အမျှင်တန်းသော ချစ်ခန်း အပိုင်း ( ၂ )

အမျှင်တန်းသော ချစ်ခန်း အပိုင်း ( ၂ )

{ ဇာတ်သိမ်းပိုင်း }

ရေးသားသူ - မင်းသော် (အချစ်တက္ကသိုလ် )

ဒီကြားထဲ ကံကောင်းချင်တော့ ကျနော် အလုပ်ရပါတယ်။  အလုပ်စစဆင်းခြင်း အလုပ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး မှတ်သားစရာတွေ လေ့လာစရာတွေနဲ့ ကျနော် ပတ်ဝန်းကျင်နဲ့ အဆက်အသွယ် ပြတ်သွားပါတယ်။  အလုပ်က လခကောင်းတော့ ကျနော့်အနေနဲ့ ရေရှည်မြဲရလေအောင် သေချာ လုပ်ဖို့လိုမှာဖြစ်လို့ လုံး၀ မပေါ့ဆရဲပါဘူး။

ပြီးတော့ အလုပ်က ခရီးခဏ ခဏ ထွက်ရပါတယ်။  နေပြည်တော်မှာရှိတဲ့ အစိုးရရုံးတွေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး လုပ်ရတာဆိုတော့ နေပြည်တော်လဲ သွားရပါတယ်။  ကျနော် ဒီတပါတ်လုံး ဇော်လင်းမောင်နဲ့ လုံး၀ မတွေ့ဖြစ်ပါဘူး။  ဒီကောင်ကလဲ သူ့အဖိုး နေမကောင်းလို့ ဘန်ကောက်ကို ဆေးရုံတက်ဖို့ အဖေါ်လိုက်သွားရတယ်လို့ သိရပါတယ်။ နိုင်ငံခြားရောက်သွားတာနဲ့ ဖုန်းတောင် တစ်ချက်မှ မရပါဘူး။

ကျနော် အလုပ်စဆင်းပြီး ၂ ပါတ်အကြာ တစ်ခုသော အားလပ်ရက် တနင်္ဂနွေ နေ့ခင်းမှာ ဒီကောင့်ဆီက ဖုန်းလာပါတယ်။  ကျနော်သူ့ဖုန်းကို မျှော်နေတာ မဟုတ်ပေမဲ့ တစ်စုံတစ်ခုကို တွေးမိတာနဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားလာပြီး ဖုန်းကောက်ကိုင်လိုက်ပါတယ်။

“သားရီ..မင်းအခု အားလား”

“အေး..အားပါတယ်။ ဘာလို့လဲ”

“အားရင် ငါ့ဆီ ခဏလာခဲ့ပါလား။  ငါတို့တွေ မတွေ့တာကြာပြီကွာ။”

“အေး လာခဲ့မယ်..။ မင်းက ဘယ်မှာလဲ”

“ငါက မင်္ဂလာဒုံနားက iT စားသောက်ဆိုင်မှာ…မင်းလာခဲ့။ မင်းနဲ့ ငါ့ သူငယ်ချင်းတွေနဲ့ မိတ်ဆက်ပေးမယ်။”

ဒီလောက်ဆို ကျနော် ချက်ဆို နားခွက်က မီးတောက်သွားပါပြီ။  ဒါကြောင့်…

“အေး ခဏစောင့် … ငါ့အခုထွက်လာပြီ ဆိုပြီး အဝတ်အစားလဲ ၊ အမြန် ပြေးထွက်လာပါတော့တယ်။  မကြာခင်မှာပဲ ကျနော့် လက်စွဲတော် မီနီ ကူးပါးကားလေးက လေဟုန်ခွင်းတဲ့ မြှားကလေးလို ပြည်လမ်းတစ်လျှောက် ပြေးနေပါတော့တယ်။”

ကောင်မလေးတွေနဲ့ တွေ့ရတော့မယ်ဆိုတော့ အရင်က အရမ်း မကြာဘူးလို့ထင်ရတဲ့ ခရီးဟာ တော်တော် ကြာနေသလိုပါပဲ။  ဒါကြောင့်မို့ A watched pot never boils လို့ သိုးဆောင်း စကားပုံရှိခဲ့တာကိုး။ ရမ်းဘာသာပြန်လိုက်တာ တခုခုကို စောင့်နေရင် ပိုကြာပါသတဲ့။ မဟုတ်ရင် ဆောရီးဗျို့တကယ်တော့ ကျနော် ဒီကောင်ခေါ်တာစောင့်နေတာ ၂ ပါတ်ကျော်ခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။  ကိုယ့်ကိစ္စနဲ့ကိုယ်ဖြစ်နေသဖြင့် ဘာမှ မကြာလိုက်သလို။  အခုကျမှ ဘာဖြစ်ရတာလဲဟု...တွေးရင်း ငါတော်တော် စမန်ထနေပါလား။ စော်တော်တော်လိုချင်နေပုံရတယ်ဟု တွေးမိပြီး ပြုံးလိုကသည်။

လမ်းမပိတ်သဖြင့် နာရီဝက်အတွင်း ကျနော်ချိန်းထားသော ဆိုင်ရှေ့ရောက်သည်။  ပုံမှန်ဆို ဆိုင်ရှေ့တွင် ရပ်လေ့ရှိသော်လည်း ကားပါကင်တွင်တွင်လည်း ကားရှင်းနေသဖြင့် ဝင် ရပ်ပြီး စက်သတ်လိုက်သည်။ ထို့နောက် ဆိုင်အတွင်းသို့ ဝင်လိုက်သည်နှင့် စားပွဲတစ်လုံးတွင် ထိုင်ကာ လက်ပြနေသော ဇော်လင်းမောင်ကို တွေ့ရသည်။  

သူ့ဘေးနားတွင် ဆံပင်ရှည်ရှည်၊ ဖြူဖြူသွယ်သွယ် စော်လေးတစ်ပွေကို ထိုင်နေသဖြင့်  ဒီတစ်ယောက်သည် "ထက်" ဖြစ်လိမ့်မည်ဟု သူ့ပြောစကားများအရ သိလိုက်သည်။  မနာလိုဖြစ်ရလောက်အောင် "ထက်" က ဂျင်းဘောင်းဘီ အရှည် အပြာနှင့် ရှပ်အကျီ ၤ အကွက်လေးတွဲဝတ်ထားတာ ဒီဇိုင်းက လန်းလွန်းသည်။  ဒါပေမဲ့ ဇော်လင်းမောင်၏ ကဒက် ကောင်မလေးဖြစ်နေသည့်အတွက် ထားလိုက်ပါတော့မည်။

"ခွန်း" ဆိုသည့် ရှော်တီလေးက ဆိုင်ကို နောက်ကျောခိုင်းကာ ထိုင်နေသဖြင့် မျက်နှာ မတွေ့ရသော်လည်း နောက်ကျောသား ပြည့်ပြည့်ကလေးကို T Shirt လက်ပြတ်ပါးပါးကလေးအောက်က လှမ်းမြင်ရသည်။ အောက်က ဝတ်ထားသော ဂျင်း ဘောင်းဘီတိုအောက်တွင် လုံးပြည့်သော တင်သားများနှင့် ပေါင်တံစင်းစင်းလေးကို လှမ်းမြင်ပြီ ဂလု လိုက်ရသေးသည်။

ဝိုး…ဒီတိုင်ဆို မဆိုးဘူးဟ မုတ်ဆိတ်ပျားစွဲတာပဲဟေ့။

"စောင့်နေရတာ ကြာသွားတာ ဆောရီးကွာ၊ ကားက နည်းနည်း ကျပ်နေလို့"

ပုံမှန်အတိုင်းဆို ကျနော် သူ့ကို ဘယ်လောက်နောက်ကျ နောက်ကျ တောင်းပန်တာ ရာဇဝင် မရှိခဲ့ပါချေ..။ မစောင့်နိင်ရင် လိ ပဲကွာ။ မချိန်းနဲ့...မင်းက ဘာလဲကွ..ဆရာကြီးလား..ဘာလားနဲ့ မိုးမွှန်အောင် ကိုယ့်ဖက်က ပြန်တုတ်လိုက်ဦးမည်ဖြစ်သည်။ သို့သော် သူက ဒါရိုက်တာကြီးဆိုတော့ ရိုသေရမည်လေ။

သူတို့ ထိုင်နေသော ခုံသည် ၄ ယောက်ထိုင်ခုံဖြစ်သဖြင့် ကျနော်ထိုင်ဖု့ိ ခွန်း ဘေးတွင်သာ နေရာလွတ်တော့သည်။ ဒါကဒီကောင်ပဲ စီစဉ်ထားတာဖြစ်မည်။ ကျနော်လဲ ခပ်တည်တည်နှင့် ဝင်ထိုင်သည်။

“တစ်ခုခုမှာလေကွာ..ဒို့ကတော့…မင်းကိုစောင့်ရင်း ဆွဲနေပြီ။”

သူတို့စားနေတာကြည့်ပြီး ဗိုက်ဆာလာတာနှင့် ကြက်ဥပေါင်မုန့်ကြော် နှင့် ကော်ဖီ မှာလိုက်သည်။  iT မှကော်ဖီသည် ဒီနေ့ ပိုပြီး ခါးဆိမ့်ဆိမ့်နှင့် အရသာရှိနေလေသည်။  ကြက်ဥပေါင်မုန့်ကြော်ကလဲ ကျနော့်အကြိုက် နို့စိမ်း များများနှင့် ရောက်လာသည်။  အဆင်ပြေချက်များကွာ။

“အေး သားရီး မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်။  ဒါ ငါ့ ညီမလေးတွေ…။ အရင်းတော့ မဟုတ်ဘူးဟေ့။ အဖေမတူ အမေကွဲ ဘင်္ဂလားညီမတွေပေါ့။  သူက ထက်ရတီ…ထက်လို့ ခေါ်လို့ရတယ်။ မင်းဘေးက ခွန်းဆက်ချို…ခွန်း ပေါ့ကွာ။” 

ဒီကောင် ဇော်လင်းမောင် ဒီတစ်ခါ ရွှေ့သည့်အကွက် တော်တော်လှသည်။  ကျနော့်နာမည်ကို ပြောပြီး မိတ်ဆက်ပေးချိန်တွင် ကောင်မလေးများ စိတ်ဝင်စားနိုင်သည့် ကျနော့် ကောင်းကြောင်း တစ်စွန်းတစ်စပါ ထည့်ပြောသွားသည့်ကို တွေ့ရသည်။ ခွန်း ကလဲ သူပြောထားသည့် ပုံစံအတိုင်း ဘော်ဒီကစ်ကစ်နှင့် ချစ်စရာ ကောင်းသည်။  ဒီကောင့်ကို ဒီတကွက်တွင် ကျောက်ရုပ်ထုပြီး ကိုးကွယ်ချင်စိတ်တောင် ပေါက်သွားမိသည်။ ထက်ကို မိတ်ဆက်ပေးချိန်တွင်တော့ ဒါငါ့စော်ဟု ပြချင်ဟန်ရှိသည်..ပခုံးပေါ်လက်တင်ပြသည်ကို သတိထားမိသည်။  ကိစ္စ မရှိပါဘူးကွာ..။ ငါ့ဝေစုလေး ရှိတာပဲလေ။

စားသောက်ပြီးနောက် ကားပါကင်ကို ပြန်သွားသည့်အချိန်တွင် ဆေးလိပ်ထွက်သောက်မည်ဟု အကြောင်းပြကာ သူ့ဆေးပေါ့လိပ်ကို မီးညှိပြီး ကျနော့်ကို တစ်နေရာ လက်တို့၍ ခေါ်သွားသည်။ စော်လေးများနှင့် အနည်းငယ်လှမ်းသည့် နေရာရောက်မှ ဒါရိုက်တာ ဇော်လင်းမောင် ဇာတ်ညွှန်းကို ရှင်းပြသည်။

“သားရီး တို့တွေ ပဲခူးမရောက်ခင်နားက ရွှေပြည် ရီဆော့ကို ဒိုးကြမယ်။  မင်းက မင်းကားနဲ့ ခွန်းကို ခေါ်သွား။ ကားပေါ်မှာ နည်းနည်း ကြောင်း ခဲ့ကွာ။ ငါက ရှေ့ကနေ ထက် ကိုခေါ်ပြီးသွားမယ်။  ဟိုရောက်ရင် အခန်းယူပြီး ဆက်လှုပ်ရှားကြမယ်။  ကျသလောက် မင်းရယ်ငါရယ် ဟဖ် ဘိုင် ဟဖ်….အိုခေ…”

“အိုခေပါဆရာ”

ဒါရိုက်တာကြီး ဇော်လင်းမောင်၏ ရင်တွင်းဖြစ်၊ သရုပ်ပြ အမွှန်းတင်၊ ချယ်မှုန်းသည့် အတွေးပုံရိပ် ရိုက်ချက်ကို ကျနော် တက်သစ်စ ငွေထုတ်ပိုက်ပြီး တက်လာသော နယ်မှ ဝါသနာရှင် မင်သားရူးလေးပုံစံဖြင့် ခြေသုတ်ပုဆိုး မြွေစွယ်ကျိုးကဲ့သို့ လေးစားစွာ လိုက်နာလိုက်သည်။  အရင်တုန်းကဆို…ဘာလို့ မင်းပြောသလို လုပ်ရမှာလဲ..ဘာညာနဲ့ ဖြဲကောင်း ဖြဲဦးမည်ဖြစ်သော်လည်း အခုဟာက ကိုယ့်အကျိုး ရှိမဲ့ကိစ္စ ပါတယ်ဆိုတော့လဲ…မျက်စိမှိတ်ကာ လိုက်နာရမည်သာ ဖြစ်သည်။

ကျနော်က လမ်းသိပ်မကျွမ်းသဖြင့် ထောက်ကြံအရောက်တွင် ပဲခူးလမ်းခွဲဘယ်ဘက်မှန်းမသိ၍ လှမ်းမေးရသေးသည်။  သူက ဘယ်ဘက်ချိုးဟု လမ်းညွှန်ပေး၍ အနည်းငယ်မောင်းလာစဉ် ဇော်လင်းမောင်ဆီက ဖုန်းဝင်လာပါသည်။ ကျနေ်ာ ကိုင်လိုက်တော့

“ဟျောင့်သားရီး ရွှေပြည်က သောက်ရမ်း ဈေးကြီးတယ်။ တစ်ခန်း တစ်သိန်းဆိုလားပဲ။  ပြီးတော့ အခန်းလဲ ကြို ဘွတ်ကင် လုပ်ထားမှ ရတာတဲ့။  လှည်းကူး နားမှာ ငါစောင့်နေတယ်။ အဲဒီမှာပဲ ရပ်လိုက်”

“အေး…ငါမြင်ရအောင် ရပ်နေနော်။ ငါလမ်းသိပ်မသိဘူး”

နည်းနည်းဆက်မောင်းလိုက်တော့ ဇော်လင်းမောင်ရဲ့ JUKE ကား အနီလေး ရပ်ထားတာတွေ့တာနဲ့ ကျနော် လမ်းဘေးကို ကပ်လိုက်ပါတယ်။

“ရှေ့နားမှာ ထန်းရေနဲ့ အမြည်းကောင်းကောင်းရတဲ့ဆိုင်ရှိတယ်ကွ…။  ထန်းရေ သောက်ကြရအောင်။  “

အဆင်မပြေလိုက်ပုံများ ထန်းရည်ဆိုင်မှာတောင် ထန်းရည် ကုန်နေလို့ ဘီယာ ထပ်မှာရပါတယ်။ သူနဲ့ ထက် ကတော့ ဘေးချင်းကပ် ထိုင်လို့၊ အမြီးတွေ ဘာတွေ ခွန့်လို့။ ထက် က သူ့ကို မှီထားလိုက်..၊ ဒီကောင်က ထက် ကို ပခုံးဖက်လိုက် ဟိုကောင့် ပေါင်ပေါ် ထက်က လက်လေးတင်ထားလိုက်နဲ့ …အေးလေ ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့…။ ငါ့အလှည့်ကျလဲ ဟင်း..ဟင်း။ ဒါမျိုးတော့ ဘယ်အကျောခံလိမ့်မတုန်း။

အဲဒါနဲ့ ထန်းရေ ဆိုင်မှာ  သောက်ပြီးစားပြီး ရန်ကုန်ပြန်ဆင်းလာပါတယ်။  ရန်ကုန်ရောက်တော့ ခွန်း နဲ့ ကျနော် တော်တော် လေပေးဖြောင့်နေပါပြီ။ ဇော်လင်းမောင်က ခွန်းကို အိမ်ပြန်ပို့ပေးလိုက်။ ညကျမှ ထပ်ချိန်းမယ်လို့ ပြောတဲ့အတွက် ကျနော်တို့ သူတို့ကားနဲ့ လမ်းခွဲပြီး ကိုယ့်လမ်းကြောင်း ကိုယ်မောင်းလိုက်ပါတယ်။

ခွန်း က အသိတစ်ယောက်နဲ့ ကိစ္စတစ်ခု ချိန်းထားတယ်ဆိုလို့ လမ်းက ဆိုင်တစ်ဆိုင် ဝင်သွားသေးတယ်။  ကျနော် ဒီနေ့ စိတ်တော်တော် ရှည်နေပါတယ်။  နာရီဝက်လောက်ကို အေးဆေး စောင့်နိုင်တာ ကိုယ့်ဖာသာကိုယ် အံ့သြနေပါတယ်။  ဒီစော်လေး ဖုန်းအရမ်းပြောပါတယ်။ သိပ်မများပါဘူး တောက်ရှောက် ဖုန်းပြောလာတာ အိမ်ရောက်တဲ့ အထိဆိုပါတော့.။

ညကျမှ တွေ့ကြတာပေါ့ ခွန်းရာ…ကျနော် စိတ်ထဲက ကြိမ်းဝါးလိုက်ပါတယ်။  ပြီးတော့ ခွန်း ကို သူ့အိမ်နားပဲ ကျနော်ရပ်ပေးပြီး အိမ်ခဏ ပြန်လာခဲ့ပါတယ်။ အိမ်လဲရောက်ရော.....

💚 ဆက်ရန်ရှိသည့် ဇာတ်လမ်း  

အိမ်မပြန်လို့ မရဘူးလေ ပိုက်ဆံနဲ့ အဝတ်အစား အပို ယူရဦးမယ်လေ။ အိမ်ကိုလဲ ညဘက်ကျ သူငယ်ချင်း အဖိုး ဆုံးလို့ အိမ်မှာ အိပ်ပေးလိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီး ပြောထားပါတယ်။ ထွက်နေကျ မဟုတ်တော့ ဘယ်သူမှ သံသယ မရှိကြပါဘူး။ အေးဆေး။ ဒါနဲ့ စောင့်နေလိုက်တာ ည ၇ နာရီလောက်မှာ ဇော်လင်းမောင်ဆီက ဖုန်းရတာနဲ့ ကျနော် အိမ်ကထွက်လာပါတယ်…။  ချိန်းတာကတော့ အင်းစိန် ဖော့ကန်နားက ဘီယာဆိုင်တစ်ဆိုင်ကိုပါ။

ဇော်လင်းမောင် ခေါ်ထားသော ဆိုင်ကိုရောက်သောအခါ ဒီကောင် ဘီယာသောက်နေသည်ကိုတွေ့ရသည်။  သူတစ်ယောက်တည်းဖြစ်သောကြောင့် ကျနော် အံသြသွားသည်။  ကျနော့်အတွက် ဟိုင်နကန် ဘီယာ မှာပေးရင်း သူက

"သားရီး သူတို့နဲ့ ငါ အပြင်မှာ တွေ့ဖို့ ချိန်းထားတယ်။  မင်းလာမှ ဖုန်းဆက်မလို့"

"အေး ဒါဆိုလဲ ဆက်လေကွာ"

ဇော်လင်းမောင် ထက်ကို ဖုန်းဆက်သော်လည်း ဖုန်းမကိုင်ပါ။  အဲဒါနဲ့ သူ ခွန်း ဖုန်းပါ ဆက်ခေါ်သည်။ သူလဲ ဖုန်းမကိုင်ပါ။  ၂ ခါလောက်ခေါ်ပြီးသော အခါ ဇော်လင်းမောင်  တင်းသွားပုံရသည်။ တော်ပြီ ပြန်တော့မယ် ဟုပြောသည်။  ကျနော်လဲ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ပဲ ပြန်လာခဲ့သည်။  အိမ်ကိုတော့ အဆင်ပြေအောင် ကြည့်ပြောလိုက်သည်။

...................................................................................................................

မနက်ဖြန် တနင်္လာနေ့ လူသစ် ကျနော်ကို ကြိုဆိုပွဲ 365 café မှာ ကျနော့်ဌာနမှ လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်များနှင့်  ကုမ္ပဏီမှ ဦးစီးကျင်းပပေးသည်။  ညနေ ၇ နာရီ ခွဲခန့်တွင် ဇော်လင်းမောင် ဖုန်းဆက်လာပြန်ပါသည်။

"မင်းဘယ်မှာလဲ။ ငါလာခဲ့မယ်။ ပြီးရင် ဟိုဟာတွေနဲ့ သွားတွေ့မယ်။"

"ငါ အလုံလမ်းက 365 Café မှာ။ သူတို့နဲ့ အဆက်အသွယ်ရပြီလား။"

"အေး..နေ့ခင်းက ဖုန်းဆက်တယ်။ ငါ့ကို တောင်းပန်တယ်။ ဖြစ်တာကို အသေးစိတ် တွေ့မှ ပြောမယ်ပြောတယ်။ မင်းကိုလဲ တွေ့ချင်လို့ ခေါ်လာခဲ့ပါလို့ ပြောတယ်။"

"ဘယ်အချိန်လောက်လဲ..။ ငါက ၈ နာရီဆိုပြီးပြီ။  ထွက်လာခဲ့မယ်။"

၈ နာရီလောက် ပွဲပြီးသွားသည့်အချိန်တွင် ဇော်လင်းမောင် စောင့်နေသည်ကို တွေ့ရသည်။ မြို့ထဲကို သွားရန်ပြောသဖြင့် ကျနော်ကားယူပြီး ထွက်လာသည်။  ၁၉ လမ်းကိုမောင်းခိုင်းသဖြင့် ၁၉ လမ်းမှ ဘီယာဆိုင်တစ်ခုတွင် ချိန်းထားကြောင်း သိလိုက်ရသည်။  ကျနော်ရောက်သွားသောအခါ သူတို့နှစ်ယောက်လုံးကို ဇော်လင်းမောင်နှင့်အတူ ဘီယာခွက်ကိုယ်စီနှင့် တွေ့ရသည်။ ကျနော်လဲ ထုံးစံအတိုင်း ခွန်း ဘေးနားတွင် ဝင်ထိုင်ကာ ဘီယာမှာလိုက်သည်။

"မင်းကို ခွန်းက သတိရလို့ဆိုလို့ ငါက လာခေါ်တာ" ဟု ဇော်လင်းမောင်က ပြောသည်။  ခွန်း က ဘာမှ မပြောပဲ ငြိမ်နေသဖြင့် "လူစုံတော့ ပျော်ဖို့ကောင်းတာပေါ့" ဟု ကျနော် အဆင်ပြေအောင် ပြန်ပြောလိုက်သည်။ ခွန်းက မျက်လွှာချထားရာမှ မျက်လုံး လှန်ကြည့်ပြီး ခေါင်းငြိမ့်ပြသည်။  မျက်လုံးကို အိုင်းလိုင်နာ အနက်ရောင်ဖြင့် ချယ်ထားသည် ခွန်း သည် ဂျပန် မင်းသမီးလေးလို ကြည့်ကောင်းနေသည်။  ဂျပန်မှ ကျနော့် အသဲစွဲဖြစ်သော Ameri Ichinose ကို သတိရမိသည်။  ( အကြိုက်တူတွေ ပါလားဗျို့။) သို့သော် Ameri လောက်တော့ ခွန်း က အရပ် မရှည်ပါ။ ၅ ပေ ၂ လောက်သာရှိမည်။

လူစုံသောအခါ ညဘက်ထွက်တာများလို့ အိမ်က နည်းနည်းကွိုင်တာနဲ့ မနေ့က နားထားခြင်း ဖြစ်ကြောင်း၊ ဖုန်းလာရင် ထပ်ပွားနေမှာ စိုး၍ ဖုန်းပါ ဆိုင်းလင့် လုပ်ထားကြောင်းနှင့် ဒီနေ့ ထက် ၏ အဖေ ခရီးထွက်သွားတာနဲ့ ၂ ယောက်သား ချိန်းပြီး လစ်ထွက်လာခဲ့ခြင်းဖြစ်ကြောင်း ထက်ကဦးဆောင်၍ ရှင်းပြသည်။  ကျနော်က ကိစ္စမရှိပါဘူးလို့ ပြန်ပြောလိုက်သည်။  ဘာကိစ္စရှိမှာလဲဗျာ။ မနေ့ကမတွေ့ ဒီနေ့တွေ့တာပဲလေ။ နောက်ဆို ခဏခဏ တွေ့ရလို့ ပျင်းတောင် နေဦးမှာပဲ မဟုတ်ဘူးလား။

💚 အချစ်ရဲ့ အရသာ

ကျနော် ခွန်း ရဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာစုပ်နမ်းလိုက်ပါတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဟာ အပေါ်အခြမ်းက ပါးပြီး အောက်က ထူထူလုံးလုံးလေးဖြစ်တာကြောင့် နမ်းလို့ အရမ်းအရသာရှိတာပါပဲဗျာ။  အောက်နှုတ်ခမ်းလေးကို အသာဖွဖွလေး ကျနော့်နှုတ်ခမ်းကြားမှာထားပြီး စုပ်နေရင်းက အသာ သူ့ပါးလေးကိုလဲ တချက်တချက် မွှေးလိုက်ပါတယ်။  မိန်းကလေးသဘာ၀ အသားနံ့လေးနဲ့ သူ့ရဲ့ မိတ်ကပ်အနံ့လေး ရောပြီး ထွက်လာတဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့ ခေါ်မလား ဒီရနံ့လေးကို ကျနော် သိပ်သဘောကျတာပဲဗျာ။

ကျနော်သူ့ကို နှုတ်ခမ်းစုတ်ရင်းနဲ့ လျှာလေးနဲ့ သူ့ပါးစပ်ထဲ အသာထိုးသွင်းလိုက်တယ်။ သူ့ရဲ့ လျှာလေးနဲ့ ထိလိုက်တဲ့ အခါ နူးညံ့တာရော၊ ချိုတာရော ပေါင်းထားတဲ့ ဖီလင်ကို ရပါတယ်။  ဘယ်လိုလဲတော့ အတိအကျ မပြောတတ်ဘူး။ သူ့ရဲ့ ပါးစပ်ထဲက အနံ့လေးက အနီးစပ်ဆုံး ပြောရရင် ပြောင်းဖူးပြုတ်အနံ့လေးလိုပဲ။ နှိုင်းလိုက်တာ အရမ်းများ ကလေးဆန်သွားမလားမသိဘူး။

ကျနော် သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရတာ တကယ် မက်မပြေပါပဲ။ တခြားဟာတွေ ဘာမှ မလုပ်ဘဲနဲ့ အကြာကြီးနမ်းနေချင်မိတယ်။ စကားအဖြစ် ပြောတာပါလေ။ တကယ်တော့ ဒီမှာတင် ရပ်ြ့ပီး မနေခဲ့မိပါဘူး..။

တကယ်တော့ ပြောရရင် အချစ်နဲ့လိင်ကိစ္စဆိုတာ အရက်လိုပဲ၊ အရက် စသောက်တော့ တော်တော် ဖီးပဲ..မိုက်တယ်.. ကောင်းတယ်။ လည်ချောင်းထဲကို ပူကနဲ ဆင်းသွားတယ်။  အနံ့ အရသာ…အားလုံး အိုခေ…။ နေလို့ပိုကောင်းလာတယ်။ စကားပြောရတာ ပိုကောင်းလာတယ်။ ပျော်လာတယ်။ နှလုံးသွေး ခုန်တာတွေ ဘာတွေ ပိုမြန်လာတယ်။ ပြီးရင် တဖြည်းဖြည်း နောက်တခွက်ပြီး တခွက် သောက်ချင်လာတယ်။ သောက်လဲ သောက်မိတယ်။ တကယ်လဲ ကောင်းတာကိုး ဆရာ။

ဒါပေမဲ့ ဝီစကီ၊ ရမ်၊ ဂျင်၊ ဘီအီး အရက်တွေ မတူပေမဲ့ အရက်တိုင်း သူ့လစ်မစ် ရှိတယ်။ အဲဒီလစ်မစ်အထိပဲ သောက်လို့ကောင်းတာကိုးဗျ။ ကျော်သွားပြီဆိုတာနဲ့ သောက်သမျှ အရက်သည် ရေလိုဘဲ။ ဘာမှ ထပ်ပြီး မထူးတော့ဘူး။ သောက်လို့ အရသာ မရှိတော့ဘူး။ ဗိုက်တင်းမယ်၊ အန်မယ်၊ ခေါင်းကိုက်မယ်၊ အာခေါင်ခြောက်ပြီး ရေငတ်မယ်။ ပြီးရင် လွတ်သွားမယ်ပေါ့လေ။ တကယ်က အရက်ဆိုတာ သောက်လို့ ကောင်းလို့ သောက်ကြတာလေ။  သောက်လို့ အရသာမရှိတဲ့အထိသောက်တော့ ဘာအဓိပ္ပါယ် ရှိတော့မှာလဲဗျာ။ ဒါပေမဲ့ ရပ်လို့ ရလားဆိုတော့ မရပါဘူးလေ။ သောက်ရင်းနဲ့ လစ်မစ်တွေ တက်လာတယ်။ လစ်မစ်ကျော်တဲ့ အထိ သတိမထားမိပဲ ဆက်သောက်နေမိကြတာပါပဲ။

အချစ်နဲ့ လိင်ကိစ္စလဲ အလားတူပါပဲလေ။ ကောင်မလေး တစ်ယောက်ကို ချစ်မိပြီဆို မျက်နှာလေး မြင်ချင်တယ်။ သူ့အသံလေး အမြဲတမ်း ကြားချင်နေမိတယ်။ သူ့ပုံရိပ်ပဲ စွဲလမ်းနေတယ်။ ပြီးတော့ ကိုယ့်အနား သူအမြဲရှိအောင် ကြိုးစားတယ်။

သူ့ကိုယ့်အနားရှိတော့ ဘာလုပ်ကြမလဲ။ နှစ်ကိုယ်တူ ချစ်စကားလေးတွေ ပြောကြမယ်။ သူ့လက်ကလေးကို ခပ်ဖွဖွလေး ကိုင်မယ်။ သူ့ကို ခပ်တင်းတင်းလေး ဖက်ထားမယ်။ အဆင့်တက်လာတော့ နမ်းမယ်။ ပါးကနေ တဖြည်းဖြည်း နှုတ်ခမ်းကို တက်ပြီး နမ်းတော့မယ်။ ပြီးတော့ အပြင်ကနေ နို့ကိုင်မယ်။ တဆင့်တိုးပြီး ချွတ်ကိုင်မယ်..နို့စို့မယ်ပေါ့လေ။

ဒီထက်ပိုဖီးလ်လာတာနဲ့ အမျှ သူ့ အဖုတ်လေးကို ကိုင်မယ်။ ပွတ်မယ်။ လက်ချောင်းလေးနဲ့ မွှေမယ်။ ကစားမယ်။ ပြီးတော့ ဟိုတယ် တခုခုခေါ်သွားပြီး အချစ်နယ်ကျွံကြမယ်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောရရင်တော့ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမ သဘာ၀ လိုးကြမယ်ပေါ့ဗျာ။ ကဲပြီးလဲပြီးရော အရင်က ဖီးလ်တွေ မရှိတော့ဘူးဗျာ။ ချိန်းတွေ့ကြမယ်။ ထပ်ပြီး ထပ်ပြီး ဒီ သောက်လေ သောက်လေငတ်မပြေတဲ့ ဆားငံရေတွေ သောက်ရင်းနဲ့ပဲ ကျုပ်တို့ရဲ့ အချစ်တွေ လစ်မစ်ကျော်ကုန်ပြီး အစတုန်းကလို မချိုမြိန်ကြတော့ဘူး မဟုတ်လား ကိုယ့်ဆရာတို့ရယ်။

အချစ်အကြောင်း အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်တာ နည်းနည်းများသွားလို့ ဇာတ်လမ်း ပြန်ဆက်ပါရစေ။

ကျနော် ခွန်း ရဲ့ နှုတ်ခမ်းတွေကနေ ရင်သားတွေကို အလှည့်ပေးလိုက်ပါပြီ။ သူ့ရဲ့ ရင်သားလေးတွေဟာ ငယ်ရွယ်နုပျိုသူလေးမို့ အသားကျစ်ပြီး အရွယ်အစားကလဲ အရမ်း မကြီးပါဘူး။  အရမ်းမကြိးဘူးဆိုပေမဲ့ သိပ်လဲ မသေးပဲ အနေတော်လောက်ပဲလို့ ကျနော် ထင်တယ် ပြီးတော့ သူ့နို့သီးလေးတွေလဲ သေးသေးလေးတွေနဲ့ပါ။ ပြီးတော့ ပန်းရောင်လေးနဲ့ အရမ်းလှပါတယ်။

ကျနော် တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေကို နမ်းပြီး အောက်ကို နည်းနည်းလျှောဆင်းလိုက်ချိန်မှာ ခွန်းရဲ့ နို့လေးတွေဆီ ရောက်လာပါပြီ။  နို့သီးလေးတွေကို နှုတ်ခမ်းနဲ့ ခပ်ဖွဖွ နမ်းပြီး လျှာလေးနဲ့ တို့ပြီး စုပ်လိုက်တော့ သူ အသက်အောင့်ထားသလို တောင့်သွားတာကို သတိပြုမိလိုက်တယ်။ ခွန်းရဲ့ နို့သီးခေါင်းလေးကို သကြားလုံးလေးလို ပြွတ်ကနဲ စုပ်လိုက်တဲ့အခါ ခွန်းဆီက “အ” ဆိုတဲ့ အသံလေး ကြားလိုက်ရတယ်။ ဒီအသံလေးက ကမ္ဘာပေါ်မှာ အချိုသာဆုံး အသံလေး တစ်ခုပါပဲဗျာ။

"ကိုကို …ဘာတွေ လုပ်နေတာလဲကွာ"

"အားး…ရှီး…ရှီး"

"ကိုကို့….ယားတယ်ကွာ….ကိုကိုလို့ဆို……တော်ပြီကွာ"

ကျနော် နို့တစ်လုံးကနေ တစ်လုံး တလှည့်စီ ပြောင်းပြီး စို့လိုက်တယ်။ ခွန်းရဲ့ အသံလေးဟာ လေထဲက လွင့်လာသလိုပဲ…ဝေးလာလိုက်…နီးလာလိုက်…….ဖြစ်နေပါတယ်။လေထဲမှာ လွင့်မျောနေတဲ့ ပုံစံနဲ့ ခွန်း ခန္ဒာကိုယ်လေးဟာ ကျနော့်ရဲ့ ပါဖောမန့် အလိုက် လှိုင်းဂယက် ထသလို ဖြစ်နေပါပြီ။ ဒီစခန်းကိုတော့ ကျနော် အပိုင်သိမ်းလိုက်ပါပြီ။

ကျနော် ခွန်းရဲ့ နို့ကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ စို့နေရာကနေပြီး လက်နဲ့အသာ ဖျစ်ညှစ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ပွတ်ပြီး ချေလိုက်တယ်။ ဒါပေမဲ့ ခွန်းရဲ့ ရင်သားလေးတွေက ပျော့မနေဘဲ ကျစ်ကျစ်လေးဖြစ်နေတာကြောင့် စီးစီးပိုင်ပိုင်နဲ့ ကိုင်လို့ကောင်းပေမဲ့ ခွန်းကတော့ နည်းနည်း နာတယ်ပြောပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကောင်းလဲကောင်းနေပုံပါပဲ။

ကျနော့်လက်တဖက်က ခွန်းရဲ့ ပန်းဖူးလေးဆီကို ရောက်သွားပါပြီ။ ခွန်းရဲ့ အဖုတ်လေးမှာ အမွှေးရေးရေးသာရှိပြီး အမွှေးနုလေးတွေမို့ ပွတ်ပြီး ကစားလိုက်တာနဲ့ အကွဲကြောင်းလေးကို စမ်းမိနေပါပြီ။ ကျနော် အမွှေးနုလေးတွေကို ပွတ်လိုက်..အကွဲကြောင်းလေးကို လက်ခလယ်လေးနဲ့ ပွတ်စမ်းလိုက်လုပ်လိုက်တဲ့အခါ…ခွန်းရဲ့ စိုစွတ်နေတဲ့ အချစ်အရည်လေးတွေ အတော်များနေပြီဆိုတာ သိလိုက်ပါပြီ။

သူ့ရဲ့ ပန်းဖူးလေးဟာ ညှီစို့စို့ အနံ့ သိပ်မရပဲနဲ့ မွှေးတယ်လို့ ကျနော်ထင်မိပါတယ်။ အနံ့နံခဲ့တယ်ဆိုရင်တောင် ကလေးလေးဆီက ထွက်လာတဲ့ ချွေးနံ့လေးလောက်ပါပဲ။ ကျနော် နို့စို့တာကို ရပ်ပြီး အသာ လျှောဆင်းလိုက်ပါတယ်။ လျှောဆင်းလာတဲ့အခါမှာလဲ သူ အာရုံ မပျက်စေဖို့ ကျနော့်နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဗိုက်သား ချပ်ချပ်လေးတွေကို ကလိပြီး လျှာထိပ်နဲ့ တို့ကစားလိုက်ပါတယ်။  ခုနကမှ ရေချိုးထားတဲ့ ခွန်းရဲ့ ကိုယ်လေးဟာ အေးပြီး မွှေးလို့နေပါသေးတယ်။ 

ဒါပေမဲ့ ခွန်း လက်ဖျားလေးတွေကတော့ ချွေးလေးတွေ စို့စပြုနေပါတယ်…။ ကျနေ်ာ အဲကွန်း ရီမုတ်ကို ယူပြီး အပူချိန်ကို ၂၀ လောက်ထားလိုက်ပါတယ်။  တဖြည်းဖြည်း ကျနော် ပူလာသလိုခံစားရလို့ပါ။ အင်္ဂလိပ်စကားမှာ Hot တယ်ဆိုတာ အရမ်း ဆွဲဆောင်မှု ရှိပြီး မိုက်တဲ့ ရှော်တီလေးတွေကို ပြောတာပါ။ ဒါဆိုရင် ကျနော့် ခွန်း (အခု သူ ကျနော့်ရဲ့ ချစ်သူ official ဖြစ်နေပြီမို့ ဒီလိုပဲ သုံးပါရစေ)ဟာ hot ဖြစ်တဲ့ ကောင်မလေးမို့ ကျနော် ပူလာတာလား။ ဒါမှမဟုတ် အသွေးအသားတွေ မီးလောင်သလို ပူနေဆူနေလို့လား။  အချစ်ဟာ မီးလားဆိုပြီး ဟိုအဆိုတော်ကြီး ဆိုထားတာ ရှိတာပဲကိုး ဆရာတို့ရယ်။

ခွန်းရဲ့ လှပတဲ့ ခန္ဒာကိုယ်ဟာ ကျနော့်ကိုယ် ဖိထားတာတောင် ငြိမ်အောင် ထိန်းမရပဲ တဆတ်ဆတ် ယမ်းခါ လို့နေပါတော့တယ်။ အလားတူပဲ ကျနော့်ရဲ့ ရင်ခုန်သံတွေကလဲ ထိန်းလို့ မရအောင် ယမ်းခါလို့ နေပါတော့တယ် ခင်ဗျား။

တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကျနော် သူ့ရဲ့ ပေါင်နှစ်လုံးကြား နယ်နမိတ်ကို ချဥ်းနင်း ဝင်ရောက်လာပါပြီ။ အလင်းရောင် မှုန်ဝါးဝါးအောက်မှာ သူ့ရဲ့ တောင်ကမူလေး ၂ခုကို ကျနော်တွေ့နေရပါတယ်။  အမွှေးနုနုကလေးများက တောင်ပေါ်မှာပေါက်နေတဲ့ အမြဲစိမ်းတောလေးပေါ့ဗျာ။  လျှို့ဝှက်အပ်သော တောင်ကြားနေရာကို ဖုံးကွယ်ပေးထားတဲ့ သစ်တောလေးပါ။  ဒါပေမဲ့ အခုတော့ သစ်တောလေးက မိုးဖွဲကျထားသလို စိုစွတ်စပြုနေပါပြီ။

ကျနော် သူ့ပိပိလေးကို နှုတ်ခမ်းလေးနဲ့ နမ်းလိုက်တဲ့အခါ အင့် ကနဲ အသံမြည်ပြီး သူ ပြန်ငြိမ်သွားပါတယ်။  ဒါပေမဲ့ ကျယ်လောင်တဲ့ရင်ခုန်သံကို အခန်းထဲမှာ ဒုတ်ဒုတ် ဒုတ်ဒုတ်နဲ့ အတိုင်းသား ကြားနေရပါတယ်။ သူ့ဆီကလား၊ ကျနေ်ာ့ဆီကလား။ ဒါမှ မဟုတ် ၂ ယောက်ပေါင်း ရင်ခုန်သံလား အဖြေရှာချင်စရာပေမဲ့ ကျနော် အဲဒီလောက် မအားပါဘူး။

လျှာနဲ့ သူ့အဖုတ်လေးကို အပြားလိုက် လျှက်လိုက်တဲ့အခါ ခါးကော့ပြီး တုန်သွားပါတယ်။  ကျနော် ၃- ၄ ချက်လောက် ဆက်တိုက်ဆွဲလိုက်တဲ့အခါ သူဘယ်လိုမှ တောင့်မထားနိုင်ပဲ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပါရောဗျာ။  ဆက်ပြီး သူ့ရဲ့ အစိလေးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ ထိုးပြီး ကလိလိုက်တဲ့အခါ…အသံတွေ စုံနေအောင် ညည်းပါတော့တယ်။

“ကိုကို…အင်း…ကိုကို….”

“အား..အား….ကျွတ်..ရှီး…”

“တော်ပြီ ကိုကို့…ဟင်…ကိုကိုရေ….”

ကျနော့်ရဲ့ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို အတင်းဆွဲထားပေမဲ့ ကျနော် တရစပ် လုပ်လိုက်တဲ့အခါ သူကျနော့်ခေါင်းကို အတင်းဖိထားပြီး ရုန်းကန်နေပါတယ်။  မကြာခင်ပြီးတော့မယ်ဆိုတာ သိလိုက်တဲ့အတွက် ကျနော် အသက်ကိုအောင့်လိုက်ပြီး လုံး၀ အရှိန်မလျှော့ပဲ ကြိုးစားလိုက်တဲ့အခါ သူပြီးသွားတဲ့ လက္ခဏာပြပြီး ကော့နေတဲ့ခါး အိပ်ယာနဲ့ တသားတည်း ပြန်ကျသွားပါတယ်။  ခွန်း အသံတောင် မထွက်နိုင်အောင် ကောင်းသွားပုံရပါတယ်။  ပေါင်ကားထားတဲ့ ပုံစံအတိုင်း ပြန်တောင် မစေ့နိုင်ဘဲ ဖလက် ပြသွားပါတယ်။

နောက်တစ်ခါစတင်ဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပြီဆိုတာသိတဲ့ ကျနော် ခွန်းရဲ့ အဖုတ်ကို ဒစ်နဲ့ အသာတေ့ထောက်ပြီး ခါးကိုကော့ချလိုက်ပါတယ်။

“အွတ်…”

အရည်တွေနဲ့ လမ်းကြောင်းထဲမှာ ညီတော်မောင် ချောချောမွေ့မွေ့ ဝင်ရောက်ပြီး အရသာထူးကို ခံယူနေပါပြီ။  ကျနော် အသာပြန်ထုတ်ပြီး ထပ်ဆောင့်လိုက်ပါတယ်။ တစ်ချက်..နှစ်ချက်…ကနေပြီး အဆင်ပြေလာတာနဲ့ ခပ်သွက်သွက်ကလေး ဆောင့်ပေးလိုက်ပါတယ်။ အရည်တွေနဲ့ ချောမွေ့နေပေမဲ့ အပျိုမလေး အဖုတ်ဖြစ်တဲ့အတွက် စေးစေးထုတ်ထုတ်လေးနဲ့ အတွင်းသားခြင်း ထိစပ် ဂဟေဆက်နေပါပြီ။

“ဖွတ်..ပြွတ်…ပြွတ်”

“အားး..အား…”

“ကို…ကိုး….ဘယ်လိုတွေ လုပ်နေတာတုန်း”

“ပြွတ်…ပြွတ်….ကို..ခွန်း …ခွန်း…ဘယ်လိုဖြစ်မှန်းမသိတော့ဘူ…အား”

“အင်…ဟင်း…ဟင်း”

ကျနော့်ခါးကို သူဖက်ထားပြီး ကျနော့်စီးချက်အတိုင်း လိုက်ပါ စီးမျောနေပါတယ်။  ကျနော်လဲ အရှိန်နဲ့ ဆောင့်ရင်း ၇ မိနစ်လောက်ကြာတဲ့အခါမှာ ကျနော် လူချင်းခွာလိုက်ပါတယ်။  မပြီးသေးတဲ့ ကျနော့် ဒုတ်ဟာ ပလွတ်ဆိုပြီး အဖုတ်ထဲကနေ ထွက်လာပါတယ်။  ကျနော်တို့ ၂ ယောက်ပေါင်း အချစ်ရည်တွေနဲ့ ညီလေးဟာ ပြောင်ပြီး တင်းကားနေပါတယ်။

“ကိုကို..ဘာလုပ်တာလဲ”

ခွန်းက မှေးနေရာကနေ မျက်လုံး ဖွင့်ပြီး မေးလိုက်တဲ့အခါ ကျနော် သူ့ကို ဘာမှ မဖြေပဲ ဆွဲပြီး မှောက်လိုက်ပါတယ်။  ပြီးတော့ ခါးကနေဆွဲမလိုက်တဲ့အခါမှာ သူ့ကိုယ်လေးဟာ အလိုက်သင့် ကုန်းပြီး တက်လာပါပြီ။ ကျနော် သူ့ခါးကို အသာ ဖိချလိုက်တဲ့အခါ ဖင်လေး ကော့လာပြီး အရည်စက်လက်နဲ့ အဖုတ်ကလေးဟာ ကော့တက်လာပါပြီ။ ကျနေ်ာ ဒူးထောက်ပြီး ခါးလေးကိုကိုင်ကာ သူ့ရဲ့ ပန်းဖူးလေးကို တေ့ပြီး ဖိသွင်းလိုက်ပါတော့တယ်။

ဘယ်အရာမဆို စတင်ခဲ့ရင် တချိန်မှာ ပြီးဆုံးရစမြဲပါ။  ကျနော်တို့ တူနှစ်ကိုယ်အိစက်ညက်ညောတဲ့ ဖဲမွေ့ယာထက်မှာ ချစ်ခန်းဖွင့်ကြတာ၂ ချီမြောက်ပြီးသွားတဲ့ အချိန် ကျနော် တော်တော် ညောင်းသွားပါပြီ။ သူလဲ လုံး၀ ဖလက်ပြသွားပြီး အိပ်နေပါပြီ။   လှုပ်တောင် မလှုပ်နိုင်တော့တာကြောင့် သူ့ကို စောင်လေးခြုံထားပေးပြီး ဆေးလိပ်သောက်ချင်တာနဲ့ အခန်း ဝရန်တာ အပြင်ထွက်လိုက်ပါတယ်။

ကျနော်သောက်နေကျ မာဘိုရို ဘူးပျော့ထဲက စီးကရက် တစ်လိပ်ကို မီးညှိပြီး ရှိုက်ကာ ဖွာလိုက်ပါတယ်။  အပေါ်ကို အဖြူရောင် စီးကရက်မီးခိုးတွေတက်သွားတာ ကြည့်ပြီး ကျနော့် အတွေးတွေ အဝေးကို လွင့်သွားရာကနေ သူနဲ့ ပထမဆုံး အတူအိပ်တဲ့ ညကလေးအကြောင်း ပြန်တွေးမိပါတော့တယ်။

၁၉ လမ်း ဘီယာဆိုင်မှာ ကျနော်တို့ သောက်ကြပါတယ်။ ဘီယာ တစ်ယောက် ၂ခွက်..၊ ကျနော်တို့ တစ်ယောက် ၃ ခွက်စီသောက်ကြပြီးတဲ့အခါမှာ အခါတော်ပေး ဦးပုည ဖြစ်တဲ့ ဇော်လင်းမောင် က စကားစပါတယ်။

"The Night is still young ဆိုတာ မင်းသိလား သားရီး"

"ညက အစောကြီး ရှိသေးတယ်ဆိုတာပေါ့"

"အေး ဟုတ်တယ်။  အခုမှ ၁၀ နာရီခွဲပဲရှိသေးတာဆိုတော့ အစောကြီးပဲလေ။  ကလပ်ကို ဒိုးကြမယ်။"

ဒီကောင်ပြောတာ မသွားဘူးလို့ ဘယ်သူမှ မငြင်းပါဘူး။ သူနဲ့ ထက်နဲ့က သူ့ကားနဲ့သွားပြီး ထုံးစံအတိုင်း ကျနော်နဲ့ ခွန်းနဲ့ တူတူ လာကြပါတယ်…။ လမ်းမှာ ခွန်းက စကားသိပ်မပြောဘူး။  ပြီးတော့ သူရှက်နေသလိုပဲ။  ဘောင်းဘီတိုဝတ်ထားလို့ သူ့ပေါင်ဖြူဖြူ လေးတွေ ပေါ်နေတာကို ဂျာနယ် တစ်စောင်နဲ့ တင်ပြီး ဖုံးထားတယ်။  မိန်းကလေးတွေရဲ့ စိတ်ကို ကျနော် မခန့်မှန်းတတ်ပါဘူး။ 

ကျနော့်သူငယ်ချင်းမ တစ်ယောက်ဆို လည်ဟိုက်လဲ ဝတ်သေးတယ်။ ကျနော်တို့နဲ့ တွေ့ရင် ဘလောက်စ် ရင်ဘတ်ကို ဆွဲဆွဲတင်ရတာအမော..။ စိတ်က ပေါက်လာပြီး "ဟဲ့ နင်နို့ပေါ်မှာစိုးရင် လုံလုံခြုံခြုံ ဝတ်လေ..၊ ငါတို့ရှေ့ကျမှ ဆွဲဆွဲတင်တာ ဘာသဘောလဲ။ စိတ်ချ…နင့်ကို ဘာစိတ်မှ မလာဘူး။ နင့်နို့ကိုလဲ ဖီးလ်မလာဘူး။ ငါတို့ မြင်ဘူးပြီးသား" ဆိုပြီး ပက်လိုက်တော့မှ စောက်ကောင်စုတ်ဆိုပြီး နောက် လည်ဟိုက် မဝတ်တော့ဘူး။

ကျနော် ကားမောင်းနေရင်းနဲ့ သူ့ပေါင်ဖြူလေး တစ်ချက် တစ်ချက် မျက်စိထဲ ပြန်မြင်နေပြီး စိတ်ထဲတမျိုး ဖြစ်မိပါတယ်။  ဗမာမတွေ ပေါင်လို တုတ်တုတ်ကြီး ဖြစ်မနေဘဲ သွယ်သွယ်လေးမို့ ကြည့်လို့ ကောင်းတယ်။ ကျနော် ကေတီဗီသွားရင် ပေါင်လှတဲ့ ကောင်မလေးတွေ အတို ဝတ်လို့က အမြဲ ပေါင်ပေါ် လက်တင်ပြီး ထိုင်တတ်တယ်။ ရေချိုးပြီးကာစ ကောင်မလေးနဲ့ ကြုံရင် ပေါင်လေးက အေးနေတာပဲ။  ကိုင်လို့ ကောင်းမှကောင်းပဲ သိလား ဆရာ။

ခွန်းက သူ့ဆီလာတဲ့ ဖုန်းတွေ ထုံးစံအတိုင်း ပြောနေတာနဲ့ပဲ ကလပ်ကို ဘယ်လိုရောက်သွားမှန်းကို မသိပါဘူး။ ကံကောင်းချင်တော့ ဇော်လင်းမောင် ပုလင်းထားခဲ့တဲ့ ကလပ်ပဲ ဖြစ်နေတာကြောင့် ကျနော် အကုန်အကျ သက်သာပါတယ်။  အေးဆေး မန်ဘာ ထိုင်ခုံမှာ ထိုင်ပြီး ကနေတဲ့ ကောင်မလေးတွေ ထိုင်ကြည့်နေကြတယ်။ တချို့စော်တွေလဲ ကျနော်တို့ ဝိုင်းကို တချက်တချက် ရှိုးတာကို တွေ့ပေမဲ့ ဂရုမစိုက်မိတော့ပါဘူး။ ကျနော်တို့မှာ ကိုယ့်ပစ္စည်းကိုယ်ပါကြတယ်လေ…။အေးအေးဆေးဆေး ပေါ့။  ပျင်းတဲ့အခါ တစ်ချက်တစ်ချက် သွား ဒွန့်ကြပေမဲ့ ဂျန်းတဲမန်း စတိုင် အေးအေးဆေးဆေးပဲ နှပ်နေကြတာပေါ့။ ကလပ်မှာ ဒါမျိုးနှပ်ရတာလဲ အရသာတစ်မျိုးပေပဲ မဟုတ်လားဗျာ။

DJ က ကလို့ ကောင်းတဲ့ သီချင်းတွေ တစ်ပုဒ်ပြီး တစ်ပုဒ် ဆက်တိုက်ဖွင့်ပါတယ်။ တခါတလေလဲ Request song တွေ ဖွင့်ပေးတယ်။ အယ်မယ်…ကျနော့် ခွန်းကိုတောင် သီချင်းတောင်းပေးတဲ့ ဘဲတွေရှိတာကို သိလိုက်ရတယ်။ ဒါ သူတို့သွားနေကျ ကလပ်ဆိုတော့ သူတို့ကဒက်လေးတွေလဲ ရှိတာဖြစ်နိုင်ပေမဲ့ ကျနော်တို့ ၂ ကောင်ရဲ့ အရှိန်ကြောင့် ဘယ်သူက အနား မသီရဲကြဘူး။ သူတို့ကလဲ အဲဒါကို ဂုဏ်ယူ နေကြတယ်ထင်တယ်။

ကျနော်က ပက်လက်ဖြစ်သွားတဲ့ ကောင်မလေး ခွန်းရဲ့ ခန္ဒာကိုယ် အပေါ်က အသာလျှောတက်ပြီး သူ့ကို ထပ်ပြီး အိပ်လိုက်ပါတယ်။ နာမှာစိုးလို့ သူ့ကို ဖိတော့ မအိပ်ပဲ ကျနော့် တတောင်နဲ့ ထောက်ပြီး အပေါ်ကမိုးလိုက်ယုံပါ။ ပထမအဆင့် အနေနဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို စပြီး နမ်းလိုက်ပါတယ်။ အစကတော့ အိပ်ပျော်နေသလို ဟန်ဆောင်နေပေမဲ့ မကြာပါဘူး ကျနော့်အနမ်းတွေကို တဖြည်းဖြည်း တုန့်ပြန်လာပါတယ်။ 

ကျနော် ဆက်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းထဲကနေ လျှာနဲ့ ထိုးပြီးကလိလိုက်တယ်။ သူက လျှာနဲ့ ပြန်မကလိပေမဲ့ ပါးစပ်လေးတော့ အလိုက်သင့် ဟပေးလာတယ်။ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးဟာ ချိုပြီး အေးနေတာပဲဗျာ။ သူ မျက်စိလေးကို အသာဖွင့်ပြီး ခဏ ကြည့်ပေမဲ့ ခဏအတွင်းမှာပဲ မျက်လွှာချပြီး မျက်စိ ပြန်မှိတ်လိုက်ပြန်ပါတယ်။ နမ်းနေရင်းကနေ ကျနော့်ခါးကို ဖက်လာပါတယ်။

ကျနော့်လက်တွေကလဲ အငြိမ်မနေပဲနဲ့ သူ့ရဲ့ ရင်သားကို ရောက်လာပါပြီ။ ဝတ်ထားတာက စွတ်ကျယ်လို လက်ပြတ် အနက်ကလေး ဆွဲသားလေးဆိုတော့ ကိုင်လိုက်တာနဲ့ ဘရာစီယာကို သွားကိုင်မိတာပါပဲ။  သူက နည်းနည်း တွန့်သွားပြီး ကျနော့်ခါးကို ဖက်ထားတာ ဖြုတ်လိုက်ပေမဲ့ ဘာမှ မရုန်းပါဘူး။  ကျနော်လဲ သူ့နို့လေးတွေကို ဘရာ အပေါ်ကနေပဲ ဖြည်းဖြည်း နယ်ပေးနေပါတယ်။  ကျနော်တို့ နှစ်ယောက် ကစ်ဆင်ဆွဲတာကလဲ လိုက်ဖက်ညီပြီး တော်တော် မိုက်နေတော့ ဖီးလ်တက်လာပြီး အင်း အင်း ဆိုပြီး ဖွဖွလေး ငြီးသံတွေ ထွက်လာပါတယ်။

ကျနော်လက်နဲ့ မှီသလောက် သူ့ဘရာချိတ်တွေကို ဖြုတ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဖြုတ်လို့မရဘူးဖြစ်နေလို့ ကစ်ဆင်ဆွဲနေတာ ခဏရပ်ပြီး နှိုက်ဖြုတ်တော့မှ ပြုတ်သွားပါတယ်။ ဝိုး..သူ့နို့လေးတွေ အရမ်းလှတာပဲဗျိုး။ လိမ္မော်သီး အကြီး အရွယ်လောက်ရှိပြီး လုံးဝန်းပြီး တော်တော် လှနေတဲ့ သူ့ရင်သားရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုမှာ ကျနော် ခဏ မှင်တက်သွားပါသေးတယ်။  ဒါတောင်မှ အမှောင်ထဲမှာပဲ ဝိုးတဝါးမြင်ရလို့နော်။ နေ့ခင်းဘက် ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မြင်ရရင် ကျနော် အသက်ရှု ရပ်သွားနိုင်တယ်ဆိုရင် ပိုတယ် ပြောကြမှာလား ဆရာတို့။

နို့လေးတွေ လွတ်လွတ်ကျွတ်ကျွတ် ထွက်လာတော့ ခွန်းက သူ့လက်ကလေး ၂ ဖက်နဲ့ နိုင်သလောက် ကွယ်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့လက်၂ ဖက်ဟာလဲ ကျနော်ကပဲ ချုပ်ကိုင်ဖယ်ရှားလိုက်ပြီး ကျနေ်ာ့ ကျောဘက်ကို ပို့လိုက်ပါတယ်။  ကျနော့်ကို မဖက်ပေမဲ့ နို့်လေးတွေကိုတော့ ပြန်မဖုံးတော့ပါဘူး။  ကျနော်လဲ မပြီးသေးတဲ့ ကစ်ဆင်ဆွဲခြင်း အမှုကို ဆက်ရပါတော့တယ်။  ကျနော် ၁၅ မိနစ်လောက် ကစ်ဆင်ဆွဲလိုက်၊ လျှာလေးနဲ့ ကလိလိုက်၊ ကျန်တဲ့ လက်တစ်ဖက်နဲ့ နို့လေးတွေကို နယ်လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကို ချေလိုက်နဲ့ အလုပ်တွေ ရှုပ်နေပေမဲ့ သူ့ ပိပိလေးကိုတော့ လုံး၀ ပြသနာ မရှာရသေးပဲ တဆင့်ပြီး တဆင့် အေးဆေးလှုပ်ရှားနေပါတယ်။

သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းရတာလဲ ကြာလာတော့ ကျနော် တဆင့်တက်ချင်လာပါပြီ။ သူ့အနေအထားကိုကြည့်လိုက်တာ တော်တော်လေး ဖီးလ်ဖြစ်နေတဲ့အတွက် သူ့ရင်ဘတ်ဆီ ကျနော် အသာလျှောဆင်းပြီး နို့လေး ၁ လုံးကို ပြွတ်ကနဲ စို့ပေးလိုက်ပါတယ်။  သူ့ခန္ဒာကိုယ်လေး ဆတ်ခနဲ တောင့်သွားတာ သိရလိုက်တယ်။ အသက်ရှုရပ်သွားလောက်အောင် ကောင်းတဲ့ ခံစားမှုရဲ့ အစကို ကျနော် သူ့အတွက် ဆောင်ကျဉ်းပေးနေပါပြီ။ ကောင်မလေးရယ် မင်းဒီထက် အများကြီး စိတ်လှုပ်ရှားရဦးမှာပါကွာ။

ကျနော် သူ့နို့လေးတွေကို တစ်လုံးချင်း အပီအပြင် စို့ပေးနေပါတယ်။ နို့သီးခေါင်းလေးတွေကိုလဲ လျှာနဲ့ ဝိုက်ပြီး ယက်ပေးတယ်။ နို့အရင်းကနေ လက်နဲ့ ကိုင်ဖျစ်ပြီး နှုတ်ခမ်းနဲ့ ဖွဖွ စုပ်လိုက်၊ လျှာနဲ့ ထိုးလိုက်နဲ့ သူ့ကို ကောင်းလာအောင် တတ်သလောက် ပြုစုနေမိပါတယ်။ ၅ မိနစ်လောက်နေတော့ ကျနော်သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို ပြန်နမ်းချင်တာနဲ့ နမ်းလိုက်တာ သူက မကြိုက်ပဲ မျက်နှာလှည့်ပြီး ရှောင်တယ်။ မကြိုက်တဲ့ ပုံစံပြတယ်။ (နောက်မှ သိရတာက တခြားဟာတွေ နမ်းပြီးရင် သူ့ကို ကစ်ဆင်ပြန်ဆွဲလို့ မရဘူး။ သူမကြိုက်ဘူးတဲ့။ ဒါလဲ ဆိုက်ကို တမျိုးပါပဲ။)

နို့စို့နေရင်း လက်ကိုအသာချပြီး သူ့ အဖုတ်လေးကို စမ်းလိုက်တော့ စိုလို့ ရွှဲလို့ နေပါပြီ။ ပင်တီလေးကို ချွတ်လိုက်ပြီး ပိပိလေးကို လက်ချောင်းနဲ့ နည်းနည်းလေး ပွတ်ပြီး ကစားလိုက်ပါတယ်။ အင်း..ဟင်း ဆိုတဲ့ အသံလေးထွက်လာနေပါပြီ။ လက်ညှိုးထိပ်နဲ့ အစေ့လေးကို ထပ်ပွတ်လိုက်တဲ့အခါမှာပဲ သူ ကော့တက်လာပါတယ်။ ကျနော် နှူးနှပ်ပြင်ဆင်ထားတာ စားသုံးဖို့ အဆင်သင့်ဖြစ်နေပါပြီ။

ဒေါက်…ဒေါက်….ဒေါက်……

အဲဒီအချိန်မှာပဲ အခန်းတံခါးက တံခါးခေါက်သံ ၃ ချက်ကို တိတ်ဆိတ်တဲ့ညမှာ ကျယ်လောင်စွာ ကြားလိုက်ရပါတော့တယ်…..

ခွန်းက ဆတ်ခနဲ လန့်သွားပါတယ်။ ကျနော်ကတော့ အေးအေးဆေးဆေးပါပဲ။ ခဏနေဦးနော်လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ခွန်းကို စောင်လေးနဲ့ အုပ်လိုက်တယ်။ စောင် မအုပ်လဲ ဘာမှတော့ မမြင်ရပါဘူး။ ညဘက်ဖြစ်နေသလို အခန်းထဲမှာလဲ မှောင်နေတာကို။

အိပ်ယာပေါ်က ဆင်းပြီး ကျနော် တံခါး သွားဖွင့်လိုက်တယ်။ အေးဆေးမှာပေါ့။ ခုနလေးကမှ ကျနော် ဝိတ်တာကို ကွိုင်သွားဝယ်ခိုင်းထားတာလေ။ အခု သူဒါလာပို့တာ ကျနော် သိတာပေါ့။

ထင်တဲ့ အတိုင်းပဲ။ ဝိတ်တာဆီက ကျနော် ၃ ခုပါတဲ့ ကွိုင်ထုတ် ယူလိုက်တယ်။ တစ်ထုပ် ၄၀၀၀ တောင်ပေးရတယ်။ ဂျပန်မိတ်လို့ ပြောတာပဲ..ကျနော် ၅ ထောင်တန် တစ်ရွက်ပေးလိုက်တယ်။ ပိုတာ မုန့်ဖိုးယူလိုက်ပေါ့။ ကျနော် အခုချိန် မနှမြောတတ်ပါဘူး။

ခွန်းက တိုးတိုးလေး မေးပါတယ်။

"ဘာ..ဘာလဲဟင်…ဘယ်သူလာတာလဲ။"

"ဘာမှ မဟုတ်ပါဘူး။ ဝိတ်တာပါ။ ခိုင်းထားတာ တခုရှိလို့။"

သူ အခြေအနေမှန်ကို သိတော့ လှုပ်ရှားနေတဲ့စိတ်ပြန်ငြိမ်သွားပါပြီ။ ကျနော်က ပြီးခဲ့သော ဇာတ်လမ်း အဆက် ပြန်လာပါပြီ။ အိမ်သာခဏ ဝင်ပြီး ကွိုင်ကို အသာစွပ်လိုက်ပါတယ်…။ ကွိုင်က အနံ့မပါတဲ့ အပါးစား…ကောင်းမှ ကောင်း။ တံဆိပ်တော့ မသိတော့ဘူး…ကြည့်ဖို့ အချိန်မရဘူးရယ်။ လုပ်စရာရှိတယ်။ မအားဘူး အချိန်နဲ့ ဒီရေသည် လူကို မစောင့်တဲ့လေ။

လွှားထားတဲ့ စောင်ကို အသာခွာလိုက်ပါတယ်။ အဲကွန်းအေးနေပေမဲ့ သူ ချွေးတွေပြန်နေပါတယ်။ ဗိုက်ကလေးမှာ ချွေးလေးတွေ သီးနေတာ ချစ်စရာလေး..ဒါပေမဲ့ ကျနော် အဲဒီ အလှအပတွေ မခံစားနိုင်သေးပါဘူး။  အဆက် မပြတ်ခင် ကျနော် သူ့ပေါင်ကြားထဲ ခေါင်းဝင်ပြီး ပန်းဖူးလေးကို လျှာနဲ့ အပြားလိုက် အပေါ်အောက် လျက်ချလိုက်ပါတယ်။

"အား…ရှီး….."

ကော့တက်သွားတဲ့ ခွန်းရဲ့ ခါးကို အသာထိန်းပြီး ဆက်တိုက် ဘာဂျာ ကျွေးမိပါတယ်။ ခွန်းရဲ့ ပိပိလေးမှာ အမွှေးရေးရေးလေးသာ ရှိပြီး ဖေါင်းဖေါင်းလေး …မုန့်စိမ်းပေါင်းလေးကျနေတာပဲဗျာ။  အနံ့ကလဲ မနံဘူးဆိုတော့ ကျနော် အားရပါးရ ကျွေးတော့တာပဲဗျို့

"ရှီး…အား….အား….ကို"

"အား…အမေ့….ဟင်း…ဟင်း"

ခလုပ်ထိမှာ အမိတ ပဲ ကြားဘူးပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ မိန်းကလေးတွေ ဖီးလ်လာနေတာကို ဘာလို့ အမိတကြတာလဲ မသိ..။ ကလေးမွေးတော့လဲ …အမေရေ…အမေရေ…ကယ်ပါဦးဆိုပဲ။  ကျနော်သာ သူ့အမေဆိုရင်တော့ ကိုယ်တုံးလုံးဖြစ်နေတဲ့ ဖျင်ကို ကြက်မွှေးနဲ့ ခပ်စပ်စပ်သာရိုက်ချင်တော့တာပဲ။ "နင့်ဖာသာနင် ရွထပြီး ခံတာ အမေနဲ့ ဘာဆိုင်တုန်းဟ" လို့ ဆိုပြီးတော့လေ။

အဲဒီလိုနဲ့ ခါးက ဆတ်ဆတ် ဆတ်ဆတ်နဲ့ ကော့တက်လာပြီး သူ့ အဖုတ်နဲ့ ကျနော့် မျက်နှာကို ဖိပြီး ပွတ်ပါတယ်...အသက်တောင် မနည်းရှုရတယ်....ပုံစံကြည့်ရတာ သူ တခါပြီးသွားပုံ ရပါတယ်။ ဒီတော့ ကျနော်လဲ foreplay ရပ်ပြီး သူ့ကို ခြေထောက်ကနေ ကုတင် စောင်းထိ ဆွဲသွားပြီး ဒူးနှစ်ချောင်းထောင်…၊ ကျနော့်ရဲ့ မာပြီး ထောင်နေတဲ့ အငယ်ကောင် ဒုတ်ကြီးကို အသာတေ့ပြီး ဆောင့်ချလိုက်ပါတော့တယ်။

"…ဟင်း….အု…."

သူ့ အနေအထားကြည့်ပြီး ဖိုးပလေးလဲ သေချာ လုပ်ထားတာကြောင့် ပစ္စည်းလဲ အရည်ရွှဲနေတာနဲ့ တခါတည်း အဆုံးထိ ဝင်အောင် ဆောင့်ချလိုက်တာ...အောက်က ဘာမှတောင် အသံမထွက်တော့ ကျနော် သူ မေ့များမေ့သွားပြီလားပေါ့. ..ကြည့်လိုက်ရသေးတယ်..အခြေအနေကို..။ ဒါပေမဲ့ လူက ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်နဲ့ ထပ်လာမဲ့အချက်တွေ မျှော်လင့်နေတဲ့ပုံဆိုတော့ ပေါင်နှစ်လုံးကို ပခုံးပေါ်တင်ပြီး စက်သေနတ်ပစ်သလို ဆက်တိုက် ဆောင့်ချလိုက်ပါတော့တယ်။

မှတ်မှတ်ရရ အဲဒီနေ့က ၃ ချီ ပြီးအောင် လုပ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။…ကွိုင်က ၃ ခုတည်းဆိုတော့ တော်မှ ဖြစ်တော့မှာကိုး။

အဲဒီနေ့က စပြီး သူနဲ့ကျနော်လဲ သဲနဲ့ ကို ဖြစ်သွားကြပါပြီ။ နောင်အချီတွေကျတော့ ကျနော့်ရည်းစားဖြစ်သွားပြီးဆိုတော့ အလွှာမခြားတော့ပဲ...ရှေးကထက် ပိုလို့ချစ်ကြရပါတော့တယ်။  emergency ဆေးသောက်ရင် သူ့အတွက် မကောင်းလို့ လက်မောင်းထဲ UID ဆိုတဲ့ အချောင်းလေးတော့ ဆရာဝန်ဆီသွားပြီး ထည့်လိုက်ပါသေးတယ်..။  ဒါမှ အေးဆေး ရေမီးအစုံ လေထီးခုန်လို့ ရမှာ...

ဒီလိုနဲ့ ဇော်လင်းမောင် လက်သရမ်းပြီး ရေးလို့ ဖြစ်လာတဲ့ ဇာတ်လမ်းမှာ အတွဲညီညီ ကပြရင်းနဲ့ ကျနော်နဲ့ ခွန်းတို့လဲ အားရင် အားသလို ဒီကောင်တွေနဲ့ အမျှင်တန်းပြီး ချစ်ခန်းတွေ ဖွင့်ရင်း ချစ်ဗိမာန်လေးတွေ အခိုင်အမာ ဆောက်ကြပါတော့တယ်ခင်ဗျား။

........................................⭐⭐⭐⭐⭐........................................

ပြီးပါပြီ။