အပျိုကြီးရဲ့ အထူးလက်ဆောင် (စ/ဆုံး)
ရေးသားသူ - အမည်မသိ
ကျမ မသီသီမြင့် အသက် ၂၈ ရှိပြီ။ ကျမ ရန်ကုန်ကို ရောက်လာတယ်။ ဇာတိကတော့ အညာက၊ အညာသူဆိုပြီးမဲမဲသဲသဲ မဟုတ်ဘူး။ အသားတော့ဖြူယုံမက ဝင်းတယ်။ လှလားလို့မေးရင်တော့ ရွာမှာတော့ကွမ်းတောင်ကိုင်စာရင်းမဝင်ပေမယ့်ရွက်ကြမ်းရေကြိုအဆင့်ပေါ့။အသားဖွေးယုံလေးထိန်းထားနိုင်တယ်။ပြောစရာအပြစ်ကတော့နို့မကြီးတာတစ်ခုပဲ။
ဒီအသက်အရွယ်အထိ အပျိုကြီးဘဝနှင့်နေခဲ့တာ။ ဘာစိတ်မှတော့ မရှိခဲ့ဘူး၊ခုဒီအရွယ်ရောက်မှ ကျမစိတ်ကတမျိုးကိုဖြစ်လာတယ်။ ဖြစ်ပုံကဒီလို။ မောင်လေးက ရန်ကုန်မှာအိမ်ထောင်ကျတယ်။ သူတို့ကတိုက်ခန်းငှားနေကြတာ။သူတို့မှာသမီးလေးတစ်ယောက်ရှိတယ်။ ကျမ တူမလေးပေါ့၊ ကျမတို့ရဲ့ အသဲလေးလေ။
တနှစ်နီးနီးရှိပြီ၊အဲဒီကနေပြီးတော့ ကျမကို ရန်ကုန်ကိုခေါ်တယ်။ ဘာလို့ခေါ်လဲဆိုရင် သူနိုင်ငံခြားသွားရမယ့်ရက်နီးလာလို့တဲ့။ သူ့သမီးနှင့်သူ့မိန်းမကို ထားခဲ့ရမှ ာစိတ်မချလို့ဆိုတော့ ကျမလိုက်သွားရတယ်။ ရွာမှာအမေနဲ့ညီမကိုထားခဲ့ရတယ်။ အဲဒီမှာ ကျမကသူတို့နေတဲ့မြို့ကို လိုက်လာရတဲ့အခါ သူတို့တိုက်ခန်းက Hall ခန်း၊ ငှားနေတာလဲဖြစ်လေတော့ အခန်းတွေကန့်မထားဘူးလိုက်ကာခန်းဆီးလေးပဲကာထားတယ်။
ကျမလည်းခန်းဆီးရှေ့အိမ်ရှေ့မှာပဲအိပ်ရတယ်။ ကျမမောင်က နိုင်ငံခြားထွက်ခါနီးတော့ အမရှိနေတာတောင်မရှောင်ဘူးရှင့်။ ညဆို သူတို့လိုးသံတဖတ်ဖတ်နှင့် ကျမယောက်မကလည်းတအားညည်းတယ်။အမှန်ဆိုရွာမှာမကြားဖူးတဲ့အရာတွေ၊အစကတော့ရှက်တာပေါ့၊အသံကြားတိုင်းရင်တုန်ပန်းတုန်အမြဲဖြစ်ရသည်။။
သူတို့လုပ်ရင်ကြားရတဲ့ အသံတွေက ဒါမျိုးမကြားဖူးတဲ့ ကျမအတွက်တော့ တမျိုးကြီးပဲရှင့်။ တပြွတ်ပြွတ်စုပ်သံတွေလည်းကြားရတယ်။ အမှန်ဆိုရင် ကျမရှိတော့ မောင်လေးရှောင်ရမှာ၊ ဒါပေမယ့် သူနိုင်ငံခြားသွားရတော့မယ်ဆိုတော့ ရိက္ခာယူသည့် သဘောလား မသိပေ။ ကျမအိပ်နေပြီဆိုပြီး လိုးကြသည်။ တပြွတ်ပြွတ်နှင့်စုပ်သံကြားရသည်။ ကျမက ချက်ချင်းအိပ်ပျော်တတ်တဲ့ လူမျိုးမဟုတ်တော့သူတို့ကမသိပဲ လုပ်ကြတာ ကျမစိတ်ထဲ တစ်ခါမှ မဖြစ်ဖူးတဲ့ခံစားမှု့တွေဖြစ်နေမိတယ်။
အသံတွေကြားပြီး ကျမအဖုတ်ဆိုလည်း စိုရွှဲနေသည်မှာ အမြဲတစေလိုဖြစ်နေသည်။ တဖြေးဖြေးနဲ့ကျမစိတ်တွေဖောက်ပြန်နေမိတယ်။ တကယ်ကို မယိုးမယွစိတ်တွေ ဖြစ်နေတယ်၊ အဲဒီစိတ်သာဖြစ်တာ လင်ကျတော့မယူချင်ဘူး၊ လင်ယူသားမွေးဒုက္ခတွေကို မခံနိုင်ပါ။ စိတ်ပါလာတိုင်းကိုယ့်ဟာကိုပွတ်မိလာသည်။သို့သော်အားမရပေ။ မောင်လေးမရှိတော့ ယောင်းမနှင့်အတူ အိပ်နေရသည်။လွတ်လပ်မှု့လည်းမရှိပေ။ယောင်းမသိ၍ အရိုအသေတန်မည်ကိုလည်း စိုးရိမ်ရသည်မဟုတ်ပါလား။
ကျမလဲ ယောင်းမဆီ ရောက်နေသည်မှာတလပြည့်တော့မည်၊ အလုပ်ကမယ်မယ်ရရမရှိ၊ကလေးထိန်းထမင်းချက်ရုံသာဖြစ်တော့ ကျမလည်းအလုပ်မရှိလျှင် မနေတတ်လေရာအလုပ်တစ်ခုလုပ်ရန်ကြိုးစားရတော့သည်။
" ယောင်းမရေ နင့်ယောက်ျားလုပ်စာကနင်တို့မိသားစုအတွက်ပေါ့၊ ငါလဲအမေတို့ကို ထောက်ပံ့ဖို့တစ်ခုခုလုပ်ရမယ်"
" ယောင်းမရယ်၊ဒီမှာကဘယ်အလုပ်ရှိလို့လဲ"
" ဒီလိုပဲအရင်ကရွာမှာငါကွမ်းယာရောင်းခဲ့တာပဲ၊အဲဒီဟာပြန်လုပ်မယ်"
" ယောင်းမ ဟိုရှေ့ကတိုက်တွေပြန်ပြင်မှာတဲ့လူတွေရောက်လာကြတယ်"
" အေးငါလဲ မြင်တယ်။အလုပ်သမားတွေလဲရောက်လာကြတယ်"
" အင်း တွေ့တယ်မိသားစုသုံးလေးဦးပဲ"
" အဲဒီလူလောက်နဲ့တော့ မဟုတ်လောက်ဘူး၊အများကြီးလာကြမှာ"
" အင်းဟုတ်လောက်တယ်"
" အဲဒါ ယောင်းမချက်ချင်းဆိုင်ဖွင့်လိုက်ရင်အဆင်ပြေမှာပဲ"
" အေးမဆိုးဘူး၊မနက်ဖြန်ပဲ ဖွင့်မယ်"
မသီချက်ချင်းဆိုင်ဖွင့်ရန်နေရာကိုရှင်းလင်းလိုက်သည်။ဆိုင်ဆောက်ရန်အလုပ်သမားများကိုအထူးရှာရန်မလိုပဲအသစ်ရောက်နေသောအလုပ်သမားမိန်းမကိုသွားပြောရာလက်သမားများကချက်ချင်းလိုက်လာကြပြီးဆိုင်ခုံလုပ်ပေးသည်။
အလုပ်သမားမိန်းမများကစပ်စုကြသည်။မိမိအပျိုကြီးမှန်းသိပြီး
" အပျိုကြီးက ခွင်ရှာတာ တော်လိုက်တာ"
" ဟင်ဘာလို့လဲ"
" ကျမတို့ အလုပ်သမားကခြောက်ဆယ်လောက်ရှိတယ်။ ဆရာ အပါအဝင် ကွမ်းစားကြတာလေ၊ဆိုင်ကနီးတော့ဒီဆိုင်ပဲအားပေးကြမှာ"
" ဟုတ်လား"
မသီအားတက်သွားသည်။
" ဆရာကအဝေးကြီး ကွမ်းဝယ်ထွက်တာမကြိုက်ဘူး၊သူကထွက်ဝယ်ခိုင်းမှသွားရဲကြတာ"
" လာပို့ပေးရင်ကောင်းမယ်"
" ငါးရာဖိုးအထက်ပို့ပေးမယ်ဟေ့"
" အဆင်ပြေတာပေါ့"
" ဆရာဆီပို့ရင်သတိထားပေါ့"
" ဘာလို့ သူကလူပျိုလေ၊ဟီးဆဲတာနဲ့ကြုံမှာစိုးလို့"
" သူကဆဲသလား"
" ဆဲတာပေါ့"
" နင်တို့တွေပြန်မပြောဘူးလား"
" ဘယ်ပြောရမလဲ၊သူဆဲတာကလဲရယ်ရတယ်"
" ဟမ် ဆဲတာကရီရတယ်ဟုတ်လား"
" မနာအောင်ဆဲတာ"
" ဘယ်လိုဆဲတာလဲ"
" ညစ်တီးညစ်ပတ်တွေ"
" အယ်"
ဆိုင်ဖွင့်ပြီး နှစ်ရက်ခန့်အထိ သူတို့ဆရာနှင့်မတွေ့ရပေ။သို့သော် အခန်းတခန်းရှင်းလင်းနေသည်ကိုတွေ့ရသည်။ထိုကြောင့်စပ်စုကြည့်ရပြန်သည်။
" နင်တို့ဟိုအခန်းဘာလို့ရှင်းတာလဲ"
" မန်နေဂျာဆရာရဲ့ရုံးခန်းလေ"
" သူဌေးကမလာဘူးလား"
" ဆရာလား သူကအလုပ်ပိုများတယ်..မန်နေဂျာဆိုတာလဲဆရာ့ညီလေ"
တဖြေးဖြေးနှင့်အလုပ်သမားမိန်းမများနှင့်ရင်းနီးလာသည်၊ထိုအလုပ်သမားမိန်းကလေးထဲတွင်သွက်သွက်လက်လက်နဲ့တစ်ယောက်ပါသည်။စကားပြောလျှင်ညစ်တီးညစ်ပတ်ပြောသည်။
" ဟေ့ကောင်မ အခုမှစျေးသွားတာလား"
" ဟုတ်ပါ့ အပျိုကြီး မနေ့ညကငါယောက်ျားကြောင့် မအိပ်ရဘူး"
" ဟင် နင့်ယောက်ျားမူးနေလို့လား"
" ဟုတ်တယ် မူးပြီးမပြီးတော့ဘူး"
" ရစ်နေလို့လား"
" ရစ်တာမဟုတ်ဘူးအပျိုကြီးရေ၊ဘုတာ၊ဘုတာ"
" အမ် ဘာလဲဘုတာ"
" အဝှာလုပ်တာ"
" အယ် ဒီကောင်မတော့"
" ဟုတ်တယ်၊မနေ့ညကတော့တပြားသောက်လို့ပုံမှန်ပဲ၊တလုံးသာသောက်ရင် မှောက်ရော"
" အယ်"
" ကျမယောက်ျားကတပြားတန်လေ"
" ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ ပြောတော့မယ် နင်စျေးနောက်ကျနေပြီသွားတော့"
အဲဒီကောင်မကို မနည်းနှင်ထုတ်လိုက်ရသည် ။မဟုတ်ရင်ပျစ်ပျစ်နှစ်နှစ်ပြောတော့မည်။ မောင်လေးမရှိတာ့ အသံတွေမကြားရတော့ပေမယ့် ဒီလိုမျိုးကိစ္စတွေပြန်ကြားရတော့စိတ်ကပြန်ကြွလာသည်။ဆိုင်ပြန်ရောင်းနေတုန်းကားတစ်စီးဝင်လာပြီးလူတစ်ယောက်ဆင်းလာကာရုံးခန်းဆီသို့သွားသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။အလုပ်သမားခေါင်းဆောင်များလည်းနောက်ကလိုက်သွားကြရာမန်နေဂျာဆိုသူရောက်လာမှန်းသိလိုက်သည်။
ခနနေပြီးအလုပ်ထဲကို သွားကြသည်။ အလုပ်သမားများလည်းလိုက်ကြပြီး နာရီဝက်ခန့်ကြာသော်ပြန်ဆင်းလာသည်။ခပ်ဝေးဝေးဖြစ်နေ၍ သေချာကြည့်၍မရပေ၊စပ်စုချင်လာသည်။ ထိုအချိန်တွင် အလုပ်သမားတစ်ယောက်၏ မိန်းမကကွမ်းတစ်ထောင်ဖိုးလာမှာရာယာထားလိုက်မည်ဟုပြောလိုက်သော်လည်းရုံးခန်းကိုလာပို့ရန်ပြောသွားသဖြင့်ရုံးခန်းဆီသို့သွားပို့ရသည်။
စပ်စုချင်သည်နှင့်အတော်ပင်ဖြစ်သည်။ကျမကွမ်းသွားပို့သောအချိန်မှာထိုလူဖုန်းဆက်နေသည်။ထို့ကြောင့်မသီအထဲဝင်မသွားသေးပဲအခန်းဝကနေစောင့်နားထောင်နေလိုက်သည်။ထိုဆရာဆိုသူကဖုန်းဆက်သူအားဆဲနေသည်။
" အေး ဟုတ်တယ်လီးပဲ၊အဲလောက်ငတ်ပြတ်နေရင်မင်းတို့မိန်းမဟာတွေလှီးပြီးယူလာခဲ့ပါလား"
မသီကျောချမ်းသွားရသည်။
" ငါလိုးတွေသောက်လုပ်ကျလက်ကျောမတင်းဘူး၊ဟိုဟာမျိုးကျခြေဖျားပါထောက်တယ်"
ဘာတွေတော့မသိပေ၊ပြောနေတာကတော့တော်တော်ဒေါသထွက်ပြီးဆဲနေပုံပါပဲဖုန်းဆက်ပြီးတော့စာရင်းစာအုပ်ကိုကောက်ကိုင်ပြီးကြည့်နေချိန်မသီရုံးခန်းအထဲသို့ဝင်လိုက်သည်။
" ဘာကိစ္စရှိလို့လဲဗျ"
" ဟိုလေ ကွမ်းယာလာပို့တာ"
" အော ၊ဟုတ်ကဲ့ထားခဲ့လေအမ"
မသီကွမ်းယာကိုထားပြီးသုတ်သုတ်နဲ့ပြန်ထွက်ခဲ့ရသည်။ ထိုသူက အသားမဖြူသော်လည်းညိုသည့်ဘက်မရောက်၊နေလောင်သလိုဖြစ်နေသည့်မျက်နှာနဲ့ ရုပ်ကမချောသော်လည်းယောက်ျားပီပီသသနှင့်ဖြစ်သည်။နှုတ်ခမ်းမွှေးများရိတ်ထားပေမယ့် အနည်းငယ်စိမ်းနေသည်ဟုထင်သည်။ တစ်ခါတစ်ခါလည်း သူ့အကိုဖြစ်သူသူဌေးလာတတ်သည်။သူဌေးလာလျှင်လဲနာရီဝက်ခန့်သာနေတတ်သည်ကိုမသီသတိထားမိသည်။သူ့အကိုရောက်သည့်အချိန်တော့မသီကိုကွမ်းလာမပို့ခိုင်းတတ်ပေ။ဒီလိုနဲ့ကွမ်းယာပို့ရင်းရင်းနီးလာသည်။သူ့နာမည်ကကိုမိုးမြင့်။မသီထက်ငယ်သည်။မသီစကားပြောရဲလာသည်။တနေ့တော့မသီစပ်စုကြည့်သည်။
" ကိုမိုးမြင့်တို့ကပြောတော့လဲပညာတတ်ပြောတာကလဲကြမ်းလိုက်တာ"
" ဟုတ်တယ်ဗျ။ကျနော်အုပ်ချုပ်နေတဲ့သူတွေကပညာတတ်တွေမှမဟုတ်တာ။ကြမ်းကြမ်းလေးပြောမှအဆင်ပြေတယ်၊တော်တန်ရုံပြောရင်ပန်းနဲ့ပေါက်သလောက်ပဲထင်နေကြတာ"
" မသီတော့ကျတော့နားထောင်ရတာတမျိုးကြီးဖြစ်နေတာပေါ့"
" ခင်များကမိန်းကလေးလေ၊ပြီးတော့အပျိုကြီး၊ကျနော်တို့အလုပ်မှာကယောက်ျားလေးတွေလေ၊ဒီလိုပြောမှမသာတွေကရတာ၊ယောက်ကျားလေးရှိတဲ့နေရာကဒီလိုပါပဲ၊ဟိုကိစ္စတော့နည်းနည်းပါတာပေါ့"
" အမလေး ဒီလိုကြီးလား"
" ဟုတ်တယ်"
ကျမလည်းအားနေရင်သူ့ဆီကွမ်းယာသွားပို့တယ်။သူကပိုက်ဆံပေးပါတယ်။ကျမကအလကားကျွေးလည်းမစားပါ။ထို့ကြောင့်ပင်
" ကိုမိုးမြင့်ကျမဆေးခပ်ထားမှာကြောက်လို့လား"
" ကျနော်က ဆေးမတိုးဘူး၊ခင်များဆေးခပ်လဲခင်များပဲခံရမှာ"
" အမလေး မခပ်ရဲပါဘူးရှင်"
တကယ်တော့သူ့အလုပ်သမားများလာရောက်ကွမ်းဝယ်ကြ၍သာဆိုင်ကရောင်းရသည်။ထို့ကြောင့်သူတို့ကိုကျေးဇူးတင်၍အလကားကျွေးခြင်းဖြစ်သည်။ကွမ်းယာဆိုင်ဖွင့်ထားတာဆိုတော့လဲယောက်ျားလေးတွေလာကြတာပေါ့။အပျိုကြီးဆိုတော့လဲရိသဲ့သဲ့တော့အလုပ်ခံရတယ်။လွန်လာတဲ့အခါကျမလဲအော်ပစ်တယ်။အဲဒီလိုလူတွေမရောင်းရလဲနေပါစေပေါ့။တဖြေးဖြေးနဲ့ကျမကွမ်းယာဆိုင်လေးရောင်းကောင်းလာတယ်။ပိုက်ဆံလေးစုမိလာတာပေါ့တနေ့ကိုမိုးမြင့်ဆီကိုကွမ်းယာသွားပို့ရင်း
" အပျိုကြီးဟိုနေ့ကရန်ဖြစ်နေတာကြားလိုက်တယ်"
" ဒီလိုပဲလေ"
" ဟိုကမူးရူးပြီးတစ်ခုခုလုပ်သွားရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
" လုပ်လို့ရမလား၊ပြန်ချမှာပေါ့"
ကျမလည်းအညာသူပီပီပြန်ပြောလိုက်တယ်။
" ခင်များဘော်ဒီနှင့်ဗျာပြန်လုပ်လို့ဘယ်လွယ်မလဲ"
" အမယ် လူကဗလမတောင့်ပေမယ့် အားရှိတယ်"
" လက်တဖက်နှင့်ဆွဲရမ်းလိုက်ရင်တောင်လွင့်ထွက်သွားမယ့်ပုံကများ"
" လူများအထင်သေးလို့၊ရှင်တို့လိုဘီယာဖောဖောနေသူမှတ်နေလား"
" ဟောဗျာဘီယာဖောလားဘာလားသိရအောင်ခင်များကိုလက်တဖက်နှင့်တွန်းလှဲလို့ရတယ်"
" အံမယ်ရမယ်ထင်လို့လား"
ကိုမိုးမြင့်ထလာပြီးကျမလက်ကိုတချက်ကိုင်လိုက်ကာ
" ရုန်းကြည့်လိုက်လေ"
မည်သို့မျှရုန်းမရပေ။ရုန်းရင်းပင်သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်သွားသည်။သူ့ရင်ခွင်ထဲရောက်ပြီးကျမဖင်ကိုသူ့ဟာကြီးနဲ့ထောက်မိပြန်သည်။
" အာလွှတ်တော့ကိုမိုးမြင့်၊လူတွေမြင်မယ်"
" ဘာမှမစိုးရိမ်နဲ့ကျနော့်ရုံးခန်းကလူမမြင်ရပါဘူးဗျာ"
လူမြင်မှာပဲစိုးရိမ်မိသည်။ ကျမ စိတ်တွေတမျိုးကြီးဖြစ်သွားရသည်။ ကိုမိုးမြင့်ကျမအပေါ်မရိုးသားမှန်း သိသွားရသည်။ သို့သော် ကျမစိတ်မဆိုးမိပေ။နောက်နေ့တွေလဲ ကွမ်းယာသွားပို့မြဲပါ။ တနေ့ကိုမိုးမြင့်အလုပ်သမားတွေကိုပိုက်ဆံရှင်းသည်ကိုတွေ့သည်။ ATM ကဒ်ကိုမြင်လိုက်ပြီးကျမလည်းပိုက်ဆံကိုစုကာ ATM ကဒ်ထဲထည့်ထားလျှင်ကောင်းမည်ဟုတွေးလိုက်သည်။
" ကိုမိုးမြင့် ATM ကဒ်လုပ်ရတာလွယ်လား"
" လွယ်ပါတယ်၊တချို့ဘဏ်ကစောင့်ရတယ်၊တချို့ဘဏ်ကတစ်ခါတည်းလုပ်ပေးတယ်"
" ကျမလဲATMကဒ်လုပ်ချင်တာ"
" မြို့ထဲမှာလုပ်ရမှာပဲ၊ဒီမှာစက်တွေပဲရှိပြီး၊ဘဏ်မှမရှိတာ"
" ကျမဘဏ်ကိုသွားရမှာလား"
" ဟုတ်တယ်၊လူကိုယ်တိုင်သွားရမယ်"
" ငွေစုရင်ကော"
" ငွေကလွှဲပေးလို့ရတယ်လေ"
" ဟုတ်လားကျမလဲATMကဒ်လုပ်ချင်တယ်"
" မြို့ထဲသွားလုပ်လေ"
" ကျမမြို့ထဲမသွားတတ်ဘူး"
" အဲဒါဆိုရင်ကျနော်မနက်ဖြန်ဘဏ်သွားမှာ၊လိုက်ခဲ့လေ"
" မနက်ဖြန်ကိုမိုးမြင့်သွားမယ့်အချိန်ပြော၊ကျမလိုက်မယ်"
" လိုက်ခဲ့လေ"
" ကျမဒီကတော့မလိုက်ရဲဘူး၊လမ်းထိပ်ကစောင့်မယ်"
" ပြီးရော"
ညကျတော့ယောင်းမကို
" ယောင်းမ ငါငွေစုစာအုပ်လုပ်မလို့မြို့ထဲခနသွားမယ်၊ဆိုင်ခနစောင့်ပေး"
" ဘဏ်တွေကကြာတယ်နှော်"
" အေးယောင်းမပြီးတာနှင့်ပြန်လာခဲ့မယ်"
" အင်းယောင်းမ"
မနက်ကျတော့ ရှစ်နာရီလောက်ကျမလမ်းထိပ်ကိုထွက်တယ်၊ကိုမိုးမြင့်ဆီဖုန်းဆက်တော့ ကိုမိုးမြင့်ကသူလာနေပြီပြောတယ်။ နာရီဝက်လောက် နောက်ကျပြီးမှရောက်လာတယ်။ ကျမဗိုက်ထဲမနက်ကစားထားတာကရစ်နေပြီ။ကားပေါ်ရောက်ပြီးလမ်းတဝက်လောက်မှဝမ်းကသွားချင်လာတယ်
" ကိုမိုးမြင့်ဒီနားလက်ဖက်ရည်ဆိုင်လေးဘာလေးရှိလား"
" ဒီနားမှာလက်ဖက်ရည်ဆိုင်မရှိဘူးလေ၊ဘာလုပ်မလို့လဲ"
" ကျမဗိုက်နာလာလို့"
" ဟောဗျာ"
ကျနော်တနေရာရပ်ပေးမယ်။
" အာလမ်းမကြီးမှာ"
" ကြံကြံဖန်ဖန် ခင်များကလည်းလမ်းမကြီးပေါ်ရပ်မလား"
ကိုမိုးမြင့်က ကားမောင်းရင်းဟိုကြည့်ဒီကြည့်နှင့်မောင်းပြီး ဟိုတယ်တစ်ခုကိုတွေ့ပြီးဝင်ရပ်လိုက်တယ်။ဟိုတယ် ကကောင်လေးတစ်ယောက်ထွက်လာတယ်။
" ညီလေးဒီအမကိုအခန်းအရင်လိုက်ပြလိုက်ပါ။ငါReceptionသွားလိုက်မယ်"
" ဟုတ်ကဲ့အကို"
ကျမလည်းကောက်လေးနောက်ကိုလိုက်သွားလိုက်တယ်။ကောင်လေးကအခန်းကိုပြတော့
" ရပြီမောင်လေး"
ကောင်လေးကိုပြောပြီးအခန်းထဲဝင်ကာအိမ်သာခန်းထဲဝင်ရတယ်။အိမ်သာတက်ပြီးမှပေါ့ပါးသွားတယ်။အားလုံးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးအခန်းထဲဝင်လာတော့ကိုမိုးမြင့်ကိုတွေ့ရပြီး
" ဟင်ကိုမိုးမြင့်ဒီအခန်းထဲရောက်နေပါလား"
" ဟုတ်တယ်လေ ခင်များအိမ်သာတက်တာ အခန်းငှားလိုက်ရတယ်"
" ဟော့တော်"
" ငှားပြီးမှတော့ မထူးဘူးခနနေဦးမယ်"
" အော် အမ်"
ဘာပြောရမှန်းမသိတော့ပေ။
" ကိုမိုးမြင့်အခန်းကတနေ့လုံးငှားရတာလား"
" မဟုတ်ဘူးလေးနာရီပဲ"
" အော"
" လာဗျာ မသီ"
" ဟင်ဘာလုပ်မလို့လဲ"
" ဟိုတယ်ရောက်မှတော့ခနနားပြီးမှသွားကြမယ်"
" ကိုမိုးမြင့်နားရင်နားလေ"
" လာပါဗျာ"
ကိုမိုးမြင့်ကျမကိုအိပ်ရာပေါ်ဆွဲခေါ်တော့တယ်
" ကိုမိုးမြင့်မဖြစ်ဘူးနှော်"
" ဘာဖြစ်လို့လဲ"
" အာ ကိုမိုးမြင့်နှော်"
" လာပါမသီရာ"
ကိုမိုးမြင့်ကကျမကိုပွေ့ချီပြီးကုတင်ပေါ်ခေါ်သွားကာပက်လက်လှဲချလိုက်တယ်။ကျမရင်ထဲစိုးရိမ်ထိတ်လန့်ခြင်းတဝက်ရင်ခုန်ခြင်းတဝက်နဲ့ပေါ့။ကျမတွေးလိုက်ပြီဒီအခြေအနေရောက်မှတော့ကျမအဘုခံရတော့မည်ကိုပေါ့။အိပ်ရာထဲကိုမိုးမြင့်ကဘေးကအိပ်ပြီးကျမကိုဖက်ထားတယ်။ပေါင်တချောင်းတောင်တင်ထားတယ်။ခက်တာကသူ့ဟာကြီးကကျမပေါင်ကိုလာထောက်နေတယ်။ကြက်သီးတွေထပြီးအာတွေခြောက်လာတယ်။
" အပျိုကြီး ကြောက်နေတာလား"
" အာကြောက်တာပေါ့တစ်ခုခုဖြစ်သွားရင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
" မဖြစ်ရပါဘူး"
" ဖြစ်ရင်တာဝန်ယူရမှာ"
" အင်းယူမယ်၊ဖြစ်လဲ မဖြစ်စေရဘူး"
ကျမဘာမှဆက်မပြောတာ့ပေ။ ဒီကိစ္စမျိုးကိုကြုံဖူးချင်တာတော့ ရှိပေမယ့် ကိုယ်ဝန်ရသွားတာမျိုးကိုမလိုချင်။လင်လဲမလိုချင်ပေ။ ကိုမိုးမြင့်ကျမကိုနမ်းသည်။အစကတော့ပါးပြင်မှနဖူး၊အဲဒီအထိကျမငြိမ်ခံနိုင်သည်။ထိုမှတဆင့်လည်ပင်းရောက်လာသောအခါကျမလုံးဝမခံနိုင်ပေ။ယားလည်းယားသည်။
ကျမစိတ်ကပါလာသည်။ ဤတလောကျမစိတ်တွေ ဖောက်ပြားနေသည်ကိုတော့ကျမဝန်ခံပါရစေ။ တဖြေးဖြေးနှင့်ကိုမိုးမြင့်က ကျမအဝတ်ကိုချွတ်ရန်ကြံစည်လာပြီးအင်္ကျီနောက်ကျောဇက်အားဆွဲချသည်။နောက်တော့ဘရာချိတ်ကိုပါဖြုတ်တော့သည်။အင်္ကျီကိုမတင်တော့ကျမရှက်သည်။ကျမနို့သေးသေးကိုဘရာစီယာနှင့်ကြီးချင်ယောင်ဆောင်ထားသည်မဟုတ်ပါလား။
သတိရပြီး အတင်းဆွဲအုပ်ဖုံးသော်လည်း မရတော့ပေ။နို့ပိန်လေးပေါ်လာသည်။ ထိုနို့ပိန်လေးကိုပင် ကိုမိုးမြင့်ကတပြွတ်ပြွတ်စို့သည်။ကျမနို့စို့မခံဖူးပေ။ ယခုလို နို့စို့ခံရသည့်အခါကြက်သီးမွှေးညှင်းထရုံမကပိပိလည်းစိုရွဲသွားတော့သည်။အတွင်းခံတို့စိုလောက်ပြီကိုမိုးမြင့်ကကျမဝတ်ထားသောထမီစကပ်အကွဲကြောင်းထဲလက်ထည့်ပြီးကျမအဖုတ်ကိုအတွင်းခံဘောင်းဘီအပေါ်ကနေပြီးလက်နှင့်ပွတ်လေရာ
" အာကိုမိုးမြင့်မလုပ်နဲ့တော့"
အတွင်းခံဘောင်းဘီအပြင်ထိစိုလာ၍ ကျမကပြောလိုက်သည်။ ကိုမိုးမြင့်ကအတွင်းခံဘောင်းဘီကိုဆွဲချွတ်သည်။ကျွတ်သွားသောဘောင်းဘီကိုကုတင်ခြေရင်းကိုပစ်လိုက်သည်။
" မသီ "
" ဟင်"
ကျမအသံတုန်ပြီးထူးလိုက်သည်။
" လုံချည်ညစ်ပတ်သွားမှာစိုးလို့မို့ချွတ်လိုက်မယ်နှော်"
ကျမဘာမှပြန်မပြောသေးခင်စကပ်ဇက်ကို ဆွဲချပြီး စကပ်ကိုချွတ်ပြန်သည်။ ကျမစကပ်ကို ဖိထားလျှင်ပြဲမည်စိုး၍ခါးကြွပေးလိုက်ရသည်။ ထို့နောက် ကိုမိုးမြင့်ကကျမပေါင်ကြားဝင်လာပြီးဒူးထောက်ထိုင်ကာသူ့လီးကြီးကိုကိုင်ပြီးကျမအဖုတ်ကိုသေချာကြည့်လေရာ
" အာ..မကြည့်နဲ့လေကိုမိုးမြင့်"
" မသီဟာလေးက တော်တော်သေးတာပဲ"
မသီတကယ်ရှက်သည်။နို့သေးယုံမကအဖုတ်လေးပါသေးသည်။တအုံလုံးလက်သုံးလုံးခန့်သာရှိသည်။အလို့မခံဖူးသေးသဖြင့်ပိပိအကွဲကြောင်းကပူးပြီးကပ်နေသည်။
" ကိုမိုးမြင့်မလုပ်ချင်နေတော့၊ပေါက်ကရတွေပြောမနေနဲ့ ကျမရှက်တယ်"
" ဒါမျိုးမှကြိုက်တာ"
ကိုမိုးမြင့်ကသူ့လီးကိုကိုင်ပြီး အကွဲကြောင်းတလျောက်ချော်ထိုးထိုးလေရာ အရည်တွေထွက်ပြီးချောကာအစေ့ကိုထိလေသည်။တခါမျှဤသို့မခံစားဖူးပေ။ လူကကော့ပြီးအပေါ်တက်လာသည်။ မသီရှက်သွားရတယ်။ သူကမသီနို့ကိုလျှာဖျားလေးနှင့်ထိတွေ့လိုက်တော့မသီနို့သီးခေါင်းလေးကချွန်လာသလိုနို့တအုံလုံးကြက်သီးဖုတွေထသွားရပြန်တယ်။ကျင်တက်တက်ခံစားမှု့နှင့်အတူအထိအတွေ့ရဲ့ခံစားမှုရသတမျိုးကိုခံစားလိုက်ရပြန်တယ်။အလိုလိုညည်းမိတယ်။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"
" အာ့ အင်းးဟင်းးဟင်းးး"
" အာကျမ မနေတတ်ဘူး၊တော်ပြီ"
ကိုမိုးမြင့်ကကျမနို့သီးခေါင်းဖျားလေးကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေပြီး ယက်လိုက်နို့အုံတစ်ခုလုံးကို စို့လိုက်နဲ့လုပ်လိုက်တဲ့ အခါမှာတော့ မသီတစ်ယောက်အော်ညည်းသံများထွက်၍ပင်လာသည်။ ကိုမိုးမြင့်ရဲ့လက်ကမသီရဲ့ပိပိအပေါ်ကနေအုပ်ကာပွတ်ပေးလေတော့မသီတွန့်ကနဲ့ဖြစ်သွားပြီးပိပိတအုံလုံးစိုသွားသလိုခံစားလိုက်ရပြီးရင်ထဲသိမ့်သိမ့်တုန်သွားရသည်။
အပေါ်မှပွတ်ရုံမက အကွဲကြောင်းတလျောက်တဖြေးဖြေးပွတ်ပေးရာ ပိပိတအုံလုံးကြွတက်လာလေသလားထင်မှတ်ရအောင် ဖောင်းကြွလာခဲ့သည်။ အကွဲကြောင်းအလျောက်စုံဆန်လှုပ်ရှားပြီးနောက်မှာ အကွဲကြောင်းအပေါ်နားအစေ့နာရာနားကိုလက်ခလယ်ဖြင့်ဖြေးဖြေးချင်းပွတ်လေရာ
" အာ့!အင်း ဟင်းးဟင်းးး"
မိမိလုပ်ဖူးသော်လည်း ယခု အထိအတွေ့နှင့်မတူပေ၊ စိတ်တို့ချက်ချင်းထကြွလာသည်။မျက်လုံးစုံမှိတ်အော်ညည်းမိသည်။ထိုစဉ်မှာပင်ကိုမိုးမြင့်သည်မသီနှုတ်ခမ်းအားစုပ်နမ်းလေရာ မသီလည်းစိတ်ပါလာပြီး ပြန်လည်စုပ်နမ်းလိုက်တော့သည် ။တဖြေးဖြေးနှင့်မသီကာမစိတ်ကိုတဖြေးဖြေးထကြွလာအောင် လုပ်ဆောင်ပေးခြင်းကြောင့်မသီ၏ကာမစိတ်တို့အထွဋ်အထိပ်သို့ရောက်ရှိလုနီးနီးဖြစ်လာသည်။
ထိုသို့ ဖြစ်နေစဉ်မှာပင် ကိုမိုးမြင့်ကရပ်ပစ်လိုက်သည်။ မသီမျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်စဉ်ကိုမိုးမြင့်က အဝတ်တွေကိုချွတ်ပစ်လိုက်သည်ကို တွေ့လိုက်သည်။ မျက်လုံးကအလိုအလျောက်ပင်ကိုမိုးမြင့်၏ပေါင်ကြားနေရာကိုကြည့်စဉ်မှာ၍ထောင်မတ်နေသောလီးကြီးအားတွေ့လိုက်ရသည်။အပြင်တွင်ဤမျှကြီးမည်ဟုထင်မှတ်မထားသောလီးသည်ကျွဲရိုင်းအချိုရေဘူးမကနိုင်ပေ။အရှည်သည်လည်းကိုးလက်မစွန်းစွန်းရှိလောက်သည်။
ကိုမိုးမြင့်ကမသီလက်ကိုကိုင်ပြီးလီးပေါ်တင်ပေးရာမသီလည်းအယောင်ယောင်အမှားမှားပင်ကိုင်ထားမိသည်။အထိအတွေ့မှာတခြားသောနေရာများနှင့်မတူပေ။ပူနွေးနွေးကလေးနှင့်တမျိုးလေးဖြစ်ရသည်။မသီလက်ကိုဆုပ်ကိုင်ပြီးလက်ကိုလီးအရင်းထိဆွဲချလိုက်ရာနီရဲသောထိပ်ဖူးကြီးကပေါ်လာကာဒစ်ကကားကားကြီးဖြစ်နေသည်။ကြက်သီးထမိရသည်။ ဤမျှကြီးမည်ဟုထင်မထားမိခဲ့ပေ။
" ဘယ်လိုလဲမသီ"
" အကြီးကြီးပဲနှော်"
" ပုံမှန်လောက်ပါပဲ မသီရယ်"
" ကျမက စိတ်ထဲ အရမ်းကြီးနေသလားလို့"
" မသီကအပြင်မှာမတွေ့ဖူးဘူးလား"
" မတွေ့ဖူးဘူး"
" အဖုတ်ကိုနမ်းပေးမယ်"
" အာမလုပ်နဲ့"
" မသီကြိုက်သွားမှာပါ"
" အာ"
မသီရှက်သွားရပြန်သည်။အမှန်တော့ အနမ်းခံကြည့်ချင်ခဲ့သည်။ ကိုမိုးမြင့်ကပေါင်ကြားကိုဝင်ကာ မျက်နှာအပ်တော့ မသိစိတ်၏လှုံ့ဆော်မှု့ကြောင့်မသီပေါင်ကိုဟလိုက်မိသည်။ ကိုမိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကိုမတင်ပြီးစိုရွှဲနေသောမိမိပိပိအားလျှာနှင့်အပြားလိုက်ယက်လိုက်သောအခါ
" အားးး! "အားးး
လူကတုန်ယင်သွားသည်၊ပူနွေးစိုစွတ်သောလျှာက အကွဲကြောင်းတလျောက်ထိ ထိမိမိယက်သွားချေသည်။ထိုနောက် လျှာဖျားကပူးကပ်နေသောနှတ်ခမ်းနှစ်လွှာအကွဲကြောင်း တလျောက်တိုးဝင်လာပြီး နှုတ်ခမ်းသားများအားပွတ်ဆွဲသွားပြန်သည်။
" အားးးအီးးဟီးးဟီးးး"
ခါးကလေပေါ်ကြွသွားသည်။ပိပိတို့မော့ဖောင်းလာသည်။လက်ကအိပ်ရာခင်းကိုသာတင်းတင်းဆုပ်ကိုင်မိတော့သည်၊
" အာ့! အင်းးဟင်းးးဟင်းးးရှီးးရှီးး"
တရှီးရှီးနဲ့အရမ်းကောင်းနေသည်။အစေ့ကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေပြီးတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြန်သည်။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"
" အာ့အိုးးရှီးးရှီးးးအိုးးအားး"
" အား အားးရှီးးရှီးးးအားကျမ ကျမ ပြီးတော့မယ် အားရှီးးရှီးးး အားး"
တကယ်ပါဒီလိုပြီးသောအရာသာမျိုးမတွေ့ဖူးသေးသောမသီအဖို့စိတ်ကကျေနပ်မိတော့သည်၊မသီကြိုက်သွားတာကိုတော့ဝန်ခံပါသည်။
" ကိုမိုးမြင့် အဝှာလေ၊အဝှာလုပ်ရင်အကာအကွယ်နဲ့လုပ်ပေးပါနှော်"
" ဟုတ်ကဲ့ပါ၊ကျနော်ခနကကွန်ဒွန်ယူလာခဲ့တယ်"
ကိုမိုးမြင့်ကကွန်ဒွန်ဆိုတာကြီးကိုပြပြီးကိုဖောက်ကာသူ့ရဲ့မာနေတဲ့လီးပေါ်စွပ်ချလိုက်သည်။ထိုနောက်နောက်ထပ်အထုပ်တစ်ထုပ်ကိုဖောက်ပြီးစွပ်ထားသောကွန်ဒုံးပေါ်မှာသုပ်လိမ်းလိုက်သည်
" ကိုမိုးမြင့်ဖြေးဖြေးလုပ်နှော်"
" အင်းပါမသီ"
ကိုမိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကြားဝင်ပြီးပိပိအဝကိုဂျေထပ်သုပ်ပြီးလီးတဲ့ကာတဖြေးဖြေးနှင့်ဖိသွင်းလိုက်သည်
" ဗျစ် ဗျစ် ဗျစ်"
" အာ့ ဖြေးဖြေးနည်းနည်းနာတယ်"
တဝက်တောင်မဝင်သေးပေ၊နာတယ်ပြောပြီးမသီကညှစ်ထားသည်။
" စိတ်လျှော့ထား မသီ"
" ဘယ်လိုလျှော့ထားရမှာလဲ"
ကိုမိုးမြင့်ကလည်းမသီကိုစို့ပြီးမသီပိပိထဲကိုဖိထည့်လိုက်ရာလီးကတင်းကြပ်ကြပ်ဆို့ဆို့ကြီးဝင်လာပြီးပိပိအတွင်းသားများကနာကျင်နေတာကြောင့်ကိုမိုးမြင့်ကိုပြောလိုက်မိသည်။
" ဗျစ် ဗျစ် ဗျိ"
" အာ့! နာတယ်ကိုမိုးမြင့်စူးပြီးအောင့်နေတာပဲ.ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ"
လီးကို တဆုံးအထိသွင်းပြီးမသီရဲ့နှုတ်ခမ်းကိုနမ်းစုပ်ရင်းတဖြေးဖြေးဖိချလိုက်သည်။။ ကျပ်ကျပ် တည်းတည်းပိပိလေးကိုကိုမြင့်လီးကထိုးခွဲပြီးဝင်လာတယ်။
" ဗျစ်..ဗျစ်..ဗြိ ဗျစ်"
" အာ့!အီးး အားးး"
မသီအသည်းအသန်အော်လိုက်ရသည်။အဖုတ်တခုလုံးမီးစနှင့်ထိုးသလိုပင်ခံစားလိုက်ရသည်။ သို့သော်ကာမစိတ်များဖြစ်ပေါ်နေခြင်းကြောင့်လား မသိပေ။ ခနတာမျှသာနာပြီးကောင်းလာသည်။ မသီကကကိုမိုးမြင့်အနမ်းကိုဖက်၍တုန့်ပြန်မိသည်။ကိုမိုးမြင့်နှုတ်ခမ်းလွှာကြားထဲလျှာထိုးထည့်လိုက်သည်။
ကိုမိုးမြင့်ကစုပ်ဆွဲယူသည်။ ကိုမိုးမြင့်လျှာကိုမသီကပြန်စုပ်ဆွဲသည်။ မသီစိတ်တို့ မတရားထန်လာသည်။ ကိုမိုးမြင့်က တဖတ်ဖတ်နှင့်လိုးမှကိုမိုးမြင့်ကိုလွှတ်လိုက်သည်၊စိတ်တို့ထန်ပြီးအဖုတ်ထဲမှပိပိနံရံတို့လှုပ်ရှားကာညှစ်သကဲ့သို့ဖြစ်လာသည်။မသီစိတ်ထန်ပြီးမိမိနို့ကိုပွတ်ကာညည်းတော့သည်။လီးဝင်သံကတဇွိတဗြိဗြိမြည်လာသည်။ပေါင်ချင်းထိကပ်သံတဖန်းဖန်းကြားလာရသည်။ကိုမိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကိုမတင်ပြီးအပေါ်စီးကစိုက်ချလိုးတော့သည်။လီးဝင်ချက်နက်သည်။တချက်တချက်အောင့်သည်။သိုသော်ခံရကောင်းလှသည်။
" ဗျစ်!ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းးဖန်းး"
" အာ့! အိုးးအာ့ရှီးးရှီးးးးရှီးးး"
စိတ်ကမနေနိုင်၍အစေ့ကို ပွတ်လိုက်သေးသည်။ အရမ်းကိုကောင်းနေသည်။ ကာမအရသာသည် ထိုသို့ရှိခြင်းကြောင့်တချို့သောမိန်းမများအရိုက်ခံပြီးလင်ယောက်ျားကိုပေါင်းနေကြမှန်းသိတော့သည်။မသီကြာကြာပင်အလိုးခံချင်လာသည်။မိုးမြင့်ပြီးသွားမှာပင်စိုးရိမ်မိသည်။ကိုမိုးမြင့်ကိုကြည့်လိုက်သည်။မိုးမြင့်ကမျက်စိစုံမှိတ်၍တချက်ချင်းဆောင့်လိုးသည်။ပိပိနှုတ်ခမ်းသားအတွင်းသို့လိပ်ဝင်သွားသလားမှတ်ရသည်။
ဒစ်ကားကြီးကနှုတ်ခမ်းသားအားဆွဲယူသွားလိုက်၊ပြန်ထုတ်လာလိုက်ပုံစံဖြစ်သည်။အတွင်းသားတို့အီဆိမ့်နေအောင်ကောင်းလှသည်။မသီအားမရပေ။ကိုမိုးမြင့်ကိုဆွဲဖက်ပြီးနှုတ်ခမ်းအားပြန်စုပ်လိုက်သည်။ဒူးထောက်၍လိုးနေသောကိုမိုးမြင့်ညောင်းလာဟန်ရှိသည်။
" ပုံစံပြောင်းရအောင် မသီ"
" ဟုတ် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ"
" ကုန်းပေးပါလား မသီ"
" ဟုတ်"
ကုန်း၍ခံသည်ကို ကြားဖူးသည်။ အောင့်သည်ဟုလည်းကြားဖူးသည်၊ ထိုအချိန်တွင် အောင့်ရင်လည်းအောင့်စေတော့ဟု သဘောထားလိုက်သည်၊ ကိုမိုးမြင့်ခိုင်းသောပုံစံမျိုးကိုမှန်း၍ကုန်းလိုက်သည်။ ကိုမိုးမြင့်ကမသီခါးကိုဖိ၍ခွက်ခိုင်းသည်၊ထိုသို့ခါးခွက်လျှင်ပိပိနှုတ်ခမ်းသားတို့နောက်ပစ်ထွက်မည်ကိုသိသည်၊လီးကပိပိနှုတ်ခမ်းကြားတရစ်ရစ်နဲ့တိုးဝင်လာသည်။အဆုံးထိမရောက်ခင်ပင်နည်းနည်းအောင့်သည်။သို့သော်မသီအောင့်အည်းသည်းခံလိုက်သည်။အဆုံးထိဝင်သွားမှကိုမိုးမြင့်ကပြန်ဆွဲထုတ်ပြီးဖြေးဖြေးချင်းသွင်းထုတ်လုပ်သည်။တဖြေးဖြေးနှင့်အရသာတွေ့လာသည်။
" ဘွတ် ဖွတ် ဖွတ်...ဖတ် ဖတ်"
" အာ့ အင်းးဟင်းးးဟင်း"
ခါးကိုကိုင်ဆွဲပြီးတချက်ချင်းဆောင့်လာသည်။တင်သားများကိုပွတ်ပေးပြီးဆုပ်ကိုင်ကာဆောင့်လိုးလာသည်။ပုံစံမတူသောအရသာကိုရရှိုပြန်သည်။လီးကပိုဝင်သလိုခံစားရသည်တဖတ်ဖတ်တဖွတ်ဖွတ်နှင့်အသံထွက်သလိုမသီညည်းမိရပြန်သည်။
" ဖွတ်ဘွတ် ဖန်း ဖန်းးဖန်းး"
" အင်းးဟင်းးးဟင်းးးအာ့..ရှီးးအား"
ဆောင့်ချက်တို့ပိုမြန်လာပြီးနောက်မသီမှာ တအာ့အာ့တရှီးးရှီးအော်ပြီး ပြီးသွားရတော့သည်။ မသီပြီးသွားပြီးမကြာမှီပင်ကိုမိုးမြင့်နည်းနည်းပိုကြမ်းလာပြီးလီးကိုဆွဲထုတ်သွားသည်။ထိုနောက်လီးမှအစွပ်အားဖြုတ်ကာအမှိုက်ပုံးထဲသွားထည့်ပြီးရေချိုးခန်းဝင်သွားသည်။ရေချိုးခန်းမှထွက်လာပြီးကုတင်ပေါ်တက်လာကာ
" မသီ နာသွားလား"
" နာတာပေါ့၊အောင့်နေတာပဲ"
" နောက်ရက်မှသက်သာသွားမှာ"
" အင်း"
ကိုမိုးမြင့်ကမသီကိုသူ့ဖက်လှည့်ကာနို့ကိုစို့ပြန်သည်။
" ကိုမိုးမြင့်မသီနို့တွေလဲနာနေပြီ"
" ဟုတ်လား"
" မသီကျနော်ယက်ပေးတာကောင်းလား"
" အင်းကောင်းတယ်"
" နောက်တစ်ခါလာရင်ရှယ်လုပ်ပေးမယ်မသီ"
" အင်း"
မသီမငြင်းမိတော့ပေ၊မသီကြိုက်သွားသည်ပဲလေ။
" မသီကျနော့်ကိုစုပ်ပေးပါလား"
" နောက်အခေါက်မှစုပ်ပေးမယ်၊
ခုကဘဏ်ကိုသွားရအုံးမယ်၊နောက်ကျရင်ယောင်းမကကလေးနဲ့စျေးရောင်းရတာအဆင်ပြေမှာမဟုတ်ဘူး"
" စတိလေးသာစုပ်ပေး"
" အင်းစုပ်ပေးမယ်"
မသီအိပ်ရာကထပြီးကိုမိုးမြင့်လီးကိုစုပ်ပေးလိုက်သည်။ကိုမိုးမြင့်လီးကပျော့နေရာကနေပြန်မာလာသဖြင့်ရပ်လိုက်သည်။တော်ကြာနောက်တကြိမ်ထပ်လုပ်လျှင်မသီခံနိုင်မည်မဟုတ်ပေ။ထို့ကြောင့်
" ကိုမိုးမြင့်သွားရအောင်နှော်"
" ခနလေးစုပ်ပါဦး မသီ"
" နောက်ကျမှကိုမိုးမြင့်ကျေနပ်အောင်စုပ်ပေးတော့မယ်"
" ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ"
မသီအိပ်ရာကထပြီးရေချိုးခန်းထဲဝင်ကာ သန့်ရှင်းရေးလုပ်လိုက်ပြီးအဝတ်များပြန်ဝတ်သည်။ ကိုမိုးမြင့်ကအဝတ်ပြီးပြီဖြစ်၍ မသီကိုဘရာချိတ်တတ်ပေးပြီးအင်္ကျီဇက်ကိုဆွဲတင်ပေးသည်။ ထို့နောက် အခန်းအပြင်ကိုထွက်ခဲ့ပြီးကိုမိုးမြင့်ကားပေါ်သွားထိုင်နေလိုက်သည်။ကိုမိုးမြင့်ကိုဟိုတယ်ဝန်ထမ်းကမှတ်ပုံတင်လာပေးရာယူလိုက်ပြီးဘဏ်ရှိရာဆီသို့မောင်းထွက်ခဲ့လိုက်သည်။ဘဏ်ကစာအုပ်ရပြီးနောက်အိမ်သို့ပြန်လာခဲ့သည်။မသီကိုလမ်းထိပ်တွင်ချပေးရန်ပြောလိုက်တော့ကိုမိုးမြင့်ကလမ်းထိပ်တွင်ချပေးပြီးအလုပ်ထဲသို့ပြန်သွားသည်။မသီအိမ်ကိုရောက်ပြီးဆိုင်ထွက်သည်။
များမကြာမှီကိုမိုးမြင့်လည်းရောက်လာသဖြင့်ကွမ်းယာယာပြီးကိုမိုးမြင့်ရုံးခန်းဆီသို့ထွက်ခဲ့သည်။
" ကိုမိုးမြင့်ကွမ်းယာလာပို့တာ"
" ဟုတ်ကဲ့မသီ၊အဆင်ပြေလား"
" နာနေတာပဲ"
" ညကျရင်ပါရာလေးသောက်လိုက်"
" ဟုတ်ကဲ့ကိုမိုးမြင့်"
မသီကွမ်းယာပို့ပြီးခပ်တည်တည်နှင့်ပြန်ထွက်ခဲ့သည်။ညနေအထိကွမ်းရောင်းပြီးညရောက်တော့ပါရာတစ်လုံးသောက်ကာအိပ်လိုက်သည်။မနက်ကျတော့ တော်တော်သက်သာသည်။ သက်သာသည်နှင့် ကိုမိုးမြင့်ကိုသတိရမိသည်။ကိုမိုးမြင့်လာမည့်လမ်းကိုသာမျှော်နေမိသည်။မသီတွေးမိသည်ငါအရူးကိုအမဲသားကျွေးမိလေသလားတွေးမိတော့သည်။
သို့သော် ကိုမိုးမြင့်ပေါ်မလာပေ။ခရီးထွက်နေသည်။တပတ်ကျော်ခဲ့သည်။ကိုမိုးမြင့်ကိုသတိရနေသည်။သူ့တပည့်တွေကိုမေးကြည့်တော့နှစ်ပတ်ကြာမည်ဟုသိရသည်။တပတ်လောက်ကြာတော့ရာသီလာပြီးနှစ်ရက်အတွင်းမှာကိုမိုးမြင့်နှင့်အတူအိပ်ခဲ့သည်ကိုညတိုင်းသတိရမိသည်။ဝင်ငွေနည်းနည်းရလာတော့ယောင်းမကိုပြောပြီးအမေနှင့်ညီမကိုရန်ကုန်အလည်ခေါ်လိုက်တော့အမေနှင့်ညီမရောက်လာသည်။အမေနှင့်ညီမကိုဘုရားဖူးလိုက်ပို့လိုက်သေးသည်။
အခုဆိုလျှင်ညီမဖြစ်သူကပါ ဆိုင်မှာကူ၍စျေးရောင်းပေးရာ နေ့လည်ခင်းဆိုလျှင်အားနေပေတော့သည်။ကိုမိုးမြင့် ကနှစ်ပတ်ကြာပြီးပြန်ရောက်ချိန်တွင်ကွမ်းယာသွားပို့တော့
" မသီ မနက်ဖြန်နေ့လည်အားလား"
" အားတယ်လေ၊အခုညီမလေးဆိုင်ထိုင်ပေးနေတယ်"
" ဟုတ်လားအိုးမကွဲတော့အဆင်ပြေတာပေါ့၊အဲဒါဆိုမနက်ဖြန်အပြင်သွားရအောင်"
" သွားလေ"
" မသီအိမ်ကိုဘယ်လိုပြောခဲ့မှာလဲ"
" ဘဏ်ကိုငွေသွားသွင်းမယ်လို့ပြောလိုက်မယ်၊ပြီးတော့ဆိုင်အတွက်ပစ္စည်းနည်းနည်းဝယ်မယ်ပြောလိုက်မယ်"
" အချိန်နည်းနည်းကြာမယ်ပြောထားပေါ့"
" အင်း "
" မနက်ဖြန်ကိုးနာရီအရင်နေရာကစောင့်မယ်"
" အင်းစောင့်၊လာခဲ့မယ်"
ကိုမိုးမြင့်ချိန်းတာကိုကျမမငြင်းနိုင်ကျမကိုယ်တိုင်ကတွေ့ချင်နေပြီ။နောက်နေ့ကျတော့မနက်ကိုးနာရီကိုကိုမိုးမြင်နဲ့ချိန်းထားသောနေရာမှာစောင့်နေလိုက်တော့ကိုမိုးမြင့်ရောက်လာတယ်။
" မသီစျေးအရင်သွားလိုက်လေ"
" ဘဏ်ကိုအရင်သွားလိုက်မလားလို့"
" ဘဏ်ကသွားစရာမလိုဘူး၊ငွေထည့်မှာမဟုတ်လား"
" ဟုတ်တယ်လေ"
" ဘယ်လောက်ထည့်မှာလဲ"
" နှစ်သိန်း"
" ကျနော့်ကိုပေး"
" အမ် ဘာဖြစ်လို့"
" ကျနော့်ကဒ်ထဲကပြန်လွှဲပေးမယ်"
" အဲလို ရလား"
" ရတယ်"
" အဲဒါဆိုစျေးအရင်သွားမယ်"
စျေးအရင်သွားလိုက်ပြီးဝယ်စရာရှိတာဝယ်ပြီးကားပေါ်တင်ခဲ့လိုက်သည်။ပြီးတော့တနေ့ကဟိုတယ်ကိုပဲသွားလိုက်ကြတယ်။ဟိုတယ်ရောက်တော့
" မသီ အင်္ကျီတွေကိုချွတ်ပေးမယ်"
" အာရေချိုးခန်းအရင်ဝင်အုံးမယ်၊ချွေးနံ့တွေနဲ့ညစ်ပတ်နေမှာ"
" အင်းဝင်လိုက်လေ"
မသီရေချိုးခန်းဝင်ပြီးအဝတ်တွေချွတ်ကာအောက်တပိုင်းလုံးကိုရေနဲ့လောင်းချလိုက်ပြီးဆပ်ပြာနှင့်သေချာဆေးကြောလိုက်တယ်။ ရေစင်အောင်သုတ်ပြီးသဘက်ပတ်ထွက်ခဲ့တယ်။ကိုမိုးမြင့်ကလည်းရေချိုးခန်းဝင်တယ်။ပြန်ထွက်လာတော့အဝတ်တောင်မပါပေ။ မသီက ကုတင်ပေါ်မှာအိပ်နေလိုက်သည်။ ကိုမိုးမြင့်လာတော့ဆီးဖက်ထားလိုက်သည်။ကိုမိုးမြင့်ကမသီကိုနမ်းတယ်မသီလည်းလွမ်းနေသည်မဟုတ်လား။ နှုတ်ခမ်းချင်းနမ်းစုပ်ကြသည်။မသီအဖုတ်ကအလိုလိုနေရင်းစိုလာသည်။
အထိအတွေ့ကမသီရဲ့စိတ်ကိုပြောင်းလဲစေသည်။မသီနို့တွေကိုမိုးမြင့်ကစို့သည်။အရင်လိုမယားပဲစိတ်ပိုကြွစေသည်။အဖုတ်ကိုကိုင်ပွတ်သည်၊အကွဲကြောင်းလက်နှင့်ထိုး၍မွှေပေးရာမသီမှာစိတ်တွေကြွသထက်ပိုကြွလာရသည်။ကိုမိုးမြင့်လီးကြီးကိုအသာအယာဆုပ်ကိုင်ပေးလိုက်ပြီးဆွပေးလိုက်သည်။လီးကြီးကမာန်ဖီသလိုဖြစ်ပြီးကြီး၍မာလာသည်။
" မသီ"
" ဟင်"
" စုပ်ပေးပါလား"
" အင်း"
အပိုမဆိုတော့ပေ။အိပ်ရာကထပြီးမိုးမြင့်လီးကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပေးလိုက်သည်။ဒစ်ကြီးကိုငုံ၍စုပ်ရသည်ကိုလည်းအားရသည်။လျှာဖျားနှင့်ထိုးမွှေပေးလိုက်သည်။
" ပြွတ် ပြွတ် ပြွတ်"
" အားးရှီးးးရှီးးးကောင်းလိုက်တာ မသီရယ်"
တရှီးရှီးတအားအားညည်းနေသဖြင့် မိုးမြင့်ဝဋ်လိုက်သည်ဟုထင်လိုက်သည်။ပိုအားရပြီး စုပ်ပေးလိုက်သည်။လဥကလေးကိုဆုပ်ကိုင်ညှစ်ရသည်ကိုလည်းအရသာတွေ့သလိုခံစားရသည်။
" မသီရေကောင်းလိုက်တာဗျာ၊အခုမသီကိုပြန်လုပ်ပေးမယ်၊မသီပက်လက်အိပ်လိုက်"
မသီသူပြောသလိုအိပ်လိုက်သည်။မသီဖင်အောက်ခေါင်းအုံးခုသည်။မသီဖင်ကြီးကအပေါ်မြောက်တက်ကာအဖုတ်ကြီးကိုပင်မြင်ရသည်။ကိုမိုးမြင့်ကမှောက်လျက်ပင်မသီအဖုတ်ကိုယက်သည်။အကွဲကြောင်းတလျှောက်လျှာနှင့်ထိုးမွှေသည်။
" ပလပ်၊ပလပ် ပြွတ်ပြွတ်"
" အာ့ရှီးးရှီးးးး"
ဒီတစ်ခါညည်းရသူကမသီပင်ဖြစ်သည်။ အဖုတ်အကွဲထဲလျှာကိုဝင်နိုင်သမျှဝင်အောင် ထိုးမွှေသွားတော့မသီထွန့်ထွန့်လူးရသည်။အစေ့ကိုတပြွတ်ပြွတ်စုပ်ပြန်သည်၊အရည်တွေတစိမ့်စိမ့်ထွက်မှန်းမသီသိသည်။အမှန်အကန်ကိုကြိုက်သွားရသည်။မသီကကောင်းလွန်း၍ခါးကိုမြှောက်မိသည်။မိုးမြင့်လျှာကမသီဖင်ဝကိုသွားယက်မိသည်။ထိုအရသာသည်လည်းတမျိုးတော့ကောင်းသည်။
" မသီကောင်းလား"
" အင်းး"
တအာ့အာ့ညည်းရင်းဖြေရသည်။
" မသီ...ကျနော့်အပေါ်ကတက်ခွပေး"
" အာ..အားနာစရာကြီး"
" ရတယ်တက်"
မသီကမိုးမြင့်အပေါ်ကနေခွပြီးမိုးမြင့်ပါးစပ်နှင့်ချိန်ပြီးကုတင်ခေါင်းရင်းကဘောင်ကိုကိုင်ပြီးထိုင်ချလိုက်တဲ့အခါကိုမိုးမြင့်ကကျမအဖုတ်ကိုလျှာနှင့်ထိုးမွှေပေးတော့တယ်။
" ပလပ် ပလပ်"
" အိုး!အားးးရှီးးရှီးးး "
ကျမအရမ်းကြိုက်သွားတောတယ်။တချက်တချက်ကျမကိုယ်တိုင်ဖင်ကို လိုက်ရွှေ့ပေးတယ်။အရည်တွေလည်းတစိမ့်စိမ့်စီးထွက်လို့လာတယ်။အောက်ကိုငုံ့ကြည့်ပြီးမိုးမြင့်အသက်ရှူရမခက်အောင်လည်းကြွပေးရတယ်။တချက်တချက်အနေအထားပျက်ပြီးသူ့လျှာကကျမရဲ့ဖင်ဝတည့်တည့်ကိုထိုးမွှေမိပြန်သည်။ဒီအရသာကလည်းစိတ်ကိုပိုကြွစေမှန်းကျမပိုသတိထားမိတယ်။
" ပလပ် ပလပ်"
" အာ့ရှီးးရှီးးးးးရှီးးး"
မသီအရမ်းကို စွဲလန်းမိတဲ့အရာတခုဆိုတာဝန်ခံမိတယ်။
" မသီ ကျနော်တို့လိုးရအောင်"
" ဟုတ်၊ကျမဘယ်လိုနေပေးရမလဲ"
" အပေါ်ကတက်လေ"
" ဟုတ်ကဲ့"
ကျမကိုမိုးမြင့်အောက်ကိုလျှောချပြီးအဖုတ်နဲ့လီးကိုတေ့ကာထိုင်ချလိုက်သည်။
" ဗျစ် ဗျိ ဗျိဗြစ်"
" အာ့ အားလားးလားး"
လီးက အဖုတ်ထဲ တအိအိဝင်သွားသည်၊အဆုံးထိရောက်တော့ ပြန်ကြွလိုက်သည်။ မိုးမြင့်ကကျမခါးကိုကိုင်ပြီးပင့်လိုက်အောက်ချလိုက်လုပ်ပေးသဖြင့်ကျမကသက်သက်သာသာဖြင့်အပေါ်အောက်ကြွကာလုပ်ပေးလိုက်တော့သည်။ဒီနေ့အရသာကပို၍ထူးခြားသည်။လုပ်နေရင်းမှသတိရလာသည်ကကမိုးမြင့်ကလီးကိုအစွပ်မစွပ်ထားသည်ကိုသတိရမိသည်။
" ဟာအစွပ်လဲ မပါဘူး"
" လုပ်စမ်းပါမသီ၊ပြီးသွားရင်အပြင်ကိုထုတ်ပစ်မယ်"
ကျမလည်းပြန်ပြီးလုပ်ပေးရာငါးမိနစ်ခန့်ပဲကြာသည်။လူကညောင်းလာသည်၊
" ညောင်းနေပြီမရတော့ဘူး"
" ညောင်းရင်ဆင်းလိုက်ကျနော်လိုးမယ်"
မသီပက်လက်အိပ်ပေးလိုက်သည်၊မိုးမြင့်ကမသီပေါင်ကြားဝင်ပြီးဒူးထောက်ကာလိုးသည်။လိုးရင်းပင်မသီရဲ့အစေ့နေရာကိုပွတ်သည်။
" ဖွတ် ဘွတ် ဖန်းးဖန်းးး"
" အာ့ အိုးးးရှီးးးရှီးးးး"
တကယ်ပင်ကောင်းသည်၊အစေ့အပွတ်ခံပြီးအလိုးခံရသဖြင့်မသီပြီးချင်လာသည်။မသီအသံတွေသိသိသာသာထွက်ပြီးညည်းသည်။မိုးမြင့်ဆောင့်ချက်ကလည်းပြင်းသည်။အရမ်းကောင်းလှသဖြင့်မသီအော်ညည်းရင်းပြီးသွားတော့သည်။မသီပြီးသွားတော့ကိုမိုးမြင့်ပြီးသွားမှာစိုးရိမ်လာသည်။
" ကိုမိုးမြင့်ပြီးခါနီးအပြင်မှာထုတ်နှော်"
" ကျနော်ပြီးတော့မယ် မသီ"
ကိုမိုးမြင့်ကကျမအဖုတ်ထဲကလီးကိုထုတ်ပြီးပက်လက်အိပ်နေသောကျမအပေါ်ခွတက်လာကာကျမပါးစပ်ထဲလီးထည့်တော့ကျမပါးစပ်ဟပေးလိုက်သည်။မိုးမြင့်ကကျမပါးစပ်ထဲဖြေးဖြေးလေးလိုးနေသည်၊နှစ်မိနစ်ခန့်ကြာသောအခါမိုးမြင့်လီးကသုတ်တွေပန်းထွက်ပြီးကျမပါးစပ်ထဲဝင်သွားတော့သည်၊ကျမထွေးထုတ်ရန်ပြင်သော်လည်းမိုးမြင့်ကဆက်လိုးနေသဖြင့်ကျမမှာထွေးမထုတ်နိုင်တော့ပဲမျိုချရတော့သည်။စေးပျစ်ပျစ်သုတ်များအာခေါင်ကတဆင့်လည်ချောင်းထဲဝင်သွားသည်။
ကိုမိုးမြင့်ကသူ့လီးပျော့ခွေသွားမှသူ့လီးကိုထုတ်သွားကာအိပ်ရာပေါ်လှဲချသည်။ထိုအခါမှကျမလည်းအိပ်ရာကထပြီးရေချိုးခန်းဝင်ကာအာလုပ်ကျင်းရသည်၊ထိုနောက်ရေသောက်ကာအိပ်ရာထဲပြန်လှဲလိုက်သည်။
" မသီထွေးထုတ်လိုက်တာလား"
" မထွေးလို့မဖြစ်ဘူးစေးကပ်နေတာ"
" အရသာဆိုးသလားလို့ပါ"
" အနံ့သိပ်မရှိဘူး၊အရသာလည်းမရှိဘူးစေးကပ်နေလို့"
" မသီအာခြောက်နေလို့နေမယ်"
" ဟုတ်တယ်ကိုမိုးမြင့်"
" ခနနားကြမယ်မသီ၊နည်းနည်းမောသွားတယ်"
" အင်းလေ"
ကိုမိုးမြင့်အိပ်ရာပေါ်ကထပြီးရေခဲသေတ္တာထဲကအချိုရည်ဘူးများကိုဖောက်ကာကျမကိုတစ်ဘူးပေးပြီးသူလည်းတစ်ဘူးသောက်သည်။ထို့နောက်တော့
" မသီကိုပိုက်ဆံလွှဲလိုက်မယ်၊မသီရဲ့အကောင့်နံ့ပါတ်ပြော"
မသီအကောင့်နံပါတ်ပေးလိုက်တော့သူကငွေလွှဲပြီး
" မသီဖုန်းထဲကြည့်လိုက်ငွေရောက်သလားလို့"
" ဘယ်လိုကြည့်ရမလဲ"
မိုးမြင့်ကပြရာမသီကြည့်လိုက်တော့ငွေဝင်နေသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။စကားခနပြောပြီး
" မသီထပ်လုပ်အုံးမယ်"
" အာကွန်ဒွန်လဲမရှိပဲနဲ့"
" ခနလေး ဟိုတယ်ကကောင်လေးကိုမှာလိုက်မယ်"
ဘေးမှာရှိတဲ့တယ်လီဖုန်းကိုကိုင်ပြီးဆက်သည်။ခနအကြာတွင်တံခါးလာခေါက်ရာမိုးမြင့်ကလုံချည်ထဝတ်ပြီးသွားသည်၊ချက်ချင်းပြန်လာတော့လက်ထဲအထုတ်နှစ်ထုတ်ပါလာသည်။
" မသီ ကနော့်ကိုမှုတ်ပေးဦးဗျာ"
" အင်းမှုတ်ပေးမယ်"
မသီကကိုမိုးမြင့်ပေါင်ကြားထဲကိုဝင်ပြီးလီးကိုစုပ်သည်။ ဂွေးဥကိုပါစုပ်ပေးရာမိုးမြင့်ကပေါင်ကား၍ မြှောက် ပေးသည်။မသီသိလိုက်သည်။ဂွေးဥနှင့်ဖင်ကြားကိုစယက်ပေးလိုက်သည်။စအိုဝကိုမူမယက်မိအောင်ရှောင်သော်လည်းမိုးမြင့်ကမသီခေါင်းကိုနှိမ့်ကာလုပ်ခိုင်းသဖြင့်မသီလုပ်ပေးလိုက်သည်။မိုးမြင့်လီးကအရမ်းကိုမာတောင်လာသည်။
" မသီကိုမှုတ်ပေးဦးမယ်"
" မသီကုန်းလိုက်"
မသီကုန်းပေးလိုက်သည်။မျက်နှာကိုတဖက်လှည့်စောင်းပြီးကုတင်ပေါ်တွင်ကပ်နေစေကာခါးကိုခွက်ပေးထားသည်။ထိုအခါမှမသီအဖုတ်အပြင်ကိုပြူးထွက်ပြီးမိုးမြင့်ယက်လျှင်အဆင်ပြေမည်။မိုးမြင့်ကမသီဖင်နောက်မှနေ၍အဖုတ်ကိုယက်ရင်းဖင်ကိုပါလျှာနှင့်ထိုးသည်။
အဖုတ်ကိုလျှက်ဖင်ထဲလက်ညှိုးထိုးမွှေသည်။မသီဒီကိစ္စကိုသိသည်။မိုးမြင့်ဖင်လိုးချင်၍ခွင်ဆင်နေသည်မှန်းကိုမသိချင်ယောင်ဆောင်ပေးလိုက်သည်။မသီ ဒုတိယအကြိမ်ပြန်ပြီးစိတ်ထလာသည်။အဖုတ်ယက်ခံရင်းညည်းမိသည်။
" မိုးမြင့် လုပ်လို့ရရင်လုပ်တော့ဟာ"
" အင်း လုပ်မယ်လေ"
" လာဒီနေရာမှာ ဒီလိုအိပ်ပေး"
မိုးမြင့်ပြသကဲ့သိုမသီနေပေးလိုက်တယ်။ကုတင်မှာအတည့်မအိပ်ပဲကန့်လန့်အိပ်ရတာပါ။ပြီးမှမိုးမြင့်ကခေါင်းအုံးတစ်လုံးယူပြီးခါးအောက်မှာခုတယ်။ခြေနှစ်ချောင်းမိုးပေါ်ထောင်ပြီးလက်တဖက်နှင့်ရင်ဘတ်ပေါ်ပိုက်အပ်ကာနောက်လက်နှင့်လီးကိုကိုင်ပြီးအဖုတ်ဝမှာတေ့ပြီးဖိသွင်းတယ်။ဒီတစ်ခါပုံစံအသစ်ပါပဲ။လီးဝင်သွားတော့မှခြေနှစ်ချောင်းရှေ့တွန်းပြီးလိုးတော့တယ်။
" ဗျစ် ဗျစ် ဘွတ်ဖတ် ဖွတ်"
" အားးးအိုးး..."
တင်းကြပ်ကြပ်ခံစားမှု့က မပျောက်လီးဒစ်တိုးဝင်လာပြီး ပြန်ထွက်တော့ အတွင်းသားတွေကို ဆွဲယူသွားသလိုပါပဲ။ တထစ်ထစ်နဲ့ အရသာတွေ့ ရပြန်တယ်။ မိုးမြင့်ဒီကိစ္စမျိုးမှာ အတော်ကျွမ်းကျင်တဲ့အဆင့်ရှိမှန်းမသီတွေးမိတယ်။ဘယ်သူတွေကိုများလုပ်ဖူးသလဲတွေးနေတုန်းတဒုတ်ဒုတ်နဲ့ တိုးဝင်လာတဲ့လီးကြောင့်အတွေးကိုပင်မေ့ပြီး ကာမအလိုကျပါသွားရတယ်။ ဒီတကြိမ်လိုးချက်ကတော်တော်ကြာတယ်။ မတ်တပ်ရပ်လိုးရလို့လားမသိ၊မိုးမြင်ညောင်းဟန်ပင်မပြ၊မသီမှာသာပြီးလုလုဖြစ်လာပြီးညည်းမိတော့တယ်
" ဘွတ် ဖတ် ဖတ်..ဖန်း ဖန်းး"
" အာ့!အင်းးဟင်းးဟင်းးးမိုးမြင့်ငါပြီးတော့မယ်၊အတူတူပြီးရအောင်ဟာ"
" အင်း ကျနော်နည်းနည်းကြမ်းမယ်"
" အင်းကြမ်းလေ"
မိုးမြင့်က မသီပေါင်ကိုပြန်ကားပြီးကျောအောက်ကနေလက်နှိုက်ပြီး ပုခုံးကိုဆွဲကာကြမ်းကြမ်းလေးလိုးတော့တယ်။ဆောင့်ချက်တွေကြမ်းလာသည်နှင့်အမျှမသီလဲအော်ညည်းသံတွေပိုထွက်လာခဲ့တယ်။ငါးမိနစ်ခန့်ဆက်တိုက်လိုးလိုက်တဲ့အခါမသီကမိုးမြင့်ကျောပြင်ကိုလှမ်းဖက်လိုက်တယ်။တကယ်ကိုလည်းကာမအရသာကိုကောင်းစွာခံစားရပြီးနောက်
" ဘွတ် ဖွတ် ဖန်းဖန်းးးးး"
" အာ့ အိုးးအီးးးပှီးးပှီ အိုးးးးး"
မသီတကယ်ကိုပြီးသွားတယ်။မိုးမြင့်လည်းအချက်သုံးရာခန့်မနားတမ်းလိုးလိုက်ပြီးနောက်မသီ၏ ဖင်ဝကိုလီးတေ့ကာဖိသွင်းသည်။
" အားးး နာတယ်ဟ၊မလုပ်နဲ့"
လီးကလက်တဆစ်ခန့်ဖင်ထဲဝင်လာသည်။မီးနဲ့ထိုးသလိုခံစားရသဖြင့်မသီကရုန်းကန်လိုက်သည်။
" မရဘူးလား မသီ"
" မရဘူးမိုးမြင့် ကွဲသွားလိမ့်မယ်"
" အဲဒါဆိုလဲ ထပ်စုပ်ပေးဦးဗျာ"
" အေးစုပ်ဆိုလဲစုပ်ပါ့မယ် ဖင်တော့မလိုးပါနဲ့"
" ဟုတ်ကဲ့ပါဗျာ"
မသီ မိုးမြင့်လီးကို ဂွင်းထုသလို လုပ်ရင်းစုပ်လိုက်သည်။ သိပ်ကြာခင်မှာမိုးမြင့်ရဲ့ သုတ်ပူနွေးနွေးလေးများမသီ ပါးစပ်ထဲ တဖြောဖြောထဲ စီးဝင်သွားတော့တယ်။ မသီမှာမိုးမြင့်ကြောင့် ကာမအရသာကို နဖူးတွေ့ဒူးတွေ့ခံစားမိရတော့တယ်။ နောက်တော့ရေချိုးခန်းထဲ ရေဝင်ချိုးလိုက်ကြပြီးအိမ်ပြန်ခဲ့ကြသည်။ ဒီလိုနဲ့နှစ်ပတ်တကြိမ်ခန့်မိုးမြင့်နှင့်မသီချိန်းပြီး ပစ္စည်းဝယ်ရန်အကြောင်းပြ၍တမျိုး၊ဘဏ်ငွေသွင်းရန်အကြောင်းပြ၍တဖုံကာမအရသာကို ခံစားနေကြသည်မှာ သုံးလခန့်ကြာခဲ့သည်။
နောက်တော့ မိုးမြင့်အား သူ့အကိုမှနယ်ကို လုပ်ငန်းတစ်ခုကိုကြီးကြပ်ခိုင်းရာ မိုးမြင့်နယ်ကို ထွက်သွားရသည်။ မိုးမြင့်မရှိတော့မသီလည်းပျင်းလှသည်။ အမေနှင့်ညီမ ရွာပြန်ချင်လာတော့ မသီက သကြန်နာနီးမှပြန်ပို့မည်ပြောသည်၊မိုးမြင့်ကနှစ်စ်လခန့်ကြာမှပြန်ပေါ်လာပြီးပြန်ထွက်သွားပြန်သည်။
သကြန်နီးတော့ မသီအမေနှင့်ညီမကို ရွာပြန်ပို့ပြီး ရွာတွင် စပါးရောင်းခြင်းနွားများဝယ်ယူခြင်း၊ စသည့်အလုပ်ကိုလုပ်ရင်းကြာနေရာမှ ထိုအလုပ်များကို ကူညီပေးသောသူနှင့် တပူးပူးနေရင်းကအစရှိခဲ့ပြီးပြီမို့ ကာမစိတ်ကိုမထိန်းနိုင်တော့ပဲ လုပ်မိရာလူမိသွားသောကြောင့် အိမ်ထောင်မပြုချင်ပဲ အိမ်ထောင်ပြုလိုက်ရတော့သည်။
........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................
ပြီးပါပြီ။
