ဖြစ်ရပ်မှန်‌ မောင်နှမ အင်းစက်ဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)

ဖြစ်ရပ်မှန်‌ မောင်နှမ အင်းစက်ဇာတ်လမ်း (စ/ဆုံး)

ဦးကိုကိုကြီး (Tawe MaShung) ရေးတက်သလိုရေးသည်။

{ အင်းစက် ဇာတ်လမ်း ဖြစ်ပါသည်။ }

{ ညီမလေး တစ်ယောက်လာ ပြောပြထားသော ဖြစ်ရပ်မှန် အင်းစက် ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပါသည်။}

အင်းစက်ဆိုတာဘာလဲ၊

အင်းစက် ချစ်သူရဲ့ အရသာဟာ သာမာန် ချစ်သူတွေထက် ဘယ်လောက်ကောင်းလဲ ဆိုတာ အစက ကျမ မသိခဲ့မိပါဘူး. ကျမ လည်း ရည်စားတွေ ထားခဲ့ဖူးပါတယ်။ ခု‌မောင်ဝမ်းကွဲလေး ကျမရဲ့ မောင်နဲ့မှပဲ အင်းစက်အရသာကို အရမ်းကြိုက်မိနေပါပီရှင့်။

ဖြစ်ရပ်မှန် ဇာတ်လမ်းလေးပါ။

အဖြစ်အပျက်လေးက ဒီလိုပါရှင့်။

ကျမနံမည်က ပိုးဥ။ အသက်က (၂၉) တဦးတည်းသော သမီးပါ။ အဖေက ပွဲစား အမေက ကျမတို့မြို့ပေါ်က ဈေးထဲမှာ မနက်သွားညပြန်ပေါ့...။ အဖေကတော့ တပတ်နေမှ တစ်ရက်လောက်ပဲ အိမ်မှာရှိတယ် ။ ခရီးသွား နေတာ များပါတယ်...။ ကျမကတော့ အိမ်မှာ ထမင်းဟင်းချက် အလုပ်ပဲပေါ့..။ အဖေ မရှိတဲ့ရက်တွေ အမေ့ကို ကျမတို့ မောင်ဝမ်းကွဲ ဖြိုးကြီးက ဆိုင်ကယ်မောင်းပြီး လိုက်ပို့ပေးပါတယ်...။ ညနေကျ သူပဲပြန်ကြိုပေါ့...။

ကျမနဲ့ဖြိုးကြီးက မောင်နှမတဝမ်းကွဲ ဆိုပေမယ့် အရင်းအချာတွေထက် ပိုချစ်ကြပါတယ်...။ အိမ်က ကျမကို ပိုးဥ သလိုမွေးထားရလို့ “ပိုးဥ” လို့ပဲ ခေါ်ပြီး ခုအရွယ်ထိ ဘာအလုပ်မှ မလုပ်ခိုင်းပါဘူး...။ ဖြိုးကြီးကတော့ ကျမကို “ မမပိုး ” လို့ပဲ အဖျားစွတ် ခေါ်တယ်...

ဖြိုကြီးက အိမ်မှာ စားအိမ်သောက်အိမ်လို ဖြစ်နေတာ ၊ ငယ်ငယ်လေး ကတည်းကဆိုတော့ အဖေရောအမေရော ကျမကရော အရမ်းအလိုလိုက် အရမ်းချစ်ကြပါတယ်..။

ဒါနဲ့လေ ကျမ အသက် (၂၀) လောက်က ထင်တယ်..။ အဲတုန်းက ဖြိုးကြီးက (၁၇) လောက်ပေါ့...။ ရပ်ကွက်ထဲက အကိုကြီးတစ်ယောက် ကျမကို ရည်းစားစာ လိုက်ပေးတာ ဖြိုးကြီးက သိသွားလို့ အဲ အကိုကြီးကို ရန်သွားရှာတာ..။

ဖြိုးကြီးက ကျမအပေါ် အဲလောက်ထိ ချစ်သလို သဝန်လည်း အရမ်းတိုတယ်။

..........................

အဲ့လို သဝန်တိုတဲ့ကြားကပဲ ဖြိုးကြီး မသိအောင် ရည်းစား ခိုးထားရတာပေါ့ ။ ပထမဆုံးတစ်ယောက်တုန်းကတော့ ရည်းစားသာ ဖြစ်သွားတယ် ။ လက်လေတောင် အကိုင်မခံ လိုက်ရပါဘူး။ ဒုတိယ တစ်ယောက်နဲ့ကျ အပေါ်ယံ အနမ်းလောက်ပဲ ကြုံလိုက်ရတယ်။

ဖြိုးကြီး သိသွားပြီး သူကြောင့်ပဲ လမ်းခွဲခဲ့ရတယ်။ ဖြိုးကြီးက ကျမကို ချစ်နေတာ မသိခဲ့မိဘူးလေ။ မောင်နှမချင်း ဆွေမျိုးသာချင်း အချင်းချင်း ချစ်ကျတယ့် အင်းစက် ဆိုတာ မသိခဲ့၊ ချစ်လို့ရတယ် ဆိုတာလည်း မသိတော့ ရည်းစားကို ချစ်လှချည်ရဲ့လို မဟုတ်ပေမယ့် ရည်းစားနဲ့ ပြတ်ရလို့ အဲ့တုန်းကတော့ ဖြိုးကြီးကို စိတ်ဆိုးမိတာပေါ့။

ကျမ အကြောင်းတွေချည်း ပြောပြလို့ ပျင်းနေကျပြီးလား။ ကောင်းခန်းက ဘယ်ကစလည်း ဆိုတော့ ဖြိုးကြီးကို ဆိုင်ကယ်စီး သင်ခိုင်းရာက စတာပါပဲ။

ကျမ ဆိုင်ကယ် မစီးတက်တော့ ဖြိုးကြီးကို သင်ပေးဖို့ ပူဆာရတာပေါ့။ အဲ့တာနဲ့ ညနေခင်း လူရှင်းတဲ့ အချိန် လူပြတ်တဲ့ မြို့ပြင်လမ်းဘက်ကို သွားသင်ရတာ။

“ မမပိုး လေဗာလေး ကိုဆွဲကြည့် ငြိမ်နေအောင်ဆွဲ ရပြီ”

ဆိုတော့ ကျမက အရှေ့က ဖြိုးကြီးက အနောက်က ခွထားတာ စထွက်တော့ မငြိမ်ဘူး။ ကျမက ကြောက်နေတော့ 

“ မ‌ကြောက်နဲ့ မမပိုး”

ဆိုပြီး ဖြိုးကြီးက အနောက်ကနေ ဆိုင်ကယ် လက်ကိုင်လေးကို အသာ လှမ်းထိန်းပေးတယ် ။ ဖြိုးကြီးက နောက်ကနေ ခွထာပြီး  လက်ကိုင်းလေကို ကျမ လက်ပေါ်က အုပ်ကိုင်ပေးထားတော့ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုးကြီး ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးထဲ ရောက်နေတာပေါ့။  ကျမ ရင်ခုန်သလိုလို ရင်တဖိုဖို ဖြစ်သွားတယ်။

ခဏနေတော့ ကျမ ရဲလာတယ် ။ ဖြောင့်အောင် မောင်းတတ်လာတယ် ။ နည်းနည်းရလာတော့ နောက်တစ်ဆင့် ဂီယာထိုး ဘရိတ်နင်းတာတွေ ဖြိုးကြီးက စသင်တယ်။  နောက်အရှိန်လေးရအောင် မောင်းခိုင်လိုက် အရှိန်လျှော့ ဘရိတ် နင်းခိုင်းလိုက် ယိုင်သွားရင်  တစ်ဖတ်ကခါးကို ကိုင်ပြီး တစ်ဖတ်က လက်ကိုင်လေး ထိန်းပေးလိုက်ပေါ့ ။

အဲကျမှ သိလိုက်ရတာက ကျမ ဖင်ကားကားကြီးကြားကို ဖြိုးကြီးရဲ့ သံချောင်လို မာမာတောင်တောင်လီး‌ချောင်းကြီး လာလာ ထိုးနေတယ် ဆိုတာပဲ ။ လီးကြီးက တဖြည်းဖြည်း ရှေ့တိုးတိုးလာလိုက်တာ ကျမက ဖြိုးကြီးလီးကြီးပေါ် ကျမဖင်ကြီးနဲ့ တက်ထိုင်မိနေသလို ဖြစ်နေတာပေါ့။ 

ကျမ အသက်ရူသံတွေ မြန်လာပြီး ရင်ခုန်သံတွေ ဗရမ်းဗတား ဖြစ်သွားတယ်။ ဆိုင်ကယ် စီးသင်နေတာကိုပါ မေ့သွားပြီး ဆိုင်ကယ်ပါ ရမ်းခါသွားတာပေါ့။ အဲ့တော့မှ ပိုဆိုးသွားတာ‌ပေါ့။ ဖြိုးကြီးက လက်ကိုင် နှစ်ဘက်လုံးကို ကျမလက်ပေါ်က အုပ်ကိုင်လိုက်တော့ ကျမ တစ်ကိုယ်လုံး ဖြိုးကြီးရင်ခွင်ထဲ နောက်တစ်ကြိမ်း ပြန်ရောက်သွားပြန်တယ်။ 

ဆိုင်ကယ်က ခုန် ခုန် သွားတော့ ဘယ်လိုပုံစံ ဖြစ်နေလည်းဆို ကျမ တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖြိုးကြီးက နောက်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး ကျမ ဖင်ကားကားကြီး ကြား ဖြိုးကြီးဟာ မာတောင်တောင်လီးကြီးနဲ့  ညောင့်ပြီး ထမိန်အပေါ်ကနေ လိုးနေသလိုဖြစ်နေတာပေါ့။ 

ကျမကိုယ်မှာ ကြက်သီးဖုကလေးတွေ ထလာပြီး ကျွန်မ‌ စောက်ဖုတ်ထဲမှာ စိုစိုစွတ်စွတ် ခံစားလာရတယ်။စိတ်ထဲ လွင့်သွားလိုက်။ မြင့်သွားလိုက် နဲ့ပါပဲ။

မြို့ပြင်ဆိုတော့ လူကလဲပြတ်တယ်။

ဖြိုးကြီးက 

“ မမပိုး ဟိုအပင်ကြီး အောက်ခန နားရအောင်”

ဆိုပြီး ဆိုင်ကယ် ရပ်လိုက်ပြီး အပင်ကြီးအောက်ကို ကျမကို ခေါ်သွားတာ ။ ကျမလည်း စိတ်ညို့ခံရတဲ့ လူလိုပဲ ဖြိုးကြီး ဆွဲခေါ်ရာနောက် ပါသွားတာပေါ့။

အပင်အောက်ရောက်တော့

“ မမပိုး"  

လို့ တိုးတိုးလေး ခေါ်ပြီး နဖူးကို ငုံ့နမ်းလာတယ်။ မတော်ဘူးဆိုတဲ့ အသိရှိပေမယ့် ကျမ မရုန်းကန်ပဲ ငြိမ်သက်နေမိတယ်။ မျက်နှာ အနှံနမ်းပြီး သူ့အနမ်းတွေက နှုတ်ခမ်းဖျားမှာ အဆုံးသတ်သွားတယ်။ ခေါင်းကို ဆွဲမော့ပြီး ကျမ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်နမ်းနေတယ်။ အသက်ရှူ မဝတော့ဘူး။ ရင်ဘတ်တွေ ကော့တတ် လာမိတယ်။

ရင်ဘက်ထဲ က နှလုံး ခုန်သံတွေကလည်း မီတာ (၁၀၀) ပြေးထားသလို အရမ်းခုန်နေပီ ။ ဒါပေမယ့် မဖြစ်သင့်ဘူးဆိုတဲ အသိဝင်လာမိတော့ ဖြိုးကြီးကို ပြောလိုက်မိတယ်။ 

“ ဖြိုးကြီး ရယ် မမပို တို့က မောင်နှမ တွေလေ မဖြစ်သင့်ပါဘူး " 

“ မမပိုး  ဖြိုးကြီး  မမပိုးကို ဘယ်လောက်ချစ်တယ်ဆိုတာ မသိဘူးလား ...မမပိုးကို ဖြိုးကြီးက အစ်မတစ်ယောက်လိုကော ချစ်သူလိုကော ချစ်တာပါ ...မမပိုး အရင် ရည်းစားတွေထက်သာတဲ့ အချစ်မျိုးနဲ့ ငယ်ငယ်လေး ကတည်းက ချစ်ခဲ့ရတာပါလို ”

ပြောလာတယ်။ 

“ ဖြိုးကြီးရယ် မောင်နှမချင်း ချစ်လို့ရလို့လား ”

လို့ ကျမက မေးမိတော့ ဖြိုးကြီးက 

“ ရတာပေါ့ မမပိုးရယ်.. ချစ်သူတွေက 1500 အချစ် ပဲရှိတာ.. မောင်နှမချင် ချစ်ရင် 1500 အချစ်ရော 528 အချစ်ရော ဆိုတော့ 2028 အချစ် သူတိုထက် ပိုပျင်ထန်းပါတယ် ” တဲ့ ။

သူအချစ်ကို လက်ခံပေးပါလို့ ပြောလာတယ်။

ကျမ ခေါင်ငြိမ့်မိသလား ခေါင်းခါးမိသလား မသိလိုက်မိခင်မှာပဲ ဖြိုးကြီးလက်တွေက နောက်ကျောကို ဖွဖွလေး ပွတ်သပ်ပေးနေတယ်။ အင်္ကျီကြယ်သီးလေးတွေ တခုချင်းဖြုတ်နေတာကို သိပေမယ့် အလိုက်သင့်နေပေးမိပြန်တယ်။

နောက်ကျောကို လက်လျှိုပြီး ဘော်လီ အင်္ကျီချိတ်တွေ ဖြုတ်နေတယ်။ နှုတ်ခမ်းကို နမ်းတာမလွှတ်ပဲ လက်တွေက ကျမ နို့တွေကို ဖွဖွလေး ပွတ်ပေးနေတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေ ထောင်လာတယ်။ နို့သီးထိပ်လေးတွေကို လက်မ လက်ညှိုးသုံးပြီး ချေပေးတယ်။

" အင်း ဟင်း ဟင်းးးး"

ညည်းသံတွေ အလိုလို ထွက်ကျလာတယ်။ အနမ်းတွေကို လွှတ်ပြီး ကျမကို အသာလေး လှဲချလိုက်တယ်။

“ အိုး မောင်ရယ်”

ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး မောင် လို့ခေါ်လိုက်မိမှန် မသိတော့ပါဘူး။

ကျမစိတ်ထဲ ငိုမလို ရီမလိုပါပဲ။

" ဟင့်အင်"

မသိမသားလေး ရုန်းမိတယ်။ ဖြိုးကြီးက လွှတ်မပေး။ ကျမနို့တွေကို ဘယ်ညာပြောင်းပြီး အငမ်းမရ စို့တယ်။

“ အ့”

“ အို”

အရှိန်လေးတတ်လာတော့ ကျမ မရုန်းမိတဲ့ အပြင် ပါးစပ်ထဲက ကျွတ်မှာတောင် ကြောက်နေပြီ။ ဖြိုးကြီး မက်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ ကျမမဝံ့မရဲ ကြည့်မိတယ်။

ဖြိုးကြီးက ကျမကို ပြုံးပြပြီး သူပုဆိုးကြီး ချွတ်ချလိုက်တယ် လီးကြီးကအရမ်းမကြီးဘူး အနေတော်ပဲ ။ ဖြောင့်တန်းနေတယ်။ ဒစ်ထိပ်ဖူး က ပစ်တော့မယ့် ဒုံးပျံလို ထောင်နေတယ်။

ကျမရှေ ဒူထောက် ထိုင်ချလိုက်တယ် ကျမထမီကို လှန်ပြီးကျမ ခြေထောက်တွေကို ဆွဲကားလိုက်တယ်။

“ အိုး ”

ပြီး ဖြိုးကြီးက ကျမ ပေါင်တွေကို နမ်းတယ်။ ပြီးတော့ ဆီးခုံမွှေးလေးတွေကို လက်နဲ့ မနာအောင် ဆွဲတယ်။ သူ့လျှာကြီးနဲ့ ပေါင်တွေကို လျှက်တယ်။ သူ့ရဲ့ လျှာဟာ ပေါင်အတွင်းသားလေးတွေကို ဝေ့ဝိုက်ပြီး ဆော့ပေးနေတယ်။

ကျမ အသက်ရှုသံတွေ မြန်လာရပြန်တာပေ့ါ။ ကျမ စောက်ဖုတ် ကို တမင်မထိပေးပဲ ဘေးနားလေးတွေကိုပဲ ဆော့ကစားနေတာက ကျမကို ပိုကြွလာစေတယ်။ ခါးလေးကို မသိမသာ သူ့နှုတ်ခမ်းနောက် လိုက်ရွေ့ပေးမိတယ်။

ပေါင်နှစ်ချောင်းကို ဆွဲကားလိုက်တယ်။ လက်မနဲ့ ကျမ အရသာဖူးလေးကို ဖိချေပေးတယ်။ လက်နှစ်ဖက်နဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကိုဖြဲပီး လျှာနဲ့ကလိနေတယ်။

“ အိုး အို ”

သူ့လျှာဟာ ထက်အောက် စုန်ဆန်ပြေးလိုက်၊ ဝေ့ဝိုက်ကာ တိုးလိုက်နဲ့ ကျမမှာ အဲ့ဒဏ်ကို အလူးအလဲ ခံစားနေရတာပေါ့။

“ အ. အ..  ..”

ကျမ ဖင်ကြီးတွေ ကြွတက်လာတယ်။ ကျမအစိက်ု ဖိစုပ်ပြီး လက်နဲ့ လိုးပေးနေတော့

“ အားး အ့..”

“ အို..”

အောက်က မြက်ခင်းကို ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆွဲထားမိတယ်။

“ အ့..အ့”

ကော့တက်လာပြီး တကိုယ်လုံးကရှိသမျှ အားတွေ သွန်ချလိုကိသလို ဝုန်းကနဲ ပြန်ကျလာတယ်။ ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်နဲ့ အသက်ရှူလို့မဝ။ ရေထဲကငါး ကုန်းပေါ်ပစ်တင်သလို ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်နေတယ်။

ပြီးလည်းပြီးရော့ ဖြိုးကြီးက သူဟာကြီး တရမ်းရမ်းနဲ့ ကျမပေါင်ကြားဝင်လာပြီး ကျမအဝကို တေ့ပြီး ဖြေးဖြေးချင်း အရသာခံသွင်းနေတယ်။ ကျမမနေနိုင်တော့ဘူး ခါးကိုကော့လိုက်မိတယ်။ ဒုတ်ခနဲ သားအိမ်ကို ဆောင့်မိတယ်။

ဘယ်လို အရသာရယ်လို့ မပြောတတ်ဘူး။ တဖြည်းဖြည်း စလာတဲ့ လှုပ်ရှားမှု နဲ့အတူ  လီးကြီး ကျမအဖုတ်လေးထဲမှာ ရှေ့နောက် ရွေ့နေတယ်။ ပြည့်သိပ်နေတဲ့ ခံစားမှု ၊ ရွေ့လျား ပွတ်တိုက်နေတယ့် အတွင်းသားတွေနဲ့ ထိမိမှုတွေနဲ့ အတူ

ကျမစိတ်တွေဟာ အဲဒီခံစားမှုတွေကို ပိုပို လိုချင်လာမိနေတယ်။ အထုတ်အသွင်း စည်းချက်ညီညီနဲ့ ဆောင့်ပေးနေတယ်။ ကျမလေ ကော့ကော့ပေးမိတယ်။

သူ့လီးကြီး ကျမထဲက ထွက်သွားမှာစိုးပြီး ညှစ်ညှစ်ထားမိတယ်။အဖုတ်လေးထဲ ပြည့်ဝင်လာနေတဲ့ လီးကြီးဟာ အတွင်းနံရံတွေကို ပွတ်တိုက်ပြီး ဟိုး..အဆုံးထိရောက်သွားပြီ။ ဆောင့်ချက်တွေ ပိုပိုမြန်လာတယ်။ ပိုပို အားပါလာတယ်။

“ အိုး ကောင်းလိုက်တာ မမပိုးရယ် "

သူ့အသံကြားတော့ ကျမ ပိုပိုညှစ်ပေးမိတယ်။

“ အိုး ”

“ မောင်....မမ မရတော့ဘူး”

မောင်ရဲ့ ဆောင့်ချက်တွေ မြန်ဆန်လာပြီး ကျမ အထဲကလည်း ကျင်လာတယ်။ သားအိမ်ကို လာထိတဲ့ သုတ်ရည်တွေနဲ့အတူ ကျမ အသွေးအသားတွေလည်း ထွက်ကျကုန်ပြီထင်တယ်။ ကျမ မခံစားဘူးတဲ့ အရသာအသစ်ကို ခံစားမိလိုက်တယ်။

မဖြစ်သင့်မှန်း သိပေမယ့် ဖြားယောင်းတဲ့ အမှောင်နောက် တကောက်ကောက် လိုက်နေမိတော့ပါတယ်။

ပြီးပါပြီ။

( စကားချပ်-‌ပြောပြသူညီမလေစကား-

အင်းစက် ဖြစ်တဲ့ မောင်တစ်ဝမ်းကွဲနဲ့မှ အလိုးခံဖူးတာ ခု မောင်တစ်ဝမ်းကွဲကို အရမ်းချစ်ပြီး အလိုးခံနေပြီ၊ သူ့အိမ်မှာ နေ့တိုင်း သွားနေနေတာ လူလစ်တိုင်း လိုးတယ်။ )

...........................

မှတ်ချက် ။       ။ စာရေးသူက ဖြစ်ရန်မှန်မောင်နှမ အင်းစက် ဇာတ်လမ်း လို့ ရေးထားသော်လည်း အင်းစက်မဟုတ်ပါ၊ ခုခေတ်မှာ မောင်နှမ တဝမ်းကွဲ၊ နှစ်ဝမ်းကွဲ တွေကို လူကြီးတွေ ဆွေမျိုးတွေက ဖိတ်မယ့်ဖိတ် ကိုယ့်အိတ်ထဲ ဖိတ်ဆိုပြီး ရည်ရွယ်ကာ ပေးစားလက်ထပ်ပေးနေပါပြီ။ 

အင်းစက်ဆိုတာက မောင်နှမအရင်းအချင်းချင်း၊ အဖေနဲ့သမီး၊ အမေနဲ့သား သွေးသားစပ်ယှက်တာကိုမှ အင်းစက်လို့ခေါ်ကြတာပါ။

...........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................ 

ပြီးပါပြီ။