကြီးတစ်ယောက် ချွေးပြန်နေရသည်။ကချင်အတွဲပြီးတော့ ဘယ်အတွဲခေါ်ရမလည်း မသိပေ။တီးလုံးသံအတိုင်း ခေါင်းလေးညိတ်ရင်း ရမ်းကြိတ်လိုက်သည်။

" လှမ်းကြည့်ရင် မဆုံးတဲ့ တောင်တန်းအလှပေါ် ကချင်တိုင်းရင်းသားတို့ မွေ့လျော်တယ်လေ "

သူ့စာသားအဆုံးမှာ ခုန ပြန်ဝင်သွားတဲ့ ကချင်စုံတွဲ တဒွန့်ဒွန့် နဲ့ ပြန်ထွက်လာတာပေါရှင်။လမင်းကြီးလည်း ခပ်တည်တည်ပါပဲ ဘေးက ဝင်ဒွန့်နေတာပေါ့။ကချင်စုံတွဲပြီးတော့ ဒုံယိမ်း အကလေးနဲ့ တွန့်လိမ်ဝင်လာသော ကရင်စုံတွဲမှာ လမင်းကြီး စာသားကြောင့် ရူးချင်ယောင်ဆောင်ကာ ဒွန့်လိုက်ရင်း မူလနေရာသို့ ပြန်ဝင်သွားကြပါလေရော။

" ခ်ခ် … ခ်ခ် … ခ်ခ် "

ကချင်စုံတွဲက ၂ခါ ကလိုက်ရတော့ သဘောကျပြီး ရယ်နေကြတုန်း ကရင်စုံတွဲက မကျေနပ်တဲ့ပုံစံနဲ့ ခြေလေးမြှောက် လက်လေးမြှောက်ကာ ဒွန့်ပြရင်း မယောင်မလည်နဲ့ အဆင်သင့်လုပ်ထားလိုက်နေတာ။ဒါပေမယ့် လမင်းကြီးက ကရင်အတွဲ ခေါ်ဖို့နေနေသာသာ ပရိသတ်အားပေးသံကြောင့် စိတ်လှုပ်ရှားနေပြီး အရူးကွက်နင်းရင်း ကချင်စုံတွဲနားလေး ပဲ ပတ်ကနေတာပါ။

စာသားတွေ မေ့နေတုန်း ရှမ်းစုံတွဲက မြောက်ကြွမြောက်ကြွလေး ကရင်းထွက်လာတော့ လမင်းကြီး ပျော်ပီပေါ့။ရှမ်းတွေအတွက် ဆိုလိုက်ရင် ရပြီလေ။ပြုံးနေတဲ့မျက်နာလေး ပြန်ပျက်သွားတာ ရှမ်းစာသားလည်း မေ့နေပြီထင်ပါရဲ့ရှင်။

" ရှမ်းဟာလည်း ရှမ်းတွေပါပဲ … တောင်ရှမ်း မြောက်ရှမ်း အတူပါပဲ မခွဲခြားရဘူး … စည်းစည်းလုံးလုံး နေကြပါလို့ "

" အဟေးးး … စာသား အသစ်တွေ မိုက်တယ်ဟေ့ "

" ရွှီးးး … ဖျောင်းး ဖျောင်းးးး "

အောက်က ပရိတ်သတ်က စာသားအသစ် ထည့်ဆိုတယ်မှတ်ပြီး ဝေါကနဲ့ အားပေးနေကြတာ။ရမ်းကြိတ်တာ လမင်းကြီး ဒီတခါ အမှတ်ရသွားပြန်ရောပဲ။ရှမ်းစုံတွဲ ကြားတည်း ခပ်တည်တည် ဝင်လိုက်ထွက်လိုက်နဲ့ တွန့်လိမ်ပြနေသေးတာ။

အဲဒီမှာ သည်းမခံနိုင်တော့တဲ့ ကရင်စုံတွဲက ဒုံးယိမ်းအကလေးနဲ့ ကပြီး လမင်းကြီးဆီ မျက်စပစ်ပြနေကြပါပြီ။လမင်းကြီးကလည်း လူလည်လေရှင်… ကရင်စာသား မေ့နေတော့ ရှမ်းစုံတွဲကြားက မထွက်တော့ဘူး။ကရင်စုံတွဲလည်း ရှေ့ဇွတ်ထွက်လညပြီးမှ မျက်စိမျက်နာ ပျက်နေကြတာပေါ့။လမင်းကြီး ဘာများဆိုလိုက်မလည်းဆိုပြီး ဟန်မပျက် ဒွန့်နေကြတာ။တီးလုံးသံကတော့ ပုံမှန်လေး ထွက်နေတာ။

" ဖားစည်သံ နားထဲ ချိုပြန့်လွင့်ရာ … ချစ် ညီအကိုတို့ ဇွဲကပင်မြေ … တောင်ပေါ်သားတွေနဲ့ မြေပြန့်သားတွေလည်း … စည်းလုံးချင်းအတွက် သီချင်းတပုဒ်ရှိနေမယ် "

အဲကျမှပဲ ကရင်စုံတွဲ အားရပါးရ ကခွင့်ရတော့တာ။အတော်ပျော်သွားတဲ့ ပုံပဲ သူတို့အခန်းပြီးလို့ ပြန်ဝင်တာတောင် ခါးလေးတွေ တွန့်လိမ်ပြီးဝင်သွားကြတာ။ဒါပေမယ့် လမင်းကြီး နောက်ထပ် ဆက်ဆိုတဲ့ စာသားကြောင့် ပွဲဆူသွားရသေးတာရှင်။

" ရခိုင် နဲ့ ကယား ဟာလည်း အမျိုးတွေမို့ စည်းလုံးချင်းတွက် သီချင်းတပုဒ် ရှိနေတယ် "

" အမိုက်စား ပါလားးး … စာသားတွေက လန်ထွက်နေတာ … ရွှီးး ရွှီးးး "

" ဖျောင်းးး ဖျောင်းးး "

" ဖျောင်းးး ဖျောင်းးး "

အောက်က လူအုပ်က အားပေးနေသလောက် ရခိုင်အတွဲက ဒုက္ခရောက်နေတာရှင်။ကယားစုံတွဲက တီးလုံးအတိုင်းကနေပေမယ့်…ရခိုင် စုံတွဲက မိန်ကလေးမှာ သူတို့အလှည့် မလာသေးဘူးထင်သဖြင့် စင်နောက်ဖက်ဘေး သေးသွားပေါက်နေတာပါ။ရခိုင်အမျိုးသားလည်း ကြောင်တောင်တောင်နဲ့ တစ်ယောက်ထဲ ထွက်ကနေရတာ။လမင်းကြီးက ဒါမျိုးက ပါးနပ်ပါတယ် ရခိုင်အမျိုးသားနား တိုးကပ်ကပေးလိုက်တာ။ရခိုင်မလေး ထွက်လာတော့ သီချင်းစာသားပြောင်းသွားလို့ မကလိုက်ရရှာပါဘူး။

နောက်ပိုင်း လမင်းကြီးလည်း ကချင်နဲ့ကရင်ပဲ လှည့်ဆိုနေတော့ ကျန်တဲ့တိုင်းရင်းသားတွေ ပွဲပြီးတဲ့အထိ မကရတော့ဘူးပေါ့ရှင်။ကျန်တဲ့အတွဲတွေက အေးဆေးပြန်သွားပေမယ့် မွန် အတွဲက မပြန်ဘူး လမင်းကြီးကို ပြက်သနာရှာကြတာပေါ့။မွန်အမျိုးသားလုပ်တဲ့ မောင်တိုးက ငွေကုန်ကြေးကြခံကာ စီစဉ်ထားရတာပါ။နယ်မှ သူ့အမျိုးတွေကလည်း ကထိန်မတိုင်ခင် ကြိုရောက်နေကြပြီး မောင်တိုးကပြမှာကို လာအားပေးကြတာ။ခုတော့ မောင်တိုး မကလိုက်ရလို့ ပေါက်ကွဲကုန်တော့တာပဲ။

" ဟိတ်ရောင် … လမင်းကြီး … ဆင်းစမ်း … မင်းသေမယ် "

စင်အောက်က စိန်ခေါ်နေတော့ လမင်းကြီးလည်း မဆင်းရဲတော့ပါဘူး။ဆင်းတာနဲ့ မောင်တိုး အမျိုးတွေက ဝိုင်းသမကြတောမှာလေ။လမင်းကြီးလည်း စင်ပေါ်က မျက်နှာငယ်လေးနဲ့ တောင်းပန်နေရတော့တာ။မောင်တိုး ခမျလည်း စင်ပေါ်မကလိုက်ရသဖြင့် စင်အောက်၌ပင် အမျိုးတွေအား ဒီလိုကမလို့ ကျင့်ထားရတာဆိုပြီး ကိုယ်လုံးလေး တွန့်ကာ ကပြရင်း မျက်ရည်တွေကျလာတာပေါ့။

နောက်ဆုံး မောင်တိုး အမျိုးများက လမင်းကြီးငှားနေတဲ့ အိမ်ကို မီးရှို့ကြဖို့ အော်ဟစ်ပြောဆိုနေတာ။လမင်းကြီးအိမ်ရှင်နဲ့ ဆယ်အိမ်ခေါင်း ဦးနီ ရောက်လာပြီး တောင်းပန်လို့ ပွဲကပြီးသွားရတာ။လမင်းကြီးကိုတော့ လုံခြုံရေးအဖွဲ့က အိမ်ပြန်ပို့ပေးတာပါ။နောက်ရက်မနက်က စပြီး ကိုလမင်းကြီး ကျမတို့ ရပ်ကွက်ကနေ ပျောက်သွားလိုက်တာ ဒီနေ့ထိ ပါပဲရှင်။

ခုနောက်ပိုင်းတော့ တိတ်တခိုးဖိုရမ်မှာ စာရေးနေတယ်လို့ ကြားသိရပါတယ်။ စာဖတ်သူတွေ လမင်းကြီးတွေ့ရင် ပြောလိုက်ကြပါ မွန်အမျိုးသားအဖြစ် သရုပ်ဆောင်တဲ့ မောင်တိုးလည်း အိမ်ထောင်ကျသွားပါပြီရှင်။လမင်းကြီးရေးတဲ့ဖူးစာဆိုပြီး ကျမတို့ တရပ်ကွက်လုံးက ပြောနေကြတာပါ။မွန်မလေးနဲ့ပဲ လက်ထပ်လိုက်ကြတာပါ။

ကျမလည်း ကိုလမင်းကြီးအကြောင်းတွေးရင်း ထမင်းချက်ဖို့ နောက်ကျနေပြီ။နောက်တပိုင်းမှ ဒေါ်စိမ်းစိမ်းနဲ့သူ့အိမ်က ယဉ်မောင်းထွန်းလှိုင် အကြောင်းပြောပြတော့မယ်။

" တာ့တာ… အာမွမ့် "

မြောက်ပြန်လေ တဟူးဟူးနဲ့ ဆောင်းတွင်းမနက်ခင်းလေး တခု ကျမ အိပ်ယာနိုးလာချိန်ပေါ့။ရပ်ကွက်အလည်ထဲ ဦးသူရိန် မိန်းမ ဒေါ်လေးစိမ်းက ဝက်သားနဲ့ ခရမ်းသီး မှာထားတာ ခေါင်းထဲ တန်းဝင်လာရော။မျက်နှာသစ် လိုင်းကားလေး စီးပြီး ဈေးကြီးပြေးရတော့တာ။လိုင်ကားက မနက်ဝေလီဝေလင်းဆိုတော့ လူမပါဘူးလေ ခပ်ချောင်ချောင်လေး စီးခဲ့ရတာ။သားငါး အစုံနဲ့ ဟင်သီးဟင်းရွတ် ဝယ်ပြီး အိမ်ပြန်ရောက်မှ ဒေါ်လေးစိမ်း မှာထားတဲ့ ဝက်သားနဲ့ခရမ်းသီး သက်သက်ထုပ်လိုက်တာ။ခြင်းတောင်းထဲ ထည့်နေတုန်း ဒေါ်လေးမြင့်ကြည် ဆီက အသံကြားလိုက်ရတာပဲ။

" ဟဲ့ … ဂျမ်းပုံ … သမီး … ဒီနေ့ စောတာအေ "

" ဟုတ်… ဒေါ်လေး … ဝက်သားနဲ့ ခရမ်းသီး ဆွမ်းလောင်းဖို့ ဒေါ်လေးစိမ်းမှာထားလို့ … အစောကြီး ပြေးဝယ်လိုက်တာ "

" အော် … အေးအေး … လမ်းချိုးကျ သတိထား မောင်မြင့်အိမ်က ခွေးကျားမ သားကျနေတာ မနေ့ညက လိုက်ဆွဲနေတာ "

" အင်းပါ … ဒေါ်လေးရဲ့ … သမီးသွားပို့ လိုက်ဦးမယ်နော် "

ကျမလည်း ဒေါ်လေးနူတ်ဆက်ပြီး ရပ်ကွက်လမ်းမကြီးအတိုင်း ဝက်သားနဲ့ခရမ်းသီးထည့်ထားတဲ့ ဆွဲခြင်းလေးကိုင်ပြီး လျှောက်ခဲ့လိုက်တယ်။လမ်းချိုးရောက်တော့ ဒေါ်လေးစကားသတိရလို့ ခွေးကျားမ သတိထားနေရသေးတာ။ဟုတ်ပရှင် သစ်ပင်ဘေးက ကားတာယာအစုပ်ကြီးထဲမှာ တအီအီနဲ့ ခွေးပေါက်လေးတွေအော်နေတာ။

ခွေးမကြီးကတော့ ကလေးတွေ နို့တိုက်ရင်း မှိန်းနေလေရဲ့။ကျမလည်း ခပ်သွက်သွက်လေး လျှောက်ခဲ့တာ ဒေါ်လေးစိမ်းတို့ နံကပ်တိုက်လေးရှေ့ရောက်လာတာပေါ့။အရင်လည်း ဝင်ထွက်နေကြမို့ အသံပေးရင်း သံတံခါးလေးဖွင့်ပြီး ဝင်ခဲ့လိုက်တာ။ဒေါ်လေးစိမ်းတို့က အိမ်ရှေ့ မြေကွက်လပ်လေးချန်ပြီး နောက်ဖေးဘက် အိမ်ပြည့်ဆောက်ထားတာ။

မြေကွက်လပ်လေး ဘယ်ဘက်က ပန်းအလှလေးတွေ အစီအရီနဲ့ မြင်ရတာ လှလိုက်တာရှင်။အိမ်ရဲ့ညာဘက်ခြမ်းက ကားဂိုဒေါင်နဲ့ စွယ်ချထားတဲ့ အခန်းလေးတခန်းတွဲဆောက်ထားတာ။ဘေးပတ်ပတ်လည်က အုတ်တံတိုင်းကြီး အုတ်ရိုးစီပြီး ကာထားတာပေါ့ရှင်။ကျမလည်း ဒေါ်လေးစိမ်း အိမ်ဧည့်ခန်းထိ ဝင်လာလိုက်တာ။ဧည်ခန်းက ကျွန်းစားပွဲခုံလေးပေါ် ဝက်သားနဲ့ခရမ်းသီးကို ခြင်းထဲကထုတ်ပြီး တင်လိုက်ရင်း အသံလှမ်းပေးလိုက်တာပေါ့။

" ဒေါ်လေးစိမ်း … သမီး ဝက်သားလာပို့တာနော် … လာကြည့်ပါဦး "

အိမ်အတွင်းဘက် အော်ပြောပြီး ကျမလည်း ခုံအလွတ် တစ်လုံးပေါ် ဝင်ထိုင်ရင်းစောင့်နေလိုက်တာပါ။ဈေးဦးပေါက်ရောင်းသလို ဖြစ်တော့ ပိုက်ဆံလည်း တခါတည်းတောင်းသွားချင်တာပေါ့။အတော်ကြာအောင် ဒေါ်လေးစိမ်းအသံမကြားရတော့ တိုက်အနောက်ဖက် ဒေါင့်ချိုးအခန်းနားထိ သွားအော်သေးတာ။

ဒါလည်း မကြားရပြန်ဘူးရှင်။ကျမလည်း အိမ်ပြင် ပြန်ထွက်လိုက်တယ် ဒေါ်လေးစိမ်းများ ဟိုနားဒီနား သွားသလားပေါ့။ကားဂိုဒေါင်ဖက် လျှောက်မိတော့ ကားလည်းမတွေ့။အပြင်များ သွားကြသလား အပြင်သွားရင်လည်း အိမ်တံခါးသော့ခတ်သွားရမှာလေ။ ကြံဖန်တွေးရင်း အိမ်တံခါးပေါက်ဆီပြန်လှည့်အထွက် ကားဂိုဒေါင်ဘေးအခန်းထဲက အသံသဲ့သဲ့ ကြားလိုက်မိတာပါ။

အဲဒီအခန်းရှေ့လျှောက်လိုက်ရင်း အကဲခတ်လိုက်တော့ အခန်းတံခါး တချပ်က ဟနေတာရှင်။ဟနေတဲ့ တံခါးဘက်ခြမ်းက အသာကြည့်မိလိုက်တော့။အမလေးးး … ကျမလေ ရင်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ရုတ်တရက် ကြောင်နေခဲ့တာ။ကားဂိုဒေါင်ဘေးက အခန်းလေးထဲ ကုတင်ပေါ်မှာလေ ဒေါ်လေးစိမ်းက မှောက်ရက်ကြီး ညာဖက်ခြေထောက်က ဆန့်ထားရင်း ဘယ်ဘက်ခြေထောက်က ခပ်ကွေးကွေးလေး။

သူ့ဘေးက သူ့တိုအိမ်ကားမောင်းတဲ့ ထွန်းလှိုင်လေ… ဒေါ်လေးစိမ်းဘေးနား ဒူးတဖက်ထောက်ပြီး လက်တဖက်က ဇက်ပိုးကို ဖိထားပြီး ကျန်တဖက်က ဖင်သားကြီးတွေကို တဖြန်းဖြန်းရိုက်နေတာ။ဒါ…ဒါ… အနိုင်ကျင့်နေတာလေ…ကားဂိုဒေါင်ထဲ ကားကလည်း မရှိ။သေချာပါပြီ ဒေါ်လေးစိမ်းယောင်္ကျား ဦးသူရိန် မရှိတုန်း ထွန်းလှိုင်က အနိုင်ကျင့်တာပါ။

ထွန်းလှိုင်ဆိုတာ ဦးသူရိန်တို့ ပြောင်းလာပြီး ၃ လ လောက်နေမှ နယ်ဘက်က ခေါ်လာတာပါ။ဦးသူရိန် နဲ့ ဆွေမျိုးမကင်းဘူးပြောတယ်…ရောက်ကာစက ပိန်ပိန်မဲမဲလေးပါ…အသက်က ကျမတို့နဲ့ မတိမ်းမယိမ်းလောက်ပဲ … ခုမှ အသားလေးဝင်းလာပြီး ကြည့်ကောင်းနေတာ။ဘယ်လောက်မိုက်ရိုင်းသလဲရှင် ကျေးဇူးရှင်ကိုယ့်ဦးလေး မိန်းမကိုမှ ဦးလေးမရှိတုန်း အနိုင်ကျင့်နေတာ။

ဒေါ်လေးစိမ်းကို ပါးရိုက်လိုက်သေးတာ ပါးစပ်ကလည်း မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်းတွေ မေးနေတာရှင့်။မအေလိုးတွေ့မယ်…ကျမလည်း အခန်းပြင်ဘေး မျက်စိကစားလိုက်တော့ အုတ်တံတိုင်းဘေး ထောင်ထားတဲ့ ဂေါ်ပြားတလက်တွေ့တာ။ဂေါ်ပြားကို ကောက်ကိုင်ပြီး အခန်းရှေ့ပြန်လာကြည့်လိုက်တယ်။အလစ်ဝင်ရိုက်ဖို့လည်း အဆင်သင့်ပြင်ထားလိုက်တယ်။

ဖန်း ဖြန်း … ကဲကွာ ငါလိုးမကြီး "

" အ … အမေ့ "

ထွန်းလှိုင်က ဒေါ်လေးစိမ်းဖင်ကြီးကို တဖြန်းဖြန်းထပ်ရိုက်နေတာရှင်။ဒေါ်လေးစိမ်း ပါတိတ်ထမိန်အောက်နားစက ခါးပေါ်ထိလှန်တက်နေပြီး ဖင်ကြီးက ဖေါင်းကြွပြီးဘေးကားထွက်နေတာ ဖင်နှစ်ခြမ်းက ရဲတွတ်နေပြီ ဟိုမအေလိုးက မတအားရိုက်နေတာလေ။

" ပြောစမ်း ငါလိုးမကြီး ကောင်းလား "

" အင်း … ကောင်း ကောင်း … ကောင်းတယ် "

ဟောတော် … ဘယ်လိုပါလိမ့် ဒီလောက် ဖင်ကို လက်ဝါးရာထင်အောင် ရိုက်ခံနေရတာ ကောင်းသတဲ့ရှင်။ကြည့်နေတုန်းလေး ဒေါ်လေးစိမ်းကို ထွန်းလှိုင်က ပက်လက်လှန်ပစ်လိုက်တာ။ဒေါ်လေးစိမ်း ပါးစပ်ထဲ သူ့လက်နှစ်ချောင်းထည့်ပြီး အာကောင်ထဲထိ နိုက်နေပုံပဲ…ဒေါ်လေးစိမ်း လည်ပင်ကြောတွေထောင်လာပြီး ချောင်းတဟွတ်တွတ် ဆိုးနေတော့တာ။သွားရည်တွေလည်း ထွက်လို့ပေါ့ရှင်။

" အင်္ကျီတွေ ချွတ်စမ်း … ဖေလိုးမ … နင့်စောက်ပတ်က တအားရွနေပြီမလား "

" အုဝု … အု … ဖွီးးး … အုဝု "

ဒေါ်လေးစိမ်းပါးစပ်က လက်ထည့်ထားတော့ အသံက ဗလုံးဗထွေး ဖြစ်နေရတာ။ပါးစပ်ထဲက လက်ထုတ်ပြီး ထွန်းလှိုင်က သူ့ပုဆိုး ခါးပုံစဖြည်ပြီး အောက်ချွတ်ချပစ်တာ ဒူးထောက်လျက်ပါပဲ။အမလေး … နဲတာကြီးမဟုတ်ဖူးရှင် လီးကြီးက ကျမအဒေါ်ယောင်္ကျားဦးလှမောင်လီးထက် ထွားလိုက်တာရှင်။

လီးက အောက်စိုက်နေပြီး လီးတန်အောက်က လဥကြီးတွေက တန်းလန်းတန်းလန်းနဲ့ပါ။ဒေါ်လေးစိမ်းက အဝတ်စားတွေချွတ်ပြီး ထွန်းလှိုင် လီးကြီးကို မက်မက်မောမော ကြည့်နေတာ။ကလေးမယူလို့လား မသိဘူး ဒေါ်လေးစိမ်းက အသက်သာ ကြီးနေတာ နို့အုံတွေက သိပ်မတွဲသေးဘူး။ဖင်ကြီးတွေကလည်း ဒူးတုတ်ထိုင်လိုက်တော့ လှလိုက်တာရှင် ကုတင်ပေါ်ကားထွက်ကျလာတာ။

" ဖြန်း ဖြန်း … ဖြန်း "

" အမလေး … အ … ရိုက် ရိုက် … အဟင့် "

ထွန်းလှိုင်က သူ့လီးစိုက်ကြည့်နေတဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်း မျက်နာကို ဆွဲလှန်ပြီး နို့အုံတွေကို ပိတ်ရိုက်နေတာ။နို့အုံကြီးရိုက်လိုက် နို့သီးခေါင်း မဲမဲတွေကို ဆွဲချေလိုက်နဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်းလည်း ကုတင်ပေါ် ပက်လက်လေး ပြန်ဖြစ်သွားရတာ။

" ပြောစမ်း ငါလိုးမကြီး မနက်အစောကြီး ငါ့အခန်းထဲ ဘာလာလုပ်တာလဲ "

" အလိုးခံချင် လို့ပါကွယ် "

" ဖြန်း … ဖြန်း … ဘယ်ဟာနဲ့ အလိုး ခံချင်တာလလဲ … ဖြန်း … ဖြန်း … ပြောစမ်း "

" ဟောဒီ စောက်ဖုတ်ကြီးနဲ့ ခံချင်တာပါ … အ … အ "

ဒေါ်လေးစိမ်းက ပါးရိုက်ခံနေရင်း ပြန်ဖြေနေတာရှင့်။ဒီတခါ သူ့ဖင်ကြီးပါ ကော့ပြပြီး စောက်ပတ်က အလိုးခံခြင်ကြောင်း ပြနေတာ။ကျမအောက်ပိုင်းလည်း ဆစ်ကနဲ့ဖြစ်သွားပြီး ကိုင်ထားတဲ့ ဂေါ်ပြားအရိုးကို အောက်ချရင်း ပေါက်ကြားထဲ ညှပ်ထားမိနေတာ။

စိတ်ထဲတမျိုးကြီးရှင် ဒေါ်လေးစိမ်းစောက်ဖုတ်ကြီး ထွန်းလှိုင်လီးကြီးနဲ့များ လိုးလိုက်ရင် ဆိုတဲ့အတွေးက တဖိန်းဖိန်း တရှိန်းရှိန်းနဲ့ပေါ့။ဒေါ်လေးစိမ်းကလည်း ပါးစပ်က တစ်တစ်ခွခွကို ပြန်ပြောနေတာ။မနက်တိုင်း အိမ်ရှေ့ ရင်ဖုံးအင်္ကျီ ယောထမိန်လေးနဲ့ ပုတီးစိပ်နေတဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်းဆိုတာ မျက်မြင်မို့ ယုံလိုက်ရတာပါ။

" ပြောစမ်း ငါလိုးမ … ဦးလေးလီးနဲ့ ငါ့လီး ဘယ်လီး ပိုကြိုက်တာလည်း "

မေးပြီးပြီးချင်း ထွန်းလှိုင်က နို့အုံတွေကို ညှစ်ဆွဲပစ်တာ။

" အ … အမလေး … ငါ့တူလေး လီးကို ပိုကြိုက်တာပါ "

" သေချာလို့လား ဖေလိုးမကြီးရ … ဟမ် "

" သေချာပါတယ် … အားးး ……… အမလေးးး … လီးကြီးက … တုတ်လည်းတုတ် … ရှည်လည်း … အားးး "

စကားဆုံးအောင်မဖြေလိုက်နိုင်ဘူး ထွန်းလှိုင်က ကော့တက်လာတဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်းပေါင်ကြားတည့်တည့် လက်ဝါးနဲ့ ပစ်ရိုက်လိုက်တာလေ။ကျမဖြင့် ကြည့်ရင်း လန့်ပြီး သေးတောင် စို့လာတာ။ထွန်းလှိုင်က နို့တွေဆွဲညှစ်လိုက် စောက်ပတ်ကြီးပစ်ရိုက်လိုက်နဲ့ အားရကျေနပ်မှ ဒေါ်လေးစိမ်းကို ကုတင်ပေါ်ကဆင်းခိုင်း အောက်က အုတ်ခင်းပေါ်ဒူးထောက်ခိုင်းတာ။

ကုတင်ပေါ်ကဆင်းတော့ ဒေါ်လေးစိမ်းပေါင်ကြားမှာ အရည်တွေရှင်…သေးတွေလား စောက်ရည်တွေလားတော့ မသိပါဘူး။ဒူးထောက်နေတဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်းရှေ့ ထွန်းလှိုင်က ပေါင်ဖြဲပြီး ခြေနှစ်ချောင်းကို တွဲလောင်းချထိုင်လိုက်တယ်။မျက်နှာရှေ့က လီးကြီးစိုက်ကြည့်ရင်း ဒေါ်လေးစိမ်းပါးစပ်က တပြင်ပြင်ဖြစ်နေတာရှင်။

" ဖြန်း … ပါးစပ်ဟထားစမ်း ငါလိုးမဟာကြီး ……… ထွီ "

ထွန်းလှိုင်က ပြောပြီးပြီး ဟပေးတဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်း ပါးစပ်ထဲ တံတွေး ထွေးထဲ့ပစ်တာ။မျက်နှာကို သူပေါင်ကြားဆွဲကိုင်ပြီး ပါးနှစ်ဖက်ကို လီးနဲ့ တဘတ်ဘတ် ကိုင်ရိုက်နေသေးတာ။ဒေါ်လေးစိမ်းက မျက်နာကို လီးနဲ့ အရိုက်ခံရင်း သူမပေါင်ကြားထဲလက်ကလေးသွင်းပြီး စောက်ဖုတ်ကြီး ဖိပွတ်နေတာရှင်။ကျမလည်း ပေါင်ကြားညှပ်ထားတဲ့ ဂေါ်ပြားအရိုးကို ယောင်ပြီးစောက်ပတ်နဲ့ ပွတ်မိသွားတာပေါ့။

စောက်စိနဲ့ ဂေါ်ပြားအရိုးထိုးမိတော့ တကိုယ်လုံးကျင်တက်သွားပြီး စောက်ရည်ထွက်ကျကုန်တော့ လုံချည်အပြင်ကနေ စောက်ပတ်ကို ဖိသုတ်ပစ်လိုက်ရတာပေါ့။ထွန်းလှိုင်က ဒေါ်လေးစိမ်းမျက်နာကို လီးနဲ့ အားရအောင်ရိုက်ပြီးမှ စုပ်ခိုင်းနေတာ။လီးကို အငမ်းမရနဲ့ ကလေးနို့ဆာသလို တပြွတ်ပြွတ်နဲ့ ဆွဲစုပ်တော့တာပဲရှင်။

လီးစုပ်နေတုန်း ထွန်းလှိုင်က ထရပ် ပြီးမှ ဒေါ်လေးစိမ်းပါးစပ်က သူ့လီးကြီး အပြင်ထုတ်ကြည့်နေတာ။လီးကြီးက ပြောင်တင်းပြီး ဒေါ်လေးစိမ်း တံတွေး တွေနဲ့ ပြောင်လှဲ့နေတာ အားရစရာကြီးရှင်။ဒစ်ကြီးက ကားထွက်နေပြီး ဇပ်ကနဲ့ တုန်နေသေးတာ။ထွန်းလှိုင်လည်း လီးထိပ်ကို ဒေါ်လေးစိမ်း ပါးစပ်ထဲ ပြန်သွင်းလိုက် ပြန်ထုတ်လိုက် လုပ်နေတာပေါ့။

" အု … ဖလွပ် … ဗြွတ် "

" ပြွတ် … ပလပ် … ပလပ် … ပြွတ် "

ပါးစပ်ထဲဝင်လာတဲ့ ဒစ်ကြီးကို ဒေါ်လေးစိမ်းက မက်မက်မောမော ဆွဲစုပ်ပေးနေတော့တာ။မကြာပါဘူး ဒေါ်လေးစိမ်း ခေါင်းမော့တက်လာပြီး တဝူးဝူး နဲ့ ထွန်းလှိုင် ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဖိတွန်းနေရတော့တာပဲ။ထွန်းလှိုင်က ဖျက်ကနဲ့ မတ်တပ်ရပ်ပြီး ဒေါ်လေးစိမ်းခေါင်းကို ကိုင်လိုးနေတာရှင့်။

လီးကြီးက ပါးစပ်အပြည့် အရင်းထိ ထိုးကပ်သွားတော့ မခံနိုင်ရှာဘူးနေမှာ။ဒါပေမယ့် ထွန်းလှိုင်က လွတ်မပေးတော့ပါဘူးရှင် ဒေါ်လေးစိမ်းပါးစပ်ကို လီးတဝက်လောက်ထုတ်လိုက် အရင်းထိ ပြန်ထဲ့လိုးလိုက်ပေါ့။တဖြည်းဖြည်း ဒေါ်လေးစိမ်း ပါးစပ်က သွားရည် အကျိအချွဲတွေ လျံှကျလာပြီး လည်ပင်းကြောတွေ ထောင်တက်လာတာ။

" အားးး … ရှီးးး …… အင့်အင့် … ကောင်းတာ ငါလိုးမရာ … ဖွပ် ပလွပ် … ဗြိ … အ အားးးး "

ဒါ်လေးစိမ်း ပါးစပ်ကို ဆွဲလိုးရင်း ထွန်းလှိုင်ကိုယ်လုံးကြီး ဆက်ကနဲ့ တုန်လာတော့တာပဲ။ပါးစပ်နဲ့ လီးအရင်းထိကပ်ရင်း လရည်တွေ ဒေါ်လေးစိမ်း ပါးစပ်ထဲ ပန်းထုတ်ပစ်နေတာ။ခဏနားပြီးတော့မှ ဒေါ်လေးစိမ်းတို့ ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ လိုးကြတာပေါ့။ထွန်းလှိုင်က တကယ်ကို လိုးတတ်တာရှင် ကျမ မမြင်ဘူးတဲ့ လိုးနည်းတွေစုံနေတာပါပဲ။လိုးတိုင်းလည်း ဒေါ်လေးစိမ်းကို ပါးရိုက် ဖင်ရိုက်နဲ့ နှိပ်စက်ပြီးလိုးတာ။ဒေါ်လေးစိမ်းကလည်း အနှိပ်စက်ခံပြီး လိုးခံရတာကို နှစ်ခြိုက်နေပုံပါပဲ။

မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးပြီးမှ နောက်ဆုံး စောက်ရည်တွေ လရည်တွေ ပေပွနေတဲ့ ထွန်းလှိုင်လီးကြီးကို တပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးရင်း ငြိမ်သွားကြတာ။ကျမလည်း ဂေါ်ပြားကို အုတ်တံတိုင်းဘေးပြန်ထားရင်း ဧည်ခန်းဘက် ပြန်ဝင်လာလိုက်တာပေါ့ရှင်။

လမ်းလျှောက်တော့ ပေါင်ကြားက ကပ်စီးကပ်စီးနဲ့ စောက်ပတ်ကလည်း အရည်စိမ့်ထွက်နေလို့ လက်နဲ့ထမိန်ကို ပေါင်ဂွထဲဆွဲကပ်ထားရသေးတယ်။ဧည့်ခန်းထဲရောက်တော့မှ ထမိန်လှည့်ဝတ်ရတာ အမလေး စောက်ရည်တွေက အကွက်လိုက် ပွနေတာ။ခဏကြာမှ ဒေါ်လေးစိမ်း အိမ်ထဲဝင်လာတာရှင့်။ကျမမြင်တော့ မျက်နှာလေး တမျိုးဖြစ်သွားပြီး စကားလမ်းပြောပါတယ်။အပေါ်အင်္ကျ ီက ကြယ်သီးနှစ်လုံးပြုတ်လျက်လေး။ဆံပင်တွေလည်း ဖရိုဖရဲနဲ့ပေါ့။

" ဟော … မိဂျမ်းလေး … ရောက်နေတာပါလား … ကြာပြီလား သမီး "

" မကြာသေးဘူး … ဒေါ်လေးစိမ်း … သမီး ခုပဲရောက်တာ "

" အော် … အေးအေး … ညက ကိုသူရိန် ခရီးထွက်သွားလို့ … မောင်ထွန်းလှိုင် ကို ဆန်အိတ်လေးသယ်ခိုင်းချင်လို့ သွားနိုးနေတာ "

" ဟုတ် … ဒေါ်လေး "

ကြည့်ရတာ ဦးသူရိန်ခရီးထွက်သွားတော့ မနက်လင်းလင်းချင်း ထွန်းလှိုင်ဆီ သွားအလိုးခံတာနေမှာ။

" ဝက်သားဖိုးတွေ တခါထဲ ယူသွားသမီး … ခဏလေးစောင့် "

အိမ်ခန်းထဲဝင်သွားပြီး သိပ်မကြာပါဘူး ဝက်သားဖိုးရှင်းပေးတော့…ကျမလည်း နူတ်ဆက်ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့လိုက်တာ။နေတောင်ထွက်လာပါပြီ အပြန်လမ်းမှာ ဒေါ်လေးစိမ်းတို့ လိုးကြပုံတွေ တွေးရင်း လမ်းလျှောက်လာခဲ့လိုက်တာ။ကိုယ်အတွေးနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့ အိမ်ရောက်တာတောင် သတိက သိပ်မကပ်ဘူး။

အိမ်ပေါက်ဝအဝင် ယောင်္ကျားတစ်ယောက်အသံကြားမှ ခြေလှမ်း တုန့်ကနဲ့ ရပ်မိလိုက်တာ။ဒီချိန် ဦးလှမောင်လည်း အလုပ်သွားပါပြီ။ဒေါ်လေးအခန်းထဲ ဘယ်သူပါလိမ့်။စဉ်းစားရင်း ကျမလည်း ခြေဖွဖွနင်းပြီး ဒေါ်လေးအခန်းထဲ ထရံပေါက်က ချောင်းကြည့်လိုက်တာပေါ့ရှင်။အံမယ် … ရပ်ကွက် အနောက်ခြမ်းက မောင်သိန်းပါ။ဒေါ်လေးဆီ အစောကြီး ပိုက်ဆံလာချေးတာနေမှာ။

" ဒီတခါ နောက်မကျပါဘူး မမမြင့်ရယ် "

" အောင်မာ မအေလိုးလေး ပိုက်ဆံမရခင် ဒါမျိုးပြောတာ … ပြီးရင် အကြာကြီးနေမှ ဆပ်တာ "

" တကယ်ပါ မမမြင့်ကလည်း … ကျနော့်ကြက် ဒီနေ့ချိန်းထားတာမို့ပါ … နိုင်မှာဗျ … လုပ်ပါဗျာ "

အံမယ် … ငသိန်းတို့များ အမေလောက်အရွယ်ကြီးကို မမမြင့်တဲ့။ယောင်္ကျားတွေများ သူတို့လိုရင် တတ်လဲတတ်နိုင်ပါပေတယ်။

" ဟဲ့ … မောင်သိန်း … လက်မသရမ်းနဲ့ဟ … ခဏနေ … မိဂျမ်း ပြန်လာတော့မာ "

" မတွေ့တာ ကြာလို့ပါ … မမမြင့်ကလည်း "

အော်… မအေဘေး ငသိန်း ငါ့အဒေါ်ကို စကားပြောရင်း လက်က ထမိန်အပြင်ကနေ စောက်ဖုတ်နိုက်နေတာကိုး။

" ဟာ … ပြောမရလည်း … ရော့ဟာ … မအေလိုးလေး … အစောကြီးကို အကြောက ထနေတာ "

ဒေါ်လေးက ထိုင်လျက်နဲ့ပဲ ထမိန်လှန်ပြီး ငသိန်းလက်ကို ပေါင်ကြားထဲ ဆွဲထည့်လိုက်တာရှင်။ဒေါ်လေးလည်း အသက်ကြီးမှ ရမ္မက်စိတ်တွေ ကြီးနေတာ။ငသိန်းက ထမိန်အောက်က ဒေါ်လေးစောက်ဖုတ်ကြီးနိုက်ရင်း ဒေါ်လေးပါးကို နမ်းနေတာရှင်။တဖြည်းဖြည်းဒေါ်လေးလက်တဖက်က ငသိန်းပေါင်ကြားက ထောင်ထွက်နေတဲ့ လီးဆီ အုပ်ကိုင်ရင်း စွပေးနေတာပေါ့။

ကျမလည်း ထွန်းလှိုင်နဲ့ ဒေါ်လေးစိမ်းတို့ လိုးတာကြည့်လာတာမို့ ချက်ချင်း စောက်ရည်က ပြန်ထွက်လာတာပါ။ဒါပေမယ့် ကျမအဒေါ်ကိုတော့ ကျမမျက်စိရှေ့ မဖေါက်ပြန်စေချင်ပါဘူး။အိမ်ရှေ့ ခပ်လှမ်းလှမ်းကနေ အသံပေးပြီးမှ အိမ်ထဲ ဝင်လာလိုက်တယ်။ငသိန်းက ကျမ ဝင်လာတာနဲ့ ရီပြပြီး ခပ်မြန်မြန်ထွက်သွားတာပေါ့။ဒေါ်လေးကတော့ ငသိန်း ပိုက်ဆံလာချေးကြောင်း ပြောပြီး သူ့အခန်းထဲက ထွက်မလာပါဘူး။ကျမလည်း ထုံးစံအတိုင်း ဒေါ်လေးနူတ်ဆက်ပြီး ရပ်ကွက်ထိပ် ဈေးရောင်းဖို့ ထွက်ခဲ့လိုက်တာပေါ့ရှင်။

သီချင်းသံမြူးမြူးလေးနဲ့ မိဂျမ်းတို့ရပ်ကွက်က ကာလသားတွေ ကထိန်အတွက်ပြင်ဆင်နေကြပါပြီ။

" ဖိုးထောင် … ဒီဘက် ကနေ သစ်ပင်ထိ ဖြောင့်ဖြောင့်လေးတူးကွာ "

" ဟုတ် … ဘကြီးပု "

" အေး … မောင်စိုးတို့က ဒီဘက် မျက်နှာချင်းဆိုင် တူးကြကွာ… ပြီးမှ တိုင်တွေလိုက်စိုက် "

ဘကြီးပုက ဦးဆောင်ပြီးလူငယ်တွေခိုင်းနေတာပေါ့ရှင်။ခပ်လှမ်းလှမ်းမှာ လမ်းအရှေ့ဘက်ကနေ ရပ်ကွက်ဘက်မျက်နာမူပြီး ညှပ်မကြီးအတွက် မဏ္ဍပ်ကိုတော့ ကိုအောင်မိုးတို့ အုပ်စုဆောက်နေကြတာ။အရက်တော့ ခွက်ပုန်းသောက်နေကြတာပါပဲ။

" ဟေးးး … ဂျမ်းပုံတို့ အေးလှတို့ နင်တို့က ဒီအဖွဲ့တွေ လက်ဖက်နဲ့ ရေနွေးကြမ်းလေး လုပ်ပေးပါဟ "

" ဟုတ် … ဘပု "

ကျမတို့အဖွဲ့လည်း ဘကြီးပု အော်တော့ အသင့်ပြင်ထားတဲ့ လက်ဖက်နဲ့ ရေနွေးကြမ်းလေး ကျင်းတူးနေတဲ့ မောင်စိုးတို့အဖွဲ့ဆီ သယ်လာပြီး ချပေးလိုက်တာပေါ့။ကျမတို့ အပျိုတသိုက် တည်ခင်းထားတဲ့ လက်ဖက်ပန်းကန်တွေနား ကာလသားတွေ အုံလာကြတာ။တချို့က လက်ဖက်လာစားကြတာ အမောပြေ ရေနွေးကြမ်းလေး သောက်ရင်းပေါ့။တချို့ကတော့ ကျမတို့ကိုယ်လုံးတွေ လာငမ်းကြတာပါ။

ကာလသား အများစုမျက်လုံးတွေက ကျမဆီမှာပါပဲ။ပါတိတ်ကြက်သွေးရောင်အပွင့် ဝမ်းဆက်လေး ဒေါ်လေးက ဝတ်ခိုင်းလို့ ဝတ်လာခဲ့တာ။ဒီရက် နဲနဲဝလာတော့ အင်္ကျီက ကျပ်နေသလိုပါပဲ။ကျမရင်သားတွေ ကျပ်ထုတ်နေတော့ နေရထိုင်ရခက်လိုက်တာလဲမပြောပါနဲ့တော့။အပေါ်အင်္ကျီက ခါးတိုသလိုဖြစ်ပြီး ထမိန်နဲ့အင်္ကျီကြားခါးနေရာက ဗိုက်သားဖြူဖြူလေးက စူထွက်နေပြန်ရော။ဒူးတုတ်ထိုင်ထားတော့ ကျမဖင်ကြီးက မြေကြီးပေါ်ခင်းထားတဲ့ဖျာပေါ် ကားထွက်နေတော့ကျမနားပဲ ကာလသားတွေအုံနေကြတာပါပဲရှင်။

" ဂျမ်းပုံ … လှတာဟာ "

ကျမလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ဘကြီးပု တူ ကိုမင်းပေါ့။

" မသာ … မူးနေပလား … လာရွမနေနဲ့ "

" ဟားး ဟားးး "

" ခ်ခ် ခ်ခ် ခ်ခ် "

ကျမဆဲလိုက်တော့ ဘေးနားက အေးလှတို့နဲ့ တခြားကာလသားတွေ ဝါးကနဲ့ ဝိုင်းရီလိုက်ကြတာ။ဒီလိုပါပဲ အရပ်ထဲ ပြောမနာ ဆိုမနာတွေ။ကျမတို့ စကားပြောလိုက် စားလိုက်သောက်လိုက်လုပ်နေချိန် ရုတ်တရက် မပြုံးရီ ရောက်လာပါလေရော။ကောင်းသောလာခြင်းတော့မဟုတ်ခဲ့။

" ဟဲ့ … မိဂျမ်း … ညည်းတို့ကလည်း ဒီမှာပဲ အချိန်ဖြုံးနေတော့မှာလား … ငါ့ယောင်္ကျား ထူးကျော်တို့အဖွဲ့လည်း ပါးစပ်နဲ့ပါအေ "

" အော် … လာဧည့်ခံမှာပါ မကြီးပြုံးကလည်း … ဒီဘက် မပြီးသေးလို့ပါ "

မပြုံးရီ ပြောစကားကို အေးလှက ဝင်ဖြေနေတာပါ။ကျမကတော့ ဘာမပြန်မပြောပဲ ကြည့်နေလိုက်တယ်။မပြုံးရီဆိုတာ ရပ်ကွက်အရှေ့ဖျားကပါပဲ။သူ့ယောင်္ကျား ကိုထူးကျော်က ချဲထီရောင်းပြီးထောင်ကျဖူးတယ်။ထောင်ကထွက်တော့ လူမိုက်ပုံစံဖမ်းပြီး မိန်းမဖြစ်သူ မပြုံးရီကပါ အရပ်ထဲ စွာပြနေတာ။

" ညည်းတို့ဟာကလည်း … ယောင်္ကျားမမြင်ဖူးတာကျနေတာပဲ … မပြောချင်ဘူးအေ "

" မပြုံး … မိုက်ရိုင်းလှချီလား "

ကျမလည်း မနေသာတော့ ပြန်ပြောမိတာပေါ့။

" ရိုင်းအောင်လုပ်နေကြတော့ ရိုင်းတာပေါ့ဟဲ့ … မိဂျမ်း … နင်က မကျေနပ်တာလား "

" ခု … အေးလှက လာမယ်ပြောနေတာ … ဘာလို့ထပ်ပြောနေတာလဲ "

" အောင်မှာ လမ်းဘေးဈေးသည်ကများ … ထပ်ပြောတော့ နင်က ဘာလုပ်ချင်လည်း "

ကျမလည်း ဒေါသက ငယ်ထိပ်ရောက်သွားပါပြီ။အမှန်တော့ မပြုံလည်း နေ့တိုးနေ့ပြန်ပေးနေတာပါ။တဖြည်းဖြည်း သူ့ထဲငွေယူတဲ့ လူတွေက ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ဆီ ပြောင်းယူတော့ မကျေနပ်နေတာ။ဒေါ်လေးက အတိုးပေးလို့အရင်းကျော်လာရင် ယူတဲ့ငွေရင်းကို တဝက်ပဲ ဆပ်ခိုင်းတာ။ရက်နောက်ကျလည်း သည်းခံစောင့်ပေးတာပါ။

မပြုံးရီက သူထဲပိုက်ဆံယူပြီး အချိန်တန် မရလို့ကတော့ ခုနှစ်အိမ်ကြား ရှစ်အိမ်ကြားအော်ဆဲတတ်တာ။ကြာလာတော့ သူ့လူတွေ ဒေါ်လေးဆီ ရောက်ကုန်တာပေါ့။ကျမလည်း ဝုန်းကနဲ့ ထရပ်ပြီး ထမိန်တိုတို ပြင်ဝတ်လိုက်တယ်။ဘေးက လူတွေက စကားမများဖို့ ကျမနဲ့မပြုံးရီကို တားနေတာပါပဲ။တဖြည်းဖြည်း ရင့်သီးလာတဲ့ မပြုံးရီစကားတွေကြောင့် ကျမကစပြီး ပါးရိုက်ချလိုက်တာ။

" လာစမ်း … ကောင်မ "

ကျမလည်း ပါးရိုက်ပစ်ပြီး သူ့ဆံပင်စောင့်ဆွဲလိုက်တာ။ဘေးကကြည့်နေတဲ့ လူအုပ်က နောက်ကိုရှဲသွားကြပြီ။မကြာပါဘူး မြေကြီးပေါ်လုံးသတ်ကြတာ။ကျမကလည်း ဖအေက ထောင်ထဲဝင်လိုက်ထွက်လိုက်ပဲလေ။ငယ်ငယ်ကတည်းက လူဆိုးလူမိုက်တွေကြား ကျင်လည်ခဲ့ရတာ။သတ်တာပုတ်တာလောက်က မသင်ပဲ တတ်ခဲ့ရတာ။လူတွေလည်း အော်ဟစ်ပြီး တားနေတဲ့ အသံတွေ နားထဲကြားနေရတာပါ။

ကျမကတော့ မပြုံးဆံပင် စောင့်ဆွဲရင်း ပါးတွေပဲ ဖိရိုက်ပစ်တာ။ရုတ်တရက် မပြုံးက ကျမ နို့အုံကို လှမ်းကိုက်တာရှင်။သူကအောက်ရောက်လိုက် ကျမက အောက်ရောက်လိုက် လူးလိမ့်နေကြတာပေါ့။နို့သီးခေါင်းအထက်နား ကိုက်ခံရတော့ ကျမလည်း အသဲခိုက်အောင် နာကျင်လာတာပါ။

နောက်ဆုံး ကျမ သူ့အပေါ်ရောက်တဲ့ချိန် သူ့ထမိန်ကို ဆွဲချွတ်ပစ်ရင်း တဆက်ထည်း သူ့ပေါင်ကြား ထဲစမ်းပြီး စောက်မွှေးအုံကို ဗျစ်ကနဲ့ ဆွဲနုပ်ပစ်တာ။ဘယ်မိန်းမမှ မခံနိုင်ပါဘူးရှင်။မပြုံးလည်း ကျမနို့အုံကိုက်ထားတဲ့ သူ့ပါးစပ်ကို ခွာပြီး ပေါင်ကြားလက်ဝါးအုပ်ရင် အော်ငိုတော့တာပါပဲ။ကျမလည်း နို့အုံက တဆစ်ဆစ်နာနေတော့ ဒေါသအလိပ်လိုက်နဲ့ မျက်နှာတွေ ပိတ်ရိုက်ပစ်တာ။မပြုံး မလှုပ်နိုင်တော့ဘူးလေ။ကျမဆွဲနှုတ်တုန်းက သူ့စောက်မွှေးတွေ လက်ထဲ အုံလိုက်ကျွတ်ပါလာတာ သေစမ်း။

" ဟ … ဟ … တော်ကြပါတော့ဟ … ဘေးကလည်း မဆွဲကြဘူး "

ဘကြီးပု အသံကြားမှ ကျမလည်း စိတ်လျော့လိုက်တာ။ကျမလက်နှစ်ဖက်ကို နောက်က လူတစ်ယောက်က သိုင်းဖက်လိုက်တာရှင့်။သတိပြန်ကပ်လာမှ ကျမလည်း အသက်ဝအောင်ရှုပြီး နောက်ကသိုင်းဖက်ထားတဲ့သူ ကြည့်လိုက်တော့ မျက်နှာစိမ်းဖြစ်နေတာ။ကျမကိုစိုက်ကြည့်ရင်း အောက်ကိုမျက်စပစ်ပြလို့ ကျမလည်း အောက်ပိုင်းပြန်ကြည့်မိတော့။

အမလေး … ရှက်လိုက်တာရှင် သူစိမ်းယောင်္ကျားရှေ့မှ ဖြစ်ရတယ်လို့။ထမိန်က ဒူးအောက်ရောက်နေပြီး ကျမဝတ်ထားတဲ့ အတွင်းခံဘောင်းဘီဂွကြားဘေးက စောက်မွှေးတချို့ ထွက်နေတာလေ။မျက်နာအမ်းကနဲ့ဖြစ်သွားရင် အဲဒီလူလက်က ရုန်းထွက်လိုက်တယ်။ပြီးမှ ထမိန်ကို ခါးပေါ်ဆွဲတင်ပြီး ထရပ်လိုက်တာပေါ့။ဒေါ်လေးမြင့်ကြည့်လည်း အူယားဖားယားနဲ့ ပြေးလာနေတာ။

ဘကြီးပုက အကျိုးကြောင်းပြောပြပြီး မပြုံးရီကို ဆူငေါက်နေတာ။အဲဒီနေ့ကတော့ ကျမဘဝအတွက် အမှတ်တရပဲရှင်။အရွယ်ရောက်မှ သူစိမ်းတစ်ယောက်ဖက်ခံရတာ ပထမဆုံးပဲ။ပြီးတော့ ကျမကို ဒူးထောက်ပြီး ဖက်ဆွဲထားတော့ သူ့ပုဆိုးကြားက ခပ်နွေးနွေးဟာကြီးက ကျမခါးကို ထိထားတာရှင်…စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်း ဖြစ်နေခဲ့မိတာ။ရေစက်ပါလာပြီလား မသိတော့ပါဘူး။ကထိန်ပြီး ၂ ပတ် လောက်နေတော့ ကိုလူစိမ်းနဲ့ ကျမ ဒုတိယအကြိမ် ပြန်ဆုံကြပါပြီ။

" မြင့်ကြည်ရေ မြင့်ကြည် … ဟေး မြင့်ကြည် "

" ဟော … ကိုကြီးပု … ရှိပါ့တော် လာလေ "

" အေး လာပြီဟေ့ … တိုင်ပင်စရာလေး ပါလာသေးတယ် "

" ဟဲ့ … မိဂျမ်းရေ … ကိုကြီးပု လာနေတာ လက်ဖက်နဲ့ … ရေနွေးကြမ်းလေး လုပ်ပါဦး "

ကျမလည်း ဒေါ်လေးအော်သံကြောင့် အခန်းပြင်ထွက်လာလိုက်တာ။ဘကြီးပုနဲ့ ကိုလူစိမ်းရှင့်။ကိုလူစိမ်းက မြင်မြင်ချင်း ကျမကို ပြုံးပြနေတာ။ကျမလည်း ပြန်ပြုံးပြရင်း မျက်နာလေးနွေးကနဲ့ ဖြစ်သွားမိတယ်ရှင်။အရင်နှစ်ပတ်လောက်က အဖြစ်ပျက်လေးကြောင့်ပါ။လက်ဖက်နဲ့ရေနွေးကြမ်း ချပေးတော့ ဘကြီးပုက မိတ်ဆက်ပေးနေတာပေါ့။

" မြင့်ကြည့် … ဒါက … ငါ့တူ အရင်းခေါက်ခေါက်ဟေ့ "

" ဟုတ် … ကိုကြီးပု "

" ဂျမ်းပုံလည်း မှတ်ထားဦး … နောက်ကျ နင့်အကူညီလိုချင် လိုနေမှာ "

ဘကြီးပုက ဒေါ်လေးနဲ့ပြောရင်း ကျမဘက်လှည့်ပြီး ပြောနေတော့တာ။ကျမက ဘာမှန်း နားမလည်သေးဘူး။ဘကြီးပုက ရပ်ကွက်အနောက်ဖျားက ခြံဝင်းကြီးထဲ အလုပ်လုပ်တာ ကျမ ဒီရပ်ကွက် စရောက်ကတည်းက သိခဲ့ရတာပါ။နေတာကတော့ ကျမတို့ရပ်ကွက်က ဓမ္မာရုံနဲ့ မျက်စောင်းထိုးအိမ်လေးမှာနေတာ။သူအလုပ်လုပ်တဲ့ ခြံဝင်းက သစ်စက်ကြီးရှင့်။သစ်စက်ကလူတစ်ချို့ကလည်း ကျမဖေါက်သည်တွေပါ။တပတ်စာ သားငါး ဟင်းသီးဟင်းရွတ် လာလာဝယ်နေကြတာ။

ဘကြီးပုကတော့ သစ်စက်မန်နေဂျာသဘောမျိုးပေါ့။အလုပ်သမား ၃၀ လောက် ဦးစီးပြီး လုပ်ကိုင်နေတာ။ပိုင်ရှင်က သူ့ညီလို့တော့ ပြောသံကြားဖူးပါတယ်။တခါနှစ်ခါတော့ သစ်စက်ပိုင်ရှင်ကို မြင်ဖူးနေတာ။ရုပ်ရည်သန့်သန့်နဲ့ မျက်မှန်အနက်ကြီး တပ်ထားတတ်တယ်။သစ်စက်ထဲ ကျမကလည်း ဈေးသွားရောင်းလေ့ရှိတာ တပတ်တကြိမ်လောက်ပေါ့။သူတို့ လာဝယ်ရင်တော့ မသွားဖြစ်ပါဘူး။ကျမတွေးနေတုန်း ဘကြီးပုက ဒေါ်လေးကို လာရင်းကိစ္စပြောပြနေတာ။ကျမလည်း ရေနွေးငှဲ့ပေးရင်း အသာလေးငြိမ်ပြီး နားထောင်နေတာပေါ့။

" ဒီလိုဟေ့ … မြင့်ကြည်ရ … ငါ့တူက ဆရာဝန်ဟ … ဒီရပ်ကွက်ထဲ ဆေးခန်းလေးဖွင့်ချင်တာ … သူ့အဖေ သစ်စက်နဲ့လည်း နီးတော့ နေရာရှာနေတာ "

" ဟုတ် ကိုကြီးပု "

" ရှာရင်းနဲ့ နင်တို့ နေရာလေး သဘောကျနေတာ… ငါ့ပြောခိုင်းလို့ လာခဲ့ကြတာ "

" ရှင် "

" ဒီလိုပါ မြင့်ကြည်ရ … နင်တို့ အိမ်ဘေးက လွတ်နေတဲ့ မြေနေရာလေးကို သူ့ပါသာ အိမ်လေးဆောက်ပြီး ဆေးခန်းဖွင့်ချင်တာ … နင်တို့နေရာလေးက ရပ်ကွက်လမ်းမကြီး တည့်တည့်ဆိုတော့ အသွားအလာလည်း အဆင်ပြေတာ "

" ဟုတ် … ကိုကြီးပု … မြေငှားပေးရမှာပေါ့ "

" ဟုတ်ပါတယ် … ဒေါ်လေး …ကျနော်နာမည်က သက်ပိုင်ပါ… ဆေးပညာနဲ့ကျောင်းပြီးထားတာ…အဖေက သစ်စက်ကို ဦးစီးခိုင်းနေတာ… ကျနော့်က ကျနော်တတ်တဲ့ပညာလေးနဲ့ မရှိဆင်းရဲသားတွေကို ကူညီစောင့်ရှောက်ချင်လို့ပါ "

ဒေါ်လေးနဲ့ ဘကြီးပု စကားပြောနေတုန်း ကိုလူစိမ်းက ဝင်ပြောနေတာရှင့်။ကျမလည်းခုမှ ကိုလူစိမ်းကို သေချာကြည့်မိတော့တာ။မျက်လုံးမျက်ခုံး ကောင်းကောင်းနဲ့ အတော်ချောတာ။သူဋ္ဌေးသားဆိုတော့ အသားကလည်း ဖွေးဥနေတာ။စကားပြောတိုင်း နူတ်ခမ်းလေး ပြုံးနေတာက တမျိုးလေး ကြည့်ကောင်းနေတာပါပဲ။စကားပြောပြီးကြတော့ ဘကြီးပုက ဈေးဖျက်ပေးပြီး မြေငှား တည့်သွားကြတာပေါ့။

ဒေါ်လေးကလည်း ပိုက်ဆံအထပ်လိုက်မြင်တော့ ပြုံးရွှင်နေတာ။မကြာပါဘူး ကိုသက်ပိုင် နေဖို့ အိမ်လာဆောက်ကြပါပြီ။သစ်စက်ပိုင်ရှင်သားဆိုတော့ သစ်ကလည်း အလွယ်တကူပေါ့ရှင်။ကျမတို့ အိမ်ဘေး ပေ ၂၀ ပေ ၇၀ မြေနေရာ အလွတ်လေးထဲ ထရံကာ သွပ်မိုးလေး ဆောက်ပြီးသွားတာပေါ့။အိမ်ရှေ့ မျက်နှာပွင့် ၁၅ ပေ ပေ ၂၀ လောက်က ဆေးခန်းအတွက်ဆောက်ပြီး နောက်ဖေးက ကိုသက်နိုင်နေဖို့ အိမ်တစ်လုံး သက်သက်ဆောက်တာ။

အိမ်ရဲ့ အနောက်ဖက်က ရေလောင်းအိမ်သာနဲ့ အိမ်သာဘေးမှာ ရေကန်အသေးလေးတွဲလျက်ကို အုတ်နဲ့ဆောက်တာရှင့်။အိမ်ပြီးသွားတော့ ကိုသက်နိုင်ပြောင်းလာပါပြီ ပရိဘောဂ ပစ္စည်းတော့ အများသားပဲ။နောက်ဖေးအိမ် အပြည့်ပေါ့။ကျမလည်း ပစ္စည်းကူသည်ပေးရင်း အိမ်ထဲဝင်ဖူးတာ။အောက်က အုတ်ခင်းနဲ့ ကိုသက်ပိုင် အိပ်ခန်းရယ် ဧည့်ခန်းသဘောမျိုးတခန်းရယ် ပဲရှိတာ။

အိမ်တက်လုပ်ဖို့ သူ့မိဘတွေနဲ့ပြောပြီး ထမင်းကျွေးဧည့်ခံဖို့ ကျမကို ချက်ခိုင်းကြတာ။ကိုသက်ပိုင်အဖေက သဘောကောင်းသလောက် အမေဖြစ်သူက ကျမကိုကြည့်တဲ့အကြည့်တွေ မနှစ်မျို့တဲ့ပုံစံပါပဲ။ကိုသက်ပိုင် အဖေနဲ့အမေက မပြန်ခင် သူတို့သားလေးကို စောင့်ရှောက်ဖို့ အထပ်ထပ်မှာပြီး ပြန်သွားကျပါတယ်။ညပိုင်း ကိုသက်ပိုင်ကို ဒေါ်လေးက ထမင်းခေါ်ကျွေးတော့ ထမင်းစားရင်း ကိုသက်ပိုင်က သူ့အတွက် စားရေးသောက်ရေး စီစဉ်ပေးနိုင်မယ့် လူတစ်ယောက်ရှာခိုင်းနေတာ။

နောက်ဆုံးကျ ကျမဆီပဲ ရောက်လာတာပေါ့။ကိုသက်ပိုင်က ထမင်းကို လပေးသဘောမျိုးနဲ့ စားသောက်ချင်ကြောင်း ပြောလာပါတယ်။ဒေါ်လေးကလည်း ကူညီပေးချင်တဲ့ ပုံမို့ ထမင်းစရိတ် တလ ၆ သောင်းနဲ့ တည့်သွားကြတာ။နောက်ရက်မနက်ကျ ကိုသက်ပိုင်အိမ်က ကားလေး တစ်စီး လာပို့ပေးတာ သူတို့သားဆရာဝန်မို့ ဂုဏ်မငယ်စေချင်တဲ့ သဘောထင်တယ်။

ကိုသက်ပိုင်လည်း ဆေးခန်းအတွက်လိုအပ်တာတွေ တနေကုန်ပြင်ဆင်နေတာ… ကျမလည်း ဈေးရောင်းထွက် ထမင်းဟင်းချက် ဆိုတော့ ညပိုင်းမှ စကားပြောဖြစ်တာပဲ။အိမ်တက်အတွက် ရက်ကောင်းရက်မြတ်ရွေးပြီး အိမ်တက်မတိုင်ခင် တရာက်အလို ဆွမ်းကပ်ဖို့ ဈေးဝယ်ထွက်ရတာပေါ့။မနက်လင်းလင်းချင်း ကျမလည်း ရေချိုး သနပ်ခါးလိမ်းပြီး ကိုသက်ပိုင်အိမ်ဘက် ကူးလာခဲ့တာ။ကျမတို့အိမ်နဲ့ကိုသက်ပိုင်အိမ်ကြား အကာမလုပ်ရသေးတော့ နောက်ဖေးပေါက်ကပဲ သွားနိုးလိုက်တယ်။

" ဆရာ ကိုသက်ပိုင် … ဈေးသွားရင် ရပြီနော် "

" ဟုတ် … မဂျမ်းပုံ … လာပြီနော် ပြီးပါပြီ "

စကားသံနဲ့ အတူ ကိုသက်ပိုင် ထွက်လာတော့ ကျမစိတ်ထဲ ရှပ်ရှင်မင်းသားထွက်လာတယ် ထင်မိနေတာ။ဆရာဝန်မို့လားမသိ စတစ်ကော်လံအဖြူ အောက်ကပုဆိုးက ပိုးပဆိုး ခရမ်းရောင်လေးနဲ့ ဆံပင်ကို နောက်လှန်ဖီးထားတော့ သန့်ပြန်နေတာပေါ့ရှင်။မျက်နာလေးက ပြုံးနေရင်း ကျမနား အရောက် သူ့ပုဆိုး ဖြန့်ဝတ်ပြီး ကားသော့လေး ခါးပြန်ချိတ်တော့…

" အိုရ် "

ကျမ ရင်တွေခုန်လိုက်တာရှင်…စိတ်ထဲ ရှိန်းတိန်းတိန်းနဲ့ သူကတော့ ဘာမှမသိသလိုပါပဲ။ကျမနားရောက်မှ ပုဆိုးဖြန့်ဝတ်တော့ ကိုသက်ပိုင်ပေါင်ကြားက လီးကို အမှတ်တမဲ့ မြင်လိုက်မိတာ။အောက်ခံဘောင်းဘီမပါတော့ လမွှေးအုံပါးပါးလေးအောက်က လီးက ခပ်ငိုက်ငိုက်နဲ့ တန်းလန်းကြီးရှင်။အသားဖြူတော့ လီးကလည်း ဖွေးနေတာ ခပ်တုတ်တုတ်ကြီး။ကိုသက်ပိုင် ကားလေးနဲ့ ဈေးကြီး အတူသွားဝယ်ခဲ့စဉ်က ကားပေါ်ရောက်တော့လည်း ကိုသက်ပိုင်ပေါင်ကြားက လီးကြီးပဲ မြင်နေမိတာ။

 အပိုင်း ( ၃ ) ဆက်ရန် >>>>>