ဖြစ်သမျှ အကောင်းဘဲ မြင်နေရတဲ့ဘဝ အပိုင်း ( ၆ )

ဖြစ်သမျှ အကောင်းဘဲ မြင်နေရတဲ့ဘဝ အပိုင်း ( ၆ )

ရေးသားသူ - သရဲလေး

သူသွားပြီ အထင်နှင့် အရက် ထပ်ထည့်ထားတာကို ယူပြီး သောက်ကာ အမြည်းကို စားတယ် ။ ကျွန်တော့်အရှေ့ကို ဖန်ခွက်ပြန်ချပြီးမှ “ မမ ယောကျ်ား သောက်လို့ မမက အမြည်း ပြင်ပေးခဲ့ဖူးတယ် ..အောင်လေး ..” လို့ သူက ပြောပြီး ပြုံးပြတယ် ။ အရက်ကလည်းမူး ဒေါ်မြင့်ကလည်းဘဲ သူပြီးမှ ကျွန်တော့်ကို ပြီးအောင် မစောင့်ခဲ့တာ လီးက ပြန်ထောင်လာခဲ့တယ် ။ စိတ်ကိုထိန်း အဖေ့စကားကို မှတ်သားကာ နေလိုက်တယ် ။

အရှေ့က အရက်ခွက်ကို ယူပြီး သောက်ကာ အမြည်းကို စားလိုက်တယ် ။ သူက အရက်ခွက်ကို ယူပြီးအကုန်သောက်လိုက်ပြီး အမြည်းကို စားလိုက်တယ် ။ မိုးကရွာချလိုက်တော့ အေးစိမ့်ပြီးတော့ မိုးကြိုးပါ ပြစ်လိုက်တော့တယ် ။ သူက အနီးမှာ ကပ်ကာထိုင်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ဖက်ထားတယ် ။ 

နဂိုကတည်းက စိတ်ကို ထိန်းနေရတာ စိတ်ကလွတ်သွားခါနီး ပြန်ထိန်းပြီးတော့ အရက်ကိုဖြည့်ကာ သောက်လိုက်တယ် ။ ဖန်ခွက်ကို ပြန်အချမှာ သူက ယူကာ အကုန်သောက်ပြီး ပြန်ချကာ အမြည်းကောက်စားလိုက်တယ် ။ 

ကျွန်တော်လည်းဘဲ အရက်ကို အကုန်ဘဲ ဖြည့်ကာ ပြင်းပြင်းသောက်ပြီး သူနှင့် အတူဘဲ ထမင်းလက်ဆုံ စားဖို့ အကြံနှင့်ရေအနည်းငယ်ရောကာ တစ်ငုံသောက်ပြီး အမြည်းကို လှမ်းတော့ သူက ဖန်းခွက်ကို လက်လှမ်းတယ် ။ သူရဲ့လက်ကို တားပြီးတော့ “ မလဲ့ မသောက်နဲ့ဗျာ..” လို့ပြောကာ ဖန်ခွက်ကို ယူကာကျွန်တော် ယူပြီး သောက်လိုက်တာ အပြင်းမို့လို့ တစ်ငုံဘဲ သောက်နိုင်ကာ အမြည်းကို မြန်မြန်လှမ်းကာ ပါးစပ်ထဲထည့်ချိန်မှာ သူက ဖန်ခွက်ယူကာ အကုန်မော့ချလိုက်တယ် ။

“ ခါးလိုက်တာဟယ် ..” လို့ ပြောပြီး အမြည်းတွေကို စားတယ် ။ စကားတွေကလည်း အထစ်ထစ်နှင့်ပြောမှ အခြေနေမဟန်တော့တာ သိပြီး သူ့ကို “ မလဲ့ ထမင်းစားရအောင် ..” လို့ ပြောတော့ သူက “ မမ အေ့ ပြင်... ပေ..မယ်..အောင်လေး .” လို့ ပြောကာ ထပြီးတော့ ထမင်းပွဲပြင်ပြီး မစားတော့ဘဲ ခုံပေါ်မှာ မှောက်ကာ ငိုနေတော့တယ် ။ 

သူ့ကို ချီတော့ ခန္ဒာကိုယ်က ကျွန်တော့်ဆီသာ ယိမ်းနွဲကာ ပြိုဆင်းလာတော့ သူ့ကိုယ်ကို ချီပြီးတော့ သူ့ရဲ့အခန်းဆီကို သွားလိုက်တယ် ။ ခန္ဒာကပြည့်ပြည့်နှင့်ဝဝလေးဆိုတော့ သူ့အခန်းကိုချီပြီး ယူသွားတာ သူ့ရဲ့အိပ်ရာပေါ်မှာ အသေချာလေးကို ပြင်ပေးကာ ပြန်ထွက်လာခဲ့တယ် ။ 

“ ဒုန်း ” အသံမြည်လို့ လှည့်ကြည့်တော့ သူ့ရဲ့ခြေက နံရံကိုကပ်ကာ ပေါင်ကားပေးသလို ဖြစ်နေတယ် ။ သူ့ကိုယ်က အိပြီးပြိုဆင်းလာကတည်းက စိတ်ထိန်းပြီးအိပ်ရာပေါ်ချပြီး ပြန်အထွက်မှာတော့ သူရဲ့ ထမိန်အောက်က မို့မောက်ကာ ခုံးထနေတဲ့ အဖုတ်ကို မြင်တော့ စိတ်ကို ဘယ်လိုမှ ထိန်းမရတော့ဘဲ သူ့ဆီကိုသွားကာ ထမိန်ကို ချွတ်ပေးလိုက်တယ် ။

“ အင်း... ” လို့ ညီးပြီး ကိုယ်လေး စောင်းသွားတယ် ။ သူ့ရဲ့ အင်္ကျီနောက်က ကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းချွတ်ကာ ဘော်လီပါ ချွတ်လိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့ ကြယ်သီးတစ်လုံးက အချိန်ဟာ အရမ်းကြာသလိုဘဲ ထင်မိတယ် ။ သူ့ရဲ့ကိုယ်ကို ပက်လက်ဖြစ်တော့မှ ကျွန်တော့်ရဲ့ အဝတ်တွေကို ချွတ်ချတယ် ။

သူ့ရဲ့ အပေါ်ကနေ မှောက်ပြီး သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်း ပန်းရောင်လေးကို အနမ်းပေးပြီး သူ့ရဲ့ နို့ကို စို့ပေးတယ် ။ “ အား.. .ရှီး..မောင်ရယ် ..” လို့ ညီးကာ ခေါင်းက ဆံပင်တွေကို ပွတ်သပ်ပေးလာတယ် ။ စိတ်တွေကလည်း ပိုပြီးတော့ကို အားရှိလာခဲ့တယ် ။ သူ့ရဲ့ ရတ္တာနာရွှေခြုပ်လေးဆီကို ဆင်းပြီး လျာလေးကို သူ့ရဲ့အကွဲကြောင်းလေးကို အပေါ်အောက်ယက်ပေးတယ် ။ သူ့ဆီကနေ

“ မောင်ရယ်...ဖုန်းနိမ့်ကုန်မယ်ကွယ်..မလုပ်ပါနဲ့နော် ..”  လို့ ပြောပြီးတော့ သူ့ရဲ့ အဖုတ်လေးကို လက်နှင့်ကာထားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့လက်ကို ဖယ်ပြီးတော့ လျာကို အဆုံးထိသွင်းပြီး မွှေပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ဆီကနေ

“ အား...ရှီး..မောင်ရယ်...အမလေး..မလုပ်နဲ့နော်..အား..မောင် ..”  လို့ပြောကာ ကျွန်တော့်ကို အပေါ်ကိုအတင်းဘဲ ဆွဲကာ တင်ပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းပန်းရောင်လေးကို နှစ်ပေ မီးချောင်းအောက်မှာ အနမ်းပေးပြီး လီးကို သူ့ရဲ့ အဖုတ်မှာတေ့ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ ဆောင့်သွင်းတယ် ။

...............................................

(၁၁)

ကျွန်တော့လည်း ဖြည်းဖြည်းနှင့်ဘဲ အဆုံးထိ သူရဲ့ အဖုတ်ထဲကို ဆောင့်ကာ သွင်းလိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့ မျက်လုံးက မှိတ်နေပြီးတော့ “ အား...ရှီး..မောင်ရယ်...” ညီးသံလေး ထွက်လာခဲ့တယ် ။ သူ့ရဲ့ ညီးသံလေးက အရမ်းကောင်းတဲ့ သီချင်းကိုဘဲ ထပ်ဖန် တလဲလဲ နားဆင်းနေရသလိုဘဲ ကြားယောင်ပြီး သူ့ကို ဖြည်းဖြည်းဘဲ လိုးပေးတာ ၊ အချက် (၂၀) ခန့် ဖြည်းဖြည်း လိုးပေးပြီး ပြီသွားတယ် ။ 

သူ့ကို အနမ်းပေးပြီးတော့ကို ပြန်ပြီးလီးက ကျင်ပေမဲ့လည်း ဖြည်းဖြည်းဘဲ ပြန်ကာ လိုးပေးတယ် ။ သူ့ဆီက “ အား...ရှီး..မောင်ရယ်... ” လို့ ညီးကာ သူ့ရဲ့လက်တွေ ကျွန်တော့် ကျောကို လက်သည်းနှင့်ကုပ်ကာ အောက်ကနေပင့်ကာခံပေးတယ် ။ 

တစ်ခါမှ ဒီလိုခံစားချက်မျိုး မဖြစ်ဘူးတော့ ပြီးချင်လာပေမဲ့လည်း မပြီးအောင် ထိန်းကာ ဖြည်းဖြည်းကနေ တဆင့်တက်ပြီး မနှေးမမြန်လိုးပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့လက်တွေက ကျွန်တော့် နောက်ကျောကို လက်သည်းနှင့်ကုပ်ကာ ကစားပေးပြီး ငြိမ်သွားတယ် ။ သူပြီးသွားတယ် ဆိုတဲ့ အသိကြောင့် ကျွန်တော်လည်း မထိန်းတော့ဘဲ မြန်မြန် ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ 

သူ့ရဲ့လက်သည်းကနောက်ကျောကို ကုပ်ပြီး “ အား...ရှီး...မောင်ရယ်...အင်း..”  လို့ ညီးကာ ပြန်ငြိမ်ကျသလိုဘဲ ကျွန်တော်လည်း ပြီးသွားတယ် ။ 

သူ့ရဲ့မျက်နှာလေးကို ကြည့်တော့လည်း ကလေးလိုမျိုး အပြစ်ကင်းစင်ကာ အိပ်စက်နေတာလေးကို တွေ့ရတော့ ကျွန်တော်ဟာ သူ့ကို အရမ်းဘဲ ချစ်မိသွားတာထက် အချစ်တွေ ပိုတိုးသွားခဲ့တယ် ။ သူ့ရဲ့ အဝတ်တွေကို ပြန်ဝတ်ပေးပြီးတော့ ကျွန်တော်လည်း ထမင်းမစားနိုင်ဘဲ ရင်ခုန်ပြီး ကြောက်စိတ်နှင့် အိပ်ပျော်သွားတယ် ။

နောက်နေ့ မနက် စောစော ထပြီး သူ့ကို မျက်နှာချင်းဆိုင် မဆုံရဲဘဲ အလုပ်ကိုဘဲ သွားလိုက်တယ် ။ ဒေါ်မြင့်ရဲ့ သမီးကြီး ကလေးမွေးတဲ့ နေ့မို့ ဒေါ်ကေသီက အလုပ်က လူတွေကို အကျွေးမွေးနှင့် ဧည့်ခံပြီး အလုပ်ကိုအနားပေးလိုက်တယ် ။ မမြတ်လဲ့ဝေကို မျက်နှာချင်း မဆုံစေပေမဲ့ သူ့ရဲ့မျက်နှာမြင်ချင်လို့ ကျောင်းကို သွားတော့လည်း ကျောင်းမှာ မတွေ့တော့ ရင်ထဲမှာ အပူဆိုက်ပြီး နေရာစုံကို လိုက်ရှာပေမဲ့ မတွေ့တော့မှ အိမ်ပြန်လာခဲ့တယ် ။ 

အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ကျွန်တော့် အဝတ်တွေကို လျော်နေတာ တွေ့လိုက်ရတယ် ။ သူ့ရဲ့ အဝေးကနေ သူ့ကို ကြည့်နေလိုက်တယ်။ သူက ကျွန်တော့်ကို မြင်ပေမဲ့လည်း မမြင်ယောင်ဆောင်ကာ အိမ်ပေါ်ကို တက်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း အိမ်ပေါ် တက်သွားတော့ သူက အခန်းထဲကို ဝင်ပြီးတံခါးကို လော့ချတဲ့အသံ ကြားတော့ စိတ်ထဲမှာ သူအရမ်းနာကြည်းသွားလား တွေးကာ အိမ်ထဲကနေ ထွက်လာခဲ့တယ် ။ 

သွားစရာ မမြင်တော့ လမ်းထိပ်က ဘုံဆိုင်လေးထဲကို ဝင်ကာ အရက်မှာပြီး ထိုင်သောက်တယ် ။ ရီတီတီလေးနှင့်အိမ်ကိုပြန်ခဲ့တော့ ထမင်းဟင်းချက်နေတဲ့ မမြတ်လဲ့ဝေက ဟင်းအိုးမီးပိတ်ပြီး အခန်းထဲကိုဝင်ကာ တံခါးပိတ်လိုက်တယ် ။ 

သူ့ရဲ့အခန်းတံခါးရှေ့မှာ ကပ်ပြီးတော့ “ မလဲ့ရယ်..ကျွန်တော်မှားတာ ကျွန်တော်..သိပါတယ်ဗျာ ..မလဲ့ရယ် တောင်းပန်ပါတယ်ဗျာ ..” လို့ ပြောပြီးသူ့အခန်းရှေ့ကနေ ထွက်လာပြီးတော့ အိမ်အောက်က စင်လေးမှာ အိပ်လိုက်တော့တယ် ။

နွေရာသီ အိမ်ပေါ်မှာ သွပ်အပူကို မခံနိုင်လို့ အိမ်အောက်မှာ ကွပ်ပြစ်လေးဆင်တာ အခုတော့ ကျွန်တော့်အတွက် လေးတအေးအေးနှင့် မိုးရွှာရင်လည်းအိပ်စရာနေရာဘဲ လို့တွေးကာ အိပ်နေတာ “ ဟဲ့ အောင်လေး.. ထ..ထ..ထပါတော့..ဟဲ့.. အအေးပတ်တော့မှာဘဲ ..” လို့ ပြောကာ ကျွန်တော့်ကို နိုးမှ ရီဝေဝေနှင့်နိုးလာကာ သူ့ရဲ့ လက်ကို ကိုင်ပြီး “ မလဲ့ရယ် ..” လို့ သူ့ကိုခေါ်မှ သူက “ အအေးပတ်တော့မှာဘဲ ..အပေါ်တက်ပြီး အခန်းထဲ..ဝင်အိပ် ..” လို့ ပြောတယ် ။ “ ဟုတ်ကဲ့..” လို့ ပြောကာ အခန်းထဲကို ဝင်ကာ အိပ်လိုက်တော့တယ် ။

နောက်နေ့မနက် အလုပ်ကိုသွားတော့ ဒေါ်ကေသီက ထွန်းမင်း နိုင်ငံခြားကို သွားမှာမို့ အလုပ်လာသူအားလုံးကို ပြန်လွတ်လိုက်တယ် ။ 

မေ့နေလို့ဗျို့ ။ ဒေါ်သိန်းက ဘုရားဖူးပြီးတော့ အပြန် လင်တစ်ယောက်ပါလာတယ် ။ ဒေါ်အေးက ကြားကအောင်သွယ်ပေးတာ ။ ဒေါ်သိန်း ယောကျ်ားက ကျွန်တော်တို့ ရွှာထဲက မုဆိုးဖိုကြီးပါဘဲ ။ သူ့မှာတော့ ကလေး မရှိဘူး ။ ဒေါ်သိန်း မျက်နှာက ဝင်ပသွားပြီး အိမ်ပြန်သွားတယ် ။ မုဆိုးဖို ဦးကျော်ကြီးက ဘယ်လောက်များ ကြိတ်ပေးသလဲ မသိဘူး ၊ ဒေါ်သိန်းရော သူပါ မျက်တွင်းတွေ အတော် ကျနေကြတယ် ။ 

ကျွန်တော့်ကို အိမ်ပြန်ပြီး အဝတ် ယူခိုင်းကာ သူနှင့်အတူ လိုက်ဖို့ခေါ်တော့ ကျွန်တော် အိမ်ပြန်ခဲ့ပြီး မလဲ့ ဆီကိုသွားပြီး “ ထွန်းမင်း နိုင်ငံခြားထွက်မှာကို လိုက်ပို့ပေးမလို့..”  ပြောလိုက်တော့ “ အင်း ..”  လို့ တစ်ခွန်းဘဲပြန်ပြောတယ် ။ အိမ်အထဲကနေ မလဲ့ရဲ့ အမေက ထွက်လာပြီး “ ဂရုစိုက်ပြီး သွားပါကွယ် ..” လို့ ပြောတော့ “ ဟုတ်ကဲ့ ဒေါ်ဒေါ် ..” ပြောကာ အဝတ်စား (၃) စုံထည့်ကာ ဒေါ်ကေသီဆီ သွားလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ကေသီနှင့်အတူ ဘက်စ်ကားနှင့် ရန်ကုန်မြို့ကို သွားကြတယ် ။ 

အထပ်မြင့် တိုက်ကြီးတွေနှင့် ကားတွေကလည်း အများကြီး ရှုပ်ထွေးနေတယ် ။ တောင်ဒဂုံက လုံးချင်းတိုက်အိမ်ကနေ ထွန်းမင်းတို့ သားအမိနှင့်ကျွန်တော်တို့ လေဆိပ်ကို ကားငှါးပြီး သွားကြတယ် ။ ထွန်းမင်းက အနောက်တိုင်း ဝတ်စုံဝတ်ကာ လက်ဆွဲအိတ်ကို ဆွဲကာ လေယဉ်ပေါ် တက်သွားမှဘဲ ကျွန်တော်နှင့် ဒေါ်ကေသီတို့ တောင်ဒဂုံက လုံးချင်းတိုက်ဆီကို ပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ 

သူက ကျွန်တော့်ကို “ ဒီတိုက်ဟာ ဒေါ်မြင့်ရဲ့ သမီးတွေက နိုင်ငံခြားကနေ အလုပ်လုပ်လို့ ရနဲ့ငွေနှင့် ဝယ်ထားတာလို့..”  ပြောပြကာ အဝတ်အိတ်ကို ဆက်တီပေါ်မှာ တင်လိုက်ပြီး ကျွန်တော့်ကို ဖက်ကာ အနမ်းပေးတယ် ။ စိတ်မှာတော့ မလဲ့ဆီကိုဘဲ ရောက်နေတော့ သိပ်ပြီး စိတ်မပါဘူး ဖြစ်နေတယ် ။ 

သူလက်ကကျွန်တော့် လက်ကို ဆွဲကာ လှေကားနှင့်ကပ်နေတဲ့ အခန်းဆီကိုခေါ်သွား အနမ်းထပ်ပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့အဖုတ်က လီးကိုပွတ်တိုက်ကာ အနမ်းပေးတော့ လီးတောင်လာပြီး စိတ်ကလည်း မလဲ့ဆီ ရောက်နေတာကို ခဏမေ့သွားပြီး သူ့ကိုပြန်ပြီး အနမ်းပေးလိုက်တယ် ။

“ အား...ရှီး..မောင်ရယ် ..”  လို့ ညီးသံလေး ထွက်လာကာ လီးကိုပိုပြီး သူက ဖိကပ်ကာ ပွတ်သပ်ပေးတယ် ။ မျက်လုံးထဲမှာ မလဲ့ဆီကနေ “ အား...ရှီး... မောင်ရယ် ..”  ညီးတဲ့ အသံကိုကြား ယောင်ပြီးတော့ ဒေါ်ကေသီကို အိပ်ကုတင်ပေါ်မှာ တင်ပေးလိုက်တယ် ။ ဆိုဖာမွေယာမို့လည်း ကိုယ်လေးကပြန်ပြီး ကြွတက်လာပေမဲ့ သူ့အပေါ်ကနေ မှောက်ပြီး နုတ်ခမ်းချင်းနမ်းကာ သူ့ရဲ့ပန်းရောင်ဝမ်းဆပ်ကြီးချွတ်ပေးကာ ကျွန်တော့်ရဲ့အဝတ်ကိုချွတ်လိုက်တယ် ။ 

သူက ဘော်လီရော အတွင်းခံပါ ချွတ်ပြီး ပေါင်ကားပေးကာ နေတယ် ။ ဒေါ်ကေသီကို မလဲ့ အမှတ်နှင့် သူ့ရဲ့ ပေါင်းကြားထဲကို တိုးဝင်ကာ လျာဖျားလေးနှင့်သူ့ရဲ့အကွဲကြောင်းလေးကို ယက်ကာ အစေ့လေးကို စုတ်ယူကာ လုပ်ပေးလိုက်တယ် ။ သူက

“ အား...ရှီး...မောင်ရယ်... အမလေး..ကောင်းလိုက်တာ..ကွယ်...အား...ရှီး... အား.. ” လို့ ညီးသံလေးတွေ ထွက်လာတယ် ။ သူကညီးလေ ပိုလုပ်ပေးလေ ။ လုပ်ပေးတော့ သူကကျွန်တော့်ကို အပေါ်သို့ ဆွဲတင်ကာ နုတ်ခမ်းချင်းအနမ်းပေးတယ် ။ ကျွန်တော့်ကို ပြန်ပြီး ပက်လက်နေခိုင်းကာ “ မမ အရမ်းကောင်းသွားသလို မောင် အလှည့်လေကွယ် ..”  လို့ပြောပြီး လီးကို ပြွတ်ပြွတ် မြည်အောင်ကို စုတ်ပေးတယ် ။ 

“ အိုး..ရှီး...မမရယ်.. ” လို့ ညီးပြီး သူ့ရဲ့ခေါင်းကို ကိုင်ကာ  ရှေ့တိုး နောက်ဆုတ် လုပ်ပေးပြီး သူ့ကို ပြန်ပြီးတော့ လှဲချကာ လီးကို သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာ တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဆောင့်ကာ အဆုံးထိ သွင်းပေးလိုက်တော့တယ် ။ “ အိုး..... ရှီး... မောင်ရယ်...အား...”  လို့ ညီးသံလေး ပေးပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကို ဆွဲကာ နုတ်ခမ်းချင်း အနမ်းပေးတယ် ။ မလဲ့ အမှတ်နဲ့ ဒေါ်ကေသီကို ဆောာင့်လိုးပေးတော့ ပြီးချင်တာနှင့် ပြန်ပြီးထိုင်ကာ သူ့ရဲ့ခြေနှစ်ချောင်းကို ပခုံးမှာတင်ပြီး သူ့ရဲ့ပေါင်ကိုဖက်ပြီး ကြမ်းကြမ်းဘဲ ဆောင့်လိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ဆီကလည်းဘဲ

“ အား...ရှီး...အမလေး...ကောင်းတယ်...မောင်ရယ်...အား...ရှီး...အမလေး...မောင်ရယ် အား...အဲ့လိုဆောင့်ပေး..အား...ရှီး...အမလေး...ကောင်းတယ်...အား..အရမ်းကောင်း...အား..ရှီး..မောင်ရယ်..မြန်မြနိ...မမပြီးတော့မယ်..မြန်မြန်ဆောင့်ပေး...မောင်ရယ် ..”

လို့ ညီးရင်းနှင့် အိပ်ရာခင်းကို လုံးချေနေတာ တွေတော့ မလဲ့ကို သတိရသွားကာ ပိုပြီးကို ကြမ်းကြမ်းဆောင့်လိုးတာ ဒေါ်ကေသီ ပြီးသွားတယ် ၊ ကျွန်တော်လည်း နောက်ထပ် အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် ဆောင့်လိုးပေးပြီး ပြီးသွားတယ် ။

နှစ်ယောက်သား ဖက်ကာ အမော ဖြေပြီးနောက်မှာ သူက ကျွန်တော့်ပါးကို အနမ်းပေးပြီး “ မောင်ရယ် မမြင့်တို့ဆီသွားပြီး နုတ်မဆက်ခင် နောက်တစ်ခါ ချစ်ပေးအုံးနော်..” လို့ သူက ပြောပြီးတော့ သူ့ရဲ့ အတွင်ခံနှင့် လီးကို သုတ်ပေးပြီးနောက် သူ့ရဲ့ အဖုတ်ပါ သုတ်တယ် ။ လက်ခလယ်မှာ စိန်လက်စွပ်လေးဝတ်ထားတဲ့လက်ဖြူဖြူနှင့် လီးကို ဂွင်းဖြည်းဖြည်လေးထုကာ သူ့ရဲ့ အဝါရောင် နုတ်ခမ်းဆို့ဆေးဆို့ထားတဲ့ နုတ်ခမ်းလေးနှင့် ငုံကာစုတ်ပေးတယ် ။

“ အိုး..ရှီး...မမရယ်... ” လို့ ညီးပြီးတော့ သူ့ရဲ့ဆံထုံးကို စုကိုင်ကာ အနိမ့်အမြင့် လုပ်ကာ ပေးလိုက်တယ် ။ လီးကို စုတ်ပေးတာရပ်ပြီး ဂွင်းထုကာ “ မောင် ကောင်ရဲ့လားဟင် ” မေးနေတာ့ “ အား..ရှီး..အရမ်းကောင်းတယ် မမ ” လို့ ပြန်ပြောတော့ သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းလေးက လီးကို ပြန်ပြီ းငုံကာ ဖိစုတ်ပေးတော့တယ် ။ 

ပုလဲလို ဖြူဖွေပြီး ခန္ဒာပြည့်ပြည့်နှင့် နိမ့်တုံမြင့်တုံနှင့် အရမ်းလှတဲ့ မလဲ့ဆီကို စိတ်ရောက်သွားတော့ ဒေါ်ကေသီကို အပေါ်ကို ဆွဲတင်ကာ အနမ်းပေးတယ် ။ သူက အနမ်းရပ်ပြီးတော့ “ မမလေ မောင့်လီးကို စုပ်ပေးချင်သေးတယ် ”

လို့ ပြောတော့ “ နောက်မှဘဲ စုပ်ပါ မမရယ် ..”လို့ ပြောပြီး သူ့ရဲ့ပေါင်ကြားထဲကို ဝင်ပြီး အဖုတ်တစ်ခုလုံးကို ပါးစပ်နှင့် အကုန်ငုံကာ စုပ်ပေးပြီး လျာအပြားလိုက် အပေါ်အောက် (၁၀) ခါလောက် ယက်ပေးလိုက်တယ် ။ “ အား...ရှီး..မောင်ရယ်...အမလေး..မောင်ရယ် ..” လို့ ညီးသံလေး ထွက်လာတော့ သူ့အပေါ်ကနေမှောက်ချပြီး လီးကို အဖုတ်မှာတေ့ကာ အဆုံးထိဆောင့်သွင်းလိုက်တယ် ။ 

“ အား..မောင်ရယ်..အမလေး.. ကြမ်းလိုက်တာ ..” လို့ ပြောတော့ သူ့ကို အနမ်းပေးကာ မနှေးမမြန်လေး ဆောင့်ကာ လိုးပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့လက်တွေက ကျောကို တင်းတင်းဖက်ကာ မျက်လုံးမှိတ်ပြီးတော့ကို အလိုးခံပေးတယ် ။

“ အား...ရှီး...မောင်ရယ်...ကောင်လိုက်တာနော်...အား...အမလေး..ကောင်းတယ်...မောင်... လိုး...လိုး... မမ... အရမ်းကြိုက်တယ်..အား...ရှီး...မောင်ရယ်... အား... ” လို့ သူဆီကနေ ညီးသံလေးတွေ ထွက်လာတယ် ။

ကျွန်တော်လည်း မျက်လုံးမှိတ်ကာ မလဲ့ကို လိုးနေရတာလို့ တွေးကာ ဒေါ်ကေသီက ညီးရင်း တောင်းဆိုသလိုဘဲ မြန်မြန်လိုးပေးတယ် ။ ဒေါ်ကေသီက ကျွန်တော့်ရဲ့ ခေါင်းကဆံပင်တွေကို ပွတ်သတ်ပြီးတော့ “ မောင်..အား..ရှီး.. မမပြီးချင်ပြီ ..” လို့ သူကပြောတော့ ကျွန်တော်လည်း သူ့အပေါ်ကနေ ထကာ သူ့ကို ဆွဲပြီးတော့လက်ထောက်ကာ နေခိုင်းတယ် ။ မလဲ့ ဘော်ဒီက ဒေါ်ကေသီ ထက်ပြီကြီးပေမဲ့လည်း အခု ဒေါ်ကေသီရဲ့ ဖင်ဖြူဖြူကို ကြည့်ကာ မလဲ့လို့ မှတ်ပြီးတော့ကို မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ 

“ အား...ရှီး... မောင်လေးရယ်..အား..ရှီး...မောက်..မမ..ပြီးတော့မယ်...မြန်မြန်ဆောင့်ပေးပါမောင်...အား...ရှီး...မောင်... အား...ရှီး...အမလေး...မောင်ရယ်...မမပြီးပြီ...အား...မောင်ရယ်... ” ညီးရင်းနှင့် မှောက်ကျသွားတယ် ။ သူ့အပေါ်ကနေ ထပ်ကာ မှောက်ချပြီးတော့ ဖားအထီးက အမကို ကပ်ညှောင့်ကာ လိုးသလိုဘဲ မြန်မြန်ဆောင့်ကာ လိုးပြီး

“ အိုး..ရှီး..မမ..အား...ကျွန်တော်ပြီးပြီ... အား...” လို့ ညီးရင်း မြန်မြန်ဘဲ ဆောင့်လိုးကာ ပြီးသွားတယ် ။ နှစ်ယောက်သား ရေချိုးပြီး အဝတ်စားတွေလဲ၀တ်ပြီးတော့ ဒေါ်မြင့်သမီးကြီး ကလေးမွေးတဲ့ ဆေးရုံကို သွားကာ သတင်းမေးပြီးတော့ ကားဂိတ်ကနေ အိမ်ကိုပြန်ခဲ့ကြတယ် ။ 

အိမ်ကို ပြန်ဝင်တော့ ကျွန်တော့်အရှေ့ကနေ မလဲ့ က အစိမ်းအဖြူလေးနှင့် ဝင်သွားတယ် ။ အရမ်းလှလိုက်တာ မလဲ့ရယ် .. လို့ စိတ်ကနေ ပြောပြီးတော့ အဝတ်တွေကို အခန်းထဲ ထားပြီး ထွက်လာတော့ သူရဲ့ ထမိန် ရင်သျားနှင့် ထွက်လာတာ သွားဆုံတယ် ။ သူက နုတ်ခမ်းလေးမဲ့ပြီး ထွက်သွားကာ သူ့အမေ ထမင်းချက်နေတာကို သွားကူပေးတယ် ။

ကျွန်တော်လည်း သူ့ကို အနောက်ကနေ ကြည့်နေလိုက်တုန်း သူကပြန်အလှည့်မှာ သူက နုတ်ခမ်းကိုကိုက်ပြတော့ အသည်းတွေ ကွဲပြီး ရွာထဲက ဘုံဆိုင်လေးဆီကို သွားတော့လည်း ဆိုင်က ပိတ်ထားတယ် ။ အဲ့ဒါနှင့်ဘဲ ဒေါ်ကေသီဆီ သွားကာ အရက်ပုလင်းကို တောင်ပြီးတော့ သောက်လိုက်တယ် ။ ဝီစကီက ပြင်းပေမဲ့လည်း တစ်စိတ် ကုန်သွားတယ် အတွေးက ဖျောက်မရဘူး ။ သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းကိုက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ကိုခပ်စိမ်းစိမ်လုပ်ပြတာဘဲ မြင်ယောင်နေတယ် ။ 

သူအမေက အိမ်ပြန်စရာ ရှိတယ် ဆိုတာကို ကြားတော့ သူ့ကို တစ်ယောက်တည်း အိမ်မှာ မအိပ်စေချင်ဘူး ။ သူ့ကို မကြည့်မိအောင် နေပြီးတော့ နေလို့ရတာပဲလို့ တွေးပြီး ဒေါ်ကေသီကို ပြောပြီး အရက်ပုလင်းကိုယူကာ အိမ်ပြန်တယ် ။  အိမ်ထဲကနေ ဒေါ်ကေသီ ထွက်လာပြီး

“ ရော မောင်  ဒါလေးသောက်လိုက်..မနက်ကျ အားတွေ ပြန်ပြည့်တယ် ..”  လို့ပြောတော့ အိမ်နောက်ကိုဝင်ပြီး ရေတစ်ခွက်နှင့်ဆေးကို မျိုချပြီး ထွက်လာတယ် ။ အိမ်ကလည်းထွက်တော့ မိုးကလည်း သည်းသည်းမဲမဲကို ရွာချလိုက်တော့တယ် ။ အိမ်ကိုလည်း ရောက်သွားတော့ အဝတ်အစိုတွေနှင့်အတူ အခန်းထဲကိုဝင်ကာ အဝတ်လှဲကာ ဆံပင်တွေသုတ်ပြီးတော့ အရက်ကို ထိုင်ကာ သောက်နေလိုက်တယ် ။

“ ထမင်းကျက်ပြီနော် ..ရေချိုးပြီးရင်စားလိုက်..” လို့ ကြားတော့ “ ဟုတ်ကဲ့..” လို့ ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။ သူက တံခါးကို တွန်းဖွင့်တော့ အရက်ပုလင်းမှာ တစ်ပိုင်းဘဲကျန်တာ မြင်ပြီးတော့ အနီးကို ရောက်လာပြီး အရက်ပုလင်းကို ယူကာ “ သောက်ပြန်ပြီနော်..” လို့ ပြောတယ် ။ ဆံပင်က မခြောက်သေးတော့ ဘေးကမျက်နှာသုတ်ပု၀ါကိုယူကာ ကျွန်တော့်ကိုသုပ်ပေးတယ် ။ ခေါင်းကလည်း ရီဝေဝေနှင့်မူးလည်းမူး အိပ်ယာပေါ်လှဲကျသွားတယ် ။ သူက ကျွန်တော့ကိုကြည့်ကာ  “ မသောက်ပါနဲ့တော့ကွယ် နော် ..” ကြင်နာစွာဘဲ ပြောကာ ဆံပင်တွေကို ဆက်ပြီးသုတ်ပေးတယ် ။

သူ့ရဲ့ လက်ကို ဆွဲယူပြီးတော့ သူ့ကိုဖက်ကာ “ အရမ်းချစ်တယ် မလဲ့ရယ် ..”  လို့ပြောကာ သူ့ရဲ့ ပါးလေးကိုနမ်းလိုက်တယ် ။ ရှင်မတောင်သနပ်ခါးရနံ့လေးက ရင်ထဲကို အေးမြသွားစေတယ် ။ သူ့ရဲ့ လက်ကလေးက ကျွန်တော့်ရဲ့ နဖူးက ဆံပင်တွေကို ဖယ်ပြီးတော့ နဖူးကို အနမ်းပေးကာ “ မမလည်း မောင့်ကို ချစ်ပါတယ် ..” လို့ ပြန်ပြောကာ ကျွန်တော့်ကို ဆွဲထူကာ တင်းတင်းဖက်ပြီးတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ကျောကို လက်နှင့် ခပ်ဖွဖွလေးထုကာ  

“ ဟိုနေ့က မင်းက မမကို ချစ်တယ်လို့ ..မပြောဘဲ ဘာကြောင့် အတင်းကြံရတာလဲ ...ပြီးတော့မှ လာပြန်တောင်းပန်နေတယ် ..ချစ်ရင်..ချစ်တယ် လို့..ပြောပါလား ..တောင်းပန် စကားပြောပြီး ဟိုပြေး ဒီပြေးနှင့်အရက်တွေ ထပ်ပြီး..သောက်ပြန်ပြီ ” လို့ ပြောကာ အရှိုက်ကြီးရှိုက်ကာ ငိုတော့တယ် ။ 

ကျွန်တော့်ရဲ့ နားထဲမှာ မိုးကြိုပစ်လိုက်သလိုဘဲ   သူ့ရဲ့ ငိုရှိုက်သံကို ကြားရတော့ သူ့ကို ဖက်ထားတာကို ခွာပြီး သူ့ရဲ့ မျက်ရည်စီးကျနေတဲ့ ပါးလေးကို ပွတ်သပ်ကာ သုတ်ပေးပြီး  “ မငိုပါ နဲ့..မမရယ် မောင့်အမှားပါ ..” လို့ ပြောကာ သူ့ရဲ့ပါးကို အနမ်းပေးတော့ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ အနမ်ခံပေးတယ် ။ 

သူ့ရဲ့ ကိုယ်ကို အိပ်ရာပေါ်မှာ လှဲချလိုက်ပြီးတော့ သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းပြီးတော့ သူ့ရဲ့ အင်္ကျီကြယ်သီးလေးကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်တော့ သူ့ရဲ့လက်ကလည်း ကြယ်သီတွေကို ကူဖြုတ်ပေးတယ် ။ သူက ထထိုင်ပြီးတော့ ဘော်လီကိုပါချွတ်ပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းပြီးတော့ သူ့ရဲ့နို့လေးကို လက်နှင့်ချေကာပေးလိုက်တော့တယ် ။

“ အား...ရှီး...မောင်ရယ်... အင်း.. ” လို့ အနမ်းရပ်ကာ နားမှာကပ်ပြီးတော့ ညီးသံလေးပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ကိုယ်ကိုလှဲကာ ကြင်နာစွာဘဲ ဖြည်းဖြည်းချပြီ းသူ့ရဲ့နို့လေးကိုစိုကာ ချေပေးလိုက်တယ် ။ “ အိုး...ရှီး..မောင်ရယ်.. ” လို့ သူ့ဆီကနေ ညီးသံလေးတွေဟာ မတိုးမကျယ်လေးကို ညီးတော့တယ် ။ သူ့နို့ကိုစို့ကာ လက်က သူ့ရဲ့ ထမိန်ကို ဖြေချလိုက်တော့ သူ့ရဲ့ကိုယ်လေး ကြွကာ ပေးတယ် ။ 

မိုးကလည်းပြန်သည်းလာတော့ မီးကပါလိုက်ပြီးတော့ ပျက်တယ်။ ဖီလင်က နည်းနည်းပျက်သွားရတယ် ။ ကျွန်တော့်ရဲ့ အင်္ကျီကိုသူကနေပြီး ချွတ်ပေးတော့ နို့စို့ပေးတာကို ရပ်ပြီး ခေါင်းကနေ ချွတ်ပြီး ပုဆိုးလည်းဘဲ ချွတ်လိုက်တယ် ။ သူ့ရဲ့နို့ကို စိုပြီးတော့ လက်နှင့်လှမ်းကာ အဖုတ်ကို ပွတ်ကာပေးလိုက်တော့ “ အိုး....ရှီး...မောင်ရယ်... ” လို့ ညီးပြီး ဆံပင်တွေ ဆွကာ ပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းလေးကို နမ်းတော့ သူက ပြန်ပြီး အနမ်းတုံပြန်တယ် ။

အနမ်းကို ရပ်ပြီး သူ့ရဲ့ပေါင်ကြားကို ဆင်းကာ လျာဖျားလေးနှင့်သူ့ရဲ့ အဖုတ်ကို ယက်ပေးတော့ ကျွန်တော့်ကိုဆွဲကာ အပေါ်ကိုတင်ပြီး “ မောင် မမချစ်ရင်ဒါမျိုး မလုပ်ပါနဲ့နော် ..” လို့ ပြောကာ နုတ်ခမ်းချင်း နမ်းတယ် ။ လီးကလည်း သူ့ရဲ့အဖုတ်ပေါ်မှာ အမြောင်းလိုက်ကြီး ကပ်ထားတာကို လက်နှင့် သူ့ရဲ့အဖုတ်မှာ တေ့ပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းသွင်းလိုက်တော့ “  အား...ရှီး...မောင်ရယ်..” လို့ညီးကာ ကျွန်တော့် အနမ်းတွေကြမ်းလာကာ ပေါင်ကို ပိုပြီးကားပေးတယ် ။

သူ့ကို အနမ်းပေးပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်းဘဲ လိုးပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ လက်တွေက နောက်ကျောကို ရောက်လာပြီး စုန်ဆန်ပွတ်သပ်ကာ “ အား..ရှီး..မောင်ရယ် ...အား...ကျွတ်..ကျွတ်... အား...ရှီး...မောင်ရယ်... ” လို့ ညီးတော့တယ် ။

ဒေါ်မြင့်တို့ကို ဆောင့်လိုးတုန်းက “ ကျွတ်..ကျွတ်.. ” ညီးသံလေး ပေးရင် “ နာလို့လား မမ ” လို့ မမေးခဲ့ပေမဲ့လည်း မလဲ့က “ ကျွတ်..ကျွတ်.. ”  လို့ညီးသံလေးပါလာတော့ ရပ်ပြီးတော့ သူ့ကို “ နာလို့လား မမ ” လို့ မေးမှ သူက “ မမေးနဲ့ကွာ.. ရှက်တယ်..လုပ်စရာရှိတာလုပ်ပေါ့ ..”  လို့ ပြောမှဘဲ သူ့ကို ဖြည်းဖြည်းဘဲ အချိန်ကြာကြာဘဲ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ သူ့ဆီကနေ

“ အား..ရှီး...မောင်..အား...ရှီး...မောင်ရယ် ” လို့ သာ ညီးနေခဲ့တယ် ။ “ အား...ရှီး...မောင်ရယ်...အား.. .အမလေး...မောင်ရယ်...အား... ” လို့ သူဆီကနေ ညီးသံလေးနှင့်အတူ လက်သည်းတွေနှင့် နောက်ကျောကို ဖက်ဆွဲလာတော့ သူပြီးခါနီးပြီးဆိုတာ သိလိုက်ပြီးတော့ သူ့ကို မြန်မြန်ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တယ် ။ “ အား..ရှီး..မောင်ရယ်... အား..မောင်အား..ရှီး...အမလေး...မောင်ရယ်....ပြီးပြီ... အား...မောင်ရယ် ..” လို့ ညီးသံလေး ထွက်လာတော့ လကျွန်တော်လည်း နောက်ထပ် (၅) ချက်ခန့်ဆောင့်လိုးပြီး ပြီးသွားခဲ့တယ် ။ သူက ကျွန်တော့်ကို ခြေရောလက်ပါ တင်းတင်းလိမ်ကျစ်ကာ ဖက်ထားပြီး ပါးကို အနမ်းပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ပါး အနမ်းပေးချိန်မှာ မီးပြန်လာပြီး အလင်းတွေ ထိန်သွားတယ် ။

သူက ကျွန်တော့်ရဲ့ မျက်နှာကို လက်နှင့်ကာပြီး “ မကြည့်နဲ့မောင် ..” လို့ပြောတော့ သူ့ရဲ့လက်ကို ဖယ်ပြီးတော့ကို နုတ်ခမ်းကို အနမ်းပေးပြီး နေလိုက်ကြတယ် ။ သူက “ မောင် ထမင်းစားရအောင်ကွယ် ..မမမောင့်ကို ထမင်းစားမလို့ စောင့်နေတာ ..”  လို့ ပြောမှ သူ့ကို သနားကာသူ့နှင့်အတူဘဲ အဝတ်စားတွေကို ပြန်ဝတ်ပြီး ထမင်းစားခန်းကိုဆင်းပြီး ထမင်းစားကြတယ် ။ 

ထမင်းစားရတာလည်း အရမ်းကို စိတ်ချမ်းသာပြီး ထမင်းလည်း ပိုမှိန်တယ်လို့ ထင်တယ် ။ ဆေးကြောပြီးတော့ အိပ်ရာဝင်တော့ သူကသူအခန်းထဲကို သွားတော့ သူ့ကို ဆွဲပြီး ကျွန်တော့်ရဲ့ အခန်းထဲ ဝင်ကြတယ် ။ 

သူက ရှက်ပြုံးလေးတွေနှင့်အတူဘဲ ဂွမ်းကပ်ပေါ်မှာ ထိုင်တော့ သူ့ကို လှဲပြီး ဖက်ထားလိုက်တယ် ။ သူက ကျွန်တော့် လက်ပေါ်မှာ ခေါင်းတင်ပြီးတော့ “ မောင် မှန်မှန်ဖြေနော် ၊ မောင်မေးတာလည်း . မမ အမှန်ဘဲ ဖြေမယ် ..” လို့ ပြောတော့ သူ့ကို ခေါင်းညှိတ်ပြပြီး “ ဟုတ်ကဲ့ပါ မမ ..” လို့ ပြောလိုက်တယ် ။ သူက “ မောင် မမကို ဘယ်အချိန်က စပြီးချစ်တာလဲ ..” လို့ မေးတော့ “ စတွေ့တဲ့နေ့ကတည်းက သူငိုနေတာကြည့်ပြီး ချစ်မိသွားတယ် ..” လို့ဖြေတယ် ။

သူက “ တကယ် မညာရဘူးနော် ..” လို့ ပြောတော့ “ မညာပါဘူး မမရယ် ..” လို့ပြန်ဖြေလိုက်တယ် ။ ကျွန်တော်ကလည်း “ မမရော ကျွန်တော့်ကို ဘယ်ချိန်မှချစ်တာလဲလို့ မေးတော့ “ ရှက်ပါတယ် ပြောရမှာကို ..” လို့ သူက ပြောပြီး “ မောင် လာ.. မမ အခန်းကိုလိုက်လာခဲ့ ..” လို့ ပြောပြီး ကျွန်တော့် ကို ဆွဲပြီး ထူကာ လက်ဆွဲပြီးခေါ်သွားတယ် ။ သူရဲ့အခန်းထဲက သေတ္တာကိုဖွင့်ပြီး ဓါတ်ပုံလေးတစ်ပုံကို ထုတ်ပြတယ် ။ ကျွန်တော်နှင့် အရုပ်အရမ်းတူတဲ့ လူငယ်တစ်ယောက်နှင့် မလဲ့တို့ ဖက်ပြီး တွဲရိုက်ထားတဲ့ပုံကို မြင်တော့ကျွန်တော်က “ သူဘယ်သူလဲ မမ ..” လို့ မေးတော့ သူက 

“ ဆုံးသွားတဲ့ မမယောကျ်ားလေ မောင်..” လို့ ဖြေကာ ။ “ မမငိုတုန်း မောက်ရောက်လာခဲ့တယ် ..မမမျက်လုံးကိုတောင် မမမယုံဘူး ဖြစ်သွားတယ် .. ဆုံးသွားတာက တကယ်လားပေါ့ကွယ် ..ဒါပေမဲ့..မောင်ကမောင် ၊ မမ ယောကျ်ားက မမယောကျ်ားဆိုတာ မမ သိလိုက်တာက.မောင့်ရဲ့ လက်မောင်းမှာ အမှတ်သားပါပြီး မမယောကျ်ားမှာ မပါဘူးမောင်...” လို့ ဖြေတော့တယ် ။ ကျွန်တော်လည်း သူ့ကိုအနမ်းပေးပြီးတော့ မျက်လုံးချင်း စိုက်ကြည့်ပြီးတော့ “ မမကို မောင်လက်ထပ်ချင်တယ် ..” ပြောတော့ သူက

“ မမ ယောကျ်ားဆုံးတာ (၆) လမပြည့်သေးဘဲ (၃) လအကြာမှာ မမက မောင်ကို လက်ထပ်လိုက်ရင် မမကို ဘာပြောကြမလဲကွယ် ၊ စောင့်ပါအုံးမောင်ရယ်..” လို့ ပြောပြီးတော့ ကျွန်တော့်ရဲ့ ရင်ခွင်ထဲကို တိုးဝင်ကာ ပြောရှာတယ် ။ သူ့ကို ဖက်ပြီးတော့ “ သိပ်မကြာစေနဲ့ မမရယ် ..” လို့ပြောကာ အိပ်လိုက်ကြတယ် ။

နောက်နေ့မနက်မှာ သူလည်းကျောင်းပိတ်ရက် ဖြစ်သလို ကျွန်တော့်အလုပ်ပိတ်ရက်နှင့်ဆုံတော့ သူနှင့်အတူဘဲ အိမ်က စက်ဘီးလေးမှာတင်ပြီး ဈေးသွားကြတယ် ။ ကျွန်တော်ကြိုက်တဲ့ ငါးရံ့ ဝယ်ပြီးတော့ ချက်ကျွေးပြီး သူနှင့်အတူဘဲ ထမင်းစားကာ ကျွန်တော့် အခန်းထဲကနေ အဖေ့တွက်လျောကြေးပေးတဲ့ချက်လက်မှတ်ကို မလဲ့ကို ပေးတော့ “ မယူဘူးမောင်..မမမှာရှိပါတယ်..” လို့ ပြောတော့ သူ့ကိုဘဲ “ သိမ်းထားပေးပါ မမရယ် ..” လို့ ပြောပြီး သိမ်းဆည်းထားခိုင်းတယ် ။ သူက အဲ့တော့မှ ယူပြီးတော့ 

“ မောင်လိုရင် အချိန်မရွှေးရမယ်နော် ..မမတို့ကို နေခွင့်ပေးတာဘဲ မမက မောင်ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ..” လို့ ပြောတော့ သူ့ရဲ့နုတ်ခမ်းလေးကို အနမ်းပေးပြီး “ မောင်ကို ချစ်ရင် ဒီလိုမပြောပါနဲ့ဗျာ ..” လို့ ပြောတော့မှခေါင်းညှိတ်ကာ “ ဟုတ်ကဲ့ မောင် ..” လို့ ဖြေကာ ကျွန်တော့်ကို ဖက်တယ် ။ 

သူ့ဆီကနေ မွေးရနံ့ အေးအေးရတော့ လီးက သူ့ရဲ့အဖုတ်ကို သွားထောက်မှ သူက ဖက်ထားတာကို ရပ်ပြီး “ လူဆိုး ရန်ရှာပြန်ပြီကွယ် ..” လို့ပြောပြီ လျာကို ထုတ်ပြပြီး သူ့အခန်းထဲကို ပြေးဝင်သွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်းဘဲ သူ့ရဲ့အနောက်ကို ပြေးလိုက်သွားတော့ သူက ခေါင်းအုံးပေါ်မှာ မျက်နှာလေးကို မှောက်ပြီး ဖွက်ထားတယ် ။ 

သူ့ရဲ့အနီးကို သွားပြီးတော့ သူ့ကိုဆွဲထူကာ နုတ်ခမ်းလေးကို အနမ်းပေးလိုက်တယ် ။ သူကလည်း အနမ်းကိုပြန်ပြီး တုံ့ပြန်လာတော့ သူ့ကိုအိပ်ရာပေါ် လှဲချလိုက်ပြီး အနမ်းပေးချိန်မှာတော့ ..“ သမီးရယ်... လာကူပါအုံးကွယ် ..” လို့ ဒေါ်ဒေါ် ခေါ်တော့ အမြန်ဘဲ ပြန်ထကာ သူက ပထမဆုံးပြေးဆင်းသွားပြီးမှ ကျွန်တော်အနောက်ကနေ ဆင်းပြီး အထုတ်တွေကို ကူသယ်ပေးတယ် ။

..............................................

(၁၂)

ကျွန်တော်လည်း အောက်ကို ဆင်းလိုက်တော့ အထုတ်တွေက (၆) ထုတ်များတောင် ကျွန်တော်လည်းဝင်ကူကာ သယ်ပေးပြီး အိမ်ပေါ် တင်လိုက်တယ် ။ အကုန်လုံးကို တင်ပြီးမှ “ အမေ ထမင်းစားခဲ့ပြီလား ..” လို့ မေးတော့ ဒေါ်ဒေါ်က “ အင်း ကွယ်...စားပြီးပြီ ..” ပြောကာ အထုတ်တွေကို ဖွင့်ကာ စစ်ကြည့်တော့ မလဲ့ကနေပြီး

“ အမေ အိမ်ပြောင်းလာတာလား ..” လို့ မေးတော့ သူက “ ပြောင်းသင့်ရင်ပြောင်းရမှာဘဲ.. နင့်အဖေကအသက်ကြီးမှ ဆေးစွဲရုံမကဘဲ ဆေးပါ..ရောင်းနေပြီ ..” လို့ ပြောတော့ မလဲ့က မျက်နှာငယ်လေးနှင့် ကျွန်တော့်ဘက်ကို လှည့်ကြည့်တယ် ။

ခေါင်းခါပြီး ပြုံးပြကာ “ အေးဆေးပါ မမရယ် ..” လို့ ဟန်ပြလိုက်တယ် ။ သူကတော့ စိတ်မကောင်းဟန်ဖြင့် ဒေါ်ဒေါ် အနီးမှာထိုင်ပြီးတော့ အိတ်ထဲက ပစ္စည်းတွေကို ထုတ်ယူပြီးတော့ အပြင်မှာချတော့ မူလီတွေ ဆွဲရင် စင်ကလေးတွေ ဖြစ်တဲ့ အလူမီယံစင်လေးကို မြင်တော့ အိမ်မှာရှိတဲ့ ပလာယာနှင့် စကူဒရိုင်ဘာတို့ကို ယူကာ အဲ့ဒီစင်ကို ဆင်ပေးတယ် ။ 

မလဲ့နှင့် ဒေါ်ဒေါ်က ပစ္စည်းတွေကို တင်ကာ ဖုန်တွေ သုပ်လိုက်တော့ အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ အလှဆင်ထားတာ ကြည့်ကောင်းသွားတယ် ။ အိမ်လေးကလည်း စိုပြေသွားလိုဘဲ ခံစားမိတယ် ။ ခုဆို ချစ်တဲ့ မမလည်း ရှိတယ် ။

ဒေါ်ဒေါ် လည်း မလဲ့ရဲ့ အခန်းထဲကို ဝင်သွားပြီး “ ဟဲ့ မိလဲ့ ..နင်က ကောင်လေးကို ယူမယ်ဆို ယူတော့လေ ..နင့်အကြောင်း ငါသိတယ် .. နင့်ယောကျ်ားနှင့်လည်း တူပြီးတော့ နင့်ကိုလည်း သူချစ်တာ ..ငါသိတယ် ၊ နင်လည်း သူ့ကို..ချစ်နေတာကို.. ငါရိပ်မိတယ် ..” ပြောတော့ မလဲ့က “ အမေကလည်း မဆိုင်တာတွေ ပြောနေပြီ.. ” လို့ ပြောတော့ “ ငါက နင့်ကို မမွေးတာဘဲ ရှိတယ် ၊ ငါက နင့် မိထွေး ဆိုပေမဲ့ နင့်ကို (၁၀) နှစ်ကျော်အနီးကပ်နေပြီး သွန်သင်ဆုံးမလာခဲ့တာ ..” လို့ ဒေါ်ဒေါ် ပြောတာကို အိမ်အောက်က ကြားလိုက်ရတယ် ။ 

သူတို့က ကျွန်တော် သွားပြီအထင် ပြောနေကြတာ ကျွန်တော် သေးသွားပန်းပြီး အပြန် အိမ်အောက်ကနေ သူတို့ စကားတွေကြားတော့ ယောက္ခမကို ကျေးဇူးတင်မိတယ် ။ မသိယောင်ဆောင်ပြီး တိုးတိုးလေးဘဲ ဒေါ်ကေသီဆီကို သွားပြီး မလဲ့ကြိုက်တဲ့ စပယ်ပန်းပင် (၁၀) ပင်ကို တောင်းယူခဲ့ပြီး အိမ်ပြန်ခဲ့တယ် ။

အိမ်ပေါ်ကနေ ဓားကိုယူပြီး တွင်းလေးတူးကာ စပယ်ပန်းပင်တွေကို စီကာ သူ့ရဲ့ အခန်းခေါင်းရင်းမှာ စိုက်ပြီးတော့ ရေတွေလောင်းနေတုန်း သူရောက်လာပြီးတော့

“ မောင် ရေချိုးတော့ မမ ထမင်းချက်ပြီးပြီ အတူစားရအောင် ” လာပြောတာ။ “ မောင် ..”  ကို တိုးတိုးခေါ်ပြီး ကျန်တဲ့ စကားလုံးမှဘဲ အသံကျယ်ကျယ်လေးနှင့်ပြောကာ အိမ်ထဲကို ပြန်ဝင်သွားတယ် ။ ခေါင်းလျော်ပြီးတော့ ဆံပင်ကိုဖြန့်ကာ အနောက်ချထားတော့ သူ့ရဲ့တင်ပါးဖုံးတဲ့ ဆံပင်လေးနှင့် တလှမ်းချင်းလှမ်းကာလျောက်သွားတဲ့ သူ့ကို ကြည့်ကာ အနောက်ကနေ လိုက်သွားတော့တယ် ။ အိမ်ထဲကို ဝင်တော့ တံခါးအကွယ်မှာ ဆွဲကာ ပါးကို နမ်းလိုက်တော့ သူက တွန်းပြီး

“ အမေရှိတယ် မောင်ရယ် ဖယ်ပါကွယ်နော်..မောင်.. ကြားလား..ပြွတ် ..”  အနမ်းပေးကာ အိမ်အပေါ်ကိုပြေးတက်သွားတယ် ။ ရေချိုးပြီး ထမင်းအတူဘဲစားကြ တီဗွီဇတ်လမ်းလေးကြည့်ပြီးတော့ အိပ်ယာကိုစောစော ဝင်ကြတယ် ။ သူထွက်ပြီး အိမ်သာသွားမှာကို စောင့်နေလိုက်တယ် ။ ဒေါ်ဒေါ်ဘဲ အရင်သွားကာ ပြီးမှဘဲ မလဲ့ထွက်သွားတော့ ခြေသံ ဖွဖွနင်းပြီးတော့ အနောက်ကနေ လိုက်သွားပြီး စောင့်နေလိုက်တယ် ။

သူထွက်လာတော့ သူ့ကိုဆွဲကာ နုတ်ခမ်းကို နမ်းတော့ သူကလည်း ပြန်ပြီး အနမ်းပေးကာ “ အမေ မအိပ်သေးဘူး ..မောင်ရယ် ..အရမ်းဆိုတယ်ကွာ ..” လို့ ပြောတော့ “ ဒေါ်ဒေါ်လည်းသိပါတယ် မမရယ် ..” လို့ပြောတော သူက

“ အဲ့လောက်ထိ သိနေမှတော့ အမေအိပ်ပြီးမှ မမဆင်းခဲ့မယ်နော် မောင် ..” လို့ ပြောကာ အိမ်ပေါ်ပြန်တက်သွားတယ် ။ တနာရီနီးနီးကြာပြီးမှဘဲ မလဲ့ဟာ အိမ်ပေါ်ကနေ ဆင်းလာတယ် ။ သူ့ကိုဆွဲကာ နမ်းတော့ သူက

“ အိုး...အမေ့ ..” လို့ အသံထွက်တာကို လက်နှင့် ပိတ်ပြီး “ မောင်ပါ ..” လို့ ပြောမှဘဲ သူက ကျွန်တော့်ကိုဖက်ကာ အနမ်းပေးတယ် ။ မိုးကလည်း သည်းသည်းမဲမဲ ရွာလာတော့ အေးစိမ့်လာတဲ့ အအေးဒဏ်ကို ချစ်သူရဲ့ အနွေးဓါတ်နှင့် တုံပြန်ကာ သူ့ကို အိမ်အပေါ်က ကျွန်တော့်အခန်းကို ခေါ်သွားလိုက်တယ် ။ သူ့တို့အခန်းနှင့် အလယ်က တစ်ခန်းခြားထားတော့ သူ့အမေ ကြားမှာကို တွေးပူမနေတော့ဘဲ သူ့ရဲ့ နုတ်ခမ်းကိုနမ်းပြီးတော့

သူအဝတ်တွေကို ချွတ်ပေးသလို ကျွန်တော်လည်း ချွတ်လိုက်တယ် ။ သူ့ကို ပြန်လည်းဖက်ကာ အိပ်ရာပေါ်လှဲချလိုက်ပြီး အနမ်းပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့လက်တွေက ကျောကို အပေါ်အောက် ပွတ်သပ်ပေးပြီး အနမ်းကိုတုံ့ပြန်လာတယ် ။ သူ့ရဲ့ နို့လေးကိုစို့ကာ သူ့ရဲ့ အဖုတ်ကိုပွတ်သပ်ပေးမှ

“ အား...ရှီး..မောင်ရယ်... အား.. ” လို့ ညီးသံလေးတွေပေးလာတယ် ။ သူ့ရဲ့နို့ကို စို့တာရပ်ပြီးတော့ သူ့ရဲ့အဖုတ်ဆီကို ဆင်းကာ အနမ်းပေးတော့ “ မောင်ရယ်...အဲ့ဒါမျိုး မလုပ်ပါနဲ့ ပြောမရဘူးကွာ ..” လို့ ပြောတော့

“ မမကို အရမ်းချစ်လို့ အရမ်းဘဲ လုပ်ပေးချင်လို့ပါ မမရယ် .”လို့ပြောကာ အဖုတ်လေးကို ယက်ပေးတယ် ။ “ အား...ရှီး.. အမလေး...မောင်ရယ်...အား..ရှီး... မမ...အား.. ...ရှီး.. မနေတတ်ဘူး...မောင်ရယ်...အား..ရှီး...လုပ်ရင်လည်း..အား..ရှီး..လုပ်ပေးပါတော့...မောင်ရယ်...အား.. ” လို့ ညီးရင်း ကျွန်တော့်ကို သူ့အပေါ်ကို ဆွဲတင်တယ် ။ 

ကျွန်တော့် နုတ်ခမ်းကို သူ့လက်နှင့် သုတ်ပြီးမှ အနမ်းပေးကာ ပေါင်ကို ကားပေးတယ် ။ သူ့ကို အနမ်းပေးရင်းနှင့် လီးကို သူ့ရဲ့ အဖုတ်မှာ တေ့ကာ ဖြည်းဖြည်း ဆောင့်ကာသွင်းလိုက်တယ် ။ 

“ အား..ရှီး...မောင်ရယ် ..”  ညီးကာ တင်းတင်းပြန်ဖက်ထားတယ် ။ သူ့ရဲ့ပါးကို အနမ်း ပေးပြီး ဖြည်းဖြည်းဘဲ လိုးပေးတယ် ။ “ အား...ရှီး...မောင်ရယ်... ” လို့ ညီးတော့ ခြေထောက်နှင့် တင်ပါးကို ချိတ်ကာ ဆွဲဆွဲပေးတယ် ။ သူ့ရဲ့ညီးသံကြောင့်ဘဲ စိတ်ကို မနည်းထိန်းပြီး ဖြည်းဖြည်းလိုးပေးနေတာ သူကခြေထောက်နှင့် ချိတ်ကာ ဆွဲဆွဲပေးတော့ ကျွန်တော်လည်း မြန်မြန်ဆောင့်ကာ လိုးပေးလိုက်တော့ သူက တိုးတိုးလေး ညီးသံလေးနှင့် “ အား...ရှီး...အမလေး..မောင်ရယ်...မမ..ပြီးတော့မယ်..အား..မောင်ရယ်...အိုး..ရှီး..မောင်ရယ်...အား..အမလေး...မောင်ရယ် ..”

လို့ ညီးကာ သူ ပြီးသွားတယ် ။ ကျွန်တော်လည်း နောက်ထပ် (၁၀) ချက်ခန့် ဆောင့်လိုးပြီး ပြီးသွားတော့တယ် ။ သူနှင့်အတူဘဲ ဖက်ကာ မိုးအေးအေးနှင့်အမောဖြေကာ တင်းတင်းဖက်ထား ကြတော့တယ် ။ သူက “ မောင်ရယ်..တော်ပြီနော်.. မမ.. ပြန်တော့မယ် ..”  လို့ နဖူးကို အနမ်းပေးပြီး သူ့ရဲ့ထမိန်ကို ကောက်ဝတ်ကာ ပြန်သွားတယ် ။

........................................................

အပိုင်း ( ၇ ) ဆက်ရန် >>>>>