မိဂျမ်း အပိုင်း ( ၃ )

မိဂျမ်း အပိုင်း ( ၃ )

ဘုံခုနှစ်ဆင့် ရေးသားသည်။

အိမ်တက်အတွက် ချက်ပြုပ်နေရင်း နောက်ဖေးဘက်ထွက်ခဲ့လိုက်ရာ

" ဒုတ် … အားးး "

ကိုယ်အတွေးနဲ့ကိုယ်မို့ မြေကြီးပေါ်မှထွက်နေသော ခဲမှု့အား ခလုပ်တိုက်တာ ရှေ့ဟပ်ထိုးလဲကျခဲ့ရသည်။

" အားးး ကျွတ်ကျွတ် "

" ထနိုင်ရဲ့လား…မိဂျမ်း "

" ဟုတ် … ကိုသက်ပိုင် "

အသံကြားတာနှင့် ကိုသက်ပိုင်မှန်း ကျမသိလိုက်တာပေါ့။အနားရောက်လာတော့ ကတီဘာဖိနပ် အပြာရောင်လေး မြင်လိုက်မိတာ။ယောင်္ကျားတန်မဲ့ ခြေချောင်းလေးများက ခပ်သွယ်သွယ်လေးရှင်။လက်ကောက်ဝတ်က နာလို့ပွတ်သပ်ရင်း ကျမ မော့ကြည့်လိုက်တော့…

" အိုရ် "

ကျမ ရင်သားတွေကို ငုံ့ကြည့်နေတဲ့ ကိုသက်ပိုင်ရဲ့ အကြည့်ရိုင်းရိုင်းတွေပေါ့။သေသာ သေလိုက်ချင်ပါရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးနှစ်လုံး ပြုတ်ထွက်နေတော့ ကျမ နို့အုံဖွေးဖွေးလေးက အတွင်းခံအပြင်ဘက် တဝက်ကျော်လောက် ထွက်ကျနေရောပဲ။သူဆွဲထူတဲ့အထိ ကျမ တုန်တုန်ရင်ရင်ဖြစ်နေရတာ။ခပ်ကြမ်းကြမ်းနေတတ်တဲ့ ကျမ … ကိုသက်ပိုင်နဲ့မှ ရင်ခုန်တတ်နေပါပြီ။

အိမ်ထဲထိ တွဲပို့တော့ သူ့ကိုယ်နံ့လေးက ကျမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာပေါ့။အိမ်တက်ဆွမ်းကပ်ပြီး ၆ လလောက်ကြာတော့ ဆေးခန်းလေးက နာမည်ရလာပါပြီ။ရပ်ကွက်ထဲ သာမန် ဖျားတာနာတာလောက်က ကိုသက်ပိုင်ဆေးခန်းလေးမှာပဲ လာလာပြကြတာ။လူနာများလာတဲ့ အခါမျိုး ကျမလည်း ရေနွေးအိုးတည်ပေး အမှိုက်ရှင်းပေးနဲ့ ကူပေးရသေးတယ်လေ။

ကျမလည်း ဈေးထွက်မရောင်းတော့ပဲ အိမ်ရှေ့မှာပဲ ဆိုင်ခန်းလေးဆောက်ပြီး ဈေးရောင်းရင်း လူနာတွေလာရင်း မေးတတ်တဲ့ ရေသန့်ဗူး တစ်ရှုးထုပ် အခြားသုံးဆောင်ပစ္စည်းလေးတွေတင်ရင်း ကျမဆိုင်လေးလည်း အရောင်းသွက်လာတာပေါ့။တဖြည်းဖြည်း ဆန် ဆီ ဆားနဲ့ လူအသုံးဆောင် ပစ္စည်းလေးတွေတင်ရင်း အရပ်ထဲ ဆိုင်ကြီးသဖွယ်ဖြစ်လာခဲ့တာ။

ကိုသက်ပိုင် ကားထားတဲ့နေရာလေးချန်ပြီး ဆိုင်ကို အပြည့်ချဲ့ပစ်လိုက်တယ်။ရင်းနှီးမှု့တွေပိုလာတော့ကျမလည်း အချစ်ဒိန်းတလိန်း နတ်ပူးပြီထင်ပါရဲ့ရှင်။နေ့တိုင်း ကိုသက်နိုင်ဖို့ ထမင်းဟင်းပို့ကာ ပြင်ဆင်ပေးရင်း ခန္ဓာကိုယ်ချင်း မထိချင်မှအဆုံးပေါ့။

သူကလည်း ကျမရှေ့တင် အဝတ်စားလဲရင်း လျှော်ဖို့ပစ်ပေးတတ်တယ်။တခါတခါ သူ့ပေါင်ကြားက ဟာကြီးကို ကျမ မမြင်မြင်အောင် လုပ်ပြသေးတာ။ကျမလည်း သူ အိမ်ဘက်ကူးလာရင်း ထမိန်ကို ခပ်လျော့လျော့လေး ဖြန့်ဝတ်ပြလိုက်တာပေါ့။ချစ်သူမဖြစ်ခင်ထဲက ကျမ ဖင်တွေနို့တွေ သူ့စိတ်တိုင်းကျ ကိုင်ခွင့်ပေးခဲ့တာပါ။သူ့လီးကြီးကိုင်ပြီး ဂွင်းထုခိုင်းတော့လည်း ကျမ ထုပေးလိုက်တာပဲ။

မြေငှား တစ်နှစ်ပြည့်တော့ စာချုပ်ထပ်ချုပ်ရင်း လက်ထပ်ဖို့ သူ့မိဘတွေ ဖွင့်ပြောဖြစ်ပါတယ်။သူ့အဖေကတော့ သူ့သားစိတ်တိုင်းကျ ဘာမှ မပြောပေမယ့်…သူ့အမေက သဘောမတူဘူးရှင့်။ကိုယ်ချင်းစာပါတယ် သူဋ္ဌေးသား ဆရာဝန်နဲ့ ကျမလို ဈေးသည်ကို ဘယ်သဘောတူပါ့မလဲ နော့။

နောက်ပိုင်း ကိုသက်ပိုင်ဇွတ်ပြောမှ သူ့အမေက သဘောတူတာရှင်။နောက်ဆုံး ကျမအဒေါ်ကလည်း မြေကိုတဝက်တိတိ အမွှေသဘောမျိုး လွဲပေးတာပေါ့။ကိုသက်ပိုင်မိဘတွေကလည်း ကျမရတဲ့ မြေနေရာလေးကို အုတ်တံတိုင်းခတ်ပြီး နံကပ် နှစ်ထပ်လေးဆောက်ပေးပါတယ်။အုတ်အပြည့်ခင်းပြီး အောက်ထပ် တဝက်က ဆေးခန်းပေါ့ နောက်ခြမ်းက နားနေခန်းသဘောမျိုး အခန်းဖွဲ့ပြီး ပရိဘောဂ ပစ္စည်း နဲနဲလောက်ပဲ ထားတာ။အပေါ်ထပ်ကတော့ ကျမတို့လင်မယားနေဖို့ အခန်းတခန်းရယ် နောက်ထပ်အခန်းပို တခန်းရယ်ဖွဲ့ထားလိုက်တယ်။

မင်္ဂလာဆောင်တော့လည်း သူ့အမေက ရှက်လို့ထင်ပါရဲ့ ကျမတို့ရပ်ကွက်မှာပဲ ဆောင်ခိုင်းပြီး သူတို့ဘက်က ဆွေမျိုးအသိုင်းဝိုင်းလောက်ပဲ လာကြတာ။မင်္ဂလာပွဲပြီးတော့ နှစ်ဖက်မိဘတွေ ကန်တော့ကြပေါ့။သူ့မိဘတွေ ပြန်တော့မှ ကျမနဲ့ကိုသက်ပိုင်လည်း အေးဆေး စကားပြောရတော့တယ်။ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ကတော့ ဆိုင်ကိစ္စတွေ အတွက် နောက်မှ အေးဆေးပြောမယ်ဆိုပြီး အိမ်ဘက်ပြန်ကူးသွားတာ။

ထမင်းစား ရေချိုး အဝတ်စားလဲရင်းနဲ့ ည ၉ နာရီခွဲလောက်မှ ကျမတို့အိပ်ခန်းထဲက မင်္ဂလာကုတင်ကြီးပေါ်ရောက်ခဲ့ကြတာပေါ့နော့။ဘာပြောကောင်းမလဲရှင်…ကိုသက်ပိုင်ရဲ့ လိုးချက်ကြမ်းကြမ်းတွေအောက် ခွေခေါက်သွားခဲ့ရတာ။အဲဒီညမှာပဲ လီးအရသာကို စသိခဲ့ရတာပေါ့။ကိုသက်ပိုင်က တကယ်ကိုလိင်မှုကိစ္စတွေမှာ ကျွမ်းကျင်အဆင့်ရှင့်။ကျမ ငယ်ငယ်ထဲက မိဘတွေဆက်ဆံတာကို မြင်ဖူးနေခဲ့တာလေ။

အရွယ်ရောက်လာတော့လည်း ဒေါ်လေးမြင့်ကြည် အရင်ယောင်္ကျားနဲ့ရော…ခု လက်ရှိယောင်္ကျားနဲ့ပါ ဆက်ဆံပုံတွေ မြင်ဖူးနေတာ။ထူးခြားတာကတော့ ကိုသက်ပိုင်နဲ့ ချစ်သူဘဝမှာ မလုပ်ဖူးတဲ့ အတွေ့ကြုံသစ်တွေပေါ့။ကိုသက်ပိုင်လီးကြီးကို စုပ်ပေးရတာ။ကျမအတွက် ပထမဆုံးအတွေ့ကြုံဆိုတော့ စိတ်ထဲမသိုးမသန့်ဖြစ်ခဲ့မိတယ်။ဒါပေမယ့် ချစ်လို့ယူထားတဲ့လင်မို့ သူ့အကြိုက် လိုက်လျောပေးခဲ့တာပါ။

ရလဒ်ကတော့ ပါးစပ်ထဲ လရည်ပူပူတွေပေါ့။ငြီစို့စို ချွဲကျိကျိအရသာမို့ ပျို့တက်ပြီးအမ်မိမလိုဖြစ်တော့ ကိုသက်ပိုင်က ပါးစပ်ချင်းတေ့ သူ့လျှာနဲ့ လိပ်ပြီး လရည်တွေကို ပြန်သွင်းပေးတာ။အသက်အောင့်ပြီး မျိုချပစ်ခဲ့ရတာပေါ့။ကျမဟာကိုလည်း ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကိုယက်ပေးတော့စောက်ရည်တွေပန်းထွက်တာက မြင်မကောင်းပါဘူး။ကိုသက်ပိုင် မျက်နှာတွေရော အိပ်ယာခင်းတွေရော ရွှဲနှစ်ကုန်တာ။

ပထမဆုံးစလိုးတော့ ကျမ ဘာအရသာမှ မခံစားရပါဘူး အပျိူမှေးပေါက်တော့ အထဲက စပ်လိုက်တာရှင်။ခဏနားပြီး ကျမစောက်ပတ်ကို ပြန်ယက်ပေးပါတယ်။ဒုတိယအကြိမ်ကျတော့ ကျမ သိပ်မနာတော့ပါဘူး ကိုသက်ပိုင်လီးရဲ့ အဝင်အထွက်တွေကို ခံစားသိရှိလာပါပြီ။ နို့သီးခေါင်းလေးဆွဲစုပ်ပြီး တချက်ချင်း ဖိလိုးပေးတော့ အတော်ကြမှ ကျမစောက်ခေါင်းလေးထဲ နွေးကနဲ့ဖြစ်သွားရတာ။

မိန်းမသား သဘဝ ကျမစောက်ပတ်လေးကလည်း အလိုအလျောက် လီးကြီးကို ပြန်ညှစ်ပေးရင်း စောက်ရည်တွေထွက်ကုန်တာပေါ့ရှင်။နားလိုက်လိုးလိုက်နဲ့ ရပ်ကွက်ကင်းတဲက ၂ ချက်ခေါက်မှ နောက်ဆုံးတချီလိုးပြီး အိပ်ပျော်သွားကြတာ။မနက် အိပ်ယာနိုးတော့ ၇ နာရီ ကျော်နေပြီ…ခါတိုင်း ၄ နာရီခွဲ ၅ နာရီဆို ကျမ နိုးနေကြပါ။

နိုးနိုးချင်း ပထမဆုံး ယောင်္ကျား ကိုယ်သင်းနံ့လေးက ရင်ထဲနွေးသွားခဲ့ရတယ်။ကျမနို့အုံလေးကို ကိုင်ရင်အိပ်ပျော်နေတဲ့ ကိုသက်ပိုင်လက်တွေ မှပြီးရွေ့လိုက်ရသေးတာပေါ့။တကယ်ကိုနှစ်နှစ်ချိုက်ချိုက် အိပ်ပျော်နေတာ…တညလုံး ကျမကို လိုးပေးရတော့ ပင်ပန်းနေပြီထင်ပါရဲ့နော့။မျက်ခုံးကောင်းကောင်း နှာတံပေါ်ပေါ်နဲ့ အိပ်ပျော်နေတဲ့ကျမလင်ကို ရွှတ်ကနဲ့နမ်းပြီး ကျမ အိပ်ယာထလိုက်ပါတယ်။

ကိုသက်ပိုင် ပုဆိုးက ပေါင်လယ်ထိလျောကျနေလို့ ပြန်ဖုံးပေးခဲ့ရသေးတာ။အမလေးးး…ကျမ ရုတ်တရက်လန့်သွားမိတယ်။ကိုသက်ပိုင် လီးမှာ သွေးစသွေးနတွေကပ်နေတာရှင့်။ထူပူသွားရပါတယ်။ကျမလည်း အဝတ်တခုခုနဲ့ သုတ်ပေးမလို့ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းတော့ စောက်ပတ်လေးက ဆစ်ကနဲ့ ကျင်သွားရင် နာလာတော့တာ။

အဲဒီကျမှ တွေးမိတော့ ကျမအပျိုမေး ပေါက်ပြီးထွက်တဲ့သွေးတွေက ကိုသက်ပိုင်လီးကို ပေသွားတာနဲ့တူပါတယ်။ကျမစောက်ပတ်လေး လှန်ကြည့်လိုက်တော့လည်း စောက်မွှေးတွေပါ ရဲနေတာရှင်။အောက်ထပ်ဆင်းပြီး ရေဇချိုး သနပ်ခါးပါးပါးလေးလူးပြီး ဒေါ်လေးအိမ်ဘက် ကူးလာလိုက်တာ။ဦးလှမောင်တော့ မမြင်မိဘူး အလုပ်သွားပြီနေမှာ။ကွတကွတနဲ့ လျှောက်လာတဲ့ ကျမကိုမြင်တော့ ဒေါ်လေးက ပြုံးစိစိ လုပ်နေတာရှင်

ဂျမ်းပုံ … သမီး … ညက အိပ်ပျော်ရဲ့လား "

" အိုရ် … ဒေါ်လေးကလည်း "

" ဟဲ့ … အိပ်ပျော်လား မေးနေတာကို … ညည်းက ဘာဖြစ်နေတာလဲ "

" ဒေါ်လေးမေးတာ … သမီးသိလို့ပေါ့ "

" ခ်ခ် … ခ်ခ် … ဂျမ်းပုံရယ် … အဆန်းမဟုတ်ပါဘူးအေ … လင်ယူတဲ့မိန်းမတိုင်း … မင်္ဂလာဦးည အလိုးခံရတာပါအေ "

" ဟာ … ဒေါ်လေးနော် "

ကျမအဒေါ်ကတော့ ခုထိ အသက်သာကြီးတာ စကားပြောရင် တစ်တစ်ခွခွ ပြောလိုက်ရမှ။ကျမလည်း ရှက်တာနဲ့ လာရင်းကိစ္စပြောရင်း စကားလမ်းကြောင်းလွဲလိုက်ရတာပေါ့။

" ဒေါ်လေး ကျမဆိုင်ကို ပိတ်ပစ်ရမလား "

" အလိုတော်… မပိတ်နိုင်ပါဘူး … ဘာလဲ … ညည်းက ဆရာဝန်ကတော်ဖြစ်သွားလို့ သွေးကြီးသွားတာလား "

" မဟုတ်ပါဘူး ဒေါ်လေးရဲ့… မင်္ဂလာ မဆောင်ခင်ကတည်းက သမီးတို့က တိုင်ပင်ထားကြတာ … ကိုသက်ပိုင်အမေ ကြည်ဖြူအောင်လို့ သမီးက ဈေးဆက်မရောင်းတော့ဘူး … ကိုသက်ပိုင် အနားပဲ ပြုစုပေးရမှာ "

" အေးပါ သမီးရယ် … ဒေါ်လေးနားလည်ပါတယ်…ဒါပေမယ့် ဆိုင်ကိုတော့ မပိတ်ချင်ပါဘူး … ဒေါ်လေးတို့ရပ်ကွက်က လူတွေ အဝေးမသွားရတော့ဘူးလေ… ဒီဆိုင်လေးမှာပဲ အကုန်ရနေတော့ … သူတို့အတွက် အချိန်ကုန်သက်သာတာပေါ့ "

" ဈေးဝယ်လာတယ်ရှင့် … လူမရှိကြဘူးလား "

ကျမနဲ့ဒေါ်လေး စကားပြောနေတုန်း ဈေးဝယ်ရောက်လာတာပါ။ကြည့်လိုက်တော့ ဒေါ်ကြီးမြရင်ပေါ့…ကျမကို ပြုံးပြနေတာ။

" ဟော … ဒေါ်ကြီး ယူလေ … ဘာယူမလဲ "

" အမလေး … ဆရာဝန်ကတော်ကြီး ကိုယ်တိုင်ဈေးရောင်းနေပါလား … ပဲဆီ၅၀သားနဲ့ ဆားတစ်ထုပ်ပေးအေ "

" ဈေးသည်ပဲ ဒေါ်ကြီးရ … ဈေးရောင်းရ မှာပေါ့ "

" ဟုတ်ပါပြီတော် … အော် … နေဦး … ကြက်သွန်၁ပိသာလောက် ချိန်ဦးအေ … ဈေးမသွားတော့ပါဘူး … အချိန်ကုန်တယ် "

" ဟုတ် … ဒေါ်ကြီး … ဒါပဲလား "

" အေး … သမီး … မြင့်ကြည်ရော နေကောင်းရဲ့လား "

" ကောင်းပါ့ … အမ မြရင်ရေ "

ဒေါ်လေးက ဝင်ဖြေလိုက်တာပါ။ဈေးဝယ်ပြန်သွားမှ ကျမတို့ပြောလက်စ စကား ထပ်ဆက်ကြတာ။ဒေါ်လေးက ခေါင်းမာတယ်ရှင့် ဆိုင်ကို မပိတ်ချင်ဘူး။ဒါနဲ့ ကျမလည်း အကူတစ်ယောက်ရှာဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်။ခဏကြာတော့ ဒေါ်လေးက သူ့အိပ်ခန်းက သေတ္တာအစိမ်းလေး ယူလာခိုင်းနေတာရှင်။ကျမလည်း ဒေါ်လေးရှေ့ ချပေးလိုက်တော့ သူ့အင်္ကျီအတွင်းက အိတ်ရှုံ့လေးထုတ်ပြီး သော့တွဲလေး ထုတ်လိုက်ပါတယ်။

သော့ဖွင့်လိုက်တော့ အထဲမှာ ငါးရာတန်ကနေ ငါးထောင်တန်ထိ ပိုက်ဆံတွေ အလိပ်လိုက်ရှင် ကျမ အံအောသွားရတာပေါ့။ကျမအတွက် မင်္ဂလာ လက်ဖွဲ့တဲ့။ကျမ မျက်ရည်တွေကျလာပြီး ဒေါ်လေးကို ဖက်ငိုမိတာပါပဲ။ဒေါ်လေးကလည်း ကျမပုခုံးလေး ပြန်ဖက်ပြီး နှစ်သိမ့်ပေးနေပါတယ်။

" မငိုပါနဲ့ … မိဂျမ်းရယ် … ငါ့မှာလည်း သွေးသားရင်း ဆိုလို့ ညည်းတစ်ယောက်ပဲရှိတာ … ဒါက ညည်းပေးတဲ့ ပိုက်ဆံတွေဟဲ့ … တချိန်ချိန်များ ညည်းအိမ်ထောင်ကျရင် ပြန်လက်ဖွဲ့ဖို့ သေချာစုထားပေးတာ "

" အဟင့် … ဟင့် … ဒေါ်လေးရယ် … သမီးစိတ်ထဲ တစ်မျိုးကြီးဖြစ်နေလို့ပါ "

" ကဲ … မျက်ရည်တွေ သုတ်ပါဦးအေ … လင်တောင်ရနေပြီ … ထစ်ကနဲ့ရှိ ငိုတုန်း "

" ဟော … ဘာဖြစ်ကြတာလဲဗျ "

ရုတ်တရက် ကိုသက်ပိုင် ရောက်လာပြီး ကျမတို့ဘေးဝင်ထိုင်လိုက်တာ။

" အမလေး … မင်း မယားက … လက်ဖွဲ့ပေးတာ … ငိုတော်မှုနေလေရဲ့ "

" ဟားးး ဟားးးး "

ဒေါ်လေးနဲ့က်ုသက်ပိုင်တို့ စကားပြောနေတော့ ကျမလည်း ဘေးက နားထောင်နေလိုက်တယ်။

" သားတို့အတွက် မလိုပါဘူး ဒေါ်လေးရ … ဒီပိုက်ဆံနဲ့ ဒေါ်လေးအိမ်အသစ်ဆောက် … လိုတာကျနော် ဆိုက်ပါ့မယ် "

" တော်ပါပြီ သားရယ် သာဓုပါတော် … ဒီလိုနေလာတာ ကြာပါပြီ "

ကိုသက်ပိုင်က အတင်းပြောတော့ ဒေါ်လေးလည်း ခေါင်းညိတ်သဘောတူသွားပါတယ်။၁ပတ်လောက်ကြာတော့ ကိုသက်ပိုင်က သူ့အသိတွေခေါ်ပြီး ဒေါ်လေးအိမ် အသစ်ဆောက်ဖို့ စတင်ခဲ့တာ။မြေစိုက်အိမ်လေး ဖျက်လိုက်တော့ ဒေါ်လေးတို့လင်မယား ကျမတို့အိမ်ဘက် ခေါ်ထားရတာပေါ့။ဆေးခန်းနောက်က အခန်းပိုလေးထဲ နေခိုင်းလိုက်တာ။အဲဒီမှာ ကိုသက်ပိုင်ရဲ့ ထူးဆန်းတဲ့ အကျင့်တွေ သတိထားမိလာတာပဲ။

ညတိုင်းအောက်ထပ်ဆင်းပြီး အတော်ကြာမှ ပြန်တက်လာတာ။ရောက်တာနဲ့ ကျမစောက်ဖုတ်ကို မီးပွင့် မတတ် ရက်ရက်စက်စက်လိုးတာရှင့်။တညတော့ ကျမလည်း ကိုသက်ပိုင်အောက်ဆင်းတာနဲ့ အသာလေး ကပ်လိုက်သွားတာ။ဒေါ်လေးတို့ အခန်းတံခါးနား ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ ချောင်းကြည့်နေတာ မြင်မှ သဘောပေါက်တော့တယ်။ဒေါ်လေးတို့ လိုးတာချောင်းကြည့်ပြီးမှ ကျမကို တက်လိုးတာပေါ့ရှင်။ကျမကိုလည်း ကွန်ပြူတာ တစ်လုံးဝယ်ပေးပြီး အကုန်သင်ပေးတာပါ။

ညညဆို အပြာဇတ်ကားဆိုဒ်တွေ လင်မယားနှစ်ယောက် အတူကြည့်ပြီး လိုးတတ်နေပါပြီ။ကျမလည်း ကိုသက်ပိုင် ဆေးခန်းလူကျလို့ ပင်ပန်းပြီး မလိုးပေးတဲ့ရက်တွေဆို အပြာကားကြည့်ရင်း အာသာဖြေတတ်နေတာပေါ့နော့။လရည်လည်း ကြိုက်တတ်နေပြီရှင့်။ကိုသက်ပိုင် အကြိုက်အလိုးခံရင်း တခါတခါ ကျမက ဦးဆောင်ပြီး သူ့အပေါ်က တက်လိုးပစ်တာ။

မနက်လင်းတာနဲ့ ကျမလည်း ကိုသက်ပိုင် လီးကြီးကိုလရည်ထွက်အောင်စုပ်ပြီး လရည်ပူပူနွေးနွေးလေး သောက်ရတာ အကျင့်ဖြစ်နေပါပြီ။ပြီးတာနဲ့ ကိုသက်ပိုင် မျက်နှာပေါ်ခွထိုင်ပြီး ကျမစောက်ဖုတ်နဲ့ သူ့ပါးစပ်လေး တေ့ပေးလိုက်ရင် ကိုသက်ပိုင်ကလည်း စောက်ရည်ပန်းထွက်တဲ့အထိ ယက်ပေးရင်း ထွက်လာတဲ့စောက်ရည်တွေကို တဂွတ်ဂွတ်နဲ့ မျိုချနေတတ်တာ။

တဖြည်းဖြည်း ဒေါ်လေးတို့ အိမ်အုတ်ခင်းပြီးတိုင်တွေထောင်နေပါပြီ။အိမ်ရှေ့ ဆိုင်ခန်းပါ တွဲဆောက်ခိုင်းနေလို့ ကျမလည်း ဒေါ်လေးဖို့ အကူတစ်ယောက်ရအောင် ရှာရတော့တာပေါ့။ဒေါ်လေးတို့အိမ် ပြီးကာနီးလေ လူတစ်ယောက်ရလိုက်ပါတယ်။ကျမ ဆေးခန်းထဲ အမှိုက်လှည်းနေတုန်း ရပ်ကွာအနောက်ဖျားက ကြီးဒေါ်ထွေး နေမကောင်းလို့ လာပြတာ။

" ဟော … ဒေါ်ထွေး နေမကောင်ဘူးလား "

" ဟုတ်ပ … ဂျမ်းပုံရေ … ဖြစ်တာ … ၄ ရက်လောက်ရှိပြီ … ပိုက်ဆံအဆင်မပြေတာနဲ့ မလာရတာ "

" အော်…အတူးလေးက … ပွဲဈေး မထွက်တော့ဘူးလား "

" ထွက်တော့ ထွက်ရှာပါတယ်အေ … သူ့ခမျလည်း … ဈေးရောင်းရတာတဖက် … လူတွေနှောက်ယှက်တဲ့ဒဏ် ခံရတာ တဖက်နဲ့ … မလွယ်လှပါဘူး "

ကျမလည်း ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ဆိုင်ဆက်ဖွင့်ရင် လူလိုနေတာနဲ့ အတူးလေးကို မျက်လုံးထဲမြင်မိလာတာပါ။အတူးလေးဆိုတာ ဒေါ်ထွေးသားပေါ့။မိန်းမလျှာလေးပါ။ ၁၂ ပွဲဈေး မှန်ချပ်လေးတွေလိုက်ရောင်းနေတာ အသက်က ကျမထက် ၃ နှစ်လောက်ငယ်ပါတယ်။

အတူးလေးကို ကျမတို့ဆိုင်ခေါ်ထားပြီး ဈေးရောင်းပညာသင်ပေးရင် ဒေါ်လေးလည်း မပင်ပန်းပဲ အတူးလေးလဲ အဆင်ပြေတာပေါ့လေ။ကိုသက်ပိုင် လာတော့ ဒေါ်ထွေးကို ဆေးတစ်လုံးထိုးပေးပြီး သောက်ဆေး ၂ ရက်စာ ပေးလိုက်တယ်။ကျမလည်း ကိုသက်ပိုင် အကျိုးကြောင်းပြောပြတော့ ဆေးဖိုးဝါးခ မယူပါဘူး။ဒေါ်ထွေးပြန်တော့ အတူးနဲ့စကားပြောကြည့်ဖို့ တခါတည်းလိုက်သွားခဲ့တာ။

..............................................................................................

ဂျမ်းပုံ ဒေါ်ထွေးနဲ့ လိုက်သွားချိန် ဆေးခန်းနောက်ဖေးဘက် အခန်းလေးထဲမှ အဖြစ်ပျက်များအား မသိလိုက်တော့ပေ။

..............................................................................................

" ဒေါ်လေး … အိပ်နေတာလား … အင့် "

" ဂျမ်းပုံ … ပြန်လာရင် … တွေ့နေဦးမယ် … သားရယ် "

" ဒေါ်လေးဖို့ အကူလူတစ်ယောက်ရှာမလို့ … ဒေါ်ထွေးဆိုတဲ့ အဒေါ်တစ်ယောက်နဲ့ လိုက်သွားပါတယ်ဗျာ "

" အသားဖြူဖြူ ပုပုနဲ့လား … သားလေး "

" အားးး ရှီးးး … ထုထုဒေါ်လေး … ဟုတ်တယ် အသားဖြူတယ် "

" ဒါဆို … ရပ်ကွက် အနောက်ဖျားထဲက မထွေးနေမှာ … "

အိပ်ခန်းလေးထဲ ဒေါက်တာသက်ပိုင် လီးကြီးအား ဂွင်းထုပေးနေရင်း ဒေါ်မြင့်ကြည်တစ်ယောက် တူမဖြစ်သူ ရှိမရှိ သေချာရန်မေးနေလိုက်သည်။ဒေါ်မြင့်ကြည့် ဒီဘက်လာနေပြီး ၂ ပတ်အကြာတွင် ညှောင်းကိုက်ဖျားရာမှ စခဲ့ရသည်။ ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှာ ဒေါ်မြင့်ကြည်အား ဦးလှမောင်အလုပ်သွားချိန် အိပ်ခန်းလေးထဲပင် အဖျားတိုင်းရင် ဆေးတစ်လုံးထိုးပေးအပြီး တက်လိုးပစ်လိုက်ရာ…ဒေါ်မြင့်ကြည့်မှာ နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်တွင် ချက်ပြုတ်နေသော တူမဖြစ်သူ သိမှာ စိုးရိမ်သဖြင့် အသံမထွက်ပဲ ကြိတ်မိတ်အလိုးခံလိုက်ရသည်။

ဒေါ်မြင့်ကြည်ကိုယ်တိုင်လည်း ရာဂစိတ်အားကြီးသူမို့ အလိုးခံရပြီးနောက်ပိုင်း အိမ်ထဲ၌ပင် တူမဖြစ်သူအလစ် ဒေါက်တာသက်ပိုင်အား ကုန်းပေးတော့သည်။ခုလည်း ဂျမ်းပုံ အပြင်သွားသည်နှင့် ဒေါက်တာသက်ပိုင် သူမအခန်းထဲဝင်လာရာ ပုဆိုးလှန်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးနေတော့သည်။ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှာ လူနာရောက်လာလျင် အိမ်ရှေ့ခန်း ဆေးကုလိုက်နှင့် လူနာပြန်သွားလျင် ဆေးခန်းနောက်ကျောဘက်ပြန်ဝင်ကာ ဒေါ်မြင့်ကြည့်အား လီးစုပ်ခိုင်းလိုက် ဂွင်းထုခိုင်းလိုက် လုပ်နေလိုက်သည်။

" ရှီးးး … တော် … တော် … တော်တော့ ဒေါ်လေး … သားထွက်တော့မယ် … လေးဘက်ထောက်လိုက်တော့ "

ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ ဒေါက်တာသက်ပိုင် အလိုကျ ကုတင်ပေါ်တွင် ကုန်းပေးလိုက်ရာ ဖင်သားကြီးများကြားမှ ပြူးထွက်လာသော ဒေါ်မြင့်ကြည့်စောက်ဖုတ်ကြီးအား ဒေါက်တာသက်ပိုင်က မတ်တပ်ရပ်လျက်အနေထားဖြင့် နောက်မှ တဖုန်းဖုန်း ပစ်လိုးလိုက်သည်။

" အ … သားရယ် … လိုးလိုး … ကောင်းတယ် "

ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ လင်ဖြစ်သူဦးလှမောင်ထက် အလိုးသန်သော ဒေါက်တာသက်ပိုင်အား အစွမ်းကုန်လိုက်လျောပေးခဲ့သည်။ခုလည်း သူမခါးအားစုံကိုင်ပြီး အနောက်မှ ဆောင့်လိုးနေသောဒေါက်တာသက်ပိုင်အား ပါးစပ်မှ ညည်းငြူရင် ဖင်ကြီးအား အစွမ်းကုန်ထောင်ကာ အလိုးခံနေတော့သည်။

" အ … ဒေါ်လေး … ရှီး … ဘွတ် ဘွတ် … … ပြီးတော့မှာ "

အသံကြားသည်နှင့် ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ ကုန်းနေရာမှ ခန္ဓာကို တပတ်လှည့်ကာ ဒေါက်တာသက်ပိုင် လီးထိပ်နား ပါးစပ်လေး ဟပေးနေရာ … ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှ ဒစ်ဖူးမြုပ်ရုံသာ တေ့ပြီး လရည်များ ဂွင်းထု ပန်းထည့်လိုက်သည်။နောက်တချီထပ်လိုးစဉ် ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ ဒေါက်တာသက်ပိုင်လီးအား တင်းပြောင်းလာအောင်စုပ်ပေးပြီးမှ ကုန်းပေးလိုက်သည်။

ဒုတိယအချီမို့ အတော်နှင့် မပြီးကြပေ။လီးကြီးဝင်လာတိုင်း ဒေါ်မြင့်ကြည်မှာ သူမဖင်သားကြီးများ နောက်ပြန်တွန်းကာ လီးအရင်းထိ ကပ်နေအောင် ဖိကပ်ပေးနေတော့သည်။အသားချင်းရိုက်ခတ်သံများ ဆူညံစွာ ထွက်ပေါ်နေချိန် ဆေးခန်းရှေ့မှ ဂျမ်းပုံ စကားသံလေး ထွက်ပေါ်လာသည်။

" မောင်ရေ … ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ဖို့ အကူလူတစ်ယောက်ရလာပြီ "

ဇနီးဖြစ်သူ အော်သံကြောင့် ဒေါက်တာသက်ပိုင်မှာ လိုးရင်းတန်းလန်း လီးအား အမြန်ဆွဲထုတ်ပြီး အခန်းပြင်ထွက်လာရာ ဒေါ်မြင့်ကြည် စောက်ဖုတ်ကြီးမှ … ဖလူး … ဖလွပ် … ဘူ … ဘွမ် … နှင့်လေများအန်ထွက်နေတော့သည်။

မျက်လုံးထဲ အလင်းတစ်ချို့စူးစိုက်လာတာနဲ့ ကျမလည်း ပျင်းကြောတချက်ဆန့်ပြီး အိပ်ယာထလိုက်တာပေါ့။ မနက်မိုးလင်းနေပြီမို့ ကုတင်ပေါ်ကဆင်းပြီး အိပ်ခန်းထဲ မှန်တင်ခုံရှေ့ ထိုင်ရင်း ကျမကိုယ်ကျမ သေချာကြည့်နေမိတာ။မောင်ကတော့ အိပ်တုန်းပဲ။အိမ်ထောင်သက် ၁ နှစ်ကျော်လာမှ ကိုသက်ပိုင် အပြုအမှုတွေပြောင်းလာတာရှင်။သူ့ကိုလည်း မောင်လို့ခေါ်ခိုင်းနေတာ။

ကျမက အနုအရွတွေ သိတ်မတတ်ဖူးရှင့်။ဝယ်ပေးတဲ့ အဝတ်စားတွေကလည်း လက်ပြတ်နဲ့ ပေါင်တဝက်သာဖုံးတဲ့ စကပ်တွေ ဂါဝန်အတိုတွေများနေတာပါ။မောင်နဲ့အတူ ပွဲတက်တဲ့အခါ ကျမ မဝတ်ချင်လည်း ဝတ်နေရတာပေါ့။အရင်က ဈေးသည်လေ ခုတော့ ဆရာဝန်ကတော်ဆိုတော့ အထက်တန်းလွှာအသိုင်းဝိုင်းထဲ ဝင်ဆန့်နိုင်ဖို့ မောင်က အကုန်သင်ပေးပါတယ်။

သနပ်ခါးကြိုက်တတ်တဲ့ကျမပါးပြင်မှာ တခါတခါ မိတ်ကပ်တွေ နှုတ်ခမ်းနီတွေက နေရာယူနေကြပြီလေ။ဒါတွေက ကျမ လက်ခံလိုက်နာလို့ ရပေမယ့်… မောင်တောင်းဆိုတဲ့ အရာတခုက ကျမအတွက် ကမ္ဘာ ပျက်မတတ်ပါပဲ။မောင်ပြောနေတာ ၃ လလောက်ရှိပြီ ဒီအကြောင်းနဲ့ပတ်သက်လို့ ကျမနဲ့သဘောထားကွဲလွဲပြီး စကားကောင်းကောင်း မပြောဖြစ်တာ ကြာရောပေါ့။မနေ့ညက အဲဒီအကြောင်းပြန်စ ခဲ့တာ မောင့်ဘက်ကလေ။

" ဂျမ်းလေး "

" ရှင် … မောင် "

" မောင်ပြောထားတဲ့ … ကိစ္စလေး … စဉ်းစားပေးပါကွာ … မောင် ပညာတော်သင်သွားတဲ့ခါ … ဆရာဦးခန့်ကြည်ရဲ့ အကူညီပါမှရမှာ "

ဦးခန့်ကြည် ဆိုတာ မောင်တို့ ဆေးရုံအုပ်ကြီးပေါ့ရှင် … ကျမ မောင့်အလိုကျ တခါ ဆုံဖူးပါတယ်… အသက် ၅၀ ကျော်လောက် အသားဖြူဖြူနဲ့ အရပ်အမောင်းက မနှိမ့်မမြင့်ပေါ့။မောင် နိုင်ငံခြားပညာတော်သင်ထွက်ဖို့က ဦးခန့်ကြည်ရဲ ထောက်ခံမှု့က ၇၀% လောက် အရေးပါနေတာပေါ့။တွေးနေတုန်း ကျမပုခုံးပေါ် လက်တွေကျရောက်လာနေတာ မောင့်လက်တွေပေါ့။

" ဂျမ်းလေး "

" ခဏ … မောင် … ကျမမေးတာ အရင်ဖြေပေးပါ "

" မေးလေး … မောင့် မိန်းမလေး ကြိုက်တာမေး "

" မောင့်ဆန္ဒကို လိုက်လျောရင် … ကျမတို့ အိမ်ထောင်ရေး တည်မြဲပါ့မလား "

" မဆိုင်ပါဘူး ဂျမ်းရာ … ဒါက မောင့်ဆန္ဒပါ … ဂျမ်းက ဖေါက်ပြန်တာမှ မဟုတ်တာ "

" ဟူးးးးးးး … ကောင်းပြီလေ … မောင် စီစဉ်လိုက်ပါ … ကျမ … မောင့်စိတ်တိုင်းကျ လုပ်ပေးမှာပါ "

" တကယ်လား မိန်းမရယ် … ဒါဆို မောင် ဖြည်းဖြည်းချင်း စီစဉ်ပေးမယ်နော် … ဝမ်းသာလိုက်တာကွာ … ရွှတ် "

မောင်တကယ်ဝမ်းသာနေပုံပါ ကျမပါးကို ရွှတ်ကနဲ့ ဖိနမ်းပြီးမှ အိပ်ခန်းအပြင် ထွက်သွားတာ။ကျမမျက်လုံးထဲက ကျလာတဲ့ မျက်ရည်တစ်ချို့ကိုတော့ မောင်မမြင်အောင်ပဲ သုတ်ပစ်လိုက်ပါပြီရှင်။ဒီနေ့မနက် ထမင်းဝိုင်းလေးက ကျမအတွက် အချိုမြိန်ဆုံးပါပဲ မောင်ဆီက မမြင်ရတာကြာပီဖြစ်တဲ့ အပြုံးလှလှလေး ပြန်မြင်လာရတာလေ။ထမင်းစားပြီးတာနဲ့ မောင်က ဒီနေ့တရက် ဆေးခန်းပိတ်ဖို့ ပြောပြီး အပြင်သွားဖို့ ပြင်ဆင်နေတာပေါ့။ကျမလည်း မောင်ထွက်သွားပြီး အိပ်ယာပေါ်ခဏမှေးကြည့်နေတာ လူးလိမ့်ရင်း အိပ်မရတာနဲ့မို့ ဒေါ်လေးအိမ်ဘက် ကူးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတာပါ။

အိမ်ဘက်တန်းမသွားပဲ ဈေးဆိုင်ဘက် အရင်ဝင်မိတာ အတူးလေးလည်း မသိတာလေးတွေ ပြောပြပေးမလို့စဉ်းစားမိရင်း စိတ်ပြေလက်ပျောက် ဒေါ်လေးနဲ့ စကားပြောချင်မိတာ။နောက်ဖေးဘက် ပတ်ဝင်လာရင်း ဆိုင်နောက်ကျောဘက်နား က ညည်းသံကြားလိုက်တာရှင်။ဆိုင်နောက်တံခါး ဖွင့်ပြီးဝင်လာတော့ အသံက ပိုပြီ ပီပီပြင်ပြင် ကြားလာရတာ။

" အမလေး … ဒေါ်လေးရယ် … ခဏရပ်ပါဦးရှင် … မနေနိုင်တော့လို့ပါနော် "

" အတူးလေးရယ် … နင်ကလည်း ခဏလေးတောင် မခံနိုင်ဘူးလား "

ဒေါ်လေးနဲ့ အတူးတို့ အပြန်လှန်ပြောနေကြတာရှင့်။ကျမလည်း အသံကြားတဲ့နားလေး လျောက်လာမိတာ မြင်ကွင်းက အံအောနေမိတော့ပါပဲရှင်။ဒေါ်လေးပေါ့… အတူးထမိန်လေးကို လှန်ပြီး အတူးပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းတလှုပ်လှုပ်နဲ့ကုန်းကုန်းကွကွဖြစ်နေတာ။အဲ … အတူး ထမိန်ဆိုတာ အတူးက မိန်းမလျှာလေးမို့ ပုဆိုးအစင်းလေးတွေကို ထမိန်လို လုပ်ဝတ်တတ်တာမို့ပါနော်။ကျမလည်း စိတ်လှုပ်ရှားလာပြီး ဆီပုံးတွေထားတဲ့ဘက်က ပတ်ပြီးချောင်းကြည့်လိုက်တာပါပဲ။အပြင်က ဈေးလာဝယ်ရင် အတူးလေးထိုင်နေတာပဲ မြင်ရမှာ ဒေါ်လေးက မြေကြီးပေါ်ဒူးထောက်ပြီး အတူးလီးကို စုပ်ပေးနေတာရှင့်။

" ဒေါ်လေးရယ် မနေ့ကလည်း … အတူးဟာလေး ထိပ်တွေနာနေတာ "

" အံမယ် … အဲတာ ငါက ချစ်လွန်းလို့ နင့်ဒစ်လေးကို ကိုက်မိတာပါဟ "

" မနေ့ကလို … လုပ်ရဦးမှာလား ဒေါ်လေး "

" အေးပေါ့ အတူးရဲ့ … ကိုလှမောင်က ဒီရက် အလုပ်ပန်းတော့ ဒေါ်လေးကို လိုးမပေးနိုင်ဘူးလေ "

အတူးလေးကတော့ မျက်လုံးလေး ကလယ်ကလယ်နဲ့ ဒေါ်လေးပြောသမျှနားထောင်းရင်း ခုံပေါ်က ဆင်းထိုင်လိုက်တာပေါ့။ဒေါ်လေးက အတူးလေးအပေါ်က ခွထိုင်းပြီး လိုးတော့တာပါပဲ။ခဏကြာတော့ အတူးမျက်နှာလေး ရှုံ့မဲ့လာပြီး ဒေါ်လေးကို ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားလိုက်တာ။မကြာပါဘူး ဒေါ်လေးဆီးက အံကြိတ်သံ တိုးတိုးလေးထွက်လာပြီး ဖင်ကြီးတဖုံးဖုံးနဲ့ မြောက်ချနေတာပေါ့။

" အားး … ဒေါ်လေး … အတူးဟာလေး မရတော့ဘူး … လုပ် လုပ် … အမလေး ကောင်းလိုက်တာနော် "

" ဘွတ် … ဖလွပ် … အားးး … ဗျစ် …… ဒေါ်လေးလည်း … အ …… ကောင်းတယ် အတူးရယ် "

နောက်ဆုံး ဒေါ်လေးဖင်ကြီး အတူးပေါင်ရင်းထိ ဖိကပ်ရင်း ပြီးသွားကြပုံပဲ အတူးလက်လေးတွေက ဒေါ်လေးဖင်သားကြီးတွေကို ဆွဲကုပ်နေတော့တာ။ဒေါ်လေး ထရပ်တော့မှ အတူးပေါင်ကြားက လီးကြီးမြင်လိုက်ရတာ။အမလေးးးး … နဲတာကြီးမဟုတ်ဘူး … မောင့်ထက် တုတ်လိုက်တာ အရှည်ကတော့ အတူတူလောက်ပါပဲ။ကျမလည်း ဒေါ်လေးထွက်ရင် ပက်ပင်တိုးမှာဆိုးလို့ ခြေဖွဖွနင်းပြီး ဈေးဆိုင်ထဲက ပြန်ထွက်လာရတာပေါ့။

အိမ်ဘက်ပြန်လာပြီး မောင်ပြန်အလာ စောင့်နေမိရင်းဆေးခန်းကလည်း ပိတ်တော့ ပျင်းနေတာပေါ့။ပထမဆုံး စတင်လှုပ်ရှားဖို့ ကျမဆုံးဖြတ်ချက်ချရင်း ရပ်ကွက်ထိပ် အငှားကား တစ်စီးခေါ်ပြီး မြို့ထဲထွက်ခဲ့လိုက်ပါတယ်။မိန်းကလေးသီးသန့် ဆံပင်ညှပ်ဆိုင်ရှေ့အရောက် မှန်ချပ်တခုရှေ့ ကျမကိုယ်ကျမ ပြန်ကြည့်မိရင်း မောင့်စကားတွေကြောင့် ရင်ထဲနှစ့်ကနဲ့ ဖြစ်မိသွားသေးတယ်ရှင်။

ကိုယ်ချစ်လို့ ယူထားတဲ့ မိန်းမကို သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်နဲ့ နေဖို့ အတင်းတိုက်တွန်းနေတော့ သိမ်ငယ်မိတာပေါ့နော့။ကျလာတဲ့ မျက်ရည်ဥတွေ မျက်ခွံတွေနဲ့ ပုတ်သိမ်းပြီး ကျမ ဆိုင်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်တာ။ချက်ချင်းပဲ ညီမအရွယ်လေး သုံးယောက်လောက် ပြေးကြိုနေပါတယ်။

" ဟာ … မမ … ဘော်ဒီက အမိုက်စားကြီး … မိန်းမချင်း ဒဲ့ကြွေတယ် … ဘာကူညီရမလည်းရှင့် "

" ကျေးဇူးပါ ညီမတို့ရယ် … အမဆံပင်ကို သင့်တော်သလို ညှပ်ပေးပါ့လား "

" လာ … မမ … ညီမလေး ကိုယ်တိုင် ပုံသွင်းပေးမယ် "

ခေါင်းဆောင်ဖြစ်ဟန်တူတဲ့ ညီမတစ်ယောက်က ကျမကို အထဲခေါ်သွားတာပေါ့။အထဲရောက်တော့ ညှပ်လက်စဧည့်သည်တွေနဲ့ အခြားဝန်ထမ်းမလေးများရဲ့ မျက်လုံးတွေက ကျမ ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ကျရောက်လာတော့ပါပဲ။ကျမလည်း ကျမကိုယ်လုံးကို ယုံကြည်မှု့ရှိလာပါပြီ။မိန့်းမချင်းတောင် ငေးကြည့်နေကြတော့ ဘဝင်ကျခဲ့ရပြီပေါ့။

ခေါ်လာတဲ့ ညီမလေးက ဆံပင်အဖျားတွေ ညှိလိုက် ဘီးနဲ့ သပ်ချလိုက် လက်နဲ့စုပြီး ကိုက်လိုက်နဲ့ အတော်လေးကြာမှ ပုံသွင်းဖို့ ပြင်ဆင်နေတော့တာ။ကျမလည်း စပ်စုနေတာ အိမ်ထောင်သည်မှန်းမသိသာဘူး ဘာညာနဲ့ပေါ့။အားကစားက ထွေထွေထူးထူး သိပ်မလုပ်ဖြစ်ပါဘူး ငယ်ငယ်တည်းက ဘဝက ကြမ်းတော့ ကိုယ်လက်တွေက အမြဲလှုပ်ရှားနေရတာ…အမေရော ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်ရော ကိုယ်လုံးတွေက ခပ်တောင့်တောင့်တွေ ဆိုတော့ ကျမခန္ဓာကိုယ်ကလည်း မျိုးရိုးလိုက်တယ်ခေါ်မလားပဲ။

အချိန် ၄ နာရီကျော်ကျော်လောက်မှ ဆံပင်ပုံသွင်းတာ အကုန်ပြီးတာ။ကျမ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ မောင်က စူးစူးစိုက်စိုက်ကို ကြည့်နေတာရှင်။အိမ်ထဲ ခြေးလှမ်းတဝက်လှမ်းနေတဲ့ ကျမနားရောက်လာပြီး ကိုယ်လုံးကို တစ်ပတ်ပတ်ကြည့်လိုက် ဂုတ်ကျော်ကျော်ထိအဖြောင့်ထားရင်း အဖျားဘက်လိပ်ခွေသွားတဲ့ ရွှေအိုရောင် ဆံနွယ်လေးတွေကို တယုတယ ကိုင်ကြည့်နေလေရဲ့။

" ဟာ … ဂျမ်းလေးရယ် … ဒီပုံစံနဲ့ ဆို ဘယ်ယောင်္ကျားမှ မငြင်းနိုင်တော့ပါဘူး … အားပါးပါး မိန်းမရာ "

ကျမ မျက်နာအနှံ့နမ်းရင်း တတွတ်တွတ်ပြောနေတာပါ။နက်ဖန်ညနေ သူနဲ့အတူ ဆရာဦးခန့်ကြည်ကို ကလပ်တခုမှာ ဆုံဖို့ ပြောပြနေသေးတယ်။CD ချပ်ဖွင့်ပြီး ကျမကို အကလေ့ကျင့်ခိုင်းတာ ညအိပ်ခါနီးမှ နားရတော့တယ်။ထူးထူးခြားခြား ဒီည မောင်ဘက်က မလှုပ်ဘူး… ကျမဘက်က အချက်ပေးတာတောင် မောင်က တဖက်လှည့်သွားတာပါ။ကျမလည်း မနက်က ဒေါ်လေးနဲ့အတူးတို့ လိုးကြပုံတွေတွေးရင်း ရေချိုးခန်းထဲဝင်ပြီး လက်နဲ့အာသာဖြေလိုက်မိတယ်။ 

မနက်လင်းတာနဲ့ မောင်က အစစအရာရာ သူတာဝန်ယူကြောင်း အိမ်ထောင်ရေးမထိခိုက်ကြောင်း သူဆန္ဒအလျောက်မို့ ကူညီပေးတာ ကျမကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း တဖွဖွပြောနေတော့တာ။ကျမလည်း မောင့်စကားတွေကြားတိုင်း ရင်ထဲဆူးကနဲ့ခံစားရပေမယ့် ချစ်လို့ယူထားတဲ့လင်မို့ ခံစားချက်တွေသိမ်းထားခဲ့ရတာပေါ့ရှင်။ညနေ ၅ နာရီလောက် မောင့်ဆီ ဖုန်းဝင်လာတော့ မောင်က အခန်းပြင်ထွက်ပြောပြီးမှ ကျမနဲ့ မြို့ထဲ နာမည်ကြီး ကလပ်တခုကို ဦးတည်မောင်းနေတာ။

ကားမောင်းလာရင်း မြို့ထဲအရောက် ညနေပိုင်းမို့ လမ်းတစ်လျှောက် ရောင်စုံမီးလေးများ ရိပ်ကနဲ့ရိပ်ကနဲ့ ကျန်နေရစ်တယ်။ခဏ အကြာမှာပဲ ရောင်စုံမီးတဖျက်ဖျက်နဲ့ လေးထပ်တိုက် အဆောက်အဦးရှေ့ရောာက်လာပါတယ်။ကားပါကင်ထိုးရင်း မောင်က ရွှေရောင်ကဒ်ပြားလေး ၂ ကဒ် ကားထဲကယူပြီး ကလပ်ထဲဝင်ခဲ့လိုက်တာ။

အထဲရောက်တော့ လူအတော်တော်များများအကြည့်တွေကြောင့် ကျမ ခြေဖျားလက်ဖျားတွေ အေးစက်လာရပြန်တယ်။မောင်ဆီက မေးတဲ့အသံတောင် မသဲကွဲတော့ပါဘူး ဘာမေးမှန်းမသိပေမယ့် ခေါင်းတချက်ညိတ်ပြမိလိုက်တယ်။သိပ်မကြာခင်မှာပဲ လူတစ်ယောက် စကားလာပြောတော့ မောင်က ကဒ်လေးထုတ်ပြနေတာ။ထိုလူနောက်က ကျမနဲ့မောင် ကပ်လိုက်သွားရင်း ဒေါင့်ချိုးတခုအရောက် ဓတ်လှေကားနဲ့ အပေါ်ဆုံးအထပ်ထိ တက်ခဲ့လို က်တာပေါ့။

အပေါ်ဆုံးထပ်ရောက်တော့မှ တခါးဝမှာ ကဒ်ပြားလေးတွေအပ်ရတာ။မောင်နဲ့ကျမ အတွက် မျက်နှာဖုံးလေးတွေလာပေးပါတယ်။တံခါးပွင့်သွားတာနဲ့ ကျမလည်း မောင့်လက်ကို ချိတ်ပြီး အတူလိုက်ဝင်ခဲ့တော့ အတွင်းထဲက အပြင်ဆင်တွေက ကျမအတွက် ပထမဆုံးမြင်ကွင်းတွေပါ။နံရံကပ် ရေတခွန်အတုကြီးက ဖေါင်းကြွပုံစံနဲ့ ရေစီးသံတွေထွက်နေသေးတာ။

ဘဲဥပုံ ခုံအဝိုင်းကြီးတွေဘေးမှာ အတွဲကိုယ်စီ စားသောက် စကားပြောနေကြတာပေါ့။ထူးခြားတာက စကားသံတွေက ဆူညံမနေပဲ နှစ်ကိုယ်ကြားတီးတိုးသံလေးတွေခပ်တိုးတိုး။ပန်းပုရုပ်တွေကလည်း အသက်ဝင်လှတာရှင် မြင်းရုပ် ကျားရုပ် သမင်ရုပ် အစုံပါပဲ။ကျမ ပါးစပ်အဟောင်းသားနဲ့ ကြည့်နေတုန်း ရုတ်တရက် နောက်ကျောဘက်က အသံတသံ ကြားလိုက်ရတာ။

" ရောက်ပြီလား … မောင်သက်ပိုင် "

" ဟာ … ဆရာ … ဟုတ်ကဲ့ "

ကျမလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အရင်တခါဆုံဖူးတဲ့ ဆရာဦးခန့်ကြည့်ပါ။ဒီနေ့တော့ ဆရာက အပြတ်ဟော့နေတာပေါ့။ဘောင်းဘီအနက် ကုတ်အင်္ကျီအနက် ဝမ်းဆက်နဲ့ ကျမတို့လို့ မျက်နှာဖုံးစွပ်ထားတာပါ။ဦးခန့်ကြည် ဦးဆောင်မှု့နဲ့ ခန်းမအတွင်းဘက် ဘေးခန်းတခန်းထဲဝင်လာခဲ့ကြတာ။မှန်အလုံတံခါးကြီးတွေက အပြင်ကနေ အထဲဘာမှ မမြင်ရပေမယ့် အထဲရောက်တော့ အပြင်ဘက်ကို အကုန်မြင်နေရပြန်တယ်။ရောက်တာနဲ့ မောင်က အရက်တစ်လုံးဖေါက်ပြီး ကျမအတွက် ဝိုင်တစ်လုံးဖေါက်ပေးတာပါ။

ဦးခန့်ကြည် အကြည့်တွေက မောင်နဲ့စကားပြောရင်း ကျမပေါင်ကြား ခဏတိုင်းရောက်နေတာပေါ့ရှင်။ခရမ်းရောင်စကပ်အတိုလေးက ဒူးအထက်ကိုလှိုင်းတွန့်လေးတွေနဲ့ ရှေ့ဘက်က ပေါင်လယ်ထိ ခွဲထားတော့ ကျမပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးတွေ မြင်နေမှာပေါ့ရှင်။အင်္ကျီဇာအဖြူအကပ်နဲ့ အတွင်းက ခရမ်းရောင်ဘရာစီယာအောက်က နို့အုံဖွေးဖွေးကြီးကလည်း တဝက်လောက်လျှံထွက်နေသေးတာလေ။ရွှေအိုရောင်ဆံနွယ်လေးတွေကအောက်အနားကနေ လိပ်တက်နေအောင် ကောက်ပြီးပုံသွင်းထားတော့ ကျမအလှကို ပိုပြီးကြွစေတာပေါ့။

ဝဲကျလာတဲ့ ဆံပင်တစ်ချို့ ကျမပင့်တင်အပြီး တီးလုံးသံ ခပ်တိုးတိုးလေး ထွက်လာပါပြီ။အခန်းထဲ ကျမရယ် မောင်ရယ် ဦးခန့်ကြည်ရယ် သုံးယောက်ထဲလေ အတူတွဲကဖို့ တောင်းဆိုတော့ ကျမမငြင်းနိုင်တော့ဘူးပေါ့။မောင်ကတော့ အရက်သောက်ရင်း ကျမနဲ့ဦးခန့်ကြည်တို့ ကနေတာကို ကြည့်တချက် မကြည့်တချက်ပဲ။

မျက်နှဖုံးစွပ်ထားကြပေမယ့် ရင်ဘတ်ချင်းကပ်နေတော့ တစ်ယောက်အသက်ရှုသံ တစ်ယောက်ကြားနေခဲ့တာ။ဦးခန့်ကြည်ရဲ့ ပါးသိုင်မွှေးစိမ်းစိမ်းကြီးတွေက ကျမကို အူယားစေပါတယ်။နှစ်ဦးသားကနေရင်း ဦးခန့်ကြည်လက်တဖက်က ကျမခါးဆီရွေ့လာနေပါပြီ။

" လှလိုက်တာ … ကလေးရယ် "

" ရှင် …… ဟုတ် ဟုတ်ကဲ့ ဆရာ "

" ဆရာလို့ မခေါ်ပါနဲ့ ကလေးရာ … နာမည်ခေါ်ကွာ "

စကားပြောနေတုန်း ဦးခန့်ကြည့် လက်တဖက်က ကျမပေါင်ကြား ရုတ်တရက် ရောက်လာတော့ ကျမ လန့်သွားမိတယ်။ပထမဆုံးကြောက်စိတ်ဝင်လာပြီး နားရွတ်တွေအေးလာတာပေါ့။ဒီလောက်ကြီး အတင်းရဲမယ် မထင်မိဘူးလေ။

ခန္ဓာကိုယ်တပတ်လှည့်တိုင်း မောင်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် မြင်နေရတော့ ချွေးတောင်စို့လာရတာပေါ့။မောင်ကတော့ အရက်သောက်ရင်း ကျမတို့ကတာ ကြည့်နေတာရှင့်။လင်ဖြစ်သူရှေ့ သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ယောက်က ပေါင်ကြားနိုက်နေတာ ကျမ တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ အရသာမျိုး ရနေမိတာ။ကြောက်လဲကြောက် ရင်လည်းခုန်ပြီး စိတ်ထဲ တရှိန်းရှိန်းနဲ့ပေါ့။

" စိတ်မလှုပ်ရှားနဲ့လေ ကလေး "

" ဟုတ် … ဦးခန့် "

ခက်တိုးတိုးလေး ပြောလိုက်ပေမယ့် ကျမနားထဲ ထပ်ကာထပ်ကာ ကြားမိနေတာ။ကျမ စောက်ပတ်လေးပြန်နိုက်တော့ မသိမသာလေးဖြဲပေးလိုက်မိတယ်။ဒီတခါ ဦးခန့်က ကျမအတွင်းခံဘောင်းဘီထဲက နိုက်တာလေ။ကျမ စိတ်တွေကြွတက်လာပြီး ဦးခန့်နူတ်ခမ်းကို ဆွဲစုပ်မိတော့ စောက်ရည်နံ့လေး ကျမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာပါပဲ။နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်နေရင်း ဦးခန့်ဆီက စကားသံတိုးတိုးလေး ထွက်ပေါ်လာပြန်ရော။

" ကလေး … စောက်ပတ်လေး ယက်ချင်တယ် "

" အိုရ် … ဟင့် "

ကျမအဖုတ်အက်ကွဲကြောင်းထဲရောက်နေတဲ့ ဦးခန့်လက်ချောင်းလေးကို ပေါင်နစ်ဖက်စိပြီး ညှစ်မိသွားရင်း ပွက်ကနဲ့ စောက်ရည်တစ်ချို့ ထွက်ကျလာရပြန်ပါပြီ။ကျမလက်ထဲက ဦးခန့်လီးကြီးကလည်း တဒုတ်ဒုတ်နဲ့သွေးတိုးနေတာပေါ့ရှင်။

တကယ်လို့သာ မတ်တပ်ရပ်လျက် မောင့်ရှေ့မှာပဲ ဦးခန့်က လိုးရင် ကျမငြင်းနိုင်ပါ့မလား။ကျမကိုယ်ကျမ ယုံကြည်မှု့ မရှိတော့ပါဘူး။အတွေးရပ်ပြီး သတိပြန်ကပ်တော့ ဦးခန့်လီးကြီးက ဘောင်းဘီအပြင်ရောက်နေတော့တာပါပဲ။ကျမ စကပ်လေး ဆီးခုံးထိလှန်ရင်း ဒစ်ဖူးကြီး ပေါင်ကြားထဲ မြုပ်နေပြီရှင့်။

ကျမပေါင်ကြားထဲ ခပ်နွေးနွေးဦးခန့်လီးကြီးက အလျားလိုက်ပွတ်ဆွဲနေတော့ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေက အလိုလို ညှစ်ပေးမိပြန်ရော။တီးလုံးသံမဆုံးခင် ကျမနူတ်ခမ်းလေးကို ဦးခန့်က ခပ်ပြင်းပြင်းဆွဲစုပ်ရင်း နဖူးကြောတွေ ထောင်တက်လာတာ။မျက်နှာချင်းဆိုင်မတ်တပ်ရပ်လျက်ပဲ ခါးလေးကို အတင်းဖိကပ်ပစ်ရင်း ကျမပေါင်ကြားထဲ ခပ်ပျစ်ပျစ်အရည်တွေက ပူကနဲ့ ပန်းထုတ်ခံလိုက်ရပြီ။

" အ … ကောင်းလိုက်တာ … ကလေးရာ "

" ပြွတ် … အင့် … ပြွတ်ပြွတ် … ဟုတ် … ပြွတ် … ဦး…ခန့် "

ကျမလည်း ဦးခန့် နူတ်ခမ်းတွေဆွဲစုပ်ရင်း ခပ်တင်းတင်း ဖက်ထားမိတာပေါ့။ကျမလူချင်းခွာပြီး မောင်ဘေးနားပြန်ထိုင်လိုက်တယ်။ဦးခန့်က မောင့်ကို ကျေးဇူးတင်ကြောင်း တဖွဖွပြောနေတာ။နောက်တကြိမ် တွေ့ကြဖိုလည်း မှာနေတာရှင်။အိမ်အပြန်လမ်းမှာ တချိန်လုံးငြိမ်နေတဲ့ မောင်လေ … အိမ်ပြန်ရောက်တော့ အိပ်ခန်းအဝမှာပဲ ကျမရှေ့ ဒူးထောက်ချလိုက်ပါတယ်။

မော့ကြည့်နေတဲ့ မောင့်မျက်ဝန်းတွေက တစုံတခုကို ပျင်းပျင်းပြပြ သိချင်နေပုံပဲ။ပေါင်ကြားတည့်တည့်မျက်နာအပ်ပြီး ကျမစောက်ဖုတ်နေရာလေးကို မက်မက်မောမော နမ်းရှိုက်နေတာ။ကျမ စကပ်လေးကို ဗိုက်ပေါ်ထိဆွဲတင်ပြီး အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို အောက်ထဲဆွဲချလိုက်ပါပြီ။

ဘောင်းဘီဂွကြားမှာ ကျမစောက်ရည်တွေနဲ့ ဦးခန့်လရည်တချို့ လိပ်ပါလာတော့ မောင်ကသေချာ ကြည့်နေတာပေါ့။ပေါင်ကြားထဲ ဒုတိယအကြိမ် မောင့်မျက်နှာလေး တိုးဝင်ရင်း ကျမဆီးခုံးလေးနား ထိကပ်နမ်းရှိုက်ပြီး မေးနေပါပြီလေ။

" ဂျမ်းလေး "

" မောင် "

" ဟိုလေ … ဆရာ့လီးကြီး … ဂျမ်းထဲ ဝင်သွားတာလား "

" မဝင်ဘူး မောင် "

" ဟင် … ဒါဖြင့် … ဒါတွေက "

မောင်က ကျမ အဖြေကို သိပ်သဘောကျပုံ မရဘူးဖြစ်နေတာ။တကယ်လည်း ဦးခန့်လီးကြီး ကျမဟာထဲ မဝင်ခဲ့ပါဘူး။ပေါင်ကြားထဲ လိုးရင်း ပီးသွားတာလေ။ကျမ တွေးနေတုန်းလေး အဖုတ်လေးထဲ နွေးကနဲ့ဖြစ်လာရပြန်ပြီ။

မောင်တစ်ယောက် ဦးခန့်လီးကြီးပွတ်ထားတဲ့ ကျမစောက်ပတ်လေးကို ထိုးယက်နေလို့ပေါ့ရှင်။အရင်ထက်ကို မက်မက်မောမော ရှိနေပုံပဲ။ခါတိုင်း ကျမက သူရင်ဘက်ပေါ်ထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်နဲ့ပါးစပ်တေ့ပေးမှ ယက်ပေးတတ်တဲ့မောင် ခုတော့ ထူးထူးခြားခြားပါပဲလား။ညရောက်တော့ မောင့်ဆီက မီးကုန်ရမ်းကုန် လိုးချက်တွေ ကျမ အားရပါးရ ခံနေမိတာ။မောင်မျက်နှာလေးက ပြုံးပျော်နေတော့ ကျမလည်း ပျော်ရွှင်မိပါတယ်။

နှစ်ပတ်လောက်နေတော့ ကျမကိုယ်ကျမ မယုံနိုင်လောက်အောင် အဖြစ်ပျက်တခု ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်ရှင်။မနက်လင်းတာနဲ့ မောင်က ဆေးခန်းအတွက် ကုန်တဲ့ ဆေးတွေ ဆေးထိုးအပ်တွေ မြို့ထဲသွားဝယ်နေတဲ့ချိန်ပေါ့။ကျမလည်း အောက်ထပ် နောက်ဖေးဘက်က မီးဖိုချောင်ထဲ ချက်ပြုပ်နေတုန်း ရုတ်တရက် နောက်ကနေ လက်တစုံက သိုင်းဖက်လာတာ။ထူးခြားတဲ့ရေမွှေးနံ့တမျိုးနဲ့ ရနေပြီး ကျမ ဂုတ်သားလေးတွေပေါ် နမ်းနေတဲ့ နူတ်ခမ်းတစ်စုံဘေးက အမွှေးငုတ်တို့လေးတွေကြောင့် စူးကနဲ့စူးကနဲ့ပေါ့ရှင်။မောင်မဟုတ်မှန်း သိတာနဲ့ ကပြာကယာ လှည့်ကြည့်မိတာ။

" ဟင် … ဦး…ခန့် … ဘယ်…လို…… "

ကျမ စကားမဆုံးခင် နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ခံလိုက်ရရင်း ဦးခန့် လက်တွေက ကျမ လက်တကိုင်းအင်္ကျီပေါင်လယ်ထိဖုန်းတဲ့ အနားစလေးအောက်က ပင့်ပြီး နို့အုံတွေကို ဆုပ်နယ်ပေးနေတာပေါ့။ အိမ်တွင်မို့ အတွင်းခံက အပေါ်အောက်ဝတ်မထားမိဘူးရှင့်။ဒယ်အိုးထဲက ဟင်းရည်ပွက်လာလို့ မီးလှည့်ပိတ်ပြီး ပြန်အလှည့် ပေါင်လယ်ထိသာရှည်တဲ့ ကျမအင်္ကျီလေးကို ဦးခန့်က လည်ပင်းနားထိ ဆွဲတင်ပစ်တာရှင်။

ကျမ ကြည့်နေတုန်းလေး ဦးခန့်ပါးစပ်က နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ဆွဲစုပ်နေပါပြီ။လက်တွေကလည်း ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ပွတ်သပ်ပြီး နို့အုံတွေကို တဖက်ပြီးတဖက် စို့နေတော့တာပါပဲ။နို့အုံ ထိပ်ကို ပါးစပ်ထဲသွင်းပြီး နို့သီးခေါင်းအထဲရောက်မှ လျှာနဲ့ ဝိုက်ပေးနေတာ။

ပါးသိုင်းမွှေးစိမ်းစိမ်းတွေက နို့အုံသားလေးတွေပေါ် စူးကနဲ့စူးကနဲ့ … ပေါင်ကြားထဲလည်း လက်တဖက်က ဘယ်ချိန်ရောက်နေမှန်း မသိလိုက်ပါဘူး။စောက်စိလေးကိုဖိချေရင်း နို့စို့နေတော့တာပေါ့။ကျမစိတ်တွေငြင်းဆန်ဖို့ မေ့လျော့နေခဲ့တာပါ။ဒီတကြိမ်က မောင့်ဆန္ဒမပါဘူးလေ။မောင်နဲ့မတူတဲ့ အထိအတွေ့တွေက အနိုင်ယူနေပါပြီ။

ဦးခန့်ပါးသိုင်းမွှေးတွေက ကျမဗိုက်သားလေးတွေ မထိတထိပွတ်ဆွဲရင်း အောင်ဖက် ဆင်းနေတော့ အလိုက်သင့် ခေါင်းလေးကို ဖိပေးမိနေပြန်ရောပဲ။ကာမစိတ်တွေထကြွလာတဲ့ ကျမပေါင်တဖက်က ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တဲ့ ဦးခန့်ပုခုံးပေါ် တင်မိရက်သားပေါ့။မကြာပါဘူး ကျမစောက်ပတ်လေးထဲ ဦးခန့်လျှာကြီးက ထိုးမွှေးနေတာလေ။မနက်ပိုင်းမို့ ဆေးကြောမထားမိတဲ့ စောက်ဖုတ်ကို ယက်နေတဲ့ ဦးခန့်ကို အားနာမိတော့တာပါပဲ။

အက်ကွဲကြောင်းထဲ ထိုးကလိပေးပြီး အစိလေးကို ဖိစုပ်နေတော့ ကျမခါးလေးကော့ပြီး ဦးခန့်မျက်နာကို ဆွဲကပ်မိနေတာ။ခါးအောက်ပိုင်းကျင်တက်လာရင်း ထိန်းထားတဲ့ကြားက စောက်ရည်တွေပန်းထွက်ကုန်တော့ ဦးခန့်ခေါင်းကို တွန်းထုတ်လိုက်ပေမယ့် မမှီတော့ပါဘူးရှင် ဦးခန့်မျက်နှာတပြင်လုံး ပန်းမိလျက်သားဖြစ်သွားခဲ့ရတာ။

" အားးးးးး … ကန်တော့နော် … ရှီးးး းးးး "

ကျမလည်း ဒူညွတ်ကျသွားရင်း ဦးခန့်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်အနေထားဖြစ်သွားတာပေါ့။ဦးခန့်မျက်နာပေါ်က စောက်ရည်တွေလက်နဲ့သပ်ချပေးတော့ ကျမလက်ချောင်းလေးတွေ စုပ်ပေးနေပြန်ရော။ဒီအနေထားမှာ ရပ်ပစ်ဖို့စဉ်းစားတုန်း ကျမလက်တဖက်က အလိုလျောက်ဦးခန့်ဘောင်းဘီဂွကြားကို ပွတ်ပေးနေမိတာ။ကျမနားလည်တာပေါ့ အိမ်ထောင်သက် ၁နှစ်ကျော်လာပြီလေ…ယောင်္ကျားတစ်ယောက်ရဲ့ခံစားချက်ကို။မောင့်ကွယ်ရာမို့ နဲနဲတွန့်နေမိတာပါ။ဦးခန့်က မတောင်းဆိုပါဘူး ကျမစိတ်ကို ခန့်မန်းမိပုံပါပဲ။

" ချစ်လိုက်တာ … ကလေးရယ် … မမျော်လင့်ပဲ ချစ်မိသွားတာပါ "

" ရှင် "

မနက်ဖန် သူ့အိမ်မှာ ပါတီအသေးလေးလုပ်မှာမို့ မောင့်ဆီလာဖိတ်တာပါ။ဒီရောက်တော့ မမျော်လင့်ပဲ ဖြစ်သွားမိတာ ရှင်းပြရင်း ထရပ်လိုက်တော့တာပါပဲ။ကျမနဖူးလေး တချက်ကုန်းနမ်းပြီး လှည့်ထွက်သွားပါပြီ။

" ဦးခန့် "

ဦးခန့် တံခါးဝနားအရောက် ကျမပါးစပ်က မမျော်လင့်ပဲ ခေါ်မိလိုက်တာ။လှည့်ကြည့်နေတဲ့ဦးခန့်ဆီ ကျမထသွားရင်း မီးဖိုချောင်နံရံနဲ့ ဖိကပ်ပစ်တော့ နားမလည်နိုင်တဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ပြန်ကြည့်နေတော့တာပေါ့။ဦးခန့်နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင် ရပ်နေရာက ကျမဒူးထောက်ချလိုက်ပါပြီရှင်။

ဘက်ကီဘောင်းဘီအညိုလေးကို ဇစ်ဖွင့်ရင်း ဦးခန့်ပေါင်ကြားက မပျောမမာဖြစ်နေတဲ့ လီးကြီးကိုဆွဲထုတ်ပြီး ဒစ်ဖူးကို ဆွဲငုံပစ်လိုက်မိတာ။ကျမဘဝမှာ သူစိမ်းယောင်္ကျားလီးကို ပထမဆုံး စုပ်ဖူးတာပါ။ ပါးစပ်ထဲပြည့်ကျပ်နေလို့ မောင့်လီးထက် နဲနဲပိုတုတ်တာကိုတော့ ခံစားသိရှိလိုက်ရပါတယ်။

ဦးခန့်ရဲ့ ညည်းသံများက ကျမစိတ်ကို ပိုကြွစေလို့ အားရပါးရ စုပ်ပေးနေမိပြန်ရောပဲ။လီးအရင်းကနေ အဖျားထိယက်ပေးပြီး ဒစ်ဖူးကြီးကို ဖိစုပ်ပေးတိုင်း ဦးခန့်ခါးကော့လာရင်း ကျမပါးစပ်လေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ဖိလိုးနေတော့တာပဲ။

" ဟူးးးးး းးးး …… ရှီးးး းးးးးး … ကလေးရယ် ……… ထွက် ထွက် … ထွက်ပြီကွာ … အားးး းးးးးး "

ကျမခေါင်းလေးဆွဲလှန်ရင်း ပါးစပ်လေးထဲ သူ့ဒစ်ကြီးတေ့ပြီး ဂွင်းတိုက်ချနေပါပြီ။ပါးစပ်ထဲခပ်ပျစ်ပျစ် လရည်တွေနဲ့အတူ ငြီစို့စို့ အနံ့လေးက ကျမနှာခေါင်းထဲ တိုးဝင်လာတာပေါ့ရှင်။ကျမကိုယ်လုံးကို ဆွဲမှပြီး နူတ်ခမ်းချင်းတေ့စုပ်ရင်း နူတ်ခမ်းထောင့်က စီးကျနေတဲ့ လရည်တချို့ကို လျှာနဲ့လိပ်ပြီး ကျမပါးစပ်ထဲ ပြန်ထည့်ပေးနေပါတယ်။မျက်နာချင်းဆိုင် ခပ်တင်းတင်းဖက်ထားကြရင်း ခဏကြာမှ လူချင်းခွာလိုက်မိတာ။

" ကလေး … မနက်ဖန် ဆက်ဆက်လာခဲ့နော် … ဦးခန့်ကို လိုးခွင့်ပေးပါကွာ "

" အာ … ဦးခန့်ကလည်းနော် "

ဦးခန်ကြည် ပြန်သွားပြီး ကျမလည်း ဟင်းပြန်ချက်ရတာပေါ့။မောင့်အကြိုက် ငါးအိုးကပ်ချက်လေးကျက်ပြီးတော့ ချဉ်ရည်ဟင်းကျကာစလေး မောင်ပြန်ရောက်လာပါတယ်။မျက်နှာမှာချွေးလေးစို့ရင်း ကျမနားလေး လာရပ်နေတာလေ။

" မောင် ထမင်းစားတော့မလား … ငါးအိုးကပ်ရယ် ချဉ်ရည်ဟင်းလည်းရတော့မယ် ငြုပ်သီးလေး ထောင်းပြီး စားရုံပဲ "

" အာမို့ ငါ့မိန်းမ ကိုချစ်နေရတာ… ရွှတ် "

မောင်က ကျမပါးပြင်လေးနမ်းရင်း မျက်မှောင်ကြုတ်နေတာ။ကျမလည်း ချဉ်ရည်ဟင်းမွှေရင်း သတိထားမိလိုက်တာပါ။

" ဧည့်သည်လာသေးလား … ဂျမ်းလေး "

ကျမ ရုတ်တရက် ကြောင်သွားရတာရှင့်။စိတ်ထဲ ထိတ်ကနဲ့ဖြစ်မိသွားတာ။တကယ်ဆို ဦးခန့်လာတာ ကျမဘက်က အရင်စပြောသင့်တာပေါ့နော်။

" လာတယ်လေ မောင်ရဲ့ … မောင့်ဆရာ ဦးခန့်ကြည်ပေါ့ … နက်ဖန် သူ့အိမ်မှာ ပါတီလုပ်လို့ လာဖိတ်တာ … မောင်နဲ့ ရှေ့ဆင့် နောက်ဆင့်လေး ထွက်သွားတာပဲ "

မောင်မျက်နှာက စိတ်ရှုပ်သွားပုံပါ။ထမင်းစားတော့လည်း ခါတိုင်းလို မဟုတ်ပြန်ဘူး။စကားကောင်းကောင်း မပြောတော့ တခုခု စိတ်ခုနေတာ ကျမရိပ်မိပေါ့။ဒီအပြုအမှုက မောင့်အကျင့်ပဲလေ။ညပိုင်း အိပ်ယာထဲရောက်တော့ မောင်က တဖက်လှည့်ပြီး အိပ်တော့တာပဲ။

ကျမက အိပ်မပျော်တာနဲ့ စားပွဲခုံပေါ်က ကွန်ပျူတာဖွင့်ပြီး နာရီဝက်လောက် ဇတ်ကားထိုင်ကြည့်နေတာ။တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်းပဲရှင်။မင်းသမီး ခင်ပွန်းမရှိချိန် ခင်ပွန်းဖြစ်သူ သူငယ်ချင်းက မင်းသမီးကို လိုးတာ…မင်းသမီးယောင်္ကျားက ရိပ်မိပြီး စကားများကြတဲ့ အခန်းပေါ့။

" ဟင် … မောင် … မောင်ရိပ်မိနေတာလား ဦးခန့်နဲ့ကိစ္စက "

ကျမတွေးရင်း စိတ်ထဲလေးလံလာတာပေါ့။မဖြစ်ဘူး မဖြစ်ဘူး မောင့်ကို ဖွင့်ပြောရမယ် မောင်မကျေနပ်ရင် နက်ဖန် မသွားရုံပဲလေ။ဒါတွေက မောင်စခဲ့တာပဲ။

" မောင် … အိပ်ပီလား …… မောင်လို့ "

ဒုတိယတခါ ခေါ်မှ မောင်က ကျမဘက်လှည့်လာတာ။ကျမလည်း ညဝတ်စကပ်လေးချွတ်ရင်း မောင့်ဘေးနား ဝင်ထိုင်လိုက်တာပေါ့။" မောင့်ကို ပြောစရာ ရှိတယ် မောင်ရဲ့ "

" အင်း "

မောင်က စိတ်မပါတဲ့ပုံစံနဲ့ပါ…ဒါပေမယ့် မောင့်လက်တွေက ကျမပေါင်ပေါ်ပွတ်သပ်နေတာ။

" ဦးခန့် ရောက်လာပြီး … ဟိုလေ … ဟို …… "

မောင့်မျက်လုံးတွေ အရောင်တောက်လာပါပြီ ကျမပေါင်တွင်းသားလေးကို တချက်ကုတ်လိုက်ပါတယ်။

" ပြောလေး မိန်းမရ … ဆရာ ရောက်လာပြီး ဘာတွေဖြစ်ကြလည်း မောင်တအား သိချင်နေတာ "

ခုမှပဲမောင်စိတ်ခုနေတာကို ရိပ်မိလိုက်တာပေါ့။ကျမလည်း မောင့် ပေါင်သားလေးတွေ ပွတ်ရင်း ပြောပြနေမိတာပါ။

" ရောက် လာလာချင်း … မပြောမဆိုနဲ့ မောင်ရယ် … ကျမ နို့တွေ တန်းစို့နေတာ "

" ဟုတ်လား … မိန်းမ … ဘာဆက်လုပ်သေးလဲ "

မောင့်သိချင်စိတ်က ဟန်မဆောင်နိုင်ရှာပါဘူး ချက်ချင်း အငမ်းမရ မေးနေတာပဲလေ။

" ပြီးတော့ ဦးခန့်က စောင်ဖုတ်လေး ယက်ပေးတာ မောင်ရဲ့ "

မောင့်လက်တွေ ကျမပေါင်ကြားထဲ စမ်းနေပါပြီ။ကျမလည်း အလိုက်သင့်ဖြဲပေးရင်း မောင့်လီးကြီးကို အုပ်ကိုင်ပစ်လိုက်တော့…

" အင်း … မိန်းမ ပြီးသွားလား … "

" ပြီးတာပေါ့ မောင်ရဲ့ … ဦးခန့်မျက်နှာပေါ် ပန်းမိသွားသေးတာ "

" ဟာ … ဂျမ်းရယ် "

မောင် ထထိုင်ပြီး ကျမနူတ်ခမ်းတွေ စုပ်ရင်း စောက်စိလေးကို ဖိချေပေးနေတော့ ကျမလည်း မောင့်ပုဆိုးကို ချွတ်ရင်း ဂွင်းတိုက်ပေးလိုက်တယ်။

" ပြီးတော့ မောင်ရယ် … ဦးခန့်ကို "

" လီးစုပ်ပေးလိုက်တာ မလား "

" ရှင် "

ဒီတခါ စိတ်လှုပ်ရှားသွားရတာ ကျမရှင့်။မောင်ဘယ်လို သိနေတာပါလိမ့်။ကျမ မောင်မျက်နှာလေး ငေးနေတုန်း…

" မောင်သိနေပါတယ် မိန်းမရယ် "

" ဘယ်လိုသိတာလည်း မောင်…ဦးခန့်က ဖုန်းဆက်ပြောတာလား "

" မဟုတ်ပါဘူး မိန်းမရ … ဆရာက အလကားပြောပါ့မလား "

" ဒါဆို "

" မောင်ပြန်လာတော့ နမ်းမိတာလေ … မိန်းမနူတ်ခမ်းတဝိုက်က လီးနံ့ ရနေခဲ့တာ "

" အော် … ကျမ မျက်နှာမသစ်မိတာ မောင်ရဲ့ … ဟင်းကျက်ရင် ရေချိုးမလို့ မောင်က ပြန်ရောက်လာတာကိုး "

" နောင်တခါ ဆို မောင့်ကို အကုန်ပြောပြကွာ နော် မိန်းမ "

" အင်းပါ မောင်ရဲ့ … ခုလည်း ဖွင့်ပြောပါတယ်နော် "

" ဆရာက လိုးသွားသေးလား "

" ဟင့်အင့် မောင် … နက်ဖန် လိုးခွင့်တောင်းသွားတာ "

" အော် ဒါဆို … မိန်းမ ပါးစပ်က … "

" လရည်တွေက စုပ်ပေးရင်း ပြီးကာနီး ကျမ ပါးစပ်ထဲ ဂွင်းထုပန်းသွားတာ မောင်ရဲ့ "

မောင့် အသက်ရှုသံတွေ ပြင်းလာပြီး ကျမကို ကုတင်ပေါ် ဆွဲလည်းပစ်တော့တာပါပဲရှင်။ရင်ဘတ်ပေါ်ခွပြီး ကျမပါးစပ်ကို လိုးတော့တာပါပဲ။ပါးစပ်ထဲ မောင့်လီးကြီးက တင်းမာနေတာရှင့်။ပါးစပ်ကို လိုးရင်း ဦးခန့်လီးစုပ်ပေးတာတွေကို တတွတ်တွတ်မေးနေတော့တာပေါ့။

ပြီးမှ ကျမမျက်နှာပေါ် လရည်တွေ ပန်းထုတ်ပစ်တာ။ထူးထူးခြားခြား မောင့်လီးက ခါတိုင်းလို ပျော့မသွားပါဘူး ချက်ချင်းပဲ ကျမ စောက်ဖုတ်ကို ခွလိုးနေတာ။ကျမ က ဦးခန့် လိုးလိုး လို့ အော်တိုင်း မောင့်ဆီက ထိထိမိမိလိုးချက်တွေ ဝင်လာတော့တာပဲ။ကျမလည်း မောင့်လိုးချက်တွေ အားပျော့လာတာနဲ့ ဦးခန့်နာမည်ရွတ်ပြီး လိုးခိုင်းတော့တာပေါ့။တကယ်ကို ပက်ပက်စက်စက် လိုးပေးတာရှင်။

တခါမှ မောင် ဒီလောက်ကြီး လိုးမပေးဖူးပါဘူးရှင်။ကျမစောက်ခေါင်းထဲလည်း တဇွိဇွိ တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ လရည်တွေရော စောက်ရည်တွေရော ဆူပွက်နေတာပဲ။မနားတမ်းလိုးရင်း နောက်ဆုံးတချက်ဖိစောင့်ပြီး မောင်လည်း ငြိမ်သွားတော့တာ။ခဏနေမှ မောင်က နက်ဖန် သူချောင်းကြည့်ရန်အတွက် ဆရာဦးခန့်ကြည်ရဲ့ ပြတင်းတံခါးတွေ ဟထားပေးဖို့ ကျမကို သေချာသင်ပေးနေတာရှင်။အစီစဉ်တွေပြောပြီး မောင်က ဘေးလှဲချတော့ ကျမလည်း မောင့်ရင်ခွင်ထဲ ထိုး အိပ်ပစ်လိုက်တာပေါ့။

မနက်လင်းတော့ မောင်က တအားကိုတက်ကြွနေတာ။ကျမထက် အရင်နိုးပြီး ကြက်ဥကြော်နဲ့ ကော်ဖီ အဆင်သင့်လုပ်ထားပေးတယ်။စားသောက်ခဏနားပြီး ကျမရေချိူးထွက်လာတော့ ဝတ်ရမယ့် အဝတ်စားတွေ မောင်ကိုယ်တိုင်ရွေးထားပြီးသားရှင့်။

ကျမ အဝတ်စားလဲနေတုန်း မောင့်ဆီ ဖုန်းဝင်လာပါတယ်။ဆရာဦးခန့်ကြည်က အရေးပေါ် နေပြည်တော်ထွက်သွားရလို့ ပါတီပွဲလေးကို အပြန်မှ လုပ်မယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းပေါ့။ဖုန်းကို အိပ်ယာပေါ်ပစ်တင်ရင်း မောင်မျက်နှာ မဲကနဲ့ဖြစ်သွားရတာပေါ့။

" တောက်!! သွားပါပြီ မိန်းမရာ … မောင်တို့ စီစဉ်ထားသမျှ အလကားဖြစ်ရော "

" မောင်ကလည်း … ဘယ်တတ်နိုင်မလဲ … သူ့ဘက်က အဆင်မပြေတာလေ … နောက်တခါပေါ့ မောင်ရယ် "

ကျမလည်း မောင့်ကို ထွေးပွေ့ထားရင်း နှစ်သိမ့်လိုက်ရတာပေါ့ရှင်။ဆေးခန်းဖွင့်တော့ မောင့်စိတ်က သိပ်မကြည်တဲ့ပုံစံလေး။ဒီကြားထဲ ဆေးရုံက ဖုန်းဆက်လို့ နှစ်ခေါက်သွားရသေးတယ်။အိမ်အပြန်ကျ လူနာ ၁၀ယောက်လောက်ကြည့်ပြီး ထမင်းတန်းစားတော့တာ။မောင်ခဏ နားတုန်း ကျမလည်း ဆေးခန်းထဲ အမှိုင်ရှင်း တံမြက်စည်း လှဲနေတုန်း… တချွင်ချွင်နဲ့ … ဆေးခန်းတခါးပေါက်တပ်ထားတဲ့ အလှဆင်စတီးချောင်းလေးတွေလှုပ်သွားရင်း လူတစ်ယောက်ဝင်လာပါတယ်။

" ဆရာ ဦးသက်ပိုင် ရှိလား ခင်ဗျာ "

" ရှိပါတယ်ရှင် … ကျမ သူ့မိန်းမပါ … ဘာကိစ္စရှိလို့ပါလဲ "

" ကျနော့်ကို … ဆရာဦးသက်ပိုင်ရဲ့ မိတ်ဆွေ ဦးထွန်းနိုင်က လွတ်လိုက်လို့ပါ … ဆေးခန်းအကူ လူလိုတယ်ပြောလို့ပါ "

" အော် … ခဏနော် … မောင်ရေ … မောင် … ဧည့်သည်လာလို့ "

ကျမခေါ်ပြီး ခဏအကြာ မောင်ဝင်လာပါတယ်။ဧည့်သည်က သူ့ကိုယ်သူမိတ်ဆက်ရင်း မောင့်သူငယ်ချင်းက လွတ်လိုက်ကြောင်း ပြောဆိုနေတာ။

" ကျနော့်နာမည် ဖြိုးသူပါ ဆရာ … ဆရာဦးထွန်းနိုင်က လွတ်လိုက်တာပါ "

" အော်… အေးကွ … ငါ ထွန်းနိုင်ကို မှာထားတာ … ဒါနဲ့ မင်းက ဆ/မ လက်မှတ်ရပြီးသားလား "

" ဟုတ်ဆရာ … အထူးကုတွေမှာလည်း ၆ လလောက် ပညာယူဖူးပါတယ် … နယ်ကဆိုတော့ နေဖို့ထိုင်ဖို့အတွက် အခက်ခဲ့ရှိလို့ပါဆရာ "

" အေးပါ … မင်းအနေနဲ့ … ခန့်မှန်းလစာ သတ်မှတ်ထားတာမျိုးရှိလား "

" မရှိပါဘူး ဆရာ … ကျနော် နေဖို့စားဖို့နဲ့ လစာက ဆရာသင့်တော်သလို စီမံပေးပါ "

" အေး … ငါလည်း လက်ထောက်သဘောမျိုး လူလိုနေတာတော့ အမှန်ပဲ … စမ်းလုပ်ကြည့်ပေါ့ကွာ ဒီမှာ အဆင်မပြေလည်း နောက်ဆေးခန်းတခု ရှာပေါ့ "

" ကျေးဇူးပါ ဆရာရယ် "

" မင်းပစ္စည်းတွေရော "

" အပြင်မှာ လက်ဆွဲအိတ် နှစ်လုံးပါပဲ ဆရာ "

ဒီလိုနဲ့ ဆရာဝန်ပေါက်စ ဖြိုးသူအတွက် ဆေးခန်းနောက်ကျော ကပ်လျက် အရင် ဒေါ်လေးမြင့်ကြည်တို့ နေသွားတဲ့အခန်းလေး စီစဉ်ပေးလိုက်ရတယ်။ဖြိုးသူက အရပ်မနိမ့်မမြင့် ဆံပင်ခပ်တိုတိုနဲ့ လူချောစာရင်းဝင်တစ်ယောက်ပါ။အပြောဆို ယဉ်ကျေးတော့ ဆေးခန်းလာတဲ့ လူနာတွေနဲ့လည်း အဆင်ပြေပါတယ်။မောင်နဲ့ကျမ အပေါ်လည်း လေးလေးစားစားဆက်ဆံရင်း သူမသိတဲ့ဟာတွေ မောင့်ဆီက သင်ယူနေခဲ့တာပေါ့။ဆေးခန်းပိတ်ရက်တွေလည်း ကျမ ချက်ပြုပ်နေတာတွေ ကူလုပ်ပေးရှာပါတယ်။

တဖြည်းဖြည်း မိသားစုဝင်လို ဖြစ်လာတာပေါ့ရှင်။မောင်မအားတဲ့ အချိန်တွေဆို ရိုးရိုးဖျားတာနာတာလောက် ဖြိုးသူပဲ ကြည့်ပေးနေတာပေါ့။အစားသောက်လည်း ဂျီးမများရှာပါဘူး။ဆေးခန်းသိမ်းလို့ ညစာ စားပြီးတိုင်း ကျမနဲ့အတူ ပန်းကန်ခွက်ရောက်တွေ ကူဆေးနေကြပဲ။

တခါတခါ လူရှင်းချိန် အမဆိုပြီး နှိပ်ပေးတတ်သေးတာ။ကျမလည်း တခါတလေ ပွဲသွားပွဲလာ သူ့ပုဆိုးလေးတွေ လျှော်ပေးလိုက်တာပဲလေ။မောင်ကတော့ သိသိသာသာကို သက်သာနေတော့ ဖြိုးသူကို လစာအပြင် အဝတ်စားလေးတွေပါ ဝယ်ပေးတတ်ပါတယ်။မောင်နိုင်ငံခြား ပညာတော်သင် ကိစ္စက လူရွေးတာ ပြည့်သွားလို့ ဦးခန့်ကြည်ဘက်ကလည်း အဆက်သွယ်မလုပ်တော့ပါဘူး။

မောင်နဲ့ ပုံမှန်တော့ လိုးဖြစ်တာပေါ့နော်။စိတ်ကျေနပ်လောက်တဲ့ အပြုမှုမျိုး မောင့်ဆီမှာတော့ မတွေ့ရတော့ပါဘူး။ကလေးယူဖို့ ပြောကြည့်တော့လည်း မောင်က လက်မခံသေးဖူးလေ။မောင့်စိတ်ကို ပြန်ကြွစေမယ့် အဖြစ်ပျက်တခုက ရောက်ရှိလာပါတော့တယ်။တညက ထူးထူးဆန်းဆန်း မောင်က သူ့ဖုန်းထဲက သူကိုယ်တိုင်ရိုက်ယူထားတဲ့ မူဗီအတိုလေး ပြတာရှင်။ဖြိုးသူပေါ့ ကျမ အတွင်းခံဟောင်းကို ခိုးခိုးရှုပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဂွင်းထုနေတာ။

" ဟောတော် … အဲတာ … ကျမ အတွင်းခံ မောင်ရဲ့ "

" အင်းလေ … မောင်လည်း သတိထားမိတာ ကြာပြီ … ဒီနေ့ မနက်က ခိုးရိုက်ထားတာ "

ကျမ ပေါ့လျော့မှု့လည်း ပါပါတယ် … အတွင်းခံ အဟောင်းကို နေ့လည်လျှော်ဖို့ လှေကားအတက် ရေချိုးခန်းဘေးက အဝတ်တန်းစင်လေးမှာ ထားလေ့ရှိတာ။မောင်က ဖြိုးသူနဲ့ ကျမကို နေစေချင်တဲ့ပုံစံ စကားစပြောလာပါပြီ။ကျမလည်း စိတ်ရှုပ်ရပြန်ပြီပေါ့။

ဒါပေမယ့် မောင့်ဆန္ဒကို လိုက်လျောဖို့တော့ ဆုံးဖြတ်ထားပါတယ်။ကျမလည်း မောင့်ကို အချိန်နဲနဲ ပေးဖို့ ပြောထားရတာပေါ့ရှင်။ကျမအတွင်းခံတွေ ခိုးရှုနေတဲ့ ဖြိုးသူကို သိမ်းသွင်းဖို့ မခက်လောက်ဖူး ထင်ပါတယ်။ကျမ ဂတိပေးလိုက်မှ မောင့်မျက်နှာလေးက ဝင်းပလာတော့တာ။

နောက်ရက်က စပြီး ကျမလည်း မာယာသုံးရတော့တာပေါ့နော့။ဖြိုးသူ ကျမနားကပ်လာတိုင်း ထမိန်ဖြန့်ဝတ်ပြလိုက် မသိမသာလေး ရင်သားလေးတွေ ဖေါ်ပြလိုက်နဲ့။ဖြိုးသူ ကလည်း မောင်မရှိချိန်ဆို ကျမနား အကြောင်းတခုခု ပြပြီး ကပ်နေတော့တာပဲ။တရက်ကျတော့ ကျမလည်း ခေါင်းမှုးချင်ယောင်ဆောင်နေလိုက်တာ။အတွင်းခံမဝတ်ပဲ အင်္ကျီလက်ပြတ်နဲ့ ဂါဝန် တဆက်ထည်း စပန့်သား အိအိလေး ကြိုဝတ်ထားလိုက်တာပေါ့။မကြာပါဘူး ဖြိုးသူက သွေးပေါင်ချိန်ဖို့ ဆေးခန်းထဲက လူနာစမ်းသပ်တဲ့ ကုတင်အမြင့်လေးမှာ ပက်လက်အိပ်ခိုင်းတော့တာပဲ။

စပန့်သားမို့ ကျမ နို့အုံကြီးတွေ ပေါင်သားတွေက ကုတင်ပေါ်အတိုင်းသားပေါ့ရှင်။ညာဖက်လက်ကို သွေးပေါင်ချိန်ဖို့ လက်ပတ်လေးပတ်ပြီး လေမှုတ်ထုက်တဲ့ လက်ကိုင်အသီးလေးကိုနှပ်နေရင်း ဖြိုးသူ မျက်လုံးတွေက ကျမ နို့အုံကြီးတွေပေါ်ဝဲနေတာပေါ့။ကျမ ညာဖက်လက်ကို မသိမသာလေး ကုတင်ဇောင်းဖက် ချလိုက်တော့ ဖြိုးသူ ပေါင်နဲ့ ကျမ လက်မောင်းသားလေး ထိကပ်နေတာ။

ခဏအတွင်းမှာပဲ ဖြိုးသူပေါင်ကြားက ခပ်နွေးနွေးဟာကြီးနဲ့ ကျမ လက်မောင်းသားလေးတွေ ထိမိနေပြီလေ။ဖြိုးသူက နားကျပ်တပ်ရင်း ကျမနို့နှစ်လုံးကြားထဲ နားကျပ်ခေါင်းလေးဖိပြီး စမ်းသပ်နေရင်း ဗိုက်သားလေးတွေ ဖိကြည့်နေတာ။

မသိမသာကြည့်လိုက်တော့ သူ့မျက်လုံးတွေက ကျမပေါင်ကြားထဲ ရောက်နေတာပေါ့ရှင်။ကျမကြည့်နေတာ မြင်တော့မှ စမ်းသပ်တာတွေ ရပ်လိုက်တာပါ။ ကုတင်ပေါ်က ဆင်းတော့ သူ့ပုဆိုးကြားက ဖေါင်းထွက်နေတာ ကျမမြင်မှာဆိုးလို့ ထင်ပါရဲ့ ချက်ချင်းတဖက်လှည့်သွားတော့တာပဲ။နေမြင့်လေ အရူးရင့်လေတဲ့ မောင့်အတွက်က ညနက်လေ အရူးရင့်လေ ဖြစ်နေတာ။

" မိန်းမ … အခြေနေ ဘယ်လိုလဲ တိုးတက်ရဲ့လား "

ကျမလည်း ခေါင်းမူးလို့ သွေးပေါင်ချိန်တဲ့ ကိစ္စ ပြောပြရတာပေါ့။မောင်က သဘောကျသွားပုံပါ မြန်မြန်ကြိုးစားခိုင်းနေတာ။မနက်စာ စားတော့ ခါတိုင်း ရယ်စရာလေးတွေ ပြောတတ်တဲ့ ဖြိုးသူတစ်ယောက် သိသိသာသာ ငြိမ်နေတာရှင့်။ကျမလည်း သတိထားမိသလို မောင်ကလည်း ထမင်းစားရင်း မျက်ရိပ်ပြနေတာ။

တကယ်လည်း ဖြိုးသူ တစ်ယောက် ညည အိပ်မရတော့ပေ။နေ့တိုင်း တွေ့နေမြင်နေရတဲ့ မိဂျမ်း နို့အုံကြီးများ ဖင်သားအိအိကြီးများအား စွဲလမ်းနေတော့တာ။စရောက်ကတည်းက မောင်နှမလို ဂရုစိုက်ပေးတဲ့ ကျေးဇူးရှင်ကို လိုးချင်နေမိသည်။ဂွင်းထုတိုင်းလည်း မိဂျမ်းအားမှန်းထုတတ်သည်။

တနေ့က မိဂျမ်းတစ်ယောက် ခေါင်းမူးသဖြင့် သွေးပေါင်ချိန်ရင် သူ့လီးဖြင့် လက်မောင်းသားလေးအား စမ်းပွတ်ကြည့်သည်။မိဂျမ်းဘက်မှ မငြင်းပဲ ပြန်လည်တုန့်ပြန်ပေးနေသည်ကို ရိပ်မိခဲ့သည်။သို့သော် ဆရာကတော်အား ဖြိုးသူအနေဖြင့် မစရဲပေ။

" ဟဲ့ … ဖြိုးသူ စားလေ … ဘာငိုင်နေတာလည်း "

" ဟုတ် … အမ … ရင်နဲနဲ ပြည့်နေလို့ပါ "

" မင်းလည်း ဒီရောက်တာ ကြာပြီ … တခါမှလည်း အပြင်မထွက်ဖူး … ဒီနေ့ ဆေးခန်းပိတ်ရက်ပဲ… မင်းအမ နဲ့ အပြင်လေးဘာလေး ထွက်လည်ကွာ … ကားထားခဲ့မယ် … ငါလည်း မရောက်တာကြာတဲ့ သူငယ်ချင်းတွေဆီ သွားမလို့ "

မောင်ဝင်ပြောတော့ ဖြိုးသူမျက်နှာလေး ဝင်းပလာတာ။ထမင်းစားပြီး ခဏနေတော့ မောင်က ရေမိုးချိုးပြီး သူ့ သူငယ်ချင်းလာခေါ်တာနဲ့ လိုက်သွားပါပြီ။အိမ်မှာ ကျမနဲ့ဖြိုးသူ ပဲ ကျန်တော့တာပေါ့ရှင်။ကျမလည်း ထမိန်ရင်လျားပြီး အောက်ထပ်ရေချိုးဖို့ ဆင်းလာခဲ့တာ။ရေချိုးခန်းနားအရောက် မျက်လုံးဒေါင့်က လူရိပ်တရိပ် မြင်လိုက်ရပါတယ်။အသာလေး မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး တံခါးကို ဟထားခဲ့တာ။

ကျမရေချိုးပြီး ဆပ်ပြာတိုက်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းပါပဲ တံခါးကြားက လူရိပ်တရိပ် ပေါ်လာပါပြီ။ကျမလည်း တံခါးဘက်လှည့်ရင်း ရင်လျားထားတဲ့ ထမိန်အပေါ်အနားစကို ဖြည်ချလိုက်တယ်။ထမိန်အထက်ဆင်စကို ပေါင်ကြားညှပ်ပြီး နို့အုံတွေ ဆပ်ပြာတိုက်နေတာပေါ့။အခန်းပြင်က အသားချင်းပွတ်တိုက်သံ တဖတ်ဖတ်နဲ့ ခပ်တိုးတိုး ကြားနေရတာ။ဖြိုးသူတစ်ယောက် ဂွင်းထုနေပြီဆိုတာ ကျမ မကြည့်ပဲ သိလိုက်ပါတယ်နော်။

ဆပ်ပြာမြုပ်လေးတွေကို နို့အောက်ဖက်ကနေ ပင့်ပြီး နို့အုံနှစ်ဖက်လုံး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဖိပွတ်ရင်း နို့သီးခေါင်းအပေါ်ရောက်မှ လက်ညိုးနဲ့လက်မ သုံးပြီး နို့သီးခေါင်းတွေ ညှစ်ချလိုက်တာ။နို့အုံတွေ ပွတ်တိုက်ပြီးမှ ကျမလက်နှစ်ဖက်နဲ့ ဗိုက်သားလေးတွေ ဝိုက်ပွတ်ရင်း ဆီးခုံးလေးပေါ်ရွေ့ပစ်လိုက်တာပေါ့။

စောက်မွှေးလေးတွေ ဆွဲကုတ်ရင်း ပေါင်လေးမသိမသာ ဖြဲလိုက်တော့ ညှပ်ထားတဲ့ ထမိန်က ခြေရင်းပုံလျက်သားပဲ။ညာဘက်လက်နဲ့ ကျမစောက်ပတ်တပြင်လုံး ပွတ်သပ်ပြီးမှ ခန္ဓာကိုယ် တပတ်လှည့်တော့ ဖင်သားကြီးတွေက တံခါးပေါက်နဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်ပြီပေါ့ရှင်။

ဘယ်လက်နဲ့ ဖင်ကြားထဲ နိုက်ဆေးတော့ အပြင်က အသားချင်းပွတ်သံတွေ ပီပီပြင်ပြင်ကို ကြားနေရတာ။အမှန်တိုင်းဝန်ခံရရင် ကျမလည်း သူစိမ်းယောင်္ကျားတစ်ဦးကို ပထမဆုံး မြူဆွယ်ရင်း စောက်ဖုတ်လေးထဲ တဆစ်ဆစ်နဲ့ ကာမစိတ်ကလေး ထကြွနေရတာပါ။

အ…ကနဲ့ ခပ်တိုးတိုး အံကြိတ်သံလေးနဲ့အတူ အခန်းပြင်က အသားချင်းပွတ်တိုက်သံလေး ဖြည်းဖြည်းချင်းပျောက်ကွယ်သွားပါပြီ။ဖြိုးသူ ဂွင်းထုတာ ပြီးသွားပုံပါပဲ။ရေချိုးပြီး အပြင်ထွက်တော့ တံခါးပြန်အစိ တံခါးဘေးက နံရံမှာ လရည်တွေရှင် ခပ်ပျစ်ပျစ်လေး စီးကျနေလေရဲ့။လှေကားနားအရောက် ကျမလည်း လှမ်းအော်ပြောလိုက်ပါသေးတယ်။

" ဖြိုးသူရေ … အမ ပြီးပြီဟေ့ … နင်ရေချိုးပြီး သွားရုံပဲ "

" ဟုတ် … အမ "

အပေါ်တက်ပြီး ကျမ တဘက်သုတ်နေတော့ အောက်က ဖြိူးသူ ရေချိုးနေတဲ့အသံ ကြားရပါတယ်။ဆံပင်တွေခြောက်အောင် ဒွိုင်ယာနဲ့မှုတ်ပြီးမှ မိတ်ကပ်ပါးပါးလူးရင်း နူတ်ခမ်းနီ အရဲလေးဆိုးလိုက်တာပေါ့။ဘရာစီယာ အနက်ခံပြီး အပြာနုရောင်ပန်းပွင့်ရိုက်ထားတဲ့ ဇာအင်္ကျီအကပ်လေးဝတ်လိုက်ပါတယ်။ရေလဲထမိန်ချွတ်ချရင်း ထမိန်စကပ် အဝါလေးပြီး မှန်ရှေ့ ကျမကိုယ်လုံးကို တပတ်ပတ်ကြည့်လိုက်တာပဲ။ကျေနပ်အားရမှ အောက်ထပ်ဆင်းခဲ့လိုက်တာ။အောက်ထပ်ရောက်တော့ ဖြိုးသူမျက်လုံးတွေက ကျမတကိုယ်လုံး သိမ်းကျုံးကြည့်ရင်း အရောင်လက်နေတော့တာပဲ။

" ဟာ … လှလိုက်တာ အမရယ် "

" အံမယ် … နင်ကလည်း လူချောပါဟ "

ကျမ ပြန်ပြောတော့ လူချင်းကပ်နေပြီမို့ ဖြိုးသူ မျက်နာလေး ရဲတက်သွားတာ။ဒီကောင်လေး ရည်းစားသနာ မရှိလောက်ဖူးနေမှာပါ။ စိမ်းညို့ညို့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ ကျမကိုစိုက်ကြည့်နေသေးတာရှင့်။မျက်နာသွယ်သွယ် ခန္ဓာကိုယ် ကျစ်ကျစ်လစ်လစ် စတစ်ကော်လံအဖြူ အောက်က ယောပုဆိုးအနက်လေးနဲ့ တကယ်ကို ကြည့်ကောင်းနေတာပါ။အိမ်ကထွက်တော့ ကားရှေ့ခန်းထဲ ကျမဝင်အထိုင် ကူရှင်ပေါ်ကားထွက်နေတဲ့ ဖင်သားကြီးတွေ ငေးနေလို့ ကျမ သတိပေးရသေးတယ်။

" မောင်းလေ … ဖြိုးသူ "

" ဘယ်သွားမလဲ … အမ "

" နင် ကြိုက်တဲ့ဆီသွားလေ … နင်မပျင်းအောင် နင့်ဆရာက ငါ့ကို အဖေါ်လုပ်ခိုင်းနေတာ "

ရပ်ကွက်လမ်းမအတိုင်း မောင်းထွက်ပြီး မြို့ထဲဘက် မောင်းတော့ လမ်းသွားလမ်းလာလူတချို့နဲ့ မီးပွိုင် ၅ ခုလောက်ကျော်ပြီး ပန်းခြံတစ်ခုထဲ မောင်းဝင်လာတာ။ကျမတို့နှစ်ယောက် ကားပေါ်ကဆင်းတော့ ပန်းခြံထဲရှိလူအတော်တော်များများ စုပ်တသပ်သပ်နဲ့ ပြောနေကြတယ်ရှင်။

" ဆော်က တင်းထုပ်နေတာ … ဟိုကောင် မဖြုတ်နိုင်ဘူးနေမှာ "

" ငါသာဆို … ဘာဂျာ အမုန်းဆွဲမှာ … ဟီးးးးး "

" ဗိုက်ပေါ်အသက်ထွက်ရင် ထွက်ပါစေကွာ တနေကုန်ဆွဲလိုးပစ်ချင်တာ "

ပါးစပ်သရမ်းတဲ့ လူငယ်တစ်ချို့ကြောင့် ကျမလည်း ပူထူလာရတာပေါ့။ခပ်သွက်သွက်လျှောက်ရင်း ပန်းခြံထဲက အသုပ်ဆိုင်ဝင်ခဲ့လိုက်ရတယ်။လက်ဖက်သုတ်နဲ့ ဂျင်းသုပ် မှာပြီး စကားပြောနေကြရင်း ဖြိုးသူက ရုပ်ရှင်ကြည့်ဖို့ ပြောလာပါတယ်။ နှစ်နာရီလောက် ပန်းခြံထဲ အချိန်ဖြုံးရင်း မြို့ထဲပတ်မောင်းပြီး ရုပ်ရှင်ရုံထဲ လက်မှတ်ဝယ်ပြီး ဝင်လာခဲ့ကြတာ။

ရုပ်ရှင်စပြလို့ ရုံအတွင်းက မီးတွေမိတ်တော့ တရုံလုံး မှောင်သွားတာပေါ့ရှင်။အတူထိုင်နေတဲ့ ဖြိုးသူနဲ့ကျမတောင် တစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက် မမြင်နိုင်ကြပါဘူး။နေကြာစေ့စားလိုက် ရေသောက်လိုက်နဲ့ ခဏအကြာတော့ ဖြိုးသူလက်တဖက်က ကျမပေါင်ပေါ်လာတင်နေပါပြီ။တဖြည်းဖြည်း သူ့လက်လေးတွေက ပေါင်ရင်းရောက်လိုက်ပြန်ဆင်းသွားလိုက်နဲ့ပါ။

ကျမကငြိမ်နေတော့ နဲနဲရဲလာပါတယ်။ဘေးနှစ်ခုံကျော်မှာအတွဲတစ်တွဲရှိပေမယ့် မှောင်နေတော့ တဖက်နဲ့တဖက် မမြင်ရပါဘူး။လူရိပ်လောက်ပဲ မြင်နေရတာပေါ့ရှင်။ရုတ်တရက် ကျမပါးပြင်နား ဖြိုးသူရဲ့ နှာခေါင်းပေါက်က ဝင်သက်ထွက်သက် နွေးနွေးလေး ရောက်လာပါပြီ။ကျမပါးပြင်ကို တချက်နမ်းရင်း လက်တဖက်က ကျမ ညာဖက်နို့အုံပေါ်ကျရောက်လာတာ။ပါးစပ်ကလည်း ချစ်တယ် ချစ်တယ်နဲ့ပေါ့။

" အမကို ချစ်နေတာ ကြာပြီဗျ "

" အွန် … ငါက အိမ်ထောင်သည်လေဟာ "

" ဟုတ်ပါတယ် အမရဲ့ … ဒါမို့ ကျနော် မျိုသိပ်ထားရတာပေါ့ "

စကားပြောရင်း ကျမ နို့အုံတွေ ဖျစ်ညှစ်နေတော့တာပဲ။ဘေးက စုံတွဲကြည့်လိုက်တော့ သူတို့လည်း သူတိုပါသာ အလုပ်ရှုပ်နေကြပုံပါ။ကျမ မျက်နာလေး ပြန်အလှည့်မှာ နူတ်ခမ်းကို တေ့စုပ်ခံလိုက်ရပြန်ရော။ပါးစပ်ထဲ လျှာနဲ့မွှေပြီး ကျမလျှာဖျားလေးကို ဆွဲစုပ်နေတော့ အလိုက်သင့်လေး တုန့်ပြန်ပေးနေမိတာပေါ့။ဖြိုးသူကို ရိုးရိုးအေးအေးလေး ထင်ထားတာ ကျမ အမှားပဲလေ။

လက်တွေက နို့အုံတွေ ညှစ်လိုက် ဗိုက်သားလေးတွေပွတ်လိုက်နဲ့ ဘရာစီယာမပါရင် ဆွဲစို့ချင် စို့နေမှာ။တဖြည်းဖြည်း ပေါင်ကြားထဲ ကလိပြီး ကျမလည်ပင်းလေး ဆွဲစုပ်တော့ ခန္ဓာကိုယ်တခုလုံး သိမ့်ကနဲ့ သိမ့်ကနဲ့ အသိစိတ်တွေ လွတ်ထွင်မတတ်ပါပဲ။မောင်ကလည်း ဒီလို နုနုညံ့ညံ့လေးတွေ လုပ်မပေးဖူးဘူးလေ။ဦးခန့်ကလည်း စောက်ပတ်ကို ဒါရိုက်ရက်ပေးသွားတာ။ခု…ဖြိုးသူနဲ့ကျ ခံစားမှု့က နုညံ့နေရတာမျိုး။

" ဟူးးးးးး … နင်လည်း မခေဘူးနော် … ငါက ချစ်သူဘာညာ မထားဖူးသေးဘူးပဲ ထင်ထားတာ … အင်းဟင်း "

" ရည်စား ထားဖူးပါတယ် အမရဲ့ … ဆေးကျောင်းပြီးတော့ ဝေးသွားခဲ့တာ "

စကားပြောနေရင်း ဖြိုးသူလက်က ကျမ အစိလေးကို မထိတထိလေး ဝိုင်းပေးပြီး ဖိနေတာ။တရှိန်းရှိန်းလေးနဲ့ ကျမလက်ကလည်း ဖြိုးသူပေါင်ကြားထဲ အလိုလို ရောက်သွားရတာပေါ့။ပုဆိုးထဲကနေ တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ ရုန်းကန်နေတာရှင်။ခပ်ဖွဖွပွတ်ပေးရင်း ဒစ်နားရောက်တော့ အဖုလေးတခု စမ်းမိလိုက်တာ။ဖိကြည့်တော့ ဖြိုးသူဆီက အိ့ကနဲ့ ခပ်တိုးတိုးလေး ညည်းသံထွက်လာတော့တာပဲ။လီးက မသေးလောက်ဖူးရှင့်… ကျမလက်ထဲ ခပ်ပြည့်ပြည့်ကြီး တင်းနေတာ။

" ဖြိုးသူ … နင့်ဟာကြီး ထိပ်က ဘာလေးလဲ ဟင် "

" ဂေါ်လီလေ … အမ "

ကျမ စိတ်ဝင်စားသွားတာပေါ့။မောင်ပြောပြလို့ ဂေါ်လီတို့ ဆပ်မျက်ကွင်းတို့ ကြားဖူးပေမယ့် အပြင်မှာ လက်တွေ မမြင်ဖူးသေးပါဘူး။ကျမ လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးနေတုန်း ဖြိုးသူက ထိုင်ခုံပေါ်ကနေ အောက်ဆင်းပြီး ကျမပေါင်ကြားထဲ ဒူးထောက်ထိုင်ချလိုက်ပါတယ်။

" ဟာ … ဘာလုပ်မလို့ … ဘေးမှာ လူတွေနဲ့ဟ "

" ခဏလေးပါ … အမရယ် … ကျနော် မနေနိုင်လို့ပါ "

အသံတုန်တုန်ရီရီနဲ့ ပြောရင်း ကျမ စကပ်ထမိန်အောက်နားစလေး လှန်ပြီး ခေါင်းတိုးလာတာ။ကျမလည်း ဘေးကလူရိပ်လူခြေ ကြည့်နေလိုက်တယ်။ကျမအတွင်းခံလေးအပြင်ကပဲ တရှုံ့ရှုံ့နမ်းနေတာပါ။ပေါင်ကိုရသလောက် ဖြဲပေးပြီး သူ့ကျောကုန်းလေးပေါ် ကျမပိုက်ဆံအိတ်လေး တင်ရင်း ဘေးပတ်ဝန်းကျင် အကဲခတ်နေရတာပေါ့။ကျမ ဘောင်းဘီဂွလေး ဘေးဆွဲကပ်ပြီး ယက်ပေးတော့ ဖြိုးသူလျှာနဲ့ အဖုတ်က မထိတထိလေးဖြစ်နေတာရှင်။အသဲတောင်ယားလာရတယ်။

အတွင်းခံ ချွတ်ပေးဖို့ကလည်း အဆင်မပြေတာမို့ ရသလောက်လေး ဇိမ်ယူနေလိုက်တာပဲ။ကြာကြာတော့ မရဘူးရှင့်… ရုတ်တရက် ရုပ်ရှင်ရုံတရုံလုံး မီးတွေ လင်းလာတာလေ။ဖြိူးသူလည်း ကျမ ထမိန်အောက်က ထွက်ပြီး ခုံအောက် ပစ္စည်းရှာသလို လုက်ပြီးမှ ထရပ်လိုက်တာ။

ဘေးနားက အတွဲတွေလည်း ကျမတို့လိုပါပဲ… ကုန်းကုန်းကွကွနဲ့ ရုတ်တရက် ဆိုတော့။ကျမလည်း မတ်တပ်ရပ် စကပ်ထမိန်ကို ဆွဲတင်ရင်း ဖင်ဘက်ကြည့်ရသေးတာ စောက်ရည်မထွက်သေးပေမယ့် အဖုတ်ထဲ စိုစိစိုစိနဲ့မို့ပါ။ပြီးမှ ဖြိူးသူဘက် ကြည့်လိုက်တော့ စိတ်ထဲရီချင်တာ ထိန်းမရတော့ပါဘူးရှင်။ဖြိုးသူ နူတ်ခမ်းမှာ ကျမစောက်ရည်တချို့ပွနေပြီး စောက်မွှေးကောက်ကောက်လေး တမျှင်ကကပ်နေတာပေါ့။

" ခ်ခ် "

" ဘာလဲ … အမ "

" နင့် ပါးစပ်တွေ သုတ်ဦးဟာ "

ကျမ ပိုက်ဆံအိတ်ထဲက တစ်ရှုးထုတ်လေး ထုတ်ပေးလိုက်တော့ သူ့ဟာသူ သုတ်နေပါတယ်။ရုပ်ရှင်ရုံက ပြန်တော့ ဗိုက်ဆာလာတာနဲ့ အိမ်ရောက်မှ စားဖို့ဆိုပြီး ခေါက်ဆွဲကြော်တပွဲ ထမင်းကြော်နှစ်ပွဲ ကြံမဆိုင်ဟင်းရည်တပွဲဝင်ဝယ်ခဲ့ကြတာ။အိမ်ရောက်တဲ့ထိ မောင်ပြန်မလာသေးဘူး။

အိမ်ထဲရောက်တော့ ကျမလည်း ထမင်းစားခန်းထဲ စားပွဲခုံပေါ် အထုပ်တွေချပြီး ထမင်းကြော်နဲ့ ခေါက်ဆွဲကြော်တဝက်ကို မောင့်ဖို့ သက်သက် ခွဲထားလိုက်ပါတယ်။ကြံမဆိုင်ဟင်းရည်ကို ပန်းကန်လုံးအကြီးထဲ ထည့်နေတုန်း နောက်က ခြေသံကြားလိုက်ရတယ်။ဖြိုးသူ ကားထားပြီး ထမင်းစားဖို့ ဝင်လာတာနေမှာ။ဟင်းရည်ခွဲထည့်နေတုန်း ဗြုံးဆို ကျမ ထမိန်အောက်နားစလေး ဆွဲလှန်ခံလိုက်ရတော့တာပဲရှင်။အတွင်းခံဘောင်းဘီလေးကို အောက်ဆွဲချပြီး ကျမ ဖင်သားတွေကို နောက်က နမ်းခံလိုက်ရတာလေ။

" ဟဲ့ … ဖြိုးသူ … ထမင်း အရင်စားမယ်လေဟာ "

" ပြီးမှ စားတော့မယ် အမရယ် … ကျနော် မအောင့်နိုင်တော့ဘူးဗျ "

ဖင်သားတွေကို လျှာအပြားလိုက်ယက်ရင်း ကျမဖင်ဝလေးကို ရုတ်တရက် လျှာနဲ့ထိုးပေးတာရှင့်။ထမင်းစားပွဲကို လက်အမြန်ထောက်ရင်း ကျမ ပေါင်တွေ တဆက်ဆက် တုန်နေတော့တာ။

" ဟာ … အဲတာ ဖင်ပေါက်နော် … ဖြိုးသူ … အ … ဘယ်လိုတွေ …… ရှီးးး းးး …… လုပ်နေတာလဲ "

တသက်တကိုယ် တခါမှ မခံစားဖူးတဲ့ အရသာလေး။ဖေါ်ပြလို့ မရတဲ့ ခံစားမူ့တခု။ကျမစိတ်တွေလည်း လေလှိုင်းထဲရောက်သွားရသလို နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်နဲ့ … ဖင်ဝလေးကလည်း ယားတက်နေတာ။ဖင်အတွင်းထဲ လျှာနွေးနွေးလေး တိုးဝင်လာပြီရှင့်။

ပြန်ထွက်သွားတော့ ဖင်ဝလေးလျှာဖျားလေးနဲ့ဝိုင်းပေးနေတာ။မရတော့ဘူးရှင်… လက်တဖက်က ဖြိုးသူခေါင်းကို ကျမဖင်နဲ့ဆွဲကပ်ရင်း ကျန်လက်တဖက်က စားပွဲပေါ်ထောက်ထားလိုက်ရပြီ။လျှာအပြားလိုက် ယက်လိုက် လျှာကိုချွန်ပြီး ထိုးစွလိုက်နဲ့ မခံစားနိုင်တဲ့အဆုံး ကျမစိတ်တွေ လျော့ချပစ်လိုက်ရတာ။ပွက်ကနဲ့ ပွတ်ကနဲ့ စောက်ရည်တွေ ထောင်ပန်းရင်း အော်ဟစ်နေရတာပါရှင်။

ပထမဆုံးအကြိမ် စောက်ပတ်ကိုမထိပဲ စောက်ရည်ထွက်အောင် လုပ်နိုင်တဲ့ ဖြိုးသူကို ကျမ ဖြုံသွားရပါပြီ။စောက်ရည်ပန်းထွက်နေတုန်းအဖုတ်ကို လက်ဝါးနဲ့ ခပ်ဆက်ဆက်လေး ရိုက်ခံရတော့ ကျမလန့်ပြီး ဖင်ကိုအစွမ်းကုန်ကော့ပေးမိတာပေါ့။ဘာလို့များ ရိုက်တာလဲ လှည့်ပြီးမေးမလို့ လုပ်တုန်း ကျမစောက်ခေါင်းထဲ ဖြိုးသူလီးက တိုးဝင်လာပြန်ရော။အတွင်းထဲ တစ်စို့ကြီးမို့ မောင့်ထက်လီးက တုတ်မှန်းသေချာသွားပါပြီ။

" အင်းပါ … အမရဲ့ … တဝက်ပဲ သွင်းထားတာပါ "

အမလေး … နင့်ဟာကလည်း … တဝက်သာဆိုတယ် သားအိမ်ထိတော့မယ်ဟ … အထဲလည်း တဒုတ်ဒုတ်နဲ့ "

" ဗျစ် … ဗျစ် … အားးးး းးးးး … မ … မ… ရဘူး … အမလေး သေပါပြီဟာ … ခဏလေးပါ … အမရ … ဘွတ် … ဖလွပ် … ရှီးးးး ဟူးးးးး းးးးး "

ဖြိုးသူက လီးတဝက်ပဲ ဖြည်းဖြည်းချင်း လိုးနေပေမယ်။ဒေါက်တာသက်ပိုင်ထက် လီးက တုတ်နေသည်အပြင် ဒစ်နောက်နားက ဂေါ်လီကလည်း စောက်ခေါင်း အတွင်းသားတွေကို ပွတ်ဆွဲနေသဖြင့် မိဂျမ်းတစ်ယောက် အော်ဟစ်နေရရှာသည်။

" ဘွတ် … ဘွတ် … ဇွိ … ဖွပ် … အားးး … ဗျစ် … သေပါပြီ … အမလေး "

တကယ်မခံနိုင်တော့သဖြင့် ဖြိုးသူမှာ သူ့လီးကြီးအား ထုတ်ကာ ဒူးထောက်ထိုင်ရင်း မိဂျမ်း ဖင်ဝလေးအား ပြန်ယက်ပေးနေတော့သည်။ဖင်ဝလေးယက်ရင်း သူလီးဆွဲထုတ်စဉ် ပြန်မစိသေးသော စောက်ခေါင်းထဲမှ အတွင်းသား နီတာရဲလေးများကိုလည်း လျှာဖြင့် ထိုးယက်ပေးလိုက်တော့သည်။ကျမ ထင်မထားမိဘူး ဖြိုးသူလီးက အတော်တုတ်တာရှင့်။လီးထိပ်က အဖုလေးကလည်း အတွင်းထဲ ချိတ်ဆွဲနေတာ။ဖင်ဝလေးပြန်ယက်ပေးတော့မှ နာတာသက်သာလာတယ်။

တဖြည်းဖြည်း စောက်ခေါင်းထဲက ယားတက်လာတော့ လိုးပေးဖို့ ပြောမိပြန်ရော။ကျမလည်း မတ်တပ်ကုန်းရတာ ညှောင်းနေတော့ ဆေးခန်းထဲက လူနာစမ်းသပ်တဲ့ ခုံပေါ်ပဲ ပက်လက်လှန်ပေးလိုက်တာ။ကျမပေါင်နှစ်ဖက်ကို ဒူးကွေးမြောက်ပြီး သူ့လီးထိပ်ကိုတံတွေးတချက်ထွေးချရင်း စွနေတာရှင်။

 အပိုင်း ( ၄ ) ဆက်ရန် >>>>