ဖြစ်သမျှ အကောင်းဘဲ မြင်နေရတဲ့ဘဝ အပိုင်း ( ၁ )

ဖြစ်သမျှ အကောင်းဘဲ မြင်နေရတဲ့ဘဝ အပိုင်း ( ၁ )

ရေးသားသူ - သရဲလေး

( ၁ )

ကျွန်တော့် အမည် အောင်ဇော် ။ ကျွန်တော်က ငယ်ငယ်ကတည်းကနေ မွေးစားအဖေရဲ့ ကျွေးမွေးပြုစုမူကြောင့် အခုဆိုရင် တက္ကသိုလ် ပထမနှစ်ကို သင်ကြားနေသူပါ ။ မွေးစား အဖေကတော့ ကျွန်တော့်ကို ကလေး ဂေဟာကနေ ခေါ်ယူပြီး အမွေစား အမွေခံအဖြစ် မွေးစားတာကို ကျွန်တော် (၉) တန်းစာမေးပွဲဖြေပြီးချိန်မှာ ပြောပြသွားခဲ့တယ် ။ 

သူပြောတာက တနေ့ သူသေသွားရင် ကျွန်တော့် အတွက် ငွေတွေ ချန်ထားခဲ့တဲ့အကြောင်းကို ပြောပြထားတယ် ။ ကျွန်တော် ဆယ်တန်းဖြေပြီး အချိန်မှာ မွေးစားအဖေဟာ ကားအက်ဆီးဒင့် တစ်ခုကြောင့် ဆုံးသွားခဲ့ရတယ် ။

သူပြောခဲ့တဲ့ အတိုင်းဘဲ သူရဲ့အသုဘ အခန်းအနား ပြီးသွားတော့မှ ကျွန်တော်ဟာ သူရေးထားခဲ့တဲ့ ဒိုင်ယာရီ စာအုပ်ကို ဖတ်လိုက်ချိန်မှာ ကျွန်တော်ဟာ သူ့အတွက် အရမ်းကို ခံစားရပြီး ငိုကြွေးခဲ့ရတယ် ။ သူဟာ ကျွန်တော့်ကို နေစားအလုပ်လုပ်ပြီး ကျောင်းထားပေးတယ် ထင်ခဲ့တယ် ။ 

တကယ်တော့ သူက ယောကျ်ားဖာ လို့ခေါ်တဲ့ ပျော်တော်ဆက် ယောကျ်ား တစ်ယောက် ဖြစ်ပါတယ် ။ သူက ဒီအလုပ်ကို မလုပ်ချင်ပေမဲ့ ကျွန်တော့် ကျောင်းစရိတ်ရယ် စားသောက်နေနိုင်ဖို့ အတွက် လုပ်ခဲ့ရတယ် ။ သူက ကျွန်တော့်ကို ပညာတတ်တစ်ယောက် ဖြစ်စေလိုပြီး သူ့လို ဘဝမျိုး မဖြစ်အောင်လို့ ဒီစာရေးထားခဲ့တာလို့ အဆုံးသတ်ထားတယ် ။

တကယ်တော့ ကျွန်တော်က ဆယ်တန်းကျောင်းသားဘဝမှာပင် (၁၈) နှစ်ပြည့်ခဲ့ပြီး ဆယ်တန်းမှာ တစ်နှစ်ကျတယ် ။ နှစ်နှစ်ဆက် တက်ပြီးမှ ဆယ်တန်းအောင်မြင်ခဲ့တာပါ ။ ဆယ်တန်းကျတော့ ကျွန်တော်ဟာ ပန်းအရောင်းခြံမှာ အလုပ်လုပ်ရင်း လူပျိုမစစ်တော့ဘူးဗျ ။ 

ဖြစ်တာက ဒီလိုလေ..။

ကျွန်တော်ဆယ်တန်းကျတော့ စိတ်ပျက်ပြီးတော့ စိတ်လေနေတော့ အဖေကတော့ ဘာမှမပြောပေမဲ့ ကျွန်တော် စိတ်မလေဖို့အတွက် အိမ်ဘေးက ပန်းအရောင်းခြံကြီးမှာ အလုပ်လုပ်တယ် ။ အဖေကလည်း သူ့မှာ အလုပ်ပေါ်လာရင် တစ်ပတ် (၁၀) ရက်ခန့်ကို ပျောက်သွားကာ ပြန်လာရင်တော့ စားသောက်စရာတွေနှင့် ပြန်လာတတ်တယ် ။ အဖေ အိမ်မှာ မရှိတော့ အိမ်မှာလည်း ဖြစ်ချင်သလို ဖြစ်နေခဲ့တာလေ ။ 

ကျွန်တော်အလုပ်လုပ်တဲ့ ပန်းအရောင်းခြံကြီးမှာ အလုပ်သမားက လူ (၅) ယောက်ဘဲ ရှိတယ် ။ ယောကျ်ားလေးက ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်း ။ ပိုင်ရှင်အန်တီကြီး ဒေါ်မြင့်မြင့်ဝင်း ရယ်၊ ပြီးတော့ မိန်းမကြီး (၂) ယောက်ရယ်၊ မိန်းခလေး တစ်ယောက်ရယ်ပါ ။ မိန့်မကြီးနှစ်ယောက်မှာ တစ်ယောက်က မုဆိုးမ၊ နောက်တစ်ယောက်ကလည်း တစ်ခုလတ်ဖြစ်ပြီး သူ့သမီးနှင့်အတူ အလုပ်လာလုပ်တာပါ ။

ပိုင်ရှင် ဒေါ်မြင့်မြင့်ဝင်းကတော့ သူ့ယောကျ်ား ကိုယ်တစ်ပိုင်း သေနေတဲ့ သမီး (၂ ) ယောက် မိခင်ပေါ့ဗျာ ။ ပထမဆုံး လူပျိုရည်ပျက်တာက “ ဒေါ်သိန်း ” လို့ ခေါ်တဲ့ ဒေါ်သိန်းသိန်း ဆီမှာပါ ။ သူက မုဆိုးမ။ သားတစ်ယောက်ရှိတယ်။ သူ့သားက မလေးရှားကို အလုပ်သွားလုပ်နေတယ် လို့ သိရတယ် ။ သူက အလုပ်လုပ်ရင်း ပန်းတွေခူးပြီး ကြိုယ်တွေနှင့် ပန်းစည်းတွေချည်ရင်း သူ့ရဲ့ ထမိန်အောက်စလွတ်နေတတ်တော့ လူပျိုလည်းဖြစ်နေတော့ သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်ကြီးကို ခိုးခိုးကြည့်ရတာက အမောပေါ့ဗျာ ။

အမယ် ၊ သူကလည်း တမင်ကို ကျွန်တော်မြင်နိုင်အောင် လုပ်တာလို့ နောက်ပိုင်းမှာ ပြောပြတယ် ။ တစ်နေ့တော့ အလုပ်သိမ်းပြီး လစာငွေကို အန်တီမြင့်က အားလုံးကို ရှင်းပေးပြီး တစ်ယောက်ချင်းစီကို မုန့်ဖိုး သီးသန့်ပေးတယ်။ တစ်ခုလတ် သားအမိဖြစ်တဲ့ ဒေါ်နွယ်အေးနှင့် နွဲ့နွဲက အိမ်ပြန်သွားကြတယ် ။ ကျွန်တော်နှင့်ဒေါ်သိန်းက ခြံချင်းကပ်ရက်မို့ ဒေါ်မြင့်က ခေါ်ကာ အလုပ်ထပ်ခိုင်းထားကာ သူ့ယောကျ်ားကို ဆေးခန်းသွားပြတယ် ။ 

အန်တီမြင့် ခိုင်းတာက ပန်းအိုး အချို့ကို အရောင်တူဖြစ်အောင် သီးသန့် စီခိုင်းတယ် ။ အန်တီမြင့်တို့ သွားပြီး (၁၅) မိနစ် လောက်စီလိုက်တာနှင့်ပြီးသွားပြီမို့ သူတို့အိမ်ကို စောင့်ရင်းနှင့် အန်တီသိန်းနှင့် ကျွန်တော်တို့က ပန်းခြံထဲက ပန်းစီးရင်ထိုင်းစီးရတဲ့ နေရာကနေ စောင့်လိုက်ကြတယ် ။ ဒေါ်သိန်းက သူ့ရဲ့ ထိုင်နေကျစတိုင် ဒူးတစ်ချောင်းထောင်ကာ ဆေးပေါ့လိပ်သောက်ပြီး ထိုင်တယ် ။ 

သူ့ရဲ့ ထမိန်ကို ဖိကာ မထိုင်တော့ အောက်စလွတ် နေတယ်လေ ။ အမွေး မဲမဲတွေ ဖုံးအုပ်ထားပေမဲ့လည်းစောက်ဖုတ်အကွဲကြောင်းက အတိုင်းသား မြင်နေရတော့ ကြည့်မိတယ် ။ သူကလည်းဘဲ ဆေးလိပ်ဖွာပြီးအလှည့်မှာ မြင်သွားပြီး 

“ ဟဲ့.. မမြင်ဖူးဘူးလား ...ကြည့်နေတာများ ဟွန်း ..” ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို “ မမြင်ဖူးလို့ပေါ့ ဗျ.. မြင်ဖူးရင်ကြည့်ပါ့မလား ..” လို့ ပြောတော့ သူက ပြုံးပြီး “ ငါသိတာ..ကြာပြီ.. ဒါနဲ့..နင်က မိန်းမ..မလိုးဘူးသေးဘူးလား ...” လို့ မေးလာတော့ ကျွန်တော်က “ မလိုးဖူးသေးဘူးလေ.. ငွေမရှိတော့..ရည်းစားလည်း မရှိဘူး ..”

ပြောတော့ သူက ဆေးလိပ်ကို ပြာရိုက်ပြီးတော့ “ နင့်ကို ငါ ပေးလိုးမယ်.. လိုးမလား...” လို့ မေးတော့ ရင်ထဲမှာ ပန်းပွင့်သွားတာပေါ့ဗျာ ..။ “ လိုးချင်တယ်ဗျာ ..”  လို့ ပြောလိုက်တယ် ။

သူက ဆေးလိပ်ကို ဘေးမှာ ချပေးပြီးတော့ ထမိန်ကို လှန်ကာ ပက်လက်လေး နေပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်ပြီး သူ့ကိုဆွဲကာ သူ့စောက်ဖုတ်ကို အနီးကပ်ကို ဖြဲကာ ကြည့်လိုက်တယ် ။ သူက ပြုံးပြီးတော့ “ ရေဆေးထားတယ် ..ဟဲ့ ..” ပြောလာတော့ သူ့ရဲ့စောက်ဖုတ်မှာ လီးကို တေ့တော့ သူက “ နေအုံးလေ... ငါ့ကို နမ်းပေးအုံးလေ..” ပြောတော့ သူ့ရဲ့ပါးကို နမ်းလိုက်တယ် ။ 

သူက သူ့ရဲ့အင်္ကျီကိုချွတ်ပြီး သူ့ရဲ့ နို့တွေကိုပါ စို့ခိုင်းတာမို့ စို့လိုက်တယ် ။ လူက လုပ်ချင်လွန်းလို့ လီးက သွေးတဒုတ်ဒုတ် ဖြစ်နေပြီ လေဗျာ ။ သူ့နို့ကို စို့တာရပ်ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ အပေါ်ကနေ မှောက်ချကာ ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ် ။

“ အား...လာ...လာ... ဖြည်းဖြည်းလိုးပါဟ....ထွက်မပြေးဘူး ..နင်ကလည်း အူရိုင်းမို့ ..မဟုတ်ရင် ပါးကို ထရိုက်လိုက်ချင်တယ် ..နာတယ်လေ ..အအိုပေမဲ့ အလိုးမခံရတာ (၈) နှစ်ကျော်ပြီဟဲ့.. ကဲ.. ဖြည်းဖြည်းဘဲ လိုးပေးတော့ ..”

လို့ ပြောကာ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဖင်ကို သူ့လက်နှင့် ကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ လိုးခိုင်းတယ် ။ စပြီးလိုးဖူးတာမို့ သူဆီကနေ “ အား..ရှီးး.... အား.. ” လို့ဘဲ ညီးရုံဘဲ ရှိသေးတယ်။ ကျွန်တော်လည်း မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်ကာလိုးပြီး ပြီးသွားတယ် ။ သူဆီကနေ စိတ်ပျက်သံနှင့်အတူဘဲ  

“ မြန်လိုက်တာဟယ်.. ငါက ကောင်းတုန်းဘဲ ရှိသေးတယ် ...ထပ်လုပ်နိုင်သေးလား ..”

မေးတော့ လီးကို အပြင်မထုတ်တော့ဘဲ ဆက်ကာ ဆောင့်လိုးလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့ လက်က ဖင်ကို ညှစ်ကာ ဆွဲဆွဲပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်ကာ လိုးလိုက်တာ နောက်ထပ် (၃) မိနစ်အကြလောက်ာမှာ သူရော ကျွန်တော်ပါ ပြီးသွားတယ် ။ သူရဲ့လက်တွေက ကျွန်တော့် ပါးကိုပွတ်သပ်ပြီးတော့ ပါးတွေကို နမ်းလာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ပြန်နမ်းပြီး “ ကောင်းလိုက်တာဗျာ ..ဒေါ်သိန်းရာ..” လို့ ပြောတော့ သူက ပြုံးပြီးတော့

“ နင်ကောင်းသလို ငါလည်း ကောင်းတာဘဲ .. နင် အလိုးကောင်းအောင် ကြိုးစား ... ငါ နင့်ကို အမြဲ ပေးလိုးမယ် ၊ နင့်က ငါ့ရဲ့ လင်ငယ် ဖြစ်သွားပြီ ...” လို့ ပြောနေတုန်းမှာ အန်တီမြင့်တို့ ပြန်လာတဲ့ ကားသံ ကြားတော့ နှစ်ယောက်သား အဝတ်အစားတွေ ပြန်ဝတ်အပြင်ထွက်ကာ ဒေါ်မြင့်တို့ အိမ်အောက်ကို သွားလိုက်ကြတယ် ။ 

ဒေါ်မြင့်က အိမ်ထဲက သူ့ယောကျ်ားကို အခန်းမှာ ထားပြီးတော့ ပြန်ထွက်လာကာ ငွေရှင်းပေးတယ် ။ သူကနှခေါင်းကနေ ရှုးရှူးနှင့် အနံခံပြီး မျက်စောင်းထိုးကာ ကျွန်တော်တို့ကို ပြန်ခိုင်းတယ် ။ ကျွန်တော်တို့လည်း အလုပ်ကနေ အိမ်ကို ပြန်လာခဲ့ကြတယ် ။

နောက်နေ့ မနက်မှာ အဖေက “ သူ့အလုပ် ကိစ္စကြောင့် ခရီးထွက်ရမယ် ..” ပြောပြီး သူ့ရဲ့ အဝတ်စားအိတ်နှင့်အတူ အိမ်ကနေ ထွက်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အလုပ်ကိုသွား ၊ အလုပ်ကိုရောက်တော့ နေ့စဉ်လုပ်ဆောင်နေကျ အလုပ်တွေကို လုပ်ပြီးတော့ ညနေဘက်မှာ အလုပ်ပြန်လာကြတယ် ။ ဒေါ်သိန်းလည်း အိမ်မှာ တစ်ယောက်တည်းနေသလို ကျွန်တော့် အဖေကလည်း အိမ်မှာမရှိတော့ အိမ်ကိုပြန်တဲ့ လမ်းမှာ ဒေါ်သိန်း ကို “ အန်တီသိန်း .. ဒီနေ့ ကျွန်တော် လိုးလို့ရမလား .. ကွျနေ်တော်..လိုးချင်နေပြီ ..” ပြောတော့ သူက “ ရတယ် ...ငါအိမ်ကို လိုက်ခဲ့ ..”  ပြောတော့ သူနှင့်အတူ သူ့အိမ်ကို လိုက်သွားတယ် ။ 

သူ့အိမ်ရောက်သွားတော့ သူနှင့်အတူ ခဏနားကြတယ် ။ သူက ညနေစာချက်ပြုတ်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ရေချိုးခိုင်းတယ် ။ သူက ထမင်းတွေချက်ပြီး ရေချိုးဖို့အတွက် ထမိန်ကို ရင်သျားပြီး ထွက်လာတယ် ။ ပန်းခြံဆိုပေမဲ့ အရိပ်အောက်မှာ အလုပ်လုပ်ရသူမို့ ဒေါ်သိန်း အသားအရေက ဝင်းဝါနေတယ် ။ သူ့ဆီသွားကာအနောက်က ဖက်လိုက်တော့ သူက 

“ နေအုံးဟဲ့.. အမလေး.. ရေချိုးလိုက်အုံးမယ် ..ပြီးမှလိုး ဟုတ်လား ..”

ပြောကာ အိမ်နောက်က ဝါးတွေကာထားတဲ့ ရေချိုးတဲ့ နေရာကို ထွက်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်တို့ မြို့က လူဦးရေနည်းပြီး တစ်အိမ်နှင့်တစ်အိမ်ကလည်း တော်တော် လှမ်းကြတယ်။ အဲ့ဒါကြောင့်လည်း အေးဆေးနှင့်ဆိတ်ငြိမ်တဲ့ နေရာလေး ဖြစ်နေတယ် ။ ဒေါ်သိန်း ရေချိုးပြီး အခန်းထဲကို ဝင်ကာ ရေစိုတာတွေ သုတ်ပြီးတော့ သနပ်ခါးသွေးနေတော့ အနီးကပ်သွားတော့ သူက

“ နေအုံးလေ ငါသနပ်ခါး လူးအုံးမယ် ... တကယ်တည်းဟယ် ...လိုးချင်းတာ..ပြာလို့...လိုးတော့လည်း တက်ထွက် .. အေးဆေးဘဲ ထိုင်စောင့် ..”  ပြောတော့ သူ့ရဲ့အနီးကနေ သူ့ရဲ့ အိပ်ရာပေါ်ကနေ စောင့်နေလိုက်တယ် ။ သူက သနပ်ခါးပါးကွက်ကျား လူးပြီးတော့ သူရဲ့ထမိန်ကို တခြားထမိန်နှင့်လှဲကာ ဝတ်တယ် ။ နို့ကသေးပေမဲ့ လုံးပြီးကျစ်ကာ အပျိုလေးလို ဖြစ်နေတယ် ။ 

အသက်က (၄၅) ဆိုပေမဲ့လည်း အရွယ်တင်တော့ အသက် (၃၅) အရွယ်လို ဖြစ်နေတယ် ။ သူကဆေးလိပ်သောက်တာ ၊ စကားကြမ်းတာကလွဲရင် စိတ်ထားလည်း ကောင်ပြီး စကားပြောရင် မစောင့်ထိန်းဘဲ လွတ်ခနဲ ဒဲ့တိုး တန်းပြောတတ်တယ် ။ အလုပ်လုပ်နေသူမို့လည်း ခန္ဒာကလည်း လုံးပြီးကျစ်နေတယ် ။ သူလည်း အင်္ကျီထမိန်လှဲပြီးတော့ ကျွန်တော့်ဘက်ကိုကြည့်ကာ

“ ကဲ့.. လင်ငယ်လေး..ထမင်းအရင် စားရအောင် ...ငါဗိုက်ဆာပြီ ..” ပြောကာ သူအရင်ဘဲ ရှေ့ကနေထွက်သွားပြီး ထမင်းဟင်းတွေခူးခပ်ပေးတယ် ။ သူနှင့်အတူဘဲ ထမင်းစားတယ် ။ သူက ဟင်းတွေကို ခပ်ပေးပြီးတော့ သူလည်းထည့်စားတယ် ။ သူက ထမင်းစားတာလည်း မြန်တယ်ဗျ ။ ခဏလေးနှင့် တစ်ပန်းကန်ကုန်ပြီး နောက်ထပ်နည်းနည်းထည့်ပြီးမှ ကျွန်တော့်ကို

“ စားပါဟဲ့ လင်လေး ..တော်ကြာရင် ဗိုက်ပြန်ဆာနေအုံးမယ် ..”  ပြောတော့ ကျွန်တော် ထမင်းကို မြန်မြန်ဘဲစား နှစ်ပန်းကန်ကုန်အောင် စားလိုက်တယ် ။ ငါးရံ့ကို ကာလသားချက်ထားတာမို့ စားလို့လည်း အရမ်းကို မြိန်သွားတယ် ။ စားပြီးတော့လည်း ဗိုက်ကားနေပြီမို့ သူကဘဲ ကျွန်တော့်ကို သူ့ရဲ့ခြံထဲက ပျိုးပင်လေးတွေကို လိုက်ပြတယ် ။ ဒေါ်မြင့်ဆီကနေ ပစ်မဲ့ အခက်နှင့်အတူ စိုက်ပျိုးထားတဲ့ ပန်းပင်တွေက ပန်းခြံလေးတစ်ခုဖြစ်နေပြီ ဆိုတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူနှင့်အတူဘဲ ခြံထဲက သူ့ရဲ့အပင်တွေကို ကြည့်နေတာကလည်း စိတ်ကို မရှည်ချင်ဘူး ဖြစ်မိတယ် ။

ကြည့်အုံးဗျာ ။ ကျွန်တော့်ကို ကျောခိုင်းကာ “ စပယ်ပန်းလေးက မွှေးလိုက်တာ..”  ဆိုပြီးတေ့ာ ဖင်ကို ကုန်းပြီးတော့ကို နမ်းပြတယ် ။ အနောက်ကနေ ပြေးပြီး လိုးချင်စိတ်တွေ ဖြစ်နေတယ် ။ သူက

“ ကဲ..အစာလည်းကြေပြီ ..အိမ်ထဲကို ပြန်သွားရအောင် ..”  ပြောတော့ ကျွန်တော့် စိတ်ကနေ

“ ကြာပေါ့ဗျာ ..ဒီမှာ ခင်ဗျားကို ကြည့်ပြီး လိုးချင်နေပြီနော် ..”  လို့ ပြောပြီး သူ့အနောက်ကနေ လိုက်သွားတယ် ။

ထမိန် နက်ပြာနှင့် အရှေ့ကနေ လျောက်သွားတာက ဖင်က နောက်ကို ကော့ကာ နိမ့်တုံမြင့်တုံ လှုပ်ရှားကာ တုံခါနေတာက “ အခန်းထဲကို ရောက်လို့ကတော့ အပီဗျင်းမှာ ” လို့ တွေးပြီး လိုက်သွားတယ် ။ သူနှင့်အတူ အိမ်ထဲကို ဝင်ပြီး တံခါးကို ပိတ်ကာ သူ့ကို ဖက်ပြီးနမ်းတော့

“ နုတ်ခမ်းနမ်းကြည့်စမ်း ယောကျ်ား ၊ အင်္ဂလိပ် အနမ်းလေ ..” လို့ ပြောတော့ သူ့ရဲ့ခေါင်းကို လက်နှစ်ဘက်နှင့်ကိုင်ပြီး နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းလိုက်တယ် ။ တစ်ခါတစ်ခါ အဖေကြည့်နေတဲ့ အင်္ဂလိပ်ကားထဲကလိုနမ်းကာ လျာချင်းစီးချင်းထိုးတာ သူရောကျွန်တော်ပါ အခန်းထဲကို ဝင်ဖို့အချိန်မရလိုက်ဘူး ။ ကျွန်တော့်လက်က သူ့ရဲ့ထမိန်ကို ဖြေချလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့အဖုတ်ကို လက်နှင့်ပွတ်သပ်ပေးတယ် ။ 

သူကလည်း ကျွန်တော့် ပုဆိုးကိုဖြေချပြီးတော့ လီးကိုကိုင်ကာ ဂွင်းတိုက်ပေးတယ် ။ မြေစိုက်အိမ်လေး ဝါးထရံတွေနှင့် အခန်းနှစ်ခန်း ဖွဲထားပေမဲ့လည်းဘဲ သူ့ကို အခန်းရဲ့ဝ င်ပေါ်မှာဘဲ ထိုင်စေကာ လီးကို သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာ တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းဆောင့်ကာ သွင်းလိုက်တယ် ။ 

“ အား...ရှီး.. မောင်ရယ်...အား... အင်း...” ညီးရင်းနှင့် သူကဆက်ပြီး နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကာ လျာချင်းထိတွေ့ကာ ကစားပေးတယ် ။ ကျွန်တော် ပြီးချင်လာတော့ သူ့ကို နမ်းရင်းနှင့် မြန်မြန်ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့လက်တွေက တင်းကျပ်စွာဘဲ ကျွန်တော့်ကို ဖက်ပြီးတော့  

“ အင့်...အင်း...အား..ရှီး... မောင်ရယ်..အား... ” လို့ ညီးသံနှင့်အတူ သူရော ကျွန်တော်ပါ ပြီးသွားတယ် ။ သူကလည်း ကျွန်တော့်ကို တင်ကြပ်စွာဖက်ထားပြီး ခြေနှစ်ချောင်းပါ ချိတ်ပြီး ကပ်ထားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်းသူ့ကို တင်းကြပ်စွာ ဖက်ပြီးတော့ မှိန်းကာ နေလိုက်ကြတယ် ။ (၁) မိနစ်ခန့် ဖက်ပြီးတော့ နေကြတာကနေ ဖယ်လိုက်တော့ သူ့ရဲ့အဖုတ်ထဲကနေ ကျွန်တော့်ရဲ့အရည်နှင့်အတူ သူ့ရဲ့အရည်တွေပါ ထွက်ကျလာတယ် ။ 

သူက ကျွန်တော့် လက်ကို ဆွဲပြီးတော့ သူ့ရဲ့အိမ်နောက်က ရေချိုးတဲ့နေရာကို ခေါ်သွားကာ လီးကို ဆပ်ပြာ မွှေးနှင့် ဆေးပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ဆေးပေးကာ နှစ်ယောက်သား အိမ်လေးထဲကို ပြန်ဝင်ပြီး သူ့ရဲ့အခန်းကိုဘဲ သွားလိုက်ကြတယ် ။ သူက ရေခွက်နှင့်အတူ ဆပ်ပြာခွက်ပါ အခန်းထဲကို ယူခဲ့တယ် ။ သူက ရေခွက်ကို အခန်းရဲ အပြင်က ဖိနပ်စင်မှ ာထားကာ ကျွန်တော့်ဆီကို ရောက်လာပြီး ဖက်ကာ ရင်ခွင်ထဲမှာ မှေးကာ နေလိုက်တယ် ။

သူက ရင်ခွင်ထဲကနေ ထွက်ခွာပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ကာ

“ အောင်ဇော် မမရဲ အဖုတ်ကို ယက်ပေးမှာလားဟင် .. မမတစ်ခါမှ မကြုံဖူးဘူး..မမလည်း အောင်ဇော်..အဲ.. ဪ ..ယောက်ျားလီးကို စုတ်ပေးမယ်လေ နော် ..ယောကျ်ား ..”

ပြောတော့ သူ့ကို ခေါင်းညှိတ်ပြပြီးတော့ သူ့ကို ဆွဲယူကာ ဖယောင်းတိုင် အရောင်ရဲ့ အလင်းရောင်နှင့်အတူ သူ့ရဲ့ပေါင်ကြားထဲကို ခေါင်းဝင်သွားတယ် ။ အမွေး မဲမဲတွေ ဖုံးအုပ်ထားတဲ့ အဖုတ်ကို မြင်တော့ အမွှေးတွေကိုဖယ်ပြီးတော့ သူ့ရဲ့အဖုတ်ကို လျာလေးစုပြီး အကွဲကြောင်းကို အပေါ်အောက် ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ သူဆီကနေ ကျေနပ်တဲ့

“  ရှီး... အား... ယေကျ်ားရယ်.... အိုး... ကောင်းလိုက်တာ....အား... အမလေး.. ကောင်းလိုက်တာကွယ်...ယောကျ်ား..အား..ရှီး... အမလေး.... အိုး...ရှီး.. အား.... ”

လို့ ညီးသံလေးတွေ ထွက်လာတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ဗွီဒီယိုထဲက အတိုင်းဘဲ သူ့ရဲ့အစေ့ကို နုတ်ခမ်းနှစ်လွာနှင့် စုတ်လိုက်ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ အကွဲကြောင်းတစ်ခုလုံးကို ယက်ပေး ၊ အစေ့ကို လျာဖျားလေးစုကာ လှုပ်ကို လှုပ်ရှားကာ ကစားလိုက်တော့ သူလက်တွေဟာ ကျွန်တော့်ရဲ့ ဆံပင်တွေကို ဆွဲပြီးတော့ ကိုယ်လေးကြွကာ

“ အား...ရှီး..ယောကျ်ားရယ်...အမလေး.. အား... ပြီးပြီး...အား... ယောကျ်ားရယ် ..” လို့ ညီးကာ သူပြီးသွားတော့တယ် ။

ခဏနေပြီး သူက ကျွန်တော့်ကို ဆွဲကာ နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီးတော့ ပြုံးကာ စိုက်ကြည့်ပြီး

“ အရမ်းချစ်သွားပြီ ယောကျ်ားလေးရယ်... အခုတော့ ယောကျ်ားအလှည့်ဘဲ ..” လို့ ပြောကာ ကျွန်တော့်ကိုပေါင်းရင်းဆီကို ဆင်းသွားတယ် ။ သူက ကျွန်တော့် ရဲ့ လီးကို ကိုင်ကာ လက်နှင့်ဂွင်းထုပြီးတော့ နုတ်ခမ်းနှစ်လွာနှင့် ပြင်းပြင်းစုတ်ပေးတော့ “ အိုး...ဒေါ်သိန်းရယ် ..” လို့ ညီးမိတော့ သူက စုတ်တာကို ရပ်ပြီးတော ကျွန်တော့်ကို မျက်လုံးချင်းစိုက်ကြည့်ပြီး

“ ဒီလောက်လိုးပြီးပြီ ..ဒေါ်သိန်းမခေါ်နဲ့လေ ..မမခေါ် ..” လို့ ကျွန်တော့ကို ပြောတယ် ။ ပြီးမှဘဲ သူက လီးကိုထပ်ပြီး စုပ်တယ် ။ ကောင်းချက်ဗျာ ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ဆွဲပြီး (69) ပုံစံပြောင်းကာ သူ့ရဲ့အဖုတ်ကို ယက်ကာ စုတ်ပေးတယ် ။ သူကိုအောက်က ထားပြီး သူ့အဖုတ်ကိုစုတ်ကာ ယက်ပေးပြီး သူ့ရဲ့ ပါးစပ်ကို မြန်မြန်ဘဲ လိုးကာ သူ့ရဲ့ ပါးစပ်ထဲမှာဘဲ လရည်ပန်းထည့်လိုက်တယ် ။ 

သူလည်း နောက်ထပ်တစ်ကြိမ်ပြီးသွားတဲ့ အရည်ကို ထွေးမထုတ်ဘဲ မျိုချလိုက်သလို သူလည်းမျိုချလိုက်တယ် ။ နှစ်ယောက်သား ပြန်ဖက်ပြီးမှိန်းကာ နေလိုက်ကြတယ် ။ သူလည်းကောင်း ကိုယ်လည်း ကောင်းသလိုဘဲ မမသိန်းကို နုတ်ခမ်းနမ်းကာ “ အရမ်းချစ်တယ်.. မိန့်မရယ် ..”  လို့ ပြောတော့ သူကလည်း ပြုံးပြီး

“ ဒီကလည်း အရမ်းချစ်သွားပြီ မောင်ရယ်... မမရဲ့  အသက်ရယ် ..”  လို့ ပြောကာ သူနှင့်တင်းတင်းဖက်ကာ မှိန်းနေရင်းနှင့်အတူ အိပ်ပျော်သွားကြတယ် ။ မနက် (၈) နာရီမှဘဲနိုးတော့ ရေအမြန်ချိုးပြီးတော့ နှစ်ယောက်လုံး အဝတ်စားတွေလဲကာ အလုပ်ကို သွားကြတယ် ။ ခြံချင်းအနီးမို့သာပေါ့ ။ အဲ့ဒါတောင်မှ နည်းနည်းနောက်ကျသွားတယ် ။

အလုပ်ထဲ ဝင်ပြီး နေ့စဉ်အလုပ်တွေ လုပ်လိုက်ကြတယ် ။ ကျွန်တော်ကတော့ ပန်းပင်တွေကို ရေလောင်းပြီး မြက်လေးတွေကို ရှင်းပေးကာ နေ့တစ်ဝက် ကုန်သွားတယ် ။ ဒေါ်သိန်းတို့က ညနေမှာ ပန်းလာဝယ်သူတွေအတွက် ပန်းပွင်တွေကို စည်းတာ ပြီးနေပြီမို့ ထမင်းအတူဘဲ လူလေးယောက်စုကာ စားလိုက်ကြတယ် ။ ထမင်းစားပြီးလို့ နားနေချိန်မှာ ဒေါ်သိန်းကို ခေါ်သံကြားတော့ ဒေါ်သိန်းလည်း အန်တီမြင့် ခေါ်တဲ့ဆီ သွားကာ အိမ်ထဲကို ဝင်သွားတယ် ။

မိနစ် (၃၀) ခန့်ကြာပြီးမှ ဒေါ်သိန်းက ပြန်ထွက်လာတယ် ။ သူက ကျွန်တော့်ကိုကြည့်ကာ ပြုံးပြီး သူအလုပ်ကို ဆက်လုပ်တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူတို့ကို ကူကာ ပန်းတွေကို ဝင်ကူကာ စည်းပေးရတယ် ။ ဒေါ်သိန်းဟာ ကျွန်တော့် ရှေ့ကထိုင်ပြီးတော့ အောက်စလွတ်ပြတော့ လီးတောင်သွားတယ် ။ တညနေလုံး ဒေါ်သိန်းအောက်စ လွတ်ပြထားတယ် ။ အလုပ်ပြီးလို့ အိမ်ပြန်ကြတော့ ဒေါ်သိန်းနှင့်ကျွန်တော်က အတူပြန်လာခဲ့ပြီး ဒေါ်သိန်းအိမ်ထဲကို ဝင်ပြီး တံခါးကို မြန်မြန် ပိတ်ကြတယ် ။ 

ကျွန်တော်က “ မမ ကျွန်တော် လိုးချင်ပြီ ..”  ပြောတော့ သူက ပြုံးပြီးတော့ကို ကျွန်တော့် ပုဆိုးကို ဖြေချပြီး လီးကို စုတ်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်က သူကို ဆွဲထူပြီးတော့ နံရံမှာကပ်ကာ ထမိန်ကို အပေါ်ကိုမပြီး လီးကိုသူ့ရဲ့ အဖုတ်မှာတေ့ပြီး ဆောင့်သွင်းလိုက်တယ် ။ “ အိုး....ရှီး.. ဖြည်းဖြည်း..မောင်ရယ်.. ”  ပြောတော့ သူ့ကို နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီး သူ့ခြေတစ်ချောင်းကို မပြီးတော့ မနှေးမမြန်လိုးပေးပြီး (၁) မိနစ်ခန့် မတ်တပ်လိုးပြီး သူ့ကိုချီပြီးလိုးရင်းနှင့် သူ့ရဲ့အခန်းဆီကို သွားလိုက်တယ် ။ 

သူ့ရဲ့ အခန်း မရောက်ခင်မှာ ပြီးချင်လာတော့ သူ့ကို အောက်ချပေးလိုက်တယ် ။  သူ့ကို ဝင်ပေါက်ကိုလက်ကိုင်စေပြီး ထမိန်ကို ခါးအထိ လှန်တင်ပြီးတော့ ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်ကာ လိုးတယ် ။

“ အား..ရှီး...မောင်ရယ်... အား...ရှီး...မမ...အား...အင်း..ပြီးတော့မယ်... အား.. မောင် ..”

လို့ ညီးရင်းနှင့် နောက်ပြန် ဆောင့်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ခါးကို ကိုင်ကာ မြန်မြန် ဆောင့်လိုးလိုက်တာ ဝါးအိမ်လေးက တကျွီကျွီနှင့် အသံတွေတောင် မြည်သွားတယ် ။ ဒီအချိန်မှာတော့ နှစ်ယောက်လုံးက ပြီးခါနီးမို့ မြန်မြန်ဆောင့်လိုးတာကို သိတာကိုး။  “ အား..ရှီး..ယောကျ်ား ..” ညီးရင်း ဒေါ်သိန်းနှင့်ကျွန်တော် အတူတူ ပြီးသွားတယ် ။ နံရံကို ကပ်ပြီးတော့ နှစ်ယောက်သား ဖက်ကာ မှိန်းနေလိုက်ကြတယ် ။

...........................................................

( ၂ )

ဒေါ်သိန်းနှင့်ကျွန်တော်လည်း ဖက်ထားရာကနေ သူ့အခန်းထဲကို ဝင်ကာ လဲပြီးတော့ စကားတွေပြောကာ နေလိုက်ကြတယ် ။ ဒေါ်သိန်းက 

“ ယောကျ်ားရယ်...မနက်ဖြန် အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ ဟိုဘက် မြို့နယ် သွားပြီး တားဆေးထိုးမှ စိတ်ချရမယ်..”  လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်ကလည်း လက်ခံလိုက်ပါတယ် ။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ လီးက အမြဲလိုးချင်ပေမဲ့ ဒေါ်သိန်းနှင့် ကလေးရမှာတော့ စိုးတယ် ။

 “ ယောကျ်ားရယ်.. ဒေါ်မြင့်လည်း ဆာနေမှာ သိလား.. သူ့ယောကျ်ား ကိုယ်တစ်ပိုင်း သေတာက (၄) နှစ်ရှိပြီလေ..သူလည်းသွေးသားနှင့်ဘဲ စိတ်ရှိမှာတော့ အသေချာလေ ..”  လို့ ပြောတော့

“ တော်ပါ မိန်းမရယ်.. သူအလုပ်ပေးလို့သာ အလုပ်လုပ်ခွင့်ရနေတာ သူ့ကိုတေ့ာ စိတ်ကတောင် မပြစ်မှား မိပါဘူးဗျာ ...” လို့ သူ့ကို ပြောတော့ သူက ပြုံးပြီးတော့

“  စကားမပြောတဲ့ အချိန်ထိဘဲ ယုံခဲ့မယ်နော် ...အခုက စပြီး မယုံတော့ဘူး မောင်ရယ်..မောင်နှင့်သူ ဖြစ်ရင်လည်း မမကတော့ လက်ခံတယ် ၊ ဘယ်သူမှ မသိစေရဘူး...”

လို့ ပြောတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့စကားကို ပိတ်ဖို့ အတွက် သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်တယ် ။ သူကလည်း ပြန်ပြီး တုံပြန်လာတယ် ။ သူ့ရဲ့ နို့တွေကို စို့ကာ ချေပေးလိုက်တော့.. “ အိုး... မောင်ရယ်... မမမြင့် နို့ထက် သေးပေမဲ့ မမမြင့် နို့လို့ ခံစား ...” လို့ ညီးရင်းနှင့် ပြောလာတယ် ။

တကယ်တော့ အန်တီ မြင့်က ရွှေဘိုမင်းကြိုက်တဲ့ ကိုယ်လုံးဗျ ၊ နို့တွေကြီးပြီး ဖင်ကြီးကလည်း ကြီးတယ် ။ ခါးသေးသေးနှင့် အနောက်ကနေ ကြည့်ရင်တော့ တကယ့်ကို လှတယ် ။ အရှေ့ကကြည့်ရင်လည်း အမြဲပြုံးနေတဲ့ မျက်နှာလေးက ချစ်စရာကောင်းတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ဒေါ်သိန်း ပြောတော့ အန်တီ မြင့်ရဲ့ ကိုယ်လုံးကို မြင်ယောင်သွားပြီး သူ့နို့ကို ပိုပြီးတော့ စို့ပေးပြီး အဖုတ်ကို လက်နှင့် ပွတ်သပ်ပေးကာ လက်ခလယ်ကိုသူ့ရဲ့ အဖုတ်မှာ မြန်မြန်အသွင်းထုတ်ကာ လက်နှင့်လိုးပေးလိုက်တယ်။

“ အား...ရှီး...ယောက်ျားရယ်... အိုး... စိတ်ပါပြီလား မမမြင့်ကို ...အား...” လို့ ပြောပြီ းကျွန်တော့်ကို တွန်းကာ လှဲပြီး လီးကို တံတွေးကာ လက်နှင့်ကိုင်ကာ ဂွင်းထုပေးတယ် ။ သူက သူ့ရဲ့ ထမိန်နှင့်လီးကို သုတ်ပြီး နုတ်ခမ်းနှစ်လွာနှင့် ငုံလိုက်တယ် ။ စိတ်မှာတော့

“ အန်တီမြင့်ရဲ့ ပန်းရောင် နုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနှင့် လီးစုတ်ပေးနေတယ် ..”  လို့ တွေးမိပြီး ပြီးမလို့ ဖြစ်သွားတယ် ။ ဒေါ်သိန်းကို ဆွဲပြီး သူ့ကိုနုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီး သူ့ကိုလှဲချကာ သူ့အပေါ်ကနေခွကာ လီးကို သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာတေ့ပြီး တစ်ချက်တည်းနှင့်ဆောင့်ကာ အဆုံးထိ သွင်းလိုက်တယ် ။ 

“ အား..ကျွတ်..ကျွတ်..ယောကျ်ားရယ်... ဖြည်းဖြည်း ..”

ပြောပေမဲ့လည်း သူ့ကို နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းပြီး မြန်မြန်ဘဲလိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူကအနမ်းကိုရပ်ပြီးတော့  ကျွန်တော့ရဲ့ခါးကို ဆွဲကာအလိုးခံပေးကာ ညီးနေတယ် ။

"" အား... မောင်ရဲ... အား... ကောင်းတယ်ကွာ... မမမြင့်.. အရမ်းကောင်းတယ် ""

လို့ ကျွန်တော့် စိတ်ကို ဆွကာ အလိုးခံတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့နို့ကို ဆွဲပြီးမြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လိုးတယ် ။ မျက်လုံးထဲမှာတော့ ဒေါ်သိန်းကို မြင်ပေမဲ့လည်း စိတ်ကတော့ ဒေါ်မြင့်ကို လိုးနေသလိုဘဲ တွေးနေမိတယ် ။ (၅) မိနစ်ခန့် ဆောင့်ကာ လိုးပြီးတော့ သူနှင့်ကျွန်တော်ဟာ ဒုတိယအကြိမ် အတူတူဘဲ ပြီးသွားတယ် ။

ဒေါ်သိန်းနှင့် အတူ ဖက်ကာ မှိန်းနေကြတာ ဒေါ်သိန်းက အရင် ထပြီးတော့ သူ့ရဲ့ ထမိန်ကို ရင်သျားပြီး ရေချိုးဖို့ ထွက်သွားတယ် ။ သူပြန်လာတော့မှ ကျွန်တော့်ကို ရေချိုးဖို့ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း ပုဆိုးကိုကောက်ဝတ်ပြီး ရေချိုးတဲ့နေရာကို သွားကာ ရေချိုးလိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ရေကို စိမ်ကာ ချိုးပြီးလန်းဆန်းသွားမှဘဲ အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်ခဲ့တယ် ။ အိမ်ထဲကို ဝင်တော့ ဒေါ်သိန်းက သနပ်ခါးလှုးပြီးတော့ ထမင်းအိုးတည်ကာ ကျွန်တော့်အနီးကို ရောက်လာပြီး ထမင်းအိုးကို စောင့်ကြည့်ခိုင်းပြီး အိမ်အပြင်ကို ထွက်သွားတယ် ။ 

ထမင်းအိုး ကျက်ခါနီးမှာ ဒေါ်သိန်း ပြန်ရောက်လာပြီးတော့ သူ့လက်ထဲမှာ တောအရက်တစ်လုံးနှင့် အတူ အသားတစ်ထုတ်ကိုင်ကာရောက်လာတယ် ။ သူကပြုံးပြီး

“ အားဆေးသွားဝယ်တာ.. ယောကျ်ားအတွက်လေ ဟား..ဟား.. ” လို့ ပြောကာ လက်ကို မြှောက်ပြတယ် ။ အရက်ပုလင်းကို စားပွဲခုံလေးမှာတင်ပြီး အသားကို ဆေးကြောပြီး သူချက်နေတာကို ကူညီးပေးတယ် ။ အသားအိုးကို တည်ပြီး သူက ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲကာ စားပွဲခုံကို ခေါ်သွားတယ် ။ သူက အရက်ကို ခွက်နှစ်ခုမှာ ငှဲ့ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကိုတစ်ခွက်ပေးတယ် ။ 

သူလည်း အရက်ကို သောက်ချလိုက်တော့ ကျွန်တော်ပါ သောက်လိုက်တယ် ။ ရင်ထဲကို မီးစနှင့်ထိုးသလိုမျိုး ပူဆင်းသွားတယ် ။ ရေခွက်ကို ကမ်ပေးတော့ ရေသောက်လိုက်မှ လန်းဆန်းသွားတယ် ။ သူက ဘေးက ဆေးပေါ့လိပ်ကို တရိုက်ရှုပြီးတော့မှ ပြုံးကာ 

“ အရက်သောက်မှ ခံနိုင်မှာ ဈေးသွားတာ ..မမဒူးတွေ မခိုင်ဘူးကွ ” လို့ပြောတယ် ။ နောက်ထပ် တစ်ယောက် တစ်ခွက် သောက်တော့ ပုလင်းမှာ အရက်တစ်ပိုင်းဘဲ ကျန်တော့တယ် ။ သူက ဟင်းအိုးကို သွားကြည့်ပြီးတော့ အသားဟင်းတစ်ခွက် ပုဂံမှာထည့်ပြီး ယူလာတယ် ။

“ ဒီဆိတ်သားကတော့ အရက်နှင့်ဆိုရင် အားပြန်ပြည့်မှာ တွေးပြီး ဈေးကိုသွားကာ ဝယ်လာတာလေ..”  လို့ပြောကာ ကျွန်တော့်ကို ဆိတ်သားတစ်ဖဲ့ ကျွေးတယ် ။ သူလည်းတစ်ဖဲ့ကောက်ကာ ဝါးရင်းနှင့် အရက်နောက်တစ်ခွက်စီ ငှဲ့လိုက်တယ် ။

အရက်ကို ကမ်းပေးပြီး နှစ်ယောက်သား အရက်သောက်လိုက် အမြည်းစားလိုက်နှင့် သူ့ရဲ့စကားတွေ ပြန်စလာပြန်တယ် ။ “ ဒေါ်မြင့်ထက် ဒေါ်နွယ်အေးကတော့ ပိုပြီး လွယ်လိမ့်မယ်လို့..”  ပြောပြတယ် ။ ကျွန်တော်က “ မိန်းမရယ် မဟုတ်တာတွေ..ပြောမနေပါနဲ့ဗျာ..”  လို့ ပြောတော့ သူကပြုံးပြီး “ မြွေမြွေချင်းက ခြေမြင်တယ်လေ ယောကျ်ား ...” လို့ပြောကာ လက်ကျန်အရက်ကို အကုန် မော့သောက်လိုက်တယ် ။

သူလည်း မူးမူးနှင့်စကားတွေ ပိုပြီးပြောလာတယ် ။ အရက် အစိပ်လောက်ကို မသောက်နိုင်တော့ နှစ်ယောက်လုံး ထမင်းစားပြီး အိပ်ခန်းထဲကို ဝင်လိုက်ကြတယ် ။

လျပ်စစ်မီး မသွယ်နိုင်တော့ ဘတ္တရီ မီးချောင်းထွန်းပြီးတော့ သူနှင့်အတူ ဖက်ပြီး နမ်းကြတော့တယ် ။ သူက နမ်းရင်းလက်နှင့်လီးကို ဂွင်းတိုက်ပေးတယ် ။ သူ့ကို နမ်းရင်း အဖုတ်ကို လက်နှင့် လိုးပေးလိုက်တယ် ။ 

“ အား...အင်း....ဟင်း..”

ညီးသံလေးတွေ ထွက်လာတယ် ။ သူ့ကိုလှဲချလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့ပေါင်ကို ဖြဲကာ လီးကို သူ့ရဲ့ အဖုတ်မှာ တေ့ကာ သူ့ခါးကို ဆွဲပြီး ဖြည်းဖြည်းသွင်းလိုက်တယ် ။ သူ့လက်က သူ့ရဲ့နို့ကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ညှစ်ကာ. “ အား...ရှီး... မောင်ရယ်...အား...အင်း...ဟင်း ..” ညီးရင်း ထကာ ထိုင်ပြီး လက်နောက်ပြန် ထောက်ကာ ရှေ့ကို တိုးတိုးကာ လိုးပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ခါးကို ကိုင်ပြီး မ ကာ အပေါ်မှာ ထ ထိုင်လုပ်ပေးတယ် ။

“ အား...ရှီး...ကောင်းတယ်...ယောက်ျားရယ်..အား..အင်း... အိုး... ရှီး.. အား.. ”

ညီးလည်းညီး လိုးလည်းလိုးတယ် ။ သူ့နောက်ကျောကို လက်နှင့်ဖက်ကာ ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်လို့တော့ သူ့ရဲ့လက်ကလည်း ကျွန်တော့် နောက်ကို ဖက်ကာ ပိုပြီးအရှိန်တင်ပြီး ပြန်လုပ်ပေးတယ် ။ နှစ်ကြိမ်လုပ်ပြီးပြီမို့ ဒီတကြိမ်မှာတော့ (၁၀) မိနစ်ကျော်တာတောင် မပြီးနိုင်ဘဲ တက်ညီလက်ညီနှင့် ပန်းတိုင်ရောက်ဖို့ကို မြန်မြန်နှင့်ကြမ်းကြမ်း ဆောင့်ကာ လိုးကြတယ် ။ သူ့ကိုပြန်လှဲချပြီးတော့ သူ့ရဲ့ခြေကို ပခုံးမှာတင်ပြီး ဖင်ထောင်နေတဲ့ သူ့အပေါ်ကနေ ဖိဖိပြီးတော့ မြန်မြန်နှင့်ကြမ်းကြမ်းဘဲ လိုးပေးလိုက်တယ် ။

အသံတွေက ကြမ်းခင်းတွေက ဝါးမို့ အသံတွေ ထွက်လာသလို သူ့အပေါ်ကနေပြီး ဆောဂ့်လိုးတဲ့ အသားချင်းရိုက်သံကလည်း ဆူညံနေတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ပြီးချင်ပြီမို့ သူ့ကို ဆွဲထူကာ သူ့ရဲ့ အနောက်ကနေသူ့ခါးကို ကိုင်ပြီး မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လိုးတော့

“ အား...ရှီး...ယောကျ်ားရယ်...အား... ပြီးတော့မယ်...အား.. မြန်မြန်ဆောင့်ပေး အား..ရှီး...ကောင်းနေပြီ...အား...ဆောင့်ပေး...အား... မြန်မြန်ဆောင့်...အား..ပီး..”

ညီးကာ နောက်ပြန်ဆောင့်ပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို မြန်မြန်နှင့် ကြမ်းကြမ်းကို ဆောင့်လုပ်ပေးမှ သူပြီးသွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ခါးကိုဆွဲပြီး နောက်ထပ် (၁၅) ချက်ခန့် ဆောင့်လိုးပြီး ပြီးသွားတယ် ။ လူကလည်း အားအင်ကုန်သွားသလို မောဟိုက်ပြီး သူနှင့်အတူဖက်ကာ တစ်ချိုးတည်း အိပ်ပျော်သွားတော့တယ် ။ 

နောက်နေ့မနက်မှာ ကျွန်တော် အိမ်ပြန်လာခဲ့သလို သူလည်းဘဲ တစ်ခြားမြို့ကို သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်းအိမ်မှာ ထမင်းဟင်းချက်ပြီး စားသောက်ကာ အိပ်ရာဝင်ကာ အိပ်လိုက်တော့တယ် ။

နောက်နေ့ အလုပ်ကို စောစောသွားတော့ ဒေါ်နွယ်အေးတို့သားအမိနှင့် ဒေါ်သိန်းတို့က စကားပြောနေတာတွေ့ရတယ် ။ သူတို့ဆီကို သွားတော့ ဒေါ်မြင့်က ထွက်လာပြီး မနက်စာကော်ဖီနှင့် မုန့်စားဖို့ လာခေါ်တော့ အားလုံးလိုက်သွားကြပြီး မနက်စာစားကြတယ် ။ ပြီးမှကိုယ်စီ အလုပ်ကို လုပ်ကြတယ် ။ ဒေါ်မြင့် အိမ်မှာ မိန်းမ တစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတယ် ။

“ သူက ဒေါ်မြင့်ရဲ့ တစ်ဝမ်းကွဲ ညီမ သူ့ရဲ့သားနှင့်အတူ ဒေါ်မြင့် အိမ်မှာ လာနေကြတာလို့ ” ဒေါ်မြင့်က အားလုံးနှင့်ထမင်းစားချိန်မှာ မိတ်ဆက်ပေးတယ် ။ ပိန်ပိန်ပါးပါးနှင့် နို့နှစ်လုံးကြီးကြီး ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ ဒေါ်မြင့်ရဲ့ညီမ အမည်က ဒေါ်ကေသီ ။ သူလည်း ဒေါ်မြင့်လိုဘဲ စိတ်ထားကောင်းမဲ့ပုံမျိုးကို တွေ့ရတယ် ။ ဒေါ်ကေသီရဲ့ သားက ဆယ်တန်းကျမို့ သူလည်း ကျွန်တော့်လို အပြင်ဖြေမှာမို့ ကျူရှင် အတူတူ ယူခိုင်းတယ် ။ သူ့အမည်ကတော့ ထွန်းမင်း လို့ မိတ်ဆက်တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အောင်ဇော် ဆိုပြီး ပြန်ကာ မိတ်ဆက်လိုက်တယ် ။ 

နေ့ဘက်မှာ အလုပ်လုပ်ပြီး ညမှာတော့ ကျူရှင်ကို အတူ သွားတက်ရတယ် ။ ကျူရှင်ကအပြန်မှာ သူနှင့်စကားပြောရင်းနှင့် အရမ်းကို ခင်မင်သွားကြတယ် ။ သူက စာမရှင်း နားမလည်ရင် ကျွန်တော့်အိမ်မှာ အိပ်သလို့ တစ်ခါတရံ ဒေါ်မြင့်အိမ်မှာဘဲ သူနှင့်အတူတု အိပ်ဖြစ်တယ် ။ အဲ့ဒီ နေ့ရက်တွေမှာ ဒေါ်မြင့်ရဲ့ ဘောဒီကို အနီးကပ် မြင်ဘူးသလို ၊ ဒေါ်ကေသီရဲ့ ဘော်ဒီကိုပါ မြင်ဘူးသွားတယ် ။ 

သူတို့အိမ်မှာ ရေချိုးခန်းထဲကိုဝင်ပြီးရင် ကိုယ်တုံးလုံးဘဲ ချိုးကြတာမို့ တစ်ခါတစ်ရံ ထွန်းမင်း အခန်းမှာ နေရင် ကြားရလို့ အပေါက်ဖောက်ကာ ချောင်းလို မြင်ဘူးသွားတာပါ ။ ကျူရှင်ကနေ ပြန်လာတော့ အိမ်ပြန်တော့ အိမ်ကို အဝင်ပြပြီး ထွန်းမင်းလည်း အဝေးရောက်သွားမှ ဒေါ်သိန်း အိမ်ကို သွားလိုက်တယ် ။ မီးလေးမှိန်မှိန်မြင်တော့ အိမ်တံခါး ခေါက်ပြီး ဒေါ်သိန်းကို ခေါ်လိုက်တယ် ။ 

သူကတံခါး လာဖွင့်ပေးပြီး ကျွန်တော့်ကို ကျောခိုင်းထွက်သွားတော့ သူ့လက်ကို ဆွဲတော့ လက်ပြန်ခါထုတ်ပြီး အခန်းထဲကို ဝင်သွားတယ် ။ တံခါးပြန်ပိတ်ပြီး သူ့အခန်းထဲ ဝင်တော့ သူက ဘေးတစ်စောင်းကျောခိုင်းကာ အိပ်နေတယ် ။ သူအနီးကိုသွားပြီး သူ့ကိုလေးကို ဆွဲထူပြီး

“ ဘာဖြစ်နေတာလဲ မိန်းမရယ် ..”  လို့ ပြောမှ

“ သွားပါ...ဟိုမယား နှစ်ယောက်အိမ်ကို.. အခုမှလာပြီးခွဲျမနေနဲ့ ” လို့ သူက ပြောတော့ ရယ်လိုက်ပြီး “ စာသွားလုပ်တာပါ.. မောင့်ရဲ့ မိန်းမက ဒီမှာလေ ..” လို့ ပြောမှ သူက

“ တကယ်လား ...ပြော ၊ တကယ်မှနော် မဟုတ်ရင် အနားမကပ်နဲ့ ..” ပြောတော့ သူ့ကို ဆဲွကာ ဖက်ပြီး “  တကယ်ပေါ့ ...မိန့်မရယ်..”  ပြောပြီး သူ့ကို နမ်းလိုက်တယ် ။ သူလည်း ပြန်နမ်းလာတယ် ။ သူ့လက်က လီးကို ကိုင်မိတော့ လီးက တောင်နေပြီမို့ သူက ကျွန်တော့ကို တွန်းလှပြီးတော့ 

“ ဒါလေးနှင့် မတွေ့ရတာ (၁၀) ရက်ရှိပြီ ..လွမ်းလိုက်တာကွယ်...” ပြောပြီး လီးကို နုတ်ခမ်းနှစ်လွှာနှင့်စုတ်ပေးတော့တယ် ။ “ အိုး..ရှီး.. မိန်းမရယ်..” လို့ ကျွန်တော် ညီးရင်းနှင့် ဆံပင်တွေ ဖြေကျနေတာကို လက်နှစ်ဘက်နှင့် စုကိုင်ကာ အနိမ့်အမြင့်လုပ်ကာ သူလီးစုတ်ပေးကို ခံနေလိုက်တယ် ။

သူ့က လီးကို ဒစ်ဖျားတွေကို လျာနှင့်တို့ကာ စုတ်လိုက် ၊ အတံနှင့်ဥကိုပါ ယက်ပေးလိုက် စိတ်ကြိုက်ကို စုတ်ပေးနေတယ် ။ ကျွန်တော်က “ မမ တော်ပြီး လုပ်ရအောင်နော် ..” လို့ သူ့ကိုယ်လေးကို ဆွဲယူတော့ လက်ကို ဖယ်ထုတ်ပြီးတော့ကို လီးက်ုစုပ်ပြီးတော ဂွင်းမြန်မြန်ထုပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ရဲ့ကိုယ်လေးကိုဆွဲယူပြီး သူအပေါ်ကနေ (69) ပုံစံနှင့် သူ့ရဲ့အဖုတ်ကို ယက်လိုက် အစေ့လေးကို စုတ်စားလိုက် လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ 

“ အိုး..ရှီး..မမ...အား..ပြီးပြီဗျာ... အား...” ညီးရင်းနှင့် သူ့ပါးစပ်ကို အပေါ်ကနေလိုးပြီး သူ့ရဲ့ပါးစပ်မှာဘဲ ပြီးသွားတယ် ။ သူ့ကိုလည်း အစေ့ကိုလျာဖျားနှင့်ကလော်ကစားပြီး လက်ခလယ်နှင့်လုပ်ပေးမှ ကျွန်တော့်ကိုတင်းတင်းဖက်ပြီး

“ ပြီးပြီ ယောက်ျားရယ်...အား... ” လို့ ညီးရင်းနှင့် ငြိမ်သွားတယ် ။ သူ့ကိုပြန်ပြီး ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ တင်ပြီး သူ့ရဲ့ ဘေးကနေ သူ့ရဲ့ပါးကို နမ်းလိုက်တယ် ။ သူလည်းြပြန်ဖက်ကာ နမ်းပြီး လီးကို လက်နှင့်ကိုင်ကာ ခြေထောက်ကို ကျွန်တော့်ခါးမှာ တင်ပြီး ဆွဲကာ သွင်းလိုက်တယ် ။ “ အိုး..ရှီး... မိန့်မရယ် .../ ယောက်ရယ်...အား... ”  လို့ နှစ်ယောက်လုံး ညီးလိုက်ကြတယ် ။ ဘေးတစ်စောင်းလှဲကာ သူနှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ကြည့်ကာ ဖြည်းဖြည်းဘဲ လိုးကြတယ် ။ ဆောင့်ချက်တိုင်းကို မျက်လုံးလေးမှေးကာ

“ အား...ရှီး...ယောကျ်ား...အိုး... အရမ်း ကောင်းတာဘဲ...အား..မောင်ရယ်...အား ...” ကျွန်တော်လည်း သူကို ကြည့်ပြီးတော့ကို “ အား..အရမ်းကြပ်နေတာဘဲ ..မိန့်မ ..” လို့ သူ့ကို ပြန်ကာ ပြောရင်းနှင့် သူ့ကိုအရှိန်နည်းနည်းတိုးကာ လိုးပေးတော့ သူက

“ အား..ရှီး..မောင်ရယ်... မလုပ်တာကြာလို့ နေမှာ..အိုး..ရှီး..မောင်ရယ်..မမပြီးချင်ပြီ ..” လို့ သူက ပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို ကျောခိုင်ကာ ဘေးတစ်စောင်းနေစေကာ သူ့အနော်ကနေ လီးကို တေ့ပြီးတော့ မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။

“ အား...အရမ်းကောင်းတယ်...မောင်ရယ်...အား..ရှီး.. မြန်မြန်.... မမပြီး..ပြီးပြီ ..” ညီးရင်းနှင့် ကျွန်တော့်တင်ပါးကို လက်နှင့် ကုပ်ကာဆွဲပေးတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို အချက် (၂၀) ခန့် ဆောင့်လိုးလိုက်မှ သူပြီးသွားတယ် ။ သူပြီးသွားပြီးမှ ကျွန်တော်လည်း အချက် (၁၅) ချက်ခန့် ဆောင့်လိုးပြီးမှ ပြီးသွားတယ် ။ သူကိုနောက်ကနေ ဖက်ပြီးတော့ လီးကို မနုတ်ဘဲ မှိန်းနေရာမှ အိပ်ပျော်သွားတော့တယ် ။

နောက်နေ့မနက် စောစောထကာ အိမ်ကိုပြန်ခဲ့တယ် ။ အဝတ်စားလှဲ ရေချိုးကာ အလုပ်ကို သွားလိုက်တယ် ။ အလုပ်လုပ်ပြီးတော့ ထမင်းစားချိန်မှာတော့ အားလုံးအတူဘဲ ထမင်းဝိုင်းစားကြတယ် ။ နောက်နေ့က အလုပ်ပိတ်ရက်မို့ အားလုံးမျက်နှာမှာ အပြုံးကိုယ်စိ အတွေးကိုယ်စီ ရှိနေကြတာကို ပြောပြကြတယ် ။ ဒေါ်သိန်းက သူ့သား ငွေလွှဲပေးတာကို တစ်ခြားမြို့ သွားကာ ထုတ်ယူမယ် ပြောသလို နွဲနွဲကလည်း သူ့ရဲ့ အဖွားခေါ်လို့ သွားရမယ် ပြောတော့ ဒေါ်အေးနွယ်က ဒေါ်သိန်းဆီမှာ သူ့သမီးကို အပ်ပြီး ကားဂိတ်ပို့ပေးဖို့တောင်းဆိုတော့ ဒေါ်သိန်းက လက်ခံတယ် ။ 

ထမင်းစားပြီး အလုပ်ပြန်ဝင်လုပ်ကာ ညနေမှာ အားလုံး အလုပ်က ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ ညနေ အလုပ်ပြီးလို့ ဒေါ်မြင့်က အားလုံးပေးချင်လို့ စောင့်ခိုင်းထားတာမို့ စောင့်နေရင်း ကျွန်တော်ဟာ အိမ်နောက်ကို သေးပေါက်ဖို့ ဝင်သွားတော့ ဒေါ်သိန်းလည်း လိုက်လာတယ် ။ ပြီးလို့ ပြန်ထွက်လာတော့ သူက ကျွန်တော့်ကို ဆွဲပြီးတော့ အပင်ကြီးတွေရဲ့ နောက် ခေါ်တယ် ။ ပန်းပင်တွေက သိပ်ပြီးတော့ ဖုံးကွယ်မထားနိုင်တဲ့ နေရာပေါ့ ။ ဒါပေမဲ့အိမ်နောက်မှာတော့ လူမရှိဘူး အတွေးနှင့် ဒေါ်သိန်းက ကျွန်တော့်ပုဆိုးကို ဖြေချလိုက်ပြီး လီးကိုကိုင်ကာ ဂွင်းထုရင်းနှင့် လီးကို စုတ်ပေးတယ် ။ 

“ အိုး..ရှီး...မမရယ်...အား.. ရှီး.. ” ညီးရင်း သူ့ရဲ့ဆံပင်ကို ကိုင်ကာ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူက လီးကို ပါးစပ်ထဲမှာ ထည့်ပြီးတော့ လီးကို မြန်မြန်ဘဲ ဂွင်းထုပေးကာ ပြန်ထုတ်၊ လီးချောင်းတစ်ခုလုံးကို ယက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို မော်ကြည့်ပြီး မြန်မြန်ဘဲ ဂွင်းထုပေးတာ သူ့ရဲ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပြီးသွားတယ် ။ သူက အရည်အားလုံးကို မျိုချလိုက်ပြီးမှ ကျွန်တော့်ရဲ့ ပါးကိုနမ်းကာ

“ အိမ်အရောက်ကို မစောင့်နိုင်တော့ဘူး.. မောင် မနက်ဖြန်လည်း.. တစ်နေ့လုံး မောင်နှင့်..တွေ့ရမှာ မဟုတ်ဘူးလေ ..”  လို့ ပြုံးကာ ပြောပြီး ဖင်ကို ပိုပြီးလှုပ်ကာ ထွက်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို ကြည့်လိုက်တော့ အရိပ်နှစ်ခု လှုပ်ရှားတာ တွေ့တော့ ပုဆိုးကို မြန်မြန်ကောက်ဝတ်ပြီး အိမ်ရှေ့ဘက်ကို ထွက်သွားတယ် ။

ကျွန်တော်လည်း အိမ်ရှေ့ကိုပြန်ရောက်ပြီး နည်းနည်းကြာတော့မှ ဒေါ်မြင့် ထွက်လာကာ ကျွန်တော့်အတွက် ပုဆိုးနှင့်အင်္ကျီ တစ်ထည် ၊ မိန်းမတွေ အတွက်က ဝမ်းဆပ်စတွေကို ပေးတယ် ။ ဒေါ်မြင့်က ကျွန်တော့်ကို ပေးတော့ ပြုံးနေတယ် ။ 

အိမ်နောက်မှာ အရိပ်နှစ်ခုထဲမှာ အိမ်အပေါ်ထပ်က ပြတင်းဘေးက အရိပ်တစ်ခုဟာ ဒေါ်မြင့် ဖြစ်နေမလားတွေးကာ မျက်နှာတော့ ပူမိတယ် ။ ဒါပေမဲ့လည်း အေးဆေးဘဲ။ သူပေးတာကို ယူပြီးတော့ အိမ်ပြန်ခဲ့တယ် ။ အိမ်မှာလည်း အဖေက အလုပ်ကိစ္စနှင့် ခရီးထွက်သွားတာမို့ ရေချိုးပြီး ကျောင်းကို သွားလိုက်တယ် ။ အပြန် ထွန်းမင်းကို အရိပ်အခြေနေကြည့်ပြီးမှ ဒေါ်သိန်း အိမ်ကိုဘဲ သွားလိုက်တယ် ။ 

ဒေါ်သိန်းရဲ့ အိမ်တံခါးကို ခေါက်တော့ ခဏလေးအကြာမှာ ထမိန်ရင်သျားပြီးတော့ ဒေါ်သိန်းက တံခါး လာဖွင့်ပေးတယ် ။ အိမ်ထဲကိုဝင်လိုက်ပြီးတော့ တံခါးပြန်ပိတ် ဒေါ်သိန်းငိန်းကို ဆွဲပြီး နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းလိုက်တယ် ။ 

သူက အနမ်းကိုရပ်ပြီး သူ့ရဲ့ အခန်းကို ခေါ်ပေမဲ့လည်း စာသင်ချိန်တွေမှာ ဒေါ်မြင့်ရော၊ ဒေါ်အေးသွယ်ရော ၊ဒေါ်ကေသီရော ဒေါ်သိန်းရော တလှည့်စီ စိတ်ကူးနှင့်လိုးလာခဲ့ပြီမို့ သူ့ရဲ့အိပ်ခန်းဆီကို ရောက်အောင် မစောင့်တော့ဘဲ သူ့ကိုဆွဲကာ နမ်းလိုက်တယ် ။ သူက ပြန်ရုန်းထွက်ပြီးတော့

“ မောင်ရယ်... အခန်းကိုသွားရအောင်ကွယ် နော်...မောင်လို့..”  သူက ပြောတော့ ကိုယ်ရဲ့ အရိုင်းစိတ်ကိုထိန်းကာ ဒေါ်သိန်းရဲ့ အခန်းကို သွားလိုက်ကြတယ် ။ သူ့ကို “ ညနေ ကတည်းက မမကို.. လိုးချင်နေတာ ၊ မမက လီးဘဲ စုတ်ပေးတာကိုး...” ပြောတော့ သူက ပြုံးပြီးတော့ “ အိပ်ရာပေါ်မှာ မောင့်သဘောရှိ လိုးတော်မူပါ ..” လို့ ပြန်ပြောတယ် ။

အိပ်ရာပေါ်ရောက်တော့ ကျွန်တော်လည်း ပုဆိုးကို ချွတ်လိုက်တယ် ။ ဒေါ်သိန်းက ကျွန်တော့်လီးကို ဒူးထောက်ကာ စုတ်ပေးတော့တယ် ။ သူ့ရဲ့ဆံပင်တွေကို စုကာ ကိုင်ပြီးတော့ “ အား...ရှီး...မမရယ်... ကောင်းလိုက်တာဗျာ ..နေအုံး မမ ..”  လို့ ပြောပြီး သူ့နှင့်အတူ (69)  ပုံစံနှင့်အတူ တစ်ယောက်ကို တစ်ယောက်စုတ်ပေးတယ် ။ စုတ်တာကို ရပ်ပြီးတော့ ဒေါ်သိန်းကို လက်ထောက်စေပြီး အနောက်ကနေ မှောက်ကာ သူ့ရဲ့ ပါးနှင့်နားရျွက်တွေကို နမ်းကာ အပေါ်ကနေ ဖိကာ ဆောင့်လိုးပေးတော့ ဒေါ်သိန်း ညီးသံလေးတွေ ထွက်လာတယ် ။

“ အား..ရှီး..မောင်ရယ်...လုပ်ပါ...အား... ဆောင့်ပေး...အား.. မမကဖြင့်..အား..မောင်.အလာကို...အား..ရှီုး..စောင့်နေတာ...မောင်ရယ်..အား..ဆောင့်ကွယ်..”

လို့ ပြောကာ ကျွန်တော် ဆောင့်လိုးသမျှကို ညီးရင်းနှင့် ပြောတော့တယ် ။ သူ့ကို အနမ်း ရပ်ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ခါးကို ဆွဲကာ မြန်မြန်လိုးလိုက်တာ သူနှင့်အတူ ပြီးသွားကြတယ် ။ တယောက်နဲ့ တယောက် ဖက်ကာ မှိန်းနေလိုက်ကြတယ် ။ ကျွန်တော်က အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ခဏအိပ်ပျော်သွားလို့ ထမင်းမစားကြသေးဘူး ။ သူ့ကိုပြောပြတော့ ထမင်းစားခန်း ခေါ်သွားပြီး သူကိုယ်တိုင် ခူးပေးကာ ကျွေးတယ် ။ 

“ ငါးချဉ့်ကို ပဲတောင့်တွေနှင့် အထူးချက်ထားတာ..” လို့ ပြောကာ ထမင်းထက် ငါးကိုဘဲ စားခိုင်းတယ် ။ ငါးရော ထမင်းပါ အဝတီးပြီးတော့မှ ဆေးကြောပြီး သူ့ရဲ့ အခန်းကိုဝင်ကာ ဖက်ပြီးတော့ စောစောဘဲ အနားယူအိပ်စက်လိုက်ကြတယ် ။ သူလည်း မြို့ထဲကို သွားကာ ငွေသွားထုတ်ယူရမှာမို့ စောစောဘဲ အနားယူအိပ်စက်လိုက်ကြတယ်။

..........

အပိုင်း ( ၂ ) ဆက်ရန် >>>>